Search This Blog
Thursday, May 10, 2012
Babies' brains benefit from music lessons, researchers find
After completing the first study of its kind, researchers at McMaster University have discovered that very early musical training benefits children even before they can walk or talk.
They found that one-year-old babies who participate in interactive music classes with their parents smile more, communicate better and show earlier and more sophisticated brain responses to music.
The findings were published recently in the scientific journals Developmental Science and Annals of the New York Academy of Sciences.
"Many past studies of musical training have focused on older children," says Laurel Trainor, director of the McMaster Institute for Music and the Mind. "Our results suggest that the infant brain might be particularly plastic with regard to musical exposure."
Trainor, together with David Gerry, a music educator and graduate student, received an award from the Grammy Foundation in 2008 to study the effects of musical training in infancy. In the recent study, groups of babies and their parents spent six months participating in one of two types of weekly music instruction.
One music class involved interactive music-making and learning a small set of lullabies, nursery rhymes and songs with actions. Parents and infants worked together to learn to play percussion instruments, take turns and sing specific songs.
In the other music class, infants and parents played at various toy stations while recordings from the popular Baby Einstein series played in the background.
Before the classes began, all the babies had shown similar communication and social development and none had previously participated in other baby music classes.
"Babies who participated in the interactive music classes with their parents showed earlier sensitivity to the pitch structure in music," says Trainor. "Specifically, they preferred to listen to a version of a piano piece that stayed in key, versus a version that included out-of-key notes. Infants who participated in the passive listening classes did not show the same preferences. Even their brains responded to music differently. Infants from the interactive music classes showed larger and/or earlier brain responses to musical tones."
The non-musical differences between the two groups of babies were even more surprising, say researchers.
Babies from the interactive classes showed better early communication skills, like pointing at objects that are out of reach, or waving goodbye. Socially, these babies also smiled more, were easier to soothe, and showed less distress when things were unfamiliar or didn't go their way.
While both class types included listening to music and all the infants heard a similar amount of music at home, a big difference between the classes was the interactive exposure to music.
"There are many ways that parents can connect with their babies," says study coordinator Andrea Unrau. "The great thing about music is, everyone loves it and everyone can learn simple interactive musical games together."
Provided by McMaster University
"Babies' brains benefit from music lessons, researchers find." May 9th, 2012. http://medicalxpress.com/news/2012-05-babies-brains-benefit-music-lessons.html
Posted by
Robert Karl Stonjek
Robert Karl Stonjek
Why do people choke when the stakes are high?
In sports, on a game show, or just on the job, what causes people to choke when the stakes are high? A new study by researchers at the California Institute of Technology (Caltech) suggests that when there are high financial incentives to succeed, people can become so afraid of losing their potentially lucrative reward that their performance suffers.
It is a somewhat unexpected conclusion. After all, you would think that the more people are paid, the harder they will work, and the better they will do their jobs—until they reach the limits of their skills. That notion tends to hold true when the stakes are low, says Vikram Chib, a postdoctoral scholar at Caltech and lead author on a paper published in the May 10 issue of the journal Neuron. Previous research, however, has shown that if you pay people too much, their performance actually declines.
Some experts have attributed this decline to too much motivation: they think that, faced with the prospect of earning an extra chunk of cash, you might get so excited that you will fail to do the task properly. But now, after looking at brain-scan data of volunteers performing a specific motor task, the Caltech team says that what actually happens is that you become worried about losing your potential prize. The researchers also found that the more someone is afraid of loss, the worse they perform.
In the study, each participant was asked to control a virtual object on a screen by moving an index finger that had a tracking device attached to it. The virtual object consisted of two weighted balls connected by a spring. The task was to place the object, which stretched and contracted as a weighted spring would in real life, into a square target within two seconds.
The researchers controlled for individual skill levels by customizing the size of the target so that everyone would have the same success rate. That way, people who happened to be really good or bad at this task would not skew the data.
After a training period, the subjects were asked to perform the task while inside an fMRI machine, which measures blood flow in the brain—a proxy for brain activity, since wherever a brain is active, it needs extra oxygen, and thus a larger volume of blood. By monitoring blood flow, the researchers can pinpoint areas of the brain that turn on when a particular task is performed.
In the study, each participant was asked to control this virtual object on a screen. The virtual object consisted of two weighted balls connected by a spring. The task was to place the object, which stretched and contracted as a weighted spring would in real life, into a square target within two seconds. Credit: Caltech
The task began with the researchers offering the participants a randomized range of rewards—from $0 to $100—if they could successfully place the object into the square within the time limit. At the end of hundreds of trials—each with varying reward amounts—the participant was given their reward, based on the result of just one of the trials, picked at random.
As expected, the team found that performance improved as the incentives increased—but only when the cash reward amounts were at the low end of the spectrum. Once the rewards passed a certain threshold, which depended on the individual, performance began to fall off.
Incentives are known to activate a part of your brain called the ventral striatum, Chib says; the researchers thus expected to see the ventral striatum become increasingly active as they bumped up the prizes. And if the conventional thought were correct—that the reason for the observed performance decline was over-motivation—they would expect the striatum to continue showing a lot of activation when the incentives became high enough for performance to suffer.
What they found, instead, was that when the participants were shown their potential rewards, activity in the striatum did indeed increase with rising incentives. But once the volunteers started doing the task, striatal activity decreased with rising incentives. They also noticed that the less activity they saw in a participant's striatum, the worse that person performed on the task.
Other studies have shown that decreasing striatal activity is related to fear or aversion to loss, Chib says. "When people see the incentive that they're being offered, they initially encode it as a gain," he explains. "But when they're actually doing the task, the thing that causes them to perform poorly is that they worry about losing a potential incentive they haven't even received yet." He adds, "We're showing loss aversion even though there are no explicit losses anywhere in the task—that's very strange and something you really wouldn't expect."
To further test their hypothesis, Chib and his colleagues decided to measure how loss-averse each participant was. They had the participants play a coin-flip game in which there was an equal chance they could win or lose varying amounts of money.
Each participant was offered varying potential win-loss amounts ($20-$20, $20-$10, $20-$5, for example), and then given the opportunity to either accept each possible gamble or decline it. The win-loss ratio at which the subjects chose to take the gamble provided a measure of how loss-averse each person was; someone willing to gamble even when they might win or lose $20 is less loss-averse than someone who is only willing to gamble if they can win $20 but only lose $5.
Once the numbers had been crunched and compared to the original experiment, it turned out that the more averse a participant was, the worse they did on the task when the stakes were high. And for a particularly loss-aversive person, the threshold at which their performance started to decline did not have to be very high. "If you're more loss-averse, it really hurts you," Chib says. "You're going to reach peak performance at a lower incentive level, and your performance is also going to be worse for higher incentives."
"Previously, it's been shown that the ventral striatum is involved in mediating performance increases in response to rising incentives," says John O'Doherty, professor of psychology and coauthor of the paper. "But our study shows that changes in activity in this same region can, under certain situations, also lead to worsening performance."
While this study only involved a specific motor task and financial incentives, these results may well be universal, says Shinsuke Shimojo, the Gertrude Baltimore Professor of Experimental Psychology and another coauthor of the study. "The implications and applications can include any sort of decision making that contains high stakes and uncertainties, such as business and politics."
These findings, the researchers say, might be used to develop new ways to motivate people to perform better or to train them to be less loss-averse. "This loss aversion can be an important way of deciding how to set up incentive mechanisms and how to figure out who's going to perform well and who isn't," Chib says. "If you can train somebody to be less loss-averse, maybe you can help them avoid performing poorly in stressful situations."
Provided by California Institute of Technology
"Why do people choke when the stakes are high?." May 9th, 2012. http://medicalxpress.com/news/2012-05-people-stakes-high.html
Posted by
Robert Karl Stonjek
Robert Karl Stonjek
Researchers say genes and vascular risk modify effects of aging on brain and cognition
Efforts to understand how the aging process affects the brain and cognition have expanded beyond simply comparing younger and older adults.
"Everybody ages differently. By looking at genetic variations and individual differences in markers of vascular health, we begin to understand that preventable factors may affect our chances for successful aging," said Wayne State University psychology doctoral student Andrew Bender, lead author of a study supported by the National Institute on Aging of the National Institutes of Health and now in press in the journalNeuropsychologia.
The report, "Age-related Differences in Memory and Executive Functions in Healthy APOE ε4 Carriers: The Contribution of Individual Differences in Prefrontal Volumes and Systolic Blood Pressure," focuses on carriers of the ε4 variant of the apolipoprotein (APOE) gene, present in roughly 25 percent of the population. Compared to those who possess other forms of the APOE gene, carriers of the ε4 allele are at significantly greater risk for Alzheimer's, dementia and cardiovascular disease.
Many studies also have shown that nondemented carriers of the APOE ε4 variant have smaller brain volumes and perform less well on cognitive tests than carriers of other gene variants. Those findings, however, are not consistent, and a possible explanation may come from examining interactions between the risky genes and other factors, such as markers of cardiovascular health. Prior research in typical samples of older adults has shown that indeed other vascular risk factors — such as elevated cholesterol, hypertension or diabetes — can exacerbate the impact of the APOE ε4 variant on brain and cognition, but it is unclear if such synergy of risks is present in healthy adults.
Thus, Wayne State researchers evaluated a group of volunteers from 19 to 77 years of age who self-reported as exceptionally healthy on a questionnaire that screened for a number of conditions, representing a "best case scenario" of healthy aging. The research project, led by Naftali Raz, Ph.D., professor of psychology and director of the Lifespan Cognitive Neuroscience Research Program at WSU's Institute of Gerontology, tested different cognitive abilities known for their sensitivity to aging and the effects of the APOE ε4 variant. Those abilities include speed of information processing, working memory (holding and manipulating information in one's mind) and episodic memory (memory for events).
Researchers also measured participants' blood pressure, performed genetic testing to determine which APOE variant participants carried, and measured the volumes of several critical brain regions using a high-resolution structural magnetic resonance imaging brain scan. Bender and Raz showed that for older APOE ε4 carriers, even minor increases in systolic blood pressure (the higher of the two numbers that are reported in blood pressure measures) were linked with smaller volumes of the prefrontal cortex and prefrontal white matter, slower speed of information processing, reduced working memory capacity and worse verbal memory. Notably, they said, that pattern was not evident in those who lacked the ε4 gene variant.
The study concludes that the APOE ε4 gene may make its carriers sensitive to negative effects of relatively subtle elevations in systolic blood pressure, and that the interplay between two risk factors, genetic and physiological, is detrimental to the key brain structures and associated cognitive functions.
"Although genes play a significant role in shaping the effects of age and vascular risk on the brain and cognition, the impact of single genetic variants is relatively small, and there are quite a few of them. Thus, one's aging should not be seen through the lens of one's genetic profile," cautioned the study's authors. They continued, "The negative impact of many genetic variations needs help from other risk factors, and while there isn't much one can do about genes, a lot can be done about vascular risk factors such as blood pressure or cholesterol."
"Everybody should try to keep those in check, although people with certain genetic variants more so than others." Raz said. "Practically speaking, even with the best deck of genetic cards dealt to you, it still makes sense to reduce risk through whatever works: exercise, diet or, if those fail, medication."
Because the study is part of a longitudinal project, he and Bender said the immediate future task now is to determine how the interaction between risky genes and vascular risk factors affect the trajectory of age-related changes — not differences, as in this cross-sectional study — in brain and cognition.
Provided by Wayne State University
"Researchers say genes and vascular risk modify effects of aging on brain and cognition." May 9th, 2012.http://medicalxpress.com/news/2012-05-wsu-genes-vascular-effects-aging.html
Posted by
Robert Karl Stonjek
Robert Karl Stonjek
ரிக்வேதத்தின் அக்னி சூக்தங்கள்
ரிக்வேதம் – முதல் மண்டலம், முதல் சூக்தம் (ரிஷி: மதுச்சந்தா விஸ்வாமித்ரர்)
ஓம்
அக்னியே புரோகிதன்
வேள்வியின் தேவன்
ரித்விக், ஹோதா
செல்வங்களின் இருப்பிடம்.
போற்றுவோம்!
(புரோகிதன் – வேள்விச் சடங்கின் முக்கிய பூசாரி; ரித்விக்,ஹோதா – வேள்வியில் மந்திரங்கள் ஓதும் துணை பூசாரிகள்)
பழைய ரிஷிகளும் புதியோரும் போற்றும் அக்னி
தேவர்களை இங்கு அழைத்து வருக!
புகழும் உன்னத வீரியமும் கொண்டு
நாள்தோறும் வளரும் செல்வம்
அக்னியால் பெறுகிறோம்.
அக்னி! நீ எங்கும் சூழ்ந்து நிறையும் வேள்வி
தவறாமல் தேவர்களைச் சென்றடைகிறது.
முதல் புரோகிதன்
உட்பொருள் உணரும் கவி
சத்தியமானவன்
உன்னத மேலோன் தேவன்
அக்னி
தேவர்களுடன் இங்கு வருக!
ஓ அக்னி! அங்கிரஸ்!
நீ தரும் நன்மையும் செல்வமும்
உண்மையில் உனக்கே உடைமையாகிறது.
தீமையழிக்கும் அக்னி!
ஒவ்வொரு நாளும்
உன்னையே எண்ணிப் போற்றி
உன்னிடம் வருகிறோம்.
சுடர்விட்டு ஒளிர்வோன்
வேள்வியின் வேந்தன்
மாறாத சத்தியத்தின் காவலன்
தன்னகத்தே வளர்வோன்
அக்னி.
மகனுக்குத் தந்தை போல
நீ எமக்கு எளியவன்
அக்னி! எம் நல்வாழ்விற்காக
எம்முடனே இருந்திடுக!
முதல் வேதமான ரிக்வேதத்தின் முதல் சூக்தம் இது.
இத்தகைய சூக்தங்கள் வேதங்களின் ஆதிப் பழங்கால இயற்கை வழிபாட்டுப் பாடல்கள் என்றும், கர்மகாண்டம் என்று அழைக்கப்படும் சடங்குகளை மையமாகக் கொண்ட சமயப் பிரார்த்தனைகள் என்றுமே பொதுவாக அறியப்படுகின்றன. ஆனால் ஆலமரத்தைத் தன்னுள் அடக்கிய விதை போல, இந்து ஞான மரபின் வளர்சிதை மாற்றங்களுக்கான கூறுகள் ரிக்வேதத்திலேயே உருவாகத் தொடங்கிவிட்டன என்பதே வேத அறிஞர்கள் பலர் கொண்டுள்ள கருத்தாகும். வேத இலக்கியத்திற்கும் உலகின் மற்ற பல கலாசாரங்களின் பழங்குடிப் பாடல்களுக்கும் உள்ள முக்கிய வித்தியாசம் இதுவே. ரிக்வேதத்தின் தொல்பழம் பாடல்கள்கூட காலம் கடந்து இன்றளவும் நமது கூட்டுப் பிரக்ஞையில் சிந்தனைகளாகவும், உணர்வுகளாகவும் நிற்பதும் வேத இலக்கியத்தின் தனிச்சிறப்பு என்று கூறலாம்.
உதாரணமாக, இந்த சூக்தத்தின் முதல் மந்திரத்தை எடுத்துக் கொள்வோம். ஆதி வேத ரிஷியின் வேள்விச் சடங்குக்கான இந்தத் துதிப் பாடலிலேயே கூட, இந்து மெய்ஞானம் கண்டடைந்த தத்துவத்தின் உச்சமாக உள்ள ஒரு தரிசனம் இருக்கிறது.
பல ஆண்டுகள் முன்பு நான் எல்லோரா சென்றிருந்தேன். ஆயிரத்து ஐநூறு ஆண்டுகள் பழைய குகைக்கோயில்கள் அங்குள்ளன. இந்திய சிற்பக் கலையின் மகோத்தனங்களான இந்த குகைக் கோயில்களில் மையமானதும் மிக அழகானதும் கைலாசநாதர் கோயில். இரண்டு தளங்களில் அமைக்கப்பட்டுள்ள இந்த சிவாலயம் வழக்கமான முறையில் கட்டப்பட்டதல்ல. மாறாக ஒரே மிகப் பெரிய பாறையை உள்பக்கமாகக் குடைந்து அதிலிருந்து உருவாக்கப்பட்டது. கோயிலுக்கு உள்ளிருந்து பார்க்கும்போது வெளியே விரியும் பரந்த ஆகாய வெளியே கோயிலுக்கு உள்ளும் பிரதிபலிப்பதாக ஒரு பிரமிப்பு ஏற்படும்.
கோயிலுக்குள் சென்றேன். அங்குள்ள சிவலிங்கத்தை வணங்கினேன். அப்போது சட்டென்று அந்த விஷயம் உறைத்தது– இது ஒரே கல்லால் கட்டிய கோயில். அந்த மாபெரும் ஒரே கல்தான் இந்தக் கோயிலும் அதன் விமானமும் அதன் பிராகாரங்களும்; அதன் சிவலிங்கமும் கூட. அதன் மீது நான் நின்று கொண்டிருக்கிறேன். அதையே வணங்கிக் கொண்டிருக்கிறேன். அந்த உணர்வு தந்த பிரமிப்பில் ஒரு நிமிடம் கல்லாய்ச் சமைந்துவிட்டேன்.
ஆம்! அக்னியே புரோகிதன். அக்னியே வேள்வியின் தேவன். அக்னியே வேள்வியில் கானம் பாடுவோன். வேள்விப் பயனான செல்வஙகளின் இருப்பிடமும் அவனே.
‘அறிவும் அறிபடு பொருளும் அறிபவனும் ஒன்றாகும் நிலை’ என்று வேதாந்த தரிசனம் குறிப்பிடும் நிலையை இந்த மந்திரம் மறைபொருளாகச் சொல்கிறது என்று கொள்ளலாமா? அதற்கு இடமிருக்கிறது என்று நினைக்கிறேன். ஏனென்றால் வேதம் உரைத்த ரிஷிகள் மறைஞானிகள். அவர்களது வாய்மொழிகள் வெறும் சொற்கள் அல்ல, மெய்யுணர்வின் உச்ச நிலையின் வெளிப்பாடுகள்.
வேள்வி என்பதை செயலின் குறியீடாகக் கொண்டால், செயலும், செய்வோனும், அந்தச் செயலுக்கான கருவிகளும், செயலின் இலக்கான தேவதையும், செயலின் பயனான செல்வங்களும் எல்லாம் அக்னியே என்று இந்த மந்திரம் கூறுகிறது. ‘ஒன்றாகக் காண்பதே காட்சி’ என்ற உணர்வினால் அது சாதாரணச் செயலாக இல்லாமல் யோகமாக ஆகிறது. இத்தத்துவம் கீதையில் இன்னும் அழகாக தெளிவான சொற்களில் பேசப்படுகிறது. வேள்வி என்ற வைதீகச் சடங்கையே ஓர் உருவகமாகக் கொண்டு பிரபஞ்ச இயக்கம் முழுவதையும் அந்தச் சுலோகத்தில் கீதை காட்டிச் செல்கிறது – “அர்ப்பணம் செய்தல் பிரம்மம்; அவிப் பொருள்களும் பிரம்மம்; பிரம்மமாகிய அக்னியில் பிரம்மத்தால் கொடுக்கப் படுகிறது. பிரம்மமாகிய கர்மத்தில் மனம் குவிந்துள்ளவனால் பிரம்மமே அடையப்படுகிறது”.
இது போன்று, ரிக்வேத சூக்தங்களில் உறைந்துள்ள மறைபொருள் குறித்து ஸ்ரீஅரவிந்தர் விரிவாக எழுதியுள்ளார். The secret of the Veda என்ற நூலில் வேத முனிவர்களின் பாடல்கள் அனைத்தையும் குறியீடுகளாகவும் தத்துவங்களாகவுமே கண்டு வேத இலக்கியம் பற்றிய தனது புரிதலை அவர் முன்வைக்கிறார். Hymns to the Mystic fire என்ற நூலில் ரிக்வேதத்தில் உள்ள 36 அக்னி சூக்தங்களை இந்தக் கோட்பாடு கொண்டு விளக்கியுள்ளார். இந்த நூலை அவரது சீடரும் மாபெரும் வேத அறிஞருமான கபாலி சாஸ்திரி 1940-களில் தமிழாக்கம் செய்தார். பண்டித நடையில் அமைந்திருந்த அந்த மொழியாக்கம் ஓரளவு எளிமைப்படுத்தப்பட்டு சமீபத்தில் வெளிவந்துள்ளது (அரவிந்தர் அருளிய அக்னி சூக்தங்கள், SAKSI பதிப்பகம், பெங்களூர்)
ஆனால், இந்த மந்திரங்களை இவ்வாறு குறியீட்டுரீதியாக, தத்துவார்த்தமாக மட்டுமே கண்டாக வேண்டும் என்பதில்லை. அடிப்படையில் அவை மிக அழகிய தொன்மக் கவிதைகள். ரிஷிகளின் மெய்த் தேடலும், ஆதிப் பழங்குடியினருக்கான குழந்தைத் தனமும், சம்ஸ்கிருத மொழியின் ஆரம்ப கணங்களிலேயே அதில் உருவாகிக் கொண்டிருந்த உயர்கவித்துவமும் எல்லாம் கலந்து இந்த மந்திரங்களில் மிளிர்கின்றன என்று கருதுவதே சரியாக இருக்கும்.
ரிக்வேதம் முதல் மண்டலத்திலிருந்து பத்தாம் மண்டலம் வரையிலான மந்திரங்கள் பல்வேறு ரிஷிகளால் அருளப் பெற்றவை. அக்னியைக் குறித்த பாடல்களே இவற்றில் மிகப் பிரதானமாக உள்ளன. இந்தப் பாடல்களில் சிலவற்றை ஒரு பறவைப் பார்வையாகப் பார்த்தோமானால், ரிக்வேத இலக்கியம் தன்னுள் அடைந்துவந்த பரிணாம வளர்ச்சியின் ஒரு சித்திரமும் காணக் கிடைக்கும்.
அக்னியே இந்திரனாக, எமனாக, ருத்ரனாக, விஷ்ணுவாக, தாய் அதிதியாக, தேவ சொரூபங்கள் அனைத்தும் கொள்வதாக மந்திரங்கள் பகர்கின்றன. அனைத்து இந்தியர்களின் தொல்மூதாதைகளான ரிஷிகள் வளர்த்த அக்னியே வேள்வித் தீயாக, ஆசைத் தீயாக, சக்தித் தீயாக, உயிர்த் தீயாக, அறிவுத் தீயாக, கலைத் தீயாக, யோகத் தீயாக, ஞானச் சுடராக பல்வேறு தோற்றம் கொண்டு வளர்ந்து இன்றும் சுடர்விட்டு எரிந்து கொண்டிருக்கிறது.
மேலும் இரண்டு சூக்தங்களையும் கீழே அளிக்கிறேன்.
*****
ரிக்வேதம் – இரண்டாவது மண்டலம், நான்காவது சூக்தம் (ரிஷி: க்ருத்ஸமதர்)
நல்லொளி கூர்தர நற்சொற்களுடன்
மாந்தர்க்கு விருந்தாய் வந்து
நல் ஆகுதிகள் ஏற்கும் அக்னி
மித்திரன் போல் இனியவன்
மனிதர் தேவர் ஈறாக அனைத்துமறியும்
ஜாதவேதஸ்
அவனை அழைப்போம்.
நீர்களில் உறையும் அவனைப் பணிந்து
மானிடர் கூட்டங்களில் நிறுவினர் பிருகுக்கள்
விரிந்த உலகெங்கும் ஆள்க அக்னி !
விரைந்தோடும் பரிகளுடையோன்!
தேவர்களின் மேலாளன்!
குடிபுகுமிடம் வரும் மித்திரன் போல
அன்பு அக்னியை
தேவர் மனிதரிடையே அமைத்தனர்
அலைபாயும் இரவுகளின் தவிப்பை
ஆற்றும் அவன் சுடர்
வேள்வி தரும் வீடுகள் அவனை உபசரித்திடுக.
இன்பம் அவனது சுடரின் புஷ்டி
வாழ்வில் வளப்பம் போல
இன்பம் அவன் கனன்று முன்செல்லும் காட்சி
வனச்செடிகளை நாவால் தீண்டி
பிடரிமயிர் குலுங்க ஓடும்
தேர்க்குதிரை அவன்!
காடுகளை உண்ணும் அவன் வலிமை
போற்றுகிறது என் மனம்
விருப்புற்றுத் தன்வண்ணம் காட்டுகிறான்
இன்புற்று அவன் காட்டும் எழிலார்ந்த சுடரொளி!
ஓ! மூப்படைந்த அவன் மீண்டும்
இளமையுறுகிறான்!
தாகத்தால் தவிப்பது போல்
காடுகளில் ஒளிர்கிறான்
நீரோட்டம் போல் அவனது முழக்கம்
வழியெங்கும் அவனது வெய்யக் கருமை
விண்ணின் மேகப் புன்முறுவலென.
பேருலகெங்கும் எரிந்து பரவுகிறான்
கட்டில்லாது சுயமாய்த் திரியும் மிருகமென.
உலகையே உண்டுவிடுவது போல்,
உலர்ந்த அடிமரத்தைப் பொசுக்கிக்
கரிய சுவடாக்கும் அக்னி!
உனது பழைய ஆசிகளின் நினைவில்
மூன்றாம் வேள்வியில் உன்னைப் பாடுகிறோம்
அக்னி!
வீரர் கூடும் பெரும்பரப்பும்
நற்சந்ததிகளும் நிறைந்த செல்வமும்
தருக!
அக்னி!
உன்னைப் புகழும் க்ருத்ஸமதர்கள்
வலிமை பெறுக!
நிறைந்த வீரர்களுடன்
எதிரிகளை அடக்கி முன்சென்று வெல்க!
மறைபொருள் எமக்கு வசப்படுக!
*****
ரிக்வேதம் – ஆறாவது மண்டலம் முதல் சூக்தம் (ரிஷி: பரத்வாஜர்)
அக்னி
இந்த எண்ணத்தை முதலாக எண்ணியவன் நீ
அற்புதன்
வேள்வியில் தேவர்களைக் கூவியழைப்போன்
வெல்லுதற்கரிய காளை நீ
உன் ஆற்றலால் உலக ஆற்றல்கள் அனைத்தும் ஆள்பவன்.
வேள்வி நடத்துவோன் நீ
யாம் வேண்டி வழிபட
விருப்புற்று வந்தமர்ந்தாய்
செல்வப் பெருநிதியின் வழி உன் மனம்
உன்னையே முதலாய்ப் பற்றி
தேவர்களைச் சமைப்பர் உணர்ந்தோர்.
ஊண்செறிந்து
மேன்மேலும் ஒளிர்ந்து சுடரும்
பெரியோய் !
கண்ணுக்கினிய அக்னி!
நீ விழித்து நோக்கிட
வழிப்போக்கர் பின்செல்வார் போல
செல்வங்களைப் பின்தொடர்வர் மாந்தர்.
தெய்வ உலகம் தேடிச் சென்றோர்
போற்றிப் புகழ்ந்து அவற்றையடைந்தனர்
வேள்வித் திருநாமங்கள் தரித்து
உனது மங்கலக் காட்சியில் மகிழ்ந்தனர்.
இம்மை மறுமை
இருமைக்கும் செல்வமென
மாந்தர் வளர்ப்பது உன்னை.
நீயே துணைபுரிவோன், காப்போன்!
நீயே மானிடர்க்கு என்றும் தாயும் தந்தையும்!
வேள்வித் திறலோன்
மாந்தர்க்கு இனிய அன்பன்
கூவி அழைக்கும் புரோகிதன்
வீற்றிருக்கிறான்
உன்னிடத்தில் நீ சுடர்ந்தெரிய
நெருங்கி முழந்தாளிட்டு வணங்குகிறோம்!
தூய மனதுடையோர்
தேவர்களைச் சமைப்போர்
யாம்
இன்பம் வேண்டி
உரத்துப் பாடி உன்னை நாடினோம்
அக்னி
பொலிவுறும் உன்னொளி பரவிய விண்ணின் வழி
நீயே எம்மை நடத்திச் செல்கிறாய்
உண்மை காணும் கவி
உலகனைத்தின் பதி
நிலைபெற்றோன்
மாந்தருள் காளை
வரமருள்வோன்
அக்னி
செலுத்துவோன்
தூயதாக்கும் புனிதன்
செல்வங்களின் தனியரசன்!
உழைத்து, உன்னைப் போற்றி
சுள்ளியிட்டு, அவி சொரிந்து
வேள்வியின் நெறியறிந்த மானிடன்
உன் துணையும் காப்பும் தொடர
அனைத்து இன்பமும் அடைவான்.
பெரியோய் அக்னி!
பெருமிதத்துடன்
வேள்வி மேடையிட்டு
சுள்ளியிட்டு அவி சொரிந்து
பாடல்களும் துதிகளும் கூடிப்
போற்றுகிறோம்.
சக்தி மகனே
உனது மங்கல நல்லருளே வேண்டி
முயல்கிறோம்.
புகழோய்
விண்ணும் மண்ணும் நிறைத்தன
உன் ஒளியும் புகழும்
அக்னி
பெருங்கனமுள்ள உன் செல்வக்குவைகளுடன்
இடையறாது எம்மிடத்தில்
சுடர்க!
செல்வங்களுக்கரசே வசுவே
எம் புதல்வனுக்கும் சந்ததியினர்க்கும்
நிறைந்த பசுமந்தைகளை
என்றென்றும் தருக
தீமையற்ற நல்லுணவும்
இன்பமளிக்கும் உண்மைப் புகழும்
எம்மிடம் நிலைத்திடுக
அக்னியே அரசே
உனதன்பும் அருளும் கொண்டு
செல்வம் பலவும் நுகர்வோன் ஆகுக யான்!
அடியார்க்கு வரம் தரும்
செழுமையும் உரிமையும் உனதே!
thanks http://www.tamilhindu.com
ஓம்
அக்னியே புரோகிதன்
வேள்வியின் தேவன்
ரித்விக், ஹோதா
செல்வங்களின் இருப்பிடம்.
போற்றுவோம்!
(புரோகிதன் – வேள்விச் சடங்கின் முக்கிய பூசாரி; ரித்விக்,ஹோதா – வேள்வியில் மந்திரங்கள் ஓதும் துணை பூசாரிகள்)
பழைய ரிஷிகளும் புதியோரும் போற்றும் அக்னி
தேவர்களை இங்கு அழைத்து வருக!
புகழும் உன்னத வீரியமும் கொண்டு
நாள்தோறும் வளரும் செல்வம்
அக்னியால் பெறுகிறோம்.
அக்னி! நீ எங்கும் சூழ்ந்து நிறையும் வேள்வி
தவறாமல் தேவர்களைச் சென்றடைகிறது.
முதல் புரோகிதன்
உட்பொருள் உணரும் கவி
சத்தியமானவன்
உன்னத மேலோன் தேவன்
அக்னி
தேவர்களுடன் இங்கு வருக!
ஓ அக்னி! அங்கிரஸ்!
நீ தரும் நன்மையும் செல்வமும்
உண்மையில் உனக்கே உடைமையாகிறது.
தீமையழிக்கும் அக்னி!
ஒவ்வொரு நாளும்
உன்னையே எண்ணிப் போற்றி
உன்னிடம் வருகிறோம்.
சுடர்விட்டு ஒளிர்வோன்
வேள்வியின் வேந்தன்
மாறாத சத்தியத்தின் காவலன்
தன்னகத்தே வளர்வோன்
அக்னி.
மகனுக்குத் தந்தை போல
நீ எமக்கு எளியவன்
அக்னி! எம் நல்வாழ்விற்காக
எம்முடனே இருந்திடுக!
முதல் வேதமான ரிக்வேதத்தின் முதல் சூக்தம் இது.
இத்தகைய சூக்தங்கள் வேதங்களின் ஆதிப் பழங்கால இயற்கை வழிபாட்டுப் பாடல்கள் என்றும், கர்மகாண்டம் என்று அழைக்கப்படும் சடங்குகளை மையமாகக் கொண்ட சமயப் பிரார்த்தனைகள் என்றுமே பொதுவாக அறியப்படுகின்றன. ஆனால் ஆலமரத்தைத் தன்னுள் அடக்கிய விதை போல, இந்து ஞான மரபின் வளர்சிதை மாற்றங்களுக்கான கூறுகள் ரிக்வேதத்திலேயே உருவாகத் தொடங்கிவிட்டன என்பதே வேத அறிஞர்கள் பலர் கொண்டுள்ள கருத்தாகும். வேத இலக்கியத்திற்கும் உலகின் மற்ற பல கலாசாரங்களின் பழங்குடிப் பாடல்களுக்கும் உள்ள முக்கிய வித்தியாசம் இதுவே. ரிக்வேதத்தின் தொல்பழம் பாடல்கள்கூட காலம் கடந்து இன்றளவும் நமது கூட்டுப் பிரக்ஞையில் சிந்தனைகளாகவும், உணர்வுகளாகவும் நிற்பதும் வேத இலக்கியத்தின் தனிச்சிறப்பு என்று கூறலாம்.
உதாரணமாக, இந்த சூக்தத்தின் முதல் மந்திரத்தை எடுத்துக் கொள்வோம். ஆதி வேத ரிஷியின் வேள்விச் சடங்குக்கான இந்தத் துதிப் பாடலிலேயே கூட, இந்து மெய்ஞானம் கண்டடைந்த தத்துவத்தின் உச்சமாக உள்ள ஒரு தரிசனம் இருக்கிறது.
பல ஆண்டுகள் முன்பு நான் எல்லோரா சென்றிருந்தேன். ஆயிரத்து ஐநூறு ஆண்டுகள் பழைய குகைக்கோயில்கள் அங்குள்ளன. இந்திய சிற்பக் கலையின் மகோத்தனங்களான இந்த குகைக் கோயில்களில் மையமானதும் மிக அழகானதும் கைலாசநாதர் கோயில். இரண்டு தளங்களில் அமைக்கப்பட்டுள்ள இந்த சிவாலயம் வழக்கமான முறையில் கட்டப்பட்டதல்ல. மாறாக ஒரே மிகப் பெரிய பாறையை உள்பக்கமாகக் குடைந்து அதிலிருந்து உருவாக்கப்பட்டது. கோயிலுக்கு உள்ளிருந்து பார்க்கும்போது வெளியே விரியும் பரந்த ஆகாய வெளியே கோயிலுக்கு உள்ளும் பிரதிபலிப்பதாக ஒரு பிரமிப்பு ஏற்படும்.
கோயிலுக்குள் சென்றேன். அங்குள்ள சிவலிங்கத்தை வணங்கினேன். அப்போது சட்டென்று அந்த விஷயம் உறைத்தது– இது ஒரே கல்லால் கட்டிய கோயில். அந்த மாபெரும் ஒரே கல்தான் இந்தக் கோயிலும் அதன் விமானமும் அதன் பிராகாரங்களும்; அதன் சிவலிங்கமும் கூட. அதன் மீது நான் நின்று கொண்டிருக்கிறேன். அதையே வணங்கிக் கொண்டிருக்கிறேன். அந்த உணர்வு தந்த பிரமிப்பில் ஒரு நிமிடம் கல்லாய்ச் சமைந்துவிட்டேன்.
ஆம்! அக்னியே புரோகிதன். அக்னியே வேள்வியின் தேவன். அக்னியே வேள்வியில் கானம் பாடுவோன். வேள்விப் பயனான செல்வஙகளின் இருப்பிடமும் அவனே.
‘அறிவும் அறிபடு பொருளும் அறிபவனும் ஒன்றாகும் நிலை’ என்று வேதாந்த தரிசனம் குறிப்பிடும் நிலையை இந்த மந்திரம் மறைபொருளாகச் சொல்கிறது என்று கொள்ளலாமா? அதற்கு இடமிருக்கிறது என்று நினைக்கிறேன். ஏனென்றால் வேதம் உரைத்த ரிஷிகள் மறைஞானிகள். அவர்களது வாய்மொழிகள் வெறும் சொற்கள் அல்ல, மெய்யுணர்வின் உச்ச நிலையின் வெளிப்பாடுகள்.
வேள்வி என்பதை செயலின் குறியீடாகக் கொண்டால், செயலும், செய்வோனும், அந்தச் செயலுக்கான கருவிகளும், செயலின் இலக்கான தேவதையும், செயலின் பயனான செல்வங்களும் எல்லாம் அக்னியே என்று இந்த மந்திரம் கூறுகிறது. ‘ஒன்றாகக் காண்பதே காட்சி’ என்ற உணர்வினால் அது சாதாரணச் செயலாக இல்லாமல் யோகமாக ஆகிறது. இத்தத்துவம் கீதையில் இன்னும் அழகாக தெளிவான சொற்களில் பேசப்படுகிறது. வேள்வி என்ற வைதீகச் சடங்கையே ஓர் உருவகமாகக் கொண்டு பிரபஞ்ச இயக்கம் முழுவதையும் அந்தச் சுலோகத்தில் கீதை காட்டிச் செல்கிறது – “அர்ப்பணம் செய்தல் பிரம்மம்; அவிப் பொருள்களும் பிரம்மம்; பிரம்மமாகிய அக்னியில் பிரம்மத்தால் கொடுக்கப் படுகிறது. பிரம்மமாகிய கர்மத்தில் மனம் குவிந்துள்ளவனால் பிரம்மமே அடையப்படுகிறது”.
இது போன்று, ரிக்வேத சூக்தங்களில் உறைந்துள்ள மறைபொருள் குறித்து ஸ்ரீஅரவிந்தர் விரிவாக எழுதியுள்ளார். The secret of the Veda என்ற நூலில் வேத முனிவர்களின் பாடல்கள் அனைத்தையும் குறியீடுகளாகவும் தத்துவங்களாகவுமே கண்டு வேத இலக்கியம் பற்றிய தனது புரிதலை அவர் முன்வைக்கிறார். Hymns to the Mystic fire என்ற நூலில் ரிக்வேதத்தில் உள்ள 36 அக்னி சூக்தங்களை இந்தக் கோட்பாடு கொண்டு விளக்கியுள்ளார். இந்த நூலை அவரது சீடரும் மாபெரும் வேத அறிஞருமான கபாலி சாஸ்திரி 1940-களில் தமிழாக்கம் செய்தார். பண்டித நடையில் அமைந்திருந்த அந்த மொழியாக்கம் ஓரளவு எளிமைப்படுத்தப்பட்டு சமீபத்தில் வெளிவந்துள்ளது (அரவிந்தர் அருளிய அக்னி சூக்தங்கள், SAKSI பதிப்பகம், பெங்களூர்)
ஆனால், இந்த மந்திரங்களை இவ்வாறு குறியீட்டுரீதியாக, தத்துவார்த்தமாக மட்டுமே கண்டாக வேண்டும் என்பதில்லை. அடிப்படையில் அவை மிக அழகிய தொன்மக் கவிதைகள். ரிஷிகளின் மெய்த் தேடலும், ஆதிப் பழங்குடியினருக்கான குழந்தைத் தனமும், சம்ஸ்கிருத மொழியின் ஆரம்ப கணங்களிலேயே அதில் உருவாகிக் கொண்டிருந்த உயர்கவித்துவமும் எல்லாம் கலந்து இந்த மந்திரங்களில் மிளிர்கின்றன என்று கருதுவதே சரியாக இருக்கும்.
ரிக்வேதம் முதல் மண்டலத்திலிருந்து பத்தாம் மண்டலம் வரையிலான மந்திரங்கள் பல்வேறு ரிஷிகளால் அருளப் பெற்றவை. அக்னியைக் குறித்த பாடல்களே இவற்றில் மிகப் பிரதானமாக உள்ளன. இந்தப் பாடல்களில் சிலவற்றை ஒரு பறவைப் பார்வையாகப் பார்த்தோமானால், ரிக்வேத இலக்கியம் தன்னுள் அடைந்துவந்த பரிணாம வளர்ச்சியின் ஒரு சித்திரமும் காணக் கிடைக்கும்.
அக்னியே இந்திரனாக, எமனாக, ருத்ரனாக, விஷ்ணுவாக, தாய் அதிதியாக, தேவ சொரூபங்கள் அனைத்தும் கொள்வதாக மந்திரங்கள் பகர்கின்றன. அனைத்து இந்தியர்களின் தொல்மூதாதைகளான ரிஷிகள் வளர்த்த அக்னியே வேள்வித் தீயாக, ஆசைத் தீயாக, சக்தித் தீயாக, உயிர்த் தீயாக, அறிவுத் தீயாக, கலைத் தீயாக, யோகத் தீயாக, ஞானச் சுடராக பல்வேறு தோற்றம் கொண்டு வளர்ந்து இன்றும் சுடர்விட்டு எரிந்து கொண்டிருக்கிறது.
மேலும் இரண்டு சூக்தங்களையும் கீழே அளிக்கிறேன்.
*****
ரிக்வேதம் – இரண்டாவது மண்டலம், நான்காவது சூக்தம் (ரிஷி: க்ருத்ஸமதர்)
நல்லொளி கூர்தர நற்சொற்களுடன்
மாந்தர்க்கு விருந்தாய் வந்து
நல் ஆகுதிகள் ஏற்கும் அக்னி
மித்திரன் போல் இனியவன்
மனிதர் தேவர் ஈறாக அனைத்துமறியும்
ஜாதவேதஸ்
அவனை அழைப்போம்.
நீர்களில் உறையும் அவனைப் பணிந்து
மானிடர் கூட்டங்களில் நிறுவினர் பிருகுக்கள்
விரிந்த உலகெங்கும் ஆள்க அக்னி !
விரைந்தோடும் பரிகளுடையோன்!
தேவர்களின் மேலாளன்!
குடிபுகுமிடம் வரும் மித்திரன் போல
அன்பு அக்னியை
தேவர் மனிதரிடையே அமைத்தனர்
அலைபாயும் இரவுகளின் தவிப்பை
ஆற்றும் அவன் சுடர்
வேள்வி தரும் வீடுகள் அவனை உபசரித்திடுக.
இன்பம் அவனது சுடரின் புஷ்டி
வாழ்வில் வளப்பம் போல
இன்பம் அவன் கனன்று முன்செல்லும் காட்சி
வனச்செடிகளை நாவால் தீண்டி
பிடரிமயிர் குலுங்க ஓடும்
தேர்க்குதிரை அவன்!
காடுகளை உண்ணும் அவன் வலிமை
போற்றுகிறது என் மனம்
விருப்புற்றுத் தன்வண்ணம் காட்டுகிறான்
இன்புற்று அவன் காட்டும் எழிலார்ந்த சுடரொளி!
ஓ! மூப்படைந்த அவன் மீண்டும்
இளமையுறுகிறான்!
தாகத்தால் தவிப்பது போல்
காடுகளில் ஒளிர்கிறான்
நீரோட்டம் போல் அவனது முழக்கம்
வழியெங்கும் அவனது வெய்யக் கருமை
விண்ணின் மேகப் புன்முறுவலென.
பேருலகெங்கும் எரிந்து பரவுகிறான்
கட்டில்லாது சுயமாய்த் திரியும் மிருகமென.
உலகையே உண்டுவிடுவது போல்,
உலர்ந்த அடிமரத்தைப் பொசுக்கிக்
கரிய சுவடாக்கும் அக்னி!
உனது பழைய ஆசிகளின் நினைவில்
மூன்றாம் வேள்வியில் உன்னைப் பாடுகிறோம்
அக்னி!
வீரர் கூடும் பெரும்பரப்பும்
நற்சந்ததிகளும் நிறைந்த செல்வமும்
தருக!
அக்னி!
உன்னைப் புகழும் க்ருத்ஸமதர்கள்
வலிமை பெறுக!
நிறைந்த வீரர்களுடன்
எதிரிகளை அடக்கி முன்சென்று வெல்க!
மறைபொருள் எமக்கு வசப்படுக!
*****
ரிக்வேதம் – ஆறாவது மண்டலம் முதல் சூக்தம் (ரிஷி: பரத்வாஜர்)
அக்னி
இந்த எண்ணத்தை முதலாக எண்ணியவன் நீ
அற்புதன்
வேள்வியில் தேவர்களைக் கூவியழைப்போன்
வெல்லுதற்கரிய காளை நீ
உன் ஆற்றலால் உலக ஆற்றல்கள் அனைத்தும் ஆள்பவன்.
வேள்வி நடத்துவோன் நீ
யாம் வேண்டி வழிபட
விருப்புற்று வந்தமர்ந்தாய்
செல்வப் பெருநிதியின் வழி உன் மனம்
உன்னையே முதலாய்ப் பற்றி
தேவர்களைச் சமைப்பர் உணர்ந்தோர்.
ஊண்செறிந்து
மேன்மேலும் ஒளிர்ந்து சுடரும்
பெரியோய் !
கண்ணுக்கினிய அக்னி!
நீ விழித்து நோக்கிட
வழிப்போக்கர் பின்செல்வார் போல
செல்வங்களைப் பின்தொடர்வர் மாந்தர்.
தெய்வ உலகம் தேடிச் சென்றோர்
போற்றிப் புகழ்ந்து அவற்றையடைந்தனர்
வேள்வித் திருநாமங்கள் தரித்து
உனது மங்கலக் காட்சியில் மகிழ்ந்தனர்.
இம்மை மறுமை
இருமைக்கும் செல்வமென
மாந்தர் வளர்ப்பது உன்னை.
நீயே துணைபுரிவோன், காப்போன்!
நீயே மானிடர்க்கு என்றும் தாயும் தந்தையும்!
வேள்வித் திறலோன்
மாந்தர்க்கு இனிய அன்பன்
கூவி அழைக்கும் புரோகிதன்
வீற்றிருக்கிறான்
உன்னிடத்தில் நீ சுடர்ந்தெரிய
நெருங்கி முழந்தாளிட்டு வணங்குகிறோம்!
தூய மனதுடையோர்
தேவர்களைச் சமைப்போர்
யாம்
இன்பம் வேண்டி
உரத்துப் பாடி உன்னை நாடினோம்
அக்னி
பொலிவுறும் உன்னொளி பரவிய விண்ணின் வழி
நீயே எம்மை நடத்திச் செல்கிறாய்
உண்மை காணும் கவி
உலகனைத்தின் பதி
நிலைபெற்றோன்
மாந்தருள் காளை
வரமருள்வோன்
அக்னி
செலுத்துவோன்
தூயதாக்கும் புனிதன்
செல்வங்களின் தனியரசன்!
உழைத்து, உன்னைப் போற்றி
சுள்ளியிட்டு, அவி சொரிந்து
வேள்வியின் நெறியறிந்த மானிடன்
உன் துணையும் காப்பும் தொடர
அனைத்து இன்பமும் அடைவான்.
பெரியோய் அக்னி!
பெருமிதத்துடன்
வேள்வி மேடையிட்டு
சுள்ளியிட்டு அவி சொரிந்து
பாடல்களும் துதிகளும் கூடிப்
போற்றுகிறோம்.
சக்தி மகனே
உனது மங்கல நல்லருளே வேண்டி
முயல்கிறோம்.
புகழோய்
விண்ணும் மண்ணும் நிறைத்தன
உன் ஒளியும் புகழும்
அக்னி
பெருங்கனமுள்ள உன் செல்வக்குவைகளுடன்
இடையறாது எம்மிடத்தில்
சுடர்க!
செல்வங்களுக்கரசே வசுவே
எம் புதல்வனுக்கும் சந்ததியினர்க்கும்
நிறைந்த பசுமந்தைகளை
என்றென்றும் தருக
தீமையற்ற நல்லுணவும்
இன்பமளிக்கும் உண்மைப் புகழும்
எம்மிடம் நிலைத்திடுக
அக்னியே அரசே
உனதன்பும் அருளும் கொண்டு
செல்வம் பலவும் நுகர்வோன் ஆகுக யான்!
அடியார்க்கு வரம் தரும்
செழுமையும் உரிமையும் உனதே!
thanks http://www.tamilhindu.com
ஆதிமந்தி வமிசத்தார் நொண்டிச் சிந்து - ஆரிய-திராவிட ஆராய்ச்சி நூல் (நூல் அறிமுகம்)
உலகில் இந்தியர்களுக்கு ஒப்பீட்டளவில் வரலாற்றுணர்வும், தொல்லியல், மானுடவியல் உணர்வும் குறைவு என்பதே நமக்கு கல்வியும், தத்துவ சிந்தனையும் பயிற்றுவித்த மேலைநாட்டு பாமரர்களின் கருத்து. ஆனால் ஆதிமனித இனமான தமிழர்கள் தங்கள் வரலாற்றை குரங்கிலிருந்து மனிதனாக பரிணமித்த காலந்தொட்டு தொடர்ந்து பாடியும், ஆடியும், எழுதியும் வந்திருக்கிறார்கள் என்பது மேலை அறிஞர்களே அறியாதது. தமிழர்கள் தங்களுக்கென குமரிக்கண்டம் என்னும் ஒரு கண்டத்தையே உருவாக்கி இன்னும் நினைவில் பேணி வருவதையும் அவர்கள் உணரவில்லை. பல்வேறு மனித இனம் இருப்பதையும், நாவலந்தீவில் அவைகள் வரலாறுணர்வோடு முரணியக்க ரீதியாக முரன்பட்டு வாழ்ந்ததையும் ஏராளமான முதற்சங்கப் பாடல்களின் வாயிலாக அறியலாம். ஆனால் வடக்கில் புதிய மனித இனங்கள் தோன்றி, வரலாற்றுணர்வு இன்றி தமிழர்கள் மீது ஆதிக்கம் செலுத்தி, பின் வரலாற்றையே திருத்தி எழுதி, அதையே மதமாகவும் மாற்றிவிட்டனர். உதாரணமாக ராமாயணம், மகாபாரதம் போன்ற மத நூல்களில் ஆரிய-திராவிட இனவரைவியல் குறிப்புகள் ஏராளமாக உள்ளது. இதிகாசம் என்ற போர்வையில் அவை பதுக்கி வைத்திருக்கும் தீவிர இனவாதக் கருத்துக்கள் அதிதீவிர ஆய்வுக்கு உட்படுத்தப்பட வேண்டியவை. குறிப்பாக ராமாயணம் என்னும் மத நூலில் ஆரியராமன் தெற்கு நோக்கி வரவர இங்கே மனிதர்களே இல்லை. குரங்குகளும், அரக்கர்களும் தான் இருந்தனர். அவர்களை அழித்து அவன் வடக்கு மீள்வதே ஆரியப் படையெடுப்பைப் போற்றுவது தான்.
மதுரைக் காமராஜ் பல்கலைக்கழக திராவிட நாட்டாரியல் துறை முன்னாள் தலைவர் பேரா.முனைவர். அற்புதப் பாண்டியன் (எம்.ஏ.எம்.ஃபில், பி.எச்.டி, டிப்ளமோ இன் காந்தியன் தாட், டிப்ளமோ இன் கம்ப்யூட்டர் அப்ளிகேசன்) இது தொடர்பான நாட்டார் ஆய்வுகளில் முன்னோடி. கீழக்குயில்குடி, பன்னியான், செக்காணூரனி, செல்லம்பட்டி, பகுதிகளில் வாழும் ஒரு குறிப்பிட்ட திராவிட இன சாதியினரிடத்தில் புழங்கப்படும் நாட்டுப்புறப் பாடல்களில் இராமன் தென்னகம் நுழைந்து இராமேஸ்வரம், இலங்கை சென்று போர் நடத்தியது முதல், மீண்டும் அயோத்தி புறப்பட்டது வரை நடந்த சம்பவங்கள் தலைமுறைகளாகப் பாடப்படுவதை இருபதாண்டு காலம் தேடியலைந்து சேகரித்துள்ளார். அது ஐநூற்றிச் சொச்சம் பக்கங்கள் அளவுள்ள தனி நூலாகவும் அவரது மாணவர்கல் சிலருடைய முனைவர் ஆய்வேடுகளாகவும் பிரசுரிக்கப் பட்டுள்ளது. குறிப்பாக சங்ககாலத்துக்கும் முற்காலத்திய தமிழ்நடையில் அமைந்த "ஆதிமந்தி வமிசத்தார் நொண்டிச் சிந்து" என்னும் புத்தகம் அவரது அயராத உழைப்பில் வெளிவந்தது (தமிழ் திராவிடர் பதிப்பகம், விளக்குத்தூண் சமீபம், கீழமாசி வீதி, மதுரை-9, போன் நிர்.- 0452-2735460). இந்தப் புத்தகம் என்பதுகளில் மதுரை அமெரிக்கன் கல்லூரி, வக்பு வாரியக் கல்லூரி, பாத்திமா கல்லூரி, டோக் பெருமாட்டி கல்லூரி, தியாகராசர் கல்லூரி முதலியவற்றில் முதுகலை தமிழ் வகுப்பிற்கான பாடமாக இருந்தது. மதுரைக் கல்லூரியில் மட்டும் பாடத்திட்டத்தில் சேர்க்க மறுத்து விட்டார்கள். அந்த பார்ப்பணச் சதியை எதிர்த்து மதுரைக் கோர்ட்டில் வழக்குத் தொடரப்பட்டது.
புதிதாக வந்த இனமக்களை தமிழர்கள் "ஆரு இவிய?" என்று வியந்து கேட்டதே 'ஆரிவிய' என்று மறுவிப் பின்னர் "ஆரிய" என்ற சொல்லாகி அதுவே அந்தப் புதிய இனத்தாரின் பெயராக வழங்கிற்று என்று தமிழ் மொழியியலாளர்கள் கருதுகின்றனர். "ஆதிமந்தி வமிசத்தார் நொண்டிச் சிந்து" நூலில் மிகநுட்பமான, இது வரை வெளிவராத மறைக்கப்பட்ட பல வரலாற்றுத் தகவல்கள் தமிழ்ச்சமூகத்தின் முன் வெளிப்படுத்தப் பட்டிருக்கிறது. ஆரியனான ராமன் போர் முடிந்து சீதையை மீட்டதும், கிட்கிந்தையிலிருந்து பிடித்து வரப்பட்ட வானரங்களை அம்போ என்று விட்டுச் சென்றதும், அவை பின்னர் தென்மேற்கு நோக்கி நகர்ந்து அடர்ந்த பசுமையான மேற்கு மலைத்தொடர்களின் அடிவார ஊர்களில் குடியேற ஆரம்பித்தன, பின்னர் அவை மெல்லப் பரிணாமத்தில் வளர்ந்து ஆதிக்கப் போர்ச் சாதியாயின. ராமனின் படை நாயகர்களாக இருந்த அந்த சாதி நாயர் என்றழைக்கப்பட்டது. அப்பகுதியில் மொந்தன் வாழைச் சாகுபடியில் ஒரு புது புரட்சியையே உருவாக்கிய இனம் அவர்கள். உலகத்திற்கே முதல்முறையாக வாழைப்பழத்தின் பல பிரயோகங்களைக் கற்றுத் தந்தவர்களும் அவர்களே. இன்றும் "குலேரம் வாலி நாயர் பேரவை" என்ற சங்கம் இருப்பதும், அவர்களிடம் ராமனின் படை நாயகர்கள் என்பதற்கான ஆதாரமாக செப்புப் பட்டையம் இருப்பதும் பேரா.அற்புதப் பாண்டியன் வெளியிட்டுள்ளார். ஜெ கூட (ஜெயலலிதா இல்லை, ஜெயமோகன்) இதுபற்றி விரிவாகவே எழுதியுள்ளார்.
எஞ்சிய மீதிப் பழங்குடிகள் மதுரை மற்றும் அதன் சுற்று வட்டாரப் பகுதிகளில் தங்கி பரிணாம வளர்ச்சியில் தங்கள் குரங்கு, அரக்க குனத்தை விட்டு திருந்தி வாழ ஆரம்பித்தனர். கடலைத் தாண்டிய அவர்கள் "தாண்டியர்" என்று அழைக்கப்பட்டு அதுவே மருவி "பாண்டியர்" என்றாயிற்று என்றும் பேரா. அற்புதப் பாண்டியன் ஆய்வு முடிவில் தெரிவிக்கிறார். அவர்களே பின்னர் பலநூறாண்டுகள் கழித்து மகாபாரத காலத்தில் ராமனின் வம்சத்தில் வந்த கிருஷ்ணன் என்னும் கறுப்பு ஆரியனை (இது ஆரிய திராவிடக் கலப்பின் அடையாளம் என்கிறார் பேரா. பாண்டியன்) போரில் ஆதரித்து வெற்றி தேடித் தந்தனர். கிருஷ்ணனின் சொந்த ஊரான மதுரா வை மீட்டுத் தந்தனர். அதுவே "மதுரையை மீட்ட சுந்தரபாண்டியன்" என்ற பெயர்வரக் காரணமாயிற்று. சுந்தர என்ற சொல் ராமாயன காலத்திலும் ஆதிமந்தி இனத்தாரைக் குறிக்கும் சொல்லாக விளங்கியதை, இராமாயணத்தில் 'சுந்தரகாண்டம்' என்னும் பகுதியின் சிறப்பால் அறியலாம் என்று மேலதிகத் தகவல் கொடுக்கிறார் பேரா. அற்புதப் பாண்டியன். அந்தச் சந்தர்ப்பத்தில் தான் மீண்டும் பாண்டியர்களிடம் ஆரிய நாகரிகம் புகுத்தப்பட்டது. இன்னும் மேற்குமலைகளில் வசிக்கும் ஆதிமந்திவமிசத்தார் கிழக்கில் இருந்து வருபவர்களை பாண்டி என்றழைப்பதையும் பேரா.அற்புதப் பாண்டியன் சுட்டிக் காட்டுகிறார்.
கல்யாணமாகி ஹனிமூனுக்கு (தேனிலவு) காட்டுக்கு வந்த இடத்தில் மனைவியத் தொலைத்த ராமன் பார்ப்பவர்களிடமெல்லாம் 'ஹனிமூன் ஹனிமூன்' என்று புலம்ப அது ஆதிமந்திவமிசத்தாரால் ஹனுமான் என்று தவறாகப் புரிந்து கொள்ளப்பட்டது. ஹனிமூன் என்ற ஆங்கிலச் சொல்லின் வேர் செந்தமிழில் இருந்து சென்றதும் அந்த நூலில் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கிறது.
மொத்தத்தில் ராமாயணம் போன்ற மதநூல்களில் மறைக்கப்பட்ட பரிணாம, வரலாற்று, ஆரிய-திராவிட போர்த் தகவல்கள் இருக்கின்றன என்பதை வெள்ளிடைமலையாக வெளிச்சம் போட்டு தமிழ்கூறும் நல்லுலகின் முன்பு காட்டியது பேரா.முனைவர்.அற்புதப் பாண்டியனின் ஆய்வு முடிவுகள். ஆனால் வழக்கம் போல ஆரியச் சதியில் அவரின் ஆய்வு முடிவுகள் பரிகசித்து ஒதுக்கப்பட்டதால் தமிழ் அன்னையின் துயரக் கண்ணீர் தான் மிச்சம்.
முனைவர்.பேரா. அற்புதப் பாண்டியனின் மின்னஞ்சல் முகவரி wonder.paniyan@tamil.mku.in . பழகுவதற்கு எளிய, இனிய மனிதர். ஆனால் வெளியுலகிற்கு தெரியாமல் மறக்கடிக்கப்பட்டவர் இந்த மாமேதை. பேரா.முனைவர் அற்புதப் பாண்டியன் என்றொருவர் இருக்கிறார் என்பதே கற்பனை என்று இன்று தமிழ்த் திராவிடர்களே நினைக்கும் அளவிற்கு நிலைமை மோசமாக்கப்பட்டுள்ளது.
இதில் கவனிக்க வேண்டிய முக்கிய உட்கருத்து என்னவென்றால், முனைவர்.பேரா.அற்புதப் பாண்டியன் என்று ஒருவர் இருக்கிறாரா என்று கேட்பதே ஆரியச் சதிதான்.
முனைவர்.பேரா.அற்புதப் பாண்டியன் தமிழ்ச் சமூகத்தின் கூட்டுநனவிலி. அவரை அவ்வளவு எளிதில் மறக்கடிக்க முடியாது. அவர் திராவிடப் பாரம்பரியத்தின் ஆதார ஆற்றல். அவரை ஆக்கவோ அழிக்கவோ முடியாது. அவரை ஒருவரிலிருந்து இன்னொருவராக மாற்றவே முடியும். ஏதாவது ஒரு பெயரில் அவர் தொடர்ந்து இருந்துகொண்டே இருப்பார்.
மதுரை காமராஜ் பல்கலைக் கழகம் அவரின் ஆய்வுப் பணிக்கு ஓய்வு கொடுத்தாலும், அவர் தமிழுக்கு ஓய்வுகொடுப்பதாக இல்லை. மதுரை இறையியல் கல்லூரியின் மரங்கள் அடர்ந்த சோலையின் நடுவே குளிரூட்டப்பட்ட அறையின் கண்ணாடித் தடுப்புகளுக்கு உள்ளே அமர்ந்து, வராக அவதாரம் போல் தமிழ் இலக்கியங்களையும், குறிப்பாக இந்துமத நூல்களையும் குவித்து மூக்கால் கிண்டிப், பிதுக்கி எடுத்து ஆய்வுக் கட்டுரைகளாக அள்ளி வீசிக்கொண்டிருக்கிறார்.
தற்போது அவருடைய மகள் செல்வி. அற்புதசுகம், Ph.D in Applied Linguistics (U of C, USA) தாய்த்தமிழகம் மீண்டுவந்து நாற்பத்தி ஐந்து நாட்கள் தான் ஆகிறது, தோள்ப்பையில் கட்டியுள்ள விமான பாதுகாப்பு சோதனை அட்டை கூட இன்னும் பிரிக்கப்படவில்லை. தந்தையுடன் பஞ்சு பொதியப்பட்ட சுழல் நாற்காலியில் உட்கார்ந்து தன் அதிநவீன மடிக்கணினியைத் திறந்து ஆய்வுப் புயலைக் கிளப்ப ஆரம்பித்துவிட்டார். "நான் கொண்டு சங்க வயது சிம்மாசனத் தமிழை பின்னால் வருவேன் மதுரைக்கு" (I will get the Sangam age throne of Tamil, back to Madurai!) என்று சபதம் செய்துள்ளார்.
செல்வி.அற்புதசுகம் Ph.D (USA) வின் ஆய்வுப் பொருள், "தற்காலத் தமிழ் விடுகதைகளில் திராவிட உள்குறியீட்டுச் சிந்தனைகள்" என்பதாகும். ஒரே ஒரு ஆய்வுமுடிவை மட்டும் இந்தக் கட்டுரைக்காகச் சொன்னார்.
"கருப்புச் சட்டைக்காரன் காவலுக்குக் கெட்டிக்காரன். அது யார்?" என்ற விடுகதைக்கு "பூட்டு" என்று குழந்தைகள் கூட பதில் சொல்லும். இதன் பின்னால் உள்ள குறியீட்டு அர்த்தத்தை ஆய்வு செய்தால், "கருப்புச் சட்டை அணிந்தவரான தந்தை ஈ.வே.ரா பெரியார், திராவிடத் தமிழனின் இன, மானம் காத்த காவல்காரன். இரும்புப் பூட்டுப் போல உறுதியானவர்" என்கிற திராவிடத் தமிழ்ச் சிந்தனை உள்ளுறையாக இருப்பதை அறியலாம் என்று செல்வி.அற்புதசுகம் Ph.D (USA) தெளிவு படுத்துகிறார்.
கூடியவிரைவில் மதுரை தமுக்கம் மைதானத்தை மையமாக வைத்து, தமிழ்ச்சூழலில் ஒரு பூமிக்குலுக்கம் வரவிருப்பதாக பஞ்சுபொதிந்த சுழல் நாற்காலியில் சுழன்று கொண்டே, அசல் பெப்பே ஜீன்ஸ் கால்சராயை இறுக்கியபடி வசீகரப்புண்ணகை செய்தார்.
தொடர்புகொள்ள: Dr.Arputhasukam, Ph.D (USA),
Rolling chair in Contemporary Tamil Conundrum,
Tamilnadu Theological Seminary,
Arasaradi, Madurai - 625 010.
Scientists identify neurotranmitters that lead to forgetting
While we often think of memory as a way of preserving the essential idea of who we are, little thought is given to the importance of forgetting to our wellbeing, whether what we forget belongs in the "horrible memories department" or just reflects the minutia of day-to-day living.
Despite the fact that forgetting is normal, exactly how we forget—the molecular, cellular, and brain circuit mechanisms underlying the process—is poorly understood.
Now, in a study that appears in the May 10, 2012 issue of the journal Neuron, scientists from the Florida campus of The Scripps Research Institute have pinpointed a mechanism that is essential for forming memories in the first place and, as it turns out, is equally essential for eliminating them after memories have formed.
"This study focuses on the molecular biology of active forgetting," said Ron Davis, chair of the Scripps Research Department of Neuroscience who led the project. "Until now, the basic thought has been that forgetting is mostly a passive process. Our findings make clear that forgetting is an active process that is probably regulated."
The Two Faces of Dopamine
To better understand the mechanisms for forgetting, Davis and his colleagues studied Drosophila or fruit flies, a key model for studying memory that has been found to be highly applicable to humans. The flies were put in situations where they learned that certain smells were associated with either a positive reinforcement like food or a negative one, such as a mild electric shock. The scientists then observed changes in the flies' brains as they remembered or forgot the new information.
The results showed that a small subset of dopamine neurons actively regulate the acquisition of memories and the forgetting of these memories after learning, using a pair of dopamine receptors in the brain. Dopamine is a neurotransmitter that plays an important role in a number of processes including punishment and reward, memory, learning and cognition.
But how can a single neurotransmitter, dopamine, have two seemingly opposite roles in both forming and eliminating memories? And how can these two dopamine receptors serve acquiring memory on the one hand, and forgetting on the other?
The study suggests that when a new memory is first formed, there also exists an active, dopamine-based forgetting mechanism—ongoing dopamine neuron activity—that begins to erase those memories unless some importance is attached to them, a process known as consolidation that may shield important memories from the dopamine-driven forgetting process.
The study shows that specific neurons in the brain release dopamine to two different receptors known as dDA1 and DAMB, located on what are called mushroom bodies because of their shape; these densely packed networks of neurons are vital for memory and learning in insects. The study found the dDA1 receptor is responsible for memory acquisition, while DAMB is required for forgetting.
When dopamine neurons begin the signaling process, the dDA1 receptor becomes overstimulated and begins to form memories, an essential part of memory acquisition. Once that memory is acquired, however, these same dopamine neurons continue signaling. Except this time, the signal goes through the DAMB receptor, which triggers forgetting of those recently acquired, but not yet consolidated, memories.
Jacob Berry, a graduate student in the Davis lab who led the experimentation, showed that inhibiting the dopamine signaling after learning enhanced the flies' memory. Hyperactivating those same neurons after learning erased memory. And, a mutation in one of the receptors, dDA1, produced flies unable to learn, while a mutation in the other, DAMB, blocked forgetting.
Intriguing Issues
While Davis was surprised by the mechanisms the study uncovered, he was not surprised that forgetting is an active process. "Biology isn't designed to do things in a passive way," he said. "There are active pathways for constructing things, and active ones for degrading things. Why should forgetting be any different?"
The study also brings into a focus a lot of intriguing issues, Davis said—savant syndrome, for example.
"Savants have a high capacity for memory in some specialized areas," he said. "But maybe it isn't memory that gives them this capacity, maybe they have a bad forgetting mechanism. This also might be a strategy for developing drugs to promote cognition and memory—what about drugs that inhibit forgetting as cognitive enhancers?"
More information: "Dopamine is required for Learning and Forgetting in Drosophila" http://www.cell.co … 0896-6273(12)00338-8
Provided by The Scripps Research Institute
"Scientists identify neurotranmitters that lead to forgetting." May 9th, 2012. http://medicalxpress.com/news/2012-05-scientists-neurotranmitters.html
Posted by
Robert Karl Stonjek
Robert Karl Stonjek
The music of the (hemi)spheres sheds new light on schizophrenia
In 1619, the pioneering astronomer Johannes Kepler published Harmonices Mundi in which he analyzed data on the movement of planets and asserted that the laws of nature governing the movements of planets show features of harmonic relationships in music. In so doing, Kepler provided important support for the, then controversial, model of the universe proposed by Copernicus.
In the latest issue of Biological Psychiatry, researchers at the University of California in San Diego suggest that careful analyses of the electrical signals of brain activity, measured using electroencephalography (EEG), may reveal important harmonic relationships in the electrical activity of brain circuits.
The underlying premise is a simple one - that brain function is expressed by circuits that fire, and therefore generate oscillating EEG signals, at different frequencies.
High frequency EEG activity called gamma, for example, might reflect the activity of fast-spiking cells which are often a subclass of inhibitory nerve cells containing parvalbumin. Represented musically, this would be a high pitch, i.e., toward the right side of the piano.
Lower frequency EEG activity, called theta, might come from cells that fire with a lower frequency.
As circuits interact with each other, one would see different "musical combinations", like the chords of music, emerging in the EEG signal. Abnormalities in the structure and function of brain circuits would be reflected in cacophonous music, chords where the musical "voices" are firing at the wrong rate (pitch), volume (amplitude), or timing.
It is increasingly evident that schizophrenia is a disorder characterized by disturbances in the "music of the brain hemispheres." This new report describes relationships between low- and high-frequency EEG oscillations in the human brain produced when high frequency auditory stimuli are presented to a research subject. The authors observed relatively slower oscillations and reduced cross-phase synchrony (for example, peak of theta coinciding with peak of gamma) in schizophrenia patients compared to healthy study participants.
Dr. John Krystal, Editor of Biological Psychiatry, commented, "The new findings highlight the importance of understanding the relationships between different circuits. It seems that cortical abnormalities in schizophrenia disturb brain function, in part, by disturbing the 'tuning' of brain circuits in relation to each other."
More information: The article is "Hierarchical Organization of Gamma and Theta Oscillatory Dynamics in Schizophrenia" by Kenji Kirihara, Anthony J. Rissling, Neal R. Swerdlow, David L. Braff, and Gregory A. Light (doi: 10.1016/j.biopsych.2012.01.016). The article appears in Biological Psychiatry, Volume 71, Issue 10 (May 15, 2012)
Provided by Elsevier
"The music of the (hemi)spheres sheds new light on schizophrenia." May 9th, 2012. http://medicalxpress.com/news/2012-05-music-hemispheres-schizophrenia.html
Posted by
Robert Karl Stonjek
Robert Karl Stonjek
Subscribe to:
Posts (Atom)