ஹைடெக்
மாடர்ன் பொண்ணு ஜஸ்டீன். கொஞ்சம் சமூக சேவை எண்ணம் கொண்டவள். ஒரு
ஆர்வத்துல தன்னோட காலேஜ் சீனியர் நடத்தும் ஒரு சமூக புரட்சி க்ரூப்ல
சேர்கிறாள். பெரிய பின்புலம் இல்லாமல் வலைதள விளம்பரத்திற்காக வேலை
செய்யும் கற்றுகுட்டி இயக்கம் அது.
அமேசான் காட்டுக்குள் மாடர்ன் மனிதர்கள் காலடி படாத இடத்தில் ஒரு பழங்குடியினர் கூட்டம் வசிக்கிறார்கள். அவர்களை சாகடித்துவிட்டு அந்த நிலங்களை பன்னாட்டு முதலாளிகள் கையகபடுத்த முயற்சிக்கிறார்கள். அங்கு போய் அவர்களை எதிர்த்து போராட்டம் செய்தால் யூ-ட்யூப் விளம்பரம் கிடைக்கும் என்று இவர்கள் கிளம்புகிறார்கள்.
ஒரு சில உள்குத்து வேலைகளால் ஜஸ்டினுக்கு உயிர் போகும் அளவுக்கு ஆபத்து ஏற்படுகிறது. ம்யிரிழையில் இன்டர்னெட் துணையுடன் தப்பிக்கிறார்கள். ஆனால் வெகு சீக்கிரமே தாங்கள் உதவ சென்ற பழங்குடியினரிடம் சிக்குகிறார்கள். அது 'நர'மாமிசம் சாப்பிடும் ஒரு கூட்டம்........
அங்கிருந்து தப்பினார்களா... என்ன ஆனார்கள் என்பதை இரத்தம் தெறிக்க தெறிக்க சொல்லும் படம்.... நரமாமிச காட்சிகள் நெஞ்சில் துணிவு இருப்பவர்களுக்கு மட்டும்.
ஹாரர் வகை பிடிக்குமென்றால் Don't Miss.
படத்தின் பெயர் : The Green Inferno.
அமேசான் காட்டுக்குள் மாடர்ன் மனிதர்கள் காலடி படாத இடத்தில் ஒரு பழங்குடியினர் கூட்டம் வசிக்கிறார்கள். அவர்களை சாகடித்துவிட்டு அந்த நிலங்களை பன்னாட்டு முதலாளிகள் கையகபடுத்த முயற்சிக்கிறார்கள். அங்கு போய் அவர்களை எதிர்த்து போராட்டம் செய்தால் யூ-ட்யூப் விளம்பரம் கிடைக்கும் என்று இவர்கள் கிளம்புகிறார்கள்.
ஒரு சில உள்குத்து வேலைகளால் ஜஸ்டினுக்கு உயிர் போகும் அளவுக்கு ஆபத்து ஏற்படுகிறது. ம்யிரிழையில் இன்டர்னெட் துணையுடன் தப்பிக்கிறார்கள். ஆனால் வெகு சீக்கிரமே தாங்கள் உதவ சென்ற பழங்குடியினரிடம் சிக்குகிறார்கள். அது 'நர'மாமிசம் சாப்பிடும் ஒரு கூட்டம்........
அங்கிருந்து தப்பினார்களா... என்ன ஆனார்கள் என்பதை இரத்தம் தெறிக்க தெறிக்க சொல்லும் படம்.... நரமாமிச காட்சிகள் நெஞ்சில் துணிவு இருப்பவர்களுக்கு மட்டும்.
ஹாரர் வகை பிடிக்குமென்றால் Don't Miss.
படத்தின் பெயர் : The Green Inferno.
For anyone who thought the “Hostel” movies were a barrel of
laughs but needed more cannibalism and less cultural sensitivity, helmer
Eli Roth is finally back in theaters with “The Green Inferno.”
This dopey homage to an infamously unappetizing subgenre of grindhouse
filmmaking made its festival debut back in 2013 and endured an aborted
release attempt last year — apt delays for a project that boasts all the
appeal (and aroma) of a carcass rotting in the rainforest. Ultimately
unleashed as the first wide release from Blumhouse’s BH Tilt imprint,
“Inferno” eked out a modest opening weekend on its way toward cult-item
obscurity.
In a way, the prolonged path to theaters works to Roth’s advantage.
He’s been absent from the director’s chair since 2007’s underperforming
“Hostel II,” and “Inferno” would’ve made for an entirely anti-climactic
comeback if not for the imminent arrival of his follow-up, the Keanu
Reeves starrer “Knock Knock,” which made the festival rounds earlier
this year and hits theaters in just two weeks. Arguably Roth’s most
mature movie to date, “Knock Knock” makes “Inferno” look even more like
the nadir of an unapologetically lowbrow resume.
Both pics share the same leading lady, Chilean model and actress Lorenza Izzo,
who wed Roth in real life last year. (The mind boggles at what point
during filming that particular romantic spark was lit.) In “Inferno,”
Izzo plays college freshman Justine, the daughter of a United Nations
lawyer (Richard Burgi) who wants to make her own mark fighting injustice
in the world.
Fired up after a lecture on female genital mutilation and more than a
little attracted to alluring campus rabble-rouser Alejandro (Ariel
Levy), Justine dismisses the advice of sardonic roommate Kaycee (singer
Sky Ferreira, seemingly auditioning for Tim Burton) and signs up for
Alejandro’s protest in the Amazon rainforest. In what may be intended as
meta-foreshadowing of the literal torture to come, this excruciating
setup takes roughly a half-hour to get through and is filled with bon
mots like Kaycee telling Justine “Activism’s so f—ing gay” before
she boards a plane bound for Peru.
It’s not until after Alejandro’s protest appears to succeed and the
self-satisfied gang crash in the jungle on their return trip that Roth
arrives at his raison d’etre. We’re at the film’s halfway point when the
cannibal tribe finally bare their teeth and one of Justine’s new pals
becomes a light snack as his horrified cohorts look on from their
communal cage. The village elder (Antonieta Pari, physically striking in
a role tailor-made to inspire exceptional Halloween costumes) delights
in plucking out eyes and tearing out a tongue, before the victim is torn
limb from limb and stuffed into an outdoor oven for everyone to enjoy.
This stomach-churning imagery — extreme enough to make one question
the R rating — sets expectations the rest of the film can’t quite
deliver on, and gorehounds may wind up disappointed that “The Green
Inferno” ultimately isn’t as transgressive as Roth’s “Hostel”-fueled
reputation might promise.
Instead, auds are in for relatively perfunctory throat-slittings and
survival shenanigans, laced with a hearty helping of juvenile humor.
Between one of the captives experiencing a bout of explosive diarrhea
and another formulating a plan to get their captors high by stuffing a
corpse with a bag of weed, it seems as if Roth was as inspired by Cheech
and Chong as he was by Ruggero Deodato (whose notorious “Cannibal
Holocaust” provides “The Green Inferno” with its title — the exact same
as found-footage forerunner “Cannibal’s” film-within-a-film).
By utilizing stunning practical locations and actual members of
Peru’s Callanayacu tribe to play the cannibals, Roth gives the film a
veneer of authenticity that belies the trashy banality of his script. At
least the eye-popping locales (perfect backdrops for a friendly
eye-gouging) allow his creative collaborators — including d.p. Antonio
Quercia and production designer Marichi Palacios — the opportunity to
strut their stuff.
A queasy sense of xenophobia is de rigueur in a genre noted for its
bad taste, and although Roth doesn’t exactly avoid that tradition, his
obvious contempt for the American interlopers (mostly portrayed as
one-dimensional irritants by the undistinguished ensemble) overrides the
lack of meaningful characterizations for the indigenous players. When
it comes to young people eager to change the world, Roth appears to be
validating Kaycee’s point of view. But empty cynicism isn’t a substitute
for well-reasoned critique, and Roth winds up looking more clueless
than the so-called “social justice warriors” he’s trying to satirize.
Production
A High Top Releasing
release, presented with BH Tilt, in association with Worldview
Entertainment and Open Road Films, of a Dragonfly Entertainment and
Sobras Intl. Pictures production. Produced by Christopher Woodrow, Molly
Conners, Eli Roth, Miguel Asensio Llamas, Nicolas Lopez. Executive
producers, Maria Cestone, Sarah Johnson Redlich, Hoyt David Morgan,
Jason Blum, Michael Joe. Co-producers, Amanda Bowers, Gustavo Sanchez,
Michael Romero.
Crew
Directed by Eli Roth. Screenplay, Roth, Guillermo
Amoedo; story, Roth. Camera (color, HD), Antonio Quercia; editor,
Ernesto Diaz; music, Manuel Riveiro; music supervisor, Sokio; production
designer, Marichi Palacios; art director, Fernando Ale; costume
designer, Elisa Hormazabal; sound (Dolby Digital), Mauricio Molina;
re-recording mixer, Molina; special makeup effects, Gregory Nicotero,
Howard Berger; special effects, Patricio Aguilar, Chiloe Cine; visual
effects supervisor, Rodrigo Rojas Echaiz; visual effects, Sobras
Digital; stunt coordinators, Wernher Shurman, Jose Luy; line producer,
Miguel Asensio Llamas; assistant directors, Pablo Atienza, Chepo
Sepulveda; second unit director/second unit camera, Aaron Burns;
casting, Kelly Martin Wagner, Dominika Posseren, Moira Miller.
With
Lorenza Izzo, Ariel Levy, Daryl Sabara,
Kirby Bliss Blanton, Sky Ferreira, Magda Apanowicz, Nicolas Martinez,
Aaron Burns, Ignacia Allamand, Richard Burgi, Ramon Llao, Antonieta
Pari, Matias Lopez. (English, Spanish, Quechua dialogue)
No comments:
Post a Comment