Search This Blog

Thursday, October 6, 2011

Steve Jobs Has Died, Apple Confirms



Apple.com's Tribute to Steve Jobs apple.com
Incredibly sad news from Apple just a matter of minutes ago: Steve Jobs has died today at the age of 56.
Jobs had fought pancreatic cancer publicly and privately since 2004. Just over a month ago, heofficially resigned as CEO, vowing to be a very active chairman of the Apple board, making today's news painfully abrupt.
Chances are, you encounter something on a daily basis that probably would not exist were it not for the mind of Steve Jobs, truly one of history's greatest technical, even cultural innovators. It's a sad day for all of us here at Popular Science, who daily honor the spirit of innovation Jobs embodied more than anyone else on this planet. He will be dearly missed.
A tribute page on Apple.com quotes from Jobs's successor Tim Cook's message to the company: "Apple has lost a visionary and creative genius, and the world has lost an amazing human being. Those of us who have been fortunate enough to know and work with Steve have lost a dear friend and an inspiring mentor. Steve leaves behind a company that only he could have built, and his spirit will forever be the foundation of Apple."
An email address, rememberingsteve@apple.com, has been established for those who wish to share their thoughts, memories and condolences. All of us here at PopSci extend our best wishes to his family, friends and loved ones.

Fat affects how brain cells talk



THE UNIVERSITY OF QUEENSLAND   

Eraxion_-_active_neurone
“Changes in lipid composition have already been shown to be a factor contributing to the development of dementia in Alzheimer's disease."
Image: Eraxion/iStockphoto
Researchers at The University of Queensland's Queensland Brain Institute (QBI) have taken a significant step towards unravelling the mechanism by which communication between brain cells occurs.

Findings from a study just published in Nature Communications reveals that the lipid (fat) from the membranes of brain cells controls the movement of vesicles containing chemical messengers called neurotransmitters.

QBI's Associate Professor Frederic Meunier, who led the study, says these findings were made possible through experimentation with very selective compounds affecting the membrane.

“Our findings explain how minute changes in the lipid composition of our neurons can have a dramatic effect on the way these cells communicate with each other in the brain,” he says.

“We found that the lipid phosphatidylinositol(4,5)bisphosphate orchestrates the mobilization and movement of secretory vesicles towards the plasma membrane of neurosecretory cells.”

According to Associate Professor Meunier, a better understanding of the mechanism underpinning neurotransmitter release will aid scientists' ongoing fight against the plethora of diseases affecting neuronal communication in the brain.

“Changes in lipid composition have already been shown to be a factor contributing to the development of dementia in Alzheimer's disease,” he says.

“We hope that developing novel compounds targetting the fat lipid composition of biological membranes could ultimately help in the treatment of such brain disorders.”
Editor's Note: Original news release can be found here.

Infertility linked to heart disease



THE UNIVERSITY OF ADELAIDE   

onurdongel_-_heart_shape
Fathers of women with PCOS are more than twice as likely to have heart disease, and more than four times as likely to have a stroke.
Image: onurdongel/iStockphoto
A new study from the University of Adelaide shows the parents of women with polycystic ovary syndrome (PCOS) are more likely to have some form of cardiovascular disease.

PCOS is a hormonal disorder affecting about 10 per cent of women of reproductive age. It is one of the most common endocrine disorders in women and a leading cause of infertility.

The study shows mothers of women with PCOS are more likely to have any form of cardiovascular disease, and almost twice as likely to have high blood pressure, than mothers of other women.

Fathers of women with PCOS are more than twice as likely to have heart disease, and more than four times as likely to have a stroke, than fathers of other women.

The study involved taking family medical histories from more than 700 women born at Adelaide's Queen Elizabeth Hospital between 1973-1975.

The results of the study will be published today in the online journal PLosONE.

"Our results show there is a strong link between cardiovascular disease in both mother and father and the risk of polycystic ovary syndrome in their daughters," says the lead author of the study, Associate Professor Michael Davies from the University of Adelaide's Robinson Institute.

"It suggests that PCOS may be the consequence of a family susceptibility to chronic disease. Further research into the association between the child and parent is therefore needed," he says.

"In Australia alone, about 500,000 women are affected by PCOS. While it is a leading cause of infertility, PCOS also carries with it a wide range of other, serious health complications.

"By further understanding the link between PCOS and other family medical conditions, we might be able to diagnose and treat all of these illnesses at an earlier stage."
Editor's Note: Original news release can be found here.

X-ray detector strips ores bare


CSIRO   



A new state of the art x-ray imaging detector smaller than a postage stamp is the key to a powerful new method of characterising mineral ores, according to an article published today in the October issue of CSIRO’s Process magazine.

X-ray vision to characterise mineral ores The x-ray, photon-counting imaging device called Medipix can take high-resolution images of minerals, detailing the materials present in an ore sample.

Unlike conventional x-ray films and cameras, the new technique measures the energy of individual incoming x-rays and adds colour to traditional black-and-white snapshots.

Research scientist Dr Josef Uher said the new technique could revolutionise micro-imaging, and the mining industry. “In every single pixel of the detector, you gain information about what the x-ray spectrum looks like. If you analyse it properly, you can determine whether the materials in the sample were nickel, copper, zinc, gold or something else,” Dr Uher said.

Medipix could provide near real-time imaging of ores for plant monitoring and control in the mining industry. It was designed in collaboration with several universities and laboratories led by the European Organisation of Nuclear Research (CERN).

Other stories in this issue of Process include:
  • Analysis in extreme environments: Molten salt electrowinning, a key technology used in extractive metallurgy has been analysed using a new x-ray diffraction technique. The new method can be used to monitor changes inside an operating electrowinning cell and can determine electrode performance and extraction efficiency.
  • Clearing the mist around electrowinning: Examining bubble and acid mist formation during the electrowinning process used for base metal production could provide solutions to manage and reduce the carcinogenic mist. Acid mist poses health risks for workers and current technologies to prevent exposure are expensive.
  • Ore analysis at light speed: Laser-induced breakdown spectroscopy (LIBS) could provide significant economic savings to the mining industry by accelerating the in situ analysis of ore quality at mine sites.
These and other stories can be found in the October issue of Process magazine, which was released today.
Editor's Note: Original news release can be found here.

‘Ecstasy’ to kill blood cancers



LAURA GLITSOS, SCIENCENETWORK WA   
art-4-art_-_pills
While MDMA was never marketed as a therapeutic drug, it was discovered as a ‘party drug’ in the late 70s and early 80s mainly due to its ability to induce euphoria.
Image: art-4-art/iStockphoto
A team of UWA researchers have found they may be able to alter the club drug ‘ecstasy’ to kill certain types of blood cancers at the same time boosting the potency and reducing the psychoactivity.

School of Biomedical, Biomolecular and Chemical Sciences Associate Professor Matthew Piggott says when the UWA team was researching the use of Methylenedioxymethamphetamine (MDMA) in Parkinson’s disease drug discovery, they came across a paper suggesting it may also be useful in treating blood cancer.

So the UWA scientists collaborated with University of Birmingham Professor John Gordon and his team to increase the toxicity of the drug toward blood cancer cell lines, while decreasing its psychoactive effects.

While MDMA was never marketed as a therapeutic drug, it was discovered as a ‘party drug’ in the late 
70s and early 80s mainly due to its ability to induce euphoria.

Now, A/Prof Piggott says MDMA’s structure can be “tinkered with” with to create MDMA analogues (compounds structurally similar to MDMA) that could have improved therapeutic properties.

“Professor Gordon found MDMA to be weakly toxic to certain types of blood cancer cell lines, so he presented the idea of ‘redesigning the designer drug’,” he says.

“We contacted him and he was very keen to test our analogues—initially created for Parkinson’s disease treatment research—on his cell lines.

“That’s how it started.”

In order to make the analogues suitable for treatment, the team must focus on removing the psychoactive effect while boosting the toxicity to cancer cells.

To do this, the researchers change some ‘substituents’, particularly the alpha-substituent, in the analogues, much like removing or adding building blocks. The altered structure modifies the biological properties.

“We had some limited anecdotal evidence...because of the work of maverick chemist Alexander Shulgin, who would make different compounds and test them out on himself and his friends,” A/Prof Piggott says.

In terms of increasing its potency against blood cancer cells lines, A/Prof Piggott says it involves “logical trial and error”.

“Initially six compounds were screened but most were not very active. However, there was one that was ten times more potent, and this became the basis for the next batch of analogues,” he says.

“We are currently at the process of making analogues of the best ‘lead’ compound we have discovered so far—which is 100-fold more potent.”

A/Prof Piggott says the compounds are being evaluated using in vitro cell lines, but the next step would be testing them in an animal model of blood cancer.
Editor's Note: Original news release can be found here.

பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரனார் கவிதைகள்...





மாற்றம் காணவே!

ரோட்டில் பள்ளம் மேடு எங்கும் பாருங்கள் - கோடை
ஆற்று மணல் காட்சி அங்குப் பாருங்கள்!
போக்குவரவை எச்சரிக்கும் செங்கொடி - அங்கே
ரோட்டின் ஓரம் காற்றிலாடப் பாருங்கள்! பழுது
பார்க்கும் தொழிலாளரைப் பாருங்கள்!
ஏற்றத் தாழ்வு இருக்குமிடம் எங்குமே
மாற்றம் காணவே பறக்கும் செங்கொடி!

பூமி நடுங்குமடா!
ஆளில்லை என்பதாலே
தானென்ற அகங்காரம்
தலைவிரித்து ஆடுதடா
ஊனுருக ஏழைகளின்
உள்ளமெல்லாம் புண்ணாக
உயிரோடு கொல்பவனைக் - காலம்
உயர்வாய் மதிக்குதடா!

பொறுமை ஒருநாள்
பொங்கி எழுந்தால்
பூமி நடுங்குமடா
கொடுமை புரியும் பாதகனை - அவன்
குறைகள் விழுங்குமடா!
காலையாகி மதியமாகி
மாலையானது பலபொழுது,
மாலையாகி பகலும் முடிந்து
இருளில் போனது பல இரவு

ஞாலம் முழுவதுமே ஆள்கின்ற கதிரோன்
வாழ்வெல்லாம் ஒரு நாள் வாழ்வென்றால்
தினம் தீராத வெறியோடு போராடும் மனிதன்
பேராசை நிலைதன்னை என்னென்று சொல்வேன்!

மானம் என்றே மங்கை அழுதால்
இன்ப மென்றே நகைப் பானே
பால வயதில் செய்த வினையை
வாழ்வு முடிவில் நினைப்பானே!

தானாகச் சிரிப்பான் தானாக அழுவான்
காணாத கனவும் காண்பானே - அவன்
ஆனந்த வாழ்வென்று ஈனங்கள் தேடிக்
கூனாகி ஊணாகிக் கூடாகிப் போவானே!

      
              என்றும் நட்புடன்
*~*பொறிஞர் வி.நடராஜன்*~*


றாம் திணை இணயத்தளத்தில் தெ. மதுசூதனன், "'மக்கள் கவிஞர்' பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம்" பற்றி எழுதியுள்ளது:
'மக்கள் கவிஞர்' பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம்
பாரதிக்குப் பிறகு, தமிழ்க்கவிதை எளிமையும், இனிமையும், புதுமையும் கொண்டு நவீன கவிதையாயிற்று. இதனால் தமிழ்க் கவிதை மரபில் உடைப்பு ஏற்பட்டு புதிய களங்களில் பயனிக்க வழி ஏற்பட்டது. இந்த வழியைப் பின்பற்றி தமிழ்க்கவிதையை எழுதியவர்கள் 'பாரதி பரம்பரையினர்' என்றே அழைக்கப்படுகின்றனர். தமிழ்க் கவிதை மரபின் செழுமைக்கும் வளத்துக்கும் காரணமாயிருந்த இந்தப் பரம்பரையில் பாரதிதாசன், பட்டுகோட்டை கல்யாணசுந்தரம் ஆகியோர் முக்கியமானவர்கள். இவர்கள் இருவருமே தனித்தன்மை மிக்க கவிஞர்கள். சமுதாயத்தின் மறுமலர்ச்சி சீர்திருத்த சமத்துவச் சிந்தனையின் அடிச்சரடாகவே இவர்களது கவிதைகள் அமைந்திருக்கின்றன.
29 ஆண்டுகளே வாழ்ந்திருந்தாலும் தான் எழுதிய பாடல்களால் பட்டிதொட்டியெங்கும் 'பாட்டுக்கோட்டை'யாகவே அறியப்பட்டவர் பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரனார். இவர் தஞ்சை மாவட்டத்தில் உள்ள செங்கப்படுத்தான் காடு எனும் சிற்றூரில் அருணாசலக்கவிராயருக்கும் விசாலாட்சிக்கும் நான்காம் குழந்தையாக 13.4.1930 இல் பிறந்தார். இவரது தந்தையார் கவிதை புனையும் ஆற்றல் பெற்றவர். 'முசுகுந்த நாட்டு வழி நடைக்கும்பி' எனும் நூலையும் இயற்றியிருக்கிறார். தந்தை கவிஞராக இருந்ததால், அவர் பிள்ளைகளான கணபதி சுந்தரமும், கல்யாண சுந்தரமும் கவிபாடும் திறத்தை வளர்த்துக் கொண்டார்கள்.
கல்யாணசுந்தரம் ஆரம்பக்கல்வியை அண்ணன் கணபதி சுந்தரத்தோடு உள்ளூர் சுந்தரம்பிள்ளை திண்ணைப் பள்ளிக்கூடத்தில் படித்தார். அத்துடன் அவரது பள்ளிப்படிப்பு முடிந்துவிட்டது. காரணம் திண்ணைப் பள்ளிக்கூடம் சென்று படிப்பது அவருக்குப் பிடிக்கவில்லை. தன் அண்ணனிடம் அடிப்படைக் கல்வியைக் கற்றுக் கொண்டார். அண்ணனும் கல்யாணசுந்தரம் மீது அளவற்ற அன்பு கொண்டவர்.
பாடல் பாடுவதிலும் கல்யாணசுந்தரம் ஈடுபாடு காட்டினார். நாடகம் திரைப்படம் பார்ப்பதிலும் மிகுந்த ஆர்வம் உடையவராக இருந்தார். கற்பனை ஆற்றலும் இயற்கை ரசனையும் கல்யாணசுந்தரத்தை இயல்பாகவே கவிதை புனைய வைத்தன. 1946 இல் தனது 15வயதில் ஏற்பட்ட அனுபவத்தை அவரே கூறுகிறார்.
'சங்கம் படைத்தான் காடு என்ற எங்கள் நிலவளம் நிறைந்த சிற்றூரைச் சேர்ந்த துறையான்குளம் என்ற ஏரிக்கரையில் நான் ஒரு நாள் வயல் பார்க்கச் சென்று திரும்பும் போது வேப்பமரநிழலில் அமர்ந்தேன். நல்ல நிழலோடு குளிர்ந்த தென்றலும் என்னை வந்து தழுவவே எதிரிலிருக்கும் ஏரியையும் கண்டு ரசித்துக் கொண்டிருந்தேன். தண்ணீரலைகள் நெளிந்து நெளிந்து ஆடிவரத் தாமரை மலர்கள் "எம்மைப் பார், எம் அழகைப் பார்" என்று குலுங்க, ஓர் இளங்கெண்டை பளிச்சென்று துள்ளிக் கரையோரத்தில் கிடந்த தாமரை இலையில் நீர் முத்துக்களைச் சிந்தவிட்டுத் தலைகீழாய்க் குதித்தது. அதுவரை மெளனமாக இருந்த நான் என்னையும் மறந்தவனாய்ப் பாடினேன். அதுதான் இது.
ஓடிப்போ ஓடிப்போ
கெண்டைக் குஞ்சே - கரை
ஓரத்தில் மேயாதே
கெண்டைக் குஞ்சே - கரை
தூண்டிக்காரன் வரும் நேரமாச்சு - ரொம்பத்
துள்ளிக் குதிக்காதே கெண்டைக் குஞ்சே
இவ்வாறு ஆரம்பித்த நான் வீடு வரும்வரை பாடிக்கொண்டு வந்தேன். அப்பாடலை பலரும் பலமுறை பாடச் சொல்லி மிகவும் இரசித்தார்கள். பாடல் இலக்கணங்கள் அறியாத நேரம் அது. எல்லோரும் இரசித்ததிலிருந்து ஓகோ இப்படித்தான் பாடல் எழுத வேண்டும் போலிருக்கிறது என்று சிந்தித்த நான் அன்று முதல் சுவையான நிகழ்ச்சிகள், பறவை இனங்கள், அழகிய காட்சிகள், அறிஞர்கள், மடையர்கள் இன்னும் மாடுகள், ஆடுகள், நாய்கள் எல்லாவற்றையும் பற்றி வேடிக்கையாகப் பாடுவதுண்டு''
இவ்வாறு தனது ஆரம்ப காலபாடல் இயற்றும் பின்புலத்தை அவரை கூறியுள்ளார். தான் வாழ்ந்த காலத்து சமுதாயத்து மக்களின் போக்குகளைக் கூர்மையாக அவதானித்தார்.
திராவிட இயக்கத்தின் பகுத்தறிவுக் கொள்கையும் சீர்திருத்தக் கருத்துக்களும் வேகமாகப் பரவிக் கொண்டிருந்தன. இதன் தாக்கம் பல்வேறு இளந்தலைமுறையினரையும் பாதித்தது. பட்டுக்கோட்டையில் மிகத்தீவிரமாக பகுத்தறிவுக் கொள்கை பரவிக் கொண்டிருந்தது. இந்தத் தாக்கம் கல்யாணசுந்தரத்தையும் பாதித்தது. அவரது சிந்தனையும் மூடநம்பிக்கைகளுக்கு எதிராகவும் சாதி மதபேத உணர்வுகளுக்கு எதிராகவும் திரட்சி பெற்றது. அவரது பாடல்கள் சமுதாய சீர்திருத்தம் வேண்டி மக்கள் எழுச்சிப் பாடல்களாக மலர்ந்தன.
பட்டுக்கோட்டைமண், கம்யூனிச கட்சியினரால் செல்வாக்கு மிக்க பிரதேசமாக மாறியது. பல்வேறு போராட்டங்கள் இங்கு வெடித்தன. கல்யாணசுந்தரத்தின் ஆளுமையும் கவிப்புலமையும் மேலும் மேலும் புத்துணர்வு பெற்றது. மக்களிடையே செல்வாக்குமிக்க கவிஞராக அடையாளம் காணப்பட்டார்.
திரைப்படத்துறையில் திறமையைக் காட்ட கல்யாணசுந்தரமும் அவரது அண்ணனும் சென்னை சென்றார்கள். ஆனால் அவர்களால் அங்கு தாக்குப் பிடிக்கமுடியவில்லை. ஊர் திரும்பினார்கள். திரைப்பட ஆர்வம் கவிஞரை விட்டுவிலகவில்லை. சிறிது காலம் சக்தி கிருஷ்ணசாமி நாடகக்குழுவில் சேர்ந்து கொண்டார். சில நாடகங்களில் நடித்தும் வந்தார்.
பாரதிதாசனோடு நட்பு ஏற்பட்டது. பலமுறை இருவரும் சந்தித்து உரையாடி வந்தனர். பாட்டுத்திறனை வளர்க்க பாரதிதாசன் துணையாக இருந்தார். திரைப்படத் துறைக்குள் நுழைவதற்குக்கூட உதவி செய்தார். 1950களில் திரைப்படங்களுக்கு பாடல் எழுதும் வாய்ப்பைப் பெற்றார். முதன்முதலாக 'படித்த பெண்' (1951) என்னும் படத்திற்கு எழுதினார். ஆனால் முதலில் வெளிவந்த படம் 'மகேஸ்வரி'.
அக்காலத்தில் கவிஞர்கள் காமு.ஷெரீஃப், மருதகாசி போன்றவர்கள் பாடல் எழுதும் திரைப்படத்துறையில் பட்டுக்கோட்டையாரும் நுழைந்து தனக்கென்று தனி முத்திரையை பதித்தார்.
ஊனுருக ஏழைகளின்
உள்ளமெல்லாம் புண்ணாக
உயிரோடு கொல்பவனைக் - காம்
உயர்வாய் மதிக்குதடா - என்றும்
படம்: இரத்தினபுரி இளவரசி 1959
பள்ளிக்கூடம் இல்லாத ஊருக்குப்
பயணம் போறேண்டா - நான்
பள்ளிக்கூடம் இல்லாத ஊருக்குப்
பயணம் போறேண்டா
வெளியே படிக்க வேண்டியது நெறைய இருக்கும்
படிச்சிட்டு வாரேண்டா - சிலர்
படிக்க மறந்தது நெறைய இருக்குப்
படிச்சிட்டு வாரேண்டா
படம்: கண்திறந்தது, 1959
''நான் நாடகங்களுக்கென்றும் சினிமாவுக்கென்றும் எழுதியுள்ள பாடல்கள் அனைத்துமே ஒவ்வொரு காரணத்துடன் பிறந்ததாக இருக்கும். ஒரு சிறு சான்று: 'பனகல் பார்க்' என்று சென்னை தியாகராய நகரில் ஒரு பூங்கா உள்ளது. அதில் நான் சிந்தனை செய்வதற்கென்றே போய் உட்காருவேன். ஒருநாள் 'சக்கரவர்த்தி திருமகளில்' பாடல் ஒன்று எழுதத் கேட்டிருந்தபடியால் பொதுவாகவும் எல்லோரும் பாடலின் கருத்தில் அங்கம் வகிப்பவர்களாகவும் பாடல் அமைந்தால் நல்லது என்று நான் சிந்திக்கும்வேளையில் பூங்காவில் பேசிக் கொண்டிருந்தவர்களில் ஒருவர், 'அவன் குணம் அப்படி; இவன் குணம் இப்படி; அதுக்கு ஆரென்ன செய்யுறது' என்று அவர்களுக்குள் எழுந்த வார்த்தைகள் என் செவிகளில் விழவே 'ஆமாம் மனிதனின் குணம் எப்பொழுது மாறுகிறதுட. இருந்த குணம் எப்பொழுது பிரிந்து போகிறது. மீண்டும் மனிதனிடம் எப்போது சேருகிறது என்று ஆராய்ச்சி பண்ணியவாறே 'உமா பிக்சர்சு'க்கு சென்று மாடியில் அமர்ந்தேன். பூனை ஒன்று என் பக்கத்தில் நின்றது. உறங்குகையில் பானைகளை உருட்டுவது பூனைக்குணம் என்று தொகையறா ஒன்றை ஆரம்பித்தேன்.
உறங்குகையிலே பானைகளை
உருட்டுவது பூனைக்குணம் - காண்பதற்கே
உருப்படியாய் இருப்பதையும்
கெடுப்பதுவே குரங்குக் குணம்- ஆற்றில்
இறங்குவோரைக் கொன்று
இரையாக்குதல் முதலைக் குணம் - ஆனால்
இத்தனையும் மனிதனிடம் மொத்தமாய்
வாழுதடா

பொறக்கும் போது - மனிதன்
பொறக்கும் போது பொறந்த குணம்
போகப் போக மாறுது - எல்லாம்
இருக்கும் போது பிரிந்த குணம்
இறக்கும் போது சேருது
படம்: சக்கரவர்த்தி திருமகள் 1957
இவ்வாறு கவிஞரின் பாடல் ஒவ்வொன்றுக்கும் ஒவ்வொரு விதமான சம்பவங்கள் நிகழ்வுகள் உண்டு. அவற்றை உள்வாங்கி அறிவுபூர்வமாக சிந்தனையைத் தொடுக்கும் வகையில் பாட்டு எழுதும் போக்கைத் தொடர்ந்து வந்தார். பாடலை தானே இசையுடன் பாட எத்தனிப்பார். பாடிப் பார்ப்பார். அப்போதுதான் பாடலின் முழுமையை தீர்மானமாக்குவார். கல்யாண சுந்தரம் முழுக்க முழுக்க இசைப்பாடல்களையே பாடியுள்ளார். இவரது பாடல்களில் இசையும் கவிதையும் ஒத்த சிறப்பு பெற்று கேட்பவர்களை உளக்கிளர்ச்சிக்குத் தூண்டும் சக்தி கொண்டவையாக உள்ளன.
ஒருமுறை இடதுசாரி சிந்தனையாளர்களான பா. ஜீவானந்தமும் கே. முத்தையாவும் கவிஞர் வீட்டில் சந்தித்தனர். அப்போது தான் எழுதிய புதிய பாடல் ஒன்றை படித்துக் காட்டினார். பாடும்பொழுது சில வரிகளை விட்டுவிட்டார். 'இடையில் இன்னும் சில வரிகள் இருக்கு கொஞ்சம் பொறுங்கோ' என்று கூறி வீட்டின் உள்ளே சென்றார். நோட்டுப் புத்தகத்தை எடுத்து வருவார் என்று எதிர்பார்த்தவர்களுக்கு ஏமாற்றம். அவர் கையில் எடுத்து வந்தது தாம்பாளம்!.
கவிஞர் அதை வைத்துக் கொண்டு தாளம் போட ஆரம்பித்தார். சிறிது நேரம் தாம்பாளத்தில் தாளத்தை எழுப்பி அந்த இசையுடன் பாடலை மீண்டும் பாடினார். மறந்து போன வரிகள் நினைவுக்கு வந்தன. கவிஞர் உணர்ச்சிப் பெருக்குடன் தாளவேகத்தில் பாடலைப் பாடி முடித்தார்.
'தாளமும் இசையும் சேரும் போது கருத்தாழமிக்க அவரது கிராமிய இசைச் சொற்கள் கவிதைகளாகப் பிரவாகமெடுத்ததைக் காண முடிந்தது' என்று இந்த நிகழ்வைக் குறித்து கே. முத்தையா பதிவு செய்துள்ளார். ஆக கல்யாணசுந்தரத்தின் கவிதையும் இசையும் மக்கள் வாழ்வில் இருந்து பிறக்கும் உயிர்ப்புத்தன்மையுடன் கூடிய படைப்பு என்பது புலனாகிறது. அதுதான் கல்யாண சுந்தரத்தின் சிறப்பு. மக்கள் கவிஞருக்குரிய தகுதிக்கும் இலக்கணத்துக்கும் அவர் எழுதியுள்ள பாடல்கள் சான்று.
''எந்தப் புலவர் பேரவையும் எந்தப் பல்கலைக்கழகமும், எந்தத் தமிழ்த் தெய்வமும் பட்டுக்கோட்டைக்கு மக்கள் கவிஞர் என்று பட்டம் சூட்டவில்லை. மக்கள் மன்றமே அவருக்கு மக்கள் கவிஞர் என்ற பட்டத்தை மனமார வழங்கிற்று.''
பட்டுக்கோட்டை இயற்கை எய்திய ஓராண்டு நிறைவைக் குறிக்கும் முகமாக ப.ஜீவானந்தம் எழுதிய கட்டுரையில் இப்படிக் குறிப்பிட்டிருக்கிறார். பட்டுக்கோட்டையின் தனித்தன்மை என்ன என்பதைத் துல்லியப்படுத்தியிருக்கும் இவரது கட்டுரை, பட்டுக்கோட்டை பற்றிய மதிப்பீட்டுக்கும் ஆய்வுக்கும் வெளிச்சம் காட்டும் வயைில் உள்ளது. திரைக்கவிஞர் என்ற பொத்தாம் பொதுவான மதிப்பீட்டுக்கு அப்பால் கவிஞரின் ஆளுமைகளை சமூக அரசியல் பார்வைகளை விரிவாக நோக்குவதற்கான தர்க்க அறிவுப்பின்புலத்தையும் இந்தக் கட்டுரை கொடுத்தது.
கருத்தாழமும் அறிவுக்கூர்மையும் சமூகசமத்துவம் பற்றிய வேட்கையும் விடுதலை உணர்வும் ஆத்மநேயத் துடிப்பும், இயற்கை மனிதர்கள் மீதான நேசிப்பும் என விரிவு கொண்டதாகவே பட்டுக்கோட்டையாரினது கவிதை வெளி இருந்தது. அவரது திறமைக்கும் ஆற்றலுக்கும் அவர் வாழ்ந்த ஆண்டுகள் மிகக் குறுகியது. (மறைவு: 8-10-1959) ஆனாலும் அவர் விட்டுச் சென்றுள்ள தடம் ஆழமானது.
திரைப்படத்துறையினுள் நுழைந்தாலும் தனது தனித்தன்மை கெடாது திரைப்பட ஊடகத்துக்கும் கவிதைக்குமுள்ள தொடர்பின் தன்மையை தெளிவாகப் புரிந்து சாதனை நிகழ்த்திய ஓர் முன்னோடியாகவே தமிழில் வாழ்ந்துள்ளார்.
தமிழ்நாடு அரசு பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம் நினைவைப் போற்றும் வகையில், தஞ்சாவூர் மாவட்டம் பட்டுக்கோட்டையில், "பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம் மணிமண்டபம்' ஒன்றை அமைத்து, அங்கு கல்யாணசுந்தரத்துக்கு மார்பளவு சிலை அமைத்துள்ளது. அம் மணிமண்டபத்தினுள், அவரது வாழ்க்கை வரலாறு தொடர்பான புகைப்படங்கள்  கண்காட்சியாக வைக்கப்பட்டுள்ளன.

தெரிந்து வைத்துக் கொள்ளுங்கள்.




IMEI  தெரிந்து வைத்துக் கொள்ளுங்கள்.

ரு மொபைல் வாங்கி இயக்கத் தொடங்கியவுடன் *#06# என்ற எண்ணை அழுத்தி அதன் தனி அடையாள ( 15 இலக்க) எண்ணைத் (International Mobile Equipment Identity) தெரிந்து வைத்துக் கொள்ளுங்கள். உங்கள் மொபைல் போனுக்கான வாரண்டி இதனைச் சார்ந்ததாகும். மேலும் உங்கள் மொபைல் தொலைந்து போனால் இந்த எண்ணைக் கொண்டு தேடிக் கண்டுபிடிக்கலாம்.  உங்கள் நெட்வொர்க்கினைத் தாண்டி விட்டீர்களா? மொபைல் போனை ஆப் செய்வது நல்லது. இல்லையேல் பேட்டரி பவர் வீணாகும். 
 
 
விஞ்ஞானிகளின் புதிய அபாய அறிவிப்பு

 
மேஜை நாற்காலியில் அமர்ந்து நாள் முழுவதும் பணிபுரிபவர்கள் பெரும்பாலும் சிகரெட் அல்லது வெற்றிலை பாக்கு புகையிலை உபயோகிப்பதுண்டு அவை புற்றுநோய்க்குப் பாதை போடுவதாக ஆராய்ச்சிகள் தெரிவித்தன. தற்போதைய ஆராய்ச்சிக் கண்டுபிடிப்பு என்னவெனில் நாள்முழுவதும் மேஜைகள் நாற்காலிகளில் அமர்ந்து வேலை செய்தாலே நாளடைவில் புற்றுநோய் வந்துவிடுமாம். விஞ்ஞானிகள் தான் இந்த அபாய அறிவிப்பைக் கொடுக்கின்றார்கள்...!எதை விடுவது? சிகரெட்டை விடுவதா? அல்லது டெஸ்க்டாப் வேலைகளை விடுவதா? ஸ்டேட்ச்யூட்டரி வார்னிங் படங்களை எதன்மேல் போடுவது? டொபாக்கோப் பாக்கெட்டுகள் மேல் போடுவதா? டெஸ்க்டாப் கம்ப்யூட்டர்கள் மேல் போடுவதா? விஞ்ஞானிகளுடன் சேர்ந்து நாமும் கவலைப்படுகிற ஒரு காலகட்டத்தில் அனைவரும் இருக்கின்றோம்.
                    
அதிலும் இந்தக் கவலை மகா அபாயமான கவலையாக இருக்கின்றது. அதுவும் வயிற்றிலே கையை வைக்கும் கவலை .. ஆம்; குடல் கேன்ஸர் வருகிறதே இந்த டெஸ்க்டாப் வேலைகளில் மணிக்கணக்கில் உட்கார்ந்து வேலை செய்பவர்களுக்கு குடல் கேன்ஸர் வருகிறதாம். விஞ்ஞான ஆய்வாளர்கள் இது குறித்த வழங்கும் ஆலோசனைகளைப் பார்ப்போம்!

பத்து வருடங்களுக்கு அதிகமான காலம் கம்ப்யூட்டர் டெர்மினலில் வேலை செய்கின்றவர்களுக்குக் குடல் கேன்ஸர் வரும் வாய்ப்பு அதிகமாக உள்ளதாம். புகை பிடிப்பவர்களை விட! மேலும் கம்ப்யூட்டர்த் திரைகளைப் பார்த்துக் பார்த்துக் கொண்டு பொழுதுபோக்கும் நேரத்திற்கும், இருதய நலத்திற்கும் நேரடித் தொடர்பும் உள்ளது என்பது ஓர் ஆய்வின் முடிவு. எழுந்து நிற்காமல் நெடுநேரத்திற்கு அப்படியே டெஸ்க்கில் உட்கார்ந்திருப்பது இடுப்பு சுற்றளவைக் கூட்டும். கெட்ட கொலஸ்ட்ராலின் அளவையும் தேகத்தில் அதிகரிக்கும். ஒரு நிமிடத்திற்கொரு தடவை எழுந்து மாறுதல் வழக்கங்கைளை வேலைகளுக்கு இடையில் மேற்கொள்ளலாம். இப்படி செய்வது மேலே கூறி உடல் நலத்திற்கு ஏற்படும் அபாயத்தைக் தணிக்கும்'' என்பது குயின்லேண்ட் பல்கலைக் கழகத்தைச் சேர்ந்த டாக்டர் ஜீனிவீவே ஹீலி என்பவரின் கருத்து. 

Dussehra 2011



 
Lord Rama“That Rama, the delight of the king of the Raghu dynasty, who had just slayed his enemy and was thus steady in His vow, possessing tremendous might, shone brightly while standing on the battlefield encircled by His army and friends, like Lord Indra surrounded by the demigods.” (Valmiki Ramayana
 
, Yuddha Kand, 108.34)
sa tu nihataripuh sthirapratijñaḥ |
svajanabalābhivṛto raṇe rarāja |
raghukulanṛpanandano mahujā |
stridaśagaṇairabhisaṃvṛto yathendraḥ ||
Goswami Tulsidas
 
 knows it. Shri Hanuman
 
 is firmly aware of it as well, as he remains alive in the manifested realm just so that he can regularly remember it, finding the most wonderful pleasure simply by bringing it to the forefront of his consciousness. Agastya Rishi, the jar-born Vedic seer, whose piety is so strong that the vilest rogues and thieves cannot even approach his hermitage, knows it as well. Sita Devi
 
, the daughter of King Janaka, is the most intimately familiar with it, and the three youngest sons of King Dasharatha of Ayodhya are so in knowledge of it that their very lives revolve around it. Shrila Narada Muni sings about it wherever He goes, and the Vedas have celebrated it in their countless hymns and prayers since time immemorial. On the day that gave Dussehra its real meaning, close friends, allies, and even direct enemies got to witness it personally. As He did that day, the lord of creatures, the Supreme Personality of Godhead, protects His devotees, no matter what size or shape they come in and no matter what their plight may be. Whoever should be harassing them and whatever condition the Lord personally finds Himself in, His promise to protect the saints from danger, to deliver them from the calamities caused by the influence of miscreant characters like Ravana, never breaks. On Dussehra, we remember the time when Lord Rama
 
, the Supreme Lord in His form as a warrior prince, was honored and worshiped for His dedication, when His friends rejoiced in His victory, the one that didn’t seem possible.
Lord RamaWas the victorious outcome ever in jeopardy? Shouldn’t God be capable of handling any situation? How can God’s strengths ever be doubted? Does not the sun rise and set every day? Is not the earth humbled by earthquakes, the moon by eclipses, and the living entities by the threefold miseries of life? Knowing that these occurrences are regular, how can anyone think that another person could be inferior or supremely feared? Forgetfulness is one of the defects borne of the propensity to commit mistakes that is found within every human being. Couple this tendency with the influence of time, material nature’s most powerful agent for change, and it’s not surprising that man would forget about his own fallibility. Moreover, man even forgets that the defects and pains he encounters in his own life apply to everyone else as well. For these reasons, a powerful Rakshasa during the Treta Yuga was feared to be the most powerful ruler in the world, someone who could never be stopped.
Lost in the immediate aftermath of this fiend’s reign of terror was the fact that none of his abilities were acquired through his own effort. Ravana was the product of the union between a Rakshasa mother and a brahmana father. A brahmana by quality and work is a person with saintly qualities, someone who is nonviolent, cool-headed, kind and extremely knowledgeable. The brahmana is considered intelligent because he uses whatever information is fed into the computer that is the mind to further the highest aim of life, that of becoming God conscious. A smart person isn’t necessarily someone with a high IQ or someone who knows a lot of facts. True intelligence is marked by the ability to utilize whatever information is gathered to further a specific desire. As everyone is born ignorant, all knowledge comes through acquisition. In this sense it’s difficult to make comparative assessments of knowledge gathering abilities, for we don’t say that one person is better at eating than another person. Whether it takes us a long time to acquire information or a short time, the fact that we have to accept information from external sources shows that every one of us is flawed.
Intelligence is determined by how the information absorbed is used. Brahmanas possess the most valuable knowledge, because they know that the living beings are Brahman, or pure spirit. Therefore not only is every human being equal in their constitution, but so is every living entity, from the tiny ant all the way up to the denizens of heaven, the celestial figures that are in charge of the various departments of the material creation. The correct Sanskrit term is dehinam, or embodied, to describe the condition of the sparks of Brahman that roam the material land in different body types.
“That knowledge by which one undivided spiritual nature is seen in all existences, undivided in the divided, is knowledge in the mode of goodness.” (Lord Krishna, Bhagavad-gita
 
, 18.20)
VyasadevaA brahmana surveys everything with an equal vision acquired through austerity, penance and sacrifice. These activities are taken up with a purpose; to remain tied to the Supreme Lord, the origin of Brahman. A Rakshasa, on the other hand, is not very intelligent. They delight in eating animal flesh, including human carcasses, and drinking wine incessantly. Both the spiritualist and the drug addict are looking to escape the influence of the senses that is concomitant with an embodied existence, but the addict finds an illusory escape, one which only sharpens the fangs of the dangerous material senses. The spiritualist, on the other hand, follows authorized methods passed down in the Vedas, the ancient scriptures of India, to remove the teeth from the serpent-like senses. Thus both persons can appear to be exactly the same on the outside, with one feeling perpetual misery from being constantly bitten, while the other lives peacefully in full knowledge of their constitutional position and the spirit soul’s superiority over the material energy.
How did a Rakshasa and a brahmana produce a son then? The sage Vishrava was engaged in meditation when he was interrupted by a Rakshasa woman who wanted to bear a child with him. She was sent to Vishrava by her father for this very purpose, as the Rakshasa clan had just been routed out of the beautiful island of Lanka. Vishrava was angered over having his meditation broken, so he cursed the woman to get her wish. She would get a son through him, but that child would be the vilest creature around. When the time of birth came, this son emerged with a ghastly visage having ten heads. He was thus known by names such as Dashanana and Dashagriva.
His influential powers came later on when he propitiated the first created living entity, Lord Brahma. Dashagriva’s mother saw that Kuvera, her husband’s son begotten through a different woman, was living very opulently due to benedictions he received from the demigods
 
. Therefore she wanted her sons to have the same abilities. She instructed her sons Dashanana, Kumbhakarna and Vibhishana to perform austerities to please Lord Brahma. Kumbhakarna had a slip of the tongue and mistakenly asked for the benediction to be able to sleep for months at a time, while Vibhishana asked to be devoted to piety. Dashanana received amazing strength, invincibility in battle against seemingly every type of creature. He made the mistake of not asking for immunity from human beings. This would cost him later on.
RavanaUsing his powers for evil, Dashanana went on a reign of terror. After pleasing Lord Shiva
 
, the Rakshasa received the name Ravana, which means one who has a terrorizing roar. Things got so bad because of Ravana’s work that the saintly class started worrying that maybe the world had been turned over to evil for good. The rishis residing in the forests not bothering anyone would have their sacrifices interrupted by Ravana and his Rakshasas congregated in Lanka. They would do more than just disrupt the religious practices of the saints. They would kill the saints and then eat their flesh. In this way Ravana proved to be the vilest of creatures, the worst of the worst. The demigods finally petitioned Lord Vishnu
 
, the Supreme Lord in His personal form, to come to earth and deal with the situation. He would descend as a human being so that Ravana would be killed while the boons granted to him by Brahma would stay protected.
God would appear on earth as Lord Rama, the noble, handsome, pious, kind, and dedicated eldest son of the King of Ayodhya, Maharaja Dasharatha. True to his nature, Ravana would find a way to bother even Rama, though the Lord never bothered anyone. Lakshmana
 
, Rama’s younger brother, once remarked that even the people punished by Rama could not find fault in Him. This was because they knew that Rama did not play favorites when administering justice, that He never unjustly punished any person. This fact made Ravana’s act of taking away Rama’s wife Sita all the more vile.
Rama couldn’t be defeated by Ravana’s 14,000 attacking Rakshasa warriors sent to the forest of Dandaka, and neither would the Lord remain on the sidelines when His wife went missing. Ravana took Sita away through a backhanded plot, which ironically sealed his doom at the same time. Sita’s kidnap gave Rama the excuse needed to take on Ravana and thus satisfy the desire of the saintly class. Even with Rama’s amazing mastery of archery, His ability to shoot arrows that were like nuclear weapons in strength, there was still some doubt as to the final outcome; such is the nature of embodied living. We know that life will go on after a particular sporting event takes place, but we still get nervous during the critical moments when watching. The air of uncertainty is always there in a land where birth and death take place in repeating cycles.
Lord RamaThe uncertainty in the minds of the nervous onlookers was strengthened by the fact that during the final battle between Rama and Ravana, the demon king seemed to be unbeatable. Rama kept lopping off his many arms and heads, and yet Ravana just kept growing new ones. Such amazing creatures aren’t seen today, so the historical accounts found in the Ramayana may seem like mythology, but as the saints so nicely point out, the wonderful displays of strength and ability from beings in this world are nothing compared to what God can do. Even the Supreme Lord’s personal exhibition of strength represents but a tiny fragment of what He is truly capable of. Therefore it was not that surprising to see Ravana continually regenerate new heads and arms.
Rama’s army consisted of monkeys fighting with rocks and uprooted trees, while Ravana’s army was full of Rakshasas expert in black magic. It didn’t seem like a fair fight, but Rama’s side was winning nonetheless. In the final battle, when it seemed like there was no way that Ravana would be killed, that even Rama couldn’t defeat him, the Lord took out His most powerful arrow, one passed down from Lord Brahma, a weapon that previously belonged to Agastya Rishi. Chanting
 
 the proper mantras as He drew the arrow to His bow, Rama released the powerful weapon, which marked the culmination of the intense struggle with Ravana, an arrow that allayed the fears of the fighting monkeys, the saintly class of men and the celestials watching from above. Penetrating Ravana’s body, that arrow ended the demon’s life and any chances the Rakshasas had of victory.
After Ravana was slain, Rama’s friends and well-wishers fighting for His side congregated around Him and praised His achievement. The scene was reminiscent of Lord Indra, the king of heaven, being surrounded by the celestial fighters after a victory over the asuras, or demons. Up until this point in time Rama had endured so much for others. He went to the forest for fourteen years to maintain the good name of His father, who had promised two boons to his youngest wife Kaikeyi. Rama took Sita and Lakshmana with Him because they insisted on coming along. The Lord fought 14,000 Rakshasas all by Himself to protect the saints in the forests. The Lord killed the monkey-king Vali so that His friend Sugriva would no longer live in fear. He accepted an estranged Vibhishana into His camp and installed him on the throne of Lanka even before Ravana’s death. He worshiped the sun-god at the behest of Agastya just prior to the final battle with Ravana, and He even took out His most potent arrow only after His charioteer suggested it.
Dussehra is Rama’s day. On that battlefield many thousands of years ago the Lord did away with the most nefarious creature ever to have roamed the sacred earth, and He proved once again that the songs of the Vedas and the words of the saints are not empty, that God doesprotect those who surrender unto Him in earnest. On Dussehra we remember, honor and cherish Shri Rama in His beautiful form, smiling and holding His bow and arrow. Rama never asks anything from anyone, but if someone is devoted to Him, He promises to stand by them. Because He removes the fears of the devotees, He is known as Hari. Because His name is as powerful as the arrows that fly from His bow, the devotees craving His association regularly chant the holy names, “Hare Krishna Hare Krishna, Krishna Krishna, Hare Hare, Hare Rama Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare
 
”.
Lord RamaIn Closing:
See Rama’s face that is always smiling,
In His hands bow and arrow He is holding.
The saints and the innocent He is protecting,
Their honor and fame always worth defending.
Ravana, he of scream that is terrorizing,
Sacrifices of saints he given to destroying.
Received boons from Brahma, lord of creating,
So that none in battle him would be defeating.
Immunity from all creatures he got from asking,
Would pay the price for human beings forgetting.
In the form of Shri Rama, of beauty logic defying,
Would come Ravana’s doom, end of life approaching.
Through a fierce fight, after many arrows went flying,
Rama released Brahma’s weapon, Ravana’s chest penetrating.
Dussehra is day for Rama’s glories to be celebrating,
Remember the Lord and His entourage through His names chanting.

சத்துக்களின் தொகுப்பு கீரை



 

கீரைகள் என்றாலே சத்துக்களின் தொகுப்பு என்பதனை நம்மால் உணர முடிகிறது. கீரை வகைகளில் அனைத்துச் சத்துக்களும் நிரம்பியுள்ளன. அத்தகைய கீரைகளை உணவில் சேர்த்துக் கொள்வதன் மூலம் உண்டாகும் நன்மைகளை தெரிந்துக்கொள்ளுங்கள்!


* கீரைகளை உண்பதன் மூலம் உடல் பருமன் கட்டுக்கோப்பாக இருக்கிறது. புற்றுநோய், இதய நோய், போன்ற கடுமையான நோய்கள் வருவதனை தடுக்கிறது. கொழுப்பை குறைப்பதிலும், செரிமானத்தை கூட்டுவதிலும் கீரை முக்கிய பங்கினை வகிக்கிறது.

* சர்க்கரை நோயாளிகள் கீரைகளை உண்பதனால்  அவர்களின் உடலில் உள்ள சர்க்கரையின் அளவு குறைகிறது. சரியான விகிதத்தில் கீரைகளை உணவில் சேர்த்து கொள்வதன் மூலம் வைட்டமின் 'கே' யின் அளவு உடலில் அதிகரிக்கறது. இதனால் நடுத்தர வயதில் இருக்கும் பெண்களுக்கு உண்டாகும் இடுப்பு சம்பந்தப்பட்ட பிரச்சனைகள் தீரும். மேலும் எலும்பு உறுதிப்பெறுகிறது.

* இரும்புச்சத்தின் அளவும், கால்சியத்தின் அளவும் கீரைகளில் அதிகமாக இருப்பதால் எல்லா வகையான சத்துக்களையும் கீரைகளிலிருந்து நாம் பெறலாம்.


இத்தகைய கீரைகளை உணவில் சேர்த்துக் கொள்வதன் மூலம் குறைவற்ற செல்வமான நோயற்ற வாழ்வை பெறுவோம்!!

கீரையில் இருக்கும் சத்துக்கள் அனைத்தும் வீணாகாமல் அப்படியே முழுமையாக கிடைக்க, முதலில் கீரைகளை நீண்ட நேரம் சமைப்பதை தவிர்க்க வேண்டும். அதிக நேரம் சமைப்பதினால் கீரையில் இருக்கும் முக்கிய சத்துபொருளான கரோட்டின் சிதைந்து விடும். கரோட்டின் பார்வைதிறனுக்கு உதவும் சத்துப்பொருள் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது .


* கீரைகளை சமைப்பதற்கு பயன்படுத்தும் தண்ணீரை வீணாக கீழே கொட்டிவிடக் கூடாது. மேலும் கீரைகளை சமைக்கும்-பாத்திரங்களை சமைக்கும்போது திறந்து வைக்காமல் மூடி வைக்க வேண்டும்.

* கீரைகளை வெயிலில் உலர்த்தக்கூடாது. அப்படி உலர்த்தினால் அவற்றில் இருக்கும் கரோட்டீன்கள் வீணாகி விடும்.

* கீரைகளை பொரிப்பதை தவிர்க்க வேண்டும்.


சிறுநீர் எரிச்சலா? கீரை சாப்பிடுங்க

கீரைத்தண்டின் சுவை விளைகின்ற இடத்திற்கு ஏற்றபடி அமையும். இதில் சில நார் உள்ளவைகளாக இருக்கும். அந்த நாரை எடுத்துவிட்டு சமையல் செய்ய வேண்டும். கீரைத் தண்டின் தடிப்பான வேர்களிலும் சத்து இருக்கிறது. அதனால் மேல் தோலை மட்டும் சீவி விட்டு நசுக்கி சமையலில் பயன்படுத்தலாம்.

கீரைத் தண்டின் சுபாவம் குளிர்ச்சி ஆகும். கீரைத் தண்டினை பருப்புடன் சேர்த்து சாப்பிடுவது நலம். கடலை, பட்டாணி, காராமணி, மொச்சை ஆகியவற்றை சேர்த்தும் சமைக்கலாம்.

கீரைத் தண்டு சாப்பிட்டால் சிறுநீர் எரிச்சல் காணாமல் போகும். வெள்ளை, குருதிக் கழிச்சல், வயிற்றுக் கடுப்பு ஆகியவையும் நீங்கி விடும்.

காய்கறி வகைகளிலே கீரை வகைகளுக்கு முக்கிய இடம் உண்டு. மருந்துக் கடைகளுக்குச் சென்று அதிக விலை கொடுத்து சத்து மருந்துகளை வாங்கிச் சாப்பிடுவதற்கு பதிலாக கீரை சாப்பிட்டால் போதும். தேவையான சத்துக்கள் தானாகவே கிடைத்து விடும். விலையும் குறைவு. இதில் பக்க விளைவுக்கு இடமே இல்லை. அந்தளவுக்கு கீரைகளில் அற்புதமான மருத்துவ குணங்கள் பொக்கிஷமாக பொதிந்து கிடக்கின்றன.

கீரை உணவு அனைவருக்கும் ஏற்றது. ஆனால் பெரும் பாலான குழந்தைகள் கீரையை பார்த்தால் ஏதோ இலை, தழை என்று நினைத்து பயந்து ஓடி விடுகின்றன. குழந்தைகள் மட்டுமல்ல, இளம் சிறுவர்களும், சிறுமிகளும் கூட கீரை வைத்தால் தொட்டுக் கூட பார்ப்பதில்லை. இதை பெற்றோர் தான் மாற்ற வேண்டும். சின்ன வயதில் இருந்தே குழந்தைகளுக்கு கீரை உணவுகளை கொடுத்து பழக்க வேண்டும்.

கீரை உணவு எந்தளவுக்கு சாப்பிடுகிறோமோ, அந்தளவுக்கு ஆரோக்கியம் அமையும்.

இணையத்திலிருந்து 
சுல்தான் 

Brave Heart