Search This Blog

Sunday, September 11, 2011

Following Authority




Valmiki writing the Ramayana“Shri Rama’s holy name eliminates all misfortunes and sins and brings all auspiciousness in every way. This is why Lord Shiva always chants it and the Vedas and Puranas sing of its glories.” (Dohavali, 35)
harana amangala agha akhila karana sakala kalyāna |
rāmanāma nita kahata hara gāvata beda purāna ||
“Take my word for it. Trust me; I know what I’m doing. I won’t disappoint you; just follow what I’m saying.” No matter how sincere these recommendations may be, the human being will be hesitant to trust someone simply on their word, their opinions and sentiments relating to a particular subject. Someone who has helped us in the past and proven their ability to deliver worthy recommendations may be more trusted than others, but when speaking about important topics like the meaning to life, what actions should be taken and which ones should be avoided, and the potency of a particular formula, the truths are presented to a wide audience, as the more important the subject matter the larger scope of applicability the statements will have. When presented with personal dealings and problems, the one-on-one advice applies to a specific situation, but when a piece of information will be universally beneficial, it is distributed to as many people as possible. Since the human being will naturally be skeptical of advice coming from foreign sources, the givers of information, despite their full assuredness and confidence in their own views, will nevertheless point to authority figures to substantiate their claims. A similar tact is followed by GoswamiTulsidas in the above quoted verse from his Dohavali.
Lord RamaTulsidas recommends that one chant the holy name of Lord Rama and be delivered from all sinful reactions and distresses. The name of Rama removes or eliminates all amangala, or misfortunes, and agha, or sins. Favorable and unfavorable fortunes are the result of past work. This isn’t very difficult to understand, for if we do something the wrong way a negative reaction follows. For instance, if we fill up the gasoline tank in the car with water instead of the proper grade of gasoline, there will be problems. If the human being ingests too much alcohol in a short period of time, health problems, the most obvious of which is inebriation, subsequently follow.
The holy name of the Lord is so powerful that it removes all misfortunes, especially as they relate to the reactions of karma. It is to be understood that one who chants the holy name with firm faith and love starts with a clean slate in karma. At every second we are reaping the rewards and punishments of past work, even if we are unaware of it. Though the results are sometimes unseen and indefinite in their manifestation, it is true that no result can occur without some initial action. That action may have been taken in this lifetime or in a previous one, but nevertheless some impetus was there. This also explains why the Supreme Lord is described as sarva-karana-karanam, or the cause of all causes. At the root of all action and reaction is God, who started everything off with the creation and its population of creatures.
It would make sense then that if we chant a sound vibration that addresses the cause of all causes, the negative reactions coming our way will immediately be removed. This isn’t a promise of some magical or imaginary benediction. We can’t chant the name of Rama and expect that negative reactions won’t occur with other activities. While chanting the name of Rama if we prick our skin with a pin, it will most certainly hurt. When the promise is made for all misfortunes being removed, it applies to past work and the future fortunes of the soul, for karma does not affect the devotee whose mind has been turned over to the spiritual world, the land where matter in its inhibiting form does not exist.
Lord RamaRama is more than just an eliminator, someone to remove negative aspects from life. If there is an incessant beeping sound that is bothering us, simply turning it off will not provide any tangible benefit. Once the botheration leaves, the mind is still left to contemplate over what it wants and lament over what it doesn’t have. The name of Rama is two-sided; in addition to removing sins and misfortunes it also brings all good fortune and auspiciousness. The name of Rama represents the Supreme Lord’s incarnation, or avatara, of Lord Ramachandra, who appeared on this earth many thousands of years ago during the Treta Yuga. Rama is non-different from Bhagavan, so He possesses the qualities of beauty, wealth, strength, fame, renunciation and wisdom simultaneously and to the fullest degree. The name connects with Rama, so by chanting it one is in the association of the most fortunate living entity. Therefore how could any condition besides universal auspiciousness be received by those who regularly think of the Lord?
The blind sentimentalist and neophyte spiritualist following a different spiritual tradition will claim that Rama is simply a man-made god, a worshipable figure concocted by those who are destined for hell. These accusations are certainly humorous to encounter, because they come from those who know nothing about the position of the soul, the workings of matter, the influence of time and nature, the need for changing consciousness, the presence of spirit within forms other than human beings, and a host of other basic concepts understood by even the least knowledgeable student of the Vedas. The central argument of the ardent sectarian is that anyone who doesn’t acknowledge their particular worshipable figure will be doomed in the afterlife.
The prescriptions accompanying these sentiments logically don’t make sense. Rather, through their fear mongering and threats, the radicals put forth a proposition that would certainly attract anyone who wasn’t thinking properly. “Wait a second, so if I acknowledge the supremacy of this one person, I can go on committing as many sins as I want and not suffer in the afterlife? Such and such person will absolve me of all my sins if I simply acknowledge His supremacy and His position as being God? I can go on killing as many animals as I want, engaging in debauchery, lying, cheating, stealing, etc. and I won’t have to suffer simply because I professed an allegiance of faith? Sign me up!”
Lord RamaA declaration of allegiance is certainly nice, and as Tulsidas says the Supreme Lord is capable of removing all negative reactions, but if there is to be real love and devotion to God, should not behavior be altered? This is why the chanting of the holy name is the central aspect of any bona fide religion. Chanting alters consciousness to the point where the devotee is always thinking of their beloved. If there are constant thoughts flowing to the spiritual world, desires will shift to the point where the pleasure of the Supreme Lord is sought out without fail. With our friends and family, the primary benediction they want from us is our association. Since God has everything, there is nothing we can really give Him in terms of a gift. What He wants more than anything else is our time; and this is precisely what chanting the holy names of the Lord, especially those found in the maha-mantra, “Hare Krishna Hare Krishna, Krishna Krishna, Hare Hare, Hare Rama Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare”, accomplishes.
It shouldn’t surprise us at all then that when we spend time with God, we gain insulation from bad fortune and receive everything favorable in life. If we want to spend time with God, He, as the cause of all causes, will ensure that circumstances are favorable for the continuation of bhakti-yoga, or devotional service. There have been countless incidents in history where the obstructions placed in the path of the lovers of God have been removed by the Lord Himself. The most auspicious condition, kalyana, is one where chanting can continue, as recitation of the name brings remembrance, which is the key ingredient in shaping consciousness for the better. Experiences and enjoyments pass by very quickly, but consciousness remains for a much longer time. Through a properly situated consciousness even the time when one is falling asleep can become the most thrilling and bliss-evoking.
The assertion about Rama’s name made by Tulsidas is validated through logic and understanding, but nevertheless, there will be doubters and skeptics. To add further support to his claim, to ensure that people really believe in the power of the holy name - as that will bring them everything beneficial in life, and who isn’t looking for benefits? - Tulsidas points to authority figures who not only agree with his position but actually act upon the prescription. The first reference is to Lord Shiva, who is also known as Mahadeva.Lord Vishnu is considered the original form of Godhead, the Supreme Lord for every single person, regardless of their spiritual tradition. Vishnu is beyond duality, karma, and the changing nature of the material world. Some spiritual traditions refer to the Almighty as “God” or by some other name, but in any case they are referring to Vishnu. Vishnu has many different forms and expansions that are worshiped as well. Even the form of Lord Krishna, which is considered the original form of Godhead by many followers of the Vedic tradition, is non-different from Vishnu. Whether one accepts Vishnu or Krishna as the original, there is virtually no difference in the benefit. One side gets a certain kind of liberation while another gets an even more enhanced version of freedom from the cycle of birth and death.
Lord ShivaHara, or Lord Shiva, is somewhere in between a living entity and Vishnu Himself. The living entities are jivas, so they are in the marginal position with respect to the material and spiritual energies. The jiva is spiritual by constitution, but he has a choice as to whether to remain in the spiritual world or go to the material world. When descending from the purified realm, the jiva must suffer through birth, old age, disease and death in repeating cycles until consciousness is altered. Lord Shiva remains far above the perishable material realm, but still underneath the eternal realm of Vaikuntha, where Vishnu resides. Lord Shiva, though he is very powerful and capable of granting boons to anyone who pleases him, is best known for being the greatest Vaishnava, or devotee of Vishnu. His Vishnu form of choice is Lord Rama; hence the strong attachment Tulsidas feels towards Mahadeva. Lord Shiva is an authority figure for Tulsidas and many other Vaishnavas because he spends all his time reciting the holy name of Rama. Indeed, in the Adhyatma Ramayana, which served as the primary reference for the wonderful poem authored by Tulsidas known as theRamacharitamanasa, Mahadeva is the narrator of the life and pastimes of Lord Rama. He speaks about Rama and His glories to his wife Parvati, who is also known as Goddess Durga; thus showing the ideal example of how a husband should behave. The husband’s main business is to protect the wife and give her tremendous pleasure through discussing Vishnu and His pastimes. The aim of human life is to become God conscious, so even married life is meant to fulfill this purpose. If the husband can discuss spiritual topics with his wife, or vice versa, then both parties are benefitted immensely.
Just the fact that Lord Shiva chants Rama’s name is enough to support the claims made by Tulsidas pertaining to the name’s ability to remove all misfortunes and grant everything auspicious. This reference also reminds the followers of Lord Shiva, of which there are many, of just exactly what the nature of their worshipable object is. The true benefit of honoring and worshiping Mahadeva is to hopefully one day have just an ounce of the devotion and love that he harbors for his beloved Rama. No one is dearer to Rama than Shiva and no one transcendental sound vibration is more recited and contemplated on in Shiva’s mind than Rama’s holy name.
But what if people don’t want to take Lord Shiva as an authority figure? What if they are deferent to the Vedas and Puranas, two central aspects of the Vedic tradition which touch on many subject matters and topics? Lest we think there is a contradiction, these two authority figures, which are in the form of written texts, also support Tulsidas’ claim about the potency of the name of Rama. Even the seemingly cryptic Vedanta-sutras are all about devotion to God and chanting His name. The Puranas are descriptions of historical events that are meant to bring one to the bhakti platform. Indeed, Rama’s life and pastimes are described in many Puranas in different levels of detail. The Adhyatma Ramayana itself is part of the Brahmanda Purana, which was compiled by Vyasadeva, the literary incarnation of Vishnu. So if one claims to follow the Vedas, or if one ever cites the Vedas to support any claim, they must immediately accept Rama as the Supreme Lord and the chanting of His glorious name as the most important practice in life, the essence of the bhakti process, which itself represents the pinnacle of yoga practice. If this acknowledgment is absent, it is to be understood that the person referencing the Vedas and Puranas has no understanding of the texts.
Hanuman with Lord RamaThe Vedas are non-different from Vishnu, as their predominant message is devotion to God in His personal forms. All the supporting information found, such as the various descriptions of yoga and the workings of the three modes of material nature found in the Bhagavad-gita - the song of God sung by Lord Krishna, who is the very same Shri Rama but in a different form - are meant to bring one to the bhakti platform, that of total surrender, or sharanagati, to God. Without the final conclusion being reached, the information absorbed never gets properly utilized. The Vedas and Puranas sing the glories of Shri Rama, and since the Vedas bring auspiciousness to those who read and understand them, it is to be understood that the source of this benefit is the name itself. In the absence of the holy name, the Vedas and Puranas would be meaningless; they would be equivalent to the countless books that are published about topics not relating to God.
Even if one is still doubtful about the glories of the holy name, they should chant it nonetheless. The true authority of a preacher is substantiated through the results that come from following their prescriptions. By regularly chanting the holy name of the Lord through love and devotion, following the tradition set forth by Lord Shiva, the Vedas and the Puranas, one will see that their consciousness will change for the better, thus eliminating all misfortunes and bringing all auspiciousness. When this position is reached, we can better appreciate the preaching efforts and the benevolent work so kindly offered by the exalted Vaishnavas, the nicest and most inclusive welfare workers the world has ever known.
In Closing:
To accept instructions of others we hesitate,
For why on holy name should we meditate?
Their authority and audacity to teach come from where?
Tell me what to do, whom to worship, how do they dare?
Tulsidas says that name of Rama removes all sin,
Gives all auspiciousness at the same time, a win win.
That God could do this for His devotees makes sense,
Accept these words with your mind, no need for defense.
From skepticism in power of the holy name we doubt,
Therefore take authority of Shiva, who has the greatest clout.
Trust the Vedas if him you don’t want to believe,
The Puranas too, on their pages Rama’s name to retrieve.
Tulsidas makes claims that are true in their own right,
Yet cites authority to give his words more might.
Follow the prescription and constantly name do chant,
Happiness and freedom from sin to you God will grant.

வாழ்க்கையெனும் ஓடம் வழங்குகின்ற பாடம்...



நம்மை 
இழுத்துச் செல்லும் ஓட்டுனர்.....
நம் வண்டியில்
நாம் மட்டுமே பயணி....
துயரமோ..இன்பமோ.....
எதுவாகினும்.....
ஓட்டுனர் நிற்பதில்லை ...
போரிட்டு எதிர்ப்பவர்கள்
கூடவே பயணிப்பர்.....
முடியாதவர் பின்னால் ஓடுவர் ,
விட்டதை எடுத்தும் ,
விடுபட்டதை பொறுக்கிக் கொண்டும்......
பெரும்பாலோனோர் அப்படித்தான்.....
இலக்கு தெரியாமலே பயணம் 
தொடரும்.....
ஓட்டுனருக்கு அது வேலையில்லை....
நம்மை கூட்டிச்செல்லுவது 
அவர் கடமை......
வாழ்க்கைப் பயணத்தில சாதித்தவர் 
மட்டுமே பயணிப்பர்..இறந்தாலும்.!!!!!
பின்னால் வருபவர் 
முந்தினால் கூட.....
பயணத்தில் அவர்கள் பெயர் 
உச்சரிக்கும் வரை.....பயணம் தொடரும்.....
ஆம்...சாதித்தவர்களை
சரித்திரம் படைத்திட்டோரை
இப்பவும் 
நினைவு கொள்கிறோமே.....
ஆக அவர்கள் பயணம்
தொடர்வது உண்மைதானே...
பயணத்தில் நொடிகளே
சக்கரம்....
நிமிடங்கள் மூக்கணாங்கயிறு...
ஓட்டுனர் காலம்....
வளைவோ நெளிவோ இல்லை ....
நேர்கோடுதான் பாதை .....
யாருக்காகவும் 
மூக்கனாங்கயிரை மட்டும் இழுப்பதேயில்லை.....!!!!
பின்னால் வருவோரையும்,
இன்னும் வருவோரையும் 
நம் பெயர் 
உச்சரிக்கும் வரை 
தொடரவைப்போமா......
இல்லை காலபெட்டியில் 
பெயரே இல்லாமல் 
நம் பயணம் தொடருமா......!!!!!

படித்ததில் பிடித்தது, நண்பர் தாமரைவண்ணன் கைவண்ணத்தில் உருவாகிய இந்த பயணம் தொடருமா? மிக்க முக்கியமான கேள்வியை எனது மனதில் எழுப்பி என்னை சிந்திக்கத் தூண்டிவிட்டது. அன்பு நண்பர் தாமரை வண்ணன் அவர்களுக்கு எனது மனம்கனிந்த வாழ்த்துக்கள். வாழ்க வளமுடன்!!!!!

தமிழ் சைவ சித்தாந்தம், காஷ்மீர சைவம், கர்நாடக வீரசைவம், வேதங்களும், ஆகமங்களும்




இந்து மத வரலாற்று தொடர்
தமிழ் சைவ சித்தாந்தம், காஷ்மீர சைவம், கர்நாடக வீரசைவம். சமஸ்கிருதத்தில் உள்ள வேதங்களும்,ஆகமங்களும் சைவ சித்தாந்தத்தின் ஆதார நூல்களாகும்

திருமுருக கிருபானந்தவாரியார் சைவ சமயத்தின் சிறப்புகள்பற்றியும்.  அதன் தொன்மைகளை பற்றியும். அதிலுள்ள அறிவுப்பூர்வமான விஷயங்களை பற்றியும் மிக எளிமையான முறையில் விளக்கினார்.  பாலைவனத்தில் தண்ணீருக்குஅலைந்தவனுக்கு இளநீர் கிடைத்தால் எப்படி சந்தோஷபப்படுவானோ அதே போன்று அவர் பேச்சு மனதில் பாலை வார்த்தது. நான் பிறந்த மதம் மூடத்தனமானது அல்ல. அதே நேரம் அதுதான் உலகிலேயே முதல் முதலில் தோன்றியமதம் என்ற பெருமிதம் துளிர் விட ஆரம்பித்தது. நாளாவட்டத்தில் அந்த பெருமிதம் மதங்களைப் பற்றிய பல விஷயங்களை தேடிப் படிக்கும் ஆர்வத்தை வளர்த்தது.  

அப்படி தேடலில் பெற்ற பல கருத்துக்கள் வியப்பையும்.  மலைப்பையும் தந்தது.  ஏசுநாதர் பிறப்பதற்கு10,000 வருடங்களுக்கு முன்பே இந்து மதத்தின் முக்கிய பிரிவான சைவ சமயம் அமெரிக்காவில் இருந்தது என்றும்,  ஒரு காலத்தில் லிங்க வழிபாடுதான் உலகம் முழுமையும் பரவிக்கிடத்தது.  என்றுஅறியும் போது நான் மிகவும் சந்தோஷப்பட்டேன்.அதன் விவரங்களை எனது குருஜி பூஜ்ய ஸ்ரீ ராமானந்த குரு தனது நூலான யார் ஞானியில் தெளிவாக கூறியிருப்பதை வாசகர்களும் நண்பர்களும் அறிவார்கள். 

அதனால் முதல் சமயமான சைவ சமயம் இந்து மதத்தின் இதயமாக எப்படி இருக்கிறது என்பதை நாம் அனைவருமே நன்கு உணர்ந்திருக்கிறோம்.  அப்படிப்பட்ட சைவ சமயத்தின் கருத்துக்களை ஒரளவு சிந்தனை செய்தால் நமது மதத்தின் வரலாற்று பின்னனியை நன்றாகவே தெரிந்துகொள்ளலாம். அப்படி தெரிந்து கொண்டால்தான் நம்மை பற்றியபெருமிதம் நமக்கே வரும்இன்றைய நிலையில் சைவ சித்தாந்தம் தமிழ் பேசும் மக்களிடம் மட்டுமே அதிகமாக வழக்கத்தில் உள்ளது. காஷ்மீர சைவம் எனப்படும் சைவ பிரிவு இந்தியாவின் வடபகுதியில் நடைமுறையில் இருந்து வருகிறது.  ஆனால் காஷ்மீர சைவத்திற்கும் தென்கோடியில் வழங்கும் சைவத்திற்கும் பல மாறுபாடுகள் உள்ளன.  இதைபோலவே கர்நாடக பகுதியில் வழக்கத்திலிருக்கும் வீர சைவத்திற்கும்,  தமிழ் சைவத்திற்கும் பல வேற்றுமைகள் உண்டு.  எனவே சைவ சித்தாந்தம் என்றால் அது தமிழர்களுக்கேபிரத்யேகமாக உரிய சொத்தாகும்.   இதில் எந்தவித மாற்றுக்கருத்தும்கிடையாது.
தமிழர்களுக்கு சைவ சித்தாந்தம் சொந்தமென்றால் அது தமிழ்நாட்டில் எப்போது தோன்றியதுஆதிகாலம் தொட்டே இருக்கிறதாஅல்லது இடையில் வந்ததா?  என்றொரு கேள்வி எழும்பும்,  ஒருகாலத்தில் இந்தியா 
முழுவதும் அங்கிங்கெனாதிபடி எங்கும் பிரகாசமாய் வியாபித்திருந்த சைவம் இடத்திற்கு இடம் ஏற்பட்ட சில மாறுபாடுகளால் வடக்கிலும்,  கன்னட தேசத்திலும் தனிபெயரோடு தனிக் கொள்கையோடு இன்று இருந்தாலும் சைவத்தின் மூலக் கொள்கைகளை சிந்தாமல் சிதறாமல் தமிழகம் மட்டுமே வைத்துள்ளது எனலாம். 
சைவ சித்தாந்தத்தை தமிழர்களுக்கே உரிய தனிசொத்து என்று சொல்வதில் மிகப் பெரும் சிக்கல் ஒன்று உள்ளது.  அது என்னவென்றால் தமிழர்களின் மதம்மான சைவம் அதன் மூல நூல்கள் தமிழில் இல்லாமல் வடமொழியில் இருப்பதற்கு என்னகாரணம்?   அப்படியென்றால் இது தமிழருக்குறிய மதம் அல்ல என்ற சிக்கலை சிலர் எழுப்புகிறார்கள்.
சமஸ்கிருதத்தில் உள்ள வேதங்களும்ஆகமங்களும் சைவ சித்தாந்தத்தின் ஆதார நூல்களாகும். அதாவது அந்த நூல்களில் தான் இந்த சித்தாந்தத்தின் முழுமையான கருத்துக்கள் காணகிடக்கின்றது.  வேதாகமங்கள் அனைத்தும் வடமொழியிலேயே இயற்றப்பட்டிருக்கிறது.  என்பது நாம் நன்கு அறிந்த சங்கதிதான்.  தமிழரது தனித்தன்மையான தத்துவம் இது என்றால் இது தமிழில்எழுதப்படாமல் வடமொழியில் எழுதப்பட்டதற்கு என்ன காரணம் என்ற இக்கேள்விக்குபலவகையான பதில்கள் தரப்படுகின்றன.  அந்த பதில்கள் கூட ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொரு விதமாக தோற்றம் தருகிறதே தவிர ஒற்றுமையான கருத்துக்களை தரவில்லை.  அப்பதில்களை பார்ப்போம்.
தத்துவக்கருத்துக்கள் முதல் முதலில் சமஸ்கிருத்திலேயேஉருவாக்கப்பட்டன.  அவர்களில் ஒருசாராருடைய கருத்துக்களைதென்பகுதி மக்களான தமிழர்களும்,  எற்றுக் கொண்டனர்.  அதனால் வடமொழியில் இயற்றப்பட்ட ஆகம நூல்கள் சைவ சித்தாந்த பிரமாண நூல்களாயின.  என்பது ஒரு பதில். இன்னும் ஒரு விந்தையான பதிலைமறைமலையடிகள் கா.சு.பிள்ளை போன்றோர்கள் தருகிறார்கள். ஆதிகாலத்தில் வேதங்களும் ஆகமங்களும் தமிழில் தான் இருந்தன.  ரிக்,யஜுர்சாமம் அதர்வனம் போன்ற வேதங்கள் அதே பெயரிலேயே தமிழில்இருந்தது. இவற்றில் ஒன்றாகிய சாம வேதம் ராவணனால் பாடப்பட்டது.  
காலப் போக்கில் தமிழ் வேதங்கள்அழிந்துவிட்டன.  வடமொழி வேதங்கள் மட்டுமேநிலைத்து நின்றன.  எனவே அவைகளை தமிழர்கள் வேறு வழியின்றி பிரமாண  நூல்களானகொண்டனர்.  என்பதே மேற்குறிப்பிட்ட அறிஞர்களின் கருத்துக்களாகும். ஏறக்குறைய இதே கருத்துக்களை மேலும் விருத்தி செய்து அதற்கு கண்காது,மூக்கு வைத்து சிலர் புதுமையான ஒரு கருத்தை உலாவவிட்டார்கள்.  வேதங்கள்உபநிஷதங்கள்,  ஆகமங்கள் ஆகியவைகள்,  தமிழில் மட்டுமே ஆதியில் இருந்தது. பின்னர் அவைகளை வடமொழியில் சிலர் பெயர்தெழுதி மூலமான தமிழ் நூல்களை அழித்து விட்டனர்.  அசல் மறைந்து விட்டதனால் வடமொழி நகல்கள் மட்டுமே இன்று இருக்கிறது.  என்றும் சொல்கிறார்கள்.
சற்று நடுநிலைமை உடையவர்கள் வேறு ஒரு கருத்தை முன்வைக்கிறார்கள். தமிழர்களின் சொந்தக்கருத்துகளான வேதங்கள் ஆகமங்கள் ஆகியவை பரத வருஷம்.  என்று அழைக்கப்படும் இந்திய துணைகண்டம் முழுவதுமுள்ள மக்கள் அறிந்து கொள்வதற்காக வடமொழியில் தமிழ்ச்சான்றோர்களால் இயற்றப்பட்டது.  என்றும் கூறுகிறார்கள்.  இவைகளையெல்லாம் பார்க்கும்போது நமக்கு குழப்பம் தான் மிஞ்சும்.  ஆகவே இக்கருத்துக்களை எல்லாம் உள்வாங்கிக் கொண்டு,  வேறொரு முடிவிற்கு நாம் வரலாம்.
சமஸ்கிருதம் என்பது அன்னியமொழி அதற்கும் தமிழருக்கும் எந்தவிததொடர்பும் கிடையாது.  அது யாரோ ஒரு குறிப்பிட்ட கூட்டத்தாருடைய பாஷை அந்த இனத்தினர் எல்லாவிதத்திலும்தமிழருக்கு முற்றிலும் மாறு பட்டவர்கள் என கருதினால்தானே வடமொழியில் எழுதப்பட்டது ஏன்?  தென்மொழியில் எழுத படாதது ஏன் என்றெல்லாம் கருத்துக்கள் உருவாகும்.  சமஸ்கிருதம் என்பது தனி ஒரு இனத்திற்கு சொந்தமானது அல்ல.  அது பாரத தேசம் முழுமைக்கும் பொதுவான சொத்து. தமிழர்களும்பாரத தேசத்து மக்கள் தான் மற்றைய இந்திய மக்களுக்கு சமஸ்கிருதத்தில் எவ்வளவு உரிமை உண்டோ அதே உரிமை தமிழர்களுக்கும் உணடு.  எனவே வடமொழி என்பதும் தமிழர்களது மொழிதான்.எனவே தான் அந்த மொழியில் ஆகமநூல்கள் எழுதப்பட்டிருக்கிறது என்ற சிந்தனை வருமானால் எந்த சிக்கலும் எப்போதுமே வராது. வருங்கால தலைமுறையும் நம்மைப்போல் வேண்டாதமொழிச்சண்டையில் ஈடுபடாமல் அமைதியாக வாழ்வார்கள்.  
வேதங்கள்.  ஆகமங்கள் என்ற வார்த்தைகளை நாம் பலமுறை பயன்படுத்துகிறோம்.  இதில் வேதம் என்ற வார்த்தைக்கு முழுமையான அறிவு என்ற பொருள் உள்ளது நம்மில் பலருக்கு தெரிந்திருக்கலாம்.  ஆனால் ஆகமங்கள் என்ற வார்த்தையின் உண்மைப்பொருள்நிறையபேருக்கு தெரியவில்லை.  என்பது உண்மையாகும்.  எனவே ஆகமம் என்ற வார்த்தையின் அர்த்தத்தை புரிந்துகொண்டு மேலே சென்றால் நமக்கு பலவிதத்திலும் நன்மை உண்டு.   

நேரிடையாக ஆகமம் என்ற வார்த்தை வடமொழி இலக்கணப்படி ஒன்றிலிருந்து வந்தது என்ற பொருளை சுட்டும்.  இதன் கருத்தாக்கம் என்னவென்றால் ஒரே பரம்பொருளான சிவபெருமானிடம் இருந்துவந்தவைகள் ஆகமங்கள் என்பதாகும். இது சரியான முறையான கருத்துத்தான் என்றாலும் கூட தத்துவ நோக்கில் இந்த வார்த்தைக்கு வேறொரு பொருள் தரப்படுகிறது.   ஆ என்பது பாசத்தையும்கா என்பது பசுவையும் அதாவதுஜீவன்களையும்,  மா என்பது பதி அல்லது இறைவனையும் குறிப்பதாகும். என்றும் சொல்லப்படுகிறது.  தத்துவ நோக்கில் பார்த்தாலும் பக்தி நோக்கில் பார்த்தாலும்.  மனிதனை இறைவனோடு சம்மந்தப் படுத்துவதே ஆகமங்கள் என்றுதுணிந்து கூறலாம்.
பொதுவாக ஆகமங்கள் 28 வகை என்று கூறுகிறார்கள்.  இதில் 10 நேரிடையாக இறைவன் சொன்னது என்றும்,  மீதமுள்ள 18 யோகிகள் உருவாக்கியது என்றும் வழி வழியாக நம்பப்படுகிறது.  ஒவ்வொருஆகமமும்,  ஞான காண்டம் யோக காண்டம் கிரியா காண்டம்.  சரியா காண்டம் என்று நான்கு பகுதிகளை தனக்குள் கொண்டுள்ளது.  இதில் ஞான காண்டத்திலேயே மனிதனின் ஆன்மீக கேள்விகளுக்கு சரியான பதில்கள் பல தரப்பட்டுள்ளன.  வேதங்களை போலவே ஆகமங்களும்காலவரையரை செய்ய முடியாத அளவிற்கு வயதில் மூத்தவைகளாகும்.    
இனி சைவ சித்தாந்த ஞான பொக்கிஷமான ஆகமங்களின் கடவுளை பற்றி கூறப்பட்டிருக்கும் கருத்துக்களை எளிமையான முறையில் சிந்தித்துப் பார்ப்போம்.
கடவுள் என்ற தனித் தமிழ் சொல்லிலேயே மிக பெரும் அறிவுப் பூர்வமான உண்மை அடங்கியுள்ளது. கடவுள் என்ற தனிச் சொல் புறநானூறு தொல்காப்பியம் போன்ற மிக பழமையான தமிழ் நூல்களில் கையாளப் பட்டிருக்கிறது.  கடவுள் என்ற ஒரே சொல்லுக்கு சிவபெருமானின் திரிசூலம் போல 3கருத்துக்கள் சொல்லப் பட்டுள்ளன.  கடவுதல் என்றால் இயக்குதல் எனவே கடவுள் என்பது உலகத்தைஇயக்குபவரை குறிப்பது முதலாவது பொருள்.  இரண்டாவது தாக கடவுள் என்பது உள்ளத்தை மனதை கடந்தவர் எனப் பொருள் கொள்ளலாம். மூன்றாவதாக கடவுள் உலகத்தை கடந்தவர்.  அதே நேரம் உலகின் உள்ளும் உள்ளவர்.  ஒவ்வொரு உயிர் உள்ளும் நிறைந்து நிலைத்து நின்று அவற்றை கடந்தும் இருப்பவன் என்றும் பொருள் கொள்ளலாம். இவைகள் சைவ சித்தாந்தம் கடவுளுக்கு சொல்லும் அறிவியல் பூர்வமான உண்மைகளாகும்.  கடவுள் என்ற வார்த்தையின் ஆராய்ச்சியை இம்மட்டோடு நிறுத்தி கடவுளை பற்றி சைவ சித்தாந்த கருத்துக்கள் இன்னும் என்னென்ன சொல்கிறது என்பதை பார்ப்போம்.
இந்த விஷயத்தில் சைவம் இரண்டு பிரிவுகளான கருத்துக்களை கொண்டுள்ளது.  ஒன்று கடவுள் இருக்கிறார் என்பதை நிருபிப்பதுமற்றொன்று கடவுளுக்குரிய குணங்களையும்இயல்புகளையும் விவரிப்பது.  கடவுள் உண்டு என்பதை நிருபிக்கும் முதல் பிரிவுக்குள் மேலும் இரு பிரிவுகள் உண்டு.  அவை சுபக்கம்.  பரவக்கம் என்ற வார்த்தைகளால் சைவ சித்தாந்திகள் குறிப்பிடுகிறார்கள்.  கடவுள் உண்டு என்பதை காரணங்கள் காட்டி நிருபிப்பது சுபக்கம் ஆகும். கடவுளை மறுப்பவர்களின் வாதங்களை பொருந்தாது என்று புறம்தள்ளுவது பரபக்கம் ஆகும். ஒரு பொருள் இருக்கிறது என்பதை நிருபித்துக்காட்ட மூன்று வழிகள் உண்டு.  அவைகளை பிரமாணம்பிரதியட்சம்அனுமானம் ஆப்தவாக்கியம் என்று சொல்லலாம்.

சைவ சித்தாந்தத்தில் ஆப்த வாக்கியம் என்பதற்கு  மிக முக்கிய இடம்கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது.  தனது உழைப்பால் கடவுளை அறிந்த மகான்களின் அனுபவ வாக்கியமே ஆப்த வாக்கியம் எனப்படும்.  இதையே சுருதி என்றும்சொல்லலாம்,  வேதம் ஆகமம் எல்லாமே சுருதி என்ற வட்டத்திற்குள் வந்துவிடும் என்பதாலும் தவத்தால் அனுபவத்தை நேரிடையாக பெற்ற ஞானிகளின் அமுத மொழிகளும்,  அவைகளுக்கு இணையானதே என்று சைவ சித்தாந்தம் கூறுவதில் மிக ஆழ்ந்த பொருள் இருக்கிறது.
வேதங்கள் என்பது எந்த ஒரு தனி மனிதனாலும் உருவாக்கப்பட்டது அல்ல.  உடலை சுருக்கி உயிரை பெருக்கி 
ஞானக்கண்களால் தரிசிக்கப்பட்ட கருத்துக்களை உள்ளூணர்வால் வெளிப்படுத்திய பொக்கி ஷங்களே வேதங்கள் ஆகும்.  அப்படி பெற்ற கருத்துக் கருவூலங்கள் வேதங்களின் சேர்க்கப்படாமல் வெளியிலேயும்,  உலா வரலாம். காலத்தால் மிகவும் பின்தங்கியும்,  அது வெளிப்பட்டு இருக்கலாம்.  எனவே காலங்கள் கடந்து நிற்கும் அனுபவ மொழிகளை ஏற்றுக்கொண்டு கடவுளைசந்தேகத்திற்கு இடமில்லாமல் நம்ப வேண்டும். அப்படி நம்புவதும் நம்பாமல்இருப்பதும் தனிப்பட்ட மனிதனின் சுதந்திரம் என்றாலும் கூட முன்னோர் வாக்கை புறம் தள்ளுவது அறிவுடைமை ஆகாது என்று சைவ சித்தாந்தம் நம்புகிறது. மேலும் வேதங்களிலும் ஆகமங்களிலும் கடவுளைப்பற்றி கூறப்பட்ட விஷயங்களை நிருபித்து காட்டுவதற்கு ஞானிகள் நிச்சயம் முயன்றிருப்பார்கள்.  அம்முயற்சிகள் என்னவென்று சிந்திப்போம்.
மேலும் பயணிப்போம் நண்பர்களே.....அன்புடன் கே எம் தர்மா...