வால்மீகி இராமாயணத்தில் வரலாறு

உண்மை வரலாற்றை மறைக்க; இராமாயணப் புனைவுக்கு அடித்தளமாக விளங்கும் மந்தரை; கேகயியிடம் பரதனுக்குப் பட்டம் சூட்டக் கட்டாயப்படுத்துவதாகக் காணப்படும் நிகழ்வு எப்படிக்காட்டப்படுகிறது: திரு இராசாசி அவர்கள்: "முன்னொரு காலத்தில் உன்புருஷன் தசரச் சக்கரவர்த்தி தெற்கே சம்பரனோடு யுத்தம் செய்தது நினைவு இருக்கிறதா? நீயும் கூட இருந்தாயே? இந்திரனுக்கு உதவியாகப் போனான் அல்லவா உன் புருஷன்? வைஜயந்தி நகரத்து சம்பரனை இந்திரன் சமாளிக்கமுடியாமல் தசரதனுடைய உதவியை நாடினான். தசரதன் சென்று சண்டையிட்டு (இதன்பிறகான இராமாயணம் வரலாற்றை மறைக்க வேறு எங்கோ போய்விடுகிறது. போரின்முடிவு என்ன? தகவல்கள் இல்லை) உடம்பெல்லாம் காயப்பட்டு நினைவிழந்து போனான் அல்லவா? அப்போது அவனுடைய தேரை நீயே நடத்தி சாமர்த்தியமாக யுத்தகளத்திலிருந்து வெளியே கொண்டுபோய், அரசன் உடலில் பாய்ந்திருந்த அம்புகளையெல்லாம் மெதுவாக எடுத்து, நினைவு தெளியச்செய்து, அவன் உயிரைக் காப்பாற்றினாய். மறந்து விட்டாயா?" அப்போது அவன் என்னசொன்னான்? ' இரண்டு வரங்களைக் கேள், எதைக்கேட்டாலும் தருவேன்' என்று அவன் சொல்ல, 'எனக்கு வேண்டும்போது கேட்கிறேன் இப்போது வேண்டாம்' என்று நீ சொல்ல, 'அப்படியே' என்று அவன் கூறினான் அல்லவா? நீயே எனக்கு இதைச் சொல்லியிருக்கிறாய். நீ மறந்துவிட்டாய் நான் மறக்கவில்லை. அதைவைத்து இப்போது காரியத்தைச் சாதிக்கலாம்." என இராமாயணத்தில் உள்ளதைக் குறிப்பிடுகிறார்.
உண்மைவரலாற்றை அறியச் சிலசொற்களின் பொருளையும் படிமவடிவில் உள்ளவற்றுக்கான விளக்கங்களையும் அறிந்தாக வேண்டும். 2000 ஆண்டுகற்கு முற்பட்ட பழந்தமிழ்ப் பாடல்கள் திருத்திச் சிதைக்கப்பட்டிருப்பினும்; அகத்தியர்கள், அமணர், பிராமணர், அமணம், சந்திரகுப்தன், அலெக்சாந்தன், புத், சிவ், புத்தன், தீர்தங்கரர், மாவீர், இந்திரர்கள், வசிட்டர்கள், விசுவா மித்திரன் பரசுராமன் ரிஷி, மகரிஷி, ராஜரிஷி, பிரமரிஷி, க்ஷத்ரியர், க்ஷேத்ரியர், வைஷியர், சூத்ரர், சுரர், தேவர், அசுரர், ராட்சசர், அரக்கர், வஸு, சிரவஸு, திரிசிரவஸு, வைச்சிரவஸு, வஸுதேவன் போன்ற சொற்களும், பிறவும்; பெருமளவில் எவருடைய இயற்பெயரும், வழிபடு பெண்தெய்வங்களும், அவர்களது வரலாறுகளும் இல்லை. மேலும் பிராமணருடன் சேர்ந்த வடவர்; ல் ழ் ற் ன் போன்ற தமிழரின் மெய் எழுத்துக்கள் பயன்பாட்டுக்கு வந்தபிறகும் மேலும்சில குறில் எழுத்துக்களையும் ஒதுக்கிவிட்டு ள் ள் ர் ண் என்பவற்றையே இன்றும் பயன்படுத்துகின்றனர்; எவரும் இதனை உணர்ந்து சீராக்கவில்லை. அந்தணரையும் பிராமணரையும், முனிவரையும் ரிஷியையும் பிரித்தறியாத தமிழரும் வரலாற்றை அறியாத ஆய்வாளார் பலரும் குழப்பங்களை ஏற்படுத்தினர். இவைகுறித்த கருத்துக்களும் கட்டுரைகளில் தேவைப்படும் இடங்களில் வெளிப்படுத்தப்படும்.
இராமாயணம்; முதலில் பாலகாண்டம் அயோத்யாகாண்டம் ஆரண்யகாண்டம் கிஷ்கிந்தாகாண்டம் சுந்தரகாண்டம் யுத்தகாண்டம் என ஆறு காண்டங்களும்; பின்னர் ஏழாவதாக உத்தரகாண்டம் சேர்க்கப்பட்டதாகவும் வரலாற்றாளர்கள் குறிப்பிடுகின்றனர். தமிழன் கரிகால்சோழன்= இராமனின் வரலாற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டதாயினும்; உருவப்பல்தேர் சேத்சென்னி=தசரதனின் மகன் இராமன் காடாளவேண்டும் என கேகயி பிடிவாதமாக வேண்டுவதன் காரணம் என்ன? பரதன் நாடாளுவது குறித்து மணம் செய்தபோதே கேகயியின் மகனுக்கு மட்டுமே நாடாளும் உரிமை கொடுக்கப்படும் என்னும் நிபந்தனையை ஏற்றதாகவும், சம்பரன்=பிரகத்தனுடன் போரிட்டபோது பெற்ற வரங்களாலும் கேகயிக்குக் கட்டுப்பட்டுள்ளான் என எத்தனை காரணங்களை அடுக்கிய போதிலும் இராமன் காடேக வேண்டிய அவசியம் இல்லை எனக் காண்கிறோம். தக்கன்=இளஞ்சேத்சென்னியின் வேள்வியில் நிகழ்ந்த தகாத நிகழ்வுகளும், முசுகுந்தனின் வழிகாட்டலின்படி பரசுராமனால் நிகழ்த்தப்பட்ட; சமதக்கினியின் துணைவி ரேணுகா, கரிகால்=இராமனின் மனைவி ஸ்ரீ=திருமகள் மற்றும் ஏழு கன்னிப் பெண்களின் கொலைகளும்; பரசுராமனுக்கு எதிராக மக்கள் சமதக்கினியையையும் பார்கவ பிராமணரையும் கொலை செய்ததும், முசுகுந்தனுக்குத் துணை நின்ற பிரமணரின் தகா நடத்தைகளும் என; அனைத்தையும் மறைத்ததோடு, பார்கவ பிராமண சமதக்கினியின் கொலைக்குக் கரிகால்=இராமன்மீது குற்றம் சுமத்தி; மனுநீதிப்படி விதித்த 12ஆண்டு தண்டனை யையும் மறைக்கவே கேகயியை மிகக் கொடூரமாகக் காட்டிப் பல பொய்யான காரணங்களைக் கற்பித்துள்ளனர்.
மனு 11-75: "வேதமோதினவர்களாய் அக்னிஹோத்திரிகளாய் இருக்கிற மூன்றுவருணத்தரும் ஒழுக்கமில்லாபிராமணனை அக்ஞானத்தால் கொன்றுவிட்டால் தோசம்நீங்க ஜிதேந்திரியாளாய் கொஞ்சமாகப் புசித்துக்கொண்டு ஏதாவதொரு வேதத்தை முழுவதுஞ் சொல்லிக்கொண்டு நூறுயொசனைதூரம் யாத்திரைசெய்து, புன்னியந்தேடவேண்டும்"(நாடுகடத்தப்படுவான்)
11-78: "பன்னிரண்டு வருசம்வரை (நாடுகடத்தப்பட்டவன்) விதிப்படி சவுளம்செய்துகொண்டு, அவ்வூர் ஓரத்தில் இருக்கப் பட்ட மாட்டுத்தொழுவத்தில் இருந்து கொண்டு பசு, பிராமணர் இவர்களுக்குபகாரஞ் செய்துகொண்டு இருக்கவேண்டியது."
11-81: "இவ்விதமாக நாள்தொறும் உறுதியான விரதமுள்ளவனாய் மனதை அடக்கி, 12வருஷம் வரையில் ஸ்திரீ போகமில்லாமல் சீவித்தால்(உயிருடன் இருந்தால்) தோசத்தினின்றும் நீங்குவான்."
இவ்விதிகளால் பாதிக்கப்பட்ட இந்தியர் மற்றும் தமிழரின் வரலாற்றை எங்குமே காணமுடியாதது வியப்பாக உள்ளது.
பாலகாண்டத்தின் தொடக்கத்திலேயேயே இராவணேசுவரனால் துன்பமடைந்த தேவர்கள் இந்திர(முசுகுந்த)னுடன் நான்முக(விசுவாமித்திர)னை அடைந்து இராவண(நெடுஞ்செழிய)னிடமிருந்து தங்களைக் காக்கும்படி வேண்டியபோது; அங்குவந்த திருமால் தசரதனுக்கு மகனாகப் பிறந்து இராவணனை கொன்றுவருவதாகக் கூறினார் என உள்ளது. இதற்குக் காரணமாக ஒரு நிகழ்வும் இராமாயணத்தில் சேர்க்கப்பட்டுள்ளது; ஒருசமயம் பிருகுவின் மனைவியைத் திருமால் கொன்று விட்டார்; அதனால் திருமாலை மனிதனாகப் பிறந்து மனைவியை இழந்து வருந்தும்படி பிருகு சபித்துவிட்டார் என்பதாக. இது வரலாற்றை மறைக்கப் பொய்யாக எழுதிச் சேர்க்கப்பட்டது; பிருகு=சமதக்கினி தன் துணைவி ரேணுகாமீது ஐயம்கொண்டு அவளது தலையை வெட்டிவரும்படி உத்தரவிட்டபோது எவரும் முன்வராததால் உத்தரவை ஏற்ற பரசுராமன் ரேணுகாவின் தலையை வெட்டிவந்தான்; பின்னர் திருமால்=கரிகாலின் மனைவியின் தலையையும் வெட்டிவிட்டு உடலை எடுத்துச்சென்ற போது, தடுக்கவந்த ஏழு கன்னிப்பெண்களையும் கொலைசெய்துவிட்டுச் சென்றான். இவற்றை முற்றிலுமாக நீக்கிவிட்டனர்.
அடுத்து; தசரதன் செய்த யாகம் உள்ளது; அதில் தனது மாபெரும் நாட்டைக் காக்க மேற்கொள்ளப்பட்ட நடவடிக்கைகள் படிமவடிவில் உருவகங்களாகக் காட்டப்பட்டுள்ளன. இப்படிமங்களையும் உருவகங்களையும் சரியாக உணர்ந்து பொருள்காண எந்த வரலாற்றாளராலும் இயலவில்லைபோல் தெரிகிறது. தசரதன் செய்த யாகத்தைப்போன்றே; அவனது மனைவியின் அண்ணன் சந்திரகுப்தனைப் பலி உயிராக்கித் தேவர்களும் முசுகுந்தனின் தந்தையான அன்றைய இந்திர=பூர்ண காசியப்பன் =அலெக்சாந்தனும் நடத்திய யாகம் ரிக்வேதத்தில் உள்ளது. இதனை மாபாரத வரலாற்றில் விரிவாகப் பின்னர் காண்போம்.
இராசகோபாலாச்சாரி - நூல் இராமாயணம்: வெளியீடு வானதி பதிப்பகம் ஜனவரி 1973: தகவலும் பக்க எண்ணும்: (இயற்றப்பட்டகாலத்தில் மாற்றி மறைக்கப்பட்டவை கொட்டை எழுத்திலும் அடைப்புக்குள்ளும் காட்டப்பட்டுள்ளன)
இராசாசி: 'நான் இராமாயணம் எழுதுவது வால்மீகி ராமாயணத்தின்படி 166; வால்மீகி, இராமனை ஈஸ்வர அவதாரமாக வைத்து எழுதவில்லை11; ஒரு வீர புருஷனாகத்தான் சித்தரிக்கப்படுகிறான்; அவதாரமாகவல்ல; எல்லாப் பாத்திரங்களும் அபூர்வ குணம்கொண்ட மானிடர்கள்167;
விசுவாமித்திரர் முனிவராவதற்கு முன்பு கௌசிக(குசிக, கோசல) ராசாவாக இருந்தவர்; தனது சைந்யத்துடன் பயணம் செய்து கொண்டிருந்தவர்; வசிட்டரின் சாபத்தால் வருந்திய இச்சவாகு குலச் சண்டாளன்(மனுநீதிப்படி 12 ஆண்டுகள் தண்டிக்கப்பட்ட கிருஷ்ணன்=கரவேலன்) திரிசங்குவுக்காக ஒரு புதிய (குருதிப்பலியற்ற)வேள்வியில் பிரம்மாவை உண்டாக்கி, பிரபஞ்சத்தையும் சிருட்டித்து தென்பாகத்தில் நிலைக்கச்செய்தவர் 20; இந்த வேள்வியில் கலந்துகொள்ள அனைவரையும் அழைத்திருந்தார், வசிட்டரின் புதல்வர்கள் விசுவாமித்ரரை அவமதித்ததோடு ஒரு சண்டாள(கரவேல)னுக்கு வேள்வியை, சத்திரியரான அவர் எப்படி நடத்த முடியும், அதுவும் ஒரு சண்டாளனுக்கு இதனை எப்படி செய்யமுடியும் என ஆட்சேபித்தனர் 26; இறுதியில் திரிசங்குவிற்காக நிர்மானிக்கப்பட்ட புதிய தென்துருவத்தில் புதிய இந்திரனையும் தேவர்களையும் உண்டாக்க முயன்றபோது (பிற ஆட்சியாள)தேவர்களும் (முசுகுந்தன் அல்லது முசுகுந்தனின் தந்தை)இந்திரனும்அவரை வேண்டிப் பணிந்து கொண்டதால் அத்துடன் நிறுத்திக்கொண்டார் 28; (முசுகுந்தனின் தந்தை=அலெக்சாந்த)வசிட்டரால் அவமாணப் படுத்தப்பட்டவர் விசுவாமித்திரர், இவரது புதல்வர்கள் வசிட்டரை கொலைசெய்ய முயன்றனர் 22;
(பல இன்னல்களுக்குப்பின்)தவவலிமையால் பிரம்மரிசி ஆகிவிட்டதாக வசிட்டரால் விசுவாமித்திரர் பாராட்டப்பட்டார் 30;
(அகத்தியமுனிவர்)விசுவாமித்திரரைப்போலவே (அகத்தியன்=சத்தியவிரதன்=திரிசங்கு=கரவேலன்)மூவுலகிலும் புகழ் பெற்றவர்; இமயமலை முதல் விந்தியமலைவரை உள்ள அறிவும் தவவன்மையும் ஒரு தட்டில் வைத்து, அகத்திய முனிவர் ஒருவர் தென்தட்டில் அமர்ந்தால் தென்தட்டு கீழே இறங்கிவிடும்; அகத்தியர் தெற்கே இருந்துகொண்டு பூமியின் நிலையைக் காத்தார் என்று சொல்லப்படுவது அவரது மகிமையைக்காட்டும் 199;
விசுவாமித்திரர் இக்ஷவாகு குல (இளஞ்சேட்சென்னி)தசரதனின் (சோழ)நாட்டுக்குவந்து தனது வேள்விக்கு தொல்லை கொடுக்கும் மா(றீ)ரீசன்(பரசுராமன்) சுபாகு என இரு அரக்கர்களை அழிக்கவும், தவம்செய்யும் முனிவர்களுக்கு உதவவும் (திருமா-கரிகால்)இராமனைஅனுப்பவேண்டுகிறார் 31; (திராவிட அந்தணர்க்கும் பிராமணர்க்குமான வேள்விப்பூசல்)
அயோத்தியாகாண்டம்: தசரதன் நதிக்கரையில் யானைவேட்டைக்குச்சென்று கண்ணில்லாத முனிவனின் மகனை அம்பெய்து கொன்ற தவறான செயலுக்காக வருந்தும்போது அம்முனிவன்; தனது தந்தை வைசியன், தாய் சூத்திரப்பெண் என்பதால் தசரதனுக்கு, பிராமணனைக் கொன்ற பிரம்மஹத்தி தோசம்(12 ஆண்டு தண்டனை) இல்லை எனக் குறிப்பிடுவதையும் அவர்களனைவரும் வேதத்தைப்பயின்றவர்கள் என்பதையும் காண்கிறோம்.
(தண்டகாரணியம் பகுதியில் சம்பர மகா சுரன்(பிரகத்தன்=மீனவன் செல்யுக்கஸ்நிக்கந்தன் அல்லது அவனது மகன்) மீனக்கொடியுடன் வாழ்ந்ததும், மகத தென்னக வேந்தர்களுடனும் அசோக=முசுகுந்தன் முதலான இந்திரர்களுடன் போரிட்டதும் உள்ளன)
ஜனகன்-சுரன்(விதுரனின் தந்தை வியாசன் தெற்கே வந்து கல்விபயின்றான்; விதுரன் மகன் இராவண நெடுஞ்செழியனும் சுரனாகவே உள்ளான்) 43; சனகமகாராஜா யாகம் செய்வதற்கான இடத்தைத் தேர்வுசெய்து சுத்தப்படுத்தும்போது மண்ணில் ஒரு பெண் குழந்தையைக் கண்டெடுத்தார், அதனை பூதேவியாகக் கருதினார்; பூதேவியாக சீதையைக்கண்டார் 43-44; {காவிரிபாயும் துவாரசமுத்திரம் பகுதி முதலாக அன்றைய சோழ நாட்டை நீர் பெருக்கி விவசாயம் பெருகச்செய்து; வளர்த்த பகுதியை யாரிடம் ஒப்படைப்பது என்பதில் போட்டி இருந்துள்ளது; போட்டிக்குரிய நாடே சீதையாக உருவகப்படுத்தப் பட்டது; கொழுமுனையில் விவசாயம் பெருக்கப்பட்டதாலேயே யோனிவாய்ப்படாமல் ஏர்க்காலின் கீழ் அகப்பட்ட(சீதை) நாட்டை மண்மகளாக இராமாயணம் குறிப்பிடுகிறது. இராவணன்; 'மண்ணோடு பெயர்த்துச் சென்றான்' என்றான் கம்பன்}
சீதையை மணக்கவிரும்புபவன் ஜனகரிடம் உள்ள வருணனின் ருத்திர வில்லை எடுத்து வளைத்து நாண் பூட்ட வேண்டும் என நிபந்தனை விதித்தார் 45; {போட்டி இருந்ததாலேயே விசுவாமித்திரர் இராமனை அங்கு அழைத்துச்சென்று போட்டிகளில் வென்று அந்நாட்டைப் பெற்றதாக இராமாயணம் குறிப்பிடுகிறது. மறையோர் தேயத்து மன்றல் எட்டனுள் அசுர முறையிலேயே இராமன் சீதையை மணம்புரிந்தான்} சனகனின் வில்லை வளைத்து ஒடித்துவிட்ட நிலையில் சீதையை(சோழ நாட்டைப்பெற) மணம் முடிக்க தசரதனை அழைத்துவர நான்குநாளில் தசரதனின் நாட்டைத் தூதர்கள் அடைந்ததாக உள்ளது
கும்பகர்ண வதைப்படலத்தில் அவன் இறந்ததை அறிந்தபோது இராவணனின் பெயருக்கான காரணத்தைக் கம்பன்: "படைத்ததன் நாமத்தின் காரணத்தைப் பாவித்தான்" எனக் குறிப்பிடுகிறான். இராவணன் தனது கைகளால் மலையைத் தூக்கமுயன்றபோது மலை அழுத்தப்பட்டதால் கண்ணீர்விட்டு அழுததாகும் (இராவணம்=அழும் ஓசை)
பாலகாண்டம்: சிவனுக்கும் பார்வதிக்கும் பிள்ளை பிறந்தால் அப்பிள்ளையை எவன் பொறுப்பான் என பிரம்மா முதலான தேவர்கள் அஞ்சிச் சிவனிடம் "உமக்குப்பிள்ளை பிறந்தால் உலகங்கள் தாங்கமாட்டா" என உரைத்தனர். சிவன் வீரியத்தை நழுவவிட்டதால் உண்டான பிள்ளையை ஸ்கந்தன் எனவும் கார்த்திகேயன் எனவும் தேவர்கள் அழைத்தனர்.
சக்கரவர்த்தித்திருமகன் மிதிலையிலிருந்து திரும்பிய போது பரசுராமனுடைய சந்திப்பு நிகழ்ந்தது 470, தோளில் வில்லும் கோடரியும் கையில் மின்னலைப்போல் ஜொலிக்கும் ஒரு அம்புமாக திரிபுரம் எரித்த ருத்திரனைப்போலவே பார்த்தவர்கள் நடுங்க தலையில் ஜடையுடன் பரசுராமன் விளங்கினான், பரசுராமன் எங்குசென்றாலும் பூகம்பமும் பெருங்காற்றும் அவனுக்கு முன் செல்லும், க்ஷத்திரியர் குலம் நடுங்கும் 63; பரசுராமன்(தனது பாட்டன், சமதக்கினியின் தந்தை ரிஷிகன் கொடுத்த வில் தன்னிடம் உள்ளதாகக் கூறுகிறான்) 'ஜனகர் சபையில் பரமசிவனுடைய(வில்லைப் பலபெயர்களில் குறிப்பிட்டுள்ளனர்) தனுசை வளைத்து ஒடித்துவிட்டதைக் கேள்வியுற்றேன், இதோ என்னிடம் அதற்குச் சமமான ஜமதக்கினி அடைந்த விஷ்ணுதனுசு, இதனை வளைத்து நாண் ஏற்றி என்னுடன் யுத்தம் செய்வாய்' 63; தசரதன்: "நீர் பிராமணர்; சத்திரிய ஜாதியின் பேரில் உமக்கிருந்த கோபம் முந்தியே தணிந்து விட்டதல்லவா? பின்பு தவம்செய்யப் புகுந்தீர் அல்லவா? இனி ஆயுதம் எடுப்பதில்லை என்று தேவராசனிடம் வாக்குறுதி கொடுத்துவிட்டீர். (முசுகுந்த)காசியபருக்குப் பூமண்டல ஆதிபத்தியத் தையும் தந்துவிட்டு மகேந்திர பர்வத்தில் தவம்செய்யப் போனீர் அல்லவா? பிரதிக்ஞை தவறலாமா? 63,64; இாமனின் பதில்: 'ஜமதக்கினி புத்திரரே! தந்தை கொல்லப்பட்ட கோபத்தால் பழிவாங்கினீர், அதில் நான் குற்றம் காணவில்லை. ஆனால் மற்றவர்களைப்போல் என்னை நீர் அடக்க முடியாது, வில்லைக்கொடும்' 64; பரசுராமன் இராமனிடம்: 'உன் கையிலிருக்கும் விஷ்ணு தனுசில் ஏற்றப்பட்ட அம்புக்கு எனது தவ வலிமை அனைத்தும் இரையாகக்கடவது, என்னை சூரியன் மறைவதற்குள் காசியபருக்குக் கொடுத்துவிட்ட பூமியைவிட்டு நீங்கி மகேந்திர மலைக்குச் செல்ல அனுமதிப்பாயாக' 65; அத்துடன் பரசு ராமனின் (பொய்யாகப் புனைந்துரைக்கப்பட்ட) விஷ்ணு அவதாரம் முடிந்ததாகப் பெரியோர்கள் சொல்லக் கேட்டிருக்கிறேன்; ஒரு தேசத்து மக்களின் நம்பிக்கைகளினின்று இதிகாச புராண திவ்யபிரபந்தங்கள், உண்டாயினவா? இதிகாச புராணங்களால் மக்களின் கொள்கைகளும் நம்பிக்கைகளும் உண்டாயினவா? என்பது கேள்வி 470-471; (ராமனுக்கும் சீதைக்கும் திருமணம் முடிந்து) மிதிலையில் தசரதனிடம் ராமனையும் இலக்குவனையும் ஒப்படைப்பதோடு விசுவாமித்திரரின் பங்கு முடிகிறது 62;
(சித்திரை மாதத்தில் இராமன் பிறந்தததும் சித்திரை மாதத்தில் ராமனுக்குப் பட்டம் கட்டத் தசரதன் முயன்றதும் உள்ளன) தசரதன்-இராமனிடம்: 'உனது பட்டாபிசேகத்தை நாளைய தினமே நடத்தியாகவேண்டும், பரதன் ஊரில் இல்லை, அவனது மாமனது ஊர் கேகயதேசம்(கேரளம்-சேரலம்) வெகுதூரத்தில் இருப்பதால் வரவழைக்க அவகாசம் இல்லை 71; அசுவமேத யாகம்செய்து இந்திரனாக முடியும், ஆயினும் அதனைத் தடைசெய்வது தேவர்களின் பழக்கம். அதன்படி சகரன்(தக்ஷன்=தச ரதன்=உருவப்பல்தேர் இளஞ்சேத் சென்னி) செய்த யாகத்திற்கான (பசுவை)குதிரையை இந்திரன் (பரசுராமனின் உதவியுடன் முசுகுந்தன்) கடத்திப் போய்விட்டான், காரணம் இந்திரப்பதவி பறிபோய்விடும் என்கிற பயம் 47;
விசுவாமித்ரன்: "அயோத்தியாண்ட சகரன் அசுவமேதயாகம் செய்தபோது யாகக்குதிரையைக் கெட்ட எண்ணம் கொண்ட இந்திரன் இராக்கத உருவில் திருடிவிட்டான். தேடியவர்கள் குதிரையைக் கபிலமுனி(சமதக்கினி) அருகில்கண்டனர்."
அயோத்தியைவிட்டு இராமன் காட்டுக்குச் சென்றபோது தெற்கு முகமாகச் சென்றான் 123; தசரதன் இறந்தபோது புதல்வர்கள் யாரும் பக்கத்தில் இல்லை, இராமனும் லக்ஷ்மனனும் காட்டுக்குப் போய்விட்டார்கள், பரதனும் சத்துருக்கனனும் வெகு தூரத்திலுள்ள மாமனின் கேகய நாட்டில் பாட்டன் வீட்டில் இருக்கிறார்கள் 143; பரதனும் பரிவாரமும் மாமனின் கேகய நாட்டில் வெகுதுரிதமாகப் புறப்பட்டு குதிரைகள் பூட்டப்பட்ட தேர்களில், எட்டாவது தினம் அதிகாலையில் வைஜயந்தம் என்னும் கோட்டை வாயில் வழியாக அயோத்தி நகரை அடைந்தார்கள் 147; பரதனின் கேள்வி: 'இராமன் என்ன குற்றம் செய்து (தண்டிக்கப்பட்டான்)தவம்செய்யச் சென்றான்? எந்தப் பிராமனனின் சொத்தை அபகரித்தான்? எந்த நிரபராதியை இம்சித்தான்? எந்த அந்நிய ஸ்திரீயை விரும்பிப் பிழைசெய்தான்? எதற்காக தண்டகாரண்ய (வேங்கடமலைக்காடு)வனம் போகவேண்டிவந்தது?' 151; பரதன் தனது தாய் கேகயியிடம்: 'புருஷனைக்கொன்ற கொலைபாதகியே, உனக்கும் எனக்கு மான பந்தம் அறுந்துவிட்டது, தர்மராஜாவான பாட்டனார் அசுவபதியின் பெண்ணல்ல, நீ ஒரு அரக்கி 153; கோசலை (நலங் கிள்ளி) பரதனிடம்: ' உன் முன்னோர் பலர் அரசு புரிந்து பெரும்புகழ் பெற்றுள்ளார்கள், அரசு வேண்டாம் எனச்சொல்லும் உனக்கு நிகரானவர்கள் எவரும் இல்லை, நீதான் மன்னர்களுக்கு மன்னன் பரதனே! 158; பரதன்: 'எனக்கு உரிமையற்ற பொருளை எப்படி அபகரிப்பேன்? தகாதகாரியத்தை செய்யச்சொல்கிறீர்களே, சரியல்ல 160; ராமனை அழைத்துவரக் காட்டுக்குச் சென்ற பரதனை வரவேற்ற பரத்துவாசர்: 'ஏ (தென்திசைத் தலைமைக் காவலன்)விசுவகர்மனே, ஏ மயனே பரதனுக்கு விருந்து செய்ய ஏற்பாடுசெய்'; எமன் அக்னி குபேரன் வருணன் (பிற ஏழு காவலர்கள்)முதலிய தேவர்களிடம்: 'பரதனுக்கு அதிதிபூசை செய்ய உதவுங்கள்' 169; தெற்கே சித்த்ரகூடமலை இருக்கிறது, அங்கு ராம லக்ஷ்மன சீதை உள்ளனர் 170; பரதன் பரத்வாஜரிடம்: 'இதோ எங்களது துக்கத்துக்குக் காரணமான எனதுதாய், ஆர்யவடிவம்கொண்ட அனார்யை'171;
{இராஜாஜி: பரதன் துக்கத்தோடு காட்டிற்குச் சென்று இராமனைக் கண்டபிறகு வால்மீகி இராமாயண அத்தியாயங்கள் கிரமம் தவறி முன்னும் பின்னுமாக அமைந்துள்ளன, பழைய உரைகாரர்களும் இதனைக் கண்டிருக்கிறார்கள் 179}
வைஸ்ரவனனுடைய தம்பியாகிய ராவணன் சீதையைக் கவர்ந்துசென்றான் 248; அப்போது சூரிய(குலக் கரிகால்சோழ)ன் தனது பிரகாசத்தை இழந்தான் இருள் சூழ்ந்தது சர்வ பூதங்களும் புலம்பின 249; வால்மீகி இராமாயணத்தில் சீதையை ராவணன் கையால் தூக்கி எடுத்துப் போனதாக வால்மீகியும்; கம்பராமாயணத்தில் சீதையைத் தீண்டாமல் தரையோடு அப்படியே எடுத்துப்போனான் எனக் கம்பரும் சொல்லியிருக்கிறார்கள் 471;
இராமன் தெற்கேசென்று; அகத்தியரின் ஆசிரமத்தைக் கண்டு மகிழ்ந்தான் 201; (பத்து ஆண்டுகளுக்குப்பிறகு ராமன் அகத்தியனை(காரவேலனை)க்காணத் தெற்கே சென்று; வாதாபி, வில்வலன் என்னும் சுரர்களை அழித்த இடத்தில் அகத்தியன்; இருந்தது; ராமன், இலக்குவன், சீதை மூவரும் கோதாவரிநதிக்கு நீராடச்சென்றதும் உள்ளது) அகத்தியர் ராமச்சந்திரனுக்கு மகா விஷ்ணுவின் வில்லையும், என்றும் குறையாத அம்பராத்துணியையும், கத்தியையும் (அருவாளர் வேலிர் படை-விசும்புசெல் இவுளிப்படை)கொடுத்து, ராக்ஷ்சசர்களை ஒழிப்பாயாக! என ஆசீர்வதித்தார் 201; மார்கழிமாதத்தில் பரதனையும் ஊரையும் நினைத்து இராமனும் பிறரும் கோதாவரியில் ஸ்னானம் செய்தார்கள் 207;
மா(றீ)ரீச(பரசுராமன்) இராவண(நெடுஞ்செழிய)னிடம்: 'நான் தேகபலம்கொண்ட செருக்கினால் (முனிவர்களை)ரிசிகளைக் கொன்று அவர்களது (குருதிப்பலியற்ற)யாகங்களை அழித்துவந்தேன்; விசுவாமித்திரமுனிவர் இராமனின் உதவிடன் என்னை விரட்டினார். இராமனின் அம்பு என்னை (சேரலமலைநாட்டின்)சமுத்திரக் கரையில் கொண்டுபோய் தள்ளிவிட்டதோடு வெகு நேரம் பிரக்ஞையற்றுக் கிடந்தேன் 234; (பறவைகளின் தலைவன் சடாயுவான, புலவர்களின் தலைவன் மாங்குடிமருதன்; இராவணனுடன் விவாதம்செய்து தவறுகளைச்சுட்டிக்காட்டி அறிவுறுத்தியதும் (மதுரைக்காஞ்சியில்)உள்ளன. (சோழர்களின் தமிழ்ச் சங்கத்தின் தலைவர்களும்) காசியப்பபனும், மகன் அருணனும் அவர்களது மக்கள் சடாயுவும், சம்பாதியும் என உள்ளனர்) (இராவணன்-செழியன் சோழநாட்டை 12 ஆண்டு தண்டனை முடிந்த நிலையில் திருப்ப ஒப்படைக்க மறுத்து; தானே கவர்ந்துகொள்ள, பரசுராமனின் உதவியை நாடினான்) இராவணன் சீதையைக் கடத்திச்சென்ற பிறகு தேடியபோது ஒரு மான்(பெண்கள்) கூட்டம் சைகையால் தெற்கு முகமாகப்போய் தேடுங்கள் எனக் குறிப்பிடவே தெற்கே தேடப்போனார்கள் 267; அனுமன் பம்பாசரஸ்=பம்பாநதியைக் கடந்து கடலைத் தாண்டி லங்கா நகரில் பிரவேசித்தான் 250; கழுகரசன்(தமிழ்ப் புலவர் அவையின் தலைவன் மாங்குடி மருதன்)சடாயு: ராமா நீ சீதையை மீண்டும் பெறுவாய், ஒருசேதமும் ஏற்படாது, இழந்த செல்வத்தை மறுபடியும் பெற்றுப் பெருமகிழ்ச்சி அடைவாய் 265; சுக்ரீவன் சீதையை எங்கு மூடிவைத்திருந்தாலும் கண்டு பிடித்துத்ருவோம் 274; (சேரலத்தின் உதியஞ்சேரல்)இந்திரனின் புத்திரன் (பெருஞ்சேரலாதன்)வாலியால் மகிச சுரன் (மைசூரான்=எருமையூரான்)=துந்துபி கொல்லப்பட்டான் 282;
சீதை(சோழநாடு) 12ஆண்டுதண்டனை முடிந்தபிறகும் இராவணனின் கட்டுப்பாட்டில் 10 மாதம் இருந்ததாக உள்ளது.
நான்முகனிடம் தேவர்கள்: 'இராவணன்(நெடுஞ்செழியன்) தங்களிடம் பெற்ற வரங்களால் எல்லாரையும் அவமதித்து; (கரிகால்)இந்திரனையும் துரத்திவிட்டு தேவலோகத்தையே(சோழநாட்டையும், மகதத்தையும் சேர்த்து) கைப்பற்ற(தேவேந்திர பதவியடைய) எண்ணுகிறான்; இதனை முடிவுக்குக் கொண்டுவர வேண்டும்' 16; (கரிகால்)இராமன் (செங்குட்டுவன்) லக்ஷ்மனனிடம்: 'தம்பி [அஞ்சன ஏயன்=செங்குட்டுவன்=முருகன், இவனது தாய் அஞ்சனை- கரிகாலின் தங்கை பாவை] ஆஞ்சனேயனின் பேச்சைக் கேட்டாயா? எவ்வளவு இலக்கண சுத்தமும் சுரமுமாக பேசுகிறான், வேதங்கள் முழுதும் அத்யாயனம் செய்து, வியாகரணம் சம்பூரணமாகக் கற்றவனைப்போல் பேசுகிறான்; இவனைப்போல் அல்லவா தூதன் இருக்க வேண்டும் 271; ரிஸ்ய முகத்திலிருந்து (கேரள)மலையமலை ஏறிப்போய் (நெடுஞ்சேரலாதன்)சுக்ரீவனிடம் ஆஞ்சனேயன், ராம லக்ஷ்மனர்கள் காத்திருப்பதாகச் சொன்னான் 272; (சேரலத்தின் பம்பைநதிக்கரையில் வாலி வாழ்ந்தான் என உள்ளது) சுக்ரீவன் ராமனிடம்: 'தேவகணங்கள் அவ்வளவுபேரும், (நெடுஞ் செழிய)இந்திரனைத் தலைமைகொண்டு உன்னை எதிர்த்தாலும் உன் வெற்றி நிச்சயம்' 284; இராமனுடைய பாணத்தால் மரணகாய மடைந்த வாலியின் மார்பில் இந்திரனால் கொடுக்கப்பட்ட தங்கமாலை பிரகாசித்துக்கொண்டு அவன் உயிரையும் அவன் பொலிவையும் தாங்கிப் பொலியச்செய்தது 289; கடைசியாக வாலி ராமனுக்கு ஒரு வார்த்தை சொன்னான் 'எனக்கு மிகப்பிரியமான குமாரன் அங்கதன், அவனை நீயும் சுக்ரீவனும் பார்த்துக்கொள்ளவேண்டும், உன்வசம் ஒப்படைத்தேன் காப்பாற்றுவது உன்கடமை' 291; (வாலி, சுக்ரீவன், அங்கதன், வானரங்கள் எல்லாம் சேரலநாட்டில் பரசுராமனால் தொல்லைக்கு ஆட்பட்ட சேரல்ஆதனின் தம்பி அல்லது மகனும் வீரர்களும் ஆவர்) இராசாசி: வால்மீகியின் 18 ஆவது அத்தியாயத்தில் ராமன் வாலியிடம், தான் நிரபராதி என வாதித்துப் பேசியதாக உள்ளவை; பிறகு எவரோ எழுதிச்சேர்த்தவை 292; சீதையைப் பிரிந்த இராமனும் இலக்ஷ்மனனும் மாரிக்காலமான நான்குமாதகாலம் (சேரல=பொதியை)வனத்தின் குகையில் வாழ்ந்து வந்தார்கள் 301-302; விபீசனன் சொன்னதைக்கேட்டு பொறுமை இழந்த இந்திரஜித்து: 'நம்முடையகுலம் என்ன? சக்தி என்ன? புலஸ்திய குலத்தில் பிறந்த சித்தப்பா இப்படிப்பேசுவது வியப்பாக இருக்கிறது' 404; (கிட்கிந்தாகாண்டம் : சுக்ரீவனை வாலி ஒற்றை ஆடையுடன்( பாதுகாப்பற்று, மனைவியை-நாட்டை இழந்து, படைகளற்றவானாக) துரத்தியதும்; வாலி இறக்குமுன்னர் அங்கதனிடம் 'சுக்கிரீவனின் எதிரிகளுடன் சேரவேண்டாம்' என வலியுறுத்தி (எதிரிகள் யார் என்பதை இராமாயணத்தில் காண முடியும்); வாலியும் சுக்கிரிவனும்; இந்திரனுக்கும் சூரியனுக்கும் பிறந்ததாகவும் உள்ளது. வாலி ஏழு ஆச்சாமரங்களை(ஏழு மலைநாட்டு எல்லைக் காவலர்கள்) அரசர்களின் படையினர்) வீழ்த்தியவன். இராமனும் வாலியுடன் போரிட்டு ஏழு மரங்களையும்(ஏழுவள்ளல்களின் படையினரை) வீழ்த்தியதாக உள்ளது. இக்காண்டத்தில் ஏழுமலைக் காடுகளின் வரலாறும், அங்கு கரிகால்வளவனின் பாட்டனார்(கரவேலன்) நான்முகன்(விசுவாமித்திரன்) வாழ்ந்ததும், தனது நகரைத்தனது பேத்தி [கரிகாலின் தங்கை பாவைக்கு) ஏமைக்கு வழங்கியதையும், மயன் மண்டோதரியை இராவணனுக்குக் கொடுத்ததையும், இந்திரன் மயனைக் கொன்றதும், (பாவை காரவேலனைக்காண பொதியைக்குச்சென்றதும்) உள்ளன] சுக்கிரீவனின் உத்தரவுப்படி வானரவீரர்கள் காடு மலை சமுத்திரக்கரைகளிலிருந்து பெருங்கூட்டமாக வந்தார்கள் 306; ஆஞ்சனேயன் அங்கதன் தாரன் ஆகியோர் சீதையைத்தேடி தெற்கே நோக்கிச் சென்றார்கள்; 309-310; ஜாம்புவான் ஆஞ்சனேயனிடம்: 'உன்னுடைய பலமும் புத்தியும் உனக்குத் தெரிவில்லை, உன் தாயார் அஞ்சனை தேவலோக அப்சரஸ், ரிஷியின் சாபத்தால் வானரமாகப் பிறந்தாள், (முசுகுந்தன்)வாயுபகவானின் மானச ஸ்பரிசத்தால் நீபிறந்தாய்' 319; (சுந்தரகாண்டம் அனுமன் இலங்கைக்குச் செல்லுமுன் மைனாக மலைச்சிகரத்தைத் தனது வாலால் அடித்து நொறுக்கினான்; புத்தரின் ஆலயம்போன்ற உயர்ந்தமேடையில் ஒற்றை ஆடையுடன் (உரியவனின் பாதுகாப்பில்லாமல்)சீதை(பொன் ஆரம்) இருந்தாள் எனவும்; இராமனும் இலக்குவனும்; சீதையை எட்டுக்காளைகள் பூட்டிய(சூரியனின்)தேரில் அழைத்துச்சென்றனர் என வீடனன் மகள் திரிசடை கணவுகண்டதும் (சிலம்பு: ஒருதனி ஆழிக்கடவுள் தேர்மிசைக் காலைச் செங்கதிர்க் கடவுள் ஏறினன் என, மாலைத் திங்கள் வழியோன் ஏறினன்:"); அசோகவனத்தில் சீதையைக்கண்ட அஞ்சன ஏயன் சமஸ்கிருதத்தில் பேசினால் தன்னையும் இராவணன் என எண்ணி விடுவாள் என்பதால் அவளது மொழியிலேயே இராமனின் வரலாற்றைப் பேசினான் எனவும்; சீதையைக் கண்டபிறகு அஞ்சன ஏயன் வடக்கு நோக்கிச்சென்றதும்; இராவணனின் அமைச்சன், படைத்தலைவன் என இடம்பெறும் பிரகத்தனின் மகன் சம்புமாலி, அனுமனுடன் போரிட ஏழு படைகளை அனுப்பியதும் உள்ளன) இந்திரசித்து நான்முகனின்(விசுவாமித்திரனின் அர்ருவாளர் படையின் ஒரு பிரிவினர் கொடுக்கப்பட்டிருந்தனர்) படையின் உதவியால் அஞ்சன ஏயனைப்பிடித்தான்; இராவணன் அனுமனிடம் 'நீ பிராமணரால் வேள்வியிடை அனுப்பப் பட்ட பூதமோ? நான்முகன் விடுத்த திகிரித்தெய்வமோ?' என வினவுகிறான். இலங்கை செல்லும் வழியில் கபாடபுரமும், தாமிரபரணி நதியும், பாண்டியனின் நாடும், மகேந்திரமலையும், மைனாகமலையும் இருந்ததாக உள்ளது) நெடுஞ்செழியன் அல்லது முசுகுந்தன்)இந்திரன்; வானவர்களின் விசுவகர்மன்=மயன் மேல் பகைகொண்டு வதம் செய்துவிட்டான்; அவனால் கட்டப்பட்ட அரண்மனையை இந்திரன் ஹேமைக்குக் கொடுத்துவிட்டான் 312; ஹனுமான் பூமியை மிதித்து கடலைத்தாண்ட ஏற்ற இடம் மகேந்திரமலை என்று மகேந்திரமலைமீது ஏறினான் 321; இராவணனுடைய தேசத்தில் (இந்திர முசுகுந்தனின்) அமராவதி நகரத்துக்குச் சமமான அழகையும் வளத்தையும் ஹனுமான் கண்டான் 325; (நெடுஞ்செழிய இராவணனிடம் ஒப்படைக்கப்பட்ட சோழநாட்டை ஆளும் தகுதிக்கான இந்திர ஆரத்தை)சீதையைத் தேடிச்சென்ற அஞ்சனஏயன்(செங்குட்டு வன்); புத்தனின் ஆலயம் போன்ற மேடையில், ஒற்றை ஆடையுடன்(உரிமையாளன்/ கணவன் பாதுகாப்பின்றி பொன் ஆரம்)சீதையைக் கண்டு; இராமன் சொன்னபடி நகைகளெல்லாம் மரக்கிளைகளில் உள்ளதைக் கண்டு; அவளே சீதை என உறுதிசெய்தான்.
காவற்பெண்டிர்: 'இராவணனை யார் என்றுநினைத்தாய், பிரம்மாவின் வம்சத்தில் நேராகப் பிறந்தவன்; புலஸ்தியப் (வியாசன்) பிரசாபதியின் சொந்தப்பேரன்'; மற்றொருத்தி: '(விதுரன்)விச்சிரவஸு தான் ராவணனின் தந்தை' 341; (இராவணன் தனது தம்பி குபேரனிடமிருந்து படைகளைக்கைப்பற்றி குபேரனை விரட்டியதும் உள்ளன)
(சீதையைக்கண்ட அனுமன்; இராவனனது பார்ப்பன(சிங்கள?)மொழியில் பேசினால் 'இராவணன்; மாறுவேடத்தில் வந்திருப்பதாக எண்ணிவிடுவாள்' என எண்ணி 'அவளது மொழியிலேயே' பேசினான் என உள்ளது)அனுமன் சீதைக்குக்கேட்கும்படி மிருதுவாக: 'ராசா தசரதன் இக்ஷவாகுலத்து ஏழு பூமண்டல அரசர்களின் அதிபதி' 348;
பிரகத்தனின் மகன் ஜம்புமாலியைக் கூப்பிட்டு; வானரத்தை அடக்கிவிட்டு வா என்றான் இராவணன் 366; ராவணனின் மகன் அக்ஷன் 369; அனுமனுடன் மோத தனது மகன் இந்திரசித்தை அனுப்பினான் இராவணன்; அவன் பிரம்மாஸ்திரத்தால் அனுமனைப் பிணித்தான் 370; ராவணனின் நிறம் கருப்பு என அனுமன் காண்கிறான் 374; சுக்ரீவனும் வாலியும் ராவணனுக்குச் சகோதரர்களைப் போன்றவர்கள் 375; பெரிய கருத்த தேகம் கொண்ட சேனாபதி பிரகத்தன் 395; ஸ்ரேஸ்ட மான பண்பு அடைந்து ராமன் தனுர்வேதம் நன்றாகக்கற்று எல்லோராலும் விரும்பப்பட்டான் 348; இராவணனின் சபைபயில்: 'மயன்(தென்திசைத் தலைமைக் காவலன் விசுவகர்மன்) தங்களுக்குப் பயந்து நட்புக்கொண்டு மகளையே விவாகம் செய்து கொடுத்தான் அல்லவா?' 395;
[அனுமனிடம் தன்னைக்கண்டதற்குச் சான்றாகச் சீதை குறிப்பிடுவது: 'இராமனுடன் இருக்கும்போது ஒரு காகம் தனது மார்பில் கொத்திக்கொத்தி குருதிவடியச் செததாகவும் அதனைக்கண்ட இராமன்; நான்முகன்(விசுவாமித்திரனின்) மந்திரம்சொல்லி ஒரு வைக்கோலை (வை கோல் = கூர்மையான கோல், செங்குந்தம்; வேளிரின் சிறுபடையை) விடுத்ததாக வும், காகம் தனது தந்தை (பூர்ணகாசியப்பன்=இந்திரனிடம் தஞ்சமடைந்தும், அத்தருப்பைப் புல் காகத்தின் வலதுகண்ணை இழக்கச் செய்ததாகவும், காகம் இந்திரனின் மகன் (காசியப்ப=முசுகுந்த)சயந்தன் எனவும் உள்ளது]
(அனுமன் ஒரு மண்டபத்தில் புகுந்து காவலரைக் கொன்றான்; பெருஞ்சேனையோடு வந்த இராவணனின் அமைச்சன் பிரகத்தனின் மகன் சம்புமாலி அனுமனின் முகத்தில் அம்புகளால் அடித்தான்; அனுமன் சம்பு மாலியையும் சேனைகளையும் கொன்றான்; இதனையறிந்த இராவணன் அமைச்சனின் ஏழுமக்களை அனுப்ப; அவர்களையும் அனுமன் கொன்றான்; ஐந்து சேனைத்தலைவர்களை அனுப்பினான்; அவர்களையும் அழித்தான்; அதனால் மகன் அக்கனை அனுப்பினான்; அவனையும் கொன்றான் அனுமன்; இதனால் மூத்த மகனாகிய இந்திரசித்தை அனுப்பினான்; இந்திரசித்து; நான்முகனின் அம்பை(விசுவாமித்தரனின் வேளிர்படை) எய்து அனுமனை மூர்ச்சையடையச்செய்து கட்டி இழுத்து வந்தான்]
(இலங்கையில் அனுமன்செய்த கொலைகளால்வாட்டமுற்ற இராவணன்; பிரகத்தன் துர்முகன் வச்சிரதம்புரன் நிகும்பன் முதலான துரத்தப்பட்டோருடன்; "சீதையைக்கொண்டுவந்தபோது ஒரு ஆண்டு அவகாசம்" கேட்டதகச் சொல்கிறான்? கும்பகர்ணன்; 'நீ ராமனையும் இலக்குவனையும் கொன்றுவிட்டுச் சீதையை அடைந்திருக்க வேன்டும்'; 'நான் அவர்களைக் கொன்றபிறகு சீதை வசப்படுவாள்' என்றும் சொல்கிறான்.
உத்தரகாண்டம்: அகத்தியர்; நான்முகனின்(?) மகன் புலத்தியன்(வியாசன்) தவம்செய்யும் இடத்துக்கு வரும் பெண் யாராயினும் கருத்தரிப்பாள் என நான்முகன் சொன்னான். திருணபிந்துவின் மகள் அறியாமல் சென்று கருத்தரித்ததால் புலத்தியனுக்கே மனைவியாக்கினான். அவளுக்கு விச்சிரவசு(விதுரன்) பிறந்து; பரத்துவாசனின் மகளை மணந்து பெற்ற வைச்சிரவணன்-குபேரன்(இராவணனுக்கு அண்ணன்); நான்முகனிடம் வரம் பெற்று இலங்கையின் வடதிசைக் காவலும் பொருளுக்குத் தலைமையும் பெற்றுத் தந்தையின் கட்டலைப்படி அரசாண்டிருந்தான். நான்முகன் கடலை(லங்கா புரியை)ப் படைத்து ராட்சசரையும் இயக்கரையும் படைத்தான்; இயக்கர் 'காப்போம்' என்றனர்; ராட்சசர் 'தின்போம்' என்றனர்; (குபேரனும் இராவணனும் புலத்தியனின் மகன் விச்சிரவசுவின் புதல்வர்கள் என இராமாயணம் பல இடங்களில் குறிப்பிடுகிறது)
இராவணன் சீதையை வலுவில் அடையாததற்குக் காரணமாக; 'முன்னர் ஒரு புஞ்சிகத்தலை என்னும் (மயன்=விசுவகர் மனின்)அப்சரப் பெண்ணை (நாட்டைக்)க்கூடி அவளது ஆடைகளை நீக்கினேன்; நான்முகன் இதனை அறிந்து; "அதுபோல் (சோழநாட்டுப்) பெண்ணைப் பலவந்தம் செய்தால் தலைநொறுங்குமென்று சபித்தான்" என்கிறான். இவையும்; சீதை பெண்ணல்ல என உறுதிப்படுத்துகின்றன; சோழநாட்டின் எந்தப்பகுதியைக் கைப்பற்றமுயன்றாலும் கொல்லப்படுவான் என விசுவாமித்திரன் எச்சரித்துள்ளான்; விசுவாமித்திரனால் கொடுக்கப்பட்ட சேனை இலங்கையில் இருந்துள்ளது. இராவணனின் மகன் இந்திரசித் அச்சேனையைப் பயன்படுத்தி; அனுமனைப் பிணித்ததாகக் காண்கிறோம். (இவ்விடத்தில் ராஜீவ்காந்தியை யும் இந்தியப்படையினரையும் பிரபாகரனையும் நினைவுகொண்டால் அதற்கு நான் பொறுப்பல்ல)
அனுமன் இலங்கையிலிருந்தி வடக்குத்திசையில் திரும்பிவந்து; "அரிட்டம் என்ற மலைமேல் ஏறியதால் அதிலிருந்த சிங்கங்கள் (சிங்களர்கள்) நசுங்கி அழிந்தன; மலையும் தரையோடு தரையாயிற்று" எனவும்; "வழியில் மைநாக மலையிடம் நடந்தைக்கூறி; அங்கதன் சாம்பவன் ஆகியோரிடமும் நடந்தைக் கூறினான்; "போகும்போது மைநாக மலைச் சிகரத்தை வாலால் அடித்தேன் அது பணிந்தது; கரசையையும் சிம்மிகையையும்(சிங்களப்பெண்) இலங்கையில் தேவதையும் கொன்றேன்; சீதையிடம் மோதிரம் தந்து சூடாமணியைப்பெற்று இலங்கைக்குத் தீமூட்டித் திரும்பினேன்" என்கிறான்.
இராமனுடன் தெற்கேசென்று; மகேந்திரமலை(திருநெல்வேலியருகில் குறுங்குடி)யை அடைந்தார்கள். இராமன் கடலைத் தாண்டிச்செல்ல யோசித்தபோது அனுமனும் சுக்ரீவனும் விபீசனனை வழிகேட்டனர்; அவன் இராமனை; (வருணன்)கடல் அரசனைச் சரணடையச் சொன்னான். இராமன் கடலரசனை நோக்கித் தவம்செய்தான்; மூன்று நாள் ஆகியும் வராததால் கடலரசன்மீது அம்புதொடுத்தான்; இதனால் கடலரசன் தோன்றி; 'கடலில் அணைகட்டினால் அதனை அசையாமல் இருக்கச் செய்வேன்' என்றான். தொடுத்த அம்புக்குப் போக்குக் கேட்டான் இராமன்; அதற்கு வருணன் வடக்கே ஒரு தீவில் (லட்சத் தீவு) ஆபிர-மகாசூத்ர சாதியரான (சிங்களர்?)திருடர் உள்ளனர்; அவர்கள் எனது நீரைக்குடிப்பதில் விருப்பமில்லை, அவர்களை அம்பு அழிக்கட்டும் என்றான். அப்படியே செய்யப்பட்டது. அணைகட்ட விசுவகர்மா=மயன், நளனை ஏவினார்.
வானரங்களைக்கொண்டு பெரிய பாறைகளும் மரங்களும் கொண்டுவரப்பட்டு சேதுப்பாலம் கட்டப்பட்டது; விசுவகர்மனின் மகன் நளனும் உதவினான் 418; மால்யவான் இராவணனுக்குத் தாய்வழிப் பாட்டன் 421;
மகாபாரதம், ராமாயணம் இரண்டிலும் யுத்தகாண்டக்கதைகளில், ஒரேவிதச் சித்திரம் திரும்பத் திரும்ப வருகின்றன 442; (யுத்தகான்டம் பிரகத்தன் இராவணனின் சேனைத்தலைவனாக உள்ளான். அனுமன் பெயருக்கான காரணமாக; சூரியனைப் பிடிக்க முயன்று கிழேவிழுந்து தாடை ஒடிந்ததாகவும், இந்திரனின் வச்சிராயுதத்தால் அடிபட்டதால் தாடை உடைந்ததாகவும்; அதனால் அனுமன் எனப்பட்டதாகவும் மாறுபட்ட தகவல்கள் காணப்படுகின்றன; உத்தரகாண்டத்தில் இராவணாதியரை வென்ற வரலாற்றை அகத்தியர்(காரவேலன்) விரித்துரைத்ததாக உள்ளது. வாயு அஞ்சனையுடன் கூடியதால் பிறந்த (செங்குட்டுவன்)அஞ்ச ஏயன் (கரிகால்)சூரியனுக்கு எதிரே சென்று பலகலைகளையும் கற்றான் எனவும் உள்ளது.
அனுமான் கேசரியின்(முசுகுந்தனின்)-காற்றின் மூத்தமகன்; சிறுபிள்ளையாய் இருக்கும்போது சூரியனைப் பழம் என மயங்கிப்பாய்ந்தால் வெப்பத்தால் களைத்து உதயகிரி(திரு உண்ணாமுலை)மலையில் விழுந்து தாடை ஒடிந்ததால் அனுமன் எனப்பட்டான் என உள்ளது; மாறாக உத்தரகாண்டத்தில்: அகத்தியர்; 'மேருமலையின் வானரவரசன் கேசரியின் மனைவியை வாயு கூடியதால் அனுமன் பிறந்தான்; பசியால் வாடி; (கரிகால்சோழ)சூரியனைப் பழமென எண்ணிப் பாய்ந்தான், சூரியன் சிறுவனைச் சுடவில்லை; அங்குவந்த இராகு, அனுமனைக்கண்டு பயந்து இந்திர(முசுகுந்த)னிடம் முறை யிட்டான்; இந்திரன் இராகுவை முன்னேவிட்டு வந்தான்; அனுமன் இராகுவைப் பெரியபழமென எண்ணிப் பாய்ந்தான்; இராகு ஓட, இந்திரன் அனுமனை வச்சிராயுதத்தால் அடித்தான்; அனுமனின் தாடை முறிந்து பாறைமேல் விழுந்தான்; வாயு அனுமனை எடுத்துச்சென்று ஒரு குகையில் மறைந்துகொண்டான்.. .. அனுமன் ரிஷிகளைத் துன்புறுத்தினான்; அஞ்சனையும் கேசரியும் சொல்லியும் கேட்கவில்லை; அதனால் ரிஷிகள் அவனது வலிமையை அறியாது ஒழிக எனச்சபித்ததால் வலிமையறியாதவன் ஆனான். சூரியனிடம் சென்று; ஒரேநாளில் பலகலைகளையும் கற்றான்.
இதில் பல பொய்யுரைகள் புராணவடில் உள்ளன; அனுமன் =செங்குட்டுவனின் மாமன், சோழர்குலக் கரிகால்-சூரியன்;. செங்குட்டுவனின் தந்தை முசுகுந்தனைக் கேசரி எனவும், நெடுஞ்செழியனை வாயு எனவும் பல பெயர்களில் மறைத்து; இந்திர முசுகுந்தன், செங்குட்டுவனை வச்சிராயுதத்தால் தாக்கி, தாடை எலும்பு உடைந்து அறுமுகனாகி; நான்முகனால் சரிசெய்யப் பட்ட போதிலும் முகத்தின் அமைப்பில் மாற்றம் ஏற்பட்டு அனுமன் எனப்பட்டான். ராகு என்பது கரிகாலுக்கு எதிராக முசுகுந்தனுக்காதரவளித்த பார்ப்பனப் புலத்திய இராவண அமணரையும்; நான் முகன் என்பது பெருமளவில் சந்திரகுப்தனின் புதல்வர் நால்வருள் விசுவாமித்திரனையே குறிக்கும்.
இராவணன்: 'ராமனின் பராக்கிரமம் விளங்காத விந்தையாக இருக்கிறது, இவன் நாராயணனே என்று எண்ணுகிறேன்' 451; இராவண அரக்கன் உயிர் மாய்ந்தது 460; மண்டோதரி இராவணன் வீழ்ந்துகிடப்பதைக் கண்டு புலம்பினாள்; 'உமக்குக் கோபம் வந்தால் இந்திரனும் எதிரில் நிற்க மாட்டானே, ஒரு மானிடன் உன்னை வீழ்த்திவிட்டானே, மூன்றுலோகங்களிலும் பரவிய உமது வீரபராக்கிரமமும் இதை எப்படிப்பொறுத்தது? இந்திரனும் அக்னிதேவனும் யமனும்கூட உம்மை வெல்ல முடியாது; உன் சகோதரன் கரனைத் தரையில் நின்று வதம்செய்தபோதே இராமன், ஆதி இடை அந்தம் அற்ற மகாவிஷ்ணுவே என்று சொன்னேனல்லவா? மகன் இந்திரஜித் இந்திரனை வென்றவன் எனக் கர்வம்கொண்டு மோசம் போனேனே 461-462;
சீதை: 'ந கஸ்சித் ந அபராத்யதி' தவறு செய்யாதவர்கள் உலகத்தில் யாரே உளர்? பிராட்டியின் இந்தச் சொற்களை வைணவ பக்தர்கள் அமிருத மாகப் பாவிக்கிறார்கள் 462-463; 'பரிசுத்தத்தில் பரதாழ்வானுக்கு ஒப்பாகார் பெருமாள்; யோக்யதையில் பரதாழ்வானுக்கு ஒப்பாகார் பெருமாள்' என திவ்யபிரபந்தங்களில் ராமனுக்குமேல் பரதனை வைத்துச் சொல்லப்படுகிறது 467;
இராசாசி: "ஞான சாகரமான ஸ்ரீசங்கரர் சொன்னார் 'ராமாவதாரத்துக்குப் பிறகு மஹா சௌலப்ய மூர்த்தியாக மீண்டும் அவதரித்தான் பகவான்(கிருஷ்ணன்); கோவிந்தனாக இடையர்களுடன் வாசம்செய்து வளர்ந்து அர்ச்சுனனுக்கு வார்பிடித்துக் கோல் எடுத்துத் தேர் ஓட்டினான்' " 468.
இராமாயண வெற்றிக்குப்பிறகு பகைவரை எல்லைவரை துரத்தியடித்த தமிழர்கள் கரிகால்சோழன் தலைமையில் செங்குட்டுவனைக்கொண்டு பாரத நாட்டைச் சிறப்பாக ஆட்சிசெய்தனர்; துரத்தப்பட்ட ஹெலனின் வாரிசுகள் ஹெலனைத் தஞ்சமடைந்தனர்; ஹெலனின் வேண்டுதலை ஏற்றுப் பிரகத்தனிடம் மகதம் ஒப்படைக்கப்பட்டது. மீண்டும் பரசுராமனின் துணையுடன் கிரேக்கரின் உதவிபெற்றுச் சோழருடன் பூசலிட்டுத் தோற்ற வரலாறே மாபாரதம்; பரசுராமனே துர்யோதனன். கரிகாலே தர்மன்=யுதிற்றன்; செங்குட்டுவனே அர்ச்சுனன்; இதற்கான சான்றுகள் மாபாரதத்திலும் வேதங்களிலும் உள்ளன.
இந்தியா வரலாறற்றுப் பலநூற்றாண்டுக் காலமாக இருப்பதை எவருமே உணர்ந்து காரணங்களைக் காண முன்வர வில்லை. எனவே வரலாற்றைக் காணவேண்டியது நமது கடமையாக உள்ளது; காண்போம்.
Thanks
 http://nhampikkai-kurudu.blogspot.com