பிரபஞ்சம் என்பது The Concave Earth Hypothesis

அறிவியலில் உள்ள ஒரு பெரிய oddity என்ன என்றால், மனிதன், தொலைதூர காலக்ஸிகள் பற்றி தெரிந்து வைத்துள்ளான்.ஆனால் அவன் காலின் கீழே இருக்கும் பூமியைப் பற்றி அவ்வளவாகத் தெரியாது. The closer a thing is, the little we know about! நமக்கு இன்றும் பூமியின் உள்ளே என்ன இருக்கிறது என்று துல்லியமாகத் தெரியாது. யூகங்களின் பேரில் பூமியை ஒரு மெகா வெங்காயம் போல உருவகித்து நான்கு அடுக்குகளாகப் பிரித்துள்ளார்கள். நாமெல்லாம் இருக்கும் கடினமான ஒரு பாறை அடுக்கு, அடுத்து பாறைகள் உருகி திடமும் அல்லாத திரவமும் அல்லாத ஒரு குழம்பு போன்ற அடுக்கு, அடுத்து முற்றிலும் திரவ அடுக்கு, கடைசியில் , மையத்தில் கடினமான மற்றொரு அடுக்கு.

 ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னேயே மனிதன்   நூற்றுக்கணக்கான விண்மீன்களை தெரிந்து வைத்திருந்தாலும் அப்போது பூமியைப் பற்றிய அவன் அறிவு கிட்டத்தட்ட பூஜ்ஜியமாக இருந்தது. தோண்டினால் தண்ணீர் வரும், கிணறு வெட்டலாம் அவ்வப்போது நிலநடுக்கும் வருகிறது  என்று மட்டும் தெரிந்திருந்தது.பூமிக்குக் கீழே பாதாள லோகம் + பாதாள பைரவி etc etc இருக்கும் என்று இந்தியாவில் நம்பி வந்தார்கள். சில நாகரீகங்கள் பூமிக்கு அடியில் மனிதனை விட பலமடங்கு சக்தி வாய்ந்த உயிரினங்கள் வாழ்ந்து வந்ததாக நம்பின. இன்று கூட இப்படி Fiction திரைப்படங்கள் வருகின்றன!

எட்மன்ட் ஹேலி என்பவர் நம் பூமி ஒரு குறிப்பிட்ட எல்லைக்குக் கீழ் வெறும் வெற்று உருண்டை என்கிறார்.!(Hollow earth !) ஒரு பிளாஸ்டிக் பந்து போல! இந்தக் கொள்கை இப்போது நிராகரிக்கப்பட்டு விட்டாலும் இன்னும் சில பேர் இதை நம்புகிறார்கள். extreme ஆன இன்னொரு  தியரி, பற்றி இங்கே கொஞ்சம் பேசலாம்.



பிரபஞ்சம் என்பது பூமிக்கு வெளியே இல்லை. உள்ளே இருக்கிறது என்று சொல்கிறது இது . பூமியைத் தவிர வேறொன்றும் இல்லை. பூமி தான் பிரபஞ்சம் என்ற பழைய Geo -centrism கோட்பாடு! பழைய ஒயின் புதிய கோப்பையில்!

 நீண்ட நெடுங்காலமாக மக்கள் பூமிதான் பிரபஞ்சத்தின் மையம் என்று நம்பி வந்தார்கள்.
என்று படித்திருக்கிறோம். obvious ! சூரியன், சந்திரன் எல்லாம் பூமியை சுற்றுகிறது. கீழே தரை ஆடாமல் அசையாமல் உறுதியாக நிற்கிறது.மேலும் பூமி தான் பிரபஞ்சத்தின் மையம் என்பது நம் ஈகோ-வையும் பூர்த்தி செய்கிறது.சில அதிகப் பிரசிங்கிகள் மட்டும் அவ்வப்போது 'இல்லை, பூமி தான் சூரியனை சுற்றுகிறது (distrust the obvious!) என்று சவுண்டு கொடுத்துக் கொண்டிருந்தாலும் கீழ்க்கண்ட மூன்று காரணங்களால் பூமி தான் மையம் என்று முடிவு கட்டி விட்டனர் .

* பூமி பயணித்துக் கொண்டிருந்தால் நாம் அதன் திசைக்கு எதிரான , ஒரு காற்றோடத்தை உணர வேண்டும். டூ-வீலரில் போகும் போது காற்று நம்மீது வந்து மோதுமே அப்படி. மேலும் பூமி நகரும் போது அந்த அழுத்தத்தை நம் கால்கள் உணர வேண்டும். இப்படியெல்லாம் நடப்பதாகத் தெரியவில்லை.

* பூமி பிரபஞ்சத்தின் மையம். எனவே எல்லாமே மையத்தை நோக்கி ஈர்க்கப்பட வேண்டும். அருகில் உள்ள பொருட்கள் (உதா: மரத்தில் இருந்து விழும் ஆப்பிள்) பூமியின் மையத்தை நோக்கி ஈர்க்கப்பட, தொலைவில் உள்ளவை பூமியை  சுற்றி வருகின்றன. ஒருவேளை ,பூமி நிலையாக இல்லை, அது சூரியனை (மையம்) சுற்றுகிறது என்றால் சூரியன் தான் மையம் என்றாகிறது. அப்படி என்றால் ஆப்பிள் ஏன் கீழே விழுகிறது? அது சூரியனை நோக்கி மேலே அல்லவா போக வேண்டும்?

* பூமி சூரியனை சுற்றும் போது நட்சத்திரங்களின் இருப்பிடம் மாற வேண்டும். (stellar aberration)ஆனால் அப்படி மாறுவதாகத் தெரியவில்லை. எல்லாமே எல்லாப் பருவங்களிலும் அப்படியே நிலை மாறாமல் இருக்கின்றன.


 இந்த வாதங்கள் மிகவும் வலுவானதாக இருந்ததால் இதை எதிர்த்து யாராலும் சூரிய மையக் கொள்கையை நிலைநாட்ட இயலவில்லை. இன்று நமக்கு இந்த மூன்றும் தவறு என்று தெரியும்.

-பூமி, நகரும் போது எல்லாமே ஒட்டு மொத்தமாக நகருகிறது. வளிமண்டலம் உட்பட. எனவே நம்மால் காற்றை உணர முடியவில்லை.

- எல்லாப் பொருட்களும் பிரபஞ்சத்தின் மையத்தை நோக்கி ஈர்க்கப்படுவதில்லை. பக்கத்தில் உள்ள கனமான பொருளின் மையத்தை நோக்கி ஈர்க்கப்படும். எனவே ஆப்பிள் மேலே போவதில்லை.

-நட்சத்திரங்களின் இடமாற்றம் அவை நம்மிடம் இருந்து எத்தனை தொலைவில் இருக்கின்றன என்பதைப் பொருத்தது. பூமி- சூரியன் தொலைவுடன் ஒப்பிடும்போது நட்சத்திரங்கள் மிக மிக அதிக தூரத்தில் இருப்பதால் பூமி எங்கிருந்தாலும் அவைகளின் நிலைகள் அவ்வளவாக மாறுவதில்லை. இதை விளக்க ஒரு எளிமையான சோதனை செய்து பார்க்கலாம்.உங்கள் இடது கை கட்டை விரலை இரண்டு கண்களுக்கு இடையே உள்ள இடத்தில் கண்களுக்கு மிக அருகில் பிடிக்கவும். இப்போது இடது கண்ணை மூடிக் கொண்டு வலது கண்ணால் விரலைப் பார்க்கவும். பிறகு வலது கண்ணை மூடிக் கொண்டு இடது கண்ணால் விரலைப் பார்க்கவும். இரண்டு நிலைகளில் விரல் இடம் மாறி இருப்பது அப்பட்டமாகத் தெரியும். தூரத்தில் உள்ள ஏதேனும் ஒரு பொருளை (ஜன்னல்) நீங்கள் reference ஆக எடுத்துக் கொள்ளலாம். இப்போது அதே விரலை கண்களில் இருந்து அதிக தொலைவில் கையை எத்தனை நீட்ட முடியுமோ அத்தனை தொலைவில் பிடிக்கவும். இப்போது மீண்டும் பழைய படி செய்யவும். விரல் கண்களில் இருந்து தூரம் இருப்பதால் இரண்டு நிலைகளில் பெரும்பாலும் மாற்றம் இருப்பதில்லை!அதே போல, விண்மீன் நமக்கு அருகில் இருந்தால் அதன் நிலை பூமி நகரும் போது வானில் அடிக்கடி மாறும்.தூரத்தில் இருந்தால் நம் வெற்றுக் கண்களால் உணர முடியாத படி ரொம்பக் குறைவாகவே இடம் மாறும்.

- 
 சரி. The Concave Earth Hypothesisஎன்ற இந்தக் கோட்பாடு, நாம் பூமியின் வெளி அடுக்கில் வாழ்வதில்லை. காலியான பூமியின் உள் அடுக்கில் இருக்கிறோம் என்கிறது . சூரியன், சந்திரன், நட்சத்திரம் , பிரபஞ்சம் எல்லாம் உள்ளே!படத்தைப் பார்க்கவும்.concave என்றால் வெளியே குவிக்கப்பட்ட என்று அர்த்தம்.

ஆச்சரியமாக ,வெளியே இருக்கும் பிரபஞ்சத்துக்கு பொருந்தும் இயற்பியல் விதிகள் பிரபஞ்சம் உள்ளே இருந்தாலும் பொருந்துகின்றன. 'வெளியே இருப்பது எதுவோ அதுவே உள்ளேயும்  இருக்கிறது' என்று உபநிஷத் கூறுவது போல. பிரபஞ்சவியலில் உள்ளே வெளியே என்பவை அர்த்தமற்றவை என்பதால் இப்படி இருக்கவும் சாத்தியம் இருக்கிறது. இந்த மாடல், பிரபஞ்சமே ஒரு Optical illusion என்கிறது. நிலா, விண்மீன், நெபுல்லா எல்லாமே பூமிக்கு உள்ளே (?) இருக்கும் சூரியனின் ஒளி வளைந்து வளைந்து வருவதால் ஏற்படும் 'காட்சிப் பிழைகள்' that's  it !ஒரு விண்மீன் நமக்கு, நம் கண்களுக்குத் தெரிகிறது என்பதால் மட்டுமே அது 'இருக்கிறது' என்று எப்படி சொல்ல முடியும்? ஆதி மனிதன் வானம் முழுவதும் வெளிச்சம் என்றும் அதை ஒரு கறுப்புப் போர்வை மறைக்கிறது என்றும் நம்பினான்.அந்தப் போர்வையில் உள்ள விதவித ஓட்டைகள் தான் சூரியன் சந்திரன் , நட்சத்திரங்கள் என்றும் நினைத்தான். இதுவும் ஏற்றுக் கொள்ளத் தக்க மாடல்தான். அறிவியலில் எந்த மாடலையும் நாம் சரி என்றோ தவறு என்றோ சொல்லிவிட முடியாது. இந்த மாடல் நம் ஆய்வுகளுடன் ஒத்துப் போகிறது என்ற அளவில் மட்டுமே சொல்ல முடியும். ஹாக்கிங் சொல்வது போல அணுவுக்குள் அணுக்கரு இருக்கிறது; அதை எலக்ட்ரான் சுற்றுகிறது என்று சொல்வது தவறு. அணு ஒன்று அதனுள் அணுக்கரு இருந்தால் அதை எதிர்த் துகள் ஒன்று சுற்றி வந்தால் எப்படி நடந்து கொள்ளுமோ அப்படி நடந்து கொள்கிறது என்று மட்டுமே சொல்ல முடியும். 

கீழே உள்ள படத்தைப் பார்க்கவும்.

 இந்தப் படத்தில் இருக்கும் கீழ் நோக்கிய முக்கோணம் உண்மையில் இல்லவே இல்லை !

எனவே, நாம் பார்ப்பது ஒன்றினால் மட்டுமே ஒரு பொருளின் இருப்பை உறுதி செய்ய முடியாது. அதே போல நாம் பார்க்க முடியாததால் ஒரு பொருள் இல்லை என்றும் சொல்லிவிட இயலாது.சில பேர், நகர்வு (motion ) என்பதையே மாயை என்கிறார்கள். கீழே உள்ள படத்தைப் பார்க்கவும். 

அதுவும் ஐன்ஸ்டீனின் சிறப்பு சார்பியல் கொள்கைக்குப் பிறகு நிலையான பொருளுக்கும் சீராக நகரும் பொருளுக்கும் எந்த வேற்றுமையும் இல்லை. Motion ஆச்சரியமாக 'நகர்தல்' என்பதற்கு வரையறைகள் இல்லை...motion mountain என்று ஒரு e -book வருகிறது. முடிந்தால் படித்துப் பாருங்கள்.  நிலையாக இருக்கும் போதும் அதிவேக இயக்கத்தில் இருக்கும் போதும் ஒரு பொருளின் அடிப்படைக் கட்டமைப்பு மாறுவதில்லை. இயற்கையின் விதிகளும் மாறுவதில்லை.வேகமாக நகரும் பொருளுக்கும் உள்ளே அணுக்கள் இயங்கும். ப்ரோட்டான் எலக்ட்ரானை இழுக்கும். ஈர்ப்பு வேலை செய்யும். சிலருக்கு பஸ்ஸில் போனால் வாந்தி வருகிறதே என்றால் அதற்கு வேறு சின்னச் சின்ன லௌகீக காரணங்கள் மட்டுமே. மற்றபடி நீங்கள் 70-A பஸ்ஸில் தாம்பரம் போய்க்கொண்டு இருக்கிறீர்கள் என்று உங்கள் உடம்பில் உள்ள அணுக்களுக்குத் தெரியாது. இயக்கத்தின் special case ஆன Acceleration என்பது கொஞ்சம் விஷயங்களை சிக்கலாக்குகிறது. பஸ்ஸில் (ஒழுங்கான வேகத்தில்) போனால் அது நமக்குத் தெரியாது சரி. பஸ் சடன் பிரேக் போட்டால் ஏன் முன்னே போய் விழுகிறோம்? இதை வைத்து நாம் இயக்கத்தில் இருக்கிறோம் அல்லது இருந்தோம் என்று சொல்லி விட முடியும் அல்லவா?

நியூட்டன் காலத்தில் இருந்தே ஒரு விஷயம் புதிராக இருந்து வந்துள்ளது. அது என்ன என்றால் Symmetrical differential equations in an accelerated and inertial frames of motion.. சும்மா பயமுறுத்த சொன்னேன்.அப்படி எதுவும் கிடையாது. அது என்ன என்றால் பக்கெட். ஆம் நாம் பாத் ரூமில் உபயோகிக்கும் பக்கெட்.நம்மாட்கள் பக்கெட்டில் விழுந்த ஓட்டையை எப்படி அடைப்பது என்று யோசித்துக் கொண்டிருக்க, நியூட்டன், பக்கெட்டை வைத்து பிரபஞ்சத்தின் ஒரு ஆதாரமான புதிரை யோசித்துக் கொண்டிருந்தார் Newton's bucket என்று அழைக்கப்படும் இந்த ஆய்வு எளிமையானது. நீர் நிறைந்த ஒரு பக்கெட்டை கயிற்றில் கட்டி தொங்க விட்டு முறுக்கி விட வேண்டியது. முறுக்கப்பட்ட கயிறு விடுபடும் போது பக்கெட்டில் உள்ள தண்ணீர் நடுவில் குழிந்து ஒரு கிண்ணம் போன்ற ஒரு concave வடிவத்தை எட்டுகிறது.தண்ணீர் ஏன் இந்த வடிவத்தை ஏற்க வேண்டும் என்பது நியூட்டனின் கேள்வி...பக்கெட் சுழல்வதால் அப்படி நடக்கிறது என்று சுலபமாக சொல்லி விட முடியாது.ஆனால் நியூட்டன், தண்ணீர் 'எதைப் பொறுத்து' சுழல்கிறது என்று கேட்கிறார்..தண்ணீர் , பாக்கெட்டைப் பொறுத்து சுழல முடியாது. ஏனென்றால் பக்கெட்டின் சுவரும் அதே வேகத்தில் சுழல்கிறது...

நியூட்டன், நீரின் வடிவம் அது absolute space எனப்படும் மாறாத வெளியைப் பொறுத்து சுழல்வதால் ஏற்படுகிறது என்று எண்ணினார். ஒரு பொருள் நிலையாக இருக்கும் போது அது absolute space ஐப் பொறுத்து நிலையாக இருக்கிறது; நகரும் போது absolute space -ஐப் பொறுத்து நகர்கிறது. முடுக்கத்தின் போது (acceleration )absolute space ஐப் பொறுத்து முடுக்கப்படுகிறது என்று உறுதியாக நம்பினார்.

ஆனால், absolute space என்பது என்ன என்பதை நியூட்டன் சரியாக வரையறுக்க வில்லை.

Leibniz என்னும் ஜெர்மன் இயற்பியல் அறிஞர், வெளி, absolute space என்ற ஒன்று கிடையாது என்று வாதிடுகிறார். வெளி என்பது பொருட்களை குறிப்பிட உதவும் ஒரு concept அவ்வளவே என்கிறார். பிரபஞ்சத்தில் பொருட்களே இல்லை என்றால் வெளி என்பதற்கு எந்த அர்த்தமும் இருக்க முடியாது என்றும் சொல்கிறார்.மேலும் அவர், வெளி என்பது absolute ஆக எல்லாவற்றுக்கும் ஒரு பின்புல reference ஆக இருக்கும் பட்சத்தில், கடவுள் அந்த அனந்த வெளியில் பிரபஞ்சத்தை எங்கே உருவாக்குவது என்று எப்படித் தீர்மானிக்க முடியும் என்று கேட்கிறார்.

நியூட்டன், absolute space என்ற ஒரு reference ஐ எடுத்துக் கொண்டது ஒரு தேவையில்லாத broad step என்கிறார்கள். பக்கெட்டில் உள்ள தண்ணீர் ஆய்வு நடந்து கொண்டிருக்கும் அறையின் சுவர்களைப் பொறுத்து சுழல்கிறது என்று அந்த சுவர்களை ஒரு reference ஆக வைத்துக் கொண்டிருக்கலாம். அல்லது பூமியை அல்லது தொலைவில் உள்ள ஒரு நிலையான நட்சத்திரத்தை....! absolute space என்பதற்கு எந்த அவசியமும் இல்லை!

இதே ஆய்வை பூமியில் இருந்து விலகி,  எந்த பொருட்களும் இல்லாத வெட்ட வெளியில் செய்வதாகக் கொள்வோம். அப்போது சுழலும் பக்கெட்டில் உள்ள நீர் எந்த வடிவத்தை ஏற்கும்?? அப்போது கூட நாம் தொலைதூரத்தில் உள்ள நட்சத்திரங்களை reference ஆக வைத்துக் கொண்டு நிலையான நட்சத்திரத்தை பொறுத்து தண்ணீர் சுழல்கிறது என்று சொல்லலாம். ஆனால் அதுவும் இல்லாத எதுவுமே இல்லாத வெட்ட வெளியில் தண்ணீர்சுழலாமல் அப்படியே இருக்கும் என்கிறார் மாக் என்னும் விஞ்ஞானி.

Ernest Mach , நாம் இயக்கத்தை, சுழற்சியை, acceleration ஐ  உணர்வது பிரபஞ்சத்தில் இருக்கும் இன்ன பிற பொருட்களின் இருப்பினால் தான் என்கிறார். அதாவது பிரபஞ்சத்திலேயே நம்முடைய பேருந்து மாத்திரம் இருப்பதாகக் கொள்வோம். அப்போது அது நகர்ந்தாலோ அல்லது நகரும் போது சடன் பிரேக் போட்டாலோ அதை நாம் உணர மாட்டோம். அந்த பஸ்ஸினுள் பிடித்துக் கொள்ள கம்பிகள் எதுவும் தேவையில்லை என்கிறார் மாக்.

ஆகவே, இயக்கம் என்பதே கிட்டத்தட்ட மாயை என்று சொல்லலாம் போலிருக்கிறது.

புத்தர் எத்தனை பேர் சொன்னாலும் கேட்காமல் அங்குலிமாலன் இருக்கும் காட்டுக்குள் நடந்து வருகிறார்.அவன் ஒரு பாறை மேல் உட்கார்ந்திருக்கிறான்.

கொலைகார அங்குலி மாலன், "நில், நகராதே, அசையாதே, அங்கேயே நில் " என்று கத்துகிறான்.

புத்தரோ , "நான் நகரவே இல்லையப்பா.. நான் நகர்வதை என்றோ நிறுத்தி விட்டேன். நீ தான் நகர்ந்து கொண்டு இருக்கிறாய்' என்கிறார்.

ok....பூமிக்குத் திரும்புவோம். 

மனிதனால் உள்ளே நுழைந்து என்ன இருக்கிறது என்று நேரடியாகப் பார்க்க முடியாது.காரணம்: கொதிக்கும் வெப்பம் மற்றும் அழுத்தம்! (சில பேர் பூமியின் உள்ளக வெப்பத்துக்கு அங்கே நடந்து கொண்டிருக்கும் cold fusion காரணமாக இருக்கலாம் என்கிறார்கள். உள்ளே ஒரு சூரியன்! )சயின்ஸ் பிக்சன் கதைகளில் மட்டுமே இது சாத்தியம் பார்க்க :Journey to the Center of the Earth -Jules Verne. படிக்க மிகவும் சுவாரஸ்யமான புத்தகம்!


பின்னர் எப்படி பூமிக்குள் என்ன இருக்கிறது என்று கண்டுபிடிக்கிறார்கள் என்றால் டைனமைட் போன்ற சமாச்சாரங்கள் மூலம் கட்டுப்படுத்தப்பட்ட இயந்திர அதிர்வுகளை பூமிக்குள் அனுப்பி அவைகள் எப்படி திரும்பி வருகின்றன என்பதை வைத்து பூமிக்குள் இந்த இந்த அடுக்குகள் இருக்கலாம் என்று கண்டுபிடிக்கிறார்கள்.(சோனார் போல!)மேலும் பூகம்பங்கள் இயற்கையாகவே ஒரு seismic waves போல செயல்படுகின்றன. நில நடுக்கத்துப் பிறகு வீடு போச்சே சித்தப்பா உள்ள போயிட்டாரே என்ற  லௌகீக கவலைகளை விட்டு விட்டு சின்சியராக சில ஜியாலஜிஸ்ட்கள் சீஸ்மோகிராப் எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பி விடுவார்கள்.



Samudra

Andaraoyatara Waterfall, Mauritius Island

The discovery of Queen Tiye in 1900 in her tomb KV35,

Now in the Egyptian Museum in Cairo.
Tiye is believed to have been originally buried in Akhenaten's royal tomb at Amarna alongside her son and granddaughter, Meketaten, as a fragment from the tomb not long ago was identified as being from her sarcophagus. Her gilded burial shrine (showing her with Akhenaten) ended up in KV55 while shabtis belonging to her were found in Amenhotep III's WV22 tomb.

Her mummified remains was found adjacent to two other mummies in an opposite side chamber of Amenhotep II in KV35 by Victor Loret in 1900. The two other mummies were a young boy who died at around the age of ten, thought to be Webensenu or Prince Thutmose and another, younger unknown woman. All three were found together, lying naked side-by-side and unidentified in a small antechamber of the tomb. They had been extensively damaged by ancient tomb robbers. At first, researchers were unable to identify both female mummies and were instead given names with Tiye being labelled as the 'The Elder Lady' while the other woman was 'The Younger Lady'. Several researchers argued that the Elder Lady was Queen Tiye. Some noted that miniature coffins inscribed with her name were found at the tomb of her grandson, Tutankhamun, as memento from a beloved grandmother. There were also some scholars who were skeptical about this theory such as British scholars Aidan Dodson and Dyan Hilton, who once stated that "it seems very unlikely that her mummy could be the so-called 'Elder Lady' in the tomb of Amenhotep II."
By 2010, DNA analysis, sponsored by the Secretary General of the Egyptian Supreme Council of Antiquities Zahi Hawass, was able to formally identify the Elder Lady to be Queen Tiye. Also, the strands of her hair found inside Tutankhamun's tomb matched the DNA of the Elder Lady.

MGR IN BATTICALOA அரிய புகைப்படம் .

எம்.ஜி.ஆர் (MGR) அவர்கள் மட்டக்களப்புக்கு விஜயம் செய்த நேரம் எடுக்கப்பட்ட அரிய புகைப்படம் .

நன்றி - சிவா முருகன் | Photo captured By - Studio lake

Ancient Black Greek Civilization....

Recent genetic and anthropological studies have concluded that the people known as white Europeans today are not the original inhabitants of Europe. However, this has been documented historically at least since the 19th century.

Greeks
A common assumption is that ancient Greeks were an ethnically homogeneous population. Black Athena author Martin Bernal challenged this view in his three-volume work arguing the tidal wave of racist ideology that swept over northern Europe at the end of the 18th century and onward, led to to a denial of the strong African and Semetic influence on Greek civilization.

Bernal rejected what he called the “Aryan model,” the idea that Greek civilization was founded by Indo-European settlers from Central Europe. The theory, argued Bernal, became generally accepted during the 19th century. He instead agreed with what he called the “Ancient model;” referring to the fact that both Egyptian and Phoenician influences on the Greek world were widely accepted in Antiquity.

Historian Clyde Winters argues that Blacks in ancient Greece were not just slaves, but rather the true founders of Grecian civilization. He concluded there is no way it can be proven that Indo-European Greeks have always been in Greece and numerous archaeologist have found abundant evidence of Egyptians settled in Greece long before the coming of the Indo-European-Aryans to Anatolia.

A 2001 genetic study out of the Universidad Complutense in Madrid also concluded that modern Greeks had African origins and were genetically closer to Ethiopian/sub-Saharan groups than to any other Mediterranean groups such as Macedonians, Iberians (including Basques), North Africans, Italians, French, Cretans, Jews, Lebanese, Turks (Anatolians), Armenians and Iranians.

மிருதன் - சினிமா விமர்சனம் Miruthan review

ஹாலிவுட் படங்களில் மட்டுமே இதுவரையில் கையாளப்பட்டிருந்த ஒரு விஷயத்தை முதன்முதலில் தமிழுக்கு அறிமுகம் செய்திருக்கிறார்கள் நடிகர் ஜெயம் ரவியும், இயக்குநர் சக்தி செளந்தர்ராஜனும்..!

ஊட்டியில் டிராபிக் போலீஸில் இன்ஸ்பெக்டராக இருக்கிறார் ஜெயம் ரவி. உடன் துணைக்கு கான்ஸ்டபிள் காளி வெங்கட். ஜெயம் ரவிக்கு ஒரு அன்பான தங்கை. பள்ளியில் படிக்கிறாள்.

எங்கோ கொண்டு செல்வதற்காக ஒரு உயர் வேதியியல் திரவம் இருக்கும் டின்னை லாரியில் ஏற்றுகிறார்கள். டின் தவறி விழுந்தவுடனேயே அதன் மூடி விழுந்து டின்னில் இருக்கும் திரவம் தரையில் பாய்ந்து தண்ணீர் மாதிரி ஓடுகிறது. இந்த வேலையைச் செய்பவர்கள் சட்டென்று டின்னைத் தூக்கி லாரியில் வைத்துவிட்டு வேறெதுவும் செய்யாமல் சென்று விடுகிறார்கள்.

இந்த உயர் வேதியியல் திரவத்தை யார் அருந்தினாலும் அது மூளையைப் பாதித்து மனித செல்களை அழித்து அதற்குப் பதிலாக மிருக செல்களை வளர்ச்சியடைய வைக்கும். இதனால் இந்த செல்களுடன் இருப்பவர்களை சோம்பி என்பார்களாம். இதனால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் எந்தவிதமான மனித நினைவுகளும், குணங்களும் இல்லாமல் ரத்தம் குடிக்கும் காட்டேரிகளை போலவே மாறிவிடுவார்கள்..!

இப்படிப்பட்ட அபாயகரமான அந்தத் திரவத்தை ஒரு நாய் வந்து குடிக்கிறது. அது வெறி நாயாக மாறி அந்த நிறுவனத்தின் வாட்ச்மேனை கடிக்கிறது. வாட்ச்மேன் இரவில் தன் வீட்டில் சாப்பிடும்போது திடீரென்று வெறியாகி தனது அம்மாவைக் கடிக்கிறார். அம்மா மருமகளைக் கடிக்கிறார். இப்படி மாறி, மாறி கடியாகி தங்களுக்குத் தாங்களே பலியாகிறார்கள்.

இன்னொரு பக்கம் ஓரிடத்தில் லட்சுமி மேனனை பார்த்தவுடன் அவர் மீது லவ்வாகிறார் ஜெயம் ரவி. அவருடைய அழகைவிடவும், மனிதாபிமான அவரது நடத்தையும் இதற்கு ஒரு காரணமாகிறது. ஆனால் லட்சுமி மேனனுக்கு ஏற்கெனவே ஒரு காதலர் இருப்பது தெரிந்தவுடன் உடனேயே லட்சுமியை தன்னுடைய முன்னாள் காதலியாக்குகிறார் ஜெயம் ரவி.

இந்த நேரத்தில் ஊட்டியில் ஒரே நாள் இரவில் ஊர் முழுவதும் இந்த சோம்பிக்கள் உருவாகத் துவங்க.. ஊரே துவம்சமாகிறது. அந்தக் காலைப் பொழுதில் ஜெயம் ரவியின் தங்கையும் திடீரென்று காணாமல் போயிருக்க.. ஜெயம் ரவி தங்கையையும் தேடுகிறார். ஆனால் அதற்குள்ளாக அவருக்கு கடமை அழைக்கிறது.

ஊர் முழுவதும் ஊரடங்கு உத்தரவு போட்டிருக்கிறார்கள். சோம்பிக்களாக மாறிய மக்களை பார்த்தவுடன் சுட்டுத் தள்ளும்படி போலீஸ் உயரதிகாரிகள் உத்தரவு கொடுக்க.. ஜெயம் ரவியும் கையில் பிஸ்டலுடன் வெளியில் வருகிறார். கண்ணில்படும சோம்பிக்களை சுட்டுத் தள்ளுகிறார்.

இந்த வைரஸுக்கு தடுப்பு மருந்தை கண்டுபிடிக்க முயற்சி செய்கிறார்கள் மருத்துவர்கள். இந்தக் குழுவில் லட்சுமி மேனனும் உண்டு. இந்தக் குழுவுக்கு பாதுகாப்பு கொடுத்து அவர்களை கோவைக்கு அழைத்துச் செல்ல முடிவெடுக்கிறார்கள் ஜெயம் ரவி.

பல சோம்பிக்களை பரலோகத்திற்கு அனுப்பிவிட்டு ஒரு வேனில் மருத்துவர்களை அழைத்துக் கொண்டு கிளம்புகிறார் ஜெயம் ரவி. வழியிலேயே லட்சுமி மேனனின் வீட்டில் கடத்தி வைக்கப்பட்டிருந்த தனது தங்கையையும் மீட்கிறார். அவளையும் கூட்டிக் கொண்டு செல்லும்போது மேட்டுப்பாளையத்தில் ஊருக்குள்ளேயே நுழைய முடியாமல் போகிறது. அந்த ஊரே சோம்பிக்களால் பாதிக்கப்பட்டு கிடக்க.. படாதபாடுபட்டு அவர்களிடத்தில் இருந்து தப்பித்து கோவை வந்து சேர்கிறார் ஜெயம் ரவி.

ஆனால் கோவை மருத்துவமனைக்குள் நுழைய முடியாத அளவுக்கு வெறி பிடித்த சோம்பிக்களின் அங்கே கூட்டம் நிற்கிறது. தாங்கள் கையில் வைத்திருக்கும் மருந்து பொருட்களை வைத்து அந்த லேப்பில் மருந்து தயாரிக்க வேண்டும் என்கிற கட்டாயம் இருப்பதால் எப்படியாவது மருத்துவமனைக்குள் நுழைந்துவிடலாம் என்று பார்க்கிறார் ஜெயம் ரவி. இந்த முயற்சியில் வெற்றி பெற்றார்களா..? சோம்பிக்களை முறியடித்தாரா..? என்பதுதான் இந்தப் படத்தின் பிற்பாதியில் இருக்கும் சுவையான திரைக்கதை.

அச்சு அசலாக ஹாலிவுட் பாணியில் அதே கேரக்டர் ஸ்கெச்சுடன் உருவாக்கியிருக்கிறார் இயக்குநர். எப்போதும் இது போன்ற ஹாலிவுட் படங்களில் உணர்ச்சிப் பெருக்கிற்கு ஒரு செண்டிமெண்ட் கதை இருக்கும். சின்னப் பொண்ணு அல்லது பையன் நிச்சயம் இருப்பார்கள். அப்போதுதான் குழந்தைகளுக்கும் இந்தப் படத்தைப் பார்க்க ஒரு ஆர்வம் இருக்குமாம். அந்தத் தேடுதல் வேட்டையில் கணக்கில்லாமல் ஹீரோ மல்லாடுவார். கடைசியில் ஜெயிப்பார். கூடவே ஒரு குடும்பக் கதையும் இருக்கும். அதில் சென்ட்மெண்ட் காட்சிகளும் அமோகமாக இருக்கும். இதெல்லாம் தப்பில்லமல் இந்தப் படத்திலும் இருக்கிறது.

முதல் பாராட்டு ஜெயம் ரவிக்கு. இந்தக் கதையை வேறு யாரிடமாவது சொல்லியிருந்தால், அவர் இதனை ஏற்றுக் கொண்டிருப்பாரா என்பது நிச்சயம் சந்தேகம்தான். படத்துக்கு படம் புதிய கதையில், புதிய கேரக்டரில் நடிக்க வேண்டும் என்கிற புதிய கொள்கையின்படி ஜெயம் ரவி கையிலெடுத்த இந்த வாய்ப்பிற்கு ஏற்ற பலன்தான் இப்போது தியேட்டர்களில் கிடைத்து வருகிறது.

முற்பாதியில் பாசமான அண்ணனாகவும், போலீஸுக்குள்ளேயே இருந்து கொண்டு அதன் கசடுகளில் இருந்து வெளிவர முடியாமல் தவிக்கும் சின்னச் சின்ன விஷயங்களைக்கூட கச்சிதமாகச் செய்திருக்கிறார் ஜெயம் ரவி. கட்சிக்காரனை அடித்தவுடன் தன்னைக் கடந்து செல்லும் அமைச்சரை பார்த்து பயத்துடன் ‘ஸாரி’ சொல்லும் அந்த ஒரு காட்சியே இதற்கு சான்று..!

பிற்பாதியில் அவருடைய வெறித்தனமான ஆட்டத்திற்கு கையில் கிடைத்த துப்பாக்கியும், சண்டை பயிற்சியும் கை கொடுக்க.. படமாக்கியிருக்கும் விதத்தில் அட்டகாசமான ஹீரோயிஸ படத்தை பார்த்த திருப்தி கிடைக்கிறது.

இத்தனை கூட்டத்தை எங்கேயிருந்து கொண்டு வந்தார்கள்..? ஊட்டியின் பரபரப்பான ஏரியாவில் எப்படி இந்தக் கலவரத்தையும், ஊரடங்கு சட்ட நிலவரத்தையும் படமாக்கினார்கள் என்று தெரியவில்லை. அதேபோல் மேட்டுப்பாளையத்தில் இரவு நேர கலவரத்தை படமாக்கியிருக்கும்விதத்திற்கும் இயக்குநருக்கும், ஒளிப்பதிவாளருக்கும் ஒரு ‘ஜே’ போட வேண்டும்..!

இறுதிக் காட்சியே அரை மணி நேரம் நீடிக்கிறது. இதற்குள் இருக்கும் பரபரப்பு,.. டென்ஷன்.. சென்டிமெண்ட் என்று அனைத்தையும் கலந்து இம்மியளவுகூட செல்போனை குனிந்து பார்க்க முடியாமல் செய்திருக்கிறார் இயக்குநர். இவ்வளவு பெரிய கூட்டத்தை கூட்டி அவர்களை சமாளித்து எடுக்க நினைத்ததை கச்சிதமாக அதே உணர்வுடன் எடுத்திருக்கும் இயக்குநர் சக்தி செளந்தர்ராஜனை எப்படி பாராட்டுவது என்றே தெரியவில்லை..

தற்கொலை முயற்சியாக தன்னைத் தானே காவு கொடுத்துவிட்டு லட்சுமியை மீட்க வரும்போது ஜெயம் ரவியின் நடிப்பும், அவரையும் சோம்பி தாக்கிய பின்பு ஒவ்வொரு ஸ்டெப்பிலும் அவர் காட்டும் ஆக்சன்களும் பலே.. அதற்கு மேல், கிட்டத்தட்ட படம் பார்க்கும் ரசிகனையும் சேர்த்தே சோம்பியாக்கிவிட்டார்..!

லட்சுமி மேனன் வழக்கம்போல.. கொஞ்சம் மெருகேறியிருக்கிறார். இனிமேல் சின்னப் பொண்ணு கேரக்டரில்கூட அவர் நடிக்க முடியாது. நிரம்பவும் மெச்சூரிட்டியாக இருக்கிறார். “எதுக்கு என்னை காப்பாத்தின..?” என்று கிளைமாக்ஸில் அவர் கேட்கும் கேள்வியும், கிடைக்கின்ற பதிலுமே தியேட்டரில் இந்தப் படத்திற்கு கூடுதல் போனஸாக ‘அச்சச்சோ’ என்று உச்சுக் கொட்ட வைக்கிறது..!

காளி வெங்கட்டின் அவ்வப்போதைய சின்னச் சின்ன கமெண்ட்டுகளில் நகைச்சுவை மிளிர்ந்தாலும் ஒரேயொரு காட்சியில் வரும் ஸ்ரீமன் அனைவரையும் தூக்கி ஓரம்கட்டிவிட்டார். பெஸ்ட் பெர்பார்மென்ஸ்.. அந்தச் சின்னப் பொண்ணின் பேச்சு ஈர்ப்பாக இருக்க.. அதன் பரிதாபமான முடிவும், “எங்கண்ணன் பர்ஸ்ல ஒரு போட்டோ இருக்கு. அந்தப் போட்டோல இருக்குறவங்கள எங்கண்ணனுக்கு ரொம்பப் புடிக்கும்..” என்று கதையை லட்சுமி மேனனிடம் சொல்லும்போதும் அந்தச் சின்னப் பொண்ணு சொல்லும்போது எதிர்பார்த்த அந்த பீலிங்கும் கிடைத்திருக்கிறது..!

படத்தில் ரசிகர்களின் பெருத்த கை தட்டல் கிடைத்த காட்சி, ஆர்.என்.ஆர்.மனோகர் வேனுக்குள் இருந்தபடியே ஜெயம் ரவியிடம், "இதுக்குத்தான் கொஞ்சம் பொலிட்டிக்கல் கனெக்சனும் வேணும்கிறது.." என்று சொல்கின்ற காட்சிதான்..!

பின்னணி இசைக்கு இசையமைப்பாளர் பெரும்பாடுபட்டிருக்க வேண்டும். நொடிக்கு நொடி காட்சியமைப்புகள் மாறுவதால் ஒலியமைப்பு ஏற்றமும், இறக்குமுமாகவே கடைசிவரையில் நீடிக்கிறது. அதேபோல் ஒலி வடிவமைப்பாளருக்கும் இந்தப் படத்தில்தான் அதிக வேலை இருந்திருக்க வேண்டும். அதிகமான துப்பாக்கி சப்தங்களை இந்தத் தமிழ்ப் படத்தில்தான் பதிவு செய்திருப்பார்கள் என்று நினைக்கிறோம்.

லாஜிக்கெல்லாம் இது போன்ற கற்பனை உலக படங்களில் அதிகம் பார்க்க தேவையில்லை என்பதால் அதையெல்லாம் விட்டுவிடுவோம்.. இந்தியா போன்ற ஜன நெருக்கடி மிகுந்த இடங்களில் சோம்பிக்களாக உருவாவது மிக எளிது. சீக்கிரமாகவே அது நடந்தேறும் என்பதால்தான், இத்தனை கூட்டமும் ஒரே நாளில் உருவாகிவிட்டதாக இயக்குநர் வைத்திருக்கிறார் போலும்..! மேட்டுப்பாளையத்திலும், கோவையிலும் ஒரேயொரு போலீஸ்கூட இல்லை போலும். அவர்களுடைய பங்களிப்பும், அரசுத் துறையின் பணியும் என்ன என்பதே தெரியவில்லை. ஹீரோயிஸ படம் என்பதால் எல்லாவற்றையும் ஜெயம் ரவியின் தோளிலேயே சுமத்திவிட்டார்கள். பாவம்.. அவரும் எவ்வளவுதான் தாங்குவார்..? 

இந்த சோம்பிக்களின் கதை போல் உலகத்தில் எங்கேயுமே நடக்க வாய்ப்பில்லை என்பதால்தான் இது போன்ற படங்கள் அதிகமாக விரும்பி பார்க்கப்படுகின்றன. இந்த மெண்ட்டாலிட்டியை மனதில் வைத்துதான் பேய் படங்களெல்லாம் சக்கையாக வசூலை குவிக்கின்றன. இப்போது ‘பேய்’ போய் ‘சோம்பி’ வந்திருக்கிறது. இன்னும் எத்தனை சோம்பிக்கள் வந்தாலும் எடுக்க வேண்டிய விதத்தில் எடுத்தால் அத்தனையும் ஹிட்டாகும். ஏனெனில் பாமர ரசிகனின் கற்பனைக் குதிரையை ஒரு இயக்குநர் தட்டிக் கொடுத்து அவனை இட்டுச் சென்றால்தான் அது கனவுலகம்.. இந்தக் கனவுலகத்தை இப்போது இயக்குநர் சக்தி செளந்தர்ராஜன் செம்மையாக செய்திருக்கிறார்.

அதனால்தான் கோவையிலிருந்து ‘சோம்பி’ இப்போது சென்னைக்கு வண்டியேறிருப்பதோடு நிறுத்தியிருக்கிறார்கள். ‘சோம்பி’ சென்னை வந்தால் சென்னை என்ன ஆகும் என்பதை காண ‘மிருதன்

Read more: http://www.truetamilan.com/

INTRODUCTION TO AUTOCAD 3D - | AUTOCAD 3D BASICS

யாழ்ப்பாணத்தில் அமைந்துள்ள ஊர்கள்

அச்சுவேலி
அராலி
அரியாலை
அளவெட்டி
ஆவரங்கால்
ஆனைக்கோட்டை
இணுவில்
இடைக்காடு
இருபாலை
இளவாலை
உடுவில்
உரும்பிராய்
ஊரெழு
ஏழாலை
கட்டுடை
கந்தர்மடம்
கந்தரோடை
கரந்தன்
கரையூர்
காங்கேசன்துறை
குப்பிளான்
குருநகர்
கீரிமலை
குரும்பசிட்டி
கொக்குவில்
கொல்லன்கலட்டி
கொழும்புத்துறை
கோண்டாவில்
கோப்பாய்
சங்கானை
சங்குவேலி
சண்டிலிப்பாய்
சித்தன்கேணி
சில்லாலை
சுண்டிக்குழி
சுதுமலை
சுழிபுரம்
சுன்னாகம்
தாவடி
திருநெல்வேலி
தெல்லிப்பழை
தொல்புரம்
நந்தாவில்
நல்லூர்
நவாலி
நாவாந்துறை
நாயன்மார்கட்டு
நீர்வேலி
நீராவியடி
பண்டத்தரிப்பு
பண்ணாகம்
பலாலி
பன்னாலை
பனிப்புலம்
பாசையூர்
புத்தூர்
புன்னாலைக்கட்டுவன்
பொன்னாலை
மல்லாகம்
மயிலிட்டி
மாசியப்பிட்டி
மாதகல்
மாவிட்டபுரம்
மானிப்பாய்
மூளாய்
யாழ்ப்பாண நகரம்
வசாவிளான்
வடலியடைப்பு
வட்டுக்கோட்டை
வண்ணார்பண்ணை
அந்தணன் திடல்
அறுகுவெளி
இடைக்குறிச்சி
உசன்
எழுதுமட்டுவாள்
ஒட்டுவெளி
கச்சாய்
கைதடி
கெருடாவில்
கேரதீவு
கொடிகாமம்
சரசாலை
சாவகச்சேரி
தச்சன்தோப்பு
நாவற்காடு
நாவற்குழி
நுணாவில்
பளை
மட்டுவில்
மந்துவில்
மறவன்புலவு
மிருசுவில்
மீசாலை
முகமாலை
வரணி
விடத்தல்
அம்பன்
அல்வாய்
ஆத்தியடி
ஆளியவளை
உடுத்துறை
உடுப்பிட்டி
உடையார்துறை
கட்டைக்காடு
கரணவாய்
கரவெட்டி
கம்பர்மலை
கற்கோவளம்
குடத்தனை
குடாரப்பு
கெருடாவில்
சுண்டிக்குளம்
செம்பியன்பற்று
வதிரி
வளலாய்
தும்பளை
துன்னாலை
தொண்டமனாறு
நல்லதண்ணித்தொடுவாய்
நாகர்கோயில்
நெல்லியடி
பருத்தித்துறை
புகலிடவனம்
புலோலி
பொலிகன்டி
மணல்காடு
மருதடிக்குளம்
முள்ளியான்
வண்ணான்குளம்
வல்லிபுரம்
வல்வெட்டித்துறை
வல்வெட்டி
வல்லை
வியாபாரிமூலை
வெற்றிலைக்கேணி
இறுப்பிட்டி
குறிகாட்டுவான்
பெருங்காடு
மடத்துவெளி
களபூமி
காரைநகர்
கோவளம்
தங்கோடை
அல்லைப்பிட்டி
ஊர்காவற்றுறை
கரம்பொன்
சரவணை
சுருவில்
நாரந்தனை
பரித்தியடைப்பு
புளியங்கூடல்
மண்கும்பான்
வேலணை
ஆலங்கேணி
களபூமி
காரைநகர்
குந்துவாடி
கோவளம்
சாமித்தோட்டமுனை
தங்கோடை
தீர்த்தக்கரை
நெடுந்தீவு
பெரியான்துறை
பூமுனை
மாவலித்துறை
வெள்ளை
எழுவைதீவு
நயினாதீவு
மண்டைதீவு
கோண்டாவில்
பொற்பதி
கல்வியங்காடு
கரவெட்டி
கூழவடி
அனலைதீவு
சிறுபிட்டி
வட்டுக்கோட்டை
அச்செழு
வறுத்தலைவிளான்
மடத்தடி
மல்லாகம்
நாவாந்துறை

Eight Great Films That Use Sound To Enhance Dramatic Effect

Sound in film can sometimes be seen as an afterthought; the final icing on the cake of a medium that is so visually driven. However, this is certainly not the case as many filmmakers and composers view music and sound as a much more integrated aspect of the film, one that can even play a huge role in the development of the drama as much as any visual element can.

Certainly the idea that combining different media to create a much more coherent and powerful medium is not a new concept, and can be seen back as far as the opera of composers such as Handel Mozart, who combined music, drama and word to create what was then a new artistic medium.

However it was in the late 19th century with the music dramas of Richard Wagner that really started taking the idea of a combination of different art forms to a new level. This inevitable progressed into the film world many years later, composers such as Max Steiner used aspects of Wagner’s compositional style in their film scores.

As this list discusses, there are more ways that sound can contribute to the drama of the film outside the idea of a soundtrack, which is really where directors started to think about sound and integrate it into film in many ways to challenge the visual medium.

Here are eight films that use sound and music in ways that work with (or against) the visual to add another layer to the drama of the story.

1. Pi (1998)

Darren Aronofsky’s 1998 debut Pi brings the audience into the schizophrenic world of Max Cohen (Sean Gullette), a number theorist who uses numbers to try and understand the world around him. Whilst using his computer to predict the stock market trends, it prints out a mysterious 216 digit number. Although initially skeptical, Max believes that this number is the key to understanding nature and our existence.

The film follows Max as he tries to evade a menacing Wall Street firm who believe the number can be used to predict the stock markets and a religious organisation who believe the number to be the unspoken name of god.

A low budget and surrealist styled film, Pi is a frightening and vivid experience for the audience that uses the relationship between sound and the visual to its advantage. In particular to this film, sound is used to allow the audience to transcend into Max’s world and experience the surroundings from his perspective.One such scene that really showcases Pi’s use of sound to heighten our relationship with Max occurs around the 52 minute mark. After a failed attempt at a calculation on his computer, Max suffers from a cluster headache. The following scene artfully blends digetic and non digetic sound to create an uneasy and chaotic experience for the viewer.The trigger for Max’s headache comes from hearing a sexual encounter from next door, although it is unclear whether this sound is actually coming from Max’s own head (meta-digetic) or is actually an off screen real sound.A shrill drill sound can also be heard which is a noise that we are to interpret as within Max’s own head. This sound combined with the ambiguous sexual noises and the pained cries of Max create an uneasy, schizophrenic and distressing experience for the viewer and really allow us to understand the characters paranoid world.This combined with a fantastic performance from Sean Gullette and some great editing of the visual powerfully carries the sense of discord to the audience, creating an emotional response that would not be achievable without both media being executed simultaneously.

2. Antichrist (2009)

Perhaps one of Lars Von Tier’s most disturbing films, Antichrist is a fascinating movie that explores concepts of sexuality, human suffering, depression and mental illness. Perhaps sometimes overlooked due to its graphic sexual nature alongside its infamous ‘scissors’ scene, Antichrist is an artfully created and multi layered film that confronts many unsettling aspects of human behaviour.Containing a fantastic soundscape created by composer Kristian Eidnes Andersen, the soundtrack relies heavily on prolonged eerie silences combined with burst of distressing sound design which add to the films disconcerting nature. However it is the first scene in which the sound and visual relationship is perhaps at its most interesting.Shot in black and white, the opening scene is a stark contrast between the beauty of love and the anguish of death. This is achieved visually by capturing the passionate love making of protagonists He and She (Willem Dafoe and Charlotte Gainsbourg) woven between shots that portray the horrific accidental death of their child unfolding.Sonically, we have the beautiful aria Lascia ch’io pianga by George Frederic Handel from his 1711 opera Rinaldo being performed. A delicate, beautiful and moving piece of music that tonally suggests feelings of love, beauty and calmness. This corresponds with the use of its musical key signature F Major, which 18th century composers associated with calmness and clarity.The resulting audio visual juxtaposition creates a unique dramatic affect for the viewer, in which their senses are being toyed with by Von Tier. Visually, we are witnessing moments of beauty intertwined with the unfolding of a horrific accident, whilst sonically we are hearing this beautiful calming music that is only in tone emotionally with one of the visual events we are seeing.This creates a sense of emotional confusion to the audience as the music and visual are not working together to convey the same emotion, but almost working against each other conveying contrasting feelings to the audience.

3. Psycho (1960)

Alfred Hitchcock’s 1960 classic Psycho is a landmark film in the world of horror cinema whose many infamous scenes have inspired countless of filmmakers.The movie follows the story of runaway secretary Marion Crane (Janet Leigh) who steals a lump sum of money from her employer and whilst running away, ends up checking into Bates Motel, which proves to be a fateful decision. Ran by Norman Bates (Anthony Perkins) and Mother, the infamous twist at the end of the movie remains a pivotal point in modern cinema.What is interesting about the sound in Psycho is the fact that the overbearing character presence of Mother is portrayed completely by sound, with no physical visual of the character attached to this sound. This poses quite an interesting scenario for the viewer, who for the main duration of the film is lead to believe that Mother is in fact a real and physical character until the reveal at the end of the movie.When we learn that Mother is in fact an illusion in Norman’s mind, we view many scenes in a different light when analysing the sound and visual relationship. For instance, when Marion first arrives at the motel and is invited to eat with Norman in the house, Mother’s voice can be heard arguing and disciplining Norman for inviting another woman into her house.With no physical manifestation of Mother onscreen, this character is entirely performed from the use of sound, used in such a way that gives the character of Mother an almost all seeing/knowing element that adds to the suspense of the movie. The term for this type of use of voice in film is acousmêtre; a term coined by film theorist Michael Chion.Not only does this give the character an almost omniscience role, it achieves a layer of suspense to the drama that in the case of Physco has the power to completely change our response to the drama upon first viewing and further viewings once the twist is known.The voice of Mother also blurs the lines between being a non-digetic and meta-digetic sound in the final scene, where we are hearing Mother’s voice from the inner thoughts of Norman for the first time, transcending from its previous manifestation as an all powerful and dominating presence to that of the inner ramblings of a psychotic murderer.

4. Apocalypse Now (1979)

Francis Ford Coppola’s pivotal war masterpiece brings the viewer on a dramatic journey through the Vietnam war from the perspective of an American platoon. Boasting an incredible cast and powerful story, this film is a must see for any cinema fan. As with all Coppola films, Apocalypse Now employs a great use of cinematography combine with great sound choices that strengthen the story telling power of the film.Sound designer Walter Murch worked with Coppola to combine an unique sound design into the film making process to create a sonically and visually stunning work.Even from the opening sequence, the importance of the relationship between the sound and visual is clear. Fading out of a blank shot, Murch expertly creates a sound scape that suggests the image of a helicopter by integrating the pulse of a helicopters blades into the Doors track “This is the End”.This enhances the lucid dream like sequence of Captain Willard (Martin Sheehan), integrating shots of the fan in his room with suggested sounds of helicopter activity outside the hotel room, but ultimately confusing the viewer as to the source of this sound.However it is perhaps the most famous scene from this film that is a multi-layered sound and visual experience that combine to enhance the layers of drama for the viewer. With Richard Wagner’s composition The Ride of the Valkyries being played as a digetic sound over shots of the american soldiers flying to attack an innocent Vietnamese village. The music sounds menacing and has perhaps associated this particular piece with a negative association in cinema since its use in Apocalypse.In the scene, Captain Killgor (Robert Duvall) acknowledges the menacing sound of Valkyries by asking his soldiers to turn it on by saying; “It will scare the hell out of the slopes – my boys love it!”. The use of the music here adds a particular satirical feel to the scene, perhaps suggesting the disregard that the soldiers have for the life of the innocents they are firing on.However, the epic and grand sound of the music as is so often associated with Wagner also contributes an element of power and force to the fleet of helicopters as they swarm over the sea preparing for the attack.Again this is an example of music being used in a suggestive sense to bring out more emotions of a scene than just that of what the visual is portraying. This is an important and effective use of sound as it allows for many more conceptual layers to be added to the film, which provides the viewer with a deeper level of drama to grasp on to.

5. Atonement (2007)

This beautiful Joe Wright WW1 drama follows the story of lovers Robbie Turner (James McEvoy) and Cecilia Tallis (Ciara Knightly), whose lives are thrown off course due to the unfortunate misunderstanding of younger sister Briony Tallis (Saoirse Ronan) who falsely accuses Robbie of committing a crime.

The repercussions of this accusation separates the couple and follows the life of Robbie as he enlists to fight the war to end his prison sentence whilst Cecilia volunteers as a Nurse to help the war effort.

When we reach the end of the film we discover that what we have been watching was the retelling of the story through the eyes of a much older and remorseful Briony, who in fact had changed the reality of what actually unfolded in the years following the accusation into fiction, to allow her sister and Robbie to have the happy ending they always hoped for.

Throughout the film, the excellent sound design delivers clues sonically to the audience that suggest that the story might not be as it seems, mainly by form of the sound of a typewriter – the author’s tool. A key element of the score and dramatic plot itself, the film opens with the sound of someone using a typewriter, which is revealed to be a young 13 year old Briony finishing a play.

Interestingly however, as Briony rushes through the house to announce the completion of her play, the typewriter becomes a non digetic sound and integrates itself as a prominent feature of the musical scoring. This musical infusion of scoring and typewriter sound appears throughout the film sparsely, but always during peak moments in the story.

Again, this musically integrated typewriter sound can be heard during Briony’s false confession to the police, and again when we are brought back into the world of Briony as a young woman nursing during the war. These sonic additions add to the twist of the film, and can be interpreted as sonic clues that add another layer of drama to the audience; acting as sonic reminder that we are in fact witnessing the telling of Briony’s fictional novel as opposed to the actual documentation of events.

Of course this can only be interpreted as such upon second viewing of the film, but once the reveal at the end is known, it becomes apparent that the inclusion of the sound of the typewriter has quite an important role in the story, as opposed to simply being aesthetic.

6. Birdman or (The Unexpected Virtue of Ignorance) (2014)

Alejandro G. Iñárritu’s 2014 story of a failed actors attempt to reinvent himself is a beautifully shot film, with an edgy and frantic feel about the cinematography and soundtrack throughout. Consisting of a soundtrack primarily performed on drums, the music adds to a schizophrenic performance by Michael Keaton. However, one scene in the film employs the use of an excerpt of Symphony No. 2 in E minor Op. 27 by Sergei Rachmaninoff.

This scene is very interesting sonically as the film really come out of the world of realism realm of scene which is not in tone with the rest of the movie. In this scene Riggan Thompson (Keaton) leaps off a building which has strong undertones of a suicidal attempt, but instead of falling flies through the air imitating his only role that he became famous for, the Birdman.

Before he takes the leap, Riggan says the word “Music”, which cues the start of the Rachmaninoff. Already this gives the scene an element of fantasy, surrealism and allows us to understand that we are now in the characters universe.

The Symphony used for this scene is uplifting, empowering and follows the journey of Riggan as he flies through the city, eventually landing outside the theatre where he points at an usher and asks him to “Stop the music”, which again cues an abrupt stop of the Symphony.

What is interesting here is the usher’s reaction to this is one of confusion, which suggests the viewer that this entire sequence was a fantasy, dream sequence that Riggan imagined in his head. Furthermore to suggest this, as Riggan enters the theatre a taxi driver who drove him to the theatre follows him demanding his fair.

This is important within the context of this scene, as it alludes to the mental state that the character is currently in at this point of the movie. From the outset of the film it is clear that Riggan suffers from some schizophrenic tendencies, and this event at this section of the story alludes to the idea that his mental state has deteriorated substantially since the start of the film.

Again as in Pi (1998) this could be defined as a meta digetic sound that allows us into the world of the character, allowing us to see from their perspective which in this case is one of mental instability and delusion.

A subtle but incredibly useful approach that is a great example of music being used as a tool to enhance the dramatic element in a way that the visual medium could not achieve on its own.

7. Jaws (1975)

Steven Spielberg’s 1975’s shark thriller is a classic example of a film that utilises music and sound to enhance the drama for the audience. Possibly one of the most well-known musical motifs of all time, John Williams two note shark motif has become as infamous as the film itself.

The technique employed by Williams is called a leitmotif, where a specific musical phrase is designated to a specific character. The history of the use of leitmotif’s goes back to the operas of Richard Wagner, who was the first composer to conceive the idea and designate specific musical motif’s to represent characters. Early film composers such as Max Steiner started integrating the technique into their work in film and its popularity grew from there.

What is great about the use of leitmotif is that the character in question can be suggested by the music without having to appear on screen. This gives the director the opportunity to suggest the presence of the character, or even insinuate the characters involvement in an event without the character being visually present.

In the case of Jaws, Spielberg and Williams more often than not use the leitmotif to great effect, to the extent that the foreboding music is almost as much of a character as the actual shark itself. The nature of the music suggests the presence of a hunter, quickening pace as it closes in on its prey which t times in the film is all that is needed to portray the terrifying lead up to a shark attack.

One such scene occurs 25 mins into the film, where a fisherman falls into the water due to the shark dislodging a part of the pier he is standing on. While we do not see the shark in the following frenzied attempts of the fisherman to escape from the water, the music suggests the frantic and frightening presence of the shark who is getting closer to the potential victim.

Fortunately, he escapes unharmed, but this scene executes the power of the leitmotif flawlessly, creating a sense of the shark hunting down its victim without the shark being visually present.

This scene artfully uses the idea of the leitmotif to suggest a character of the film without having to show the character onscreen. The sonic representation of the character is as strong as a visual shot, and in this case particularly the music moves in such a way that suggests a victim being hunter by a predator, which ultimately succeeds in achieving a frightening scene using only a musical reference to the character.

8. American Psycho (2000)

Christian Bale’s stellar performance as Patrick Bateman in Mary’s Harron’s American Psycho is a fascinating look into the mindset of a serial killer. Shot with a dark sense of humour, the film is an interesting twist one the traditional serial killer style film. The following scene is a perfect example of this dark humour, and use of music to carry this black humour across.

The scene in question is the famous Huey Lewis and the News murder scene where Bateman invites Paul Allen (Jared Leto) back to his apartment for a quick drink with side of murder.

In the lead up to the killing, Bateman talks in great depth to Paul about his love of Huey Lewis and the News, eventually putting on his personal favourite track ‘You don’t have to be hip to be a square’ through his sound system. Suddenly, he attacks a drunken Paul with an axe, chopping away at his body while the upbeat sounding music continues to play.

Quite a famous scene due to its use of that particular song, the music brings a certain irony and satirical feel to what could have otherwise been a horrific and sadistic scene. Think about it, if Bateman had killed Allen to the soundtrack of Bernard Herrmann’s strings from Psycho’s shower murder, this scene would have a completely different feel and impact on the viewer. Instead it provokes feelings of unease and a sensory confusion.

While the viewer’s ears are being treated to a funky and upbeat song that one would associate with feelings of joy and happiness, their eyes are witnessing a horrifically brutal and aggressive act being committed onto a human being.

This creates a juxtaposition between the visual and the aural, which challenges the viewer’s interpretation and emotional response to the scene. Ultimately, it makes for a much more memorable and stand out scene that defies the expectant norms usually associated with scenes of brutal murder.

Author Bio: Joey Ryan currently resides in Cork city, Ireland. He is a recent graduate of a Masters in Music and Cultural History degree and has a keen interest in the relationship between sound and the visual.

Read more: http://www.tasteofcinema.com/2016/8-great-movies-that-use-sound-to-enhance-dramatic-effect/2/#ixzz40ZcsFZkd

Library at Château de Chantilly... Beautiful...

Mask of Dionyssos. 450- 400 BC. Boeotia Greece. Louvre Museum ..

Miniature Rotary Engine, And it Works

Which sort of Exercise enhances Neurogenesis the Most? EXERCISE and NEUROGENESIS:

Exercise augments adult neurogenesis, which is the creation of new brain cells in an already mature brain.

Adult hippocampal neurogenesis (AHN) is a continuous process through which cells proliferate in thesubgranular zone of the dentate gyrus, mature into granule cells, and ultimately become incorporated into hippocampal neuronal networks [ .
In this new study, researchers gathered a large group of adult male rats. They injected the rats with a substance that marks new brain cells and then set groups of them to an array of different workouts of the sort that humans might experience, with one group remaining sedentary to serve as controls.

http://well.blogs.nytimes.com/…/which-type-of-exercise-is…/…

In rodents,adult-born hippocampal neurons seem crucial for a variety of adaptive behaviors such as learning pattern separation , and responses to stress Aerobic exercise, e.g. running, increases AHN and improves cognitive performance in both male and female adult rodents

The increase in AHN in response to running is reported to be in part due to an increase in the number of surviving neuronal precursor cells (type 2) rather than tothe shortening of the cell cycle .

There are also studies indicating that running increases the survival and incorporation of newly divided hippocampal cells,born days before commencing training, to increase net neurogenesis

Aerobic exercise, such as running, has positive effects on brain structure and function, for example, adult hippocampal neurogenesis (AHN) and learning.

Whether high-intensity interval training (HIT), referring to alternating short bouts of very intense anaerobic exercise with recovery periods, or anaerobic resistance training (RT) has similar effects on AHN is unclear

http://journal.frontiersin.org/…/10.3…/fnins.2015.00071/full

Those rats that had jogged on wheels showed robust levels of neurogenesis. Their hippocampal tissue teemed with new neurons, far more than in the brains of the sedentary animals. The greater the distance that a runner had covered during the experiment, the more new cells its brain now contained.

In addition to hippocampus, exercise also increases adult neurogenesis in the subventricular zone and in the hypothalamus suggesting that the neurogenic effect of exercise might span throughout the brain.

This is not surprising because the subventricular zone is where the stem cells that must provide the progenitors mostly originate and then they migrate to various other areas of the brain

There were far fewer new neurons in the brains of the animals that had completed high-intensity interval training. They showed somewhat higher amounts than in the sedentary animals but far less than in the distance runners.

And the weight-training rats, although they were much stronger at the end of the experiment than they had been at the start, showed no discernible augmentation of neurogenesis. Their hippocampal tissue looked just like that of the animals that had not exercised at all.

The increase in AHN is considered to be mediated by an up-regulation of factors including brain-derived neurotrophic factor (BDNF) and insulin-likegrowth factor 1 (IGF-1) Dr. Nokia and her colleagues speculate that distance running stimulates the release of brain-derived neurotrophic factor that is known to regulate neurogenesis. The more miles an animal runs, the more B.D.N.F. it produces.

The link to the research publication is here:
http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1113/JP271552/abstract

How they did their study is fascinating as well:

Some of the animals were given running wheels in their cages, allowing them to run at will. Most jogged moderately every day for several miles, although individual mileage varied.

Others began resistance training, which for rats involves climbing a wall with tiny weights attached to their tails.

Still others took up the rodent equivalent of high-intensity interval training. For this regimen, the animals were placed on little treadmills and required to sprint at a very rapid and strenuous pace for three minutes, followed by two minutes of slow skittering, with the entire sequence repeated twice more, for a total of 15 minutes of running.

These routines continued for seven weeks, after which the researchers microscopically examined brain tissue from the hippocampus of each animal.

The data also indicate highest numbers of adult-born hippocampal neurons in rats selectively bred for a high response to aerobic exercise that ran voluntarily on running wheels. That is, AHN is highest in animals born with a tendency for a higher response to exercise training and that engage in a high amount of voluntary aerobic activity.

The digital restoration of the Sphinx who represented the Pharaoh Khafre from the 4th dynasty

Though Khafre's pyramid is shorter than his father Khufu's nearby Great Pyramid, Khafre made up for it by building at a higher elevation and surrounding his pyramid with a more elaborate complex.

Within the burial chamber, explorers discovered a small pit cut in the floor—perhaps designed to hold the first canopic chest in a pyramid. Canopic chests held jars carved in the shapes of protective spirits. These jars, in turn, held the preserved liver, lungs, stomach, and intestines of the deceased. The brain would have been discarded, and the heart left in the body.

Outside the pyramid all the typical elements of a pharaonic mortuary temple are seen in one place for the first time: entrance hall, colonnaded courtyard, niches for royal statuary, storage chambers, and interior sanctuary. Later pyramids would be significantly smaller, with greater emphasis on these mortuary temples.

Khafre's necropolis also boasted an unprecedented profusion of statues, among them the Sphinx. Carved from bedrock in front of Khafre's pyramid, the Sphinx depicts the pharaoh as a human-headed lion, wearing the headdress of the pharaohs. The great statue is the embodiment of Khafre, the third ruler of the 4th dynasty (time line), as the god Horus.

http://www.nationalgeographic.com/pyramids/khafre.html

Clay bowl with a swastika from Vratsa Altimir village located in North-West Bulgaria, dating from 5 to 4 th millennium BC. (the Chalcolithic Age).

தந்தை

1. தந்தைக்கு முன்பு குரலை உயர்த்தாதீர்..!
அவ்வாறு செய்தால் இறைவன் உங்களை தாழ்த்தி விடுவான்..
*
2. தந்தையின் கண்டிப்பை பொருத்து கொள்ளுங்கள்..!
அதனால் உங்களுக்கு மரியாதை கிடைக்கும்....
*
3. தந்தைக்கு மரியாதை செய்யுங்கள்..!
அதனால் உங்கள் பிள்ளைகள் உங்களுக்கு மரியாதை செய்யக்கூடும்..!
*
4. தந்தை சொல்வதை கவனமாக கேளுங்கள்..!
ஏனென்றால் பிறர் நமக்கு ஏதும் சொல்லும் நிலமை வரக் கூடாது..?
*
5.தந்தைக்கு முன்பு பார்வையை தாழ்த்தி கொள்ளுங்கள்..!
அதனால் இறைவன் மக்கள் பார்வைக்கு முன்பு உயர்ந்த கண்ணியம் அளிப்பான்..!
*
6. தந்தையின் வாழ்க்கை அனுபவங்கள் நமக்கு தெளிவான ஒரு புத்தகம் ஆகும்..!
அந்த ஒவ்வொரு பக்கத்தைக் கொண்டு (பாடமாக) பயன் அடைந்துக்கொள்ளுங்கள்..
*
*
* தந்தை என்பவர், அனைவரையும் விட, மிக சிறந்த முறையில், நமக்கு நன்மை செய்யக்கூடியவர்...
* மிகவும் அழகாக முறையில் நம்மை பாதுகாக்க கூடியவர் ஆவார்...

* அவரின் மரணத்திற்கு முன்பே அவருக்கு மரியாதை செய்வோம்...
* அவருக்கு செய்ய வேண்டிய கடமைகளில், குறை வைத்து விட வேண்டாம்
அவர் உன்னுடைய அருகில்
இருக்கும்போது அவர் உடைய
அருமைஉனக்கு தெரியபோவதுமில்லை

தாய் வயிற்றில் இருக்கும்போது கிடைத்த முத்தம்! 
முதன் முதலாக உனக்கு வாங்கித் தந்த புத்தகம்! 
இதை விட வேற என்ன பெரியதாக கிடைத்து விட போகிறது 
உனக்கு, உன் தந்தையிடமிருந்து!!!

வீசும் காற்றாய் உணர்கிறேன் 
என்றும் உன்னை பார்கிறேன் 

நெஞ்சில் கொண்ட உறவோ - இது 
இமைகள் ஈரம் கொட்டும் இரவோ 

இறைவா உந்தன் நியாயம்தானோ 
என் தந்தை கொண்ட விதியோ 

நின்றுபோன தென்றலாய் – உறக்கம் 
கொள்கிறாய் இந்த மண்ணிலே 

மீண்டும் இங்கு வருவாயோ - எங்கள் 
இழப்பை மீட்டுத்தருவாயோ ... 

விடியலை தொலைத்து விட்டோம் - இனி 
இரவுகள் மட்டுமே பயணமாகுமே 

வர்ணமில்லா ஓவியம் – உன்னை 
யார் கிழித்து போட்டது 

இதயம் இன்று வலிக்குது – என்ன 
பதில் சொல்ல கேட்குது 

கைபிடித்து உன்னோடு நடந்த வழிகளின் 
தூரம் இன்னும் முடியவில்லையே 

வழிநிறுத்தி வலிகளை தந்துவிட்டு 
எழமுடியா உறக்கம் காண்கிறாயே 

பள்ளிசென்ற காலங்கள் - என்னோடு 
பக்கம் நீயருந்த தருணங்களும் 

உருக்கத்தோடு நீ பகிர்ந்த – உன் 
வாழ்க்கை பயணத்தின் சுவடுகளை 

எண்ணிக்கொண்டிருக்கிறேன் தனிமையில் 
கலங்கிகொண்டிருக்கிறது எனது விழிகள் 

தவிக்கிறேன் தந்தையின்றி - இறைவா 
நீ இல்லாமல் போனாயோ 

நினைவுகளை மட்டும் கொடுத்துவிடு 
என்னோடு நீங்காமல் இருக்கட்டும் ..... 

என்னைவிட்டு நெடுந்தூரம் சென்ற என் தந்தைக்கு சமர்ப்பணம்

தெரிந்து கொள்வோம் நண்பர்களே,

01. ஒரு போதும் மலராத பூ -
அத்திப்பூ
02. வேர் இல்லாத தாவரம் - இலுப்பை
03. உலகில் வறுமையான நாடு -
ருவாண்டா
04. விவாகரத்து செய்யமுடியாத
நாடு - அயர்லாந்து
05. ஜப்பான் தீவுகளின் எண்ணிக்கை -
4
06. ஆட்சி மாற்றம் இல்லாத நாடு -
மெச்சிக்கோ
07. அந்தமான் தீவுகளின்
எண்ணிக்கை - 204
08. உலகில் மிக அதிகமாக
மின்னலால் பாதிக்கப்படும் நாடு –
பனாமா
09. உலகில் மின் தடை இல்லாத
நாடு - குவைத்
10. மூன்று அடிப்படை நிறங்கள் -
சிவப்பு , மஞ்சள் , நீலம்
11. 365 நாட்கள் கொண்ட
ஆண்டு முறையை ஏற்படுத்தியவர் -
வாழசவா
12. உலோக நாணயங்கள் புழக்கத்தில்
இல்லாத நாடு - பராகுவே
(தென்அமெரிக்கா )
13.
பூச்சியத்தை உலகிற்கு அறிமுகப்படுத்தி
ய நாடு - இந்தியா
14. சத்தில்லாத உணவு - நீர்
15. கலப்படம் செய்யமுடியாத
உணவுப்பொருள் - கோழிமுட்டை
16. பசுமைப்புரட்சி ஏற்பட்ட வருடம் -
1960 தாயகம் - மெச்சிக்கோ
17. அமெரிக்க பசுமைப் புரட்சியின்
பிறப்பிடம் - பொஸ்டன்
18. உலகில் மிக பிரபலமான
பொழுதுபோக்கு - தபால்
தலை சேகரிப்பு
19. சுத்தமான தங்கத்தின் கரட் - 24கரட்
20. கடல் நீர் நீலமாக இருக்கும்
அளவு - 10 அட