Why Sri Lanka's economy is in crisis

 Sri Lanka has cut back on imports of farm chemicals, cars and even its staple spice turmeric as its foreign exchange reserves dwindle, hindering its ability to repay a mountain of debt as the South Asian island nation struggles to recover from the pandemic.

Toothbrush handles, venetian blinds, strawberries, vinegar, wet wipes and sugar 

are among the hundreds of foreign-made goods that were banned or made 

subject to special licensing requirements meant to chip away at a trade deficit that

 has been deepening the country’s financial quandary for years.

Shortages are pushing prices higher for many consumer goods, from bread to 

construction materials to gasoline, triggering protests among Sri Lankans fed up with

 the prolonged crisis.

https://apnews.com/

Why Are Some Countries Rich And Others Poor?

Think of an economy as reflecting three fundamental features: capital, labor and what I will call the “efficiency factor.” A country’s stock of capital consists of machinery, buildings, land, etc. Labor consists of the country’s human resources that are used in production. The efficiency factor determines how well the country turns capital and labor into output.

Now let’s jump to the bottom line: which of these three factors is most responsible for differences in GDP per person in countries around the world? The answer: it’s the efficiency factor.

by Scott A. Wolla

"Open markets offer the only realistic hope of pulling billions of people in developing countries out of abject poverty, while sustaining prosperity in the industrialized world."1

—Kofi Annan, former United Nations Secretary-General

Many people mark the birth of economics as the publication of Adam Smith's The Wealth of Nations in 1776. Actually, this classic's full title is An Inquiry into the Nature and Causes of the Wealth of Nations, and Smith does indeed attempt to explain why some nations achieve wealth and others fail to do so. Yet, in the 241 years since the book's publication, the gap between rich countries and poor countries has grown even larger. Economists are still refining their answer to the original question: Why are some countries rich and others poor, and what can be done about it?

"Rich" and "Poor"

In common language, the terms "rich" and "poor" are often used in a relative sense: A "poor" person has less income, wealth, goods, or services than a "rich" person. When considering nations, economists often use gross domestic product (GDP) per capita as an indicator of average economic well-being within a country. GDP is the total market value, expressed in dollars, of all final goods and services produced in an economy in a given year. In a sense, a country's GDP is like its yearly income. So, dividing a particular country's GDP by its population is an estimate of how much income, on average, the economy produces per person (per capita) per year. In other words, GDP per capita is a measure of a nation's standard of living. For example, in 2016, GDP per capita was $57,467 in the United States, $42,158 in Canada, $27,539 in South Korea, $8,123 in China, $1,513 in Ghana, and $455 in Liberia (Figure 1).2

NOTE: Liberia's GDP per capita of $455 is included but not visible due to the scale. The Republic of Korea is the official name of South Korea.

SOURCE: World Bank, retrieved from FRED®, Federal Reserve Bank of St. Louis; https://fred.stlouisfed.org/graph/?g=eMGq, accessed July 26, 2017.

Because GDP per capita is simply GDP divided by the population, it is a measure of income as if it were divided equally among the population. In reality, there can be large differences in the incomes of people within a country. So, even in a country with relatively low GDP, some people will be better off than others. And, there are poor people in very wealthy countries. In 2013 (the most recent year comprehensive data on global poverty are available), 767 million people, or 10.7 percent of the world population, were estimated to be living below the international poverty line of $1.90 per person per day.3 Whether for people or nations, the key to escaping poverty lies in rising levels of income. For nations specifically, which measure wealth in terms of GDP, escaping poverty requires increasing the amount of output (per person) that their economy produces. In short, economic growth enables countries to escape poverty.

How Do Economies Grow?

Economic growth is a sustained rise over time in a nation's production of goods and services. How can a country increase its production? Well, an economy's production is a function of its inputs, or factors of production (natural resources, labor resources, and capital resources), and the productivity of those factors (specifically the productivity of labor and capital resources), which is called total factor productivity (TFP). Consider a shoe factory. Total shoe production is a function of the inputs (raw materials such as leather, labor supplied by workers, and capital resources, which are the tools and equipment in the factory), but it also depends on how skilled the workers are and how useful the equipment is. Now, imagine two factories with the same number of workers. In the first factory, workers with basic skills move goods around with push carts, assemble goods with hand tools, and work at benches. In the second factory, highly trained workers use motorized forklifts to move pallets of goods and power tools to assemble goods that move along a conveyer belt. Because the second factory has higher TFP, it will have higher output, earn greater income, and provide higher wages for its workers. Similarly, for a country, higher TFP will result in a higher rate of economic growth. A higher rate of economic growth means more goods are produced per person, which creates higher incomes and enables more people to escape poverty at a faster rate. But, how can nations increase TFP to escape poverty? While there are many factors to consider, two stand out.

Institutions

First, institutions matter. For an economist, institutions are the "rules of the game" that create the incentives for people and businesses. For example, when people are able to earn a profit from their work or business, they have an incentive not only to produce but also to continually improve their method of production. The "rules of the game" help determine the economic incentive to produce. On the flip side, if people are not monetarily rewarded for their work or business, or if the benefits of their production are likely to be taken away or lost, the incentive to produce will diminish. For this reason, many economists suggest that institutions such as property rights, free and open markets, and the rule of law (see the boxed insert) provide the best incentives and opportunities for individuals to produce goods and services.

North and South Korea often serve as an example of the importance of institutions. In a sense they are a natural experiment. These two nations share a common history, culture, and ethnicity. In 1953 these nations were formally divided and governed by very different governments. North Korea is a dictatorial communist nation where property rights and free and open markets are largely absent and the rule of law is repressed. In South Korea, institutions provide strong incentives for innovation and productivity. The results? North Korea is among the poorest nations in the world, while South Korea is among the richest.4

NOTE: While the Republic of Korea (the official name of South Korea), China, Ghana, and Liberia had similar standards of living in 1970, they have developed differently since then.

SOURCE: World Bank, retrieved from FRED®, Federal Reserve Bank of St. Louis; https://fred.stlouisfed.org/graph/?g=eMGt, accessed July 26, 2017.

While this seems like a simple relationship—if government provides strong property rights, free markets, and the rule of law, markets will thrive and the economy will grow—research suggests that the "institution story" alone does not provide a complete picture. In some cases, government support is important to the development of a nation's economy. Closer inspection shows that the economic transformation in South Korea, which started in the 1960s, was under the dictatorial rule of Park Chung-hee (who redirected the nation's economic focus on export-driven industry), not under conditions of strong property rights, free markets, and the rule of law (which came later).5 South Korea's move toward industrialization was an important first step in its economic development (see South Korea's growth in Figure 2). China is another example of an economy that has grown dramatically. In a single generation it has been transformed from a backward agrarian nation into a manufacturing powerhouse. China tried market reforms during the Qing dynasty (whose modernization reforms started in 1860 and lasted until its overthrow in 1911) and the Republic Era (1912-1949), but they were not effective. China's economic transformation began in 1978 under Deng Xiaoping, who imposed a government-led initiative to support industrialization and the development of markets, both internally and for export of Chinese goods.6 These early government-supported changes helped develop the markets necessary for the current, dramatic increase in economic growth (see Figure 2).

Trade

Second, international trade is an important part of the economic growth story for most countries. Think about two kids in the school cafeteria trading a granola bar for a chocolate chip cookie. They are willing to trade because it offers them both an opportunity to benefit. Nations trade for the same reason. When poorer nations use trade to access capital goods (such as advanced technology and equipment), they can increase their TFP, resulting in a higher rate of economic growth.7 Also, trade provides a broader market for a country to sell the goods and services it produces. Many nations, however, have trade barriers that restrict their access to trade. Recent research suggests that the removal of trade barriers could close the income gap between rich and poor countries by 50 percent.8

Conclusion

Economic growth of less-developed economies is key to closing the gap between rich and poor countries. Dif­ferences in the economic growth rate of nations often come down to differences in inputs (factors of production) and differences in TFP—the productivity of labor and capital resources. Higher productivity promotes faster economic growth, and faster growth allows a nation to escape poverty. Factors that can increase productivity (and growth) include institutions that provide incentives for innovation and production. In some cases, government can play an important part in the development of a nation's economy. Finally, increasing access to international trade can provide markets for the goods produced by less-developed countries and also increase productivity by increasing the access to capital resources.

Notes

1 Globalist. "Kofi Annan on Global Futures." February 6, 2011; https://www.theglobalist.com/kofi-annan-on-global-futures/.

2 Data from the World Bank retrieved from FRED®; https://fred.stlouisfed.org/graph/?g=erxy, accessed July 26, 2017.

3 World Bank. "Poverty and Shared Prosperity 2016: Taking on Equality." 2016, p. 4; http://www.worldbank.org/en/publication/poverty-and-shared-prosperity.

4 Olson, Mancur. "Big Bills Left on the Sidewalk: Why Some Nations are Rich, and Others Poor." Journal of Economic Perspectives, Spring 1996, 10(2), pp. 3-24.

5 Wen, Yi and Wolla, Scott. "China's Rapid Economic Rise: A New Application of an Old Recipe. Social Education." Social Education, March/April 2017, 81(2), pp. 93-97.

6 Wen, Yi and Fortier, George E. "The Visible Hand: The Role of Government in China's Long-Awaited Industrial Revolution." Federal Reserve Bank of St. Louis Review, Third Quarter 2016, 98(3), pp. 189-226; https://dx.doi.org/10.20955/r.2016.189-226.

7 Santacreu, Ana Maria. "Convergence in Productivity, R&D Intensity, and Technology Adoption." Federal Reserve Bank of St. Louis Economic Synopses, No. 11, 2017; https://doi.org/10.20955/es.2017.11.

8 Mutreja, Piyusha; Ravikumar, B. and Sposi, Michael J. "Capital Goods Trade and Economic Development." Working Paper No. 2014-012, Federal Reserve Bank of St. Louis, 2014; https://research.stlouisfed.org/wp/2014/2014-012.pdf.

© 2017, Federal Reserve Bank of St. Louis. The views expressed are those of the author(s) and do not necessarily reflect official positions of the Federal Reserve Bank of St. Louis or the Federal Reserve System.

Glossary

Factors of production: The natural resources, human resources, and capital resources that are available to make goods and services. Also known as productive resources.

Capital resources: Goods that have been produced and are used to produce other goods and services. They are used over and over again in the production process. Also called capital goods and physical capital.

Standard of living: A measure of the goods and services available to each person in a country; a measure of economic well- being. Also known as per capita real GDP (gross domestic product).

Trade barrier: A government-imposed restriction on the international trade of goods or services.

Thanks https://research.stlouisfed.org/publications/page1-econ/2017/09/01/why-are-some-countries-rich-and-others-poor/

Coronavirus’s economic danger it will economically cripple millions

“We have been always saying that we are sitting on top of an unexploded bomb, but we don’t know what is going to trigger it,” said Emre Tiftik, director of Research for Global Policy Initiatives at the Institute of International Finance, a Washington-based financial industry trade group. “Can the coronavirus be a trigger? We don’t know. Maybe.”

(This article originally appeared on independent.co.uk)

Coronavirus’s economic danger is exponentially greater than its health risks to the public. If the virus does directly affect your life, it is most likely to be through stopping you going to work, forcing your employer to make you redundant, or bankrupting your business.

The trillions of dollars wiped from financial markets this week will be just the beginning if our governments do not step in. And if President Trump continues to stumble in his handling of the situation, it may well affect his chances of re-election. Joe Biden, in particular, has identified Covid-19 as a weakness for Trump, promising “steady, reassuring” leadership during America’s hour of need.

Worldwide, Covid-19 has killed 4,389 with 31 US deaths as of today. But it will economically cripple millions, especially since the epidemic has formed a perfect storm with stock market crashes, an oil war between Russia and Saudi Arabia, and the spilling over of an actual war in Syria into another potential migrant crisis.

Just as important as fighting the virus — if not more important — is vaccinating our economies against the incoming pandemic of panic. Human suffering can come in the form of illness and death. But it can also be experienced as not being able to pay the bills or losing your home.

Small businesses, in particular, are struggling as supply chains dry up, leaving them without products or essential materials. Factory closures in China have led to a record low in the country’s Purchasing Manager’s Index which measures manufacturing output. China is the world’s largest exporter and is responsible for a third of global manufacturing, so China’s problem is everyone’s problem — even in the midst of a trade war between the White House and Beijing. 

All this makes it even more worrying that governments continue to see this as a health crisis, not an economic one. It is time the economists took over from the doctors before the real pandemic spreads. 

It is difficult to imagine Italy not entering a recession (the world’s ninth-largest economy is now on lockdown). It is also difficult to imagine that failing to affect Europe and its largest trading partner, the United States. And it is impossible to see how any of this will not add up to a global downturn unless governments step in faster and harder than they did 12 years ago during the last financial crisis.

The stakes are higher this time, because there seems to be a coordinated effort to economically hurt many Western countries, and warn them away from the aggressive trade policies that Trump has so enthusiastically adopted.

Although China bore the brunt of the virus’s economic and human cost, many in Beijing will see a silver lining in the weakening of the US economy, and a distraction from Trump’s trade wars that appeared to be escalating with no end in sight.

President Trump has pushed through overdue payroll tax cuts and help for hourly workers — measures that will help both employers and employees survive. In the UK, Chancellor Rishi Sunak today unveiled a ‘Coronavirus Budget’. But everyone needs to think bigger if they want to properly deal with how this new factor changes the status quo.

This is about much more than coronavirus, oil prices, or even the global economy. This is about the balance of power between East and West. The epicentre of this has been, for the last 10 years, Syria. After a decade of conflict on the ground, the face-off seems to have now escalated from proxy war to economic conflict.

The emerging superpowers of Russia and China witnessed what many saw as American irrelevance in Syria. And they are now trying to cement their vision of a truly multipolar world. Rather than allowing US ally Saudi Arabia to lead the oil markets through the OPEC cartel, Russia and China want to reshape global markets — and power balances — to their advantage.

To survive these shifts, the US, UK and others will need to protect the future of their businesses, large and small, and look for opportunities to benefit from the new economic world order, not deny it. Ignoring these changes will be even more damaging than any flu pandemic.

Author - Omar Hassan (An economic development specialist and co-founder of UK: MENA Hub)

கொ ரோனா வை ரஸ் இலங்­கையின் பொ ரு­ளா­தா­ரத் ­தையும் ஆ ட்டிப் படைக்கும் நி லை ஏற்பட்டுள்­ளது. பெரும்­பா­லான மூலப்­பொருட்கள் சீனா­வி­லி­ருந்தே இலங்­கைக்கு இறக்குமதி செய்­யப்­பட்டு வரு­கின்­றன.

அந்தவகையில் இலங்­கையின் ஆடை உற்­பத்­திக்குத் தேவை­யான மூலப்­பொ­ருட்­களை சீனா­வி­லி­ருந்து இறக்­கு­மதி செய்­வதில் ஏற்­பட்­டுள்ள நெ ருக்­கடி கா ர­ண­மாக இங்­குள்ள பிர­ப­ல­மான சுமார் ஐம்­ப­துக்கும் மேற்­பட்ட ஆடை உற்­பத்தி நிலை­யங்­களை த ற்­கா ­லி­க­மாக மூ ட வேண்­டிய து ர்ப்­பாக் ­கிய நி லை ஏற்­பட்­டுள்­ளது.

அத்­துடன் அங்கு தொழில் புரிந்த ஆயி­ரத்­துக்கும் மேற்­பட்டோர் தொழில் வாய்ப்பை இ ழக்கும் நி லையும் ஏற்­பட்­டுள்­ளது.

இது குறித்து கருத்து தெரி­வித்­துள்ள ஆடை ஏற்­று­ம­தி­யா­ளர்கள் சங்­கத்தின் தலைவர் ரொஹான் ல­க் ஷானி, தற்­போது ஏற்­பட்­டுள்ள கொ ரோனா அ ச்சம் கார­ண­மாக இலங்­கையின் ஆடை உற்­பத்­திக்குத் தேவை­யான மூலப்­பொ­ருட்­களை சீனா­வி­லி­ருந்து இறக்­கு­மதி செய்­வதில் பெரும் சி க்கல் ஏற்­பட்­டுள்­ளது.

இதனால் ஐம்­ப­துக்கும் மேற்­பட்ட ஆடை உற்­பத்தி நிலை­யங்­களின் உற்­பத்தி ந ட­வ­டிக்­கைகள் பாதிக்­கப்­பட்­டுள்­ளன.

இவற்றில் சில நிலை­யங்கள் இம் மாதம் முதல் த ற்­கா­லி­க­ மாக மூ டப்­ப­ட­வுள் ­ள­துடன், ஏனை­யவை ஏப்­ரல் மாத விடு­மு­றையின் பின்னர் மூ டு­வ­தற்கு தீ ர்­மா­னிக்­க ப்­பட்­டுள்­ள­தாக தெரி­வித்தார்.

இதனால் எதிர்வரும் மே மாதம் அளவில் சுமார் ஒன்பதரைக் கோடி ரூபா வரை ந ஷ்டம் ஏற்படும் எனவும் அவர் மேலும் தெரிவித்தார்.

எப்படி பொருளாதார நிபுணராக ஆகமுடியும்?

"எப்படி பொருளாதார நிபுணராக ஆகமுடியும்?" என்பதுதான்.......

அவர்களுக்காக …..!!! என் நினைவுகளிலிருந்து!!

நீண்ட பதிவு முழுமையாக வாசியுங்கள்!

Facebook நண்பர் Boopal Chinappaவின் இன்றய கருத்தீடு இதற்கு பொருத்தமாக அமைகிறது!!

„முயல்பவனுக்கு தட்டிக்கொடு, இல்லாதவனுக்கு விட்டுக்கொடு, கேட்பவனுக்கு சொல்லிக்கொடு, வாழ்வில் விழுந்தவனை தூக்கிவிடு !! -இது தர்மம்.“

1700ம் ஆண்டுகளில், பொருளாதாரம் என்பது வெறுமனே நாடுகளின் செல்வம் பற்றி படிப்பது என்ற நிலையிலிருந்து, பல படிகளை கடந்து வந்துள்ளது. பொருளாதாரத்தின் தந்தை என்று அழைக்கப்படும் ஆடம்ஸ்மித் அவ்வாறு கருதினார்.

சுமேரியர்கள் பொருளாதாரத்தைப் பொருள் பணத்தின் அடிப்படையில் உருவாக்கினர்; அதே போல பாபிலோனியர்களும் பொருளாதார அமைப்பை, கடன் மீதான விதிகள்/சட்டங்கள் வரையறைகளில், சட்ட ரீதியான ஒப்பந்தங்கள் மற்றும் வணிக முறைகளின் சட்ட விதிகள் மற்றும் தனியுடைமை வரையறைகளில் உருவாக்கினர்.

இன்று பொருளாதாரம் கல்விப் புலங்களின் வரிசையில் சமூக அறிவியல்களான பொருளாதாரம், அதேபோல பொருளாதார வரலாறு அல்லது பொருளாதாரப் புவியியல் ஆகியன அடங்கியுள்ளன.

"பொருளாதாரத்தின் உலகம்"

பொருளாதாரம் என்பது, Micro and Macro Economics என்று வகைப்படுத்தப்படுகிறது. Micro Economics , கூட்டுத்திரள் தொகுப்பு நிலையிலான நடத்தையுடன் தொடர்புடையது.

இந்த நிலையில், பொருளாதார வல்லுநர்கள், ஒரு தனிப்பட்ட நிறுவனத்திற்காக, வளர்ச்சி, விரிவாக்கம், இணைப்பு மற்றும் ஈட்டுதல் வாய்ப்பு ஆகியவை குறித்து மதிப்பாய்வு மற்றும் பகுப்பாய்வுகளை மேற்கொள்கிறார்கள்.

அதேசமயம், Macro Economics என்பது, பொருளாதாரத்தை ஒட்டுமொத்தமாக ஆய்கிறது. ஒரு நாட்டின் வரவு மற்றும் உற்பத்தி, அதன் வேலைவாய்ப்பு விகிதம், பணவீக்கம், செலவு போன்ற விவகாரங்கள், Macro Economics கீழ் வருபவை.
இவை இரண்டையும் தாண்டி, Development Economics என்ற பிரிவு, சமீப ஆண்டுகளில் பிரபலமடைந்து வருகிறது. பொருளாதார நிபுணர்கள் என்பவர்கள், NGOக்கள், ஆராய்ச்சி கல்வி நிறுவனங்கள், அரசு அமைப்புகள்(Government, Finance Ministry, Central Bank) உள்ளிட்ட பல்வேறு அமைப்புகளுடன் இணைந்து பணியாற்றுகிறார்கள்.

ஒரு குறிப்பிட்ட விஷயத்தைப் பற்றிய தரவுகளை சேகரித்தல், அந்த விஷயத்தைப் பற்றிய போக்கை ஆய்வுசெய்து ஒரு தீர்வை உருவாக்குதல் ஆகிய பணிகளை மேற்கொள்வதற்காக, பொருளாதார நிபுணர்கள், மேற்கண்ட அமைப்புகளுடன் இணைந்து பணியாற்றுகிறார்கள்.

"பொருளாதார அளவீடுகள்"

தேசத்தின் பொருளாதாரத்தின் நடவடிக்கையை அளவீடு செய்ய எண்ணற்ற வழிகளுள்ளன. இத்தகைய பொருளாதார நடவடிக்கையை அளவீடு செய்யும் வழிமுறைகளில் உள்ளிட்டவை:

நுகர்வோர் செலவு, வெளிநாட்டு நாணய பரிமாற்று விகிதம், உள்நாட்டு மொத்த உற்பத்தி, மொத்த உள்நாட்டு தனி நபர் உற்பத்தி, மொத்த தேசிய உற்பத்தி, பங்குச் சந்தை, வட்டி விகிதங்கள், தேசிய கடன், விலையுயர்வு விகிதம், வேலைவாய்ப்பின்மை, வர்த்தகச் சமநிலை.

"ஒரு பொருளாதார நிபுணராக உருவாதல்"

பொருளாதார நிபுணர்கள், பொதுவாக, பொருளாதாரம் அல்லது துணைநிலை பொருளாதாரம் அல்லது சமூக அறிவியல் ஆகிய பாடங்களில், ஏதேனும் ஒன்றில் முதுநிலைப் பட்டம் பெற்றவராக இருப்பார்.

ஜரோப்பிய நாடுகளைப் பொறுத்தவரை, ஒருவர், Econometrics, Micro Economics அல்லது Macro Economics ஆகிய ஏதேனும் ஒன்றில் விசேட படிப்பாக செய்திருக்கலாம். அதேசமயம், வெளிநாட்டில், Industrial economics, Game theory, Applied economics, Financial economics மற்றும் International Business போன்ற விசேட துறைகள் பிரபலம்.

ஏன் பொருளாதார படிப்பை தேர்வுசெய்ய வேண்டும்?

ஒரு பாடமாக, பொருளாதாரம் என்பது சர்வதேச பயன்பாடு கொண்டது. பொருளாதார வல்லுநர்கள் சமூகத்தில் மிகவும் மதிக்கப்படும் நிலையில் இருப்பவர்கள். அவர்கள், உலக விவகாரங்கள் குறித்து up-to-date நிலையில் இருக்க வேண்டும். பொருளாதார நிபுணர்கள், ஒரு நல்ல நிதி திட்டமிடுநர்களாகவும் இருக்க வேண்டும்.

அதே நேரத்தில்...

Economics படிப்பில் ஈடுபட்டிருப்பவர்கள், அத்துறையில் சாதிக்க, அதிகமாக படிப்பது அவசியம். அது மாணவராக இருக்கும்போதும் சரி, அந்த காலகட்டத்தை கடந்துவிட்டபிறகும் சரி.

பொருளாதாரப் படிப்பு என்பது, உயர்நிலைக் கல்வி அளவில் அதிகம் கணிதம் தொடர்பானது. எனவே, எண்கள் மீது ஆர்வம் இல்லாதவர்கள், இப்படிப்பை அனுபவிக்க முடியாது. இத்துறையில் பட்டப் படிப்பை நிறைவு செய்தவர்கள், தங்களின் முதல் பணி வாய்ப்பை பெறுவது சற்று கடினமாக காரியம்தான். ஏனெனில், இத்துறையின் பட்டதாரி, தன்னை ஒரு தொழில் நிபுணராக மாற்றிக் கொள்ள வேண்டியுள்ளது. பணி நேரங்கள் சில சமயங்களில் மிக அதிகமாக இருக்கும். மேலும், இந்த வகைப் பணியானது, வெறுமனே அலுவலகத்தில் இருப்பது மட்டுமாகாது. மாறாக, பயணம் செய்தல் மற்றும் களப் பணி ஆகியவற்றையும் உள்ளடக்கி இருக்கலாம்.
இத்துறை தொடர்பான வாய்ப்புகள் குறைவாகவே இருப்பதால், ஒருவர் தனக்கான நல்ல பணியைப் பெறுவதென்பது எளிதான காரியமல்ல. ஒவ்வொரு நிறுவனத்திற்கு பொருளாதார நிபுணர்கள் தேவைப்படுகிறார்கள். ஆனால், குறைவான எணணிக்கையில் மட்டுமே. எப்போது தேவை இருக்கிறதோ, அப்போது மட்டுமே Economist பணிக்கு அமர்த்தப்படுகிறார்கள். மேலும், தற்போதைய நடப்பு நிகழ்வுகளைக் கொண்டு, எதிர்கால சூழல் எவ்வாறு இருக்கும் என்பதையும் ஒரு Economist மதிப்பிடுவார்.
உலகம் முழுவதும் பொருளாதார நெருக்கடி ஏற்பட்டு வரும் தருணத்தில், சிறந்த பொருளாதார நிபுணரின் தேவை இன்றியமையாததாக இருக்கிறது.

பணி வாய்ப்பு துறைகள்:
வங்கியியல், Finance, Marketing, Business, Politic Accountancy, நுகர்வோர் பயன்பாட்டுப் பொருட்கள், Governments

தேவையான திறன்கள்:
கூர்மையான பகுப்பாய்வு மற்றும் கணித திறன்கள், சிறப்பான கவனம் மற்றும் ஆர்வம் இருப்பதோடு, நிறைய படிக்கக்கூடிய மனப்பக்குவமும் இருக்க வேண்டும்.

பொருளாதார படிப்பிற்கு பெயர்பெற்ற கல்வி நிறுவனங்கள்:
Stanford University, லண்டன் ஸ்கூல் ஆப் எகனாமிக்ஸ் – பிரிட்டன், ஹாவர்டு பல்கலைக்கழகம் - அமெரிக்கா., University of Oxford, Yale University, University of Cambridge, National University of Singapore, University of Toronto, ETH Zurich - Swiss Federal Institute of Technology, University of Amsterdam, Ludwig-Maximilians-Universität Germany, Rheinische Friedrich-Wilhelms-Universität Bonn, Germany இப்படிப் பல.

பலருக்கும் நான் பதிவேற்றும் படங்களை பார்த்ததும் ஏளனச் சிரிப்பும், நகைப்பும், மலினப்படுத்தும் கருத்தீடலும்.... ஏதோ உலகம் சுற்றுவதான நினைப்பும் தான் தோன்றும். பலர் நேரடியாகவே கூறுவதுண்டு. அவர்களது அறியாமையால் நான் கோபப்படுவதுமுண்டு!!

இவையனைத்தையும் கடந்துதான் எனது தொழில் சர்வதேச ரீதியாக செய்யமுடிந்திருக்கிறது. எனது திறமையில் இவ்வளவு நாடுகள் நம்பிக்கை வைத்து என்னோடு ஒத்துழைக்கிறார்கள் என்றால் எனது இந்த கல்வி, அறிவு, செயற்திறன், அரசியல், பொருளாதார சமூக ஆளுமை, ராஜதந்திரங்களே.

இன்னும் பலவற்றை சமூகங்களிடம் படித்துக்கொண்டுதான் இருக்கிறேன். அதனால் நான் என்றும் மாணவனேயொழிய நிறைவுபெற்ற நிபுணனாக இருக்கமுடியாது.

அதேபோல் உங்களிடம், உங்கள் பிள்ளைகளிடம் இருக்கும் கணிதத் திறமையை, உங்களின் சமூக அறிவுடன் ஒருங்கிணைத்து, அதன்மூலம் நாட்டின் பொருளாதார மேம்பாட்டிற்கு உங்களால் திறம்பட பங்களிப்பு செய்ய முடிந்தால், சமூகம் உங்களைப் போற்றும். என் இனத்தின் வாழ்வு சிறக்கும்.

- புலோலியூரான்-

ஏன் சோசலிசம் ! – ஆல்பர்ட் ஐன்ஸ்டைன்

உலகப் புகழ்பெற்ற இயற்பியலாளரான ஆல்பர்ட் ஐன்ஸ்டைன் எழுதிய இந்தக் கட்டுரை, அமெரிக்காவில், மன்த்லி ரிவியூ என்ற பத்திரிகையின் முதல் இதழில் (மே 1949) வெளியிடப்பட்டது.

“உற்பத்தி இலாபத்துக்காகச் செய்யப்படுகிறது. பயன்பாட்டுக்காக இல்லை. “வேலை செய்ய திறமையும் விருப்பமும் உடைய எல்லோருக்கும் வேலை கிடைப்பதற்கு எந்த வழிவகையும் இல்லை; வேலை இல்லாதவர்களின் படை ஒன்று எப்போதுமே இருக்கிறது.

“எப்போது வேலை போகுமோ என்ற பயத்தில்தான் தொழிலாளர் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார்.”

- ஆல்பர்ட் ஐன்ஸ்டைன்

பொருளாதார, சமூகப் பிரச்சனைகளில் நிபுணராக இல்லாத ஒருவர் சோசலிசம் குறித்துத் தனது கருத்துக்களை வெளியிடுவது சரிதானா? பல காரணங்களுக்காக அது சரிதான் என்று நான் கருதுகிறேன்.

முதலில், அறிவியல் கண்ணோட்டத்தில் இந்தக் கேள்வியைப் பரிசீலிக்கலாம். முதல் பார்வையில் வானவியலுக்கும் பொருளாதாரவியலுக்கும் அடிப்படையில் முறையியல் வேறுபாடுகள் இல்லாதது போலத் தோன்றலாம். இரண்டு துறைகளிலுமே அறிவியலாளர்கள் தாம் ஆய்வுக்கு எடுத்துக்கொண்ட நிகழ்வுகள் தொடர்பான விதிகளைக் கண்டுபிடிக்க முயற்சிக்கின்றனர்.

அதன் மூலம் இந்நிகழ்வுகளுக்கிடையேயான உள்உறவுகளை முடிந்த வரைக்கும் புரிந்து கொள்ள முயற்சிக்கின்றனர். ஆனால், உண்மையில் இரண்டு துறைகளுக்கும் இடையே முறையியல் வேறுபாடுகள் இருக்கத்தான் செய்கின்றன. தனியாகப் பிரித்து மதிப்பிட முடியாத பல காரணிகள் பொருளாதார நிகழ்வுகளைப் பாதிக்கின்றன என்பதால், பொருளாதாரவியல் துறையில் பொதுவான விதிகளைக் கண்டுபிடிப்பது சிக்கலானதாக உள்ளது.

மேலும், நாகரீகக் காலகட்டம் என்று அழைக்கப்படும் மனிதகுல வரலாற்றில் திரட்டப்பட்டுள்ள அனுபவங்கள் வெறும் பொருளாதாரக்  காரணிகளால் மட்டும் பாதிக்கப்பட்டுத் தீர்மானிக்கப்படவில்லை என்பது அனைவரும் அறிந்ததே.

உதாரணமாக, வரலாற்றில் தோன்றிய பேரரசுகளில் பெரும்பாலானவை நாடு பிடித்தலை அடிப்படையாகக் கொண்டிருக்கின்றன. வென்றடக்கும் தரப்பினர், வென்றடக்கிய நாட்டில் பொருளாதார ரீதியாகவும், சட்டரீதியாகவும் சலுகை பெற்ற வர்க்கமாகத் தம்மை நிலைநிறுத்திக் கொண்டார்கள். நிலவுடைமை ஏகபோகத்தைக் கைப்பற்றிக் கொண்ட அவர்கள், தமது தரப்பிலிருந்தே மத குருக்களை நியமித்துக் கொண்டார்கள். கல்வியைத் தமது கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருந்த இந்த மத குருக்கள், சமூகம் வர்க்க ரீதியாகப் பிரிக்கப்பட்டிருப்பதை ஒரு நிரந்தர அமைப்பாக மாற்றினார்கள். மக்கள் தமது சமூக செயல்பாடுகளில் தம்மை அறியாமலேயே வழிநடத்தப்படும் வகையிலான ஒரு தார்மீகக் கட்டமைப்பை உருவாக்கினார்கள்.

இந்த வரலாற்றுப் பாரம்பரியம் நேற்றோடு முடிந்த போன கதை. இருப்பினும், நாம் இன்னும் தோர்ஸ்டெய்ன் வெப்லன் வேட்டையாடும் கட்டம் ( பார்க்க அடிக்குறிப்பு 1)  என்று அழைக்கும் மனிதகுல வளர்ச்சிக் கட்டத்தை எந்த நாட்டிலும் கடந்து விடவில்லை. இப்போது நாம் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் பொருளாதார நடைமுறைகள் அத்தகைய

வேட்டையாடும் கட்டத்தைச் சேர்ந்தவை. இந்த நடைமுறைகளிலிருந்து நாம் வந்தடையக் கூடிய விதிகள் எதிர்காலத்தில் வரப் போகும் புதிய, மேம்பட்ட கட்டங்களுக்கு பொருந்தப் போவதில்லை.

மனிதகுல வளர்ச்சியின் வேட்டையாடும் கட்டத்தைத் தாண்டி முன்னேறிச் செல்வதுதான் சோசலிசத்தின் உண்மையான நோக்கம். எனவே,  பொருளாதார அறிவியல் அதன் இன்றைய நிலையில் எதிர்கால சோசலிச சமூகத்தைப் பற்றி விளக்க சாத்தியமற்று உள்ளது.

இரண்டாவதாக, சோசலிசம் ஒரு சமூக அறம் சார்ந்த இலக்கை நோக்கிய பயணம். ஆனால், அறிவியல் அத்தகைய இலக்குகளை உருவாக்கித் தர முடியாது என்பதோடு, அறிவியல் மூலம் இலக்குகளை மனிதர்கள் ஏற்றுக் கொள்ளும்படி செய்வதற்கான சாத்தியம் இன்னும் குறைவு. அதிகபட்சமாக, குறிப்பிட்ட இலக்குகளை எட்டுவதற்கான வழிமுறைகளை மட்டுமே அறிவியல் வழங்க முடியும். ஆனால், அத்தகைய இலக்குகளை உயர்ந்த அறநெறி இலட்சியங்களைக் கொண்டிருக்கும் ஆளுமைகள்தான் உருவாக்குகின்றனர். அந்த இலக்குகள் குறைப் பிரசவமாகி விடாமல் உயிர்த் துடிப்போடும், சக்தியோடும் இருக்கும் போது, உணர்ந்தும் உணராமலும் தமது செயல்பாடுகளால் சமூகத்தின் பரிணாம வளர்ச்சியை தீர்மானிக்கும் மனிதர்களால் அவை ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டு முன்னெடுத்து செல்லப்படுகின்றன.

எனவே, மனிதகுலம் எதிர்கொள்ளும் பிரச்சனைகளை ஆய்வு செய்யும் போது அறிவியலையும் அறிவியல் முறையியலையும் அளவுக்கு மீறி மதிப்பிட்டு விடாமல் கவனமாக இருக்க வேண்டும். சமூகத்தின் கட்டமைப்பைப் பாதிக்கும் கேள்விகள் தொடர்பாக துறை நிபுணர்கள் மட்டும்தான் கருத்துச் சொல்ல வேண்டும் என்று முடிவு செய்து விடக் கூடாது.

சமீப காலமாக மனித சமூகம் ஒரு நெருக்கடியைக் கடந்து சென்று கொண்டிருக்கிறது என்றும் சமூகத்தின் நிலைத்தன்மை மிக மோசமாகச் சிதறடிக்கப்பட்டிருக்கிறது என்றும் பல குரல்கள் ஆணித்தரமாக பேசிக் கொண்டிருக்கின்றன. இத்தகைய நிலையில் தனிநபர்கள், அவர்கள் சார்ந்திருக்கும் சிறு அல்லது பெரிய குழு தொடர்பாக விட்டேற்றியாக, ஏன் பகை உணர்வோடு இருப்பது ஒரு போக்காக உள்ளது. நான் சொல்வதை விளக்குவதற்கு எனது சொந்த அனுபவம் ஒன்றை குறிப்பிட விரும்புகிறேன்.

சமீபத்தில் ஒரு புத்திசாலியான, நல்லெண்ணம் படைத்த ஒருவரிடம் இன்னொரு போர் மூண்டு விடும் அபாயத்தை பற்றிப் பேசிக் கொண்டிருந்தேன். அத்தகைய போர் மனிதகுலத்தின் இருத்தலையே கேள்விக்குள்ளாக்கி விடும் என்றும், தேசங்களுக்கு அப்பாற்பட்ட கட்டமைப்பு ஒன்றுதான் அத்தகைய அபாயத்திலிருந்து நம்மைப் பாதுகாக்க முடியும் என்றும் எனது கருத்தை தெரிவித்தேன். அதைக் கேட்டவுடன், அவர், மிக அமைதியாக, பதட்டமின்றி, மனித இனம் அழிந்து போவதை ஏன் இவ்வளவு தீவிரமாக எதிர்க்கிறீர்கள்? என்று கேட்டார்.

ஒரு நூற்றாண்டுக்கு முன்பு கூட இப்படி ஒரு கருத்தை இவ்வளவு எளிதாக யாரும் சொல்லியிருக்க மாட்டார்கள் என்பது உறுதி. தனக்குள் ஒரு சமநிலையை வந்தடைவதற்குப் போராடித் தோற்று போய், இனிமேலும் வெற்றி பெறுவோம் என்ற நம்பிக்கையை முற்றிலும் இழந்து விட்ட ஒரு மனிதரின் கருத்து அது. இன்று பலரையும் பீடித்துள்ள வலிமிகுந்த தனிமையின், ஒதுக்கி வைப்பின் வெளிப்பாடு அது. இதற்கு என்ன காரணம்? இதிலிருந்து விடுபட ஏதாவது வழி இருக்கிறதா?

இப்படிப்பட்ட கேள்விகளை கேட்பது எளிது. ஆனால், குறிப்பிடத்தக்க அளவு உறுதியுடன் அவற்றுக்கு விடை சொல்வது கடினமானது. இருப்பினும், என்னால் முடிந்த அளவு இந்தக் கேள்விகளுக்குப் பதில் சொல்ல நான் முயற்சிக்கிறேன். நமது உணர்ச்சிகளும், தேடல்களும் பல நேரங்களில் முரண்பட்டவையாகவும் தெளிவற்றவையாகவும் இருக்கின்றன என்பதையும், எளிதான, எளிமையான சூத்திரங்களாக அவற்றை வெளிப்படுத்த முடியாது என்பதையும் தெரிந்தே நான் இந்த முயற்சியில் இறங்குகிறேன்.

ஒரு மனிதர் ஒரே நேரத்தில் தனித்த பிறவியாகவும், சமூகப் பிறவியாகவும்  இருக்கிறார். தனித்த பிறவியாக தனது வாழ்வையும், தனக்கு மிகவும் நெருக்கமானவர்களின் வாழ்வையும் பாதுகாத்துக் கொள்ளவும், தனது தனிப்பட்ட விருப்பங்களை நிறைவேற்றிக் கொள்ளவும், தனது உள்ளார்ந்த திறமைகளை வளர்த்துக் கொள்ளவும் முயற்சிக்கிறார். சமூகப் பிறவியாக, தனது சக மனிதர்களின் அங்கீகாரத்தையும், அன்பையும் பெற முயற்சிக்கிறார்; அவர்களது மகிழ்ச்சிகளில் பங்கெடுக்க விளைகிறார்; அவர்களது துயரங்களுக்கு ஆறுதல் சொல்கிறார்; அவர்களது வாழ்க்கை நிலையை மேம்படுத்த முயற்சிக்கிறார்.

பல்வகைப்பட்ட, பல நேரங்களில் ஒன்றோடொன்று முரண்படும் இத்தகைய முயற்சிகள்தான் ஒரு மனிதரின் தனிச்சிறப்பான தன்மையைத் தீர்மானிக்கின்றன. ஒரு மனிதரின் வாழ்வில் அவற்றின் குறிப்பிட்ட சேர்க்கை, அவர் தனது உள்மன சமநிலையைப் பராமரித்து சமூகத்தின் நலனுக்கு பங்களிக்க முடியுமா என்பதைத் தீர்மானிக்கின்றது.

இந்த இரண்டு உந்துதல்களின் ஒப்பீட்டு வலிமைகள் மரபு வழியில் தீர்மானிக்கப்படுவதற்கான சாத்தியம் இருந்தாலும், ஆனால், இறுதியாக வெளிப்படும் ஒரு மனிதரின் ஆளுமை அவர் வளர்ந்த சூழலாலும், வளர்ந்த சமூகத்தின் கட்டமைப்பாலும், அச்சமூகத்தின் பாரம்பரியங்களாலும், குறிப்பிட்ட வகையிலான நடத்தைகள் பற்றிய அச்சமூகத்தின் மதிப்பீடுகளாலும் தீர்மானிக்கப்படுகிறது.

ஒரு தனி மனிதரைப் பொருத்தவரை “சமூகம்” என்ற கருத்தாக்கம், சமகால மனிதர்களுடனும், முந்தைய தலைமுறை மனிதர்களுடனும் அவருக்கு இருக்கும் நேரடி, மறைமுக உறவுகளின் தொகுப்பைக் குறிக்கிறது. ஒரு தனிமனிதர் தானாகவே சிந்திக்கவும், உணரவும், முயற்சிக்கவும், வேலை செய்யவும் முடிகிறது; ஆனால், உடல்ரீதியாகவும், அறிவு ரீதியாகவும், உணர்ச்சி ரீதியாகவும் சமூகத்தை அவர் பெருமளவு சார்ந்திருப்பதால், சமூகம் என்ற சட்டகத்துக்கு வெளியில் ஒரு மனிதரைப் பற்றிச் சிந்திப்பதோ, புரிந்து கொள்வதோ, சாத்தியமற்றதாகிறது.

“சமூகம்” தான் மனிதருக்கு உணவு, உடைகள், வீடு போன்ற அத்தியாவசிய தேவைகளையும், வேலை செய்வதற்கான கருவிகளையும், மொழியையும் சிந்தனை வடிவங்களையும் சிந்தனையின் பெரும்பகுதி உள்ளடக்கத்தையும் வழங்குகிறது. “சமூகம்” என்ற சிறு சொல்லின் பின் மறைந்திருக்கும் கடந்த காலத்தையும், சமகாலத்தையும் சேர்ந்த கோடிக்கணக்கான மனிதர்களின் உழைப்பின் மூலமும், சாதனைகளின் மூலமும்தான் ஒரு மனிதரது வாழ்க்கை சாத்தியமாக்கப்படுகிறது.

எனவே, சமூகத்தின் மீது தனிநபரின் சார்பு இயற்கை யதார்த்தமாக உள்ளது. எப்படி எறும்புகளையும், தேனீக்களையும் அவற்றின் சமூகத்திலிருந்து பிரிக்க முடியாதோ அது போல மனிதருக்கும் சமூகம் ஒரு பிரிக்க முடியாத அம்சமாக உள்ளது. எறும்புகளின், தேனீக்களின் வாழ்க்கையின் சின்னஞ்சிறு விபரங்கள் கூட, மாற்ற முடியாத, பாரம்பரியமாக பெறப்பட்ட உள்ளுணர்வுகளால் தீர்மானிக்கப்படுகின்றன. ஆனால், மனிதர்களின் சமூக வடிவமைப்புகளும், அவர்களுக்கிடையேயான உறவுகளும் மாறக் கூடியவையாகவும், மாற்றத்துக்குட்பட்டவையாகவும் உள்ளன.

மனிதர்களின் நினைவுத் திறன், புதிய சேர்க்கைகளை படைக்கும் திறன், மொழி வழி தகவல் பரிமாற்றம் ஆகியவை உயிரியல் அவசியங்களால் கட்டுப்படுத்தப்படாத முன்னேற்றங்களைச் சாத்தியமாக்கியிருக்கின்றன. அந்த முன்னேற்றங்கள் பாரம்பரியங்கள், நிறுவனங்கள், அமைப்புகள் போன்றவற்றிலும் இலக்கியத்திலும், அறிவியல், தொழில்நுட்ப சாதனைகளிலும், கலைப்படைப்புகளிலும் வெளிப்படுகின்றன. ஒரு மனிதர் குறிப்பிட்ட வகையில் தனது சொந்த நடத்தையைக் கட்டுப்படுத்த முடிவதையும், அவரது உணர்வுபூர்வமான சிந்தனையும், விருப்பங்களும் அதில் பங்களிப்பு செய்வதையும் இது விளக்குகிறது.

ஒரு மனிதர் பிறக்கும்போதே மரபுரீதியாக ஒரு உடற்கட்டமைப்பைப் பெறுகிறார். மனித இனத்தின் இயல்பான இயற்கை உந்துதல்கள் உள்ளிட்ட அந்தக் கட்டமைப்பு நிலையானது, மாற்ற முடியாதது என்றே நாம் எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும். இதற்கு மேல், தன் வாழ்நாள் முழுவதும், தகவல் தொடர்பு மூலமும் பிற வகை தாக்கங்களின் மூலமும் சமூகத்திலிருந்து ஒரு கலாச்சார கட்டமைப்பை அவர் வரித்துக் கொள்கிறார். காலப்போக்கில் மாற்றப்படக்கூடிய இந்தக் கலாச்சார கட்டமைப்புதான் ஒரு தனிநபருக்கும் சமூகத்துக்கும் இடையேயான உறவை முதன்மையாகத் தீர்மானிக்கிறது.

மானுடவியலின் புராதன சமூகங்கள் பற்றிய ஒப்பீட்டு ஆய்வுகள் மூலம் நிலவும் கலாச்சார வடிவங்களைப் பொறுத்தும் சமூகத்தில் ஆதிக்கம் செலுத்தும் அமைப்புகளின் தன்மையைப் பொறுத்தும் மனிதர்களின் சமூக நடத்தை பெருமளவு வேறுபடலாம் என்று தெரிய வருகிறது. மனித குலத்தின் நிலையை மேம்படுத்த முயற்சித்துக் கொண்டிருப்பவர்கள் இதில்தான் நம்பிக்கைவைக்க வேண்டும். உயிரியல் கட்டமைப்பின் காரணமாக ஒருவரை ஒருவர் அழித்துக் கொள்வதோ, குரூரமான, சுயமாகச் சுமத்தப்பட்டுக் கொண்ட விதியின் தயவில் வாழ்வதோ மனித குலத்தின் விதி இல்லை.

மனித வாழ்க்கையை அதிகபட்ச நிறைவளிக்கக் கூடியதாக மாற்றுவதற்கு சமூகத்தின்  கட்டமைப்பையும், மனிதரின் கலாச்சார கண்ணோட்டத்தையும் எப்படி மாற்ற வேண்டும்? சில நிலைமைகள் நம்மால் மாற்றியமைக்கப்பட முடியாதவை என்ற உண்மையை நாம் எப்போதும் மனதில் வைத்திருக்க வேண்டும். முன்பு குறிப்பிட்டது போல மனிதரின் உயிரியல் இயல்புகள் நமது நடைமுறையை பொறுத்தவரை மாற்றப்பட முடியாதவை.

மேலும், கடந்த சில நூற்றாண்டுகளில் தொழில்நுட்பங்களும், மக்கள் தொகை பெருக்கமும் உருவாக்கியுள்ள நிலைமைகளை இல்லாமல் செய்து விட முடியாது. மக்களின் தொடர்ந்த இருத்தலுக்கு இன்றியமையாத பொருட்களுடன் கூடிய, ஒப்பீட்டளவில் மக்கள்நெருக்கம் அதிகமான பகுதிகளுக்கு, பெருமளவு உழைப்புப் பிரிவினையுடன் கூடிய மையப்படுத்தப்பட்ட உற்பத்திப் பொறியமைவு இன்றியமையாதது. தனிநபர்களும், ஒப்பீட்டளவில் சிறு குழுக்களும் தமது தேவைகளைத் தாமே நிறைவு செய்து கொள்ளும் வாழ்க்கை நினைத்துப் பார்க்கும் போது சொர்க்கமாக இனித்தாலும், அது இனிமேல் திரும்பி வரப் போவதில்லை. மாறாக, இப்போது மனிதகுலம் இந்த பூமிக் கோளம் தழுவிய உற்பத்தி, நுகர்வு சமூகமாக உள்ளது என்று சொல்வது மிகையாகாது.

நமது காலத்தின் நெருக்கடியின் சாராம்சம் என்ன என்று சுருக்கமாக சுட்டிக் காட்ட வேண்டிய கட்டத்துக்கு நான் வந்திருக்கிறேன். தனிமனிதர் சமூகத்துடன் கொண்டிருக்கும் உறவைப் பற்றியது அது. சமூகத்தின் மீது தனது சார்பை மனிதர் முன்னெப்போதையும் விட அதிகமாக உணர்ந்திருக்கிறார். ஆனால், இந்தச் சார்பை ஒரு நேர்மறையான சொத்தாக உணராமல், ஒரு உயிரோட்டமான பிணைப்பாக உணராமல், தன்னைப் பாதுகாக்கும் சக்தியாக உணராமல், தனது இயற்கை உரிமைகளுக்கும், தனது பொருளாதார இருத்தலுக்கும் அச்சுறுத்தலாக அவர் பார்க்கிறார்.

மேலும், சமூகத்தில் அவர் வைக்கப்பட்டிருக்கும் இடம், அவரது உயிரியல்  கட்டமைப்பில் உள்ளார்ந்து இருக்கும் தான் என்ற தன் முனைப்பு போக்கைத் தீவிரப்படுத்துகிறது. இயல்பாகவே பலவீனமாக இருக்கும் சமூக போக்குகளை, மேலும் மேலும் பலவீனப்படுத்துகிறது. சமூகத்தின் ஒவ்வொரு நிலையில் இருக்கும் மனிதர்களும் இந்தச் சீரழிவு நிகழ்முறையால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளனர். தமது சொந்த அகந்தையில் சிறை பிடிக்கப்பட்டுள்ள அவர்கள் பாதுகாப்பற்றும், தனிமையாகவும் உணர்கிறார்கள்; ஒரு வகை அப்பாவித்தனமான, எளிமையான, பகட்டற்ற வாழ்வின் மகிழ்ச்சியை இழக்கிறார்கள். சமூகத்துக்குத் தன்னை அர்ப்பணித்துக் கொள்வதன் மூலமாகவே குறுகிய, அபாயங்கள் நிரம்பிய தனது வாழ்க்கையின் உண்மையான பொருளை ஒரு மனிதர் கண்டு கொள்ள முடியும்.

இன்று நிலவும் முதலாளித்துவ சமூகத்தின் பொருளாதார அராஜகம்தான் தீங்குகளின் உண்மையான மூலம் என்பது எனது கருத்து. பெரும் எண்ணிக்கையிலான உற்பத்தியாளர்கள் ஒருவரிடமிருந்து ஒருவர் அவர்களது உழைப்பின் பலன்களை பறித்துக் கொள்ள தொடர்ந்து முயற்சிப்பதை நாம் காண்கிறோம். அவ்வாறு பறித்துக் கொள்வது வன்முறையின் மூலம் நடக்கவில்லை, சட்டரீதியாக நிறுவப்பட்ட விதிகளைக் கவனமாகக் கடைப்பிடிப்பதன் மூலமே நடக்கிறது. இதைப் பற்றி பேசும் போது, உற்பத்தி சாதனங்கள் – அதாவது, நுகர்வு பொருட்களையும், கூடுதல் எந்திர சாதனங்களையும் உற்பத்தி செய்வதற்கான ஒட்டு மொத்த உற்பத்தித் திறன் –  சட்டப்படியாகவும், நடைமுறையிலும் தனியார் சொத்தாக உள்ளன என்பதை நினைவில் வைத்திருக்க வேண்டும்.

விளக்குவதற்கு எளிமையாக இருக்கும் வகையில் பின்வரும் விவாதத்தில், உற்பத்தி சாதனங்களின் உடைமையில் பங்கு இல்லாத அனைவரையும் தொழிலாளர்கள் என்று நான் குறிப்பிடுகிறேன். அந்தச் சொல் வழக்கமாக இந்தப் பொருளில் பயன்படுத்தப்படுவதில்லை.

உற்பத்திச் சாதனங்களைச் சொந்தமாக வைத்திருப்பவர், தொழிலாளரின் உழைப்புச் சக்தியை வாங்கும் நிலையில் இருக்கிறார். உழைப்புச் சாதனங்களைப் பயன்படுத்தி தொழிலாளர் உற்பத்தி செய்யும் புதிய பொருட்கள் முதலாளியின் சொத்தாக மாறி விடுகின்றன. இந்த நிகழ்முறையின் சாராம்சமான விஷயம் என்னவென்றால் தொழிலாளர் உற்பத்தி செய்வதற்கும், அவர் பெறும் ஊதியத்துக்கும் இடையேயான உறவுதான். இரண்டுமே உண்மையான மதிப்பின் அலகுகளில் அளவிடப்படுகின்றன.

உழைப்பு ஒப்பந்தம், சுதந்திரமானதாக இருந்தாலும் தொழிலாளருக்குக் கிடைக்கும் வருமானம் அவர் உற்பத்தி செய்யும் பொருட்களின் உண்மை மதிப்பால் தீர்மானிக்கப்படுவதில்லை; மாறாக, அவரது குறைந்தபட்ச தேவைகளாலும், முதலாளிகளின் உழைப்பு சக்திக்கான தேவையை நிறைவு செய்ய போட்டி போடும் தொழிலாளர்களின் எண்ணிக்கையாலும் தீர்மானிக்கப்படுகின்றது. கோட்பாட்டில்கூடத் தொழிலாளருக்கான ஊதியம், அவர் உற்பத்தி செய்யப்படும் பொருளின் மதிப்பால் தீர்மானிக்கப்படுவதில்லை என்பதைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

தனியார் மூலதனம் ஒரு சிலரிடம் குவியும் போக்கு காணப்படுகிறது. ஒரு பக்கம் முதலாளிகளுக்கிடையேயான போட்டி, இன்னொரு பக்கம் தொழில்நுட்ப முன்னேற்றமும், அதிகரிக்கும் உழைப்புப் பிரிவினையும் சிறு உற்பத்திக் கூடங்களை அழித்து விட்டுப் பெரும் தொழிற்சாலைகள் உருவாவதை ஊக்குவிப்பது இதற்குக் காரணமாகின்றன. இந்த வளர்ச்சிகளின் விளைவாக ஜனநாயகரீதியில் அமைப்பாக்கப்பட்ட அரசியல் சமூகத்தால்கூடக் கட்டுப்படுத்த முடியாத தனியார் மூலதன சிறு கும்பலின் சர்வாதிகாரம் தோன்றுகிறது.

சட்டமியற்றும் அவைகளின் உறுப்பினர்கள் அரசியல் கட்சிகளால் தேர்ந்தெடுக்கப்படுகின்றனர்; தனியார் முதலாளிகள் அவர்களுக்குப் பெருமளவு நிதி உதவி அளித்து அவர்கள் மீது தாக்கம் செலுத்துகின்றனர்; இதன் மூலம் அனைத்து நடைமுறை விஷயங்களைப் பொருத்தவரையில் வாக்காளர்களைச் சட்டமியற்றும் அவையிலிருந்து பிரித்து வைத்து விடுகின்றனர். இதன் விளைவு என்னவென்றால், மக்களின் பிரதிநிதிகள், மக்கள் தொகையின் நலிவுற்ற பிரிவினரின் நலன்களைப் போதுமான அளவு பாதுகாப்பதில்லை.

மேலும், தனியார் முதலாளிகள்  நேரடியாகவும், மறைமுகமாகவும் தகவல் தொடர்பின் முக்கியமான ஊடகங்களான பத்திரிகைகள், வானொலி, கல்வி போன்றவற்றைக் கட்டுப்படுத்துகின்றனர். எனவே, ஒரு தனிப்பட்ட குடிமகன் புறநிலையைச் சரியாக புரிந்து கொண்டு முடிவு எடுப்பதும் தனது அரசியல் உரிமைகளை அறிவுபூர்வமாகப் பயன்படுத்துவதும் பெரும்பாலான நேரங்களில் மிகக் கடினமாகவோ, அல்லது சாத்தியமற்றதாகவோ உள்ளது.

மூலதனத்தில் தனியுடைமை என்ற அடிப்படையிலான பொருளாதாரத்தில் நிலவும் நிலைமை இரண்டு முக்கிய கோட்பாடுகளை கொண்டிருக்கிறது : முதலில், உற்பத்திச் சாதனங்கள் (மூலதனம்) தனியாருக்குச் சொந்தமாக உள்ளன. அவற்றின் உடைமையாளர்கள் தம் விருப்பப்படி அவற்றைப் பயன்படுத்துகின்றனர். இரண்டாவதாக, உழைப்பு ஒப்பந்தம் சுதந்திரமானதாக உள்ளது.

இந்த வகையில் தூய்மையான முதலாளித்துவ சமூகம் என்ற ஒன்று நிச்சயமாக இல்லைதான். குறிப்பாக, தொழிலாளர்கள் நீண்ட, கடுமையான அரசியல் போராட்டங்களின் மூலம் குறிப்பிட்ட வகை தொழிலாளர்களுக்குச் “சுதந்திர உழைப்பு ஒப்பந்தத்தின்” மேம்பட்ட வடிவத்தைப் பெறுவதில் வெற்றியடைந்திருக்கிறார்கள். ஆனால், ஒட்டுமொத்தமாகப் பார்க்கும்போது இன்றைய பொருளாதாரம், “தூய்மை”யான முதலாளித்துவத்திலிருந்து பெருமளவு வேறுபடவில்லை என்று தெரிகிறது.

“உற்பத்தி இலாபத்துக்காகச் செய்யப்படுகிறது. பயன்பாட்டுக்காக இல்லை. “வேலை செய்ய திறமையும் விருப்பமும் உடைய எல்லோருக்கும் வேலை கிடைப்பதற்கு எந்த வழிவகையும் இல்லை; வேலை இல்லாதவர்களின் படை ஒன்று எப்போதுமே இருக்கிறது.

“எப்போது வேலை போகுமோ என்ற  பயத்தில்தான் தொழிலாளர் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார்.”

வேலையில்லாதவர்களும் குறைவான சம்பளம் பெறும் தொழிலாளர்களும் இலாபகரமான சந்தையாக அமைவதில்லை என்பதால் நுகர்வு பொருட்களின் உற்பத்தி மட்டுப்படுத்தப்படுகிறது; அதன் விளைவாக பெருமளவு சிரமங்கள் ஏற்படுகின்றன. தொழில்நுட்ப முன்னேற்றம், அனைவரது வேலைச் சுமையையும் குறைப்பதற்கு மாறாக, கூடுதல் வேலை இழப்பை உருவாக்குகிறது.

இலாப நோக்கமும், முதலாளிகளுக்கிடையேயான போட்டியும், மூலதனத்தை ஒன்று குவிப்பதிலும் பயன்படுத்துவதிலும் நிலையற்ற தன்மைக்குக் காரணமாக உள்ளது. இது கடும் பொருளாதார மந்தங்களுக்கு இட்டுச் செல்கிறது. கட்டற்ற போட்டி பெருமளவு உழைப்பை வீணாக்குவதற்கும் மேலே குறிப்பிட்ட தனிநபர்களின் சமூக உணர்வை முடக்கிப் போடுவதற்கும்  இட்டுச் செல்கிறது.

தனிநபர்களை முடக்கிப் போடுவது, முதலாளித்துவத்தின் மிக மோசமான தீங்கு என்று நான் கருதுகிறேன். தமது எதிர்கால வாழ்க்கைப் பணிக்குத் தயாராகும் மாணவர்கள், பொருள் ஈட்டுவதில் அடையும் வெற்றியை வியந்து வழிபடும் மனோபாவத்தின் அடிப்படையிலான, ஒரு அதீதமான போட்டி மனப்பான்மைக்குப் பயிற்றுவிக்கப்படுகிறார்கள்.

இந்த சாகடிக்கும் தீங்குகளை ஒழித்துக் கட்டுவதற்கு ஒரே வழிதான் உள்ளது என்று நான் உறுதியாக நம்புகிறேன். சமூக இலக்குகளை நோக்கியதான கல்வி முறையுடன் கூடிய ஒரு சோசலிச பொருளாதாரத்தை கட்டியமைப்பதுதான் அந்த வழி. அத்தகைய ஒரு பொருளாதாரத்தில் உற்பத்தி சாதனங்கள் சமூகத்துக்கு சொந்தமாக்கப்பட்டு, திட்டமிட்ட முறையில் பயன்படுத்தப்படுகின்றன.

சமூகத்தின் தேவைகளுக்கேற்ப உற்பத்தியை முறைப்படுத்திக் கொள்ளும் ஒரு திட்டமிட்ட பொருளாதாரம், வேலை செய்ய திறன் உடைய அனைவருக்கும் வேலையைப் பகிர்ந்து கொடுத்து, ஒவ்வொரு ஆண், பெண், குழந்தைக்கும் வாழ்வாதாரத்தை உறுதி செய்யும். ஒரு மனிதருக்கு வழங்கப்படும் கல்வி, அவரது உள்ளார்ந்த திறமைகளை வளர்ப்பதோடு, சக மனிதர்கள் மீதான பொறுப்புணர்வையும் வளர்க்கும். இப்போதைய சமூகத்தில் ஊக்குவிக்கப்படும் அதிகாரத்தையும் வெற்றியையும் வழிபடுவதற்கு மாற்றாக அது இருக்கும்.

இருப்பினும் திட்டமிட்ட பொருளாதாரம் மட்டுமே சோசலிசம் ஆகி விடாது என்பதை நினைவில் வைத்துக் கொள்ள வேண்டும். ஒரு திட்டமிட்ட பொருளாதார அமைப்போடு தனிநபரை முழுமையாக அடிமைப்படுத்துவது இணைந்திருக்கலாம். உண்மையான சோசலிசத்தைச் சாதிப்பற்கு மிகக் கடினமான சில சமூக-பொருளாதார பிரச்சனைகளுக்கு விடை தேட வேண்டியிருக்கிறது; அனைத்தும் தழுவிய அரசியல் பொருளாதார அதிகாரத்தின் மையப்படுத்தலை அமல்படுத்தும் போதே அதிகார வர்க்கம் சர்வாதிகாரம் படைத்ததாகவும், அனைத்துக்கும் மேலே தன்னை நிறுத்திக் கொள்வதாகவும் மாறுவதை எப்படித் தடுப்பது? தனிமனிதரின் உரிமைகளை எப்படிப் பாதுகாப்பது, அதன் மூலம் அதிகார வர்க்கத்தின் அதிகாரத்துக்கு ஒரு ஜனநாயக எதிர்சக்தியை உருவாக்குவதை எப்படி உறுதி செய்வது?

மாறிச் செல்லும் கட்டத்தில் இருக்கும் நமது காலத்தில் (1949-ல் எழுதியது) சோசலிசத்தின் நோக்கங்கள் குறித்தும் அது சந்திக்கும் பிரச்சனைகள் குறித்தும் தெளிவு ஏற்படுத்திக் கொள்வது மிகவும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த ஒன்று. இந்தப் பிரச்சனைகள் குறித்த சுதந்திரமான, தடையற்ற விவாதங்கள் முடக்கப்பட்ட இப்போதைய நிலைமைகளில்,(பார்க்க அடிக்குறிப்பு 2) இந்த பத்திரிகையை (monthly review)  தொடங்குவது மிக முக்கியமான பொதுச் சேவை என்று நான் கருதுகிறேன்.

மொழியாக்கம்: அப்துல்

http://www.vinavu.com