Ismat Chughtai இஸ்மத் சுக்தாய் - யார் இவர் ?

Govindarajan Vijaya Padma

உருது இலக்கிய ஆளுமை இஸ்லாம் பெண் எழுத்தாளர் இஸ்மத் சுக்தாய் மரபு சாரா ஆண் - பெண் உறவு முறைகளின் இடையில் பொதிந்து இருக்கும் நுட்பமான உடலரசியல் இவரது தனித்தன்மை எனலாம் 1938 இல் ஃபஸாதி என்ற நாடகம் எழுதி உருது இலக்கிய உலகிற்கு அறிமுகமானார் இஸ்மத் சுக்தாய் . முஸ்லீம் சமூகத்தில் இருந்து ஒரு பெண் எழுத்தாளராக அங்கீகரிக்கப் படுவதே சவாலான அந்த கால கட்டத்தில் (1942) அவர் எழுதிய லெஸ்பியன் உறவு பற்றிய "லீஹாப்” என்ற சிறுகதைதான் அவரை உருது இலக்கிய உலகில் தனிப்பெரும் ஆளுமையாக அடையாளப்படுத்தியது இந்த சிறுகதையினால் அவர் பெரும் எதிர்ப்புகளை சந்திக்க வேண்டி இருந்தது. சுக்தாயின் கதைக்களம் முற்றிலும் புதியதொரு சிந்தனையை முன்வைத்தே அமைந்திருந்தது. எழுபது வயதான பெண் ஒருத்தி இருபத்தைந்து வயது இளைஞனைத் திருமணம் செய்து கொள்வதைப் பற்றி நஈ துல்ஹன் என்னும் கதையில் எழுதியிருக்கிறார்.இது இந்திய இலக்கியங்களில் இல்லாத பெண்ணின் ஆழமன உளவியல் பதிவு இஸ்மத் சுக்தாய் மற்ற பெண் எழுத்தாளர்கள் தொடாமல் இருந்த பெண்கள் தொடர்பான பாலியல் சிக்கல்களை தன்கதைகளில் அழுத்தமாக பதிவு செய்தார் .அது அவரது துணிச்சலை வெளிப்படுத்திய அதே நேரத்தில் அவருக்கு சமூகத்தில் பல சிக்கல்களையும் ஏற்படுத்தியது அதிலும் முக்கியமாக சுக்தாயின் பிமர், சோடி அபா, கைந்தா முதலான கதைகள் இளம் வயதுப் பெண்கள் காம இச்சையில் மன அமைதி இழப்பதை சித்திரிக்கின்றன.பாலியல் அணுகுமுறையின் களங்களை மையமாக கொண்டு அவர் எழுதிய சிறுகதைகளில் ‘தோ ஹாத்’ (இரண்டு கைகள்) மிக முக்கியமான ஒரு கதையாகும் . இதில் ஒரு பெண், மிகவும் எதார்த்தமாக பல ஆண்களுடன் உறவு வைத்து கொள்வதை மிகவும் சாதாரண விசயமாக விவரித்து இருப்பார். அதற்கு இவர் சொல்லும் அழுத்தமான காரணம் ஒரு ஏழை இளம் பெண்ணிற்கு உணவிற்கான தேடலின் ஒரு வழி தான் அவளது பாலியல் தொடர்புகள் என்று குறிப்பிட்டு இருப்பார் சுக்தாயின் லீஹாப் (கனத்த போர்வை), கூன்கட் (முகத்திரை), அமரபேல் (அமரவல்லி) ஆகிய கதைகள் பொருத்தமற்ற திருமணத்தைப் பற்றியும் அதனால் பெண்களுக்கு ஏற்படும் மன சிக்கல்களையும் பாலியல் தேடல்களையும் பதிவு செய்து இருப்பார் வரதட்சனை என்பது பெண் ,ஆண் இரு குடும்பத்திற்கும் சிக்கலுக்குரியதாகவே இருக்கிறது என்பதைத் தனது (தோ ஹாத்) கதையில் பதிவு செய்திருப்பது சுக்தாயின் சமூகம் குறித்த நடுநிலைமை பார்வையை விளக்குகிறது இவை தவிர வேர்கள் என்ற கதையில் இந்தியா, பாகிஸ்தான் பிரிவினையைப் பற்றி, தனது படைப்புகளில் பதிவு செய்திருக்கிறார் சுக்தாய். பதினொரு புதினங்களையும் ககஜி ஹை பைரஹன் என்ற தன்வரலாற்று நூல் ஒன்றினையும் எழுதியுள்ள இஸ்மத் சுக்தாய் ஒன்பது நாடகங்களையும் நான்கு கட்டுரைத் தொகுப்புகளையும் எழுதி இருக்கிறார் இவரது புகழ் பெற்ற கட்டுரை தொகுப்பு மேரா தோஸ்த் மேரா துஷ்மன், ஹம் லோக் மற்றும் இவரது “ கரம் ஹவா” எனும் சிறுகதை திரைப்படமாகவும் வெளிவந்திருப்பது குறிப்பிடத்தக்கது.இஸ்மத் சுக்தாய் நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட சிறுகதைகளைப் படைத்திருக்கிறார். அவை இதுவரை எட்டு தொகுப்புகளாக வெளிவந்துள்ளன. அவற்றுள் ஏக்பாத், தோ ஹாத் என்ற இரண்டு சிறுகதைத் தொகுதிகளும் புகழ்பெற்ற படைப்புகளாகக் கருதப் பெறுகின்றன.. கரம் ஹவா என்ற திரைப்படத்திற்குச் சிறந்த திரைக்கதைக்கான குடியரசுத் தலைவர் விருதும் (1973), சிறந்த இலக்கியப் பணிக்காக இந்திய அரசின் பத்மஸ்ரீ விருதும் (1976), தன்ஹாய் கா ஜஹர் என்ற நாடகத்திற்கு காலிஃப் விருதும் (1977), ஆந்திரப் பிரதேச உருது அகாதமியின் மக்தூம் இலக்கிய விருதும் (1979) இஸ்மத் சுக்தாய் பெற்றுள்ளார். இஸ்மத் சுக்தாய்க்கு சோவியத் குடியரசு 1982 ஆம் ஆண்டு சோவியத் லேண்டு நேரு விருதினை வழங்கிக் கௌரவித்துள்ளது. இத்தனை பெரிய இடத்தை தனியொரு பெண்மணியாக உருது இலக்கிய உலகில் தக்க வைத்துக் கொண்டிருந்த சுக்தாயின் இளமைக் காலம் மிக சுவாரசியமானது . தன் வாழ்க்கையின் ஒவ்வொரு காலகட்டத்தையும் இவர் கடின சவால்களை சந்தித்து எதிர்த்து தான் முன்னேற வேண்டி இருந்தது . சுபாவத்திலேயே இவருக்கு இருந்த போர்க்குணமும் , மன தைரியமும் தான் இவரை வெற்றி பெறச் செய்தது என்றால் மிகையாகாது .உத்திரப்பிரதேசத்தில் உள்ள பதாயுன் என்னும் சிறு நகரத்தில் 1915 ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் மாதம் 15 பிறந்த இஸ்மத் சுக்தாய், தனக்கு 13 வயதில் நடக்க இருந்த திருமணத்தில் இருந்து புத்திசாலித்தனமாக வெளியில் வந்து படிப்பில் கவனம் செலுத்தினார் .சுக்தாயின் படிப்புக்குப் பெற்றோர்கள் தடை விதித்தபொழுது அந்தத் தடைகளையெல்லாம் களைந்து கல்வி பயின்ற சுக்தாய் இளங்கலை பட்டத்தை லக்னோவில் உள்ள இஸபெல்லா துருபன் கல்லூரியில் 1933 ஆம் ஆண்டு நிறைவு செய்தார்.அலிகர் முஸ்லிம் பல்கலைக்கழகத்தில் ஆசிரியர் பட்டம் படிப்பதற்கு எந்தப் பெண்களும் முன்வராத நிலையில் ஆண்களுடன் சேர்ந்து படித்தார். வகுப்பறையில் ஆண்களுக்கும் பெண்களுக்கும் இடையில் ஒரு திரை இருக்கும். பெண்கள் அந்தத் திரைக்குப் பின்னால் இருந்துதான் பாடம் கேட்க வேண்டும். ஆனால் சுக்தாய் இதனைப் பின்பற்றாமல் ஆண்கள் பகுதியில் அமர்ந்தே பாடம் கேட்டார். தன சிறுவயதில் இருந்தே பர்தா போடுவதை எதிர்த்து தானும் பர்தா போடாமலே வாழ்ந்தார் சுக்தாய்
வீட்டில் நிச்சயம் செய்த திருமணத்தை மறுத்த இஸ்மத் சுக்தாய் புகழ்பெற்ற திரைப்பட இயக்குநரான ஹாகித் லத்தீப் என்பவரை 1942 இல் வீட்டை எதிர்த்துக் காதல் திருமணம் செய்துகொண்டார்.திருமணத்திற்கு முன்பே எழுத ஆரம்பித்த சுக்தாய், தமது ஆசிரியத் தொழிலை விடுத்து மும்பையில் நிரந்தரமாகக் குடியேறி முழு நேர எழுத்தாளராக மாறினார்
சுக்தாய் 1991 இல் அக்டோபர் மாதம் 24 ஆம் நாள் தமது 76ஆவது அகவையில் மும்பையில் காலமானார்.

ISMAT Chughtai (1915-1991), one of Urdu’s most accomplished fiction writers, epitomised the 20th-century women writers of Urdu: enlightened, bold, iconoclastic, progressive and feminist.

Chughtai penned her early pieces in the late 1930s but was not much known in the literary circles until 1942, the year ‘Lihaaf’ was published. Urdu literature of that era showed a marked tendency towards Marxism and Realism. The idea of feminism in its true sense and spirit had not quite arrived in the subcontinent in the 1940s, but much of what she wrote, with a touch of progressivism, was about the social, psychological and sexual problems faced by women. Traditional feminine sensibility of the 18th and 19th centuries demanded women to be virtuous, modest and obedient. Chughtai stressed that real feminine emotions and sensitivities are hardly ever understood in an orthodox, male-dominated society such as India’s. Never before in the history of Urdu fiction were such thoughts expressed so articulately and vividly as did Chughtai in her writings.

In 1942 she emerged on the literary scene with a bang as her short story ‘Lihaaf’ appeared in Adab-i-Latif, a literary magazine published from Lahore. Its central theme was female homosexuality. Themes related to sensuality have never been a rarity in Urdu literature, especially in classical poetry, and a few Urdu masnavis (longish poems, often narrating a romance) are known for being too explicit. Male homosexuality had not been a taboo subject in Urdu poetry but somehow female homosexuality was not approved of, except for rekhti, a genre of classical Urdu poetry that depicted female homosexuality, mostly in implicit and symbolic terms. In the subcontinent’s conservative society these covert and occasionally overt expressions of sensuality were thought to be offensive but were quietly smiled upon.

‘Lihaaf’ sent tremors across the subcontinent and Chughtai had to bear with scathing criticism for it. ‘Lihaaf’ is about two women, one of whom is deprived of her husband’s love and the other is the maid servant. It is strange that ‘Chai ki pyali’, Muhammad Hasan Askari’s short story that had covert gestures to female homosexuality, published in the January 1942 issue of Adabi Duniya (Lahore), and later included in the collection of his short stories titled Jazeeray, did not invoke as much criticism as did ‘Lihaaf’; neither did rekhtis written by the male poets. In fact, Askari’s story was not taken much notice of, for reasons not known. On the contrary, Chughtai’s story was considered more offensive, perhaps because of her gender. ‘Lihaaf’ brought Chughtai much notoriety and she was even summoned by a court for the alleged ‘obscenity’. Ironically, it was exactly this kind of attitude of a male-dominated society that Chughtai used to scoff at.

Many of Chughtai’s short stories revolve around the odds faced by women. Oppressed women fighting it out on their own fascinated Chughtai. In most of her short stories she points a finger at society for unjust treatment of women. Though she did write about the problems of women from underprivileged classes too, it was women from middle-class families she was truly interested in portraying. Describing UP’s middle or lower middle-class Muslim women and homes in a parlance peculiar to the milieu was her forte. Here, Chughtai excelled, since it was the environment she was brought up in and had personal experience of.

But Chughtai’s exposure to trade unionism and political activism, unlike Rashid Jahan, a progressive female writer and a contemporary of Chughtai’s, was rather limited. She could possibly not have been as well-versed in Marxist philosophy either, as some of her contemporary progressives were. This is one of the reasons why she, at times, sounds shallow when she tries her hand at depicting economic issues at length. Considering her leftist leanings and close association with the Progressive Writers Association, her short stories, based purely on class conflict and Marxist themes, are not as many as one would have expected.

Chughtai’s flowing and spontaneous style, occasionally peppered with satirical or witty remarks, makes reading a delight. Writing idiomatic and colloquial Urdu in a seemingly effortless manner is something she is known for. Her mastery over presenting women’s parlance or expressions peculiar to native speakers of Urdu, especially women from UP, is a domain in which Chughtai is unrivalled by any male or female fiction writer. In this regard, only Qurratulain Hyder is a close second, but that too only occasionally.

This indeed can be traced to the locale in which Chughtai grew up. She was born on Aug 21, 1915, in Badaun, UP, but Agra was her ancestral hometown (her date of birth is often quoted as Aug 15 and place of birth as Agra, but, according to some researchers, Aug 21 and Badaun are more likely to be correct). She was brought up in Jodhpur, Agra and Aligarh since her father, a civil servant, was posted at different places and the family had to move quite often. From among her nine siblings, wrote Chughtai in Naqoosh (Lahore) describing her early life, her elder sisters got married when Chughtai was quite young and she spent more time in her childhood playing in the company of her brothers. This, according to her own account, turned her into a girl fond of playing hockey, football and gilli danda. In other words, she had become a tomboy, which was quite shocking to some women of Agra where the family had moved after her father’s retirement. It was equally embarrassing for her mother, wrote Chughtai, but the “culprits were my brothers”. This formative phase played a role in carving out her personality, which was marked with boldness, courage and outspokenness.

Despite fierce resistance from some of her relatives, Chughtai did her BA in 1938 from Isabella Thoburn College, Lucknow, and obtained a degree in teacher training from Aligarh the next year. In 1941, she was appointed the superintendent of Municipal Girls School, Bombay (now Mumbai). She married Shahid Lateef, a film director and scriptwriter from Mumbai, in 1942. By the time Chughtai began writing, her brother Mirza Azeem Baig Chughtai (1895-1941) had become an established novelist and humorist of Urdu. Though her brother had an influence on her, she was most inspired by Rashid Jahan and Saadat Hasan Manto. The other influence was, of course, some Western writers such as Sigmund Freud, G.B. Shaw and D.H. Lawrence. Later, she settled in Bombay and wrote dialogues for movies as well as scripts for movies in collaboration with her husband.

With a number of collections of short stories to her credit, such as ‘Kalyaan’, ‘Choten’, ‘Do haath’, ‘Aik baat’ ‘Chhui mui’ and ‘Thori si pagal’, Chughtai is ranked among Urdu’s most influential short-story writers of the latter half of the 20th century but she was not as successful in novels. Her novel Terhi Lakeer is, indeed, counted among the best Urdu novels, but her other novels, such as Ziddi, Masooma, Saudai and Dil Ki Dunya, could not impress the critics much, though they are not without their own merits.

Some of her other books, such as Dauzakh, are collections of plays, short stories and essays. In plays, too, Chughtai could not make her mark and her plays can pose some difficulties to those who want to stage them. According to Patras Bokhari, the famous humorist who was a fine connoisseur of drama too, she simply did not know how to separate scenes and acts. Yahan Se Wahan Tak includes miscellany, such as her brief memoirs, an account of her journey to Pakistan in 1976, and a few short stories. But Dauzkhi, her pen-sketch of her brother Azeem Baig, written a few days after his death, is one of the best pen-sketches ever written in Urdu. It is humorous and saddening, sentimental and analytical, all at the same time.

Chughtai died in Mumbai on Oct 24, 1991. But controversy chased the writer even after her death: she was cremated, which, according to some relatives of hers, was her will. But some contradicted this and it remains a mystery what her real will was. Chughtai is relevant even today. No study of the Urdu short story, feminism in Urdu literature or Progressive philosophy in Urdu literature can truly be called complete unless her works are taken into account.
Dream is the Royal road to the Unconsious" - Sigmund Freud
நாவலோ , சிறுகதையோ படித்த பின் சில மணி நேரம் , ஏன் சில நாவல்கள் சில நாட்கள் கூட மனதை போட்டு பிராண்டி , வேறு வேலையே செய்ய விடாமல் ஸ்தம்பிக்க வைத்து விடும் . அப்படி பட்ட ஒரு எழுத்துக்கு சொந்தக்காரர்தான் இஸ்மத் சுக்தாய் இவர் உருது இலக்கியத்தின் ஆளுமை . மரபு சாரா ஆண் - பெண் உறவு முறைகளின் இடையில் பொதிந்து இருக்கும் நுட்பமான உடலரசியல் இவரது தனித்தன்மை எனலாம்
இஸ்மத்தின் கதை யதார்த்த வாழ்வில் உள்ள பெண்களின் பாலியல் தேடல்களை அவர்களின் ஆழ் மன உளவியலை அலசி வெளிக் கொணர்ந்து படைப்பாக பதிவு செய்யப் பட்டிருக்கிறது என்பதை ஒருவராலும் மறுக்க இயலாது . அதிரடியாக வாழ்வை அணுகும் தீவிர பெண்ணிய எழுத்தாளர்களால் இப்படி ப்பட்ட பாசாங்கற்ற யதார்த்த வாழ்வின் இயலபான பெண்மையின் பன்முகங்களை ,அவர்களின் பாலியல் விருப்பங்களை பதிவு செய்து விட முடியுமா என்று தெரியவில்லை இவரது கதைகளை முழுவதுமாக தமிழில் எதிர் வெளியீட்டிற்காக மொழி பெயர்ப்பு செய்திருக்கிறேன் . வரும் புதிய ஆண்டில் புத்த திருவிழாவில் வெளிவரும் என் பெருமை மிகு படைப்பு இது என்று ஆனந்த கூத்தாடி சொல்லிக் கொள்ள விரும்புகிறேன் .கடந்த சில மாதங்களாக இந்த வேலையின் தீவிரத்தால் தான் நான் வெளியுறவு தொடர்பை முற்றிலுமாக துண்டித்து கொண்டு , இஸ்மத்துடன் பயணித்தேன் . கதைகள் எல்லாவற்றையும் முடித்து அனுப்பி விட்டு என்னுரை என்ன எழுதுவது என்று கடந்த ஒரு வாரமாக மனதில் யோசித்து கொண்டே இருந்தேன் . நேற்று கனவில் இஸ்மத் வந்தார் , என்னுடன் பேசினார் . கனவில் அவர் என்னுடன் என்ன பேசினாரோ அதையே என்னுரையில் எழுதி முடித்து விடலாம் என மிகுந்த பரவசத்துடன் பாதி இரவில் (இரண்டு மணி ) கனவில் இருந்து கண் விழித்து அதிகாலை மூன்று மணிக்குள் என்னுரையை முடித்து விட்டு மீண்டும் தூங்கி விட்டேன் . காலையில் எழுந்து நான் என்ன எழுதி இருக்கிறேன் என்று படித்து பார்த்து பதிப்பாளர் அனுஸுக்கு அனுப்பி விட்டு , அம்மாவிடம் பேசினேன் . அவர் கூறினார் இன்று அக்டொபர் 24 எனக்கு பல் டாக்டர் கிட்டே அப்பாயிண்ட்மெண்ட் இருக்குன்னு . சரி என்று சொல்லி விட்டு இஸ் மத் பற்றிய குறிப்புகளை எழுதலாம் என்று அவற்றை படிக்க துவங்கினேன் . ஆச்சரியமாக இருந்தது "சுக்தாய் 1991 இல் அக்டோபர் மாதம் 24 ஆம் நாள் தமது 76ஆவது அகவையில் மும்பையில் காலமானார்." என்று அந்த குறிப்பில் இருந்தது . ஆழ் மன உணர்வுகள் தான் கனவாக வெளிப்படுகிறது என்று சிக்மண்ட்ஃ பிராயடு கூறியது உண்மை என்றே தோன்றுகிறது .என் கனவில் இஸ்மத் வந்ததும் அக்டோபர் 24,2017
உலகில் மரணம் ஒரு சம்பவம் மட்டுமே ... இஸ்மத் சுக்தாய் போன்றவர்கள் மரணிப்பதே இல்லை
மேலும் அதிக விவரம் இஸ்மத் சுக்தாய் பற்றி தெரிந்து கொள்ள விரும்புவார்கள் மேலும் தொடர்ந்து படிக்கலாம் . வரும் புத்தக திருவிழாவில் இந்த அருமையான நூலை வாங்கி பயனடையுங்கள் .
1938 இல் இஸ்மத் சுக்தாய் எழுதிய முதல் படைப்பு ஃபஸாதி என்ற நாடகம் என்றாலும், அவரை உருது இலக்கிய உலகில் தனிப்பெரும் ஆளுமையாக அடையாளப்படுத்தியது 1942இல் வெளிவந்த ‘லீஹாப்”(The Quilt) என்ற சிறுகதைதான் இஸ்மத் சுக்தாய் நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட சிறுகதைகளைப் படைத்திருக்கிறார். அவை இதுவரை எட்டு தொகுப்புகளாக வெளிவந்துள்ளன. அவற்றுள் ஏக்பாத், தோ ஹாத் என்ற இரண்டு சிறுகதைத் தொகுதிகளும் புகழ்பெற்ற படைப்புகளாகக் கருதப் பெறுகின்றன..சுக்தாயின் கதைக்களம் முற்றிலும் புதியதொரு சிந்தனையை முன்வைத்தே அமைந்திருந்தது. எழுபது வயதான பெண் ஒருத்தி இருபத்தைந்து வயது இளைஞனைத் திருமணம் செய்து கொள்வதைப் பற்றி நஈ துல்ஹன் என்னும் கதையில் எழுதியிருக்கிறார்.இது இந்திய இலக்கியங்களில் இல்லாத பெண்ணின் ஆழமன உளவியல் பதிவு
இஸ்மத் சுக்தாய் மற்ற பெண் எழுத்தாளர்கள் தொடாமல் இருந்த பெண்கள் தொடர்பான பாலியல் சிக்கல்களை தன்கதைகளில் அழுத்தமாக பதிவு செய்தார் .அது அவரது துணிச்சலை வெளிப்படுத்திய அதே நேரத்தில் அவருக்கு சமூகத்தில் பல சிக்கல்களையும் ஏற்படுத்தியது அதிலும் முக்கியமாக சுக்தாயின் பிமர், சோடி அபா, கைந்தா முதலான கதைகள் இளம் வயதுப் பெண்கள் காம இச்சையில் மன அமைதி இழந்து நிராதரவாக விடப்பட்டு வாழ்வை இழப்பதை சித்தரிக்கின்றன.
பதினொரு புதினங்களையும் ககஜி ஹை பைரஹன் என்ற தன்வரலாற்று நூல் ஒன்றினையும் எழுதியுள்ள இஸ்மத் சுக்தாய் ஒன்பது நாடகங்களையும் நான்கு கட்டுரைத் தொகுப்புகளையும் எழுதி இருக்கிறார் இவரது புகழ் பெற்ற கட்டுரை தொகுப்பு மேரா தோஸ்த் மேரா துஷ்மன், ஹம் லோக் மற்றும் இவரது “ கரம் ஹவா” எனும் சிறுகதை திரைப்படமாகவும் வெளிவந்திருப்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
கரம் ஹவா என்ற திரைப்படத்திற்குச் சிறந்த திரைக்கதைக்கான குடியரசுத் தலைவர் விருதும் (1973), சிறந்த இலக்கியப் பணிக்காக இந்திய அரசின் பத்மஸ்ரீ விருதும் (1976), தன்ஹாய் கா ஜஹர் என்ற நாடகத்திற்கு காலிஃப் விருதும் (1977), ஆந்திரப் பிரதேச உருது அகாதமியின் மக்தூம் இலக்கிய விருதும் (1979) இஸ்மத் சுக்தாய் பெற்றுள்ளார். இஸ்மத் சுக்தாய்க்கு சோவியத் குடியரசு 1982 ஆம் ஆண்டு சோவியத் லேண்டு நேரு விருதினை வழங்கிக் கௌரவித்துள்ளது.
உருது இலக்கியத்தின் சிறந்த ஆளுமை இஸ்லாம் பெண் எழுத்தாளரான இஸ்மத் சுக்தாய் என்றால் மிகையாகாது

Symphony by Mark Lague

Understanding the genetic changes in tumors

Cecile G. Tamura

Understanding the genetic changes in tumors that distinguish the most lethal cancers from more benign ones could help doctors better treat patients.

Researchers use a big-data approach to find links between different genes and patient survival.

To generate the atlas, researchers led by Mathias Uhlén, a professor of microbiology at the Royal Institute of Technology in Sweden, used a supercomputer to analyze 17 major types of human cancers from nearly 8,000 tumor samples. Uhlén says his team was looking for “holistic changes across the genome caused by these mutations.

They then mapped all the genes found in those cancer cells to find out how proteins made by these genes affect patient survival. Genes carry instructions for making proteins, and the level of gene expression increases or decreases the amount of protein that genes make. These resulting proteins can dramatically influence biological processes like cancer.

Types of genes linked to cancer

Many of the genes that contribute to the development of cancer fall into broad categories:

• Tumor suppressor genes are protective genes. Normally, they limit cell growth by monitoring how quickly cells divide into new cells, repairing mismatched DNA, and controlling when a cell dies. When a tumor suppressor gene is mutated, cells grow uncontrollably and may eventually form a mass called a tumor. BRCA1, BRCA2, and p53 are examples of tumor suppressor genes. Germline mutations in BRCA1 or BRCA2 genes increase a woman’s risk of developing hereditary breast or ovarian cancers. The most commonly mutated gene in people who have cancer is p53. In fact, more than 50% of all cancers involve a missing or damaged p53 gene. Most p53 gene mutations are acquired mutations. Germline p53 mutations are rare.
  
• Oncogenes turn a healthy cell into a cancerous cell. Mutations in these genes are not inherited. Two common oncogenes are:
  
• HER2, which is a specialized protein that controls cancer growth and spread, and it is found on some cancer cells, such as breast and ovarian cancer cells
  
• The ras family of genes, which make proteins involved in cell communication pathways, cell growth, and cell death.
  
• DNA repair genes fix mistakes made when DNA is copied. But if a person has an error in a DNA repair gene, these mistakes are not corrected. And then they become mutations, which may eventually lead to cancer. This is especially true if the mutation occurs in a tumor suppressor gene or oncogene. Mutations in DNA repair genes can be inherited, such as with Lynch syndrome, or acquired. 
  

Despite all that is known about the different ways cancer genes work, many cancers cannot be linked to a specific gene. Cancer likely involves multiple gene mutations. Some evidence also suggests that genes interact with their environment, further complicating genes’ role in cancer.
Doctors hope to continue learning more about how genetic changes affect the development of cancer. This knowledge may lead to improvements in finding and treating cancer, as well as predicting a person’s risk of cancer.

உலகின் அத்தனை செல்வமும் குபேரனிடம் சேர்ந்தது எப்படி?

செல்வத்துக்கு அதிபதியாகத் திகழ்பவர் குபேரன்.மீன ஆசனத்தில் அமர்ந்து ஆட்சி புரிபவர். தாமரை மலர் ஏந்தி, வரத முத்திரை காட்டி, வருபவர்களை செல்வச் செழிப்பாக மாற்றுபவர். வெண் குதிரை இவரது வாகனம். இவரது மடி மீது கீரிப்பிள்ளை அமர்ந்து இருக்கும். ஒவ்வொரு வியாழக்கிழமை மாலை 5:30 மணிமுதல் 6:00 மணி வரை `குபேர காலம்’ என்று வழங்கப்படுவதால், அந்த நேரத்தில் இவரை வணங்கினால், செல்வச் செழிப்பு உண்டாகும். மனைவி சித்திரரேகையோடு இணைந்து அன்பர்களுக்கு அருளாசி வழங்குபவர். நளகூபன், மணிக்ரீவன் என்ற இரு மகன்கள் குபேரனுக்கு இருக்கிறார்கள். பத்ம நிதி, மஹாபத்ம நிதி, மகர நிதி, கச்சப நிதி, குமுத நிதி, நந்த நிதி, சங்க நிதி, நீலம நிதி, பத்மினி நிதி என நவநிதிகளையும் பாதுகாத்து அருளுபவர். இதில் பதும நிதி, சங்க நிதி ஆகிய தெய்வ மகளிரின் கணவரும் இவர்தான்.
சிவபெருமானே குபேரனை செல்வத்தின் அதிபதியாக நியமித்த காரணம் என்ன... அத்தனை சிறப்புக்குரிய பெருமையை பெற்றவரா குபேரன்? அந்த கதையைத்தான் நாம் இங்கே காண இருக்கிறோம்.
நான்முகனின் மகன் புலஸ்திய முனிவருக்கு பிறந்தவர் விச்ரவசு. அவருக்கு இரண்டு மனைவிகள், அதில் மூத்த மனைவிக்குப் பிறந்தவர்தான் குபேரன். அப்போது அவரின் பெயர் வைஸ்ரவணன். இளையவளான கேகசிக்கு பிறந்தவர்கள் ராவணன், கும்பகர்ணன், விபீஷணன், சூர்ப்பனகை. ஆரம்பத்தில் இலங்கையை வைஸ்ரவணன் ஆண்டு வந்தார். ராவணன் தவம் இயற்றி வரங்கள் பல பெற்றதும், வைஸ்ரவணனைத் தோற்கடித்துவிட்டு, ஆட்சியை அபகரித்துக்கொண்டான். நாடிழந்த வைஸ்ரவணன் ஒரு தவசியாக நாடுதோறும் அலைந்துகொண்டிருந்தார். அவருக்குத் திருமணம் செய்துவைக்க அவரின் தாய், தந்தையர் விரும்பினார்கள். அதன்படி பெண் தேடவும் தொடங்கினார்கள். ஆனால், எந்தப் பெண்ணையும் வைஸ்ரவணனுக்கு பிடிக்கவில்லை. பேரழகாகவும் குணவதியாகவும் இருக்கும் பெண்ணைத் தேடி நாடெங்கும் சுற்றிவரத் தொடங்கினார். சிவபெருமானின் மீது மாளாத பக்திகொண்ட குபேரன், சிவாலயம்தோறும் சென்று அழகிய பெண் வேண்டுமென்று வேண்டிக்கொண்டார். நாளடைவில், பல தலங்களில் தங்கியிருந்து தவம் இயற்றவும் செய்தார்.
இப்படி ஊர் ஊராகச் சுற்றிவரும் வேளையில், இறுதியாக காசி மாநகருக்கு வந்து சேர்ந்தார் வைஸ்ரவணன். அந்த நகரின் அமைதியையும் பெருமையையும் கண்ட அவர் அங்கேயே தங்கிவிட்டார். அதுமட்டுமா... `அகில உலகத்துக்கும் நாயகன்’ எனப் பெயர் கொண்ட விஸ்வநாதரைக் கண்டதும் தனது வாழ்வின் அர்த்தமே விஸ்வநாதரை துதிப்பதுதான் என எண்ணிக்கொண்டார். பெண் தேடி வந்த நோக்கத்தைக்கூட மறந்து, சிவ தியானத்தில் மூழ்கிவிட்டார். ஒன்றா இரண்டா... எண்ணூறு ஆண்டுகளைக் கடந்த தவம் என்கிறது புராணம். அத்தனை ஆண்டுகளாக, எந்த நோக்கமும் இன்றி, பல இடையூறுகளைத் தாண்டி வைஸ்ரவணனின் தவம் தொடர்ந்தது. எதற்காகத் தவம் செய்கிறார் என்ற காரணமே தெரியாமல் தேவர்களும் குழம்பினர். ஆனாலும், அவருக்கு இடையூறு எதுவும் செய்யாமல்விட்டுவிட்டனர். காலம் செல்லச் செல்ல அவரின் தவத்தின் பயனாக எழுந்த அக்னிச் சூடு கயிலாயத்தையும் தொட்டது. பரம்பொருளான ஈசன், இனியும் தாமதிக்கக் கூடாது என வைஸ்ரவணனுக்கு அருள்புரியக் கிளம்பினார். அப்போது அன்னை உமாதேவி, தானும் அந்த எளிய பக்தனை, எந்த எதிர்பார்ப்பும் இல்லாத தவசியைக் காண விரும்புகிறேன் என்று கூறி சிவனோடு கிளம்பினார்.
கடும் தவம் இயற்றிய வைஸ்ரவணன் முன்பு தோன்றிய சிவனும் பார்வதியும் அவரை அன்பு கனிய அழைத்தனர். அம்மையப்பரின் குரல் கேட்டு தவத்தில் இருந்து விடுபட்டார். இழந்துபோன இலங்கைக்கு பதிலாக அவருக்கு அழகாபுரி பட்டணத்தையே சிவன் உருவாக்கித் தந்தார். உலகத்து நிதிகளை எல்லாம் அவரிடம் ஒப்படைத்து, அவரை `குபேரன்’ என்ற பெயரோடு விளங்கச் செய்தார். வடக்கு திசைக்கு அவரை அதிபதியாக்கி, அஷ்ட திக் பாலகர்களில் ஒருவராக்கினார். செல்வத்தின் அதிபதியான திருமகளுக்கு துணையாக குபேரனை நியமித்தார் சிவன். சித்திரரேகை எனும் மங்கையை மணமுடித்துத் தந்து அவரை ஆசீர்வதித்தார். சிவபெருமானுக்குப் பிரியமான நண்பனாக குபேரன் மாறினார். இதனால் `சிவசகா’ என்ற பெயரையும் கொண்டார்.
எந்த எதிர்பார்ப்பும் இன்றி தவமியற்றி, சிவனை தரிசித்த காரணத்தால்தான் உலகத்து நிதிகளை எல்லாம் குபேரன் பெற்றார். தனக்கென ஒன்றையுமே எதிர்பாராத குபேரனின் தunியாகச் செயலைப் போற்றியே அவர் தேவருலகின் நிதி அமைச்சர் பொறுப்பைப் பெற்றார்.

நன்றி:- திரு.புகழேந்தி சிதம்பரம்,முகநூல்

ஓர் பெண்ணின் பார்வையில் தரமணி திரைப்படம்.Taramani Review

ஓர் ஆணின் பார்வையில் போலிப் பெண்ணியம்:
தரமணி திரைப்படம்.

இயக்குநர் ராம் அவர்களே!

தங்கள் இயக்கத்தில் வெளிவந்திருக்கும் தரமணி திரைப்படத்தின் தலைப்பு தற்செயலாக அமைந்திருந்தாலும் படம் பார்த்தவுடன் அதற்கு எதிர்மறையான அர்த்தத்தையே மனத்தில் உருவாக்கியது என்பதே உண்மை.
Hemavathy Hemavathy Hems

Taramani Synopsis: An orthodox youngster and a free-spirited lady fall in love, only to understand that they are different in all aspects of life. How do they realise their complex requirements and mistakes?

Taramani Review: We have had numerous women-centric films that have touched upon the varied woes of average women in our society. However, a lion’s share of them, knowingly or unknowingly, had women living life and behaving within the societal norms, so that even the average judgmental audience could empathise with them effortlessly. For a change, Taramani, which is set against an IT hub of the same name, narrates the life of Diya (Andrea Jeremiah), a free-spirited lady.

An Anglo-Indian who works as an HR in a corporate firm, her characterisation is such that it defies the dos and don’ts which women characters are often associated with.

She may easily be misunderstood as a rebel because of her nature. But she isn’t one actually, and she doesn’t mind being judged. Thanks to the terrible experiences she has had, Diya has learnt to accept life in the way it is — an ex-husband who confessed about his sexual orientation after marriage, a mother who calls her a bitch and a conservative father who repeatedly puts her off with his unconvincing theories about life.

Prabhunath (Vasanth Ravi), a care-free unemployed youngster, who is depressed due to love failure, meets Diya in an unexpected situation, after which they slowly start opening up about themselves. The dialogues between them and their body language are a treat to watch as they are devoid of clichés. Though Prabhu falls for her, the practical lady she is, Diya expresses her disinterest as she needs only a companion in life, not a typical, dominating partner. And yes, she has a child, too — the apple of her eye. When Prabhu suggests her to quit smoking, as she’s the mother of a child, she hits back asking, ‘Aren’t you the child of a mother?’ But despite knowing that Prabhu is one more man, who expects his lady to be at his feet, she, too, at one point, reciprocates his feeling, only to regret later.

Back to square one, Diya’s life again revolves around her son and office. At the work place, she has to deal with her boss, who has a ‘happy family’, but does not mind getting a chance to sleep with her. She asks him about his obsession with her and he replies, ‘You smoke and drink. You seem to be a modern girl with sexy look. So, I thought you’re ‘that’ kind of girl’.

Prabhu, on the other hand, finds a brother (Azhagamperumal) in a railway employee. After developing an ‘anti-women’ attitude, he starts seducing wives of married men, an act which he truly repents later after witnessing a horrific episode. After realising his mistakes, he goes back to Diya. Will she forgive him?

Andrea, as the stubborn girl, has given her best performance till date, while debutant Vasanth is an apt find for the role of a judgmental and confused soul. Anjali, in the role of a traditional girl-turned-modern girl, makes her presence felt in the few scenes she appears in. Azhagamperumal and the other few characters make a mark. Yuvan Shankar Raja’s music helps the viewers immerse themselves in the narration and cinematography by Theni Eswar makes them relate to the places where the story unfolds.

Apart from narrating the stories of a few characters, Taramani also attempts to remind people about how life should be lived — the need to empathise even with animals, the need to protect our ecology, the importance in letting others live — all in a non-preachy way. It also delves deep into ‘complex’ issues like globalisation, demonetisation, ego, desire, greed, lust, hypocrisy, compassion, frustration and more.

பிறப்பிலிருந்து இறப்பு வரை பாலியல் சார்ந்து பெண்களுக்கு எண்ணற்ற பிரச்சனைகள் இருந்தாலும் தற்போதுதான் பெண்கள் படிப்பு, வேலை எனத் தொடங்கி, எந்தக் கிராமத்திலிருந்தும் வேலை தேடி நகரத்திற்கு வந்து, தங்கி பணிபுரியும் சூழல் உருவாகியிருக்கிறது. இதில் வாய்ப்புக் கிடைக்கும் இடத்திலெல்லாம் ஆண்களைவிட பல மடங்கு திறமை உள்ளவர்கள் என்று நிரூபித்தும் காட்டி வருகின்றனர்.
தரமணி, பெண்களை உயர்வாகக் காண்பிக்கிறது என்று பரவலாக பேசப்பட்டது. அதன் அடிப்படையில்தான் படத்தைப் பார்த்தேன்.
பெண்கள், குடிப்பது, சிகரேட் பிடிப்பதுதான் முற்போக்கு என்று நினைத்திருக்கிறீர்கள் போலும். அதையே அழகாகவும் காட்டியுள்ளீர்கள். ஆனால், கணவனை விட்டுப் பிரிந்து தனித்து வாழும் பெண் தன் பாலியல் தேவைக்கு என்ன செய்வாள் என்பதையும் சொல்லி இருந்தால் சிறப்பாக இருந்திருக்கும்.
இப்படத்தில் வரும் கதாநாயகி ஆண்ட்ரியாவின் முன்னாள் கணவன் ஓரினச்சேர்க்கையாளர் (GAY) என்று அறிந்ததும் அவனிடம் அமர்ந்து பேசி அவனின் மன ரீதியான உளவியலைத் தெரிந்துக்கொண்டு விருப்பத்துடன் விடை கொடுக்கிறாள்.
முற்போக்கு பேசுபவளாகவும், சுயமாக வாழ்பவராகவும் தைரியமாகத் தனது உரிமைக்காக போராடுபவளாகவும் பல இக்கட்டான சூழலிலும் தன்னந்தனியே குழந்தையைச் சிறப்பாக வளர்க்கும் ஆண்ட்ரியா, ஒரு வழிப்போக்கனுக்கு ஆதரவு கொடுப்பதும் பின் அவனுக்காகக் குடித்து விழுந்துகிடப்பது, தற்கொலை முயற்சியில் ஈடுபடுவது போன்ற காட்சி வைத்திருப்பது இயல்பாகவே இல்லை.
ஆண்களுக்கு மட்டும்தான் வருத்தம் வந்தால் குடிப்பது, சிகரேட் பிடிப்பதுபோல காட்சிகள் காட்டணுமா? அதே வருத்தத்தில் பெண்கள் இச்செயலை செய்தால் என்ன குற்றமா என்று கூட கேள்வியை முன் வைக்கலாம். ஆனால் தவறு யார் செய்தாலும் தவறுதானே.
காதல் என்றாலே குணத்தைப் பார்த்துதான் வரும். ஆனால் பலருக்கு அழகு என்று நினைத்துக்கொள்ளும் தோல்,, உடலைப் பார்த்து வருகிறது. ஆனால் இப்படத்தில் ஒரு படி மேலே போய் தன் உடலை மூடி மறைக்கும் உடையை அஞ்சலி அணிவதால் கதாநாயகனுக்கு அவள் மேல் காதல் ஏற்படுகிறது. நாயகன் வசந்த் ரவி ஒரு male chauvinist. அஞ்சலி வெளிநாடு செல்ல 3 லட்சம் திருடித் தருகிறான். இதனால் பாதிக்கப்பட்ட குடும்பத்தை பார்த்து, குற்ற உணர்வில் இருப்பதாகக் கூறுகிறான் நாயகன்.
உண்மையில் பாதிக்கப்பட்ட குடும்பத்தின் அவல நிலையைப் பார்த்து தவறை உணர்ந்திருந்தால் வேலைக்குச் சென்று தன்னால் இயன்ற அளவு பணத்தை கொடுக்க முயற்சி செய்திருப்பான். வெளிநாட்டுக்குச் சென்று, பல வருடம் கழித்து திரும்பி வரும் அஞ்சலி கொடுக்கும் காசுக்காகக் காத்திருக்க மாட்டான். இதைப் பார்க்கும்போதே கதாநாயகன் வேலைவெட்டிக்கு போகாத பெரிய சோம்பேறி என்று தெரிகிறது.
கிராமத்திலிருந்து நகரத்தில் வேலை கிடைத்த பலருடைய வாழ்க்கை மறுபடியும் கிராமம் நோக்கியே போவதில்லை. நகரமே நிரந்தரமாகிவிடுகிறது. இவ்வாழ்வின் சூழலே இதற்குக் காரணம். அதேபோலத்தான் அஞ்சலி வெளிநாடு சென்றவுடன் இவளுடைய வாழ்க்கை மாறுவதும் இயல்வே.
நாயகன் வழக்கம் போல காதல் தோல்வியால் தாடி வைத்துக்கொண்டு சமூகம், தன் குடும்பம், தன் முன்னேற்றம் என எதைபற்றியும் கவலைப்படாமல் திரிகிறான். இடையில் ஆண்ட்ரியா நட்பு கிடைக்கிறது.
ஒரு கட்டத்தில் தன்னால் பாதிக்கப்பட்டு வீட்டை இழந்து நிற்கும் ஆண்ட்ரியாவுக்கு உதவாமல் விடைபெற நினைக்கிறான் . இதுகுறித்து கேட்ட ஸ்டேஷன் மாஸ்டரிடம் “நீங்க மட்டும் கிராமத்திலிருந்து ஒரு பெண்ணைக் கல்யாணம் கட்டிக்கொண்டு வருவீங்க… நான் மட்டும் ஒரு குழந்தையின் அம்மாவுக்கு வாழ்க்கை கொடுக்கணுமா”, என்று கேட்கிறான். பிறகு, தங்கும் வீடு அவளுக்கு ஆறு மாதம் இலவசம் என்று தெரிந்தவுடன் நானும் வருகிறேன் என்று சுயநலமாக ஒட்டிக்கொள்கிறான்.
ஆண்ட்ரியா மனத்தில் இடம் கிடைத்த பிறகு அவனின் உண்மையான கோர முகமும் பிறவி குணமும் வெளிப்படுகிறது.. எதற்கெடுத்தாலும் சந்தேகம், இழிவாகப் பேசுவது எனத் தொடங்கி ஒரு கட்டத்தில் கைகலப்புடன் இருவரும் பிரிகிறார்கள்.
வீட்டைவிட்டு வெளியேறிய நாயகன், பின் ரிச்சார்ஜ் கடைகளிலிருந்து பெண்களின் தொலைபேசி எண்ணை எடுத்து அவர்களிடம் பேசி வரவழைத்து பணம் பிடுங்கும் ஒரு காம வெறிபிடித்த சைக்கோவாக செயல்படுகிறான்.
போலீஸ்காரனின் மனைவி கொலை என தொடங்கி பல பெண்களிடம் பணம் பறித்து, அப்பெண்களின் குடும்ப உறவுகளை சிதைக்கும் நாயகன் ஒரு கட்டத்தில் திருந்தியதாக கூறி வந்தவுடன் காதலி சேர்த்துக்கொள்வராம்.
என்ன கதை இது. சட்டத்தில் குற்றம் செய்தவனுக்குத் தண்டனை கட்டாயம் உண்டு. ஆனால் படத்தின் முடிவில் அயோக்கியனை நாயகன் என்ற ஒரே காரணத்திற்காக, யோக்கியானாக்கி ஏற்றுக் கொள்ள வைப்பதை ஏற்கவே முடியாது.
இயக்குநர் ராம் அவர்களே… இப்படத்தின் மூலம் இச்சமூகத்திற்கு நீங்கள் சொல்ல வரும் கருத்துதான் என்ன…?
1. ஆண் துணை இல்லாமல் ஒரு பெண் தனித்து வாழ முடியாது என்கிறீர்களா?
2. தைரியமாகப் பெண்கள் தன் துணையைத் தேடுவதில் பலவீனமாக இருக்கிறார்கள் என்கிறீர்களா?
3. ஆண்களின் வார்த்தை ஜாலத்தால் பெண்களை சுலபமாக ஏமாற்றிவிட முடியும் என்பதைச் சொல்ல வருகிறீர்களா ?
4. ஐடி யில் வேலை செய்யும் பெண்கள் விடுமுறை நாட்களில் பார் போன்ற இடத்திற்கு சென்று குடித்துவிட்டுக் கூத்தடிப்பார்கள் என்பதை ஆவணப்படுத்த முயல்கிறீர்களா?
5. பணியிடங்களில் ஆண் அதிகாரிகள் எல்லோருமே தனக்குக் கீழ் வேலை செய்யும் பெண்களை படுக்க அழைப்பார்கள் என்பதை உறுதிப் படுத்துவது நோக்கமா.?
6. வெளியூரில் வேலைபார்க்கும் கண்வன் வீடுகளில் உள்ள பெண்கள் கண்ட ஆண்களோடு பயணிப்பார்கள் என்பது தான் உங்கள் எண்ணமா?
7. நைட் ஷிப்ட் வேலைக்குப் போன பிறகு மனைவி, மற்ற ஆணை வீட்டுக்கு வர சொல்வார்கள் என்பது இயல்பான வாழ்முறை என்கிறீர்களா?
8. இந்தப் படத்தை பார்க்கும் உங்கள் பெண் தோழிகள் உங்கள் குடும்பத்தில் உள்ள பெண்களை நீங்கள் எப்படி எதிர்கொள்வீர்கள்?
9. படம் முழுவதும் பாலியல் தொடர்பை வைத்துதான் நகர்த்துகிறீர்கள். இடையில் மட்டும் ஊறுகாயைப் போல சில சமூக கருத்தைச் சொல்கிறீர்கள். வியாபார நோக்கமா?
10. எல்லாத் தரப்பு ஆண்களுக்கும் தனித்து வாழும் பெண்களை எப்படி எல்லாம் முயற்சி பண்ணி கரைக்ட் பண்ணலாம் என்ற சமூக ஆலோசனை இந்த படத்தில் சிறப்பாக கொடுத்திருக்கிறீகள்.
11. முகம் அறியாதவன் போனில் பேசியவுடன், பாலியல் வேட்கையோடு பெண்கள் அவனை தேடிச் செல்கிறார்களா?
12. சராசரியான, பெண்களை இழிவு படுத்தும் வர்த்தகப் படங்களையாவது விஷம் என்று விலகி விடலாம். நீங்கள் மருந்து புட்டியின் பாவனையோடு கொடுப்பது அதனினும் சிக்கல்.
ராம் அவர்களே.
பெண்ணுரிமை என்பது மாறுதலுக்காக ஆண்களைத் தேடிக்கொள்கிற பாலியல் உரிமையல்ல. அதேசமயம், ஒரு ஆணால் வஞ்சிக்கப்படும் போது, அதனை அந்தப் பெண், எதிர்கொண்டு மாற்று ஆணைத் தேர்ந்தெடுக்கிற வாழ்வியல் உரிமை.
பெண்ணுரிமை என்பது டாஸ்மாக் கடையில் பெண்ணும் வாடிக்கையாளர் ஆவதல்ல. குடித்துவிட்டுக் கொடுமைப் படுத்தும் கணவனெனில் விலகி தனியே வாழ முடிவெடுக்கும் சமூக உரிமை.
ஐடி துறையில் பணியாற்றுவோரின் உடைகளும் செயல்பாடுகளும் பழக்கவழக்கங்களும் பணியிடச் சூழல் சார்ந்த, மேற்கத்தியத் தாக்கம் சார்ந்த, பொருளாதாரம் சார்ந்த விஷயங்கள். பெண்ணியம் சார்ந்தவை அல்ல.
பெண்ணிய உணர்வோடு வாழ்பவரைக் காண வேண்டுமா?
அவகாசம் இருந்தால் என்னோடு வாருங்கள்.
ஸ்ரீபெரும்புதூரில் என் பாட்டி இருக்கிறார் பெண்ணியத்தின் முதிய சாட்சியாக.

தொடக்ககால தமிழ் சினிமா கதாசிரியை "எழுத்துலக நாயகி" : வை.மு.கோதைநாயகி அம்மாள்

  Vel Murugan

தமிழகத்தின் நாவல்,பத்திரிகை எழுத்தாளர்களில் மிகப்பெரும் ஆளுமை வை.மு.கோதைநாயகி அம்மாள். இவர் தான் தமிழின் முதல் பெண் நாவல் எழுத்தாளர். 1924 - ம் ஆண்டுதொடங்கிய அவரது எழுத்துப்பணி 1960 பிப்ரவரி 20 - ம் நாள் அவர் இம்மண்ணுலகை விட்டு அகல்வது வரை தொடர்ந்தது. இவர் எழுத்தாளராக மட்டுமின்றி, பத்திரிகை அதிபராகவும் தமிழ் இலக்கிய உலகுக்கு பணியாற்றியுள்ளார்.

"ஜெகன்மோகினி" என்கிற பத்திரிகையை 35 ஆண்டுகளாக தொய்வின்றி நடத்தி அதன் ஆசிரியராகவும் செயல்பட்ட இவரை "எழுத்துலக நாயகி" என்று புகழ்வதற்கு சிறிதும் அச்சப்படத் தேவையில்லை. ஆங்கிலேயரிடம் அடிமைப்பட்டிருந்த காலகட்டத்திலேயே பெண் சுதந்திரம்,பெண்ணியம் குறித்து எழுதியும், போராடியும் வந்த கலகக்காரர்.
இத்தனை பெருமைகளுக்கும் சொந்தக்காரரான வை.மு.கோதைநாயகி அம்மாள் தனது 5 - வது வயதிலே பால்ய விவாகம் மணம் செய்து கொடுக்கப்பட்டவர். முறையாக கல்விகூடம் சென்று கல்வி கற்றவரல்லர். எழுதப்படிக்க தெரியாததால் தனது முதல் கதையினை இவர் சொல்லச் சொல்ல அவரது தோழி டி.சி.பட்டம்மாள் எழுதுகிறார். "இந்திரமோகனா" என்கிற அந்த நாடகம் நோபில் அச்சகம் மூலம் அச்சேறுகிறது. இந்த நாடகநூலினை மிகப்பெரும் நாடக அறிஞர் பம்மல் சம்பந்த முதலியார், பாரதியார் போன்றோர் பாராட்ட, அம்மையார் முழுமூச்சில் எழுத ஆரம்பிக்கிறார். தொடர்ச்சியாக 115 படைப்புகளை (நாவல்கள்,சிறுகதை தொகுப்பு,நாடகம் அடங்கும்) தமிழ் நல்லுலகிற்கு அர்ப்பணிக்கிறார்.
வை.மு.கோதைநாயகி அம்மாள் தமிழ் திரையுலகையும் விட்டு வைக்கவில்லை. 1937 - ம் ஆண்டு "ராஜமோகன்" என்கிற இவரது நாவல் அதே பெயரில் திரைப்படமாகிறது. அம்மையார் தனது நாவலான "அனாதைப்பெண்" - யினை திரைப்படமாக எடுத்து வெளியிட முயற்சிக்கிறார். அக்காலத்தில் மிகப்பிரபலமாக இருந்த "ஜூபிடர் பிக்சர்ஸ்" நிறுவனம் தாமே முன்வந்து அம்மையாரது நாவலை திரைப்படமாக தயாரிக்கிறது. இந்த திரைப்படத்தினை "ராஜாசாண்டோ" இயக்குகிறார். இப்படம் திரைக்கு வந்து திரையுலகில் அம்மையாருக்கு நற்பெயரினை வாங்கித்தருகிறது.
இது நிகழ்ந்ததது 1938 - ம் ஆண்டு.
அதன்பின் அம்மையாரின் 55 - வது நாவலான "தயாநிதி" யானது "சித்தி" என்கிற பெயரில் 1966 - ம் ஆண்டில் தரமான திரைப்படமாக வெளியாகி மிகுந்த பாராட்டையும், நற்பெயரையும் பெற்றுத் தந்தது. இந்த திரைப்படம் அம்மையாருக்கு "சிறந்த கதாசிரியர்" விருதினையும் பெற்றுத் தந்தது. பின்பு அம்மையார் திரைப்படதணிக்கை குழு உறுப்பினராக 10 ஆண்டுகள் பணிபுரிந்து சினிமா தொண்டாற்றுகிறார். அம்மையார் சினிமாவில் பணிபுரிந்தாலும் சினிமாவின் சீர்கேடுகளை தனது கதாபாத்திரங்கள் மூலம்தொடர்ந்து சாடிவந்துள்ளார்.
இது மட்டுமில்லாது அவர் பன்முக திறமைசாலி இசைத்துறை....., சுதந்திரப்போராட்ட வீராங்கனையாக சிறைப்பதிவு....., பெண்ணியவாதி, ..... என்று சொல்லிக்கொண்டே போகலாம். இவ்வாறு பல திறமைகளோடு சினிமாவிற்கும் தொண்டாற்றிய வை.மு.கோதைநாயகி அம்மாள் அவர்களை சினிமாவின் நூற்றாண்டு கொண்டாடும் இத்தருணத்தில் நினைவு கூர்வோம்.
நன்றி : ரோஜா முத்தையா ஆராச்சி நூலகம், தரமணி, சென்னை - 113.

How to improve Environmental Impact Assessment (EIA) Effectiveness

John Kakonge                                                                                                                                                            

In this piece John Kakonge unpicks the necessary but unforced task of carrying out Environmental Impact Assessments for development programming.

Environmental impact assessment (EIA) is now a global tool for ensuring that environmental concerns are integrated into the development project or programme planning process. In Africa, for example, it had started to be widely used after African ministers of environment endorsed its operability at the ministerial conference (AMCEN) in 1995. The effectiveness of EIA has been mixed and, in some cases, has fallen below expectations. There are many reasons for this. Given that a great deal has already been written on this subject, this article will focus on only a few of the related concerns, namely, corruption and management, the quality of the EIA, follow-up mechanisms, capacity-building and communication of EIA results.

Corruption and mismanagement

One of the challenges in explaining why EIA has not been effective involves civil and corporate corruption, , and mismanagement of the EIA process. For example, Shepherd (2012) notes that in Thailand, the EIA practise is frequently seen as illegitimate and fraudulent and the resultant recommendations are often overlooked unless complaints are taken up in the form of legal challenges. Shepherd adds that many developers negotiate in an opaque manner, that is behind closed doors, and local residents are rarely consulted. Similarly, Ridl (2012) acknowledges that KwaZulu-Natal Wildlife, a conservation agency in South Africa that was formerly an organization with international standing and prestige, is now corrupt and its officials are arrogant and at times openly obstruct the EIA process by refusing to adhere to the statuary time frames for responses. In addition, in Nigeria, Yusuf (2008) indicates his disappointment that the EIA practice has become a showcase for corruption and infraction of the EIA Act of Nigeria. This is due to the regulatory authority, which is the Ministry of Environment, Housing and Urban Development, being not fully transparent in terms of providing relevant information and data. According to Yusuf, the Ministry exercises power arbitrarily and unlawfully, resulting in corruption and blithe disregard for EIA regulations. As explained by King (2009), many EIAs have come to be mismanaged and corrupt and are often used to “lull government agencies and the public alike into thinking all’s well with a proposed project, while serious environmental impacts are swept under the rug”. Conversely, King (2009) argues that, in the United States, the consulting firms that prepare EIAs and other related work often end up forming part of their clients’ planning teams and their clients are almost invariably the proponents of the very projects that they are analysing. Accordingly, their analyses and results often end up being influenced by this relationship. This is most unfortunate, as it makes a mockery of the whole exercise and represents a breach of contract.

Generally, developing countries are particularly prone to mismanagement and environmental impact often has a low priority in their national policy and the required skills are not readily available. As stipulated by Winbourne (2002), leaders from developing countries “would rather sacrifice clean air and water, bio-diversity and forests if they can turn them into profitable businesses and support short-term political agendas and medium-term economic benefits”. Such actions, however, are especially detrimental, in that they perpetuate the mismanagement of the EIA process while leaving the country vulnerable to corruption and unexpected environmental consequences in the future.

Instead, EIAs should be properly managed to ensure the health and future sustainability of the environment and its resources. As demonstrated by Abaza (2004), environmental impact management is not implemented solely for future reward; it can also cut current costs dramatically and improve stakeholder relations. Accordingly, if managed appropriately, EIAs can provide for a healthier environment and sustainable economic growth, benefiting both present and future generations.

Quality of EIA reports

A second reason for the continued ineffectiveness of the EIA process can be attributed to the low quality and inconsistency of the EIA reports. From the available information, it can be seen that the quality of EIA reports vary widely from project to project. According to UN/ECA et al. (2007), some EIA reports are of very low quality and may also be excessively long and hard to understand regardless of the reader’s level of education or expertise. For instance, the EIA for the Tana Delta Integrated Sugar Project in Kenya is 412 pages long and couched in turgid technical and scientific language, with extensive chemical equations, complex economic graphs and Latin binomial species nomenclature (Mumias, 2007). This kind of report is way beyond the comprehension of many local officials and leaders.

In addition, independent comments received from the Kenya Wetland Forum in 2008 noted that the Tana Delta EIA study had huge gaps in vital information relating to hydrology and biodiversity, thus calling into question the report’s scientific soundness and accuracy. Another example may be seen in India, in the 1996 EIA for the Allain Duhangan project which was limited to a technical assessment of geological and engineering components, with little discussion of impact, in addition to a number of other flaws (Martin, 2007). Interestingly, even with these limitations, the Government of India gave its approval for the project to go ahead. As revealed by Lawrence (2003), many EIA reports fail to provide explicit and comprehensive solutions to negative envrionmental effects. In addition, lack of transparency on how to mitigate and monitor the environmental impact of projects has resulted in widespread frustration, thus also causing “inconsistencies in EIA quality and an EIA process that can be difficult to understand or reproduce.”

There are many reasons behind the poor quality of EIA reports, but one major cause stems from the simple fact that too many EIA reports are prepared with limited environmental information and data. As noted by the World Bank (2012), “the need for vast numbers of EIAs coupled with an absence of baseline environmental data resulted in mass production of EIAs of poor quality and little value.” In this context, we can refer to the recent South African conference on the topic “Ten Years of EIA in South Africa”, which was specifically designed to review the effectiveness of EIAs and whether or not they are worth the investment (Komen, 2011). Although the conference recognized the inadequacies of many EIAs (e.g., lack of environmental resources and government support), it concluded that EIAs are marginally effective and still a worthy investment. The World Bank (2012) also revealed that poor EIA reports are the products of poorly trained EIA practitioners. Too many EIAs are being conducted by practitioners with limited capacity and environmental information, resulting in poor-quality reports.

Nevertheless, the aforementioned examples seem to illustrate that there is no consensus regarding the quality of EIA reports. As O’Riordan and Turner (1983) point out, “it is not easy to produce good environmentally sensitive proposals which are satisfactory to all reasonably minded people, let alone to placate the objections of the less reasonably minded”. Regardless of the various viewpoints and acknowledging that no EIA report will ever be entirely infallible – there will always be an element of subjectivity in their preparation – there is still a need for more training packages for environmental practitioners, for not only to upgrade the quality of EIA reports but also to make the EIA process more effective.

Follow-up mechanism

To continue to have EIAs that are useful and strategically significant, there must be adequate follow-up mechanisms. Lack of these mechanisms is currently one of the weaknesses of the EIA process. Once an EIA has been prepared and approved by government authorities, it is supposed to include an environmental management plan for follow-up implementation. There are several reasons why EIA management plans are not subsequently implemented, including allocation of funds by the proponents, lack of enforcement staff from the government to make sure that this is done, lack of quality information and data, and lack of government commitment to carry out the follow-up activities, given other competing priorities.

Interestingly, Harmer (2005) notes that, even in the United Kingdom, the effectiveness of EIA follow-up needs to be revisited. According to Harmer’s study, the EIA consultants whom she interviewed, confirmed that there were sufficient controls elsewhere to ensure that follow-up was performed and there was therefore no need to spend time and more money on gathering new data. Thus, Harmer concludes that in order to lend credibility to the follow-up of the EIA system, the follow-up process should be made mandatory. In a similar vein, a workshop of African experts on the effectiveness of the EIA process, organized by the United Nations Economic Commission for Africa (UN/ECA) along with other organizations, also concluded that the responsibility should rest not only with the regulatory body but also with the private sector, working as a team ( UN/ECA et al., 2007).

As observed by Morrison-Saunders (2007), monitoring and evaluating the impacts of a project are “essential for determining the outcomes of EIA. By incorporating feedback into the EIA process, follow-up enables learning from experience to occur. It can and should occur in any EIA system to prevent EIA being just a pro forma exercise” (Morrison-Saunders, 2007). The report on the African Experts Workshop on Effectiveness of EIA

Systems 2007 also explains that “effective and efficient follow-up requires the capability to easily verify environmental management conditions” (UN/ECA et al., 2007). For this reason, an effective follow-up process requires a certain level of skill and capacity, which can really only be obtained through experience. Thus, follow-up not only boosts the effectiveness of current projects but also ensures the heightened effectiveness of future projects in that they have the added value of learning and skill development.

Capacity-building

Many developing countries can draw on the services of professionals with knowledge of EIAs and other related areas. The challenge faced by these countries, however, is that, after completing college or university, some of these professionals gain no practical experience and are not involved in projects requiring the conduct of EIAs. According to the above-mentioned report on the African experts workshop on EIA effectiveness (UN/ECA et al., 2007), the capacity building problem cuts across the entire Africa region and, to address it, the experts recommend that EIA practitioners and experts should be accredited in consultation between the government and the private sector. The information provided by experienced and seasoned EIA experts should be referred by the government and regional bodies or organizations.

Moreover, in some cases, the national and regional EIA experts should team up with more experienced or seasoned experts from other regions in carrying out EIA reports. Case histories from Bangladesh and Guatemala show how many agencies have established registers of consultants, technical specialists and firms to carry out EIAs (World Bank, 2012). The World Bank (2012) adds that, in the above countries, the environmental agencies seek to issue certification or provide courses for EIA practitioners in order to improve the queality of EIAs. In fact, the Review of the Application of Environmental Assessments in Selected African Countries (2005) concluded, among other things, “Overcoming capacity constraints remains a major obstacle to the effective institutionalization and application of EIA in Africa”. The required capacity for the conduct of EIAs should include knowledge of procedures, analytical work, and technical and social skills. Consequently, the World Bank (2012) recognized that, “capacity building should be accompanied by practical experience development through integration and engagement of local expertise in undertaking EIA for large-scale development assistance projects”.

On the other hand, the capacity within the approving regulatory agencies in many of the developing countries is very important. A number of studies indicate, however, that many developing countries lack the capacity to review the EIA reports submitted to them and this in turn has resulted in a serious backlog. For example, in El Salvador, the World Bank (2012) noted that, in 2007, there was a backlog of 2,500 EIAs and this turned the EIA process into a bottleneck. Ideally, where the agencies do not have the capacity, funds should be made available to engage independent consultants to review these EIAs. In addition, the staff of these agencies should be upgraded to enable them to carry out their work faster and more effectively.

Communicating EIA results

In most African States, there are still challenges related to relaying EIA results to the stakeholders, communities and decision makers. Although the EIA reports are published for public inspection, this alone is not sufficient as a means of communicating the substance of the EIA and, as a consequence, the EIA loses its value and ends up being merely a fruitless legal requirement (Wood, 2003; Kakonge, 2006). There is no question that the communication of EIAs both horizontally and vertically plays a crucial role in reducing confusion, conflict and misconceptions about the project. This view is supported by Hughes (1999) who argues that communication of the EIA ensures that the EIA process addresses the main issues, harnesses local knowledge, improves the project’s capability to respond to the communities’ needs, reduces transaction costs (of conflict) and improves the acceptability of projects. The ineffective communication of EIAs in Africa can be primarily attributed to factors such as the complex and technical form in which the EIA reports are presented, language barriers, illiteracy, lack of availability of the reports for public review, and over-reliance on foreign experts in the EIA process (Wood, 2003, Kakonge, 2006). Admittedly, such reports and studies will never be mass circulated, or become best-sellers, yet attempts must be made to make them available to a wider audience.

One of the main impediments to the efficacy of EIAs in developing countries is the elaborate and technical manner in which the results are presented. For example, EIAs for complex technical or scientific projects such as infrastructure, industry (mining, oil and extraction) or hydropower production are presented in large volumes written in recondite scientific language. Unfortunately, this makes it difficult for both the local government authorities and the local communities to decipher them (Wood, 2003, Kakonge, 2006). A typical example is the 412-page EIA report on the Tana Delta Integrated Sugar Project described earlier (Mumias, 2007). The presentation of EIAs in such a technical form fails to communicate their message to readers who are not specialists and does not adhere to the United Nations Environment Programme principle of “providing (EIA) information in a form useful to decision makers” (UNEP, 1999).

Secondly, there are no formal requirements in most African countries for the systematic communication of EIAs to the stakeholders and the public (Wood, 2003; Omondi, 2008). Various strategies have been propounded in order to ensure effective communication in the EIA process. Wood (2003, p. 11) and Omondi (2008, p. 75) suggest the use of local experts to prepare EIA reports in Africa, as these experts would be able to engage in dialogue with local communities and leaders about the local impacts of the projects. This has clear advantages since local leaders and experts would have a better appreciation of the main issues and the reports would be more receptive to input from the communities. The EIA executive summary should also be provided to the media so that it can be published in the relevant local languages. The governmental environment agencies should also translate and post the relevant information by using printed media, newsletters, leaflets and/or booklets for the benefit of stakeholders and those members of the public (teachers, pastors, local counsellors, chiefs and others) who are literate. In order to reach the illiterate members of the community, however, it is important that other forms of mass media be used. These could include public debates, public enquiries, use of visual aids, billboards, television programmes, theatrical shows and radio broadcasts to reach as many people as possible (Robinson, 1996; Kakonge, 2006).

Conclusion

Clearly, the application of the EIA process and its practise vary from country to country and the process often serves solely to gain planning approval. Ironically, because of financial costs, there is no compliance at all with some of the EIA elements. For example, in Belize, there is no procedural provision to hold a public meeting, which limits the opportunity for the public to question or give comments on the project in question (World Bank, 2012). Public participation is, however, made possible through judicial review, but this does not lead to the revision of a decision. In the case of Jamaica, the National Resource Conservation Authority (NRCA) manages EIA procedures without formal requirements, meaning that NRCA has the discretion to decide whether an EIA is necessary or not (World Bank, 2012).

Moreover, the quality of EIA reports depends on whether the predictions contained in them can be monitored or audited. Regrettably, most of the available EIA reports are not easy to interpret and some suffer from information gaps. Although many training efforts have been made to upgrade the skills of EIA experts in developing countries, there has been little visible benefit obtained from this training, partly because of the heavy turnover of staff. Ways and means should be found to retain the available and experienced EIA experts. The regulatory ministry or agencies should provide incentive packages to EIA experts, including bonuses from planning permits and fines paid for those developments that do not meet the approval permit recommendations.

As mentioned earlier, developers or proponents are concerned more with the costs of EIA studies and the associated long delays before receiving approval from government authorities to proceed with the project. If the governments of developing countries are committed to the EIA process, they should build capacity in their regulatory agencies or ministries to ensure that the entire EIA is not only adhered to but it is also transparent, efficient and effective. In addition, once the results of EIA studies are available, the media should enter the process as a stakeholder and help to have the summaries of these studies translated into the necessary official and local languages and communicated to the public.

In short, EIAs are inevitably costly in terms of both money and time but, regardless of this, the process should be taken seriously and should not be compromised. At the same time, there is no pressure to carry out the EIA if it is not a legal requirement, including enforcement responsibility. Be that as it may, as recommended by the International Association for Impact Assessment/Institute of Environmental Assessment (IAIA/IEA 1999), there is a need to develop best-practice examples of EIAs, and the entire process should, among other things, be practical, cost effective, efficient, focused, participatory, interdisciplinary and transparent. Considerations well worth taking on board by both governments and practitioners alike.

Thanks http://www.globalpolicyjournal.com

References

Abaza, H. (2004). “Environmental Impact Assessment and Strategic Environmental

Assessment: Towards an Integrated Approach.” UNEP. Available from

http://www.unep.ch/etu/publications/textONUbr.pdf

ECA, CLEAA, IUCN EARO and The Cadmus Group. (2007). “African Experts Workshop

on Effectiveness of Environmental Impact Assessment Systems.” Available from

http://www.encapafrica.org/documents/cleaa/African_Experts_Workshop_on_Review_of_Effectiveness_of_EIA_Systems_April_2007.pdf

Harmer, C. (2005). “Is Improving the Effectiveness of Environmental Impact Assessment

in the UK Dependent on the Use of Follow-up? Views on Environmental Consultants.” Available from

http://www.uea.ac.uk/env/all/teaching/eiaams/pdf_dissertations/2005/Harmer_Clare.pdf

Hughes, Ross (1999). “Environmental Impact Assessment and Stakeholder Involvement.”

International Institute for Environmental Development. Available from

http://pubs.iied.org/pdfs/7789IIED.pdf

International Association for Impact Assessment and Institute of Environmental

Assessment. (1999). Available from

http://www.iaia.org/publicdocuments/specialpublications/Principles%20of%20IA_web.pdf

Kakonge, J. O. (2006). “Environmental Planning in Sub-Saharan Africa: Environmental Impact Assessment at Crossroads.” Yale School of Forestry & Environmental

Studies, United States. Available from

http://environment.research.yale.edu/documents/downloads/vz/wp_9_africa_eia.pdf

King, T. (2009). “The Corruption of Cultural Resource Management and Environmental

Impact Assessment and What to Do about It.” Rowman and Littlefield Publishing Group. Available from http://rowmanblog.typepad.com/rowman/2009/01/the-corruption-of-cultural-resource-management-and-environmental-impact-assessment-and-what-to-do-ab.html

Komen, M. (2011). “Review of Environmental Assessment & Management.” Available

from http://www.custodianproject.co.za/index.php?option=com_k2&view=item&id=8:strategy-for-environmental-assessment-management

Lawrence, D. (2003). “Environmental Impact Assessment: Practical Solutions to Recurrent

Problems.” Available from

http://www.wosco.org/books/Ecology/Lawrence_D.P.,Lawrence%20B.Environmental_Impact.pdf

Martin, T. (2007). “Muting the Voice of the Local in the Age of the Global: How

Communication Practices Compromised Public Participation in India’s Allain Dunhangan Environmental Impact Assessment.” Available from

www.bicusa.org/proxy/Document.10857.aspx

Mumias, S. (2007). “Environmental Impact Assessment Study Report for the Proposed

Tana Integrated Sugar Project in Tana River and Lamu Districts, Coast Province,

Kenya.” Available from

http://www.tanariverdelta.org/tana/967DSY/version/default/part/AttachmentData/data/MUMIAS_Tana_EIA_part1.pdf

Omondi, N. O. (2008). “Improving Kenya’s Environmental Impact Assessment and Strategic Environmental Assessment for Sustainable Development.” Available

from http://www.academia.edu/1037573/improving_kenyaaes_environmental_impact_assessment_and_strategic_environmnetal_assessment_for_sustainable_

Ridl, J. (2012). “Ezemvelo KZN Wildlife on Its Knees.” The Nation. Available from

http://www.witness.co.za/index.php?showcontent&global%5B_id%5D=88784

Robinson, J. R., Ross, A., Walton, W. and Rothnie, J. (1996). “Public Access to

Environmental Information: A Means to What End?” Journal of Environmental Law (8)1:19-42.

Shepherd, J. (2012). “One Way or Another, EIA Process Must Change.” The Nation, 26 November. Available from http://www.nationmultimedia.com/opinion/One-way-or-another-EIA-process-must-change-30195006.html

The World Bank. (2012). Guidance Notes on Tools for Pollution Management. In Getting

to Green: A Sourcebook of Pollution Management Policy Tools for Growth and Competitiveness. Available from http://siteresources.worldbank.org/ENVIRONMENT/Resources/Getting_to_Green_web.pdf

Winbourne, S. (2002). “Corruption and the Environment.” United States Agency for

International Development. Available from

http://pdf.usaid.gov/pdf_docs/PNACT876.pdf

Wood, C. (2003). “Environmental Impact Assessment in Developing Countries: An

Overview.” Available from

http://www.sed.man.ac.uk/research/iarc/ediais/pdf/Wood.pdf

Yusuf, T. A. (2008). “The Environmental Impact Assessment Practice in Nigeria: The Journey So Far.” Available from http://www.nigeriansinamerica.com/articles/3105/1/The-Environmental-Impact-Assessment-Practice-In-Nigeria-The-Journey-So-Far-/Page1.html

Engineers created a battery-less mobile phone that harvests energy from radio signals and light.

This New Technology Lets You Grow Trees In Harsh Environments

A new planter technology called COCOON is creating planting and forestry opportunities for people living in arid climates and in areas afflicted with degraded land. The COCOON system has been designed by the land development group, Land Life Company, who has recently won the Postcode Lottery Green Challenge award for sustainable innovation in the Netherlands. The company plan to use the prize money to launch pilot projects in Mexico, Spain and California.

COCOON is a low-cost, biodegradable and water-efficient planting technology, designed to restore dry and deforested land where there is no affordable or maintainable substitute. It is made up of four components: a water reservoir, mycorrhizal fungi supplement, an evaporation sheet and a tree shelter.

Together, these elements foster hardy trees with strong root systems that are resilient to extreme conditions associated with drier regions. The water resevoir, made from bio waste, is only filled with water once during planting, and creates a moat around the plant, which proceeds to draw the water through absorbent bamboo wicks. As the reservoir is emptied, a basin area is created around the plant to catch rain and as the reservoir degrades, it provides nutrients for the plant.

The fungi supplement increases the surface area of the roots by 100 to 1000 times, rooting the plant and helping it catch hard-to-reach nutrients. The tree shelter is used to protect the plant against harsh weather and small animals, and the biodegradable evaporation sheet sits below the topsoil, but above the resevoir to eliminate evaporation of water and prevent the growth of weeds in the soil.
Thanks
http://www.designindaba.com/

90களில் எஸ்.பி.பியின் குரல் எப்படியாக இருந்தது

எண்பதுகளில் ராஜாவின் இசையில் பெரிய போட்டியின்றி பல பாடல்களைப் பாடும் வாய்ப்புகளைப் பெற்றவர் எஸ்.பி.பி. சம வயது ஆட்கள் என்பதால் தொடர்ந்து பயணித்த அவர்களுக்குள் இயல்பாய் வாடா போடா தோழமை உருவானதில் ராஜாவின் இசையில் எஸ்.பி.பி தன் குரலில் பல வித்தைகளை பயின்று பார்க்க எதுவாக அமைந்த காலகட்டம் அது. எனினும் ராஜாவின் பிடியில் மூக்கணாங்கயிறு இருந்ததையும் கவனிக்கலாம்."எனக்கு இதெல்லாம் வேணும் , அவற்றைக் கெடுக்காமல் நீ எப்படி வேணா பாடிக்கோ" என்று ஒரு வரையறுக்கப்பட்ட சுதந்திரத்தை ராஜா எஸ்.பி.பிக்கு வழங்கியிருக்கிறார் என்பது போன்ற உணர்வைக் கொடுப்பவை எண்பதுகளில் ராஜாவிடம் எஸ்.பி.பி. பாடிய பாடல்கள்.

90-களில் எஸ்.பி.பி இந்திய சினிமாவில் பல மொழிகளில் டிமாண்ட் இருந்த உச்ச நிலையை எட்டிய வளர்ந்துவிட்ட பாடகர். சினிமா பாடல்கள் பாடுவதில் இசையமைப்பாளர்கள் சொல்வதைத் தாண்டியும் தனது கற்பனைகளால் சிம்பிள் மெட்டுகளையும் சிலாகிக்க வைக்கும் வகையில் மெட்டுக்களை தனதாக்கும் வல்லமையை அவர் தனது அனுபவத்தால் பெற்ற காலகட்டமாய் என்னளவில் பார்க்கிறேன்.

எண்பதுகளிலேயே அவருக்கு அப்படியான திறமை கைகூடிய ஒன்றுதான் என்பது 'ஆடி மாச காத்தடிக்க' ,' சிங்காரி சரக்கு ','ஏஞ்சோடி மஞ்சக் குருவி' போன்ற சில பாடல்கள் காட்டிக் கொடுக்கும் எனினும் அவர் அத்தனை சுதந்திரமாய் இயங்கவில்லை என்பது தொண்ணூறுகளின் பாடல்களை ஒப்பு நோக்க உணரலாம். கவனிக்க, இங்கே தொண்ணூறுகளின் பாடல்களுக்கும் எண்பதுகளின் பாடல்களுக்கும் ஒப்புமைப்படுத்தவில்லை, எஸ்.பி.பியின் குரலின் மாற்றங்கள் இவ்விரு காலகட்டங்களில் எப்படி இருந்தது என்பது மட்டுமே பேசு பொருள். போக மற்றொரு குறிப்பிடப்பட வேண்டிய விஷயம் , தமிழை தனது தாய் மொழிக்கு நிகராக உள்வாங்கி பிரதிபலிக்கும் இயல்பும் தொண்ணூறுகளில் கூடி வந்திருப்பதையும் கவனிக்கலாம்.

பல மொழிகளில் பாடும் வாய்ப்புகளால் எண்பதுகளைவிட தொண்ணூறுகளில் எஸ்.பி.பி தமிழில் பாடிய பாடல்கள் எண்ணிக்கையில் குறைவு. இந்த இடைவெளியில்தான் எஸ்.பி.பிக்கென இருந்த பல வாய்ப்புகளை ராஜா மனோவிற்கு வாரி வழங்கத்தொடங்கினார் என்றால் மிகையில்லை. எனினும் அவ்வப்போது குறிப்பிடும்படியான பாடல்களை எஸ்.பி.பி பாடிக்கொண்டு ராஜாவிடமிருந்து பெரிய இடைவெளி விழுந்துவிடமால் பார்த்துக்கொண்டார். அப்படி பாடிய பாடல்கள்தான் சுந்தரி கண்ணால் ஒரு சேதி, ஓ பட்டர் ஃப்ளை, போவோமா ஊர்கோலம் போன்றவை.

மேற்சொன்ன பாடல்களிலும்கூட ராஜாவின் மெட்டுக்களை மிகக் கவனமாக கையாண்டிருப்பார் எஸ்.பி.பி. ஆனால் இதே காலகட்டத்தில் ராஜாவின் பல சிம்பிள் மெட்டுகளில் எஸ்.பி.பியின் அதகளங்களை ரசிக்கலாம். மூக்கணாங்கயிறு தன்னிடமிருந்து நழுவதைக்கூட மறந்து ராஜாவே எஸ்.பி.பியின் ரசிகனாய் மாறி 'அவன் போக்கிலேயே போகட்டும்' என்று விட்டுவிட்டாரோ என்று தோன்ற வைக்கிற அளவிற்கான சுதந்திரத்தை எடுத்துக்கொண்டு பாடிய பாடல்களாக என் ரசனையில் சில பாடல்கள் உண்டு. இவை எல்லோருக்குமான ரசனையில் இருக்கும் மெட்டுக்கள் என்றெல்லாம் சொல்ல முடியாது. ஆனால் நிச்சயம் எஸ்.பி.பியின் குரல் ஜாலம் என்ற அடிப்படையில் அணுகினால் இனி உங்களுக்கும் அவை பிடித்துப் போகும் பாடல்களாகிவிடும் என்பது உறுதி.

'வைகாசி வெள்ளிக்கிழம தானே ஒரு ஜோரான திருநாளு' ராசா மகன் படத்தின் இந்த பாடலில் ஆரம்பம் முதல் இறுதிவரை என்ன என்னவோ வித்தைகளை காட்டிக்கொண்டே இருப்பார் குரலில். சங்கீத ஜாதி முல்லைப் போன்ற கடினமான பாடல்களைக் கூட கல்லூரி கல்ச்சுரல்ஸ் தொடங்கி சூப்பர் சிங்கர் போன்ற தொலைக்காட்சி இசை நிகழ்ச்சிகளில் எளிதாய் யாரேனும் அச்சு அசலாய் பாடிவிடுவதை கேட்டும் பார்த்தும் கொண்டிருக்கிறோம்.சிம்பிளான மெட்டு என்று எளிதாய் கடந்துவிடும் வைகாசி வெள்ளிக்கிழமை போன்ற பாடல்களை இம்மாதிரி பாடல் நிகழ்ச்சியில் தேர்வு செய்ய மாட்டார்கள். ஆனால் இந்த பாடலின் ஆரம்பத்தில் தந்தன தந்தான தந்தனன என ஒரு வித துள்ளலுடம் எஸ்.பி.பி ஆரம்பிக்கும் அந்த ஆலாபனைப் போன்ற பகுதியை எஸ்.பி.பி பாடியதில் பத்து சதவிகிதம்கூட வேறு யாராலும் கொண்டுவந்துவிட முடியாது. மெட்டு சிம்பிள்தான் ஆனால் இந்த பாடலில் எஸ்.பி.பியின் விஸ்வரூபம் ஆச்சர்யமூட்டும் வகையிலானது.

'கோழி கூவும் நேரத்தில கோலம் போட்டு பாக்கலாமா' வண்ண வண்ண பூக்களின் இந்த பாடலில் குரலிலேயே சரசத்தை நூறு சதம் கொண்டு வந்திருப்பார். காட்சி வடிவம் பாலு மகேந்திராவா என கேட்க வைக்கும் அளவிற்கு கேவலமாக இருக்கும். பிரசாந்ந்தின் செத்தவன் கையில் வெற்றிலைப் பாக்கு முகபாவத்தையும் மீறி பாடலின் சூழலை நிலை நிறுத்தும் எஸ்.பி.பியின் குரல். இந்த பாடலில் 'கேக்கலாமா','பாக்கலாமா' என்கிற வார்த்தைகளை எஸ்.பி.பி உச்சரிக்கும் தொனியைக் கவனித்தால் நிஜமாகவே அவர் காமத்தில் முயங்கி முணகுகிறாரோன்னு தோண்றும் வகையில் அத்துனை தத்ரூபமாக இருக்கும்.

'தளுக்கி தளுக்கி வந்து ' கிழக்கு வாசலின் இந்த பாடலில் கடகடவென ஓடும் தாளக்கட்டில் மண் மணக்க தமிழனாகவே மாறிவிட்ட எஸ்.பி.பியை ரசிக்கலாம். தமிழின் ல,ள,ழ, ர,ற,ன,ணஅத்தனை நெளிவு சுளிவு உச்சரிப்புகளையும் தடதடக்கும் மெட்டில் அசால்ட்டாய் பாடியிருப்பார். 'மஞ்ச வாத்து நடைய பாத்து' ,'கொஞ்ச வார புளியங்காத்து' என்று இப்பாடலில் வரும் இடங்களில் எஸ்.பி.பியின் உச்சரிப்பிற்காக ரிவைண்ட் செய்து கேட்க வைக்கும். 'கேளடி கண்மணி பாடகன் சங்கதி' பாடலை இசைக் கல்லூரிகளில் பாடமாய் வைக்க வேண்டும் என்பது போல எஸ்.பி.பி ஒரு முறை சொல்லியிருந்தார். ஆர்கஸ்ட்ரேசன் மற்றும் மெட்டிற்காக அவர் ராஜாவைப் புகழ்ந்து அப்படி சொல்லியிருந்தார். அதே போல மிகச் சாதாரண மெட்டுகளை எப்படியெல்லாம் மெருகூட்ட இயலும் என்பதற்கு பாடமாய் இந்த தளுக்கி தளுக்கி பாடலையும் பாடமாய் வைக்கலாம் . அந்த அளவிற்கு இப்பாடலில் ஒவ்வொரு வரியிலும் ஒவ்வொரு வார்த்தையிலும் சுவரஸ்யங்களைக் கொட்டிக் குவித்திருப்பார்.

பொன்னுமணி படத்தின் 'ஆத்து மேட்டுல முத்தம் ஒண்ணு கொடுத்தா' ,கும்பக்கரை தங்கைய்யாவின் 'பாட்டு படிக்கும் குயிலே' மற்றும் கோயில் காளையின் 'அட மானா மதுரையில' பாடல்களில் எக்ஸ்பிரஷன்களில் ஜானகிக்கு எஸ்.பி.பி கொடுக்கும் சவால் அத்தனை சுவாரஸ்யமானது.

தெம்மாங்கு மெட்டு என்ற போதும் நகர மக்களையும் வசீகரித்த மெட்டான 'என்னைத் தொட்டு அள்ளிக்கொண்ட மன்னன் பேரும் என்னடி ' பாடலில் இரண்டாவது சரணத்தில்தான் எஸ்.பி.பியின் எண்ட்ரி இருக்கும்.இவரின் போர்ஷனில் வரும் ஆலாபனையும் அதைத் தொடர்ந்து மஞ்சள் மஞ்சள் கொஞ்சும் பொன்னான மலரே என்று ஆரம்பிக்கும் போது அந்தக் குரலில் இருக்கும் காதலும் அவ்வளவு ரசனையானது. 'மங்கை பேரும் என்னடி ' என்கிற போது 'என்னடி' ஐ அழுத்தமாய் உச்சரித்து 'உன் பேரைச் சொல்லியே ஆக வேண்டும்' என்று கட்டளையிடுவது போல பாடிவிட்டு பிறகு பாடல் முடியும் நேரத்தில் அதே 'என்னடி'யை ப்ளிஸ் பேரைச் சொல்லேண்டி என்று கெஞ்சுவது போலவும் , கொஞ்சுவது போலவும் மாற்றிப் பாடும் லாவகம் எஸ்.பி.பிக்கு சிந்தனை மொழியும் தமிழாய் மாறிவிட்டிருக்குமோ என்று தோண்ற வைக்கும். இதே பாடலில் 'கட்டுக்குள்ள நிற்காது திரிந்த காளையை கட்டிவிட்டு கண் சிரிக்கும் சுந்தரியே' என்கிற இடத்தில் சுந்தரியே என்கிறபோது சின்னதாய் போகிற போக்கில் அடிச்சு விடும் அந்த சங்கதிக்கு பாடல் பதிவின் போது உடன் இருந்தவர்களின் ரியாக்‌ஷன் என்னவாக இருந்திருக்கும் என்றெல்லாம் யோசித்திருக்கிறேன்.

எத்தனையோ பாடல்கள் இருக்க இந்தப் பாடல்களை மேற்கோள் காட்டியதற்குக் காரணம் சின்சியராக பாட வேண்டிய அவசியமில்லாமல் ஜாலியாய் பாடுகிற இம்மாதிரியான மெட்டுக்களில்தான் சினிமா பாடல்கள் பாடுவதில் எஸ்.பி.பிக்கு என்று இருந்த தனித்துவங்களை நிறைய கவனிக்க முடியும் என்பதே.
Pari Ayyasami

PALLIKETTU SABARIMALAKKU,,,VEERAMANI AYYAPPA TAMIL FULL SONGS

Don't Drink Another Drop of Water Until You See This

Source: @Healthy Organic Life

This Device Turns Salt Water Into Drinking Water Using Sunlight

The Eliodomestico is basically a personal desalination still, which operates similar to an “upside down coffee percolator.” The device is an open-source design, noted for its remarkable simplicity to build and use, as specifically intended by Diamanti when creating the solar still.

The device consists of two ceramic pieces that sit on top of one another. Within the top piece is a black container into which the salt water is deposited.

The sun heats the container of water, turning the water into steam. The pressure then builds until the steam is forced into a tube and is deposited into a container, where the water then cools, condenses and collects in the basin.

The Eliodomestico is designed to be carried upon the head when traveling, as is common place in developing countries where water is not a centralized commodity. People often are forced to walk great distances to collect this vital resource.

A revolutionary ceramic solar-powered still has the ability to combat one of the greatest threats to human life in the developing world, water insecurity. The solar still turns salt water into fresh water and can be built for under $50 U.S. dollars.

Water insecurity is one of the biggest issues facing the developing world today, but innovative designer Gabriele Diamanti has created a simple, yet effective, solution.

Method 2

A federally funded research effort to revolutionize water treatment has yielded an off-grid technology that uses energy from sunlight alone to turn salt water into fresh drinking water. The desalination system, which uses a combination of membrane distillation technology and light-harvesting nanophotonics, is the first major innovation from the Center for Nanotechnology Enabled Water Treatment (NEWT), a multi-institutional engineering research center based at Rice University.

NEWT's "nanophotonics-enabled solar membrane distillation" technology, or NESMD, combines tried-and-true water treatment methods with cutting-edge nanotechnology that converts sunlight to heat. The technology is described online this week in the Proceedings of the National Academy of Sciences.
More than 18,000 desalination plants operate in 150 countries, but NEWT's desalination technology is unlike any other used today.
"Direct solar desalination could be a game changer for some of the estimated 1 billion people who lack access to clean drinking water," said Rice scientist and water treatment expert Qilin Li, a corresponding author on the study. "This off-grid technology is capable of providing sufficient clean water for family use in a compact footprint, and it can be scaled up to provide water for larger communities."
The oldest method for making freshwater from salt water is distillation. Salt water is boiled, and the steam is captured and run through a condensing coil. Distillation has been used for centuries, but it requires complex infrastructure and is energy inefficient due to the amount of heat required to boil water and produce steam. More than half the cost of operating a water distillation plant is for energy.
An emerging technology for desalination is membrane distillation, where hot salt water is flowed across one side of a porous membrane and cold freshwater is flowed across the other. Water vapor is naturally drawn through the membrane from the hot to the cold side, and because the seawater need not be boiled, the energy requirements are less than they would be for traditional distillation. However, the energy costs are still significant because heat is continuously lost from the hot side of the membrane to the cold.
"Unlike traditional membrane distillation, NESMD benefits from increasing efficiency with scale," said Rice's Naomi Halas, a corresponding author on the paper and the leader of NEWT's nanophotonics research efforts. "It requires minimal pumping energy for optimal distillate conversion, and there are a number of ways we can further optimize the technology to make it more productive and efficient."
NEWT's new technology builds upon research in Halas' lab to create engineered nanoparticles that harvest as much as 80 percent of sunlight to generate steam. By adding low-cost, commercially available nanoparticles to a porous membrane, NEWT has essentially turned the membrane itself into a one-sided heating element that alone heats the water to drive membrane distillation.
"The integration of photothermal heating capabilities within a water purification membrane for direct, solar-driven desalination opens new opportunities in water purification," said Yale University 's Menachem "Meny" Elimelech, a co-author of the new study and NEWT's lead researcher for membrane processes.
In the PNAS study, researchers offered proof-of-concept results based on tests with an NESMD chamber about the size of three postage stamps and just a few millimeters thick. The distillation membrane in the chamber contained a specially designed top layer of carbon black nanoparticles infused into a porous polymer. The light-capturing nanoparticles heated the entire surface of the membrane when exposed to sunlight. A thin half-millimeter-thick layer of salt water flowed atop the carbon-black layer, and a cool freshwater stream flowed below.
Li, the leader of NEWT's advanced treatment test beds at Rice, said the water production rate increased greatly by concentrating the sunlight. "The intensity got up 17.5 kilowatts per meter squared when a lens was used to concentrate sunlight by 25 times, and the water production increased to about 6 liters per meter squared per hour."
Li said NEWT's research team has already made a much larger system that contains a panel that is about 70 centimeters by 25 centimeters. Ultimately, she said, NEWT hopes to produce a modular system where users could order as many panels as they needed based on their daily water demands.
"You could assemble these together, just as you would the panels in a solar farm," she said. "Depending on the water production rate you need, you could calculate how much membrane area you would need. For example, if you need 20 liters per hour, and the panels produce 6 liters per hour per square meter, you would order a little over 3 square meters of panels."
Established by the National Science Foundation in 2015, NEWT aims to develop compact, mobile, off-grid water-treatment systems that can provide clean water to millions of people who lack it and make U.S. energy production more sustainable and cost-effective. NEWT, which is expected to leverage more than $40 million in federal and industrial support over the next decade, is the first NSF Engineering Research Center (ERC) in Houston and only the third in Texas since NSF began the ERC program in 1985. NEWT focuses on applications for humanitarian emergency response, rural water systems and wastewater treatment and reuse at remote sites, including both onshore and offshore drilling platforms for oil and gas exploration.

---

Story Source:

Materials provided by Rice University.

Thanks  https://www.sciencedaily.com,http://thefreethoughtproject.com/