இராமாயணத்தில் குகன் ஓர் அற்புதமானப் பாத்திரம்.

 இராமன் வன வாசத்துக்குச் செல்லும் போது அவருக்குப் பலரும் உதவுகிறார்கள். அதில் முதலில் உதவி செய்வது குகன் தான். கங்கைக் கரைக்கு வந்தவுடன் கங்கையைக் கடக்கப் படகோட்டி குகன் உதவிப் புரிகிறான்.

பிறவிப் பெருங்கடல் நீந்துவர் நீந்தார்
இறைவனடி சேராதார்.
அந்த இறைவனையே கடலைப் போன்ற கங்கையைக் கடக்க உதவி செய்து, அன்பினாலும், மரியாதையினாலும், பக்தியினாலும், இராமனுக்குச் சகோதரன் ஆகும் பேற்றைப் பெறுகிறான் குகன்.
இராமனுக்குக் கூடப் பெருமாள் என்ற பட்டம் கிடையாது. இரண்டு பேர்களுக்கு தான் அது உண்டு. ஒருவர் இளையப் பெருமாள் இலக்குவன், மற்றொருவர் குகப் பெருமாள், குகன். ஆன்மா என்னும் குகையில் வாழ்பவன் குகன் என்று குகனுக்கு ஒரு பொருளுண்டு.
இராமபிரானைப் பார்க்காமலே அவர் கல்யாண குணங்களைக் கேட்டறிந்து அவர் மீது மிகுந்த அன்பு கொண்டு வாழ்ந்து வந்தவன் குகன். அவன் வேட்டுவர் குலத் தலைவன்; அரையில் ஆடையும் காலில் தோல் செருப்பும் அணிந்தவன்; இடுப்பைச் சுற்றிக் கட்டிய ஒன்றோடு ஒன்று பிணைக்கப்பட்ட புலி வாலை உடையவன்; வீரக் கழலுடன் அணிகலன்கள் பல அணிந்தவன்; இருளைத் தொடுத்தது போன்ற கருத்த தலைமயிர் கொண்டவன். பாறை போன்ற பரந்த மார்பும், இந்திரனது வச்சிராயுதத்தைப் போன்ற இடையும், நீண்ட கைகளும், கொடிய பார்வையும், பித்தன் போலத் தொடர்பில்லாத பேச்சும், கருமையான நிறத்தைப் பெற்ற உடலும் கொண்டவன். குகனின் இத்தகையத் தோற்றத்தைக் கம்பரின் பாடலில் இருந்து தெரிந்து கொள்கிறோம். இப்படிப்பட்ட ஒருவனை இராமன் கட்டிப் பிடித்து ஆலிங்கனம் செய்து கொள்ள வேண்டும் என்றால் குகன் எப்படிப்பட்ட நல்லுள்ளம் படைத்தவனாக இருந்திருக்க வேண்டும்!
கங்கையாற்றின் பக்கத்திலே அமைந்த சிருங்கி பேரம் என்னும் நகரத்தில் வாழும் வாழ்க்கையைப் பெற்றவன். பொய் இல்லா மனத்தினன். இராமனிடம் அன்பு கெள்ளும் குணத்தினன்; யானைக் கூட்டம் போன்ற சுற்றத்தினரைப் பெற்றவன்; அவன் ஆயிரம் ஓடங்களுக்குத் தலைவன்; தூய கங்கையாற்றின் ஆழம் அளவு உயர்ந்தவன்; வேட்டைக்குத் துணையாக நாயினை உடையவன்; துடி, ஊது கொம்பு, துந்துபி முதலான இசைக்கருவிகள் நிறைந்த படையை உடையவன். (கம்ப இராமாயணப் பாடல்-குகப்படலம் 9)
இராமன் வந்திருக்கிறான் என்ற சேதியை அறிந்து அவருக்குக் கொடுக்கத் தேனும் மீனும் எடுத்துச் செல்கிறான் குகன். அழகு திகழும் இராமனைத் தன் கண்களினால் கண்டு களிப்படைந்து, நெடுஞ்சாண் கிடையாகத் தண்டனிட்டு விழுந்து வணங்கினான். உடலினை வளைத்து வாயினைப் பொத்திக் கொண்டு பணிவுடன் நின்றான்.
கூவா முன்னம், இளையோன் குறுகி, ‘நீ
ஆவான் யார்?’ என, அன்பின் இறைஞ்சினான்;
‘தேவா! நின் கழல் சேவிக்க வந்தனென்;
நாவாய் வேட்டுவன், நாய் அடியேன்‘ என்றான்.
(கங்கைப் படலம் 38:3-4)
(நாவாய் = ஓடம்)
நாய் அடியேன்‘ என்றான் = நாய் போல அடிமையானவன் என்கிறான்.
இதிலிருந்து வள்ளுவர் கூறும் பணியுமாம் என்றும் பெருமை என்பதற்கு ஏற்பக் குகனின் பணிவு உணர்த்தப்படுகின்றது. குகன் இலக்குவனனையே இராமன் என்று நினைத்து உன் கழல் சேவிக்க வந்தேன் என்கிறான்.
உள்ளம் தூயவன்; தாயின் நல்லான்;
எற்று நீர்க் கங்கை நாவாய்க்கு இறை; குகன் ஒருவன் என்றான். (க.இரா குகப் படலம் -12)
இராமனைப் பார்க்க வருகையில் தேனும் மீனும் கொண்டு வருகிறான் குகன். உண்ணுதற்குரிய பொருள்களை என்றும் எடுத்து வருதல் தாயின் தன்மை. அது போல இராமனுக்குக் கொடுக்கத் தேனும் மீனும் கொண்டு வந்த குகனிடம் தாயன்பைக் காண்கிறோம். அதைத் தான் கம்பர் “தாயின் நல்லான்” என்கிறார்.
இராமன் வனவாசம் செல்லவே அங்கு வந்திருக்கிறார் என்ற அவரின் நோக்கம் அறிந்த பின், குகனுக்கு இராமனைக் காட்டுக்குள் அனுப்பவே விருப்பமில்லை. அங்கேயே இருந்து விடும்படி மிகவும் கெஞ்சிப் பார்க்கிறான். தன் நாட்டின் வளத்தையும் தன் மக்களின் விருந்தோம்பல் குணத்தையும் எடுத்துச் சொல்கிறான்.
அதற்கு இராமன் அவன் மனம் நோகாதபடி, நியதிப்படி தான் வனவாசத்தை சமுதாயத்தில் கழிக்கக் கூடாது என்பதை அவனுக்கு உணர்த்தி, நாங்கள் புண்ணிய நதிகளில் நீராடி, ஆங்காங்கு உள்ள புனிதமான முனிவரை வழிபாடு செய்து, வனவாசம் செய்ய வேண்டிய சில நாட்கள் முடிந்ததும் உன்னிடம் இனிதாக வந்து சேருவோம்” என்று கூறுகிறார். பதினாலு வருடங்களையும் அவன் மனம் நோகக் கூடாது என்பதற்காக சில நாட்கள் என்று சொல்கிறார் இராமன்.
இராமன் சீதா இலக்குவன் ஆகிய மூவரையும் குகன் தன் படகில் ஏற்றி கங்கையின் மறு கரைக்கு அழைத்துச் செல்கிறான். அவர்கள் அங்கிருந்து சித்திரக்கூடத்திற்குச் செல்வதாகத் திட்டம். அக்கரைக்குக் கொண்டு விட்டதும் இராமனை விட்டுப் பிரிய மனமில்லாமல் குகன், தீய விலங்குகள் தங்களை நெருங்க விடாமல் அவற்றை அழித்து, நீங்கள் இடும் கட்டளைகளை நிறைவேற்றுவேன். விரும்பிய பொருளைத் தேடிக் கொடுப்பேன். இரவிலும் வழி அறிந்து நடப்பேன், அதனால் உங்களுடன் வருகிறேன் என்று இறைஞ்சுகிறான். அந்தக் குறுகிய காலத்திலேயே இராமன் மேல் நீங்காப் பற்று வைத்து இராமனின் திருவடி மலரைப் பிரிய முடியாத நிலைக்குப் போகிறான்.
உடனே இராமன், குகனே நீ எனது உயிர் போன்றவன். என் தம்பி இலக்குவன் உனக்குத் தம்பி, அழகிய சீதை உனக்கு உறவினள், குளிர்ந்த கடலால் சூழப்பட்ட இந்நாடு முழுவதும் உன்னுடையது என்கிறார். மேலும், உன்னைக் கண்டு தோழமை கொள்வதற்கு முன் உடன் பிறந்தவர்களாக நால்வர் இருந்தோம். இப்போது உன்னோடு சேர்த்து ஐவராகி விட்டோம். அதனால் இனி நீ உன் இருப்பிடம் சென்று உன் மக்களைக் காக்க வேண்டும் என்று அன்புக் கட்டளை இடுகிறார். எப்படி என் தம்பி பரதன் அயோத்தியை ஆள்கிறானோ அது மாதிரி நீயும் உன் நாட்டை ஆள வேண்டும், உன் தம்பி இலக்குவன் என்னை பத்திரமாகக் காட்டில் பாதுகாப்பான் என்று சொல்கிறார்.
‘துன்பு உளதுஎனின் அன்றோ சுகம் உளது? அது அன்றிப்
பின்பு உளது; “இடை, மன்னும் பிரிவு உளது” என, உன்னேல்;
முன்பு உளெம், ஒரு நால்வேம்; முடிவு உளது என உன்னா
அன்பு உள, இனி, நாம் ஓர் ஐவர்கள் உளர் ஆனோம்; 43
அன்பால் உடன்பிறப்பு விரியும் தன்மை இதனால் புலப்படுகிறது.
குகனைத் தனது சகோதரன் என்ற இராமன் அவ்வுறவை மேலும் இக் கூற்றால் பலப்படுத்தினான் எனலாம்.
“ஏழை ஏதலன் கீழ்மகன் என்னாது இரங்கி மற்றவற் கின்னருள் சுரந்து,
மாழைமான் மடநோக்குஇன்தோழி உம்பி எம்பி என்று ஒழிந்திலை உகந்து,
தோழன் நீ எனக்கு இங்கொழி என்ற சொற்கள் வந்து அடியேன் மனத்து இருந்தி “
என்று இந்நிகழ்ச்சியைத் திருமங்கையாழ்வார் ஒரு பாசுரத்தில் கூறுகிறார். (திவ்ய. 1418)
இராமன் சொல்லைத் தட்ட முடியாமல் குகன் தன் இருப்பிடம் திரும்புகிறான். அப்பொழுது அயோத்தியில் இருந்து ஒரு பெரும் சேனைக் கும்பல் வருவதைக் காண்கிறான். அதைத் தலைமை வகித்து அழைத்து வருவது பரதன் என்று தெரிந்து கொள்கிறான். அருகில் வந்தவுடன் குகனிடம் இராமன் சென்ற திசையைப் பற்றிக் கேட்கிறான். உடனே குகனுக்கு சந்தேகம் வருகிறது. கைகேயி நாட்டைப் பிடுங்கி பரதனிடம் கொடுத்துள்ளாள். அவள் மகனாகிய பரதன் ஏன் இராமனைத் தேடி வரவேண்டும்? ஒருவேளை இராமனை ஒழித்துக் கட்டி முழு இராஜ்ஜியத்தையும் தானே எடுத்துக் கொள்ள நினைக்கிறானோ என்று எண்ணுகிறான். தனக்கு என்ன இன்னல் வந்தாலும் இராமனைக் காக்க முடிவு செய்து பரதனிடம் எதற்காக இராமனைத் தேடுகிறாய் என்று கேட்கிறான். பரதன் வந்தது இராமனிடம் திரும்ப இராஜ்ஜியத்தை அளிக்கவே என்று உறுதி செய்து கொண்ட பிறகு தான் அவரையும் அவருடன் வந்த தாய்மார்களையும் அக்கரைக்கு அழைத்துச் செல்கிறான்.
பரதனின் குணத்தைக் கண்டு வியந்து குகன் இவ்வாறு சொல்வதாகக் கம்பர் கூறுகிறார். ஆயிரம் இராமர் நின்கேழ் ஆவரோ தெரியின் அம்மா.” அதாவது ஆயிரம் இராமன் ஒரு பரதனுக்கு ஈடாக மாட்டார் என்று. அத்தகைய நுண்ணறிவை பெற்றிருந்தான் குகன். இலக்குவன் மாதிரி முன் கோபியோ சந்தேகப் பேர்வழியோ அல்லன் அவன். அவனால் பரதன் வந்தக் காரணத்தை உடனே புரிந்து கொள்ள முடிந்தது.
அனைவர் பாலும் கள்ளம் கபடமற்ற அன்பும், இறைவன் பால் தூய பக்தியும் இருக்குமானால், அவன் இறைவன் திருவடியை எளிதாக அடைந்து, அவன் அருளுக்குப் பாத்திரம் ஆகி பேரின்பப் பெரு நிலையைப் பெற முடியும் என்பதை தான் நாம் குகனின் வாழ்வில் இருந்து தெரிந்து கொள்கிறோம்.
குகனைப் பற்றி வால்மீகி இராமயணத்தில் விரிவாகவோ அற்புதமாகவோ காட்டப்படவில்லை. ஏற்கனெவே இராமனுக்கு தெரிந்தவன் குகன். அவன் கங்கை கரையை வரும் போது குகன் விசாரித்து அவர்கள் கங்கை கரை கடக்க உதவியவன் என்ற வகையில் தான் அவன் பாத்திரப்படைப்புக் காட்டப்படுகின்றது. அதுமட்டுமின்றி அவன் வரும் போது இலக்குவனும் அவனை எழுந்து நின்று வரவேற்பதாக வால்மீகிக் காட்டவில்லை.
ஆனால் கம்ப இராமயணத்தில் அவன் இராமனைப் பார்த்தது கூட கிடையாது. அவனுக்கு இராமன் யார் என்றே தெரியாது. ஆயினும் அவன் இராமனுக்கு தன் உடல் பொருள் ஆவி அனைத்தயும் அர்பணித்தவனாகக் காட்டப் படுகிறது. மனிதன் என்பவன் தெய்வமாகி, மூலப் பரம் பொருளுக்கும் அவனுக்கும் வித்தியாசமில்லாமல் இருக்கமுடியும் என்பதை உலகுக்கு உணர்த்தியவன் குகன். அதனால் அவனை இன்னொரு வேடனான கண்ணப்ப நாயனாரை நினைக்கும் வகையிலாகவே கம்பன் படைக்கின்றான்.
‘இப் பார் குலாம் செல்வ! நின்னை,
இங்ஙனம் பார்த்த கண்ணை
ஈர்கிலாக் கள்வனேன் யான்,
உன்னை இந்த மரவுரி கோலத்தில் பார்த்த நான் என் கண்களை இன்னும் பிடுங்கி எறியாமல் இருக்கின்ற திருடன் நான் என்று குகன் கூறுவதாகப் படைக்கின்றான் கம்பன்.
கம்பன் இக் காவியம் இயற்றுவதற்கு அதிலும் இராமகதை இயற்றுவதற்குப் பல காரணங்களும் குறிக்கோளும் இருந்தாலும் அதில் ரொம்ப முக்கியமானதான ஒன்று சகோதரத்துவம். இராமன் மானிடப் பிறவி, வேடனான குகன், வானரமாகிய சுக்ரீவன், ராக்க்ஷசனான வீடணன் என்று ஜாதி, இனம் பார்க்காமல் அனைவரையும் சகோதரனாகவும், பறவையான ஜடாயுவை தன் பெரியதகப்பன் உறவு முறையிலே வைத்து அவருக்கு ஈமச்சடங்கையும் தன் கையாலோயே செய்தவன் இராமன்.
“மானிடம் வென்றதம்மா” என்று கூறவே இராமனுடைய பாத்திரப்படைப்பிலே உலகளாவிய அன்பும் கருணையும் உடைய தெய்வ நிலையிலிருந்து இறங்கி வந்த மானிடனாக அவனைப் படைத்துள்ளான் கம்பன். அதற்கு குகனின் நட்பும் அவனை சகோதரனாக ஏற்றுக் கொள்ளும் இராமனின் பண்பும் நமக்கு நல்ல எடுத்துக்காட்டாகிறது.
( இணையத்தில் படித்தது )

Estrogen vs Progesterone MIS-INFORMATION

This is a post which we just found in the Trans Support group on hormones which is probably the least ill informed of any such group.

She introduced it by saying, "A good simple video showing the effects of estrogen and progesterone,"

We don't know whether to laugh or to cry at this. It was posted by very bright member of the group who has actualy delved into the engineering, tinkering with dosages recommended by that group...in quite a thorough technical manner.

And she is apparently taking dosages (as a target) that never descend into the normal range of CIS hormone level...and are only encountered with pre pregnancy and pregnancy it self.

At the same time we see this YouTube Video posted by the same brave lady.

EVERY BIT OF INFORMATION IN THIS VIDEO IS OFF...OFF...OFF TARGET and is MIS-INFORMATION for those on HRT

The problem is that she, despite her rigor in measurement and tinkering with dosages, really does not either have the medical background for evaluation of this kind of YouTube Video or the "support" from the groups, either its members or admins, to realize this video is evaluate this video.

The fellow on here ( in the YouTube below( does NOT know a heckuva lot about Progesterone or Estrogen. He is a nice enough man, perhaps, but he is promoting a commercial venture/site that has to do with cortisol regulation as their principal product being merchandised

( THERE IS A LOT MORE WRONG HERE....and this guy actually is half right about the cortisol...just leaves out SPIRO BUT EVERY BIT OF INFORMATION IN THIS VIDEO IS OFF...OFF...OFF TARGET and is MIS-INFORMATION for those on HRT

HA HA HA...we do laugh at how the people who look at this will and do ignore that ALL his warnings are about the irregularity in cortisol causing all women's problems... and that is surely ignored by the members and viewers when they pump away with massive amounts of Spiro which essentiallly destroys the regularity of cortisol levels....but that is NOT MY POINT here...at all...so SPIRO Queens just keep on pumping till you cannot do so...or much else...well any more)

Half of what this guy says "May" be true and half of it IS sheer incompetence and ignorance. The trouble is that apparently most support group members over there believe the HALF of what he says that is VERY WRONG...and don't believe the HALF of what he says that is VERY RIGHT.

 We shall post on this soon enough...but we are frankly too busy to do that right now....and more truly we hope that some of you who either see this "burlesque video" here or have seen in another hangout...ROFL...where it has been posted by the person also pumpbing massive levels of Estradiol via formulas advocacted in that group....will actually THINK about this...and what he is saying and what it means to YOU.

Even better...why not ask your local Facebook Support Group hangout candystore....and see what they say...and why they all click 'LIKE" to this and 'LIKE " to the drowning of the brain with Esrogen, too.

We promise we will post on this...soon enough...but oddly enough we have decided to encourage some more thinking about these topics and this particular one...to see if those folks in both groups...understand what is being done without medical knowledge and what is being followed...by even smart people over there....without medical knowledge.

Well..why do we do it? Well, we have to have some fun every now and then, too, don't we? 

Rachel Castalia Francon

Imbalance created by emotional accumulation

“Sensitivity” is a nature in life-energy. Sensitivity simply means the capacity to “feel”. Sensory feelings (like the sense of touch) and emotional feelings are the two ways in which we experience sensitivity as a human being. Emotional feelings are created through our “perception”, basically they are created by what we feel about a thought, about a sensation or about an experience. In a simplistic sense, our feelings can be categorized as love, fear, joy, hatred, boredom and sexuality-based. Feelings are also “energy”, and they can get stored/accumulated when one is overly identified with them, or when one is trying to suppress them. Your identification, and suppression, are both forms of “focus” which cause the amplification of the energy of the feeling and causes the excess to get stored up as it does not find a release – this is what an emotional accumulation is all about. As a being/soul, you can have an emotional accumulation over several life-times depending on your level of unconsciousness.

The emotional accumulation becomes a problem for three reasons
1. Your emotional accumulation becomes a fuel for instigating your brain’s thinking
2. Your emotional accumulation creates resistance in your being towards inner wholeness/wisdom and causes you to move purely from the place of seeking relief from its pressure
3. A high, past, emotional accumulation (of a certain emotion like fear) causes you to feel “intolerant” towards that feeling (in your present), as it becomes too painful to handle. It’s like when the ballon is filled up with air, every ounce of air you add brings it to a point of bursting.
Letting go of your past emotional accumulation requires you to go through a phase of consciously allowing these stored-up “energies” to come up and be released – it feels unpleasant to sense these accumulated feelings come up in your consciousness, but without this conscious release the momentum just keeps regenerating itself.
All the three forces (ego-force, brain momentum and emotional momentum) get released, and you find a space of inner wholeness in your being, as you consciously allow their momentum to ebb away. It involves growing in awareness of their presence in you and then releasing their momentum in a state of allowing by letting go of your identification.
http://www.calmdownmind.com/ego-force-brain-momentum-and-e…/

Rare video padi puja Deeparathana. .

Christina's World கிறிஸ்டினாவின் உலகம்

மனத்தைக் கனக்க வைத்த உண்மைச் சம்பவங்கள் காலம் கடந்து கரைந்து ஓடினாலும் அழிவதில்லை." கிறிஸ்டினாவின் உலகம் " என்ற இந்த ஓவியம் உலகப்புகழ் பெற்றது. அது உலகப்புகழ் பெறுவதுக்கு முன்னால் நடந்த சம்பவங்கள் அதிகம் பிரபலம் பெறவில்லை.

பல வருடம் முன் சஞ்சிகைகள் விரும்பி வாசித்த காலத்தில் ஒரு ஆங்கில சஞ்சிகையில் இதைப்பற்றி படித்த நினைவுகள் அண்மையில் இன்டர்நெட்டில் இந்த ஓவியத்தைப் பார்த்த போது மறுபடியும் நினைவுக்கு வந்தது.

கிறிஸ்டினா சின்ன வயசில பாரிசவாதத்தால் பாதிக்கப்பட்டு, கைகளையும் காலையும் இயல்பாக இயக்கி நடக்க முடியாமல், அதிகம் வசதி இல்லாத ,தனியாக வாழ்ந்த வயதான தன் தாயோடு மத்திய அமரிக்காவின் ஒரு மாநிலத்தில் உள்ள ஒரு கிராமப்புற நகரத்தில் வசித்த பெண்.

அவளின் உலகம் வீட்டில் இருந்து தவண்டு தவண்டு வந்து அவளின் வீட்டுக்கு அருகில் உள்ள புல் வெளியை ,புதர் மலர்களை ,அதில பறக்கும் வண்ணாத்திப்பூச்சிகளை, சின்னப் பறவைகளை ரசிப்பது.

அதிசயமாக அவளின் வீட்டுக்கு அருகில் ஒரு சுமாரான ஓவியர் வசித்தார்.அவர் ஒவ்வொருநாளும் கிறிஸ்டினா தவண்டு தவண்டு வந்து இயற்கையை ரசிப்பதைத் தன் வீட்டு ஜன்னலில் இருந்து பார்த்தார்.அப்படிப் பார்த்ததை ஓவியமாக வரைந்தார்.

ஒரு வேளை அந்த ஓவியம் அழகாக வந்து நல்ல விலைக்கு விற்று அந்தக் காசைக் கிரிஸ்டினாவுக்கு கொடுத்து உதவத்தான் அவர் வரைய ஆரம்பித்தார். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அந்த ஓவியம் உயிர் பெற்று முழு வடிவமாக அதுக்கு " கிறிஸ்டினாவின் உலகம் " என்று பெயர் வைத்தார்.

நியூஜோர்க்கில் பலத்த வரவேற்புடன் விலை போன இந்த ஓவியம் வரையப்பட்டதோ , அது கோடி டாலருக்கு ஒரு ஏலத்தில் விற்கப்பட்டதோ, எதுவுமே கிறிஸ்டினாவுக்கோ அவள் அம்மாவுக்கோ தெரியாது .

ஒரு நாள் அந்த ஓவியர் அந்த கோடி டாலர் பணத்துடன் அவள் வீட்டுக் கதவைத் தட்டினார். தட்டி அந்த ஓவியத்துக்கு கிடைத்த முழுக்காசையும் கிரிஸ்டினாவிடமே கொடுத்து. அப்போதுதான் தான் வரைந்த ஓவியம் பற்றிய விபரம் சொன்னார்.

கண்களில் கண்ணீருடன் கிறிஸ்டினா அந்த ஓவியருக்கு சொன்னது

" என்னோட வாழ்க்கைக்கு ஒரு அர்த்தம் இருக்கு என்று எனக்கு முதலே தெரியும்.பறவைகளும்,குருவிகளும் எனக்கு ஏற்கனவே சொல்லியுள்ளன யாரோ ஒருவர் என்னை கவனிப்பதாக அதை நானும் உணர்ந்தேன்... " என்று.

" பண்புடையார்ப் பட்டுண்டு உலகம் அது இன்றேல்
மண்புக்கு மாய்வது மன்." இப்படி பொய்யாமொழிக் குறள் 996 சொல்கிறது. அதன் எளிமையான மொழிவிளக்கம் ":பண்புடையவர்கள் வாழ்வதால்தான் மக்கள் வாழ்க்கை எப்போதும் நிலைத்து இருக்கிறது. அவர்கள் மட்டும் வாழாது போவார் என்றால். மனித வாழ்க்கை மண்ணுக்குள் புகுந்து மடிந்து போகும் "

தெய்வப் புலவர் திருவள்ளுவர் உலகத்துக்கே பொதுவாகச் சொன்ன இந்தக் குறளின் ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பு " The world abides; for 'worthy' men its weight sustain. Were it not so, 'that would fall to dust again.." இப்படி அழகாக வருகிறது .
.Naavuk Arasan

Bought by the MoMA in 1948, the same year it was painted, Andrew Wyeth’s Christina’s World entered the American art pantheon seemingly once it was dry. For more than half a century, viewers have been captivated by the mysterious scene of a young woman crawling across a field towards a house on top of a hill. In Andrew Wyeth, Christina's World, and the Olson House, an exhibition at The Farnsworth Art Museum through October 30, 2011, some of the mystery behind the masterpiece is finally solved. This collection of 45 works, including Wyeth’s first ever sketched idea for Christina’s World, allows us to see the world behind Wyeth’s World and connect even more deeply with the man and his art.
The story behind Christina’s World is part of the Wyeth legend, and wonderfully recounted in the exhibition catalog by Michael K. Komanecky, Chief Curator at the Farnsworth. On Andy’s 22^nd birthday, he ventured to Cushing, Maine, to visit an artist friend. Knocking on his friend’s farmhouse door, Andy found himself face-to-face with the artist’s 17-year-old daughter, Betsy. Instantly smitten, Andy asked her to show him around town. Betsy suggested visiting her friend Christina Olson. “Two things happened,” Komanecky writes, “Andy fell in love with Betsy and married her the following year; and Andy befriended both Christina and Alvaro Olson, struck as much by their fierce independence as by the place in which they lived.” Over the next 30 years, Wyeth created over 300 works at Olson House, most of which focused on the lives of the brother and sister who lived there and touched his life.
Perhaps the most remarkable part of this exhibition of one of the preeminent American artists of the 20^th century focusing on a humble American home is that the vast majority of the works reside permanently in Japan. In 1996, Katsushige Susaki, director of the Marunuma Art Park, Asaka, Japan, bought the collection of preparatory works for Christina’s World from another collector. Originally an artist’s colony built by Susaki, Marunuma added a gallery in 1994 in which Wyeth’s works have held a place of honor. Otoyo Nakamura, Wyeth Collection Curator at Marunuma, explains in his catalog essay the influence Wyeth has on Japanese audiences and artists that transcends culture and language. Each year a Wyeth exhibition and an academic Wyeth forum are held at Marunuma to help further the study of Wyeth’s art. “I want to educate young artists,” Nakamura quotes Susaki, “I want to share the thrill of seeing Wyeth’s paintings with many people.” Finally, an American audience can enjoy the thrill of seeing these preparatory works for the first time.
The exhibition spans the entire time Wyeth meditated on Olson House. In doing so, we see the evolution of the artist himself. The earliest work—a 1940 watercolor titled Olson’s Cove—shows all the flair and flash of the young, hotshot artist fresh from the spectacular success of his coming-out show of watercolors in New York City. After the death of his father, N.C. Wyeth, in 1945, the works take a more somber, serious turn—darker, richer, warmer. Finally, you come across that first drawing of a figure scrambling on the ground—an image inspired by Wyeth’s spotting of Christina Olson crawling back from her garden to the run-down house she and her brother struggled to maintain. Rendered unable to walk due to some mysterious disease, Christina dragged herself along the ground by her arms—an unforgettable sight that ignited Wyeth’s imagination. Pages of hands and arms in which Wyeth sought out the perfect pose lead to the climax of the painting itself (which, alas, is not part of the show due to concerns over its conservation). Christina and Alvaro died a month apart in the winter of 1967-1968. The Farnsworth’s own Alvaro and Christina, painted by Wyeth right after the pair’s deaths, portrays the duo in absentia through their home itself. A final drawing of Christina’s snow-covered grave sent a chill up my spine after remembering that Wyeth requested to be interred in that same graveyard, and was after his death in 2009. (The image above is from the January 31, 2009 public memorial held for the artist.)
This exhibition celebrates not only Wyeth’s art but Olson House itself, which recently earned National Landmark status. Owned by the Farnsworth for the past two decades, the renovated Olson House remains a landmark in American art and Wyeth lore. For those lucky enough to venture to Maine to see this show, a tour of the house itself is a must—a pilgrimage.
“These works are not only a case of surface beauty,” Nakamura writes in conclusion, “they also reveal a deep-rooted respect for human life, and they resonate in my heart, teaching me about the links between people.” Asian or American, disabled or not, young or old—Christina’s World and the art of Andrew Wyeth resonates in every heart with an honesty and love for humanity beyond borders of all kinds. Andrew Wyeth, Christina's World, and the Olson House breathes new life into an American classic and reminds us why and how art brings people together.

How India Eats இந்தியா சைவ நாடு அல்ல, அசைவர்களால் நிறைந்த நாடு!

Only in 4 states of India majority eating habit is vegetarian. In all other states meaterians forms the majority, that includes densely populated states. Why should then India be identified with only vegetarian food habits?

Beef is eaten by a large amount of people irrespective of religious identity. Why should then beef be banned in any parts of India? Why should the animal considered as holy by a very few be holy for anyone else? In the pretext of cow worship hatred takes centre stage in this escalating cruel bloody crimes perpetrated by the RSS connected criminal thugs. Cow terrorism is purposely being promoted by the hindutva forces against Dalit people, backward castes, Muslims and Christians.

The Ninth Gate

பழங்கால லைப்ரரில ஒருத்தர் தூக்கு போட்டுக்கிறார்... அந்த லைப்ரரில இருந்த மிக பழைய ஒரு புத்தகத்தை தூக்கு போடுறதுக்கு முதல் நாள் வேற ஒருத்தருக்கு வித்திடறார்...

1750'ல ப்ரின்ட் செய்யப்பட்ட அந்த புத்தகம் உலகத்துல மொத்தமே 3 தான் இருக்கு.. அதுவும் உலகத்தின் வெவ்வேறு பகுதிகளில் உள்ள பழங்கால புத்தக சேமிப்பாளர்கள் கிட்ட மட்டுமே... 6 மில்லியன் டாலர்களுக்கு மேல் விலை மதிப்பு மிக்க அந்த புத்தகம் சாத்தானை எழுப்பும் வழிமுறையை சொல்லுகிறது என்ற நம்பிக்கை நிலவுகிறது...

தன்னிடம் கிடைத்த புத்தகம் உண்மையானது தானா என்பதை கண்டறிய புத்தகத்தை வாங்கியவர்... ஹீரோ கிட்ட மற்ற புத்தகங்களையும் பார்த்து துப்பறிய சொல்கிறார்... அவர் குடுக்கும் பணம் மிக அதிகமானதாக இருக்கவே.. ஹீரோ அதுக்கு ஒத்துக்கிறார்...

மற்ற உரிமையாளர்களிடம் புத்தகத்தை பற்றி தெரிந்து கொள்ள செல்லும் போது பல அமானுஷ்ய சம்பவங்கள் நடக்க ஆரம்பிக்கிறது... மேலும் சிக்கலாக.. புத்தகத்தை ஆராய்ந்து முடிக்கும் ஒவ்வொரு தருணமும் புத்தகத்தின் உரிமையாளர்கள் கொல்லபடுகிறார்கள்... ஹீரோவை கொல்வதற்கும், அவரிடம் உள்ள புத்தகத்தை திருடுவதற்கும் முயற்சி நடக்கிறது...

முடிவில் 3 புத்தகத்தையும் ஆராயும் ஹீரோ அவை மூன்றுமே ஒன்று சேர்ந்தே சாத்தானை எழுப்பும் என்று கண்டு கொள்கிறார்... அது நடக்காமல் தடுக்க முயற்சிக்கிறார்... ஆனால் அவரிடம் இருக்கும் புத்த்கங்கள் திருடு போகிறது...

முடிவில் சாத்தானை எழுப்புதல் நடந்ததா இல்லயா என்பதை... ஒரு சூப்பர் த்ரில்லராக அட்டகாசமான இசை கோர்வை மற்றும் ஒளிபதிவுடன்..சொல்கிறது.. "The ninth Gate" - A don't miss movie...

Roman Polanski's "The Ninth Gate," a satanic thriller, opens with a spectacularly good title sequence and goes downhill from there--but slowly, so that all through the first hour there is reason for hope, and only gradually do we realize the movie isn't going to pay off. It has good things in it, and I kept hoping Polanski would take the plot by the neck and shake life into it, but no. After the last scene, I underlined on my note pad: What? The film stars Johnny Depp in a strong if ultimately unaimed performance as Dean Corso, a rare-book dealer whose ethics are optional. He's hired by Boris Balkan (Frank Langella), a millionaire collector who owns a copy of The Nine Gates of the Kingdom of the Shadows, published in Venice in 1666 by one Aristide Torchia--who, legend has it, adapted the engravings from the work of Satan himself. Two other copies of the book survive, and Balkan wants Depp to track them down and compare the engravings.

Torchia was burned to death by the Spanish Inquisition, and indeed Andrew Telfer, one of the recent owners of the book, hangs himself in an early scene, after selling his copy to Balkan. Liana (Lena Olin), his widow, tries to appear indifferent, but has an unwholesome interest in getting the book back. Corso flies to Europe and meets the other two owners, a stately aristocrat (Jack Taylor) in Portugal and an elderly Parisian baroness (Barbara Jefford) in a wheelchair.

What's best about Corso's quest is the way he conducts it. Depp and Polanski bring a film noir feel to the film; we're reminded of Bogart pretending to be a rare-book buyer in "The Big Sleep." As Corso moves from one bizarre millionaire collector to another, he narrowly avoids several threats on his life, and realizes he's being followed by a young woman (Emmanuelle Seigner), whose purpose and identity remain obscure, although at one point she uses martial arts to save his life, and at another point we (but not he) see her fly.

The secret of the engravings in the three editions of the book will not be revealed here. Nor will various additional motives of Balkan, the Telfer widow and the inexplicable young woman. Their stories are told with a meticulous attention to details, which are persuasive until we realize they are accumulating instead of adding up. If some of the engravings were indeed drawn by Satan, and if assembling them can evoke the Prince of Darkness, then that would be a threat, right? Or would it be a promise? And what happens at the end--that would be an unspeakably evil outcome, right? But why does it look somehow like a victory? And as for the woman--good or bad? Friend or foe? You tell me.

What's intriguing about the material is the way Polanski trusts its essential fascination and doesn't go for cheesy special effects, as in the Arnold Schwarzenegger thriller "End Of Days." Satan need not show himself with external signs, but can work entirely within human nature, which is after all his drafting board. When Corso goes to visit the baroness in his wheelchair, I was reminded of Bogart's similar call on an elderly eccentric in "The Big Sleep," and I relished a sequence where he calls on two booksellers, the twin Ceniza brothers, who in a neat f/x touch are played by one actor, Jose Lopez Rodero.

The movie does a good job of mirroring its deaths with situations from the Tarot deck, and making the Telfer widow (Olin) more sinister by (I think) inserting electronic undertones beneath her speech. I also liked the atmosphere evoked by the dialogue, which isn't too dumbed down, uses some of the jargon of the book trade and allows us to follow Corso's process of deduction as he figures out what the engravings mean and what Balkan's true motives are. It's just that a film of such big themes should be about more than the fate of a few people; while at the end I didn't yearn for spectacular special effects, I did wish for spectacular information--something awesome, not just a fade to white.

Plastic brick houses

 This company is rebuilding communities using old plastic.

நயினை ஸ்ரீ நாகபூஷணி அம்மன் கோவில் ஆடிப்பூரம்

திருநீறு, குங்குமம், சந்தனம் அணிவது ஏன்? அறிவியல் உண்மை !!

அறுகம்புல்லை உண்ணுகின்ற பசுமாட்டின் சாணத்தை எடுத்து உருண்டையாக்கி வெயிலில் காயவைக்க வேண்டும். பின் இதனை உமியினால் மூடி புடம் போட்டு எடுக்க வேண்டும். இப்போது இந்த உருண்டைகள் வெந்து நீறாகி இருக்கும். இதுவே உண்மையான திருநீறாகும்.
இது நல்ல அதிர்வுகளை மட்டும் உள்வாங்கும் திறன் கொண்டது. எம்மைச் சுற்றி அதிர்வுகள் இருக்கின்றன என்பது யாவரும் அறிந்ததே. எம்மை அறியாமலே அதிர்வுகளின் மத்தியில்த் தான் நாம் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றோம். எமது உடலானது இவ் அதிர்வுகளை ஏற்றுக் கொள்ளுகின்றது. திருநீறானது நல்ல அதிர்வுகளை ஏற்றுக் கொள்ளும் தன்மை வாய்ந்தது.அந்தவகையில் உடலின் முக்கிய பாகங்களில் திருநீறு இட்டுக் கொள்ளும் வழக்கம் இந்து மதத்தவர்களிடம் காணப்படுகின்றது.

இதைவிட மனித உடலிலே நெற்றி முக்கிய பாகமாகக் கருதப்படுகின்றது. அந்த நெற்றியிலேயே வெப்பம் அதிகமாகவும் வெளியிடப்படுகின்றது, உள் இழுக்வும்படுகின்றது. சூரியக்கதிர்களின் சக்தியை இழுத்து சரியான முறையில் உள்ளனுப்பும் அற்புதமான தொழிலை திருநீறு செய்யும் அதனாலேயே திருநீறை நெற்றியில் இடுவார்கள்.

தனது உடலிலே சாம்பல் சத்துக் குறைந்துவிட்டால், இலங்கை போன்ற வெப்பமான நாடுகளில் வளரும் கோழி இனங்கள் சாம்பலிலே விழுந்து குளிப்பதைக் கண்டிருப்பீர்கள். புறவை இனமே தன் தேவை தெரிந்து சாம்பலை நாடுகின்றதல்லவா! அதே போல்த்தான் மனிதனும் தன் மூட்டுவலி தோற்றுவிக்கும் இடங்களில்நீர்த்தன்மையை உறிஞ்சவல்லதிருநீற்றை அணிகின்றான். பசுமாட்டுச்சாணத்தை எரித்து திருநீறு செய்கின்றார்கள். மாடு அறுகம்புல் போன்ற பலவகையான புல்வகைகளை உண்டு தனது உடலைத் தேற்றிச் சாணம் போடும். அச்சாணம் தீயிலிடப்படும் போது ஏற்படும் இரசாயண மாற்றங்கள் உடலுக்கு மருத்துவத்தன்மையைக் கொடுக்கின்றது.

இதைவிட இரு புருவங்களுக்கும் இடையிலுள்ள பகுதியில் மிக நுண்ணிய நரம்பு அதிர்வலைகளை உள்ளன. அதனால்அந்த இடத்தைப் பயன்படுத்தி மனவசியம் இலகுவாகச் செய்யமுடியும். அதனாலேயே மனவசியத்தைத் தடுக்க அந்த இடத்தில் திருநீறு, சந்தனம் போன்றவைஇடப்படுகின்றன. சந்தனம் நெற்றியில் வெளியிடப்படும் வெப்பத்தைநீக்குகின்றது. அதிகமான வெப்பம் கூடிய நாடுகளில் ஞாபகங்கள் முதலில் பதியப்படல், திட்டமிடல் போன்றவற்றிற்குத் தொழிற்படுகின்ற நெற்றிப்பகுதியிலுள்ள frontal cortex என்னும் இடத்தில் அணியப்படும் சந்தனமானது வெப்பம் மிகுதியால் ஏற்படும் மூளைச்சோர்வை நீக்குகின்றது.
சந்தனம் இரு புருவங்களுக்கும் இடையில்இடுகின்ற போது, முளையின் பின்பகுதியில் ஞாபகங்கள்

பதிவுசெய்து வைத்திருக்கும் Hippocampus என்னும் இடத்திற்கு ஞாபகங்களை சிறப்பான முறையில் அனுப்புவதற்கு இந்த frontal cortex சிறப்பான முறையில் தொழிற்படும். உடலுக்குக் குளிர்ச்சியூட்டும் சந்தனத்தை நெற்றியிலும் உடலின் பல பாகங்களிலும் இந்து சமயத்தவர் அணிந்திருக்கும் காட்சி நகைச்சுவையாகப் பார்வைக்குத் தோன்றினாலும் அற்புதமான காரணமும் அதில் உண்டு பார்த்தீர்களா!

நெற்றியின் இரு புருவங்களுக்கும் இடையிலுள்ள நெற்றிப் பொட்டிலே பட்டும்படாமலும்சுண்டுவிரலை நேராகப்பிடித்தால் மனதில்ஒருவகை உணர்வு தோன்றும். அந்த உணர்வை அப்படியே வைத்துத் தியானம் செய்தால் மனஒருமைப்பாடுதோன்றும், சிந்தனை தெளிவுபெறும், எதையும் தெளிவாகப் புரிந்து கொள்ளும் நிலை தோன்றும். அந்த நெற்றிப் பொட்டு குளிர்ச்சியுடன் இருக்க வேண்டாமா? இதற்குச் சந்தனம் சரியான மருந்து.
மஞ்சள், படிகாரம், சுண்ணாம்பு இவற்றைக் கலந்து குங்குமம் தயார் செய்யப்படுகிறது. இவை மூன்றுமே கிருமிநாசினிப் பொருட்கள் ஆகும். மனித உடலில் தெய்வ சக்தி வாய்ந்தது நெற்றிக்கண் அதாவது, இரண்டு புருவங்களுக்கு நடுவிலுள்ள பகுதியில் குங்குமத்தை வைத்தால் அமைதி கிடைக்கும்.ஹிப்னாட்டிஸம் உட்பட எந்தச் சக்தியையும் முறியடிக்கும் சக்தி குங்குமத்துக்கு உண்டு , நம் கபாலத்தில் உள்ள சிந்தனை நரம்புகளின் முடிச்சு இரு புருவங்களுக்கு இடையில் உள்ளது. மனிதன் அதிகமாக சிந்திக்கும் போது சிந்தனை நரம்புகள் சூடேறி நெற்றி வலி தலைபாரம், தலைச்சுற்றல் ஏற்படும். மன உளைச்சல் ஏற்பட்டுத் தன் நிலை மறக்க வேண்டிய சூழ்நிலை உருவாகி பல விரும்பத் தாகத விளைவுகள் ஏற்படும். ஆகவே அந்த நரம்பு மண்டலம் குளிர்ச்சியாக இருக்க வேண்டும்.

சந்தனம், திருநீறு, குங்குமம் இவைகளுக்குக் குளிர்ச்சியூட்டும் தன்மை உண்டு. எனவே அந்த நரம்பு மண்டலம் குளிர்ச்சியாக இருக்க வேண்டும் என்பதற்காகச் சந்தனம் பூசி, சந்தனம் காயாமல் இருக்க குங்குமம் இடுகிறோம்.இவற்றைத் தரித்தால் புத்துணர்வும், புதுத் தெளிவும், புதிய சிந்தனைகளும், உற்சாகமும் தோன்றும். உணர்ச்சியற்ற நரம்புகள் தூண்டப்படுகின்றன. மனிதனின் உடற்கூறுக்கு உகந்த முறைகளைத்தான் நாம் இறைவழிபாடுகள் மூலம் அடைகிறோம்

-இணையம்

Bianca Paraschiv Art

 

This ‘farm from a box’ can feed an entire community

'Farm From A Box' is a storage unit containing everything you need to grow and sustain a 2-acre farm, making it easy to provide for your community, teach children about plants and nature and even for starting your own farming business.

Say something about this photo please ...

Night and the City

Based on the novel of the same name by Gerald Kersh, Night and the City is a 1950 film noir directed by Jules Dassin and starring Richard Widmark, Gene Tierney, Googie Withers and Herbert Lom.

Harry Fabian (Widmark) is a grifter in London, who uses his girlfriend Mary (Tierney) as well as her boss Phil (Francis L. Sullivan) and his wife Helen (Withers) to finance his lifestyle and scams. His latest plan is to host his own wrestling matches in London by manipulating retired wrestling great Gregorius (Stanislaus Zbyszko) who has had a falling out with his son Kristo (Herbert Lom), an underworld figure who effectively controls all wrestling in London. But when his manipulation of Gregorius causes the old wrestler's accidental death and Kristo puts a price on Harry's head, his schemes start to unravel.

Whilst not received well upon its initial release, Night and the City is now considered a classic of the genre. Utterly grim, cynical and pessimistic, the film's stark black and white distorted visuals, lack of sympathetic characters and down beat conclusion all contribute to a true glimpse into an urban nightmare. Richard Widmark gives a great lead performance whilst the prolonged wrestling scene between real life former wrestlers Stanislaus Zbyszko and Mike Mazurki remains one of the film's many highlights. Forced out of Hollywood due to the blacklist, director Jules Dassin was forced to shoot the film on location in London and at the Shepperton Studios, providing the film with its original setting. A true look into the Abyss, Night and the City is the spiritual precursor of later urban nightmares like Taxi Driver and Seven and a must-see for all fans of film noir and classic crime flicks.

புறப்பொருள் வெண்பா மாலை ஓர் அரிய நூல்

ஓர் அரிய நூலைனைப் பற்றி இங்கு கொஞ்சம் பார்ப்போம்.

ஆதிகாலத்தில் அகத்தியர் தம்முடைய பன்னிரண்டு சீடர்களையும்
தம்முடன் இருத்திக்கொண்டு தமிழாய்ந்த காலத்தில், அந்தப் பன்னிரு
சீடர்களும் 'பன்னிரு படலம்' என்னும் நூல் தொகுப்பை யாத்தனர்.
அதன் வழிநூல்களாகப் பல நூல்கள் எழுந்தன. அவற்றுள் பல,
மறைந்துபோயின.
சிலநூல்கள் கிடைத்துள்ளன. அவற்றில் ஒருநூல்தான்
'புறப்பொருள் வெண்பாமாலை'
அதன் பெயர் உணர்த்துவது போல, இது வெண்பாக்களால் ஆகிய
நூல். புறவொழுக்கத்தைப் பற்றி விளக்கிக்கூறும் நூல் இது.
ஒவ்வொரு திணையிலும் உள்ள துறைகளுக்குரிய சூத்திரங்களையும்
குறிப்பிட்டு, அவற்றை எடுத்துக்காட்டும் விதத்தில் ஒரு வெண்பாவையும் அமைத்திருக்கிறார் நூலாசிரியர்.

நூலாசிரியர் - ஐயனாரிதனார்.
அவர் சேரர்குடியைச்சேர்ந்தவர்.

கடவுள்வாழ்த்தில் வினாயகர் துதி:

நடையூறு சொல்மடந்தை அல்குவது நம்மேல்
இடையூறு நீங்குவதும் எல்லாம் - புடையூறும்
சேனைமுகத் தாளிரியச் சீறுமுகத் தூறுமதத்து
ஆனைமுகத் தானை நினைத்தால்

தொகுதி தொகுதியாக மேலும் மேலும் வந்து குவிகின்ற எதிரிகளின்
படைகள் எல்லாம் பயந்து சிதறி ஓடிப்போகுமாறு சீற்றமுடன்கூடிய
திருமுகத்தை ஆனைமுகன் கொண்டுள்ளான். சுரக்கும் மத நீரையும்
கொண்டிருக்கிறான். அவன் திருவடிகளை நினைத்தால்
சொல்மடந்தையாகிய சரஸ்வதி, நடைவளம் சுரக்கின்ற
நாவளத்தைத் தந்து அருளுவாள். அதுமட்டுமல்லாது, நம்மைத்
தாக்கும் இடையூறுகளெல்லாமே நம்மைவிட்டு நீங்குவதும் கைகூடும்.

அடுத்து சிவனை வழுத்துவார்:

கண்அவனைக் காண்கஇரு காதுஅவனைக் கேட்கவாய்ப்
பண்ணவனைப் பாடப் பதஞ்சூழ்க - எண்ணிறைந்த
நெய்யொத்து நின்றானை நீலமிடற்றானை என்
கையொத்து நேர் கூப்புக.

எள்ளினுள் விளங்கும் எண்ணெய் போல் அனைத்திலும் இரண்டறக்
கலந்து நின்றானாகிய முதல்வன் சிவன். திருநீலகண்டத்தை
உடையவன். அப்படிப்பட்ட சிவனையே என் கண்கள் பார்க்கட்டும்.
அவன் திருநாமத்தையே என் காதுகள் கேட்கட்டும். என் வாயில்
தோன்றும் பண்ணெல்லாமே அவனைப் போற்றிப் புகழ்வதற்காகவே
உரிய சொற்பதங்களைப் புனைந்து விளங்கட்டும். என் கைகள், என்
உள்ளத்தோடு ஒருமைகொண்டு, அவன் திருவின் முன்பாக குவிந்து
வணங்கியிருக்கக்கூடியவையாக விளங்கட்டும்.

பழங்கால மரபில் கலைமகள் வாழ்த்தும் காணப்படும்.
பிற்காலத்தில் அவ்வாறு காணப்படுவதில்லை.

நாமகள் வாழ்த்து:

தவளத் தாமரைத் தாதார் கோயில்
அவளைப் போற்றுதும் அருந்தமிழ் குறித்தே!

அருமையான இந்தத் தமிழ்நூல், இனிதாக நிறைவெய்துதலே குறி;
அதற்காக வெண்தாமரை மலர்களின் மகரந்தம் நிறைந்துவிளங்குகின்ற
கோயிலிடத்தே எழுந்தருளியிருப்பவளாகிய கலைமகளை நாம்
போற்றுவோம்.

இந்நூலின் சிறப்புப்பாயிரத்தையும் கவனிப்போம்.

மன்னிய சிறப்பின் வானோர் வேண்டத்
தென்மலை இருந்த சீர்சால் முனிவரன்
தன்பால் தண்டமிழ் தாவின் றுணர்ந்த
துன்னருஞ் சீர்த்தித் தொல்காப்பியன் முதல்
பன்னிரு புலவரும் பாங்குறப் பகர்ந்த
பன்னிரு படலமும் பழிப்பின் றுணர்ந்தோன்
ஓங்கிய சிறப்பின் உலகமுழு தாண்ட
வாங்குவில் தடக்கை வானவர் மருமான்
ஐய னாரிதன் அகலிடத் தவர்க்கு
மையறு புறப்பொருள் வழாலின்று விளங்க
வெண்பா மாலை எனப்பெயர் நிறீஇப்
பண்புற மொழிந்தனன் பான்மையின் தெரிந்தே

இதன் உரையை அப்படியே கொடுக்கிறேன்.

'நிலைபெற்ற சிறப்பினை உடையவரானவானோர்கள் வேண்டிக்
கொள்ளுதலினாலே, தென்மலையாகிய பொதியத்திடத்தே வந்து
வீற்றிருந்தவர், சீர்மை நிறைந்த முனிவராகிய அகத்தியர்.
அவரிடத்தே, தண்மை செறிந்த தமிழ்மொழியின் நுட்பங்களிப்
பழுதின்றிக் கற்றுணர்ந்த கிடைத்தற்கரிய புகழினைப் பெற்றவர்கள்,
தொல்காப்பியர் முதலாகிய பன்னிரு புலவர்களும் ஆவர்.
அவர்கள் பகுதியோடும் அமையச் சொல்லிய புறப்பொருள் நூல்,
'பன்னிரு படலம்' என்பது.
அந்நூல் முழுவதையும் குற்றமின்றிக் கற்றுணர்ந்த சிறப்பினையுடையவர்
'ஐயனாரிதனார்' என்னும் இவர்.
உயர்ந்த மேம்பாட்டினையுடைய உலகம் முழுவதையுமே ஆட்சி
செலுத்திவந்தவரும், வளைந்த வில்லினைத் தம் பெரிய கையிடத்தே
கொண்டவருமான சேரர் குடியினரின் வழிவந்தவரும் இவராவர்.
அகற்சியை உடைய நிலப்பரப்பினதான தமிழ்நாட்டின்கண்
உள்ளவர்க்குக் குற்றமற்ற வகையிலே புறப்பொருள் இலக்கணம்
வழுவின்றி விளங்கும் பொருட்டாக, வெண்பாமாலை என்னும்
பெயரினை இட்டு, அப்பொருளினை முறையோடும் தெளிந்தவராக,
நூற்பண்பு பொருந்த, அவர் இதனைச் சொல்லி அருளினார்'.

இந்நூலைக் கண்டெடுத்து வெளியிட்டவர் தமிழ்த்தாத்தா
உ.வே.சாமிநாதய்யரவர்கள். அதற்குப் பொருளுதவி செய்தவர்
நான்காவது மதுரைத் தமிழ்ச்சங்கம் நிறுவியவரும் பாலவநத்தம்
ஜமீன்தாருமாகிய பாண்டித்துரைத் தேவரவர்கள்.

நமக்கெல்லாம் நன்கு அறிமுகமாகிய ஒரு சொற்றடர்
இந்நூலில் உள்ளதொரு வெண்பாவில் காணப்படுவதுதான்.
'கரந்தைப் படலம்' எனும் பகுதியில் 'குடிநிலை' என்னும்
துறையை விளக்கும்படியாக இயற்றப்பட்டது.

பொய்யகல நாளும் புகழ்விளைத்தல் என்வியப்பாம்
வையகம் போர்த்த வயங்கொலிநீர் - கையகலக்
கல்தோன்றி மண்தோன்றாக் காலத்தே வாளோடு
முன்தோன்றி மூத்த குடி.

உரை:

'பண்டு, இந்த வையகத்தினைக் கவிந்துகொண்ட, தெளிந்து
ஆரவாரிக்கும் ஊழிக்கடல் வெள்ளமானது விட்டு நீங்கியதாக,
அதன்பின் முற்பட மலைதோன்றி மண்தோன்றாதிருந்த அந்தப்
பழங்காலத்திலேயே, எல்லா மக்கட்குடியினும் முற்படத்தோன்றி,
வாளாண்மையுடன் முதிர்ச்சி பெற்றுவருவதும் அம்மறவனின்
குடியாகும். அதனால் இவன், பொய்மை நீங்க நாள் தோறும்
புகழினை விளைத்துச் சிறப்புறுதல் என்னதான் வியப்போ?' 

 

thanks  http://jaybeestrishul11.blogspot.com.au

DNA vaccines (U.S. Government Doses First Volunteer with experimental DNA vaccine against Zika. )

Traditional Vaccines: The development of vaccination against harmful pathogenic microorganisms represents an important advancement in the history of modern medicine. In the past, traditional vaccination has relied on two specific types of microbiological preparations to produce material for immunization and generation of a protective immune response. These two categories involve either living infectious material that has been manufactured in a weaker state and therefore inhibits the vaccine from causing disease, or inert, inactivated, or subunit preparations.
DNA vaccination is a technique for protecting an animal against disease by injecting it with genetically engineered DNA so cells directly produce an antigen, resulting in a protective immunological response.

Vaccination consists of stimulating the immune system with an infectious agent, or components of an infectious agent, modified in such a manner that no harm or disease is caused, but ensuring that when the host is confronted with that infectious agent, the immune system can adequately neutralize it before it causes any ill effect. For over a hundred years vaccination has been effected by one of two approaches: either introducing specific antigens against which the immune system reacts directly; or introducing live attenuated infectious agents that replicate within the host without causing disease synthesize the antigens that subsequently prime the immune system.
Recently, a radically new approach to vaccination has been developed. It involves the direct introduction into appropriate tissues of a plasmid containing the DNA sequence encoding the antigen(s) against which an immune response is sought, and relies on the in situ production of the target antigen. This approach offers a number of potential advantages over traditional approaches, including the stimulation of both B- and T-cell responses, improved vaccine stability, the absence of any infectious agent and the relative ease of large-scale manufacture. As proof of the principle of DNA vaccination, immune responses in animals have been obtained using genes from a variety of infectious agents, including influenza virus, hepatitis B virus, human immunodeficiency virus, rabies virus, lymphocytic chorio-meningitis virus, malarial parasites and mycoplasmas. In some cases, protection from disease in animals has also been obtained. However, the value and advantages of DNA vaccines must be assessed on a case-by-case basis and their applicability will depend on the nature of the agent being immunized against, the nature of the antigen and the type of immune response required for protection.

The field of DNA vaccination is developing rapidly. Vaccines currently being developed use not only DNA, but also include adjuncts that assist DNA to enter cells, target it towards specific cells, or that may act as adjuvants in stimulating or directing the immune response. Ultimately, the distinction between a sophisticated DNA vaccine and a simple viral vector may not be clear. Many aspects of the immune response generated by DNA vaccines are not understood. However, this has not impeded significant progress towards the use of this type of vaccine in humans, and clinical trials have begun.
The first such vaccines licensed for marketing are likely to use plasmid DNA derived from bacterial cells. In future, others may use RNA or may use complexes of nucleic acid molecules and other entities. These guidelines address the production and control of vaccines based on plasmid DNA intended for use in humans. The purpose of these guidelines is to indicate:

• appropriate methods for the production and control of plasmid DNA vaccines; and

• specific information that should be included in submissions by manufacturers to national control authorities in support of applications for the authorization of clinical trials and marketing.
  

It is recognized that the development and application of nucleic acid vaccines are evolving rapidly. Thus, their control should be approached in a flexible manner so that it can be modified as experience is gained in production and use. The intention of these guidelines is to provide a scientifically sound basis for the production and control of DNA vaccines intended for use in humans, and to assure their consistent ssafety and efficacy. Individual countries may wish to use these guidelines to develop their own national guidelines for DNA vaccines.

Vaccines of the future. fast, designed on computer, effective.

The study involves a novel type of vaccination called a DNA vaccine, in which genes from the virus are shot under high pressure into a person’s arm. While easy to design, no DNA vaccine has ever reached commercialization.

With the, federal scientists are a demonstrating the power of biotechnology to whip up countermeasures to new threats. The vaccine they developed is a small stretch of genetic material from the virus, which is fired into a person’s upper arm through a device that acts like a high-pressure squirt gun.
The added genes then cause the person’s body to manufacture certain harmless parts of the Zika virus, including its protein shell. That should train a person’s immune system to recognize the virus and fight it off. 

Cecile G. Tamura

சிதறல்கள்-பாமா

மரத்தூர்  சிறுவர் சீர்திருத்தப்பள்ளியில் ஒவ்வொரு நாள் மாலையிலும் வாத்தியக்குழுவினர் முழுவீச்சில் பயிற்சி மேற்கொண்டிருந்தனர்.  காட்டுப்பட்டி பள்ளிக்கூடத் திறப்பு விழாவுக்கு அவர்களது குழுவினரை அழைத்திருந்தார்கள். அதனால் கடந்த ஒரு வாரமாக சிறுவர்கள் மாலை நேரத்தில் பயிற்சியில் ஈடுபட்டிருந்தார்கள்.கீரனூருக்கும் கொளத்தூருக்கும் இடையில் பிரதான சாலையில் மாத்தூர் அமைந்திருந்தது. கீரனூர் காவல் எல்லைக்குட்பட்ட பகுதிகளில் குற்றச் செயலில் ஈடுபட்டதாகச் சொல்லப்பட்ட சிறுவர்கள், அந்தப் பள்ளியில் இருந்தார்கள். சந்திரனும் அவர்களில் ஒருவன். எடையபட்டிதான் அவனது சொந்த ஊர். சீர்திருத்த பள்ளிக்கு வந்து ஓராண்டு ஆகிறது. அவனது ஊரைவிட மாத்தூர் கொஞ்சம் பெரிய கிராமமாக இருந்தது. சீர்திருத்தப் பள்ளி ஊரைவிட்டுத் தள்ளி காட்டுப் பகுதியில் இருந்தது. அவனுக்கு அங்கு இருக்கப் பிடிக்கவி;ல்டலை. அடிக்கழ அவனது ஊரையும், அவனது அம்மாவையும், அவனது ஒரேயொரு குட்டித் தங்கையையும், அவன் படித்த பள்ளியையும், அவனது நண்பர்களையும் நினைத்துப் பார்ப்பான். அப்படி நினைக்கும் பொழுதெல்லாம் அவனுக்குக் கண்கள் கலங்கும். அங்கு வந்த புதிதில் அடிக்கடி அழுதுகொண்டிருப்பான். இப்போது மௌனமாக வேதனையைச்  சுமந்து திரியப் பழகிக் கொண்டான்.சந்திரனின் வயது பதிமூன்று. சீர்திருத்தப்பள்ளிக்கு வருதற்கு முன்பு, ஊரில் ஏழாம் வகுப்பு படித்துக்கொண்டிருந்தான். அவன் மூன்றாம் வகுப்பு படித்துக்கொண்டிருந்த போது அவனது அப்பா கோதண்டம் இறந்துபோனார்.

வயலில் நெற்பயிருக்குப் பூச்சி மருந்து அடிக்கச் சென்றவர் அங்கேயே சுருண்டு விழுந்து இறந்துவிட்டதாகச் சொல்லி, வீ;ட்டுக்குத் தூக்கிக் கொண்டு வந்தார்கள். சந்திரனின் அம்மா ரஞ்சிதம் கூலி வேலை செய்து சந்திரனைப் படிக்க வைத்துக்கொண்டிருந்தாள்.  சந்திரனும் நன்றாகப் படித்துக்கொண்டிருந்தான். படிப்பில் இருந்தது போல மற்ற எல்ல விசயத்திலும் கெட்டிக்காரனாக இருந்தான். அவனை எப்படியாவது படிக்க வைத்து ஒரு நல்ல நிலைமைக்குக் கொண்டு வரவேண்டுமென்று ரஞ்சிதம் கனவு கண்டாள். ஆனால் இடையிலேயே அவனது வாழ்க்கை இப்படியாகிப் போனதை எண்ணி அவள் நொறுங்கிப் போனாள். சந்திரனுக்கும் அம்மாவை நினைத்தால் மிகவும் கவலையாக இருக்கும். மறுபடியும் ஊருக்குப் போயி நண்பர்களோடு சேர்ந்து படிக்க வேண்டும் தங்கையோடு விளையாட வேண்டும் என்று ஏங்கிக் கொண்டிருந்தான்.

ஊரில் படிக்கும்போது நண்பர்களோடு சேர்ந்து செய்த சேட்டைகளை யெல்லாம் அடிக்கடி நினைத்துப் பார்த்துக் கொள்வான்.அவன் படித்த பள்ளிக்குச் செல்லும் வழியில் ஒரு வட்டமான பெரிய கிணறு இருந்தது. அந்தக் கிணற்றுச் சுவரையொட்டிய மஞ்சணத்தி மரத்தில் ஒரு குருவிக்கூடு இருந்தது. அந்தக் கூட்டில் இருந்த குருவிக்குஞ்சை எடுப்பதற்கு, நண்பர்கள் சந்திரனை மரத்தில் ஏறச் சொன்னார்கள். சந்திரனும் ஏறினான். கூடு இருந்த கிளை கிணற்றின் உட்புறமாக சாய்ந்து தொங்கிக்கொண்ழருந்தது. அந்தக் கிளையில் கால் வைக்க வேண்டாமென்று நண்பர்கள் சொன்னார்கள். அது மிகச் சிறியதாக இருந்ததால் ஒடிந்து விடுமென்று பயந்தார்கள். அப்படி ஒடிந்தால் சந்திரன் கிணற்றுக்குள்தான் விழ வேண்டும். சந்திரனும் அந்தக்கிளைக்கு அருகே இருந்த பெரிய கிளையில் காலூன்றிக் கொண்டு கையை நீட்டி கூட்டைத் தொட முயன்றான். தொட முடியவில்லை. அந்தக் கிளை கிணற்றுக்குள் தொங்கிக் கொண்டிருந்ததால் கூட்டை நெருங்குவது அவ்வளவு சுலபமாக இல்லை. நண்பர்களுடைய ஆலோசனைப்படி சந்திரனின் சட்டையைக் கழற்றி அதை அவன் இடுப்பில் கட்டியிருந்த அரை  ஜாண் கயிற்றில் கட்டி, சட்டையின் மறுமுனையை நண்பர்கள் பிடித்துக்கொள்ள, சந்திரன் தாவி அந்தக்கிளையை இழுக்க முயன்றான்.

ஆனால் அடுத்த நிமிடத்தில் இடுப்பில் கட்டியிருந்த கயிறு அறுந்துவிட சந்திரன் தாவி தடாலெனக் கீழே விழுந்தான். நல்லவேளையாக கிணற்றுக்குள் விழாமல் வெளியில் விழுந்ததால் கை ஒடிந்ததோடு தப்பித்துக்கொண்டான். அந்தத தோளைத் தொட்டுப் பார்த்துக்கொண்டான். அதனால் ஒருமாதம் பள்ளிக்கே செல்லாமல் சுற்றிக்கொண்ழருந்ததை நினைத்துக்கொண்டான்.அப்போது பயிற்சிக்கு மாஸ்டர் அழைப்பதாக மணிகண்டன் வந்து சொல்லவும், சந்திரன் எழுந்து சென்றான். அந்தப் பள்ளியில் அவனுக்குப் பிடித்தது அந்த வாத்தியக் கருவிகளைக் கையாளுவதுதான். அனைத்துக் கருவிகளையும் இசைக்கப் பழகியிருந்தான். ஊரில் இருக்கும்போதே பறையடிப்பதில் அவனை யாரும் வெல்லமுடியாது. நாக்கைக் கடித்துக்கொண்டு ஆவேசத்தோடு ஆடிக்கொண்டே அவன் அடிப்பதைப் பார்க்கும் போது பார்ப்பவர்களுக்கே ஆட்டம் வந்துவிடும். அவ்வளவு ஈடுபாட்டோடு பறையடிப்பான்.

இப்போது இங்கு பறை இல்லாததால் டிரம்ஸ் அடிப்பான். ஆனாலும் பறை அடிப்பதில் இருக்கும் ஊக்கமும், உற்சாகமும் டிரம்ஸ் அடிப்பதில் இல்லை என்று அவனுக்குச் சற்று ஏமாற்றமாகத்தான் இருந்தது. புல்லாங்குழலில் வாசிப்பான். தபேலா அடிப்பான். வாசிக்கப்படும் இசைக்கு ஏற்ப மொராக்கசை வைத்து அருமையாக உள்ளங்கையில் உருட்டுவான். அந்த மொராக்கசை உருட்டுவது அவனுக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. இதற்கு முன் அதை ஊரில் பார்த்திராததால் அவன் அப்பொழுதும் அதை எடுத்து உருட்ட விரும்புவான். அவன் தாளம் தவறாமல் உருட்டுவதால் மாஸ்டரும் அவனை அதையே உருட்டச் சொல்லிவிட்டார். இதற்காக மட்டும்தான் அந்த மாஸ்டரை அவனுக்குக் கொஞ்சம் பிடிக்கும். மற்றபடி அவரைக்கண்டால் இவனுக்குக் கோபம் கொப்பளிக்கும். அதற்குக் காரணமும் இருந்தது.

நான்கைந்து மாதங்களுக்கு முன்பு ஓரிடத்திற்கு வாத்தியக்குழு சென்றிருந்தபோது, அந்த சந்தர்ப்பத்தைப் பயன்படுத்தி சந்திரன் தப்பியோட முயன்றான். அப்போது இந்த மாஸ்டர்தான் அவனைப் பிடித்துக்கொண்டுவந்து மீண்டும் இந்த பள்ளியில் போட்டுவிட்டார். அதிலிருந்து மாஸ்டருக்கு இவன்மேல் ஒரு கண். எங்கு சென்றாலும் இவனைக் கண்காணித்துக்கொண்டே இருப்பார். அதை அவன் வெறுத்தான். அவரையும் வெறுத்தான். இப்போது காட்டுப்பாட்டிக்குச் செல்ல பயிற்சி எடுக்கும்போதே சொல்லிவிட்டார்.“என்ன சந்திரன், நம்ம போறது ஒரு சின்ன கிராமம். அங்கயெல்லாம் தப்பிச்சு கிப்பிச்சு ஓடலாம்னு நெனைக்காதே. அப்பிடி எதுவும் செஞ்சீனா ஈசியா மாட்டிக்கிடுவெ.சந்திரன் பதிலுக்கு அவரை ஒரு பார்வை பார்த்தான். அவ்வளவுதான் அவனால் செய்ய முடிந்தது.காட்டுப்பட்டி பள்ளியைத் திறந்து வைக்க வந்த அதிகாரியை, காட்டுப்பட்டி பேருந்து நிலையத்தி லிருந்து வாத்தியக்குழுவினரின் இசையோடு ஊர்வலமாக பள்ளிக்கு அழைத்துச் செல்ல வேண்டும். அதன்படி மாஸ்டரும், மற்றும் வாத்தியக் குழுவில் இடம்பெற்றிருந்த பத்துச் சிறுவர்களும் தூய வெண்ணிறச் சீருடை அணிந்து, வெள்ளைத் தொப்பி வைத்து, அவரவரின் வாத்தியக் கருவிகளுடன் மாலை ஐந்து மணிக்கெல்லாம் காட்டுப்பட்டி பேருந்து நிலையத்தில் வரிசையாக நின்றுகொண்டிருந்தனர்.

காட்டுப்பட்டி ஊர்த்தலைவரும், ஊர்மக்களோடு அங்கு வந்து காத்திருந்தார். பேருந்துநிலையத்திலிருந்து பள்ளிக்கூடம் வரையுள்ள தெருக்களில் ஆங்காங்கே மின்விளக்குகள் கட்டி அலங்கரித்திருந்தனர். ஊரே திருவிழாக்கோலம் பூண்டிருந்தது. எல்லோரும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தார்கள். பேருந்துநிலையம் மிகவும் சிறியதாக இருந்தது. ஒன்றிரெண்டு தேநீர்க் கடைகள் தவிர குறிப்பிட்டுச் சொல்லும்பழ எதுவுமில்லை. ஒரு பெரிய வேப்பமரம் இருந்தது. அதில் சினிமா போஸ்டர் ஒன்று தொங்கிக் கொண்டிருந்தது. என்ன படமென்று சரியாகத் தெரியவில்லை.

ஊரில் இருக்கும்போது அக்கம்பக்கத்து பையன்களோடு சினிமாப் பார்க்கப் போனது சந்திரனின் நினைவுக்கு வந்தது.ஊரில் இருந்த சினிமாக் கொட்டகையில் ரஐனிகாந்து படம் வந்தபோது அம்மாவிடம்  சினிமாவுக்குக் காசு கேட்டு தொந்தரவு செய்தது ஞாபகத்துக்கு வந்தது. அம்மாவிடம் அப்போது பணமில்லை. படம் ஆரம்பமாவதற்கு முன்பே அங்கு சென்ற சந்திரன், டிக்கெட் கவுண்டரில் வைக்கப்பட்டிருந்த ஒரு கட்டு டிக்கெட்டை எடுத்துக்கொண்டு வீட்டுக்கு வந்துவிட்டான். கவுண்டரில் டிக்கெட் கட்டைக் காணாமல் அலைமோதிக் கொண்டிருந் தார்கள். காணாமல் போன டிக்கெட்டுகளின் எண்கள் தெரியுமாதலால் அந்த எண்கள் கொண்ட டிக்கெட்டுகளை எடுத்து வருபவர்களைப் பிடிப்பதற்கு உஷாராக இருந்தார்கள்.இதைப்பற்றியெல்லாம் யோசிக்காத சந்திரன் தன் நண்பர்களுக்கும் டிக்கெட் கொடுத்து, அவர்களையும் அழைத்துக்கொண்டு சென்றான். மாட்டிக்கொண்டதும் நண்பர்கள் சந்திரன்தான் தங்களுக்கு டிக்கெட் கொடுத்தான் என்று சொல்லிவிட சந்திரனைப் பிடித்து விசாரித்தார்கள் ஊர்ப்பெரியவர்களிடம் சொல்லி அவனைக் கண்டித்து வைக்கச் சொன்னார்கள். ஊரில் அனைவரும் ~டிக்கெட்டு எடுத்த பெயலுக்கு அதக்கொண்டுக்கிட்டு போனா புடிபட்டுக்கிருவம்னுகூடத் தெரியல பாருன்னு"சொல்லி அவனைக் கிண்டல் செய்து சிரித்தனர்.

தலைவர் வந்துவிட்டாரென மக்கள் பரபரப்பாகவும் சந்திரனின் சிந்தனை தடைப்பட்டது. மாஸ்டர் உத்தரவுப்படி அவரவர் வைத்திருந்த வாத்தியக்கருவிகளை வாசிக்க ஆரம்பித்தனர். சந்திரனும் தன் கையிலிருந்த மொராக்கஸை வலது கையில் பிடித்துக்கொண்டு பல வண்ண மணிகளைச் சேர்த்துக் கட்டப்பட்டிருந்த அந்த மணிகளை இடது உள்ளங்கையில் வைத்து தாளத்துக்கு ஏற்றபடி உரசி உரசி ஒலி எழுப்பிக் கொண்டிருந்தான். மற்ற சிறுவர்களும் ஒருமித்த வாசித்ததைக் கேட்பதற்கு மிகவும் நன்றாக இருந்தது. மாஸ்;டர் அவர்களை வழி நடத்திக் கொண்டிருந்தார்.அலங்கரிக்கப்பட்ட வாகனத்தில் தலைவர் ஏறிக்கொள்ள ஊர்வலம் தொடங்கியது. வாத்தியக்குழு ஊர்வலத்துக்கு முன்னே வாசித்தபடி மெதுவாகச் சென்றது.

சிறுவர்களின் வாசிப்பு மிகவும் பிரமாதமாக இருப்பதாக மக்கள் ஒருமனதாகச் சொன்னார்கள். அந்தச் சிறுவர்களைப் பார்ப்பதற்கே கூட்டம் அலைமோதியது. ஆனால் அந்தச் சிறுவர்கள் முகத்தில் எந்தவித உணர்வும் இல்லை. ஏதோ தங்களுக்குக் குறிக்கப்பட்ட ஒரு கடமையைச் செய்வது போல எவ்விதச் சலனமுமின்றி அவர்கள் வாசித்துக் கொண்டே முன்னோக்கி நகர்ந்தார்கள். இடையிடையே பட்டாசுகளை வெடித்தார்கள். சிறுவர்கள் அதைக் கண்டுகொள்ளவே இல்லை. அவர்களது முழுக் கவனமும் வாசிப்பில்தான் இருந்தது. அவர்களைச் சுற்றி இளைஞர்கள் ஓர் அரண்போல பாதுகாப்பாக வந்துகொண்டிருந்தார்கள். அவர்கள் பேசிக்கொண்டதிலிருந்து மாஸ்டரின் ஏற்பாட்டின்படி ஒரு பாதுகாப்புக்காகத்தான் அவர்கள் அப்படி புடைசூழ்ந்து வருகிறார்கள் என்பதை சந்திரன் புரிந்து கொண்டான். அவனுக்கு அது எரிச்சலை உண்டாக்கியது. அவன் மனது பலவிதமான உணர்வுகளால்; அலைக்கழிக்கப்பட்டது. அவன் கையில் அகப்பட்டுக்கொண்ட அந்த மொராக்கஸை அவன் ஆக்ரோசமாக உருட்டி, உருட்டி மனசை ஆசுவாசப்படுத்த முயற்சி செய்தான். கைகளிரண்டும் சூடாகின. மனது கொதித்துக்கொண்டிருந்தது.

தங்களைச் சுற்றி பெருந்திரளாக மக்கள் கூடி வந்தது தங்களது வாசிப்புத் திறனைப் பார்த்து, கேட்டு மகிழத்தான் என்றெண்ணியிருந்த சந்திரன், அவர்கள் தங்களது பந்தோபஸ்துக்காகத்தான் வருகிறார்கள் என்பதை அறிந்தபின் ஆத்திரமும், வெறுப்பும் அடைந்தான். மாஸ்டரைப்  பார்க்கும்போது அவனுக்கு வெறித்தனமான கோபம் வந்தது. அவர் தன்னைமட்டும் குறிப்பிட்டு கவனிப்பது போல் தெரிந்தது. இந்த ஊர் மக்களிடம்கூட அவர் தன்னைப் பற்றிச் சொல்லி வைத்திருப்பார் என்று எண்ணினான். அனைவரும் அவனையே கூர்ந்து கவனிப்பதுபோல   அவனுக்குத் தெரிந்தது.

சீர்திருத்தப் பள்ளிக்கு வருவதற்கு முன்பு தனது ஊரில் எவ்வளவு மகிழ்ச்சியாக விழாக்கள் கொண்டாடினோம் என்று நினைத்தான். தன்வயதுப் பையன்கள் ஓடியாடித் திரிவதைப் பார்க்கும்போது அவனது மனது வேதனையில் கனத்தது. அவனது மனச்சஞ்சலத்தை அவன் கையில் வைத்திருந்த மொராக்கஸ் பட்டபாட்டிலிருந்து அறிய முடிந்தது. அவன் மனதிலிருந்த ஆத்திரத்தையும், வலியையும் அவன் கையில் வைத்து உருட்டிய மொராக்கஸின் மணிகள் எழுப்பிக் கொண்டிருந்தன. அவனது முகத்திலிருந்து வியர்வை தாரை தாரையாக வழிந்தது. அவனது கைகள் சூடானது போலவே அவனது முகமும் சூடானது. அவனது நெஞ்சின் வேட்கை, வெக்கையாக வெளியேறியது. அவனைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தவர்கள் பேசிய பேச்சுக்கள் அவன் காதுகளில் தெளிவாகக் கேட்டது.

“யே... இந்தப் பையனப் பாருங்கடா... இந்த மணிய எப்பிடி உருட்டுறாம்னு பாருங்க... இதுமாதிரி உருட்டுற மணிய நம்ம இது வரைல பாக்கவே இல்லைலடா... இவெ உருட்டுற உருட்டுல மணியே அந்து போகும் போலடா..."“இதெப்பிடிடா செஞ்சுருக்காக? "“அதுக்குள்ள இருக்குறது என்னனு தெரியுமா? தேங்காச் செரட்ட"“செரட்டையா? இம்புட்டுப் பெரிய செரட்டையா?"“ஆமாடா.

இது கேரளா தேங்காயில இருக்குற செரட்ட. இதுக்குப்  பேரு கொப்பரத் தேங்காடா. அங்கயெல்லாம் ரொம்பா பெருசாத்தான் இருக்குமாம். எங்கண்ணஞ் சொன்னான். நீயி வேணும்னா அத உருட்டுற பெயல்ட கேட்டுப் பாரேன்."“ஐயய்யோ.... அவங்கிட்டயெல்லாங் கேக்கக் கூடாதுடா. அந்தா வாராருல அவுங்க வாத்தியார்டத்தான் கேக்கனும்".“போடா போ... அவருட்ட கேக்கக் கூடாதுடா. எனக்கு அவரப்பாத்தா புடிக்கவே இல்லடா. அவருதாண்டா இந்தப்பெயல்களை புடுச்சு அடச்சு வச்சுருக்காரு."“இல்லடா... இவனுங்க என்னமோ தப்பு செஞ்சாங்களாம்டா. அதுக்குத்தான் இவனுங்கள செயில்ல புடுச்சு வச்சுருக்காங்களாம். எங்கம்மெ சொன்னா."“போடா  போ... அதெல்லமில்லடா. பாவம்டா இவனுங்க. இவுங்க செயில்ல இல்லடா. அதன்னமோ சீர்திருத்தப்பள்ளிக்கூடத்துல இருக்காங்களாம். ஆஸ்டலுமாதிரி. இல்லடா? "

இதைக்கேட்டுக்கொண்டே  நடந்த சந்திரனுக்கு, ~ஆஸ்டலு இல்லடான்னு" கத்த வேண்டும்போல இருந்தது. அவர்களுடன் பேசவேண்டும் போல இருந்தது. அந்த மாஸ்டரைப் பற்றியும் அந்த சீர்திருத்தப் பள்ளிக்கூடத்தைப் பற்றியும் அவர்களிடம் சொல்ல வேண்டும் போல் இருந்தது. அத்துடன் அவன் கையில் வைத்து உருட்டிக்கொண்டிருக்கும் அந்த மொராக்கசைப் பற்றியும் அதை  அவன்  எவ்வாறு தாளத்துக்கு ஏற்றாற் போல உருட்டுகிறான் என்பது பற்றியும் அவர்களுக்கு உருட்டிக்காட்டவும் அவனுக்கு ஆசை ஆசையாக இருந்தது. இப்படி எத்தனையெத்தனை ஆசைகளை அவன் அழித்துக்கொள்ள வேண்டியுள்ளது என்றெண்ணினான்.

இவர்களைப் போல தானும் தனது நண்பர்களும் பேசித் திரிந்த நாட்கள் நினைவுக்கு வர, துக்கம் தொண்டையை அடைத்தது. அழவேண்டும் போல இருந்தது. ஆனால் இந்தக் கூட்டத்தில் எப்பழ அழமுடியும்? அழுகையை அடக்கிக் கொண்டு ஆனந்தமாக வாசிப்பது போல பாவனை செய்ய பழகியிருந்தான்.“பாவம்டா... சின்னப்பெயலா இருக்கான். ஆனா எம்புட்டு அழகா தாளம் தப்பாமெ உருட்டுறாம்னு பாரு. எப்பிடி வேர்த்து ஊத்துதுன்னு பாரு. இவம்மேல கருப்பசாமி எறங்குனது மாதிரி இருக்குதுடா".“இவனத்தாம்டா குறிப்பா கவனிக்கச் சொல்லி அந்த மாஸ்டரு சொல்லியிருக்காராம். ஏம்னா இன்னொரு எடத்துல இப்பிடி வாசிக்கப் போனப்ப இந்தப் பெய தப்புச்சு ஓடப்பாத்தானாம். ஆனா மாட்டிக் கிட்டானாம்.

இதைக்கேட்டதும், அடக்கி வைக்கப்பட்டிருந்த சந்திரனின் அழுகை ஆங்காரமாக மாறியது. மனது இறுக்கமானது. மொராக்கசில் கட்டப்பட்டிருந்த கம்பிகளின் இறுக்கத்தை அவன் மனமும் அனுபவித்தது. ஊர்வலம் பள்ளியை நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது. சந்திரனின் மன உளைச்சல் உச்சத்தை அடைந்தது. அது அந்த மணிகளின் ஆங்கார ஓசையில் வெளிப்பட்டது. அவனது மனதைப் போலவே கைகளும் சூடாகின. அவன் ஆக்ரோசமாக உருட்ட, உருட்ட மணிகளை இணைத்துக் கட்டியிருந்த கம்பிகள் அறுந்தன. மணிகள் சிதறின. விடுதலையாகிப்போன மணிகளை ஏக்கத்தோடு பார்த்தான் சந்திரன்.

http://azhiyasudargal.blogspot.com.au