Are you feeling overwhelmed and fatigued? The blame might be
placed on cortisol, the infamous "stress hormone".
Many theories and pieces of information are circulating about cortisol, such as the idea that drinking tea or eating
chocolate can lower its levels. However, the reality is more complex than that.
According to Dr. Yufang Lin, an integrative medicine practitioner, while
nutrition is crucial for managing stress and promoting a healthy mood, no single food can accomplish this goal. Instead, a comprehensive approach
that considers all aspects of one's lifestyle is necessary.
Cortisol and stress
The basics Cortisol is one of several natural hormones the body produces. Cortisol levels do go up when you’re stressed. But it doesn’t deserve its bad rap.
“Cortisol supports overall health,” Dr. Lin says. “It helps us wake up, gives us energy during the day and lowers at night to help us sleep and rest.”
The problem arises when chronic stress keeps cortisol levels high for the long haul. High cortisol levels over weeks or months can lead to inflammation and mental and physical health problems, from anxiety to weight gain to heart disease.
While some studies suggest that certain foods, including
tea, chocolate, and fish oils, may lower cortisol levels, Dr. Lin notes that
such studies are often small and inconclusive.
Consuming anchovies on pizza or eating a block of chocolate
is unlikely to balance cortisol levels. However, good nutrition can make a
difference, as cortisol interacts with neurotransmitters that play a
significant role in mood. In addition to cortisol, other compounds can also
affect neurotransmitters. To create these neurotransmitters, the body requires
all of the necessary raw materials, including vitamins, minerals, and other
nutrients, according to Dr. Lin.
She suggests following a balanced, plant-heavy diet, such as
the Mediterranean diet, to obtain these nutrients. A healthy diet, according to
Dr. Lin, is the foundation of stress management. A balanced meal plan can also ensure the body receives the necessary nutrients. Dr. Lin
recommends speaking with a doctor about taking a basic multivitamin as a form
of insurance to avoid vitamin deficiencies.
ஒருவர் மற்றவருக்கு ஒரு தண்டனையைக் கொடுக்கும் போது உளவியல் அறம் சார்ந்த ‘பொறுப்பு’ ஏற்படுகிறது. அதில் தண்டனைக் கொடுப்பவர் கொள்ளும் இன்பம் குற்றத்திற்கு நிகரானதாகக் கொள்ளப்படுகிறது. குற்றம் இழைத்தவர் ஒரு விதியை மீறிவிட்டார் அல்லது சொன்ன சொல் தவறிவிட்டார் என்பதற்காக நிகழ்த்திய வினையாக மட்டும் தண்டனை இருக்கிறதா என்பதைக் கவனிக்கவேண்டும்.
தண்டனைக் கொடுத்து அதன் மூலம் குற்றம் இழைத்தவர் படும்பாட்டைத் தனது இன்பமாக தண்டனைக் கொடுப்பவர் அனுபவிப்பது அறமாகக் கருதப்படுவதற்கான காரணம் என்ன என ஆராயவேண்டும். குற்றம் இழைத்தவரின் குற்றத்திற்கு நிகரான தண்டனைக் கொடுப்பதாக மட்டும் சமாதானப்படுத்திக் கொண்டுவிடுவதற்கான அடிப்படை உளவியல் காரணிகள் என்ன என்பதை அறியவேண்டும்.
இதில் குற்றம் இழைத்தவர் ஒரு குறிப்பிட்ட உடன்படிக்கையில் இருக்கிறார். எடுத்துக்காட்டாக ஒரு குடும்பத்தில் ஆண்-பெண் இருவரும் மீறக்கூடாத விதி இருக்கிறது. அதை யார் ஒருவர் மீறும் போதும் அடுத்தவர் உடனே தண்டனையைப் பிரயோகிக்க நினைக்கிறார். இப்படிப்பட்ட உடன்படிக்கை மீறலுக்கு உளப்பூர்வமான அறம் குறித்த சிந்தனை தண்டனை கொடுக்கும் நிலைக்கு ஒருவரைத் தள்ளுகிறது.
இரு பால் உறவு என்ற நிறுவனத்தில் இருக்கும் விதிகளில் குற்றமும் தண்டனையும் கொண்டிருக்கும் உடன்படிக்கையும் மீறலும் பெரும்பாலும் உடல் சார்ந்ததாக இருக்கிறது. இரு பால் நிறுவனமய உறவுகள் சிக்கலில்லாமல் இயங்க இந்த உடன்படிக்கை உளப்பூர்வமாக உள்வாங்கப்பட்டிருக்கிறது.
அதனால் உடல் சார்ந்த மீறல்களுக்குத் தண்டனைகள் வழங்குவது அறத்தின் பாற்பட்ட நடவடிக்கையாகக் கொள்ளப்படுகிறது. குற்றத்தை வழங்கியவர் அதற்கான இன்பத்தை அனுபவிக்கும் அறத்தைக் கைக்கொள்கிறார். குற்றம் இழைத்தவர் உடன்படிக்கை மீறலுக்கான குற்ற உணர்வைக் கொள்கிறார். ஆன்ம சுத்தி என்பதுதான் அதன் அடிப்படை அம்சம்.
இந்த இடத்தில் ‘நான்’ என்ற சுயம் ஆணுக்கும் பெண்ணுக்கும் எத்தகைய ஆன்ம சுத்தியுடன் இருக்கவேண்டும் என்ற உடன்படிக்கையை இரு பால் உறவின் நிறுவனம் ஏற்படுத்தியுள்ளது என்பதைக் கவனிக்கவேண்டும். அது கடமை உணர்வாக மறுபெயரிடப்பட்டிருக்கிறது. கடமையை மீறுபவர்கள் சுயத்தின் மதிப்பை இழந்தவர்களாகிறார்கள். அவர்கள் மீது தண்டனை பிரயோகம் செய்வது அறமாகிறது. எனவே உடன்படிக்கையைக் கைக்கொள்ளாமல் அறத்தை மீறுபவர்களைத் தண்டிப்பதுதான் எல்லோருடைய சுயத்திலும் உள்வாங்கப்பட்ட திறமாக உள்ளது.
ஜுடித் பட்லர் தன் கோட்பாடுகள் குறித்து…
என் கோட்பாடுகள் அரசியல் புனைவு வகைமையைச் சார்ந்தவை அல்ல. உடல் சார்ந்த வாழ்வு குறித்தப் புரிதல்களை, சாத்தியங்களை மேம்படுத்த உருவாக்கப்பட்டவைதான் என் கோட்பாடுகள். பெண்ணியத்தில் தத்துவரீதியாகவும் உள்ளடக்க ரீதியாகவும் உடல் குறித்துச் சொல்லவேண்டிய அம்சங்கள் பெரும் சிக்கலில் உள்ளதாக நான் கருதியதால் இத்தகைய சிந்தனையை அடைந்தேன்.
சில உடல்கள் தவிர்க்கப்பட வேண்டியவையாகவும் சில உடல்களுக்கான அங்கீகாரம் தரப்படக்கூடாது எனவும் பாரபட்சம் காட்டப்பட்டதால் உடல்களின் அடிப்படை குறித்து ஆராயத் தலைப்பட்டேன். என் கோட்பாடுகள் எல்லாம் அவற்றுக்கான மருந்தோ, உத்தியோ, கற்பனையோ அல்ல. என் சிந்தனை வழியில் உடல்களைச் சமமாகப் பாவித்தலுக்கான தீர்வு குறித்த ஆலோசனை மட்டுமே நான் வழங்கியிருக்கிறேன்.
அதன் மூலம் உடல் மீதான அதிகாரத்தைக் குறித்த விழிப்புணர்வு ஏற்படும் என்று நம்புகிறேன்.
நாம் யார் என்ற கேள்வியின் பதிலாகத்தான் நாம் கட்டமைக்கப்படுகிறோம். பண்பாடு, சமூகம், இன்னபிற அம்சங்கள் உருவாக்கி வைத்திருப்பதை எதிரொலிப்பதாக ஏன் உடல்கள் மாறிப் போயின என்பதிலிருந்து இதற்கான விடையைத் தேடலாம்.
ஏனெனில் மொழிக்குள் பண்பாட்டுக்குள் சமூகத்திற்குள் செயல்படும் அதிகாரத்தின் விளைவாக நம் சிந்தனை வெளிப்படுகிறது.
இதில் வரையறுத்தல், அடையாளப்படுத்துதல், இனங்காட்டுதல்தான் நம்மைப் பற்றிய நம் தன்னிலை பற்றிய மற்றமையாக உள்ளது. அதனைப் புரிந்துகொள்வதற்கான அம்சங்களை நோக்கிப் போவதன் மூலம் உடல்களின் சிக்கல்களைத் தெளிவாக்கிக் கொள்ளலாம். அதனால் பாலினச் சிக்கலைத் தவிர்க்கலாம்.
Often, the decision to commit suicide is influenced by
several factors that overlap and reinforce each other. Often, it is also
impossible to establish for what reason a person took his/her life. Risk
factors for suicidal behaviour can be divided into clinical, social and
psychological factors.
Suicide: Clinical Factors
Do suicides have a mental illness? Many people ask this
question, which is often true, but not always. According to Polish police
statistics, the two most common causes of suicide are family disagreements and
mental illness.
Depression
The mental illness that affects the risk of suicide the most
is depression. It is estimated that two-thirds of suicides suffer from
depression, and about 15% of people with depression decide to end their lives.
Patients who also have insomnia are at greater risk.
Contrary to appearances, the most severe depression does not
mean the most significant risk of taking your life. You need some determination
and energy to kill yourself. Patients with intense depression, having no
strength for anything, also do not have the power to commit suicide. Therefore,
a more significant risk may be when a person is beginning to recover from
depression theoretically. People who have recently been diagnosed with
depression are also at greater risk. People who struggle with this disease for longer
learn to live with it and less often decide to end their lives.
Schizophrenia
The risk of committing suicide is exceptionally high in
patients who suffer from persistent auditory hallucinations. Sometimes such
persons still hear “voices” telling them to kill themselves and eventually
succumb to these commands. However, even if the “voices” do not command
suicide, they can be challenging to deal with, and sometimes suicide seems to the
patient the only escape.
As with depression, those recently diagnosed with the
disease are at greater risk than those with schizophrenia for many years.
Moreover, schizophrenia is often accompanied by depression, which may be an
additional risk factor.
Addiction
At least one-third of suicides abuse psychoactive
substances. The most common addiction is alcoholism, and suicides are often
committed under the influence of this substance. The relationship between
alcoholism and the risk of suicide is not straightforward. Alcohol can
indirectly affect the risk of suicide by causing family conflict and loss of
support from loved ones. Still, the cognitive and physiological changes caused
by long-term alcohol abuse may also play a role. Alcoholics who commit suicide
often lose an essential person shortly before their death or have experienced
an interpersonal conflict or other personal crisis.
Personality disorders
Personality disorders approximately seven times increase the
risk of taking one’s own life. People with borderline personality disorder,
characterized by, e.g. impulsiveness, frequent feeling of emptiness, fear of
abandonment, and extreme and ambivalent emotions, are at particular risk.
Suicide: Social Factors
Human, as social being, needs support and close
relationships. This is especially true when he experiences difficulties in
life. People who have whom to turn to in stressful and difficult situations and
know that they are not alone with their problems cope better and are less
likely to say that the only way out is death.
As I mentioned above, crises in social relations, such as
family conflicts, are among the most common causes of suicide. The loss of a
loved one may also lead to such an act. The more a man depended on the person
he/she lost and the less support other people provided him/her, the greater the
risk of suicide.
Suicide: Psychological Factors
Edwin Shneidman distinguished ten commonalities in suicides:
Seek a solution – Suicides often find themselves in
situations they cannot solve. The only option seems to be suicide. Therefore,
shortly before taking his life, a suicide often feels calm and improves his
mood. After all, he no longer has to worry about how to get out of his problems;
he has found a solution …
Cessation of consciousness – A person who commits suicide
escapes from problems and mental pain, guilt, or other challenging emotions.
Intolerable psychological pain – According to Shneidman,
intolerable psychological pain is the pain of feeling pain. It’s an
overwhelming emotion for which there is no cure, and sometimes suicide seems
like the only cure that can relieve suffering.
Frustrated psychological needs – One of the causes of
suicide is unmet needs, such as love, understanding, and achievement. An unmet
need for achievement can be especially true of perfectionists. This trait is
often associated with suicidal ideation because perfectionists find living up
to their own expectations challenging.
Some individuals may feel ashamed of their inability to ask
for help, leading them to expect their partner to anticipate their needs and
then blame them when they don't. This behaviour can be attributed to the desire
to avoid feeling inadequate and shameful, whether due to an inability to
request assistance or even needing it. Redirected shame can often cause anger
and fear, making it difficult for individuals to ask for help.
Many clients struggle with asking for help and may feel
entitled to it. However, this entitlement can distract them from acknowledging
their limitations and lead them to expect others to meet their needs. Female
clients may become frustrated with their spouses for not understanding their
needs, as they may have experienced their fathers doing so. Asking for help can
feel daunting and risky, leading individuals to fear rejection. Seeing their
partner as a threat, they may transfer their shame onto them, playing a game of
emotional hot potato.
On the other hand, many male clients may feel that needing
help is a sign of weakness, and they may associate shame with accepting help.
They may feel that admitting a need for help is admitting defeat, and it can be
challenging for them to acknowledge their limitations. Their masculinity may be
tied to being independent and solving their problems independently.
Many people fear needing others and try to control and
manipulate situations to meet their needs. They may seek treatment to improve
themselves rather than become more comfortable with vulnerability. Self-love is
cultivated through acceptance, and therapy can help replace judgment and shame
with empathy and feedback.
It's important to acknowledge and accept our flaws and
limitations and to seek help when needed. It's essential to have a community of
people who love and accept us for who we are, our flaws and all. We don't have
to be perfect; not everyone will tolerate our imperfections, but some will, and
that's what matters. Believing that we are unlovable due to our weaknesses is a
flawed belief that can lead to isolation and despair.
The rapidly evolving and expanding use of artificial intelligence (AI) technology is outpacing regulatory and policy efforts to guide its ethical use.
In a Policy Forum, Cason Schmit and colleagues propose a new approach to AI regulation, which involves leveraging two existing legal tools used to manage intellectual property (IP) rights – copyleft licensing and patent trolling.
They call their approach CAITE (Copyleft AI with Trusted Enforcement). The swift development and widespread adoption of AI technology have consistently outpaced regulatory oversight, which has largely resulted in insufficient policy.
However, given AI’s potential impact on nearly every aspect of daily life, regulation ensuring its appropriate and ethical use is sorely needed. To address this need, Schmit et al. propose adapting legal frameworks and mechanisms borrowed from IP law to produce a new and nuanced system of enforcement of ethics in AI applications and training datasets.
By combining “copyleft licensing,” which is traditionally used to enable widespread sharing of created content, and the “patent troll” model, which is often criticized for stifling technological development, Schmit et al. develop the CAITE governance model for ethical AI. Under the CAITE model, AI products and any derivatives based upon them would be bound by a set of ethical terms and conditions. Enforcement of Ethical Use Licenses would be assigned to a central trusted entity, which ideally would be led by a community-designated, nongovernment group of AI developers and users. According to the authors, the CAITE system both incentivizes and enforces ethical AI practices in a way that is flexible and community-driven, which could provide soft law support for traditional government oversight.
As a supplement to the Policy Forum, Schmit asked ChatGPT (an AI chatbot) to provide insights into how ethical AI use should be governed. While the output provided a reasonable summary of important considerations, the AI glossed over the more difficult questions, like how governance should be implemented.
Autophagy is a self-degradative process that is important for balancing sources of energy at critical times in development and in response to nutrient stress. Autophagy also plays a housekeeping role in removing misfolded or aggregated proteins, clearing damaged organelles, such as mitochondria, endoplasmic reticulum and peroxisomes, as well as eliminating intracellular pathogens. Thus, autophagy is generally thought of as a survival mechanism, although its deregulation has been linked to non-apoptotic cell death. Autophagy can be either non-selective or selective in the removal of specific organelles, ribosomes and protein aggregates, although the mechanisms regulating aspects of selective autophagy are not fully worked out. In addition to elimination of intracellular aggregates and damaged organelles, autophagy promotes cellular senescence and cell surface antigen presentation, protects against genome instability and prevents necrosis, giving it a key role in preventing diseases such as cancer, neurodegeneration, cardiomyopathy, diabetes, liver disease, autoimmune diseases and infections. This review summarizes the most up-to-date findings on how autophagy is executed and regulated at the molecular level and how its disruption can lead to disease.
What is autophagy?
Autophagy (pronounced “ah-TAH-fah-gee”) is your body’s process of reusing old and damaged cell parts. Cells are the basic building blocks of every tissue and organ in your body. Each cell contains multiple parts that keep it functioning. Over time, these parts can become defective or stop working. They become litter, or junk, inside an otherwise healthy cell.
Autophagy is your body’s cellular recycling system. It allows a cell to disassemble its junk parts and repurpose the salvageable bits and pieces into new, usable cell parts. A cell can discard the parts it doesn’t need.
Autophagy is also quality control for your cells. Too many junk components in a cell take up space and can slow or prevent a cell from functioning correctly. Autophagy remakes the clutter into the selected cell components you need, optimizing your cells’ performance.
Why is autophagy important?
Autophagy is essential for a cell to survive and function. Autophagy:
Recycles damaged cell parts into fully functioning cell parts.
Gets rid of nonfunctional cell parts that take up space and slow performance.
Destroys pathogens in a cell that can damage it, like viruses and bacteria.
Autophagy plays an important role when it comes to aging and longevity, too. As a person ages, autophagy decreases, which can lead to a build-up of cellular junk parts and, in turn, cells that aren’t functioning at their best.
What happens during autophagy?
Autophagy-related proteins (ATGs) make autophagy possible. ATGs cause structures called autophagosomes to form. Autophagosomes carry the junk cell pieces to a part of the cell called a lysosome. A lysosome’s job is to digest or break down other cell parts.
Imagine lysosomes — part of a cell — eating other parts of the cell. The word “autophagy” is a combination of two Greek words translated to mean “self-devouring”:
“Autos” means self.
“Phagomai” means to eat.
Lysosomes eat the junk cell parts and then release the reusable bits and pieces. The cells use these raw materials to make new parts.
What causes autophagy?
Autophagy occurs when your body’s cells are deprived of nutrients or oxygen or if they’re damaged in some way.
Think of it this way: Autophagy is a recycling process that makes the most of a cell’s already-existing energy resources. The process ramps up when your body has to make the most of these resources because your cells aren’t getting them from an outside source.
With autophagy, a cell essentially eats itself to survive. The bonus is that this survival process can lead to cells that work more efficiently.
Can you induce autophagy?
You can induce autophagy by stressing your cells to send them into survival mode. You can induce autophagy through:
Fasting: Fasting means that you stop eating for a certain amount of time. Fasting deprives your body of nutrients, forcing it to repurpose cell components to function.
Calorie restriction: Restricting your calories means decreasing the number of energy units, or calories, your body consumes. Instead of depriving your body of calories completely (as with fasting), you limit them. This forces your cells into autophagy to compensate for the lost nutrients.
Switching to a high-fat, low-carb diet: This type of diet, commonly referred to as a keto diet, changes the way your body burns energy, so that instead of burning carbs or sugar for energy, it burns fat instead. This switch can trigger autophagy.
Exercise: Exercise stimulates processes that increase the activity of ATGs, such as stressing your skeletal muscles. Exercise can induce autophagy, depending on the type of exercise you’re doing and its intensity.
Still, being able to induce autophagy doesn’t mean you should. For instance, fasting, calorie restriction or switching to a keto diet may not be safe if you’re pregnant, breastfeeding or if you have a condition like diabetes. Similarly, you shouldn’t begin a vigorous exercise routine without consulting a healthcare provider.
How long do you have to fast for autophagy to occur?
Studies involving animals suggest that autophagy may begin between 24 to 48 hours of fasting. Not enough research has been collected on the ideal timing to trigger human autophagy.
Talk to a healthcare provider if you’re considering significant changes to your diet, like fasting. While fasting may be a good option for some people, it may put others’ health at risk. Don’t risk it.
What is the relationship between autophagy and disease?
Scientists once thought of autophagy as housekeeping — your cells’ way of tidying up to survive and function correctly. Within the past 20 years, scientists have discovered that autophagy may also play an important role in preventing and responding to disease.
What foods inhibit autophagy?
Interestingly, protein-based beverages may decrease autophagy activity. In a randomized control crossover trial, eight males were administered different protein/carb beverages after completing a 36-hour fast. A marker of autophagy activity (LC3II/LC3I ratio) was measured during the fasting vs. the non-fasting periods. A decrease in autophagy occurred when the men sipped on the protein-rich beverages (leucine-rich whey or soy-based protein) but not the carbohydrate-rich ones. The researchers noted that these findings align with rodent studies where branched-chain amino acids tend to suppress autophagy during catabolic conditions (like fasting). Glucose, on the other hand, does not impact autophagy.
Foods that promote autophagy
Lately, recent studies demonstrate that polyphenols, beneficial compounds found in plants, may play a role in inducing autophagy. Polyphenols stimulate various pathways, which can lead to autophagy and a longer lifespan.[3] For example, resveratrol is a common autophagy inducer found in grape skins and nuts. Other polyphenols include quercetin, green tea catechins, and curcumin. The following foods contain polyphenols that promote autophagy:
Green tea
Grape skin (red wine)
Nuts
Onions
Apples
Berries
Turmeric
Soybeans
Milk thistle
A summary of what we know about autophagy:
Autophagy is a form of cellular housekeeping in which misfolded proteins, damaged organelles, and pathogens are degraded and removed from cells.
Autophagy plays a critical role in many areas of health, and like many physiological processes in the body, autophagy declines with age.
Calorie restriction, fasting, and exercise are all potent inducers of autophagy.
Polyphenols, beneficial compounds found in plants, may also play a role in inducing autophagy.
Only a handful of studies measuring fasting and autophagy exist in humans. More research is needed to fully understand the benefits and implications of autophagy. Thanks https://my.clevelandclinic.org/,https://www.ncbi.nlm.nih.gov/,https://www.frontiersin.org/
ஜூடித் பட்லர் (Judith Butler, பெப்ரவரி 24, 1956) அமெரிக்க ஐரோப்பிய மெய்யியலாளரும் பாலினக் கோட்பாட்டாளரும் ஆவார். இவரது ஆய்வுகள் அரசியல் தத்துவம், நன்னெறி, பெண்ணியக் கூறுகள், கோணல் கோட்பாடு[மற்றும் இலக்கியக் கோட்பாடுகளில் தாக்கமேற்படுத்தி உள்ளன.
’பெண்’ அல்லது ‘ஆண்’ என்ற சிக்கலற்ற ஒருமையின் அடையாளத்தின் ஒருமைப்பாட்டைக் குலைக்கும் வகையில் தன்னிலைக்குள் பால்(Sex), பாலினம்(gender) என்ற வேற்றுமை கொண்ட பிளவு அறிமுகமாகிறது. உயிரியல் ரீதியான அம்சமே இறுதியானது என்று கொண்டாலும் கூட பால் உயிரியல் ரீதியான கட்டுப்பாடுகளைக் கொண்டிருந்தாலும் பாலினம் சமூகத்தால் கட்டமைக்கப்பட்டது:
எனவே பாலினம், பாலின் தற்செயலான விளைவும் அல்ல பாலாக ஓர் உடலில் ஊன்றப்பட்டதும் அல்ல. (ஆண், பெண் மற்ற பாலினத்தாருக்கும் இது பொருந்தும் என்பதை நினைவில் கொள்ளவேண்டும்.)
எனவே பால், பாலினம் என ஒருங்கிணைந்த தன்னிலைக்குள் பாலினம் என்பது பாலின் பல்வேறு விளக்கங்களைக் கொண்டிருக்கிறது என்பதைத் தீவிரமாக அறியவேண்டும்.
ஓர் உடலின் பால், பண்பாட்டுப் பொருளைக் கொண்டு பாலினத்தை ஊகிக்கிறது என்றால் அந்த உடலின் பாலை ஒரே ஒரு வழியில் பாலினம் பின் தொடரமுடியாது. இதிலிருந்து என்ன தெரிகிறது என்றால் பால்/பாலினம் என்ற வேறுபாடு உயிரியலைக் கொண்டு அடையாளப்படுத்தப்பட்ட பாலை ஏற்ற உடல்களுக்கும் பண்பாட்டால் கட்டமைக்கப்பட்ட பாலினத்திற்கும் தீவிர தொடர்பின்மை இருப்பதைப் புரிந்துகொள்ள வேண்டியிருக்கிறது என்பதுதான்.
ஆண்பால், பெண்பால் என்ற இருமை பாலினம் ஆண் உடலில் ‘ஆணுக்குரிய’ கட்டமைப்புகளை மட்டுமே கொண்டிருக்கும் என்றோ ‘பெண்ணுக்குரிய’ கட்டமைப்புகளை மட்டுமே கொண்டிருக்கும் என்றோ சொல்ல முடியாது. ஒவ்வொரு உடலும் அந்தந்தப் பாலுக்குரிய தன்மையை மட்டுமே கொண்டிருக்கும் என்று உறுதியாக்கப்பட்டாலும் கூட அவை பாலினத்தையும் அவ்வாறே ஏற்றிருக்கும் என்பதை எந்த வகையிலும் உறுதிப்படுத்த முடியாது.
பெண்ணியக் கோட்பாட்டில் பெண்கள் அரசியல் ரீதியாகப் பிரதிநிதித்துவம் பெறுவது முதன்மையானதாகக் கருதப்படுகிறது. அரசியல், பிரதிநிதித்துவம் போன்ற சொற்கள் சர்ச்சைக்குரியவை. பிரதிநிதித்துவம் என்ற சொல் பெண்கள் அரசியல் தன்னிலைகளாகச் செயல்படுவதைக் குறிக்கிறது.
மொழியில் பிரதிநிதித்துவம் என்பது பெண்களைப் பற்றி எது உண்மை நிலையோ அதனை வெளிப்படுத்துவது அல்லது மறுப்பதாகும். எனவே மொழியின் வளர்ச்சி பெண்களை அரசியல் ரீதியாகப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்துவதற்கு அத்தியாவசியமாகும். ஏனெனில் பெண்களின் வாழ்க்கை முரணாகச் சித்திரிக்கப்படுகிறது அல்லது சித்திரிக்கப்படுவதே இல்லை என்ற நிலையில் மொழியின் வளர்ச்சிக்கான தேவையைப் புரிந்துகொள்ள முடியும்.
ஃபூக்கோ சொல்வதை இங்கு நினைவுகூர வேண்டும். சட்ட அதிகார அமைப்பு, பிரதிநிதித்துவம் செய்யும் தன்னிலைகளை உற்பத்தி செய்கிறது என்கிறார் ஃபூக்கோ. சட்ட அதிகார அமைப்பு, எல்லை வகுப்பது, தடைவிதிப்பது, விதிமுறைப்படுத்துவது, தடுப்பது, தனிநபரைக் ‘காப்பது’ என்ற செயல்பாடுகளை அரசியல் அமைப்புக்கு ஏற்ப நடத்துகிறது. இப்படிப்பட்ட அமைப்பால் உருவாக்கப்படும் தன்னிலைகள் அந்த அமைப்புக்குள் மட்டும் தகவமைக்கப்படுகின்றன.
இதில் பெண்களின் ‘தன்னிலை’ எந்தச் சட்ட அதிகார அமைப்பால் உருவாக்கப்படுகிறது என்பதை விளங்கிக் கொள்ளலாம். மத சட்ட அமைப்பு, சமூக சட்ட அமைப்பு, அரசியல் சட்ட அமைப்பு எல்லாம் பல வகையான தடைகளை, தடுப்புகளை, விதிகளைக் கொண்டுதான் பெண் என்னும் தன்னிலையை உருவாக்குகின்றன. இந்தச் சட்ட அமைப்புகள்தான் பெண்களின் விடுதலையைப் பற்றியும் பேசுகின்றன என்பதையும் நினைவில் கொள்ளவேண்டும். இதே சட்ட அமைப்புகள்தான் ஆண்மை என்ற தன்னிலையையும் மேலாதிக்கம் செய்வதற்கு ஏற்பத் தகவமைத்து உருவாக்குகின்றன.
சட்ட அதிகார அமைப்பு தன்னிலைகளை உற்பத்தி செய்வதற்கான முழு உரிமையைக் கொண்டு செயல்படுகிறது. எனவே இத்தகைய தன்னிலைகள்தான் பிரதிநிதித்துவத்திற்கு உரியவை ஆகின்றன. சட்ட அமைப்பால் ஆளப்படுவதற்கும் ஆள்வதற்குமான பிரதிநிதித்துவமாக அது இருப்பதைக் குறித்து விழிப்புணர்வு கொள்ளாமல் வைத்துக்கொள்வதே இந்தத் தன்னிலைகளின் முதன்மைச் செயல்பாடாக இருக்கிறது.
ஜுடித் பட்லரின் நேர்காணல்கள்...
பாலினச் சிக்கல் நூல் வெளிவந்து 31 ஆண்டுகள் ஆகிவிட்டன. அதில் உங்கள் நோக்கம் என்னவாக இருந்தது?
இரு பாலின ஊகங்கள் குறித்த விமர்சனமாக அந்த நூல் இருந்தது. ஆனால் அது பாலின வகைமைகள் குறித்தாகவும் மாறிவிட்டது. எடுத்துக்காட்டாக, ஒவ்வொரு பத்தாண்டுகளுக்கு ஒரு முறை பெண் என்ற பதத்தின் பொருள் மாறிக் கொண்டே இருக்கிறது. பெண் என்ற வகைமை மாறிக் கொண்டேதான் இருக்கவேண்டும். அரசியல்பூர்வமாக, இன்னும் அதிகமான சுதந்திரத்துடன் பெண் இருக்க பல புதிய சாத்தியங்களைக் கண்டறிவது அவசியமாகிறது.
பாலினம் குறித்த வரலாற்றுப் புரிதல் மாறவேண்டியிருக்கிறது. ஏனெனில் அதன் விதிகள் மீண்டும் செயல்படுத்தப்பட்டு, மறுக்கப்பட்டு, உருவாக்கப்பட்டுக் கொண்டே இருக்கின்றன. பெண் என்ற வகைமையில் பெண்ணாக மாறியவர்களும் சேர்த்துக் கொள்ளப்படும் போது அதற்கு அதிர்ச்சியாவதோ எதிர்ப்பதோ நடக்காமல் போகலாம். ஆண்மைக்கான எதிர்காலமும் மாறிக் கொண்டிருப்பது பற்றி சிந்திக்கவேண்டியிருக்கிறது. அதே போல் ஆணாக மாறியவர்களும் ஆண் என்ற வகைமைக்குள் சேர்த்துக் கொள்ளப்படலாம்.
பாலினச் சிக்கல் நூலில் ‘நிகழ்த்துதல்’ என்பது குறித்த உங்கள் கருத்து பெரும் சர்ச்சைக்குள்ளானது. பாலினம் குறித்து என்ன நினைக்கிறீர்கள்?
அப்போது நான் கல்விப் புலத்தில் பேச்சு செயல்பாடுகளைக் குறித்து பல விவாதங்களில் பங்கெடுத்துக் கொண்டிருந்தேன். ’நிகழ்த்துதலில்’ வெளிப்படும் பேச்சு செயல்பாடுகள் புதிய உண்மையை வெளிக் கொண்டுவருவதாக அல்லது புதிய உண்மையை உருவாக்குவதாகத் தோன்றியது.
எடுத்துக்காட்டாக, ஒரு நீதிபதி ஒரு தண்டனையை வழங்கும் போது ஒரு புதிய உண்மை உற்பத்தியாகிறது. நீதிபதிகள் அந்த உண்மையை நடைமுறையில் பாவிக்கப்படுவதை உறுதி செய்கிறார்கள். அப்படி என்றால் நீதிபதி அத்தகைய முழுமையான அதிகாரம் கொண்டவர் எனக் கூறுவோமா? அல்லது நீதிபதி ஒரு சில மரபுகளை அல்லது நடைமுறைகளைப் பின் தொடர்கிறார் என்று சொல்வோமா? எனவே சில மரபுகளை, விதிகளைத்தான் நீதிபதி பின்தொடர்கிறார் என்று சொல்வோம். நீதிபதி தனக்கான அதிகாரம் எதுவும் இல்லாதவர். அவர் தனது ஆளுகையில் உள்ள அதிகாரத்தைப் பிரயோகிக்கிறார். அவர் அதிகாரம் சொல்லும் விதிகளைச் சுட்டுபவராகிறார். அவர் தீர்மானிக்கப்பட்ட நடைமுறையைப் பின்பற்றுபவர் ஆகிறார்.
அது எப்படி பாலினத்தோடு தொடர்புபடும்?
முப்பது ஆண்டுகளுக்கு முன் மக்கள் விழிப்புணர்வுடனோ விழிப்புணர்வு இல்லாமலோ பாலினத்தின் மரபுகளைச் சுட்டுகிறார்கள். அவர்கள் தங்களது உள்ளார்ந்த உண்மையை வெளிப்படுத்தும் போதும் தங்களைப் புதிதாக உருவாக்கிக் கொள்ளும் போதும் இப்படி அவர்கள் பாலின மரபைச் சுட்டுகிறார்கள்.
பண்பாட்டு விதிகளிலிருந்து நாம் யாருமே விடுபட்டிருக்க வாய்ப்பே இல்லை. அதே சமயத்தில், நாம் எல்லோருமே பண்பாட்டு விதிகளால் தீர்மானிக்கப்படுவதும் இல்லை. எனவே பாலினம் என்பது ஒரு பேச்சு வார்த்தை, ஒரு போராட்டம், வரலாற்றுத் தடைகளைக் கையாளும் அமைப்பு, புதிய உண்மைகளை உருவாக்கும் ஒன்று என்றாகிறது.
நாம் ‘சிறுமி’களாகும் போது பல்லாண்டு காலமாகக் கட்டிக்காத்து வைக்கப்பட்ட ‘சிறுமிகளுக்கான பண்பாட்டில்’ நுழைகிறோம். நாம் அதைத் தேர்வு செய்யவில்லை. அது நம் மீது திணிக்கப்படவும் இல்லை. ஆனால் சமூக உண்மை மாறக்கூடியது.
டெல்யூஜும் கத்தாரியும் இணைந்து எழுதிய இடிபஸுக்கு எதிராக இந்த நூலின் தலைப்பின் விளக்கமாக முதலாளித்துவமும் மனப்பிறழ்வும் என்ற ஒரு சொற்றொடர் இருக்கிறது.
டெல்யூஜும் கத்தாரியும் ப்ராய்டின் இடிபஸ் சிக்கல் என்ற உளவியல் கோட்பாட்டை முழுமையாகத் தலைகீழாக மாற்றும் நோக்கத்தில் எழுதிய இந்த நூலில் இடிபஸ் சிக்கல் என ப்ராய்ட் சொன்னது முதலாளித்துவ நிறுவனங்களால் எதிர்வினையாற்றுகின்ற, குற்றவுணர்வை உருவாக்குகின்ற ஓர் உற்பத்தி என்கிறார்கள். ப்ராய்ட், மார்க்ஸ், நீட்ஷே என்ற மூன்று தத்துவக் கோட்பாட்டாளர்களின் கருத்துகளின் அடிப்படையில் எழுதப்பட்ட நூலாக இடிபஸுக்கு எதிராக எனும் இந்த நூலைக் கருதலாம். இந்த நூலில் டெல்யூஜும் கத்தாரியும் மனச்சிதைவு ஆய்வு என்ற பதத்தை அறிமுகப்படுத்தியிருக்கிறார்கள்.
உளவியலின் ஆய்வை நீட்ஷே, ஸ்பைனோஜா, பெர்க்சன் போன்ற தத்துவவியலாளர்களின் கோட்பாட்டை வைத்து டெல்யூஜும் கத்தாரியும் முன்னெடுத்துச் செல்கிறார்கள். அவர்கள் ப்ளேட்டோ, தெகார்த், ஹெகலின் கோட்பாடுகளை முன்னெடுக்கவில்லை என்பதைக் கவனிக்கவேண்டும்.
டெல்யூஜும் கத்தாரியும் இணைந்து இடிபஸுக்கு எதிராக என்ற நூலின் இரண்டாம் பாகத்தையும் எழுதியிருக்கிறார்கள். ஆயிரம் பீடபூமிகள் என்ற அந்த நூலில் இருக்கும் இயல்களில் எதை வேண்டுமானாலும் முதலில் படிக்கலாம். எல்லாவற்றையும் ஒரே ஒழுங்கில் படிக்கவேண்டும் என்ற அவசியமின்றி எழுதப்பட்ட நூலாக அந்த நூல் இருக்கிறது.
மேலும் ஆயிரம் பீடபூமிகள் நூலில் ‘உருவாகுதல்,’ ‘எல்லையாக்கம்,’ ‘தவிர்த்தல்,’ ‘நாடோடித்தனம்’ உட்பட பல கோட்பாடுகளை அறிமுகப்படுத்துகிறார்கள்.
இடிபஸுக்கு எதிராக நூலிலிருந்து ஒரு மொழிபெயர்க்கப்பட்ட பத்தி:
ஒரு மன நோயாளியின் வெளி நடமாட்டத்தை நாம் கண்ணுற்ற பின்னால், சாமுவேல் பெக்கட்டின் பாத்திரங்கள் வெளியே நடைபோடும்போது என்ன ஆகிறது என்பதை ஒப்பிட்டுப் பார்ப்போம்.
அவர்களுடைய இயக்கத்தின் வேறுபட்ட நடையும் உத்தியும் அவர்களில், அவர்களால் உருவாக்கப்பட்ட ஒரு தேர்ந்த எந்திரத்தை படைக்கின்றன. பிறகு, பெக்கட்டின் படைப்புகளில் ஒரு மிதிவண்டியின் பங்கும் இருக்கிறது: மிதிவண்டி-ஒலியெழுப்பான் எந்திரத்திற்கு, தாய்-ஆசனவாய் எந்திரத்துடன் என்ன உறவு இருக்கிறது? 'மிதிவண்டிகளைப் பற்றியும், ஒலியெழுப்பான் பற்றியும் பேச எத்தனை அமைதியாக இருக்கிறது.
துரதிர்ஷ்டவசமாக, நான் அவற்றைப் பற்றிப் பேச முனையவில்லை. ஆனால் என் நினைவு சரியாக இருக்கும் என்றால், குதத்தில் இருக்கும் துளை மூலம் என்னை இந்த உலகில் கொண்டுவந்தவளைப் பற்றிப் பேச வேண்டும்.'
இடிபஸ் என்ற பொருள் பயன்படுத்த எளிதானது, மிகவும் வெளிப்படையானது, அது துவக்கத்திலிருந்தே இருப்பது என்றுதான் கருதப்படுகிறது. அது அப்படிப்பட்டதல்ல: இடிபஸ் என்பது, விருப்ப எந்திரங்களின் அதீத அடக்குதலைக் குறிப்பிடுகிறது.
அவை ஏன் அடக்கப்படுகின்றன. எதுவரை? உண்மையில், அது போன்ற அடக்குதலுக்கு பணிந்து போவது அவசியமா, விரும்பத்தக்கதா? இதை அடைய எந்தச் செயல்முறைகள் பயன்படுத்தப்பட வேண்டும்? இடிபல் முக்கோணத்திற்குள் எது போக வேண்டும், அதைக் கட்டமைக்க எது தேவை? ஒரு மிதிவண்டியின் ஒலிப்பானும் என் தாயின் குதமும் அந்த வேலையைச் செய்துவிடுமா?
எனினும் இதைவிட முக்கியமான கேள்விகள் இருக்கத்தானே செய்கின்றன? குறிப்பிட்ட விளைவுகளுக்குட்பட்டு எந்த எந்திரம் அதை உற்பத்தி செய்ய முடியும்? ஒரு குறிப்பிட்ட எந்திரத்தை எடுத்துக்கொண்டால் எதற்கு அது பயன்படுத்த முடியும்?
ஜியோமிதி விவரணையை மட்டும் வைத்துக்கொண்டு ஒரு கத்தி எதற்குப் பயன்படுகிறது என்பதை நாம் ஊகிக்க முடியுமா?
இன்னொரு உதாரணம்: என் கோட்டின் வலது பாக்கெட்டில் இருக்கும் ஆறு கற்களாலான (இந்த பாக்கெட்தான் கற்களின் மூலாதாரமாக விளங்குகிறது) ஒரு முழுமையான எந்திரத்தை எதிர்கொள்வது பற்றிப் பேசலாம். ஐந்து கற்கள் என்னுடைய கால்சட்டையின் வலது பாக்கெட்டில் இருக்கின்றன. அதன் இடது பாக்கெட்டில் (இவைக் கடத்தும் பாக்கெட்டுகள்) ஐந்து கற்கள் இருக்கின்றன. என் கோட்டின் மற்ற பாக்கெட் ஏற்கனவே கையாளப்பட்ட கற்களை ஏற்கிறது. ஒவ்வொரு கல்லும் ஒரு பாக்கெட்டை முன்னேற்றுகிறது. இந்த நிலையில், வாயும் கல்-உறிஞ்சும் எந்திரமாக இருக்கும்போது, இந்தச் சுற்றின் தாக்கத்தை எப்படி நாம் கணிக்க முடியும்? இந்த முழுச் சுற்றில் நாம் பாலியல் மகிழ்வின் உற்பத்தியை எங்குக் காண முடியும்?
மேலோன் டைஸ்(மாலோன் இறக்கிறான்)-புதினத்தின் இறுதியில் பெடல் சீமாட்டி மனநோயாளிகளை வேனிலும் படகுகளிலும் இயற்கைச் சுற்றுலா அழைத்துச் செல்கிறார்: ஒரு நரக எந்திரம் கட்டமைக்கப்படுகிறது. 'தோலுக்கு அடியில் உடல் என்பது ஓர் அதி சூடான தொழிற்சாலை. வெளியே, உடையும் ஒவ்வொரு துளையிலிருந்தும், நோயாளி ஒளிர்கிறான், மிளிர்கிறான்.'
அரசியல் கொலைகளைப் பற்றிய கதை. குறிப்பாக இடது சாரி வலது சாரி கட்சிகளுக்கு இடையே நடக்கும் பழிக்குப் பழி வாங்கும் களத்தை மையமாக்கி கதை சொல்லி இருக்கிறார்கள்.
தங்கள் தோழரைக் கொன்றவனைக் கொல்ல திட்டம் தீட்டப்படுகிறது. மூன்று தோழர்களிடம் அந்த காரியம் ஒப்படைக்கப்படுகிறது. திட்டமிட்டபடி கொலை செய்கிறார்கள். அதில் ஒருவன் மட்டும் போலீஸில் பேருக்கு சர்ண்டர் செய்யப்படுகிறான். ஆனால் அரசியல் கொலைகளின் மீது ஆத்திரம் கொண்ட ஒரு போலீஸ் அதிகாரியின் தலையீட்டால் நிலைமை தீவீரம் அடைகிறது. பிறகு என்ன ஆனது என்பது கதை.
கொலை செய்யப்பட்டவர்கள், கொலை செய்தவர்களின் குடும்பத்து மனிதர்களின் உணர்வுகளை காட்சிப்படுத்தி, வெளிச்சமற்ற அவர்களின் எதிர்காலத்தில் பார்வையாளர்களை உறைய வைக்கிறது.
“நீ ஒருநாளும் பத்திரிகை வாசித்ததைக் கூட நான் பார்த்ததில்லை. உலகத்தில் என்ன நடக்கிறது என்றே உனக்குத் தெரியாது. கொலை செய்யப்பட்டவன் மீது உனக்கு என்ன கோபம். என்ன வெறுப்பு. உன் கட்சியில் மேலே உள்ளவர் சொன்னதுக்காக கொலை செய்திருக்கிறாய். இது எப்படி சித்தாந்த ரீதியாக நீ செய்த கொலையாகும்?” என அந்த மூன்றில் ஒருவனை காதலித்து, திருமணம் செய்து, கர்ப்பிணியாய் இருக்கும் மனைவி கேட்பது உலுக்குகிறது.
என்ன அரசியல் காரணம், எதற்காக கொலை, என்ன பின்னணி, என சமூகத்தின் தாக்கங்கள் குறித்து இந்த படத்தில் எதுவும் பேசப்படவில்லை. தனி மனிதர்களின் வாழ்வில் இருக்கும் துயரங்களையும், வலிகளையும், வெறுமைகளையும் படம் பேசுகிறது. பார்வையாளர்களுக்கு இரண்டு அரசியலும் ஒரே மாதிரியாகவும், மக்களுக்கு விரோதமானதாகவும் காட்சிப்படுத்தப்பட்டிருக்கின்றன. அனைவரும் சிறப்பாக நடித்திருக்கின்றனர்.
மக்களுக்காகவும், மாற்றங்களுக்காகவும் போராடுகிற இயக்கங்கள், இந்தப் படம் சொல்லாததை சொல்ல வேண்டிய அவசியத்தை ஏற்படுத்தி இருக்கிறது. (அமேசானில் பார்க்கலாம்.)
ஆணுக்குத் தனியாக சில குணாதிசயங்கள் உள்ளன. பொறுப்புகளும் உள்ளன. அவன் ஒரு நல்ல ஆணாக இருக்க வேண்டும். ஆனால் பெண்களை மதிக்கிறேன் என்று பெண்ணாகிவிடக் கூடாது. அப்படி ஆகிறவனை பெண்களே மதிப்பதில்லை.
அதாவது இந்தப் பெண்ணிய அலைகளில் அள்ளுப்பட்டு வந்த பெண்களின் லட்சியம் என்னவெனில் ஒரு சிங்கத்தைப் பிடித்துப் பட்டினி போட்டு காதை முறுக்கி வாலைத் திருகி எப்படியாவது மியாவ்! என்று சொல்லவைத்துவிடுவது. அது அப்படிச் சொன்னதும் "போ பூச்சே!" என்று தூக்கி எறிந்துவிட்டு யாராவது சூரனின் பின்னால் போய்விடுவது!
- ராபர்ட் ப்ளை
Today's sensitized male may be in touch with his ``feminine'' side, but, writes poet Bly, this ``soft male'' possesses little vitality and is hobbled by grief and anguish. To achieve real masculinity, Bly argues, men must cultivate a fierce tenderness to be found neither in the macho/John Wayne model nor in the ``interior feminine.'' Taking as his starting point the Grimm fairy tale ``Iron John,'' the author sets forth an eight-stage initiatory path whose steps include remembering one's psychic wounds, communion with a mentor or ``inner King,'' becoming a lover, reviving one's inner warriors and receiving a ``second heart.'' Bly avoids cant as he ransacks Jung, Freud and Reich; referents include Greek, Egyptian and Celtic myths, the Parsifal legend, Blake and Amerindian ritual. A wise and healing book full of fresh insights, Bly's odyssey will help men grapple with identity, fatherhood, relationships and such crises as addiction and divorce.
16ஆம் நூற்றாண்டிலயே நாங்கள் ஒரு ஊழல் நிறைந்த சமூகமாக இருந்து இருக்கிறோம் போல் தெரிகிறது.
“…யாழ்பாணத்தார் தற்பெருமையும்,செருக்கும், சோம்பேறிதனமும், பிடிவாதமும், பிடித்தவர்கள் எனவும், பொய்சொல்லி ஏமாற்றும் தந்திரம் படைத்த இந்த இனத்துடன் மிகவும் முன்னெச்சரிக்கையாக நடந்து கொள்ள வேண்டும் எனவும் தமக்கு நன்மை கிடைக்குமென்றால் பொய்ச் சத்தியம் செய்யவும் பொய்ச்சாட்சியம் சொல்லவும் தயங்க மாட்டார்கள் எனவும்
ஒருவர் மீது ஒருவர் வன்மம் கொண்டு வல்லடி வழக்குத் தொடுத்து வெல்லும் வரை வழக்காடி மகிழ்வார்கள் அதற்காக போத்துக்கேயர் காலத்தில் தீர்க்கப்பட்ட வழக்குகளையே புதுப்பிப்பார்கள் எனவும் கூறியுள்ளார்
முன்னர் அஞ்ஞான மன்னர்களும் போத்துக்கேயர்களும் ஆண்ட காலத்தில் இவர்கள் சாதி சாதியாகப் பிரிந்து வாழ்ந்து பழகிய படியால்
சாதிப் பிரிவுகளில் நாம் (ஒல்லாந்தர்) தலையிடக் கூடாது என அறிவுரையும் கூறியுள்ளார்
40 சாதிப் பிரிவுகள் உள்ளதாக குறிப்பட்டுள்ளார்
எண்ணிக்கையில் அதிகமான வேளான் தொழிலில் ஈடுபட்ட வெள்ளாளரின் ஆதிக்கம் பற்றியும் எச்சரிக்கை பண்ணியுள்ளார்
வெள்ளாளரின் சாதித் திமிருக்கு இடம் கொடுத்தால் மாத்திரமே மற்ற எல்லா வேலைகளிலும் கூனிக் குறுகி கெஞ்சிக் கூத்தாடி வேலை செய்வார்கள் எனவும்
சிங்களவர்களை மக்கள் என்றும் அப்பாவிகள் என்றும் மலபார்களால் ஏமாற்றப்பட்டவர்கள் என்றும் இங்கே கூறியுள்ளார்…” 😢
This is very well explained why we as Thamilan continuously failed as a society
At least I witnessed this in my Jaffna life around 4-5 years between 1977-1982
I agree by this Dutch commander’s writing as he put forward many
Interesting facts as he is referring Yaalpaanies as Malabar
So he definitely find commonalities among பனங்கொட்டைகள் with மலையாளிகள்
As both are self centered people promote self interest rather bigger community’ well being which they belongs to
We still can wittiness these among Kerala and Eezham Tamils as both communities with high literacy rate
such analysis could have definitely influence the policy makers across the world in dealing with Thamils’ issue as they continue to promote Sinhalese interests to this day 😢
எமது தலையிலேயே மண்ணை அள்ளி வாரிப் போட்டு எமது சமூக அழிவிற்கே வித்திட்ட ஜாம்பவான்கள் நாம்
Eye tracking is a sensor technology that can detect a person’s presence and follow what they are looking at in real-time. The technology converts eye movements into a data stream that contains information such as pupil position, the gaze vector for each eye, and gaze point. Essentially, the technology decodes eye movements and translates them into insights that can be used in a wide range of applications or as an additional input modality.
How eye tracking works
Typically, an eye tracking system comprises one or more cameras, some light sources, and computing capabilities. Algorithms translate the camera feed into data points with the help of machine learning and advanced image processing.
How the human brain is capable of sorting through an avalanche of external stimuli—most of which never reach the human consciousness—to create a sense of awareness of the individual's surroundings.
UsIing a combination of artificial intelligence, mathematics, and a close examination of the eye movements of individuals as they were shown images of people's faces, researchers found that important clues are revealed in the eyes.
When people were shown clear images, their eye movements showed a distinct pattern that indicates they were aware of their surroundings. However, as the subjects were presented with progressively dimmer images of faces, the pattern of eye movement changed. Tracking these changes allowed researchers to discern whether the subjects actually perceived the face or not without asking them.
How the human brain is capable of sorting through an avalanche of external stimuli—most of which never reach the human consciousness—to create a sense of awareness of the individual's surroundings.
UsIing a combination of artificial intelligence, mathematics, and a close examination of the eye movements of individuals as they were shown images of people's faces, researchers found that important clues are revealed in the eyes.
When people were shown clear images, their eye movements showed a distinct pattern that indicates they were aware of their surroundings. However, as the subjects were presented with progressively dimmer images of faces, the pattern of eye movement changed. Tracking these changes allowed researchers to discern whether the subjects actually perceived the face or not without asking them.
The eye-tracking tool allowed researchers to explore the amorphous dividing line between consciousness and unconsciousness, a state most obvious as we awake from sleep. People become progressively more aware of their surroundings as slumber recedes, a process that is controlled in a region of the brain known as the thalamus.
They found that when people awake the thalamus discharges a brief pulse which jumpstarts the transition to consciousness. However, this activity is only a first step in a series of actions throughout the brain that leads to full awareness, they found. For instance, that initial pulse from the thalamus may fail to activate other neural networks, keeping the individual unconscious of most surrounding stimuli. However, the pulse can also activate neurons involved in processing visual cues in the frontal cortex, which in turn amplifies circuits involved in arousal and attention. At the same time, signals irrelevant to the event are turned off. tool allowed researchers to explore the amorphous dividing line between consciousness and unconsciousness, a state most obvious as we awake from sleep. People become progressively more aware of their surroundings as slumber recedes, a process that is controlled in a region of the brain known as the thalamus.
They found that when people awake the thalamus discharges a brief pulse which jumpstarts the transition to consciousness. However, this activity is only a first step in a series of actions throughout the brain that leads to full awareness, they found. For instance, that initial pulse from the thalamus may fail to activate other neural networks, keeping the individual unconscious of most surrounding stimuli. However, the pulse can also activate neurons involved in processing visual cues in the frontal cortex, which in turn amplifies circuits involved in arousal and attention. At the same time, signals irrelevant to the event are turned off.
Acclaimed director Terrence Malick’s (The Thin Red Line, Days of
Heaven, Badlands) two hour and twenty minute long coming of age story about two
brothers growing up in 1950’s Texas and their difficult family relationships
has only a cursory connection with what mystics and qabalists of the Jewish
mystery schools would consider The Tree of Life.(Cinematographer: Emmanuel Lubezki)
It is instead a slow,
meandering pseudo-art film realized with subtle, subjective cinematography from
Emmanuel Lubezki (Gravity, The Revenant, Birdman) and spare, period production
design from Jack Fisk (The Revenant, There Will be Blood and David Lynch’s
Mulholland Drive) lending it a sense of mood, personal drama and a kind of
nostalgic self-importance.
Despite having very
little to do with anybody’s rendition of The Tree Of Life (as a religious or
philosophical construct, at least), Malick delivers a genuinely sublime
experience that includes deep forays into the characters’ imaginations and formative
experiences. These include flashbacks and some epic sequences of cosmic and
prehistoric events that give texture to the existential treatment of the
narrative in a way that superficially appears to deliver meaning. Make no
mistake, and this is an illusion.
The plot is an insipid
invitation to stay well within your safety zone. The film does nothing truly
experimental that has not been done before, better and more meaningfully in a
short film or an actual art film. Hollywood congratulates itself while
reinforcing the white, middle-class, mainstream status quo.
Touted as a drama/fantasy,
this fairly mundane popular art film is low-key. Using its restrained, slow and
somewhat naturalistic style, it tries to illicit feelings of childhood and
convey a kind of innocence and honesty that has ‘Oscar bait’ written all over
it. Purportedly biographical, the film is not especially clever, not incredibly
insightful and not especially interesting. It is, however, undeniably beautiful
and well-shot.
Apparently, it worked
as intended, and in 2011 it scooped the Palme d’or at Cannes and then went on
to be nominated for three Academy Awards: Best Picture, Best Director and Best
Cinematography. The movie, The Tree of Life is beautiful for no reason other
than charming and inoffensive.
