நான் முஸ்லிம் இல்லை என்னை அவ்வாறு அழைக்க வேண்டாம்(முழுக்கட்டுரை)

தஸ்லிமா நஸ்ரின் அண்மையில் தி ஹிந்து(The Hindhu) ஆங்கில நாளிதளின் செய்தியாளர் சுவோஜித் பக்ஸியிக்கு வழங்கியிருந்த பேட்டி சர்வதேச அரங்கில் பலரது கவனத்தையும் ஈர்த்திருந்ததோடு, சர்வதேச ஊடகங்களிலும் பாரிய வாதிப் பிரதிவாதங்களைத் தோற்றுவித்து வருகின்றமையும் யாவரும் அறிந்ததே. குறித்த பேட்டியில் தஸ்லிமா நஸ்ரின், நாத்திகரான படுகொலை செய்யப்பட்ட அவிஜித் ராய் பற்றியும் பலதரப்பட்ட கருத்துக்களை முன்வைத்திருந்தார்.

தஸ்லிமா நஸ்ரின் என்பவர் யார்?
-----------------------------------------------------
தஸ்லிமா நஸ்ரின் வங்க தேசத்தைச் சேர்ந்த பெண் எழுத்தாளர்களில் ஒருவராவார். 1994ஆம் ஆண்டு முதல் தான் எழுதிய லஜ்ஜா என்ற நாவலுக்காக இஸ்லாமிய அடிப்படைவாதிகளால் தொடர்ந்தேர்ச்சையான அச்சுறுத்தளுக்காளாகி வருகிறார். லஜ்ஜா என்பதன் தமிழ் பதம் அவமானம் என்பதாகும். இந்நூலில் இஸ்லாமிய ஷரீஆவுக்கு முரணான பல விடயங்களை குறிப்பிட்டு எழுதியிருந்தமையே இவ்வச்சுறுத்தலுக்கான முக்கிய காரணமாக கருதப்படுகிறது. இதனால் தனது குடியுரிமையை இழந்து சொந்த தேசத்தை விட்டு நாடுகடத்தப்பட்டார். குறிப்பிட்ட 20 வருடங்களில் இந்தியா, அமெரிக்கா, ஐரோப்பா உள்ளிட்ட நாடுகளில் குடிபெயர்ந்து வாழ்ந்து வருகிறார். வங்க தேசத்தின் இஸ்லாமிய பெண் சமூகத்தைச் சேர்ந்த பெண் எழுத்தாளரான தஸ்லிமா நஸ்ரின் இஸ்லாத்துக்கு மாற்றமான இழிநிலை கருத்துக்களை தனது நூலில் குறிப்பிட்டு எழுதியமையாலேயே இந்த நிலைக்கு ஆளாக்கப்பட்டுள்ளார்.

எழுத்தாளர் அவிஜித் ராய் என்பவர் யார்?
--------------------------------------------------------------
இவரும் தஸ்லிமா நஸ்ரினைப் போன்று வங்கதேச எழுத்தாளரே. கடந்த பெப்ரவரி மாதம் தனது சொந்த நாட்டில் நடைபெற்ற புத்தகக் கண்காட்சியொன்றுக்கு சென்ற வேளை இனம் தெரியாத குறிப்பிட்ட குழுவினரால் படுகொலை செய்யப்பட்டார். இவரும் இஸ்லாத்துக்கு முரணான கருத்துக்களை தெரிவித்து வந்த நிலையிலேயே இவ்வாறு சுட்டுக் கொள்ளப்பட்டிருந்தார்.

எழுத்தாளர் அவிஜித் ராய் 'இஸ்லாமியர்கள் தீவிரவாதம் மிக்கவர்கள்' என்ற ஒற்றைக் கோட்பாட்டில் தனது நாத்திக கருத்துக்களை தொடர்ந்தேர்ச்சையாக தனது வலைப்பூவில் எழுதி வந்தவர் என்பதோடு நாத்திகர்களின் எழுத்துக்களை பெரும்பாலான பத்திரிகைகள் புறக்கணிப்பதைத் தொடர்ந்து இவர் முக்த்- மோனா என்ற வலைப் பூவை ஏற்படுத்தினார். அதில் அனைத்து மதம் உட்பட, குறிப்பாக இஸ்லாம் மார்கத்தின் மத கோட்பாடுகள் குறித்து பல்வேறு பட்ட கேள்விகளை எழுப்பினார். அந்த வலைத்தளத்தில் பதிலளிக்கவும் இடம் அமைத்துக் கொடுக்கப்பட்டிருந்தது. அதில் அளிக்கப்பட்ட சகல பதில்களையும் ஒன்றினைத்து புத்தகங்களாகவும் வெளியிட்டிருந்தார்.

அவிஜித் ராய் ஒரு அறிவியல் எழுத்தாளர், சிந்தனையாளர், நாத்திகவாதி மற்றும் பகுத்தறிவை மாத்திரம் கொண்ட சிந்தனைகளைக் கொண்டவராக அறிப்பட்டிருந்தார். அவிஜித் ராய் அனைத்து விடயங்களையும் விவாதங்கள் மற்றும் அணுகுமுறையுடனும் தீர்வுகாண முற்பட்டார்.
இவரது படுகொலையை அடுத்தே இவர் பற்றிய அதிக பட்ச கருத்துக்களை தஸ்லிமா நஸ்ரின் தெரித்திருந்திருந்தார்.

வங்கதேசம் மொழி அடிப்படையான நாடா அல்லது மத அடிப்படையிலான நாடா?
-----------------------------------------------------------------
தஸ்லிமா நஸ்ரின் தி ஹிந்து (The Hindhu) ஆங்கில நாளிதளின் செய்தியாளர் சுவோஜித் பக்ஸியிக்கு வழங்கியிருந்த பேட்டியில் பல்வேறு பட்ட கருத்துக்களை தெரிவித்திருந்தார். 1980 ஆம் ஆண்டு காலப்பகுதியில் ஜெனரல் ஹூஸைன் முஹமது எர்ஷத் தலைமையிலான ஆட்சியின் போது வங்க தேசத்தை இஸ்லாமிய நாடாக பிரகடனம் செய்வதற்காக மத சார்பற்ற அரசியலமைப்பு சட்டம் கைவிடப்பட்டது.

தொடர்ந்து இஸ்லாமிய கலாசாரத்துக்கு மக்கள் தங்களை முழுமையாக மாற்றம் செய்து கொண்டிருந்தனர். அரசியலமைப்பு சட்டம் கைவிடப்பட முன் பெண்கள் புர்கா அணிவது அரிதாகவே இருந்தது. அந்த சமூகத்தின் சூழ்நிலை இப்போது முழுமையாக மாற்றமடைந்து விட்டது. பெண்கள் புர்கா அணிவதை அவர்கள் அவர்களுக்குப் பாதுகாப்பானதாகவே கருதுகிறார்கள்.

தஸ்லிமா நஸ்ரின் இந்த யாப்பு மாற்ற விடயத்தில் தெரிவித்த கருத்தின் பிரகாரம், அப்போது நான் எழுதிய நாத்திக சிந்தனைக் கருத்துக்கள் பத்திரிகைகளில் பிரபல்யமாக வெளியிடப்பட்டன. இப்போது அந்த நிலை இல்லை. புறக்கணிப்பு நிலையே மிஞ்சியிருக்கிறது. கருத்துச் சுதந்திரம் என்பது இப்போது அந்நிய சொல்லாகி விட்டது எனக் குறிப்பிட்ட பேட்டியில் தெரிவித்துள்ளார்.

மட்டுமன்றி, 1994 இல் தான் வங்க தேசத்தை விட்டு வெளியேற்றப்பட்ட போது ஒட்டு மொத்த சமூகமும் அமைதியாக இருந்தது. அப்போதே அவர்கள் குரல் எழுப்பியிருந்தால் இப்போது அவிஜித் ராய் போன்ற எழுத்தாளரை நாம் இழந்திருக்க மாட்டோம் எனவும் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

வங்கதேசம் மத ரீதியான நாடா மொழி ரீதியான நாடா என்பதுதான் இப்போதைய பிரச்சினை. 1952 வரை வங்காள இஸ்லாமியர்கள், கிறிஸ்தவர்கள், இந்துக்கள், புத்த மதத்தினர் என அனைவரது விருப்பமும் தங்களது மொழி வங்காளமாக இருக்க வேண்டும் என்பதுதானே தவிர, உருது மொழிக்கு விருப்பம் கொள்ளவில்லை. பாகிஸ்தான் இராணுவத்துடன் சேர்ந்து எங்களது சுதந்திரத்துக்கு முட்டுக்கட்டையிட்டவர்களே தற்போது வங்கதேசத்தை இஸ்லாமியமயமாக்குகின்றனர். மதசார்பற்ற கல்வியே இந்த சமூகத்திற்கு தேவையே தவிர மதரஸாக்களின் போதனைகள் அல்ல. மதபிரிவினைவாதிகளின் இருப்பிடமாக வங்கதேசம் மாறுவதை நாம் ஒரு போதும் அனுமதிக்கக்கூடாது என்றார்.
உண்மையில் சொல்லப் போனால் மதரீதியான போதணைகளே மனிதனை இன்று வளப்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறது. சீரான பாதையில் வழி நடாத்திக் கொண்டிருக்கிறது. இதில் மாற்றுக் கருத்தாடல்களுக்கு இடமில்லை. 1400 வருடங்களுக்கு முன்பே அல்குர்ஆனில் தெட்டத் தெளிவாக குறிப்பிடப்பட்டுள்ள பல விடயங்கள் இன்றைக்கு படிப்படியாக கண்டு பிடிக்கப்பட்டு அல்குர்ஆன் கூறியுள்ள விடயங்கள் அத்தனையும் உண்மை என்பதை நிரூபணம் செய்யும் வகையில் அமைந்திருக்கிறது. அதற்கு ஏகப்பட்ட அத்தாட்சிகளும் சான்றுகளும் இவ்வுலகில் பரந்Nது கிடக்கின்றன.

நான் ஒரு முஸ்லிம் இல்லை
---------------------------------------------------
தஸ்லிமா நஸ்ரின் வங்க தேசத்தின் இஸ்லாமிய பெண் சமூகத்தைச் சேர்ந்த எழுத்தாளர்களில் ஒருவராவார். தஸ்லிமா நஸ்ரினின் எழுத்துக்களில் இஸ்லாம் மார்க்கம் மேற்கத்திய சிந்தனையுடன் அமைந்திருப்பதாகவே பார்க்கப்படுகிறது. இது குறித்து தி ஹிந்து பத்திரிகையின் செய்தியாளர், உங்களுடைய எழத்துக்களில் இஸ்லாமியம் மேற்கத்திய சிந்தனை அடிப்படையில் இருப்பதாகவே பார்க்கப்படுகிறதே? இதற்காக மேற்கத்திய நாடுகள் உங்களுக்கு அழுத்தம் தருகிறதா என வினாத் தொடுத்தார்.

அதற்கு தஸ்லிமா நஸ்ரின் பின்வருமாறே பதிலளித்தார்.
இஸ்லாமியர்களுக்கு சுயசிந்தனை இருக்கக் கூடாதா? இஸ்லாமியத்தை அந்த மதத்தைச் சேர்ந்தவர்களே எதிர்க்கக் கூடாதா? மதத்தை விமர்சனம் செய்வதற்கு முஸ்லிம் அல்லாத அறிவு ஜீவிகள்தான் தகுதி படைத்தவர்களா? இதுவே முஸ்லிம்களுக்கு எதிரான ஒரு கூற்று என பதிலளித்துள்ளார்.
நான் அனைத்து மதங்களையும் எதிர்க்கிறேன். குஜராத்தில் இஸ்லாமியர்கள் கொள்ளப்பட்ட போதும் எதிர்த்தேன். இந்து மத சாமியார்களையும் எதிர்த்தேன். வங்கதேசத்தில் இந்துக்கள் மீது அடக்குமுறை நடந்த போதும் எதிர்த்தேன். கிறிஸ்தவர்கள் மீது பாகிஸ்தானில் தாக்குதல் நடாத்தப்பட்ட போதும் எதிர்த்தேன். 'பீகே', 'வாட்டர்', 'தி லாஸ்ட் டெம்டேஷன் ஆஃப் க்ரைஸ்ட்' போன்ற படங்களின் எதிர்ப்பையும் எதிர்த்தேன்.

அரசுதான் அடிப்படைவாதத்தை வலுப்படுத்துகிறது. மத வெறியர்கள் மீது நடவடிக்கை எடுக்காமல் என் மீது நடவடிக்கை எடுக்கிறது. அரசுதான் வீணாக என் மீது குறி வைக்கிறது என்று தஸ்லிமா நஸ்ரின் குறித்த பேட்டியில் இவற்றை தனது கருத்தாக முன்வைத்துள்ளார். மேலும், என்னை முஸ்லிம் என்று அழைக்காதீர்கள். நான் ஒரு முஸ்லிம் இல்லை. நான் ஒரு நாத்திகர் என்று குறிப்பிட்டுள்ளார்.

இஸ்லாமிய தீவிரவாதிகளை நியாயப்படுத்தினால் வங்கதேசம் மிகப்பெரிய அழிவை சந்திக்கும். இப்போது இருக்கும் நிலையில், இந்தப் பிரச்சினை தீரப் போவதாகத் தெரியவில்லை. எதிர்காலத்திலும் மென்மேலும் அதிகரிக்கும் என்றே தோன்றுகிறது எனத் தெரிவித்துள்ளார்.

எது எவ்வாறாயினும் தஸ்லிமா நஸ்ரின் எழுதிய லஜ்ஜா என்ற நாவல் இன்றும் கூட பல்வேறுபட்ட அதிர்வலைகளைத் தோற்றுவித்த வண்ணமே உள்ளது. அவரது எழுத்துக்கள் ஷரீஆவுக்குப் பொறுத்தமற்றதொன்றாகவே பார்க்கப்படுகிறது. லஜ்ஜா என்ற நாவல் பங்களாதேஷிலும், அதைத் தொடர்ந்து இலங்கையிலும் தடை செய்யப்பட்டது. இலங்கையின் பெண்ணிலைவாதி குமாரி ஜெயவர்தன இந்நாவலின் தடை நீக்கப்பட வேண்டும் என தெரிவித்திருந்தமையும் இங்கு சுட்டிக் காட்டத்தக்க ஒன்றாகும்.

இந்நாவலின் வருகையைத் தொடர்ந்து தஸ்லிமா நஸ்ரின் கொலை அச்சுறுத்தலுக்குள்ளாக்கப்பட்டார். இதைத் தொடர்ந்து சல்மான் ருஷ்டி, சுமித்சக்கரவத்தி, குந்தர் கிராஸ், முல்க்ராஜ் ஆனந்த், மரியா வர்கஸ் லோஸா போன்றோர் தஸ்லிமா நஸ்ரினுக்கு ஆதரவாகக் குரல் கொடுத்தனர். இவர்கள் தஸ்லிமா நஸ்ரினுக்கெதிரான கொலை மிரட்டலைக் கண்டித்த போதிலும் ஆஸ்கர் அலி என்ஜினியர் போன்ற இடதுசாரி இஸ்லாமியக் கோட்பாளர்கள், படைப்பாளி எனும் அளவில் தஸ்லிமாவின் இந்நாவல் குறித்த விமர்சனப் பார்வையை நிராகரிக்கவே செய்கிறார்கள்.

.
நசார் இஜாஸ்
27.03.2015

மூன்று தலைகள்! | Three Heads - ஜென் கதைகள் .....

மாமன்னர் அசோகர் குடிமைப் பணிகளைப் பார்வையிட்டு அரண்மனை திரும்பிக் கொண்டிருந்தார். போரே வேண்டாம்… போரே மன்னனின் தொழில் என்றிருந்த அவர் புத்தரின் பாதையில் அன்பு வழி போதும் என மனதளவில் மாற்றம் அடைந்திருந்த நேரம்!

இப்போது அவருக்கு எதிரில் வந்து கொண்டிருந்த ஒரு வயோதிக துறவியும் அவரது சீடர்களும் மன்னருக்கு வழிவிட்டு ஒதுங்கி நின்றனர்.

அசோகரின் பார்வை ஒதுங்கி நின்ற துறவி மீது பட்டது. உடனே தமது ரதத்தை நிறுத்திவிட்டு இறங்கிச் சென்று புத்த பிக்ஷுவின் காலில் நெடுஞ்சாண்கிடையாக விழுந்தார். அவரது முடி துறவியின் காலில் பட்டது.

ஒரு புன்னகையுடன் துறவி தமது கைகளை உயர்த்தி மன்னனை ஆசீர்வதித்தார். இதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த அமைச்சருக்கு ஒரே சங்கடம்.

‘எத்தனை பெரிய ராஜ்ஜியத்தின் அதிபதி… உலகமே வியக்கும் ஒரு பேரரசன் போயும் போயும் இந்த பரதேசியின் காலில் விழுந்து, முடியை வேறு காலில் பட வைத்துவிட்டாரே!’ என்ற நினைத்து உள்ளுக்குள் கொஞ்சம் கோபமும் எரிச்சலும் அடைந்தார்.

அரண்மனை சென்றதுமே அசோகரிடம் தனது வருத்தத்தை வெளிப்படுத்தினார். அமைச்சரின் பேச்சைக் கேட்ட மன்னர் சிரித்தார். ஆனால் அமைச்சரின் கேள்விக்குப் பதிலளிக்கவில்லை. அவரிடமிருந்து ஒரு விசித்திர உத்தரவு வந்தது அமைச்சருக்கு.

“மந்திரியாரே… ஓர் ஆட்டுத் தலை, ஒரு புலித்தலை, ஒரு மனிதத் தலை மூன்றும் எனக்கு உடனே வேண்டும். ஏற்பாடு செய்யுங்கள்” என்றார் மன்னர்.

நாம் சொன்னதென்ன…. இவர் உத்தரவென்ன…. என்ற திகைப்புடன் கட்டளையை சிரமேற்கொண்டு ஏவலாட்களை நாடெங்கும் அனுப்பினார்.

ஆட்டுத் தலைக்கு அதிகம் கஷ்டப்படவில்லை. கறிக்கடையில் கிடைத்துவிட்டது

புலித்தலைக்கு ரொம்பவே அலைய வேண்டி வந்தது. கடைசியில் ஒரு வேட்டைக்காரனிடம் அது கிடைத்தது.

ஆனால் மனிதத் தலை? உயிரோடிருப்பவனை வெட்டி தலையை எடுத்தால் அது கொலை… என்ன செய்யலாம் என யோசித்தபோது, வழியில் ஒரு சுடுகாடு தென்பட்டது. அங்கே புதைக்கக் கொண்டுவந்த ஒரு பிணத்தில் தலையை எடுத்துக் கொண்டனர்.

மன்னரிடம் கொண்டு போனார்கள். மூன்று தலைகளையும் பார்த்த அசோக மன்னர் தன் அமைச்சரிடம், “சரி, இம்மூன்றையும் சந்தையில் விற்று பொருளாக்கி வாருங்கள்,” என்றார்.

மன்னரின் கட்டளைப்படி சந்தைக்குச் சென்றவர்களுக்கு ஆட்டுத்தலையை விற்பதில் எந்த சிக்கலும் இல்லை. பதிலுக்கு பண்டமும் கிடைத்தது.

புலியின் தலையை வாங்க யாரும் முன் வரவில்லை. பலரும் அதை வேடிக்கைதான் பார்த்தார்கள். கடைசியில் ஒரு பணக்காரர் தன் வேட்டை மாளிகையை அலங்கரிக்க அதை நல்ல விலை கொடுத்து வாங்கிக் கொண்டார்.

இப்போது மனிதத் தலைதான் மிச்சமிருந்தது. அதைப் பார்க்கவே யாரும் விரும்பவில்லை. அருவருத்து ஓடினர். வேறு வழியின்றி மனிதத் தலையுடன் அரண்மனைக்கே திரும்பினர் ஏவலாட்கள்.

மன்னரிடம் போய், விவரத்தைச் சொன்னார் அமைச்சர்.

“அப்படியா… சரி, யாரிடமாவது இலவசமாகக் கொடுத்துவிட்டு வந்துவிடுங்கள்”, என்றார் மன்னர்.

ஒரு நாளெல்லாம் அலைந்தும் இலவசமாகக் கூட அதனை பெற்றுக் கொள்ள யாருமே முன் வரவில்லை.

விஷயத்தைக் கேட்ட அசோக மன்னர் புன்சிரிப்புடன் இப்படிக் கூறினார்:

“மந்திரியாரே… நீங்கள் தெரிந்து கொண்டது என்ன?” என்றார்.

அமைச்சர் மவுனம் காத்தார்.

“மனிதனின் உயிர் போய்விட்டால் இந்த உடம்புக்கு மரியாதை ஏது? சக மனிதன்தானே… வாங்கி வைத்துக் கொள்ளலாம் அல்லவா… ஆனால் நடை முறையில் இலவசமாகக் கொடுத்தாலும் அருவருத்து ஓடுகிறார்கள்… இதை யாரும் தொடக்கூட மாட்டார்கள்.

இருந்தும் இந்த உடம்பு உயிரும் துடிப்புமாக உள்ளபோது என்ன ஆட்டம் ஆடுகிறது! செத்த பின்பு நமக்கு மதிப்பில்லை என்பது நமக்குத் தெரியும். ஆனால், உடலில் உயிர் இருக்கும்போது. தம்மிடம் எதுவும் இல்லை என்றுணர்ந்தவர்கள்தான் ஞானிகள். அத்தகைய ஞானிகளை விழுந்து வணங்குவதே ஞானத்தைப் பெறும் முதல் வழி..!” என்றார்.

அமைச்சர் தலை கவிழ்ந்து நின்றார்
பேரா.எச்.முஜீப் ரஹ்மான்

ஒரு பெண் ஆணுக்காகக் காத்திருக்கிறாள்.

"இரண்டாயிரம் ஆண்டுகள் கடந்தும் 
எங்காவது ஒரு பெண்
தன்னுடைய ஆணைத் தொலைத்துவிட்டுத் தேடிக்கொண்டிருக்கிறாள்.

எங்காவது ஒரு பெண்
தன்னுடைய ஆணைத் தேடித்
தூது அனுப்பிக் கொண்டிருக்கிறாள் .

எங்காவது ஒரு பெண்
தன்னுடைய ஆணுக்காகக் காத்திருக்கிறாள்."
- சக்தி ஜோதி

Vascular factors in Alzheimer’s disease

The vascular factor in Alzheimer’s disease (AD), affecting its development and progression, is one of the most urgent problems of modern neuroangiology. The research investigates the characteristics of cerebral angioarchitectonics identified at different stages of AD. The research included 106 patients: 1) The Test Group—47 patients suffering from various stages of AD; 2) The Control Group—59 patients suffering from the most common lesions of the brain accompanied by neurodegenerative changes, the development of dementia and cognitive impairment, but not having AD. All the patients underwent: the testing of cognitive functions (MMSE), the determination of severity of dementia (CDR) and AD stages (TDR), computed tomography (CT), magnetic resonance imaging (MRI), scintigraphy of the brain (SG), rheoencephalography (REG), and cerebral multigated angiography (MUGA). Patients with AD different stages showed the following changes in angioarchitectonics and microcirculation: Absence of pronounced atherosclerotic lesions of intracranial vessels, reduction of the capillary bed in the temporal and temporo-parietal regions, development of multiple arteriovenous shunts in the same areas, early venous discharge, abnormal expansion of venous trunks that receive blood from arteriovenous shunts, venous congestion at the border of the frontal and parietal region, increased looping of intracranial arteries. Control Group patients had no combination of the abovementioned changes. These vascular changes are specific for AD and are in fact the vascular factor of this disease; they may also be called dyscirculatory angiopathy of Alzheimer’s type (DAAT). Patients suffering from other diseases that are accompanied by neurodegenerative changes in the brain, dementia and cognitive impairment do not have them.

Full Paper Link:
http://www.scirp.org/journal/PaperInformation.aspx…

புத்திரகாமேட்டிஸ்வரர் –

“குழலினிது யாழினிது என்பர் தம்மக்கள் மழலைச் சொல் கேளாதவர்” என்றார் நம் சைவ வள்ளுவப் பெருந்தகை. பணம், பொருள், சுற்றம் என எல்லாம் இருந்தாலும் மழலைக்காக வருத்தம் கொள்பவர்கள் ஏறாளம்.அந்தக்குறையைநீக்கஈசன்குடிகொண்டிருக்கும் அவதார ஊரைப் பற்றியும், புத்திரகாமேட்டிஸ்வரர் பற்றியும் படித்து அருள் பெருவோம்

குழந்தை இல்லாதோரின் தோஷம் நீக்கும் புத்திரகாமேட்டீஸ்வரர் ஆரணியில் அருள் பாலிக்கிறார்.

தல வரலாறு -

தசரத சக்கரவர்த்திக்கு, நீண்ட நாட்களாக குழந்தை பாக்கியம் இல்லை. குழந்தைப்பேறு உண்டாக குல குரு வசிஷ்டரிடம்ஆலோசனை கேட்டார்.
“குருவே எனக்கு வாரிசு எதுவும் பிறக்கவில்லை. அதனால் பெருமாளிடம் வேண்டலாமென நினைக்கின்றேன். நீங்கள் ஆலோசனை சொல்ல வேண்டும்” என்றார் தசரதர்.

“அட மூடனே, குழந்தை பிறக்க வேண்டும் என்பது சாதாரண விசயமா. விஷ்னுவை வணங்குவதனால் உனக்கு குழந்தை பேரு கிடைக்க வாய்ப்பில்லை. பக்தர்களுக்கு துன்பமென்றால் ஓடிவரும் ஈசனை வணங்கு. பாற்கடலில் பள்ளி்க் கொண்டிருக்கும் விஷ்னுவையே உனக்கு சிவன் குழந்தையாக வரச் சொல்லிக் கட்டளையிடுவார்” என உலகை காத்தருளும் சிவனை வழிபட அந்த பாக்கியம் கிடைக்குமென்றார்.

அதன்படி தசரதர், மகா சக்திப் பொருந்திய சிவலிங்கத்தினைப் பிரதிஷ்டை செய்து, ரிஷ்ய சிருங்க மகரிஷியின் தலைமையில் புத்திர காமேஷ்டி யாகம் நடத்தி சிவனை வழிபட்டார். தசரதனின் நான்கு மனைவிகளும், மக்களும் விரதமிருந்து புத்திர பாக்கியம் கிடைக்க சிவனிடம் வேண்டினார்கள்.
பக்தர்களின் வேண்டுதல்களை உடனே நிறைவேற்றிடும் சிவன், தசரதனுகக்கு அருள் செய்தார். அதுவும் தன்னுடைய படைகளின் தளபதியான விஷ்னுவை ராமான பிறக்க கட்டளையிட்டார்.இதன் பின், அவர் ராமர், பரதன், லட்சுமணன், சத்ருக்கனன் என நான்கு பிள்ளைகளைப் பெற்றார் தசரதன். சிவனுக்கு “புத்திரகாமேட்டீஸ்வரர்’ என்று பெயர் சூட்டினார். இந்த நிகழ்வின் அடிப்படையில் இங்கு கோயில் எழுப்பப்பட்டுள்ளது.

தசரதர் சன்னதி –

ஜமதக்னி மகரிஷியின் கமண்டலத்தில் இருந்து கொட்டிய தீர்த்தம் நதியாக பெருக்கெடுத்தது. கமண்டல நதி எனப்பட்ட, இத் தீர்த்தக் கரையில் அமைந்த கோயில் இது. கோயில் எதிரே இந்த நதி வடக்கில் இருந்து கிழக்காக திரும்பி சுழித்துக் கொண்டு ஓடுகிறது. மழைக்காலங்களில் இந் நதியில் தண்ணீர் அதிகமாக ஓடும்.புத்திரகாமேட்டீஸ்வரர், ஒன்பது தலை நாகத்தின் கீழ் காட்சியளிக்கிறார். பவுர்ணமியன்று இவருக்கு விசேஷ பூஜை நடக்கும். அன்று, சுவாமி புறப்பாடும் உண்டு. அம்பாள் பெரிய நாயகிக்கு கொடி மரத்துடன் கூடிய சன்னதி உள்ளது.யிலுக்கு வெளியில் தசரதர் சன்னதி இருக்கிறது.இவர் சக்கரவர்த்தியாக இல்லாமல், யாகம் நடத்தியபோது இருந்த அமைப்பில் முனிவர் போல காட்சியளிப்பது வித்தியாசமான தரிசனம். கைகளில் ருத்ராட்ச மாலை, கமண்டலம் வைத்திருக்கிறார்.

குழந்தை பாக்கிய வழிபாடு -

குழந்தை வேண்டி புத்திரகாமேட்டீஸ்வரரை வணங்குபவர்கள், ஏழு திங்கள்கிழமைகள் விரதமிருக்க வேண்டும். விரதம் துவங்கும் நாளன்று மதியம் ஒரு குழந்தைக்கு நெய்ச்சோறோ, தயிர்ச்சாதமோ, கறிவகைகளுடன் சாதமோ அவரவர் தகுதிக்கேற்ப கொடுத்து, பிறகு தாங்கள் சாப்பிட வேண்டும். இரண்டாம் வாரத்தில் 2 குழந்தைகள், மூன்றாம் வாரத்தில் 3 என்ற அடிப்படையில், ஆறாவது திங்களன்று ஆறு குழந்தைகளுக்கு அன்னம் பரிமாற வேண்டும்.

ஏழாவது திங்களில் புத்திர காமேட்டீஸ்வரருக்கு செவ்வரளி மற்றும் பவள மல்லி மாலை (கோயிலில் இந்த மாலை கிடைக்கும்) அணிவித்து, மிளகு சேர்த்த வெண்பொங்கல் நைவேத்யம் செய்து வணங்க வேண்டும். ஆனி பவுர்ணமியன்று கோயில் சார்பில் நடக்கும் புத்திர காமேஷ்டி யாகத்திலும் கலந்து கொள்ளலாம்.புத்திர தோஷம், நாக தோஷம் நீங்க கோயில் வளாகத்திலுள்ள வேம்பு, ஆலமரத்தடியில் தங்கள் நட்சத்திர நாளில் நாக பிரதிஷ்டை செய்து வேண்டி கொள்ளலாம்.

முதலும் முடிவும் -

கமண்டல நதிக்கரையில் வடக்கு நோக்கி விநாயகரும், எதிரே ஆஞ்சநேயரும் உள்ளனர். ஒரு செயலைத் துவங்கும்போது, இந்த விநாயகரை வணங்கி துவங்குகின்றனர். அச்செயல் சிறப்பாக முடிந்ததும் ஆஞ்சநேயருக்கு நன்றி சொல்கின்றனர். ஆஞ்சநேயர் சிலையில் சங்கு, சக்கரம் உள்ளது.

திருவிழா –

ஆடி சுவாதியில் லட்ச தீபம், நவராத்திரி, சிவராத்திரி.

இருப்பிடம் -

திருவண்ணா மலையில் இருந்து 58 கி.மீ., தூரத்தில் ஆரணி உள்ளது (வேலூரில் இருந்து 41 கி.மீ.,). பஸ் ஸ்டாண்டில் இருந்து 2 கி.மீ., சென்றால் கோயிலை அடையலாம். ஆட்டோ உண்டு.

திறக்கும் நேரம் -

காலை 7- 11 மணி, மாலை 4.30- இரவு 7.30 மணி.

வியாழன்- சாயிநாதர் அருள பெற உகந்த நாள்

The perceptual system uses at least two strategies to recognize words:

 
1) A word outline or 'mask'
2) The letters of the word.

As these are used together they are a kind of mix between the two. We see this demonstrated when reading sentences with numerous errors ~ we read over the errors.

I came across the secret when trying to program a computer, an old green screen computer programming in Basic. An error message kept popping up and as I knew what the error was I dismissed it very quickly.

But then I started to wonder what a strange word in the error message was: bdbdosbb.bds or something like that.

So the next time it came up I looked for it and could not find it. But then I saw it. The word was 'bdos' but just above it was another word, a file name. I don't recall the name of the file now but it was in the 8.3 format, eight letters, dot, three letters.

Part of my dyslexia, it seems, takes the mask from one word and the letters from another word and puts them together, resulting in this strange combination that I must have seen 100 times a day over months.

With that key I then went on to discover correlations to other errors in my dyslexia and why masking the lines above and below the one you are reading works so well for dyslexics (this is a common method).

At least one form of dyslexia, then, occurs when the mask or word template, the 'holistic' image and the letters are merged from different words.

மரியாதைக்குரிய ஆய்வறிஞர் பேராசிரியர் சி.கோவிந்தராசனார்

மங்கலாதேவி கோவிலையும் கண்ணகியின் பயண வழித்தடத்தையும் கண்டறிந்தவர் :

சிலப்பதிகாரம் என்பது கற்பனைக் கதையல்ல, வரலாற்று நிகழ்வு என்பதனை உலகிற்கு உணர்த்தியவர், மரியாதைக்குரிய ஆய்வறிஞர் பேராசிரியர் சி.கோவிந்தராசனார் அவர்கள்.
குன்றக்குரவை என்னும் காதையுள், கண்ணகி மலைமேல், வேங்கை மர நிழலில் நின்று தெய்வமான இடத்தினையும், அவ்விடத்தில் சேரன் செங்குட்டுவன் அமைத்த பத்தினிக் கோட்டம் என்னும் கண்ணகிக் கோயிலையும் கண்டுபிடித்து உலகிற்கு அறிவித்த பெருமைக்கு உரியவர், சி.கோவிந்தராசனார்.
1945 ஆம் தொடங்கிய பயணம் 1963 ஆம் ஆண்டு நவம்பர் 17 ஆம் நாள் மலையினுள் மறைந்து கிடந்த கோயிலைக் காணும் அந்த இனிய நிகழ்வில் நெகிழ்ந்துள்ளார்.
கடந்த 2012 டிசம்பரில் குடியரசு தலைவர் பிரணாப் முகர்ஜி தொல்காப்பியர் விருது வழங்கி சிறப்பித்தார்.
கண்ணகி கோட்டத்தைக் கண்டுபிடித்தது எவ்வாறு? என்பது குறித்து தினமணி நாளிதழுக்கு திரு.கோவிந்தராசனார் அளித்த பேட்டி..
’’சிலப்பதிகாரத்தை முழுமையாகப் படித்தேன். அதில் எல்லாம் தெளிவாக கூறப்பட்டுள்ளது. சோழ நாட்டின் தலைநகரமான பூம்புகாரில் இருந்து கோவலனும் கண்ணகியும் நடந்து சென்ற பாதையாக அதில் கூறப்பட்டுள்ள இடங்களுக்கெல்லாம் நடந்தே சென்றேன். மதுரையில் கண்ணகி பாண்டிய மன்னனிடம் நீதி கேட்டு அது கிடைக்காததால் நகரை எரித்துவிட்டு தலைவிரி கோலமாய் மேற்கு நோக்கிச் செல்கிறாள். சேர நாட்டின் மலைப் பகுதியான முருகவேல் குன்றத்துக்கு (இன்றைய மங்களதேவி மலை) சென்று அங்கு வானுலகில் இருந்து ரதத்தில் வந்திறங்கிய கோவலனுடன் இணைந்து கண்ணகி விண்ணுலகம் சென்றதாக சிலப்பதிகாரம் கூறுகிறது.
கண்ணகி நடந்து சென்றதாக கூறப்பட்ட பாதை வழியாக நானும் இரவு, பகல் பாராமல் நடந்தேன். மதுரையில் இருந்து 90 மைல் தொலைவில் உள்ள மங்களதேவி மலையை அடைந்தேன். 40 மைல் சுற்றளவில் கண்ணகி கோட்டத்தை தேடி அலைந்தேன். இறுதியில் அந்த கோட்டத்தைக் கண்டுபிடித்தேன்.’’
கண்ணகி கோட்டத்திற்கு அப்படி என்ன சிறப்பு?
’’வானுலகில் இருந்து ரதத்தில் இறங்கி வந்த கோவலனுடன் கண்ணகியும் விண்ணுலகம் சென்றதை நேரில் கண்ட மலைவாழ் மக்கள் அந்த செய்தியை மன்னன் சேரன் செங்குட்டுவனிடம் கூறுகிறார்கள். மன்னனின் மனைவி அந்த இடத்தில் பத்தினித் தெய்வமான கண்ணகிக்கு ஒரு கோயில் கட்ட வேண்டும் என எண்ணுகிறாள். அதன் பின்பு வடபுலத்து அரசர்களை வெற்றி கண்டு இமயமலையில் கல்லெடுத்து அதை கங்கையில் நீராட்டி தலைச்சுமையாக இங்கு கொண்டு வந்து அந்தக் கல்லில் கண்ணகிக்கு சிலை வடித்து முருகவேல் குன்றத்தில் நிறுவி நாள்தோறும் வழிபாடும், விழாக்களும் நடத்தி வந்தான் மன்னன். அத்தகைய சிறப்பு மிக்க கண்ணகி கோட்டம் சுமார் இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு கட்டப்பட்டதாக குறிப்புகள் உள்ளன.’’
அது கண்ணகி கோட்டம்தான் என்பதை எப்படி உறுதி செய்தீர்கள்?
’’மண்டிக்கிடந்த புதருக்குள் சிறிய கோட்டைச் சுவர் போன்ற கல் கட்டடத்திற்குள் கண்ணகி சிலை இருந்தது. அந்த கற்களில் தமிழ் வட்டெழுத்தும், முற்கால பாண்டியர் காலத்து தமிழ் எழுத்துகளும் காணப்பட்டன. அங்கு சிலப்பதிகாரத்தில் கூறப்பட்டுள்ள பழங்கால மலைவாழ் மக்கள் மட்டும் இல்லையே தவிர, எஞ்சிய வன விலங்குகள், இயற்கை காட்சிகள், வேங்கை மரங்கள் என அத்தனை அடையாளங்களும் ஒருங்கே காணப்பட்டன.
மேலும், அங்கிருந்த கண்ணகி சிலை, இமயமலை கல்லில் செதுக்கப்பட்டது என்பதால், அந்த கல்லை ஆய்வுக்கு உட்படுத்தினேன். அது மாதிரியான கல் அருகில் உள்ள மலைகளிலோ அல்லது தமிழ்நாட்டில் உள்ள மலைகளிலோ இல்லை. இறுதியில் இமயமலை கல்லுடன் ஒப்பிட்டுப் பார்த்து உறுதி செய்தேன். தலையில் சுமந்து வரும் எடையளவில் இருந்த கல்லில் செதுக்கப்பட்டுள்ளது கண்ணகி சிலை. அந்தச் சிலையைப் பாதுகாக்கும் வகையில் எனது வீட்டில் வைத்திருந்தேன். தகவலை அறிந்த அப்போதைய தமிழக முதல்வர் மு. கருணாநிதி என்னை அழைத்து கண்ணகி சிலையைக் கேட்டார். அவர் கேட்டபடி அரசிடம் ஒப்படைத்து விட்டேன்.
தமிழர்களின் வரலாற்றை செப்பம் செய்ய வேண்டும் என்ற நோக்கில் 50 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் கண்ணகி கோட்டம் கண்டேன். அதற்காக உழைத்தேன். பேர், புகழ், பதவி, பட்டம், விருது வரும் என நினைத்ததில்லை; ஆனால் அதெல்லாம்தான் இப்போது நடக்கிறது.’’
தஞ்சாவூர் கரந்தட்டான்குடியில் ஒரு சாதாரண ஓட்டு வீட்டில் வசித்து வரும் சி.கோவிந்தராசனார் அவர்களுக்கு தற்போது வயது 94.

கண்ணகி அம்மன் என்ற வலைபக்கத்தில் இருந்த பதிவு

An Overview of Solid Waste Management in the Ja-Ela Area

1. Introduction

1.1 About this survey

The aim of this survey is to describe the various aspects of solid waste and its management in the Ja-Ela Divisional Secretary (DS) division, and to investigate the possibility of a participative community project in waste-management under the Integrated Resources Management Programme in Wetlands (IRMP).

1.2 IRMP

IRMP is a five-year project of the Central Environmental Authority (CEA), which currently operates in the wetland area of Muthurajawela Marsh and Negombo Lagoon. It aims to develop a workable model for participative and integrated management of wetlands in Sri Lanka. Activities are first run as pilot projects, to see whether they work and how they can best be implemented.

1.3 The area

The Ja-Ela DS Division lies in the Gampaha District of the Western Province, and is located just north of Colombo. It covers some 65 km², has about 190,000 inhabitants, and is subdivided into the Pradeshiya Sabha (PS) areas of Kandana, Ragama, Batuwatta and Dandugama, and the Ja-Ela Urban Council (UC) area. Both its population density and population growth are relatively high. A small strip on the western side of the division is part of the Muthurajawela Marsh.

1.4 The waste problem

Infrastructure and resources for waste collection are lacking in most parts of the country, so uncontrolled scattering and dumping of garbage is widespread. There are no proper facilities for final disposal of most of the solid waste produced by households and industries. Waste that is improperly dumped can impede water-flow in drainage channels, and provides breeding places for disease vectors such as rats and mosquitoes. Open dumping sites in natural areas cause pollution of ground- and surface-water, and will facilitate encroachment. Open burning of waste at low temperatures is also widespread. It contributes to atmospheric pollution and may cause serious health problems.

1.5 Government organisation

The government levels in Sri Lanka include the National Government (the President, Parliament, and the Ministries and their departments, agencies, boards, etc.), Provinces (headed by Provincial Councils), Districts (headed by a Government Agent), Divisions (headed by a Divisional Secretary), Pradeshiya Sabhas (PS) and Municipal and Urban Councils (MC and UC), and Grama Seva Nildaris (GN). The PS, MC and UC are assigned a Public Health Inspector (PHI) by the Ministry of Health, who usually also takes care of solid waste management. At the national level, the Ministry of Forestry and Environment (MFE) and the Central Environmental Authority (CEA) are responsible for policies regarding solid waste.

1.6 Legal Aspects

Important laws and regulations with regard to solid waste are the National Environmental Act, the Pradeshiya Sabha Act, and the Urban Council and Municipal Council Ordinances. The Environmental Act restricts the emission of waste materials into the environment, and states the responsibilities and powers of the CEA. The local Government Acts and Ordinances state that the local authorities are responsible for proper removal of non-industrial solid waste, and for providing suitable dumpsites.

1.7 Life cycles

Organic waste consists of materials that will naturally degrade within a reasonable time period. It can be composted or converted into methane (biogas), and some of it can be fed to animals.
Paper and cardboard waste are essentially also a form of organic waste. When to too dirty, they can be recycled or re-used (e.g. for wrapping, as bags or envelopes, and for writing on the unused side). When dirty, they could be composed, but caution may be needed because of the printing ink.
Glass can be recycled, and glass bottles can be re-used. Other silicate (stony) materials can be used in things like road construction, but might first need to be grinded.
Most metals can be recycled. Care should be taken with dumping, as heavy metals can cause serious pollution.
Plastics will degrade naturally, but only very slowly. Addition of certain materials during production can speed up this process. Some types of plastic waste (mostly PET, PE and PP) can be recycled mechanically, but will have to be sorted and cleaned. Tertiary (chemical) recycling of plastics is also possible, and can often handle more contaminated waste, but these techniques are not yet widely available.
 

2. Methodology

2.1 Interviews

To get more insight into the workings and organisation of solid waste management, interviews were conducted with national and local government agencies, "town-cleaning" firms, waste resellers and local residents. The reliability and completeness of the information obtained through these interviews might in some cases be questionable, so care should be taken in its interpretation.

2.2 Collection survey

We accompanied a group of town cleaners on their morning shift, to gain familiarity with their methods, to get an idea of the composition and amounts of collected waste and to see which materials are kept apart by the cleaners for reselling.

2.3 Dumpsite survey

The main dumpsites in Ja-Ela DS were visited and detailed observations were made (see appendix IV). Quantitative measurements of any kind proved difficult, so were not really performed. The size of the sites was estimated.

2.4 Measurement of waste production

Waste production and composition were measured for 15 households, half of which were located in a more "rural" area (Delature), and half in a more "urbanised" area (Ekala). The households were further divided into two or three income groups. Waste was collected four times over three weeks, sorted into several material types and weighed. Waste from some retail-shops and eating-houses was also collected and analysed. The results obtained are mostly indicative, as precision and representation of the measurements leave something to be desired.
 

3. Survey Results

3.1 Waste production

The reliability of the figures is somewhat questionable, due to small sample-size and large variation. Collection by the households might also have been selective, leading to a slightly biased result.
Waste production of the households measured seems to be in the range of 100-300 g per day, not including waste materials that were recycled or re-used. Households in more rural areas often seem to use their organic waste as animal feed (not necessarily for their own animals) or for composting.
The average composition of the household waste we measured (by weight), seems to be roughly as follows: 15%-30% plastics, 30%-40% paper, 0-30% organic fraction and 10%-30% rest-fraction. The plastic and paper fractions make up most of the volume of household waste, but can be significantly compressed. The organic fraction makes a relatively large contribution to the total weight, due to its high density and water-content.
Packaging materials make up more than half of the plastic and paper fractions, both by weight and by volume. A significant part of the paper-fraction is already made of recycled materials. Only a small part (less than half) of the plastic fraction would be easy to recycle mechanically. Most packaging materials produced in Sri Lanka do not state the material type.
Restaurants and eating-houses produce a lot of food and kitchen remains, which are usually collected by local pig farmers, who use it as animal feed. Retail shops produce mostly packaging waste.

3.2 Waste collection

Some relevant information on the waste collection resources of the various local authorities is listed in table 3.3. Cleaning of (main) roads and markets has been recently privatised in Kandana PS and Ja-Ela UC, and seems to function better than the former public cleaning systems.
Waste collection and cleaning is mostly paid out of assessment tax and trade licences.
Frequent cleaning and collection of roadside waste is mostly restricted to main roads and town areas. Cleaning of the roadside drains is included in the duties of the local authority cleaners, but is currently insufficient.
The cleaners proceed along their daily route, sweeping and shovelling up roadside litter and garbage (including a lot of sand and stones), and throwing it in a tractor-trailer or handcart.
There seems to be an increasing tendency, especially among shop owners and higher-income households on the town-edges, to use bags or bins, instead of just dumping the garbage along the roadside. Centrally placed garbage barrels, which are provided by the private cleaning companies in Ja-Ela and Kandana, are also effective, although many barrels get stolen.
Plant material makes up a very large part of the collected municipal waste. Estimates give around 60%-90% for the organic fraction (by weight).

3.3 Waste disposal

Households generally dump or burn their waste materials. Dumping is usually done in a shallow pit in the ground, along the roadside, on a nearby dumpsite, in low-lying marshland or in waterways or waterbodies. Dumped material is often periodically burned.
Local authorities usually dump their collected waste on privately owned land. Finding suitable sites is difficult, and current sites are therefore often over-used. Officially, waste is not burned by the authorities after dumping, but it does happen.
No regulations or guidelines have been made to govern dumping of solid waste by private companies or industries. Uncontrolled dumping of (hazardous) industrial waste and of slaughterhouse waste is problematic, and poses a potential health risk. Other problems with disposal include smell, prolonged exposure to noxious gases from the burning of waste, scattering of waste materials, presence of potential container habitats and ingestion of plastic bags by cows, pigs and other animals. Serious water pollution (mostly eutrophication) was observed in a few places, but does not (yet) seem widespread. Measurements are needed, however.
There do seem to be any usable laws or regulations that deal with unauthorised dumping of non-hazardous solid waste. Sometimes the Nuisance Ordinance is used by local authorities to stop undesired dumping.

3.4 Re-use and recycling

Especially households in more rural areas re-use organic waste as animal-feed and/or for composting. Pieces of cloth are also sometimes re-used. In more urbanised areas, re-use of waste materials seems virtually non-existent.
Town cleaners seem to keep several materials separate from the rest of the collected waste. Especially corrugated cardboard, metal cans, scrap metal, glass bottles, firewood and some food remains are re-used or sold to waste buyers for recycling.
Waste buyers (re-sellers) often have small shops, where they buy, sort and store things like (news)paper, corrugated cardboard, scrap metal, glass, barrels, plastic containers, sacks and sometimes black-coloured plastics. These materials are obtained from companies, town cleaners, house-to-house collectors, scavengers and other individuals, and are either sold locally for re-use or are sold to recycling-companies, usually through a middleman.
House-to-house collectors buy mostly (news)paper, glass and metal from households, and sell these to the re-sellers at a small profit.

3.5 Public awareness and attitude

The results below might not be representative, because of the small sample group and superficiality of the answers.
Many people do not seem aware of the (potential) environmental problems caused by disposal of solid waste. Garbage is often only seen as a problem because of practical reasons.
Most people seem to know about health problems (especially mosquitoes) relating to garbage, from school education or media. The extent and depth of this knowledge was not determined.
Waste materials that can still be sold or re-used are not seen as waste, but as something which still has value. However, it is usually thrown away when not collected.
Proper collection (and dumping) is seen by many residents as a solution to garbage problems.

3.6 The role of the Government

Lack of resources makes it difficult for local authorities to do anything about the waste problem other than clean the main roads. According to them, the National Government should provide the necessary legislation and resources.
According to the CEA, waste management is a task for the local authorities. The CEA have neither a license-system, nor any regulations, standards or guidelines for solid waste disposal (except for some hazardous materials). The relevant sections of the National Environmental Act have not been implemented. Measures of National Government agencies to help solve the waste-problem seem currently limited to some awareness-material, mostly for schools.

3.7 Future policy

The Ministry of Forestry and Environment is working on a National Strategy for Solid Waste Management (NSSWM), aimed at municipal solid waste. A three-year implementation plan has already been made. Responsibilities are to be shared between national Government bodies (Ministries, the CEA, etc.), local authorities, the private sector, and the general public. Implementation is co-ordinated through committees at national, provincial and local levels. Details and the matter of funding are still unclear.
Waste reduction is mostly envisaged through public awareness and regulation. Re-use and recycling are to be promoted, partly through tax-measures. Properly engineered landfills are to be set up on a regional level and are to be shared between various local authorities.
 

4. Conclusions and Recommendations

Shown here is the full text of the chapter from the report, not a summary.

4.1 Main conclusions

General

• The relation between weight and volume of household waste can vary greatly with water content and the amount of compression, and is thus partly dependant on methods of storage, transport and disposal. This means that some care should be taken in interpreting figures that state weight or volume of household waste, without giving additional information about water content and/or density.

• The main solid-waste streams in the Ja-Ela District can be depicted as follows:

Figure 4.1 The main product- and solid-waste streams in the Ja-Ela DS Division. Institutional

• Responsibilities of Government agencies with regard to solid waste management (and the maintenance and cleaning or drainage channels) often overlap. This leads most of the agencies involved to pass responsibility for solving the problems to each other, without taking any action themselves.

• Several parts of the National Environmental Act seem currently unimplemented and/or not used, including the provisions for solid waste disposal.

• There are currently no regulations, standards or guidelines for the disposal of solid waste. There are only some guidelines for certain hazardous materials.

Waste production

• Relatively little can be said about the waste production of a given household based on its income and location.

• The plastic and paper fractions of household waste make up most of its volume, but the organic fraction often contributes the most to its weight. This is mainly because of the high water-content of the organic fraction, when compared to the other fractions.

• Packaging waste makes up more than half of the paper and plastic fractions of household waste, both by weight and by volume. In the case of the households we measured, some 60%-80% of the plastic and paper waste consisted of discarded packaging material.

• The "municipal solid waste" as collected by town cleaners contains a lot more organic material and sand/gravel/stones than the household waste that was measured outside the towns. This is partly because the methods used to collect the waste, which make that a lot of sandy material and leaves from the roadside are included. It is also likely that not all of the organic waste produced by households was measured. Gardening waste seemed largely absent (and is possibly re-used in the garden), and selective collection might also have played a role, making that the size of the organic fraction was possibly underestimated.

Waste collection

• Waste collection (or "town cleaning") involves sweeping and the removal of waste from the roadsides. It covers mostly town areas and main roads. Byroads are sometimes also cleaned, but less frequently.

• Household waste is only collected when deposited along the side of the road. Some households just dump it there, but especially shops and (higher-income) households at the edges of towns are also starting to use garbage bins or plastic bags.

• The manner in which the roadsides are swept and garbage is picked up, makes that relatively large amounts of leaves, soil, gravel and small stones are included in the waste which is collected and subsequently dumped.

• Privatisation of the collection / cleaning system seems to significantly increase its effectiveness.

• Cleaning and maintenance of roadside drainage channels is currently insufficient.

• Possibilities to improve the efficiency of roadside waste collection include promoting the use of garbage bags and bins, and placement of central barrels or depots for disposal of household waste. The main problems are that barrels are often stolen, and that bags inhibit the extraction of recyclable or re-usable waste materials by town cleaners.

Waste disposal

• Finding suitable dumping sites for collected waste poses a problem for most local authorities.

• Most dumpsites in the Ja-Ela District are located in marshy areas, especially along the edges of Muthurajawela Marsh.

• Although plastics make up a relatively small fraction of the dumped waste (especially by weight), they do dominate the dumpsites because they do not easily decompose (like paper and organic waste) and are not recycled (like metal and glass waste).

• Access to many dumpsites can be a problem, especially in rainy periods.

• The majority of dumping sites may constitute a hazard to the public health and to the environment. The dumped waste is not covered frequently, waste materials (especially plastics) are spread by wind and water, and leachate and runoff are free to reach ground- and surface water.

• Solid waste disposal is also a problem for most industries, both large scale and small scale. There are no facilities, no regulations, and in most cases no guidelines or standards.

• Uncontrolled dumping of slaughterhouse waste takes place at a fairly large scale and constitutes a nuisance as well as a risk to the public health.

Re-use and recycling

• Most households do not seem to re-use much. Bottles and containers are often re-used, as are some plastic bags. Organic material is mostly used as animal feed or compost in the more rural areas. But especially in urbanised areas, re-use of organic materials is currently insufficient to non-existent, and can easily be much higher.

• Most paper and organic waste could theoretically be easily recycled, but sorting and quality of the materials would be a problem.

• Plastics are difficult to recycle and sort. Plastic waste contains a lot of laminate materials and other composite products, and is sometimes very dirty.

• Contaminants, including heavy metals and other toxic substances, might become a problem when organic material is re-used (by composting, or in a biogas-digestor) on a larger scale.

• It seems that in the current situation, a number of recyclable and/or reusable materials are almost completely removed from the waste stream by the "informal" circuit of waste collectors and resellers. The materials involved are mostly:

• newspaper, books and plain paper (before re-use);
• corrugated cardboard, when dry and relatively clean;
• glass bottles and jars;
• larger sized metal objects, sometimes also including cans;
• food remains, in some (rural) areas and households;
• gardening waste, in some (rural) areas and households; and
• empty barrels and good-quality (plastic) containers of larger size;

• The waste materials which are currently not collected for recycling, include:

• paper and cardboard packaging;
• newspaper and paper, after re-use;
• plastic packaging and other plastic articles;
• most composite materials;
• organic waste (depending on the area and the household); and
• hazardous waste, such as chemicals, oil remains, batteries, etc.

• The "informal" circuit creates a significant amount of jobs, for collection, buying and selling, processing and sorting, transport, and recycling.

Collection and/or re-selling of recyclable and re-usable waste materials has a low profit margin, but can nevertheless provide a full income in many cases.

4.2 Recommendations

Reduction

• Measures for waste reduction at the source, should probably focus on reducing the number of plastic bags provided at shops (or used by consumers), and on reducing the amount of (plastic) packaging waste. Better alternatives should be provided.

Recycling

• Plastic packaging materials should be marked for material type, to ease sorting for mechanical recycling. Many imported products are already marked.

• Plastic products which might be suitable for recycling (and are relatively easy to sort and clean) include cups (of yoghurt, ice, etc.), bottles (PE/PET), pots and other containers (usually PE), and PE/PP packaging foil and bags, although distinguishing between material types might be difficult.

• The possibilities for tertiary recycling of plastics should be investigated (see § 1.7).

Disposal

• Properly engineered dumpsites are needed. At the very least, suitable locations should be selected for new sites (which means that a suitability check has to be performed).

• The biogas-digestors which are being developed and tested at the National Engineering and Research Department (NERD) in Ekala, could provide a cheap and effective method for disposal (or at least reduction) of municipal solid waste with energy recovery, as the organic content of the waste is very high.

• More research is needed into the effects of the current open dumpsites. Some samples of groundwater and surface water in the vicinity of some dumpsites should at least be taken and analysed.

Awareness and instruction
Proper awareness and instruction campaigns are needed on the effects of the current solid-waste disposal practices, and on solutions for (some of) the problems.
Awareness material and usage instructions for things like compost barrels should be suitable for theentire target group intended. This is currently not always the case, as most material produced is only suitable for better-educated people who already have an interest in the subject. If needed, various versions of the same material can be produced for different target groups.
The channels used to distribute the message should also be able to reach the entire target group. Newspapers are often only read by a small portion of the population, and each newspaper has a slightly different target group. Television is effective, but does not reach the lowest income groups. Radio is somewhat less effective, but can also reach some people with lower incomes, and especially people at work. Posters are usually the least effective, but may gain something in effectiveness when put up at places where they will be frequently and easily seen. Brochures can be very effective, but are also expensive and difficult to distribute.
Usage instructions should give clear and short instructions, preferably using additional illustrations. They should be written in simple and unambiguous language, and should also include information on what not to do.
 

4.3 Suggestions for local action

As waste is seen more as a practical than as an environmental problem, it will be difficult to mobilise community support for a participative waste-collection and recycling programme. Most people feel that waste management is a task for the Government, and would only be willing to take action themselves if it yields sufficient benefit. Experiences with the Arthacharaya community waste collection programme have already shown that financial benefits from selling sorted garbage are fairly low on a household level (IRMP, 2000). Therefore such a programme would only be effective in very low-income areas, where even small benefits count.
The low benefits for selling waste materials are mostly caused by the fact that one household does not produce much waste, and does therefore not get much income from selling it. This problem is avoided if the benefit is spread over fewer people. A house-to-house buyer for instance, can make a living out of buying and selling waste materials from a number of neighbourhoods (see § 3.4). His profit margin is low, but this is because the major part of the financial benefit actually goes to the households!
To start a successful and self-sustainable community/neighbourhood waste-management project, it would be most efficient to incorporate the informal collection and recycling routes that already exist. This existing system of "informal waste collection" can then be extended to include the waste materials that are currently not (sufficiently) collected and/or recycled. When implemented correctly, this could result in benefits for everyone involved (households, collectors, resellers, recyclers).
In such a system it is absolutely essential to have the support of the community. The households are the ones that have to initially sort and store the waste materials that are to be collected for recycling. Therefore to ensure co-operation, the local population must be involved in setting up the system. It is very important that they are correctly informed on proper sorting of waste materials, on composting and on management of household waste in general. For most people, the incentive for co-operation will probably be the fee for selling the waste (IRMP, 2000), and the fact that waste is now properly collected (see § 3.5), so that it is no longer their worry.
It would probably not be difficult to get support from waste buyers and recyclers, as such a project would mean an expansion of their market, by which they have something to gain. One potential problem might be that they might get more competition, which (especially considering the nature of the Sri Lankan society in this regard) might not always be appreciated.
The project would have to focus mostly on collection of paper and plastic packaging materials, and on collection and/or local re-use (composting, feeding animals) of organic waste (in areas where this is not already happening). In a proper collection system, provisions also need to be made for the rest-fraction and for hazardous waste (chemicals, etc.). This might pose a problem, as no profit can be obtained from collection and disposal of these fractions, and these activities will have to be funded somehow.
The local residents should be briefed in a workshop on how to sort waste and make compost, and also on what not to do. This last point is very important, and can help to avoid many problems. This is often forgotten: instruction briefings for many projects only seem to focus on what to do, but not on what to avoid.
Expected problems include the following:

• Lack of space for storage, especially among low-income households, and in more urbanised areas. Collections will have to be more frequent (which will result in decrease of benefits for the collector), or other provisions need to be made. Central storage could be considered, but is impractical and involves extra cost.

• Lack of space for composting, or no use for compost. In this case organic waste will have to be collected for composting by someone else, for biogas production or for animal-feed. This might be a problem, as storage of organic waste is near to impossible, due to smell and animals.

• Animals. Especially dogs, cats and crows will often go through waste, looking for something to eat. This may cause the (sorted) material to be scattered again, and will make (storage for) collection very difficult. The animals are usually able to open plastic bags, so these offer no protection. A (heavy) bin would help, but will involve extra costs.

• Improper sorting. For many people it is difficult to distinguish between waste-types, even with proper instruction. Also, quality of the waste is of importance. Dirty paper should for instance be deposited with the organic fraction or the rest-fraction. Very dirty plastics are difficult to clean and recycle, so should also go with the rest-fraction. The organic fraction often contains small bits of plastic, which are difficult to sort out. If the waste materials are improperly sorted at the household level, the quality (and with it the value) will go down.

• Plastics. For (mechanical) recycling, plastics will have to be cleaned and sorted to material type. This will involve extra costs, which might outweigh the benefits, except when done by volunteers. Sorting plastic types is also very difficult, as most locally produced packaging materials are currently not marked.

An alternative would be to only recycle product types that are easy to sort, to clean and to recycle. Things like plastic bottles, yoghurt cups, etc. The rest would have to be dumped, or burned at elevated temperatures (for which no installation seems to be currently available in Sri Lanka). Tertiary recycling (see § 1.7) is also an option, but the technology for this might not yet be available in Sri Lanka or around.

• Residual waste. As was already mentioned, collection of these (usually non-recyclable) waste fractions will involve extra cost (except when done by volunteers - perhaps schoolchildren). The rest-fraction would have to be dumped or burned. It is likely that there are currently no proper facilities on the island to dispose of hazardous materials (chemical residues, batteries, etc.) in residual household waste.

Meat remains are best not composted, so these will go into the rest-fraction. However, this will make it more difficult to store, because of smell and animals.

Besides the sort of larger-scale community project suggested above, initiatives for waste collection and recycling are also possible on a smaller scale, and for a more limited target group. An example of this could be the following:
Hotels and restaurants, especially in tourist areas, produce a significant amount of plastic (PET) drink bottles. These are relatively easy to collect, store and clean, and also easy to recycle mechanically. Therefore, it might be useful to set up a kind of bottle-collection system for hotels, restaurants and guesthouses in the Negombo area. Hotels and guesthouses could have a separate bin in which tourists can deposit PET bottles. This would be good for the "environmental" image of the participating hotels, restaurants and guesthouses, and might also provide some positive publicity for IRMP.
 

4.4 Comments on the NSSWM

The proposed National Strategy for Solid Waste Management is fairly complete, in that it covers the entire waste-cycle from production (avoidance) through re-use, collection, recycling to disposal. This is done in a fairly integrated manner, and according to the established hierarchy of waste management. In the light of this report however, a few notes need to be made on the strategy:

• Some practical aspects of the proposal are still very vague. For example, the motto of "reduce, re-use and recycle" is one of the pillars of the plan. But nowhere is it mentionedwhich kinds of products might be re-used (for instance containers, bottles and plastic bags might be possible candidates). The measures for waste reduction on the consumer side are also somewhat unclear. But more importantly, it is still not fully known where the initial money for implementation of the plan has to come from.

• The proposal does not consider the fact that many materials are already being sorted out of the waste stream for re-use and recycling, by the "informal" circuit (see § 3.4). Integration of the existing informal systems into the proposed collection system might somewhat simplify implementation of segregated waste collection.

• Practical problems with collection and with sorting of waste at the household level are not considered. See paragraph 4.3 for examples. Especially storage of waste will be a problem for many households.

• The plan only targets municipal solid waste. And more importantly, through the proposed methods of sorting, composting and awareness building, it implicitly targets mainly better-educated and higher-income households located in more urban areas. This is not really a problem, as this group is the easiest to start with, but nowhere is this explicitly mentioned. It is however an important realisation, as it implicitly limits the initial scope of the plans for segregated waste-collection. It means that low-income and poorly educated families, and households in more rural areas will or can not easily be included in the waste-collection and recycling schemes. At least, not at first. In other words, the majority of households in the country would initially not be covered by the measures proposed in the strategy.

And finally of course, as is the case with all proposals: The plan looks good, but it is always the question if it can and will be implemented properly. The proposed three-year timeframe sounds good, but may be a bit optimistic considering previous experiences.
 

References

CEA	Central Environmental Authority of Sri Lanka
GCEC	Greater Colombo Economic Commission
IRMP	Integrated Resources Management Programme in Wetlands
NL	The Netherlands
WCP	Wetland Conservation Project

Abracosa, Ramon
Philippines Urban and Industrial Environment
http://www.aim.edu.ph/rpa/papers.htm
(Note: document no longer available online)
Democratic Socialist Republic of Sri Lanka
National Environmental Act No. 47 of 1980,
incorporating Amendment Act No. 56 of 1988
(CEA consolidated reference copy)
http://faolex.fao.org/docs/pdf/srl13492.pdf
http://faolex.fao.org/docs/pdf/srl13496.pdf
Free University of Amsterdam (NL), Dienst VEB, Januari 1999
M. Aarts, G. Beernink, C. Evenhuis, J. Grant, F. Henriquez,
L. van Hulst, A. Kreleger, E. Krijger, K. Ooteman,
H. van den Os, M. Stomp, M. Zeeman, L. van Zon
Wetenschapswinkel report no. 9901
A qualitative and quantitative comparison of the German and Dutch
Government policies on packaging waste
http://environmental.scum.org/packaging/
GCEC, Euroconsult NL, March 1991
Environmental Profile of Muthurajawela and Negombo Lagoon
Independent Newspapers, South Africa, 1999
Putting plastics in litter perspective
http://www.saep.org/forDB/forDB9906/WASTEplasticsARG990604.htm
(Note: document no longer available online)
IRMP Technical Report No. 1, December 1998
P.K.S. Mahanama
Socio-Economic Baseline Survey in Muthurajawela
IRMP, January 2000
Charlie Austin, Shashikala Ratnayake, Nalaka Siriwardena
Evaluation of Arthacharaya's Community Waste Management Project in Negombo
IRMP, June 2000
Levien van Zon, Nalaka Siriwardena
Project Proposal: Data Collection on Solid Waste Management in the Ja-Ela Area
Ministry of Forestry and Environment, Sri Lanka, 1999
Database of Municipal Waste in Sri Lanka
Ministry of Forestry and Environment, Sri Lanka, August 1999
National Strategy for Solid Waste Management,
Narmathaa Group, Interplamak Plastic Packs (India) Pvt. Ltd.
Bio-degradable polyethylene film
http://www.narmathaa.com/bio-inter.htm
(Note: document no longer available online)
Raabe, Robert D.
Berkely University (USA)
The Rapid Composting Method
http://commserv.ucdavis.edu/ceamador/rapidcompost.htm
Note: original link is outdated, this document can now be found here:
http://ucce.ucdavis.edu/files/filelibrary/40/963.pdf
Randall Curlee, T., and Sujit Das
Oak Ridge National Laboratory (USA), September 1996
Back to Basics? The Viability of Plastics Recycling By Tertiary Processes
http://www.yale.edu/pswp/
Schall, John, October 1992
Does the Solid Waste Management Hierarchy Make Sense?
A Technical, Economic & Environmental Justification
for the Priority of Source Reduction and Recycling
http://www.yale.edu/pswp/