Search This Blog

Monday, July 21, 2014

Fifteen Essential Satyajit Ray Films

best Satyajit Ray films
It’s a well-established fact that Indian taste in cinema is considerably different from the Western taste. The distinct underlying notions of cinema in each of these cultures cause this diversity in taste. But then there is an exceptional talent with a vision and scope so vast that it satisfies the tastes of cinema lovers across the globe. Satyajit Ray is such a talent. His telling of Indian stories makes him a visionary in the truest sense. He has redefined how Indian aesthetics and narratives can be delineated on the silver screen.
Ray had a firm foundation in Indian Fine Arts, with his formal education from Shantiniketan, West Bengal, and he is an ardent follower of Western art forms. He has imbibed stories and narrative forms from his homeland since childhood, but it was his exposure to Western cinema that shaped his technique. What follows is a list ranging from some of his most renowned works to his conveniently overlooked films. Taken together, they define a true auteur.

1. Pather Panchali (Song of the Little Road) (1955)
Pather-Panchali
In the year of 1955, Satyajit Ray released his first film which went on to become one of the most popular and revered Indian films in the world. Before making this film Ray was working as an art director in a British Advertising Company. He had never considered making films until reading Bibhutibhushan Bandopadhyay’s novel Pather Panchali. But the real inspiration came from the treatment of De Sica’s Bicycle Thief, which was shot on location with non-actors playing lead roles.
Pather Panchali showcased Ray’s ability to capture cultural nuances while keeping the drama and narrative intact. His skill as a director is highlighted in scene after scene, capturing the barren beauty of the Indian village, the phenomenon of discovery, haunting revelations about as death, loss, desperation, longing and the intricacies in relationships. While he keeps his visuals natural and true to the story's setting, some of the scenes are exquisitely shot.
The discovery of the Train through the white fields of Kaas is one such splendidly shot sequence. For every cinema enthusiast who craves pure drama and humanistic storytelling, this masterpiece is a must-see. Pather Panchali will always remain a milestone in Indian cinema.

2. Aparajito (The Unvanquished) (1956)
Aparajito
After the success of Pather Panchali, Ray decided to take the story of Apu forward. This time it’s a coming-of-age story involving culture shock. In Aparajito the setting of the story is Varanasi and a village in Bengal, unlike Pather Panchali. This allowed Ray to insert his personal sensibilities into Apu’s story. Ray was raised by his mother in Calcutta. Even though it resonates with Ray’s life, the story encompasses final chapters from Bibhutibhushan Banerjee’s Pather Panchali.
Aparajito acts more as a link between Pather Panchali and Apur Sansar, both of which were better received than this sequel. The film won a Golden Lion at Venice Film Festival, although it was not as successful as its predecessor. Aparajito can be characterised as a tragedy, even though it does not conclude Apu’s story. Some of the scenes, such as the death of Apu’s father, are haunting and disturbing. This is one of Ray’s most autobiographical films.

3. Parash Patthar (The Philosopher’s Stone) (1958)
The Philosopher's Stone
A working-class clerk accidentally finds a stone which can transform anything that it comes into contact with into gold. However fantastical the story may sound for Ray’s filmography, the end product is believable, endearing and genuinely humorous. It may seem unexpected since Ray’s previous film was the sequel to Pather Panchali, Aparajito. However, his ability to swiftly shift from one genre to another, one form to another, makes him a true genius.
Parash Pathar can be categorized as a fantasy-comedy, but it is layered with economic predicaments that occur due to the premise of the film. The film could be easily seen as a sneak peek into Ray’s sense of humour and ability to make non-serious films. Even though it is considered only a minor film in Ray’s filmography, it clearly demonstrates the variety of stories in his arsenal.

4. Jalsaghar (The Music Room) (1958)
The Music Room
Indian cinema is known for song and dance numbers, but rather than serving the story, they are known to distract from the flow of story. But here, when Ray handled the music, he created an intense drama layered with classical Indian music, a detailed depiction of indulgent Zameendar’s (Landlords) life, and haunting yet engaging performances by all lead actors. The film is about an ageing, decadent Zamindar (Landlord) who is so self-involved and self-indulgent that he is not paying attention to his property which has fed him all his life. He is not bothered about the abolishment of Zamindaari system by the newfound Government of India.
Jalsaghar is the testament of meticulous set design in cinema – largely done by Ray himself. Each set consists of a character who sets the mood of each scene. The palace used was Roy Choudry’s palace in Nimtita Raajbari. Another spectacularly shot film by Ray’s frequent collaborator, Subrata Mitra. With this film Satyajit Ray proved that he is equally adept at handling all the mainstream elements of cinema such as extravagant characters, music and sets. Nonetheless, this film showcases Ray’s ability to create a mood-based story.

5. Apur Sansar (The World of Apu) (1959)
The World of Apu
The third and final instalment in Apu trilogy is the new beginning as well as the inevitable end of Apu’s story. After making two films on Apu it was always expected that Ray would finish the story with Apu, completing the circle and coming to a point where Pather Panchali starts, meeting his own child and rediscovering his childhood. This film was released three years after Aparajito. Since then, Ray had ventured on to other stories and had gathered fresh ideas for his storytelling.
Sharmila Tagore , who plays Apu’s wife, debuted in this film. She became one of Ray’s most frequent collaborators and one of the most popular actresses in Indian cinema. Another actor who became Ray’s most frequent collaborator was Shoumitra Chatterjee, who plays Apu. With this film, Ray got a chance to show a directionless protagonist who represents contemporary youth in India. The final scene shows Apu reuniting with his son and walking away from the camera is an apt climax to this story of loss.

6. Devi (The Goddess) (1960)
Devi
There are very few films in India which focus on the hollow rituals that push innocent lives in to misery and depression. Even after five decades, Devi is a relevant piece of work because of its theme of blind faith and superstitions. It’s a story of a young girl who is married into a house with strong religious convictions. Her father-in-law is a devoted follower of goddess Kali. While her husband is away at school, one night her father-in-law has a dream of Kali indicating that his daughter-in-law is an Avatar of the goddess. This changes his perception of his daughter-in-law and sets in motion a chain reaction in which other people around start worshipping her.
The film is about the loss of innocence due to suffocation. The idea of deification and man’s efforts to create legends is vividly shown through strong characters and honest portrayal of gullibility in Indian society. It also focuses on the notion of male dominance which runs counter to the idea of a deity who is a goddess.

7. Teen Kanya (Three Daughters) (1961)
three daughters
One of the best writer-director collaborations in cinema is Satyajit Ray directing stories of Rabindranath Tagore, who was the first non-European to win a Nobel prize for literature. Teen Kanya is made up of three episodes of a story which have common central characters, which join all three stories.
It won the Presidents Silver Medal for Best Film. Even though the international release had only two episodes namely, The Postmaster and Samapti (The Conclusion), in India it has a third episode called Monihara (The Love Jewel). This is one of the least celebrated films of Ray and tends to need more than one viewing to sink in.

8. Mahanagar (The Big City) (1963)
The Big City
As a director, Ray had made films about rural India, cities like Varanasi, Sikkim and Rajasthan. But he had a burning desire to make something that depicts his hometown, Calcutta. Even though the story revolves around a woman taking control of her life, it’s the city which compels her to be independent. It is a story about a hypocritical patriarchal society and a woman’s struggle to earn herself a separate place in such a society.
It is considered an s one of Ray’s best films, and it is also a film that has so much rebellion and so many new-age ideas that made it difficult to be accepted at first. It also has a middle-class struggle, the ripples of economic changes in the dynamics of society, and a dilemma of whether women should be allowed independence. With this story, Ray portrays the volatile nature of urban life but leaves us with the hope that prevails in this part of the country.

9. Charulata (The Lonely Wife) (1964)
Charulata_Satyajit Ray_1964
Rays’s personal favourite among all his films, Charulata, is the closest depiction of a woman trapped in the hedonistic world of comfort, wealth and luxury. The film depicts the loneliness and suffocation of an Indian woman without taking a feminist stance. Charu, played by poised Madhabi Mukherjee, who is married to a wealthy intellectual, is not challenged or encouraged to explore herself in any way till her brother-in-law shows up. Ray considers this film to be the closest to his vision. The film stars some of the finest Bengali actors and is known for its art direction. Ray designed all the sets himself.
Some of the themes in this film are particularly audacious for the time it was made. The scene depicting Charu’s growing affection for her brother-in-law is delicately superbly directed, and is Ray’s answer to critics who called him diplomatic in his storytelling. There are certain shots in the film which are iconic in Indian cinema. One of them is Charu looking through her binoculars as her husband leaves for work. For anyone interested in Indian cinema vocabulary, this film is a guidebook. The film received an award at Berlin Film Festival as well as other film festivals across the globe. It is considered a classic in Indian cinema.

10. Nayak (Hero) (1966)
Nayak
This film is special for various reasons, one being it brought Ray and then superstar Uttam Kumar together for the first time. At its release, Uttam Kumar was the biggest name in mainstream Bengali cinema, whereas Ray was the representative of New Age Indian cinema. But with a character study like Nayak, the thick line dividing conventional and unconventional storytelling blended seamlessly. Also, after Charulata, this was Ray’s attempt at a male character study. Most of the film takes place on a train, and the journey serves as an apt analogy for the change in the background in each character’s life.
Even though the film is about a superstar, Arindam Mukherjee played by Mr. Kumar, with poise and élan, it travels through various philosophical, political and moral dilemmas and issues of contemporary society. Every memory from Aridam’s past life has conflicting characters, which echo division between idealists and pragmatics. As in many other films, Ray does not shy away from showing each character's needy and selfish side. A journalist trying to grab a sensational story pokes in the right places and gets what she wants; a businessman trying to get a deal with another traveller pushes his wife to build a rapport. The superstar on the other hand reveals his insecurities to a journalist, and the journey turns in to a metamorphosis, indicating his intention to rediscover himself.

11. Goopi Gyne Bagha Byne (The Adventures of Goopy and Bagha) (1969)
Goopi Gyne Bagha Byne
Goopi Gyne Bagha Byne is one of the most interesting choices made by Ray – whose filmography contained serious humanistic films up to that point. The film is a fantasy adventure of its titular characters. It is based on a story written by Ray’s grandfather, Upendra Kishor Roychoudhary. With this film, Ray ventured into the comedy genre for the first time after Parash Pathar. The film was a product of a request by young Sadip Ray, who went on to become a director and make films for children.
Goopy and Bagha are an innocent aspiring singers and drum players, respectively. They meet in a jungle while exiled from their villages. In the jungle, they encounter the King Of Ghosts who offers them three wishes. With those newfound abilities, both go on to earn trust of a King who promises them marriage with his daughter. The standout sequence in this seemingly simple film is a Ghost Dance sequence conceived by S. V. Rau. This sequence has some of the most iconic images in cinema history. The superb use of zoom in the scene depicting Goopi’s singing or the interesting freeze frame technique, also used by Truffaut in Jules Et Jim. It is a testament to the distinctive vocabulary that Ray managed to develop with each film.

12. Aranyer Din Ratri (Days and Nights in the Forest) (1970)
Days and Nights in the Forest
Based on a Bengali novel of the same name, this film shows the realistic adventures of contemporary Indian men. One of the best portrayals of modern India can be found in this masterpiece by a man who lived all his life in the city of Calcutta, and over time observed every cultural, ethical and political change taking place. Satyajit Ray gave India a film about a vacation, breaking with the convention in Indian cinema of trapping the hero in petty fights with local goons.
This film is about friends who escape from the metropolitan clamour for the weekend. The pace reminds us of a respite in our favourite place. Yet with such a simple sounding premise Ray manages to subtly play with the way every character sees this vacation. Their backstories are shown only briefly, but each character is strongly established within the first half an hour. One must watch this film for how Indian treatment can change a western story.

13. Shonar Kella (The Fortress) (1974)
Shonar Kella
The detective film genre is unexplored territory in Indian cinema. Therefore this film is significant both in its subject matter and scope, using Indian history to explore the mystery genre in Indian film. Adapted from a novel of the same name by Ray himself, this film is based on detective Feluda’s adventures. Ray has published a series of short stories involving the exploits of Feluda and his sidekick Topshe. This film also marks Ray’s attempt at making children’s films.
The cinematography of the film is another remarkable achievement by Ray’s long time collaborator Soumendu Roy. The scenes shot in Rajasthan desert are some of the best examples of low light photography at magic hours. A long take involving all three lead characters stuck in the desert is two minute long, with camera continuously tracking one of the characters with sun setting in the background – a technical achievement. Shonar Kella marks Ray’s first film that travels outside Bengal. Ray, known for stories set in and around Bengal, took up the challenge to tackle outdoor shooting in the desert. The result is an aesthetically pleasing and dramatically exuberant mystery adventure. This film is a must-see for cinephiles who enjoy classical detective story telling.

14. Shatranj ke Khiladi (The Chess Players) (1977)
The Chess Players
Released in the year 1977, this was Ray’s first film in Hindi since he had started making films twenty two years before. Satranj Ke Khiladi was by far the biggest project of Ray’s career – both in its scope and in the sheer production size. It had a cast which included stalwarts like Amjad Khan, Sanjeev Kumar, Shabana Azmi and Sir Richard Attenborough. The film was based on a short story by Munshi Premchad.
The story is set in 1856, when East India Company started annexation of provinces and kingdoms. The political development is evident in two ignorant and indulgent chess players, who are aware of the ongoing situation but remain passive due to lack of concern. The ignorant attitude is almost a metaphor for lack of nationalistic streak in the population at the time, which was then exploited by the British.
Ray employs his flair for authenticity and his meticulous set design tools and cinematography to perfectly recreate the era. This film also has some of the acerbic dialogues, which pierce through every viewer’s heart. This film is Ray’s take on historic epic film genre. On the surface it’s a story about two noblemen who like to indulge in a lavish but lethargic lifestyle, but deep down it shows how the British managed to establish themselves as a government.

15. Joi Baba Felutinath (The Elephant God) (1979)
The Elephant God
Since the release of Pather Panchali in 1955, Ray had made at least one film every year. But in 1978 he took a break from filmmaking to concentrate on his publication and to indulge in other interests. After a break of one year, in 1979 Ray returned to directing, and he chose to bring Feluda back on the silver screen. His last film Shatranj ke Khiladi (The Chess Players) was in Hindi – the only Hindi film he would ever make – and it was a historical drama. Therefore he chose to make a mystery-adventure with Bengal’s favourite detective, Feluda. This time Ray chose a new backdrop of Banaras. The story again involves a child, sidekick Topshe, writer accomplice Jotayu.
The mysterious bylanes of Banaras add another layer to the story. The setting of Banaras and Banks of Ganga act as another character in the film which has a tightly woven screenplay, adapted by Ray from his novel of the same name. Ray has also used elements of Hindu religious superstitions to emphasize the black and white characters which are cunning and are always lurking around in the wrong places. Once again cinematographer Soumendu Roy captured the congested architecture of Varanasi with as much panache as he captured the vistas of Rahasthan desert in the previous instalment of Feluda’s adventures.
Author Bio: Amey is a working engineer on weekdays and a cinephile on weekends and literally any other time he finds. He has made short films, only to understand why he should respect good film making, that is because it’s goddamn difficult. He wishes to connect with film fans across the globe.

Read more at http://www.tasteofcinema.com

பிரதோஷம் விரதமும் வீதி வலம் வரும் முறையும்.

சிவபெருமானுக்கு உகந்த விரதங்களில் பிரதோஷமும் ஒன்று. பிரதோஷ வழிபாடு சகல சௌபாக்கியங்களையும் தர வல்லது.
குழந்தை பாக்கியம் இல்லாதவர்களுக்கு குழந்தை பாக்கியம் கிடைக்கும்.திருமணமாகாத கன்னிப் பெண்களுக்கு விரைவில் திருமணம் நடைபெறும்.வறுமை நீங்கி செல்வம் பெருகும்.
நோய்கள் நீங்கும்.எடுத்துக் கொண்ட காரியங்களில் வெற்றி கிடைக்கும்.
ஒவ்வொரு மாதமும், இருமுறை, அதாவது வளர்பிறையில் ஒரு பிரதோஷமும் தேய்பிறையில் ஒரு பிரதோஷமுமாக பிரதோஷம் வரும்.பிரதோஷ காலம் என்பது மாலை 4.30 மணி முதல் 6.00 மணி வரையாகும்.
பிரதோஷம் பிறந்த கதை!
தேவர்களுக்கும், அசுரர்களுக்கும் அடிக்கடி சண்டை நடந்து கொண்டு இருந்தது. இதில் இரு தரப்பிலும் பலர் இறந்தனர். ஆனால் அசுரர் தரப்பில் இறந்தவர்கள் அனைவரும் மீண்டும் உயிர் பெற்று வந்தனர். இதற்குக் காரணம் அசுரர்களின் குருவான சுக்கிராச்சாரியார் இவர்களுக்கு உபதேசம் செய்த மந்திரத்தால் அவர்கள் மீண்டும் உயிர் பெற்றனர்.
இதே போல் மரணமில்லா வாழ்வு பெற விரும்பிய தேவர்கள். பிரம்மனை நாடினர். அவர் அவர்களைத் திருமாலிடம் அழைத்து சென்றார். திருமால், "திருப்பாற் கடலைக் கடைந்து அதில் கிடைக்கும் அமிர்தத்தை உண்டால் மரணமின்றி என்றும் இளமையுடன் வாழலாம் என்றார்.'' மேலும் அவர், "தேவர்களாகிய நீங்கள் மிகவும் பலம் குன்றியிருக்கிறீர்கள்.
எனவே உங்களால் மட்டும் பாற்கடலை கடைய முடியாது. எனவே அசுரர்களை உதவிக்கு அழையுங்கள். அவர்களுக்கு அமிர்தத்தில் பங்கு தருவதாகக் கூறி அழைத்தால் வருவார்கள்'' என்று கூறினார்.
அவ்வாறே தேவர்களும், அசுரர்களை அழைத்தனர் அசுரர்களும் சாகாத்தன்மை பெற்ற அந்த அற்புத அமிர்தம் தேவர்களின் கைக்குக் கிடைத்து விடக்கூடாது என்ற நோக்கத்துடன், அமிர்தம் கிடைத்தவுடன் தாங்களே அதைத் தட்டிச் சென்றுவிட வேண்டும் என்ற எண்ணத்துடன் ஒப்புக் கொண்டனர்.
ஒரு தசமித் திதியில், "மந்திரகிரி'' மலையை மத்தாகவும், "வாசுகி'' என்ற பாம்பை கயிறாகவும் கொண்டு பாற்கடலை அசுரர்களும், தேவர்களும் சேர்ந்து கடைய தொடங்கினார்கள். அப்போது தங்களுக்கு அதிகப்பலம் உள்ளது என்ற ஆணவத்தால், தேவர்கள் சுட்டிக்காட்டிய வால்பகுதியை அரக்கர்கள் பிடித்துக் கொள்ளாமல், தங்கள் கவுரவத்துக்குப் பாம்பின் தலைப் பாகமே ஏற்றது என்றனர்.
அசுரர்கள் தலையைப் பிடித்துக் கொள்ள தேவர்கள் வாலை பிடித்துக் கொள்ள இருவரும் சேர்ந்து கடைய ஆரம்பித்தனர். அப்போது தக்க பிடிமானம் இல்லாததால் "மந்திரகிரி'' மலை நிலை குலைந்து, பாற்கடலுக்கடியே மூழ்க ஆரம்பித்தது! உடனே திருமால் ஆமை வடிவம் எடுத்து, (கூர்ம அவதாரம்) மலையின் கீழே சென்று அதனைத் தன் முதுகில் தாங்கிக் கொண்டார்.
இதனால் மந்திரகிரிமலை கடைவதற்கு ஏற்ற நிலைக்குத் தயாரானது. இவர்கள் பாற்கடலைக் கடைந்தது தசமி திதி என்பதால் ஒருவேளையுண்டு, மிக உற்சாகத்துடன் கடைந்தனர். மறுநாள் விரத தினம் ஏகாதசி என்பதால் எல்லோரும் உணவு எதுவும் உண்ணாமல் உபவாசம் இருந்து கடைந்தார்கள்.
இதனால் நேரம் ஆக, ஆக எல்லோருக்கும் பசியோடு, களைப்பும் சேர்ந்து கொண்டது. மேலும் அந்த நேரம் வாசுகி பாம்பானது வலி பொறுக்க முடியாமல், பெருமூச்சுவிட, அந்த மூச்சின் விஷத்தன்மையினைத் தாங்க முடியாமல் அசுரர்கள் தவித்தார்கள். அந்த நேரம் பார்த்து திடீரென்று சுனாமி வந்தது போல் கொந்தளிக்கத் தொடங்கியது.
வெண்மையான அதன் நிறம் கறுப்பாக மாறத் தொடங்கியது. திடீரென்று கடலின் நடுவே புகையைக் கக்கியபடி பந்துபோல் எழுந்தது. அதே சமயத்தில் வாசுகி பாம்பானது பயத்தில் தன் பங்கிற்கு விஷத்தைக் கக்கியது! கடலில் தோன்றிய ஆலமும், வாசுகி பாம்பு கலக்கிய ஆலமும் ஒன்று சேர்ந்து "ஆலாலம் விஷம்'' என்ற பெயர் பெற்றது.
இந்தக் கொடிய விஷத்தின் வெப்பத்தால், அண்ட சராசரமே பாதிக்கப்பட்டது. வெண்ணிறமாக இருந்த விஷ்ணுபகவான் இந்த விஷத்தின் வேகத்தால் நீலநிறம் ஆனார். இந்தக் கொடிய ஆலகால விஷமானது அசுரர்களையும், தேவர்களையும் சூழ அவர்கள் சிவபெருமானை நாடி ஓடினார்கள்.
அவர்கள் சிவபெருமான் அமர்ந்திருந்த இடத்தை அடைய வலப்பக்கம் செல்லலாம் என்றால் அங்கேயும் கருப்பு விஷப்புகை சூழ்ந்து வந்தது. இதனால் அவர்கள் சிவபெருமானைத் தரிசிக்க இடப்பக்கமாக ஓடினார்கள். இடப்பக்கமும் விஷப்புகை சூழ்ந்து வந்தது.
எனவே அவர்கள் செய்வதறியாது மீண்டும் வலப்பக்கமும், இடப்பக்கமும் ஓடினார்கள். கோமுகம் வழியாகவும் கண்டு தரிசிக்க முயற்சித்தனர். அவ்வப்போது இறைவன் சந்நிதானம் இருக்கும் நேர் எதிரிலும் ஓடினார்கள். இதனால் எந்தப் பயனும் கிட்டாத இவர்கள் நந்திதேவரைச் சரண் அடைந்து தாங்கள் ஈசனுடைய தரிசனம் பெற உதவும்படிக் கேட்டுக் கொண்டனர்.
நந்திதேவருடைய உதவியினால், சிவதரிசனம் கிடைத்தது. இதனால் தான் "பிரதோஷ'' வழிபாட்டின் போது நந்திதேவருக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்படுகிறது! பிரதோஷத்தின் போது முதலில் நந்திதேவருக்குப் பூஜை முடித்தபிறகே, ஈஸ்வரனுக்கு பூஜை நடத்தப்படுகிறது.
மற்றும் ஆலகால விஷம் துரத்திய போது இவர்கள் ஈசனை வழிபட மேற்கொண்ட முயற்சியின் அடிப்படையில்தான் பிரதோஷ காலத்தில் மட்டும், செய்யப்படும், "சோம சூத்ரபிரதட்சணம்'' செய்யப்படுகிறது! இதன்பின் ஈசனிடம் தஞ்சம் புகுந்த தேவர்கள், தங்களை "ஆலாலம்'' விஷத்தில் இருந்து காக்கும்படி வேண்டிட, சிவபெருமான், தம் அருகிலிருந்த சுந்தரனாரை அழைத்து, அந்த விஷத்தை இவ்விடத்துக்குக் கொண்டுவரும்படிப் பணித்தார்.
அதன்படியே சுந்தரரும், அணுக முடியாத அந்த அதிபயங்கரமான கொடிய விஷத்தை நாவல்பழம் போலத் திரட்டி உருட்டிக் கொணர்ந்து சிவபெருமானிடம் தந்தார். ஈஸ்வரனும் அந்தக் கொடிய விஷத்தை அடியவர்களான தேவர்களைக் காக்கும் பொருட்டு, அதனை அமுதம் போல் உண்டருளினார்.
இதனைப் பார்த்த ஈஸ்வரி அந்த விஷமானது உள்ளே செல்லாதபடி ஈசனின் கழுத்தை பிடித்து, இறைவனின் உள்ளிருக்கும் உயிர்கள் அழிந்து விடாமல் இருக்கவும், வெளியில் உமிழ்ந்தால், வெளியில் உள்ள உயிர்கள் அழிந்துவிடும் எனக் கருதி அவ்வாறு செய்ய, விஷமானது ஈசனுடைய தொண்டையிலேயே தங்கி அமுதமாக மாறியது.
அதே சமயம் அது தன்னிடமிருந்த விஷத்தை வெளிப்படுத்தியதால் ஈசனுடைய கழுத்து கருத்துப் போயிற்று. இதன் காரணமாகவே சிவபெருமானுக்கு, திருநீலகண்டன், நஞ்சுண்டன், நஞ்சுண்டேஸ்வரன், மணிகண்டன் என்ற பெயர்கள் ஏற்பட்டன.
ஏகாதசியன்று காலையில் ஏற்பட்ட இந்த அசம்பாவிதங்கள் அன்று மாலைக்குள் முடிவு பெற்றன. இதன் பிறகு சிவபெருமான் அவர்களை மீண்டும் சென்று பாற்கடலைக் கடையும்படி உத்தரவிட்டார். அதன்படி அவர்கள் பாற்கடலைக் கடைந்த போது முதலில் லெட்சுமி தோன்றினார். அதனை விஷ்ணு ஏற்றுக் கொண்டார்.
அடுத்து காமதேனு தோன்றியது. அதனை தேவர்களின் தலைவனான இந்திரன் பெற்றுக் கொண்டான்! இதன் பிறகு தொடர்ந்து பாற்கடலில் ஐராவதம், கற்பகவிருட்சம், சிந்தாமணி, சூடாமணி, உச்சை சரவம் என்ற குதிரை ஆகியன வெளிப்பட்டன. இவைகள் யாவற்றையும் தேவர்கள் ஏற்றுக் கொண்டனர்.
ஏகாதசியன்று இரவு முழுவதும் தூங்காமல், பாற்கடலைக் கடைவதில் எல்லாரும் முனைந்திருந்தனர். மறுநாள் காலை துவாதசியன்று அதிகாலை வேளையில் பாற்கடலிலிருந்து அமிர்தம் தோன்றியது. அந்த அமிர்தத்தை உண்ணவேண்டும் என்று தேவர்களும், அசுரர்களும் போட்டியிட்டனர். திருமால் அங்கும் புகுந்து ஒரு தந்திரம் செய்து அசுரர்களுக்கு அமிர்தம் கிடைக்காமல் செய்தார்.
பின்பு அமிர்தத்தை உண்ட தேவர்கள் புதிய வலிமையும், பொலிவும் பெற்றனர். அவர்களை எதிர்க்க முடியாத அசுரர்கள் ஓடி ஒளிந்தனர். அமிர்தம் உண்ட மகிழ்ச்சி, அசுரரை வென்ற களிப்பு ஆகியவற்றால் தேவர்களுக்குப் போதை ஏற்றியது. எனவே அவர்கள் அமிர்தம் பெறக் காரணமாக இருந்த பரமேஸ்வரனை அன்று முழுவதும் மறந்திருந்தார்கள்.
மறுநாள் "திரயோதசி'' அன்று அவர்கள் தாங்கள் செய்த தவறை உணர்ந்து வெட்கம் மேலிட்டு உடனடியாகத் தங்கள் செய்கைக்கு வருத்தம் தெரிவித்து ஈஸ்வரனிடம் மன்னிப்பை வேண்டினர். ஈசனும் அவர்கள் செய்த தவறை மன்னித்தார். அவர்களுடைய மகிழ்ச்சியின் பொருட்டு, நந்திதேவரின் இரண்டு கொம்புகளுக்கு நடுவே ஈசன் ஆனந்தத் தாண்டவம் ஆடினார்!
இதன் காரணமாகத்தான் பிரதோஷ தினத்தன்று நந்திதேவருடைய இரண்டு கொம்புகளுக்கு இடையில் இறைவனைப் பார்க்க வேண்டும் என்ற ஐதீகம் ஏற்பட்டது. இவ்விதம் நந்திபகவானைக் குனிந்து வணங்குவதை, இப்பெருமானின் காதில் ஏதோ ரகசியம் பேசுவதாகக் கருதி கொண்டு இப்பழக்கம் தொடர்ந்து வருகிறது!
இது ரிஷபப் பெருமானின் காதுகளில் ரகசியம் பேசுவதல்ல, இரு கொம்புகளின் இடையே ஈசனைக் கண்டு வணங்குவதாகும்! பிரதோஷ வேளையில் நந்திபகவானின் இரண்டு கொம்புகளின் நடுப்பகுதியைத் தொட்டு, "சிவாயநம'' என்ற ஐந்தெழுத்து மந்திரத்தைக் கூறி வணங்கிட நமது வறுமை, கடன், நோய், மரண பயம் எல்லாம் நீங்கி அனைத்து செல்வங்களும் கிட்டும்.
மேலும் சிவபெருமானின் தரிசனத்திற்குச் செல்பவர்கள் முதலில் நந்திபகவானை வணங்கிவிட்டுத்தான் செல்ல வேண்டும். நந்தி பகவானின் அனுமதிபெற்றுச் சிவபெருமானை அவருடைய கொம்புகளுக்கிடையேயுள்ள வழியாகப் பார்த்துவிட்டுத்தான் செல்ல வேண்டும்.
பிரதோஷ காலத்தில் சிவபெருமானுக்கு ஆராதனையானவுடன், நந்திபகவானுக்கு ஆராதனை நடைபெறும். அதன்பிறகு தான் உற்சவர் கோவிலை வலம் வருவார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது ஆகும்.
11ம் பிறையாகிய ஏகாதசியில் அவர் விஷம் உண்டார். 12ம் பிறையாகிய துவாதசியில் காட்சி தந்தார். 13ம் பிறையாகிய திரயோதசி மாலை பிரதோஷ காலத்தில் நடன தரிசனம் தந்தார். சிவபெருமான் விஷம் உண்ட நாள் சனிக்கிழமையாகும். எனவே, சனி பிரதோஷம் மகத்தான சிறப்பு வாய்ந்தது.
பிரதோஷ வகைகள்
நித்திய பிரதோஷம் - தினமும் பிரதோஷ நேரத்தில் அதாவது மாலை 4.30 மணி முதல் 6.00 மணி வரை சிவனை வணங்குவது.
பட்சப் பிரதோஷம் - சுக்லபட்ச சதுர்த்தி காலத்தில் பிரதோஷ நேரத்தில் சிவனை வழிபடுவது.
மாதப் பிரதோஷம் - கிருஷ்ண பட்ச திரயோதசி காலத்தில் பிரதோஷ நேரத்தில் சிவனை வழிபடுவது.
மகா பிரதோஷம் - சனிக்கிழமையில் திரயோதசி வந்தால் அது சனி மகா பிரதோஷம் ஆகும்.
பிரளய பிரதோஷம் - உலகம் அழியும் பிரளய காலத்தில் சிவனிடம் அனைத்தும் ஒடுங்குவது பிரளய பிரதோஷம் ஆகும்.
பிரதோஷ பூஜை அபிஷேகத்திற்கான பொருள்களும் பலன்களும்
மலர்கள் - தெய்வ தரிசனம் கிடைக்கும்
பழங்கள் - விளைச்சல் பெருகும்
சந்தனம் - சிறப்பான சக்திகள் பெறலாம்
சர்க்கரை - எதிர்ப்புகள் மறையும்
தேன் - இனிய சாரீரம் கிடைக்கும்
பஞ்சாமிர்தம் - செல்வம் பெருகும்
எண்ணெய் – சுகவாழ்வு கிடைக்கும்
இளநீர் - நல்ல மக்கட் பேறு கிடைக்கும்
பால் - நோய் தீரும் நீண்ட ஆயுள் கிடைக்கும்.
தயிர் - பல வளமும் உண்டாகும்
நெய் - முக்தி பேறு கிடைக்கும்
பிரதோஷ காலத்தில் வலம் வரும் முறை
அதாவது, சிவாலயத்தில் நந்தியம்பெருமானிடமிருந்து புறப்பட்டு இடப்புறம் சென்று சண்டிகேஸ்வரரை வணங்கி, வந்த வழியே திரும்பி, நந்திதேவரை வணங்கி, வலப்புறமாக கோமுகி வரை சென்று மீண்டும் வந்த வழியே திரும்பி நந்திதேவரின் இரு கொம்புகளுக்கிடையே சிவபெருமானை வணங்க வேண்டும். இம்முறைக்கு சோம சூட்ச பிரதட்சணம் என்று பெயர்.விரதமிருப்போர் மேற்படி பிரதட்சனத்தை பின்பற்றலாம்.ஆனால் பூஜை நேரங்களில் வழிபடுவோரை இடையூறு செய்யும் வகையிலோ, பூஜை, உற்சவங்களை புறக்கணித்தோ இவ்வாறு வழிபாடு செய்யலாகாது.

Birdman subjugating Snake 2000-1500BCE

Birdman subjugating Snake(Naga), Bronze, BMAC(Bactria-Margiana Archeological Complex)
Northern Afganistan, 2000-1500BCE
This bronze sculpture resembles most to typical Indian Garuna-Naga theme.

1200+ YEAR OLD Kopeshwar Temple is at Khidrapur A rare architectural masterpiece!

1200+ YEAR OLD Kopeshwar Temple is at Khidrapur, Kolhapur district, Maharashtra. It is also accessible from Sangli. It was built by Silhara King Gandaraditya in the 12th century and then by Seuna Yadavas. It is dedicated to Lord Shiva

Twelve Facts About Blood ::

1. One pint of blood can save up to three lives.
2. Healthy adults who are at least 17 years old, and at least 110 pounds may donate about a pint of blood—the most common form of donation—every 56 days, or every two
 months, depending on iron levels. Females receive 53 percent of blood transfusions; males receive 47 percent.
3. Four main red blood cell types: A, B, AB and O. Each can be positive or negative for the Rh factor. AB is the universal recipient; O negative is the universal donor of red blood cells.
4. One unit of blood can be separated into several components: red blood cells, plasma, platelets and cryoprecipitate.
5. Red blood cells live about 120 days in the circulatory system. RBC carry oxygen to the body’s organs and tissues.
6. White cells are the body’s primary defense against infection.
7. Anemic patients need blood transfusions to increase their red blood cell levels.
8. hirteen tests (11 for infectious diseases) are performed on each unit of donated blood.
9. Four easy steps to donate blood: medical history, quick physical, donation and snacks.
10. Blood makes up about 7 percent of your body’s weight.
11. A newborn baby has about one cup of blood in his body.
12. Plasma, which is 90 percent water, makes up 55 percent of blood volume.

Sarsaparilla

 

Sarsaparilla is a medicinal herb that is known to be an excellent detoxifier and blood purifier. Sarsaparilla is rich in vitamins A, C, D, and B-complex as well as minerals such as chromium, cobalt, zinc, and silicon. It also contains anti-microbial compounds such as falcarinol and panaxydol which makes it great for helping to protect the body from bacteria, viral, and fungal infections. Sarsaparilla is often used as a diuretic and as has a strong affinity for helping the kidneys flush toxic material out of the body. It is also known to be a good sweat inducer and fever reducer which can come in handy during cold and flu season. Sarsaparilla contains potent anti-cancer compounds and has been shown to be particularly helpful for liver, breast, and lung cancer. It is also known to be beneficial for diabetes, cold sores, shingles, genital herpes, dermatitis, and seizures. Sarsaparilla also contains anti-inflammatory properties and is effective for autoimmune disorders such as arthritis, fibromyalgia, chronic fatigue syndrome, lupus, and irritable bowel syndrome. It has also shown to be very good at reducing psoriasis symptoms due to the fact that the saponins in sarsaparilla help to clear endotoxins from the bloodstream that cause the painful and itchy skin patches. Sarsaparilla was traditionally used as an original ingredient in old-fashioned root beer for its flavor and medicinal benefits, but it also makes a wonderful tea and can be made by adding 2 teaspoons of dried root to 2 cups of water and simmered for at least 30 minutes. Allow to cool, strain and sweeten with raw honey if desired. Sarsaparilla can be found in tea, tincture, capsule, extract, or cream form online or at your local health food store.

Bone marrow transplant cleared two men of HIV

More than three years after a bone marrow transplant, two men who live in Australia appear to be HIV clear.
Andrii_Muzyka_HIV_shutterstock
Image: Andrii Muyzka/Shutterstock
More than three years ago, Australian researchers at St Vincent's Hospital and the Kirby Institute at the University of New South Wales (UNSW) transplanted bone marrow to two HIV-positive men. Now, the men are apparently HIV-free.
The researchers have highlighted the fact that the bone marrow used did not contain both copies of the gene CCR5 delta32, a mutation that protects against the HIV virus, which suggest that bone marrow without this gene could also be used to afford protection againts the virus. Both men, however, have continued antiretroviral therapy—a combination of drugs that stops the progression of the disease—as a protective measure.
“It’s very possible that the Australian men would relapse if they were to stop antiretroviral therapy,” explained Timothy Henrich, an infectious-disease specialist at Brigham and Women’s Hospital in the US, to Nature. That’s why the Australian researchers have been very careful and haven’t said that the men are cured.
So far the only person who has been cured of HIV is Timothy Ray Brown, also known as the ‘2008 Berlin patient’. Ray Brown received a bone marrow transplant too and has been HIV-free for six years. He has stopped taking antiretrovirals.
Bone marrow transplant is a difficult and costly procedure. And the researchers explained over at the UNSW website that the transplants shouldn't be considered as a ‘functional cure.'
“This is a terrific unexpected result for people with malignancy and HIV. It may well give us a whole new insight into HIV, using the principles of stem cell transplantation,” said Dr Sam Milliken, Director of St Vincent’s Haematology & Bone Marrow Transplantation and study co-author, in a UNSW press release.
The researchers are still working with the Sydney patients to discover if there is any residual virus and where it’s hiding. Finding where the virus hides is essential to finding a potential cure for HIV.
Although the researchers still don’t know why the patients have undetectable HIV loads, Dr Kersten Koelsch from UNSW’s Kirby Institute explained that one theory suggests the bone marrow therapy helps destroy cells infected with the virus and that remaining infected cells are then destroyed by the patient’s immune system.
“We need more research to establish why and how bone marrow transplantation clears the virus. We also want to explore the predictors of sustained viral clearance and how this might be able to be exploited without the need for bone marrow transplantation,” says Dr Koelsch.
Want to study science and help researchers discover a cure for HIV? Study at UNSW.

Some species of bacteria feed on electricity, are they the future of biomachines?

=
Electric bacteria 'eat' electricity. So far, researchers have found that Shewanella and Geobacter love to feast on electric power, and they are searching for more species.
As shocking as this diet may sound, microbiologist Kenneth Nealson from the University of Southern California in the US thinks this shouldn’t surprise as life is basically a flow of electrons. He told New Scientist: “Life’s very clever… It figures out how to suck electrons out of everything we eat and keep them under control.”
These astute bacteria source their electrons from minerals. And if we were to compare them to humans, it would be the equivalent of us shoving our fingers in a DC electrical socket to recharge, Nealson told New Scientist.
Nealson and his team have hooked bacteria to electrodes in the lab to see how the microbes work. Harnessing the power of these bacteria could lead to the development of self-powered devices and machines that can clean contaminated groundwater and sewage.
See how they work:

Marie Curie won two Nobel prizes in physics and chemistry


Marie Curie won two Nobel prizes in physics and chemistry for her pioneering work on radioactivity. She remains the only person to be awarded a Nobel prize in multiple sciences.

வயோதிகத்திலும் காலமெல்லாம் நீ தான்


Six minute single take tracking shot - no edits, no cuts (True Detective)


Friday, July 18, 2014

சில ஊர்களின் முழுமையான & மிக பழைய‌ பெயர்கள் தெரிந்து கொள்ள நினைப்பவர்களுக்காக.

தன்செய்யூர் என்பது தஞ்சாவூர் என்று மாறியுள்ளது
பொழில் ஆட்சி என்பது பொள்ளாட்சி என்று மாறியுள்ளது
வென்க‌ல்லூர் என்பதே பெங்களூர் என்று திரிந்துள்ளது
செங்கழுநீர்பட்டு என்பதே செங்கல்பட்டு என்று தற்போது வழங்கப்படுகிறது
எருமையூர் என்ற தமிழ் பெயர் தான் இன்று மைசூர் என்று அழைக்கப்படுகிறது ,எருமை என்பதை வடமொழியில் மகிசம் என்று சொல்வார்கள்.எனவே தமிழ் பெயரை எடுத்துவிட்டு மகிசூர் என்று மாற்றி பின்னது அது மைசூர் என்றானது
குவளாலபுரம் என்பதே மாறுபாடு அடைந்து கோலார்(தங்க வயல்) என்று அழைக்கப்படுகிறது
உதகமண்டலம் அதாவது ஊட்டி தானுங்க அதன் தொடக்க கால பெயர் என்ன தெரியுமா?
ஒத்தை கால் மண்டபம்,ஒத்தை கால் மாந்தை இந்த பெயர்தான் உதகமண்டலம் என்று மாறியுள்ளது
ஒகேநக்கலின் உண்மையான பெயர் உகுநீர்க்கல்,புகைநற்கல் என்பதேயாகும்
விருதாச்சலம்(வடமொழி) என்ற ஊரின் உண்மையான பெயர் முதுகுன்றம்(தமிழ்) என்பதே
வேதாரண்யம் என்ற ஊரின் உண்மையான பெயர் ""திருமறைக்காடு""
வேதாரண்யம் என்பது தமிழ் சொல் அல்ல
தி. நகர் என்பது " தியாகராய நகர்" ஆகும் இதை அனைவரும் அறிந்ததே ,இவர் நீதிக்கட்சி தலைவர்களில் ஒருவர் ஆவார்
கே.கே நகர் என்பது "கலைஞர் கருணாநிதி நகர்" ஆகும்
பாண்டிபசார் என்பதன் உண்மையான பெயர் "சவுந்தரபாண்டியனார் அங்காடி" என்பதே .அய்யா சவுந்தரபாண்டியனும்
நீதிக்கட்சி தலைவர்களில் ஒருவர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது
மதுரை என்பது மதிரை என்ற சொல்லில் இருந்து வந்தது
மதி என்றால் நிலவு , பாண்டிய நாட்டு தமிழர்கள் நிலவினை வழிபட்டு வந்தவர்கள் அதான் மதுரை என்று பெயரிட்டனர்,
குமரிக்கண்டத்தில் உள்ள தென்மதுரை அழிந்து பின்னர் உருவானது தான் வடமதுரை அதாவது இன்றைய மதுரை
திண்டிவனம் என்பதன் உண்மையான பெயர் புளியங்காடு என்பதாகும்
நீலகிரி என்னும் மலையில் இப்பொழுது குன்னூர் என வழங்குவது குன்றூரேயாகும்
நெல்லை நாட்டில் பொதிய மலைத் தொடரின் அடிவாரத்தில் உள்ள சின்னஞ்சிறிய ஊர் ஒன்று, சிவசைலம் என்று பெயர் பெற்றுள்ளது.
வானமா மலை என்னும் நாங்குனேரிக்குத் தோத்தாத்திரி என்ற வடமொழிப் பெயரும் உண்டு.
தமிழ்நாட்டில் ஆர்க்காடும், ஆலங்காடும், வேற்காடும், களங்காடும், பிற காடுகளும் இருந்தன என்பது ஊர்ப் பெயர்களால் விளங்கும். ஆர் என்பது ஆத்தி மரத்தைக் குறிக்கும். ஆத்தி மாலை அணிந்த சோழ மன்னனை ‘ஆரங்கண்ணிச் சோழன்’ என்று சிலப்பதிகாரப் பதிகம் குறிக்கின்றது. அந்நாளில் ஆத்தி மரம் நிறைந்திருந்த நிலப்பகுதி ஆர்க்காடு என்று பெயர் பெற்றது.
மலையின் முடியைக் கோடு என்னும் சொல் குறிப்பதாகும். சேலம் நாட்டிலுள்ள திருச்செங்கோடு சாலப்பழமை வாய்ந்தது.
“சீர்கெழு செந்திலும் செங்கோடும் வெண்குன்றும்
ஏரகமும் நீங்கா இறைவன்”
என்று சிலப்பதிகாரம் கூறுதலால் திருச்செங்கோடு முருகனுக்குரிய பழம் பதிகளுள் ஒன்றென்பது இனிது விளங்கும். செந்நிறம் வாய்ந்த மலையின் சிகரம் செங்கோடு என்று பெயர் பெற்றதென்பர்
ஏர்க்காடு
சேலத்தினருகே ஏர்க்காடு என்னும் ஊர் உள்ளது. காடு சூழ்ந்த இடத்தில் ஓர் அழகிய ஏரி அமைந்திருந்தமையால் ஏரியையும், காட்டையும் சேர்த்து ஏரிக்காடு என்று அவ்வூருக்குப் பெயரிட்டார்கள். அது சிதைந்து ஏர்க்காடு என வழங்குகின்றது.
திருகோணமலை
இறையனார் களவியலுரையில் இரண்டாம் தமிழ்ச் சங்கம் கொலு வீற்றிருந்த காலத்தில் பாண்டியரின் தலைநகராக இருந்த ‘கபாடபுரம்' என்று குறிக்கப் பெறுவது இன்றும் தமிழீழத்தில் உள்ள இயற்கைத் துறைமுக நகரான திருகோணமலைதான் என்றும் சில ஆராய்ச்சியாளர்கள் கூறுகின்றனர்.
குடிதனைப் பெருக்கிக்
கொடிதனை நெருக்கி வாழும்
கோணமாமலை....
என்று தேவாரப் பாடல் திருகோண மலையைச் சிறப்பிப்பதும் இதை உறுதிப்படுத்தும்.

படித்ததில் அதிர்ந்து போன கவிதை..! விலைமாது விடுத்த கோரிக்கை..!

ராமன் வேசமிட்டிருக்கும்
பல ராட்சசனுக்கு
என்னை தெரியும்.
பெண் விடுதலைக்காக போராடும்
பெரிய மனிதர்கள் கூட
தன் விருந்தினர் பங்களா
விலாசத்தை தந்ததுண்டு.
என்னிடம்
கடன் சொல்லிப் போன
கந்து வட்டிக்காரகளும் உண்டு.
சாதி சாதி என சாகும்
எவரும் என்னிடம்
சாதிப் பார்ப்பதில்லை.
திருந்தி வாழ நான் நினைத்தபோதும்
என்னை தீண்டியவர்கள் யாரும்
திரும்பவிட்டதில்லை.
பத்திரிக்கையாளர்களே!
விபச்சாரிகள் கைது என்றுதானே
விற்பனையாகிறது..
விலங்கிடப்பட்ட ஆண்களின்
விபரம் வெளியிடாது ஏன்...?
பெண்களின் புனிதத்தை விட
ஆண்களின் புனிதம்
அவ்வளவு பெரிதா?
காயிந்த வயிற்றுக்கு
காட்டில் இரை தேடும்
குருவியைப் போல்
என்னை யாரும் பரிகசிக்கவில்லை.
கட்டில் மேல் கிடக்கும்
இன்னொரு கருவியைப் போலத் தான்
என்னை கையாளுகிறார்கள்.
நான் இருட்டில் பிணமாக மாறினால்தான்
பகலில் அது பணமாக மாறும்.
பின்தான்
என் குடும்பத்தின் பசியாறும்.
நிர்வாணமே என்
நிரந்தர உடையானல்தான்
சேலை எதற்கென்று
நினைத்ததுண்டு.
சரி
காயங்களை மறைப்பதற்கு
கட்டுவோம் என்று
கட்டிக்கொண்டு இருக்கிறேன்.
என் மேனியில் இருக்கும்
தழும்புகளைப் பார்த்தால்
வரி குதிரைகள் கூட
வருத்தம் தெரிவிக்கும்.
எதையும் வாங்க வசதியில்லாத
எனக்கு
விற்பதற்க்காவது இந்த
உடம்பு இருக்கிறதே!
நாணையமற்றவர் நகங்கள்
கீறி கீறி என்
நரம்பு வெடிக்கிறதே!
வாய்திறக்க முடியாமல்
நான் துடித்த இரவுகள் உண்டு
எலும்புகள் உடையும் வரை
என்னை கொடுமைப் படுத்திய
கொள்கையாளர்களும் உண்டு.
ஆண்கள்
வெளியில் சிந்தும் வேர்வையை
என்னிடம் ரத்தமாய்
எடுத்து கொள்கிறார்கள்.
தூறல் சிந்தாத வான் மேகமில்லை.
கீறல் படாத வேசி தேகமில்லை.
என்னை வேசி என்று
ஏசும் எவரைப் பற்றியும்
கவலைப் பட்டதே இல்லை..
ஏனெனில்
விதவை - விபச்சாரி
முதிர்கன்னி - மலடி
ஓடுகாலி - ஒழுக்கங்கெட்டவள்
இதில் ஏதேனும்
ஒரு பட்டம்
அநேக பெண்களுக்கு
அமைந்திருக்கும்.
இது இல்லாமல் பெண்கள் இல்லை.
எப்போதும்
இழிவு சொல் ஆண்களுக்கு இல்லை.
முதுமை என்னை
முத்தமிடுவதற்க்குள்
என் மகளை மருத்துவராய்
ஆக்கிவிட வேண்டும்.
என் மீது படிந்த தூசிகளை
அவளை கொண்டு
நீக்கி விட வேண்டும்.
இருப்பினும்
இந்த சமூகம்
இவள்
மணிமேகலையை என்பதை மறந்துவிட்டு
மாதவியின் மகள் என்பதை மட்டுமே
ஞாபகம் வைத்திருக்கும்.
இறுதியாக
இரு கோரிக்கை.
என்னை
மென்று தின்ற ஆண்களே!
மனைவிடமாவது கொஞ்சம்
மென்மையாக இருங்கள்.
எங்களுக்கு இருப்பது
உடம்பு தான்
இரும்பல்ல.
என் வீதி வரை
விரட்டிவரும் ஆண்களே!
தயவு செய்து விட்டுவிடுங்கள்.
நான் விபச்சாரி என்பது
என் வீட்டுக்கு தெரியாது.
கவிஞர்:தமிழ்தாசன்

உலகம் நமது இசையை எப்படி ரசிக்கிறது பாருங்கள்



நம்மில் பலர் Drums, guitar என மேற்கத்திய இசைக் கருவிகளைத் தேடி அலைகிறோம்.............
.
ஆனால் உலகம் நமது இசையை எப்படி ரசிக்கிறது பாருங்கள்


சாக்த அத்வைதம் (பதினெண் சக்தி பீடங்கள்)

"மகாசக்தி" பற்றிய குறிப்புகள் "சாக்த அத்வைதம்" எனும் நூலில் கொடுக்கப்பட்டிருக்கின்றன. உலகத்தில் சக்தி மாதாதான் உலகத்தை இயக்கும் உந்து சக்தியாக இருக்கிறாள். கர்ப்பத்தில் கருவாகத் தோன்றி, வளர்ந்து குழந்தையாக வெளிவரும் சக்தியின் செயல்பாடுதான்.
அதனால்தான் ஒவ்வொரு பெண்ணும் 'சக்தி'யின் வடிவமாகப் போற்றப்படுகிறாள்.

தேவலோக அரசன் இந்திரனின் மனைவியின் பெயர் 'சசி'. அப்படியென்றால் சக்தி என்று பொருள். இந்த இந்திராணி (சசி) சப்த கன்னியரில் ஒருவள்.
சப்த கன்னியர்கள்: ப்ராஹ்மணி, வைஷ்ணவி, மஹேஸ்வரி, இந்திராணி, குமாரி, வராஹி, சாமுண்டி. இந்த எழுவரும் பிரஹ்மா, விஷ்ணு, சிவன், இந்திரன், ஸ்கந்தன், வராஹன் அல்லது எமன் இவர்கள் தவிர நரசிம்ஹருக்கு நரசிம்ஹி எனும் சக்தி.

சக்தியை நாம் 'அம்மா' என்கிறோம். கர்நாடகா, கேரளா, ஆந்திரம், தமிழ்நாடு அனைத்திலும் சக்தி
அம்மா தான்.
இந்தப் பகுதிகள் அனைத்திலுமே "சக்தி"தான் கிராமங்களை, கிராம மக்களைக் காக்கும் தெய்வம். அதனால்தான் கிராமப் பகுதிகளில் ஆண்டுதோறும் "சக்தி வழிபாடுகள்" வெகு விமரிசையாகக் கொண்டாடப் படுகின்றன.

சக்தியைக் கொண்டாடுவதால், மழை பொழிகிறது, நிலம் செழிக்கிறது, பயிர்கள் விளைகின்றன, தொத்து வியாதிகள் தடுக்கப்படுகின்றன, செய்வினை, தீங்கு, கண் திருஷ்டி இவைகள் நீங்குகின்றன.


நாட்டில் புகழ்பெற்ற சக்தி மூர்த்தங்கள்

1. வடநாட்டைச் செழிப்பாக்கும் கங்கா மாதா. கங்கோத்ரியில் உருவாகி கடலில் கலக்கும் நதி. ஹரித்வார், ரிஷிகேஷ், காசி, கயா ஆகிய புண்ணியத் தலங்களில் இவள் புகழ் நிலைக்கும்.
2. காஞ்சியில் காமாட்சி அம்மன்.
3. கனகதுர்கா அம்மா
4. மஹாலக்ஷ்மி அம்மா
5. மதுரை மீனாட்சி அம்மா
6. மானஸா அம்மா
7. தமிழகத்தின் மாரியம்மா
8. எல்லம்மா தாயார்
9. போலரம்மா

ஆதி சங்கரர் 18 பதினெண் சக்தி பீடங்களைக் குறிப்பிடுகிறார். அவருடைய ஸ்லோகங்கள் அவற்றை நமக்குக் குறிப்பிடுகின்றன.

1. ஸ்ரீ லங்காவில் ஷங்கரி தேவி                    10. பீதிகாவில் புர்ஹூதிகா தேவி
2. காஞ்சியில் காமாட்சி அன்னை                 11. ஒதியானாவில் கிரிஜா தேவி
3. ப்ரத்யும்னாவில் ஷ்ரிங்கலா தேவி         12. த்ரக்ஷாரமத்தில் மாணிக்யா தேவி
4. மைசூரில் சாமுண்டீஸ்வரி தேவி           13. விஷ்ணு ஆலயத்தில் காமரூபி
5. ஆலம்பூரில் ஜோகுலாம்பா தேவி           14. அலஹாபாத்தில் மாதவேஷ்வரி
6. ஸ்ரீசைலத்தில் ப்ரம்மராம்பிகா தேவி      15. ஹிமாசல் பிரதேசம் ஜ்வாலாமுகி
7. கோலாப்பூரில் மஹாலக்ஷ்மி அன்னை 16. கயாவில் மங்களா கெளரி
8. மாகூரில் ஏகவீரிகா தேவி                             17. காசியில் விசாலாக்ஷி அன்னை
9. உஜ்ஜைனியில் மகாகாளி                             18. காஷ்மீரில் சரஸ்வதி.

இவை அனைத்தும் சக்தி பீடங்களாக இன்றளவும் போற்றி கொண்டாடப் படுகின்றன.

உலகம் முழுவதிலுமாக 51 இடங்களில் ஆதிசக்தி உபாசனை நடந்து வந்திருக்கிறது.  அவை இந்தியா, ஸ்ரீலங்கா, நேபாளம், வங்காளதேசம், திபெத், பாகிஸ்தான் ஆகிய நாடுகளில் உள்ளன.

 சக்தி ஆலயங்கள்:

1. இமாசலத்தில் அல்மோராவுக்கு 8 கி.மீ.தூரத்திலுள்ள கெளஷிக்.
2. மவுண்ட் அபு வில் அற்புதாதேவி.
3. உஜ்ஜையினியில் ஹரிசித்த மாதா (மகாகாளி)
4. நர்மதா நதிக் கரையில் ஓம்காரேஷ்வரில் சப்த கன்னியருக்கான சப்தமாத்ரிகா
5. கொல்கொத்தாவில் பாகீரதி நதிக்கரையில் ஹெளரா அருகில் காளிமாதா
6. நேபாள் காத்மாண்டு நகரிலுள்ள பசுபதிநாதர் கோயிலில் பாக்மதி நதிக்கரையில் குஹ்யேஷ்வரி
7. டில்லி சிம்லா பாதையில் பாகவதி காளிகா
8. காசி (வாரணாசி) மஹாகாளி, மஹாலக்ஷ்மி, மஹா சரஸ்வதி (முச்சக்தி பீடங்கள்)
9. ஹிமாசலில் காங்ரா எனுமிடத்தில் வித்தயேஷ்வரி பீடம்
10. கோலாப்பூர் (மகாராஷ்ட்டிரா) மஹாலக்ஷ்மி பீடம்
11. காஷ்மீர் ஸ்ரீநகருக்கருகில் பவானி யோகமாதா
12. கத்தியவார் அருகில் கிர்னார் ஜுனாகட்டில் அம்பா தேவி
13. அஸாமில் கெளஹாத்தி அருகில் சித்தி பீடம் எனும் காமாக்யா சக்தி பீடம்
14. சிட்டகாங் அருகில் பவானி பீடம்
15. சித்தூர்கட்டில் காளிகா பீடம்
16. ஹோஷியார்பூர் அருகே 30 கி.மீ.தூரத்தில் கானகத்தில் சின்னிபூரணி
17. விந்திய பர்வத அடிவாரம் சுனார் ரயில் ஸ்டேஷன் அருகில் துர்கா தேவி
18. ஜனக்பூர் ரயில் ஸ்டேஷன் அருகில் ஜனக் நந்தினி
19. ஜபல்பூர் (ம.பி.) 12 கி.மீ. பேராகாட் எனும் நீர்வீழ்ச்சியருகில் கெளரிஷங்கர்ஜி
20. நேபாள் காங்ரா மலைச்சிகரத்தின் அடிவாரத்தில் ஜ்வாலாமுகி அன்னை.
21. கேரளத்தின் திருவனந்தபுரத்தில் சிந்தானூர் எனுமிடத்தில் பத்மாவதித் தாயார்.
22. குஜராத்தின் துவாரகாவில் ருக்மணி சத்யபாமா ஆலயம் ருக்மணி தேவி
23. மகாராஷ்டிரா தேவிபட்ணம் படேஸ்வரி பீடம்
24. டில்லி நகரம் குதுப்மினார் அருகில் யோகமாயா பீடம்
25. நாக்பூரில் சஹஸ்ர சண்டி பீடம் ருக்மிணி ஆலயத்தில்
26. ஹிமாசல் பிரதேசம் குமாயன் பகுதியில் நயனா தேவி
27. வடக்கு எல்லை பிரதேசம் பதான்கோட்டில் பதான்கோட் தேவி
28. மகாராஷ்டிரா பந்தர்பூரில்ல் விட்டோபா ஆலயம் ருக்மிணி, சத்யபாமா, மஹாலக்ஷ்மி, ராதிகா
29. அலஹாபாத் பிரயாக் எனும் முக்கூடல் சங்கமத்தில் சாந்திகா தேவி
30. மகாராஷ்டிரா பூனே அருகில் பார்வதி தேவி
31. நேபாள எல்லையில் தனகாபூரில் சாரதா நதிக்கரையில் பூர்ணகிரி காளிகா தேவி
32. ஃபரூக்காபாத் எனும் ஊரில் மகாதிரிபுரசுந்தரி, ஸ்ரீயந்திரத்துடன் பிரதிஷ்டை
33. மஹேஸ்வரி பண்டா ஜில்லாவில் மஹேஸ்வரி தேவி
34. ஒடிஷா புவனேஷ்வரில் பந்த்ரா ஏரிக்கரையில் 108 யோகினிகளில் யோகினி பீடம்
35. உத்தர பிரதேசம் மதுரா அருகில் பரசானே எனும் ஊரில் ராதிகா ராணி
36. மதுரை வைகை நதிக்கரையில் மீனாட்சி அம்மன்
37. சென்னை சவுக்கார்பேட்டையில் மாதா குரிக்கா தெவி
38. மும்பையில் மும்பா தேவி ஆலயம்
39. மைசூரில் சாமுண்டீஸ்வரி
40. கர்நாடகாவின் சிருங்கேரி பீடத்திலுள்ள சாரதா தேவியார் ஆலயம்
41. மீர்சாபூர் அருகில் விந்திய மலை அடிவாரத்தின் விந்தியவாசினி தேவி
42. சிம்லாவில் கோடிகா தேவி
43. ஸ்ரீசைலம் மல்லிகார்ஜுனர் ஆலயம் பிரம்மராம்பா தெவி பீடம்
44. ராஜஸ்தான் சாம்பார் ஏரி அருகில் மாதாஜி தேவி பீடம்
45. ஹரித்வார் அருகில் நீல மலையில் சண்டி தேவி பீடம்

ஆதி பராசக்தி (Ultimate Shakthi) என்பது உலகில் படைக்கப்பட்ட எல்லா ஜீவன்களிலும் இருப்பதாகச் சொல்லப்படுகிறது. சக்தி இல்லாதது ஜீவன் இல்லை. இந்து சமயத்தில் "சாக்தம்" என்பது அறுவகைப் பிரிவுகளில் ஒன்றாக இருந்து வந்திருக்கிறது.

ஆதி சங்கரரின் ஷண்மத ஸ்தாபனம்

சைவம், வைணவம், காணாபத்யம், கெளமாரம், சாக்தம், செளரம்
இவை சிவன், விஷ்ணு, கணபதி, முருகன், சக்தி, சூரியன் வழிபாடுகள்.

தமிழகத்தில் சக்தி வழிபாடு.
கண்ணகி கோயில்.
மாரியம்மன்
காளியம்மன்
துர்க்கையம்மன்
திரெளபதி அம்மன்

வெவ்வேறு கடவுள்கள் ஏன்?

பரம்பொருள் ஒன்று;  பல்வேறு செயல்களுக்கு மனிதன் உருவாக்கிய கடவுள்கள் ஒரு அரசாங்கம், பல்வேறு துறைகள்

விநாயகன் -             விக்கினமின்றி செயல்கள் நிறைவேற
முருகன் -                 வீரம், விவேகம்
காளி, துர்க்கை -    சக்தி வழிபாடு
சிவன், விஷ்ணு - முக்தி தரும் மூர்த்திகள்
பார்வதி, லக்ஷ்மி, சரஸ்வதி - வீரம், செல்வம், கல்வி
மாரியம்மா -            மழை வேண்டி, நோய்களும் துன்பங்களும் நீங்க

கிராம தேவதைகள் பல.

சக்தி வழிபாடு பெரும்பாலும் தமிழகத்தில் கிராமப் புறங்களில் நடைபெறும்.
தேவதைகள்: அம்பிகை, துர்க்கை, காளி, கெளமாரி, மாரியம்மா, திரெளபதி
உயிர்ப்பலி என்பது நம் வழிபாட்டில் கிடையாது. மூட நம்பிக்கைகள் காரணம்.
பலிபீடம் என்பது நம் ஆணவத்தை விட்டுவிடுவது.

புகழ்பெற்ற மாரியம்மன் ஆலயங்கள்:

சமயபுரத்தம்மா
புன்னைநல்லூர் மாரியம்மா
திருவேற்காடு கருமாரியம்மா
பன்னாரி காமாட்சியம்மன்
கரூர் மாரியம்மன்
வலங்கைமான் காமாட்சியம்மன்
காஞ்சிபுரம் காமாட்சியம்மன்
திருச்சி வெக்காளியம்மன்
பகவதி அம்மன்
தஞ்சை உக்ரமாகாளி அம்மன்

கிராமதேவதைகளுக்கான திருவிழாக்கள்
தீ மிதித்தல்; கரகம், காவடியெடுத்தல்; வேண்டுதல்கள் முடித்தல்

மாரியம்மன் வழிபாடு தென்னாட்டில் தோன்றியது. கண்ணகிக்கு கோயில் எடுத்ததன் பின்னால். மாரியம்மன் திருவிழாக்கள் பெரும்பாலும் கோடைக்காலத்தில் மழைவேண்டி நடைபெறும். ஆடி மாதத்தில் பெண் தெய்வங்களுக்குத் திருவிழாக்கள் நடைபெறும். தொத்து வியாதிகளான
காலரா, அம்மை நோய், பெரியம்மை போன்றவற்றுக்கு மாரியம்மனை வேண்டுவார்கள். பிடாரி அம்மன், காளி அம்மன், துர்க்கை அம்மன் இவைகள் கிராமதேவதைகளாகக் கொள்வர். சாக்தம் எனும் சக்தி வழிபாட்டில் இவை குறித்து பல செய்திகள் உண்டு.

வேத முறைப்படியான வழிபாடுகள் இங்கு கிடையாது. இந்த விழாக்களில் கூழ், கஞ்சி, பொங்கல் இவை மண்பானைகளில் திறந்த வெளியில் செய்து படைக்கப்படும்.

மாரியம்மன் உருவம் உட்கார்ந்த நிலையிலோ, நின்ற நிலையிலோ, கையில் திரிசூலம், கபாலம், ஒரு கையில் வாள், அபய ஹஸ்தம் காட்டிய நிலையில் இருக்கும். தலைக்கு மேலே அக்கினி பிழம்பு தீ போல சிவந்த தலைமுடி, விரிந்து சிவந்த அகன்ற கண்கள் இவை மாரியம்மன் தோற்றம்.

சில சிலா உருவங்கள் அமைதியாகவும், சில உக்கிரமாகவும் இருக்கும். உக்கிரகாளியம்மன் என்றே ஒரு ஆலயம் தஞ்சாவூரில் உண்டு. வடக்கே இவளை சீதளா தேவி என்று வழிபடுகின்றனர்.

மாரியம்மனுக்கு பூசாரிகள் பூஜைகளைச் செய்கிறார்கள். பொதுவாக மாரியம்மன் ஆலயங்களில் பாம்பு புற்று இருக்கும். மாரியம்மன் என்றதும் நமதி சினிமாக்காரர்கள் பாம்பை அவள் உருவமாக வைத்து படம் எடுப்பார்கள். அதனால்தான் மாரியம்மனுக்கு முட்டை, பால் இவை நைவேத்தியமாகப் படைக்கப்படுகிறது.

தஞ்சையில் இருக்கும் புன்னைநல்லூர் மாரியம்மன் மராத்திய மன்னன் வெங்கோஜி எனும் ஏகோஜி ராஜா 1676 முதல் 1688 வரை கனவில் வந்து கோயில் அமைக்கச் சொன்னதாக வரலாறு.

தஞ்சை துளஜேந்திர ராஜாவின் மகளுக்குக் கண்பார்வை போய், பின் மாரியம்மன் அருளால் பார்வை கிடைத்ததாக வரலாறு உண்டு. 1729 முதல் 1735.

இந்தியாவுக்கு வெளியிலும் மொரீஷஸ், ஸ்ரீலங்கா, மலேசியா, சிங்கப்பூர், தாய்லாந்து, பிஜி, கயானா, வியட்நாம், தென்னாப்பிரிக்கா முதலிய நாடுகளிலும் மாரியம்மன் வழிபாடு உண்டு.

இந்து புராணங்களின்படி மாரியம்மன் என்பவள் மகாவிஷ்ணுவின் சகோதரியாகச் சொல்லப்படுகிறாள். அவளுக்கு மஹாமாயா என்று பெயர். கிருஷ்ணாவதாரம் எட்டாவது, ஏழாவதாக வந்தள் ஒரு பெண், அவளே மஹாமாயா.

ஸ்ரீரங்கத்து வைஷ்ணவர்கள் வைகாசி மாதத்தில் சமயபுரத்தாளை மஹாமாயா என்று விழா எடுத்து இப்போதும் வழிபடுகிறார்கள்.
கர்நாடகம், ஆந்திரம் ஆகிய இடங்களில் இவளை செளடேஷ்வரி என கொண்டாடுகிறார்கள். மாரியம்மன் பற்றி பொதுவான கருத்துக்களை பார்த்தோம், இனி சில முக்கிய தலங்கள்:

தமிழகத்தில் சக்தி உபாசகர்களில் சிறந்தவரான அபிராமி பட்டர் .

1. சமயபுரம்: இது திருச்சியை அடுத்து உள்ளது. இங்குள்ள அம்மன் சிலை களிமண், மணல் இவற்றல் உருவாக்கப்பட்டது. புற்றாகவும், மண்ணாகவும் உள்ள மாரிக்கு இங்கும் அபிஷேகம் இல்லை.உத்சவ விக்கிரகங்களுக்குத்தான் அபிஷேகம்.

சமயபுரத்தில் பக்தர்கள் மாவிளக்கு இட்டு, காவடி எடுத்து வழிபடுகிறார்கள். வேப்பிலை இங்கு பயன்படுத்தப்படுகிறது. அம்மை போட்டினாலும் வேப்பிலை உபயோகம் செய்வது வழக்கம்.

சமயபுரம் கோயில் 18ஆம் நூற்றாண்டில் கட்டப்பட்டது. அம்மன் பழமையானது என்றாலும் எப்போது உருவானது தெரியவில்லை. கோயில் மட்டும் 18ஆம் நூற்றாண்டில் கட்டப்பட்டிருக்கிறது.சமயபுரத்தில் சித்திரைத் தேர் பிரபலமான திருவிழா.

2. தஞ்சை புன்னைநல்லூர் மாரியம்மன்.

1680இல் ஏகோஜி கட்டியது இந்தக் கோயில். இவன் சமயபுரம் போனபோது ஒரு மரத்தடியில் உறக்கம். மாரியம்மன் கனவில் தோன்றி தான் புன்னை மரக்காட்டில் இருப்பதாக சொன்னது. அரசன் தேடிச்சென்றது. ஒரு சிறுபெண் தோன்றி ஒரு புற்றைக் காட்டி மறைந்தது. சதாசிவ பிரம்மேந்திரர்
புற்றை அம்மனாக வடிவமைத்தது. அதுதான் புன்னைநல்லூர் மாரியம்மன்.

துளஜா மகாராஜாவின் பெண்ணுக்குக் கண் தெரியாமல் போய் அது குணமானது. ஒரு வெள்ளைக்கார கலெக்டர் அம்மனைப் பற்றி அவதூறு பேச அவன் கண் பார்வை போய் பின்னர் வந்தது.

3. திருவேற்காடு கருமாரியம்மன்.

சென்னைக்கு அருகில் உள்ளது திருவேற்காடு சில வருஷங்களுக்கு முன்புதான் அது பிரசித்தம் ஆயிற்று. இது மிகச் சிறிய கோயில்தான். இது பிரபலமாகத் தொடங்கிய பின்னர் இது வியாபாரத்துக்கு ஏற்ற தலமாக ஆகிவிட்டது. சென்னை நகரத்து மக்கள் கருமாரியைத் தொழ அதிக அளவில் வருகின்றனர். மாலைகள் விற்போர், தேங்காய் பழம் விற்போர், குறி சொல்லுவோர் என்று இது இருக்கும்.

கருமாரியின் கரங்களில் சூலம், கபாலம், வாள், உடுக்கை இவைகாணப்படும். இங்கு எலுமிச்சை பிரசாதமாகத் தரப்படுகிறது. மாரியம்மன் கோயில்களில் எலுமிச்சைக்கும் வேப்பிலைக்கும் வேலை அதிகம்.

4. பன்னாரி மாரியம்மன்.

ஈரோடு, சத்தியமங்கலம் அருகில் உள்ளது பன்னாரி மாரியம்மன் கோயில். இங்கு சொல்லப்படும் கதை இங்குள்ள ஆற்றங்கரையில் புலியும் பசுக்களும் ஒரே துறையில் தண்ணீர் அருந்தினவாம். வயல்களில் மாடுகளை மேய்ப்பதற்காக புலிகளை விரட்டிவிட்டு மாடுகளை மேய்ப்பார்களாம்.

300 வருஷங்களுக்கு முன்பு தன நாயக்கன் என்பார் பெயரில் பன்னாரி இருந்தது. அங்கு மேய்ந்து கொண்டிருந்த பசு ஒன்று வேங்கை மரத்தடியில் தன் மடியிலிருந்து தினமும் பாலைச் சொரிந்ததாம். இதைக் கண்டுபிடித்து அந்த இடத்தைத் தோண்டினால் அங்கு ஒரு சிவலிங்கம். அதைத் தோண்டி எடுத்ததும் ஒருவருக்கு சாமி வந்து ஆட குறி சொல்லத் தொடங்கினாராம். கேரள வியாபாரிகளைக் காடு கடந்து வரும்போது பன்னாரி அம்மன் காப்பாற்றுவதாக நம்பிக்கை.

5. திருச்சி உறையூர் வெக்காளி அம்மன்.

திருச்சி உறையூரில் இருக்கிறது வெக்காளி அம்மன் கோயில். காளி அவதாரம். திரிசூலம், உடுக்கை, பாசம், அட்சய பாத்திரம் என்று கைகளில் வைத்திருக்கும் கோலம். இந்த கோயிலுக்கு விமானம் கிடையாது. மேற் கூரையும் இல்லாமல் வெட்ட வெளியில் தரிசனம் தருகிறாள்.

உறையூரை ஆண்ட பராந்தக சோழன் அவையில் சாரமா முனிவர் என்பர் இருந்தார். இவர் சிவனடியார். மலைக்கோட்டை தாயுமானவருக்கு பூஜை செய்து வந்தார். மன்னன் தன் ராணிக்காக அவருடைய நந்தவனத்தில் பூபறித்துச் சென்றான். தினமும் ஆட்கள் வந்து பறித்தனர். முனிவர் மன்னரிடம் சென்று முறையிட்டார் அவர் கவலைப்படவில்லை. என் ராணிக்கு மிஞ்சினதுதான் உன் கடவுளுக்கு என்றானாம். முனிவன் இறைவனிடம் முறையிட்டார். சிவன் நெற்றிக்கண்ணைத் திறந்தார். உறையூரில் நெருப்பு மழை பொழிந்தது. மக்கள் ஊரைவிட்டு ஓடிவிட்டனர். கோட்டை சிதைந்தது. ஊர் புதையுண்டது. வருந்திய மக்கள் வெக்காளி அம்மனிடம் சென்று முறையிட பிரார்த்தனை செய்தனர்.

அம்மன் சிவனது கோபத்தைத் தனிக்க முழு நிலவாக மாறி அவர் முன் தோன்றினாள். அன்னையின் குளிருந்த பார்வை பட்டு இறைவன் அமைதி அடைந்தான். தீ மழையும் நின்றது. தீயில் அரசி புவனமாதேவி சிக்கிக் கொண்டாள். அவள் நிறைமாத கர்ப்பிணி. தீயின் உஷ்ணம் தாங்காமல் அவள் காவிரியில் சென்று வீழ்ந்தாள். வெள்ளம் அவளை உத்தமச்சேரி எனும் இடத்தில் ஸ்நானம் செய்து கொண்டிருந்த ஒரு அந்தணர் காப்பாற்றினார்.

அந்த அந்தணர் வீட்டில் ராணிக்கு ஆண் குழந்தை கரிகால் பெருவளத்தான் பிறந்தான். ராணி வெக்காளி அம்மனின் பக்தை. அன்னையின் பக்தியால் ராணி பிழைத்தாள், குழந்தையும் பிறந்தது. சோழர் தலைநகர் உறையூரில் மக்கள் இந்த அம்மனை பக்தியுடன் வழிபடுகின்றனர்.

கண்ணகிக்குக் கோயில்

சிலப்பதிகாரக் கதை நமக்குத் தெரியும். கோவலன் கண்ணகி கதை. கண்ணகி மதுரையை எரித்த கதை. கேரளத்தில் கொடுங்களூர் பகவதி அம்மன் கோயிலைத்தான் கண்ணகியின் கோயில் என்கிறார்கள். இது கேரளத்தில் திரிசூர் மாவட்டத்தில் இருக்கிறது. சேரன் செங்குட்டுவன் எடுப்பித்த கோயில் இது. இங்கு கொடுங்களூர் அம்மா என்கிறார்கள். சேர நாட்டு மகோதயபுரம் தான் இப்போதைய கொடுங்களூர்.