Impatience

“(Hanuman did not see Sita) who was firmly situated on the eternal path of devotion to her husband, had her gaze always fixed on Rama, was always possessed by love for Rama, had entered the glorious mind of her husband, and was always the most exceptional of women.” (Valmiki Ramayana, Sundara Kand, 5.24) sanātane vartmāni samniviṣṭām | rāmekśaṇāṃ tāṃ madanābhiviṣṭām | bharturmanaḥ śrīmadanupraviṣṭām | strībhyo varābhyaśca sadā viśiṣṭām || Impatience is typically not a behavioral characteristic you covet. The result of not meeting your desires right away is frustration, which can then lead to anger. When driven by an angry mood, rational and good judgment is cast aside in favor of impulse. A common and humorous example of this is when we are desperately looking for something that shouldn’t be misplaced, like car keys. If we can’t find our keys when we need to drive the car somewhere, it’s not difficult to get frustrated. If others are around that we can point the blame to, the anger doubles in intensity. Yet many times we might be holding the keys right in our hand, or they are placed in one of the pockets of the garment that we are currently wearing. It was the impatience that led to the irrational anger that caused us to behave so ridiculously that we can only laugh about it afterwards. As they say, “good things come to those who wait”, so if the proper time and circumstance are accounted for, everything necessary and beneficial can be found eventually. One individual a long time ago given a difficult task finally started to lose his patience. He was so eager to meet one woman, the most beautiful in all the lands, that not seeing her after searching through countless areas seemed to get the better of him. Since his motives were the purest and his personal characteristics the finest, not only would he eventually find who he was looking for, but he would never lose sight of her for the rest of his life. Even in the Vedas, the ancient scriptures of India, the need to wait for the proper time and circumstance is stressed. Astrology, palmistry, fortunetelling, etc. are all rooted in the Vedic tradition, which is the oldest system of scriptural knowledge in existence. The exact constellation of stars at any given moment, especially at the time of birth, portends future events, i.e. it reveals either good or bad omens. Therefore important functions like weddings, funerals and sacred rituals are held at specific times that are considered auspicious with respect to the event. Even when it comes to routine tasks, the central practices are assigned specific times. For instance, the period right before sunrise, known as brahma-muhurta, is considered the most auspicious for chanting the holy names of the Lord, such as those found in the maha-mantra, “Hare Krishna Hare Krishna, Krishna Krishna, Hare Hare, Hare Rama Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare”, and performing worship. Again, at the end of the day, at the junction of day and night, the sandhya prayers are performed. “The time early in the morning, one and a half hours before sunrise, is called brahma-muhurta. During this brahma-muhurta, spiritual activities are recommended. Spiritual activities performed early in the morning have a greater effect than in any other part of the day.” (Shrila Prabhupada, Shrimad Bhagavatam, 3.20.46 Purport) During ancient times, including when the Personality of Godhead Himself roamed the earth as Lord Rama, these auspicious periods of the day were never neglected. When Shri Rama and His younger brother Lakshmana were roaming the forests as escorts to Vishvamitra Muni, they would tend to the sage’s every need, but they still wouldn’t forget their daily prayers. The Treta Yuga was millions of years ago, so there weren’t any alarm clocks or digital watches around. The worshipers had to rely on the position of the sun, which they kept an eye on. Some famous sages used to rely on their wives to remind them to perform their daily ablutions. If perhaps the sage was asleep at the time the rituals needed to be performed, it was the responsibility of the wife to wake him up and remind him; otherwise she would be liable for the transgression of missing the prayers. Aside from the scriptural value assigned to it, the need for having patience can also be seen in our daily affairs. Standard behavior followed by children, especially their sentiments echoed which are not based on rational thought, is considered a sign of immaturity and not something to be emulated by adults. As an example, children have trouble dealing with concepts like conflict, war, poverty, defeat, and other unwelcome aspects of life. “Why can’t everyone just get along? I hate war. I wish nobody would ever fight. I wish no one would be poor, and that everyone had enough money.” The sentiments behind these statements are surely endearing, but if these opinions remained with the child into adult life, adjusting to the real world would be very difficult. The absence of conflict is the ideal situation, but what would the person do if they got attacked? If a burglar were to come into the house to try to steal everything, would the occupant simply respond with, “Why can’t you be nice? Why can’t we all just be friends?” In some cases there are violent attackers who don’t leave any time for questioning. Faced with these challenges, the adult knows that conflict is sometimes necessary, as not everyone will be law-abiding or peaceful. The same principle applies to poverty and disease. Not everyone will become rich and wealthy, nor do they need to be. Actions have consequences, as does the exercise of abilities. If an individual is not skilled enough to become a valuable asset to a company or produce a good or service that can generate large enough profits, they will not become as wealthy as those who do possess the necessary attributes. If there are mental problems or addiction to drugs and alcohol, there will also be many negative consequences, with destitution being one of them. In these situations, the childish mentality would want to constantly give away money, but unless and until the destitute have a steady source of earned income, a way to provide for themselves, they will never find their way out of their troublesome situation. No amount of money distributed can permanently eliminate the negative conditions encountered in life. Indeed, it is seen that in countries where massive government efforts are undertaken to fight poverty, the percentage of the population that is destitute remains the same afterwards. Of the many childish behaviors to avoid in adult life, an easy one to identify is impatience. “I want it now! I don’t want to wait until later. Dad, are we there yet? When will we get there?” The classic scenario of the children riding in the backseat of the car and asking the parents if they have arrived at their destination yet crystallizes the difference in levels of patience between adults and children. The child is after immediate gratification, or preyas, while the mature adult has the ability to understand that in order to get the ultimate goal, or shreyas, patience is required. This is one of the reasons why good parents don’t spoil their children. If the child is given whatever they want, whenever they want it, they will not be able to adjust to adult life, where desires are very difficult to satisfy. Even during childhood, whatever desires were met only came about through the work of the parents. When the parents are no longer supporting the children, impatience will lead to frustration, anger, and an overall bad attitude. “One who is not disturbed in spite of the threefold miseries, who is not elated when there is happiness, and who is free from attachment, fear and anger, is called a sage of steady mind.” (Lord Krishna, Bhagavad-gita, 2.56) Impatience when seeking to satisfy the demands of the senses is detrimental, but having an eagerness to meet the Supreme Lord or anyone dear to Him so strong that it causes a temporary loss of steadiness of mind is actually a spiritualized version of impatience, and thus a wonderful thing. This type of impatience was seen during the Treta Yuga with one particular warrior. He was tasked with finding the wife of Lord Rama, Sita Devi, who had been taken away from her husband’s side through a sinister plot perpetrated by someone who had no patience at all. Ravana, a Rakshasa by both nature and outward appearance, was the ruler of the majestic kingdom of Lanka. He had every material amenity available to him. He was so wealthy that the floors in his numerous palaces were bedecked with jewels. The archways of the gates of his city were made of gold. Can we imagine such opulence? We see high-rise buildings and skyscrapers today and marvel at them when they are lit up at night, but we don’t find networks of tall buildings made of gold anywhere. Lanka’s opulence was so great that the inhabitants were really lacking nothing. Ravana had regular animal flesh to eat, including that of human beings. He had hundreds of the most beautiful princesses in the world as wives. Yet, as a spiritually immature adult, one who was driven by the demands of the senses that were met way too often without any thought or concern given, he had no patience when it came to sex life. Hearing of a beautiful princess residing in the forest of Dandaka, Ravana was determined to have her. There was just one slight problem. This princess was married already, to a man who had just wasted away 14,000 of Ravana’s soldiers. Ravana had sent his henchmen to take care of this prince after the prince’s younger brother had mutilated Ravana’s sister Shurpanakha. She had gone to the forest and tried to attack the prince’s wife after she found out that the prince was married. In defending his sister-in-law, Lakshmana lopped off Shurpanakha’s nose and ears, which left the witch running away in pain back to Ravana. Thinking that he could easily defeat this prince, Ravana sent 14,000 of his most capable fighters to Dandaka. But the prince residing there was no ordinary man; He was the Supreme Lord Himself roaming the earth in the form of an expert bow warrior. The Lord’s primary purpose for incarnating was to kill Ravana, who had terrorized the world enough with his wicked ways. After the Rakshasa force was defeated by Rama, who fought alone, the demon Akampana managed to make it back to Lanka. He informed Ravana of what had happened and warned the king not to fight Rama one-on-one. Instead, he advised that Ravana should find a way to get Sita, for she was the very life and soul of Rama. Fast forward many months later and you get Hanuman, the most capable Vanara warrior residing in the Kishkindha forest, desperately searching through Lanka for Sita. After seeing so many beautiful women getting ready for a night of fun with their husbands, Hanuman remembered Sita’s qualities and thus could understand that he had yet to find her. Ravana had taken her away through a backhanded plot, thereby leaving Rama and Lakshmana frantically searching for her whereabouts. Allying with a band of monkeys residing in Kishkindha, Rama put His faith and trust in His sincerest devotee, Shri Hanuman, to find Sita and allay her fears. Hanuman’s trek to Lanka was not easy by any means. He had to face so many obstacles in the form of geographical boundaries, ill-motivated demons, and most importantly, his own mind. Endowed with every ability necessary to carry out the mission, Hanuman was fully capable of succeeding, but since he is naturally very humble, on a few occasions he thought that maybe he had no chance of finding Sita. Though he had momentary struggles with self-doubt and trepidation, he carried on nonetheless. This was because his love for Rama superseded any other emotion. From the above referenced verse from the Ramayana we see that Hanuman’s love for Sita was equally as strong. He had never met her up until this point, but since she was Rama’s wife, he knew that she had every divine quality. We see that Hanuman was fully aware that Sita was forever devoted to chastity and never looked at any man except her husband. She was so devoted that she had become the very mind of Rama, for this is what Akampana noticed as well. If I truly love someone with all my heart, and I know that they are fully pleased in the mind by someone else’s devotion, someone who is their religiously wedded spouse, naturally I will have great affection for that person as well. Knowing that Sita had these wonderful qualities and that she was being held against her will, Hanuman became increasingly impatient. He wanted to meet her very badly and deliver to her Rama’s sacred ring, which would indicate to her that her rescue was coming soon. Hanuman’s temporary impatience would actually further endear him to both Sita and Rama and countless other well-wishers spanning many generations into the future. When rooted in the desire for sense gratification, impatience leads to frustration, which then leads to anger and loss of rationale. But when the impatience comes from the desire to please the Supreme Lord and His associates, the tables are turned; the eagerness then only increases one’s resolve and attachment in the spellbinding practice of bhakti-yoga, ordevotional service. Through his determination, Hanuman would meet Sita later on and temporarily allay her fears. All would end well, as Rama would march to Lanka with the Vanaras of Kishkindha and soundly defeat Ravana. The couple that resides together eternally in the spiritual sky would be reunited on earth, and Hanuman’s role in the victory would be forever glorified. On that particular day while searching through Lanka, Hanuman was seeking to meet Sita just once. As a reward for his eagerness indicated through his impatience, Hanuman would get to see the vision of Sita and Rama every single day for the rest of his life. As soon as he hears their names or hears others glorifying them, he immediately remembers the divine couple. This remembrance brings him the greatest delight. The devotees are always anxious to see their beloved Lord and His eternal consorts, regardless of how many times they have been remembered in the past. Just as Hanuman is always anxious to remember Sita and Rama, anyone who has complete impatience in wanting to remember, celebrate, honor and glorify Shri Hanuman will get to see the dedicated warrior appear in their thoughts always. Whether sleeping or awake, remembering Hanuman is always beneficial, as he is forever endeared to Sita and Rama. In Closing: In regular affairs impatience is bad, Causes frustration, it does make one mad. From uncontrolled anger comes dejection, Thus rise of impatience should be met with rejection. It is said that good things come to those who wait, Instance satisfaction bad for you, don’t take the bait. But in spiritual life rules sometimes reversed, In wanting to please God one should be immersed. This was the case with Hanuman, looking for Sita, In Ravana’s land, opulent kingdom of Lanka. After overcoming obstacles, Hanuman still could not find her, Impatience rising up, his resolve it wanted to deter. But find her he would, for in loving Rama and Sita he is first, With the practice of divine love, in bhakti he is well versed. His impatience brought him divine vision every single day, In his heart do Sita and Rama forever stay.

Shirdi Wale Sai Baba by Bibhu

Miniature microscopes capture neurons in action

Device images brain activity in mice without hindering their movement.

Zoë Corbyn

The miniature fluorescence microscope is small and light enough to be attached to a mouse's head to image its brain while it moves about.Dan Stober, Stanford News Service

Scientists have developed a miniature fluorescence microscope small enough to implant in the head of a living mouse and gather images from its brain without hindering its movement. The 1.9-gram, 2.4-cubic-centimetre device is described today in Nature Methods¹.

The device has already yielded results. The authors, led by applied physicist Mark Schnitzer and electrical engineer Abbas El Gamal of Stanford University in Stanford, California, report findings regarding both the dilation of capillaries in mouse brains and the firing of motor-activity-related Purkinje neurons, as well as some potential in vitro applications for the device, such as counting cells or spotting bacteria in samples.

With a maximum resolution of 2.5 microns, the microscope is not as powerful as conventional bench-top models, which have resolutions as fine as 0.5 microns. But it does have a "very good" field of view which is larger than some bench-top models, notes Schnitzer. "For neuroscientists, [this method] is going to enable some experiments that we couldn't do before – indeed it already has", he says.

Schnitzer and three of his colleagues have already founded a company, called Inscopix, in hopes of capitalizing on their device.

While miniature versions of fluorescence microscopes have been produced before, including one by the Stanford group in 2008 that was lighter, none have been self contained or made using mass produced components. This microscope "contains all the optical parts within a single, small and easily-transportable housing, and we use mass-fabricated components, which opens up the possibility of mass-producing the entire microscope," says Schnitzer.

Using a conventional fluorescence microscope to look into the brains of animals requires holding the animals firmly in place, which is incompatible with natural behaviour. And, the authors say, it is difficult to study many animals at the same time, because a lab often only has one microscope. The new device is computer-controlled, and images it gathers are viewed on a monitor.

While the main prospective application is to give researchers the opportunity to image the brains of animals such as mice as they move freely, future uses might also include image based screening and looking for signs of disease in samples, notes the paper. The highly portable nature of the technology and potential low cost mean it could be used in locations or countries where access to conventional microscopes are limited.

Schnitzer doesn't know when a commercial device might come to fruition, or what it might cost to produce. But he believes it could in principle be done cheaply, estimating that the light source and camera would cost somewhere between US$1 and $10 each — compared with $25,000–50,000 for a scientific-grade camera — and that all the other optical parts, such as the micro lenses and filters, could also be mass-produced.

Daniel Fletcher, a microscopy expert at the University of California at Berkeley, says the cost is "rather optimistic", but describes the new technology as a "neat device" and a "particular advance" for brain imaging in moving animals. "For the application that they are targeting it is providing plenty of information," he says. But, he added, other applications might be hampered by factors such as the device's lower resolution compared to conventional bench-top fluorescent microscopes.

More work needs to done to pursue these other directions, acknowledges Schnitzer. "We will have to wait and see," he says. 

References

1. Ghosh, K. K. et al. Nature Methods Advance online publication http://dx.doi.org/10.1038/nmeth.1694 (2011).

Source: Nature
http://www.nature.com/news/2011/110911/full/news.2011.528.html?WT.ec_id=NEWS-20110913

 

Posted by
Robert Karl Stonjek

Research team develops mathematical model to explain harmony in music

 Other Sciences / Mathematics
(PhysOrg.com) -- Bernardo Spagnolo of the University of Palermo in Italy and his Russian colleagues have developed a model that they believe explains why it is we humans hear some notes as harmonious, and others as dissonant. The team, as described in their paper in Physical Review Letters, say that such harmony can be explained by our auditory neural system.

Most people can hear the difference between harmony and general noise. It’s evident in a guitar chord: strike the notes C, E and G together and you get the familiar C Major Chord, so often heard in popular music. Mess up one note though, and everyone will wince. The same can be seen watching American (or other country) Idol; not when a contestant singing A cappella goes off key, but when a singer hits (or misses) a note that harmonizes with a note played on an accompanying instrument.

There have been many theories suggested over the years as to how and why we hear some groupings of notes as pleasing and others as wrong, or off. Some have suggested that our brains simply receive a stream of notes and make of it what we will. Spagnolo et al, however, disagree, and they have a model that they say proves it.

In their paper, the team says that we humans have different neurons in different parts of our ears that respond to different frequencies. Say perhaps one group responds to the C note on a guitar, and another to an E, etc., these are called sensory neurons. But that’s not enough to account for “liking” the two being heard at the same time. To explain this, the researchers suggest that we also have a third type of neuron called an interneuron. In their model, they suggest that the sensory neurons send signals to the interneuron, which then sends signals based on what its “heard” from them to the brain.

What’s more, the team says that the sensory neurons conform to the "leaky integrate-and-fire” equation whereby the stimuli (in this case sound) drives up the voltage until it reaches a saturation point, whereby it then discharges it’s information (in this case to an interneuron), which then sends signals to the brain. If the sensory neurons were to all fire constantly, the interneurons would be inundated and unable to process all the information from multiple sensory neurons.

The team then applied information theory that says that the less random a signal is the more information it has and came up with a number they call a regularity. And it’s this regularity that explains our “likening” different notes when heard together. “Good” notes played together result in a high regularity (because they have more information in them) while dissonant notes produce lower regularity.

And that is why we smile when listening to two or three people who harmonize perfectly together, but frown when hearing the results of those less gifted.

More information: Regularity of Spike Trains and Harmony Perception in a Model of the Auditory System, Phys. Rev. Lett. 107, 108103 (2011).DOI:10.1103/PhysRevLett.107.108103

Abstract 
Spike train regularity of the noisy neural auditory system model under the influence of two sinusoidal signals with different frequencies is investigated. For the increasing ratio m/n of the input signal frequencies (m, n are natural numbers) the linear growth of the regularity is found at the fixed difference (m-n). It is shown that the spike train regularity in the model is high for harmonious chords of input tones and low for dissonant ones.

via Focus

© 2011 PhysOrg.com

"Research team develops mathematical model to explain harmony in music." September 12th, 2011. http://www.physorg.com/news/2011-09-team-mathematical-harmony-music.html

Posted by
Robert Karl Stonjek

Out of the darkness: Digital issue looks inside the minds, lives and hearts of responders to Sept. 11

 Health 

The Journal of Emergency Medical Services (JEMS) today announces the publication of a special 150-page four-volume digital issue featuring first-person accounts of responders who were thrust into the world spotlight the morning of September 11, 2001, when terrorists invaded their response districts – and their lives – and changed the way they, and most responders throughout the world, think, train, respond and live their lives.

A.J. Heightman, Editor-in-Chief of JEMS, and Teresa McCallion, Editor of the EMS Insider newsletter – both published by Elsevier Public Safety, a business unit of Elsevier – teamed up to write some of the most factual and insightful editorial coverage in the history of EMS. More importantly, they were able to weave together important facts and events of the three simultaneously-occurring disasters, and present positive – and negative – effects of the events on EMS agencies and their personnel.

An important finding was that, with ten years of hindsight, they and those they interviewed realize that the responders directly involved in each terrorist event now belong to an exclusive, dreadful club. A club none of them asked to join and every one of them would rather not have been inducted into. However, they recognize that they have been set apart from the rest of humanity, damaged in a way no one but other 9/11 responders and witnesses can understand. Most responders say that they will only talk about 9/11 with others who were there that day—other members of the club.

Since 9/11, some responders have been promoted, some have had to retire with disabilities, some have major health issues and many have experienced stress, strain and deep chasms in their relationships with loved ones. Divorce rates have soared in some circles after 9/11. Heightman and McCallion offer reasons why this is occurring and offer suggestions to reduce the emotional damage on rescuers and their families in the future.

What Heightman and McCallion also found was that while many could benefit from counseling there has been a reluctance to participate in it. But now, a decade later, many say they may finally be ready for it. Many responders are still having dark emotional days as a result of their experiences that day as well as the sights and sounds associated with their incident. The report also found that while counseling was offered to the children of responders, in many instances, their spouses and significant others were left to deal with the ramifications of 9/11 on their own.

"As we reflect on the events of that day ten years ago, it is important that we look at the responders themselves, to truly understand how that day affected their personal and professional lives," said Heightman. "In this way, we can learn what should be done to care for our front-line responders in the event of future disasters, terrorism and catastrophic events."

More information: http://www.jems.com/

Provided by Elsevier

"Out of the darkness: Digital issue looks inside the minds, lives and hearts of responders to Sept. 11." September 12th, 2011.http://medicalxpress.com/news/2011-09-darkness-digital-issue-minds-hearts.html

Posted by
Robert Karl Stonjek

உணவே மருந்து:சீத்தாப்பழம்

பழவகைகளிலேயே தனிப்பட்ட மணமும் சுவையும் கொண்டது சீத்தாப்பழம்.   இப்பழத்தின் தோல் விதை, இலை மரப்பட்டை அனைத்துமே அரிய மருத்துவ பண்புகளை கொண்டது. பழத்தில் சம அளவு குளுக்கோசும், சுக்ரோசும் காணப்படுவதால்தான் அதிக இனிப்புசுவையை தருகிறது. ஆயுர்வேத மருத்துவத்தில் சிறந்த டானிக்காக பயன்படுத்தப்படுகிறது. இந்த பழம் ரத்த உற்பத்தியை அதிகரித்து உடலுக்கு வலிமை தருகிறது

பழத்தில் உள்ள சத்துக்கள்:

சீத்தாப்பழத்தில் வைட்டமின் சி, கால்சியம் சத்து மிகுதியாக காணப்படுகிறது. நீர்சத்து அதிகம் காணப்படுகிறது. இது தவிர மாவுச்சத்து, புரதம், கொழுப்பு, தாது உப்புகள், நார்ச்சத்து, பாஸ்பரஸ், இரும்புச்சத்து, போன்றவை இப்பழத்தில் அடங்கியுள்ளன.

சர்க்கரை நோயை கட்டுப்படுத்தும் இலைகள்:

சீதாப்பழ மரத்தின் இலைகள் மருத்துவ குணம் கொண்டவை. இலைகளில் இருந்து தயாரிக்கப்பட்ட கசாயம் வயிற்றுப் போக்கை கட்டுப்படுத்துகிறது. சர்க்கரை நோயாளிகளுக்கு சீதாப்பழ இலை அருமருந்து. சீதாப்பழ மரத்தின் வேர் கருச்சிதைவை கட்டுப்படுத்துகிறது.

முகப் பருக்கள் குணமடையும்:

சீத்தாப் பழத்தோடு உப்பு கலந்து உடையாத பிளவை பருக்கள் மேல் பூசிவர பிளவை பழுத்து உடையும். இலைகளை அரைத்து புண்கள் மேல் பூசினால் உடனடியாக குணமடையும்.

மேனி பளபளப்பாகும்:

விதைகளை பொடியாக்கி சமஅளவு பொடியுடன் பாசிப்பயிறு மாவு கலந்து தலையில் தேய்த்து குளித்து வர முடி மிருதுவாகும். பேன்கள் ஒழிந்துவிடும்.

சீத்தாப்பழ விதை பொடியோடு கடலைமாவு கலந்து எலுமிச்சை சாறு கலந்து குளித்து வர முடி உதிர்வது கட்டுப்படும்.

சிறிதளவு வெந்தயம், பாசிப்பயறு இரண்டையும் கலந்து இரவு ஊறவைத்து பின்னர் காலையில் அரைத்து சீத்தாப் பழ விதையின் பொடியை கலந்து தலையில் தேய்த்து ஊறியபின்னர் குளித்து வர தலைமுடி குளிர்ச்சி பெறும். பொடுகு மறையும்.

மேனியை பளபளப்பாக்குவதில் சீத்தாப்பழ விதை பொடி முக்கிய பங்காற்றுகிறது. விதையின் பொடியில் டீ தயாரிக்கப்பட்ட டீயை அருந்தினால் உடலுக்கு உற்சாகம் ஏற்படும்

எலும்பு பலமடையும்:

சீத்தாபழத்தில் உடலை வலிமையாக்கும் சக்தி அதிகம் காணப்படுகிறது. இதைச் சாப்பிட இதயத்திற்கு நல்ல பலத்தைக் கொடுக்கும். நோய் எதிர்ப்பு சக்தியை அதிகரிக்கும். சிறுவர்களுக்கு சீத்தாப்பழம் அதிகம் கொடுத்து வந்தால் உடல் உறுதியாகும். எலும்பு, பற்கள் பலமடையும். சீத்தாப்பழம் குளிர் மற்றும் காய்ச்சலை குணப்படுத்தும். சீத்தாப்பழத்தை தொடர்ந்து சாப்பிட்டு வர இதயம் பலப்படும் ஆஸ்துமா, காசநோய் கட்டுப்படும்.

நினைவாற்றல் அதிகரிக்கும்:

சீத்தாப்பழத்தை உட்கொண்டால் தலைக்கும் மூளைக்கும் செல்லும் ரத்த ஓட்டம் சீராகும். இதன் மூலம் குழந்தைகளின் கவனிக்கும் திறன், நினைவாற்றல் அதிகரிக்கும்.

அன்புடன்
சாய்பாபா

Stimulation of female genital regions produces strong activation of various brain sites

 Neuroscience 

A new study published in The Journal of Sexual Medicine reveals that for the first time, stimulation of the vagina, cervix, or clitoris was shown to activate three separate and distinct sites in the sensory cortex.

Some sexuality experts have claimed that the major source of genital sensation is from the clitoris, with relatively little sensation produced by vaginal or cervical stimulation.

Researchers led by Barry R. Komisaruk, B.S., Ph.D., of Rutgers University, used functional magnetic resonance imaging (fMRI) to map sensory cortical responses to clitoral, vaginal, cervical, and nipple self-stimulation in 11 healthy women, ages 23-56. For points of reference on the homunculus (also referred to as the "point-to-point body map" or a diagram showing where nerves from different parts of the body are represented in the brain) researchers also mapped responses to stimulation of the thumb and great toe.

Results found that stimulation of each of these genital regions in fact produces a significant and strong activation of specific and different sites in the sensory cortex.

The three representations are clustered in the same sensory cortical region as the genitals of men on the homunculus.

Nipple self-stimulation activated not only the chest region of the homunculus as expected, but also surprisingly the genital region of the sensory homunculus, suggesting a neurological basis for women's reports that nipple stimulation feels erotic.

"Our findings demonstrate undeniably that there is a major input to the sensory cortex in response to stimulation of not only the clitoris, but of the vagina and cervix as well, which also evidently receive a significant and substantial sensory nerve supply," Komisaruk concludes. "This lays the groundwork for an understanding of how genital stimulation spreads sequentially through the brain from initial activation of the sensory cortex to eventually activate the brain regions that produce orgasm."

Irwin Goldstein, editor-in-chief of The Journal of Sexual Medicine, further explained the enormous significance of this ground breaking sexual medicine research. "In the 1930's-1950's, researchers localized in the brain exactly where all sensations in man were represented, including male genitalia. Data regarding location of clitoral sensation were only studied in 2010, some sixty years later. This current study in The Journal of Sexual Medicine reveals, for the first time, brain sensation localization data not only from the clitoris, but from the vagina, cervix and nipples. Being able to demonstrate the multiple locations in the brain where stimulation of different female genital regions are represented and how these brain locations inter-relate helps us to better understand women's sexual function."

Provided by Wiley

"Stimulation of female genital regions produces strong activation of various brain sites." September 12th, 2011.http://medicalxpress.com/news/2011-09-female-genital-regions-strong-brain.html

Comment:They didn't mention that various brain centres in nearby men or those watching via some form of remote media are also activated...

Posted by
Robert Karl Stonjek

Confronting meaninglessness

 Psychology & Psychiatry

You've just finished an amazing dinner at your favorite restaurant and you are ready to put on your comfy pajamas and slip into sweet slumber. You arrive at your doorstep and find the front door ajar. Your heart beats wildly in your chest and you peer in, only to discover that your house has been ransacked.

According to author Alexa Tullett, "There's more than one way to interpret this event. You could see it as an indication that there's a bad apple in your neighborhood, and in this case you would only feel comforted if that person was arrested. On the other hand, you could see it as an indication that your neighborhood is less safe than you thought, and in this case there would be many things that could ease your concern: getting better locks, starting a community watch program, or having a greater police presence."

How do you look at this situation? Would you feel relieved if you got safer locks, or would you remain fearful until the robber was taken to jail?

Tullett and her co-authors Rimma Teper, and Michael Inzlicht from the University of Toronto explore the possibility that different threat-reduction approaches can be adaptive in different situations in an article in Perspectives on Psychological Science, a journal of the Association for Psychological Science.

The authors suggest that the way a threat is construed will determine the types of threat-reduction strategies that will be effective for an individual.

In the case of the robbery, Tullett says "the general idea is that if you interpret a threat in a very narrow way, as in a dangerous person is out there, there are limited ways that you can resolve the threat. If, on the other hand, you interpret it broadly, there is a broader range of ways that you can resolve the threat."

Imagine another scenario – Your friend has overheard his co-workers at work conversing about how he is a nice guy, but not very attractive. You console him, reminding him of his intelligence and accomplishments and are surprised to find that this doesn't help. This misunderstanding is because you saw this as a threat to your friend's identity as a desirable person, but your friend saw this as a narrower threat to his identity as an attractive person.

According to the authors, social psychologists have collected a large amount of evidence demonstrating the versatility in how we respond to unexpected and unsettling events.

Author Tullett says there is debate on how we respond to unsettling events. Some believe that when people are unsettled by something that happens in one area of life they wont feel better until they experience a boost in that area. Others disagree, and think that the area doesn't matter – feeling better in one area makes people feel better in all areas.

This research helps us understand how both of these can be correct depending on how people interpret certain situations – narrowly or broadly.

More information: "Confronting Threats to Meaning: A New Framework for Understanding Responses to Unsettling Events", Perspectives on Psychological Science.

Provided by Association for Psychological Science

"Confronting meaninglessness." September 12th, 2011. http://medicalxpress.com/news/2011-09-meaninglessness.html

Posted by
Robert Karl Stonjek

An optical illusion called 'reverse-phi motion' helps explain how we view moving objects

 
A fruit fly watches moving dots while walking in place on a trackball. By following the rotation of the ball, researchers can measure the fruit fly's turning responses.

(PhysOrg.com) -- Flies like watching computer screens as much as the next animal. Set them on a trackball in front of a monitor, and they'll follow the action – if the images in front of them move in one direction, the flies will try to move the same way.

That's because flies – like humans, monkeys, birds and a host of other animals – can perceive what researchers call "phi motion." If a bright point appears at one position, and then reappears at a position shifted to the right, we tend to see a single object moving left to right. It's a basic effect, and one that underlies the apparently fluid motions we see in movies and animations.

But all of these animals also perceive an odd "reverse-phi" illusion. If the second point we see is the opposite of the first – with a dark point becoming light, for example – we see motion away from the second point, rather than toward it.

For years, researchers thought this second illusion was an artifact of "normal" motion vision, and was not involved in real motion perception. The effect, it was argued, simply wouldn't appear outside a laboratory setting.

Now, a group of Stanford biologists, physicists and computational scientists are turning this view on its head. In papers published last month in the journals Neuron and Proceedings of the National Academy of Sciences, researchers demonstrate that this and other illusions appear integral to how fly brains process motion. And in doing so, the scientists may have come up with a new understanding of how we see movement.

Dissecting the circuit

"Motion vision is one of the more basic things that our brains can do," explained Thomas Clandinin, associate professor of neurobiology and a senior author of the two studies. "Nearly everything that has an eye uses it."

But judging motion can be more difficult than it sounds. The problem is essentially one of correlation – the brain needs to associate changes in one part of the visual field with changes elsewhere.

How this is accomplished isn't fully understood, even in simple animals like fruit flies. But we do know that a fly brain's first step should be to distinguish between different types of contrast changes.

In fact, fly photoreceptors appear to send visual motion information to the brain down two separate neural pathways. One pathway responds to dark edges moving onto bright backgrounds, while the other reacts only to the opposite: bright edges moving onto dark backgrounds.

Researchers initially proposed this was a case of "on" and "off" pathways – the neurons in one pathway should respond to darkening, while neurons in the other pathway should respond to brightening. But Damon Clark, a postdoctoral scholar in neurobiology and primary author of the Neuron paper, found an alternative explanation.

"That model is a perfectly good way to be selective for dark and bright edges," explained Clark, "but there's another way that appears to actually be encoded in the circuits."

Instead, what seem to distinguish the pathways are their responses to the reverse-phi illusion. One pathway is responsible for recognizing dark-to-bright changes, while the other responds to bright-to-dark shifts.

With computer modeling, the researchers showed that this kind of selectivity was enough to explain the flies' ability to distinguish between edge types. Clark had noticed that reverse-phi motion wasn't just a special type of motion – it takes place every time an edge moves across a background.

When a dark edge is moving to the right, a fly brain could look at it in the "phi motion" way: dark points on the left are followed by the appearance of dark points on the right. But by looking first at the bright background, the fly brain could also see a signal in the opposite direction – the bright points on the right are followed by dark points on the left.

What was thought to be a laboratory artifact was, in fact, happening in the real world. And, in context, this seemingly bizarre reversal of direction was perfectly reasonable.

As Clark put it, "If reverse phi, as unintuitive as it appears, is actually useful to extract motion from visual scenes, then what other structures could be used to help perceive motion?"

Stepping out of the lab

James Fitzgerald, a graduate student in physics and first author on the PNAS paper, crafted an elegant model to answer the question. Taking a theoretical approach, he agreed that there was a disconnect between what labs were looking for and what the real world was like – but thought it went beyond the reverse-phi illusion.

Typically, labs test visual motion detection with images that contain statistically equivalent dark and bright stimuli – meaning that there is no way of distinguishing foreground shades from background shades. The real world works differently.

"Natural statistics have strong asymmetries between dark and light," explained Fitzgerald. Brightness and darkness are defined in relation to the rest of the visual field. In natural environments, dark regions are only slightly dimmer than average, but occupy a great deal of space. Light regions take up little space, but are proportionally much brighter than average.

This built-in asymmetry allows the animal's expectations to play a role in perception. A fly brain can better estimate motion by giving common, darker shades background status while focusing on changes in more unusual contrasts.

By taking expectations into account, the researchers have devised a more powerful model for motion perception in both flies and humans. Traditional theories assume that, when estimating motion, the brain only compares the changes of two points in space. Fitzgerald's model suggests the brain correlates changes at three or more points.

"Illusions in general may just be natural signatures of motion taken out of context," said Fitzgerald.

This offers an explanation for a host of other questions about visual perception, including a long-debated class of motion illusions called "non-Fourier motion." When humans look at these displays, they perceive movement – but traditional, two-point models of motion perception see them as motionless.

"This model is completely general," said Clandinin. "It provides a framework to think about not just the reverse-phi illusion, but every motion illusion that's been observed."

Clark and Fitzgerald are now in collaboration, testing the model's predictions for fly behavior. Their research is supported by a National Science Foundation Integrative Graduate Education and Research Traineeship from the Stanford Center for Mind, Brain and Computation. Mark Schnitzer, associate professor of biology and of applied physics, was also a senior author on both studies.

Provided by Stanford University

"An optical illusion called 'reverse-phi motion' helps explain how we view moving objects." September 12th, 2011.http://medicalxpress.com/news/2011-09-optical-illusion-reverse-phi-motion-view.html

Posted by
Robert Karl Stonjek

'Trojan Horse' Particle Sneaks Chemotherapy in to Kill Ovarian Cancer Cells

Cancer cell (red and blue nucleus) that ingested two large microparticles (green). (Credit: Dr Davidson Ateh, BioMoti Limited)

Science Daily — A common chemotherapy drug has been successfully delivered to cancer cells inside tiny microparticles using a method inspired by our knowledge of how the human immune system works. The drug, delivered in this way, reduced ovarian cancer tumours in an animal model by 65 times more than using the standard method. This approach is now being developed for clinical use.

Dr Davidson Ateh, who worked on the research at Queen Mary, University of London and set up the start-up company, BioMoti, that will develop the technology for clinical use said "It's like we've made a re-enactment of the battle of Troy but on the tiniest scale. In Troy, the Greeks fooled the Trojans into accepting a hollow horse full of soldiers -- we've managed to trick cancer cells into accepting drug-filled microparticles."

The research was funded by, among others, the Biotechnology and Biological Sciences Research Council (BBSRC) Follow-on Fund -- funding for 'proof of concept' at the very early stage of turning research outputs into a commercial proposition -- and carried out at Queen Mary, University of London. The study will be published next week in the journal, Biomaterials.

Dr Ateh and colleagues found that by coating tiny microparticles of around a hundredth the diameter of a human hair with a special protein called CD95, they could in fact trigger cancer cells into ingesting these particles. Not only that, but the particles could deliver a dose of a common chemotherapy drug called paclitaxel.

The key to their success is that CD95 attaches to another protein called CD95L, which is found much more commonly on the surface of cancer cells than it is on normal healthy cells.

Once attached, the cancer cells ingest CD95 and the microparticle with it.

Inside the cell, the microparticle can unload its chemotherapy cargo, which kills the cell to reduce the size of the tumour.

Dr Ateh added "Other researchers had already noticed that cancer cells may use this CD95-CD95L arrangement to avoid being destroyed by the immune system, which is why they display more CD95L than normal cells. We've managed to turn this to our advantage and hijack the cancer cell's own trick-of-the-trade to get our 'Trojan Horse' through the gate."

Co-author and Professor of Gynecological Oncology at Queen Mary, University of London, Iain McNeish commented "Chemotherapy is still the main way that we treat ovarian cancer, which can be particularly aggressive and difficult to treat. Anything we can do to concentrate the treatment in tumour cells and at the same time protect healthy cells is a good thing. This is an elegant method and if it works in a clinical setting as well as we hope it will patients could experience a better treatment with fewer side effects."

Principal investigator and Professor of Pathology at Queen Mary, University of London, Joanne Martin added "There are lots of drugs that we would like to deliver into cells -- not just chemotherapies -- and this could work for those too. For example, there are new classes of drugs to treat tumours, such as biological therapies. If we could load biological therapies into the same CD95-coated particles, then there's no reason why they couldn't also be delivered in this way."

The researchers are now advancing these studies and BioMoti is seeking to attract larger and established pharmaceutical companies to partner the technology, dubbed OncoJanTM in reference to the earlier Trojan horse, for the clinical development of new treatments in specific types of cancer.

Professor Douglas Kell, Chief Executive, BBSRC said "BBSRC funds a great deal of work that is aimed at improving our fundamental understanding of biological processes. When there are opportunities to use this understanding to the benefit of people, it is vitally important to seize and make the most of them. This is a good example where research into the human immune system has led to a new technology that has the potential to underpin health and wellbeing into later life."

மலேசியத் தமிழ்ப்படைப்பிலக்கியங்களினூடாக வெளிப்படும் மலேசிய வரலாற்றுக் கூறுகள் என். செல்வராஜா, நூலகவியலாளர், லண்டன்

ஒரு இனத்தின் நீடித்த வாழ்வுக்கு அவ்வினம் பயன்படுத்தும் மொழி அதிமுக்கியமான பங்கை வகிக்கின்றது. ஒரு இனம் தான் பயணித்துவந்த நீண்ட வரலாற்றுப்பாதையை அடுத்த தலைமுறைக்குக் காட்டிச்செல்ல அம்மொழியின் வழியான இலக்கியம் மிக முக்கியமானதாகும். தமிழ் இனத்தின் செழுமைமிக்க வரலாற்றை, அவ்வினம் காலாதிகாலமாகப் பயணித்து வந்த கடந்த கால வரலாற்றின் ஒவ்வொரு திருப்புமுனையினையும் தமிழ் இலக்கியங்கள் அவ்வப்போது பதிந்து வைத்ததால்தான் இன்று நாம் எமது இனத்தின் பெருமைமிக்க பண்பாட்டினை, எதிர்கண்ட அழிவுகளை, வசந்தகால நினைவுகளை சந்ததி சந்ததியாக அறிந்து சுவைக்கவும், பெருமிதம் கொள்ளவும் எதிர்காலத்தைத் திட்டமிடவும் முடிகின்றது.

அன்று முச்சங்கம் அமைத்துத் தமிழை வளர்த்த எம் முன்னோருக்கு தமிழர் வரலாற்றை எழுத்தில் பதிந்து வைப்பதில் சிக்கனம் தேவைப்பட்டது. நாம் காணும் கல்வெட்டுகளிலும், ஏடுகளிலும், மரப்பட்டைகளிலும் பக்கம் பக்கமாக வரலாற்றை எழுத முடியாத நிலை அன்றிருந்தது. ஆதலினால் செய்யுள் இலக்கியம் நீண்டகாலம் நிலைத்திருந்தது. செவிவழியாக மனனஞ்செய்து தலைமுறைகளுக்குக் கடத்தப்பட்ட நாட்டாரியல் இலக்கியங்கள் கூட பாடல்களாகவே இருந்திருக்கின்றன. சுருங்கச்சொல்லி விளங்கவைக்கவேண்டிய தேவை பண்டைய தமிழ் இலக்கியப் படைப்பாளிகளுக்கு இருந்துள்ளது. கடுகைத் துளைத்து ஏழ்கடலைப் புகுத்தும் வல்லமை படைத்ததாக நாம் கருதும் திருக்குறள் இதற்கு உதாரணமாகின்றது.

இந்நிலை பின்னாளில் பத்திரிக்கைத்தாளின் அறிமுகத்தின் பின்னர் முற்றாக மாறியது. உரைநடை இலக்கியம் வீறுகொண்டு எழுந்தது. கதைகள், கட்டுரைகள், நாவல்கள் என்று விரிந்த நம் இலக்கியப் பரப்பில் உலகளாவிய நமது தமிழின் வரலாறும், அவனது காலத்தைய உலக வரலாறும் நன்கு பதியப்படலாயிற்று.

மலேசிய இலக்கிய பரப்பிலும் இத்தகைய வரலாற்றுப் படிமங்களை நாம் ஆங்காங்கே காணக்கூடியதாக உள்ளன. உலக வரலாற்றின் பாதையில் ஏற்பட்ட பல திருப்புமுனைகளை அக்காலக்கட்டத்தில் வாழ்ந்த தமிழன் எவ்வாறு கடந்தான் என்பதை அறிந்துகொள்ளச் சமகால மலேசியத் தமிழ் இலக்கியங்கள் சில எமக்கு உதவுகின்றன. மலாயாத் தமிழர்கள் சம்பந்தப்பட்ட வரலாற்றுப் பதிவுகளைக்கொண்டு அண்மைக்காலத்தில் வெளிவந்துள்ள ஆக்க இலக்கிய படைப்புக்கள் சிலவற்றை அறிமுகப்படுத்துவதே இக்கட்டுரையின் பிரதான நோக்கமாகின்றது.

தமிழகத்திலிருந்து ஆங்கிலேயர்களால் மலாயாவுக்கு கொண்டு செல்லப்பட்ட ஏழைத் தமிழ்க் குடும்பம் ஒன்றின் வாரிசாக மலாயா ஜொகூர் மாநிலம், பத்துபகாட் நகரில் 27.05.1927-ல் பிறந்தவர் பிரிட்டிஷ் மலாயா சக்திமோகன் என்பவர். ஜொகூர் மாநிலத்தில் முதலாவது பொதுத் தொழிலாளர் சங்கத்தை நிறுவியவர் இவர். தந்தை பெரியார், அறிஞர் அண்ணா போன்றோரின் திராவிட இயக்கக் கருத்துக்களால் ஈர்க்கப்பட்டு மலாயாவில் திராவிடர் கழகத்தை முன்நின்று அமைத்தவர்களுள் இவரும் ஒருவர். 1946-ல் இவரது தீவிர ஊடகப்பணிகளால் வெகுண்ட பிரிட்டிஷ் ஏகாதிபத்தியத்துக்கு எதிராகச் செயற்பட்டுத் தலைமறைவு வாழ்க்கை வாழ்ந்த மலாயா சாம்பசிவமும், தொழிற்சங்கப் போராட்டங்களால் பிரிட்டிஷ் அரசுக்குத் தலையிடி கொடுத்ததால் கைத்துப்பாக்கி வைத்திருந்தார் என்ற குற்றச்சாட்டின்பேரில் அவர்களால் தூக்கிலிடப்பட்ட கணபதியும் வாழ்ந்திருந்தார்கள்.

மலாயா சக்திமோகன் கடல் கடந்த தமிழன் (மலேசியா : ராணி செந்தாமரை பதிப்பகம், கோலாலம்பூர், 1வது பதிப்பு, 2001. 172 பக்கம்) என்ற அரியதொரு ஆவணத்தை எழுதியுள்ளார். இந்நூலில் தனது அரசியல் பணிகளைப் பதிவு செய்வதுடன் தூக்கிலிடப்பட்ட தியாகி கணபதியின் போராட்ட வரலாற்றையும் இணைத்துத் தமது மனப்பதிவுகளைத் தொகுத்திருக்கின்றார். 50 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் மலாயாத் தோட்டத் தொழிலாளர்களின் உரிமைகளுக்காகப் போராடியதால் அன்றைய மலாயாவில் பிரிட்டிஷ் அரசினால் தூக்கிலிடப்பட்ட தொழிற்சங்கவாதி கணபதியின் இறுதிக்கட்டப் போராட்டத்தையும் அவருக்கு விதிக்கப்பட்ட தூக்குத் தண்டனையைத் தடுத்திட இந்தியாவில் அறிஞர் அண்ணா முதலானோரினால் மேற்கொள்ளப்பட்ட ஊடக முயற்சிகளையும் இதில் ஆவணப்படுத்தியுள்ளார். மலாசியாவில் ஒரு தமிழ்ப் போராளியின் வாழ்வைக் கூறும் அரியதொரு வரலாற்று நூல் இதுவாகும்.

இந்நூலின் நான்காம் பக்கத்திலுள்ள எச்சரிக்கைக் குறிப்பு எனது கண்ணையும் கருத்தையும் இழுத்துப் பிடித்து நிறுத்தியது. “இந்த வரலாற்று நூலைப் படிப்பதற்கு முன், கவனம், எச்சரிக்கை நினைவிலிருக்கட்டும். இந்த வரலாற்று நூலைப் படிப்பதற்கு முன் கீழ்கண்ட எச்சரிக்கை வேண்டுகோளை உங்கள் மனதில் இறுக்கி பதிய வைத்துக் கொள்ள கேட்டுக் கொள்கிறேன். இந்த வரலாற்று நூலில் பிரிட்டிஷ் மலாயாவில் நெருக்கடி காலத்தில் நிகழ்ந்த வரலாற்றைப் பற்றி விளங்கப்பட்டுள்ளது. இதற்கும் இன்றைய சுதந்திர ஐக்கிய சுதேசி மலாசியாவிற்கும் எந்தவித சம்பந்தமுமில்லை என்பதை மனதில் இறுக்கி பதிய வைத்துக்கொண்டு தொடர்ந்து படிக்க கனிவுடன் கேட்டுக்கொள்கிறேன்.” என்ற எச்சரிக்கைக் கூற்று இந்த நூலில் “சுதந்திர ஐக்கிய சுதேசி மலேசியாவில்” சொல்லப்படாததொரு செய்தியைக் கூறுவதாக அமைகின்றது.

கோலாலங்காட் ரெங்கசாமி 27.9.1930-ல் சிலாங்கூர் மாநிலத்தில் கோலாலங்கட் என்ற இடத்தில் பிறந்தவர். ஓய்வுபெற்ற தலைமை ஆசிரியரான இவர் 1950 முதல் ஓயாமல் எழுதி வரும் மலேசிய படைப்பாளி. சிறுகதைகள், நாவல்கள், மேடை, வானொலி நாடகங்கள் பலவற்றை இவர் எழுதியுள்ள போதிலும் இவரது புதியதோர் உலகம், லங்காட் நதிக்கரை, நினைவுச் சின்னம் ஆகிய மூன்று நூல்களுமே இவரைப் பற்றி புலம் பெயர்ந்த தமிழர் வாழும் ஐரோப்பிய நாடுகளிலும் பேசவைத்துள்ளதெனலாம்.

புதியதோர் உலகம் என்ற இவரது நூல் ஒரு வரலாற்று நாவலாகும். (Selangor: A.Rangasamy, No.21, Jalan 6, Taman Telok, 42500, Telok Panglima Garang Kuala Langat, 1வது பதிப்பு, 1993. 300 பக்கம்). 1942-ல் ஜப்பானியர் ஆட்சியில் மலேசியர்களின் வாழ்வியலை இந்நாவல் படம்பிடித்துக் காட்டுகின்றது. இரண்டாவது உலகப்போரில் மலாயா நாட்டில் ஆங்கிலேயர்களால் அநாதைகளாகக் கைவிடப்பட்ட தமிழ்த் தோட்டத் தொழிலாளர்கள் பட்ட துன்பங்கள் எண்ணிலடங்காதவை. அந்த வரலாற்றினை இந்நாவல் மீள்தரிசனம் செய்கின்றது. ஜப்பானியரின் ஆட்சியின் போது மலாயாத் தோட்டப்புற மக்கள் பட்ட இன்னல்களையும், இங்கிருந்து சயாம் (தாய்லாந்து) நாட்டுக்கு ரயில்பாதை அமைக்கவென வலுக்கட்டாயமாக, ஆட்டுமந்தையைப் போல பார ஊர்திகளில் இட்டுச் செல்லப்பட்டு அந்த மரண ரயில்பாதையில், நிரந்தரமாகத் துயில்கொள்ளச் செய்த துயரச் சம்பவங்கள் இந்நாவலில் விரிவாக எடுத்துச்சொல்லப்பட்டுள்ளன.

தாய்லாந்து ரயில்பாதையில் தமிழனின் உடலும்தான் உரமாகியிருக்கின்றது என்ற செய்தி பலருக்கும் புதியதாகும். சயாம் மரண ரயில் பாதை அமைப்பின் வரலாற்றுச் சோகத்தை மற்றொரு கோணத்தில் சொல்வதாகவே இவரது நினைவுச் சின்னம் என்ற நாவலும் அமைந்துள்ளது.(சிலாங்கூர் டாருல் ஏசான்: A.Rengasamy, 21, Jln 6, Tmn Telok, 42500 Telok Panglima Garang, 1வது பதிப்பு 2005. 537 பக்கம்) மரண இரயில்வே என்று வரலாற்றாசிரியர்களால் அழைக்கப்பட்ட சயாம்-பர்மா இரயில் பாதை அமைப்பில் வலுக்கட்டாயமாக ஜப்பானிய ஆக்கிரமிப்பாளர்களால் ஈடுபடுத்தப்பட்டு, ஆதரவின்றி அநியாயமாய், அந்நிய மண்ணிலே அநாதைகளாகப் பலியாகி, சயாம் காடுகளில் ஆழ்துயில் கொண்டுவிட்ட ஆயிரமாயிரம் மலாயாத் தமிழர்களின் மறக்கப்பட்ட துயரம் தேய்ந்த வரலாறு இந்நாவலிலும் விரிகின்றது. இந்நாவலின் வரலாற்று நிகழ்வுகளை நேரில் அனுபவித்து இன்றும் உயிர் வாழ்ந்து வரும் எண்மரின் தகவல்களின் அடிப்படையில் இந்நாவல் உயிர் பெற்றுள்ளதை பின்னிணைப்பில் அறியமுடிகின்றது. இதனால் நாவலில் உயிரோட்டம் மிகுந்துள்ளது. மேலும் உலகத்தமிழர்களின் வாசிப்பினை இலகுவாக்கும் வகையில் வட்டாரச் சொற்களுக்கானதொரு சிறு அகராதியும் இந்த நாவலில் காணப்படுகின்றது. இதனால் பிரதேசப் பாகுபாடற்று அனைத்துத் தமிழ் வாசகர்களும் இந்நாவலுடன் ஐக்கியமாக இது உதவுகின்றது.

அ.ரெங்கசாமியின் அண்மைக்கால நாவலாக வெளிவந்துள்ளது லங்காட் நதிக்கரை (சிலாங்கூர்: மலேசியத் தமிழ் எழுத்தாளர் சங்கம். 73B, Jln SG3/10, Taman Sri Gombak, 68100, Batu Caves, 1வது பதிப்பு, நவம்பர் 2006. 112 பக்கம்) என்ற நாவலாகும். மலேசியத் தமிழ் எழுத்தாளர் சங்கம், ஆஸ்ட்ரோ வானவில் தொலைக்காட்சி, தேசிய தோட்டத் தொழிலாளர் சங்கம் ஆகியன இணைந்து நடத்திய நாவல் போட்டியில் முதன்மைப் பரிசான பி.பி.நாராயணனன் விருது பெற்ற நாவல் இதுவாகும். மலேசியத் தமிழர்களின் வரலாற்றினைப் பகைப்புலமாகக் கொண்டு எழுதப்பட்ட இவரது நான்காவது நாவல் இதுவென்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. மலாயாத் தமிழர்கள் ஆங்கிலேயர்களின் தோட்டங்களில் மட்டுமல்லாது கம்பம் எனப்படும் கிராமப்புறங்களிலும் கூடத் தனித்தனிக் கூட்டங்களாக ஒரு காலத்தில் வாழ்ந்திருக்கின்றனர் என்பதனை லங்காட் நதிக்கரை என்ற நாவல் பதிவு செய்கின்றது. மலாயா விடுதலைப்படை எனப்படும் கம்யூனிஸ்ட் படையின் இருவாரமே இடம்பெற்ற ஆட்சியில் அப்பாவிகளான மலாயாத் தமிழர்கள் சந்தித்த இக்கட்டானதும் இருதலைக்கொள்ளி எறும்பின் நிலைமையை ஒத்ததுமான வாழ்க்கையை இக்கதை சுவையாக கூறுகின்றது.

தொடர்ந்து மலாயாக் கம்யூனிஸ்ட்களின் கலவரத்தில், அவசரகால சட்டத்தில் ஊரடங்குச் சட்டத்தின் பிடியில் சிக்குண்டு மலேசியத் தமிழர்கள் அனுபவித்த கட்டுப்பாடுகளையும் இடர்களையும் இயன்றவரை வரலாற்று உண்மைகளோடு இந்நாவலில் ஆசிரியர் பதிவு செய்துள்ளார். சுமார் எழுபது ஆண்டுகளுக்கு முன்பிருந்த மண் மணம் பேச்சுவழக்கினூடே அழகாக இந்நாவலில் எடுத்தாளப்பட்டுள்ளன. இதை வாசித்து முடித்த போது 1987களில் இலங்கையின் தமிழ்ப்பகுதிகளுக்குள் சமாதானத் தூதுவர்களாக வந்திறங்கிய இந்திய இராணுவத்தின் இரும்புப் பிடியில் மூச்சுத்திணறிய எமது ஈழத்தமிழர்களின் இரு ஆண்டுகால உணர்வுகள் ஆங்காங்கே நினைவில் எழுந்து நீண்ட நேரம் நிலைத்திருந்தது. கோலாலங்காட் ரெங்கசாமியின் இமயத் தியாகம் என்ற நாவல் நேதாஜி என்ற விடுதலை வீரன் சுபாஷ் சந்திரபோசின் பிரித்தானிய ஆட்சிக்கு எதிரான விடுதலைப்போர் பற்றிக் குறிப்பிடுகின்றது. (தமிழ்நாடு: இளங்கோ நூலகம், 4-பி, காந்தி சாலை, கள்ளக்குறிச்சி, விழுப்புரம் மாவட்டம், 1வது பதிப்பு, டிசம்பர் 2006. 376 பக்கம், ISBN:983-42587-2-0)

மலாயாத் தமிழர்கள் அனுபவித்த சோக வரலாறுகளினூடாக சில வீரவரலாறுகளையும் நாம் இனம்காணமுடிகின்றது. 1941-ல் நடந்தது காப்பார் கலகம் எனப்படும் தோட்டத் தொழிலாளர் புரட்சி. இப்புரட்சியில் துப்பாக்கி ஏந்திய காவல் ஏந்திய காவல்துறையயும் இராணுவத்தையும் முன்நிறுத்திக் கலவரத்தை அடக்க முனைந்தது ஆங்கிலேய ஏகாதிபத்திய அரசு. இவ்வடக்குமுறையை தமிழர்கள் அஞ்சாது எதிர்த்து நின்று போராடினார்கள். பலர் உயிர்த் தியாகமும் செய்தனர் என்பது ஒரு வீர வரலாறு. 1943-ல் மாவீரர் நேதாஜியின் தலைமையில் இந்திய விடுதலைக்காய் இந்திய தேசிய இராணுவத்தில் சேர்ந்து இம்பால் வரை சென்று போராடி இருக்கின்றனர் தமிழ் மறவர்கள். இது இரண்டாவது வீர வரலாறு. இப்போர் பற்றிய நினைவு நூல்கள் ஒரு சிலவே வெளிவந்துள்ளபோதிலும், இந்நூல் வித்தியாசமான முறையில் நாவலாக அதை சுவாரஸ்யமாக்கியுள்ளது. இரண்டாம் உலகப் போரில் ஜப்பானின் தென்கிழக்காசிய வெற்றியில் தொடங்குகின்றது இந்த வரலாற்று நாவல். இந்தியச் சுதந்திரம் சங்கம், இந்திய தேசிய இராணுவத்தின் தோற்றம், நேதாஜியின் தலைமைத்துவம், பர்மிய, இந்திய வடகிழக்குப் போர்முனை, தமிழ் போர் வீரர்களின் தியாகம், என வரலாற்றுப் பின்னனியில் ஏராளமான தகவல்களுடன் ஒரு தமிழனின் பார்வையில் விரிகிறது இந்நாவல். கடும் உழைப்பில் ஏராளமான முன்னாள் Indian National Army (I.N.A.) வீரர்களைச் சந்தித்தும் வரலாற்றுத் தரவுகளைத் திரட்டியும் இந்நூலை கலையமைதியுடன் உருவாக்கியுள்ளார் கோலலங்காட் ரெங்கசாமி. மலேசிய ரப்பர் தோட்டங்களில் வாழ்ந்திருந்த தமிழ்க்குல ஆண்களும், பெண்களும் சீருடை அணிந்து துப்பாக்கி ஏந்தி போர்முனைக்குச் சென்று போராடினார்கள். அதில் பலர் உயிர்த்த தியாகமும் செய்தனர். இதுவே இமயத் தியாகம் என்ற வரலாற்று நாவலாகக் கருக்கொண்டது.

இவ்வேளையில் சிங்கை மா.இளங்கண்ணன் என்ற படைப்பாளி சிங்கப்பூரிலிருந்து எழுதிய நாவலான வைகறைப் பூக்கள் பற்றியும் இங்கு குறிப்பிடப்படுவதும் பயனுள்ளதாகும். (சிங்கப்பூர்: நூல் வெளியீட்டுக் குழு, இந்தியர் பண்பாட்டு நிகழ்ச்சி ஏற்பாட்டுக்குழு, 1வது பதிப்பு, ஏப்ரல் 1990.208 பக்கம்) சிங்கப்பூரின் தமிழ் தினசரியான தமிழ் முரசில் தொடராக வெளிவந்த இந்நாவல், இந்திய விடுதலைப் போராட்டக் காலத்தை மீள்நினைவூட்டுகின்றது. இமயத் தியாகம் நாவல் குறிப்பிட்டது போன்றே, சிங்கப்பூரில் இந்திய தேசிய இராணுவத்தின் செயல்கள் குறித்தும் இரண்டாம் உலகப்போர் குறித்தும் வரலாற்றுப் பின்னனியில் வைகறை பூக்கள் எழுத்ப்பட்டுள்ளது. சிங்கப்பூரில் 1990 மார்ச் 25 முதல் ஏப்ரல் 21 வரை இந்தியர் பண்பாட்டு மாதம் கொண்டாடப்பட்டது. இது சிங்கப்பூரின் உருவாக்கத்தில் 25வது ஆண்டு நிறைவினையொட்டி நடத்தப்பட்டது. அவ்வேளையில் அதை நினைவு கூறும் முகமாக சிங்கப்பூரின் கலை இலக்கிய சமூகவியல் வரலாற்றை பதிவாக்கும் வகையில் 25 தமிழ் நூல்கள் வெளியிடப்பட்டன. வைகறைப் பூக்கள் அவற்றிலொன்று.

கோலலங்காட் ரெங்கசாமி போன்றே மற்றொரு மலேசிய எழுத்தாளரும் சயாம் மரண ஊயில்பாதை அமைப்புப் பற்றிய வரலாற்றுப் பதிவினை அடிப்படையாகக் கொண்ட நாவல் ஒன்றினை எழுதியுள்ளார். ஆர். சண்முகம் 6.7.1935-ல் பிறந்தவர். இவரும் ஓய்வுபெற்ற ஆசிரியர். 1950 முதல் எழுதிவரும் முன்னனி எழுத்தாளர். 300க்கும் மேற்பட்ட சிறுகதைகள், 7 தொடர்க்கதைகள், மற்றும் கட்டுரைகளை இவர் எழுதியுள்ளார். மயில், சாந்தி, தினமுரசு இதழ்களிலும் இவர் பணியாற்றியுள்ளார். லண்டன் முரசு நடத்திய உலகச் சிறுகதைப் போட்டியிலும் முதற்பரிசினைப் பெற்றவர். சயாம் மரண ரயில் என்ற தலைப்பில் ஆர். சண்முகம் எழுதிய நாவல் ஜப்பானியர் காலத்து மலாயா வரலாற்றில் பதியப்பட்ட கொடூரமான, குருதிதோய்ந்த, அந்த இருண்ட காலக்கட்டத்தை இங்கு மீள்பதிவுக்குள்ளாக்குகின்றது. (கோலாலம்பூர் 51200: ஜெயபக்தி பதிப்பகம், 28&30 Wisma Jaya Bakti, Jln Cenderuh Dua, Batu 4, Jalan Ipoh, 1வது பதிப்பு, 1993. 436 பக்கம், ISBN: 967-900-454-6).

ஜப்பானியர் பர்மாவை சயாம் (தாய்லாந்து) வழியாக மலாயாவுடன் இணைக்கும் இரயில் பாதை அமைக்கும் திட்டத்தில் ஏராளமான மலேசியத் தமிழர்களை ஈடுபடுத்தினர். இந்த இரயில்பாதை அமைப்பில் 51000 போர்க்கைதிகளும் 100 000 ஆசிய கட்டாயத் தொழிலாளர்களும் ஈடுபடுத்தப்பட்டார்கள் என்று குறிப்பிடப்படுகின்றது. பயங்கரக் காட்டின் நடுவே முடியாது தொடரும் இரயில் பாதைகளில் தங்கள் வாழ்வை முடித்துக்கொண்ட லட்சக்கணக்கான மக்களின் மரண ஓலம் இந்நாவலின் வரிகளுக்கிடையே இனத்தின் வலியாக இழையோடிக்கிடக்கின்றன. இதில் பலியானவர்களில் தமிழர்களே அதிகம். உணவு, மருந்து, இல்லாமல் இந்த இரயில்பாதை அமைப்பில் பலர் இறந்தனர். 1942 நவம்பர் முதல் 1943 அக்டோ பர் வரை நடந்த இந்தக் கொடுரத்தின் பதிவு இந்த நாவலாகும்.

மலேசியத் தமிழ் படைப்பிலக்கியங்களில், பிரித்தானிய ஆட்சிக்கு முன் காலத்தைய மன்னர் வரலாறுகளும் ஆங்காங்கே பதிவாகியுள்ளன. ஆடும் மஞ்சள் ஊஞ்சல் என்ற குறுநாவல், ப.சந்திரகாந்தம் அவர்களால் எழுதப்பட்டது. (கோலாலம்பூர்: கலை இலக்கிய பண்ணை, 1வது பதிப்பு அக்டோபர் 1985. 96 பக்கம்) இந்தக் குறுநாவலில் மலேசிய மாநிலங்களில் ஒன்றான மலாக்கா வரலாறு பின்னனியாகத் தரப்பட்டு, அக்கு ஆட்சி செய்த முதல் தமிழ் மன்னர் பரமேஸ்வரன் முதல் பின்னாளில் ஆட்சி செய்த சுல்தான் அஹ்மாட் ஷா வரை ஒன்பது சுல்தான்களைப் பற்றிய வரலாறு பேசப்படுகின்றது. பல வெற்றிகளைப் பெற்று மலாக்காவை விரிவுபடுத்தித் தானே எட்டாவது சுல்தானாக முடிசூட்டிக் கொண்ட சுல்தான் மஹ்மாட் ஷா இந்நூலில் கதாநாயகனாக கணிப்பு பெறுகின்றார். மேலும் நான்கு சுல்தான்களிடம் 42 ஆண்டுகள் முதலமைச்சராக பணியாற்றிய துன் பேரா, தளபதியாக விளங்கி நாட்டை விரிவுபடுத்திய வீரர் ஹங் துவா ஆகியோரும் முக்கிய பாத்திரங்களாகின்றனர்.

பெண்ணழகில் மயங்கும் சுல்தான் மஹ்மாட் ஷாவின் பலவீனமும் அதனால் விளையும் குழப்பங்கள், அரசியல் சூழ்ச்சிகள், கொள்ளைகள் என்பன சுவையாகக் கதையை நகர்த்துகின்றன. கி.பி.1511-ல் போர்த்துக்கேயர் மலாக்காவைக் கைப்பற்றுவதுடன் குறுநாவல் நிறைவுபெறுகின்றது. மலேசிய வரலாற்றில் மலாக்கா தமிழர்களுக்கு முக்கியமானதாகும். இன்றும் அங்கு நினைவுச் சின்னங்களாக மலாக்காச் செட்டிகளால் அமைக்கப்பட்டிருக்கும் பாக்குவெட்டி, வெற்றிலைத் தட்டம், கமுகம் குலை (பாக்கு) போன்றனவும் மலாக்காச் செட்டிகளால் பராமரிக்கப்பட்ட புராதன சைவ ஆலயமும், இன்று இஸ்லாமிய மதத்தவரைப் பெரும்பங்கினராகக் கொண்ட மலாயாப் பெருநிலப்பரப்பில் ஒரு காலத்தில் தமிழரின் ஆதிக்கமும் இருந்துள்ளமைக்குச் சான்றாக அமைகின்றன.

மலேசியப் படைப்பாளி ப.சந்திரகாந்தம் 28.2.1941-ல் பிறந்தவர். 1960 முதல் மலேசிய இலக்கியத்தில் தொடர்ந்து எழுதிவருபவர். 100க்கு மேற்பட்ட சிறுகதைகள், 9 தொடர்கதைகள், 600க்கும் மேற்பட்ட வானொலி நாடகங்கள் என இவரது படைப்புகள் பட்டியலாக நீளும். மலேசிய சிங்கப்பூர் வானொலிகளில் இவரது நாடகங்கள் பல ஒலிபரப்பாகியுள்ளன. பள்ளி ஆசிரியராகவும், பத்திரிக்கைத் துணை ஆசிரியராகவும், வானொலி எழுத்தாளராகவும், நிகழ்ச்சித் தயாரிப்பாளராகவும் பணியாற்றியவர் இவர். ப.சந்திரகாந்தம் போன்றே பினாங்குத் தீவில் வாழும் சு.கமலாவும் குறிப்பிடத்தகுந்தவர். 14.1.1960-ல் பிறந்த இவர் 1982 முதல் எழுதிவருகிறார். உங்கள் குரல் இதழின் துணை ஆசிரியராகப் பணியாற்றிய இவர் மலாய் மொழியிலும் பரிச்சயம் மிக்கவர். இவரது படைப்புக்கள் மலாய் மொழியிலும் வெளிவந்துள்ளன. தீ மலர் என்ற பெயரில் சு.கமலா எழுதிய நூலையும் இங்கு குறிப்பிடுவது பொருத்தமாக இருக்கும். (பினாங்கு10400 : அன்பானந்தன் இலக்கிய பரிசு வாரியம், 59, சியாம் ரோடு. 1வது பதிப்பு, 1987. 100 பக்கம்).

மலேசிய வரலாற்றில் நிகழ்ந்த குறிப்பாக மலாக்கா மன்னர்களின் (1403-1511) ஆட்சியில் நிகழ்ந்தவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்ட வரலாற்றுக் குறுநாவல் இதுவாகும். இக்காலக்கட்டத்தில் மலாக்காவை ஆட்சிபுரிந்த மன்னன் மஹ்முட் ஷாவை நாயகனாகக்கொண்டு பின்னப்பட்ட கதை. சா.ஆ.அன்பானந்தான் இலக்கிய வாரியம் நடத்திய நாவல் போட்டியில் பரிசு பெற்ற கதை இது.

மலேசியத் தமிழரின் நூற்றாண்டுகால வாழ்வின் சுவடுகளைப் பதிவு செய்துள்ள ஆக்க இலக்கியங்கள் பல இன்று மலேசிய இலக்கிய வெளியீடுகளுள் காணப்படுகின்றன. கட்டுரையின் நீட்சி கருதி இவை பற்றி இங்கு குறிப்பிடப்படவில்லை. மலேசியத் தமிழர் பார்வையில் பதிவுசெய்யப்பட்ட குறிப்பிடத்தக்க நூல்களாக இங்கு நான் எடுத்துக்காட்டியவை தவிர்த்து பிற நூல்களும் அங்கு இருக்கக்கூடும். ஜனரஞ்சக இந்தியத் தமிழ் இலக்கியங்கள் கொண்டுவந்து குவிக்கப்படும் அளவுக்கு தரமான மலேசியத் தமிழ் இலக்கியங்கள் இலங்கையையும், தமிழர் புலம் பெயர்ந்து வாழும் ஐரோப்பிய நாடுகளையும் எட்டுவதில்லை என்பது வருத்தத்திற்குறிய செய்தியாகும். இந்த குறைப்பாட்டிற்கு மலேசிய தமிழ் படைப்பாளிகளும் ஓரளவு பொறுப்பானவர்களே. தமது படைப்புகள் தமது வேரோடிய தமிழகத்து மண்ணையும் அங்கு கொழுவீற்றிருக்கும் தமிழகத்தின் படைப்பிலக்கிய ஜாம்பவான்களையும் சென்றடைந்தாலே தமக்குப் பிறவிப்பெரும்பயன் கிட்டிவிட்டதாகக் கருதும் மலேசியப் படைப்பாளிகள் தமது படைப்புகள் உலகெங்கும் பரந்து வாழும் தமிழ் உறவுகளை அடையவேண்டும் என்று கருதுவதில்லை. தமது அண்டைநாடான இலங்கையின் சந்தை வாய்ப்பினை இதுவரை பெற்றுக்கொள்ள அவர்கள் முனையாததற்கான காரணம் அவர்களே அறிவர். இவர்களைக் கைதூக்கிவிடத் தமிழகம் தயாராயில்லை.

இந்நிலையில், மலேசியத் தமிழ்ப் படைப்புலகச் சூழலை விளங்கிக்கொள்ள எமக்கு இக்கட்டுரை ஓரளவாவது உதவும் என்று நம்பலாம்.