Thursday, October 9, 2014
Why Do Customers Choose You?
Two marketing professors asked this question of more than 2000 senior executives from around the world over a four-year period, surveying business leaders in industries that ranged from packaged goods, retailing, and airlines, to construction, chemicals, and packaging. Specifically, they wanted to know what factors accounted for each company’s competitive success. For what reasons do customers choose them over their immediate competitors?
Before reading further, take a few seconds to think about how you would answer this question, with respect to your own company. Why do customers choose you?
What these two marketing professors discovered in their fairly comprehensive survey was that nearly everyone answered this open-ended question in similar terms, providing a remarkable level of agreement across all different industries. Almost all the executives polled reported that the primary factor behind customers choosing their company over their competitors had to do with the individual relationships and interactions that their customers had with them – in short, the researchers suggest, what mattered most were things like “trust, confidence and strength of relationships, as well as…convenience, ease of doing business and support...”
Perhaps you, too, named similar factors.
It should be obvious from this that trust and customer relationships are by far the most powerful drivers of any company’s competitive triumph over other its immediate competitors -- that is, other companies offering similar products and services. At least in the opinions of the vast majority of senior business executives, customers choose to do business with their company, in preference to their competitors, not usually on account of price, or even product quality, but usually as a result of their relationship with and trust of the organization, or of some people within the organization.
Part of the professors’ survey, however, also polled these executives to ask them which kinds of tasks they spent most of their time and energy on. Again, before you read further, ask yourself this additional question: Over just the last couple of weeks, what tasks at your own business have consumed most of your time and effort?
What the researchers found in their survey was that a majority of executives spent far more time and energy trying to improve and perfect their products and technologies, rather than their customer relationships. The tasks that commanded their attention and consumed most of their time, in short, had much less to do with competitive success.
They concluded that customer-based innovations and customer-focused processes would be a far better subject for executive attention, because these activities can create results that “are less easily replicated by competitors, and thus offer a more certain basis of sustainable competitive advantage.”
So in your own work, if in fact you do face a similar situation, one strategy for raising your level of competitive success in your own business category would be to make a conscious effort now to allocate just a bit more work, each week, to strengthening the relationships you have with your customers. At least once or twice a week, try to think of some service, or product feature, or convenience, that you could deliver to some or all of your customers to make their own customer experiences more attractive to them.
Usually, what will please a customer the most are features and services that make the customer experience more and more frictionless. They want an experience, in other words, that is reliable, relevant, valuable and trustable. So take some time this week to think about how you can increase the reliability of your product or service, or the relevance of your communication or offer to individual customers, or your value-for-money equation, or your trustability.
From a competitive standpoint, this will definitely be time well spent.
History of Kanniya hot water wells
It says that King Ravana stuck the earth with his sword in several spots and several fountains sprang from these points. The water was hot and this was the beginning of these hot water springs.
The entrance is a part of a Buddhist monastery and Bhikkhus used it as a part of their complex.
There are some old ruins scattered over the area. Most of the historical artefacts were destroyed in the war time. The name 'Kanniya' came from Kal = stone; niya = land
There are seven wells in a square shape. Wells are only 3-4 feet deep and you can clearly see the bottom.
People are not allowed to use soap at the wells. The temperature is considerably high but vary from one spring to another.
Wells run out of water, when 10-15 buckets of water are taken out. So, people move from one well to another, in search of water.
Seven Wells
The wells are not deep. There are some other building in the premises. There is a Hindu temple close by.
UNTAMED MIND LEADS TO DISASTER
The mind of man can be compared to an invincible enemy grown extremely powerful be-cause of his own negligence. It is a field that yields a bumper harvest of the ills of the transmigratory life. Having become turbulent because of man's indifference, the mind cannot be controlled and it will lead him to ruin or cause irreparable damage. Emphasis is laid on curbing the vagaries of the mind because it generates desires, infatuation and sufferings. The mind, when attached to the sense objects, causes misery and when it is kept pure, liberation could be achieved. Many liken it to a burglar seated within a man, ready to blunt or rob his faculties. One of the best examples of how the mind works is that of a humble worker who has put in a number of years of service in a big factory. One day he conceals a manufactured product and his act escapes the attention of the watchmen. He repeats it as he has not been caught. As days pass, he is emboldened to lift a number of objects, without the sentries being aware of his misdeed. The practice continues and he commits the theft on a large scale. Even after new guards are posted, he continues with his stealing habit.
The mind, when allowed to go astray be-cause of man's indifference or negligence or connivance, turns insolent, refusing to obey when a crucial situation arises. The only way to sub-due its arrogance is to use the "arrow of service "to God and to the spiritual guide (Guru). The graces of the Divine will be available through the meditation of the spiritual mentor. The master who leads an aspirant to God should be treated as God him-self, revered and his advice followed as he provides enlightenment. He should not be considered as an ordinary person. With his help, mind, the villain, can be quelled. The formula of seeking the guidance of the teacher and submitting oneself before god to curb the mind forms part of a dissertation given by (Jada)Bharatha to a king, who initially thought that he was a madcap. Bharatha's detailed account of the phenomenal nature of the world, the working of the mind and allied topics provide a proper per-spective of life. God alone is unaffected by the concept of time, dimension and space, whereas the ordinary human being undergoes changes and even the world goes through alterations. Like the body which is subject to decay, the universe undergoes various processes of change and thus both can be stated to be impermanent. The ultimate truth is called by the sages"Bhagavan" possessor of all Divine majesties.
In the Brihan-naradiya Purana it is said that in Kali-yuga (the present yuga, or age), when people in general are short-lived, slow in spiritual realization and always disturbed by various anxieties, the best means of spiritual realization is chanting the holy name of the Lord.
harer nama harer nama
harer namaiva kevalam
kalau nasty eva nasty eva
nasty eva gatir anyatha [Adi 17.21]
"In this age of quarrel and hypocrisy the only means of deliverance is chanting the holy name of the Lord. There is no other way. There is no other way. There is no other way."
The mind, when allowed to go astray be-cause of man's indifference or negligence or connivance, turns insolent, refusing to obey when a crucial situation arises. The only way to sub-due its arrogance is to use the "arrow of service "to God and to the spiritual guide (Guru). The graces of the Divine will be available through the meditation of the spiritual mentor. The master who leads an aspirant to God should be treated as God him-self, revered and his advice followed as he provides enlightenment. He should not be considered as an ordinary person. With his help, mind, the villain, can be quelled. The formula of seeking the guidance of the teacher and submitting oneself before god to curb the mind forms part of a dissertation given by (Jada)Bharatha to a king, who initially thought that he was a madcap. Bharatha's detailed account of the phenomenal nature of the world, the working of the mind and allied topics provide a proper per-spective of life. God alone is unaffected by the concept of time, dimension and space, whereas the ordinary human being undergoes changes and even the world goes through alterations. Like the body which is subject to decay, the universe undergoes various processes of change and thus both can be stated to be impermanent. The ultimate truth is called by the sages"Bhagavan" possessor of all Divine majesties.
In the Brihan-naradiya Purana it is said that in Kali-yuga (the present yuga, or age), when people in general are short-lived, slow in spiritual realization and always disturbed by various anxieties, the best means of spiritual realization is chanting the holy name of the Lord.
harer nama harer nama
harer namaiva kevalam
kalau nasty eva nasty eva
nasty eva gatir anyatha [Adi 17.21]
"In this age of quarrel and hypocrisy the only means of deliverance is chanting the holy name of the Lord. There is no other way. There is no other way. There is no other way."
Two Americans, a German win 2014 Nobel prize for chemistry (super-resolved fluorescence microscopy)
Two US and one German scientist win Nobels for opening a window into the nanoworld with their development of ‘super-resolved fluorescence microscopy’
Eric Betzig, of Howard Hughes Medical Institute, and William E Moerner, of Stanford University, in the US and Stefan W Hell, of the Max Planck Institute in Göttingen, Germany, won for circumventing limitations on optical microscopy.
The Nobel assembly, which awards the prize, said: “For a long time optical microscopy was held back by a presumed limitation: that it would never obtain a better resolution than half the wavelength of light. Helped by fluorescent molecules, the Nobel laureates in chemistry 2014 ingeniously circumvented this limitation. Their groundbreaking work has brought optical microscopy into the nanodimension.”
Eric Betzig, of Howard Hughes Medical Institute, and William E Moerner, of Stanford University, in the US and Stefan W Hell, of the Max Planck Institute in Göttingen, Germany, won for circumventing limitations on optical microscopy.
The Nobel assembly, which awards the prize, said: “For a long time optical microscopy was held back by a presumed limitation: that it would never obtain a better resolution than half the wavelength of light. Helped by fluorescent molecules, the Nobel laureates in chemistry 2014 ingeniously circumvented this limitation. Their groundbreaking work has brought optical microscopy into the nanodimension.”
'Erasing Death' PEOPLE may still have consciousness after “death”.
The largest medical study ever performed on near-death experiences has led researchers to suggest that consciousness can last up to three minutes after a person’s heart and brain have shut down.
A study involving 2060 patients from 15 hospitals in the UK, US and Austria has found that patients experience real events for up to a three-minute period after their heart has stopped beating.
Dr Sam Parnia, director of resuscitation research at the State University of New York, explained that it was previously thought that only hallucinatory events were experienced in these circumstances.
These are normally described as out-of-body experiences (OBEs) or near-death experiences (NDEs).
The Awareness during Resuscitation (Aware) study, sponsored by the University of Southampton in the UK, used objective markers to establish whether the experiences were real or hallucinatory.
The results showed that 39 per cent of patients who survived cardiac arrest described a perception of awareness but did not have explicit recall.
A total of 46 per cent experienced a broad range of mental recollections, nine per cent had experiences compatible with NDEs and two per cent exhibited full awareness compatible with OBEs with explicit recall of “seeing” and “hearing” events.
And one case was validated and timed using auditory stimuli during cardiac arrest.
“This is significant, since it has often been assumed that experiences in relation to death are likely hallucinations or illusions, occurring either before the heart stops or after the heart has been successfully restarted, but not an experience corresponding with ‘real’ events when the heart isn’t beating,” Dr Parnia said.
“In this case, consciousness and awareness appeared to occur during a three-minute period when there was no heartbeat. This is paradoxical, since the brain typically ceases functioning within 20 to 30 seconds of the heart stopping and doesn’t resume again until the heart has been restarted.”
Thanks http://www.news.com.au/
'மெட்ராஸ்' ஒரு சினிமா அனுபவம்
'மெட்ராஸ்', சினிமா வரலாற்றில் பெரிய, கலை முன்னகர்த்தல். அதுமட்டுமன்று, எப்பொழுதுமே நாம் சினிமாவில் முக்கியம் என்று நம்பும், கதைமூலமும் கதைக்களமும் கதைசெயல்படும் விதமும் தாம் சினிமாவில் நமக்குத் தேவையான இன்றைய மாற்றமும் என்றளவில் இந்தப்படம் முதன்மையானதாகவும் இருக்கிறது.
ஏதேதோ கதைகள் எல்லாம் சொல்லப்பட்டு, அவற்றின் அதிகமான தொழில்நட்ப மேன்மைக்காக மட்டுமே உன்னதப்படங்களாகவும் வெற்றிப்படங்களாகவும் வலிந்து நிறுவப்பட்ட வரலாற்றைக் கொண்ட நமக்கு, 'மெட்ராஸ்' எனும் படம் அச்சவாலை நேரடியாக, எந்தத்தந்திரங்களும் இன்றி வென்றிருப்பதை உணரமுடியும்.
இப்படத்தில், அதிகாரத்தைத் துரோகத்தால் வெல்லும் மனிதர்களும், அன்பினாலும் உண்மையாலும் வெல்லும் மனிதர்களும் வேறுபடுத்திக்காட்டப்பட்டிருக்கிறார்கள். அறம் சார்ந்தும், நெஞ்சில் உரத்துடனும் பெண் கதாபாத்திரங்கள் இதுவரை இது போன்று சினிமாவில் பதிவு செய்யப்பட்டதில்லை. இப்படத்தின் பெண் கதாபாத்திரச்சித்திரங்கள் தாம் உண்மையில் நம் சமூகத்தின் முதுகெலும்பு. இருளுக்குள் சென்று வரும் கணத்திற்குள் கதை மாந்தர்கள், நல்லவர்களாவதும், கெட்டவர்களாவதும் துரோகிகளாவதும் என நிழல் மாந்தர்களும் நிறைந்துள்ளனர். இப்படத்தில், 'சுவர்' என்பது ஒரு படிமம் தான். அந்தச்சுவரை வைத்துக்கொண்டு, அதே வகையான சிறு ஊர் வரலாறுகள் ஒட்டுமொத்தத்தையும் இப்படம் அடுக்கடுக்காக நினைவுக்குக் கொணர்கிறது. சினிமா எனும் கலைவடிவத்தின் அதிகபட்ச சாத்தியங்களை எல்லாம் நமக்கு அனுபவமாக்கியிருக்கிறது.
இதையெல்லாம் தாண்டி என் முழு கவனமும் , இது வழங்கிய கொண்டாட்டத்தையும் எழுச்சியையும் இங்கே சுட்டிக்காட்டுவது. சமூக அரசியலுடன் கலையையும், கலையுடன் சமூகத்தையும் இணைத்துப் புரிந்து கொள்பவர்களுக்கு, இருக்கைகளில் அமர்ந்து மனஎழுச்சியுடன் படம்பார்க்ககூடிய உச்சபட்ச கொண்டாட்டத்தை அனுபவமாக, இப்படம் வழங்கியதே. இதுவரை இம்மாதிரியான கொண்டாட்டத்தை வேறு எந்தப் படமும் தந்ததில்லை. எனக்கு மட்டுமன்று, நான் சந்திக்கும் நண்பர்கள் எல்லோரும் கண்ணில் நீர்பொங்க, நெஞ்சம் மகிழ இப்படத்தைத் தன் படமாகக் காண்கின்றனர்.
கலையையும் சமூக எழுச்சியையும் இணைக்கும் முயற்சியில் வெல்லும் சாத்தியங்களை சமூகத்தின் முன் வைக்கும் எந்தச் சிறிய கலைஞனையும் நான் கொண்டாடவிரும்புகிறேன். ஏனெனில், 'கிணற்றுத்தவளை' போல் சினிமாவைத் தாம் அறிந்த உலகம் மட்டுமே என உணர்ந்தவர்களுக்கு இப்படத்தின் வீர்யம் தெரியாது. மாற்று சினிமாவின் இலட்சியங்களும், வணிக சினிமாவின் இலட்சியங்களும் வேறு வேறு. வணிகசினிமாவின் வெற்றிகளை வைத்துக்கொண்டு, மாற்றுசினிமா அரங்கில் அங்கீகாரம் கோருவதான அபத்தம் போலவே, மாற்றுசினிமாவின் இலக்கணங்களை வைத்துக்கொண்டு வணிக சினிமாவின் இலக்கணங்களை விமர்சிப்பது, மிகவும் கற்றுக்குட்டித்தனமானது.
வணிக சினிமாவெளிக்குள் நுழையமுடியாமல் நூற்றுக்கணக்கான அருமையான கதைகளுடன் திரியும் உதவி இயக்குநர்களை நான் அறிவேன். கடுமையான சாதி, பணபலம், புகழ், அங்கீகார அதிகாரத்தின் இரும்புக் கதவுகளுடன், சினிமாவெளி மூஞ்சில் அறையும்.
இந்நிலையில், கிடைக்கும் வாய்ப்புகளில் சொல்லற்கரிய விடயங்களை மானுட நுட்பத்துடன் திரைக்கதையை வீர்யத்துடன் வழங்குவது அவசியம், மிக அவசியம். இதை 'மெட்ராஸ்' செய்திருக்கிறது. இந்தப்படத்தைப் போல் ஒரு படம், வேறு மாநிலங்களில் வேறு மொழியில் சாத்தியமில்லை என்று தோன்றுகிறது. "ஃபன்றி", ஒரு வணிகசினிமா இல்லை. 'மெட்ராஸ்' படத்தின் இதே கதைக்கருவை வைத்துக் கொண்டு, கலைப்படங்கள் எடுக்கலாம், மாற்றுப்படங்கள் எடுக்கலாம், குறுகிய வெளியில் படங்கள் எடுக்கலாம். ஆனால், அதிகாரங்களும் அழுத்தங்களும் நிறைந்த, வணிக சினிமாவின் வழியே, இது வரை நாம் நம்பியிருக்கும் சமூக மதிப்பீடுகளை, தன் சுய வாழ்வும் சுயலாபங்களும் சாராது கொண்டு சேர்ப்பதற்கு மிகப்பெரிய வலிமை வேண்டும்.
ஒரே சமயத்தில், இறந்து போன வணிக இயக்குநர்களைக் கொண்டாடுவதும், மனித அக்கறை கொண்ட வணிக சினிமாவின் சாதனைகள் உணராமல் இருப்பதும் ஃபேஷனாகிவிட்டது.
சினிமா மொழி இன்று எல்லோருக்குமாக ஆகிவிட்டது.
உலகின் உன்னதப்படங்கள் எல்லாவற்றையும் இன்று எவருமே பார்த்துவிடமுடியும். தனிமனித முயற்சியின் வழியாக, சினிமாவின் எல்லைகளை விரிக்கமுடியும். ஆனால், இன்றைய தமிழ் வணிக சினிமாவில், இது தனிமனிதன் யானையை வளர்ப்பது போல. 'மெட்ராஸ்' இதைச் சாதித்திருக்கிறது. இந்தப்படத்தைத் தம் கொண்டாட்டமாகவும் எழுச்சியாகவும் உணர்ந்த ஒவ்வொரு இதயத்துடனும், நான் பார்க்கும்பொழுது நான் உணர்ந்த கொண்டாட்டத்தை இணைத்துக்கொள்கிறேன்.
உலகின் உன்னதப்படங்கள் எல்லாவற்றையும் இன்று எவருமே பார்த்துவிடமுடியும். தனிமனித முயற்சியின் வழியாக, சினிமாவின் எல்லைகளை விரிக்கமுடியும். ஆனால், இன்றைய தமிழ் வணிக சினிமாவில், இது தனிமனிதன் யானையை வளர்ப்பது போல. 'மெட்ராஸ்' இதைச் சாதித்திருக்கிறது. இந்தப்படத்தைத் தம் கொண்டாட்டமாகவும் எழுச்சியாகவும் உணர்ந்த ஒவ்வொரு இதயத்துடனும், நான் பார்க்கும்பொழுது நான் உணர்ந்த கொண்டாட்டத்தை இணைத்துக்கொள்கிறேன்.
இத்தகைய சினிமாவின் அருமை என்னவென்று எல்லோரையும் உணரவைப்பதில், இன்னும் நாம் நெடுவழி போகவேண்டியிருக்கிறது. ஏனெனில், சமூகம் அந்த அளவிற்கு முன்அபிப்ராயங்களுடன் இயங்குகிறது.
மெட்றாஸ் படத்தை பாராட்டுவது அவசியம்தான். பல விதங்களில் முக்கியமான படம். ஆனால் அது ஒரு முற்றிலும் புதிய துவக்கம் என்று சொல்வதில் சிக்கல் இருக்கிறது. காதல், கல்லூரி, வழக்கு எண் 18/9 பாலாஜி சக்திவேல், வெயில், அங்காடித்தெரு வசந்தபாலன், பருத்தி வீரன் அமீர், சுபரமண்யபுரம் சசிகுமார், நாடோடிகள் சமுத்ரகனி, எம்டன் மகன் திருமுருகன், பூ சசி,வெண்ணிலா கபடிக் குழு, நான் மகான் அல்ல, அழகர்சாமியின் குதிரை, ஆதலினால் காதல் செய்வீர் சுசீந்திரன், உள்ளிட்ட பலருடைய பங்களிப்புகள் உருவாக்கிய மாற்றுப்பாதைகளின் தடத்தில் வந்துள்ள படம் மெட்றாஸ் என்பதை ஒரு விமர்சகனாக பதிவு செய்ய விரும்புகிறேன். இந்த பட்டியல் மெட்றாஸ் படத்தின் உடனடியான சமகால திரைநிகழ்வுகள். வரலாறு என்று எடுத்துக்கொண்டால் சேரனின் பாரதி கண்ணம்மா என்று தொடங்கி இன்னும் பல திரைப்படங்களை யோசிக்கத்தான் வேண்டும். வட சென்னை என்று எடுத்துக்கொண்டால் செல்வராகவனின் புதுப்பேட்டை, பத்ரி வெங்கடேஷின் பாணா காத்தாடி போன்ற படங்களையும் புறக்கணிக்க முடியாது. திருமலை, கில்லி போன்ற படங்களில் விஜய் வடசென்னைவாசியாக இருந்தது வெறும் சாகச கதாநாயகத்தன்மைக்குள் முற்றிலும் அடங்கிவிடுமா என்பதும் புறக்கணிக்கத்தக்க கேள்வியல்ல. இதையெல்லாம் சொல்வது ரஞ்சித்தின் சாதனையை குறைத்து மதிப்பிடுவது ஆகாது என்று உறுதியாக நம்புகிறேன். தமிழ் சினிமா மதிப்பீடுகளில் மீண்டும், மீண்டும் என்னை மிகவும் உறுத்துவது வரலாற்றுப்பார்வை என்பது தவறிவிடுவதுதான். ஏற்கனவே வந்த படங்களுடன் இணைத்து ஒரு படத்தை பேசுவதும், அதன் முக்கியத்துவத்தை புரிந்துகொள்வதும் அவ்வளவு பெரிய குற்றமா என்ன? எந்த காரணத்தால் இங்கே ஒரு கலாசார அம்னீஷியா மரபாக மாற்றப்படுகிறது என்பது புரிவதேயில்லை.
மெட்றாஸ் படத்தை பாராட்டுவது அவசியம்தான். பல விதங்களில் முக்கியமான படம். ஆனால் அது ஒரு முற்றிலும் புதிய துவக்கம் என்று சொல்வதில் சிக்கல் இருக்கிறது. காதல், கல்லூரி, வழக்கு எண் 18/9 பாலாஜி சக்திவேல், வெயில், அங்காடித்தெரு வசந்தபாலன், பருத்தி வீரன் அமீர், சுபரமண்யபுரம் சசிகுமார், நாடோடிகள் சமுத்ரகனி, எம்டன் மகன் திருமுருகன், பூ சசி,வெண்ணிலா கபடிக் குழு, நான் மகான் அல்ல, அழகர்சாமியின் குதிரை, ஆதலினால் காதல் செய்வீர் சுசீந்திரன், உள்ளிட்ட பலருடைய பங்களிப்புகள் உருவாக்கிய மாற்றுப்பாதைகளின் தடத்தில் வந்துள்ள படம் மெட்றாஸ் என்பதை ஒரு விமர்சகனாக பதிவு செய்ய விரும்புகிறேன். இந்த பட்டியல் மெட்றாஸ் படத்தின் உடனடியான சமகால திரைநிகழ்வுகள். வரலாறு என்று எடுத்துக்கொண்டால் சேரனின் பாரதி கண்ணம்மா என்று தொடங்கி இன்னும் பல திரைப்படங்களை யோசிக்கத்தான் வேண்டும். வட சென்னை என்று எடுத்துக்கொண்டால் செல்வராகவனின் புதுப்பேட்டை, பத்ரி வெங்கடேஷின் பாணா காத்தாடி போன்ற படங்களையும் புறக்கணிக்க முடியாது. திருமலை, கில்லி போன்ற படங்களில் விஜய் வடசென்னைவாசியாக இருந்தது வெறும் சாகச கதாநாயகத்தன்மைக்குள் முற்றிலும் அடங்கிவிடுமா என்பதும் புறக்கணிக்கத்தக்க கேள்வியல்ல. இதையெல்லாம் சொல்வது ரஞ்சித்தின் சாதனையை குறைத்து மதிப்பிடுவது ஆகாது என்று உறுதியாக நம்புகிறேன். தமிழ் சினிமா மதிப்பீடுகளில் மீண்டும், மீண்டும் என்னை மிகவும் உறுத்துவது வரலாற்றுப்பார்வை என்பது தவறிவிடுவதுதான். ஏற்கனவே வந்த படங்களுடன் இணைத்து ஒரு படத்தை பேசுவதும், அதன் முக்கியத்துவத்தை புரிந்துகொள்வதும் அவ்வளவு பெரிய குற்றமா என்ன? எந்த காரணத்தால் இங்கே ஒரு கலாசார அம்னீஷியா மரபாக மாற்றப்படுகிறது என்பது புரிவதேயில்லை.
Wednesday, October 8, 2014
Estrogen actions
The classic view of estrogen actions in the brain was confined to regulation of ovulation and reproductive behavior in the female of all mamamalian species studied, including humans.
Burgeoning evidence now documents profound effects of estrogens on learning, memory, and mood as well as neurodevelopmental and neurodegenerative processes.
Most data derive from studies in females, but there is mounting recognition that estrogens play important roles in the male brain, where they can be generated from circulating testosterone by local aromatase enzymes or synthesized de novo by neurons and glia.
This is a comprehensive review of the effects of estradiol in the brain which (though a couple of years old) is loaded with information and reference.
Investigations in the hypothalamus first revealed sexually dimorphic effects of estradiol on synaptic remodeling, glial plasticity, and neuronal activity (including GABAergic interneurons and glutamatergic, cholinergic, and dopaminergic populations), as well as ER expression, intracellular signaling pathways, and transcriptional control, which could be related to the neuroendocrine control of reproduction and sex-specific reproductive behaviors.
However, it came as some surprise to find that similar sexually dimorphic responses to estradiol are present in brain regions that are not directly associated with reproductive success but are important for learning, memory, emotional responding, mood, and sensorimotor control, including the hippocampus, PFC, striatum, and amygdala.
An emerging theme for all these brain regions identifies sex-specific organization of susceptible neural circuitries at critical stages of development as a major factor underlying the sexually dimorphic effects of estrogens in the brain.
This is dependent to a large extent on a transitory surge of testosterone production in males during development, which, after its conversion to estradiol, masculinizes and defeminizes the brain; of particular significance is that the defeminizing actions result in the loss of capacity to respond to the feminizing actions of estradiol in adulthood.
In the hypothalamus, this achieves the necessary sex differences in functions to secure reproductive success, but for other brain regions this may be considered a disadvantage. Indeed, learning and experience may further modify certain circuitries to achieve similar outcomes for critical functions, such as cognition and sensorimotor integration, although they are attained by different mechanisms in male and female brains
These sex differences in connectivity and estrogen responsiveness have important implications for the different vulnerabilities of men and women to psychiatric and neurodegenerative conditions, especially under conditions of stress, where adaptive responses may result in a different degree of allostatic load in sex specific circuitries.
Together, these observations highlight the urgent need for a better understanding of the nature and origins of brain sex dimorphisms to realize the full potential of hormone-based therapies. Given the depth and breadth of the evidence for differential actions of estradiol in male and female brains, it is also important to redress the fact that the majority of preclinical studies still focus on estrogenic actions in the brains of ovariectomized female rodents, whereas menopausal women are the main focus of clinical studies; hence, data relate only to half the population.
நேற்றிருந்த வீடு-எஸ்.ராமகிருஷ்ணன்
கரிச்சான குஞ்சு
வங்கியில் பணிபுரியும் என் நண்பர் சரவணன், கிழக்குத் தாம்பரத்தின் உள்ளே ஓர் இடம் வாங்கி, புதிதாக வீடு கட்டியிருந்தார். வழக்கமாக புதிய வீடு கட்டிக் கிரகப்பிரவேசம் செய்பவர்கள் காலையில்தான் விழா நடத்துவார்கள். ஆனால், சரவணன் யாவரையும் மாலையில் தனது வீட்டுக்கு அழைத்திருந்தார். நான்கு படுக்கையறைகள் கொண்ட வீடு. வீட்டின் வெளியே, சிறிய தோட்டம் அமைப்பதற்காக இடம் விட்டிருந்தார்கள். விருந்தினர்களுக்காக இரவு உணவு, ஒரு பக்கம் தயாராகிக்கொண்டு இருந்தது.
வீட்டைச் சுற்றிக் காட்டும்போதே, இருட்டத் தொடங்கியிருந்தது. வீட்டில் ஒவ்வொரு அறையிலும் விதவிதமான விளக்குகள். ஒரு அறையில் பெரிய லாந்தர் விளக்கு தொங்கிக்கொண்டு இருந்தது. சுவர்களில் நவீன டியூப்லைட்கள். போதாததற்கு சிறியதான மெர்க்குரி விளக்குகள். வெளிச்சம் ஒரு நீருற்று போல வீடெங்கும் பொங்கிக்கொண்டு இருந்தது. வீட்டின் வெளியிலும் நான்கு மூலைகளிலும் டியூப் லைட்டுகள். ஏன் இத்தனை விளக்குகள் என்று எண்ணும்படி அவை அமைக்கப் பட்டு இருந்தன.
சரவணன் அதைக் கவனித்தவர் போலச் சொன்னார்... ‘Ôவீட்ல மொத்தம் நாற்பத்தெட்டு லைட் போட்டிருக்கேன் சார். ராத்திரியானா மொத்த லைட்டையும் எரியவிட்றணும். விடிய விடிய எரியட்டும். வீடு எப்பவும் வெளிச்சமா இருக்கணும்...’’
நான் வேடிக்கையாகக் கேட்டேன்... ‘Ôதூங்கும்போதுகூட விளக்கை அணைக்கமாட்டீர்களா?’Õ
அவர் தலையசைத்தபடியே சொன்னார்... ‘Ôபத்து வருஷமா நான் தூங்கும்போதுகூட லைட் எரிஞ்சுகிட்டேதான் இருக்கும். இல்லைன்னா பயமா இருக்குது.’’
ஒரு குழந்தையைப் போல பேசுகிறாரே என்று தோன்றியது. வீட்டைப் பார்க்க வந்தவர்கள், வீட்டிலிருந்த விளக்குகளைப் பற்றி வியந்து பாராட்டிவிட்டுப் போனார்கள். அருமையான உணவுக்குப் பிறகு, நட்சத்திரங்கள் சிதறிக்கிடந்த வானத்தின் அடியில், நாங்கள் நாற்காலி போட்டு உட்கார்ந்துகொண்டோம். சரவணன், தான் கட்டிய வீட்டைத் தானே பார்த்துக் கொண்டு இருந்தார்.
நான் வேடிக்கையாகக் கேட்டேன்... ‘Ôதூங்கும்போதுகூட விளக்கை அணைக்கமாட்டீர்களா?’Õ
அவர் தலையசைத்தபடியே சொன்னார்... ‘Ôபத்து வருஷமா நான் தூங்கும்போதுகூட லைட் எரிஞ்சுகிட்டேதான் இருக்கும். இல்லைன்னா பயமா இருக்குது.’’
ஒரு குழந்தையைப் போல பேசுகிறாரே என்று தோன்றியது. வீட்டைப் பார்க்க வந்தவர்கள், வீட்டிலிருந்த விளக்குகளைப் பற்றி வியந்து பாராட்டிவிட்டுப் போனார்கள். அருமையான உணவுக்குப் பிறகு, நட்சத்திரங்கள் சிதறிக்கிடந்த வானத்தின் அடியில், நாங்கள் நாற்காலி போட்டு உட்கார்ந்துகொண்டோம். சரவணன், தான் கட்டிய வீட்டைத் தானே பார்த்துக் கொண்டு இருந்தார்.
ÔÔஇந்த வீடு கட்ட ஆரம்பிச்ச அன்னியிலேர்ந்து தினம் இங்கே வந்து இதே இடத்தில் உட்கார்ந்து பார்த்துட்டேயிருப்பேன். பாதி கட்டி முடிஞ்சபோது சிமென்ட் பூசாத சுவரை தடவிக் கொடுப்பேன். சில நேரம் அந்த ஈர வாசனையை நுகர்ந்து கிட்டிருப்பேன். வீடு கட்டுறது ஒரு தனி யான அனுபவம். எத்தனையோ பிரச்னை, சிக்கல்னு வந்தாலும் கண்ணு முன்னாடி வீடு கொஞ்சம் கொஞ்சமா வளர்றதைப் பாக்குறது தனி சுகம்!
கதவில்லா வீட்டைப் பாக்கும்போது அது நம்ம தோள் மேல கை போட்டு நின்னு பேசிட்டிருக்கிற மாதிரி ஒரு நெருக்கம் வந்திடும். ஒவ்வொரு புது வீடு கட்றதுக்கு பின்னாடியும் கண்ணுக் குத் தெரியாத எத்தனையோ அவமான மும் ரணமும் இருக்கத்தான் செய்யுது.
வீடு கட்டி முடிச்சு, கதவு ஜன்னல் எல்லாம் பொருத்தி வெச்ச அன்னிக்கு கை நடுங்குது. கரகரனு கண்ணுல தண்ணி கொட்டிருச்சு. நிஜமா அழுதுட் டேன். வீடு வெறும் இடம் இல்லை. ‘நான் தோத்துப்போகலை. நல்லாதான் வாழறேன்’னு காட்ற சாட்சி அது.
வீடு கட்டி முடிச்சு, கதவு ஜன்னல் எல்லாம் பொருத்தி வெச்ச அன்னிக்கு கை நடுங்குது. கரகரனு கண்ணுல தண்ணி கொட்டிருச்சு. நிஜமா அழுதுட் டேன். வீடு வெறும் இடம் இல்லை. ‘நான் தோத்துப்போகலை. நல்லாதான் வாழறேன்’னு காட்ற சாட்சி அது.
மதுரைல நாங்க வாழ்ந்த வீட்டை, கடன் வாங்குறதுக்காக அப்பா அடமானம் வெச்சுட்டாரு. வட்டி கட்ட முடியலைனு வீட்டு கரன்ட்டை கட் பண்ணிட்டாங்க. எல்லாரும் பள்ளிக்கூடத்தில் படிக்கிற வயசு. வீட்ல பகல்லயே குண்டு பல்பு எரிஞ்சா தான் வெளிச்சம் வரும். கரன்ட் போனதில் இருந்து, வீட்ல எப்பவும் இருட்டுதான். எங்கம்மா ஆத்திரத்தில், கெரசின் விளக்குகூட வைக்கக் கூடாதுனு பிடிவாதமா இருந்தாள். இருட்டுலியேதான் சாப்பிடுவோம். இருட்டுலியேதான் படுத்துக்குவோம். தினம் ராத்திரில யாராவது அழுகிற சத்தம் கேட்கும்.. அக்காவா, அண்ணனா, அண்ணியா, அம்மாவானு முகம் தெரியாது. இருட்டு எங்களைக் கொஞ்சம் கொஞ்சமா தின்னுகிட்டே இருந்துச்சு.
கடன் தொல்லை தாங்க முடியாம அப்பா வீட்டைவிட்டு ஓடிப் போயிட் டாரு. வீட்டை வித்துட்டுப் புறப்பட லாம்னு நினைச்சாக்கூட கடன்ல இருந்து தப்ப முடியாதுனு தெரிஞ்சுபோச்சு. வேற வழியில்லாம ராத்திரியோட ராத்திரியா யாருக்கும் தெரியாம, கொஞ்சம் துணியை மட்டும் எடுத்துக்கிட்டு வீட்டை அப்படியே சாமான்களோட விட்டுட்டு மெட்ராஸ§க்கு வந்துட் டோம். முப்பது வருஷமாச்சு! ஒரு தடவைகூட எங்க வீடு என்ன ஆச்சுனு பாக்கப் போகவே இல்லை.
கடன் தொல்லை தாங்க முடியாம அப்பா வீட்டைவிட்டு ஓடிப் போயிட் டாரு. வீட்டை வித்துட்டுப் புறப்பட லாம்னு நினைச்சாக்கூட கடன்ல இருந்து தப்ப முடியாதுனு தெரிஞ்சுபோச்சு. வேற வழியில்லாம ராத்திரியோட ராத்திரியா யாருக்கும் தெரியாம, கொஞ்சம் துணியை மட்டும் எடுத்துக்கிட்டு வீட்டை அப்படியே சாமான்களோட விட்டுட்டு மெட்ராஸ§க்கு வந்துட் டோம். முப்பது வருஷமாச்சு! ஒரு தடவைகூட எங்க வீடு என்ன ஆச்சுனு பாக்கப் போகவே இல்லை.
நடுவுல ஒரு தடவை எங்க அண்ணன் மட்டும் போய்ப் பாத்துட்டு வந்தான். ‘வீட்டை இடிச்சு அந்த இடத்தில் பெரிய செருப்பு கடை வந்திருச்சு’ன்னு சொன்னான். வீட்டை இடிக்கிறப்போ எங்க சாமான்களை எல்லாம் அள்ளி தெருவில் போட்டாங்களாம். அந்த நாற்காலியை ஆயிரம் ரூபாய் கொடுத்து அண்ணன் வாங்கிட்டு வந்தான். அதைப் பாக்கப் பாக்க ரெண்டு நாளைக்கு யாருக்கும் சாப்பாடு இறங்கலை.
எங்க எல்லோரோட உடம்புலயும் இருட்டு ஒட்டிக்கிட்டே இருக்கிற மாதிரிதான் இருக்கு. எப்படியோ வேலை செஞ்சு மேலே வந்துட்டோம். இப்போ அண்ணன் பெங்களூர்ல வீடு கட்டியிருக்கான். அக்கா காஞ்சிபுரத்துல இருக்கா. அவளும் பெருசா வீடு கட்டிட்டா. நான்தான் பாக்கி. நானும் இப்போ வீடு கட்டிட்டேன். சொல்லுங்க சார், இருட்டுலியே சாப்பிட்டு இருட்டுலியே முகம் கழுவி வாழ்ந்ததை மறக்க முடியுமா?’’
வானில் இருந்த நட்சத் திரங்கள் ஒடுங்கியிருந்தன. சரவணன் வீட்டின் பிரகாச மான வெளிச்சத்தைக் காணும் போது விளக்கிச் சொல்ல முடியாத வேதனை என் உடலைக் கவ்வுவதாக இருந்தது.
வானில் இருந்த நட்சத் திரங்கள் ஒடுங்கியிருந்தன. சரவணன் வீட்டின் பிரகாச மான வெளிச்சத்தைக் காணும் போது விளக்கிச் சொல்ல முடியாத வேதனை என் உடலைக் கவ்வுவதாக இருந்தது.
வர்ணம் பூசப்பட்டு ஒளிரும் வீடுகளுக்குப் பின்னால் கறுப்பும் வெளுப்புமான கதைகள் ஒளிந்திருப்பதுதான் வாழ்வு சொல்லும் நிஜம் போலும்! கூடாரத்தைத் தூக்கிக் கொண்டு ஆட்டு இடையர்கள் ஊர் ஊராகப் போவது போல நகர வாழ்வில் வீடு மாற்றி வீடு என்று அலைபவர்கள்தான் அதிகம் இருக்கிறார்கள்.
வீட்டை உருவாக்கிக்கொள்வது எளிதானதில்லை. அது நீண்ட கனவு. சிலருக்குச் சில வருடத்தில் அது சாத்தியமாகிறது. பலருக்கு அது எட்டாக்கனவாகவே எஞ்சி விடுகிறது. மகாகவி பாரதிகூட காணி நிலத்தில் அழகிய தூண்கள் கொண்ட வீடு கட்டி வாழ்வதற்கு தானே ஆசைப்பட்டிருக்கிறான்!
வீடு பறிபோவதுதான் வாழ்வு நசிவதற்கான முதல் அடையாளம். எத்தனை கடன்கள் இருந்தாலும் வீடு இருக்கும் வரை யாவும் திரும்ப கிடைத்து விடும் என்ற நம்பிக்கை இருக்கிறது. வீட்டை இழந்த பிறகு வாழ்வில் மிஞ்சுவதெல்லாம் போக்கிடமற்ற தனிமையும் அவமானமும்தான்.
இத்தகைய அவமானத்திலிருந்து மீள முடியாத மனிதன் மூர்க்கமாகி விடுகிறான்; அல்லது, புத்தி பேதலித்து விடுகிறான். இந்த நிகழ்வுக்கு சாட்சி சொல்வது போலிருக்கிறது ‘கரிச்சான குஞ்சு’வின் ரத்த சுவை என்கிற கதை. சம்ஸ்கிருதத்தில் ஆழ்ந்த புலமை கொண்ட கரிச்சான் குஞ்சு, மிகக் குறை வாகவே தமிழில் எழுதியுள்ளார்.
ராமு என்பவனுக்குப் பைத்தியம் பிடித்துவிட்டது என்று கேள்விப்பட்டு அவனைக் காண்பதற்காகச் செல்லும் அவனது நண்பரின் பார்வையில் கதை சொல்லப்படுகிறது. ஊரில் சுற்றித் திரியும் மூர்க்கமான குரங்கு ஒன்றை வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டு குரங்கு போகும் இடங்களுக்கெல்லாம் தானும் கூடவே அலைகிறான் ராமு.
ராமு என்பவனுக்குப் பைத்தியம் பிடித்துவிட்டது என்று கேள்விப்பட்டு அவனைக் காண்பதற்காகச் செல்லும் அவனது நண்பரின் பார்வையில் கதை சொல்லப்படுகிறது. ஊரில் சுற்றித் திரியும் மூர்க்கமான குரங்கு ஒன்றை வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டு குரங்கு போகும் இடங்களுக்கெல்லாம் தானும் கூடவே அலைகிறான் ராமு.
அவன் குடும்பம், கடன் தொல்லை யால் வீட்டை இழந்து நொடித்துவிட்டது. வீட்டை காலி செய்வதற்கு கோர்ட் இரண்டு மாத காலம் அவகாசம் தந்திருக்கிறது. அந்த நிலையில்தான் ராமுவுக்கு புத்தி பேதலித்துவிட்டது.
ராமுவின் வீட்டைக் கடனுக்காக எழுதி வாங்கியவர் கோபாலய்யர். அவர் வேண்டும் என்றே வட்டியை அதிகமாக வாங்குவதற்காக பம்பாயில் இருக்கிற தன் தங்கையின் பெயரால் கடன் பத்திரம் எழுதித் தருகிறார். அதனால் ஒவ்வொரு முறை கடனை முடிக்கப் போகும்போதும் பத்திரம் தங்கையிடம் இருப்பதாகச் சொல்லி வட்டியை மட்டும் வசூல் செய்கிறார்.
ராமுவின் வீட்டைக் கடனுக்காக எழுதி வாங்கியவர் கோபாலய்யர். அவர் வேண்டும் என்றே வட்டியை அதிகமாக வாங்குவதற்காக பம்பாயில் இருக்கிற தன் தங்கையின் பெயரால் கடன் பத்திரம் எழுதித் தருகிறார். அதனால் ஒவ்வொரு முறை கடனை முடிக்கப் போகும்போதும் பத்திரம் தங்கையிடம் இருப்பதாகச் சொல்லி வட்டியை மட்டும் வசூல் செய்கிறார்.
சில வருடங்களில் வட்டி அதிகமாகி, கடனைக் கட்ட முடியாத நிலை ஏற்பட்டு விடுகிறது. அதனால் வீடு கடனில் மூழ்கிப் போய்விடுகிறது. அன்றிலிருந்து ராமு சித்தம் கலங்கிவிட்டது என்கிறார்கள் ஊர்க்காரர்கள். ராமுவைச் சந்தித்துப் பேசுகிறான் ஒரு நண்பன். ராமு தனக்கு உண்மையில் சித்தம் கலங்கிவிடவில்லை என்றும், ஒரு நாள் தான் ஒரு முரட்டுக் குரங்கைப் பார்த்தாகவும், அது ஒரு நாய்க்குட்டியைத் தூக்கிச் சென்று அதன் கழுத்தை நெரித்துக் கொன்று விட்டதாகவும், அப்போது குரங்கு தன் கையில் வழியும் நாயின் ரத்தத்தைச் சுவைத்துப் பார்க்கவே அந்த ரத்த ருசி அதற்குப் பிடித்துவிட, அன்றிலிருந்து அது மாமிச பட்சிணியாக மாறி விட்டதாகவும் சொல்கிறான். அதைக் கேட்ட நண்பன், ‘‘குரங்கு அப்படியானதில் உனக்கு என்ன பிரச்னை?’’ என்று கேட்க, ‘‘தாவர பட்சிணியான குரங்குகூட ரத்த சுவைக்குப் பழகி, மாமிசபட்சிணியாக மாறிவிடு வதைப் போன்றதுதான் கோபாலய்யர் வேலையும். அவர் கடன் கொடுக்கத் தொடங்கி அதுவே பின்பு வட்டித் தொழிலாகி இன்று ரத்தம் குடிக்கப் பழகிவிட்டார். நான் கோபாலய்யரின் பின்னால் அலைவது போல நினைத்துக்கொண்டுதான் குரங்கின் பின்னால் அலைகி றேன். அது என்ன செய்யும் என்று எனக்குப் புரியவே இல்லை’’ என்கிறான் ராமு.
அவர்கள் பேசிக்கொண்டு இருக்கும்போதே அந்த முரட்டுக் குரங்கு இன்னொரு குரங்காட்டி கொண்டு வந்திருந்த பெண் குரங்கு ஒன்றைத் தூக்கிக் கொண்டு போய் அதையும் கொன்று விடுகிறது. குரங் காட்டி முரட்டுக் குரங்கை சுருக்குப் போட்டுப் பிடித்துவிடு கிறான். ஆனால், ஊர்க்காரர்கள் அது தெய்வாம் சம் கொண்டது என்று விட்டு விடச் சொல் கிறார்கள்.
குரங்காட்டி விட மறுக்கவே அவனை அடித் துப் போட்டு விட்டு குரங்கை அவிழ்த்து விடுகிறார்கள். கோபாலய்யரும் குரங்கும் ஒன்று தான் என்று தெரிந்ததால் தானோ என்னவோ ராமு குரங்கைப் பார்த் துக்கொண்டே இருக்கிறான். ஊர்க்காரர்கள் அவனைப் பைத்தியம் என்று சொல்கிறார்கள் என்பதோடு கதை முடிகிறது.
ருஷ்ய விவசாயி கள், புதுமனை புகுவிழா நாளில், வீடு ஒரு விருட்சத் தைப் போல நன்றாக வேர்விட்டு மண்ணை இறுக்க மாகப் பற்றிக் கொள்ளட்டும் என்று வாழ்த்து வார்களாம். காற்றையும் வெளிச்சத்தையும் தனக்குள்ளாக வாங்கிக்கொண்டு வீடும் சதா எதையோ பாடிக் கொண்டுதான் இருக்கிறது. ஏனோ வீட்டின் பாடல், நம் செவிகளுக்குக் கேட்பதே இல்லை.
ருஷ்ய விவசாயி கள், புதுமனை புகுவிழா நாளில், வீடு ஒரு விருட்சத் தைப் போல நன்றாக வேர்விட்டு மண்ணை இறுக்க மாகப் பற்றிக் கொள்ளட்டும் என்று வாழ்த்து வார்களாம். காற்றையும் வெளிச்சத்தையும் தனக்குள்ளாக வாங்கிக்கொண்டு வீடும் சதா எதையோ பாடிக் கொண்டுதான் இருக்கிறது. ஏனோ வீட்டின் பாடல், நம் செவிகளுக்குக் கேட்பதே இல்லை.
‘பசித்த மானுடம்’ என்ற அரிய நாவலை எழுதி, தமிழ் நாவல் உலகில் தனக்கெனத் தனி இடம் பிடித்தவர் கரிச்சான் குஞ்சு. தஞ்சை மாவட்டம் நன்னிலம் வட்டத்தில் உள்ள சேதின்புரத்தில் பிறந்த இவரது இயற்பெயர் நாராயணசாமி. இவரது நெருங்கிய நண்பர் எழுத்தாளர் கு.ப.ராஜ கோபாலன் ‘கரிச்சான்’ என்ற புனைபெயரில் எழுதியதன் நினைவாக, தன் பெயரை ‘கரிச்சான் குஞ்சு’ என்று மாற்றிக் கொண்டவர். இசையில் ஆழ்ந்த புலமை படைத் தவர். கும்பகோணத்தில் வாழ்ந்து மறைந்த இவர், இந்தியத் தத்துவங்களில் ஆழ்ந்த ஈடுபாடு கொண்டவர்.
Subscribe to:
Posts (Atom)