Tuesday, April 10, 2012

திருமணத்தை தள்ளி போடும் பெண்கள்!!

மணல் கயிறு’ திரைப்படத்தில் ஹீரோ எஸ்.வி.சேகர், தனக்கு வரப்போகிற மனைவி இப்படி இருக்க வேண்டும், அப்படி இருக்க வேண்டும் என்று பத்து கண்டிஷன்கள் போடுவார்...

திருமண மார்க்கெட்டில் மாப்பிள்ளைகள் கண்டிஷன் போடும் காலமெல்லாம் இன்று மலையேறிவிட்டது. இது அப்படியே தலைகீழாக மாறி இப்போது திருமண மார்க்கெட்டில் பெண்கள்தான் தனக்கு வரும் மாப்பிள்ளை இப்படி இருக்க வேண்டும், அப்படி இருக்க வேண்டும் என்று ஆயிரத்தெட்டு கண்டிஷன்கள் போடுகிறார்கள்!...

உதாரணமாக, நானே சென்னையில் ஒரு மேரேஜ் மேட்சிங் சென்டர் நடத்தி வருகிறேன்.

எங்களது மேரேஜ் சென்ட்டரில் இதை ஆரம்பித்த 14 வருடங்களாக பெற்றோர்களை நேராக வரச்செய்து பதிவு செய்யும் முறையை ரொம்பவும் ஸ்ட்ரிக்டாக வைத்திருக்கிறேன். சமயங்களில் பெண், பையன்களையும் நேராக ஆபீஸிற்கு வரச் சொல்லி பேசிப்பார்ப்பேன். பெண்கள், பையன்களுக்கு அன்றைக்கிருந்த மனநிலைக்கும், தற்போது இருக்கும் மனநிலைக்கும்தான் எத்தனை வேறுபாடுகள் தெரியுமா...

உதாரணமாக சமீபத்தில் தன் பெண்ணுக்கு ரிஜிஸ்டர் செய்ய வந்த பெண்ணின் தாயார் சொன்னது இது...

‘‘போன மாசம் எங்க பெண்ணுக்கு ஒரு இடம் பார்த்து நிச்சயம் பண்ணினோம். நாலு மாசம் கழிச்சு கல்யாண தேதி குறிச்சிருந்தோம். ஃபோன்லே பேசிக்கிட்டதிலே அந்தப் பையன் பேச்சு எங்க பொண்ணுக்கு பிடிக்காம போச்சு. இந்தக் கல்யாணமே வேண்டாம்னுட்டா, நாங்களும் எவ்வளவோ சொல்லிப் பார்த்தும் முடியாமத்தான் மறுபடி ரிஜிஸ்டர் செய்ய வந்தோம்’’ என்றார்கள் அந்தப் பெற்றோர்.

‘‘அந்தப் பையன் அப்படி என்னதான் பேசினாராம்!’’

‘‘வேறொண்ணுமில்லை வீட்டிலே ‘குக்’ இருக்கான்னு எங்க பொண்ணு கேட்டிருக்கா. அதுக்கு அந்தப் பையன் ‘குக் இருக்கு. ஆனா அவ லீவு போட்டா நீ ஏதாவது செய்யறாப்லே இருக்கும்’னு சொல்லி இருக்கான். அது எங்க பொண்ணுக்குப் பிடிக்கலே. ‘குக் லீவு போட்டா எங்க அம்மா பார்த்துக்குவாங்க’ன்னு சொல்ல வேண்டியதுதானே, நான் செய்யணும்னு ஏன் எதிர்பார்க்கறான்? இன்ன கம்பெனியிலே வேலை பார்த்து இவ்வளவு ஆயிரம் சம்பாதிக்கிறேன். எங்கிட்டேயே இவ்வளவு(!) பேசறான். சமைக்கணும், காஃபி போடணும்னா பேசாம கிராமத்திலே போய் படிக்காத பெண்ணைப் பார்க்க வேண்டியதுதானே’ன்னு கேட்கறா. அவ சொல்றது எங்களுக்கும் நியாயமா(!) படுது’’ என்று தன் பெண்ணின் மனநிலை தெரிந்தும் விட்டுக் கொடுக்காமல் பேசினார் அந்த அம்மா!...

அடுத்து ஃபைல் பார்க்க வந்த பெண்ணுக்கு வயது 32 இருக்கும். ‘‘நீங்க கொடுத்த அந்த ஜாதகம் பொருந்தி வந்ததுன்னு அப்பா, அந்தப் பையனோட செல் நம்பர் கொடுத்தார். பேசிப்பார்த்தேன். ஆனா சரிப்பட்டு வரமாட்டான்னு தோணுது. (மாட்டார் என்பதெல்லாம் இப்போது இல்லை) நேத்து நான் மூவி போனேன்னு அவன்கிட்டே சொன்னேன். ‘யார்கூட போனே?’ன்னு கேட்டான். இந்த மாதிரி கேட்கக்கூடாதுங்கிற மேனர்ஸ் கூடத் தெரியலே! ஐ வாண்ட் மை ஸ்பேஸ். எனக்கு ரொம்ப ப்ராட் மைண்டட் பையன்தான் மேடம் ஒத்து வருவான்!’’ என்று வேகமாகப் பேசினாள் அந்தப் பெண்.

இது மட்டுமல்ல... இதுபோல் எத்தனையோ விதமான டயலாக்குகளை நான் கேட்டு வருகிறேன்.

‘‘எனக்கு லைஃப்லேயே பிடிக்காத வார்த்தை காம்ப்ரமைஸ். நான் எதுக்காக காம்ப்ரமைஸ் பண்ணிக்கணும். அப்படி ஒரு லைஃப் எனக்குத் தேவையே இல்லை’’ என்றாள் ஒரு பெண். அவளும் 30 வயதை நெருங்குகிறாள்....

ஒரு பெற்றோரே வந்து சொன்ன விஷயம் இது.... ‘‘எங்க பொண்ணு அட்ஜஸ்ட்டபிள் டைப் இல்லே. அதை இப்பவே சொல்லிடறோம். அதனால பேரண்ட்ஸ் இல்லாத இடமா ஏதாவது இருக்கான்னு பாருங்க.... அல்லது வெளியூரிலே குடும்பம் இருந்து பையன் மட்டும் இங்கே வேலைபார்க்கற மாதிரி பையன் இருக்கா?’’ என்றார்கள்...

இன்னொரு பெற்றோர் ரொம்பத் தெளிவாகச் சொன்னார்கள்... ‘‘எங்க பொண்ணு சமைப்பாள்னு எதிர்பார்க்க வேண்டாம். அவளுக்கு காஃபி கூட கலக்கத் தெரியாது.’’ இதைச் சொல்லிடுங்க முதல்ல! என்றார்கள்.

‘‘எங்க பொண்ணு மூட் வந்தா நல்லாவே குக் பண்ணுவா. அவளுக்கு சமைக்கத் தெரியும். ஆனா சமைக்கப் பிடிக்காது’’ என்று சொல்லும் பெற்றோர்...

‘‘எங்க பொண்ணு ரொம்பவே இன்டிபெண்டண்ட். அவளை யாராவது ஏதாவது கேள்வி கேட்டாலே பிடிக்காது’’ என்று சொல்லும் பெற்றோர்.

‘‘எங்க பொண்ணுக்கு கடவுள் நம்பிக்கை சுத்தமா கிடையாது. இதை பையன் வீட்டிலே சொல்லிடுங்க. அவங்க விளக்கு... கிளக்கு ஏத்தச் சொல்லப் போறாங்க. அப்புறம் ‘மூட் அவுட்’ ஆயிடுவா’’ என்று தகவல் தரும் பெற்றோர்...

இதையெல்லாம் பார்க்கும்போது திருமணத்தைப் பொறுத்தவரை இன்றைய இளம் பெண்களின் சிந்தனை எவ்வளவு மாறிப்போயிருக்கிறது என்று புரிந்து கொள்ள முடிகிறது.

வரனுக்காக ரிஜிஸ்டர் செய்துவிட்டுப் போனால்கூட, பையன் வீட்டினர்தான் திரும்ப போன் அடித்துக் கூப்பிட்டு ‘வரன் ஏதாவது வந்திருக்கா? என்று பொறுப்பாக கேட்கிறார்கள். பெண் வீட்டினருக்கு நானே போன் போட்டு பேசினால்கூட பொண்ணு ஃப்ரைடேதான் வருவா... சண்டேதான் பேசணும்... சும்மா பேசினா மூட் அவுட் ஆயிடுவா... அப்புறம் இந்த வீக் எண்டே வேஸ்டா போயிடும் என்பார்கள். இன்னும் சிலர் ‘‘நீங்களே என் பொண்ணுகிட்டே பேசி அவ மைண்ட்ல என்ன இருக்குன்னு தெரிஞ்சுக்குங்களேன்...!’’ என்று சொல்பவர்களும் இருக்கிறார்கள்.

இன்று திருமணம் குறித்த பெண்களின் எதிர்பார்ப்பு டோட்டலாக மாறிவிட்டது...

‘இவர்தான் இனி நம் வாழ்க்கை... என் சந்தோஷமோ துக்கமோ இவர்கூடத்தான்!...’ என்று தன் வருங்காலத் துணையை தன் ‘பாதுகாப்பாக’ நினைக்கும் மனோபாவம் முற்றிலுமாகப் போய்விட்டது.

‘‘இன்று லைஃப்ல எனக்குன்னு நான் ஒரு செக்யூரிட்டி ஏற்படுத்திட்டுதான் கல்யாணத்துக்கு ஓ.கே. சொல்வேன்!’’ என்று சொல்கிறார்கள் பெண்கள்.

பெரும்பாலான பெண்கள் திருமணத்தைத் தள்ளிப்போடச் சொல்லும் காரணமே, இந்த ‘செக்யூரிடி’தான். ‘‘ஒரு ஃப்ளாட் புக் பண்ணிட்டேன்... அதுக்கான கமிட்மெண்ட்ஸ் கொஞ்சம் இருக்கு... என்ன இருந்தாலும் எனக்குன்னு ஒரு செக்யூரிடி வேணும்!...’’ என்கிறார்கள்.

தவிர இப்போது பல பெண்கள் வேலை, புராஜெக்ட் என்று வெளியூர், வெளிநாடுகளுக்கு போய்விட்டு வருவது சகஜமாகி விட்டது. அங்குள்ள வாழ்க்கை, வசதி, சுதந்திர மனப்பான்மை இவற்றை அப்படியே பிடித்துக்கொண்டு நம் கலாச்சாரத்திலும் அதை அப்படியே எதிர்பார்க்கிறார்கள்... தன்னை யாரும் பேச்சில்கூட கட்டுப்படுத்தக்கூடாது என்றும் நினைக்கிறார்கள்.

உதாரணமாக சினிமாவுக்கு யாரோட போனே? என்று கேட்ட பையனை நிராகரித்த பெண்!...

சொல்லப் போனால் இப்போதெல்லாம் பெண்ணைப் பெற்ற (ஒரு சில) பெற்றோரின் மனப்பான்மைகூட மாறி விட்டது... ‘ஐயோ... பொண்ணுக்கு இருபத்தி ஐந்தாச்சே... கல்யாணம் பண்ணிக் கொடுக்கணுமே!’ என்று பெற்றோர் கவலைப்பட்ட காலம் போய், இப்போது 29, 30 ஆனாலும்கூட வற்புறுத்த மாட்டேன் என்கிறார்கள். சிலர் இன்னும் ஓரிரு வருடங்கள் பெண் இருந்தால் வீட்டு கமிட்மெண்ட்ஸ் எல்லாம் முடித்துவிட்டு நாமும் கொஞ்சம் வாழ்க்கையை என்ஜாய் பண்ணலாம்!’’ என்று பேசாமல் இருந்து விடுகிறார்கள். அனைவரையும் சொல்லவில்லை... ஒருசில பர்சன்டேஜ்தான்!...

இன்றைய பெண்களிடம் ‘இது நிச்சயம் ஒரு வெற்றிகரமான திருமணமாக அமையும்!’ என்ற நம்பிக்கை இல்லை.

நல்ல படிப்பு, நல்ல நிறுவனத்தில் வேலை, சுறுசுறுப்பான பையன் இதுபோன்ற அஸ்திவாரங்கள் நன்றாக இருக்கிறது. என் எதிர்கால மணவாழ்க்கை 40, 50 வயதுகளிலும் சிறப்பாகவே இருக்கும் என்று நினைக்காமல் ‘ஹைட் 2 இன்ச் கூடுதலாக எதிர்பார்க்கிறேன். கலர் கொஞ்சம் பத்தாது’ என்று தான் எடுக்கப்போகும் திரைப்படத்திற்கு ஹீரோ செலக்ட் பண்ணும் பாணியில் கணவரை செலக்ட் பண்ணுவது.

தனக்கு வரப் போகும் கணவர் இந்த மாதிரி நல்ல படிப்பு படித்து, வேலையில் இருக்கிறார், நல்ல ஒழுக்கத்துடன் வளர்க்கப்பட்டிருக்கிறார் என்றால் அதற்கு அவரது பெற்றோர்களின் பொறுமை, தியாகம், அன்பு காரணம் என்கிற அடிப்படை உண்மையை மறந்துவிட்ட மாதிரியாய், ‘பேரண்ட்ஸ் கூட இருந்தா சரியா வராது’ என்று பேசுவது.

இவ்வாறெல்லாம் சிந்தித்து வயசு கூடிக் கொண்டே போய் திருமணம் முடிப்பதால் இவர்கள் வாழ்க்கையில் இழப்பது என்னென்ன தெரியுமா?

பெற்றோருக்கும் வயது ஏறிக்கொண்டே போவதால் அவர்களுக்கும் 70 வயதுக்கு மேல் ஆகி உடல் நலக்குறைவால் அவதிப்படுவது. வயது காலத்தில் பெற்றோர் ஆதரவில் சீரும் சிறப்புமாக நடக்க வேண்டிய திருமணத்தை பெற்றோரின் வயோதிகம் அல்லது இழப்பு காரணமாய் தானே நடத்திக் கொள்ள வேண்டிய நிலை.

கருத்தரிக்க வேண்டிய வயது தாண்டி விடுவதால் ஒரு குழந்தையை கண்ணால் பார்க்க கருத்தரிப்பு மையம், மருத்துவர், மருத்துவப் பரிசோதனை என்று அலைச்சலுக்கு அலைச்சல், மன உளைச்சல், செலவுக்கு செலவு போன்ற துன்பங்களுக்கு ஆளாதல்.

படிக்க வைத்து ஆளாக்கி நிம்மதிப் பெருமூச்சு விட வேண்டிய நேரத்திலிருக்கும் 60 +வயது பெற்றோர்கள் மகளின் திருமணத் தடையால் ஒருவித குற்ற உணர்விற்கு ஆளான மாதிரி உறவினர் நண்பர்களை ஒதுக்கி தனிமைப்பட்டு மன உளைச்சலால் பாதிப்பிற்கு உள்ளாகிறார்கள். இதனால் பெற்றோரின் சந்தோஷத்தை, நிம்மதியான வயோதிக வாழ்க்கையை அனுபவிப்பதைப் பார்க்கும் வாய்ப்பையே இந்தப் பெண்கள் இழக்கிறார்கள்.

முதலில் தன்னை முழுமையாக நம்பி, தன் மீது நம்பிக்கை வைத்த குடும்பத்தை, கணவரை நம்பி, தெய்வ பலம் துணை நிற்கும் என்று உறுதியாக நினைத்து 20 - 24 வயதுகளில் திருமணம் செய்து கொள்ளும் பெண்கள் நிச்சயமாக வெற்றிகரமான மணவாழ்க்கை வாழ்வார்கள் என்பதில் சந்தேகமில்லை.

shirdi saibaba song- edit by Punitha Nach Shakti (tamil song)

Monday, April 9, 2012

Spiritual Instincts

“Advancement of civilization is estimated not on the growth of mills and factories to deteriorate the finer instincts of the human being, but on developing the potent spiritual instincts of human beings and giving them a chance to go back to Godhead.” (Shrila Prabhupada, Shrimad Bhagavatam, 1.11.12 Purport)

It’s strange to think that the advancement we’re so desperately seeking will actually not do much for us. For instance, take the scenario of the first member of the family to attend college. Perhaps previous generations were relegated to life on a farm, where there wasn’t much of a chance for rapid economic development. You worked to eat, and you didn’t have to work that hard. Perhaps a few months out of the year to tend to the crops, and the rest of the time you had to yourself. At the same time, the drawback was that others who were involved in industry had more disposable income, which afforded them the ability to travel far and wide. But does such a lifestyle represent advancement? To find the answer, the key components of the competing worldviews need to be analyzed and assessed in relation to the effect they have on consciousness.

Yes, it is consciousness and not the amount of money in the bank that determines your wellbeing. The disposition of the mind, whether or not it is peacefully situated, trickles down into all other activities. A peaceful person will not fight with others and they will not be so easily distressed at the first sign of trouble. And who wouldn’t want to possess these attributes? Would we rather be miserable all the time, envious of our fellow man, and unable to tolerate the sudden rise in temperature or the inclement weather that appears on a particular day, at just the wrong time?

“O son of Kunti, the nonpermanent appearance of happiness and distress, and their disappearance in due course, are like the appearance and disappearance of winter and summer seasons. They arise from sense perception, O scion of Bharata, and one must learn to tolerate them without being disturbed.” (Lord Krishna, Bhagavad-gita, 2.14)

In the famous Bhagavad-gita, Lord Krishna says that one must learn to tolerate the sudden shifts in fortune, for they come and go like the seasons. It would be silly to complain about the summer because it will arrive no matter what we do. Nothing can be done to change the temperature of the earth, though foolish philosophers who have no understanding of the forces of nature and how powerful they are will think otherwise. If nothing can be done to redress temporary ailments and prevent them from reappearing in the future, what is the use then in overly lamenting bad times?

By the same token, what goes up must fall down. If I am on top of a particular industry today, it should be remembered that previously I wasn’t holding the top post. As my upward mobility indicated a shift in possession of the leadership position, I should remain aware that the same shift can occur again in the future. This is already visibly identifiable with the process of death, but alas the ignorant human being mired in a cycle of acceptance and rejection tries to forget the eventual end of life as much as possible. You can defer the payments you owe on a specific loan if the entity lending the money allows you to do so, but eventually you’ll have to pay the money back. In the game of life, we may put off thinking about death, but nevertheless the forced exit from the body must occur.

If we are compelled to leave the form that we call home for so many years, why should there be any attachment to happiness and sadness that come with temporary success and failure? Only through illusion is a temporary ascendency towards a higher position taken to be the ultimate objective in life. Look at the world’s wealthiest individuals. Are they satisfied with just one million dollars or starting a single profitable venture? With each new success comes a desire to inch towards more advancement, leading the passionate individual to work harder and fear even more about future outcomes.

Throughout all the changes that occur around us consciousness remains our best friend. It can also be our worst enemy, but this only happens if there is an improper identification. Unfortunately, the flawed identification is the one we accept at the time of birth. Taking a collection of material elements that constantly change to be our identity, we assume that anything that provides satisfaction to that collection will lead to our personal satisfaction as well. The consciousness, however, is not solely hinged upon physical strength, dexterity, association with other living entities, or one’s personal net worth.

Consciousness is shaped through experiences, and it reveals what the living being thinks of most. Consciousness also indicates the presence of life, for once consciousness dissipates the living being is no longer considered alive. The soul is the carrier of the consciousness, and it travels from form to form in the process known as reincarnation. These facts are nicely revealed in the Vedas, whose most famous work is the Bhagavad-gita. Through the lessons of the Gita, which are provided by Shri Krishna, the fountainhead of knowledge and the object of sacrifice, man can learn to purify consciousness.

If it is consciousness that remains with us, why shouldn’t we make its purification our top priority? But how would that work exactly? If I want to purify my consciousness, what do I need to do differently? What am I doing now that I should give up and what should I take on in the future? Though the explanation of the shift can be quite lengthy, using a simple example can help to illustrate the foundational principle. Revisiting the family farm example, in a simple life the mind has much less to worry about. Though the subsistence farmer is considered poor in the standard estimation, they actually get all of their necessities in life supplied without too much of a problem. Is it poor to not have to worry about food? Are you in poverty if you’re notconstantly worried about having a job in the future?

The competing lifestyle hinged on progress provides a nice contrast. In a world filled with mills and factories, the precious value of the human life is traded for hard work to earn a paltry living. The aggregate earnings are considered paltry because in menial work the result should be the ability to eat and sleep peacefully. Moreover, the work shouldn’t be that difficult and it shouldn’t last that long. In the end, we just need some basic food to consume and a sturdy shelter to put over our heads. I can use my God given abilities to plant crops, tend to them, harvest them, and live in a simple housing structure.

With a mill or factory the labor is quite intensive, and it repeats for long periods of time each week. The worker is so tired at the end of the day that they are happy if they can just sit on the couch at home and do nothing. Perhaps kick back and drink alcohol and forget about the fact that you have to go back out to the mill the next day. The person working in the office may have less intense labor to complete and better working conditions, but the cycle of action and rest is the same.

The biggest difference between the two lifestyles is the effect on consciousness. In the simple life, there is less competition and thus a lower occurrence of strife and envy. If I am a farmer and my neighbor is a farmer, both working to eat food, what need is there for competition? Rather, since we are in the same boat, we will likely help each other out. In the close-knit community the neighbors are like extended family members, who provide nice companionship and help to raise the children.

The properly situated consciousness has more time to contemplate the meaning of life and why birth and death occur. The sober truths of the Vedas are meant for uplifting the human spirit towards true enlightenment. Mired in an endless game that provides paltry rewards, the members of the so-called advanced civilization don’t have the time to see things properly. Should I really spend the majority of my time on this earth engaged in fruitive activity that leaves me so tired and disgusted that I don’t want to do anything else in my little free time?

“Okay, so the simple lifestyle of a farm community is more ideal, but what am I supposed to do today? What if I can’t just give up everything and buy land and go live on it? I still need to eat, and with the way civilization is structured today that requires getting a college education and working hard in an office. Do I thus have no opportunity for spiritual realization?“

The modern conditions show the presence of the Kali Yuga, the dark age of quarrel and hypocrisy. Maya, or material nature, has a strong influence during this time period, illustrated by the fact that the majority of society considers the modern way of life to be superior. We have cell phones and the internet now, so why should we return to the primitive days of the farms? Maya makes sure that the past work applied to get paltry rewards is quickly forgotten. Only with forgetfulness will a person try the same activity repeatedly and hope to get a different outcome.

The holy name is the strongest weapon to curtail Kali Yuga’s power. The holy name represents the Supreme Lord, the savior of the fallen souls. The consciousness can be purified only when it learns to focus on that sweetheart, whose original form shows a beautiful youth with a blackish complexion holding a flute in His hands and wearing a peacock feather in His hair. If you are not keen on accepting this vision of the Supreme Lord, chant the holy names anyway. Through a positive activity not related to fruitive gain, personal sense enjoyment, or the elimination of temporary ailments, the consciousness can learn to focus on pure spirit.

If the consciousness is accustomed to hearing the sacred sound vibrations of, “Hare Krishna Hare Krishna, Krishna Krishna, Hare Hare, Hare Rama Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare”, there is no question of worrying over the issue of advanced versus primitive. A properly situated consciousness can keep the individual peaceful and calm during both the most intense storm and the peaceful and soothing presence of the springtime sun. The source of this consciousness and its resulting strength is the person addressed through the holy name. The features of that person are revealed through the removal of the veil of ignorance. He is always present before us and also inside of us as the Supersoul, but He must be accessed through the consciousness. The principles of bhakti-yoga, the discipline to bring about true spiritual freedom, give the conditioned living being the tools to have their consciousness always fixed on God. Connection with Him is always beneficial, so in whatever situation we find ourselves, if a desire to associate with Him is present, favorable circumstances will automatically follow.

In Closing:

In mills and factories work hard with pain,

So that in the end to enjoy a paltry gain.

The subsequent day difficult cycle repeat,

Too tired at end of day, on couch take a seat.

This is not how precious human life to be spent,

To understand Supreme Lord our existence meant.

Know that connection with Him pleasure will bring,

That is why Vedas, Puranas, and saints His glories sing.

Primitive versus modern, debate to continue on and on,

In whatever condition, holy name of Krishna rely upon.

New ‘genetic bar code’ technique establishes ability to derive DNA information from RNA

by Biomechanism

Discovery may create dialogue about DNA and RNA data bank privacy issues

Researchers from Mount Sinai School of Medicine have developed a method to derive enough DNA information from non-DNA sources—such as RNA—to clearly identify individuals whose biological data are stored in massive research repositories. The approach may raise questions regarding the ability to protect individual identity when high-dimensional data are collected for research purposes. A paper introducing the technique appears in the April 8 online edition of Nature Genetics.

DNA contains the genetic instructions used in the development and functioning of every living cell. RNA acts as a messenger that relays genetic information in the cell so that the great majority of processes needed for tissue to function properly can be carried out.

To date, access to data bases with DNA information has been restricted and protected as it has long been considered the sole genetic fingerprint for every individual. However, vast amounts of RNA data have been made publicly available via a number of databases in the United States and Europe. These databases contain thousands of genomic studies from around the world.

In this study, lead authors Eric E. Schadt, PhD, and Ke Hao, PhD, developed a technique whereby a person’s DNA could be inferred from RNA data using gene-expression levels monitored in any of a number of tissues. In contrast, most studies involving DNA and RNA begin with DNA sequences and then seek to associate expression patterns with changes in DNA between individuals in a population. This is the first time going from RNA levels to DNA sequence has been described.

“By observing RNA levels in a given tissue, we can infer a genotypic barcode that uniquely tags an individual in ways that enables matching the individual to an independently derived DNA sample,” said Dr. Schadt, Director of the Institute for Genomics and Multiscale Biology, the Jean C. and James W. Crystal Professor of Genomics, and Chair of the Department of Genetics and Genomics Sciences, Mount Sinai School of Medicine. “The potential uses for this information are significant. Not only can genotypic barcodes be deduced from RNA, but RNA levels in some tissue can inform not only individual characteristics like age and sex, but on diseases such as Alzheimer’s and cancer, as well as the risks of developing those diseases.”

Schadt adds, “The significance of our findings goes beyond medicine. For example, barcodes derived from individuals who participated in a research study, where RNA levels were monitored and deposited into publicly available databases, could be tested against DNA samples left at a crime scene as a way of identifying persons of interest.”

Deducing a person’s DNA sequence from gene expression patterns could have repercussions in health care and privacy. While specific laws and government regulations have been written to protect DNA-based information from misuse, it is unclear whether such laws apply to RNA—even though this study shows that RNA is informative at a deeper level compared to DNA regarding the current state of health of an individual.

“Rather than developing ways to further protect an individual’s privacy given the ability to collect mountains of information on him or her, we would be better served by a society that accepts the fact that new types of high-dimensional data reflect deeply on who we are,” Dr. Schadt said. “We need to accept the reality that it is difficult—if not impossible—to shield personal information from others. It is akin to trying to protect privacy regarding appearances, for example, in a public place.”

Dr. Schadt said he hopes the research will catalyze a discussion that might ultimately help resolve privacy debates, and encourage patients to provide data that will help their doctors better diagnose and treat their conditions. Increased access to, and greater quantities of, DNA and other biological information would also contribute to the greater good of medical science.

In the Nature Genetics study, Drs. Schadt and Hao, Associate Professor of Genetics at Mount Sinai School of Medicine, together with Sangsoon Woo, PhD, from the Department of Biostatistics at the University of Washington, analyzed RNA and DNA from 378 livers donated by European-Americans for transplant, as well as liver and adipose tissues from 580 people from the same population group undergoing gastric bypass surgery. The authors found that levels of RNA across many genes correlate with age, sex, body weight, and other risk factors for diseases like diabetes and heart disease, but then they also correlate in many cases with changes in DNA that are unique to a given individual.

The investigators used an algorithm that matches patterns of gene expression to variations at 1,000 single-DNA-base sites in the genome. It is an application of integrative biology that examines multiple dimensions of data (DNA and RNA) to better inform a given dimension (RNA).

“The relationship of DNA to RNA is like that of an orchestra and the symphony it plays,” said Schadt describing the new technique. “The DNA (orchestra) remains the same, while the RNA pattern (quality of the music) changes in response to outside factors. The new technique is like hearing a symphony and deducing which instruments are in the orchestra, essentially unwinding the developmental process to trace tissue samples back to RNA and the gene that instructed it.”

______

Courtesy Mount Sinai Medical Center

Sugar production switch in liver may offer target for new diabetes therapies

by Biomechanism

Salk researchers find molecular switch that controls liver glucose production and may represent a new avenue for treating insulin-resistant type II diabetes

This is Marc R. Montminy, professor, Clayton Foundation Laboratories for Peptide Biology and Yiguo Wang, a research associate. Image: Salk Institute

In their extraordinary quest to decode human metabolism, researchers at the Salk Institute for Biological Studies have discovered a pair of molecules that regulates the liver’s production of glucose—- the simple sugar that is the source of energy in human cells and the central player in diabetes.

In a paper published April 8 in Nature, the scientists say that controlling the activity of these two molecules—- which work together to allow more or less glucose production—- could potentially offer a new way to lower blood sugar to treat insulin-resistant type II diabetes. They showed, through an experimental technique, that this was possible in diabetic mice.

“If you control these switches, you can control the production of glucose, which is really at the heart of the problem of type 2 diabetes,” says Professor Marc Montminy, head of Salk’s Clayton Foundation Laboratories for Peptide Biology.

The need for new drugs is accelerating, says Montminy, as almost 26 million Americans have type II diabetes, and an estimated 79 million people are at risk of developing the condition. Diabetes is the sixth leading cause of death in the United States, and treatment costs are estimated at $116 billion annually.

In order to develop new and effective treatments for diabetes, researchers need to understand the complex and delicate biology behind human metabolism as well as the disorders that develop when this finely tuned system is out of balance, Montminy says.

During the day, humans burn glucose, derived from the food we eat. This is the fuel that supplies the muscles and other parts of the body expending energy. At night, when we sleep, we revert to stored fat as a source of very dependable but slowly released energy. But certain parts of the body, most notably the brain, require glucose as a source of energy, even when we fast.

Pancreatic islet cells control both sides of this energy equation. Located in the pancreas, they produce glucagon, a hormone released during fasting, to tell the liver to make glucose for use by the brain. This process is reversed when we feed, and when the pancreatic islets release insulin, which tells the liver to stop making glucose.

Thus glucagon and insulin are part of a feedback system designed to keep blood glucose at a stable level.

Montminy’s lab has for years focused on the central switches that control glucose production in the liver and others that control glucose sensing and insulin production in the pancreas. Among his key findings is that glucagon—- the fasting hormone—- turns on a genetic switch (CRTC2) that ramps up production of glucose in the blood. In turn, when insulin is increased in the blood, activity of CRTC2 is inhibited, and the liver produces less glucose.

“But in insulin-resistant type II diabetic individuals, the CRTC2 switch is turned on too strongly because the insulin signal is not getting through,” Montminy says. “As a result, the liver produces too much glucose and the level of glucose in the blood stream is too high. Over a period of 10 to 20 years, the abnormal elevation of glucose leads to chronic complications including heart disease, blindness and kidney failure.”

The new findings in the Nature study identify a relay system that explains how glucagon activates the CRTC2 switch during fasting, and how that system is compromised during diabetes.

The scientists say this relay system involves a molecular receptor (IP3) on the outside of liver cells that they call a “molecular spigot.” Glucagon opens the IP3 spigot during fasting, allowing an increase in calcium, a common signaling molecule in the cell. This stimulates a molecular gas pedal, of sorts, known as calcineurin, which revs up CRTC2, activating genes that allow the liver to drive the metabolic engine by producing more glucose.

This is important, Montminy says, because the team also discovered that activity of the IP3 receptor and calcineurin in the liver are increased in diabetic insulin resistance, resulting in more blood sugar.

The findings therefore suggest that agents that can selectively damp down activity of the IP3 spigot and the calcineurin accelerator might help to shut down the CRTC2 switch and to lower blood sugar in type II diabetic patients, he says. That is precisely what happened when the researchers used these compounds on liver cells.

“We obviously have a lot of work to do to find out whether such a strategy might work in humans,” he says.

________

The research team includes investigators from Salk Institute, Columbia University, University of California San Diego and University of Ottawa. In addition to Montminy, the coauthors on the paper are Yiguo Wang, Gang Li, Jason Goode, Jose Paz, Kunfu Ouyang, Robert Screaton, Wolfgang Fischer, Ju Chen and Ira Tabas.

The study was funded by grants from the National Institutes of Health, the Kieckhefer Foundation, the Clayton Foundation for Medical Research and the Leona M. and Harry B. Helmsley Charitable Trust.