நாளை (12 .08 .2011 ) - வரலட்சுமி விரதம் : உங்கள் வீட்டில் செல்வ வளம் பெருக , கடன் முற்றிலும் தீர பொன்னான வாய்ப்பு

வாசகர்கள் அனைவருக்கும் வணக்கம். நாளைய தினம் வரலட்சுமி நோன்பு . நமக்கு ஜோதிட ஆலோசனை கேட்டு வரும் கேள்விகளில் 95 % - மூன்று விஷயங்களைப் பற்றித்தான். குழந்தை வரம், திருமண வாய்ப்பு , கடன் தொல்லை. இதைத் தாண்டி வரும்  கேள்விகள் கம்மிதான். இன்று நாம் பார்க்க விருப்பது - கடன் உங்கள் வாழ்க்கையில் அபரிமிதமாக குறைய , திரும்ப கடன் வாங்காத ஒரு சூழ்நிலை உங்களுக்கு எப்போதும் அமைய , உருப்படியான ஒரு  விஷயம் பற்றி.

 கிட்டத்தட்ட எல்லோருக்கும் தெரிந்த விஷயம்தான் இது. வரலட்சுமி நோன்பு. ஆனால், இதை எப்படி , முறைப்படி செய்வது? தெரிஞ்சவங்க கம்மிதான்.
எந்த ஒரு விஷயத்திற்கும் ஒரு முறை வேண்டும். வரிசைமுறை வேண்டும். ஒரு தோசை செய்யனும்னா கூட, அரிசி நனையப்போட்டு, மாவு ஆட்டி, அதை பக்குவமா கரைச்சு - கல்லை காய வைச்சு , என்னை தடவி , மாவு ஊத்தி.. வெந்ததும் , வெளியே எடுத்தா தோசை ரெடி. எதையாவது முன்னே, பின்னே செஞ்சா.. ? வராது இல்லையா? ஒரு வரிசை கிரமம் தேவைப்படுது. ஒரு தோசைக்கே இப்படினா, பஞ்ச பூத சக்தியை , அனுசரிச்சு, அவைகளை உங்களுக்கு சாதகமா பயன்படுத்தப் போகிற ஒரு முயற்சிக்கு , அப்போ எவ்வளவு சிரத்தை, வரிசை தேவைப்படும்.  அதற்காக , பக்காவா , ஒரு அந்தணர் வீட்டிலே , வரலட்சுமி நோன்புக்கு என்னென்ன விஷயம் செய்வாங்களோ, அவை எல்லாம் கொடுக்கப்போறேன். இதை நம் தளத்தில் வெளியிட , எனக்கு அனுப்பி வைத்த நண்பர் . கஸ்தூரி ரங்கன் அவர்களுக்கு என் மனமார்ந்த நன்றி.

இந்த மந்திரங்கள் , அர்ச்சனை எல்லாம் - ஒவ்வொரு கோவிலிலும் கர்ப்ப கிரகத்தில் ஓதப்படும் மந்திரங்கள். நல்ல அதிர்வு கொண்டவை. நாளை என்று இல்லை. வாய்ப்பு கிடைத்தால், ஒவ்வொரு வெள்ளிக்கிழமையும் நீங்கள் , இந்த லட்சுமி பூஜை உங்கள் வீட்டில் செய்து வரலாம். தரித்திரம் என்பது உங்கள் சந்ததிக்கே வராது. 

  சரி, வரலட்சுமி விரதம் பற்றி - செய்யும் முறைகள் பற்றி பார்ப்போம். கவனமுடன் படியுங்கள்.  நம் வாசகர்கள் அனைவரும், உங்களால் இயன்றவரை , முறைப்படி நாளைய பூஜை  மேற்கொள்ள வாழ்த்துகிறேன். 

ததாஸ்து!  

மகாவிஷ்ணுவின் தேவியான லட்சுமி தேவியைக் குறித்துச் செய்யப்படுவதே வரலட்சுமி விரதமாகும். விஷ்ணு என்பதற்கு எங்கும் வியாபித்திருப்பவர் என்று பொருள். லக்ஷ்மம் என்றால் குறிப்பு அல்லது அடையாளம் என்று பொருள். விஷ்ணு பகவான் தான் எங்கும் நிறைந்துள்ளதை விளக்க, உலகிலுள்ள அழகுகள் அனைத்தையும் ஒன்றாக்கி அமைத்துள்ள அடையாளமே மகாலட்சுமி ஆகும்.

ஸ்ரீ(செல்வம்), பூ(பூமி), சரஸ்வதி(கல்வி), ப்ரீதி(அன்பு), கீர்த்தி(புகழ்), சாந்தி(அமைதி), துஷ்டி(மகிழ்ச்சி), புஷ்டி(பலம்) ஆகிய எட்டு சக்திகளும் அஷ்ட லட்சுமிகள் என்று அழைக் கப்படுகிறார்கள். அஷ்ட லட்சுமிகளும் திருமாலிடம் அடைக்கலம் பெற்றிருப்பதால் அவரை லட்சுமிபதி என அழைப்பர். இந்த சக்தி களையே லட்சுமியாக உருவகித்து வழிபடுகிறார் கள். இந்த சக்திகளின் மூலமாகத்தான் கல்வி, செல்வம், ஆரோக்கியம் உள்ளிட்ட அனைத்து வரங்களும் பெறப்படுகின்றன.

சிரவண மாதம் எனப்படும் ஆடி அல்லது ஆவணி மாதத்தில், பௌர்ணமிக்கு முன்வரும் வெள்ளிக்கிழமையில் வரலட்சுமி விரதம் அனுஷ்டிக்கப்படுகிறது. சுமங்கலிகள் அனுஷ் டிக்க வேண்டிய சிறப்பான விரதம் இது. இதைச் செய்வதன் மூலம் சுமங்கலித்துவம் வளரும்; குடும்ப நலன் பெருகும். கன்னிப் பெண்கள் இவ்விரதத்தை மேற்கொள்வதன் மூலம் சிறப் பான குடும்ப வாழ்க்கை அமையப் பெறுவர்.

திருமணமான பெண்கள், தங்கள் திருமணத்தை அடுத்துவரும் வரலட்சுமி பூஜையிலிருந்து இதை ஒவ்வொரு வருடமும் செய்யவேண்டும். வரலட்சுமி விரதத்தின் போது வீட்டுக்கு விலக்காக இருந்தால் அடுத்துவரும் வெள்ளிக்கிழமை இந்த பூஜையைச் செய்யலாம். இதைச் செய்யும்போது, சிறு பெண்களும் உடனிருந்து சரடைக் கட்டிக் கொள்ளலாம். மறுநாள் அம்மனுக்கு ஆரத்தி எடுத்த பின்னர் கலசத்தை அரிசி வைத்திருக்கும் பானையில் வைக்கவேண்டும்.

 

எல்லோராலும் மிக விரிவாகச் செய்ய இயலாவிட்டாலும், ஈடுபாட்டோடு தெரிந்த பாடல்களைப் பாடி, மகாலட்சுமி அஷ்டோத்திரம் சொல்லி, பூக்களால் அர்ச்சனை செய்து, நிவேதனம் செய்து, நோன்பு சரடை கையில் கட்டி நிவேதனத்தை எல்லோருக்கும் கொடுத்து, வயதான சுமங்கலிப் பெண்களை வணங்கி தானங்கள் செய்து இந்த விரத பூஜையை நிறைவு செய்யலாம்.

கொஞ்சம் சாஸ்திரோக்தமாக விரதமிருந்து பூஜையைச் செய்ய விரும்பினால், விக்னேஸ்வர பூஜை தொடங்கி, சங்கல்பம், கலச பூஜை, பிராணப்ரதிஷ்டை, தியானம், ஷோடசோபசாரம், அங்க பூஜை, லட்சுமி அஷ்டோ த்ரம், தோரக்ரந்தி பூஜை, பிரார்த்தனை, ஆரத்தி என்று விரிவாகச் செய்ய வேண்டும். இங்கே, இந்த பூஜையை சுருக்கமாக எல்லோராலும் செய்ய இயலும் வகையில் முக்கியமான பூஜைப் பகுதி மட்டும் தொகுத்துக் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது.

பூஜைக்குத் தேவையானவை :

மஞ்சள் பொடி (பிள்ளையார் பிடிக்க), நுனிவாழை இலை, அரிசி, தேங்காய், எலுமிச்சம்பழம், குங்குமம், சந்தனம், புஷ்ப வகைகள், வெற்றிலை, பாக்கு, பழம், கற்பூரம், ஊதுபத்தி, சாம்பிராணி, அட்சதை, வஸ்திரம், மஞ்சள் சரடுகள், பஞ்சாமிர்தம், குத்துவிளக்கு, திரிநூல், நல்லெண்ணெய், தீப்பெட்டி, தாம்பாளம், பஞ்சபாத்ரம், உத்தரிணி, கிண்ணம், கற்பூரத் தட்டு, தூபக்கால், தீபக்கால், மணி ஆகியவை.

நிவேதனப் பொருள்கள்: 
பொங்கல், பாயசம், அப்பம், வடை, கொழுக்கட்டை, லட்டு, தயிர், பசும்பால், நெய், தேன், கற்கண்டு.

பழ வகைகள்: 
ஆரஞ்சு, மாதுளை, விளாம்பழம், மாம்பழம், வாழை, திராட்சை...

பூஜைக்கான முன்னேற்பாடுகள்: 

 
வீட்டின் கிழக்கு திசையில் ஈசான்ய மூலையில், பூஜைக்கான இடத்தை அமைத்து, நன்றாக மெழுகி, கோலமிட்டு, மண்டபம் அமைத்து, அலங்கரிக்கவும். மண்டபத்தின் கீழ் நுனி வாழை இலையில் நெல்லைப் பரப்பி, அதன் மீது ஒரு தட்டில் அரிசியை வைக்க வேண்டும். அதன் மேல் கலச கும்பத்தை வைக்க வேண்டும். 

அரிசி, தங்கம், ரத்தினம் ஆகியவற்றை கும்பத்தில் நிரப்பவும் (தீர்த்தத்தையும் நிரப்பலாம்). மேலே மாவிலைக் கொத்தும் தேங்காயும் வைத்து அலங்கரித்து, புதிய வஸ்திரம் சாற்றி, தங்கம் அல்லது வெள்ளியால் செய்யப்பட்ட நான்கு கரங்கள் கொண்ட மகாலட்சுமியின் பிரதிமை பிம்பத்தை (முக பிம்பத்தையும் வைக்கலாம்) மேலே வைத்து பூக்கள் சூட்டி அலங்கரிக்கவும்.

(சில இடங்களில் வீட்டின் பூஜை அறை ஒட்டிய சுவரில் வெள்ளை அடித்து அம்மனின் திருவுருவத்தை எழுதி ஆவாஹணம் செய்கிறார்கள். பூஜைக்காக வைக்கப்படும் கலசத்தில் காதோலை, கருமணி, எலுமிச்சம்பழம் முதலியவையும் போடப்படுகிறது.)

பூஜையின் முடிவில் மஞ்சள் கயிறை(சரடு) கையில் கட்டிக் கொள்கிறார்கள். மஞ்சள் கயிறு மங்கலத்தின் அறிகுறி. அஷ்ட லட்சுமிகளுடன் வரலட்சுமியையும் சேர்த்து ஒன்பது லட்சுமிகள் என்று சாஸ்திரம் சொல்கிறது. எனவே, ஒன்பது நூல் இழைகளால் ஆன, ஒன்பது முடிச்சுகள் போடப்பட்ட நோன்புக் கயிறை (சரடை) பூஜையில் வைக்க வேண்டும். (இதற்கு தோரக்ரந்தி பூஜை என்று பெயர்)

விரதம் மேற்கொள்ளும் வெள்ளிக்கிழமை காலை 10.30க்கு முன் - ராகு காலத்துக்கு முன் (சிலர் மாலை வேளையிலும் செய்வர்) ஒரு தாம்பாளத்தில் அரிசி பரப்பி, அதன் மேல் கலசம் வைத்து, பழம் வெற்றிலை பாக்கு நிவேதனம் வைத்து, வாசலின் உள் நிலைப் படி அருகே நின்று கற்பூரம் காட்டி, ஆரத்தி எடுத்து மகாலட்சுமித் தாயை வீட்டுக்கு அழைத்து வருவதாக பாவனை செய்து, பயபக்தியுடனும் அழைத்து வந்து, அலங்கரிக்கப்பட்ட மண்டபத்தில் உள்ள கலசத்தில் வைத்திருக்கும் மகாலட்சுமி பிரதிமை பிம்பத்தில் இருந்து விரத பூஜையை ஏற்று அருள் புரியுமாறு மகாலட்சுமியை வேண்டிக் கொண்டு, ஆவாஹணம் செய்ய வேண்டும். அப்போது, மங்களகரமான தோத்திரங்களைச் சொல்லி, பாடல்களைப் பாட வேண்டும்.

பூஜைக்குத் தேவையானவற்றை அருகில் வைத்துக்கொண்டு பூஜையைத் தொடங்கவும். பஞ்சாங்கம் பார்த்து, நாள், திதி, வருடம், பட்சம், மாதம் ஆகியவற்றை அறிந்து குறித்துக் கொள்ளவும்.

மேற்கொள்ளப்படும் விரத பூஜை எந்தவித இடையூறுகளும் இல்லாமல் நன்கு நடைபெற வேண்டும் என்பதற்காக, விக்னங்களைக் களையும் விநாயகரை பூஜித்து, பிறகு வரலட்சுமி பூஜையைத் தொடங்க வேண்டும்.

விக்னேஸ்வர பூஜை
உத்தரணியில் தீர்த்தம் எடுத்து, வலது உள்ளங்கையில் விட்டுக் கொண்டு,

ஓம் அச்சுதாய நம:

ஓம் அனந்தாய நம:

ஓம் கோவிந்தாய நம:

என்று சொல்லி, மூன்றுமுறை உட்கொள்ள வேண்டும். இது ஆசமனம்.

கையில் அட்சதை, புஷ்பம் எடுத்துக் கொண்டு, சங்கல்பம் செய்யவும்.

சுக்லாம் பரதரம் விஷ்ணும் சசிவர்ணம் சதுர்புஜம்|
ப்ரசன்ன வதனம் த்யாயேத் ஸர்வ விக்னோப சாந்தயே||

மமோபாத்த ஸமஸ்த துரித க்ஷயத்வாரா ஸ்ரீ பரமேஸ்வர ப்ரீத்யர்த்தம் கரிஷ்யமாணஸ்ய கர்மண: நிர்விக்னேன பரிஸமாப்த்யர்த்தம் ஆதௌ ஸ்ரீ
விக்னேஸ்வர பூஜாம் கரிஷ்யே||

- என்று சொல்லி, அட்சதை, புஷ்பத்தை முன்னால் சேர்க்கவும். விக்னேஸ்வரரை எழுந்தருளச் செய்யும் ஆசனத்தையும் மணியையும் பிரார்த்தனை செய்து புஷ்பத்தை சமர்ப்பிக்கவும். மணி அடிக்கவும். பின், பிடித்து வைத்த மஞ்சள் பிள்ளையாரை, விக்னேஸ்வரராக பாவனை செய்து, அதில் விக்னேஸ்வரர் எழுந்தருள பிரார்த்தனை செய்யவேண்டும்.

அஸ்மின் ஹரித்ரா பிம்பே ஸ்ரீ விக்னேஸ்வரம் த்யாயாமி / ஸ்ரீ மஹாகணபதிம் ஆவாஹயாமி - என்று சொல்லி, புஷ்பத்தை மஞ்சள் பிள்ளையாரிடம் சேர்ப்பிக்கவும்.

இனி ஒவ்வொரு முறையும் ஸ்ரீ மஹாகணபதயே நம: என்று சொல்லி, கீழ்க்காணும் மந்திரம் சொல்லி அந்தந்த செயல்களைச் செய்ய வேண்டும்.

ஓம் ஸ்ரீ மஹாகணபதயே நம: ஆஸநம் சமர்ப்பயாமி|ஓம் ஸ்ரீ மஹாகணபதயே நம: பாதயோ: பாத்யம் சமர்ப்பயாமி| (உத்தரிணி தீர்த்தம் விடவும்)ஓம் ஸ்ரீ மஹாகணபதயே நம: அர்க்யம் சமர்ப்பயாமி| (உத்தரிணி தீர்த்தம் விடவும்)ஓம் ஸ்ரீ மஹாகணபதயே நம: ஆசமநீயம் சமர்ப்பயாமி| (உத்தரிணி தீர்த்தம் விடவும்)ஓம் ஸ்ரீ மஹாகணபதயே நம: ஸ்நபயாமி| (ஸ்நானம் செய்வதாக பாவித்து தீர்த்தம் விடவும்)ஓம் ஸ்ரீ மஹாகணபதயே நம: ஸ்நானானந்தரம் ஆசமனீயம் சமர்ப்பயாமி| (தீர்த்தம் விடவும்)ஓம் ஸ்ரீ மஹாகணபதயே நம: வஸ்த்ரம் சமர்ப்பயாமி| (தீர்த்தம் விடவும்)ஓம் ஸ்ரீ மஹாகணபதயே நம: உபவீதம் சமர்ப்பயாமி| (தீர்த்தம் விடவும்)ஓம் ஸ்ரீ மஹாகணபதயே நம: திவ்ய பரிமள கந்தான் தாரயாமி| (குங்குமம், சந்தனம் போடவும்)ஓம் ஸ்ரீ மஹாகணபதயே நம: அட்சதான் சமர்ப்பயாமி| (அட்சதை போடவும்)ஓம் ஸ்ரீ மஹாகணபதயே நம: புஷ்பை: பூஜயாமி| (புஷ்பத்தை சேர்க்கவும்)

புஷ்பத்தை எடுத்துக்கொண்டு, விக்னேஸ்வர பிம்பத்துக்கு அர்ச்சனை செய்யவும்.

ஓம் சுமுகாய நம: |
ஓம் ஏகதந்தாய நம: |
ஓம் கபிலாய நம: |
ஓம் கஜகர்ணாய நம: |
ஓம் லம்போதராய நம: |
ஓம் விகடாய நம: |
ஓம் விக்னராஜாய நம: |
ஓம் விநாயகாய நம: |
ஓம் தூமகேதவே நம: |
ஓம் கணாத்யக்ஷாய நம: |
ஓம் பாலசந்த்ராய நம: |
ஓம் கஜானனாய நம: |
ஓம் வக்ரதுண்டாய நம: |
ஓம் சூர்ப்பகர்ணாய நம: |
ஓம் ஹேரம்பாய நம: |
ஓம் ஸ்கந்த பூர்வஜாய நம: |
ஓம் ஸித்திவிநாயகாய நம: |
ஓம் ஸ்ரீ மஹாகணபதயே நம:

அர்ச்சனை செய்த பின், தூபம், தீபம் காட்டி, நிவேதனம் செய்ய வேண்டும்.

அம்ருதோபஸ்தரணமஸி |
ஓம் ப்ராணாய ஸ்வாஹா |
ஓம் அபாநாய ஸ்வாஹா |
ஓம் வ்யாநாய ஸ்வாஹா |
ஓம் உதாநாய ஸ்வாஹா |
ஓம் ஸமாநாய ஸ்வாஹா |
ஓம் ப்ரஹ்மணே ஸ்வாஹா |
மஹாகணபதயே நம:
அம்ருதம் நைவேத்யம் நிவேதயாமி |
அம்ருத பிதாநமஸி

- என்று நைவேதனம் செய்வித்து, கற்பூர நீராஜனம் செய்ய வேண்டும்...
பின், எல்லாக் காரியங்களிலும் எப்போதும் இடையூறுகள் இல்லாமல் செய்தருள வேண்டும் என்று விக்னேஸ்வரரை பிரார்த்திக்க வேண்டும்.

வக்ர துண்ட மஹாகாய சூர்ய கோடி ஸமப்ரப|
நிர்விக்னம் குரு மே தேவ ஸர்வ கார்யேஷு ஸர்வதா||

- என்று சொல்லி பிரார்த்தித்து நமஸ்காரம் செய்துவிட்டு, சங்கல்பம் செய்யவும். 

(வருஷ நாமம் - கர ; அயனம் - தக்ஷிணாயனம்;  ருதௌ - க்ரீஷ்ம ருதௌ ; மாசம் - கடக மாசம்; பக்ஷம் - சுக்ல பக்ஷம் ; திதி - சதுர்த்தசி ; வாஸரம் - ப்ருகு வாஸரம் ; நக்ஷத்திரம் - பகல் வரை உத்ராட நக்ஷத்ரம்; அதற்கு மேல் மாலை நேரம் என்றால், திருவோணம் நக்ஷத்ரம்)**

 ** - கோவில்களில் அய்யர் மந்திரம் ஓதும்போது , அந்த அந்த நாள் , நட்சத்திரம் எல்லாம் பார்த்து அதுக்கேத்தபடி  ஓதுவாங்க. இந்த வருட பஞ்சாங்கப்படி சொல்ல வேண்டியது , கீழே அடைப்புக்குறிக்குள்ள கொடுத்து இருக்கேன். ஒருவேளை , அடுத்த வருஷம் , இதே ஸ்லோகம் சொல்றீங்கன்னா, பஞ்சாங்கம் பார்த்து இந்த அடைப்புக்குள்ள கொடுக்கிற விஷயம் மட்டும் , மாத்தி சொல்லணும்.

சங்கல்பம்:

சுபே சோபனே முஹூர்த்தே ஆத்ய ப்ரஹ்மண: த்விதீயபரார்த்தே, ச்வேதவராஹ கல்பே, வைவஸ்வத மன்வந்தரே, அஷ்டாவிம்சதிதமே, கலி யுகே, ப்ரதமே பாதே, ஜம்பூ த்வீபே, பாரத வர்ஷே, பரத கண்டே, மேரோர்- தக்ஷிணே பார்ச்வே, சகாப்தே அஸ்மின் வர்த்தமானே வ்யாவஹாரிகே, ப்ரபவாதி- ஷஷ்டி ஸம்வத்ஸராணாம் மத்யே, ( கர )நாம ஸம்வத்ஸரே, ( தக்ஷிணா )அயனே, ( க்ரீஷ்ம )ருதௌ, (கடக  )மாஸே, ( சுக்ல )பக்ஷே, (சதுர்த்தசி)சுபதிதௌ, ( ப்ருகு )வாஸரயுக்தாயாம், ( உத்ராட )நக்ஷத்ர யுக்தாயாம், சுபயோக சுபகரண ஸகல விசேஷண விசிஷ்டாயாம் அஸ்யாம் சுப திதௌ,
மமோபாத்த ஸமஸ்த துரித க்ஷயத்வாரா ஸ்ரீ பரமேச்வர ப்ரீத்யர்த்தம், அஸ்மாகம் ஸஹகுடும்பானாம், க்ஷேம ஸ்தைர்ய வீர்ய விஜய ஆயுராரோக்ய ஐச்வர்ய அபிவ்ருத்யர்த்தம், ஸமஸ்த துரிதோப சாந்த்யர்த்தம், உசிதகாலே ஆயுஷ்மத்ஸுரூப சுகுணபுத்ர அவாப்த்யர்த்தம், தீர்க்க ஸௌமாங்கல்ய அவாப்த்யர்த்தம், அரோக திடகாத்ரதா ஸித்யர்த்தம் ஸ்ரீ வரலக்ஷ்மி ப்ரஸாத ஸித்த்யர்த்தம், யாவச்சக்தி த்யான-ஆவாஹனாதி ஷோடச உபசாரை: ஸ்ரீ வரலக்ஷ்மி பூஜாம் கரிஷ்யே| -

- என்று சங்கல்பித்து, அட்சதையை வடக்குப் புறம் சேர்க்கவும். உத்தரணி தீர்த்தத்தால் கையை துடைத்துக் கொண்டு, கையில் புஷ்பத்தை எடுத்துக்கொண்டு,

ஸ்ரீ விக்னேஸ்வரம் யதாஸ்தானம் பிரதிஷ்டாபயாமி |
சோபனார்த்தே க்ஷேமாய புனராகமனாய ச ||

- என்று சொல்லி மஞ்சள் பிள்ளையார் மீது சேர்த்து, மஞ்சள் பிள்ளையாரை வடக்குப் புறம் நகர்த்தி வைக்கவும்.

பின் கலச பூஜை செய்யவும். பஞ்சபாத்திரத்தை சந்தனம் குங்குமம் இட்டு, நீர் விட்டு, புஷ்பம் சேர்த்து, வலது கையால் மூடிக்கொண்டு,

கங்கே ச யமுனே சைவ கோதாவரி சரஸ்வதி
நர்மதே ஸிந்து காவேரி தாம்ரவர்ணீ
ஜலே அஸ்மின் ஸந்நிதிம் குரு||

- என்று, புஷ்பார்ச்சனை செய்யவும்.

கங்காயை நம:|
யமுனாயை நம:|
கோதாவர்யை நம:|
ஸரஸ்வத்யை நம:|
நர்மதாயை நம:|
ஸிந்தவே நம:|
காவேர்யை நம:|
தாம்ரவர்ண்யை நம:

- என்று பூஜித்து, தீர்த்தத்தை, பூஜைப் பொருள்கள், கும்பம் மற்றும் தங்கள் மீது தெளிக்கவும்.

குருர் ப்ரஹ்மா குருர் விஷ்ணுர் குருர் தேவோ மஹேச்வர:|
குருஸ்ஸாக்ஷாத் பரம்ப்ரஹ்ம தஸ்மை ஸ்ரீகுரவே நம:||

- என்று, குருவை தியானித்த பிறகு, ப்ராணப்ரதிஷ்டை செய்யவும்.

அஸ்ய ஸ்ரீ வரலக்ஷ்மி ப்ராணப்ரதிஷ்டா மஹாமந்த்ரஸ்ய,
ப்ரம்ம-விஷ்ணு -மஹேச்வரா ருஷய: (வலது கையை தலை உச்சியில் வைக்கவும்)
ருக் யஜூஸ் ஸாம அதர்வாணிச் சந்தாம்ஸி (கையால் மூக்கு நுனியில் தொடவும்)
ஸகல ஜகத் ஸ்ருஷ்டி ஸ்திதி ஸம்ஹார காரிணீ ப்ராணா சக்தி: பரா தேவதா (ஹ்ருதயத்தில் தொடவும்)
ஆம்-பீஜம், ஹ்ரீம்-சக்தி:, க்ரோம்-கீலகம்||

பிறகு, (அங்கந்யாச கரந்யாசங்கள் செய்து) தியானித்து, புஷ்பம் அட்சதையை தீர்த்தத்துடன் பின்வரும் மந்திரம் சொல்லி, கும்பத்திலுள்ள லக்ஷ்மி பிம்பத்தில் சேர்க்கவும்.

ஆவாஹிதோ பவ|
ஸ்தாபிதோ பவ|
ஸந்நிஹிதோ பவ|
ஸந்நிருத்தோ பவ|
அவகுண்டிதோ பவ|
ஸுப்ரீதோ பவ|
ஸுப்ரஸன்னோ பவ|
ஸுமுகோ பவ|
வரதோ பவ|
ப்ரஸீத ப்ரஸீத|
தேவி ஸர்வ ஜகன்நாயிகே யாவத் பூஜாவஸானகம்|
தாவத் த்வம் ப்ரீதி-பாவேன பிம்பே அஸ்மின் ஸந்நிதிம் குரு||

- இப்படி ப்ராணப்ரதிஷ்டை செய்து, புஷ்பம் அட்சதை, தீர்த்தம் விட்டு, பால் பழம் நிவேதித்து, வரலக்ஷ்மி பூஜையைத் தொடங்கவும்.

கும்பத்தில் வரலக்ஷ்மியை தியானிக்கவும்.

பத்மாஸனாம் பத்மகராம் பத்மமாலா விபூஷிதாம்|
க்ஷீர ஸாகர ஸம்பூதாம் க்ஷீரவர்ண ஸமப்ரபாம்|
க்ஷீரவர்ணஸமம் வஸ்த்ரம் ததானாம் ஹரிவல்லபாம்|
பாவயே பக்தி யோகேன கலசே அஸ்மின் மனோஹரே|
வரலக்ஷ்ம்யை நம:|

- என்று சொல்லி புஷ்பத்தை சேர்க்க வேண்டும்.

பாலபானு பரதீகாசே பூர்ண சந்த்ர நிபானனே|ஸூத்ரேஸ்மின் ஸுஸ்திதா பூத்வா ப்ரயச்ச பஹுலான் வரான்||

- என்று, 9 முடிகள் போட்ட சரடில் பூ முடித்து, கும்பத்தில் சாற்ற வேண்டும்.

ஸர்வ மங்கல மாங்கல்யே விஷ்ணு வக்ஷ: ஸ்தலாலயே|
ஆவாஹயாமி தேவித்வாம் அபீஷ்ட பலதா பவ||
வரலக்ஷ்மீம் ஆவாஹயாமி|

- என்று சொல்லி புஷ்பத்தை கும்பத்தில் சேர்த்து ஆவாஹனம் செய்யவும்.

ஸ்ரீவரலக்ஷ்ம்யை நம:| பாத்யம் ஸமர்ப்பயாமி (தீர்த்தம் விடவும்)
ஸ்ரீவரலக்ஷ்ம்யை நம:| அர்க்யம் ஸமர்ப்பயாமி (புஷ்பத்துடன் தீர்த்தம் விடவும்)
ஸ்ரீவரலக்ஷ்ம்யை நம:| ஆசமனீயம் ஸமர்ப்பயாமி (தீர்த்தம் விடவும்)
ஸ்ரீவரலக்ஷ்ம்யை நம:| மதுபர்க்கம் ஸமர்ப்பயாமி (தேன் கலந்த தயிர் நிவேதனம்)
ஸ்ரீவரலக்ஷ்ம்யை நம:| பஞ்சாம்ருதம் ஸமர்ப்பயாமி (பஞ்சமிர்த நிவேதனம்)
ஸ்ரீவரலக்ஷ்ம்யை நம:| ஸ்நானம் ஸமர்ப்பயாமி (தீர்த்த ப்ரோக்ஷணம்)
ஸ்ரீவரலக்ஷ்ம்யை நம:| வஸ்த்ரம் ஸமர்ப்பயாமி (வஸ்திரம் அல்லது அட்சதை)
ஸ்ரீவரலக்ஷ்ம்யை நம:| கண்டஸூத்ரம் ஸமர்ப்பயாமி (கருகமணி/பனைஓலை அணிவிக்க)
ஸ்ரீவரலக்ஷ்ம்யை நம:| ஆபரணானி ஸமர்ப்பயாமி (ஆபரணங்கள் அணிவிக்கவும்)
ஸ்ரீவரலக்ஷ்ம்யை நம:| கந்தம் ஸமர்ப்பயாமி (சந்தனம் இடவும்)
ஸ்ரீவரலக்ஷ்ம்யை நம:| அக்ஷதான் ஸமர்ப்பயாமி ( அட்சதை சேர்க்கவும்)
ஸ்ரீவரலக்ஷ்ம்யை நம:| புஷ்பமாலாம் ஸமர்ப்பயாமி (புஷ்பம், மாலை சேர்க்கவும்)

பிறகு அங்க பூஜை செய்யவும்.

முழுதாகச் செய்யாவிடினும், மகாலட்சுமி பிம்பத்தின் பாதம் முதல் சிரசு வரை பூஜிப்பதாக பாவனை செய்து,

ஓம் ஸர்வமங்களாயை நம: ஸர்வாண் அங்காநி பூஜயாமி

- என்று சொல்லி புஷ்பம் அட்சதை ஸமர்ப்பிக்கவும்.

பின், நூற்றியெட்டு போற்றி அல்லது அஷ்டோ த்ரசத நாமம் சொல்லி, புஷ்பம் அல்லது குங்கும அர்ச்சனை செய்யவும்.

ஸ்ரீ லட்சுமி அஷ்டோ த்திரசத நாமாவளி

ஓம் ப்ரக்ருத்யை நம:
ஓம் விக்ருத்யை நம:
ஓம் வித்யாயை நம:
ஓம் ஸர்வபூத ஹிதப்ரதாயைநம:
ஓம் ச்ரத்தாயை நம:
ஓம் விபூத்யை நம:
ஓம் ஸுரப்யை நம:
ஓம் பரமாத்மிகாயை நம:
ஓம் வாசே நம:
ஓம் பத்மாலயாயை நம:
ஓம் பத்மாயை நம:
ஓம் சுசயே நம:
ஓம் ஸ்வாஹாயை நம:
ஓம் ஸ்வதாயை நம:
ஓம் ஸுதாயை நம:
ஓம் தன்யாயை நம:
ஓம் ஹிரண்மய்யை நம:
ஓம் லக்ஷ்ம்யை நம:
ஓம் நித்யபுஷ்டாயை நம:
ஓம் விபாவர்யை நம:
ஓம் அதித்யை நம:
ஓம் தித்யை நம:
ஓம் தீப்தாயை நம:
ஓம் வஸுதாயை நம:
ஓம் வஸுதாரிண்யை நம:
ஓம் கமலாயை நம:
ஓம் காந்தாயை நம:
ஓம் காமாக்ஷ்யை நம:
ஓம் க்ரோதஸம்பவாயை நம:
ஓம் அனுக்ரஹப்ரதாயை நம:
ஓம் புத்தயே நம:
ஓம் அநகாயை நம:
ஓம் ஹரிவல்லபாயை நம:
ஓம் அசோகாயை நம:
ஓம் அம்ருதாயை நம:
ஓம் தீப்தாயை நம:
ஓம் லோகசோக விநாசின்யை நம:
ஓம் தர்மநிலயாயை நம:
ஓம் கருணாயை நம:
ஓம் லோகமாத்ரே நம:
ஓம் பத்மப்ரியாயை நம:
ஓம் பத்மஹஸ்தாயை நம:
ஓம் பத்மாக்ஷ்யை நம:
ஓம் பத்மஸுந்தர்யை நம:
ஓம் பத்மோத்பவாயை நம:
ஓம் பத்மமுக்யை நம:
ஓம் பத்மநாபப்ரியாயை நம:
ஓம் ரமாயை நம:
ஓம் பத்மமாலாதராயை நம:
ஓம் தேவ்யை நம:
ஓம் பத்மின்யை நம:
ஓம் பத்மகந்தின்யை நம:
ஓம் புண்யகந்தாயை நம:
ஓம் ஸுப்ரஸன்னாயை நம:
ஓம் ப்ரஸாதாபிமுக்யை நம:
ஓம் ப்ரபாயை நம:
ஓம் சந்த்ரவதனாயை நம:
ஓம் சந்த்ராயை நம:
ஓம் சந்த்ரஸஹோதர்யை நம:
ஓம் சதுர்ப்புஜாயை நம:
ஓம் சந்த்ரரூபாயை நம:
ஓம் இந்திராயை நம:
ஓம் இந்துசீதளாயை நம:
ஓம் ஆஹ்லாத-ஜனன்யை நம:
ஓம் புஷ்ட்யை நம:
ஓம் சிவாயை நம:
ஓம் சிவகர்யை நம:
ஓம் ஸத்யை நம:
ஓம் விமலாயை நம:
ஓம் விச்வஜனன்யை நம:
ஓம் துஷ்ட்யை நம:
ஓம் தாரித்ர்ய-நாசின்யை நம:
ஓம் ப்ரீதிபுஷ்கரிண்யை நம:
ஓம் சாந்தாயை நம:
ஓம் சுக்லமால்யாம்பராயை நம:
ஓம் ச்ரியை நம:
ஓம் பாஸ்கர்யை நம:
ஓம் பில்வநிலயாயை நம:
ஓம் வராரோஹாயை நம:
ஓம் யசஸ்வின்யை நம:
ஓம் வஸுந்தராயை நம:
ஓம் உதாராங்காயை நம:
ஓம் ஹரிண்யை நம:
ஓம் ஹேமமாலின்யை நம:
ஓம் தனதான்யகர்யை நம:
ஓம் ஸித்தயே நம:
ஓம் ஸ்த்ரைண ஸௌம்யாயை நம:
ஓம் சுபப்ரதாயை நம:
ஓம் ந்ருபவேச்ம கதானந்தாயை நம:
ஓம் வரலக்ஷ்ம்யை நம:
ஓம் வஸுப்ரதாயை நம:
ஓம் சுபாயை நம:
ஓம் ஹிரண்யப்ராகாராயை நம:
ஓம் ஸமுத்ரதனயாயை நம:
ஓம் ஜயாயை நம:
ஓம் மங்களாதேவ்யை நம:
ஓம் விஷ்ணுவக்ஷஸ்தல ஸ்திதாயை நம:
ஓம் விஷ்ணுபத்ன்யை நம:
ஓம் ப்ரஸன்னாக்ஷ்யை நம:
ஓம் நாராயண ஸமாச்ரிதாயை நம:
ஓம் தாரித்ர்ய த்வம்ஸின்யை நம:
ஓம் தேவ்யை நம:
ஓம் ஸர்வோபத்ரவ-வாரிண்யை நம:
ஓம் நவதுர்காயை நம:
ஓம் மஹாகால்யை நம:
ஓம் ப்ரஹ்மவிஷ்ணு- சிவாத்மிகாயை நம:
ஓம் த்ரிகாலஜ்ஞான ஸம்பன்னாயை நம:
ஓம் புவனேஸ்வர்யை நம:

ஸ்ரீ லட்சுமி அஷ்டோத்ர சத நாமாவளி சம்பூர்ணம்

 

குங்கும அர்ச்சனை மற்றும் புஷ்பங்களால் அர்ச்சிக்க, வீட்டில் லட்சுமி கடாட்சம் -மகாலட்சுமியின் பார்வை பட்டு எல்லா வளமும் பெறுவீர்களாக!

இதன்பிறகு, கனகதாரா ஸ்தோத்திரம் -  ஒருமுறை மனமுருக பாடுங்கள். 


 உங்கள் வீடு , மங்களகரமாக மாறும். உங்கள் கடன் முற்றிலும் தீரும். வெகு வேகமாக பொன்னும், பொருளும் குவியும். வாழ்த்துக்கள்
!

Read more: http://www.livingextra.com/2011/08/12-08-2011.html#ixzz1UiArpEYj

Franchising

“Only an empowered personality can distribute the holy name of the Lord and enjoin all fallen souls to worship Krishna. By distributing the holy name of the Lord, he cleanses the hearts of the most fallen people; therefore he extinguishes the blazing fire of the material world. Not only that, he broadcasts the shining brightness of Krishna’s effulgence throughout the world.” (Shrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura) An entrepreneur takes their idea for a business and makes it a reality through risk, innovation, hard work and sacrifice. As most startup businesses don’t succeed, those that do tend to stand out. Just getting a local shop up and running and having it turn a regular profit is itself a grand achievement. But if the owner of the store, the person in whom the seed of desire sprouted into the full blown tree of a business, wants to increase their profits even more, or if they simply want their product or service to touch more people than just those in the local community, they will figure out a way to franchise their operation. With others around the country and world following the same business plan and selling the same product, the reach and scope of the business can attain new heights. Ironically enough, this very process explains the success of the celebrated acharyas, the spiritual masters of the Vedic tradition. Through their kind preaching efforts they have enabled a system of glorification of the holy name and the divine personality it addresses to continue on since the beginning of time. Because of this, their positive impact on society and the greatness of their stature can never be properly measured. Franchising is easier said than done. The first issue is how to repeat the same roadmap for success followed during the initial startup. To run the business the same way, to have the same profit levels, those who operate the franchises must be able to understand the product, how to produce it, and what its value is to the customers. This requires training and good guidance from the original owner. In one sense, there shouldn’t be a need to franchise. The owner has what they want: a successful business. They already know how to operate it successfully, so why the need for expansion? In the business community, the benefits of expanding obviously relate to increased profits. The original owner can charge franchise fees and thus make money with minimal effort. Teach others how to run the business and watch the profits come in every month. Yet, on an even higher level, if the product or service offered is beneficial to society, expanding helps out so many more people. It is one thing to use your keen knowledge to gain a profit for yourself, but increasing the scope of the operation keeps so many other people employed and ensures that others will have a place to go to get your product, wherever they may live. It is for these reasons that chain restaurants end up doing so well through expansion. If a person is travelling through a foreign city and not sure of where to go to eat, they know that the chain locations will have food and service they are accustomed to. They know what they are going to get. If the original owner had decided to keep the operation localized, the benefits would have remained isolated to a specific area. In the Vedic tradition, the oldest of all the systems of spirituality in existence, the importance of the spiritual master is constantly emphasized. Just understanding the need for inquiring about God and the reason for the human being’s existence is difficult enough. The human mind is limited in its thinking abilities, as what may be contemplated on at this very second could be forgotten in the next minute. If we can’t even remember what we ate for breakfast yesterday, how are we going to come to the conclusion of who God is and what He looks like? Moreover, how are we going to deduce the purpose to our existence and what should guide our activities? The need for teachers is not very difficult to understand, but for some reason when the same requirement is presented for understanding the highest truths of life, there is skepticism and trepidation. To practice medicine or law, to operate heavy machinery, or to do pretty much anything unknown to us, there must be training. Young children are sent to school to learn from adults who are wiser than they are. Without the teacher-student paradigm, no information would ever transfer properly. In general conversation, where two friends are talking about the topics of the day, typically there is not a definitive conclusion reached. We are friends with someone for a reason; we consider them our equal. If we didn’t, we couldn’t enjoy their association and feel free to act as we wish. The downside to this, of course, is that when our friends try to teach us anything, the natural response is to counter their arguments and make sure that we never fully accept what they tell us. With teachers, the ground rules are established from the very beginning that they will instruct and that we will listen. Therefore when Lord Krishna, the Supreme Personality of Godhead, recommends in the Bhagavad-gita that Arjuna, His cousin and dear friend, approach one who has seen the Truth to understand the higher concepts in life, the stipulation should not be very difficult to accept. Where did the guru learn their information? Obviously they got it from their own guru; otherwise the information they present is not authorized. Without proper authority, conclusions will be flawed, as the human mind cannot think beyond the bounds of time and space. Under mental speculation or intense study of logic and reason, the highest conclusion that the mind can reach is that God is formless or without attributes. The Vedas reveal that the essence of identity is the spiritual spark residing within a particular life form. As this entity does not ever change in qualitative makeup, it is understood that all things we see are nothing but temporary manifestations of an inferior energy. The living spark is the superior entity; therefore it is beyond the dualities of the existence we witness with our senses. Since the identity of the living entity transcends the variety witnessed in the present life, it is assumed that the higher spiritual entity, the being from whom everything emanates, must also be the same in quality. “The Absolute Truth must be without attributes, because as soon as a feature is defined, a limitation is introduced. If God has green eyes, He must be defective because He can’t then have blue eyes. If He is bluish in complexion, then He can’t have any other skin color; hence He becomes inferior.” Because of these apparent contradictions, the mind will be tempted to think that no entity can possess mutually contradictory attributes. Therefore the highest realization the mind can reach through pure study is that of Brahman, or the impersonal energy constituting all things spirit. Even gross matter is related to Brahman, but it is considered a subordinate energy. Only through the authorized words coming from the guru can we learn that the Supreme Lord is actually full of form. Though He has no hands or legs, God can run faster than the wind and accept every offering made to Him with love and devotion. The idea of a spiritual attribute, one which is not limited in the same way that a material one is, cannot be understood mentally; it must be accepted as fact. The acceptance in this regard is meant for a purpose, for not arguing against the truth of the Supreme Lord’s form enables one to achieve the highest end, that of pure God consciousness, by the time the present life completes. The properly situated mindset leads the spiritual spark back to a land where full variegatedness is witnessed in a spiritual manifestation, where the Supreme Lord and His eternal well-wishers enjoy each other’s company endlessly, with time and space having no influence. The spiritual master learned the highest truths of life from his own guru, who in turn learned it from their teacher, and so on. When this chain has the Supreme Lord as its founder, whose original form is that of Shyamasundara, the beautiful Shri Krishna, the teachings presented are bona fide and can be accepted without question. With the teachings come recommendations. The instructed student is advised to give up sinful activities which will be detrimental towards their development of consciousness. Meat eating, gambling, intoxication andillicit sex form the bedrock of sinful life, so if they are cut off at the nose, before they can do any further damage, the student has a much better chance of succeeding. More important than the restrictions are the recommended assertive actions, positive behavior that keeps the active potency within the heart fully engaged. Nothing is worse for a person’s psyche than constant lethargy, laziness, and nothing to do. The dream for the fruitive worker is to one day retire and not have the pressures of daily life, but it is seen that the retired worker often has too much time on their hands, and nothing to do except sit around the house and watch television. The spiritual masters, by matching the active propensity to serve found within the heart with a corresponding beneficiary, keep the fire of devotion and action constantly lit within their disciples. Thus there is always something to do for the enthusiastic student. What activity could there be that we can perform without stop? Chanting the holy names found in the maha-mantra, “Hare Krishna Hare Krishna, Krishna Krishna, Hare Hare, Hare Rama Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare”, can continue on and on, without interruption and without motivation. The holy name of the Lord is non-different from Him, a fact that can only be realized by steady practice of bhakti-yoga, or devotional service. There are various disciplines of spirituality, with each one leading the student to a specific objective. As nothing can be better than attaining a pure love for God that never dies out and never fades away, the discipline of bhakti reigns supreme over all others. Indeed, every method of spiritual life is meant to eventually culminate in bhakti. The guru is one who himself follows the prescriptions for action handed to him. He spends his time chanting and thinking about Krishna, or God. He reads the scriptures not necessarily for advancement in knowledge, but to remain connected to the spiritual world. We read autobiographies of famous people to get a further glimpse into their life and to better understand their nature. At the heart of this enjoyment is association, the ability to establish a personal relationship with the author. Similarly, by reading about Krishna from famous texts like the Ramayana, Shrimad Bhagavatam, Bhagavad-gita,Mahabharata and so many other works, the lonely living entity gets to be in God’s company. The words found in these works, and also in the wonderful poems authored by famous saints, can be meditated upon for days on end; thereby allowing anyone to be with God for extended periods of time. The guru, being in the Lord’s company through utilizing the many outlets for devotion, will always be happy. And why shouldn’t he be? If you’re reading about Krishna and basking in His transcendental sweetness all the time, wouldn’t you be constantly thrilled? Yet the guru goes beyond just keeping the happiness to himself. The acharyas, those who are capable of instructing others and withstanding the public scrutiny that comes with active preaching, kindly take to passing on Vedic wisdom to others. In this respect they can accumulate many disciples and become famous themselves, but when their true purpose for teaching is understood, their glories are enhanced even further. “Always chanting My glories, endeavoring with great determination, bowing down before Me, these great souls perpetually worship Me with devotion.” (Lord Krishna, Bhagavad-gita, 9.14) Just as the ultimate benefit to franchising a store is that the product or service in question gets distributed to many more people, the ultimate aim of the teaching spiritual master is to ensure that Krishna and His names get glorified in as many places as possible, by as many sincere souls as possible. In the Bhagavad-gita, Krishna says that the devotees are always chanting His glories, and this is especially true of the guru. The spiritual master thinks, “My Lord is so wonderful. I will never tire of glorifying Him and appreciating His kind mercy, which is available for everyone to take advantage of. Now, let me think of ways to increase this glorification, to amplify its effect.” One way to beat the drum of devotion even louder is to hold a concert or live showing, where the holy name can be chanted through electronic equipment. This will ensure that many more people get to hear the sweet melodies of the maha-mantra. Yet, as we see with franchising, the better way to expand your operation is to have others take up the cause. With many people following the same formula, the product in question can go “viral” very quickly. In a similar manner, if the guru can teach others about God and devotion to Him, the mrdanga glorifying Shri Krishna gets even more powerful. Looking at some of the greatest reformers in history, we see that they followed this very formula. Narada Muni, a world traveller and staunch devotee of God, has taught so many people how to practice bhakti. By reforming a dacoit into a devotee of Lord Rama, Narada gave the world Maharishi Valmiki, who used his enlightenment to author the Ramayana, a poem which is still celebrated to this day because of its content. The poem glorifies the life and pastimes of Lord Rama, an incarnation of God. Therefore, through Narada’s kind efforts, a tradition of glorification was established. Valmiki himself taught two students, Lava and Kusha, Rama’s sons, how to sing the poem in public accompanied by music. Thus the tradition was passed on. In more recent times, His Divine Grace A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada set up a worldwide institution to ensure that Krishna’s name would be glorified in every town and every village. A truly humble man himself, Shrila Prabhupada did not need any disciples or anyone to worship him daily for being such a wonderful spiritual master. Nevertheless, he accepted disciples, because he could teach them how to expand the wonderful sounds glorifying Krishna that emanate from the spiritual world. Because of this sacrifice, millions of people have benefitted. When his students subsequently help others to find their way in bhakti, Prabhupada’s glories and the stature of his teacher, Shrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura, are further increased. With this franchising system, so many people become liberated and find true happiness in life. By watering the root, connecting with the fountainhead of all things matter and spirit in a loving mood, every disturbance and source of distress is automatically removed. Though the spiritual masters are celebrated as great welfare workers, the predominant desire that guides their activities does not change. They simply want Krishna to be glorified by as many people as possible, as often as possible. Since they are wonderful devotees, the Lord ensures that their desires are satisfied. Thanks to their benevolence, the world becomes supremely benefitted.