Top Ten Steven Spielberg Films (Rodney Twelftree)

There are filmmakers, and then there are people who change the film industry forever. Unless you’ve been living in an alternate dimension, or perhaps visiting from some outlying celestial plane, then you should already know the name of Steven Spielberg. Ever since he burst onto the scene in the mid 70’s with Duel, and more successfully with Jaws, audiences have flocked to see his films in droves. Whether it’s the popcorn munching thrills of the latest Indiana Jones adventure, the shocking and saddening wartime bravura of Schindler’s List, or the thunderous bass levels of Jurassic Park, it’s an undeniable fact that for over thirty years Mr Spielberg has been giving film fans the movies they’ve wanted to see. Of course, every director has his darker moments, such as the critically acclaimed but commercially lacklustre Munich, and the tribute film to Stanley Kubrick AI: Artificial Intelligence, Spielberg isn’t one to be tagged as a specialist director – he’s capable of making all manner of films, much to our eternal delight. In later years he began to take on various producer roles, involved in more production areas of film-making than just directing, and has industry-birthed many a Hollywood director along the way (Joe Dante, Joe Johnson, to name two).

With the gargantuan task of trying to choose the ten best films directed by Steve Spielberg, as opposed to a ten best films he’s been involved in in any way, I sat down with some DVD copies of his films and tried to determine exactly what makes a “good” Spielberg film. Is it financial success? Critical acclaim and Oscar glory? What about those films with an enduring legacy, such as Close Encounters of the Third Kind, or Raiders Of The Lost Ark? The variety the man has given us through the years makes determining the best ten films a hard choice indeed. But then, that’s why we’re here – to try and provide some clarity and closure on these types of questions.

10. E.T.: The Extra-Terrestrial (1982)

I start the list of the Top 10 Spielberg films with one of his most famous, probably THE most famous of all Spielberg films. Family friendly, almost saccharine in places, ET remains an iconic, character driven science fiction opus that still touches the heartstrings to this day. When an alien creature is left behind on Earth by mistake, he befriends a young human lad, Elliot (Henry Thomas) and hides out in wait for the Mother Ship to return. Elliot, together with his sister Gertie (Drew Barrymore, prior to her drug and alcoholic spiral that makes LiLo look like a fairy princess!) and elder brother Michael (Robert MacNaughton) must keep ET (as they call him) safe from both their parents and the prowling authorities. The great thing about ET is that the young cast perform so far above their age that it’s scary. Barrymore, as well as Thomas, are superb as the young siblings looking out for ET, in such a way it’s almost heartbreaking to watch their innocence sullied by Governmental forces at play. Indeed, the finale of this film borders on the nightmarish for younger viewers (I know it scared the hell out of me as a kid!) but the resolution is indeed a happy one. Often criticised by film fans for its overly sentimental mushiness towards ET, both in his relationships with the humans and with his discoveries on Earth, ET is a damn fine family oriented film that even today stands proudly as one of science fiction’s greatest achievements.

9. AI: Artificial Intelligence (2001)

After the death of legendary filmmaker Stanley Kubrick, Spielberg took on the job of “completing” the great man’s last project, a film version of Brian Aldiss’s story “Super-Toys Last All Summer Long”. In what would become one of Spielberg’s most ambitious films, to take an idea by Kubrick and turn it into a film, essentially in homage to him, AI: Artificial Intelligence remains one of Spielberg’s darkest films to date. Filmed in a very Kubrick-ian manner, with long steady-cam shots and a sense of framing and style in keeping with the late director’s trademark elements, a lot of critics at the time felt the film to be more Kubrick than Kubrick, and unlike anything Spielberg had ever achieved before. Overt sentimentality from child-star Haley Joel Osment’s key performance as the titular “super toy”, a robotic child who imprints on a set of adoptive parents when their own child is comatose, and a healthy sense of wonder using the ideas of Pinocchio (including the Blue Fairy); some might feel this film straddles dark drama and sugary light in a way that’s hard to swallow. But I believe this film to be among the most emotional of any Spielberg has directed: it’s interesting to note that since AI was released, Spielberg hasn’t directed any films with children as central characters. Perhaps he exorcised his “childhood drama” demons making this film. Alternately dark and wonderful, filled with imagery and allegory you could discuss until the cows come home, AI: Artificial Intelligence may just be Spielberg’s most intelligent film.

8. Jurassic Park (1993)

Box office blockbuster is the perfect recipe of a Hollywood thrill-ride, and the kind of film Spielberg could direct with one eye closed. Unlike the inferior sequel, the original Jurassic Park was a great balance of audience thrills and deft use of revolutionary CGI effects. When Terminator 2 burst onto the scene the previous year, Spielberg had obviously recognised in James Cameron’s blockbuster the ability for computers to not only add to the film-making toolbelt, but to completely revolutionise the things that could be done on-screen. The decision to use computer effects, rather than the old-school stop-motion stuff Ray Harryhausen had created (and Stan Winston had perfected for the original Terminator), proved to be the catalyst for the success of Jurassic Park, and the dawn of a new Hollywood era. While nowadays computer effects are present in almost everything we see on screen (including TV commercials), when Jurassic Park burst onto the screen, it took audiences into a place we’d never seen before: photo realistic creatures on screen. Spielberg only ended up using a few minutes of full CGI effects for Jurassic Park, but by utilising every trick in the handbook on film-making, he made it seem like a lot more. Animatronics, puppets, heck, even shadows on a wall, whatever he could get away with to scare the living heck out of viewers, he used. While Jaws may have defined the term “blockbuster”, and Star Wars redefined the modern example of “spectacle”, Jurassic Park combined both in equal measure, and became one of the highest grossing films in history off the back of it.

7. Indiana Jones & The Last Crusade (1989)

While many hold the original Indiana Jones flick, Raiders Of The Lost Ark, in high regard, by far the most fun entry into the franchise was the third film of the series, introducing Sean Connery as Indy’s father, and giving us the starlight starbright acting ability of one Alison Doody. Okay, so Doody was a doo-doo, at least from an acting perspective, but Last Crusade has something going for it that no other Indy film has: a rollicking sense of fun. After the lacklustre Temple Of Doom, Spielberg needed to refresh the franchise to keep the audience, and he did so. Indy’s father, by far the film’s most sparkling element, is Henry Jones, a man Indy describes as more interested in people who’ve been dead for a thousand years in another country than his own son. This family discontent is the driving force behind much of the comedy in Crusade, as Indy and Henry trade verbal blows and escape by the skin of their teeth from the clutches of a resurgent Nazi force. After Henry is kidnapped while searching for the Holy Grail, supposedly the cup Christ used during the Last Supper, Indy is seconded by a wealthy philanthropist (Julian Glover, in fine form) to continue the search. Along the way, Indy uncovers a plot by the Nazi’s to capture the Grail for themselves in their quest for world domination. Crusade also features an appearance by the late River Phoenix, as Young Indy, where we take much delight in seeing the formation of the scar on Harrison Ford’s chin, Indy’s fear of snakes, and the moment he got that hat. Some elements of the film may undo the careful characterisations formed in the previous films, such as turning Marcus Brody into a dithering clown, but on the whole, the pulp feel and rapid paced sensibility of Raiders is achieved again with this, the brilliant second sequel to an movie classic.

6. Minority Report (2002)

The first cinematic teaming of crazy Tom Cruise and Mr Spielberg, Minority Report is a damn fine piece of filmmaking. Based on the Philip K Dick story of the same name, Minority Report shows a world in the near-future that has become almost crime free, due to the future-seeing Pre Crime unit. Using a link to three mutant humans known as “precogs”, who have the ability to view future events of significant violence (like murders, robberies and such), the Pre Crime unit is responsible for arresting those who are about to commit these acts. The validity of Pre Crime as a concept is constantly questioned, regardless of success rate, due to the drop in crime. However, when leading Pre Crime agent John Anderton (Cruise) discovers that he himself is about to commit a crime, he naturally runs like hell to either stop the event from happening, or escape entirely. Mind-bending special effects and a first rate story, told with exquisite skills by Spielberg and performed by a first rate cast, Minority Report is one of the truly great science fiction films to come out of the last twenty years. Intelligent, breathless and a genuine thrill-ride, Minority Report shows Spielberg at the very top of his game.

5. War Of The Worlds (2005)

Pure, unadulterated Spielberg popcorn piece, this remake of the 50’s sci-fi classic featured Tom Cruise in his second outing with Spielberg, after Minority Report, and while in real life Cruise had to contend with jumping on couches and a credibility factor approaching the level of anger directed at George W Bush, his performance in the film is both galvanising and altogether human. When mysterious alien craft rise from the ground and start obliterating everything around them, humanity is thrown into chaos. Herded like sheep, the pack mentality begins to form as society crumbles, both literally and figuratively. Man becomes beast, a survival of the fittest gene overriding common decency when push comes to shove, and all the while the somewhat selfish Ray Ferrier (Cruise) tries to survive the onslaught with his children in tow, he is forced to make decisions that will forever alter him as a man. Key performances from Dakota Fanning, and to a lesser extent Justin Chatwin, elevate this beyond a simple “When Monsters Attack” sideshow: this is a family on the precipice both with each other, but with their surroundings. Spielberg seems able to direct films like this in his sleep; big budget, scary, and featuring some iconic scenes, all filmed with the slick assured hand of somebody who knows how, and when, to use every trick in the film-making handbook to get the story told.

4. Catch Me if You Can (2002)

Poetic, delightful, almost serendipitous film from the master, Catch Me If You Can features a brilliant performance from star Leonardo DiCaprio, as serial fraudster Frank Abignale Jr, who conned his way through thousands of dollars and numerous “careers” before being caught by pursuing officer Carl Hanratty (Tom Hanks). Lighter than normal Spielberg fare, Catch Me was a box office and critical success, and remains one of the most accessible DiCaprio films of the last decade. It’s a film for the sake of it, there’s no pretension or cinematic in-joke at the viewers expense; a great story (a jaw dropping story!) with good characterisation and a wonderful soundtrack from John Williams. The most heartbreaking part of the film, however, is the always-excellent Christopher Walken as Abignale Snr, who tries to keep his son from being caught, with the good intent of a loyal father. Walken will bring a tear to your eye in this film, especially for those of you who’ve had a father like him, or are a parent yourself. Spielberg seems to have a certain joy in this film, with what seems like a fairy-tale sheen of good-old-boy “will he get away with it?” layered thickly over proceedings.

3. Saving Private Ryan (1997)

Of all the films in this list, indeed in all of Spielberg’s oeuvre, Saving Private Ryan is the one which has had the biggest impact on me, and caused me to write the most words about it. Harrowing, bereft of Hollywood cliché and redefining the War Film genre in a single, 20 minute opening sequence, Saving Private Ryan was a bloodthirsty double-take of historical relevance unseen perhaps since Oliver Stone took on Vietnam in Platoon and Born Of The Fourth Of July. Led by the always great Tom Hanks, accompanied by a veritable stable of A-list talent (among them Ed Burns, Vin Deisel, Giovanni Ribisi and even Matt Damon), as well as several underplayed cameo’s, somehow Spielberg manages to make the film look matter-of fact, almost documentary-esque. Undeniably powerful, perhaps accorded a somewhat ambivalent legacy in the intervening years due to the prevalence of other directors to over-use Janusz Kaminski’s rapid-shutter cinematography (Ridley Scott, I look at you, man) to dilute the effect, Saving Private Ryan is a master-class in taut, tense, often shocking storytelling. While perhaps not as personal a story as, say, Schindler’s List, what it does do is reinforce the sacrifices the brave men of the Allied forces in WWII made, and that in itself is worth noting.

2. Raiders Of The Lost Ark (1981)

How can this film not be number 1, you ask. Go ahead, ask. Raiders, otherwise known as the first Indiana Jones movie, remains one of those unassailable classics a la Casablanca and Gone With The Wind. Film that everybody knows (or should know) and films that have become iconic touchstones for a generation of film-goers. Harrison Ford’s sardonic, pitch perfect portrayal of the vagabond archaeologist who seeks the famed Ark of the Covenant (supposedly the last resting place of the actual Ten Commandments), pursued by vile Nazi villains and a French competitor, became a world-wide smash upon initial release. The years have been kind to Raiders, the poster-child for pulp adventure films ever since its release. Brendan Fraser has carved a career out of trying to get involved in a film like Raiders, for example. Spielberg himself revisited the franchise (perhaps unwisely) in recent times, unable to recapture the sheer exuberance and fun of the original. Violent, mythical, hilarious and thrilling, Raiders remains perhaps the definitive action/adventure movie of all time.

1. Jaws (1975)

While he may have drawn some acclaim previous to Jaws with films such as Duel and The Sugarland Express, it wasn’t until the film about a shark killing swimmers in a New England island community arrived that Spielberg himself came to prominence. Known by many as the progenitor of what Hollywood terms the modern “Blockbuster” event film, Jaws captured the public imagination in a way film hadn’t done so previously. It terrified, it thrilled, and above all it entertained. Featuring some of cinema’s greatest shocks, and one of Hollywood’s most immortal monologues by the late, great Robert Shaw, Jaws remains the single greatest example of a film preying on a primordial dread of ours to date. You can keep your Blair Witches, your Paranormal Activities and the like, because if there’s one film guaranteed to scare the living bejeezus out of every single person who watches, it’s Jaws. The legacy of this film has dulled in later years due to the increasingly stupid sequels (although Jaws 2 wasn’t a total write off), if you pause for a moment and revisit the original, you’ll find yourself once more too scared to go into the water. And for a film 35+ years old, that’s no mean feat.

Authors Note: Okay, so where was Schindler’s List, you ask? And Close Encounters? Surely this list is some sort of forgery, a bogus list intended to illicit cries of “you idiot” across the interweb. I assure you, that is not my intent. There are, after all, only ten spots available in this list. Had there been an eleventh and twelfth spot, those two films would have parked themselves neatly down there. Schindler’s may have won Spielberg his first Oscar, and it’s a great film in its own right, but sadly, after mulling over the merits and failures of all Spielberg’s films, Schindler’s couldn’t quite make it into the top ten. I look forward to the retribution that will no doubt follow me onto the comments pages, but isn’t that the true beauty of film: to be able to make lists like these and not be agreed upon by everyone?

thanks http://www.top10films.co.uk/

சாசனம் - கந்தர்வன்

அப்பா வெளியூருக்குப் போகையில் வண்டிக்குள் யார் பேச்சுக் கொடுத்தாலும், எவ்வளவு முக்கியமாக அது இருந்தாலும் தலையை வெளியே நீட்டி அந்தப் புளிய மரத்தை ஒரு தடவை பார்த்துக் கொள்வார். ஊர்க்கோடியில் குறவர் குடிசைகளுக்கு மத்தியில் பிரம்மாண்டமான மரம் அது. அடியில் பன்றி அடைந்து உரம் கொடுக்க ஊர் பூராவிலும் உள்ள மரங்களில் செழித்துக் கொழித்து நிற்கும் அது. அப்பாவுக்குச் சொந்தமான மரம்.

ஒரு செவ்வகவாக்கில் ஐந்து மைல் விஸ்தீரணத்தில் ஆறு சின்னக் கிராமங்களிலும் இந்தத்தாய்க் கிராமத்திலும் அப்பாவுக்கு நிலங்களுண்டு. அத்தனை நஞ்சை புஞ்சை வீடு மரங்களிலும் அப்பாவுக்கு ரொம்பப் பிடித்தமானது இந்த புளியமரம்தான். வெகு தூரத்திலிருந்து பார்த்தால் ஒரு குன்று பச்சையாய் நிற்பது போலிருக்கும். அருகில் வந்து அண்ணாந்து பார்த்தால் ஆயிரங்கிளையோடு அடர்ந்து அந்த மரத்திற்குள் ஒரு தோப்பு அசைந்தாடுவது போலிருக்கும்.

எண்ணெய் பூசியதுபோல் வழுவழுவென்றிருக்கும். சிமிண்டுத் திண்ணையில் பகல் பூராவும் அப்பா உட்கார்ந்திருப்பார். நாலு பண்ணையாள்களுக்கும் அஞ்சு கிராமத்துக் குத்தகைக்காரர்களுக்கும் உட்கார்ந்த இடத்திலிருந்தே உத்தரவுகள் போகும். எப்போதாவது பர்மாக் குடையை விரித்து நடப்பார்.  ஒரு நாளைக்கு இத்தனை தடவை என்று எண்ணிவிடலாம் இறங்கி நடப்பதை.

அப்பா நடந்திருக்க வேண்டிய நடையெல்லாம் தாத்தா நடந்திருந்தார். சமஸ்தானத்தில் தாத்தா இந்தப் பிரதேசத்தின் பேஷ்கார்.

மஹாராஜா இந்தப் பக்கமாய் ஒரு முறை திக் விஜயம் செய்தபோது தாத்தா ஒவ்வொரு வேளை விருந்தையும் ஒரு உற்சவமாய் நடத்தியிருக்கிறார். மஹாராஜாவின் நாக்கு அது வரை அறிந்திராத ருசியும் பண்டமும் விருந்துகளில். பரிவாரங்கள் தங்கள் வயிறுகளைத் தாங்கள் தூக்கிச் சுமக்க வேண்டிய நிலை.

மரியாதை காட்டி வெகுவாய்ப் பின்னால் வந்து கொண்டிருந்த தாத்தாவை அழைத்து விரலை அவ்வப்போது நீட்டிக் கொண்டே வந்தார் மஹாராஜா. பின்னால் அந்த நிலங்களெல்லாம் தாத்தாவுக்குச் சமானமாய் வந்தன.

தாத்தா அரண்மனைக்குப் போய் சாசனங்களையும் பட்டயங்களையும் வாங்கி வந்த நாளிலிருந்து எட்டு நாட்களுக்குள் இருபத்தோரு கிராமங்களில் ஆட்களைத் திரட்டினார். தங்களுடையதென்று எண்ணி உழுது கொண்டிருந்த குடியானவர்களை நிலங்களிலிருந்தும் ஊர்களிலிருந்தும் மஹாராஜாவின் சாசனங்களைக் காட்டி விரட்டினார். அடிதடிகளும் நாலு கொலைகளும் நடந்ததாகப் பேச்சுண்டு.

தாத்தா வீட்டிலிருந்து எப்போது புறப்பட்டுப் போனார். எந்த ஊரில் யாரு வீட்டிலிருக்கிறார், ராத்திரி எத்தனை மணிக்கு வருவார் என்பதெல்லாம் வீட்டில் யாருக்கும் தெரியாது. உள்ளூரில்தான் தங்கியிருக்கிறார் "ஒரு வீட்டில்" என்பது போல் நக்கலாக ஒருவர் சொல்ல "அதெல்லாமில்லை சிறைக்குளமோ பண்ணந்தையோ கீரந்தையோ எங்கேயிருக்காகனு யார் கண்டா" என்று அழுத்தமாய் அடுத்த ஆள் பேசிவிடும்.

சில சமயம் விடியற்காலைகளில் சிவந்த கண்களோடு வந்து சேர்வாராம். வந்ததும் பரபரவென்று வீட்டு ஆள்கள் ஒரு அண்டா நிறையத் தண்ணீரைக் கொண்டு வந்து வாசலில் வைப்பார்கள். குளிரக் குளிரக் குளித்து வேட்டி துண்டை நனைத்துப் போட்டு விட்டு வீட்டிற்குள் நுழைவாராம்.

தாத்தா கையைப் பிடித்துக் கொண்டு அப்பா நடக்கையிலே மஹாராஜா இந்தியப் பிரஜையாகிவிட்டார். சாசனங்களையும் பட்டயங்களையும் அப்பா கையில் ஒப்படைத்துவிட்டுத் தாத்தா கிழக்குக் காட்டில் எரிந்தபோது முதல் தேர்தல் முடிந்து ஓட்டுகளை எண்ணிக் கொண்டிருந்த நேரம்.

கிராமங்களில் நீண்டு கிடந்த புஞ்சைகளை அப்பா அந்தந்த கிராமத்துக்குப் பெருங்குடியானவர்களிடம் வாரத்துக்கு விட்டு விட்டார். செவற்காட்டுப்பனைகளைப் பாட்டத்துக்கு விட்டார். தை மாசியில் வீட்டு மச்சிலும் குளுமைகளிலும் பட்டாசாலையிலும் நெல்லும் கம்பும் வரகும் கேப்பையும் ஒரு புறமாகவும் மிளகாய்,

போலிருக்கும். ஒவ்வொரு தடவையும் பெட்டியைத் திறந்து மூடிவிட்டுத் திண்ணையில் உட்கார்கையில் அப்பா முகத்தில் வேர்வையும் அதிருப்தியும் தெரியும்.

ஊர்க்கோடி புளியமரம் தளதளவென்று நிற்கிறது. அதிலிருந்துதான் வருசத்திற்குண்டான புளி வருகிறது. ஆனால் ஒப்படைத்து விட்டுப் போன சாசனங்கள் பத்திரங்கள் எதிலும் ஏன் ஒரு சின்னத் துண்டு காகிதத்தில் கூட இந்த மரத்தைப் பற்றி ஒரு வார்த்தை இல்லை.

ஒரு நாள் சுப்பையா மாமா அப்பா பக்கத்தில் வந்து உட்கார்ந்து பேச்சுவாக்கில் "மண்டபத்து மல்லி, மண்டபத்துப் புளி ரெண்டுக்கும் சமமா ஒலகத்திலெ எங்கேயும் கிடையாது" என்று சொல்லிவிட்டார். அப்பா இதைக் கேட்டதும் அம்மாவைக் கூப்பிட்டார். "அந்தக் கொறட்டுப் புளியிலே கொஞ்சங் கொண்டாந்து மாப்பிள்ளட்ட குடு" என்று சொல்லிவிட்டு, "இன்னைக்குக் குழம்பு ஒங்க வீட்டிலெ இந்தப் புளியிலெ. விடிய வந்து சொல்லுங்க மாப்பிள்ளை, மண்டபத்துப் புளி ஒசத்தியா; கொறட்டுப் புளி ஒசத்தியானு"

மறுநாள் சுப்பையா மாமா திண்ணையில் வந்து உட்கார்ந்ததும் சொன்னார். "இந்தக் கொறட்டுப் புளிக்குச் சரியா  மண்டபத்துப் புளியும் நிக்காது; மதுரைப் புளியும் நிக்காது!”

‘கொறட்டுப் புளி’ என்று அப்பா சொல்வது ‘குறவீட்டுப்புளி’ என்பதன் சுருக்கம். ‘குறவீடு’ என்று வருகிற எதையும் வேறு மாதிரித்தான் சொல்வார். அப்படிப் பேசி முடித்ததும் எதையோ மறைத்துத் தப்பித்து விட்ட திருப்தியில் பலர் முன்னிலையில் தன்னை மறந்து சந்தோஷப்பட்டுக் கொள்வார்.

ஆள்பத்தி அறையின் இரும்புப் பெட்டியைத் திறந்து சாசனங்களையும் பத்திரங்களையும் பார்த்து முடித்த சில சமயங்களில் அப்பா திண்ணையிலிருந்து இறங்கிக் குடையை விரித்தும் விரிக்காமலுமாய் ஓடப் போகிற மரத்தைக் கயிறு போட்டு வைக்கப் போவது போல் ஓடுவார். கொழுந்து விடும் நேரம், பூப் பூக்கும் நேரம், பிறை பிறையாய்ப் பிஞ்சு விடும் நேரங்களில் இப்படிப் போய் மரத்தடியில் நிற்பார்.

“அய்யா மகன் வந்திருக்கார் விலகுலெ” என்று சத்தம் போட்டு, வேடிக்கை பார்க்க வரும் குறவீட்டுப் பிள்ளைகளைச் சேரிக் கிழவர்கள் விரட்டுவார்கள். மரத்தடியில் அடைந்து கிடக்கும் பன்றிகளை விரட்டி மேட்டுப்பக்கம் கொண்டு போவார்கள். பன்றிக் கழிவுகளைத் தள்ளி ஒரு புறமாய் ஒதுக்குவார்கள்.

மற்றக் குடிசைகளிலிருந்து விலகி ஒரு குடிசை மரத்திற்கு வடக்கில் தனியாய் உண்டு. வெளியில் உண்டாகும் சேரி அசுத்தங்கள் அந்தக் குடிசையருகே வந்துவிடாதவாறு சுற்றி ஒரு தீ வட்டம் நின்று காப்பதுபோல் பளிச்சென்றிருக்கும்.

அப்பாவின் குரலைக் கேட்டதும் குடிசைக்குள்ளிருந்து ஒரு கிழவி கண்ணில் பூ விழுந்து பார்வை தெரியாமல் கம்பூன்றி வெளியில் வருவாள். குறவர் கூட்டத்திலிருந்து விலகித் தனியாய் ஆகாயத்திலிருந்து வந்து பிறந்ததுபோல் கிழவியின் மகள் தாத்தா ஜாடையில் தாத்தா நிறத்தில் வந்து நிற்பாள். அப்பாவுக்கும் அந்தப் பொம்பிளைக்கும் பதினைஞ்சு வயசு வித்தியாசமிருக்கும்; சின்னவள்.

அந்தப் பொம்பிளையும் அவள் புருஷனும் பிள்ளைகளும் குறவர் கூட்டத்திலிருந்து விலகித் தனியாய் நிற்பார்கள். கிழவியும் மகளும் அப்பா பேசும் ஒவ்வொரு வார்த்தையையும் வாஞ்சையோடு கேட்பார்கள். அப்பா புறப்பட்டுப் போகும் போது அந்தப் பொம்பிளை அவர் பார்க்கும்படி முன்னே வந்து குப்பைக்கூளங்களைக் காலால் தள்ளி வழி செய்வாள். இவர்களின் இந்தச் செய்கைகளால் அப்பா தடுமாறி நடப்பார். வீடு வரும்போது மறுபடி முகம் மாறி வந்து சேர்வார்.

வெகுநேரம் யோசனையில் கிடப்பார். கணக்குப் பிள்ளையைக் கேட்டு விடலாமென்று அப்பாவுக்குப் பலமுறை தோன்றியதுண்டு. இந்த மரம் நிற்கும் நிலம் யாருக்குச் சொந்தம் என்று அவரிடம் கேட்கலாம். தன் பெயருக்கே ரசீது போடச்  சொல்லலாம் வரி கட்டியதாக. ஆனால் மரம் இருக்கும் இடம் நம் பெயரிலில்லை என்று கணக்குப்பிள்ளைக்கு நாமே சொல்லிக் கொடுத்தது போலாகிவிடும். சொத்து விஷயத்தில் அவசரப்படக்கூடாது. போகிற வரை போக வேண்டும். அப்பா, கணக்குப் பிள்ளைக்குச் சொல்லி விடும் ஞாபகம் வந்து ஒவ்வொரு முறையும் நிறுத்தி வைத்தது போக அந்த எண்ணத்தையே சில நாளில் மறந்து விட்டார்.

வருசா வருசம் புளியம்பழ உலுக்கல் அப்பா முன்னால் விமரிசையாய் நடக்கிறது. மூடை மூடையாய்ப் புளி வீட்டுப் பட்டாளத்துக்கு வருசத்து. புளியம்பழ உலுக்கலுக்கு முதல் நாளே அப்பா ஆள் சொல்லி விடுவார். மறுநாள் காலை அப்பா போகுமுன்னால் பன்றிக் கழிவுகளைக் கூட்டிப் பொட்டலாக்கி வைத்திருப்பார்கள்.

அப்பா பத்து ஆள்களோடும் ஒரு கட்டுச் சாக்குகளோடும் வெயில் வந்ததும் வருவார். வருசா வருசம் இது ஒரு சடங்கு போல் நடக்கும். உலுக்கலுக்கு முன் கிழவியின் மகள் கிழவியின் கையைப் பிடித்துக் கொண்டு வந்து மரத்தருகில் நிறுத்துவாள். கிழவி மரத்தைத் தொடுவாள்; தடவுவாள்; கும்பிடுவாள். குருட்டுக் கண்ணிலிருந்து தாரை தாரையாய்க் கண்ணீர் வடியும். மகள் மெல்லக் கிழவியை அகற்றி அழைத்துக் கொண்டு குடிசைப் பக்கம் போவாள்.

அப்பா இவைகளையெல்லாம் பார்த்தும் பார்க்காதது போல் நிற்பார். சீக்கிரமாய் இந்தச் சடங்கு நடந்து முடியவேண்டுமென்பது போல் பொறுமை இழப்பார். இது முடிந்ததும் பலசாலிகளாயுள்ள எட்டு பேர் திசைக்கு ஒருவராய் ஒரே நேரத்தில் கிளைகளில் ஏறி மேற்கொப்பைப் பிடித்துக் கொண்டு கூத்தாடுவார்கள்.

பழங்கள் உதிர்ந்து சடசடவென்று சத்தங்கிளப்பும். குற வீடுகளின் சின்னப்பிள்ளை எதுவும் பழம் பொறுக்க நடுவில் நுழைந்தால் மண்டையிலடிக்கும். ஒரு பழமே ரத்தம் கசிய வைத்துவிடும்.

மொத்தக் கிளைகளையும் உலுக்கியபின் அப்பா மரத்தைச் சுற்றி வந்து மேல் நோக்கிப் பார்வையிடுவார். ஒரு கிளை விட்டுப் போயிருந்தாலும் அவர் பார்வைக்குப் பட்டுவிடும். எல்லாமும் உலுப்பி முடிந்தவுடன் பத்துப் பேரும் பழங்களை வாரிக் கட்டுவார்கள்.

ஒரு சின்னக் குவியலை அப்பா காலாலேயே குவித்து ஒதுக்குவார். அந்தப் பொம்பிளை வந்து அள்ளிக் கொள்ளும். அள்ளும்போது அவள் கண்ணில் இருந்து கண்ணீர் வடியும். மூடைகளை வண்டியிலேற்றி வீட்டில் கொண்டு வந்து இறக்குவார்கள். ஒரு வாரம் முற்றத்தில் காயும். அப்புறம் பதினைந்து பேர்கள் பட்டாசாலையில் உட்கார்ந்து உடைப்பார்கள். மறுபடியும் முற்றத்துக்குப் போகும். அப்புறம் சால்களில் அடையும்.

ஒரு வருசம் உலுக்கலில் போது கிழவி மரத்தைத் தொட்டு அழுது கொண்டிருந்தபோது மகள் புருசன், “ஒங்க ஆத்தாளை இங்கிட்டுக் கூப்பிடு. அசிங்கமாயிருக்கு; சனம் பூராவும் வேடிக்கை பார்க்குது” என்று கோபமாய்ச் சொன்னான். அந்த பொம்பிளை தயங்கியது. “கூட்டிட்டு வரப்போறியா இல்லையாடி” என்று எல்லோருமிருக்கக் காலால் ஒரு உதை விட்டான். ஓடிப்போய்க் கிழவியை இழுத்துக் கொண்டு வந்தாள். அன்று அப்பா காலால் தள்ளிக் குவித்திருந்த புளிக்கு முன்னால் வந்து அவன் “இதையும் அள்ளிக்கிட்டுப் போயிருங்க” என்றான்.

அவன் கை காலெல்லாம் நடுங்கிக் கொண்டிருந்தன. அப்பா சற்றுக் கலங்கிப் போனார். விட்டுக் கொடுக்காமல் “இதையும் அள்ளிக் கட்டுங்கடா” என்று சொல்லிவிட்டு நடந்தார். அன்று ஒரு பழம் விடாமல் வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்தன. அடுத்த வருசம் வழக்கம் போல் மறுநாள் புளியம்பழம் உலுக்க வரப் போவதாகச் சொல்லியனுப்பியிருந்தார் அப்பா. மறுநாள் பத்துப் பேரோடு மரத்தடிக்குப் போகையில் தரையெங்கும் பன்றிக் கழிவுகள் எங்கும் அசிங்கமும் நாற்றமும்.

கயிற்றுக் கட்டிலில் கிழவி உட்கார்ந்திருந்தாள். யாரோ வம்பாய் உட்கார்த்தி வைத்திருப்பது போலிருந்தது. அந்தப் பொம்பிளை புருஷனோடும் பிள்ளைகளோடும் நின்றாள். அப்பா அந்தப் பெண்ணைக் கடுமையாகப் பார்த்தார். “என்ன இதெல்லாம்?” என்று அதட்டினார். சொல்லி வைத்ததுபோல் யாரும் வேலை வெட்டிக்குப் போகாமல் குறவீட்டு ஆள்கள் மொத்தமும் கூடியிருந்தது.

அந்த பொம்பிளை “இனிமேற்பட்டு இந்த மரத்தை நாந்தான் உலுக்குவேன்.” “இதிலே எனக்குப் பாத்தியதை உண்டு...” என்று பேசத் துவங்கியது. அப்பாவுக்குக் கால் நடுங்கியது; உதடு கோணியது. “போதும் போதும் பேச்சை நிறுத்து” என்று அதற்கும் அப்பால் அந்தப் பொம்பிளை பேசப்போவதைப் பதறிப்போய் நிறுத்தினார். கயிற்றுக் கட்டிலின் மேல் அந்தக் கிழவி நிச்சலனமாய் உட்கார்ந்து இருந்தாள்.

கூட்டி வந்த ஆள்களைத் திருப்பியழைத்துக் கொண்டு தலையைச் சாய்த்துக் குனிந்து நடந்து வீடு வந்து சேர்ந்தார். அதற்கப்புறம் அப்பா ஆள்பத்தி அறைக்குள் நுழைந்து பெட்டியைத் திறந்து சாசனம் எதையும் எடுத்துப் பார்க்கவே இல்லை.

"பணி தீராத்த வீடு" என்றொரு மலையாளப் படம்

"பணி தீராத்த வீடு" என்றொரு மலையாளப் படம். நான் எஸ்.எஸ்.எல்.சி. படித்துக் கொண்டிருந்த போது ரிலீசாயிற்று. அப்போதெல்லாம் டிவி.கிடையாது. தியேட்டரில் சினிமா பார்க்கவெல்லாம் அனுமதி கிடைப்பதே குதிரைக் கொம்பு. என் பள்ளித்தோழி ராஜேஸ்வரி என்ற நாயர் பெண். அவள்தான் மலையாளப் படங்கள் பற்றி எனக்கு அப்டேட் பண்ணுவாள். சீன் பை சீன் கதை சொல்லுவாள். விடுமுறையில் ஊர்ப்பக்கம் சென்றவள் "பணி தீராத்த வீடு" பார்த்து விட்டு வந்தாக சொன்னாள். படம் எப்படி என்று கேட்டேன். அழுகாச்சி படம்.நசீர் நல்லா பண்ணி இருக்காரு. பாட்டெல்லாம் சூப்பர். என்றாள்.

கதை என்னன்னா என்று ஆரம்பித்தவளிடம், வேண்டாம் நானே பார்த்துக்கறேன். என்றேன். அதற்கு வாய்ப்பே இல்லை என்றாலும் கதை தெரிந்து கொள்ள விருப்பப் படவில்லை. அந்த படத்தின் பாடல்களை மட்டும் ரேடியோவின் மலையாள பாடல்கள் அலைவரிசையில் கேட்டதோடு சரி. சுப்ரபாதம் என்று ஆரம்பிக்கும் நீலகிரியுடே சகிககளே என்ற பாட்டு நான் எப்போதும் முணு முணுக்கும் பாடலாயிற்று.

அதற்குப் பிறகு பல வருடங்கள் கழித்து என் வீட்டில் தொலைக் காட்சி பெட்டி வாங்கின சில மாதங்களில் நேஷனல் அலைவரிசையில் விருது பெற்ற மொழி வாரி திரைப்படங்களின் வரிசையில் ஒரு நாள் "பணி தீராத் த வீடு" என்று பெயர் போட்ட போது நான் சந்தோஷத்தில் குதித்தேன். என் அப்பா , அம்மா, நாராயண்ணா (அத்தை பிள்ளை) மன்னி என்று ஒட்டு மொத்த பேருடன் அந்த படம் பார்த்தேன். படு நிசப்தம். அப்படி படத்தில் ஆழ்ந்து போனோம். சுப்ரபாதம் பாடல் ஆரம்பித்த போது உதகையின் அழகில் மலைத்துப் போனேன். (இசை எம்.எஸ்.வி.) அந்த மலை ரயில், மேகம் தவழும் மலை முகடுகள், ஏரியின் அமைதியான நீர்ப் பரப்பு, வண்ண மலர்கள் என்று மீண்டும் மீண்டும் அந்த பாடலைக் காண மனம் ஏங்கும்.

என்ன காரணம் என்று தெரியவில்லை. அந்த படம் என் மனசுக்குள் ஒரு பிரியமான இடத்தைப் பெற்று விட்டது. இளகிய மனம் கொண்ட அந்த ஹீரோ தன சொந்த ஊரில் முடிக்கப் படாமல் இருக்கும் தன வீட்டுப் பணிகளை முடிக்கத்தான் உதகைக்கு வேலையாக வருகிறான். ஆனால் அவனைச் சுற்றி இருக்கும் சக மனிதர்களின் வாழ்வில் நடக்கும் பல்வேறு அவலங்களால் பாதிக்கப் பட்டு தன் காதலும் கை கூடாமல், அவன் மனம் துயரத்தில் ஆழ்கிறது. வாழ்க்கை குறித்த அவன் பார்வை மாறுகிறது. எந்த பணியும் முழுமையடையாமல் அவன் ராணுவத்தில் பணியாற்ற முடிவு செய்து உதகையை விட்டு கிளம்புவான்.

பிரேம் நசீர் அற்புதமாக நடித்திருப்பார். படம் தேசிய, மாநில விருதுகளை குவித்தது. எனக்கு இந்த படம் அதில் சொல்லப் படாத வேறொரு விஷயத்தையும் யோசிக்க வைத்தது. இந்த உலக வாழ்வு கூட சிலருக்கு பணி தீர்வதற்கு முன்பே முடிந்துதான் போகிறதோ? சிலர் எல்லா வேலையும் முடித்து வா வா என்று காத்திருக்க, சிலர், எத்தனையோ பணிகள் வரிசை கட்டி காத்திருக்க எதையும் முடிக்காது அவசரமாய் சென்று விடுகின்றனர். அவர்களுக்கெல்லாம் இந்த உலக வாழ்வும் பணி தீராத்த வீடுதானோ?

சமீபத்தில் மாண்டலின் ஸ்ரீநிவாஸ் மறைந்த போது எனக்கு இந்தப் படம் நினைவுக்கு வந்தது. மீண்டும் அதைப் பார்க்கலாம் என்று தேடினால் யூ டியூபில் அது இல்லை. சுப்ரபாதம் பாட்டு மட்டும் கேட்டேன். அதன் லிங்க் கிடைத்தால் மகிழ்வேன்.

Vidya Subramaniam

Newton didn't give second law of motion ( Ajay Sharma, assistant director for education with the Himachal Pradesh government)

Shimla: In Isaac Newton's time, the terms 'acceleration' and 'second derivative' did not exist, so he could not have deduced F=ma, the second law of motion. This has been unscientifically credited to Newton, says a research paper.

The paper "Isaac Newton, Leonhard Euler and F=ma" was written by Ajay Sharma, assistant director for education with the Himachal Pradesh government.

"Newton gave a velocity dependent force and Euler an acceleration dependent force. If the magnitudes of equations of force F=ma and F=2ma are equal, then it implies 1=2, which is not true," said the paper published this month in international journal 'Physics Essays'.

The paper "Isaac Newton, Leonhard Euler and F=ma" was written by Ajay Sharma, assistant director for education with the Himachal Pradesh government.

"Newton did not discover F=ma in any edition of the 'Principia'. In Newton's time, acceleration and second derivatives were not given. So it was impossible for Newton to write F=ma," Sharma said.

According to him, F=ma was given by Euler in 1775. Due to unknown reasons, it was attributed to Newton.

Sharma, whose research on Newton's law of motion got accolades from Washington-based Euler Society in July, said that after Euler's death in 1783, his law became Newton's second law of motion, which is not scientific.

"There were no second derivative and acceleration at the time of Newton. So he could have not discovered the mathematical form of the second law of motion," Robert E Bradley, president of the Euler Society, said in a letter to 50-year-old Sharma.

Sharma's 340-page book "Beyond Newton and Archimedes" tries to prove that Newton did not discover the second law of motion.

The book says: Consider a boy is standing at distance of 10 metres from a wall. The boy holds a rubber ball and a cloth ball in his hands.

Firstly, the boy throws the rubber ball with force 2N (Newton) on the wall. The rubber ball after striking the wall rebounds to 10 metres. Thus, action and reaction are equal in this case.

Secondly, the boy throws the cloth ball with an equal 2N force on the wall. The cloth ball rebounds to five metres. Thus action and reaction are not equal.

"Thus to every action, there is an opposite reaction but it may or may not be equal to the action," says the 10th chapter of Sharma's book.

Newton stated in Propositions in Book III of the Principia regarding force of attraction between various heavenly bodies. These are regarded as the law of gravitation.

But Newton did not give any mathematical equation to the law of gravitation, said Sharma, who is working on the basic laws for the past 31 years.

Source http://ibnlive.in.com/

Mystical bridges from around the World Do you know where they are?

Funny Reactions Scared Dogs

MIT Researchers make a perfect 'solar absorber':

The key to creating a material that would be ideal for converting solar energy to heat is tuning the material's spectrum of absorption just right: It should absorb virtually all wavelengths of light that reach Earth's surface from the sun -- but not much of the rest of the spectrum, since that would increase the energy that is reradiated by the material, and thus lost to the conversion process.

Now researchers at MIT say they have accomplished the development of a material that comes very close to the "ideal" for solar absorption. The material is a two-dimensional metallic dielectric photonic crystal, and has the additional benefits of absorbing sunlight from a wide range of angles and withstanding extremely high temperatures. Perhaps most importantly, the material can also be made cheaply at large scales.

The creation of this material is described in a paper appearing this week in the journal Advanced Materials , co-authored by MIT postdoc Jeffrey Chou, professors Marin Soljacic, Nicholas Fang, Evelyn Wang, and Sang-Gook Kim, and five others.

The material works as part of a solar-thermophotovoltaic (STPV) device: The sunlight's energy is first converted to heat, which then causes the material to glow, emitting light that can, in turn, be converted to an electric current. Some members of the team worked on an earlier STPV device that took the form of hollow cavities, explains Chou, of MIT's Department of Mechanical Engineering, who is the paper's lead author. "They were empty, there was air inside," he says. "No one had tried putting a dielectric material inside, so we tried that and saw some interesting properties."

Source: Science Daily

How to Get Better Sleep

Three Minds: Consciousness, Subconscious, and Unconscious

The following analogy may help to clarify the concept of how the three minds work a little more.

If you imagine you mind is like a computer …

Your conscious mind is best represented by the keyboard and monitor. Data is inputted on the keyboard and the results are thrown up on the monitor screen. That is how your conscious mind works – information is taken in via some outside (or internal) stimulus from your environment and the results are thrown up instantaneously into your consciousness.

Your subconscious is like the RAM in your computer. For those who don’t know, RAM is the place in a computer where programs and data that are currently in use are kept so they can easily be reached quickly by the computer processor. It is much faster than other types of memory, such as the hard disk or CD-ROM.

Your subconscious works in the same way. Any recent memories are stored there for quick recall when needed, such as what your telephone number is or the name of a person you just met. It also holds your current programs that you run every day, such as your current recurring thoughts, behavior patterns, habits, and feelings.

Your unconscious is like the hard disk drive in your computer. It is the long term storage place for all your memories and programs that have been installed since birth.

Your unconscious mind (and ultimately your subconscious mind) then uses these programs to make sense of all the data you receive from the world and to keep you safe and ensure your survival. The logic of these two minds is that if it worked in the past and you survived, then it will help you get through similar situations by the same means, no matter how misguided, painful, and unhelpful the results may be to you personally in the outside world.

Poompuhar is an ancient port city in Tamil Nadu

Poompuhar is an ancient port city in Tamil Nadu, India. Its very old name in Tamil Poetic works and other literature are Puhar , Kaveripoompatinam etc. It is located in the mouth of river Kaveri in Southern Tamil Nadu. It was once a flourishing ancient Port city in the Early Chola Kingdom around 500AD.

The city was constructed in a well planned manner. The city had two distinct districts one near the sea and the other one to the west. The district near the sea was inhabited by the fisher folk, foreign traders,overseas travellers, and merchants. weavers, silk merchents vendors,potters and jewellers stayed there.

The shipyard and ware house was there.And is named as Maruvurpakkam, to its west is Pattinapakkam. Kings and nobles, rich merchants, farmers, astrologers, dancers and army were stayed there.

In Silapathikaram one of the most famous five epics in Tamil Literature Poompuhar was extolled and heralded in detail. Other Tamil literature’s like Manimekalai and Temple Inscriptions speaks loudly the fame of Puhar. Purananooru a very old poetic work also describe the city and the life of the Puhar people.

Big ships entered the port without any hassles and the precious goods arrived from other countries spread over the sea shore and the goods were stored in the huge warehouses and displayed in both day and night market for sale. Many very huge and high beautiful mansions are near the sea shore with high platform.

The Scientists believes that the ancient city was destroyed by Tsunami in 416 Ad possibly caused by Krakatoa event.

In 2006 National Institute of Ocean Technology conducted some surveys and showed the remains of the ancient port city well inside the sea two kilometers away. The record of Tamilians international trade and architectural marvelous sinks silently into the deep,

A discovery made by a team of marine archaeologists from India’s National Institute of Oceanography (NIO) in March 1991 has begun to bring about a sea-change. Working the off-shore of Tarangambadi-Poompuhar coast in Tamilnadu near Nagapattinam, a research vessel equipped with side-scan sonar, identified a man-made object and described it as “ a horse shoe shaped structure”.

In 1993, it was examined again and NIO’s diver archaeologists reported that the U-shaped structure lies at a depth of 23 metres and about 5 kms offshore.

The significance of that discovery is that it is a much older structure to any discovered earlier. Subsequent explorations carried out by Graham Hancock and his team, who working in association with Dr Glen Milne, a specialist in glacio-isotacy and glaciation induced sea-level change, were able to show that areas at 23 metres depth would have submerged about 11,000 years before the present time or 9,000 BC.

The historical significance of that fact is that it makes the U-shaped structure 6,000 years older than the first monumental architecture of Egypt or of ancient Sumer or Mesopotamia (in present day Iraq) dated around 3,000 BC and traditionally regarded as the oldest civilisations of antiquity.

Is it a coincidence that there are ancient Tamil flood myths that speak of a great kingdom that once existed in this area called Kumari Kandam that was swallowed up by the sea? Amazingly the myths put a date of 11,600 years ago on these events — the same timeframe given by Plato for the end of Atlantis in another ocean

Special Thanks to: Graham Hancock

Underworld: Expedition to Poompuhar - Remains of Kumari Kandam - Graham Hancock

Yali or Vyala or Sphinx ... The Universal symbol ...seen everywhere in ancient world ...3800 YEARS OLD at UDAYAGIRI CAVES BHUBANESHWAR !!!

Saiva texts hold that the unpacified Narasimha Avatar of Vishnu was controlled and assimilated by Siva in the form of Sarabesvara (Sanskrit) or the Yaliappar (Tamil) . This can be taken as another proof that the yali is more powerful than a lion. However, Vaisnavas maintain that in response to Siva's transformation, Narasimha took on the form of Gundabherundanarasimha (Narasimha with 32 arms and a pair of wings) and subdued Siva.

Imagery of this can be seen in the Narasimha Sanathi in the Srirangam temple. Iconography can be seen in temples like Madurai Meenakshi Amman temple . However Vaisnavas differ from this version due to the subordinate position given to Vishnu.This form of Siva is considered to be one of the most powerful manifestations of the Lord.

Yali ([jaːɭi]), also known as Vyala or Sarabham or Vidala in Sanskrit, is a mythical creature seen in many Hindu temples, often sculpted onto the pillars. It is called as Leogryph in English.

Yali is a motif in Indian art and it has been widely used in south Indian sculpture.Descriptions of and references to yalis are very old, but they became prominent in south Indian sculpture in the 16th century. Yalis are believed to be more powerful than the lion/Tiger or the elephant.

Ancient Indus Passports?

Ancient Indus Passports? Three unusual round pendants of baked clay discovered in Kanmer, Gujarat, near Dholavira by a Japanese team. Each has a hole in its center and the impression of an animal resembling a unicorn. The reverse sides have different Indus script signs on them. Because the same animal seal was pressed into each of them, Prof. Toshiki Osada speculates that "they may have served as a passport for those traveling between different regions.

Hawking Radiation tested experimentally in laboratory.

The spontaneous creation of photon with lasers that emulated the event horizon of a black hole was observed.

Event horizons of astrophysical black holes and gravitational analogues have been predicted to excite the quantum vacuum and give rise to the emission of quanta, known as Hawking radiation. They experimentally create such a gravitational analogue using ultrashort laser pulse filaments and our measurements demonstrate a spontaneous emission of photons that confirms theoretical predictions.

Further confirmation of this radiation is produced by the pairs of matter-antimatter particles to break free one of them, theoretically, in the event horizon of the hypothetical black holes or perhaps better named "dark holes", since a team theorists have mathematically shown that Hawking radiation would prevent the creation of black holes, and these being only a theoretical conclusion of general relativity (see previous post).

Furthermore, many observations suggest the existence of so called black holes so far, but all are indirect. Obviously a black hole can not be directly observed, only indirect effects on the surrounding stellar space. So, as happens with so-called dark matter and dark energy, which we have plenty of evidence, but also all indirect.

Thus, the proposal to call black holes, "dark holes".

With this new verification of the Hawking radiation in the laboratory for the first time, although there are already some hints that exists in the vicinity of the event horizon of the "dark holes", mathematical proof of the impossibility of existence of black holes is reinforced. But still there are a lot of indirect evidence accumulated in multiple observations of the formation of other types of black holes, such as supermassive, which do not come from ordinary stellar cycle described in the paper of the theorists, which postulate no existence of black holes.

Obviously it is not the same observing the presumed mechanism of Hawking radiation in lab with lasers, which it predicted in the famous 1974 paper by Hawking for black holes. But it is still an experimental test, which although is an empirical model, it could provide new evidence on how the radiation mechanism is formed and then study in the vicinity of the known and already observed event horizons and / or design experiments that can find that key of the radiation mechanism in the "dark holes".

About Hawking's radiation, observations and RIP mechanism:

In 1974 Hawking predicted that the space-time curvature at the event horizon of a black hole is sufficient to excite photons out of the vacuum and induce a contin- uous flux, referred to as Hawking radiation. In a simplified description of the process, vacuum fluctuation pairs close to the horizon are split so that the inner pho- ton falls in and the outside photon escapes away from the black hole. As the outgoing photon cannot return to the vacuum, it necessarily becomes a real entity, gain- ing energy at the expense of the black hole. It was soon realized that the essential ingredient of Hawking radiation was not the astrophysical black hole itself but rather the space-time curvature associated to the event horizon.

There are a wealth of physical systems that may exhibit event horizons ranging from flowing water or Bose-Einstein-Condensates to a moving refractive index perturbation (RIP) in a dielectric medium. In a few words, referring to the case of optical pulses in a dielectric medium proposed by Philbin et al. a laser pulse with large intensity, I, propagating in a nonlinear Kerr medium will excite a RIP given by δn = n2I where n2 is the so-called nonlinear Kerr index. Light experiences an increase in the local refractive index as it approaches the RIP and is thus slowed down. By choosing appropriate conditions (frequency of the light and velocity of the RIP) it is possible to bring the light waves to a standstill in the reference frame comoving with the RIP, thus forming a so-called white hole event horizon, i.e. a point beyond which light is unable to penetrate. A similar mechanism may be observed with water waves or with any kind of waves in a flowing medium, so that the formation of an analogue event horizon is a rather universal phenomenon that may be studied in accessible laboratory conditions. What remains to be established, is whether Hawking radiation is actually emitted in the presence of an event horizon of any kind, be it analogue or astrophysical.