Sri Hanuman’s education and Marriage

Hanuman with his wife Suvarchala

Sri Hanuman’s education and Marriage

The boons granted by the gods made Hanuman invincible. The monkey child became uncontrollable. He became very mischievous. His pranks irritated many. He did not spare the sages even. He would pounce on them and tear their dress. He would throw fruit and leaves, perched atop trees. They bore with him patiently being aware of his future. One day a sage was very much disturbed by Hanumantha. The sage went into a rage and cursed Hanumantha: “ May you forget your strength with which you have caused us so much of pain”. The curse changed the life of Hanuman altogether. He became very calm and inert. The change pained the sages. They altered the curse on him. They blessed him thus: “If any one reminds you of your strength, you would recognize your strength and abilities and succeed”.

This boon chastened Hanumantha. He became a well-behaved child and an epitome of virtuousness.

Hanuman was growing older. His mother told him: “Son! It is time to get educated. There is no better teacher than Surya, the Sun god, who dispels all darkness. Go to him and gain knowledge.”

Even though he was omnipotent, Hanuman obeyed his mother. He reached the Surya Mandala and humbly prayed the Sun god: “O! Surya Deva, I want to learn Vedas, Vedangas, and Upangas from you. Please teach me.” Surya replied: “O! Boy of Anjana, I am always on the move, as ordained by Almighty, how can I teach you? ”

Hanuman was angered. He blocked the path of Surya. Surya pacified Hanuman. He said: “I have no objection to teach you. But you have to find a way to learn”.

Hanuman stood facing the sun and started walking backwards. Surya was moving forward and was teaching Hanuman. Lord Siva is said to know all and Hanuman, who is Lord Siva’s incarnation, proved to be one who knows all as well. With in a week of his education, he astonished Surya. Surya praised Hanuman. Hanuman wanted to continue his education. Instead of walking backward, he put one foot on the rising hill and the other one on the setting hill to face the Sun god. Hanuman’s interest and devotion pleased the Sun god. Surya taught all that is to be taught to Hanuman.

Surya was married to Sanjana, a daughter of Viswakarma. Sanjana was devoted wife but was unable to bear the heat emanating from the Sun’s rays. She was suffering with anguish. Her mother noticed the daughter’s plight and sought to know as to what the problem was. Sanjana explained her problem to her mother. Her mother in turn told Viswakarma of Sanjana’s problem. Viswakarma told Surya that he would polish off some of the luminescence of Surya. Surya agreed. Viswakarma was able to polish off some luminescence of his son-in-law. The luminescence thus separated took the form of young woman. Her beauty and grace astonished even gods. Indra wanted to know as to who would marry that shinning brilliant young women. Brahma thought for a while and replied: “Hanuman who is essence of Lord Siva’s fiery power will marry the young woman. Since Hanuman tried to grab the ever glowing Sun god, he alone can bear this glowing young woman”.

Surya remembered Brahma’s utterance. By than Hanuman’s education was complete. He was ready to graduate. He bowed to Lord Surya and said: “O! My divine teacher! Thanks to you I am educated now. I would like to take your leave now. I would like to offer you an appropriate fee as Guru Dakshina. Kindly order me”.

Surya immediately replied: “O Hanuman, you are the incarnation of Lord Siva who bore the poisonous HAALAAHALA to save the universe when the ocean was churned. You are also son of Agni, the fire god. Viswakarma separated a part of my luminescence and the world is unable to bear it. You are the only one who can bear it. So I want to offer you my daughter Suvarchala formed from my ‘VARCHAS’ (luminescence), in marriage. Marry my daughter. Since husband is the one who is to bear, you also bear my ‘Suvarchas’ by marrying Suvarchala. Your marrying her shall be my Guru Dakshina”.

Hanuman listened to his teacher and replied politely: “O Lord! I have decided to follow Brahmacharya through out my life. How can I marry?” Surya replied: “O Hanuman, this Suvarchala is a divine one, Ayonija. She would be a devoted wife. I am giving you the boon that you would still be a Brahmachari even after marriage. You would continue to be a Prajapatya Brahmachari. Your marriage is only for the welfare of the Universe and it would not affect your chosen course of celibacy. You were a born Brahmachari with a Yajnopavita (Sacred thread). Brahmacharya will be your eternal pursuit. Since you are going to be a Brahma in future, Suvarchala will then occupy the place of Vani”.

Hanuman obeyed his preceptor’s advice. Surya presented Suvarchala to Hanuman. It is stated in PARASARA SAMHITA, that Surya offered his daughter Suvarchala in marriage on JYESTHA SUDDHA DASAMI. It was a Wednesday under the star UTTARA. Those who respect tradition, even to this day, observe “HANUMAT KALYANAM” (Hanuman’s Marriage) on JYESTHA SUDDHA DASAMI day.

**Story of Appreciation**

One young academically excellent person went to apply for a managerial position in a big company.

He passed the first interview, the director did the last interview, made the last decision.

The director discovered from the CV that the youth's academic achievements were excellent all the way, from the secondary school until the postgraduate research,
Never had a year when he did not score.

The director asked,
"Did you obtain any scholarships in school?"
The youth answered "none".

The director asked,
" Was it your father who paid for your school fees?"
The youth answered,
"My father passed away when I was one year old, it was my mother who paid for my school fees.

The director asked,
" Where did your mother work?"
The youth answered,
"My mother worked as clothes cleaner.
The director requested the youth to show his hands.
The youth showed a pair of hands that were smooth and perfect.

The director asked,
" Have you ever helped your mother wash the clothes before?"
The youth answered,
"Never, my mother always wanted me to study and read more books.
Furthermore, my mother can wash clothes faster than me.

The director said,
"I have a request. When you go back today, go and clean your mother's hands, and then see me tomorrow morning.*

The youth felt that his chance of landing the job was high. When he went back, he happily requested his mother to let him clean her hands. His mother felt strange, happy but with mixed feelings, she showed her hands to the kid.

The youth cleaned his mother's hands slowly. His tear fell as he did that. It was the first time he noticed that his mother's hands were so wrinkled, and there were so many bruises in her hands. Some bruises were so painful that his mother shivered when they were cleaned with water.

This was the first time the youth realized that it was this pair of hands that washed the clothes everyday to enable him to pay the school fee. The bruises in the mother's hands were the price that the mother had to pay for his graduation, academic excellence and his future.

After finishing the cleaning of his mother's hands, the youth quietly washed all the remaining clothes for his mother.

That night, mother and son talked for a very long time.

Next morning, the youth went to the director's office.

The Director noticed the tears in the youth's eyes, asked:
" Can you tell me what have you done and learned yesterday in your house?"

The youth answered,
" I cleaned my mother's hand, and also finished cleaning all the remaining clothes'

The Director asked,
" please tell me your feelings."

The youth said,
Number 1,
I know now what is appreciation. Without my mother, there would not the successful me today.
Number 2,
By working together and helping my mother, only I now realize how difficult and tough it is to get something done.
Number 3,
I have come to appreciate the importance and value of family relationship.

The director said,
" This is what I am looking for to be my manager. I want to recruit a person who can appreciate the help of others, a person who knows the sufferings of others to get things done, and a person who would not put money as his only goal in life. You are hired.

Later on, this young person worked very hard, and received the respect of his subordinates. Every employee worked diligently and as a team. The company's performance improved tremendously.

A child, who has been protected and habitually given whatever he wanted, would develop "entitlement mentality"and would always put himself first. He would be ignorant of his parent's efforts.
When he starts work, he assumes that every person must listen to him, and when he becomes a manager, he would never know the sufferings of his employees and would always blame others.
For this kind of people, who may be good academically, may be successful for a while, but eventually would not feel sense of achievement.
He will grumble and be full of hatred and fight for more. If we are this kind of protective parents, are we really showing love or are we destroying the kid instead?*

You can let your kid live in a big house, give him a Driver & Car for going around, Eat a Good Meal, learn Piano, Watch a Big Screen TV. But when you are Cutting Grass, please let them experience it. After a Meal, let them Wash their Plates and Bowls together with their Brothers and Sisters. Tell them to Travel in Public Bus, It is not because you do not have Money for Car or to Hire a Maid, but it is because you want to Love them in a right way. You want them to understand, no matter how rich their parents are, one day their hair will Grow Grey, same as the Mother of that young person. The most important thing is your kid learns how to appreciate the effort and experience the difficulty and learns the ability to work with others to get things done..

Pls share it

ஜேம்ஸ் போண்ட் (James Bond)

ஜேம்ஸ் போண்ட் (James Bond) - முதல் ஜேம்ஸ் போண்ட் திரைப்படமான Dr.நோ (Dr.No) வெளிவந்து இந்த அக்டோபர் 5 ஆம் தேதியுடன் 50௦ ஆண்டுகள் ஆகிறது (5 அக்டோபர் 1962). இயன் பிளெம்மிங் (Ian Fleming) அவர்களால் 1953 ஆம் ஆண்டு கண்டுபிடிக்கப்பட்ட ஒரு கற்பனை கதாபாத்திரம் தான் இந்த பிரிட்டிஷ் உளவுத்துறை அதிகாரியான ஜேம்ஸ் போண்ட். அடுத்த மாதம் வெளிவர இருக்கும் ஸ்கைஃபால் படத்துடன் சேர்த்து இதுவரை 23 ஜேம்ஸ் போண்ட் திரைப்படங்கள் எடுக்கப்பட்டுள்ளன. அதிகம் வசூல் செய்த திரைப்பட வரிசைகளின் (Film Series) பட்டியலில் ஜேம்ஸ் போண்ட் திரைப்படங்கள் இரண்டாவது இடத்தில் உள்ளது.(ஹாரி போட்டர் திரைப்பட வரிசைக்கு முதல் இடம்) இதுவரை 6 நடிகர்கள் இந்த கதாபாத்திரத்தில் நடித்து அசத்தியுள்ளனர். அவர்களின் பட்டியல் வருமாறு.

1. ஷான் கோனேரி ( 6 படங்கள்)
2. ஜார்ஜ் லேசன்பி ( 1 படம்)
3. ரோஜெர் மூர் ( 7 படங்கள்)
4. திமோதி டால்டன் ( 2 படங்கள்)
5. பியர்ஸ் ப்ராஸ்ணன் ( 4 படங்கள்)
6 . டேனியல் கிரேக் ( 3 படங்கள்)

ஜேம்ஸ் போண்ட் திரைப்படங்கள் பற்றி உங்களுக்கு தெரிந்த தகவல்களையும் இங்கே பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள். நன்றி

மூலாட் (Moolaade) - 2004

மூலாட் (Moolaade) - 2004 ஆம் வெளிவந்த செனெகல் (Senegal) நாட்டு திரைப்படம். ஆப்ரிக்க நாடான செனெகலில் பேசப்படும் பம்பாரா (Bambara) என்ற மொழியில் எடுக்கப்பட்ட திரைப்படம். "மூலாட்" என்ற சொல்லுக்கு பாதுகாப்பு என்று அர்த்தம். இந்த படத்தின் இயக்குனர் உஸ்மான் செம்பேன் (Ousmane Sembene). ஒரு மீனவர் குடும்பத்தில் பிறந்த இவர் ராணுவத்திலும் பணியாற்றியவர். பல அறிவுரைகள் மக்களை சென்று சேர திரைப்படம் சிறந்த வழி என்று கூறி திரைப்படம் எடுக்க வந்தவர். இந்த திரைப்படம் சஹாரா பாலைவனத்தின் தெற்கே உள்ள ஒரு கிராமத்தில் நடப்பது போன்ற கதை. இந்த கிராமங்களில் வாழும் பழங்குடி மக்களிடையே பல மூடநம்பிக்கைகளும் சடங்குகளும் பரவி கிடக்கின்றன. பெண்களின் உயிருக்கே ஆபத்து விளைவிக்கும் அத்தகைய ஒரு சடங்கை எதிர்த்து போராடிய ஒரு இரும்பு பெண்மணியை பற்றிய கதை இது. கோலே என்ற அந்த பெண், பெண்களை சுத்தபடுத்துதல் என்ற அபாயகரமான சடங்கை எதிர்த்து எவ்வாறு வெற்றி பெறுகிறாள் என்பதை விளக்கும் திரைப்படம். பார்ப்போர் மனதை உறைய வைக்கும் பல காட்சிகள் நிறைந்த திரைப்படம். 2004 ஆம் ஆண்டு கேன்ஸ் திரைப்பட விழாவில் சிறந்த திரைப்படத்துக்கான விருதையும் சேர்த்து பல விருதுகளை தட்டி சென்றது இத்திரைப்படம்

http://www.youtube.com/watch?v=9TDRlX6yEvo

தமிழ் திரைப்பட வரலாற்றில் முதல் சாதனை செய்த திரைப்படங்கள் சில:

முதல் பேசும்படம்:

1931 ஆம் ஆண்டு அக்ட்டோபர் மாதம் 31 ஆம் திததியில் வெளிவந்த காளிதாஸ் என்ற திரைப்படம்

அதிக நாட்கள் ஓடிய முதல் தமிழ் திரைப்படம்:
1944-ல் வெளிவந்த ஹரிதாஸ் திரைப்படமே முதன் முதலில் தமிழில் அதிக நாட்கள் ஓடிய திரைப்படமாகும். தொடர்ந்து 110 வாரங்கள் திரையில் காண்பிக்கப்பட்ட மாபெரும் சாதனைப்படமாக இத்திரைப்படம் விளங்குகின்றது. தியாகராஜ பாகவதர் நடிப்பில் வெளிவந்த இத்திரைப்படம் 16-10-1944 முதல் 22-11-46 வரை தொடர்ந்து திரையில் காண்பிக்கப்பட்டது. சென்னை ப்ராட்வே திரை அரங்கில் தொடர்ந்து மூன்று தீபாவளி தினைத்தைக்கண்டதென்பது மிகவும் பிரமாண்ட சாதனையாகும். இந்த நேரத்தில் MKT அவர்கள் சிறையில் இருந்தார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

வெளிநாட்டில் எடுக்கப்பட்ட முதல் தமிழ் திரைப்படம்:
1937 ஆம் ஆண்டு நவயுவன் என்ற தமிழ் திரைப்படம் லண்டன் மாநகரில் எடுக்கப்பட்டது.

வெளிநாட்டில் நடைபெற்ற திரைப்படவிழாவில் காண்பிக்கப்பட்ட முதல் தமிழ் திரைப்படம்:
கெய்ரோவில் நடைபெற்ற ஆப்பிரிக்க ஆசிய திரைப்பட விழாவில் பங்கேற்ற வீரபாண்டிய கட்டப்பொம்மன் திரைப்படமே வெளிநாட்டுத் திரைப்பட விழாவில் காண்பிக்கப்பட்ட முதல் தமிழ்த் திரைப்படமாகும். மேலும் இத்திரைப்படத்தில் நடித்ததற்காக சிறந்த நடிகருக்கான விருதை நடிகர் திலகம் சிவாஜி கணேசனும் சிறந்த இசையமைப்பிற்கான விருதை ஜீ.ராமனாதன் பெற்றார்கள் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

அதிக பாடல்கள் கொண்ட திரைப்படம்:
1934 ஆம் ஆண்டு வெளிவந்த ஸ்ரீ கிருஷ்ண லீலா திரைப்படமே அதிக பாடல்களைக் கொண்டு வெளியிடப்பட்ட தமிழ் திரைப்படமாகும். இத்திரைப்படத்தில் 62 பாடல்கள் இருந்தது குறிப்பிடத்தக்கது.

பாடல்களே இல்லாத திரைப்படம்:
1954 ஆம் ஆண்டு வெளிவந்த அந்த நாள் திரைப்படமே முதன் முதலில் பாடல்கள் இல்லாமல் வந்த திரைப்படம்.

தமிழில் மொழிமாற்றம் செய்யப்பட்ட முதல் படம்:
1943 ஆம் ஆண்டு கன்னட மொழியில் வெளிவந்த அரிச்சந்திரா என்ற திரைப்படமே தமிழில் மொழி மாற்றம் செய்து வெளியிடப்பட்ட முதல் வேற்றுமொழித் திரைப்படமாகும்.

இரட்டை வேட நடிப்பில் வெளிவந்த முதல் தமிழ் திரைப்படம்:
1940 ஆம் ஆண்டு வெளிவந்த உத்தம புத்திரன் என்ற திரைப்படமே தமிழில் வெளிவந்த முதல் இரட்டை வேட திரைப்படம். P.U.சின்னப்பா அவர்கள் இந்த திரைப்படத்தில் இரட்டை வேடத்தில் நடித்திருந்தார்.

முதல் சினிமாஸ்கோப் தமிழ் திரைப்படம்:
1973 ஆம் ஆண்டு நடிகர் திலகம் சிவாஜி கணேசனின் நடிப்பில் வெளிவந்த ராஜ ராஜ சோழன் என்ற திரைப்படம்.

முதல் 70௦ MM தமிழ் திரைப்படம்:
1986 ஆம் ஆண்டு சூப்பர் ஸ்டார் ரஜினிகாந்த் நடிப்பில் வெளிவந்த மாவீரன் என்ற திரைப்படம்.

சபாபதி - 1941

சபாபதி - 1941 ஆம் ஆண்டு வெளிவந்த தமிழ் திரைப்படம். இந்த திரைப்படம் தான் தமிழ் திரையுலகின் முதல் முழு-நீள நகைச்சுவை திரைப்படம் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. இதனை தயாரித்து இயக்கியவர் A.V. மெய்யப்ப செட்டியார் அவர்கள். அவரது நண்பர் A.T.கிருஷ்ணசாமியின் அறிவுரைப்படி பம்மல் சம்பந்த முதலியார் எழுதிய நகைசசுவை நாடகமான சபாபதியை திரைப்படமாக தயாரித்தார் ஏவிஎம் அவர்கள். படத்தின் நாயகனாக T.R. ராமச்சந்திரன் அவர்களும் நகைச்சுவை நடிகராக காளி N ரத்தினம் அவர்களும் நடித்தனர். அப்பொழுது Lux விளம்பரத்தில் நடித்து புகழ் பெற்று இருந்த R.பத்மா அவர்களை கதாநாயகியாக நடிக்க செய்தார். மொத்தம் Rs. 40,000 செலவில் இந்த படம் தயார்செய்யப்பட்டது. ஏவிஎம் செட்டியாரின் இயக்கத்தில் முதல் மாபெரும் வெற்றிப்படமாக அமைந்தது இந்த திரைப்படம். பின்னாளில் தமிழ் திரையுலகில் பல முழு-நீள நகைச்சுவை திரைப்படங்களுக்கு வித்திட்டது இந்த திரைப்படம் தான் என்று சொன்னாலும் அது மிகையாகாது.

Brijesh Ahuja | Shirdi Sai Baba Sai Nath Mere | Caller Tune Code | Full ...

Ballad of a Soldier (பாலட் ஒப் எ சோல்ஜர்) - 1959

Ballad of a Soldier (பாலட் ஒப் எ சோல்ஜர்) - 1959 ஆம் ஆண்டு வெளிவந்த ரஷ்ய மொழி திரைப்படம். யுத்தத்தினால் ஏற்படும் குடும்ப உறவுகளின் பிரிவை இந்த திரைப்படம் ஒரு காவியத்துவமாக படம் பிடித்து காட்டுகிறது. இதன் இயக்குனர் கிரிகோரி சுக்ராய் (Girigory Chukrai). இவர் இரண்டாம் உலகப்போரில் படை வீரராக பணியாற்றியவர். ரஷ்யாவின் மிக முக்கிய இயக்குனர்களில் ஒருவர். இந்த திரைப்படத்தில் காதல், தாய்ப்பாசம் போன்ற உறவுகளை மிக அருமையாக காட்சியாக வடித்துள்ளார் இயக்குனர். போருக்கு சென்ற தனது மகன் இறந்தது கூட தெரியாமல் அவன் வரவுக்காக காத்திருக்கும் ஒரு அன்னையிடம் இருந்து இந்த படம் துவங்குகிறது. பின்னர் ஒரு குரல் அந்த போர் வீரனின் கதையை நமக்கு சொல்வது போல திரைப்படம் அமைந்துள்ளது. அந்த போர் வீரனின் பெயர் அல்யோஷா. அவன் தனக்கு கிடைத்த 4 நாட்கள் விடுமுறையில் தனது தாயை பார்த்து வர செல்கிறான் அவனது பயணமே நமக்கு திரைப்பட காட்சியாக அமைகிறது. தாயை பார்த்து விட்டு செல்லும் மகன் போர்க்களத்தில் இறந்து போனது தெரியாமல் தான் அந்த தாய் தன் மகனுக்காக காத்திருக்கிறாள். இந்த திரைப்படம் கேன்ஸ் மற்றும் BAFTA திரைப்பட விழாக்களில் சிறந்த திரைப்படத்துக்கான விருதை வென்றது. சிறந்த திரைக்கதைக்கான விருதுக்காக ஆஸ்கார் விருதில் பரிந்துரைக்கப்பட்டது. யுத்தத்தினால் பாதிக்கப்படும் பொதுமக்கள் மற்றும் ராணுவ வீரர்களின் குடும்பங்கள் எவ்வளவோ இருக்கின்றனர். இருந்தும் தன் நாட்டுக்காக போர் செய்யும் ராணுவ வீரனின் பணி மிகவும் மகத்தானது என்பதை விளக்கும் திரைக்காவியம் இது.

இயக்குனர் ஸ்ரீதர் - ஒரு சகாப்தம் ...

இயக்குனர் ஸ்ரீதர் - ஒரு சகாப்தம் ...

"சாதனையாளர்கள்"

நெஞ்சிருக்கும் வரை ஸ்ரீதர்

இயக்குனர் ஸ்ரீதர் அவர்களின் நினைவு நாளையொட்டி (அக்.20) அவர் குறித்த சில நினைவலைகள்:

* ஒரு படம் நெஞ்சை அடைக்கும் அளவு ட்ராஜடி, அடுத்த படம் நெஞ்சில் மணமணக்கும் காதல், அதற்கடுத்த படம் முழு நீள காமெடி என ரோலர்கோஸ்டர் அனுபவத்தை தமிழ் ரசிகர்களுக்கு அளித்தவர் ஸ்ரீதர். கல்யாண(ப்) பரிசு, நெஞ்சில் ஓர் ஆலயம் போன்ற சோகப் படங்களை இயக்கிய ஸ்ரீதர்தான்,காதலிக்க நேரமில்லை, ஊட்டி வரை உறவு போன்ற ஹிலேரியஸ் படங்களையும் இயக்கினார் என்பது ஆச்சரியமான விஷயம்.

* புதுமை இயக்குனர் என்ற அடைமொழியைப் பெற்றவர் ஸ்ரீதர். படத்தின் ஒவ்வொரு ஃப்ரேமிலும் ஒரு புதுமை இருக்க வேண்டும் என்பது அவரது எதிர்பார்ப்பாக இருக்கும். அவர் இயக்கிய முதல் படமான ’கல்யாண பரிசு’ படத்தின் டைட்டிலில் வேண்டுமென்றே ‘ப்’ என்ற எழுத்தை தவிர்த்தார் ஸ்ரீதர். கதாநாயகனும், கதாநாயகியும் சேரப் போவதில்லை என்பதை சிம்பாலிக்காக உணர்த்தவே இந்த உத்தியை பயன்படுத்தினார் ஸ்ரீதர். (ஏழெழுத்து செண்டிமெண்ட் மற்றொரு காரணம்!)

* இன்று ரீமேக் செய்தாலும் கியாரண்டியாக ஓடக் கூடிய படம் அவரது ‘காதலிக்க நேரமில்லை’. தமிழில் வெளிவந்த முதல் ஈஸ்ட்மேன் கலர் படம் இது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. இரண்டாவது படம் சிவாஜிகணேசன் நடித்து, தாதா மிராசி இயக்கிய ‘புதிய பறவை’. ‘கதையை எதிர்பார்க்காதீர்கள்’ என்று ‘காதலிக்க நேரமில்லை’ படத்திற்கு விளம்பரம் செய்திருந்தார் ஸ்ரீதர். அதே பாணியில், அண்மையில் விளம்பரப்படுத்தப் பட்ட படம் ‘மதுபானக்கடை’.

* ஸ்ரீதர் இயக்கத்தில் 1962ம் ஆண்டு வெளிவந்து சூப்பர் ஹிட் ஆன படம் ‘நெஞ்சில் ஓர் ஆலயம்’. இந்தப் படத்தை 21 நாட்களில், ஒரே செட்டில் படமாக்கி சாதனை படைத்தார் ஸ்ரீதர். இந்தப் படம் வெளியானவுடன், ‘இந்தப் படம் ஓடாது’ என்று பலராலும் பேசப்பட்டது. ஆனால், ஸ்ரீதர் இயக்கிய படங்களிலேயே அதிக வசூலை வாரிக் குவித்தப் படம் ‘நெஞ்சில் ஓர் ஆலயம்’தான்.

* ‘நெஞ்சிருக்கும் வரை’ படத்தில் சிவாஜிகணேசன்,கே.ஆர்.விஜயா,முத்துராமன் உள்ளிட்டோரை ஒப்பனை இல்லாமல் நடிக்க வைத்து புதுமை செய்திருந்தார் ஸ்ரீதர். வண்ணப்படங்கள் வந்துக் கொண்டிருந்த காலத்தில் வறுமையை அழுத்தமாக பதிவு செய்ய வேண்டும் என்பதால் ‘நெஞ்சிருக்கும் வரை’ படத்தை கறுப்பு வெள்ளையில் படமாக்கினார் ஸ்ரீதர்.

* ஸ்ரீதர் மிகவும் கைராசியானவர். அவர் அறிமுகப் படுத்திய யாரும் சோடை போகவில்லை. செல்வி.ஜெயலலிதா,வெண்ணிறாடை மூர்த்தி,ஸ்ரீகாந்த் (பழைய நடிகர்),ரவிசந்திரன் முதல் விக்ரம் (தந்துவிட்டேன் என்னை) வரை ஸ்ரீதர் அறிமுகப் படுத்தியவர்களின் பட்டியல் நீளம். கதாநாயகியாக நடித்து வந்த சச்சு, வில்லன் கதாபாத்திரங்களில் நடித்து வந்த டி.எஸ்.பாலையா ஆகியோரை காமெடி படமான காதலிக்க நேரமில்லை படத்தில் நடிக்க வைத்து சோபிக்க வைத்தவர் ஸ்ரீதர்.

* புரட்சித்தலைவர் எம்ஜிஆர் அவர்களை வைத்து ‘அன்று சிந்திய ரத்தம்’ என்ற படத்தை ஆரம்பித்து சில காட்சிகளை பிரம்மாண்டமாக படமாக்கினார் ஸ்ரீதர். எம்ஜிஆர் அவர்களின் கால்ஷீட் தொடர்ந்து கிடைக்காததால் அந்தப் படம் நின்று போனது. பிறகு அதே படத்தை ‘சிவந்த மண்’ என்ற பெயரில் சிவாஜிகணேசனை வைத்து எடுத்தார் ஸ்ரீதர். இதனால் எம்ஜிஆர் அவர்கள் அதிருப்தி அடைந்ததாக கூறப்படுகிறது.பின்னர், ஸ்ரீதர் அவர்கள் ஓரிரு தோல்வி படங்களால் நலிந்து போயிருந்த போது, ‘உரிமை குரல்’ படத்தை ஸ்ரீதருக்காக செய்து கொடுத்தார் புரட்சித்தலைவர்.

* ‘சிவந்த மண்’ படத்திற்கு முதலில் வசனம் எழுதவிருந்தது கலைஞர் கருணாநிதிதான். அந்த நேரத்தில் அவர் அமைச்சராக ஆகியிருந்ததால் அந்தப் படத்திற்கு வசனம் எழுத ஏதாவது சட்ட சிக்கல் ஏற்படுமோ என தயங்கினாராம் கலைஞர். அதனால், அந்தப் படத்திற்கு கலைஞர் வசனம் எழுதும் நல்வாய்ப்பு நழுவிப் போனது. ஆனால், ’சிவந்த மண் படத்திற்கு நான் வசனம் எழுதுவதாக இருந்தேன்.ஸ்ரீதர்தான் என்னை தொடர்புக்கொள்ளவில்லை’ என ‘சிவந்த மண்’ படத்தின் நூறாவது நாள் விழாவில் ஜாலியாக சுட்டிக் காட்டினார் கலைஞர். ’மோதிரக் கையால் என் தலையில் வைக்கப்பட்ட இந்த குட்டை, என்னால் மறக்கவே முடியாது’ என்று இந்த நிகழ்வு பற்றி அடிக்கடி நினைவுகூர்வார் ஸ்ரீதர். வெளிநாடுகளில் படமாக்கப் பட்ட முதல் வண்ணப் படமும் ’சிவந்த மண்’தான்.

* 2008ம் ஆண்டு ஸ்ரீதர் அவர்கள் காலமாவதற்கு சில மாதங்களுக்கு முன், சன் டிவியில் நான் தயாரித்துக் கொண்டிருந்த ’நினைவுகள்’ என்ற நிகழ்ச்சியில் பங்கேற்க அவரை தொடர்புக் கொண்டேன். தன்னிடம் ஒரு அருமையான காதல் கதை இருப்பதாகவும், மீண்டும் ஒரு ரவுண்ட் வரப்போவதாகவும் உற்சாகமாக கூறினார். அந்தப் படைப்பை ரசிக்கும் வாய்ப்பு நமக்கு கிடைக்காமலே போய் விட்டது.


via Guru Prasath.

ஆதாமிண்டே மகன் அபு - 2011

ஆதாமிண்டே மகன் அபு - 2011 ஆம் ஆண்டு வெளிவந்த மலையாள மொழி திரைப்படம். இதன் இயக்குனர் சலீம் அஹ்மத். பத்தாண்டுகளுக்கும் மேல் இந்த கதையை மனதிலே யோசித்து வைத்து பின்னர் அதை படமாக எடுத்து உலக சினிமாவின் வரிசையில் சேர்த்தவர். இது இவரது முதல் படம் என்பது குறிப்பிடதக்கது. 58வது தேசியத் திரைப்படவிழாவில் சிறந்த திரைப்படம், சிறந்த நடிகர், சிறந்த ஒளிப்பதிவு, மற்றும் சிறந்த பின்னணி இசை ஆகிய துறைகளில் நான்கு தேசிய விருதுகளை பெற்றது . இதேபோன்று கேரள மாநில திரைப்பட விருதுகளிலும் சிறந்த படம், சிறந்த நடிகர், சிறந்த திரைக்கதை மற்றும் சிறந்த பின்னணி இசை ஆகிய விருதுகளைப் பெற்றது. இந்தியாவின் சார்பில் 2011ஆம் ஆண்டுக்கான சிறந்த வெளிநாட்டுப் படத்திற்கான ஆஸ்கார் விருதுக்கான போட்டியிலும் கலந்துகொள்ள தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது. எனினும் ஆஸ்கார் விருதுக்கு பரிந்துரைக்கப்பட்ட சிறந்த படங்களின் கடைசி பட்டியலில் இடம்பெறவில்லை. இந்த திரைப்படத்தில் சலீம் குமார் மற்றும் ஜரீனா வஹாப் முக்கிய கதாபாத்திரங்களை ஏற்று நடித்தனர். சலீம் குமார் அவர்கள் சிறந்த நடிகருக்கான தேசிய விருதையும் பெற்றார். சலீம் குமார் மலையாளத்தில் ஒரு சிறந்த நகைச்சுவை நடிகர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. அமெரிக்காவின் கலிபோர்னியாவில் இருந்து வெளிவரும் டேசெர்ட் சன் (Desert Sun) என்ற பத்திரிக்கை இந்த படத்தையும் சலீம் குமாரின் நடிப்பையும் பாராட்டி எழுதியிருந்தது. இதன் ஓளிப்பதிவாளர் மது அம்பாட். இந்த திரைப்படத்தில் தனிமையின் உணர்வை பிரதிபலிக்க நிறைய லாங்-ஷாட் தேவைப்பட்டது என்று கூறியுள்ளார். வெளிநாடுகளில் நடைப்பெற்ற சர்வதேச திரைப்பட விழாக்களில் கலந்துகொண்டு பல விருதுகளையும் பெற்று வந்துள்ளது இந்த திரைப்படம் என்பது மிகவும் குறிப்பிடத்தக்கது.

NEW ANTI VIRUS புதிய வகை வைரஸ் மென்பொருள் அறிமுகம்

இணையப்பாவனையினூடாக பரவும் வைரஸ்கள், மல்வேர்கள் போன்றவற்றினை கட்டுப்படுத்துவதற்கு பல்வேறு அன்டி வரைஸ் மென்பொருட்கள் காணப்படுகின்றன.இவ்வாறான மென்பொருட்களில் Bitdefender Internet Security மென்பொருளும் சிறந்த செயற்பாடுடையதாகக் கருதப்படுகின்றது. இவ்வாறிருக்கையில் இம்மென்பொருளிற்கான புதிய பதிப்பான Bitdefender Internet Security 2013 தற்போது வெளியிடப்பட்டுள்ளது. அத்துடன் ஒருவருடத்திற்கான சீரியல் இலக்கமும் இலவசமாக தரப்பட்டுள்ளமை விசேட அம்சமாகும். இம்மென்பொருளை நிறுவுவதற்கு கணனி கொண்டிருக்கவேண்டிய தகைமைகள். 1. Microsoft Windows XP,Vista, 7 அல்லது Windows 8 இயங்குதளம் 2. CPU: 800MHz processor 3. RAM: 1 GB 4. வன்றட்டில் 1.8 GB இடவசதி தரவிறக்கச் சுட்டி சீரியல் இலக்கம் - Q5YW7GP அல்லது 3NVQXKI

Immovable

“Some were excited, but the bow was immovable, like the word of a saint. Looking at the bow, their strength and intelligence were forcefully stolen, like with King Nahusha.” (Janaki Mangala, Chand 11.2)

eka karahiṃ dāpa na cāpa sajjana bacana jimi ṭāreṃ ṭarai |
nṛpa nahuṣa jyoṃ saba keṃ bilokata buddhi bala barabasa harai ||

Goswami Tulsidas here makes a few references to Vedic history to describe what happened to the rival princes as they tried to lift the famous bow of Lord Shiva. The setting was a kingdom hosting an event with thousands in attendance. The main attraction, the final act on the bill if you will, was the lifting of the bow. Whoever could do it first would win. The fight would be declared over as soon as that bow went in a prince’s hand and was raised to the sky. As destiny’s will is impossible to subvert, on this day only one person was set to win, someone who has never lost anything in His life.

Do we know of anyone who has never lost? Famous political figures may have won the big election when they were on the ballot, but they definitely lost something prior to that. No one goes completely undefeated. Death is the greatest champion in this regard, as it defeats every single person, regardless of the effort they make to send it back from where it came.

To say that God is undefeated seems a bit obvious. “Oh sure, go the God route. You can just say that about anything. ‘I will never win this. Only God could do this. It is hopeless for me. No one but God could succeed in these trying circumstances.’” The Vedas give more than just an abstract or utopian idea of God. There are concrete details provided which are easy to remember, provided that one wants to remember them.

And why wouldn’t we want to remember someone who is undefeated? To aid in the remembrance we get God’s name of Achyuta. Just saying the name “Achyuta” over and over again brings God to the mind, allowing us to remember that He is undefeated. If that remembrance isn’t giving enough pleasure, go back to an incident that proved that He is the strongest person in the world. For such an incident to take place, the undefeated figure known as God must have a form that is visible to the eyes.

There are debates among transcendentalists as to whether God is with form or without, whether He is a personality or just an energy. On a higher level, the arguments are a waste of time because we only think in terms of form and formlessness because of our limited abilities. On a cloudy day we say that the sun is not out, but the sun hasn’t gone anywhere. We say that a person is gone after they die, but their soul still exists. They are still alive, though we can’t see them.

To make an entity distinct, we refer to them as a person. A person possesses features but a person is also flawed. Therefore we think God can’t be a person because that would mean He’s flawed. He must also be without form because we can’t see Him. Both of these are indeed not the case; His personality and form are different than how we know personalities and forms. He is the Supreme Person, and His attributes are divine. He can lift an extremely heavy bow while in the visible manifestation of a young prince.

Before that victory took place, other princes tried their hand. King Janaka hosted this contest to find a groom for the bride, his daughter Sita Devi. What better way to find a good protector than to hold a contest relating to strength? But this bow was originally Shiva’s, and Sita is eternally Rama’s. Rama is the Supreme Lord in His incarnation as a warrior prince. Rama appears before the eyes, but He is not an ordinary person. He possesses the attributes of beauty, wealth, strength, fame, wisdom and renunciation to the fullest degree and at the same time.

Shiva is a great devotee of Rama, and Sita, as Rama’s wife for life, can only be with Rama and no one else. Janaka is also a famous devotee today, so we see that based on the players alone, the result of the contest was set. Of course no one knew this outwardly, as this is the fun the Supreme Lord likes to have. If all knew what was going to happen, why show up? And if everyone knew beforehand, why would we want to hear details of the event today? Why celebrate Achyuta’s marvelous feat of lifting the bow if everyone there already understood what was going to happen?
In the above referenced verse from the Janaki Mangala, Goswami Tulsidas continues his description of the kings who tried to win the contest. Prior to this, some just stared at the bow and walked away, making an excuse. They were like monkeys looking at a coconut, not trying to open it because they were too afraid of the shame of losing. The kings mentioned above were so excited that they actually tried to lift the bow. But it is said that the bow was immovable, like the word of a saint.
A saint in the Vedic tradition is known as a brahmana, which can be likened to a priest. A brahmana lives by austerity and penance, and through their good deeds they acquire tremendous spiritual merits. As a result, when they say something, it must come to be. For instance, if they curse someone, the results of the curse must manifest. If they are supplicated after the fact, they can proclaim something else which will also come to be, but they will never take back their word of the original curse. This is a power granted to brahmanas by the Supreme Lord, who holds His devotees in very high esteem.
It is also said that by looking at the bow, the strength and intelligence of the kings were forcefully stolen, like with what happened to King Nahusha. Nahusha was a famous king during ancient times, and through his pious deeds he ascended to the heavenly realm. The three worlds are the earth, the heavenly planets, and the hellish planets. As they are all part of the material world, residence is not permanent for the wandering soul. You go to heaven if you are good in this life, but you don’t stay there forever. Similarly, being condemned to hell doesn’t mean that you are stuck there without any hope.

King Nahusha was in heaven, but while there he had lusty desires towards the wife of King Indra. Indra is the king of heaven and he cursed Nahusha to fall from heaven and be born as a snake for his impious thoughts. Material life is thus very tenuous; there is no certainty for anyone. These kings were previously considered to be very powerful and intelligent, but since this bow was destined to be lifted by Rama, they seemingly lost all their strength just by looking at it.

Fortunately, there is one discipline that is above the material nature, that brings permanent results in a permanent realm. Devotional service, also known as bhakti-yoga, is the soul’s eternal occupation, and one of its primary methods of implementation is hearing. Just hearing about Rama’s eventual victory in the contest, and how all the other kings were bested by the bow He was to lift, brings the consciousness closer to the transcendental realm. While the curse of a saint cannot be reversed and accumulated merits can vanish with a single transgression, know that through loving God spiritual strength increases in a manner that is irreversible. The undefeated Shri Rama makes sure of it.

In Closing:

Through piety Nahusha to heaven went,

With lusty desires back to earth sent.

Once a curse upon you a saint does make,

Can’t go back, their word never to break.

Comparisons the bow contest help to describe,

Excited kings failed though with effort they tried.

Strength with one look stolen, move the bow would not,

Rama destined to win, beautiful Sita as wife He got.

Sai Amritwani full

பராசக்தி (1952)

பராசக்தி (1952) - தமிழகத்தின் தலை விதியை மாற்றியமைத்த கருவிகளின் பட்டியலில் இந்த திரைப்படத்துக்கு முக்கிய இடம் உண்டு. திராவிட உணர்வு , சுயசிந்தனை, மூட பழக்கவழக்கங்கள் ஒழிப்பு போன்ற சமுதாய அக்கறைகளை பரப்ப திரைப்படத் தோட்டத்தில் விதைக்கப்பட்ட விதை இந்த திரைப்படம். இதனை தொடர்ந்து தான் சமுதாய சிந்தனையுடன் பல திரைப்படங்கள் எடுக்கப்பட்டன என்று சொன்னால் அது மிகையாகது. பராசக்தி திரைப்படம் 1000 அடிகளுக்கு மேல் தயாரித்த பின் அதை போட்டு பார்த்த அதன் தயாரிப்பாளர் ஏவிஎம் செட்டியார் அவர்களுக்கு புதுமுக நடிகர் கணேசனின் மீது அவ்வளவு திருப்தி இல்லை ஆகவே K.R.ராமசாமி அவர்களை வைத்து மீண்டும் இதை படமாக்கலாம் என்றார். ஆனால் படத்தின் இன்னொரு தயாரிப்பாளரான P.A.பெருமாள் அவர்கள் "என் தங்கை" நாடகத்தில் நடித்த இந்த கணேசன் தான் நடிக்க வேண்டும் படத்தை முழுசாக எடுத்து முடித்து பார்ப்போம் என்று கணேசனின் மீது நம்பிக்கை வைத்தார். அவரது நம்பிக்கை வீண் போகவில்லை. நமக்கு ஒரு நடிகர் திலகம் கிடைத்தார். இந்த படத்தில் நடிப்பதுக்காக இளைஞர் கணேசன் வாங்கிய மாத சம்பளம் Rs.250. இந்த பராசக்தி திரைப்படம் ஆன்மீகவாதிகளையும் அக்ரஹாரங்ளையும் எந்த அளவுக்கு தாக்கியது என்பது படம் பார்த்தவர்கள் அறிவார்கள். அப்போது தமிழகத்தில் காங்கிரஸ் ஆட்சி. முதல்வர் ராஜாஜி அவர்கள். அவருக்கு இந்த திரைப்படத்தின் மீது முழு திருப்தி இல்லை இருந்தும் திரைப்படம் மக்களுக்காக எடுக்கபடுவது அவர்களே அதை பார்த்து நல்லது கெட்டது தெரிந்து கொள்ளட்டும் என்று திரைப்படத்தை வெளியிட அனுமதித்தார். ஆகவே திரைப்படம் 17 அக்டோபர் 1952 ஆம் ஆண்டுதீபாவளி நாளன்று வெளியீடு கண்டு மாபெரும் வெற்றி பெற்றது. இளைஞர் கணேசன் முதன் முதலில் கேமரா முன் நின்று நடித்த திரைப்படம் "பூங்கோதை" என்ற திரைப்படமே. ஆனால் பராசக்தி முதலில் வெளியீடு கண்டதால் அது அவரது முதல் படம் ஆனது. பூங்கோதை அவரது ஆறாவது படமாக வெளியீடு கண்டது.

SRI PANCHAMI(Vasantha Panchami)

Sri Panchami is a Hindu festival dedicated to Goddess Saraswathi. It is celebrated on the fifth day (Panchami) of Sukla Paksha in the Lunar Month of Magha Masam that generally occurs during the months of January-February. In our Hindu religion and culture, child going to a school generally begins with a ritual called Aksharabhyasa (learning of alphabets), the foundation for education. Akshara means the one that will not perish. Abhyasa means practice. Anything that we acquire in this life may perish but, the knowledge acquired through Akshara Gnana will never perish and will be an eternal asset. Goddess Saraswathi, the presiding deity of such Akshara Gyana, the female Divine energy of Learning, Knowledge and Wisdom is said to have born on this auspicious day known as Sri Panchami. Inducting a child into Aksharabhyasa on this day is said to be highly auspicious for good progression in education.

Reference to Goddess Saraswathi, the divine consort of Lord Brahma one of the Trinity Lords we find in many Pouranic scripts like Padma Purana, Brahma Vaivartha Purana etc... It is said that many pouranic great Sages like Sri Veda Vyasa, Brihaspathi, Yajnavalkya, Vasista, Parasara, and Bharadwaja had worshipped Goddess Saraswathi in their spiritual pursuits. Saraswathi worship is essential for spiritual enlightenment. In the life history of Mantralaya Seer Sri Raghavendra Swamy, we find Goddess Saraswathi referred to as the Goddess responsible for giving direction for his Sanyasa Sweekara.

She is referred to as Vaakk Devi, the Goddess of Speech. For any student, poet, writer, analyst, journalist, astrologer, musician, singer, preacher, philosopher, etc… to become proficient and to excel in their field, Divine blessings and Grace of Vaakk Devi is very much essential. She is also known by other names like Vaani, Sarada, Bharathi, and Braahmi to name a few. A river by her name is also very famous, holy and spiritual in Hindu religion and philosophy that forms a part of the famous river trio Ganga, Yamuna and Saraswathi popularly known as Triveni.

Seated on a fully blossomed white Lotus, Goddess Saraswathi is generally depicted as Chaturbhuja (four hands) with Veena as her instrument which she will be holding in her two hands while in other two hands holding Vedas (Sacred scriptures) and a mala of Divine Rosary beads. White coloured Hamsa (Swan) is depicted as her vehicle (chariot) that symbolizes sattvik nature, purity, high intellectual capability and discrimination.

This day is also known as Vasantha Panchami that marks the beginning of a new season called Vasantha Ruthu the onset of Spring Season. Lord Sri Krishna mentioned in his Bhagavat Geeta that He is the Vasantha Ruthu among the seasons. Though this festival Sri Panchami is not very popular in South India, it is a very important festival that is widely celebrated with great fervor in the North, West Bengal and Maharastra. In North Eastern States of our country it is celebrated as the beginning of a New Year.

While Goddess Saraswathi worship is done round the year, certain special occasions are prescribed for an exclusive worship. One such occasion is on this auspicious day of Vasantha Panchami (Sri Panchami) and the other is during the Navarathri (Dussera) festival in the Lunar month of Aaswayuja on the 7th day (Sapthami) coinciding with Moola constellation. It is highly meritorious to worship Goddess Saraswathi on these days and to seek Her Grace to become learned, knowledgeable and wise.

In our country we find very few temples of Goddess Saraswathi. Out of two such famous temples dedicated to Goddess Saraswathi we find, one is in Kashmir. Ashtaadasa Shakthi Peeta Sthothram refers to this temple as Kaashmirethu Saraswathi, one of the 18 most revered places for worship of Goddess Shakthi. The other famous temple of Goddess Saraswathi is in Adilabad district of Andhra Pradesh in a place called Basar where, special celebrations and prayers are held on this day. We also find on this day of Sri Panchami many people inducting their children into Aksharabhyasa at this famous temple known as Gnana Saraswathi temple. We also find a temple of Goddess Saraswathi known as Sharada Devi at Sringeri in Karnataka state where the idol is said to have been consecrated by Adi Sankaracharya.

Let us pray and worship on this auspicious day Goddess Saraswathi who is respected and adored even by Devathas, to get rid of our sluggishness, lethargy and ignorance.

 

MARRIED OR NOT, YOU SHOULD READ THIS

“When I got home that night as my wife served dinner, I held her hand and said, I’ve got something to tell you. She sat down and ate quietly. Again I observed the hurt in her eyes. Suddenly I didn’t know how to open my mouth. But I had to let her know what I was thinking. I want a divorce. I raised the topic calmly. She didn’t seem to be annoyed by my words, instead she asked me softly, why? I avoided her question. This made her angry. She threw away the chopsticks and shouted at me, you are not a man! That night, we didn’t talk to each other. She was weeping. I knew she wanted to find out what had happened to our marriage. But I could hardly give her a satisfactory answer; she had lost my heart to Jane. I didn’t love her anymore. I just pitied her! With a deep sense of guilt, I drafted a divorce agreement which stated that she could own our house, our car, and 30% stake of my company. She glanced at it and then tore it into pieces. The woman who had spent ten years of her life with me had become a stranger. I felt sorry for her wasted time, resources and energy but I could not take back what I had said for I loved Jane so dearly. Finally she cried loudly in front of me, which was what I had expected to see. To me her cry was actually a kind of release. The idea of divorce which had obsessed me for several weeks seemed to be firmer and clearer now. The next day, I came back home very late and found her writing something at the table. I didn’t have supper but went straight to sleep and fell asleep very fast because I was tired after an eventful day with Jane. When I woke up, she was still there at the table writing. I just did not care so I turned over and was asleep again. In the morning she presented her divorce conditions: she didn’t want anything from me, but needed a month’s notice before the divorce. She requested that in that one month we both struggle to live as normal a life as possible. Her reasons were simple: our son had his exams in a month’s time and she didn’t want to disrupt him with our broken marriage. This was agreeable to me. But she had something more, she asked me to recall how I had carried her into out bridal room on our wedding day. She requested that every day for the month’s duration I carry her out of our bedroom to the front door ever morning. I thought she was going crazy. Just to make our last days together bearable I accepted her odd request. I told Jane about my wife’s divorce conditions. . She laughed loudly and thought it was absurd. No matter what tricks she applies, she has to face the divorce, she said scornfully. My wife and I hadn’t had any body contact since my divorce intention was explicitly expressed. So when I carried her out on the first day, we both appeared clumsy. Our son clapped behind us, daddy is holding mommy in his arms. His words brought me a sense of pain. From the bedroom to the sitting room, then to the door, I walked over ten meters with her in my arms. She closed her eyes and said softly; don’t tell our son about the divorce. I nodded, feeling somewhat upset. I put her down outside the door. She went to wait for the bus to work. I drove alone to the office. On the second day, both of us acted much more easily. She leaned on my chest. I could smell the fragrance of her blouse. I realized that I hadn’t looked at this woman carefully for a long time. I realized she was not young any more. There were fine wrinkles on her face, her hair was graying! Our marriage had taken its toll on her. For a minute I wondered what I had done to her. On the fourth day, when I lifted her up, I felt a sense of intimacy returning. This was the woman who had given ten years of her life to me. On the fifth and sixth day, I realized that our sense of intimacy was growing again. I didn’t tell Jane about this. It became easier to carry her as the month slipped by. Perhaps the everyday workout made me stronger. She was choosing what to wear one morning. She tried on quite a few dresses but could not find a suitable one. Then she sighed, all my dresses have grown bigger. I suddenly realized that she had grown so thin, that was the reason why I could carry her more easily. Suddenly it hit me… she had buried so much pain and bitterness in her heart. Subconsciously I reached out and touched her head. Our son came in at the moment and said, Dad, it’s time to carry mom out. To him, seeing his father carrying his mother out had become an essential part of his life. My wife gestured to our son to come closer and hugged him tightly. I turned my face away because I was afraid I might change my mind at this last minute. I then held her in my arms, walking from the bedroom, through the sitting room, to the hallway. Her hand surrounded my neck softly and naturally. I held her body tightly; it was just like our wedding day. But her much lighter weight made me sad. On the last day, when I held her in my arms I could hardly move a step. Our son had gone to school. I held her tightly and said, I hadn’t noticed that our life lacked intimacy. I drove to office…. jumped out of the car swiftly without locking the door. I was afraid any delay would make me change my mind…I walked upstairs. Jane opened the door and I said to her, Sorry, Jane, I do not want the divorce anymore. She looked at me, astonished, and then touched my forehead. Do you have a fever? She said. I moved her hand off my head. Sorry, Jane, I said, I won’t divorce. My marriage life was boring probably because she and I didn’t value the details of our lives, not because we didn’t love each other anymore. Now I realize that since I carried her into my home on our wedding day I am supposed to hold her until death do us apart. Jane seemed to suddenly wake up. She gave me a loud slap and then slammed the door and burst into tears. I walked downstairs and drove away. At the floral shop on the way, I ordered a bouquet of flowers for my wife. The salesgirl asked me what to write on the card. I smiled and wrote, I’ll carry you out every morning until death do us apart. That evening I arrived home, flowers in my hands, a smile on my face, I run up stairs, only to find my wife in the bed -dead. My wife had been fighting CANCER for months and I was so busy with Jane to even notice. She knew that she would die soon and she wanted to save me from the whatever negative reaction from our son, in case we push through with the divorce.— At least, in the eyes of our son—- I’m a loving husband…. The small details of your lives are what really matter in a relationship. It is not the mansion, the car, property, the money in the bank. These create an environment conducive for happiness but cannot give happiness in themselves. So find time to be your spouse’s friend and do those little things for each other that build intimacy. Do have a real happy marriage! If you don’t share this, nothing will happen to you. If you do, you just might save a marriage. Many of life’s failures are people who did not realize how close they were to success when they gave up. ♥ Remember love is the richest of all treasures. Without it there is nothing; and with it there is everything. Love never perishes , even if the bones of a lover are ground fine like powder. Just as the perfume of sandalwood does not leave it, even if it is completely ground up, similarly the basis of love is the soul, and it is indestructible and therefore eternal. Beauty can be destroyed , but not love. ♥

Bringing up daughters: The new battlefield for parents

Boys were the problem children a decade ago, and dozens of books sought to help. Now, girls are at risk, with drinking and self-harming on the rise, and a new industry is just beginning

Joanna Moorhead

It's a freezing night in Bristol, and snow is forecast – but every seat at Colston Hall in the city centre was sold out weeks ago, and not only for Ronan Keating who's playing in the main auditorium. Also packing them in is a 59-year-old, softly spoken Australian psychotherapist, who will take to the stage for 90 minutes with just a whiteboard and some ideas that will keep his audience on the edge of their seats.

The psychotherapist is Steve Biddulph, and most of the people queuing up to hear him are the mothers of teenage girls. A few years ago Biddulph toured Britain warning of a crisis facing boyhood: now he is back with a similar message about girlhood. And if the audience here is anything to go by, he's definitely touched a nerve. "Parents of girls are seriously worried about their daughters," says Saffia Farr, editor of Juno magazine and the organiser of the Bristol part of Biddulph's country-wide tour. "They feel there's this overwhelming tide of advertising that's targeting their daughters, of inappropriate clothing being sold in the shops, of media messages that encourage their girls to grow up way, way before their time. And they want to know what they can do about it."

Telling them what they can do about it is Biddulph's mission. "A few years ago, boys were a disaster area – there was an epidemic of ADHD, they were underperforming in exams, they were drinking too much and getting involved in wild behaviour," he says. "Back then, girls seemed to be doing just fine. But, about five years ago, that all changed – suddenly, girls' mental health started to plummet. Everyone knew a girl, or had a girl themselves, who had an eating disorder or who was depressed or was self-harming. It was a huge change in a very short period; I started to investigate why this was happening."

Biddulph lives and works in Australia, but the crisis he sees brewing for young girls seems to be echoed across the Western world – and, in Britain, the figures suggest it's worse than in other countries. A few weeks ago, the charity Childline announced a 68 per cent increase in youngsters contacting them about self-harming, and said most of the increase was among girls. The problem also seemed to be affecting teenagers at a younger age, with 14-year-olds now likely to be among callers.

Anxiety and depression in teenage girls is also on the rise: research from the Nuffield Foundation last year found that the proportion of 15- and 16-year-olds reporting feeling frequently anxious or depressed has doubled in the last 30 years, and is more common in girls: it has jumped from one in 30 to two in 30 for boys, and from one in 10 to two in 10 for girls. Meanwhile, a report from the Department of Health found teenage girls in Britain are more likely to binge drink than teenage girls anywhere else in Europe; more than half of 15- and 16-year-olds admit they drink to excess at least once a month. A separate report in 2011 found that one in five girls in this age bracket who drink at least once a week have drunken sex and later regret it.

Anorexia and bulimia are also dramatically on the increase: official figures for hospital admissions released last October pinpointed a 16 per cent rise in hospital admissions for eating disorders, and showed that one in every 10 of these admissions was a 15-year-old girl.

"There's plenty to be concerned about," Biddulph says. "Everyone who has a teenage daughter right now sees this, in their child and among their child's friends." The people they blame, he says, are the advertising industry and the media. "They are driving girls' sensibilities and making them miserable. The corporate world has identified them as a new market for products, and is preying on them." During his talk, Biddulph describes teenage girls as being out in the wilderness, surrounded by hyenas: it's starting to get dark, he tells his audience, but they are all alone out there.

His message, though, is one of empowerment: he encourages parents to get together, to challenge the advertising industry and to lobby the Government to impose more restrictions on advertisers.

"Take the drinks industry – about 30 per cent of the market is sales to underage drinkers," he says. "Alcohol companies are extremely powerful – but parents are powerful, too, and they have to stand against this and stop the marketing of alcopops and push for a higher drinking age."

But the battle needs to be fought on a domestic as well as a policy front. "What we need to do is re-evaluate how we think of teenage girls: the current philosophy is that they're growing older, so they need us less. But I believe that teenage girls go through a kind of second babyhood, and they in fact need their parents more than ever. We have to spend time with our daughters at this age: talk to them, listen to them, keep in touch with them. Staying connected to their parents makes all the difference to how they cope with the pressures they're up against."

Case study

Lindsay Julian, 51, lives in Salisbury. She has three daughters: Emily is 24, Olivia is 14, and Amelia is 11. She also has a son, Alexander, 28

"Emily got into drinking when she was about 15, and she started taking drugs fairly soon after that. It was a real roller-coaster time for all of us: sometimes she'd drink a lot and run off, and we'd have no idea where she was. One time, she didn't come back all night, and we ended up calling the police. They were difficult times.

"There are so many pressures on young girls today – you're very aware of that as a mother of daughters. So when my younger girls got close to the age where things got difficult with Emily, I thought: we're going to do things differently this time round. I sent them to a Steiner school, where I think the pressures are lessened: the philosophy is holistic, it's not all about exam results, which I think can be very stressful for young girls.

"Some of my daughters' friends spend a lot of time on social media, texting and on Facebook – but I'm careful to limit those things for my girls, and it does make a difference. They watch TV but I monitor it – in some homes, TV seems like a third parent, and I don't want it to be like that in our house. A lot of teenage girls never switch off, they're constantly connected, and that puts them under pressure from one another as well as from advertisers.

"We've got friends where you can see that their 14-year-olds are more like adults; the wanting to drink, to go to parties all the time.

"Emily is fine now: things turned around for her eventually, and she now works as a researcher and has written a book. She's a rock for her younger sisters and I'm very proud of her. I know you could say that she was OK in the end, but I don't think it's an experience I'd want to go through with my younger daughters. I think their adolescence could be happier, and less fraught, than Emily's was."

Source: The Independent

http://www.independent.co.uk/life-style/health-and-families/health-news/bringing-up-daughters-the-new-battlefield-for-parents-8458767.html

 

Posted by
Robert Karl Stonjek