Om Sai Ram Audio Jukebox | Superhit Sai Baba Songs by Lata Mangeshkar

நாம் நல்ல வாக்காளர்களா?

வேட்பாளருக்கான தகுதிகளை எதிர்பார்ப்பதைப் போல், வாக்காளருக்கும் தகுதிகள் உள்ளன என்பதை என்றாவது உணர்ந்திருக்கிறோமா?
நல்ல வேட்பாளர்களே இல்லை, எல்லா வேட்பாளருமே ஊழல் பெருச்சாளிகளாக இருக்கிறார்கள், எனவே நான் தேர்தலில் யாருக்கும் வாக்களிக்கவில்லை, 49ஒ க்கு வாக்களித்தேன், கட்சி வேறுபாடு இல்லாமல் நல்ல வேட்பாளர் இருந்தால் நாங்கள் வாக்களிக்கத் தயார் என்று எப்பொழுதுமே அரசியலை சாடும், கட்சிகளை சாடும் குரல்கள் தேர்தல் காலங்களில் ஒலிக்கும்.

நல்ல வேட்பாளர்கள் நள்ளிரவு தாமரை போல் திடீரென்று முளைத்து எழுவார்களா என்ன? வேட்பாளர் எங்கிருந்து வருகிறார்? நம்முடைய ஊரைச் சேர்ந்த, நம்முடைய சாதியை சார்ந்த, நம்முடைய வட்டாரத்தில், நம் கண்முன் தொழில்செய்து கொண்டு நடமாடும் யாரோ ஒருவர்தானே நம்முடைய வேட்பாளராகிறார். நீரளவே ஆகுமாம் நீராம்பல் என்ற வரிதான் நினைவுக்கு வருகிறது. நம் தகுதி அளவிற்குத்தான் நம்முடைய வேட்பாளர்களையும் கட்சிகள் தேர்வு செய்கின்றன.

ஒரு தேர்தலில் அடுத்து வர இருக்கும் ஐந்தாண்டுகளில் நமக்கான ஆட்சியாளர்களாக, நம் பகுதிக்கான நலத் திட்டங்கள், முன்னேற்ற நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்பவர்களாக நாம் நம் வேட்பாளர்களைத் தேர்வு செய்ய வேண்டும், அதற்காகவே இந்தத் தேர்தல் என்பதை நாமும் வேட்பாளர்களைப் போலவே வசதியாக மறந்துவிடுகிறோம். அதிகாரப் போட்டியில் ஒருவரை ஒருவர் முந்தும் சாகச விளையாட்டில் நாம் நம்மை அறியாமல், யார் கையையோ பிடித்து உயர்த்திக் கொண்டிருக்கிறோம்.

வாக்காளர்களாகிய நாம் எவ்வளவு விழிப்புடன் இருக்கிறோம், வேட்பாளர்களை நல்லவர்களா, கெட்டவர்களா? என்று பார்க்கிறோமா?

தகுதியுடைய வேட்பாளர்கள் நமக்கு வேண்டும் என்றால், நாம் முதலில் தகுதியுடைய வாக்காளர்களாக மாறுவோம்.
குடி உயர கோல் உயரும். மக்கள் எவ்விதமோ அரசு அவ்விதம். ஜனநாயகத்தில் மக்களே தங்களுக்கான அரசை தீர்மானிக்கிறார்கள்.
தேர்தலில் மாற்றத்தின் நாயகர்கள் நாம்தான்.

( - அ. வெண்ணிலாவின் கட்டுரையிலிருந்து)

கருணாகரன் சிவராசா

கோபி ரமணன் என்னும் நம் மண் சார்ந்த ஓவியன் ( Balasingam Sugumar )

Balasingam Sugumar

ஈழத் தமிழர் ஓவியம் என்ற சொல்லாடல் பலரும் மேலைத் தேய மரபுகளையும் முன்னிருந்த பல ஓவியர்களிடம் பயின்று அவர்கள் வழி பயணிக்கிறோம் என்ற முகவுரையுடன் அறிமுகமாகி தாங்கள் விரும்பியவர்களை பெரும் கலைஞர்கள் என கொண்டாடி கதையாடல்களை பரவ விட்டு பரவசப் படும் நிர்மலமான ஒரு ஓவிய உலகத்தை கட்டமைக்கும் காட்சிகளிடையே சுதந்திரமான கலைஞனாக நமக்கு அறிமுகமாகிறான் நம் கோபி ரமணன்.

மட்டக்களப்பு பெரிய உப்போடையில் ஒரு சாதாரண குடும்பத்தில் பிறந்து இன்று உலக அளவில் பேசப்படும் கலைஞனாக மாறியிருக்கிறான்.

நான் மட்டக்களப்பில் இருந்த காலை எங்கள் பக்கத்து வீடு அவன் சிறுவனாக விளையாடித் திரிந்த அவன் பொழுதுகளை எண்ணிப் பார்க்கிறேன்.என் மகளை விட ஒன்றிரண்டு வயது மூத்தவன் அவன் தன் பருவத்து பிள்ளைகளுடன் வீதிகளில் அவன் ஓடியாடிய காலங்களில் உலகம் போற்றும் கலைஞனாக வெளி வருவான் என நினைத்துருக்கவில்லை.

தானே தனக்குள் உருவான ஓவியன் தான் வாழும் கலாசார சூழலையும் பண்பாட்டையும் விளங்கிக் கொண்ட கலைஞனாக இன்று நம் கண் முன் நிற்கிறான் அவன்.

கோபி ரமணனின் ஓவியங்கள் நம் மண்ணைப் பேசுகின்றது இயற்கையயை நேசிக்கிறது எந்த ஒரு கட்டுப் பாட்டுக்கும் உட்படாதவனாக இசங்களுக்குள் மாட்டுப் படாதவனாக பின் நவீனத்துவம் நவகாலனித்துவ நீக்கம் என கொக்கரிக்காதவனாக ஒரு எளிய கலைஞனாக நமக்குள் வந்து நம்மோடு பேசும் அவன் ஓவியங்கள்.

கோபி ரமணன் நாம் கொண்டாட வேண்டிய ஓவியன் கலைஞன்

Harvard Tamil Chair

Statement by Prof. David Shulman

Dr. David Shulman – Indologist. Professor of Humanistic Studies– The Hebrew University of Jerusalem Author of 'Tamil – A Biography'

The initiative to found a Chair for Tamil studies at Harvard is a very welcome one, long overdue. Tamil is one of the world's major languages, and the only South Asian language to have evolved continuously from a very ancient past (some 2000 years of astonishing cultural activity) while remaining a living contemporary language spoken by tens of millions of people.

Its literary tradition is among the finest in human civilization, encompassing marvelous love poetry, epic, philosophical texts, the reflexive sciences of grammar, logic, and poetics, historiography, and an enormous religious literature. An infrastructure for Tamil already exists at Harvard; a chair in Tamil will formalize this humanistic field there and impact upon the study of South Asian civilization in other major academic centers throughout the world.

A great university that offers deep study of Chinese, Arabic, Greek, Hebrew, Persian, and many other critically important languages should find a place for Tamil, which belongs in this prestigious series. In a period when chairs in Tamil studies are endangered in several important universities, for the usual reasons, the creation of a Chair for Tamil at Harvard would be a signal to the academic world that south Indian civilization matters, and that Tamil itself merits the depth of scholarly interest that Harvard, perhaps more than any other institution, can provide.

Tamil is one of the very few languages of the world with a classical past and a robust literary tradition that has continued to this day. Despite many foreign occupations of the Tamil country and other outside influences, this noble language has always shined, producing vibrant literature for over 2 thousand years. In addition to the literature, there have been numerous grammar books, commentaries, religious works, didactic books, secular literature and works from many other genres.

A.K. Ramanujan in his book ‘The Interior Landscape’ wrote, “Tamil, one of the two classical languages of India, is the only language of contemporary India which is recognizably continuous with a classical past.”

He also wrote about the Sangam poems, the earliest surviving Tamil literature, "These poems are 'classical,' i.e., early, ancient; they are also 'classics,' i.e., works that have stood the test of time, the founding works of a whole tradition. Not to know them is not to know a unique and major poetic achievement of Indian civilization".
Starting with a long oral tradition nurtured by bards, the Tamil language attained grandeur in its classical Sangam poetry around 300 B.C.
The language is very polished, crisp and elegant.This bardic poetry is highly conventionalized, its conventions set by ancient scholars as stated in the Tholkappiyam, the ancient text of grammar and subject matter of literature, labeled by Kamil Zvelebil as “one of the finest monuments of human intelligence and intellect”.

An Egyptian Peasant Woman and her Child (1870), Leon Bonnat

Shridi Sai Baba rare photo

குழந்தைகள் நன்றாகப் படிக்க பெற்றோர் ஜெபிக்க வேண்டிய கணபதி மந்திரம் !!!

ஓம் கம் கணபதயே நமஹ மம புத்ரஸ்ய புத்தி தேஹி தேஹி ஹூம் பட்

வளர்பிறை புதன்கிழமை அன்று தொடங்கி ஒவ்வொரு புதன்கிழமையும் இம்மந்திரத்தை 108 தடவை ஜெபித்து வரவும்.

கிழக்கு பார்த்து ஜெபிக்கவும்.

ஒவ்வொரு தடவை மந்திரம் ஜெபிக்கும் பொழுதும் அருகம்புல்லால் கணபதி படம் அல்லது சிலைக்கு அர்ச்சிக்கவும்.

என் மகன் / மகள் (உங்கள் குழந்தையின் பெயர் குறிப்பிடவும்) கல்வி வளர்ச்சிக்காக இந்த மந்திரத்தை ஜெபிக்கிறேன் என்று சங்கல்பம் செய்து கொண்டு ஜெபிக்க ஆரம்பிக்கவும் .

வெற்றிலை,பாக்கு,அவல்,பொரிகடலை,பால்,பழம் படைக்கவும்.

நன்றி.வாழ்கவளமுடன்

M.சூர்யா,தச்சநல்லூர்
திருநெல்வேலி

Why marriage seems harder now than ever before Eli J. Finkel

Eli J. Finkel, a professor at Northwestern University and the author of “The All-or-Nothing Marriage,” explains three different ways you can strengthen your relationship.

Eli Finkel: We have arrived at a moment in history where the best marriages are better than the best marriages of earlier eras, while at the same time, the average marriages are getting a little bit worse. Historians divide marriage in America into three different eras. There’s sort of, from the Colonial Era until about 1850, when we industrialized, the second era is from about 1850 to 1965 or so, and then we are currently in this third era.

And the first era was really about helping people achieve their basic, physiological, survival sorts of needs, things like food production, clothing, shelter. People preferred to love their spouse, of course, but it wasn’t the reason that you married and certainly, if you didn’t love your spouse, that wasn’t a reason to get divorced. The institution was too sacred, was too important. And so spouses were workmates, rather than soul mates.

And then if you fast-forward, in the second era, people increasingly want to marry for personal fulfillment and in particular, they want to marry for love. And for the first time ever, people start to say things like, “I’m not going to marry that person because I don’t love him or her.” That was a new idea.

And then as we fast-forward to this third era from 1965 to the present, we see that, these days, we are looking not only for love, and connection through the marriage, and sexual fulfillment, of course. But also for these more tricky, complicated sorts of need fulfillment. Needs like self-actualization, personal growth, and a sense of vitality. And so these days, for the first time, if you can find yourself in a situation where you’d say, “Look, he’s a loving man and a good father but I’m not going to live the next 30 years feeling stagnant, feeling like I can’t really grow.”

Our expectations for what we want the marriage to provide us have gotten higher in a lot of ways, more sophisticated in a number of other ways, more emotional, more psychological, and because of this additional complexity, more of our marriages are falling short, leaving us disappointed.

 Why marriage seems harder in 2017

Social media conflicts with couple's quality time

While it may have been considered rude less than a decade ago, taking the time to scroll through your phone while in the presence of another human being is considered pretty commonplace nowadays. But according to Jim Seibold, PhD, LMFT, practicing in Arlington, Texas, the seemingly harmless act of checking Instagram while on the couch with your spouse is leading to bigger issues in present day marriages.

"For many of my marital clients, social media has become quite intrusive for two related reasons," Seibold explains. "First, it takes away from interactive time together. Spending too much downtime checking social media limits face time with each other. A lack of interaction ultimately leads to feelings of disconnection. Second, couples become resentful of social media use, and often report feeling that social media is more important to their partner than they are. They feel that given a choice of spending time with each other or their smartphone, their partner will choose the smartphone.

Another way that social media is putting stress on today's relationships? Comparing your own, unfiltered marriage to what other married couples are posting on their profiles. "An additional issue that arises occasionally is when people start to compare their lives with what they are seeing displayed by others on social media," he says. "This is particularly problematic when couples compare their lives in a more negative light."

Relationships are given less priority

Not so long ago, men and women had a very short runway before their new spouse became their top priority. Tying the knot a decade or more after you've graduated from high school opens up opportunities to establish other priorities, like forging strong friendships and carving out career trajectories. Michael D. Zentman, PhD and director of Adelphi University's post graduate program in couples therapy, says that this can end up competing with the amount of attention a marriage needs in order to be successful.

"The overall impact is that, for many contemporary couples, their relationship is unwittingly given much lower importance than most marriages can endure," he says. "If the job, the children, the gym and the friends are consistently prioritized over the marriage, the marriage, over time, can wither like an underutilized muscle."

More privacy means more infidelity

Before the age of cell phones, extramarital affairs were much more difficult to carry out — and as a result, more easily found out. Today's marital indiscretions can all be carried out on a personal, password protected phone that it is not at all uncommon for our partner to be constantly glued to — which Beth Sonnenberg, LCSW, practicing in Livingston, NJ says has a lot to do with rising infidelity statistics.

"One of the biggest changes in modern marriage is that people have more private lives thanks to texting, emails, IMing and Facebook Messenger that make dishonesty more prevalent," she says. "Whether it's having an emotional or sexual affair or gambling or porn addiction, it's easier to hide things from your spouse. Gone are the days of the mistress calling the home phone during dinner time. This makes cheating more prevalent than ever before." Men have long been thought of as the cheating sex, but a recent study of over one thousand men and women done by the Kinsey Institute found that nearly 20 percent of both the men and women surveyed have cheated on their partner.

Couples are having a harder time communicating

You'd think that with modern day technology, allowing you to shoot over a text or email any time of day, communicating with your partner would be easier. But clinical psychologist Dr. Carla Marie Manly says it's actually causing complications.

"Many couples are seeking assistance on basic communication skills," she says. "Electronic communications are often at the root of misunderstandings. When texts, emails and even telephones are used as a replacement for in-person discussions, communication often suffers. It is easy for couples to misunderstand each other when there is not a ready, in-person opportunity to add clarity and address any misunderstandings. As well, such contact is devoid of the vital messages contained in body language, eye contact and facial expressions."

Today's married couples are also competing with more of a time deficit when it comes to having these important face-to-face conversations. "Busy schedules leave couples rushed in the mornings and exhausted at the end of the day," says Dr. Manly. "Communication is often shoved into tight spaces, such as when the kids are doing homework, dinner is being cooked or as preparations are made for winding down for the night. None of these common situations allow for the focused attention on whatever topics might be at issue."

People are entering marriage with more baggage

Today, the majority of men and women are spending a good chunk of their 20's solo. But psychologist Dr. Vijayeta Sinh, PhD, says that while this has benefits for our careers and friendships, it can also make operating as one half of a couple harder to do in the long run.

"Getting married older means struggling with adjustment issues," he explains. "By the time we reach our late 20s, we've already figured out for the most part who we are and what we are/are not willing to put up with, which in turn makes it harder to adjust to the other person, their likes/dislikes and preferences."

Compromise is key to any marriage, and an established feeling of independence can make the ability to do so much harder. It's also worth noting that the more time we spend alone, the more time we have to form personal habits that may not jive with the person we end up marrying.

"Because people are putting off marriage to later in life they tend to have more baggage that they bring into the relationship and marriage," says psychotherapist and author Jonathan Alpert. "For example, bad habits from past relationships. Putting marriage off until later in life can be a double-edged sword — they might be more mature and ready for marriage because they're more settled in their careers and feel more stable — but they've had more time to get comfortable being single and might feel more settled in their single lifestyle."

Jose Mujica: The world's 'poorest' president (செல்வந்தர்களை அரசியலில் இருந்து துரத்தியடிக்க வேண்டும். - ஜோஷே முஜிகா)

செல்வந்தர்கள், ஏழைகளின் பிரதிநிதியாக இருக்கும் பணியை சிறப்பாக செய்வதில்லை.

பணத்தை வைத்திருக்கின்ற, பணத்தை விரும்புகின்ற, பணத்தின் பின்னால் பைத்தியமாக அலைகின்றவர்களை நான் எதிர்க்கவில்லை. ஆனால் அவர்களை அரசியலில் இருந்து தூரமாக்கவேண்டும். அவர்கள் வர்த்தகத்திலும் பணத்தை அதிகரிப்பதிலும் தமது முழுக்கவனத்தையும் ஈடுபடுத்த வேண்டும். அரசியல் என்பது அனைவரையும் மகிழ்ச்சியாக வைத்திருக்க முயற்சிப்பதாகும். அது அவர்களுக்கு சரிப்பட்டு வராது.

அவர்கள் நன்னோக்குடன் பொதுமக்களுக்காக எடுக்கும் முடிவுகள்கூட அவர்களது கண்ணோட்டத்திலேயே இருக்கும். அவர்களது கண்ணோட்டம் என்பது பணம் மட்டுமே.

2010 இலிருந்து 2015 வரை உருகுவே நாட்டின் ஜனாதிபதியாக இருந்த Jose Mujica 2014 இல் வழங்கிய நேர்காணல் ஒன்றிலிருந்து.

Jose Mujica he is the president at Uruguay between 2010 and 2015. Jose Mujica want's to make all the other bad presidents ( People who are love money and people who are mad at money) should be goon away from politics.

Laundry is strung outside the house. The water comes from a well in a yard, overgrown with weeds. Only two police officers and Manuela, a three-legged dog, keep watch outside.

This is the residence of the president of Uruguay, Jose Mujica, whose lifestyle clearly differs sharply from that of most other world leaders.

President Mujica has shunned the luxurious house that the Uruguayan state provides for its leaders and opted to stay at his wife's farmhouse, off a dirt road outside the capital, Montevideo.

The president and his wife work the land themselves, growing flowers.

This austere lifestyle - and the fact that Mujica donates about 90% of his monthly salary, equivalent to $12,000 (£7,500), to charity - has led him to be labelled the poorest president in the world.

His charitable donations - which benefit poor people and small entrepreneurs - mean his salary is roughly in line with the average Uruguayan income of $775 (£485) a month.

In 2010, his annual personal wealth declaration - mandatory for officials in Uruguay - was $1,800 (£1,100), the value of his 1987 Volkswagen Beetle.

This year, he added half of his wife's assets - land, tractors and a house - reaching $215,000 (£135,000).

That's still only about two-thirds of Vice-President Danilo Astori's declared wealth, and a third of the figure declared by Mujica's predecessor as president, Tabare Vasquez.

Elected in 2009, Mujica spent the 1960s and 1970s as part of the Uruguayan guerrilla Tupamaros, a leftist armed group inspired by the Cuban revolution.

He was shot six times and spent 14 years in jail. Most of his detention was spent in harsh conditions and isolation, until he was freed in 1985 when Uruguay returned to democracy.

Those years in jail, Mujica says, helped shape his outlook on life.

"I'm called 'the poorest president', but I don't feel poor. Poor people are those who only work to try to keep an expensive lifestyle, and always want more and more," he says.

"This is a matter of freedom. If you don't have many possessions then you don't need to work all your life like a slave to sustain them, and therefore you have more time for yourself," he says.

"I may appear to be an eccentric old man... But this is a free choice."

The Uruguayan leader made a similar point when he addressed the Rio+20 summit in June this year: "We've been talking all afternoon about sustainable development. To get the masses out of poverty.

"But what are we thinking? Do we want the model of development and consumption of the rich countries? I ask you now: what would happen to this planet if Indians would have the same proportion of cars per household than Germans? How much oxygen would we have left?

"Does this planet have enough resources so seven or eight billion can have the same level of consumption and waste that today is seen in rich societies? It is this level of hyper-consumption that is harming our planet."

Mujica accuses most world leaders of having a "blind obsession to achieve growth with consumption, as if the contrary would mean the end of the world".

Superb animation showing the indefinable expanse of our universe

Anbe Sai | Anuradha Sriram | Shirdi sai baba songs tamil

அம்பேத்கர் இந்து மதம் அம்பேத்கர்

அம்பேத்கர் இந்து மதத்தை விட்டு வெளியேறுவது, பெளத்தத்தைத் தழுவுவது என்று எடுத்த முடிவு உணர்ச்சிவசப்பட்ட முடிவு அல்ல. பல ஆண்டுகாலமாக வரலாற்றை ஆராய்ந்தபிறகே அவர் அப்படியான முடிவுக்கு வந்தார். பிரெஞ்சுப்புரட்சி மானுடச் சமூகத்துக்கு அளித்த நவீன சிந்தனைகளான சுதந்திரம், சமத்துவம், சகோதரத்துவம் ஆகிய அளவுகோலைக்கொண்டு இந்து மதத்தைப் பரிசோதித்தார்.

''உலகில் உள்ள எல்லா மதங்களும் ‘இறைவன் மனிதனைப் படைத்தார்’ என்று சொல்கின்றன. ஆனால் இந்து மதம் மட்டும்தான் இறைவன் ஒரு மனிதனை முகத்தில் இருந்து...ம் இன்னொரு மனிதனைக் காலில் இருந்தும் படைத்தார்’ என்று சொல்கிறது”

என்று தன் விமர்சனத்தை முன்வைத்தார். இந்து மதத்தில் உள்ள சாதியமைப்பு பிரமிட் முக்கோண அமைப்பில் இருக்கிறது என்று சொன்ன அம்பேத்கர், ஒவ்வொரு சாதிக்காரனும் தன்னை மேலே இருந்து அழுத்துகிறவன் மீது கோபப்படுவதில்லை. ஏனெனில், அவன் அடிமைப்படுத்துவதற்குக் கீழே ஒரு சாதி இருக்கிறது. இந்த உளவியல் திருப்தி, சாதியமைப்பை வலுவாகத் தக்கவைத்துக்கொள்வதைக் கண்டுபிடித்துச் சொன்னார். ''இந்து மதம் என்பது ஒவ்வொரு சாதிக்காரனும் இன்னொரு சாதிக்காரனிடம் இருந்து எவ்வளவு தூரம் விலகி நிற்பது போன்ற விதிமுறைகளின் தொகுப்பாகத்தான் இருக்கிறது” என்றார்.

“இந்து மதத்தில் உள்ள ஒவ்வொரு வர்ணமும் பல மாடிகளைக்கொண்ட அடுக்குமாடிக் குடியிருப்பு போலத்தான். ஆனால் ஒரு மாடியில் இருந்து இன்னொரு மாடிக்குச் செல்வதற்கு என்று எந்தப் படிகளும் கிடையாது” என்றார். அதனாலேயே “ஓர் ஆதிக்கச்சாதியில் பிறப்பவன் கருவிலேயே நீதிபதி ஆகும் கனவைக் கொண்டிருக்கிறான். ஆனால் ஒரு தோட்டியின் மகனோ கருவில் இருக்கும்போதே தோட்டியாவதற்கான வாய்ப்பைத்தான் கொண்டிருக்கிறான்” என்றார்.

அம்பேத்கர் அவர்கள் திரு காந்தியை சாடி (ஹரிஜன்) எங்களை இந்து மதம் அடிமைபடுத்துவதைத்தான் திரு காந்தி விரும்புகிறாரா?  தாழ்த்தப்பட்டவர்களை ஹரிஜன் (ராமனின் பிள்ளை) என்று திரு காந்தி அழைப்பதையும் அதன் பெயரில் பத்திரிகை வருவதையும் நான் கடுமையாக எதிர்க்கிறேன் என்கிறார் ( சாதி ஒழிப்பு நூல் ) ஆக அம்பேத்கரும் பெரியாரும் ஹிந்து சனாதன சாதிய வன்மத்தை போட்டு உடைக்கிறார்கள்... காந்தியின் கூற்றுப்படி ஹரிஜன் என்பது ராமனின் பிள்ளை எனில் தாழ்த்தப்பட்டவர்களுக்கு பெருமைதானே என நினைக்கத் தோன்றும் ஆனால்

அம்பேத்கரும்,  பெரியாரும்  மிகத் தெளிவாக ராம ராஜியத்தை உடைத்தெறிகிறார்கள், ராமாயணத்தில் உள்ள சம்பூகன் வதத்தை  இருவருமே மிக நேர்த்தியாக கையாண்டார்கள் ... ராமனின் ஆட்சியில் ஒரு பார்ப்பனின் கோரிக்கைக்காக எவ்வித விசாரணையுமின்றி கொலையும் செய்யத் துணியும் கேடுகெட்டதுதான் ஹிந்து  சனாதன ராம ராஜ்ஜியம் என அறிவுறுத்துகின்றனர்... இங்கு  ராமாயணத்தில் ஒரு பார்ப்பனன் ராம ராஜ்ஜியத்தை குறை கூறுகிறான் அதற்கு நாரதர் என்பவர் குறையை தீர்க்க வழி சொல்கிறார், என்னவென்றால் கடைகோடியில் எங்கோ பார்ப்பனர் அல்லாத ஒருவன் தவம் இருப்பதாகவும் (பார்ப்பனர் அல்லாதோர் தவம் இருப்பது குற்றமா?) அவன் உயிரை பறித்து விட்டால் தீர்வு வரும் என்கிறார்... ராமனும் அவனை தேடி அலைகிறார் சம்பூகன் அவன் என அடையாளம் காண்கிறார் ... எந்த சாதி என மட்டும் வினவுகிறார் ( வேறு எதுவும் அவனிடத்தில் கேட்கப்படவில்லை) அவன் "சூத்திரன்" என்றதும் தலையை துண்டிக்கிறார்... இதுதான் ராம ராஜ்ஜியம் எனில் எங்களை எப்படி ராமனின் பிள்ளை என அழைப்பீர்கள் என அம்பேத்கரும் பெரியாரும் சாடுகிறார்கள்...ஸ்ரீமத் ராமாயணம் உத்தர காண்டம் 65 – 77

அத்தியாயம் 76 ( 613) சம்பூக வத: (சம்பூகனை வதம் செய்தல்)ஹிந்து மதம் எந்த விதத்திலும் , எக்காலத்திலும் சாதியத்தை வைத்தே பிழைப்பு நடத்துவதைத்தான் நோக்கமாககொண்டிருக்கிறது அதிலும் குறிப்பாக பார்ப்பனியத்தை.... இடைநிலை சாதிகளான ஏனைய அனைத்து "சுமார் 3000 க்கும் மேலான சாதிகள்) சாதிகளுமே பார்ப்பனனை பொறுத்தவரையில் "சூத்திரன் (தேவடியாள் மகன்) மட்டுமே.... ஆனால் இந்திய சாதிய அமைப்புகள் தங்களை சூத்திரன் என்றழைக்கும் பார்ப்பனியத்தை எதிர்க்காமல் தங்களுக்கு கீழான  அடிமை சாதிகளை உறுவாக்கி அவர்களை ஒடுக்குதலையே முதன்மையாக கொண்டிருக்கிறார்கள்.... இவர்களுக்கு தேவை எதிர்ப்பு அல்ல ஏனைய அடிமைகள் அவ்வளவே....

தங்களை ஆண்ட சாதி , படியளந்த சாதி, அரசாண்ட ஷத்ரியர்கள் என பெருமை பிதற்றிக்கொடண்டாலும் ஹிந்துமத பார்பனனை கேட்டுப்பாருங்கள் "அவாள்ளாம் சூத்திரா" என்பார்கள்... இதுதான் ஹிந்துமதம்...

இந்த இடைநிலை சாதிகளானாலும் , அதன் கீழான தாழ்த்தப்பட்டவர்களானாலும் ஹிந்து மதத்தின் மிக நுணுக்கமான அடிமை படுத்துதலையே கடைபிடிக்கிறார்கள்... தங்களை வைசியர்களாக , ஷத்ரியர்களாக , அடையாளப்படுத்தும் சாதிகள் சூத்திரர்களை ஒடுக்குவது, சூத்திரர்கள் தங்களை ஒடுக்கும் இடைநிலை சாதிகளை எதிர்க்காமல்  தாழ்த்தப்பட்டவர்களை ஒடுக்குவது , தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் தாழ்த்தப்பட்டவர்களையே ஒடுக்குவது... அதன் வழி ஹிந்து மதத்தை விடாப்பிடியாக இறுக்கமாக கட்டமைப்பது என்பதைத்தான் காலங்காலமாக பின்பற்றப்படுகிறது...ஒரு சாதிகள் சூழ்ந்து இன்னொரு சாதிகளை அனுசரிக்கும் வழக்கம் ஹிந்து மதத்திற்கோ, அதன் பார்ப்பனியத்திற்கோ  அறவே இருக்காது.... ஏனென்னால் அப்பொழுது ஹிந்துமதம் அழிந்து போகும்... இதன் காரணமாகவே பெருந்தலைவர்களையெல்லாம் ஹிந்துமதம் சாதிய வட்டத்திற்குள் அடக்கி வைக்கும் , அம்பேத்கரை  தாழ்த்தப்பட்ட சாதிகளுக்கு மட்டுமான தலைவராக ஹிந்து மதம்  வைத்தது இதன் மூலமேயாகம், நடைமுறையில் காமராஜரை கூட சாதித்தலைவராக மாற்றியதும் குறிப்பிடப்பட வேண்டும், மக்களின் உணர்வுகளில் , அவர்களின் பலவீனங்களில் ஒவ்வொன்றிலும் ஹிந்து மதத்தின் அனுகூலங்களை புகுத்தி அவர்களின் சாதிய உணர்வுகளை எப்பொழுதுமே ஹிந்து மதம் கிளரிக்கொண்டே இருக்கும்...

என்ன சாதித்தது ஹிந்து மத சாதிகள் , தாழ்த்தப்பவர்கள் கல்வி யை செவி வழியில் கேட்டால்கூட பொசுக்கி விடு என்றதும்(கீதை) , பெண்களுக்கு (பார்ப்பன பெண்களும்) கல்வி அறவேக்கூடாது அவர்கள் ஆண்களுக்கு அடிமையாளர்கள் என்றும்தான் ஹிந்துமத பார்ப்பனிய சாதனையா? இப்போதெல்லாம் இப்படி நடப்பதில்லையே என்கிறீர்களா?   "நான் உன்னை கல்யாணம் பன்னிட்டேன்டி இனிமேல் எனக்கு நீ அடிமை" என எத்தனை உதடுகள் சொல்லியிருக்கும் என்று மனதை திறந்து வைத்து உங்களை நீங்களே உணருங்கள், சாதியின் பெயரால் ஆணவக்கொலைகளை நிகழ்த்துவதில் , தீண்டாமை கடைபிடிக்கப்படுவதில்  ஹிந்து மத சனாதனம் மிகப் பெரும் பங்காற்றிக் கொண்டிருக்கிறது என்பது இந்த நாட்டின் மிகப் பெரிய சாபம் என்றால் அது மிகையாகாது.