ஐலீன்..
ஒரு ஸ்பாயில்ட் சைல்ட்... ஒரு பாலியல் தொழிலாளியா அன்றாட உணவுக்கு
அன்றாடம் ஒரு ஆண் என்ற நிலையில வாழ்க்கை நடத்துபவள்.. இயற்கையாவே மிக பெரிய
உருவ அமைப்பு.. எவ்வளவோ கொடுமைகளை பார்த்து விட்ட இரும்பு மனுஷி.. ஆனால்
அன்புக்காக அடி மனசில ஏங்கி கிடக்கும் ஒரு ஜீவன்.
ஒரு கே (Gay) பார்'ல வச்சு... செல்பியை சந்திக்கிறாள்.. இருவருக்குள்ளும் எதுவோ பிடித்து போக நெருங்கி பழக ஆரம்பிக்கிறார்கள்... செல்பிக்கு தினமும் பார்ட்டி, ஆட்டம் என 'மாடர்ன்' வாழ்க்கை வாழ ஆசை... ஐலீனுக்கு செல்பி மேல் காதல்... செல்பியை சந்தோசமா வச்சுக்க பணம் வேணும்... என்ன செய்யலாம்..??
முதல் முறையா பாலியல் தொழிலில் தன்னை துன்புறுத்திய ஒருவனை அவனோட துப்பாக்கியை வைத்தே சுட்டு தள்ளுகிறாள்... அவனோட காரை எடுத்து இருவரும் ஊர் சுற்றுகிறார்கள்... பின் இந்த வாழ்க்கை பிடித்து போக வரிசையாக கொலைகள் ஒரு சீரியல் கில்லராக மாறுகிறாள் ஐலீன்.. செக்ஸ் ஆசையில் ஐலீனை வண்டியில் ஏற்றுபவர்கள் எல்லாம் பரலோகம் போய் சேருகிறார்கள்...
ஒரு கட்டத்தில் ஐலீன் கொலை செய்யும் நபர் போலீஸ்காரர்!!... இப்பொழுது தேடுதல் தீவிரமாக இருவரையும் போலீஸ் நெருங்குகிறது... போதுமான பணம் சேர்த்து விட்டு இருவரும் தப்பித்து போக முயற்சிக்கிறார்கள்.. முடிவில் என்ன ஆனது என்பதை ... சொல்லும் ஒரு க்ரைம் ட்ராமா.. திகில் கிளப்பும் ஸ்டோரி லைன்... ஏனோ முடிவில் ஐலீன் பாவம் என தோன்றுகிறது.. :P
படம் பெயர் Monster (2003).. இது நிஜத்தில் நடந்த கதை... யூ ட்யூபில் உண்மையான ஐலீன் பற்றி நிறைய டாகுமென்டரிகள் கிடைக்குது... அதில் ஒன்றில் ஐலீனின் மரண வாக்குமூலத்தில் அவர் சொன்னதை ஒரு போலீஸ்காரர் வாசிக்கிறார்... அது, "நான் மீண்டும் வருவேன்". :O ஆத்தாடி.... :O :O
ஒரு கே (Gay) பார்'ல வச்சு... செல்பியை சந்திக்கிறாள்.. இருவருக்குள்ளும் எதுவோ பிடித்து போக நெருங்கி பழக ஆரம்பிக்கிறார்கள்... செல்பிக்கு தினமும் பார்ட்டி, ஆட்டம் என 'மாடர்ன்' வாழ்க்கை வாழ ஆசை... ஐலீனுக்கு செல்பி மேல் காதல்... செல்பியை சந்தோசமா வச்சுக்க பணம் வேணும்... என்ன செய்யலாம்..??
முதல் முறையா பாலியல் தொழிலில் தன்னை துன்புறுத்திய ஒருவனை அவனோட துப்பாக்கியை வைத்தே சுட்டு தள்ளுகிறாள்... அவனோட காரை எடுத்து இருவரும் ஊர் சுற்றுகிறார்கள்... பின் இந்த வாழ்க்கை பிடித்து போக வரிசையாக கொலைகள் ஒரு சீரியல் கில்லராக மாறுகிறாள் ஐலீன்.. செக்ஸ் ஆசையில் ஐலீனை வண்டியில் ஏற்றுபவர்கள் எல்லாம் பரலோகம் போய் சேருகிறார்கள்...
ஒரு கட்டத்தில் ஐலீன் கொலை செய்யும் நபர் போலீஸ்காரர்!!... இப்பொழுது தேடுதல் தீவிரமாக இருவரையும் போலீஸ் நெருங்குகிறது... போதுமான பணம் சேர்த்து விட்டு இருவரும் தப்பித்து போக முயற்சிக்கிறார்கள்.. முடிவில் என்ன ஆனது என்பதை ... சொல்லும் ஒரு க்ரைம் ட்ராமா.. திகில் கிளப்பும் ஸ்டோரி லைன்... ஏனோ முடிவில் ஐலீன் பாவம் என தோன்றுகிறது.. :P
படம் பெயர் Monster (2003).. இது நிஜத்தில் நடந்த கதை... யூ ட்யூபில் உண்மையான ஐலீன் பற்றி நிறைய டாகுமென்டரிகள் கிடைக்குது... அதில் ஒன்றில் ஐலீனின் மரண வாக்குமூலத்தில் அவர் சொன்னதை ஒரு போலீஸ்காரர் வாசிக்கிறார்... அது, "நான் மீண்டும் வருவேன்". :O ஆத்தாடி.... :O :O
Wuornos received a lot of publicity during her arrest, trial,
conviction and 2002 execution for the Florida murders of seven men who
picked her up as a prostitute (although one wanted to help her, not use
her). The headlines, true as always to our compulsion to treat
everything as a sporting event or an entry for the Guinness Book, called
her "America's first female serial killer." Her image on the news and
in documentaries presented a large, beaten-down woman who did seem to be
monstrous. Evidence against her was given by Selby Wall (Christina Ricci),
an 18-year-old who became the older woman's naive lesbian lover and
inspired Aileen's dream of earning enough money to set them up in a
"normal" lifestyle. Robbing her clients led to murder, and each new
murder seemed necessary to cover the tracks leading from the previous
one.
I confess that I walked into the screening not knowing who
the star was, and that I did not recognize Charlize Theron until I read
her name in the closing credits. Not many others will have that
surprise; she was just honored as best actress of the year by the
National Society of Film Critics. I didn't recognize her -- but more to
the point, I hardly tried, because the performance is so focused and
intense that it becomes a fact of life. Observe the way Theron controls
her eyes in the film; there is not a flicker of inattention, as she
urgently communicates what she is feeling and thinking. There's the
uncanny sensation that Theron has forgotten the camera and the script
and is directly channeling her ideas about Aileen Wuornos. She has made
herself the instrument of this character.
I have already learned
more than I wanted to about the techniques of disguise used by makeup
artist Toni G. to transform an attractive 28-year-old into an ungainly
street prostitute, snapping her cigarette butt into the shadows before
stepping forward to talk with a faceless man who has found her in the
shadows of a barren Florida highway. Watching the film, I had no sense
of makeup technique; I was simply watching one of the most real people I
had ever seen on the screen. Jenkins, the writer-director, has made the
best film of the year. Movies like this are perfect when they get made,
before they're ground down by analysis. There is a certain tone in the
voices of some critics that I detest -- that superior way of explaining
technique in order to destroy it. They imply that because they can
explain how Theron did it, she didn't do it. But she does it.
The
movie opens with Aileen informing God that she is down to her last $5,
and that if God doesn't guide her to spend it wisely she will end her
life. She walks into what happens to be a lesbian bar and meets the
18-year-old Selby, who has been sent to live with Florida relatives and
be "cured" of lesbianism. Aileen is adamant that she's had no lesbian
experience, and indeed her sordid life as a bottom-rung sex worker has
left her with no taste for sex at all. Selby's own sexuality functions
essentially as a way to shock her parents and gratify her need to be
desired. There is a stunning scene when the two women connect with raw
sexual energy, but soon enough sex is unimportant compared to
daydreaming, watching television, and enacting their private soap opera
in cheap roadside motels.
Aileen is the protector and provider,
proudly bringing home the bacon -- and the keys to cars that Selby
doesn't ask too many questions about. Does she know that Aileen has
started to murder her clients? She does and doesn't. Aileen's murder
spree becomes big news long before Selby focuses on it. The crimes
themselves are triggered by Aileen's loathing for prostitution -- by a
lifetime's hatred for the way men have treated her since she was a
child. She has only one male friend, a shattered Vietnam veteran and
fellow drunk (Bruce Dern).
Although she kills for the first time in self-defense, she is also
lashing out against her past. Her experience of love with Selby brings
revulsion uncoiling from her memories; men treat her in a cruel way and
pay for their sins and those of all who went before them. The most
heartbreaking scene is the death of a good man (Scott Wilson)
who actually wants to help her, but has arrived so late in her life
that the only way he can help is to be eliminated as a witness.
Aileen's
body language is frightening and fascinating. She doesn't know how to
occupy her body. Watch Theron as she goes through a repertory of little
arm straightenings and body adjustments and head tosses and hair
touchings, as she nervously tries to shake out her nervousness and look
at ease. Observe her smoking technique; she handles her cigarettes with
the self-conscious bravado of a 13-year-old trying to impress a kid. And
note that there is only one moment in the movie where she seems relaxed
and at peace with herself; you will know the scene, and it will explain
itself. This is one of the greatest performances in the history of the
cinema.
Christina Ricci finds the correct note for Selby Wall --
so correct some critics have mistaken it for bad acting, when in fact it
is sublime acting in its portrayal of a bad actor. She plays Selby as
clueless, dim, in over her head, picking up cues from moment to moment,
cobbling her behavior out of notions borrowed from bad movies, old
songs, and barroom romances. Selby must have walked into a gay bar for
the first time only a few weeks ago, and studied desperately to figure
out how to present herself. Selby and Aileen are often trying to
improvise the next line they think the other wants to hear.
We are
told to hate the sin but not the sinner, and as I watched "Monster" I
began to see it as an exercise in the theological virtue of charity. It
refuses to objectify Wuornos and her crimes and refuses to exploit her
story in the cynical manner of true crime sensationalism -- insisting
instead on seeing her as one of God's creatures worthy of our attention.
She has been so cruelly twisted by life that she seems incapable of
goodness, and yet when she feels love for the first time she is inspired
to try to be a better person.
She is unequipped for this
struggle, and lacks the gifts of intelligence and common sense. She is
devoid of conventional moral standards. She is impulsive, reckless,
angry and violent, and she devastates her victims, their families and
herself. There are no excuses for what she does, but there are reasons,
and the purpose of the movie is to make them visible. If life had given
her anything at all to work with, we would feel no sympathy. But life
has beaten her beyond redemption
No comments:
Post a Comment