Maa Durga = Cosmic ENERGY

Though it’s been held as the most epoch-making discovery of the modern time-- Albert Einstein's ( E= mc2) --- the fact was well known to the Rishis of the ancient India who could see the cosmos in multiple dimensions and as the embodiment of ENERGY. 

Therefore, apart from ‘the mass equal to energy’ fact – the seers of the ancient India were far ahead even to realize that this infinite COSMOS is pervaded by Knowledge – Super-consciousness, the thing modern science is yet to realize.

Thus the symbolic representation or the real manifestation of Maa Durga is all about the essence of material and the subtlest of the subtle “Shakti” {(Mass-Energy)-Knowledge-Blissfulness)} – the
uncanny phenomenon of the whole creation. --

We can manipulate Ageing to live longer

Why do we age?

There are hypotheses that damage to DNA probably affects cell renewal in stem cells, which in turn prevents repair in the body and contributes to loss of viability. Then there is the free radicals theory of ageing: the idea that as mitochondria in our cells burn energy with oxygen, it generates very highly reactive compounds, which creates damaging oxidative stress, which in turn accumulates with age and causes ageing. 
There are also things like telomeres, the tips of chromosomes that shorten with cell division. But because this also occurs with age (and is linked to cancer risk), people have said this drives the process of ageing."The thing with ageing, of course, is that it entails different levels – molecular, cellular, hormonal and physiological – different organs and different systems in the body, which makes it very complex and relatively difficult to study. We actually don't know much about ageing in the sense of its mechanisms – how and why we age. And what drives the process of ageing is still relatively poorly understood. If you look at it evolutionarily, our lifespan has only recently been so long."

THE VEDIC TEXTS AND SANSKRIT

We are only going to give a short summary of the Vedic texts here. We have already written a more complete analysis elsewhere and want to keep this introduction short. So, to begin with, the Vedic texts are written in Sanskrit. Sanskrit, which literally means “cultured or refined”, is the classical language of India and is the oldest and the most systematic language in the world. Forbes Magazine, (July, 1987) wrote: “Sanskrit is the mother of all the European languages and is the most suitable language for the computer software.” It is older than Hebrew or Latin. According to the PBS video “The Story of English” the first words in the English language came from Sanskrit. The word “mother” came from the Sanskrit word “mata” and “father” came from Sanskrit word “pita”. Believe it or not the word “geometry” came from a Sanskrit word called “Gyaamiti” meaning “measuring the earth”. The word “trigonometry” came from the Sanskrit word “trikonamiti”, which means “measuring triangular forms”. Numerous other similarities and connections can be found between Sanskrit and many other languages.

WHAT ARE THE VEDIC TEXTS

They started with Shruti. Shruti literally means “That which is heard”. For long periods of time there was no Vedic literature. It was a vocal or oral tradition, and passed down accordingly. The Vedas and Upanishads were in Shruti form for a long period of time. In fact, the word Upanishad means “Upa (near), Ni (down), Shad (sit).” This means that the teachings of the Upanishads are conveyed from Guru to disciple, when the disciple sits very close to the Guru.

The very first of the sacred books of Vedic culture, in fact the oldest books on earth, are called the Vedas. The word Veda means knowledge. The word Veda came from the root word vid meaning “to know”. The Vedas are the very first scriptures of Hinduism. Vedas, as described by the scriptures, were given by God. There are four Vedic samhitas, which are the Rig-Veda, Sama-Veda, Atharva-Veda, and Yajur-Veda. The Sanskrit word samhita means “put together”. They contain wisdom that has been assembled to teach men the highest aspects of truths which can lead them to higher levels of existence, as well as to God. The Vedas also discuss rituals and ceremonies to attain self-realization as well as wisdom dealing with many other aspects of life. These four samhitas primarily contain the basic texts of hymns, formulas and chants to the various Vedic deities.

To briefly described them, the Rig-Veda -- Veda of Praise -- contains 10,522 verses in 1,017 hymns in ten books called mandalas. The Rig-Veda is the oldest book in the world. The Rig-Veda was around for many years before it was finally compiled in written form. According to Bal Gangadhar Tilak and the Vedic tradition, it was written around 5000 BC. The Rig-Veda is older than Gilgamesh (2500 B.C.) and the Old Testament.

In the Rig-Veda there are 100 hymns addressed to Soma; 250 addressed to Indra; 200 hymns addressed to Agni; and many addressed to Surya. Few others are addressed to the Ushas, Aditi, Saraswati, Varuna, and the Asvins. Lord Vishnu is not addressed so often therein because the Vedas focused more on appeasing the demigods for blessings to attain material facility rather than liberation.

The Yajur-Veda, which is essentially the Veda of liturgy, contains some 3988 verses dealing with rules and regulations for conducting rituals and also offers various levels of wisdom and advice. It is based on the Rig-Veda and consists of prose as well as verse. This Veda is indeed a priestly handbook, even describing the details of how to make an alter.

The Sama-Veda, the Veda of chants, offers knowledge of music in 1549 verses. Sama means “melody”. The classical Indian music originated from this Veda. This Veda is also connected with the Rig-Veda. To some extent much of this Veda is a repetition of the Rig-Veda sung in melodious format. Invocations of this Veda are primarily addressed to Soma (the Moon-god as well as the Soma drink); Agni (the fire god); and Indra (god of heaven). The Chandogya Upanishad came out of this Veda.

The Atharva-Veda is said to be the knowledge given by the Sage Atharvana. It has around 6000 verses. Some state that sage Atharvana did not formulate this Veda but was merely the chief priest in the ceremonies associated with it. Atharvana who is mentioned in the Rig-Veda was considered as the eldest son of Lord Brahma (God of creation). The Atharva-Veda is also known as Brahma-Veda because it is still used as a manual by Hindu priests and Brahmins. Ayurveda is a part of Atharva-Veda. A large number of Upanishads also came from the Atharva-Veda.

Brahmanas are other Vedic books that provide descriptions as well as directions for the performance of rituals. The word originated from the Brahmana priests who conduct the Vedic rituals.

Aryanakas are additional books that contain mantras and interpretations of the Vedic rituals. These books also known as “forest books” since they were used by saints who had retired to meditate in the forests.

The Upanishads are texts by different saints that reveal ultimate truths. Many of them are connected with certain Vedas. The Upanishads basically explain the non-material aspect of the Absolute Truth and the oneness of Brahman. In this way, they do not really show that much about the personal nature of the Supreme Being. Thus, a person will not have much insight into the Supreme Being’s personal form by studying only the Upanishads. However, some of them do go into introducing the fact that there is more to understand about God beyond the Brahman.

The Upanishads also help explain the spiritual dimension of our real identity and our qualities which are the same as the Brahman, but are different in quantity. We are the infinitesimal whereas the Brahman and Bhagavan are the Infinite. Yet, if one does not complete the study of the Vedic literature, a misinterpretation of the Upanishads may lead one to think that this oneness of spiritual quality between ourselves or the jiva souls and the Brahman means that we are the same as Brahman, or that we are the same as God. But that is not accurate.

There are a total of 108 major Upanishads, and many more minor ones. The are 13 principle Upanishads which are named after the sages. These are: 1. Isa Upanishad, 2. Kena Upanishad, 3. Katha Upanishad, 4. Prasna Upanishad, 5. Mundaka Upanishad, 6. Mandukya Upanishad, 7. Aitareya Upanishad, 8. Taittiriya Upanishad, 9. Chandogya Upanishad, 10. Brihadaranyaka Upanishad, 11. Kaushitaki Upanishad, 12. Shvetashvatara Upanishad, and 13. Maitri Upanishad.

The Vedanta Sutras are another important book that also goes on to explain spiritual truths to the aspirant. But these are presented in codes, or sutras, that were meant to be explained by the spiritual master. So any edition of the Vedanta Sutras will mostly have large purports that help explain the meaning of the sutras. The basis of these explanations will depend on which school of thought in which the teacher has been trained. Thus, some will be more devotionally oriented, while others may be more inclined toward meditation on the impersonal Brahman. Vedanta essentially means the “End of the Vedas”, or the end of all knowledge.

The Itihasas are the Vedic histories of the universe, known as the Puranas, which are a large and major portion of Vedic literature. The Itihasas also include the Vedic Epics, such as the Ramayana and the Mahabharata.

The Ramayana is the story of Lord Ramachandra, an incarnation of Lord Vishnu, and His princess Sita. It was written by Valmiki who wrote the whole Ramayana as the narration of a crying dove (who just lost her lover to a hunter’s wicked arrow) to him. The original text

was written in very stylish Sanskrit language. This beautiful poem consists of 24,000 couplets. The Ramayana is a story which projects the Vedic ideals of life. There are many versions of the Ramayana. The Hindi version was written by sage Tulsi Das. The Malayalam version (Kerala state) was written by Thuncheth Ezuthachan.

The story in brief is as follows: Jealousy of his step-mother exiled Rama into the jungles along with his wife Sita and brother Lakshmana. There poor Sita was kidnapped by Ravana, the demon-king of Sri Lanka. Rama went to rescue her with the aid of the monkey-king Sugriva. In a great battle, Rama annihilated Ravana and his army. Thereafter, Rama along with Sita and Lakshmana returned triumphantly to their kingdom. Rama is an example of the perfect husband, Sita is the perfect wife, and Lakshmana is the perfect brother.

The Ramayana is a very cherished poem of the Hindus. The holy Deepavali festival is a celebration of victory of Rama over Ravana. Diwali or Deepavali is the “festival of lights” and is celebrated throughout India.

The Mahabharata is another of the world’s great epics which consists of episodes, stories, dialogues, discourses and sermons. It contains 110,000 couplets or 220,000 lines in 18 Parvas or sections. It is the longest poem in the world. It is longer than Homer’s Odyssey. It is the story of the Pandvas and Kauravas. The Bhagavad-gita is a chapter of the Mahabharata.

Apart from the 18 Parvas there is a section of poems in the form of an appendix with 16,375 verses which is known as Harivamsa Parva. So in total there are 19 Parvas, even though many saints do not consider the last Parva as important.

The Bhagavad-gita, which means the song of Bhagavan, or God, is a part of the Mahabharata, appearing in the middle of it. Many consider the Bhagavad-gita as the most important of the Vedic scriptures and the essence of the Upanishads and Vedic knowledge. Anyone interested in the most important of the Eastern philosophy should read the Bhagavad-gita. If all the Upanishads can be considered as cows, then the Bhagavad-gita can be considered as milk.

The Bhagavad-gita consists of 18 chapters and over 700 verses. It deals with all types of yogas, the means of self-realization. It is in the form of a very lively conversation between the warrior-prince Arjuna and his friend and charioteer Lord Krishna. This was spoken at the outset of the great Mahabharata war, in the middle of the battle field at Kuruksetra. This can still be visited just three hours north of New Delhi. Just before the beginning of the war, Arjuna refused to fight when he found he had to kill thousands of his own kinsmen to be victorious in the war. Lord Krishna advised him on a very large variety of subjects in a question and answer format. At the end, Arjuna took Lord Krishna’s advice and fought and won a very fierce war. The Gita has an answer to every problem a man may face in his life. It never commands anyone what to do. Instead it discusses pros and cons of every action and thought. Throughout the Gita you will not come across any line starting or ending with Thou Shalt Not. That is the reason why the Gita is the darling of millions of seekers of truth throughout the world.

There are many versions of Bhagavad-gita. The very first English translation of the Gita was done by Charles Wilkins in 1785, with an introduction by Warren Hastings, the British Governor General of India. One of the most popular translations was done by Sir Edwin Arnold, under the title The Song Celestial. One of most descriptive and accurate translations of the Gita was done by His Grace A. C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada of the International Society for Krishna Consciousness, called The Bhagavad-gita As It Is. Almost all saints in India have published their versions of the Bhagavad-gita, some of which arrive at various conclusions or viewpoints. So one does need to display some caution in picking which edition to read. Most intellectuals in the world go through the Gita at least once in their life time. Aldous Huxley wrote in his introduction of The Song of God by Swami Prabhavananda and Christopher Isherwood: “The Bhagavad-gita is perhaps the most systematic scriptural statement of the perennial philosophy”. The Gita won the interest and admiration of great intellectuals such as Von Humboldt of Germany and Emerson of America. It has also influenced many Western thinkers, such as Hagel and Schopenhauer.

Robert Oppenheimer, the very first Chairman of Atomic Energy Commission and father of Atom bomb was a great admirer of the Bhagavad-gita. He learnt Sanskrit during the Manhattan Project to understand the true meaning of the Gita. He really shocked the world, when he quoted a couplet from the Gita (Chapter 11:12) after witnessing the first Atomic Explosion in the state of New Mexico, which reads, “If hundreds of thousands of suns rose up into the sky, they might resemble the effulgence of the Supreme Person in the universal form.” Later when he addressed congress regarding the Atom Bomb he said the Atom Bomb reminded him of Lord Krishna who said in the Bhagavad-gita, “Time I am, the devourer of all”.

The Puranas are the Vedic religious histories of the universe which expound various levels of the Vedic truths. They are divided into three sections. The six Puranas that address Lord Vishnu are: 1. Vishnu Purana, 2. Narada Purana, 3. Srimad Bhagavata Purana, 4. Garuda Purana, 5. Padma Purana, and 6. Varaha Purana.

The six Puranas that address Lord Siva are: 1. Matsya Purana, 2. Kurma Purana, 3. Linga Purana, 4. Vayu Purana, 5. Skanda Purana, and 6. Agni Purana.

The six Puranas that primarily address Lord Brahma are: 1. Brahma Purana, 2. Brahmanda Purana, 3. Brahma-Vaivasvata Purana, or the Brahma-Vaivarta Purana, 4. Markandeya Purana, 5. Bhavishya Purana, and 6. Vamana Purana. Besides these, there are an additional 18 to 22 minor Puranas.

The 20 major Puranas include all the above as well as the Shiva Purana and the Harivamsa Purana. Of all Puranas, the Srimad Bhagavata Purana addressed to Lord Vishnu, and which discusses the detailed pastimes of Lord Krishna, is considered the most important. It contains 15,000 stanzas in 12 cantos. It was written by Sage Badarayana, also known as VedaVyasa or Vyasadeva. Vyasadeva, after writing all of His previous Vedic books, said the Bhagavatam was His own commentary and conclusion of all Vedic thought. The greatest exponent of the Srimad-Bhagavatam is Sage Suka, the son of Sage VedaVyasa. This book was recited to King Pariksit by Sage Suka in one week before the death of the King by the bite of a serpent. Much of the book is in dialogue form between King Pariksit and Sage Suka.

The Srimad-Bhagavata consists of stories of all the Avataras of Lord Vishnu. The 10th chapter of the book deals with the story of Lord Krishna in detail. The last chapter deals exclusively with the Kali-Yuga, the present age, and about the last Avatara of Lord Vishnu, Kalki. There is also a vivid description of the Pralaya or the great deluge in the last chapter.

According to the Bhagavata Purana the universe and creation came into existence because God in a pastime (Lila) willed to do so, and to manifest His material inferior energy. According to this scripture, there are nine different ways of exhibiting Bhakti or devotion to God like listening to stories of God, meditating, serving and adoring his image and finally self-surrender. This book is an authority on Vaishnavism in Hinduism and is a primary text to all Viashnavas (worshipers of Lord Vishnu and His avataras) including those of the Hare Krishna Movement.

The Agamas are another group of scriptures that worship God in particular forms, and describe detailed courses of discipline for the devotee. Like the Upanishads, there are many Agamas. They can be broadly divided into three sets of Agamas, namely:

Vaishnava Agamas - worship God as Lord Vishnu;

Shaiva Agamas - worship God as Lord Shiva;

Shakti Agamas - worship God as Mother Goddess.

There is no Agamas for Lord Brahma (God of creation). Shaivites have 28 Agamas and 108 Upa Agamas (minor Agamas). Shaktas recognize 77 Agamas. There are many Vaishnava Agamas of which the Pancharatra is one of the most important. Each Agama consists of philosophy, mental discipline, rules for constructing temples and religious practices.

The Tantras started during the Vedic age, which consist of cosmology, yogic exercises, etc. Tantra is very important and very vast. The Sanskrit word Tantra means to expand. Tantrism researched into Astronomy, Astrology, Palmistry, Cosmology, as well as the knowledge of the Chakras and Kundalini power, etc.

பரப்ரம்மம் ஸ்தூலப் பொருள்கள் சூக்கும்ப் பொருள்கள்

கண்ணுக்குத் தெரிகின்ற ஸ்தூலப் பொருள்களெல்லாம் பஞ்ச பூதங்களாலானவை. சூக்கும்ப் பொருள்கள் அனைத்தும் அவற்றின் தன்மாத்திரைகளால் ஆனவை. அண்டத்திலும், பிண்டத்திலும் யாவும் இவ்வாறே அமைந்துள்ளன. எனவே பிண்டமாகிய நம் உடலில் நடைபெறும் இயக்கங்களுக்கும், உணர்வகளுக்கும் அண்டத்தோடு நாம் கொள்ளும் தொடர்பு நிலைகளுக்கும் சூக்குமமான தொடர்பு உண்டு. அந்த அடிப்படையில் இப்போது நாம் ஜாக்ரதா, சொப்னம், சுஷுப்தி என்ற மூன்று நிலைகளுக்கும் மற்றவைகளுக்கும் உள்ள தொடர்பைக் குறித்து இப்போது பார்க்கப் போகிறோம். அதாவது விழித்திருக்கும் இயல்பான நிலை, கனவு, கனவற்ற உறக்கம் என்ற மூன்று நிலைகள். இவற்றை அவஸ்தைகள் என்றும் சொல்வார்கள். உணர்வுகள் என்றும் சிலர் சொல்கிறார்கள்.

இந்த அவஸ்தைகள் ஒன்றுக்கொன்று வேறுபட்டவை போலத் தோன்றினாலும், உண்மையில் இந்த மூன்று அவஸ்தைகளும் துரியத்தில் அடங்கியுள்ளன. எனினும் துரியம் இந்த மூன்று நிலைகளையும் கடந்த பேருணர்வாக, தூய அறிவு ஒளி உணர்வாக உள்ளது. துரியத்தை ஈஸ்வரன் என்றும், ப்ரம்மம் என்றும், ப்ரணவம் என்றும் கூறுவார்கள். துரியத்தின் மேலான நிலையே துரிய அதீதம். இதுவே பரப்ரம்மம். இந்த மூன்று அவஸ்தைகளுக்கும் போக்குவரவு உண்டு. எனவே இவற்றை மாயா காரியங்கள் என்றழைப்பார்கள். ஆனால், துரியத்திற்கு போக்கு வரவு இல்லை. அது சுத்தமனதோடு தரிசிக்கும் போது துரியம் என்றும், மனதற்ற பரிசுத்தமான நிலையில் தரிசிக்கும் போது துரியாதீதமென்றும் பாகுபடுத்திச் சொல்கிறார்கள். உண்மையில் அது ஏக வஸ்துவாக இருந்தாலும் மனதின் நிலையினால் இரண்டு நிலையாக தோன்றுகிறது.

பிரணவத்தைப் பொறுத்த வரை அ காரம், ஜாக்ரதையாகும், உ காரம் சொப்னமாகும், ம காரம் சுஷுப்தியாகும். இந்த மூன்றும் சேர்ந்த ஓம் இந்த மூன்று நிலைகளையும் கடந்த துரியமாகும். இதிலே மகாரத்தில் உள்ள புள்ளியே துரிய அதீதமாகிய பரப்ரம்மமாகவும், லிங்கமாகவும், சதாசிவமாகவும் சூக்குமமாக நின்று இயக்குகிறது, அந்த புள்ளி இல்லை என்றால் ஒம் இல்லை. இதையே அ காரமாகிய ஆண் ப்ரம்மமென்றும், ம மாயையாகிய சக்தி அல்லது ஹரி என்றும், உ பரப்ரம்மத்தின் அம்சமாகிய சிவமென்றும் சொல்லப்பட்டுள்ளது. அ காரம் தமோ குணத்தையும், ம காரம் இரஜோ குணத்தையும், உ காரம் சத்துவ குண்த்தையும் உணர்த்துவதாகும். மேலும் அ என்பது நான் என்பதையும், உ என்பது இது என்பதையும், ம என்பது அல்ல என்பதையும் குறிப்பதாகவும் சொல்வார்கள். எனவே ஓம் என்பது ''நான் இது அல்ல(அஹம் ஏதத் ந;)'' எனப் பொருள்படுகிறது.

இனி துவைதம், விசிஷ்டாத்வைதம், அத்வைதம் இந்த மூன்றையும் அவஸ்தைகளோடு தொடர்புபடுத்தி உபநிடதங்கள் விளக்குகின்றன. அதாவது, ஜாக்கிரதை என்கிற விழிப்பு நிலையில் ஜீவனாகிய நான் வேறு, ஜகத் வேறு, பரம்பொருள் வேறு என்ற நிலை காணப்படுகிறது. இது துவைதம். சாதனங்கள் புரிவதற்கும் அதில் முன்னேற்றம் அடைவதற்கும் துவைத நிலையே உகந்ததாக இருக்கிறது. அடுத்து சொப்னமாகிய கனவு நிலையில் காணும் உலகக் காட்சிகளும், தெய்வீகக் காட்சிகளும் மனதின் கற்பிதங்களே. ஒரு பொருளாகிய மனது கனவில் பல பொருள்களாகத் தோன்றிக் கொண்டிருக்கிறது. மனோ விகாரங்களே புறப் பொருளாகப் பொருள் படுத்தப்படுகின்றன. இதுவே பேதாபேதமாகிய விசிஷ்டாத்வைத நிலை. கனவற்ற உறக்கமாகிய சுஷுப்தியில் நான் இல்லை. என்னால் காணப்படும் புறப் பொருள்களுமில்லை. வெறும் பிரக்ஞை மட்டும் தன்மயமாக இருக்கிறது. இது இரண்டற்ற அத்வைத நிலை. இந்த மூன்று அவஸ்தைகளிலும் மனிதன் பக்குப்படுகிறான். எனவே இந்த மூன்று அவஸ்தைகளையும், மூன்று நிலைகளையும் ஒன்றை உயர்த்தி, ஒன்றைத் தாழ்த்தி போருள்படுத்துவது அறியாமையே ஆகும்.

முக்தி அடைய முயல்கின்ற ஜீவன் பரம்பொருளை நோக்கி பயணப்படும் போது அத்வைதம், விசிஷ்டாத்வைதம், துவைதம் என்ற மூன்று நிலைகளையும் அடைந்து பக்குவப்படுகிறான். சாதாரணமான மனிதன் தன் வாழ்வில் இந்த நிலைகளை அவஸ்தைகளாக உணர்ந்து பக்குவப்படுகிறான்.

The Ancient Art Of Stone . Rock Wall Art Installations

History Behind The Sai Baba Temple│Shirdi

70's Eniya ragangal Audio Music

Aluminium Soft Drink Cans Recycling

Reading from books is better for you than reading online

Just half an hour of reading, either with a book or a tablet, can have a multitude of positive effects on your mental health, and 'slow reading clubs' are popping up around the world to do just that. Just don't check Twitter halfway through...

Image: Frida Sakaj

The Slow Reading Club of Wellington in New Zealand is a small group of people who all go to a cafe at the same time, shut their phones off, and read for an hour. It doesn’t sound that revolutionary, but the ‘slow reading’ movement has been gaining momentum around the world, and research has suggested that it could be having many significant effects on the participants’ brains.

Members of the group would happily tell you that the benefits they’re getting from their commitment to 'slow reading' include improvements in concentration and the ability to think through difficult concepts and emphasise with other people's feelings and beliefs, and a slew of recent studies seem to back these claims up.

According to Jeanne Whalen at the Wall Street Journal, a study published last year in the journal Neurology and conducted by researchers from the Rush Alzheimer's Disease Center and Departments of Neurological Sciences at the Rush University Medical Center in the US, showed that in 300 elderly people, those that engaged regularly in activities that challenged them mentally, such as reading, had slower rates of memory loss as they aged. And last year, a separate study published in Science revealed that reading literary fiction could actively improve your ability to understand and empathise with other people’s mental states and beliefs. 

"Yet reading habits have declined in recent years,” says Whalen. "In a survey this year, about 76 percent  of Americans 18 and older said they read at least one book in the past year, down from 79 percent in 2011, according to the Pew Research Center."

Because many of us now read more on our phones than we are from books and even tablets, we’ve unwittingly changed the way we take in words. In 2006, an eye-tracking report by scientists at the US-based research group, Nielsen Norman, showed that people read web pages in an “F” pattern, scanning the top line all the way, then halfway across the next few lines, and then only down the left side of the page, all the way down to the bottom of the article. This kind of reading helps us scan quickly for important words to spark our interest, but does nothing for our ability to actually gain a deeper understanding of what we’re reading. 

And as much as rich multimedia-laden content captures our attention, with a mixture of words, sounds, and moving gifs, videos and image galleries, studies have shown that together they can lead to lower comprehension than just reading plain text, says Whalen at the Wall Street Journal. So while access to the Internet wherever we go has placed all the information in the world at our very fingertips, consuming it quickly from a smartphone screen, as we navigate our way through all the bells and whistles offered up by multimedia, is not as effective as focussing our attention on one text, and reading it slowly, whether it's in a physical book, or on a tablet screen.

Someone pass us a paperback, we're off to find the nearest cafe with a fireplace and something mulled. 

Source: Wall Street Journal

Robot captures first images of Great Pyramid's secret chamber

An autonomous robot has transmitted the first images from inside a tiny chamber in the Great Pyramid of Giza in Egypt - something that no one has seen in 4,500 years.

Thought to be a gigantic tomb built for the pharaoh Khufu over a 10 to 20-year period that ended around 2560 BC, the Great Pyramid of Giza in Egypt is the single remaining vestige of the Seven Wonders of the Ancient World. When it was first built, it was 146.5 metres high before crumbling to 138.8 metres tall, where it stands now. 

There are three known chambers in the Great Pyramid - the base chamber sits on the bedrock and supports the rest of the pyramid, while the upper two chambers are called the Queen’s and King’s Chambers. Extending from the north and south walls of the Queen’s Chamber are two tunnels - about 20 cm by 20 cm - that are blocked off by stone doors. No one knows what these tunnels were originally intended to do, but one theory is that they led to a secret chamber.

According to Rowan Hooper at New Scientist, researchers have tried several times to solve this mystery by sending little robots into the Great Pyramid. In 1993, a robot made it 63 m up the south wall tunnel to find a small pair of stone doors set with metal pins. This was strange enough because metal was not found in any other part of the Great Pyramid, so what function was it performing here? Door handles, perhaps? Or a key?

Almost a decade after that, another robot drilled into a stone block in the tunnel and found a small, strange, empty chamber that ended with a large stone block. 

This year, a team of engineers led by Rob Richardson from the University of Leeds in the UK decided to investigate this mystery further. It developed a new robot to help them explore the chamber. They got it to crawl up into the tunnel and use its flexible “micro snake” camera to see into and around all the nooks, crannies and corners. This robot found 4,500-year-old hieroglyphs written in red paint and carvings in the stone that could have been made by the stone masons when the chamber was being built.

"If these hieroglyphs could be deciphered, they could help Egyptologists work out why these mysterious shafts were built,” Richardson told Hooper at New Scientist.

"Red-painted numbers and graffiti are widespread around Giza,” added Egyptologist Peter Der Manuelian from Harvard University and director of the Giza Archives at the Museum of Fine Arts in the US. "They are often masons' or work-gangs' marks, denoting numbers, dates or even the names of the gangs."

The robot also got its stretchy camera in and around the mysterious empty chamber to look at the back of the stone door for the first time. This allowed it to film parts of the metal pins that had never been seen before, and their beautifully looped tips suggest that rather than being functional, they were probably just ornamental features.

Egyptologist Kate Spence from the University of Cambridge in the UK, who was not involved in the study, says it’s almost certain that these tunnels were made to be symbolic rather than functional. "The metal pins look like symbolic door handles, and the shafts from the Queen's Chamber are oriented north-south, not east-west, so I strongly suspect that their function is symbolic and relates to the stars, not the sun," she told New Scientist.

Source: New Scientist

Bio-reactive food expiry label could cut food waste

A researcher has created a use-by-date label that decays as the same rate of food, in order to drastically reduce unnecessary food waste.

Known as the Bump Mark label, this new bio-reactive expiry date is made from gelatine, a protein that reacts to environmental conditions such as temperature and light - and anything else that affects food.

Developed by Sloveiga Pakstaite from Brunel University in London, the label has been named the UK winner of the James Dyson Award for innovatively tackling the global problem of food waste.

Each year the UN estimates that seven MILLION tonnes of food is wasted in the UK alone, often because it’s passed its marked use by date. However, much of this food would still be fine for consumption.

But the Bump Mark, because it contains an edible substance, can actually work out when something is no longer safe to eat.

"Gelatine sets solid but it has this property that when it is fully expired it loses its structure,” Pakstaite told the International Business Times UK.

The design works by placing gelatine on top of a textured plastic sheet - and when food goes off, the label will feel bumpy instead of smooth. This means it would also help people who are visually impaired to find out if what they were about to eat had gone off.

As Anthony Cuthbertson explains for the International Business Times UK:

“It can be used with different foods with varying expiration dates, such as milk or meat, by increasing or decreasing the concentration of the gelatine, whereby the higher the concentration, the longer the label will last.”

Pakstaite has now received £2,000 from the Dyson Foundation to further develop the device.

Source: International Business Times UK

String Theory

In physics, string theory is a theoretical framework in which the point-like particles of particle physics are replaced by one-dimensional objects called strings. In string theory, the different types of observed elementary particles arise from the different quantum states of these strings. In addition to the types of particles postulated by the standard model of particle physics, string theory naturally incorporates gravity, and is therefore a candidate for a theory of everything, a self-contained mathematical model that describes all fundamental forces and forms of matter. Aside from this hypothesized role in particle physics, string theory is now widely used as a theoretical tool in physics, and it has shed light on many aspects of quantum field theory and quantum gravity.

Many theoretical physicists believe that string theory is a step towards the correct fundamental description of nature. This is because string theory allows for the consistent combination of quantum field theory and general relativity, agrees with general insights in quantum gravity such as the holographic principle and black hole thermodynamics, and because it has passed many non-trivial checks of its internal consistency.

We live in a wonderfully complex universe, and we are curious about it by nature. Time and again we have wondered--- why are we here? Where did we and the world come from? What is the world made of?It is our privilege to live in a time when enormous progress has been made towards finding some of the answers. String theory is our most recent attempt to answer the last (and part of the second) question.

So, what is the world made of? Ordinary matter is made of atoms, which are in turn made of just three basic components: electrons whirling around a nucleus composed of neutrons and protons. The electron is a truly fundamental particle (it is one of a family of particles known as leptons), but neutrons and protons are made of smaller particles, known as quarks. Quarks are, as far as we know, truly elementary.

Our current knowledge about the subatomic composition of the universe is summarized in what is known as the Standard Model of particle physics. It describes both the fundamental building blocks out of which the world is made, and the forces through which these blocks interact. There are twelve basic building blocks. Six of these arequarks--- they go by the interesting names of up, down, charm,strange, bottom and top. (A proton, for instance, is made of two up quarks and one down quark.) The other six are leptons--- these include the electron and its two heavier siblings, the muon and thetauon, as well as three neutrinos.

There are four fundamental forces in the universe: gravity,electromagnetism, and the weak and strong nuclear forces. Each of these is produced by fundamental particles that act as carriers of the force. The most familiar of these is the photon, a particle of light, which is the mediator of electromagnetic forces. (This means that, for instance, a magnet attracts a nail because both objects exchange photons.) The graviton is the particle associated with gravity. The strong force is carried by eight particles known as gluons. Finally, the weak force is transmitted by three particles, the W+, the W- , and theZ.

The behavior of all of these particles and forces is described with impeccable precision by the Standard Model, with one notable exception: gravity. For technical reasons, the gravitational force, the most familiar in our every day lives, has proven very difficult to describe microscopically. This has been for many years one of the most important problems in theoretical physics-- to formulate aquantum theory of gravity.

In the last few decades, string theory has emerged as the most promising candidate for a microscopic theory of gravity. And it is infinitely more ambitious than that: it attempts to provide a complete, unified, and consistent description of the fundamental structure of our universe. (For this reason it is sometimes, quite arrogantly, called a 'Theory of Everything').

The essential idea behind string theory is this: all of the different 'fundamental ' particles of the Standard Model are really just different manifestations of one basic object: a string. How can that be? Well, we would ordinarily picture an electron, for instance, as a point with no internal structure. A point cannot do anything but move. But, if string theory is correct, then under an extremely powerful 'microscope' we would realize that the electron is not really a point, but a tiny loop of string. A string can do something aside from moving--- it can oscillate in different ways. If it oscillates a certain way, then from a distance, unable to tell it is really a string, we see an electron. But if it oscillates some other way, well, then we call it a photon, or a quark, or a ... you get the idea. So, if string theory is correct, the entire world is made of strings!

Perhaps the most remarkable thing about string theory is that such a simple idea works--- it is possible to derive (an extension of) the Standard Model (which has been verified experimentally with incredible precision) from a theory of strings. But it should also be said that, to date, there is no direct experimental evidence that string theory itself is the correct description of Nature. This is mostly due to the fact that string theory is still under development. We know bits and pieces of it, but we do not yet see the whole picture, and we are therefore unable to make definite predictions. In recent years many exciting developments have taken place, radically improving our understanding of what the theory is.

  If you want to learn more, visit the sites listed below. I also highly recommend the popular science book "The Elegant Universe: Superstrings, Hidden Dimensions, and the Quest for The Ultimate Theory" (W. W. Norton & Company, 1999), written by Prof. Brian Greene, a well-established string theorist.

• The Official String Theory Website: An excellent introductory site for the nonspecialist, including RealAudio interviews with leading string theorists, and a tour of the Big Bang.
• The Elegant Universe: The companion site for the 3 hour PBS series based on Brian Greene's book. You can even watch the series online. (Unfortunately, it is nowhere near as good as the book! It is visually stunning, but the physics content is extremely low and the approach is excessively propagandistic. You can read a critical NY Times review of the series here.)
• Particle Adventure: A very nice tour through the main ideas of the Standard Model of particle physics.(Also available in Spanishand other languages).
• The Science of Matter, Space and Time: Another nice presentation of the concepts of particle physics.
• Einstein's Unfinished Symphony: An article on string theory that appeared recently in TIME magazine, on occasion of TIME's designation of Einstein as the person of the 20th century.
• Strings '00 Pictures: Photos of some of the world's leading string theorists, at the most important yearly conference on the subject (see also the ITP M Theory Program and Strings 96 pictures).
• Black Holes, Strings and Quantum Gravity: A public lecture by Prof. Juan Maldacena, undoubtedly the most influential string theorist in the last few years (also available in Spanish).
• Superstrings! Home Page: A nice site where many aspects of string theory are explained.
• Duality, Spacetime and Quantum Mechanics: A public lecture by Prof. Edward Witten (IAS Princeton), arguably the world's most influential theoretical physicist, and a leading contributor to string theory
• The Theory of Strings--- A Detailed Introduction: An extensive description of the basic ideas of the theory, by Prof. Sunil Mukhi, a leading string theorist.
• String Reviews: List of downloadable review articles on various topics in string theory. Most of them are highly technical, but some of the articles in the "Colloquia/Semipopular" category are intended for a wider audience.
• String Theory and the Unification of Forces: An explanation of the ambitious goal of string theory, by Prof. S. Mukhi.
• The Second Superstring Revolution: A (somewhat technical) report on the latest developments in string theory, due to Prof. John Schwarz, one of the fathers of the theory.
• Black Holes, Quantum Mechanics and String Theory: A series of 10 lectures on string theory, intended for the general public, by Prof. Finn Larsen.
• ITP Teachers' Educational Forum on String Theory: Is it the Theory of Everything?: A set of lectures on string theory, intended for highschool teachers.
• M-theory, the theory formerly known as Strings: A brief introduction to some ideas of the theory, presented by the Relativity & Gravitation group at Cambridge University.
• String Theory in a Nutshell: A brief account of string theory, including some words on the latest developments, by Prof. J. M. Figueroa-O'Farrill.
• What is String Theory?: A longer introductory description of the basic ideas of the theory, due to K. LLoyd.
• Superstring Theory: An explanation of some of the ingredients of the theory, written some time ago by Prof. Brian Greene, for the graduate program at Cornell University.
• String Theory: A short introduction to string theory by Prof. Robert Dijkgraaf, written for physicists.
• M-Theory: strings, duality and branes: a non-technical article by Prof. J.P. Gauntlett, which appeared in Contemporary Physics (available in Postscript only).
• Other String Links
• Other Science Links.

Book of the Week: THE FUTURE OF THE MIND

For the first time in history, the secrets of the living brain are being revealed by a battery of high tech brain scans devised by physicists. Now what was once solely the province of science fiction has become a startling reality. Recording memories, telepathy, videotaping our dreams, mind control, avatars, and telekinesis are not only possible; they already exist.

The Future of the Mind gives us an authoritative and compelling look at the astonishing research being done in top laboratories around the world—all based on the latest advancements in neuroscience and physics. One day we might have a "smart pill" that can enhance our cognition; be able to upload our brain to a computer, neuron for neuron; send thoughts and emotions around the world on a "brain-net"; control computers and robots with our mind; push the very limits of immortality; and perhaps even send our consciousness across the universe.

Dr. Kaku takes us on a grand tour of what the future might hold, giving us not only a solid sense of how the brain functions but also how these technologies will change our daily lives. He even presents a radically new way to think about "consciousness" and applies it to provide fresh insight into mental illness, artificial intelligence and alien consciousness.

With Dr. Kaku's deep understanding of modern science and keen eye for future developments, The Future of the Mind is a scientific tour de force--an extraordinary, mind-boggling exploration of the frontiers of neuroscience.

About the Author:
Dr. Michio Kaku is a professor of physics at the City University of New York, cofounder of string field theory, and the author of several widely acclaimed science books, including Hyperspace, Beyond Einstein, Physics of the Impossible, and Physics of the Future.

மைதானத்து மரங்கள் - கந்தர்வன்

இவன் வீட்டை விட்டுத் திரும்பி நடந்தால் நூறடி தூரத்திலிருக்கிறது அந்த மைதானம். ஊரின் ஒரு கோடிக்கு ஒதுங்கி விட்ட இவன் வீட்டுக்கு ஒரே மரியாதை, அது அந்த மைதானத்திலிருக்கிறது என்பதுதான். புதியவர்கள் யாரும் இவனிடத்தில் வீட்டு முகவரி கேட்கும்போது இவன் இந்த மைதானத்தை அடையாளங் காட்டித்தான் சொல்லிக் கொள்வான். உலகத்தின் பெரிய பெரிய வாழ்க்கையிலிருந்தும் பெரிய பெரிய சம்பவங்களிலிருந்தும் இவன் ஒதுங்கி, ஒடுங்கியிருப்பது போல இந்த வீடும் நிசப்தத்தைத் திண்ணையில் விரித்துக்கொண்டு ஒடுங்கி ஒதுங்கிப் போயிருந்தது. அந்தப் பெரிய மைதானத்துக்கருகில் உள்ள வீடு என்பதால்  மைதானத்தின் கம்பீரம் லேசாய் வீட்டில் படிந்து இவன் குரலில் சில சமயங்களில் வெளிப்படும்.

    அம்மா கூடப்போய் பெண்கள் துறையில் குளிக்க வெட்கப்பட்டு அவளோடு சண்டை போட்டுஇவன் தன்னோடு சேர்த்துக் குஞ்சு குளுவான்களோடு ஊருணிக்கு குளிக்கப் புறப்பட்ட காலத்திலிருந்து இந்த மைதானத்தோடு இவனுக்கு ரகசிய சம்பந்தம் உண்டு. அப்பா அம்மா கைகளை உதறிவிட்டு இவன் தானே நடக்கத் துவங்கி, கைகளை வீசி நடந்து வந்ததே அருகிலிருந்த இந்த மைதானத்திற்குத்தான். அப்போதிலிருந்து இந்த மைதானந்தான் இவனுக்கு ஆதரவு.

    மதுரை செல்லும் சாலையின் ஓரத்தில் இந்த மைதானம் பரந்து கிடந்தது. மைதானத்தின் சிறப்பு அதன் பரப்பளவினால் வந்ததல்ல. அதன் இவ்வளவு மகிமைக்கும் காரணம் அதன் கிழக்கு மேற்கு ஓரங்களில் ஆஜானுபாகுவாய்க் கிளைகள் விரித்து நிற்கும் அந்தப் பெரிய பெரிய மரங்கள்தான். அவைகளைச் சாதாரணமாய் மரங்கள் என்றழைப்பதே சிறுமைப்படுத்தியதாகிவிடும். நெடுநெடுவென்று வளர்ந்து வீடுகள்போல் தூர்கட்டி மைதானத்து ஓரங்களைக் கருகருவென்று இருள் போர்த்திக்கொண்டு பூவும் பிஞ்சும் காயும் பழங்களுமாய் நிற்கும் அந்தப் புளிய மரங்களை ‘விருட்சங்கள்’ என்றுதான் யதார்த்தமாக சொல்லவேண்டும்.

    ஊர் நடுவேயுள்ள உயர்நிலைப் பள்ளியின் சொந்த விளையாட்டு மைதானம் இது. அந்தப் பள்ளியின் முற்றத்திலேயே ஒரு சிறிய மைதானமும் உண்டு.  இடைஇடையே வரும் விளையாட்டுப் பீரியட்களில் மட்டுமே அந்தச் சிறிய மைதானத்தில் விளையாட்டு நடக்கும். ஒரு வகுப்பிற்கு மதிய இடவேளைக்கு முந்திய கடைசி பீரியட், விளையாட்டு பீரியடாக இருந்தாலோ அல்லது மாலையில் கடைசி பீரியடாக இருந்தாலோ பையன்கள் வரிசையாய் நடந்துவந்து இந்தப் பெரிய மைதானத்தில்தான் விளையாடவேண்டும். விளையாடி முடித்து உடற்பயிற்சிக் கல்வி ஆசிரியர் கழுத்தில் தொங்கும் பிகிலை ஊதி வீடுகளுக்கு விரட்டும்போது எல்லா மாணவர்களும் ஊருக்குள் இருக்கும் தங்கள் வீடுகளுக்கு அலுப்புடன் நடப்பார்கள். மதிய இடைவேளையாயிருந்தால் அவசரமாய் ஓடுவார்கள். இவனுக்கு அப்போதெல்லாம் ரொம்பப் பெருமையாயிருக்கும். இவன் வீடு இதோ நாலு பாகத்தில் இருக்கிறது.

    இவன் மட்டும் ஆற அமர ஒவ்வொரு மரமாய் ஓடி ஒடித் தொட்டுவிட்டு மைதானம் காலியானதும் ஒண்டியாய் நின்று இங்குள்ள எல்லாமே இவன் கவனிப்பில், மேற்பார்வையில் நடப்பதுபோல் காலி மைதானத்தை ஒருமுறை பார்த்துவிட்டு வீட்டிற்குப் போவான்.

    வெயில் தணிந்ததும் அப்போது புழக்கத்திலிருக்கும் கிட்டியோ பம்பரமோ கோலியோ எடுத்துக்கொண்டு மறுபடியும் மைதானத்திற்கு வருவான். ஆங்காங்கிருந்து ஒரு ஜமா சேர்ந்துவிடும். குழுக்களாகப் பிரிந்து விளையாட்டுத் துவங்கும். விளையாட்டின் போது எவ்வளவு கத்தினாலும் சத்தம் மைதானத்தை விட்டு வெளியே போகாது. மைதானமே சப்தங்களே விழுங்கிவிடும். இரண்டுபேர் மூன்று பேராக இளவட்டங்களும் வயசாளிகளும் வந்து மர நிழல்களில் உட்கார்ந்து ஊர்க்கதைகளைப் பேசுவார்கள். தனி ஆட்களாய் கண்ணிலுள்ள சோகத்தையெல்லாம் மைதானத்தில் பாய்ச்சிக்கொண்டு குத்துப்பார்வைகளோடு சிலர் உட்கார்ந்திருப்பார்கள்.

    சாலையைத் தாண்டிப் பச்சைக் காடாய்க் கிடக்கும் வயல் ஓரங்களில் மாடு மேய்க்க வரும் சிறிசுகள் முறைபோட்டுக்கொண்டு, சிலர் மாடுகளைப் பார்த்துக்கொண்டு மைதான மரப் பாதங்களில் வீடமைத்து ஆடுபுலி, தாயம் எல்லாம் ஆடுவார்கள். கந்தலும் பரட்டையுமாய் அவர்கள் ஒரு ஒதுங்கிப்போன மரத்தடியை எப்போதைக்குமாய் எடுத்துக்கொண்டார்கள். எவ்வளவோ காலம் ஆயிற்று அவர்கள் அந்த மரத்தடியை எடுத்துக்கொண்டு. காடு மாறிப் பொழப்பு மாறி எவ்வளவோ பேர் போய்விட்டார்கள். எண்ணிக்கையில் குறைவுபடாமல் புதிது புதிதாகவும் வருகிறார்கள். கந்தலும் பரட்டையும் மாறவில்லை. அவர்கள் பிடித்துக் கொண்டிருந்த மரத்தையும் மாற்றிக்கொள்ளவில்லை. விடிகாலைப் பொழுதில் கூட்டிப் பெருக்கி பளிச்சென்றிருக்கும்  வீட்டு முற்றம்போல்  எல்லாக் காலத்திலும் அந்த மரத்தடி மட்டும் சுத்தமாயிருக்கும். அடுத்தடுத்த மரத்தடிகளில் வெள்ளையுஞ் சுள்ளையுமாய் உட்கார்ந்து பேசிக் கொண்டிருப்பவர்களிடம் அஞ்சிக்கொண்டே விளையாடும் அந்த மாடு மேய்ப்பிகள் சப்தக் குறைவோடுதான் சம்பாஷித்துக் கொள்வார்கள்.

    கொஞ்சகாலம் முன்பு வரை இளவட்டங்கள் கூட்டமாக வந்து கேந்திரமான மரத்தடிகளில் உட்காருவார்கள். கண்டகண்ட பெண்களைப் பற்றியெல்லாம் அவர்கள் கதையளந்து கொண்டிருப்பார்கள். அவர்களெல்லாம் கல்யாணம் முடிந்து மனைவிகளுக்குக் கட்டுப்பட்டு வீடுகளில் முடங்கியிருப்பார்கள் போலும்! அந்த முகங்களில் ஒன்றிரண்டைத் தவிர அநேகம் பேரை இப்போதெல்லாம் இந்த மரத்தடிகளில் காண முடிவதில்லை. இப்போது வரும் இளவட்டங்கள் வந்து உட்கார்ந்தவுடன் அமர்க்களமாய்ப் பேசத்துவங்கினாலும் நேரம் ஆக ஆக சோகங்களையே பரிமாறிக் கொள்கிறார்கள். தூரத்துப் பட்டணங்களும், கை நிறையச் சம்பளம் வரும் உத்தியோகங்களும் நாதஸ்வரம் முழங்கக் கல்யாண ஊர்வலங்களும் அவர்களின் ஏக்கம் போலும். அவர்கள் ஒவ்வொரு நாளும் விட்டுச் செல்லும் பெரு மூச்சுகள் மரத்தடிகளைத் தாண்டி மைதானமெங்கும் விரிந்து செல்லும்.

    இவன் சிறுபிள்ளையாயிருந்தபோது மைதானத்து மரத்தடிகளில் அதிகமாய் உட்கார்ந்ததே இல்லை. இவனைக் கவர்ச்சித்ததெல்லாம் சூரியனை நேராகப் பார்த்துக் கிடந்த அந்த மைதான வெளிதான். மரத்தடி என்பது உட்காருபவர்களுக்குண்டானது. இவனால் அந்த வயதில் வாலைச் சுருட்டிக்கொண்டு ஐந்து நிமிடங்கள் கூடத் தொடர்ந்து ஒரு இடத்தில் உட்கார முடியாது. மைதான வெளியிலென்றால் ஆடிக்கொண்டேயிருக்கலாம். ஓடிக்கொண்டேயிருக்கலாம். 
    ஒவ்வொரு சமயம் விளையாட்டு உச்சத்திலிருக்கையில் மரத்தடியிலிருந்து ‘அப்படிப் போடுரா சபாசு’ என்ற உற்சாகக் குரல்கள் சிறுவர்களை எட்டும். அந்த நாட்களில் அவர்களின் அடுத்தடுத்த ஏவல் குரல்களுக்காகவும் உற்சாக ஒலிகளுக்காகவும் ஆட்டம் தூள்படும். இறங்கு வெயில், மஞ்சள் வெயில், லேசிருட்டு என்ற பொழுது மாற்றங்கள் ஆட்ட மும்முரத்தில் புத்திக்கு உறைக்காது. இருட்டுக் கனமாகி கனமாகி அடித்த கிட்டிப்பிள்ளையைத் தேடமுடியாமற் போனாலும் உருண்ட கோலிகளைக் குனிந்து குனிந்து கண்களை இடுக்கி இடுக்கிப் பார்த்தும் கண்டுபிடிக்க முடியாமற் போனாலும் ஆட்டத்தை மாற்றி வேறு விளையாட்டில் முனைவார்கள். கடைசியாய் ஓடி வருவது தெரியாமல் முட்டி மோதி எதிரே வருபவனை பெயர் மாற்றிக் கூப்பிட்டு எல்லோரும் அதற்காக ஓவென்று சிரித்து அந்தச் சிரிப்புகளிலும் அயர்ச்சி வந்து அப்புறந்தான் அந்த மைதான வெளியில் ஆட்டபாட்டங்கள் முடியும்.

****** 
    இவன் எட்டாம் வகுப்பு படிக்கையில்தான் முதன் முறையாக மைதான வெளியிலிருந்து ஒதுங்கி மரத்தடியில் உட்கார்ந்தான். அன்று அவன் காலையில் பள்ளிக்கூடம் போய் இறைவணக்கம் முடிந்து வரிசையில் வந்து வகுப்பில் உட்கார்ந்தான். ஆங்கிலம்தான் முதல் பீரியட். ஆங்கில ஆசிரியர்தான் வகுப்பாசிரியர். வெள்ளை பேண்ட்டும் வெள்ளை சட்டையும் வெள்ளை மனசுமாய் மிகுந்த கவர்ச்சியோடிருப்பார். வகுப்பிற்குள் நுழையும்போதே ஒரு காகிதத்தைக் கொண்டு வந்தார். அவர் முகத்தில் கவலை நிறைந்திருந்தது. நாற்காலியில் உட்காரு முன்பே அதைப் பார்த்துப் படிக்க ஆரம்பித்தார். “ இன்னும் ஸ்கூல் பீஸ் கட்டாதவர்கள் வகுப்பை விட்டு வெளியேற வேண்டும். பீஸ் கட்டி ரசீது வாங்கிக்கொண்டுதான் உள்ளே வரவேண்டும். இந்த வகுப்பில் இன்னும் பீஸ் கட்டாதவர்கள் ராகவன், முத்து...” அடுத்தடுத்த பெயர்கள் அவன் காதில் விழவில்லை. ‘முத்து... முத்து... முத்து...’ என்றுதான் எல்லாமே இவன் காதில் விழுந்தன.

அம்மாதான் வீட்டிலிருப்பாள். அப்பா வேலைக்குப் போயிருப்பார். ஆதீன ஆபிஸ் நாற்காலியைத் தேய்த்துக்கொண்டு உட்கார்ந்திருப்பார். பத்து நாளாய்ப் பன்னிப் பன்னிச் சொல்லியும் ‘இந்தா தாரேன், அந்தா தாரேன்’ என்று சொல்லிக்கொண்டே தினமும் ஓடிவிடுகிறார். அம்மாவோடு சண்டை போட்டுப் புண்ணியமில்லை. அஞ்சறைப் பெட்டியைத் தடவிப் பார்த்துவிட்டு மஞ்சள் சீரகம் இல்லையென்றாலும், சீசாவைப் பார்த்துவிட்டு எண்ணெய் இல்லையென்றாலும், தம்பி தங்கைகள் நேரங்கெட்ட நேரத்தில் ‘பசிக்கிறது’ என்றாலும் “என்னைக் கொண்டுக்கிட்டு சீக்கிரம் போயிரு ஈஸ்வரா” என்றுதான் குரலெடுப்பாள். அவளிடம் இப்போதுபோய் பீஸ் கட்டப் பணம் கேட்டால் அவள் மறுபடி ஒருமுறை “என்னைக் கொண்டுக்கிட்டு சீக்கிரம் போயிரு ஈஸ்வரா” என்று குரலெடுப்பதைத் தவிர பீஸ் கட்டச்சொல்லிக் கொடுக்க அவளிடம் எதுவும் இருக்காது. அலுவலகத்திற்குப்போய் அப்பாவைக் கேட்கலாமென்றால் எரிந்து விழுவதைத் தவிர அவரும் உடனடியாக எதையும் ஏற்பாடு செய்துவிட மாட்டார்.

    அவன் அன்றுதான் மைதான வெளியை மறந்துவிட்டு மரத்தடியில் உட்கார்ந்து மைதானத்தை வெறித்து நோக்கினான். ஆங்காங்கு சில மரத்தடிகளில் அந்த வெயில் நேரத்தில் ஒன்றிரண்டுபேர் உட்கார்ந்திருந்தார்கள். வேளை கெட்ட வேளைகளில் இப்படி வந்து உட்காருபவர்கள் உளைச்சல் தாளாமல்தான் வருகிறார்கள் என்பது அவனுக்கு அருவலாய்ப்பட்டது. வகுப்பில்பட்ட அவமானம் இவன் உடலை நடுக்கியது. இவனால் செய்யக்கூடியது அப்போதைக்கு வேறெதுவுமிருப்பதாக அவனுக்குத் தோன்றவில்லை. வகுப்பை விட்டு வெளியே வருகையில் மாணவர்கள் இரக்கத்தோடு பார்த்த பார்வைகள் இன்னும் இவன் உடல் முழுதும் ஈக்களாய், எறும்புகளாய் மொய்த்துக் கிடந்தன. உக்கிப்போய் உட்கார்ந்திருந்தான்.

    சாலைகளும் மைதான வெளியும் ஊர் முழுவதும் வெயிலின் உக்கிரத்தில் கொப்பளித்துக் கொண்டிருக்கையில் உடல் நடுங்கி இவன் உட்கார்ந்த இந்த மரத்தடி மட்டும் இளங்காற்றுச் சிலுசிலுப்பும் இதமான நிழலுமாய் குளுகுளுவென்றிருந்தது. நெடுநேரம் அப்படியே சிலையாயிருந்தான். இந்தச் சிலுசிலுப்பும் குளுமையும் இவனின் மனப்பாரத்தை லேசு லேசாய் கரைத்துவிட்டன. இவன் மரத்தடியிலிருந்து எழுந்தபோது குழப்பமும் நடுக்கமும் குறைந்திருந்தன.

    இதன்பின் மைதான வெளியில் இவன் குறைவாகவே விளையாடினான். ஒவ்வொன்றாய் இவனைத் தாக்கிய ஒவ்வொரு அடிக்கும் மரத்தடியே இவனுக்கு மருத்துவமனையானது. படித்து முடித்துவிட்டு வேலை கிடைக்காமல் சில வருஷங்கள் எல்லாப் பொழுதுகளிலும் இவன் இந்த மரத்தடிகலிலேயே ரணங்களோடு கிடந்து எழுந்தான். இவன் தகப்பனார் காலமானதும் பண்டார சந்நிதிகளின் காலில் விழுந்து ஆதினத்திலேயே ஆகக் குறைந்த சம்பளத்தில் நாற்காலி தேய்க்கும் வேலையை வாங்கினான்.

    கல்யாணமாகிப் பிள்ளைகள் வந்து கூடவே தம்பி தங்கைகள் என்று இவன் சுமை அதிகரித்து ஒரு பழைய செல்லரித்துப்போன கப்பலாய் மாறிப்போனான். மனைவி, பிள்ளைகள், தம்பி, தங்கைகள் எல்லோருடைய தேவைகளுக்காகவும் நடக்கும் போராட்டங்கள் இவனை எதிரியாக்கியே நடந்தன. அப்போதும் இவன் அந்தச் சிலுசிலுவென்றும் குளுகுளுவென்றுமிருந்த மரத்தடிகளிலேயே மருந்து வாங்கித் தேய்த்துவிட்டான்.

    இந்தத் தேவைகளுக்காகவும் வேறு எதற்காகவுமோ ஊரில் எப்போதும் ஊர்வலங்கள் கூட்டங்களெல்லாம் நடக்கின்றன. அடிதடி ரகளையெல்லாம் நடக்கின்றன. இவனுக்கு அதிலெல்லாம் நாட்டமில்லை. சின்னசின்ன இலைகள் கூடி இவனுக்காகவே அமைத்தது போன்ற அந்த மரப்பந்தலின் கீழ் இவன் தன் அவலங்களையும் துக்கங்களையும் மறைத்துக் கொண்டான். அக்கம் பக்கத்தில் சொல்வார்கள், “ முத்துக்கு இந்த மைதானத்திலே பாதியாவது பள்ளிக்கூடக்காரக குடுத்திரணும். அனுபவ பாத்தியதைனு வந்தா பள்ளிக்கூடப் புள்ளைகளை விட இவந்தான் ரொம்ப இதை அனுபவிச்சுட்டான்.”

    இவன் மனைவி மட்டும் உக்கிரமான சண்டைகளுக்குப் பின் ஒவ்வொரு சமயம் இப்படிச்சொல்வாள், “ஆச்சு, எல்லாஞ் சொல்லி நானும் நாக்கைப் புடுங்கிக்கிட்டு சாகுறாப்பலே கேட்டுப்பிட்டேன். என்னடா இப்படி ஒரு பொம்பளை கேட்டுப்புட்டாளேனு ரோசம் வந்து நாலு பேருகிட்டப்போயிப் பாத்தடிச்சு செய்வோம்னு நல்ல ஆம்பிளையினா தோணனும். இங்க அதெல்லாம் தோணாது. சண்டை ஆச்சுன்னா சாமியார் மாதிரி மரத்தடிக்கு ஓடிற்றது. இருட்டினதும் சம்சாரின்னு ஞாபகம் வந்து இந்தக் கூட்டுக்குள்ள வந்து மொடங்கிக்கிறது. இப்படி வெவஸ்தை கெட்டுப் போயித் திரியுறதுக்குப் பதிலா அந்த மரத்துங்கள்ள ஒண்ணுல தூக்குப்போட்டுத் தொங்கலாம்”. இப்படிக் கேட்டவுடன் இவனுக்குக் கை பரபரவென்று வரும். முகமும் கண்களும் நடுங்கிச் சிவந்து அவளை இழுத்து நாலு சாத்து சாத்திவிட்டு மரத்தடிக்குப் போய் வருவான்.

    அன்று இவன் அலுவலகத்திலிருந்து சீக்கிரமாகவே வந்துவிட்டான். கடைசிப் பையன் அழுதுகொண்டிருந்தான். அவனைச் சமாதானப்படுத்திக் கையில் பிடித்துக் கொண்டு பொழுது இருட்டும் வேளையில் அவன் மைதானத்திற்குள் நுழைந்தபோது கண்ட நிகழ்ச்சியில் அதிர்ந்துபோய் அப்படியே நின்றுவிட்டான். மைதானமெங்கும் நின்ற பதினைந்து இருபது மரங்களில் ஏழெட்டு வெட்டப்பட்டு சாலைவரை புரண்டு கிடந்தன. கர்ப்ப ஸ்தீரிகள் சாய்ந்து மல்லாக்க விழுந்து கிடப்பதுபோல் அவை கிடந்து இவனைப் பரிதவிக்க வைத்தன. கோடாரிகளோடும் ரம்பங்களோடும் ஏராளமான ஆட்கள் விழுந்துகிடந்த மரங்களைச் சுற்றி நின்று கொண்டிருந்தனர். லாரிகளில் செங்கற்கள் வந்து மைதானத்தின் பல இடங்களில் இறக்கிக்கொண்டிருந்தனர்.

    இவனைப் போலவே அங்கே தினமும் வரும் பலரும் கவலை படிந்த கண்களோடு இவனுக்கு முன்னமேயே அங்கு வந்து நின்று மேலும் கவலையாகி நிற்பதைப் பார்த்தான். மாடு மேய்க்கும் சிறுசுகள் கந்தல்களோடும் பரட்டையோடும் கன்னங்களில் கையை வைத்து வேதனையோடு வேடிக்கை பார்த்தன. மெதுவாய்ப் போய் ஒருவரிடம் இவன் கேட்டான். “என்ன ஆச்சு? ஏன் இப்படித் திடீர்னு எல்லாத்தையும் வெட்டுறாக?” கொப்பும் கொலையுமாய்க் கிடந்த அந்தப் பச்சைப் பூதங்களைப் பார்த்துப் பெருமூச்சு விட்டபடி அவர் சொன்னார் “கனா மூனா இந்த இடத்தைப் பள்ளிக்கூடத்துக்காரக கிட்டேயிருந்து வாங்கிப்பிட்டாக. இதுக்குப் பதிலா பள்ளிக்கூடத்துக்குப் பக்கத்துலெ உள்ள அவரு காலி இடத்தைக் கொடுத்திட்டாராம். இதிலே சினிமாக் கொட்டகை கட்டப்போறாக. கதவு நெலைக்கெல்லாம் இந்த மரங்கதான்.”

    மைதானம் அலங்கோலமாகிவிட்டது. வெட்டுப்பட்ட மரங்களிலிருந்து வந்த பச்சைக் கவிச்சியும் மரவாசனையும் காற்று முழுதும் வியாபித்துக்கிடந்தது. இன்னும் வெட்டப்படாத மரங்களைச் சுற்றித் தூரைத் தோண்டுவதும் வெட்டுப்பட்ட மரங்களை ரம்பங்களால் அறுப்பதுவும் மும்முரமாய் நடந்துகொண்டிருந்தன. இரண்டு மூன்று பெட்ரோமாக்ஸ் விளக்குகள் வந்து இறங்கிக் கொண்டிருந்தன. பகிரங்கமாய் அங்குக் கொலைகள் நடந்து கொண்டிருப்பதாகவே இவனுக்குப்பட்டது. பாதம் முதல் தலை வரை உலுக்கியது. இவன் கவலைகளை இனி யார் வாங்குவார்கள்? மரங்கள் மழையை வருவிக்கும் என்று இவனுக்குத் தெரியும். இந்த மரக்கொலைகள் இவன் கண்களிலும் அப்படியே மழையை வரவைத்துவிட்டன. எல்லா அடிகளையும் வாங்கிகொண்டு இவன் உன்மத்தன்போல் இந்த மரத்தடிகளில் உட்கார்ந்திருந்தானே தவிர ஒரு நாளும் கண்ணீர் விட்டு அழுததில்லை. அன்றைக்கு முதன்முறையாகப் பொருமிப் பொருமி அழுதான். கைப்பிடியில் சிக்கி நின்ற குழந்தை ஒன்றும்புரியாமல் தகப்பனின் கேவலைக் கண்டு அதுவும் ஓவென்று மைதானமெங்கும் கேட்கும்படி அழுதது.

    இருட்டி வெகு நேரங்கழித்து வீட்டிற்கு வந்தான். உள்ளே நுழைந்ததும் மனைவி சொன்னாள், “இனி மேலாச்சும் ஊருலெ ஒவ்வொருத்தரும், நம்மளைப்போல எப்படிக் கஷ்டப்படுறாகன்னு நடந்து திரிஞ்சு பாருங்க”.  

    மறுநாள் பொழுது சாய்ந்த வேளையில் இவன் மைதான ஓரச்சாலை வழியாக ஊருக்குள் தன்னையொத்த ஜனங்களைத் தேடிப்பார்க்க முதன் முறையாய்க் கையை வீசி நடந்துகொண்டிருந்தான். மைதானத்தை ஒட்டிய ஓரங்களில் கண்டும் முண்டுமாய்த் துண்டுபட்ட மரங்கள் உயிரற்றுக்கிடந்தன. இவன் உயிரோடு அவைகளைத் தாண்டி தாண்டி நடந்தான்.

Why I Think This World Should End

Herostones for Rooster (Kozhikkal -கோழிக்கல்)

Herostones for Rooster (Kozhikkal -கோழிக்கல்) in Thondai Region by Sri, Iravatham Mahadevan, Aavanam 8 by Tamilnadu Archaeological Society

There are many Herostone found for Rooster (Cocks) in Thondai Mandalam region (Kanchipuram, Tamilnadu) . This type of stones had taken in the memory of Rooster which died in a Rooster fight (Game).

Cock fighting or Rooster fighting was famous entertainment sport in Early Sangam period and still in practice some places in Tamilnadu. Iravatham sir explains the characteristics of Arasalapuram and Inthaloore Rooster Stones in this article. The Inscriptions are in vatteluthu so these stone are belongs to 5th or 6th century CE. He also gave many references for Rooster Stone from Purapporul Venba Maalai and Kurnthogai (Early Tamil Literature -Sangam) in the article.

Disposing the mind

By Chandrasekharendra Saraswathi Mahaswamiji

Mind refuses to be disposed off. What exactly is this mind? It is the instrument which creates thoughts. If the creation of thoughts stops, mind will also not be there. But we are not able to stop the creation of thoughts. All the time it is galloping to go somewhere.

We go through lots of experiences and enjoyments. We also keep seeing them; those of this birth that we know, and many more in the other births that we do not know. Each of them has left an impression in our mind. They keep running in our mind and sprout numberless thoughts.

It is like the smell that persists in the bottle in which we kept spicy asafoetida. So also even after we have gone through experiences and enjoyments, their smell persists in our mind. This is what is called VAsanA, or JanmAntara VAsanA (VAsanA that comes from other births), or SamskAra VAsanA.

What does it do? It keeps surfacing thoughts about that enjoyment and becomes the cause for further thoughts about how to have that experience again. These thoughts are the plans which the mind makes. This ‘smell’ of the past has to subside. That is what is called ‘VAsanA-kshhayam’ (Death of the VAsanA). And that is the ‘disposal of the mind’!

‘Disposal’ implies the ‘end’. What keeps running all the time has an end when it stops running. When a large flow of water is dammed, the flow stops. In the same way when the flow of the mind is stopped, it means that is the end of the mind.

When I say mind is stilled or stopped I do not mean the staying or resting of the mind on one object. That is something different.

Here when I say the mind is stopped or stilled, I mean something else. When the mind stays on some one object, it means the mind is fully occupied with that object. No other object can have then a place in the mind.

Even to keep the mind still like that is certainly a difficult process. This is actually the penultimate step to ‘dispose off’ the mind. When a wild animal is jumping and running all around, how do you shoot it? It is difficult. But when it is made to stay at one place, we can easily shoot it.

Similarly the mind that is running in all directions should be made to stay at one place in one thought. It does not mean the mind has disappeared then. No, the mind is still there.
Only instead of dwelling on various things it is now full of one and only one thought. This is the prerequisite to what I call the ‘disposal’ of the mind. After this the mind has to be vanquished totally. That is when Realisation takes place -- Realisation of the Atman. In other words the being as a JIva goes and the being as Brahman sprouts.

This process of stopping the mind at one single thought and then vanquishing even that thought in order to dispose off the mind along with its roots is a Himalayan achievement. Our scriptures very often refer to “anAdyavidyA-vAsanayA”, meaning “because of vAsanAs of ignorance going back to beginningless antiquity”. This is the reason for the dirt of the mind being so thick and dense. Removal of that dirt is no doubt a most difficult job.

மைக்கண்ணாடி - ஜார்ஜ் லூயி போர்ஹே தமிழில் - அச்சுதன் அடுக்கா

தனது நாட்டை எகிப்திய வரி வசூலிப்பவர்களின் பேராசைக்கு ஒப்படைத்தவனும், 1842ஆம் வருடம் 14வது பர்மகாட் சந்திர தினத்தில் அரண்மனை அறையொன்றில் இறந்தவனுமான துஷ்டன் யாகப்தான் சூடானை ஆண்டவர்களில் கொடூரமானவன் என்பதை எல்லாச் சரித்திரமும் அறியும். மாந்திரீகன் அப்-எர்-ரக்மான் அல்-மஸ்முதி (இப்பெயரை ’கருணை உள்ளவர்களின் வேலைக்காரன்’ என்று வேண்டுமானால் மொழிபெயர்க்கலாம்) அவனைக் குறுவாளால் அல்லது விஷத்தால் கொன்றான் என்று நம்புபவர்களும் இருக்கிறார்கள். அவன் துஷ்டனான போதிலும், அவன் இயற்கையான மரணத்தில் இறந்து போயிருப்பதும் சாத்தியம் என்று எண்ணுபவர்களும் இருக்கிறார்கள். காப்டன் ரிச்சர்ட் எப்.பர்டன் அம்மாந்திரீகனை 1853ல் சந்தித்துப் பேசினார். நான் கீழே தந்திருப்பது அவன் நினைவு கூர்ந்த அச் சம்பவம்:

எனது சகோதரன் இப்ராஹிமினால் அவனை ஏமாற்றிய குர்டோஃபானின் ஏமாற்றுக்காரத் தலைவர்களின் வஞ்சகம் நிறைந்த உபயோகமற்ற துணையோடு நடத்தப்பட்ட ரகசிய நடவடிக்கையின் விளைவாகத்தான், துஷ்டன் யாகப்பின் கோட்டையில் நான் சிறைவாசம் அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தேன் என்பது உண்மை. ரத்தம் படிந்த நீதியில் என் சகோதரன் வாளுக்கிரையானான். ஆனால் நான், நானொரு மாந்திரீகன் என்றும், எனக்கு வாழ்வு தருவானானால் மந்திர விளக்கைக் காட்டிலும் அற்புதமான வடிவங்களையும் தோற்றங்களையும் அவனுக்குக் காண்பிக்கிறேன் என்றும் சொல்லி அத் துஷ்டனின் வெறுக்கப்பட்ட கால்களில் விழுந்தேன். அந்தக் கொடுங்கோலன் உடனடியாக நிரூபணம் கேட்டான். ஒரு நாணல் பேனா, ஒரு கத்திரி, ஒரு பெரிய வெனிஸ் காகிதம், ஒரு மைச் செப்பு, கனல்கள் கொண்ட தட்டு, கொஞ்சம் தனியா விதைகள், ஒரு அவுன்ஸ் பென்சோயின் இவற்றைக் கேட்டேன். காகிதத்தை ஆறு துண்டாக்கினேன். முதல் ஐந்து துண்டுகளில் மந்திரங்களும், பிரார்த்தனையும் எழுதினேன். எஞ்சிய துண்டில் புனித குரானிலிருந்து எடுக்கப்பட்ட கீழ்க்கண்ட வார்த்தைகளை எழுதினேன்: ‘உனது முகத்திரையை உன்னிலிருந்து மாற்றி விட்டோம்: இன்று உனது பார்வை துளைத்துக் கொண்டிருக்கிறது.’ பின், யாகப்பின் வலக்கையில் ஓர் மாந்திரீக வட்டம் வரைந்தேன். கையைக் குழிக்கச் சொல்லி, அதன் நடுவில் மை விட்டேன். அவன் பிரதிபலிப்பதைப் பார்க்கும்படியாக இருக்கிறதா என்று கேட்டேன். இருக்கிறதென்றான். தலையைத் தூக்க வேண்டாம் என்று சொன்னேன். கனல் தட்டில் பென்சோயினையும், தனியா விதைகளையும் இட்டேன். கனலில் பிரார்த்தனைகளைச் சொன்னேன். அடுத்ததாக, அவன் பார்க்க விரும்பும் ரூபத்தின் பெயரைச் சொல்லச் சொன்னேன். அவன் ஒரு கணம் யோசித்து சொன்னான். ‘ஓர் காட்டுக்குதிரை, பாலைவன எல்லைகளில் மேய்பவற்றில் மிகச் சிறந்தது.’ முதலில், அவன் ஒரு அமைதியான பசும் மேய்ச்சல் நிலத்தைப் பார்த்தான். ஒரு நிமிடத்திற்குப் பிறகு, சிறுத்தையின் அசைவுகளும், முகத்தில் ஒரு வெண் புள்ளியும் கொண்ட குதிரை நெருங்கி வருவதைப் பார்த்தான். அதைப்போன்ற வலிமையுள்ள குதிரைக் கூட்டம் ஒன்றைப் பார்க்கக் கேட்டான். தொடுவானில் தூசுப்படலத்தைப் பார்த்தான். பின் குதிரைக் கூட்டம். இப்பொழுதுதன் எனது வாழ்வு காப்பாற்றப்பட்டதென்றறிந்தேன்.

அன்றிலிருந்து, கீழ்வானில் முதல் ஒளிகிரகணம் தோன்றும் பொழுதில், இரண்டு படைவீரர்கள் என் சிறைக்கூடத்திற்கு வருவார்கள். சாம்பிராணி, கனல் தட்டு, மை இவைகள் ஏற்கனவே தயாராக இருக்கும். துஷ்டனின் படுக்கையறைக்கு என்னை அழைத்துச் செல்வார்கள். உலகில் புலனாகும் எல்லாப் பொருள்களையும் பார்க்கக்கேட்டான். நானும் காண்பித்தேன். நான் இன்னும் வெறுக்கும் அந்த மனிதன் தன் உள்ளங்கையில் இப்போது இறந்து போயிருக்கும் மனிதர்கள் பார்த்திருப்பவைகளையும், இப்போது வாழ்ந்து கொண்டிருப்பவர்கள் பார்த்திருப்பவைகளையும் கொண்டிருந்தான்; நகரங்கள், காலநிலைகள், பூமியைப் பிரித்திருக்கும் ராஜ்ஜியங்கள்; தத்தமது கடல்களில் ஓடும் கப்பல்கள்; போர், இசை மற்றும் அறுவைக் கருவிகள்; அழகான பெண்கள்; ஸ்திரமான நட்சத்திரங்களும் கோள்களும்; கடவுளற்ற மனிதர்கள் அருவருக்கத்தக்க அவர்களின் படங்களைத் தீட்ட உபயோகிக்கும் வண்ணங்கள்; சுரங்கங்கள், எந்திரத் தளவாடங்கள், தங்களுக்குள் பூட்டி வைத்திருக்கும் ரகசியங்கள் சொத்துக்களோடு; தேவனின் புகழையும், தொழுதலையுமே உணவாகக் கொண்ட வெள்ளித் தேவதைகள்; பள்ளிக் கூடங்களில் வழங்கப்படும் பரிசுகள்; பிரமிடுகளில் புதைக்கப்பட்டிருக்கும் பறவைகளினதும், அரசர்களினதுமான விக்ரகங்கள்; உலகைத் தாங்கிப் பிடித்திருக்கும் காளையாலும், அதன் அடியில் கிடக்கும் மீனாலும் ஏற்படுத்தப்பட்ட நிழல்; கருணைமிக்க அல்லாவின் சந்தனக் கழிவுகள், வாயு விளக்குத் தெருக்கள், மனிதன் சப்தம் கேட்ட மாத்திரத்தில் மரணமுறும் சுறா போன்ற சொல்ல இயலாதவற்றைக் கண்டான். ஒருமுறை, ஐரோப்பா என்றழைக்கப்படும் நகரத்தைக் காட்டச் சொன்னான். நான் அதன் முக்கிய ரஸ்தாவை அவன் பார்க்கச் செய்தேன். கறுப்பு மற்றும் பலவகைக் கண்ணாடிகள் அணிந்திருக்கும் மனிதர்களின் பிரம்மாண்டமான ஓட்டத்தில்தான் முகமூடி அணிந்த அந்த மனிதனைப் பார்த்தான் என்று நான் நினைக்கிறேன்.

அதுமுதல், சிலசமயம் சூடானிய அணிகளோடும் சிலசமயம் யூனிபார்மோடும் ஆனால் எப்போதும் முகத்தில் முகமூடியோடும் அந்த உருவம் நாங்கள் பார்த்தவற்றினிடையில் அடிக்கடி வந்தது. அவன் வரத் தவறியதேயில்லை. நாங்கள் அவன் யாரென அறியத் துணியவில்லை. முதலில் சீக்கிரம் மறைந்து விடுவதாகவும் அல்லது ஸ்திரமாகவும் தோன்றிய மைக்கண்ணாடி உருவங்கள் இப்போது மிகுந்த சிக்கலாகி விட்டன. அவைகள் எனது கட்டளைக்குத் தாமதமின்றிப் பணிந்தன. அந்தக் கொடுங்கோலன் மிகத் தெளிவாகப் பார்த்தான். அதிகரித்துக் கொண்டே போகும் காட்சிகளின் கொடூரம் எங்களிருவரையும் அசதி நிலைக்குள்ளாக்கியது. தண்டனைகள், மூச்சுத் திணறடித்துக் கொல்லுதல், முடமாக்குதல் போன்ற சிரச்சேதம் செய்பவனின், கருணையற்றவனின் சந்தோஷங்களைத் தவிர வேறெதற்கும் நாங்கள் சாட்சியாகவில்லை.

இவ்வாறாக 14வது பார்மகாட் சந்திர தினத்தின் இரவும் வந்தது. மைவட்டம் அக்கொடுங்கோலன் கையில் உண்டாக்கப்பட்டது. பென்சோயினும், தனியா விதைகளும் கனல்தட்டில் இடப்பட்டன. பிரார்த்தனைகள் சொல்லப்பட்டன. நாங்கள் இருவரும் தனியாக இருந்தோம். அன்று, அவன் இதயம் ஓர் மரண தண்டனையைப் பார்க்க ஆவல் கொண்டிருந்ததால், அந்த துஷ்டன் சட்டப்படியானது, கருணை நிராகரிக்கப்பட்டதுமான ஒரு தண்டனையை அவனுக்குக் காட்ட வேண்டும் என்று கட்டளையிட்டான். டிரம்ஸீடன் வீரர்களை, விரிக்கப்பட்டிருந்த பசுந்தோலை, பார்வையாளர்களாக இருக்கக் கொடுத்து வைத்த மனிதர்களை, நீதியின் வாளை ஏந்தியிருந்த சிரச்சேதம் செய்பவனை அவன் பார்க்கச் செய்தேன். அவனைப் பார்த்து அதிசயித்து யாகப் என்னிடம் சொன்னான். ‘அது அபுகிர் உனது சகோதரனுக்கு நீதி வழங்கியவன். உனது உதவியில்லாமல் விஞ்ஞானத்தால் இந்த ரூபங்களை ஏற்படுத்தும் விதம் எனக்குத் தெரியப்படுத்தப்படும்போது உனது மரணத்தையும் நிச்சயிப்பவன்.’

அவன் கொல்லப்படப் போகும் மனிதனை முன்னால் கொண்டுவரச் சொன்னான். அது செய்யப்பட்டபோது, கொல்லப்படப்போகும் மனிதன் அந்த முகத்திரை அணிந்த விசேஷமான மனிதன் என்பதைக் கண்டு அக்கொடுங்கோலன் வெளிறினான். நீதி வழங்கப்படுவதற்குமுன், அத்திரையை அகற்றும்படி நான் பணிக்கப்பட்டேன். இதைக் கேட்டதும், நான் அவன் காலடியில் விழுந்து, ‘ஓ இக்காலத்தின் மன்னனே, இச் சகாப்தத்தின் மொத்தமும், சாரமுமானவனே, அவன் பெயரோ அவன் தந்தையின் பெயரோ, அவன் பிறந்த நகரத்தின் பெயரோ நமக்குத் தெரியாததால் இந்த உருவம் மற்றவற்றைப் போன்றதல்ல. நான் பதில் சொல்லியாக வேண்டிய ஓர் பாவத்திற்குள்ளாகும் பயத்தால், இந்த உருவ விஷயத்தில் நான் தலையிடத் துணியவில்லை’ என்று முறையிட்டேன்.

அந்த துஷ்டன் சிரித்தான். சிரித்து முடித்ததும், அப்படியொரு குற்றம் இருக்குமானால், இதைத் தனதாக ஏற்றுக் கொள்கிறேன் என்று சத்யம் செய்தான். தனது வாளைக் கொண்டும், குரானைக் கொண்டும் சத்யம் செய்தான். இதன்பின், நான் அந்தக் கைதியின் அடையாளம் காட்டவும், பசுந்தோலில் சுற்றியிருக்கவும், அவன் முகத்திரையைக் கிழிக்கவும் கட்டளையிட்டேன். அப்படியே நடந்தன. கடைசியில் யாகப்பின் மிரண்ட கண்களால் அம்முகத்தைப் பார்க்க முடிந்தது - அது அவன் முகம். பயமும், பைத்தியமும் அவனைக் கவ்விக்கொண்டன. எனது திடமான கையின் மேல் அவனது நடுங்கும் கையை வைத்தேன். அவனது மரணச்சடங்கிற்குச் சாட்சியாகும்படி கட்டளையிட்டேன். அவன் தன் கண்களை அகற்றவோ, மையைக் கவிழ்த்தவோ முடியாத அளவுக்கு, அந்தக் கண்ணாடியோடு ஒன்றிப் போனான். குற்றவாளியின் கழுத்தில் வாள் விழும் காட்சியில் யாகப் எனது இரக்கத்தைத் தொடாத ஓர் சப்தத்தை முனங்கினான். தரையில் தடுமாறி விழுந்து இறந்தான்.

எல்லாம் அவன் மகிமை. அவன் எப்போதும் மன்னிப்பவன். அவன் கைகளில் இருக்கின்றன வரம்பற்ற குற்றங்களின், தீராத தண்டனைகளின் சாவிகள்.

நன்றி: கொல்லிப்பாவை இதழ்த்தொகுப்பு