MONSTER

ஐலீன்.. ஒரு ஸ்பாயில்ட் சைல்ட்... ஒரு பாலியல் தொழிலாளியா அன்றாட உணவுக்கு அன்றாடம் ஒரு ஆண் என்ற நிலையில வாழ்க்கை நடத்துபவள்.. இயற்கையாவே மிக பெரிய உருவ அமைப்பு.. எவ்வளவோ கொடுமைகளை பார்த்து விட்ட இரும்பு மனுஷி.. ஆனால் அன்புக்காக அடி மனசில ஏங்கி கிடக்கும் ஒரு ஜீவன்.

ஒரு கே (Gay) பார்'ல வச்சு... செல்பியை சந்திக்கிறாள்.. இருவருக்குள்ளும் எதுவோ பிடித்து போக நெருங்கி பழக ஆரம்பிக்கிறார்கள்... செல்பிக்கு தினமும் பார்ட்டி, ஆட்டம் என 'மாடர்ன்' வாழ்க்கை வாழ ஆசை... ஐலீனுக்கு செல்பி மேல் காதல்... செல்பியை சந்தோசமா வச்சுக்க பணம் வேணும்... என்ன செய்யலாம்..??

முதல் முறையா பாலியல் தொழிலில் தன்னை துன்புறுத்திய ஒருவனை அவனோட துப்பாக்கியை வைத்தே சுட்டு தள்ளுகிறாள்... அவனோட காரை எடுத்து இருவரும் ஊர் சுற்றுகிறார்கள்... பின் இந்த வாழ்க்கை பிடித்து போக வரிசையாக கொலைகள் ஒரு சீரியல் கில்லராக மாறுகிறாள் ஐலீன்.. செக்ஸ் ஆசையில் ஐலீனை வண்டியில் ஏற்றுபவர்கள் எல்லாம் பரலோகம் போய் சேருகிறார்கள்...

ஒரு கட்டத்தில் ஐலீன் கொலை செய்யும் நபர் போலீஸ்காரர்!!... இப்பொழுது தேடுதல் தீவிரமாக இருவரையும் போலீஸ் நெருங்குகிறது... போதுமான பணம் சேர்த்து விட்டு இருவரும் தப்பித்து போக முயற்சிக்கிறார்கள்.. முடிவில் என்ன ஆனது என்பதை ... சொல்லும் ஒரு க்ரைம் ட்ராமா.. திகில் கிளப்பும் ஸ்டோரி லைன்... ஏனோ முடிவில் ஐலீன் பாவம் என தோன்றுகிறது.. :P

படம் பெயர் Monster (2003).. இது நிஜத்தில் நடந்த கதை... யூ ட்யூபில் உண்மையான ஐலீன் பற்றி நிறைய டாகுமென்டரிகள் கிடைக்குது... அதில் ஒன்றில் ஐலீனின் மரண வாக்குமூலத்தில் அவர் சொன்னதை ஒரு போலீஸ்காரர் வாசிக்கிறார்... அது, "நான் மீண்டும் வருவேன்". :O ஆத்தாடி.... :O :O

Wuornos received a lot of publicity during her arrest, trial, conviction and 2002 execution for the Florida murders of seven men who picked her up as a prostitute (although one wanted to help her, not use her). The headlines, true as always to our compulsion to treat everything as a sporting event or an entry for the Guinness Book, called her "America's first female serial killer." Her image on the news and in documentaries presented a large, beaten-down woman who did seem to be monstrous. Evidence against her was given by Selby Wall (Christina Ricci), an 18-year-old who became the older woman's naive lesbian lover and inspired Aileen's dream of earning enough money to set them up in a "normal" lifestyle. Robbing her clients led to murder, and each new murder seemed necessary to cover the tracks leading from the previous one.

I confess that I walked into the screening not knowing who the star was, and that I did not recognize Charlize Theron until I read her name in the closing credits. Not many others will have that surprise; she was just honored as best actress of the year by the National Society of Film Critics. I didn't recognize her -- but more to the point, I hardly tried, because the performance is so focused and intense that it becomes a fact of life. Observe the way Theron controls her eyes in the film; there is not a flicker of inattention, as she urgently communicates what she is feeling and thinking. There's the uncanny sensation that Theron has forgotten the camera and the script and is directly channeling her ideas about Aileen Wuornos. She has made herself the instrument of this character.

I have already learned more than I wanted to about the techniques of disguise used by makeup artist Toni G. to transform an attractive 28-year-old into an ungainly street prostitute, snapping her cigarette butt into the shadows before stepping forward to talk with a faceless man who has found her in the shadows of a barren Florida highway. Watching the film, I had no sense of makeup technique; I was simply watching one of the most real people I had ever seen on the screen. Jenkins, the writer-director, has made the best film of the year. Movies like this are perfect when they get made, before they're ground down by analysis. There is a certain tone in the voices of some critics that I detest -- that superior way of explaining technique in order to destroy it. They imply that because they can explain how Theron did it, she didn't do it. But she does it.

The movie opens with Aileen informing God that she is down to her last $5, and that if God doesn't guide her to spend it wisely she will end her life. She walks into what happens to be a lesbian bar and meets the 18-year-old Selby, who has been sent to live with Florida relatives and be "cured" of lesbianism. Aileen is adamant that she's had no lesbian experience, and indeed her sordid life as a bottom-rung sex worker has left her with no taste for sex at all. Selby's own sexuality functions essentially as a way to shock her parents and gratify her need to be desired. There is a stunning scene when the two women connect with raw sexual energy, but soon enough sex is unimportant compared to daydreaming, watching television, and enacting their private soap opera in cheap roadside motels.

Aileen is the protector and provider, proudly bringing home the bacon -- and the keys to cars that Selby doesn't ask too many questions about. Does she know that Aileen has started to murder her clients? She does and doesn't. Aileen's murder spree becomes big news long before Selby focuses on it. The crimes themselves are triggered by Aileen's loathing for prostitution -- by a lifetime's hatred for the way men have treated her since she was a child. She has only one male friend, a shattered Vietnam veteran and fellow drunk (Bruce Dern). Although she kills for the first time in self-defense, she is also lashing out against her past. Her experience of love with Selby brings revulsion uncoiling from her memories; men treat her in a cruel way and pay for their sins and those of all who went before them. The most heartbreaking scene is the death of a good man (Scott Wilson) who actually wants to help her, but has arrived so late in her life that the only way he can help is to be eliminated as a witness.

Aileen's body language is frightening and fascinating. She doesn't know how to occupy her body. Watch Theron as she goes through a repertory of little arm straightenings and body adjustments and head tosses and hair touchings, as she nervously tries to shake out her nervousness and look at ease. Observe her smoking technique; she handles her cigarettes with the self-conscious bravado of a 13-year-old trying to impress a kid. And note that there is only one moment in the movie where she seems relaxed and at peace with herself; you will know the scene, and it will explain itself. This is one of the greatest performances in the history of the cinema.

Christina Ricci finds the correct note for Selby Wall -- so correct some critics have mistaken it for bad acting, when in fact it is sublime acting in its portrayal of a bad actor. She plays Selby as clueless, dim, in over her head, picking up cues from moment to moment, cobbling her behavior out of notions borrowed from bad movies, old songs, and barroom romances. Selby must have walked into a gay bar for the first time only a few weeks ago, and studied desperately to figure out how to present herself. Selby and Aileen are often trying to improvise the next line they think the other wants to hear.

We are told to hate the sin but not the sinner, and as I watched "Monster" I began to see it as an exercise in the theological virtue of charity. It refuses to objectify Wuornos and her crimes and refuses to exploit her story in the cynical manner of true crime sensationalism -- insisting instead on seeing her as one of God's creatures worthy of our attention. She has been so cruelly twisted by life that she seems incapable of goodness, and yet when she feels love for the first time she is inspired to try to be a better person.

She is unequipped for this struggle, and lacks the gifts of intelligence and common sense. She is devoid of conventional moral standards. She is impulsive, reckless, angry and violent, and she devastates her victims, their families and herself. There are no excuses for what she does, but there are reasons, and the purpose of the movie is to make them visible. If life had given her anything at all to work with, we would feel no sympathy. But life has beaten her beyond redemption

Hanuman Is Light

“The beautiful face of that large-eyed Sita, whose eyes are coppery red, spotless and long, was like that of the moon released from Rahu.” (Valmiki Ramayana, Sundara Kand, 35.86)

cāru tac ca ānanam tasyāḥ tāmra śukla āyata īkṣaṇam |
aśobhata viśāla akṣyā rāhu mukta iva uḍu rāṭ ||

There are so many aspects to the dedicated servant of Shri Rama known as Hanuman. He is a factual person, not a fictitious creation of an imaginative mind. Though those who lack faith in the impeccable authority and teachings of the Vedas will try to look for only symbolism in the character of Hanuman, it doesn’t mean that there aren’t symbolic aspects to that real-life person. In this verse from the Ramayana, we see that Hanuman is light, among many other things.

Is he the sun? Does he carry an electrical charge with him? Is he like a lamp? Actually, the darkness he dissipates is much stronger. That darkness is like a cloud that turns an otherwise bright day into a dreary one. The darkness removes the hope of reuniting with the eternal friend that is the Supreme Lord. That darkness is so strong that it looks like it will never go away.

Indeed, who hasn’t suffered doom and gloom? It’s difficult to have patience in the tough moments. This is because time can’t change the situation soon enough. The sober minded person realizes that time will operate. It already does so through the changing of bodies. There is boyhood, youth, old age, and then death. These changes are effected through time.

dehino 'smin yathā dehe

kaumāraṁ yauvanaṁ jarā

tathā dehāntara-prāptir

dhīras tatra na muhyati

“As the embodied soul continually passes, in this body, from boyhood to youth to old age, the soul similarly passes into another body at death. The self-realized soul is not bewildered by such a change.” (Lord Krishna, Bhagavad-gita, 2.13)

Happiness and sadness are like the two sides of a coin. The fate on a certain day depends on where the tossed coin lands. The pair represents duality as well. Happiness for one person may mean sadness for another. With birth there is death. With heat there is cold. With up there is down. Each side is defined in relation to the other. If there were no cold, heat would have no meaning. The definition of death is based on the event known as birth.

In the situation referenced above, the darkness is very strong and it relates to more than just the duality of the material world. This darkness is the influence of the Rakshasas in Lanka preventing Sita Devi from being with her husband, Shri Rama. The king of that city is stopping Sita from serving her beloved. That service wasn’t hurting anyone, either. It was taking place far away, in the forest of Dandaka. Ravana had his own enjoyment available in Lanka. Why did he have to bother Sita?

The darkness of ignorance gets stronger the more a person tries to appease kama, which is material desire or lust. Ravana was fully under the control of his senses, instead of the other way around. That is why he thought he could not live without Sita, a person whose beauty he had heard about from his sister.

We see here that from hearing the words of Hanuman, Sita’s countenance changed. Her face became like the moon just released from Rahu. In Vedic astrology it is the influence of Rahu that causes eclipses. The moon right after the eclipse is very bright. In the same way, Shri Hanuman’s influence has removed the Rahu that was Ravana and the people serving him.

Hanuman carries the light of the Divine. He brings the message of Godhead. He is not God Himself; despite what those who favor him strongly out of sentiment may say. Hanuman is equal to God in the sense that the interest is always the same. Hanuman is never in kama. He is always in bhakti, which is devotion. He uses his amazing potency to help others return to bhakti. He does this by removing the darkness of the negative influence of aggressors like Ravana. He is time’s agent to help the devotee regain the light of devotion.

In Closing:

When to leave this misery of mine?

Can’t move fast enough endurable time.

Like with birth then death a certainty,

Material world full of duality.

The darkness in Lanka even stronger,

Separation from Rama for Sita growing longer.

Hanuman with him carrying a light,

Happiness Sita’s face turned bright.

Detecting ‎Brain‬ Waves with Atomic Vapor

It’s really hard to hear what the brain is saying. Neural impulses -- currents of ions moving through channels between the brain’s 100 billion neurons at a potential of about 0.1 volt -- produce magnetic fields in the range of a trillionth of a tesla, about a 100 million times weaker than Earth’s magnetic field.

That electrical activity can be detected by electrodes placed on the scalp, or directly into the brain, that measure the difference in voltage between different points. That method, however, if used non-invasively, can’t identify the location of the signal with sufficient accuracy for many uses.

“For conditions such as epilepsy, doctors need to know where the epileptic center is,” says Svenja Knappe of NIST’s Physical Measurement Laboratory. “Magnetic signals detected outside the head can create images with much higher spatial resolution, but the signals are exceedingly faint.”

That is why Knappe’s team is at work on a new kind of magnetometer that can detect fields as weak as a few femtotesla (10-15 T, or quadrillionths of a tesla -- far smaller than the ion currents generate), potentially at a fraction of the cost of conventional systems.

The typical instrument used in magnetoencephalography (MEG) is an array of a few hundred highly sensitive field detectors called SQUIDs.* These devices operate near absolute zero, and have to be immersed in liquid helium.

“It’s like a gigantic helmet that’s largely filled with helium,” Knappe says. “So it requires thermal insulation that keep the sensors a couple of centimeters from the head, and it can’t be adjusted to accommodate different head shapes and sizes. The prototypes we are building -- called microfabricated optically pumped magnetometers (µOPMs) -- do not require cooling, and can be placed within a few millimeters of the scalp.”

The devices measure the effect of magnetic fields on a trapped population of rubidium atoms enclosed in a glass cell about a cubic millimeter in size. A laser raises the temperature to about 150 °C, resulting in a vapor of a hundred trillion atoms. A specially polarized, “pump” laser beam is directed through the vapor, aligning the spins of all the atoms in the same direction. The same laser is used as a “probe” beam: It shines through the vapor, out of a window in the cell, and into a special detector that measures the polarization of the arriving light.

In the absence of a magnetic field, the atoms’ spins would retain their original orientation, and the polarization of the probe beam would remain unchanged. But when a field is present, it twists the atoms’ spin orientation slightly. That, in turn, changes the amount of the light entering the detector.

In their present form, the Knappe team’s µOPMs have been tested against SQUID-based detectors and have been shown to approach the limits of sensitivity of commercial SQUIDs. But there is much more to be done on many fronts.

In the near term, “we want to increase the dynamic range of those sensors and improve the noise rejection,” says project scientist Abigail Perry. “A screwdriver or some other metal implement in the neighborhood will have much larger fields than we’re trying to measure -- even when they’re three meters away. A car driving by outside we would see and hear on the detectors.”

The principal noise-reduction scheme is to use two highly sensitive instruments -- one at the measurement site and one far away. The on-site sensor will hear the desired signal, but both will hear the magnetic noise. So it should be possible to subtract out much of the magnetic interference, raising the signal-to-noise ratio.

Another problem is designing a system that will be flexible enough to be widely applicable. “Every head is different,” says project scientist Dong Sheng. “So we have to have a mechanism for assessing exactly where the sensors are with respect to the brain.” A lot of peripheral questions come into play. For example, the team is experimenting with different combinations of plastics to reduce the amount of conductive material in the µOPM’s enclosure.

“Eventually, of course, we’d like to reduce the amount of shielding that’s needed for MEG -- to take magnetometry out of the shield,” Knappe says. “We hope that future systems could work in the field, where there’s no liquid helium around for a SQUID-based detector. This could maybe help to diagnose traumatic brain injuries (TBIs) where they happen.”

Major TBIs cause structural damage to brain tissue that can be seen using conventional MRI. However, lower-intensity injuries -- which may still be very dangerous -- do not cause the same damage, and therefore don’t show up on conventional MRI.

“But some of the naturally occurring waves in the brain do seem to be affected by such injuries,” Knappe says. “The electrophysiology seems to be altered, but there is no apparent structural damage. So medical personnel are looking for a biomarker that says, ‘Oh, here’s something!’ MEG could contribute potentially to providing that marker, and help diagnosticians decide whether to send a soldier back into combat or a football player back onto the field. It’s especially important in the case of concussions, because if you have a second one, it just multiplies the severity.”

A mobile MEG system might not be that far in the future, Knappe says. “We’ve built prototype arrays, we’ve put them on people, there is a nascent industry that is starting to take these procedures over, and the companies are selling prototype systems. So there has been a lot of progress. They are starting to be used in pilot studies, though not so far in clinical studies.

“If we want to go beyond what the current system can do, get higher spatial resolution, that hasn’t been demonstrated yet. We think we have the technology, but we don’t quite know. Still, we could be as much as halfway there.”

Meanwhile, Knappe’s project, part of PML’s Atomic Devices and Instrumentation Group, is finishing up work on the latest generation of µOPM prototypes. They will be evaluated by team’s medical collaborators Yoshio Okada and Matti Hamalainen at the Boston Children’s’ Hospital and Massachusetts General Hospital in coming months.

“This is one of several important applications for our magnetometer technology,” says NIST Fellow John Kitching. “We hope these sensors will begin to make an impact in a variety of areas, including nuclear magnetic resonance, magnetic anomaly detection, and navigation, in the coming years. It’s an exciting time to be involved in this field!”

* A superconducting quantum interference device (SQUID) is a highly sensitive detector of magnetic fields. It senses the effect of fields on the current in a superconducting loop containing Josephson junctions

Image : A helmet-like array of chip-scale atomic magnetometers being developed in NIST's Physical Measurement Laboratory.
Courtesy/NIST

Source: National Institute of Standards and Technology (NIST)

http://hyperphysics.phy-astr.gsu.edu/hbase/solids/squid.html

http://whatis.techtarget.com/…/superconducting-quantum-inte…

http://whatis.techtarget.com/definition/Josephson-junction

Cecile G. Tamura

ரவிவர்மாவின் ரகசியக் காதலி

“சுஜாதா பதில்கள்” படித்துக் கொண்டிருந்தேன்.

அதில் ஒரு கேள்வி :
“ ‘டாவின்சி கோட்’ படித்தீர்களா ? தமிழில் ஏன் அது மாதிரியான புது நாவல் முயற்சிகள் வருவதில்லை ?”

சுஜாதா :
“ தமிழில் அவ்வகையான நாவல்கள் எழுத உலகப்புகழ் பெற்ற ‘லாஸ்ட் சப்பர்’ போன்ற சித்திரம் தமிழ் நாட்டில் வேண்டும். ....

டாவின்சி ரேஞ்சுக்கு இல்லாவிட்டாலும் , சிப்பாய் கலகத்தை ஆராய்ச்சி செய்து, அதில் ஒரு தமிழன் கலந்து கொள்வதாக, ‘கருப்பு சிவப்பு வெளுப்பு‘ என்ற ஒரு தொடர்கதை ஆரம்பித்தேன். ‘கையை வெட்டுவேன் நிறுத்து’ என்றார்கள். எனக்கு இடது கையால் ஷேவ் செய்து பழக்கமில்லாததால் நிறுத்தி விட்டேன். என்னதான் ‘ரத்தம் ஒரே நிறம்‘ என்று எழுதினாலும் ஆரம்ப உற்சாகத்தை இழந்து விட்டேன்.

ஒரு யோசனை தோன்றுகிறது. ராஜாரவிவர்மாவின் லக்ஷ்மி, சரஸ்வதி சித்திரங்களுக்கு யார் மாடலாக உட்கார்ந்தார்கள் என்று ஆராய்ந்து ஒரு நாவல் எழுதலாம்.”
:
# சுஜாதா இப்படி எழுதி இருந்ததைப் படித்தவுடன்
“சும்மா இப்படி சொல்ல மாட்டாரே சுஜாதா...?
யார் அந்த ரவிவர்மாவின் லக்ஷ்மி, சரஸ்வதி மாடல் பெண்கள் ?” என்ற தேடுதல் எழுந்தது...

தேடினேன்..பிடித்தேன்..
ரவிவர்மாவின் லக்ஷ்மி, சரஸ்வதி
–இரண்டுக்கும் போஸ் கொடுத்த மாடல்.....
ஒரே பெண்தானாம்..!

சுகந்தி என்ற சுகுணாபாய்.
கோவாவைச் சேர்ந்த மஹாராஷ்ட்ரப் பெண்.

ரவிவர்மாவுக்கும் இந்தப் பெண்ணுக்கும் நெருங்கிய தொடர்பு இருந்ததாக “கிசுகிசு” உண்டாம்..!

இதை வைத்து நாவல் அல்ல .. ..
சினிமாவே செய்து விட்டார்களாம்..!

எது எப்படியோ..?
ரவிவர்மாவின் புண்ணியத்தால் அந்த சுகந்தி என்ற சுகுணாபாய் , சரஸ்வதியாகவும் லட்சுமியாகவும் அமரத்துவம் அடைந்து விட்டார்.

ஆம்...
நூறாண்டு காலம் ஆனபின்னும் ,
இன்றும் கேரளாவின்
பல வீட்டு பூஜை அறைகளிலும் ,
கோவில்களிலும்
லஷ்மியாக ,
சரஸ்வதியாக
வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறாள் .....

ரவிவர்மாவின் ரகசியக் காதலி...!

  ஆம் ... காதல் அழிவதில்லை...!

John Durai Asir Chelliah

Pile Load Test

 

50 x 50 cm painting by Pavel Guzenko

"வாத எண்ணெய் இது ஒரு இரகசிய எளிய அனுபவ வீட்டு மருந்து

இந்த தமிழ் மருத்துவம் அழிந்து விடக் கூடாது
அனைத்து மக்களுக்கும் சென்று சேர வேண்டும்
என்ற உன்னத நோக்கில்
இந்த இரகசிய மருந்து தயாரித்துப் பயன்படுத்தும் முறையை
வெளிப் படுத்தி உள்ளோம்
எண்பது வகை வாதங்களும்
அனைத்து சூலை நோய்களும்
மருத்துவர்களால் கைவிடப்பட்ட நோய்கள் கூட குணமாகும்

வாத எண்ணெய்
௧) எண்ணெய்கள்
நல்லெண்ணெய் ... நூறு மில்லி
வேப்ப எண்ணெய் ...நூறு மில்லி
விளக்கெண்ணெய் ...நூறு மில்லி
௨)காடி நீர்
புளித்த காடி நீர்
அதாவது புளித்த பழைய சோற்று நீர்
நீத் தண்ணீர் நீச்சதண்ணீர் என்றும் கூறுவார் )
௩)மருந்துப் பொருட்கள்
சுக்கு
மிளகு
திப்பிலி
பூண்டு
ஓமம்
பெருங்காயம்
கிராம்பு
வசம்பு
சதகுப்பை
௪)மருந்து சாப்பிட
நாட்டுப் பசும்பால்
வாத எண்ணெய் செய்யும் முறை
அ)மேற்கூறிய ஒன்பது மருந்துப் பொருட்களையும்
சம அளவு அதாவது ஒவ்வொன்றிலும் பதினைந்து கிராம் அளவுக்கு எடுத்து
சேர்த்து அரைத்து சூரணமாக ஆக்கிக்கொள்ளவும்
ஆ)இந்த சூரணத்தில்
நான்கு தேக்கரண்டி அளவு எடுத்து
அதை புளித்த காடி (பழைய சோற்று நீர் புளித்தது )ஊற்றி
நன்கு விழுதாக அரைத்துக் கொள்ளவும்
இ)வாணலியை அடுப்பிலேற்றி
முதலில் நல்லெண்ணெய் ஊற்றி நன்கு கொதித்ததும்
வேப்பெண்ணெய் ஊற்றிக் கலந்து கொதிக்கவிட்டு நன்கு கொதி வந்தபின்
விளக்கெண்ணெய் ஊற்றிக் கலந்து நன்கு கொதிக்க விட வேண்டும்
மூன்று எண்ணெய்களும் ஒன்றாக உறவாடி நன்கு கலந்து கொதித்த பின்
நாம் ஏற்கெனவே அரைத்து வைத்துள்ள மருந்து விழுதைச்
சிறிது சிறிதாகப் போட்டுக் கிளறி நன்கு கொதிக்க விட வேண்டும்
இவ்வாறு நன்கு கொதித்துக் கொண்டிருக்கும் வேளையில்
அத்துடன் ஒரு தேக்கரண்டி புளித்த காடி நீரை ஊற்றிக் கிளறவும்
நன்கு கொதிக்க விடவும்
நுரை அடங்கி வரும்
நுரை அடங்கி விட்டால் சரியான தைலப் பதம் வந்து விட்டது என்று பொருள்
இறக்கி வடி கட்டி ஆற வைத்து ஒரு பாட்டிலில் சேமிக்கவும்
இந்த்த முழு செயலையும் சிறுதீயில் செய்ய வேண்டும்
இவ்வாறு கிடைத்த எண்ணெய்க்கு
வாத எண்ணெய் என்று பெயர்
ஈ)வாத எண்ணெயை மருந்தாக சாப்பிடும் முறை
உள் மருந்தாக
நூறு மில்லி நாட்டுப் பசும்பாலை நன்கு கொதிக்க வைத்து
இறக்கி
குடிக்கும் அளவுக்கு இளஞ்சூட்டில் இருக்கும்போது
அந்தப் பாலுடன்
அரை தேக்கரண்டி வாத எண்ணெயை ஊற்றிக் கலந்து
உணவுக்குப் பின்
அரை மணி நேரம் கழித்து
காலை மாலை என
தினமும் இரண்டு வேளை குடித்து வர வேண்டும்
வெளி மருந்தாக
இந்த வாத எண்ணெயை
தினமும் இரவில்
கை கால்களில் தேய்த்து
மென்மையாக மசாஜ் செய்து
மறு நாள் காலையில்
இளம் வெந்நீரில் குளிக்க வேண்டும்
இவ்வாறு தினமும் செய்து வர
எண்பது வகை வாதங்களும்
அனைத்து சூலை நோய்களும்
மருத்துவர்களால் கைவிடப்பட்ட நோய்கள் கூட குணமாகும்
நடுக்கு வாதம்
முடக்கு வாதம்
கீல்வாதம்
நரித்தலைவாதம்
ஆமைவாதம்
பக்கவாதம்
கைகால்கள் வீக்கம்
வலி
போன்ற அனைத்து வாத நோய்களும்
அனைத்து சூலை நோய்களும் குணமாகும்
இது ஒரு இரகசிய எளிய அனுபவ வீட்டு மருந்து ஆகும்
இந்த தமிழ் மருத்துவம் அழிந்து விடக் கூடாது
அனைத்து மக்களுக்கும் சென்று சேர வேண்டும்
என்ற உன்னத நோக்கில்
இந்த இரகசிய மருந்து
தயாரித்துப் பயன்படுத்தும் முறையை
வெளிப் படுத்தி உள்ளோம்
தகவல் நன்றி :- திரு.பொன்.தங்கராஜ்"
வாத எண்ணெய்
இது ஒரு இரகசிய எளிய அனுபவ வீட்டு மருந்து ஆகும்
இந்த தமிழ் மருத்துவம் அழிந்து விடக் கூடாது
அனைத்து மக்களுக்கும் சென்று சேர வேண்டும்
என்ற உன்னத நோக்கில்
இந்த இரகசிய மருந்து தயாரித்துப் பயன்படுத்தும் முறையை
வெளிப் படுத்தி உள்ளோம்
எண்பது வகை வாதங்களும்
அனைத்து சூலை நோய்களும்
மருத்துவர்களால் கைவிடப்பட்ட நோய்கள் கூட குணமாகும்
வாத எண்ணெய்
௧) எண்ணெய்கள்
நல்லெண்ணெய் ... நூறு மில்லி
வேப்ப எண்ணெய் ...நூறு மில்லி
விளக்கெண்ணெய் ...நூறு மில்லி
௨)காடி நீர்
புளித்த காடி நீர்
அதாவது புளித்த பழைய சோற்று நீர்
நீத் தண்ணீர் நீச்சதண்ணீர் என்றும் கூறுவார் )
௩)மருந்துப் பொருட்கள்
சுக்கு
மிளகு
திப்பிலி
பூண்டு
ஓமம்
பெருங்காயம்
கிராம்பு
வசம்பு
சதகுப்பை
௪)மருந்து சாப்பிட
நாட்டுப் பசும்பால்
வாத எண்ணெய் செய்யும் முறை
அ)மேற்கூறிய ஒன்பது மருந்துப் பொருட்களையும்
சம அளவு அதாவது ஒவ்வொன்றிலும் பதினைந்து கிராம் அளவுக்கு எடுத்து
சேர்த்து அரைத்து சூரணமாக ஆக்கிக்கொள்ளவும்
ஆ)இந்த சூரணத்தில்
நான்கு தேக்கரண்டி அளவு எடுத்து
அதை புளித்த காடி (பழைய சோற்று நீர் புளித்தது )ஊற்றி
நன்கு விழுதாக அரைத்துக் கொள்ளவும்
இ)வாணலியை அடுப்பிலேற்றி
முதலில் நல்லெண்ணெய் ஊற்றி நன்கு கொதித்ததும்
வேப்பெண்ணெய் ஊற்றிக் கலந்து கொதிக்கவிட்டு நன்கு கொதி வந்தபின்
விளக்கெண்ணெய் ஊற்றிக் கலந்து நன்கு கொதிக்க விட வேண்டும்
மூன்று எண்ணெய்களும் ஒன்றாக உறவாடி நன்கு கலந்து கொதித்த பின்
நாம் ஏற்கெனவே அரைத்து வைத்துள்ள மருந்து விழுதைச்
சிறிது சிறிதாகப் போட்டுக் கிளறி நன்கு கொதிக்க விட வேண்டும்
இவ்வாறு நன்கு கொதித்துக் கொண்டிருக்கும் வேளையில்
அத்துடன் ஒரு தேக்கரண்டி புளித்த காடி நீரை ஊற்றிக் கிளறவும்
நன்கு கொதிக்க விடவும்
நுரை அடங்கி வரும்
நுரை அடங்கி விட்டால் சரியான தைலப் பதம் வந்து விட்டது என்று பொருள்
இறக்கி வடி கட்டி ஆற வைத்து ஒரு பாட்டிலில் சேமிக்கவும்
இந்த்த முழு செயலையும் சிறுதீயில் செய்ய வேண்டும்
இவ்வாறு கிடைத்த எண்ணெய்க்கு
வாத எண்ணெய் என்று பெயர்
ஈ)வாத எண்ணெயை மருந்தாக சாப்பிடும் முறை
உள் மருந்தாக
நூறு மில்லி நாட்டுப் பசும்பாலை நன்கு கொதிக்க வைத்து
இறக்கி
குடிக்கும் அளவுக்கு இளஞ்சூட்டில் இருக்கும்போது
அந்தப் பாலுடன்
அரை தேக்கரண்டி வாத எண்ணெயை ஊற்றிக் கலந்து
உணவுக்குப் பின்
அரை மணி நேரம் கழித்து
காலை மாலை என
தினமும் இரண்டு வேளை குடித்து வர வேண்டும்
வெளி மருந்தாக
இந்த வாத எண்ணெயை
தினமும் இரவில்
கை கால்களில் தேய்த்து
மென்மையாக மசாஜ் செய்து
மறு நாள் காலையில்
இளம் வெந்நீரில் குளிக்க வேண்டும்
இவ்வாறு தினமும் செய்து வர
எண்பது வகை வாதங்களும்
அனைத்து சூலை நோய்களும்
மருத்துவர்களால் கைவிடப்பட்ட நோய்கள் கூட குணமாகும்
நடுக்கு வாதம்
முடக்கு வாதம்
கீல்வாதம்
நரித்தலைவாதம்
ஆமைவாதம்
பக்கவாதம்
கைகால்கள் வீக்கம்
வலி
போன்ற அனைத்து வாத நோய்களும்
அனைத்து சூலை நோய்களும் குணமாகும்
இது ஒரு இரகசிய எளிய அனுபவ வீட்டு மருந்து ஆகும்
இந்த தமிழ் மருத்துவம் அழிந்து விடக் கூடாது
அனைத்து மக்களுக்கும் சென்று சேர வேண்டும்
என்ற உன்னத நோக்கில்
இந்த இரகசிய மருந்து
தயாரித்துப் பயன்படுத்தும் முறையை
வெளிப் படுத்தி உள்ளோம்
தகவல் நன்றி :- திரு.பொன்.தங்கராஜ்

இவ்வரிகளை எழுதியவருக்கு கோடான கோடி நன்றிகள்...!!

‘கபாலி’ படம் விரிவான கட்டுரை

Kumaresan Asak

பொழுதுபோக்குத் தயாரிப்பு, வர்த்தக சினிமா, மசாலாப் படம்... எப்படிச் சொன்னாலும், தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அவையோர்களோடு சுருங்கிவிடாமல், கோடிக்கணக்கானவர்களைச் சென்றடைகிற திரையாக்கங்கள் ஒரு பக்கம் மக்களின் மன மலர்ச்சித் தேவையை நிறைவேற்றுகின்றன; இன்னொரு பக்கம் அவற்றின் ஊடாகச் செல்கிற சிந்தனைகள் மனதில் பதிந்து சமூக விளைவாகவும் மாறுகின்றன. பெண்களைப் பற்றிய வக்கிரப்பார்வை, தனிமனித வழிபாடு, சாதிப் பெருமை ஆகியவை உள்ளிட்ட எதிர்மறையான படிமங்கள் இறுகிப்போனதில் திரைப்படங்களுக்கு ஒரு முக்கியப் பங்கு உண்டு. இதற்கெல்லாம் எதிரான கருத்துகளைக் கொண்டு சேர்ப்பதிலும் இதே திரைப்படங்கள் வலுவாகப் பங்களிக்க முடியும். அப்படி வெகுமக்களின் எளிய மனக்கொண்டாட்டத்திற்கும் ஈடுகொடுத்து, வழக்கமான ரஜினி படங்களின் பரபரப்புகளோடு நுட்பமாக சில சமூகச் சிந்தனைகளைத் தூவுவதில் பா. இரஞ்சித் அனுப்பியிருக்கும் ‘கபாலி’ வெற்றி பெற்றிருப்பது உண்மை.

பெயர்ப் பஞ்சம் ஏற்பட்டிருக்கிறதோ என்னவோ, பழைய படங்களின் பெயர்களிலேயே வருகிற படங்களின் வரிசையில் இதுவும் சேர்கிறது. வேறுபாடு என்னவென்றால், இதே பெயரில் முன்பு ரஜினியே நடித்து வந்த படத்தின் பெயரைச் சூட்டிக்கொண்டு இது வந்திருக்கிறது.

மையமான சிலரைத் தவிர்த்து, தலைமை வில்லன் உள்பட மற்றவர்கள் மனதில் பதிவதற்குள் காட்சிகள் பாய்கின்றன. நிகழ்வுகளின் வேகத்தில் இனிய இசையோடு வரும் பாடல்களைப் பிடித்துக்கொள்ள செவிகள் சிரமப்படுகின்றன. தனிமனித கார்ப்பரேட் கலைஞனாகிவிட்ட ரஜினியின் இந்தப் படத்தின் சந்தையையும் முன்னெப்போதும் இல்லாத வசூலையும் உறுதிப்படுத்திக் கொள்ள நடந்த ஏற்பாடுகள், எளிய முதலீட்டில் புதிய கலைஞர்களோடு அரிய செய்திகளைச் சொல்ல வருகிற படங்கள் பின்னுக்குத்தள்ளப்படுவது பற்றிய விசனத்தை ஏற்படுத்துகின்றன.இத்தகு நெருடல்களைத் தாண்டி ஒன்றைச் சொல்லியாக வேண்டும்.

இது ரஜினி படமாகவும் இல்லை, இரஞ்சித் படமாகவும் இல்லை. அதாவது, படத்திற்குப் படம் பெண்கள் எப்படி இருந்தால் நல்லது என்று பண்பாட்டு அறிவுரை வசனம் ஒன்றைச் சொல்வார் ரஜினி. அது இந்தப் படத்தில் இல்லை. மாறாக, தகப்பனுக்கு ஈடாகச் சண்டைக்காட்சிகளில் பந்தாடுகிற மகள் வருகிறாள். படத்திற்குப் படம் ஒரு ஆன்மிக போதனையும் ரஜினியிடமிருந்து வரும். இந்தப் படத்தில் அப்படி வரவில்லை. அரசியலைத் தூய்மைப்படுத்த இவர் வந்தால்தான் முடியும், காலத்தின் கட்டளையை மீறாமல் எப்போது வேண்டுமானாலும் வருவார் என்ற எதிர்பார்ப்பு ஆங்காங்கே செருகப்படும். அந்தச் செருகலும் இதிலே இல்லை. லட்சக்கணக்கான குழந்தைகளின் அபிமானத்தைப் பெற்றுள்ளது தெரிந்தும், நகைச்சுவைப் பாத்திரத்தின் மனைவியோடு போர்வைக்குள் ஆவி பிடிப்பது போன்ற காட்சிகள் இல்லை. நகைச்சுவைக் காட்சிகளே கூட இல்லை. ஆக, இது வழக்கமான ரஜினி படமாக இல்லை.

முந்தைய இரண்டு இரஞ்சித் படங்களிலும் கதைதான் மையமானதாக இருக்கும். கதாபாத்திரங்கள் அதைச் சுற்றி நிறுத்தப்பட்டிருப்பார்கள். இதில், இயல்பாக ரஜினி மையமாக இருக்க அவரைச் சார்ந்து திரைக்கதை அமைக்கப்பட்டு கதாபாத்திரங்கள் இயக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள். கேங்ஸ்டர் (அடியாள் கும்பல்) தொழிலில் உள்ளவர்கள், ஒரு காப்பு ஏற்பாடாக மக்களுக்கு மருத்துவமனை உள்ளிட்ட சில சேவை ஏற்பாடுகளைச் செய்வதுண்டு. இதிலோ, பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்குத் தொண்டாற்றுவதற்காகவே கபாலி என்கிற கபாலீஸ்வரன் ‘நாயகன்’ வேலுத்தனமாக ஒரு கேங்ஸ்டராகிறான். ஆக, இது வழக்கமான இரஞ்சித் படமாக இல்லை.

மலேசியாதான் கதைக் களம். தமிழகத்திலிருந்து அங்கே புலம்பெயர்ந்து பின்னர் அந்நாட்டுக் குடிமக்களாகவே மாறிவிட்ட தமிழர்களின் வாழ்க்கைச் சூழலில் ஒரு சிறு முனை படம்பிடித்துக் காட்டப்படுகிறது. அவர்களிலும் ஒதுக்கப்பட்ட சமூகங்களைச் சேர்ந்த தொழிலாளர்களின் கூலிப்போராட்டம் சொல்லப்படுகிறது. அவர்களது பிள்ளைகள் பள்ளிப்படிப்பைத் தொடர முடியாமல் போகிற நிலையில் அவர்களை போதை மருந்தால் இழுப்பதோடு, அதை வாடிக்கையாளர்களிடம் கொண்டுசெல்கிற வேலையில் தள்ளியும் விடுகிறது ஒரு பெரிய கும்பல். தமிழ்த் தொழிலாளர்களுக்காகப் போராடிய தமிழ்நேசனின் தொண்டராக இணைந்து அந்த இயக்கத்தின் தலைவராகவே உயரும் கபாலியை, எதிரிகள் போலியான குற்றச்சாட்டுகளைப் புனைந்து சிறையில் தள்ளச் செய்கிறார்கள். 25 ஆண்டுகள் சிறைவாசத்துக்குப் பிறகு, நல்லது செய்வதற்காக மறுபடியும் துப்பாக்கி தூக்குகிற கபாலி, போதை மருந்து விநியோகத்துக்காக அடியாள் படை வைத்திருக்கிற டோனி லீ இவர்களது சண்டைதான் கதையோட்டம்.

வழக்கமான கும்பல் மோதல் கதையை இரஞ்சித்தின் மந்திரக் கோல் மூன்று வகைகளில் மாறுபட்டதாக்கியிருக்கிறது: ஒன்று, எதிரிகளின் இடங்களுக்குக் கபாலி நேரில் சென்று தாக்குகிற காட்சிகளின் விறுவிறுப்பு.இரண்டு, எதிரிகளால் கொல்லப்பட்டுவிட்டதாக நினைத்துக்கொண்டிருக்கும் மனைவியும் மகளும் உயிரோடு இருப்பது தெரியவர, அவர்களை எப்படியாவது மீட்டுக்கொண்டுவரத் துடிக்கிறவனின் பதைப்பு.மூன்று, தமிழகத்தில் பண்ணையடிமைகளாக இருந்தவர்கள் மலேசியாவுக்குக் கொண்டுசெல்லப்பட்டது, அந்த நாட்டை வளப்படுத்தியதில் அவர்களது பங்களிப்பு, பின்னர் அவர்கள் கைவிடப்பட்ட வஞ்சகம் போன்ற வரலாற்றுத் தகவல்கள் கதையோடு இழையோடச் செய்யப்பட்டுள்ளன.

அன்றைய சூழலில், இழிவாகக் கருதிய மேட்டிமை சமூகத்தினருக்கு நிகராக அடையாளப்படுத்துவதன் குறியீடாக கோட் சூட் அணிவது பற்றிய அம்பேத்கர் நிலைபாடு பொருத்தமான சூழலில் மேற்கோள் காட்டப்படுகிறது. “தமிழன் எங்கே போனாலும் தன்னோடு தன் தன்சாதியையும் கொண்டுபோயிடுறான்” -ஒரு முழுமையான வர்த்தக சினிமாவில் இப்படியான உரையாடல்கள் வருவது சாதாரணமானதல்ல.

கும்பல்களோடு மோதுகிறபோது ரஜினியின் வயது கடந்த நடிப்பு பாணி விசில் பாராட்டுகளை அள்ளுகிறது. சீர்திருத்தப்பள்ளி நடத்தும் ரஜினி அங்கே மாணவர்களிடையே உறவாடுகிற இடம், போதைப் பொருள் எந்த அளவுக்கு சீரழிக்கிறது என்பதை கண்கூடாகப் பார்த்து அதற்கு முடிவு கட்டத் தீர்மானிக்கிற இடம், நீண்ட எதிர்பார்ப்புக்குப் பிறகு மனைவியைச் சந்திக்கிற இடம் என, இடைக்காலத்தில் மறைக்கப்பட்டுவிட்ட ரஜினியின் நடிப்பு கபாலியால் மீட்கப்பட்டிருக்கிறது. பஞ்ச் டயலாக்குகள் இல்லை என்றாலும் “கபாலிடா,” “மகிழ்ச்சி” என பஞ்ச் வார்த்தைகள் அதிர்வூட்டுகின்றன.

ராதிகா ஆப்தே, தன்ஷிகா, ரிய்த்விகா, வின்ஸ்டன் சாவ்வோ, ‘அட்டைக்கத்தி’ தினேஷ், கிஷோர், நாசர், ஜான் விஜய், ஜானி ஹரி உள்ளிட்டோர், குறைவான வாய்ப்பை நிறைவாகப் பயன்படுத்தியுள்ளனர். சந்தோஷ் நாராயணன் இசையும், சி. முரளி ஒளிப்பதிவும், பிரவீன் தொகுப்பும் இணக்கமாகப் பயணித்துள்ளன.

இப்படியான படங்கள் மட்டுமே சமூக மாற்றத்தை ஏற்படுத்திவிடாதுதான். ஆனால், விரிந்த ரசிகப்பரப்பில் சிறு மழைத்துளிகளாக சில மாற்றுச் சிந்தனைகள் தூறுவது, மாற்றத்திற்காகக் களம் இயங்குவோருக்குத் துணை செய்யும்.

Sri Madhurastakam

(1)
adharaḿ madhuraḿ vadanaḿ madhuraḿ
nayanaḿ madhuraḿ hasitaḿ madhuraḿ
hṛdayaḿ madhuraḿ gamanaḿ madhuraḿ
madhurādhi-pater akhilaḿ madhuraḿ

(2)
vacanaḿ madhuraḿ caritaḿ madhuraḿ
vasanaḿ madhuraḿ valitaḿ madhuraḿ
calitaḿ madhuraḿ bhramitaḿ madhuraḿ
madhurādhi-pater akhilaḿ madhuraḿ

(3)
veṇur madhuro reṇur madhuraḥ
pāṇir madhuraḥ pādau madhurau
nṛtyaḿ madhuraḿ sakhyaḿ madhuraḿ
madhurādhi-pater akhilaḿ madhuraḿ

(4)
gītaḿ madhuraḿ pītaḿ madhuraḿ
bhuktaḿ madhuraḿ suptam madhuraḿ
rūpaḿ madhuraḿ tilakaḿ madhuraḿ
madhurādhi-pater akhilaḿ madhuraḿ

(5)
karaṇaḿ madhuraḿ taraṇaḿ madhuraḿ
haraṇaḿ madhuraḿ ramaṇaḿ madhuraḿ
vamitaḿ madhuraḿ śamitaḿ madhuraḿ
madhurādhi-pater akhilaḿ madhuraḿ

(6)
guñjā madhurā mālā madhurā
yamunā madhurā vīcī madhurā
salilaḿ madhuraḿ kamalaḿ madhuraḿ
madhurādhi-pater akhilaḿ madhuraḿ

(7)
gopī madhurā līlā madhurā
yuktaḿ madhuraḿ bhuktaḿ madhuraḿ
hṛṣṭaḿ madhuraḿ śiṣṭaḿ madhuraḿ
madhurādhi-pater akhilaḿ madhuraḿ

(8)
gopā madhurā gāvo madhurā
yaṣṭir madhurā sṛṣṭir madhurā
dalitaḿ madhuraḿ phalitaḿ madhuraḿ
madhurādhi-pater akhilaḿ madhuraḿ

WORD FOR WORD TRANSLATION: Adharam Madhuram

TRANSLATION
1) His lips are sweet, His face is sweet His eyes are sweet, His smile is sweet His heart is sweet, His gait is sweet—Everything is sweet about the Emperor of sweetness!

2) His words are sweet, His character is sweet His dress is sweet, His belly-folds are sweet His movements are sweet, His wandering is sweet—Everything is sweet about the Emperor of sweetness!

3) His flute is sweet, His foot-dust is sweet His hands are sweet, His feet are sweet His dancing is sweet, His friendship is sweet—Everything is sweet about the Emperor of sweetness!

4) His singing is sweet, His yellow cloth is sweet His eating is sweet, His sleeping is sweet His beauty is sweet, His tilaka is sweet—Everything is sweet about the Emperor of sweetness!

5) His deeds are sweet, His liberating is sweet His stealing is sweet, His love-sports are sweet His oblations are sweet, His tranquility is sweet—Everything is sweet about the Emperor of sweetness!

6) His gunja-berry necklace is sweet, His flower garland is sweet His Yamuna river is sweet, His ripples are sweet His water is sweet, His lotuses are sweet—Everything is sweet about the Emperor of sweetness!

7) His gopis are sweet, His pastimes are sweet, His union is sweet, His food is sweet, His delight is sweet, His courtesy is sweet — Everything is sweet about the Emperor of sweetness!

8) His gopas are sweet, His cows are sweet His staff is sweet, His creation is sweet His trampling is sweet, His fruitfulness is sweet—Everything is sweet about the Emperor of sweetness!

"The Song of Sparrows" Film

 "The Song of Sparrows" is a fitting name for the new film from Iranian writer-director Majid Majidi. Sparrows are, after all, the most ordinary of birds: small, brown, common. The overlooked and the ordinary is exactly the terrain Majidi loves to walk, and we see again in this film his deep affection for his country's common folk -- with their meager resources, menial jobs and yet surprisingly fulfilled lives.

That is not to say he is content to merely let the camera linger too long or too lovingly, though the cinematography by Tooraj Mansouri is beautiful, from sweeping rural vistas to the choking streets of Tehran and always the faces, etched with grime and life, eyes that pool with hurt, frustration, acceptance.

Majidi also enjoys toying with his characters, forever putting them in situations that send their internal moral compasses spinning, letting good and bad choices alike play out long enough for us to see the consequences. In his 1999 Oscar-nominated "Children of Heaven," when the girl whose one pair of shoes has been lost discovers that a schoolmate has somehow inherited them, she begins looking for ways to reclaim them. Yet after getting a glimpse of a life that seems more difficult than her own, she walks away.

In "The Song of Sparrows," which he co-wrote with Mehran Kashani, Majidi goes down that road again. Here we have Karim (Reza Naji), who works long days on an ostrich farm, caring for the birds and collecting the huge, delicate eggs. But things, which are never easy for this impoverished family man, are about to get more difficult.

An ostrich escapes, Karim gives chase, but the bird eludes him and he soon finds it has cost him his job. There are pressures building at home as well. Haniyeh (Shabnam Akhlaghi), his oldest daughter, is deaf, her hearing aid has broken and there is no money, especially now, to replace it; and he is at odds with his young son, Hussein (Hamed Aghazi), who with his friends has hatched a fanciful plan to raise fish in a nearby sludge pond, a venture he is sure will turn him into a millionaire.

But fortunes change in the most unexpected ways in Majidi's films, and on a trip into Tehran on his aging motorbike, Karim is mistaken for a taxi driver and a new career is born. Soon he is motoring businessmen around the city all day, leaving each night flush with more money than he ever imagined. He's also become a master scavenger, with a keen eye for how to use Tehran's castoffs to enrich the family's life. Soon TV antennas, window frames and more are strapped to the back of the motorbike and transported home.

The more Karim makes and the more his reclaimed junk pile grows, the more unsettled his life becomes. The contented and generous man who had nothing has become the discontented man, hoarding his scavenged treasures. Though there are many morals tucked inside "The Song of Sparrows," there is much humor too -- from the unexpected turns Karim's life takes to the search for the ostrich that got away.

This is the fourth collaboration for Naji and Majidi, and the actor and director feed off each other creatively, pushing the boundaries of the characters each time. The director is also particularly adept at eliciting wonderfully moving and funny performances out of children. That talent, which gave such life to "Children of Heaven," flows through "Sparrows" too, with Aghazi, as Karim's young son, delightfully defiant and unceasingly optimistic about his fish enterprise.

Watching his films as an American woman, though, I can't help but be struck by the stark cultural differences in the portrayal of family life, particularly the relationships between women and men. The characters Majidi draws of children and their fathers are rich: sometimes combative, always loving and textured. But the mothers never truly emerge from the background. They are efficient, hardworking, faithful, loved but lost to us as dimensional human beings with a range of emotions and stories of their own to tell.

In his 2001 film "Baran," we get a glimpse of the possibilities when it turns out that one of the co-workers fighting for work is a woman masquerading as a man -- the only way she would be considered for the job. But, even there, the moral dilemma to be faced and resolved remains the province of the men.

Cancer Good News Try This

Karawala - Dry fish hot and spicy @ Sri Lanka morning show with chef happyK

தீண்டத்தகாதவன்..

ஈழத்து தலித் சிறுகதைகள்
தொகுப்ப சுகன்..
நேற்றைக்கு படிக்க தொடங்கினேன்..
முன்னுரை படித்து முடித்து வெளியே
செல்ல நேர்ந்தது..
புத்தகத்தையும் எடுத்துகொண்டு வெளியே நடந்தேன்..
கதவைப் பூட்டும் சமயம் என்கண்ணில்
பட்ட காட்சி இது..
நான்கு காக்கைகள் ஒரு ஓணானை கடித்து
காலை இரையாக்கி கொண்டிருந்தது..
சில தூரத்தில் அருகிலே இன்னொரு ஓணான்
அதைப் பார்த்து கொண்டிருந்ததை
நானும்பார்த்துக்கொண்டேன்..
இடம்போய் சேர்ந்தபின்பு வாசிப்பை தொடர்ந்தேன்..
17கதைகள்..
வலிகள் கொடுக்கும் வார்த்தைகள்
பத்திகளாய்..
ஒடுக்கப்பட்டவர்களின் குரல்கள்
ஓங்கி ஒலிப்பதில்லை..
குரல்வளைகள் நெரிக்கப்பட்டு ஊமையாக்கப்படும்..
முதல் கதையான தீண்டத்தகாதவன்
காலம் முழுவதும் ஒடுக்கப்பட்டவனாக வாழ்ந்தவன்
பொருளாதார நிலையில்உயர்ந்தவுடன் எப்படி நடத்தப்படுகிறான் அவன் மனநிலை எப்படிஇருக்கும் எனவலியோடு பதிவிடுகிறது..
நிலவிலே பேசுவோம் சிறுகதை எளியவர்களின்
குரலை பதிவிடுகிறது..
ஆற்றல் மிகுகரத்தால் சிறுகதை எப்போதும்மிதிபடுபவன் மீளும் கதைசொல்லி பயணப்படுகிறது..
களம் சிறுகதை நின்று சாதிக்கும் எளிய மனிதரின் கதையை சொல்கிறது..
காலத்தால் சாகாதது..
முடியும்போது சுருக்கென்று குத்தும்..
தாழ்த்தப்பட்டவனாக வாழ்தலை விடஅதைதிரும்ப திரும்ப சொல்லி காட்டி வாழ்தல் அசிங்கமானது எனஉணர்த்தும்..
தப்புக்கணக்கு..
மண்குடமாகினும் எளியவர் உடைத்தால் பொன்குடம் என்பதற்கிணங்க அவமானங்கள் அவர்களுக்கு எப்படியெல்லாம் வெகுமதியாய் கிடைக்கும் என்பதை பேசுகிறது..
கவரிமான்கள் சிறுகதை காதல் என்பது ஏந்தசாதிக்கு சொந்தம் என்றார் போல் கேள்வி கேட்கிறது..
நெல்லிமரப்பள்ளிக்கூடம் தொலைந்து போன ஒரு
பள்ளியை கண்ணில் தெரியவைக்கிறது..
வெளியில் எல்லாம்பேசலாம் சிறுகதை
நம்வெளியில் விரித்தாடும் சாதிக்கொடுமைகளை சாடுகிறது..
சாவிலும்சாதியை பற்றி இருக்கும் கதையைசொல்கிறது கோடாரிக்காம்புகதை..
அசல் சிறுகதை சாதியால் வேலை இழந்த ஓர் நல்ல வேலையாளனின் கதைபேசுகிறது..
கேள்விகள் சிறுகதை சாதிக்கு முன்னும் சாதிக்கு பின்னுமாக ஓர் உள்ளத்தின் மனநிலை..
ஊசி இருக்கும்இடம் கூட.. கதையில்
ஊசி இருக்கும் இடம் கூட உயர்வு தாழ்வென்று உண்டு எனமனதை குத்துகிறது..
கண்ணி கதை முடியும்போது கண்ணீர் வரவழைக்கும்..
ஒரு பனஞ்சோலை கிராமத்தின்எழுச்சி எனும் தன்
வரலாற்று நாவலிலிருந்து ஒருபாகம் இந்தபகுதி பெயரில் தொற்றி கொண்டிருக்கும் சாத்தியப்பாடுகள் பேசுகிறது..
பஞ்சமர் நாவலில் ஒரு பகுதி குடுமபத்தில் சாதி புகுந்தவலியை இறப்பில் சொல்லும்..
கடைசியாக வல்லமைதாராயோ.. பகுதி சிறுதெய்வத்தை சாதியால் பார்ப்பதும் அவன் கதறி அழுவதும் பாடலாய் நம்காதுகளில்..
புத்தகம் முடிந்தது.. வலிகளும் வேதனைகளும் எப்போது முடியும் அவர்களுக்கு என்ற கேள்வியை முன்வைக்கிறது..
முழுவதும் சிலோன் தமிழில் இந்நூல்.. வாசிக்கவாசிக்க நாம் அவர்களாக இருந்தால் இப்படித்தான் இருந்திருப்போம் என்றநினைப்பே மனதை பதைபதைக்கிறது..
முன்னாடிநான் பார்த்த காட்சியை இதோடு ஒப்பிடுகிறேன்.. காக்கைகள் உயர்சாதி ஓணான்கள் எளியவர்கள் கொன்று போட்டாலும் வெட்டிஎறிந்தாலும் பக்கத்தில் உள்ள ஓணான்களாகிய நாம் வேடிக்கை மட்டுமே பார்க்கிறோம்..
ஈழம் என்பது வெறும் ஈரம் நிறைந்ததல்ல அது நம்சகோதரர்கள் கண்ணீர்.. சாதியும் தீண்டாமையும் வேர் பற்றி அழித்தி கொண்டிருக்கும் அவர்கள் நிலை நம்மை அடைய வெகுதூரமில்லை..
முழுவதும் சாதியம்காற்றில் கலப்பதற்குள் என்சரீரம் மடிய விரும்புகிறேன்.. அதுவரை போராடும் வல்லமைதாராயோ தமிழ் அன்னையே....
-அபிஜீ

AeroFarms (Aeroponics)

Aero Farms is on track to produce 2 million pounds of food per year in its 70,000-square-foot facility in Newark, under construction less than an hour outside of Manhattan. Their efficient operation, based on previous experience at similar but smaller facilities, can accomplish this astonishing output “while using 95% less water than field farmed-food and with yields 75 times higher per square foot annually.”
This new facility is comparable in efficiency to what is currently the world’s largest vertical farm in Japan, but nearly three times the size. Staggering its crops is part of the success behind AeroFarm’s strategy at their new and existing locations – at a given facility they are able to switch between 22 crops per year. Their all-season growth works with specialized LED lights and climate controls all without the need for sunlight or soil. 

“We use aeroponics to mist the roots of our greens with nutrients, water, and oxygen.,” explains AeroFarms. “Our aeroponic system is a closed loop system, using 95% less water than field farming, 40% less than hydroponics, and zero pesticides.”
Smart pest management and highly-detailed data feedback loops help keep the system operating at peak efficiency and provide opportunities for iterative improvement. Proximity to the Big Apple makes for lower transportation costs and a large urban market eager for fresh local produce.

After breaking ground last year, the new facility is nearing completion, becoming operational in stages along the way. “Our passion is great tasting food and sharing our harvest with the world. In Newark, New Jersey, we are growing and selling into the New York Metro area.”

Of the larger operations, AeroFarms elaborates: “There has been tremendous demand for our locally grown, delicious, produce, and we have farms in development in multiple US states and on four continents. There has never been a greater need for safe, dependable, nutritious food, and we are scaling quickly to transform agriculture around the world.”