Anatomy of Human Brain Surface

The brain is one of the most complex and magnificent organs in the human body. Our brain gives us awareness of ourselves and of our environment, processing a constant stream of sensory data. It controls our muscle movements, the secretions of our glands, and even our breathing and internal temperature. Every creative thought, feeling, and plan is developed by our brain. The brain’s neurons record the memory of every event in our lives.

In fact, the human brain is so complicated that it remains an exciting frontier in the study of the body; doctors, psychologists, and scientists are continually endeavoring to learn exactly how the many structures of the brain work together intricately to create our powerful human mind.

Anatomy of the Brain

There are different ways of dividing the brain anatomically into regions. Let’s use a common method and divide the brain into three main regions based on embryonic development: the forebrain, midbrain and hindbrain. Under these divisions:

• The forebrain (or prosencephalon) is made up of our incredible cerebrum, thalamus, hypothalamus and pineal gland among other features. Neuroanatomists call the cerebral area the telencephalon and use the term diencephalon (or interbrain) to refer to the area where our thalamus, hypothalamus and pineal gland reside.
• The midbrain (or mesencephalon), located near the very center of the brain between the interbrain and the hindbrain, is composed of a portion of the brainstem.
• The hindbrain (or rhombencephalon) consists of the remaining brainstem as well as our cerebellum and pons. Neuroanatomists have a word to describe the brainstem sub-region of our hindbrain, calling it the myelencephalon, while they use the wordmetencephalon in reference to our cerebellum and pons collectively.

Before exploring these different regions of the brain, first let’s define the important types of cells and tissues that are the building blocks of them all.

Histology
Brain cells can be broken into two groups: neurons and neuroglia.

Neurons, or nerve cells, are the cells that perform all of the communication and processing within the brain. Sensory neurons entering the brain from the peripheral nervous system deliver information about the condition of the body and its surroundings. Most of the neurons in the brain’s gray matter are interneurons, which are responsible for integrating and processing information delivered to the brain by sensory neurons. Interneurons send signals to motor neurons, which carry signals to muscles and glands.

Neuroglia, or glial cells, act as the helper cells of the brain; they support and protect the neurons. In the brain there are four types of glial cells: astrocytes, oligodendrocytes, microglia, and ependymal cells.

• Astrocytes protect neurons by filtering nutrients out of the blood and preventing chemicals and pathogens from leaving the capillaries of the brain.
• Oligodendrocytes wrap the axons of neurons in the brain to produce the insulation known as myelin. Myelinated axons transmit nerve signals much faster than unmyelinated axons, so oligodendrocytes accelerate the communication speed of the brain.
• Microglia act much like white blood cells by attacking and destroying pathogens that invade the brain.
• Ependymal cells line the capillaries of the choroid plexuses and filter blood plasma to produce cerebrospinal fluid.

The tissue of the brain can be broken down into two major classes: gray matter and white matter.

• Gray matter is made of mostly unmyelinated neurons, most of which are interneurons. The gray matter regions are the areas of nerve connections and processing.
• White matter is made of mostly myelinated neurons that connect the regions of gray matter to each other and to the rest of the body. Myelinated neurons transmit nerve signals much faster than unmyelinated axons do. The white matter acts as the information highway of the brain to speed the connections between distant parts of the brain and body.

Now let’s begin exploring the main structures of our awesome human brain.

HINDBRAIN (RHOMBENCEPHALON)

Brainstem
Connecting the brain to the spinal cord, the brainstem is the most inferior portion of our brain. Many of the most basic survival functions of the brain are controlled by the brainstem.

The brainstem is made of three regions: the medulla oblongata, the pons, and the midbrain. A net-like structure of mixed gray and white matter known as the reticular formation is found in all three regions of the brainstem. The reticular formation controls muscle tone in the body and acts as the switch between consciousness and sleep in the brain.

The medulla oblongata is a roughly cylindrical mass of nervous tissue that connects to the spinal cord on its inferior border and to the pons on its superior border. The medulla contains mostly white matter that carries nerve signals ascending into the brain and descending into the spinal cord. Within the medulla are several regions of gray matter that process involuntary body functions related to homeostasis. The cardiovascular center of the medulla monitors blood pressure and oxygen levels and regulates heart rate to provide sufficient oxygen supplies to the body’s tissues. The medullary rhythmicity center controls the rate of breathing to provide oxygen to the body. Vomiting, sneezing, coughing, and swallowing reflexes are coordinated in this region of the brain as well.

The pons is the region of the brainstem found superior to the medulla oblongata, inferior to the midbrain, and anterior to the cerebellum. Together with the cerebellum, it forms what is called the metencephalon. About an inch long and somewhat larger and wider than the medulla, the pons acts as the bridge for nerve signals traveling to and from the cerebellum and carries signals between the superior regions of the brain and the medulla and spinal cord.

Cerebellum
The cerebellum is a wrinkled, hemispherical region of the brain located posterior to the brainstem and inferior to the cerebrum. The outer layer of the cerebellum, known as the cerebellar cortex, is made of tightly folded gray matter that provides the processing power of the cerebellum. Deep to the cerebellar cortex is a tree-shaped layer of white matter called the arbor vitae, which means ‘tree of life’. The arbor vitae connects the processing regions of cerebellar cortex to the rest of the brain and body.

The cerebellum helps to control motor functions such as balance, posture, and coordination of complex muscle activities. The cerebellum receives sensory inputs from the muscles and joints of the body and uses this information to keep the body balanced and to maintain posture. The cerebellum also controls the timing and finesse of complex motor actions such as walking, writing, and speech.

MIDBRAIN (MESENCEPHALON)

The midbrain, also known as the mesencephalon, is the most superior region of the brainstem. Found between the pons and the diencephalon, the midbrain can be further subdivided into 2 main regions: the tectum and the cerebral peduncles.

• The tectum is the posterior region of the midbrain, containing relays for reflexes that involve auditory and visual information. The pupillary reflex (adjustment for light intensity), accommodation reflex (focus on near or far away objects), and startle reflexes are among the many reflexes relayed through this region.
• Forming the anterior region of the midbrain, the cerebral peduncles contain many nerve tracts and the substantia nigra. Nerve tracts passing through the cerebral peduncles connect regions of the cerebrum and thalamus to the spinal cord and lower regions of the brainstem. The substantia nigra is a region of dark melanin-containing neurons that is involved in the inhibition of movement. Degeneration of the substantia nigra leads to a loss of motor control known as Parkinson’s disease.

FOREBRAIN (PROSENCEPHALON)

Diencephalon
Superior and anterior to the midbrain is the region known as the interbrain, or diencephalon. The thalamus, hypothalamus, and pineal glands make up the major regions of the diencephalon.

• The thalamus consists of a pair of oval masses of gray matter inferior to the lateral ventricles and surrounding the third ventricle. Sensory neurons entering the brain from the peripheral nervous system form relays with neurons in the thalamus that continue on to the cerebral cortex. In this way the thalamus acts like the switchboard operator of the brain by routing sensory inputs to the correct regions of the cerebral cortex. The thalamus has an important role in learning by routing sensory information into processing and memory centers of the cerebrum.
• The hypothalamus is a region of the brain located inferior to the thalamus and superior to the pituitary gland. The hypothalamus acts as the brain’s control center for body temperature, hunger, thirst, blood pressure, heart rate, and the production of hormones. In response to changes in the condition of the body detected by sensory receptors, the hypothalamus sends signals to glands, smooth muscles, and the heart to counteract these changes. For example, in response to increases in body temperature, the hypothalamus stimulates the secretion of sweat by sweat glands in the skin. The hypothalamus also sends signals to the cerebral cortex to produce the feelings of hunger and thirst when the body is lacking food or water. These signals stimulate the conscious mind to seek out food or water to correct this situation. The hypothalamus also directly controls the pituitary gland by producing hormones. Some of these hormones, such as oxytocin and antidiuretic hormone, are produced in the hypothalamus and stored in the posterior pituitary gland. Other hormones, such as releasing and inhibiting hormones, are secreted into the blood to stimulate or inhibit hormone production in the anterior pituitary gland.
• The pineal gland is a small gland located posterior to the thalamus in a sub-region called the epithalamus. The pineal gland produces the hormone melatonin. Light striking the retina of the eyes sends signals to inhibit the function of the pineal gland. In the dark, the pineal gland secretes melatonin, which has a sedative effect on the brain and helps to induce sleep. This function of the pineal gland helps to explain why darkness is sleep-inducing and light tends to disturb sleep. Babies produce large amounts of melatonin, allowing them to sleep as long as 16 hours per day. The pineal gland produces less melatonin as people age, resulting in difficulty sleeping during adulthood.

Cerebrum
The largest region of the human brain, our cerebrum controls higher brain functions such as language, logic, reasoning, and creativity. The cerebrum surrounds the diencephalon and is located superior to the cerebellum and brainstem. A deep furrow known as thelongitudinal fissure runs midsagittally down the center of the cerebrum, dividing the cerebrum into the left and right hemispheres. Each hemisphere can be further divided into 4 lobes: frontal, parietal, temporal, and occipital. The lobes are named for the skull bones that cover them.

The surface of the cerebrum is a convoluted layer of gray matter known as the cerebral cortex. Most of the processing of the cerebrum takes place within the cerebral cortex. The bulges of cortex are called gyri (singular: gyrus) while the indentations are calledsulci (singular: sulcus).

Deep to the cerebral cortex is a layer of cerebral white matter. White matter contains the connections between the regions of the cerebrum as well as between the cerebrum and the rest of the body. A band of white matter called the corpus callosum connects the left and right hemispheres of the cerebrum and allows the hemispheres to communicate with each other.

Deep within the cerebral white matter are several regions of gray matter that make up the basal nuclei and the limbic system. The basal nuclei, including the globus pallidus, striatum, and subthalamic nucleus, work together with the substantia nigra of the midbrain to regulate and control muscle movements. Specifically, these regions help to control muscle tone, posture, and subconscious skeletal muscle. The limbic system is another group of deep gray matter regions, including the hippocampus and amygdala, which are involved in memory, survival, and emotions. The limbic system helps the body to react to emergency and highly emotional situations with fast, almost involuntary actions.

With so many vital functions under the control of a single incredible organ - and so many important functions carried out in its outer layers - how does our body protect the brain from damage? Our skull clearly offers quite a bit of protection, but what protects the brain from the skull itself? Read on!

Meninges
Three layers of tissue, collectively known as the meninges, surround and protect the brain and spinal cord.

• The dura mater forms the leathery, outermost layer of the meninges. Dense irregular connective tissue made of tough collagen fibers gives the dura mater its strength. The dura mater forms a pocket around the brain and spinal cord to hold the cerebrospinal fluid and prevent mechanical damage to the soft nervous tissue. The name dura mater comes from the Latin for “tough mother,” due to its protective nature.
• The arachnoid mater is found lining the inside of the dura mater. Much thinner and more delicate than the dura mater, it contains many thin fibers that connect the dura mater and pia mater. The name arachnoid mater comes from the Latin for “spider-like mother”, as its fibers resemble a spider web. Beneath the arachnoid mater is a fluid-filled region known as the subarachnoid space.
• As the innermost of the meningeal layers, the pia mater rests directly on the surface of the brain and spinal cord. The pia mater’s many blood vessels provide nutrients and oxygen to the nervous tissue of the brain. The pia mater also helps to regulate the flow of materials from the bloodstream and cerebrospinal fluid into nervous tissue.

Cerebrospinal Fluid
Cerebrospinal fluid (CSF) – a clear fluid that surrounds the brain and spinal cord – provides many important functions to the central nervous system. Rather than being firmly anchored to their surrounding bones, the brain and spinal cord float within the CSF. CSF fills the subarachnoid space and exerts pressure on the outside of the brain and spinal cord. The pressure of the CSF acts as a stabilizer and shock absorber for the brain and spinal cord as they float within the hollow spaces of the skull and vertebrae. Inside of the brain, small CSF-filled cavities called ventricles expand under the pressure of CSF to lift and inflate the soft brain tissue.

Cerebrospinal fluid is produced in the brain by capillaries lined with ependymal cells known as choroid plexuses. Blood plasma passing through the capillaries is filtered by the ependymal cells and released into the subarachnoid space as CSF. The CSF contains glucose, oxygen, and ions, which it helps to distribute throughout the nervous tissue. CSF also transports waste products away from nervous tissues.

After circulating around the brain and spinal cord, CSF enters small structures known as arachnoid villi where it is reabsorbed into the bloodstream. Arachnoid villi are finger-like extensions of the arachnoid mater that pass through the dura mater and into the superior sagittal sinus. The superior sagittal sinus is a vein that runs through the longitudinal fissure of the brain and carries blood and cerebrospinal fluid from the brain back to the heart.

Physiology of the Brain

Metabolism
Despite weighing only about 3 pounds, the brain consumes as much as 20% of the oxygen and glucose taken in by the body. Nervous tissue in the brain has a very high metabolic rate due to the sheer number of decisions and processes taking place within the brain at any given time. Large volumes of blood must be constantly delivered to the brain in order to maintain proper brain function. Any interruption in the delivery of blood to the brain leads very quickly to dizziness, disorientation, and eventually unconsciousness.

Sensory
The brain receives information about the body’s condition and surroundings from all of the sensory receptors in the body. All of this information is fed into sensory areas of the brain, which put this information together to create a perception of the body’s internal and external conditions. Some of this sensory information is autonomic sensory information that tells the brain subconsciously about the condition of the body. Body temperature, heart rate, and blood pressure are all autonomic senses that the body receives. Other information is somatic sensory information that the brain is consciously aware of. Touch, sight, sound, and hearing are all examples of somatic senses.

Motor Control
Our brain directly controls almost all movement in the body. A region of the cerebral cortex known as the motor area sends signals to the skeletal muscles to produce all voluntary movements. The basal nuclei of the cerebrum and gray matter in the brainstem help to control these movements subconsciously and prevent extraneous motions that are undesired. The cerebellum helps with the timing and coordination of these movements during complex motions. Finally, smooth muscle tissue, cardiac muscle tissue, and glands are stimulated by motor outputs of the autonomic regions of the brain.

Processing
Once sensory information has entered the brain, the association areas of the brain go to work processing and analyzing this information. Sensory information is combined, evaluated, and compared to prior experiences, providing the brain with an accurate picture of its conditions. The association areas also work to develop plans of action that are sent to the brain’s motor regions in order to produce a change in the body through muscles or glands. Association areas also work to create our thoughts, plans, and personality.

Learning and Memory
The brain needs to store many different types of information that it receives from the senses and that it develops through thinking in the association areas. Information in the brain is stored in a few different ways depending on its source and how long it is needed. Our brain maintains short-term memory to keep track of the tasks in which the brain is currently engaged. Short-term memory is believed to consist of a group of neurons that stimulate each other in a loop to keep data in the brain’s memory. New information replaces the old information in short-term memory within a few seconds or minutes, unless the information gets moved to long-term memory.

Long-term memory is stored in the brain by the hippocampus. The hippocampus transfers information from short-term memory to memory-storage regions of the brain, particularly in the cerebral cortex of the temporal lobes. Memory related to motor skills (known as procedural memory) is stored by the cerebellum and basal nuclei.

Homeostasis
The brain acts as the body’s control center by maintaining the homeostasis of many diverse functions such as breathing, heart rate, body temperature, and hunger. The brainstem and the hypothalamus are the brain structures most concerned with homeostasis.

In the brainstem, the medulla oblongata contains the cardiovascular center that monitors the levels of dissolved carbon dioxide and oxygen in the blood, along with blood pressure. The cardiovascular center adjusts the heart rate and blood vessel dilation to maintain healthy levels of dissolved gases in the blood and to maintain a healthy blood pressure. The medullary rhythmicity center of the medulla monitors oxygen and carbon dioxide levels in the blood and adjusts the rate of breathing to keep these levels in balance.

The hypothalamus controls the homeostasis of body temperature, blood pressure, sleep, thirst, and hunger. Many autonomic sensory receptors for temperature, pressure, and chemicals feed into the hypothalamus. The hypothalamus processes the sensory information that it receives and sends the output to autonomic effectors in the body such as sweat glands, the heart, and the kidneys.

Sleep
While sleep may seem to be a time of rest for the brain, this organ is actually extremely active during sleep. The hypothalamus maintains the body’s 24 hour biological clock, known as the circadian clock. When the circadian clock indicates that the time for sleep has arrived, it sends signals to the reticular activating system of the brainstem to reduce its stimulation of the cerebral cortex. Reduction in the stimulation of the cerebral cortex leads to a sense of sleepiness and eventually leads to sleep.

In a state of sleep, the brain stops maintaining consciousness, reduces some of its sensitivity to sensory input, relaxes skeletal muscles, and completes many administrative functions. These administrative functions include the consolidation and storage of memory, dreaming, and development of nervous tissue.

There are two main stages of sleep: rapid eye movement (REM) and non-rapid eye movement (NREM). During REM sleep, the body becomes paralyzed while the eyes move back and forth quickly. Dreaming is common during REM sleep and it is believed that some memories are stored during this phase. NREM sleep is a period of slow eye movement or no eye movement, culminating in a deep sleep of low brain electrical activity. Dreaming during NREM sleep is rare, but memories are still processed and stored during this time.

Reflexes
A reflex is a fast, involuntary reaction to a form of internal or external stimulus. Many reflexes in the body are integrated in the brain, including the pupillary light reflex, coughing, and sneezing. Many reflexes protect the body from harm. For instance, coughing and sneezing clear the airways of the lungs. Other reflexes help the body respond to stimuli, such as adjusting the pupils to bright or dim light. All reflexes happen quickly by bypassing the control centers of the cerebral cortex and integrating in the lower regions of the brain such as the midbrain or limbic system.

Prepared by Tim Taylor, Anatomy and Physiology Instructor

MicroSD card பற்றி தெரிந்து கொள்வோம் ...!

மைக்ரோ எஸ்டி ,மெமரிகார்டு வாங்கும்போது கவனிக்க வேண்டிய முக்கியமான தகவல்!

“மெமரி கார்ட்” இந்த வார்த்தையை உபயோகிக்காத செல்போன் பயனர்களே இருக்க முடியாது. வீடியோக்களை பதிந்து வைத்துக்கொள்ள,பாடல்களை சேமிக்க, படங்களை சேமிக்க, பேசியதை சேமித்து வைக்க… இப்படி பல வகைகளில் நமக்கு உதவுகிறது மெமரிகார்ட்.

முதலில் செல்போனில் பயன்படுதப்பட்ட மெமரிகார்ட், இப்பொழுது அனைத்து விதமான தகவல் தொடர்பு சாதனங்களிலும் பயனபடுத்தப்பட்டு வருகிறது. குறிப்பாக டேப்டாப், டேப்ளட் பிசி, ஸ்மார்ட் போன், ipad, ipod, Digital Camera போன்ற கையடக்கச் சாதனங்களைச் சொல்லாம்.

காலத்திற்கு ஏற்ப, பயன்படுத்துவதற்கு ஏற்ப மெமரிகார்ட்களிலும் பல்வேறு வகையான கொள்ளவு, திறன், அளவு ஆகிய வகைகளில் நமக்கு கிடைக்கிறது.

காலத்திற்கேற்ப இதனுடைய தன்மையிலும், வகைகளிலும் மாறுபட்டிருக்கிறது.

ஆங்கிலத்தில் microSD card என்று சொல்லப்படும் இந்த மெமரி கார்ட்களை உலகளில் பார்க்கும்போது 400க்கும் அதிகமான நிறுவனங்கள் தயாரித்து வெளியிடுகின்றன.

மெமரி கார்டின் வகைகள்:

எட்டாயிரத்திற்கும் மேலான மாடல்கள் இதில் உள்ளன. குறிப்பாக இதை நான்கு வகைகளாகப் பிரிக்கின்றனர்.

1. SDSC (Standard Capacity)

2. SDXC (The extended Capacity)

3. SDHC (The High Capacity)

4. SDIO

SD CARD என்பது ஒரு சாலிட் ஸ்டேட் டிவைஸ். இதில் நகரும் பகுதிகள் எதுவும் இல்லை.

முழுக்க முழுக்க எலக்ட்ரிக் சர்யூட் முறைகளே இதில் பயன்படுத்தபட்டுள்ளன. SDHC கார்ட்களைவிட SD, SDXC வகை கார்ட்கள் அதிக கெப்பாசிட்டி திறன் கொண்டது.
மெமரி கார்டின் அளவுகள்:

பொதுவா SD cards மூன்று வகையான அளவுகளில் கிடைக்கின்றன. இவைகள் ஸ்டான்டர்ட் ஆகும் .

அவை.

1. Standared SD (இதன் அளவு 32×24 மில்லிமீட்டர்)

2. Mini SD (இதன் அளவு 20×21.5 மில்லிமீட்டர்)

3. MicroSD (இதன் அளவு 15×11 மில்லிமீட்டர்)

எஸ்.டி கார்ட்களில் கெபாசிட்டி, மற்றும் திறன் வளர்ச்சிகளை வேறுபடுத்திக்காட்ட SD, SDHC மற்றும் SDXC என குறிப்பிடுகின்றனர். எஸ்டி கார்டின் வேகத்தைப் பொறுத்து, எடுக்கப்படும் வீடியோவின் தரமும் அமையும்.

காரணம் அதில் எழுதப்படும் டேட்டாக்கள் அதிகமாக கையகப்படுத்துவதால்தான். இதில் ஒரு நொடிக்கு முன்னூற்றி பன்னிரண்டு MB தகவல்கள் எழுதப்படும். அதே வேகத்தில் அதை படிக்கவும் முடியும்.

இந்த வேகத்தில் தகவல்கள் எழுத முடிவதால் தெளிவான படங்கள், வீடியோக்கள் மற்றும் டேட்டாக்களை நாம் பெற முடியும். அனைத்து SD கார்ட்களிலும் CPRM என்ற தொழில்நுட்பம் பயன்படுப்படுகிறது.

CPRM என்பதின் விரிவு Content Protection for Recordable Media என்பதாகும்.

SD கார்டின் சிறப்பு;

இதன் மிகச்சிறந்த பயன்பாடே, பத்தாயிரத்துக்கும் அதிகமான முறை தகவல்களை அழித்து, மீண்டும் எழுத முடியும் என்பதுதான்.

ஒவ்வொரு முறையில் தேவையில்லாத அல்லது பழைய டேட்டாவினை அழித்து புதிய டேட்டாவினை பதிந்துகொள்ள முடியும்.

இது செயல்கள் அனைத்தும் நல்ல தரமான பிராண்டட் SD கார்ட்களில் மட்டுமே செய்ய முடியும்.

பிராண்டட் SDcards ஒருசில…

Sasmung microSD card

Sandisk Ultra microSD card

Transcend microSD card

Sandisk mobile ultra

Toshiba microSD card

Sony microSD card

இதுபோல 400க்கும் மேற்பட்ட நிறுவனங்கள் microSD Card கள் உள்ளன.

மெமரிகார்ட் என்றால் Dataக்களை பதிந்து வைக்க பயன்படும் ஒரு நினைவக அட்டை என்றும் அது 4,8,16,32GB என்ற அளவுகளில் கிடைக்கிறது.

இது மட்டும்தான் நாம் மெமரிகார்டை பற்றி தெரிந்து வைத்திருக்கும் விடயம் .

சரிதானே ?

சரி அப்படியென்றால் ஏன் ஒரே அளவுள்ள மெமரிகார்ட் (4GB) பல தயாரிப்பாளர்களால் வெவ்வேறு விலைகளில் விற்கப்பட வேண்டும் என யாராவது சிந்தித்தீர்களா ?

(வெல கம்மியா கடச்சா வாங்கிட்டு போய்கிட்டே இருக்கனும் பாஸ் அத வச்சு ஆராய்ச்சி எல்லாம் பன்னப்படாது ) என்று ஒரு போதும் இருந்துவிடாதீர்கள் ஏனென்றால் நாம் டிஜிட்டல் உலகத்தில் இருந்து கொண்டிக்கிறோம் அதைப்பற்றிய அரிவை நாம் பெற்றிருப்பது முக்கியம் மெமரிகார்டில் கவனிக்க வேண்டிய விஷயம் என்ன்வெனில்

மெமரிகார்டில் அதனிடைய தயாரிப்பு நிறுவனத்தின் பெயருக்கு கீழ் 4,6,8,10 என்ற எதாவது ஒரு எண் குறிப்பிட்டு அதில் ஒரு வட்டமிட்டு காட்டப் பட்டிருக்கும் இதுதான் இந்த விலை பட்டியலுக்கு காரணம் ஆனால் இதனை அதிகம் நபர்கள் தெரிந்து வைத்திருப்பதில்லை.

இவ்வாறு வட்டமிட்டு காட்டப்பட்டுள்ள எண் அந்த memory cardனுடைய class என்று குறிப்பிடப்படுகிறது அது ஒவ்வொரு மெமரிகார்டின் data transfer speedஐ குறிக்கும் code ஆகும் 4என்ற எண் எழுதப்பட்டு வட்டமிடப்பட்டு இருந்தால் அது நொடிக்கு 4MB வேகத்தில் fileஐ transfer செய்யும் தன்மையை பெற்றிருக்கும்

class 6 – 6MB per second

Class 8 – 8MB per second

Class 10 – 10MB per second என்ற வேகத்தில் dataக்களை பரிமாறிக்கொள்கிறது

இதை வைத்துதான் இதனுடைய விலை நிர்ணயிக்கப்படுகிறது என்பது இதை விற்கும் பல வியாபாரிகளுக்கே தெரியாது.

ஜெமினி கணேசன்

ஜெமினி கணேசனின் மிகப் பெரும் திறன்; எந்த விதமான பாத்திரத்திலும் பொருந்தி விடுகிற இயல்பும், தனக்கென பிம்பம் தேடாது பாத்திரத்தின் தன்மையறிந்த நடிப்பும் புகழ் பெற்ற இயக்குனர்களின் முதல் விருப்பத் தேர்வாக அவரை வைத்திருந்தது.அவர் நடித்த பல படங்கள் காலத்தால் அழியாதவை.

கே.எஸ்.கோபாலகிருஷ்ணன் இயக்கிய "கற்பகம்", "சித்தி", "பணமா பாசமா", "சின்னஞ்சிறு உலகம்" ஆகிய படங்களில் பலதரப்பட்ட வேடங்களை ஏற்று நடித்தவர் ஜெமினி கணேசன். இவற்றில் பலவும் வெற்றிப்படங்களாகும்.

புதுமை இயக்குனர் என அறியப்பட்ட ஸ்ரீதர் ஒரு இயக்குனராக அறிமுகமான கல்யாணப் பரிசு திரைப்படத்தின் நாயகன் ஜெமினி கணேசன்தான். அவர் புகழ் பெற்ற இயக்குனரான பின்னும், ஜெமினி கணேசன் நடிப்பில், "மீண்ட சொர்க்கம்", "சுமை தாங்கி" போன்ற பல படங்களை இயக்கினார்.

கே.பாலச்சந்தர் மிகவும் விரும்பி இயக்கிய நடிகர்களில் ஜெமினி கணேசன் ஒருவர். "தாமரை நெஞ்சம்", "பூவா தலையா", "இரு கோடுகள்", "வெள்ளி விழா", "புன்னகை", "கண்ணா நலமா", "நான் அவனில்லை" எனப் பல படங்களில் இவர்களின் வெற்றிக் கூட்டணி தொடர்ந்தது. "நான் அவனில்லை" திரைப்படத்தினை ஜெமினி கணேசனே தயாரித்து, பல வேடங்களில் நடித்திருந்தார். இந்தப் படத்திற்காக அவர் ஃபிலிம்ஃபேர் விருதினையும் பெற்றார்.

இன்று காதல் மன்னனின் பிறந்தநாள் .

என்றும் நினைவுடன் .,

"ஸ்ரீ வைஷ்ணவன் - வாலிதாஸன் "
ஹேமந்த் ஸ்ரீ கிருஷ்ணா .SRV

Ceylon through The Graphic

இருவர் கண்ட ஒரே கனவு - கு. அழகிரிசாமி

வெள்ளையம்மாள் ஐந்தாறு நாட்களாகக் கூலிவேலைக்குப் போகவில்லை; போக முடியவில்லை. குளிர்காய்ச்சலோடு படுத்துக் கிடந்தாள் என்பது இங்கே ஒரு காரணமாகாது. உடம்பு சரியாக இருந்தாலும் அவளால் வேலைக்குப் போயிருக்க முடியாது என்பதுதான் உண்மை நிலை. அதனால், வேலைக்குப் போகாததற்குக் காரணம் உடுத்திக் கொள்ளத் துணி இல்லாமல் போனதுதான்.

சிற்சில வருஷங்களில், வேலை கிடைக்கும் காலத்தில் கிராமத்துக்கு நாலைந்து விதவைகள் இதேபோல் துணியில்லாமல் வீட்டை அடைத்துக் கொண்டு அரைப்பட்டினியோ, முழுப் பட்டினியோ கிடப்பது சகஜம் என்பது வெள்ளையம்மாளுக்கும் தெரியும். அதனால், மானத்தை மறைக்க முடியாத பரிதாபத்தை நினைத்து அவள் அதிகமாகக் கவலைப்பட்டுவிடவில்லை. அவளுடைய கவலையெல்லாம், தான் உழைக்காவிட்டால் குழந்தைகள் பட்டினி கிடக்கவேண்டுமே என்பதுதான். இந்தச் சமயத்தில் குளிர் ஜூரமும் வந்து அவளைப் படாதபாடு படுத்திக் கொண்டிருந்தது.

அவள் படுத்திருக்கும் தாழ்வாரம் ஒரு மாட்டுத்தொழு. ஐந்தாறு ஓலைகளை வைத்துக் கட்டிய மறைவுக்கு இந்தப்புறம் மாடுகளும், அந்தப்புறம் வெள்ளையம்மாளும் அவளுடைய குழந்தைகளுமாக வசித்து வந்தார்கள். வீடில்லாத ஏழைகள் மாட்டுத் தொழுவில் குடியிருக்க இடம் கேட்டால், அந்தக் காலத்தில் வாடகை கேட்காமலே அனுமதிக்கும் மனிதர்கள் இருந்தார்கள். இப்போது காலம் மாறிவிட்டது. அதனால், வாடகை கொடுக்காவிட்டாலும், அதற்குப் பதிலாகத் தொழுவின் சொந்தக்காரருடைய வீட்டில்-முதலாளி வீட்டில் - அவ்வப்போது வெள்ளையம்மாள் இலவசமாக வேலை செய்து வரவேண்டியிருந்தது. அப்படி ஊழியம் செய்வதர்கு முதலாளி வீட்டிலிருந்து அழைப்பு வரும் தினத்தில் அவள் கூலி கிடைக்கும் வேலைக்கும் போகக்கூடாது. விடிந்ததும் முதலாளி வீட்டுக்குப் போய் விளக்கு வைக்கும் நேரம் வரை கலக் கணக்கில் நெல்லைக் குத்திவிட்டு, ஆழாக்கு உமிகூட இல்லாமல் தொழுவுக்குத் திரும்புவாள். இப்போது இந்த ஐந்தாறு தினங்களாக இந்த ஊழியத்துக்கு அழைப்பு வந்தும் அவளால் போக முடியவில்லை. அதனால் அவள் தொழுவை விட்டு உடனே கிளம்பிவிட வேண்டும் என்று முதலாளியம்மாள் காலையும் மாலையும் ஆள் விட்டு விரட்டிக் கொண்டிருந்தாள். நல்ல வேளையாக இந்தத் தொல்லை இப்போது இரண்டு நாட்களாக இல்லை; முதலாளியம்மாள் அக்கம்பக்கத்தில் உள்ளவர்களிடம், “பாவம், வெள்ளை, இருந்துட்டுபோறா போங்க. வெளியிலே புடிச்சித் தள்ளினா எங்கே போவா? ஏதோ, நம்ம வீடே அடைக்கலம்னு வந்து சேந்துட்டா. என்ன பண்றது?” என்று சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள். இவ்வளவு தூரம் அவள் உள்ளம் விசாலமாகிவிட்டதற்குக் காரணம் வெள்ளையம்மாள் இன்றோ நாளையோ செத்துப் போய்விடுவாள் என்று அவளுக்கு நம்பகமான தகவல் கிடைத்ததுதான். அவளுடைய சாவை முதலாளியம்மாள் ஆவலோடு எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்த சமயத்தில்....

வெள்ளையம்மாள் குளிர்காய்ச்சலில் வெடவெடத்துக் கொண்டு தன்னுணர்வில்லாமல் தொழுவில் கிடந்தாள். ஆறுவயதும், ஐந்து வயதும் ஆன அவளுடைய குழந்தைகள் இரண்டும் அப்போது அங்கே இல்லை. அதுவரையிலும் பசி பொறுக்க மாட்டாமல் அம்மாவைப் பிய்த்துப் பிடுங்கி விட்டு அப்பொழுதுதான் வெளியே போயிருந்தன. அந்த இரண்டு சிறுவர்களும் தெருவுக்குப் போய், வேலப்பன் வீட்டு வாசலுக்கு அருகில் முழங்கால்களைக் கட்டிக் கொண்டும், முழங்கால்களுக்கு நடுவில் முகத்தைப் புதைத்துக்கொண்டும் ஆளுக்கு ஒரு பக்கமாகக் குந்திக் கொண்டிருந்தார்கள். சிறிது நேரத்துக்கு முன்புதான் முதலாளி வீட்டு மாடுகளைத் தொழுவில் கொண்டுபோய்க் கட்டிவிட்டு வந்து, மத்தியானக் கஞ்சி குடித்த வேலப்பன், வாயையும் மீசையையும் துடைத்துக்கொண்டு வெளியே வந்தான்.  வாசலுக்கு அருகில் அந்த இரண்டு சிறுவர்களும் குந்திக் கொண்டிருந்த கோலத்தைப் பார்த்தான். பார்த்ததும், “என்னடா ஆக்கங்கெட்ட கழுதைகளா! ஏன் முழங்காலைக் கட்டிக்கிட்டு நடுத்தெருவிலே உக்காந்துக்கிட்டிருக்கீங்க?” என்று கேட்டான்.

அவனுடைய பேச்சுக்குரல் கேட்டு, சிறுவர்கள் இருவரும் தலையைத் தூக்கிப் பார்த்தார்கள். இருவருடைய கண்களும் சிவந்திருந்தன. வெகுநேரமாக அவர்கள் பசியினால் அழுதிருக்கிறார்கள் என்பது வேலப்பனுக்குத் தெரியாது.

“உங்க அம்மா எங்கடா?” என்று அவன் கேட்டான்.

சிறுவர்கள் பதில் சொல்லவில்லை; சொல்வதற்குத் தெம்பும் இல்லை.

“உங்க அம்மாவுக்கு உடம்பு தேவலையாயிட்டதா?”

இந்தக் கேள்விக்கு அர்த்தம் தெரியாமல் சிறுவர்கள் விழித்தார்கள். ஆகவே, அதற்கும் மௌனமாகவே இருந்தார்கள்.

மூன்று நாட்களுக்குமுன் மாடு கட்டுவதற்குத் தொழுவுக்குப் போன வேலப்பன், போகிற போக்கில் சந்தர்ப்பவசமாக வெள்ளையம்மாளின் இருப்பிடத்தைத் திரும்பிப் பார்த்தான். அவள் கந்தலைப் போர்த்திக்கொண்டு படுத்துக்கிடந்ததைப் பார்த்துவிட்டு, “உடம்புக்கு என்ன பண்ணுது?” என்று. மாடு முரட்டுத்தனமாகத் தன்னை இழுத்துக்கொண்டு போகும் சிரமத்துக்கு இடையே, ஒரு கேள்வி கேட்டான். வெள்ளையம்மாள் ஈனஸ்வரத்தில் பதில் சொன்னது அவன் காதில் விழவில்லை. அவனும் அவள் பதிலுக்காகக் காத்துக்கொண்டு நிற்கவில்லை. அவள் உடம்புக்கு ஒன்றும் இல்லாமலே சும்மா படுத்துக் கொண்டும் இருக்கலாம் என்று நினைத்துக்கொண்டு, மாட்டைக் கொண்டுபோய்க் கட்டிவிட்டுத் தன் வீட்டுக்குப் போனான். அவளுக்கு உடம்பு சரியில்லாமல் இருக்குமோ என்று அப்பொழுது ஏற்பட்ட சந்தேகம் இப்போது திரும்பவும் ஞாபகத்துக்கு வரவே மேற்படி கேள்வியைக் கேட்டான் வேலப்பன். தண்ணீர் காணாத பயிர்களைப்போல வாடித் துவளும் சிறுவர்கள் மௌனமாக இருப்பதையும்,  அவர்களுடைய கண்கள் சிவந்திருப்பதையும் பார்த்து, “கஞ்சி குடிச்சீங்களாடா?” என்று அவன் விசாரித்தான்.

அப்போது தான் சிறுவர்கள் பதில் சொன்னார்கள்.

“இல்லே.”

“கஞ்சின்னாத்தான் பயக வாயைத் திறப்பாங்க போலிருக்கு!” என்று ஒரு தடவை தமாஷாகச் சொன்னான் வேலப்பன். உடனே, “எந்திரிச்சி உள்ளே வாங்கடா” என்று இருவரையும் கூப்பிட்டான்.

சிறுவர் எழுந்து உள்ளே போனார்கள்.

வேலப்பன் தன் மனைவியை அழைத்து, சிறுவர்களுக்குக் கஞ்சி ஊற்றும்படி சொன்னான். அவளும் சோளச் சாற்றை மோர் விட்டுக் கரைத்து ஒரு பெரிய மணி சட்டியில் ஊற்றி, சட்டியின் மேலேயே பருப்புத் துவையலையும் அப்பி வைத்துக் கொண்டு அடுப்படியிலிருந்து வெளியே வந்தாள்; கஞ்சிச் சட்டியைச் சிறுவர்களிடம் கொடுத்தாள்.

இளையவன் ஆவலோடும் அவசரத்தோடும் சட்டியைக் கைநீட்டி வாங்கிக் கொண்டான்.

மூத்தவன், “வேண்டாம்” என்று ஒரு வார்த்தை சொன்னான்.

“வேண்டாமா! வாங்கிக்கோ நாயே!” என்று ஒரு அதட்டுப் போட்டான் வேலப்பன்.

“இங்கேயே வச்சிக் குடிச்சிட்டுப் போங்களேண்டா” என்றாள் வேலப்பனின் மனைவி.

”இல்லை இல்லை, கொண்டு போகட்டும். இவுக ஆத்தாளும் அங்கே வயித்துக்கு இல்லாமத்தான் கெடப்பா. இல்லேன்னா, இதுகள் எதுக்கு இப்படிக் காயுது? அங்கே கொண்டு போனா, அவளும் ஒருவாய் குடிச்சுக்கிடுவா: என்று அவன் சொன்னான்.

சிறுவர்கள் தொழுவுக்கு நடந்து வரும்போதே, “சீ! ஊரார் வீட்டிலே கஞ்சி வாங்கிக் கிட்டு வாறே! கேவலம்! இரு, அம்மாகிட்டச் சொல்றேன்” என்றான் மூத்தவன்.

பசி என்பதற்காக அடுத்த வீட்டில் கஞ்சி வாங்கிக் குடிப்பது கேவலம் என்று அவர்களுக்கு அம்மா சொல்லி வந்திருக்கிறாள். அந்த நிலையில் இப்போது கஞ்சிச் சட்டியோடு போனால் அம்மா அடிப்பாள் என்று சின்னவனுக்கும் தெரியும். இருந்தாலும், இரண்டு நாளையப் பசி அவனுக்குப் பதிலாக அவனுடைய ஸ்தானத்தில் நின்று அண்ணனையும் அம்மாவின் உபதேசத்தையும் எதிர்த்து முழுப் பலத்தோடு போராடியது.

“அம்மாவுக்குச் சொல்லாதே, உனக்கும் கஞ்சிதாறேன்” என்று ஆசை காட்டினான் தம்பி.

”சீ! நான் குடிக்கவே மாட்டேன்” என்றான் அண்ணன்.

மேற்கொண்டு விவகாரம் பண்ணுவதற்குத் தம்பியின் உடம்பில் ஆவி இல்லை. ஒன்றும் பேசாமல் அங்கேயே நின்று கஞ்சியைக் குடிக்க ஆரம்பித்து விட்டான். “கேவலம்,கேவலம்” என்று சொல்லிக்கொண்டு சின்னவனை அடித்தான் பெரியவன். தம்பி ஒரு மடக்குத்தான் குடித்திருந்தான். அதற்குள் முதுகில் பலமாக அடி விழவே, ஒரு கையால் சட்டியை இடுக்கிக்கொண்டு மறு கையால் அண்ணனைத் திரும்பி அடித்தான் தம்பி. சண்டை முற்றிவிட்டது. கைகளால் அடித்தும், நகங்களால் பிறாண்டியும், பல்லால் கடித்தும் சண்டை போட்டதன் பலனாகக் கஞ்சிச்சட்டி கீழே விழுந்து உடைந்துவிட்டது. கஞ்சியெல்லாம் தெருப்புழுதியோடு ஐக்கியமாகிவிட்டது.

ஏமாற்றத்தோடும் பயத்தோடும் அதைப் பார்த்தான் தம்பி.

அண்ணனும் பார்த்தான். மண்ணில் கொட்டியதை இனிமேல் எடுத்துக் குடிக்க முடியாதே என்ற ஏமாற்றத்தினால் அவன் விட்ட பெருமூச்சில் அவனுடைய உயிரே வெளிவந்து திரும்பியது. பெருமூச்சைத் தொடர்ந்து அடக்கமுடியாத அழுகை வந்தது; அழுதுவிட்டான்.

“அடுத்த வீட்டிலே வாங்கிச் சாப்பிடுவது கேவலம்” என்று அம்மா சொல்லி வந்ததற்கு என்ன அர்த்தம் என்று தெரியாமலே, தானும் அப்படியே சொல்லி அதைப் பிடிவாதமாக நிலைநாட்ட முயன்றபோது, இப்படிப்பட்ட ஒரு பெரு நஷ்டம் ஏற்படும் என்று அவன் எதிர்பார்க்கவே இல்லை. அவனுக்குப் பசி மும்மடங்காகிவிட்டது. அர்த்தமில்லாத உபதேசம் செய்து, அதன் மூலம் இப்போது கைக்கு எட்டியதை வாய்க்கு எட்டாமல் செய்துவிட்ட அம்மாவின் மீது அண்ணனுக்குக் கோபம் சண்டாளமாக வந்தது.

இருவரும் தொழுவை நோக்கி ஓடிவந்தார்கள். அம்மாவிடம் வந்து பரஸ்பரம் ஒருவனை ஒருவன் குற்றம் சொல்ல வேண்டும் என்பதுதான் அப்படி ஓடிவந்ததுதான் நோக்கம்.

அம்மா முன்போலவே கிழிந்துபோன பழைய கோணியின் கந்தலைப் போர்த்துக்கொண்டு கிடந்தாள். வாய் ஒரு புறம் கோணித் திறந்திருந்தது. கண்கள் பாதி மூடியிருந்தன. உடம்பிலே அசைவே இல்லை.

இப்படியெல்லாம் அம்மா எத்தனையோ தடவை செத்துப்போகும் விளையாட்டை ஆடியிருக்கிறாள். அப்போதெல்லாம் அம்மாவின் மேல் விழுந்து, “செத்துப்போக வேண்டாம்” என்று இருவரும் கூச்சல் போடுவார்கள். இப்போதும் அதேமாதிரி கூச்சல் போட்டார்கள்; அம்மாவை அடித்தார்கள்.

சிறிது நேரத்துக்கெல்லாம் சிரித்துக்கொண்டே, “நான் செத்துப் போகவில்லை” என்று சொல்லியவண்ணம் கண்களை முழுக்கத் திறப்பதுபோல அம்மா இன்று திறக்கவில்லை. அதனால் சிறுவர்களுக்குக் கடுங்கோபம் வந்துவிட்டது. பிணத்தைப் போட்டு அடிஅடி என்று அடித்தார்கள். “அம்மா, செத்துப்போகாதே! செத்துப் போகாதே, அம்மா!” என்று கதறிக்கொண்டு அவளைக் கிள்ளிக் கிழித்தார்கள். சின்னவன் அவள் மீது கிடந்த கந்தல் கோணியையும் கோபத்தோடு இழுத்துத் தூரப்போட்டான். அம்மா முழு நிர்வாணமாகக் கிடந்தாள்.

எப்படியும் அம்மாவை எழுப்பிவிடுவது என்ற உறுதியோடு சிறுவர்கள் உயிரைக் கொடுத்துப் போராடிக்கொண்டிருந்தார்கள். எவ்வளவு நேரம்தான் அடிக்க முடியும்? கை ஓய்ந்துபோன தம்பி அம்மாவின்மேல் விழுந்து, “செத்துப்போகாதே அம்மா!” என்று ஓலமிட ஆரம்பித்து விட்டான். அவன் அழுவதைப் பார்த்த பெரியவனும், அம்மாவின்மேல் விழுந்து அழுதான்.

மாலையில் வெள்ளையம்மாளின் பிணத்தை எடுத்துத் தகனம் செய்வதற்காகச் சிலர் வந்து சேர்ந்தார்கள். நாலு பச்சைக் கட்டைகளையும், ஐந்தாறு தென்னை ஓலைகளையும் வைத்து ஒரு பாடை கட்டினார்கள். பிணத்துக்கு உடுத்துவதற்காக ஒரு கிழவர் புதிதாக வெள்ளைச்சேலை ஒன்று வாங்கிக்கொண்டு வந்து தர்மமாகக் கொடுத்தார். தாயார் வெள்ளை வெளேர் என்று புதுச்சேலை கட்டியிருப்பதைச் சிறுவர்கள் அன்றுதான் முதன்முதலாகப் பார்த்தார்கள். ஆச்சரியத்தினால் அழுகையை ஒரு நிமிஷம் நிறுத்தினார்கள். அவர்களுக்கு ஏதோ ஒருவிதமான ஆனந்தம்கூட ஏற்பட்டது; மறுநிமிஷம் தங்களுக்கும் அப்படி ஒரு புதுச்சேலை கிடைக்காதா என்று ஏங்கினார்கள். பிறகு, அம்மா செத்துப்போனது ஞாபகம் வந்து, பழையபடியும் அழத் தொடங்கினார்கள்.

வெள்ளையம்மாளின் பிணம் சுடுகாட்டுக்குப் போய்ச் சாம்பலாகி விட்டது. இதையும் சிறுவர்கள் பார்க்கும்படி ஊரார் விடவில்லை. பார்த்திருந்தால் அம்மா மட்டுமல்லாமல் அழகான புதுப்புடவையும் சேர்ந்து தீயில் எரிந்ததற்காகச் சிறுவர்கள் அழுதிருக்கக்கூடும். பிணத்தைப் பாடையில் கொண்டுவந்து வைப்பதற்கு முன்பே வேலப்பன் சிறுவர்களுக்கு முறுக்கு வாங்கிக் கொடுத்துத் தன் வீட்டுக்கு அழைத்துச் சென்றுவிட்டாள். அங்கே இருவரும் வயிறாரச் சாப்பிட்டார்கள். வயிறு நிறைந்த பிறகுதான்    அம்மாவின் நினைவு முழுவேகத்தோடு வந்து சிறுவர்களின் நெஞ்சில் அடித்தது. வேலப்பனின் மனைவி, “உங்க அம்மா வந்துருவாடா. அழாதீங்க. பேசாமல் இங்கேயே விளையாடிக்கிட்டிருங்க” என்று சொல்லி அவர்களுடைய துயரத்தை மறக்க வைக்க முயன்றாள்.

இரவு வந்ததும் அவள் விளக்கு ஏற்றினாள். வேலப்பனும் வீடு வந்து சேர்ந்தான். சிறுவர்களுக்குச் சுடுசாதம் போட்டார்கள். அதன்பின் ஒரு பாயை விரித்து அதில் அவர்களைப் படுக்க வைத்தார்கள். சாக்குப் படுதாவிலேயே பிறந்த நாள் முதல் படுத்து உறங்கிய சிறுவர்களுக்குப் பாய்ப்படுக்கை சொல்லமுடியாத பேரானந்தத்தை அளித்தது. இந்தப் பாயில் அம்மாவும் தங்களோடு படுத்துக்கொண்டால் இன்னும் ஆனந்தமாக இருக்குமே என்று நினைத்து, “அம்மா, அம்மா” என்று பழையபடியும் அழத் தொடங்கினான் சின்னவன். வேலப்பன் அவர்களைத் தூங்கும்படி நயமாகவும் இரக்கத்தோடும் சொன்னான். அவர்கள் இருவருக்கும் சேர்த்து ஒரு பழைய வேஷ்டியைக் கொண்டு வந்து போர்த்திவிட்டு, அரிக்கன் விளக்கின் வெளிச்சத்தைக் குறைத்து வைத்துவிட்டு தானும் பக்கத்திலேயே ஒரு பாயை விரித்துப் படுத்து விட்டான்.

வயிறு பூரணமாக நிறைந்துவிட்டது. படுக்கையும் வழக்கம்போல அரித்துப் பிடுங்கும் கோணியல்ல. அதே போலப் போர்வையும் கோணியாகவோ கந்தலாகவோ இல்லாமல் வேஷ்டியாக இருந்தது. இத்தனை வசதிகளும் ஒரு சேர அமைந்துவிட்டதால் சிறுவர்கள் சுகமாகத் தூங்கிவிட்டார்கள்.

அதற்கு அப்புறமும் இரண்டு மணி நேரம் ஆகிவிட்டது. ஒரே நிசப்தம்; தாங்கமுடியாத குளிர்; மழையாகக் கொட்டிக் கொண்டிருந்தது. தைமாதப் பனி. போர்வையாகக்  கிடந்த வேஷ்டி, அவர்கள் தாறுமாறாக உருண்டு புரண்டதால் தனியே விலகி, சுருண்டுபோய் ஒரு பக்கத்தில் கிடந்தது.

சந்தர்ப்பவசமாகத் தூக்கத்திலிருந்து விழித்துக்கொண்ட வேலப்பன் சிறுவர்களைத் திரும்பிப் பார்த்தான். வெறுங் கோவணத்தோடு குளிரில் நடுங்கிக்கொண்டு கிடந்த சிறுவர்களின் மீது மீண்டும் வேஷ்டியை எடுத்துப் போர்த்தினான். அப்போது அவன் கொஞ்சங்கூட எதிர்பாராதவாறு சிறுவர்கள் இருவரும் ஏகாலத்தில் ஒரே குரலில், “அம்மா” என்று வீடே அலறும்படி கத்தினார்கள்.

வேலப்பனுக்கு ரத்த ஓட்டமே நின்றுவிட்டது போல் இருந்தது. அதிர்ச்சியால் வாயடைத்துப்போய் நின்றான். அவன் மனைவி தூக்கத்திலிருந்து துள்ளி விழுந்து எழுந்தாள். என்னவோ ஏதோ என்று எழுந்து உட்கார்ந்து விட்டார்கள்.

தைரியசாலியான வேலப்பனுக்கு அதிர்ச்சி நீங்கியது. “கடவுளே! இந்தக் குழந்தைகள் என்ன பாவம் பண்ணிச்சி, இதுகளை இப்படிப் போட்டுச் சோதிக்கிறயே!” என்று வாய் விட்டுப் புலம்பினான்.

கணவனும் மனைவியும் வெகுநேரம்வரை என்னென்னவோ சொல்லிச் சமாதானப்படுத்தியும் சிறுவர்கள் அம்மாவை அழைப்பதையோ, சுற்றுமுற்றும் திரும்பிப் பர்த்து அம்மாவைத் தேடுவதையோ நிறுத்தவில்லை. அவள் கதவு மறைவிலோ, சுவர் மறைவிலோ நிச்சயமாக ஒளிந்து கொண்டிருப்பதாகவே நினைத்துப் பயங்கரமாகக் கூப்பாடு போட்டு அழைத்தார்கள்.

“ரெண்டும் ஏதாச்சும் கனாக் கண்டிருக்குமோ?” என்றாள் வேலப்பன் மனைவி.

”என்னான்னு தெரியலையே!” என்று சொல்லிவிட்டுத் தலையில் கைவைத்த வண்ணம் அப்படியே ஒரு சுவரில் சாய்ந்து உட்கார்ந்துவிட்டான் வேலப்பன்.

அவள் நினைத்ததுபோலக் குழந்தைகள் கனவு கண்டது உண்மைதான். ஆனால், இரண்டு சிறுவர்களும் ஒரே சமயத்தில் ஒரே கனவைக் கண்டார்கள் என்பதை நிச்சயமாக அவளால் நினைத்திருக்க முடியாது. யாரால்தான் முடியும்?

சிறுவர்கள் தூங்கும்போது, கனவில் அவர்களுடைய அம்மா வந்தாள். குழந்தைகள் இருவரையும் தனித்தனியாக வாரி எடுத்து முத்தமிட்டாள். அம்மாவின் புதுச்சேலையைக் குழந்தைகள் ஆசையோடு தொட்டுத் தொட்டுப் பார்த்தார்கள்.

“என் கண்ணுகளா, இந்தச் சீலை இனி உங்களுக்குத்தான். உங்களுக்குக் கொடுக்கத்தான் அம்மா வந்திருக்கிறேன். நான் செத்துப் போகவில்லை” என்றாள் தாய். பிறகு குழந்தைகளைப் படுக்க வைத்தாள். அதன்பின் தான் உடுத்தியிருக்கும் புதுச் சேலையை அவர்களுக்குப் போர்த்திவிட்டு, பிறந்த மேனியுடன் வெளியே நடந்தாள். அம்மா தங்களை விட்டு விட்டு எங்கோ போகிறாள் என்பதைப் பார்த்தபோதுதான் சிறுவர்கள் வீடே அலறும்படியாக “அம்மா” என்று கத்தினார்கள். அவ்வளவில் அவர்களுடைய தூக்கமும் கலைந்துவிட்டது. எழுந்து கண்களைத் திறந்து பார்க்கும்போது எதிரே அம்மா இல்லை; சுடுகாட்டுக்குப் போனபிறகும் அம்மா வீடு தேடி வந்து அவர்களுக்குப் போர்த்திய அந்த வெள்ளைப் புடவையும் இல்லை; வேலப்பன்தான் நின்று கொண்டிருந்தான்.

சேகுவாரா கொலை செய்யப்பட்ட புகைப்படம் 47 வருடங்களின் பின் வெளியீடு

Synchronicity

Initiates.....often come to the staggering realization that nothing in the universe occurs by chance and that coincidence is merely a de-mystified explanation for a much deeper story at work. This thought may flourish into the feeling that everything that has ever happened, from the beginning of time until the present moment, has happened in complete divine order. From the most insignificant events of our own lives to cosmic events we have no direct awareness of, these occurrences can be felt as if being guided by some form of creative intelligence to it's ultimate destination. After reflection on this ancient belief, you man begin to feel that despite whether most people can perceive it or not, every occurrence is connected to one another through a higher purpose. When two unlikely events occur simultaneously in this manner with a possible meaningful correlation, it meets the the criteria for what the Seers refer to as Synchronicity. Synchronicity has long been seen as a universal sign that one is on his or her true path. The classical Chinese theories on medicine, philosophy and even building are built on the science of meaningful coincidences. They don't ask what causes what, but rather what likes to occur with what. One can see the same underlying theme in Astrology and in the way many civilizations depend on the consultation of oracles and particular omens. All of these attempt to provide an explanation of coincidence that is different than one that depends on straight forward cause and effect.

When perceived from one of the highest states possible, like Samadhi, it is evident that the creation in the universe operates in precise mathematical patterns. When one becomes aware of these patterns and gains an understanding of their order by paying attention to synchronicity, they are then able to align their consciousness with these patterns and use them to their advantage. By doing so, initiates unlock the full potential of their power of creation, and gain the ability to manifest reality as they see fit and for the greater good. As initiates send vibrations in the form of thoughts out to the universe, fantasy can quickly become reality. The phenomenon known as Synchronicity begins to manifest as certain events with special people at specific times match the frequency of the reality that they wish to create - either increasing the possibility of it’s creation or bringing the individuals one step closer to the ultimate goal of their creation.

Using our power of creation in this manner is more commonly known as the law of attraction. The law of attraction is hinted at in the divine laws of the universe, stating that vibrations of the same frequency attract one another. Since everything is energy, including our desires and emotions, persistently focusing on a specific object or event attracts that object or event. If one’s thoughts are positive, then they will attract positive things into their life and the same with negativity. For initiates to attain the maximum amount of Synchronicity, it is imperative to concentrate on what is desired instead of what is not desired, as the universe is always reacting to your will and only provides results or opportunities where they are sought. Implementing this into everyday life takes a conscious effort to reflect that positivity into your actions and words. Tell yourself and surrounding people what they can do, not what they can't.

The result is a string of seemingly coincidental events that when observed in a more detailed manner, reveals a common denominator which is none other than the desire of the individual. Experiencing synchronicity is widely described as magical or unreal, due to it’s mind-blowing ability to convert a certain person’s deepest desires into a concrete and tangible event. Many who experience this perceive it as dream-like or mystical, sometimes being referred to as Deja-Vu. With the realization of synchronicity and the recognition of the meaning behind every-day seemingly meaningless events, initiates can unlock their full power as creators, manifesting their deepest desires and turn our wildest ambitions into a tangible reality. Together, as our collective consciousness becomes more aware of this ancient secret, we will gradually come closer and closer to achieving our full potential as creators, manifesting the lives we desire to live and perhaps, one day, restoring the Earth to harmony and unity with nature.

Carl Jung's theory of Synchronicity

Earl was trying to track down an out-of-print book called The Adventures of Marco Polo. He scoured two used book stores in New York City, had no success, and caught a taxi to a third. The cab driver was unusually chatty, and during their conversation, Earl glanced at his license on the dashboard. His name? Marco Polo!
Art was sitting at his computer typing an e-mail missive when his cat Coal jumped from his lap onto the keyboard. Before Art's startled eyes, as the cat shifted from key to key, its paws tapped out the word emerson on the screen. "To make it even weirder, I've been studying Ralph Waldo Emerson intently for the past year, and the study has taken on a very symbolic meaning to me," he says, still in shock. "My wife was sitting next to me at the computer, and if I'm sent away for being crazy, she has to go, too!" 
The uncanny coincidence. The unlikely conjunction of events. The startling serendipity. Who hasn't had it happen in their life? You think of someone for the first time in years, and run into them a few hours later. An unusual phrase you'd never heard before jumps out at you three times in the same day. On a back street in a foreign country, you bump into a college roommate. A book falls off the shelf at the bookstore and it's exactly what you need.
Is it only, as skeptics suggest, selective perception and the law of averages playing itself out? Or is it, as Carl Jung believed, a glimpse into the underlying order of the universe? He coined the term synchronicity to describe what he called the "acausal connecting principle" that links mind and matter. He said this underlying connectedness manifests itself through meaningful coincidences that cannot be explained by cause and effect. Such synchronicities occur, he theorized, when a strong need arises in the psyche of an individual. He described three types that he had observed: the coinciding of a thought or feeling with an outside event; a dream, vision or premonition of something that then happens in the future; and a dream or vision that coincides with an event occurring at a distance. No one has come up with a definition that has superceded his, although there has been debate on whether events linked to precognition and clairvoyance should be included as synchronicity.
Some scientists see a theoretical grounding for synchronicity in quantum physics, fractal geometry, and chaos theory. They are finding that the isolation and separation of objects from each other is more apparent than real; at deeper levels, everything -- atoms, cells, molecules, plants, animals, people -- participates in a sensitive, flowing web of information. Physicists have shown, for example, that if two photons are separated, no matter by how far, a change in one creates a simultaneous change in the other.
Whatever its cause, the appeal of synchronicity runs deep. "People love mysterious things, and synchronicity is like magic happening to them," says Carolyn North, author of Synchronicity: The Anatomy of Coincidence (Regent Press). "It gives us a sense of hope, a sense that something bigger is happening out there than what we can see, which is especially important in times like this when there are so many reasons for despair."
The more pragmatic a person, the greater a surprise a synchronistic incident is -- even mild ones of the sort that happen to most people sooner or later. For example, Bruce, a corporate lawyer, was stunned the day that, just as he was getting ready to dial his father, he picked up the phone and heard his father's voice on the other end -- calling him. "I said, 'Holy smokes!' We were both dumbfounded!" he recalls. For a moment in time, synchronicity shattered their assumptions of cause-and-effect reality.
Some people, however, would shrug and call this intuition. How are the two different?
At first blush, synchronicity and intuition seem to be separate phenomena. Synchronicity happens "out there": against the odds, something in the Universe seems to swing into place to answer an inner need we have. Intuition happens "in here": it's an inner knowing, an ability to tune into knowledge in a nonrational, nonlinear way. We know something but we don't know how we know it.
Yet the boundaries get fuzzy very quickly. Jung's definition of synchronicity clearly incorporates precognition and clairvoyance, which, by some people's definition, are also types of intuition: they are certainly inner knowing. For example, here's a mind-boggling synchronicity story that is just as mind-boggling when viewed as an intuition story. Pam's father was chopping down a tree for firewood when it suddenly fell on him, crushing the left side of his face almost beyond recognition and shattering his back. Against all odds, he shoved the tree off of himself and walked a mile for help. Pam flew to Ithaca, New York, to be with him. It wasn't until weeks later, when she had returned to New York City, that she picked up the tablet she had been taking notes on in class at the time the accident had happened. She had been idly doodling in the margins -- and her drawings included a face with the left half shaded in black and a person's back with two Xs on the spine, marking the same vertebrae that her father had broken.
If we eliminate Jung's two psi-related definitions and just focus on the coinciding of inner and outer events in a way that defies causal explanation, there can still be an overlapping, because the inner event can be an intuitive hit. In practice, synchronicity and intuition sometimes seem so intertwined that it's hard to tell where one leaves off and the other begins.
Shelley was sitting at Notre Dame in Paris giving her sore feet a rest. The shoes she had worn from the States had turned out to be painful, and her limited budget didn't allow her to buy another pair. Suddenly she felt an inner prompting, and she got up, walked out of the church, and turned left. Following her promptings, she made several other turns to arrive at a square. There, on top of a trash can, sat a pair of brand new black boots with no signs of wear -- in exactly her size. "It was perfect," she said. "If they had been inside the trash can, I wouldn't have pulled them out. If they had been worn before, I wouldn't have put them on. And they were so stylish I never could have afforded them myself!"
So is this an intuition story or a synchronicity story? Intuition got her to the boots. Synchronicity provided her with precisely what she needed: she was virtually handed the boots by the Universe.
Some synchronicities are not the delivery of objects but of insights: something in the outer world crystallizes or confirms an inner process. Those synchronicities can "feel" much like intuition: it's sudden information perceived by the psyche and experienced as true. "They're both messages, but one is internal and one external," says John Graham, a former foreign officer who with his wife, Ann Medlock, runs the Giraffe Project, an intrepid organization in Langley, Washington, that recognizes people who stick their necks out for the common good. The organization lives hand to mouth on donations, but John intuitively knows when a big check is in the morning mail, and the amount is often synchronistically the exact amount they need to pay a pressing bill. "Synchronicity and intuition are saying the same thing, it's just as if one were speaking French and the other Spanish," he says.
David Spangler, an author, teacher, and former guiding light of Findhorn, believes the two have many underlying similarities. "Intuition is another form of synchronicity: When I intuit something, there's no apparent cause-and-effect relationship between my knowledge and how I got the knowledge," he says. "Likewise, synchronicity is precipitated intuition: we know of a connection not inwardly but outwardly, through action and perception. In both cases, the pattern carries the same message: we live in a world more intricately and holistically organized than we may ever have previously supposed."
Ultimately, it seems that our perception of the two is based on how we experience the boundary between our inner and outer environments. The more we feel a part of all around us, the more we engage in a dance of energy and input from all sides. At that point, it doesn't matter, except as a point of passing interest, where the information comes from: it just comes.
Yet, until we live at that exalted level of consciousness, we can make good use of the interplay between the two. For example, some people develop their intuition using synchronicity as a tool. They follow an inner urge or message and watch for the results: if a meaningful coincidence results, it is a sign to them that they're on the right track and that they can trust that voice in the future. For instance, Kathleen was driving toward the mountains for a hike when she made a split-second decision to go to a pottery studio instead. "I don't know why -- it just felt right," she says. She had thought about stopping there before but had never gotten around to it. Just as she walked in the door, a woman was putting the finishing touches on a large ceramic pot. "It's a drum," she told Kathleen, "But I don't know anything about putting a skin on it." "I've make drums!" exclaimed Kathleen. "I know where to get the skins!" They quickly agreed to collaborate; in exchange, the woman will give her lessons. "It confirmed my intution," says Kathleen, "and let me know that pottery is something I should definitely pursue."
Conversely, some people make active use of intuitive skills to garner useful coincidences. Ray Simon, a Massachusetts writer, is constantly scanning the environment for oddities; he runs quick intuitive checks on them and follows where they lead him, often with fortuitous outcomes. For example, he was at a library looking up material on Alfred North Whitehead. A computer search listed 12 references, the third of which was blank. He pulled up the information on the third, found out that it actually referred to a book on Sartre, and so went to the shelves to find it. "These things are annoying to follow," he says with a laugh. "Your reasonable mind wants to do things that make sense." Next to that book was a different one on Sartre, a comic book that laid out his philosophy in a whimsical format. "I needed that information because I write computer manuals, and it's an ongoing battle to stay light," he says. "That book enriched my life and expanded my thinking about what could be done."
There's something about turning one's choices over to intuition that seems to avail oneself to synchronicity," says Allan Combs, Ph.D., a psychology professor at the University of North Carolina at Asheville who co-authored Synchronicity: Science, Myth and the Trickster (Marlowe). "In practice, that can mean moving from moment to moment when making decisions, even small decisions -- especially small decisions! If you expect the unexpected, synchronicity will emerge."
Intuition, researchers have found, flourishes in a person who is open, receptive and nonjudgmental. Synchronicity has had little research -- it defies laboratory tests, of course -- but people who have studied the topic report a phenomena which Alan Vaughan, author of Incredible Coincidence: The Baffling World of Synchronicity (Ballantine) calls "the synchronicity of synchronicity." Just having an active interest in the matter seems to make synchronicities happen more often -- in part, of course, because we notice them more.
Likewise, synchronicity too seems to be dampened by cynicism and doubt. Although some synchronistic events, like some intuitive hits, cannot be easily ignored, others are of a subtler nature -- almost dreamlike in their metaphorical patterns -- and it takes practice both to notice and decode them.
In her book The Tao of Psychology: Synchronicity and the Self (HarperCollins). Jean Shinoda Bolen writes about being at a dinner party with friends when one woman raised a question: Occasionally, when she closed her eyes, frightening demonic images would appear. Should she confront them? examine them? immediately turn her attention elsewhere? As they discussed the matter, a skunk started scratching at a sliding glass door in front of them, trying to get inside.The hosts had never seen a skunk in the area, and after discussing how odd it was to see one trying to approach people, they joked about how unlikely it was that anyone would open a door to one. It was only later that Jean and her husband realized that the skunk provided a synchronistic answer to their question: Just as a skunk would stink up a living space, allowing demonic images in would do the same to one's inner space.
Says North: "If your belief system is such that intuition and synchronicity are real and significant, you will notice them. If your belief system is that they're hogwash, you won't."
Belief systems also dictate what people attribute the workings of synchronicity to. When it occurs, they may thank their luck, or fate, or destiny, or karma, or a miracle, or angels, for example. "Synchronicity happens when God wishes to remain anonymous," goes one saying. Carrie and Dan view as divinely inspired the string of happy coincidences that have allowed them to adopt and raise eleven disabled children on Dan's salary as a school cafeteria worker. One month, hit with several emergencies, they had no money to pay rent -- until lightning struck, hitting two of their trees. When the insurance adjuster came by, he wrote out a check so they could have them taken down, but he said to Carrie with a smile, "If I were you, I wouldn't bother taking those trees down -- you're only going to lose a branch." The check exactly covered their rent. Said Carrie: "We thanked God. We walk in his shadow."
As was true with Carrie and Dan, synchronicity seems to appear often at times of personal crises and at such passage points as births and deaths. Sunbathing on a Caribbean beach with her friend Sandy, Mary found herself thinking sadly about Beth, a mutual friend of theirs who had died unexpectedly two weeks earlier. Softly, she started humming "Amazing Grace." When she finished, Sandy said, "That's so strange. I was just thinking about Beth, and `Amazing Grace' was her favorite song." Mary was stunned: she had never associated the song with Beth. They later learned that at the exact time Mary had been humming, Beth's family had been holding a private memorial for her.  
"Synchronicity seems to happen when you're intensely caught up in something that's very deep -- for instance, falling in makes it pop all over the place," says Combs. "A lot of activities that tap into the deep mystery of life -- things like meditation, contemplative prayer -- also seem to stir it up."
Synchronicities are sometimes regarded as signs, and some people consciously use them to make decisions in life. In the novel The Celestine Prophecy, a bestseller which thrust synchronicity into the public consciousness, James Redfield says that all coincidences are significant because they point the way to an unfolding of our personal destiny.
MaryAnn had moved to London to live with her boyfriend, only to discover that she hated the city and that he had a nasty streak. One morning at 6 a.m., after a tearful fight with him, she fled the house and was out walking the dank, grey streets, feeling completely miserable. Suddenly a dead bird fell out of the sky and landed at her feet with a plop. "That did it," she says. "It was a sign from the Universe and it was shouting, `Go home!' And I did."
Often synchronicities are simply a lark, a wink from the cosmos. Rebecca, a screenwriter, was researching the life of a mysterious woman, a famous writer's lover who had died tragically at a young age. Driving to Boston to view the writer's archives, Rebecca on a whim stopped off at the sprawling cemetery in the woman's home town, and quickly chanced upon her gravestone. On top of it was sitting a rabbit, its pink nose quivering. At the sight of Rebecca, it started skittering around in circles. In Boston a few hours later, she was reading through the writer's diaries when in the margin of a page, she came upon a few lines of curlicue, schoolgirlish handwriting, which she recognized as being the young woman's. The words? "Thank God for the rabbits and their funny little habits."

(Originally published in Intuition Magazine, May 1996)

Dhammayangyi

Dhammayangyi Templeis a Buddhist temple located in Bagan, Myanmar. Largest of all the temples in Bagan, the Dhammayan as it is popularly known was built during the reign of King Narathu (1167-1170). Narathu, who came to the throne by assassinating his father Alaungsithu and his elder brother, presumably built this largest temple to atone for his sin.
The temple is four faced whose entrance is marked by "pointed arch and vaulted ceiling". In contrast to the stupas, the hollow gu-style temple is a structure used for meditation, devotional worship of the Buddha and other Buddhist rituals. The gu temples come in two basic styles: "one-face" design and "four-face" design—essentially one main entrance and four main entrances. Other styles such as five-face and hybrids also exist. The one-face style grew out of 2nd century Beikthano, and the four-face out of 7th century Sri Ksetra. The temples, whose main features were the pointed arches and the vaulted chamber, became larger and grander in the Bagan period.