Insidious (2010)-மரணத்தின் வாசல் வரை

Insidious (2010)-மரணத்தின் வாசல் வரை

Posted by டெனிம் 

கீழ் உள்ள இரண்டு சூழ்நிலைகளில் நீங்கள் இருந்தால் என்ன செய்வீர்கள் என்று கொஞ்சம்  கற்பனை செய்து பாருங்கள்,


முதலாவது
: உங்கள் உடல் மருத்துவமனை படுக்கையில் கிடத்தி வைக்கப்பட்டுள்ளதை உங்களால் வெளியே இருந்து பார்க்க முடிந்தால்.


இரண்டாவது: 
உங்களுக்கு இருதய அறுவை சிகிச்சை, Anesthesia கொடுக்கப்பட்டு மயக்கமடைய செய்து அறுவை சிகிச்சை ஆரம்பமாகின்றது, இடையிலேயே விழித்துக் கொள்கிறீர்கள்,ஆனால் உங்கள் உதட்டை கூட உங்களால் அசைக்க முடியவில்லை,உயிர் போகின்ற வழியிலே முழு அறுவை சிகிச்சையும் நடக்கின்றது, 


________________________________________________________________________________________________


நான் இறந்து கொண்டிருப்பதை என்னால் மிதந்தபடி பார்க்க முடிகின்றது,மருத்துவர்கள் என் உயிரை காப்பாற்ற போராடிக்கொண்டு இருக்கிறார்கள்,திடிரென்று ஏற்பட்ட கோல்டன் ஒளி என்னை அழைக்கின்றது,அதன் வெளிச்சம் மிக அதிகம் ஆனால் என்னால் கண் கூசாமல் அதனைப் பார்க்கமுடிகின்றது,என்னை சுற்றி நிறைய பேர் என்னை மாதிரியே மிதக்கின்றனர்,அந்த ஒளி என்னிடம் பேசுகின்றது,நீ இன்னும் மரணத்திற்கு தயாராகவில்லை,அவசரப் படாதே சென்றுவிடு என தெய்வீக குரலில் ஆணை இடுகின்றது,பின்பு சிறிது நேர மயக்கம்....... பின்பு உடலில் தாங்கமுடியாத வலி,உயிர் உடலோடு  ஒட்டிவிட்டது, 


இது கொடூரமான ஜெல்லி மீனால் தாக்கப்பட்டு மருத்துவர்கள் மிகுந்த போராட்டதிற்குப் பின் இறந்து விட்டார் என முடிவு செய்த பின்பு,20 நிமிடத்திற்கு பிறகு உயிருடன் எழுந்த நியூசிலாந்து நாட்டைக் சேர்ந்த lan McCormack கூறியவை,இதனை ஆங்கிலத்தில் Near death  Experience சுருக்கமாக     NDE என அழைக்கின்றோம்,NDE வைப் பற்றி Raymond A Moody அடிச்சு துவைத்து காயப்போடுமளவுக்கு ஆராய்ச்சி செய்துள்ளார்,மரணத்தின் இறுதிவரை சென்று வந்த சுமார் 150 பேரின் அனுபவங்களை life after life எனும் பெயரில் புத்தகமாக வெளிட்டுள்ளார்,இப்பொழுது நாம் இந்த புத்தகத்தைப்   பற்றி பார்க்கபோவது இல்லை,NDE மையமாக வைத்து சமீபத்தில் வெளியான த்ரில்ளீர் Insidious திரைப்படத்தினைப் பற்றி பார்க்கப்போகின்றோம்,


____________________________________________________________________________________________________



saw பட வரிசைகளின் மூலம் மிக பிரபலமான james wan-னின் அடுத்த மிரட்டலான படைப்பு Insidious,நீங்கள் இந்த படத்தினை கண்டிப்பாக பார்ப்பீர்களானால் இதற்கு மேல் படிக்கவேண்டாம்,படம் மிக அருமையானது,த்ரில்ளீர் பிரயர்களுக்கு மிக நாட்களுக்கு பிறகு வந்துள்ள மிரட்டலான படம்,கதை தெரியாமல் பார்த்தால் மிரட்டலை உணர்வீர்கள் என்பது என் கருத்து,இல்லை படித்துவிட்டு தான் போவேன் என்றால்,ஓகே...  ரைட்.... வாங்க போலாம்.


 படம் ஆரம்பம் ஆனதும் paranormal மாதிரி இருக்கே என்று ஒரு எண்ணம் ஏற்ப்படுகின்றது,ஆனால் அது மாதிரி ஆற அமர இல்லாமல்,ஆரம்பம் முதலே நம்மை அரண்டு ஓட வைக்கிறார்கள்,தாங்கள் புதியதாக வாங்கிய வீட்டிற்கு ஒரு தம்பதியனர் தங்கள் மூன்று குழந்தைகளுடன் குடிபெயருகின்றனர்,வீட்டில் ஆரம்பம் முதலே தங்களை தவிர வேறு யாரோ இருப்பதை உணருகின்றாள் ஜோஷ்(குடும்பத் தலைவி),டெல்டன்(மகன்) ஒருநாள் வீட்டின் பரணில் ஏதோ சத்தம் வருவதை கேட்டு மேல் சொல்கிறான்,அறை இருட்டாக இருப்பதால் விளக்கைப் போடுவதற்காக ஏணியில் ஏறும் டெல்டன்,ஏணி முறிந்து கீழே விழுகின்றான்,அப்பொழுது அந்த அறையீன் ஓரத்தில் யாரோ இருப்பதைப் பார்த்து அலறுகின்றான்,ஜோஷ் மற்றும் ரேனாய்(கணவர்) வந்து காப்பாற்றுகிறார்கள்,தூக்கிக்கொண்டு சென்று கட்டிலில் படுக்க வைக்கிறார்கள்,அடுத்த நாள் காலையில் டெல்டன் எழுந்திருக்கவேவில்லை,அடித்து பிடித்து மருத்துவமனைக்கு கொண்டு செல்லும் டெல்டனை பரிசோதிக்கும் மருத்துவர் விவரிக்கமுடியாத கோமா நிலைக்கு சென்று விட்டதாக கூறுகிறார்,மூன்று மாத சிகிச்சைக்குப் பின்பும் குணம் ஆகாததால் வீட்டிற்க்கு கொண்டு செல்கிறார்கள்,அதன் பின்பு நமது பல்சை எகிற வைக்கின்ற மாதிரியான நிகழ்வுகள் நடக்கின்றது,வீட்டில் வேறு யாரோ இருப்பதை வெவ்வேறு சூழ்நிலைகளில் வீட்டில் உள்ள அனைவரும் பார்க்கிறார்கள்,அதுவும் கோமா நிலையில் இருக்கும் டெல்டனை சுற்றியே அந்த அனுமான்சிய சக்தி இருப்பதை உணருகிறாள் ஜோஷ்,வீட்டில் எதோ பெரிய பிரச்சனை இருப்பதை உணரும் ரேனாய் உடனே வீட்டை மாற்றுகிறான்,அதற்குப் பிறகு அந்த பிரச்சனை அதிகமாகின்றது, 


ஜோஷ் தாயின் நெருங்கிய தோழி எலிஸ்,இது மாதிரியான அனுமான்சிய பிரச்சனைகளை தீர்த்துவைப்பவள்,தனது உதவியாளர்களுடன் அந்த வீட்டிற்கு வருகிறாள்,டெல்டன் இருக்கும் அறைக்கு செல்லும் எலிஸ் அங்கு அறையின் மேற்புறம் ஏதோ இருப்பதை பார்க்கிறாள்,தனது உதவியாளர்களிடம் விவரிக்க அவன் அதனை படமாக வரைகின்றான்,இறுதியில் அது சிகப்பு நிறம் முகத்தினைக் கொண்ட ஒரு கருப்பு உருவமாகின்றது,


எலிஸ்க்கு சிறிது நேரத்திலே அங்கு நடப்பவைகள் புரிந்து விடுகின்றது,ஜோஷ் மற்றும் ரேனாய் இருவரிடமும் எலிஸ் நடப்பவைகளை விவரிக்கிறாள்,நீங்கள் நினைப்பது போல் வீடு பிரச்சனை கிடையாது,உங்கள் மகன் தான் பிரச்சனை,astral projection எனும் முறையில் இறந்தவர்களுடன் நாம் தொடர்பு கொண்டு பேசலாம்,உங்கள் மகன் இயல்பாகவே தூக்கத்தில் கனவு என்று நினைத்துக்கொண்டு சிறுவயது முதல் astral projection முறையில் அவர்களுடன் பேசி வருகின்றான்,அப்படி செய்ததன் விளைவு உங்கள் மகன் உடல் இங்கு உள்ளது அவன் ஆன்மா எங்கோ திரும்பி வர இயலாத வேறு இருண்ட உலகத்தில் மாட்டிக்கொண்டுள்ளது,அந்த நேரத்தில் உங்கள் மகன் உடலை இறந்த சில ஆவிகள் கைப்பற்ற நினைக்கின்றன,இதற்கு ஒரே தீர்வு உங்கள் மகனை திரும்ப அழைக்க வேண்டும், 


மகனை திரும்ப அழைக்கும் முயற்சிக்கிறார்கள்,,அந்த முயற்சி படு தோல்வி அடைகின்றது,இதற்கு இடையில் அந்த ஆவிகளின் தொல்லை அதிகமாகின்றது,இறுதியில் ஒரு உண்மையை எலிஸ் உடைக்கின்றாள், இந்த பழக்கம் டெல்டனுக்கு அவனது தந்தை இடமிருந்து தான் சென்றுள்ளது,தந்தைக்கும் சிறுவயதில் இதுபோல் ஆகி குணமான்வன் தான் என்கிறாள்,இதனை மறுக்கும் ரேனாய் (தந்தை),எனக்கு அது போல நடந்ததாக எந்த ஞாபகங்களும் இல்லை என்கிறான்,ரேனாயின் தாய் அவன் சிறுவயது புகைப்படங்கள் சிலவற்றை காண்பிக்கின்றாள்,அதில் ஒரு விசித்திரமான் வயதான பெண் உருவம் அவன் அருகின் நிற்பது போல இருக்கின்றது,பின்பு அவள் தாய் விவரிக்கின்றாள்,உனக்கும் இந்த பழக்கம் சிறுவயதில் இருந்ததாகவும் பின்பு உன்னையும் நாங்கள் திரும்ப அழைத்தோம் என்கிறாள்,      




உனது மகனை உன்னால் மட்டுமே அந்த கருப்பு உலகத்திற்குள் சென்று அழைத்து வர முடியும் என்கிறாள் எலிஸ்,முதலில் மறுக்கும் ரேனாய் பின்பு சம்மதிக்கின்றான்,அதற்க்குப் பிறகு நடப்பவைகள் அதகளம்,அவற்றை நீங்கள் படத்தில் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்,saw படத்தின் இறுதி காட்சி மொத்த படத்தையும் திருப்பி போடும் அல்லவா,அதே மாதிரியான இறுதி காட்சி இதிலும் உள்ளது,நீங்கள் எவ்வளவு பெரிய தைரியசாலியாக இருந்தாலும் அரளப் போவது உறுதி நண்பர்களே,


இப்போ நாம நான் மேலே குறிப்பிட்டுள்ள இரண்டாவது சூழ்நிலைக்கு வருவோம், Joby Harold இயக்கத்தில் வந்துள்ள awake படத்தின் கதை தான் அது. 

Students Struggling With Math May Have a Neurocognitive Disorder Called Dyscalculia: Disorder Affects Roughly as Many People as Dyslexia

ScienceDaily — Students who struggle to learn mathematics may have a neurocognitive disorder that inhibits the acquisition of basic numerical and arithmetic concepts, according to a new paper. Specialized teaching for individuals with dyscalculia, the mathematical equivalent of dyslexia, should be made widely available in mainstream education, according to a review of current research published in the journal Science.

Students who struggle to learn mathematics may have a neurocognitive disorder that inhibits the acquisition of basic numerical and arithmetic concepts, according to a new article. Called developmental dyscalculia, the disorder affects roughly the same number of people as dyslexia but has received much less attention (and research funding). (Credit: © happyone / Fotolia)

Although just as common as dyslexia, with an estimated prevalence of up to 7% of the population, dyscalculia has been neglected as a disorder of cognitive development. However, a world-wide effort by scientists and educators has established the essential neural network that supports arithmetic, and revealed abnormalities in this network in the brains of dyscalulic learners.

Neuroscience research shows what kind of help is most needed -- strengthening simple number concepts. This can be achieved with appropriate specially-designed teaching schemes, which can be supported by game-like software that adapts to the learner's current level of competence.

Professor Brian Butterworth, co-author of the paper and a member of the Centre for Educational Neuroscience (CEN) from the UCL Institute of Cognitive Neuroscience, said: "Dyscalculia is at least as much of a handicap for individuals as dyslexia and a very heavy burden on the state, with the estimated cost to the UK of low numeracy standing at £2.4 billion."

"Nevertheless, there are only cursory references to the disorder on the Department of Education website -- no indications are offered for help either for learners, teachers or parents. It's as if the government does not want to acknowledge its existence."

Like dyslexia, dyscalculia is a condition we are born with, and may be heritable in many or most cases. Research from twins and special populations suggests that an arithmetical disability has a large genetic component, but the genes responsible have not yet been located.

Professor Diana Laurillard, another co-author and a member of CEN from the Institute of Education (IOE), University of London, said: "Just because dyscalculia is inherited it does not mean that there is nothing that can be done about it. As with dyslexia, specialized teaching can help. At the IOE we have developed software resources specifically to help children with dyscalculia, based on brain research showing exactly what problems the brain is having."

One of the main challenges of the effort to understand dyscalculia, is for scientists from these very different disciplines to understand each others' methods and results. The creation of interdisciplinary and inter-institutional centres to promote joint work, such as the Centre for Educational Neuroscience established by UCL (University College London); the Institute of Education, University of London and Birkbeck University of London, aims to address this challenge.

Professor Laurillard added: "Results from neuroscience and developmental psychology tell us that dyscalculic learners need to practice far more number manipulation tasks than mainstream learners. Adaptive, game-like programs that focus on making numbers meaningful, emulating what skilled SEN teachers do, can help learners practice beyond the classroom and build the basic understanding they need to tackle arithmetic."

What is dyscalculia?

Examples of common indicators of dyscalculia are (i) carrying out simple number comparison and addition tasks by counting, often using fingers, well beyond the age when it is normal, and (ii) finding approximate estimation tasks difficult. Individuals identified as dyscalculic behave differently from their mainstream peers, for example:

• To say which is the larger of two playing cards showing 5 and 8, they count all the symbols on each card.
• To place a playing card of 8 in sequence between a 3 and a 9 they count up spaces between the two to identify where the 8 should be placed.
• To count down from 10 they count up from 1 to 10, then 1 to 9, etc.
• To count up from 70 in tens, they say '70, 80, 90, 100, 200, 300…'
• They estimate the height of a normal room as '200 feet?'

Quantum Hot Potato: Researchers Entice Two Atoms to Swap Smallest Energy Units

ScienceDaily — Physicists at the National Institute of Standards and Technology (NIST) have for the first time coaxed two atoms in separate locations to take turns jiggling back and forth while swapping the smallest measurable units of energy. By directly linking the motions of two physically separated atoms, the technique has the potential to simplify information processing in future quantum computers and simulations.

NIST physicists used this apparatus to coax two beryllium ions (electrically charged atoms) into swapping the smallest measurable units of energy back and forth, a technique that may simplify information processing in a quantum computer. The ions are trapped about 40 micrometers apart above the square gold chip in the center. The chip is surrounded by a copper enclosure and gold wire mesh to prevent buildup of static charge. (Credit: Y. Colombe/NIST)

Described in a paper published Feb. 23 by Nature, the NIST experiments enticed two beryllium ions (electrically charged atoms) to take turns vibrating in an electromagnetic trap, exchanging units of energy, or quanta, that are a hallmark of quantum mechanics. As little as one quantum was traded back and forth in these exchanges, signifying that the ions are "coupled" or linked together. These ions also behave like objects in the larger, everyday world in that they are "harmonic oscillators" similar to pendulums and tuning forks, making repetitive, back-and-forth motions.
"First one ion is jiggling a little and the other is not moving at all; then the jiggling motion switches to the other ion. The smallest amount of energy you could possibly see is moving between the ions," explains first author Kenton Brown, a NIST post-doctoral researcher. "We can also tune the coupling, which affects how fast they exchange energy and to what degree. We can turn the interaction on and off."
The experiments were made possible by a novel, one-layer ion trap cooled to minus 269 C (minus 452 F) with a liquid helium bath. The ions, 40 micrometers apart, float above the surface of the trap. In contrast to a conventional two-layer trap, the surface trap features smaller electrodes and can position ions closer together, enabling stronger coupling. Chilling to cryogenic temperatures suppresses unwanted heat that can distort ion behavior.
The energy swapping demonstrations begin by cooling both ions with a laser to slow their motion. Then one ion is cooled further to a motionless state with two opposing ultraviolet laser beams. Next the coupling interaction is turned on by tuning the voltages of the trap electrodes. In separate experiments reported in Nature, NIST researchers measured the ions swapping energy at levels of several quanta every 155 microseconds and at the single quantum level somewhat less frequently, every 218 microseconds. Theoretically, the ions could swap energy indefinitely until the process is disrupted by heating. NIST scientists observed two round-trip exchanges at the single quantum level.
To detect and measure the ions' activity, NIST scientists apply an oscillating pulse to the trap at different frequencies while illuminating both ions with an ultraviolet laser and analyzing the scattered light. Each ion has its own characteristic vibration frequency; when excited, the motion reduces the amount of laser light absorbed. Dimming of the scattered light tells scientists an ion is vibrating at a particular pulse frequency.
To turn on the coupling interaction, scientists use electrode voltages to tune the frequencies of the two ions, nudging them closer together. The coupling is strongest when the frequencies are closest. The motions become linked due to the electrostatic interactions of the positively charged ions, which tend to repel each other. Coupling associates each ion with both characteristic frequencies.
The new experiments are similar to the same NIST research group's 2009 demonstration of entanglement -- a quantum phenomenon linking properties of separated particles -- in a mechanical system of two separated pairs of vibrating ions. However, the new experiments coupled the oscillators' motions more directly than before and, therefore, may simplify information processing. In this case the researchers observed quantum behavior but did not verify entanglement.
The new technique could be useful in a future quantum computer, which would use quantum systems such as ions to solve problems that are intractable today. For example, quantum computers could break today's most widely used data encryption codes. Direct coupling of ions in separate locations could simplify logic operations and help correct processing errors. The technique is also a feature of proposals for quantum simulations, which may help explain the mechanisms of complex quantum systems such as high-temperature superconductors.
In addition, the demonstration also suggests that similar interactions could be used to connect different types of quantum systems, such as a trapped ion and a particle of light (photon), to transfer information in a future quantum network. For example, a trapped ion could act as a "quantum transformer" between a superconducting quantum bit (qubit) and a qubit made of photons.

'Nanowire' Measurements Could Improve Computer Memory

ScienceDaily  — A recent study at the National Institute of Standards and Technology (NIST) may have revealed the optimal characteristics for a new type of computer memory now under development. The work, performed in collaboration with researchers from George Mason University (GMU), aims to optimize nanowire-based charge-trapping memory devices, potentially illuminating the path to creating portable computers and cell phones that can operate for days between charging sessions.

In this schematic image (top) and transmission electron micrograph, a silicon nanowire is surrounded by a stack of thin layers of material called dielectrics, which store electrical charge. NIST scientists determined the best arrangement for this dielectric stack for the optimal construction of silicon nanowire-based memory devices. (Credit: Schematic Zhu, GMU. TEM Bonevich, NIST)

The nascent technology is based on silicon formed into tiny wires, approximately 20 nanometers in diameter. These "nanowires" form the basis of non-volatile memory, holding its contents even while the power is off -- just like the flash memory in USB thumb drives and many mp3 players. Such nanowire devices are being studied extensively as the possible basis for next-generation computer memory because they promise to store information faster and at lower voltage.

Nanowire memory devices also hold an additional advantage over flash memory, which, despite its uses, is unsuitable for one of the most crucial memory banks in a computer: the local cache memory in the central processor.

"Cache memory stores the information a microprocessor is using for the task immediately at hand," says NIST physicist Curt Richter. "It has to operate very quickly, and flash memory isn't fast enough. If we can find a fast, non-volatile form of memory to replace what chips currently use as cache memory, computing devices could gain even more freedom from power outlets -- and we think we've found the best way to help silicon nanowires do the job."

While the research team is by no means the only lab group in the world working on nanowires, they took advantage of NIST's talents at measurement to determine the best way to design charge-trapping memory devices based on nanowires, which must be surrounded by thin layers of material called dielectrics that store electrical charge. Using a combination of software modelling and electrical device characterization, the NIST and GMU team explored a wide range of structures for the dielectrics. Based on the understanding they gained, Richter says, an optimal device can be designed.

"These findings create a platform for experimenters worldwide to further investigate the nanowire-based approach to high-performance non-volatile memory," says Qiliang Li, assistant professor of Electrical and Computer Engineering at GMU. "We are optimistic that nanowire-based memory is now closer to actual application.

New Procedure to Make Brain Surgery Safer

ScienceDaily — To increase patient safety in clinical practice and minimise risks and damage that may arise during surgery, computer support and digital medical imaging are key technologies. Before brain operations, neurosurgeons can now evaluate patient-specific surgical risks, achieve increased safety, and avoid unacceptable risks.

 

Brain interventions must be planned so the neurosurgeon can access and remove the tumour without causing unnecessary damage. Before the brain tumour can be removed, crucial questions must be answered. Where do the functional areas of the cortex (gray matter) of the patient lie? What are the paths of the nerve fibre tracts that connect them? Answering these questions is important because the functional areas of the brain are interconnected via nerve pathways, also known as nerve fiber tracts. These nerve tracts must be protected as much as possible; otherwise, permanent dysfunction could occur. Furthermore, nerve tracts can be pushed or infiltrated by the brain tumor itself. Suppose nerve tracts become damaged during an operation. In that case, there is a risk that distant functional areas connected to the tumour-afflicted part of the brain could be affected and induce lasting sensory, motor, and cognitive impairment. Therefore, neurosurgeons attempt to answer these questions for each patient during the planning stage of the brain operation to minimize the risks present in the intervention. To do so, surgeons require medical imagery of each patient's brain anatomy and function that is as realistic and precise as possible. However, medical images contain inaccuracies that arise from the processing, modeling, and reconstruction of patient data.

Solving these problems requires more than merely improving existing imaging methods. Mathematical analysis and models must be integrated to produce information about the location of the tumor, functional areas, and nerve fiber tracts, to increase the accuracy of patient-specific data, and to give the surgeon dependable knowledge.

The Fraunhofer MEVIS Institute for Medical Image Computing in Bremen, Germany has pioneered a procedure that analyzes uncertainty in patient-specific images, modeling, and reconstruction and incorporates this information into reconstructions of patient data. This procedure allows safety margins around nerve tracts in the brain to be more accurately determined. In addition, the reliability of the reconstructed data is calculated to supply the surgeon with accurate information concerning nerve tract locations, paths, and intersections and to construct safety margins around the nerve fiber tracts. By integrating errors in measurement, reconstruction, and modeling, the exact locations of tracts in a space-occupying tumor are calculated. This gives the neurosurgeon a reliable prognosis concerning where the incision in the brain should be made and which safety margins should be chosen to avoid harming nerve tracts and irreversibly damaging important functional areas. Before an intervention, the surgeon can evaluate patient-specific risks. These software assistants will be refined and implemented for neuronavigation in future operations, providing the surgeon with updated information during surgery that can be compared to planning data.

The paths of nerve tracts in the brain and the functional areas that they connect can now be explored by visitors of the "New Paths in Medicine" exhibit on the MS Wissenschaft exhibition ship. The converted inland vessel is underway until September 29, 2011 and docks in 35 different cities. During the "Year of Health Research," visitors can familiarize themselves with the field's newest trends, developments, and research findings. The exhibit showcases a physical three-dimensional model of the brain produced through an innovative printing process based on the medical image data of a real person. This brain model can be touched and viewed from different angles thanks to its rotating base. Nerve tracts can be activated by touching sensors on the physical model that correspond to functional areas of the brain. The brain is displayed on a screen along with the activated nerve tracts that are responsible, for instance, for sight, speech, feeling, and motion. This new form of interactive exhibit was developed by Fraunhofer MEVIS in Bremen together with the Universum® Science Center in Bremen to demonstrate how modern image processing combined with mathematics and intelligent software can help make neurosurgical operations more predictable and safe. The three-dimensional print of the brain was produced by the Fraunhofer-Institut ITWM in Kaiserslautern.

The Isle

The Isle

அமைதியான பெரிய ஏரி. அதற்குள் மிதக்கும் சின்னச் சின்ன மிதவை வீடுகள் (Floating cottages). அவற்றில் தங்கி ஓய்வெடுக்கும், மீன்பிடிக்கும் வாடிக்கையாளர்களுக்கு தரையிலிருந்து படகுச் சேவை, உணவு, போன்றவற்றைக் கவனித்துக் கொள்கிறாள் அந்த அழகான ரிசார்டை (Resort) நடத்தும்/வேலை பார்க்கும் வாய்பேசாத பெண் ஹீ ஜின்! தேவையாயின் பெண்களும் வரவழைத்துக் கொடுக்கப்படும். ஹீ ஜின் விருப்பப்பட்டால் அவளையும்!

அங்கு தங்க வருகிறான் போலீசாரால் தேடப்படும் குற்றவாளியான ஹூன் சிக். அவனிடம் அவளுக்கு எந்த விதமான ஈடுபாடும் இல்லை. ஒருமுறை அவன் அழுதுகொண்டிருப்பதைக் காணும் அவள் அவனுக்குள் இருக்கும் ஏதோ பிரச்சினையைப் புரிந்துகொள்கிறாள். அவன் மேல் ஒரு சிறு பரிதாபம் வருகிறது. தற்கொலைக்கு முயலும் அவனைக் காப்பாற்றுகிறாள்.

ஹூன் மீன்பிடிப்பதற்கு போட்டிருந்த தூண்டிலை எடுத்துப்பார்க்க அதில் ஒரு பொம்மை மீன். சிறு சிரிப்புடன் ஒரு புழுவை மாட்டி விடுகிறாள். தூண்டிலில் மீன் சிக்கியவுடன் வந்து பார்க்கும் அவனைச் சிரித்தவாறே, ஊஞ்சலில் ஆடிக்கொண்டு பார்க்கிறாள். தூண்டிலில் இருந்து மீனை விடுவித்து, மீண்டும் கடலில் விடும் அவனை ஆச்சரியமாகப் பார்க்கிறாள். மறுநாள் ஹூன் கம்பியினால் வளைத்துச் செய்யப்பட்ட ஊஞ்சலாடும் பெண் உருவப் பொம்மையை அவளுக்குப் பரிசளிக்கிறான்.

ஒரு மழை நாளில் அவனுக்காக ஒரு பெண் அனுப்பப்பட, அவளை அவனது மிதவையில் கொண்டு சென்று விடும் ஹீ ஜின் அந்தப்பெண் மீது லேசான பொறாமையுணர்வு தலைதூக்க, கரைக்குத் திரும்ப அவளை அழைத்துவரச் செல்லவில்லை. இதனால் அன்றிரவு முழுதும் அங்கேயே அந்தப்பெண் தங்கிவிட நேர்கிறது. அவன் அந்தப்பெண்ணுடன் வெறுமனே போழுதைக்கழிக்கவே விரும்புகிறான். அவனுடைய செயலால் அவன்மேல் ஒரு ஈர்ப்பு ஏற்பட அவன் கொடுக்கும் பணத்தை மறுத்துவிடுகிறாள். அவன் செய்த சைக்கிள் பொம்மையை எடுத்துக் கொள்கிறாள் மறுநாள் அவளைக் காணாததால் தேடிவரும் பெண்தரகன், அவனைத் தாக்கிவிட்டு, அழைத்துச் செல்கிறான். ஹூனைப் பிடித்துப் போனதால் தனது விடுமுறை நாட்களில் அவனைச் சந்திக்க வருகிறாள் அந்தப்பெண்.

ஒருமுறை ஹூனைத்தேடி அந்த ஏரிக்கு வரும் போலீசாரைப் பார்த்தவுடன் தற்கொலை செய்ய முயலும் ஹூனை மீண்டும் காப்பாற்றி, மறைவான இடத்தில் அவனுடைய மிதவையை நிறுத்தி வைக்கிறாள் ஹீ ஜின். இந்நிலையில், மீண்டும் ஹூனைச் சந்திக்க வரும் அந்தப் பெண் உற்சாகத்துடன் படகில் ஏறுகிறாள். படகைச் செலுத்தும் ஹீ ஜின்,  ஹூனுடைய மஞ்சள் மிதவையைக் கடந்து வேறொரு மிதவைக்கருகில் நிறுத்த, குழப்பத்துடன் இறங்கும் அந்தப் பெண் உள்ளே எட்டிப் பார்க்க...என்னவாகிறது?

ஓரிரு காட்சிகளைக் கண்களை மூடியவாறே என்னால் பார்க்க(?!) முடிந்தது. தைரியசாலிகள் நேரடியாகப் பார்க்க முயற்சி செய்யலாம். குறிப்பாக ஹூன், ஹீ ஜின்  தற்கொலைக்கு முயலும் காட்சிகள் (ஸ்ஸ்ஸப்பா! முடியல ஏண்டா பார்த்தோம்னு ஆயிடிச்சு!)

என்னால் சிறுபடகு, கப்பல், படு மோசமான பாதையினூடான பயணங்களில் எல்லாம் வாந்தி எடுக்காமல் செல்ல முடியும்! எடுத்ததற்கெல்லாம் வாந்தி எடுப்பவர்கள் பலர். அவர்கள் இந்தப்படத்தைத் தவிர்க்கலாம். அந்தளவிற்கு பாதிப்பான காட்சிகளா என்று எனக்குத் தெரியவில்லை. அனால் வெனிஸ் படவிழாவில் திரையிட்டபோது பலர் வாந்தி எடுத்ததாக விக்கிபீடியா சொல்கிறது! 

 

அழகான அமைதியான இயற்கைக் காட்சிகள். மிக மெதுவாக நகரும் காமெரா, ஒரு கவிதைபோல பயணிக்கும் கதை, மிகக் குறைந்த வசனங்கள். இது காதல் படமா, இல்லையா என்பதை நாங்கதான் தீர்மானிக்கவேண்டும். முக்கியமாக காமெராவோ, இசையோ எந்த இடத்திலும் உறுத்தவில்லை!

தமிழ் சினிமாவோடு ஒப்பிடுகையில் கொலையை எல்லாம் படு டீசண்டாகத்தான் காட்டுகிறார் இயக்குனர். சொல்லப் போனால் கொலை செய்வதைக் காட்டவே இல்லை.  ஆனால் தற்கொலை தான் முடியல! சுயவதை என்பது எப்படி இருக்கிறது என்று 'டீப்'பா காட்டியிருக்கிறார் இயக்குனர். இதற்கு 'பியானோ டீச்சர்' எவ்வளவோ பரவாயில்ல! 

2000 ஆண்டில் வெளியான இந்த தென்கொரியப்பட்ம் சொந்த நாட்டில் போதிய வரவேற்பைப் பெறாவிட்டாலும், உலக  அளவில்  பேசப்பட்ட, சர்ச்சைக்குரிய திரைப்படம்.

இயக்கம் - Kim Ki-duk
மொழி - Korean          

Life is Beautiful

Life is Beautiful

யுத்தம்! ஒரு மனிதனின் வாழ்க்கையில், குடும்பங்களில் எத்தகைய பாதிப்புகளை ஏற்படுத்துகிறது, உறவுகளைச் சிதைக்கிறது என்பதைக் கூறும் திரைப்படம். இரண்டாம் உலகப் போரின்போது நடைபெறும் கதை.

இது போல் எத்தனை கதைகள்...! எமது நாட்டிலும் இன்னும் எங்கெல்லாமோ..!

மிகுந்த நகைச்சுவை உணர்வு கொண்ட கிய்டோ நகரத்தில் புத்தகக் கடை ஒன்றை வைப்பதற்காக தனது மாமா வீட்டிற்கு வருகிறான். வரும்வழியில், ஒருபண்ணை வீட்டில் தன்னை இளவரசர் என்று ஒரு சிறுமியிடம் அறிமுகப்படுத்தி தண்ணீர் குடிக்கும்போது, மேலே இருந்து வைக்கோல் போரில் விழும் தோராவைத் தாங்கிப் பிடிக்க இருவரிடையே ஒரு இனிய அறிமுகம்!

தோராவுக்கு திருமண ஏற்பாடுகள், கிய்டோ வேலை செய்யும் ஹோட்டலிலேயே நடைபெற, அது எதுவும் தெரியாமல் கிய்டோ வேலை செய்ய, புத்திசாலித்தனமாக மேசைக்குக் கீழே அவனைச் சந்தித்து தோரா விஷயத்தைச் சொல்ல இருவரும் அங்கிருந்து தப்பி ஓடுகிறார்கள்.

1939 ம் ஆண்டு. இரண்டாம் உலகப் போரின் கடைசி. இப்போது கிய்டோ தான் விரும்பியவாறு புத்தகக்கடை, தோரா, ஐந்து வயது மகன் ஜோஸ்வாவுடன் சந்தோஷமாக இருக்கிறான். ஜெர்மன் படைகள் வருகின்றன. கடைகளில் 'நாய்களுக்கும் யூதர்களுக்கும் அனுமதியில்லை' வாசகங்கள்.

ஜோஸ்வாவின் பிறந்தநாள். யூதர்களைக் கைது செய்து தனியிடத்துக்கு அழைத்துச் செல்கின்றனர்.  யூத இனத்தவனான கிய்டோ, மாமா, ஜோஸ்வாவையும் அழைத்துச்செல்ல, யூத இனத்தைச்சாராத தோரா இராணுவ அதிகாரிகளிடம் பேசிப் பார்த்து, பலனின்றி, தன்னையும் அழைத்துச் செல்லக்கோருகிறாள்.

எங்கு போகிறோம் என்றே தெரியாமல் எல்லோரும் இறுகிப் போய் இருக்க, ஜோஸ்வா கேள்வி கேட்டுக் கொண்டே வருகிறான். கிய்டோ வழக்கம் போல் நகைச்சுவையாக உனது பிறந்த நாள் என்பதால் ஜாலியாக சுற்றுகிறோம் எனக்கூற, ஜோஸ்வா நம்புகிறான். கிய்டோவும், மகனும் ஒரே இடத்தில். தோரா தனியாக பெண்கள் சிறையில்.

சிறிய அறைகளில் ஏராளமானோர் நெருக்கமாக, அடுக்கடுக்காக அலுமாரி போன்ற படுக்கைகள். ஜோஸ்வா இது பிடிக்காமல், வீட்டுக்குப் போகலாம் என்கிறான்.

அவனைச் சமாளிக்க கிய்டோ ' இது ஒரு விளையாட்டு, 1000 points எடுப்பவர்களுக்கு ஒரு கவச வாகனம் (tank ) பரிசு என்கிறான். விளையாட்டின் நிபந்தனைகளாக,

-'அம்மாவைப் பார்க்க வேண்டுமென்று கேட்கக்கூடாது.
-பிஸ்கட்,ஸ்நாக்ஸ் கேட்கக் கூடாது.
-வீட்டுக்குப் போகவேண்டுமென்று கேட்கக்கூடாது' என்கிறான்.

ஜோஸ்வா அதை நம்புகிறான்.

ஒருநாள் 'குளிக்க' அழைக்கும்போது போகாமல் அறையினுள் ஒளிந்து கொள்கிறான்  ஜோஸ்வா. 'குளிக்க' என்று , விஷவாயுவால் கொல்வதைக் கூறுகிறார்கள். வீட்டிலும் விளையாட்டாக அப்படி அடிக்கடி தன்னை மறைத்துக் கொள்ளும் ஜோஸ்வா, இயல்பாகவே ஒளிந்து தப்பித்துக் கொள்கிறான்.

போர் முடிவுக்கு வரும் காலப்பகுதி. முகாமில் எல்லோரையும் கொன்று இப்போது சொற்பமானவர்களே எஞ்சியிருகிறார்கள். நேச நாட்டுப் படையினர் அருகில் வந்து விட்டார்கள். பின்வாங்கிச் செல்ல ஆயத்தமாகும் ஹிட்லரின் படைகள் அவசரமாக எஞ்சியிருப்பவர்களைக் கூட்டிச்சென்று கொல்கிறார்கள்.

இறுதியில் தோராவையும் அழைத்துச்செல்ல, இப்போது அவளைக்காப்பாற்ற வேண்டும் என்பதற்காக தப்பிக்க முயற்சி செய்யும்  கிய்டோ தாங்கள் தங்கியுள்ள கட்டடத்துக்கு வெளியே வந்து அங்குள்ள ஒரு உறுதியான பெட்டியைக் காட்டி, அதனுள் ஜோஸ்வாவை ஒளிந்து கொள்ளச்சொல்லி, இன்னும்  60 points தான் தேவை என்றும், யார் கண்ணிலும் படாமல், பொறுமையாக எந்த நடமாட்டமும் இல்லாதவரை  திறக்காமல் இருந்தால், கவச வாகனம் கிடைக்கும் எனக் கூற ஜோஸ்வாவும் மகிழ்ச்சியுடன் சம்மதிக்கிறான்.

கிய்டோ அங்கிருந்து தோரா தங்கியுள்ள முகாமிற்கு செல்கிறான். அவள் காப்பாற்றப் பட்டாளா ?

படம் ஆரம்பத்திலிருந்து இறுதிவரை நகைச்சுவையாகவே நகர்கிறது..சோகம் கூட.

-கிய்டோ, தோராவின் காதல் காட்சிகள்,

-வதைமுகாமில் கைதிகளுக்கான ஒழுங்கு விதிகளைக் கூற வரும் ஜெர்மன் அதிகாரிகள் மொழி பெயர்த்துச் சொல்ல ஒருவரை அழைக்க, கிய்டோ ஓடிவந்து, அவர்கள் சொல்வதை அப்படியே மாற்றி தனது மகனுக்குச் சொன்ன விளையாட்டின் விதிமுறைகளாகக் கூறுகிறான். அதிகாரிகள் போனபின் மற்றவர்கள் குழம்ப, தன்னை ஒன்றும் கேட்க வேண்டாமென்று கூறி விடுகிறான்.

-குளிக்க அழைக்க, அது நச்சு வாயுக் குளியல் என்பதை அறியாத கிய்டோவின் மாமா தனது மேற்சட்டையைக் கழற்றிவிட்டு வருகிறார். குளியலுக்கு ஏற்பாடு செய்துவிட்டு வரும் பெண் அதிகாரி, தடுக்கி விழப்பார்க்க, அவர் தாங்கி, ' பார்த்து ' எனக்கூறும் நெகிழ்வான காட்சி.

-இறுதியில் நேச நாட்டுப் படை வீரன் ஒருவன் சிறுவனைத் தன்னுடன் கவச வாகனத்தில் தூக்கி வைத்துக்கொள்ள, அது விளையாட்டில் தான் வென்றதற்கு கிடைத்த பரிசாகவே எண்ணி மகிழ்ந்து கொள்ளும் ஜோஸ்வா.

-விசாரணைகளுக்காக அழைத்துச்செல்லப்படும் போதெல்லாம் ஜோஸ்வா பார்ப்பதால் அவன் முன்னிலையில் கைகளை வீசி நகைச்சுவையாக நடந்து செல்லும் கிய்டோ, இறுதியில் தன்னைக் கொல்ல அழைத்துச்செல்லும் போதும், ஜோஸ்வா பெட்டிக்குள், மறைந்திருந்து பார்ப்பதைக் கவனித்ததும், அவனைப் பார்த்து கண்ணடித்து விட்டு அதேபோல் கைகளை வீசி நடக்கும் நெகிழ்வான காட்சி.

இப்படி ஏராளமான, மனதை வருடும் காட்சிகள், பின்னணி இசையுடன் 1997 இல் வெளிவந்தது.

இயக்கம் - Roberto Benigni அவரே கிய்டோவாக நடிக்க, மனைவி தோராவாக.
மொழி - Italian, German

விருதுகள்-

Academy Award for Best Foreign Language Film 1998 - Best actor 

best dramatic score Grand Prix, Cannes 1998
European Film Award For Best European Film 1998

Tsotsi

Tsotsi


 
எதற்கும் கவலைப்படாத ஒரு சேரிப்புற ரவுடியின் வாழ்வில் எதிர்பாராமல் ஒரு குழந்தை இணைந்து கொள்ள, என்னவாகிறது? - இதுதான் படத்தின் தீம்.

சிறுவயதில் தாயிடமிருந்து பிரிக்கப்பட்டு, இரக்கமற்ற தந்தையிடமிருந்து ஓடிவந்து சேரிப்புறத்தில் தஞ்சமடைந்து, வளர்ந்த சொற்சி, நண்பர்களோடு சேர்ந்து வழிப்பறி, கொள்ளை, கொலை என வாழ்ந்து வருகிறான்.

       ஒருநாள் பென்ஸ் காரொன்றை திருடும்போது, உள்ளே ஒரு குழந்தை, தாயை சுட்டு விடுகிறான். குழந்தையை என்ன செய்வதென்று தெரியாமல், அனாதையாக விட்டுச் செல்லவும் மனமில்லாமல், இறுதியில் தனது வீட்டுக்குக் கொண்டு செல்கிறான். ஒருவருக்கும் தெரியாமல் தானே வளர்க்க முடிவு செய்கிறான். வீட்டுக்கு வரும் நண்பர்களை உள்ளே நுழைய விடாமல், சந்தேகப் படும் அவர்களை ஒருவாறு சமாளித்து அனுப்புகிறான்.

        கைக் குழந்தையுடன் செல்லும் ஒரு பெண்ணைப் பின்தொடர்ந்து சென்று, அவளை மிரட்டி பாலூட்ட வைக்கிறான். முதலில் வற்புறுத்தலால் சம்மதிக்கும் அவள், நாளாக அக்குழந்தையின் மேல் பாசம் கொள்கிறாள்.

         ஒரு நாள் நண்பர்களுடன் ஒரு வீட்டைக் கொள்ளையடிக்க செல்லும்போது, அது அந்தக் குழந்தையின் வீடு எனத் தெரிய வருகிறது. குழந்தையின் தந்தையிடமிருந்து அதன் தாய் அவன் சுட்டதால், இடுப்புக்கு கீழ் வழங்காமல் இருப்பதையும், குழந்தையைப் பிரிந்து இருவரும் மிகவும் வருந்துவதையும் உணர்கிறான். பணம், நகையை விட்டு குழந்தையின் விளையாட்டு பொம்மைகள், உணவுப் பொருட்களை மட்டும் எடுத்துக் கொள்கிறான்.

ஒரு சிறு குழப்பத்தில் குழந்தையின் தந்தையை சொற்சியின் சகா கொல்லப் போக, அவனைக் கொன்று தந்தையைக் காப்பாற்றுகிறான். இன்னொரு சகா வெறுத்துப் போய் அவனிப்பிரிந்து செல்கிறான்.

      இப்பொழுது அவனுடன் குழந்தை மட்டுமே. அதான் ஆடம்பரமான பெரிய வீட்டைப் பார்த்த அவனுக்கு தனது குடிசையில், பாதுகாப்பின்றி வைத்திருப்பது அவன் மனதுக்கு கஷ்டமாக இருக்க, போலீஸ் வேறு அவனைத் தேட, முதன்முறையாக தான் வாழ்க்கையில் நேசித்த, அன்பு கொண்ட ஒரேயொரு ஜீவனைப் பிரிந்து விட முடிவு செய்கிறான்.

குழந்தையை அதன் வீட்டில் கொண்டுபோய் விட தூக்கி செல்லும்போது, அந்தப் பெண் எங்கே எடுத்துச் செல்கிறாய்? அவனை நான் வளர்க்கிறேன் என்னிடம் விட்டுவிடு எனக் கேட்க, அவன் எதுவுப் பேசாமல் போகிறான்.

      துப்பாகிகளால் குறிவைத்தபடி போலீசார் சுற்றிநிற்க, குழந்தையை தாயிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு, அழுதபடி, சொற்சி கைகளை மேலே மெதுவாக தூக்க படம் நிறைவடைகிறது.

மிகத் தெளிவான, எளிமையான, குழப்பமற்ற திரைக்கதை, காட்சியமைப்பு, ஒளிப்பதிவு (குறிப்பாக அந்த 'ஸ்லம்' காட்டப்படும் விதம்)

சொற்சி பாத்திரத்தின் இயல்பான நடிப்பு, குழந்தைக்குப் பாலூட்டுவதை பார்க்கும்போது வெளிப்படும் (தாய்ப் பாசத்துக்கு ஏங்கும்) முகபாவனை

இயக்கம் - Gavin Hood
Country- South Africa
Award - Academy Award for Best Foreign Language Film 2005
           - Nominated for Golden Globe for Best Foreign Language Film 2006

City of God

City of God

புதுப்பேட்டை, பட்டியல் போன்ற நல்ல Gangster படங்கள் வரும்போது தவறாமல் உச்சரிக்கப்படும் படம் City of God அவற்றில் இந்தப் படத்தின் பாதிப்பு நிச்சயம் உண்டு.

ஓரிருவர் தவிர ஏனையோர் பதின்மூன்று வயதிற்குட்பட்ட சிறுவர்கள் கும்பல். எல்லோர் கைகளிலும் துப்பாக்கிகள். கோழி ஒன்றைத் துப்பாகியால் சுட்டபடி துரத்திச் செல்கிறார்கள். எதிர்பாராமல் அந்தவழியே வரும் இருவரை மடக்கிப் பிடிக்கச்சொல்ல, அவர்களும் தயாராக, திடீரென சுடத் தயாராகிறது சிறுவர் கூட்டம். இருவரும் குழப்பத்துடன் பின்னால் திரும்பிப் பார்க்க, குறிவைத்தபடி போலீஸ்.

- இப்படித்தான் ஆரம்பமாகிறது படம்.

பிரேசிலின் மிகப் பெரும் கேளிக்கை நகரான ரியோ டீ ஜெனிரோ வைச் சுற்றியுள்ள ஏராளமான சேரிப்புறங்களில் ஒன்றில் நடக்கும் நிகழ்வுகளைச் சொல்லும் படம். கொள்ளை, கொலை, சிறு வயதிலேயே போதைப் பொருள் பழக்கம் எல்லாமே அங்கு சாதாரணமானவை. போதைப் பொருள் கடத்துபவர்களாக பத்து வயதிற்குட்பட்ட சிறுவர்கள். வழிப்பறி, வன்முறை, உதைபந்தாட்டம் எல்லாம் அப்பகுதி மக்களின் வாழ்வின் அங்கமாக.

சில பிரதான பாத்திரங்களின் ஊடாக சொல்லப்பட்டிருக்கும் ஒரு ஊரின் கதை.

இளைஞர்களான சாகி, கூஸ், கிளிப்பர் உடன் மோட்டல் ஒன்றைக் கொள்ளையடிக்கச் செல்லும் பத்துவயதிற்குட்பட்ட சிறுவன் லில் டைஸ், விதிகளை மீறி, பெரியவர்களுக்கு தெரியாமல் அங்குள்ளவர்களை சுட்டுக் கொல்கிறான். போலீஸ் தேட...கிளிப்பர் சேரியை விட்டு செல்ல, சாகி போலீசாலும், கூஸ் சிறுவன் லில் டைஸ் ஆலும் கொல்லப்பட, ஏரியாவின் அடுத்த் தலைமுறை ரவுடி ஆகிறான் சிறுவன் லில் டைஸ் வளர்ந்தபின் தனது பெயரை லில்சீ என மாற்றிக்கொள்கிறான்.

லில்சீ - சிறுவயது முதலே நண்பனான பின்னியுடன் சேர்ந்து, ஏரியாவிலுள்ள போதைப்பொருள் டீலர்களை சுட்டுத்தள்ளி, மிகப்பெரிய மார்க்கெட்டைத் தன்வசப்படுத்தியுள்ளவன். கொடூரமானவன். தற்போதைய கவலை - நண்பன் பின்னி பிரிந்து செல்வதாக முடிவெடுத்தது. நண்பனைப் பிரியவும் மனமின்றி, அவனது விருப்பத்துக்கு மறுப்பும் சொல்லமுடியாமல் குழம்பிய நிலையில் இருக்கிறான்.

பின்னி - இவனது சொல்லை மட்டுமே லில்சீ கேட்பான். லில்சீக்கு பெரிதும் உறுதுணையாக இருப்பவன்.எல்லோரோடும் சுமுகமாக அனுசரித்துப் போகின்றவன்.

இப்போது - இந்த வாழ்க்கையை விட்டு, ஒரு பண்ணையில் தனது காதலி அன்ஜெலிகாவோடு அமைதியாக வாழ ஆசைப்படுகிறான்.

ரொக்கட் - கூசின் தம்பி. ஒரு புகைப்படக் கலைஞனாக பத்திரிகையில் சேர்ந்து புகழ் பெறவேண்டுமென்பதே இவன் லட்சியம்.

ஆசை - ஒரு காமெரா சொந்தமாக வாங்குவது. அதற்காக நண்பனின் துணையோடு, அண்ணனின் துப்பாக்கியை எடுத்துக் கொண்டு, கொள்ளையடிக்க திட்டமிட்டு,பாதியில்  முயற்சியைக் கைவிட்டவன்.

நொக்கவுட் நெட் - கொலை, போதை, கொள்ளை என்பவற்றுடன் எந்த சம்பந்தமும் இல்லாதவன். அமைதியும், அன்பும் மட்டுமே முக்கியம் எனக்கூறுகிறான். பேரூந்து நடத்துனராக வேலை செய்கிறான். 

ஒருமுறை லில்சீயால் தாக்கப்பட்டிருக்கிறான். ஒரு காதலி இருக்கிறாள்.

காரட் - மிகப்பெரிய போதைப்பொருள் டீலர். இவனுக்கும் லில்சீக்கும் ஒத்து வருவதில்லை.பின்னியின் தலையீட்டினால்,லில்சீயினால் கொல்லப்படாமல் இருக்கிறான். எப்போதும் இவனுக்கு லில்சீ எதிரி.

பிளாக்கி - இவனும் ஒரு போதைப் பொருள் டீலர். இவனது மார்க்கெட், தங்குமிடம் எல்லாவற்றையும் லில்சீ பறித்துக் கொள்கிறான். காரட்டுடன் தொடர்பில் இருக்கிறான்.

தற்போது - லில்சீ மீது அடங்காத கோபத்துடன், அவனைப் பழிவாங்க ஒரு சந்தர்ப்பத்தை எதிர்பார்த்துக் காத்துக் கொண்டிருக்கிறான்.

பின்னிக்கு ஒரு பெரிய பிரிவுபசாரப் பார்ட்டி பெரியதோர் ஹோட்டலில். அநேகமாக ஏரியாவிலுள்ள எல்லோரும் கலந்து கொள்கின்றனர். தன்னை எல்லோரும் உதாசீனப் படுத்துவதாக எண்ணிக்குழம்பும் பெண்கள் பக்கமே போகாத லில்சீ, ஒரு பெண்ணைத் தன்னுடன் ஆட அழைக்க, அவள் மறுக்கிறாள்.அந்தப் பெண் நொக்கவுட் நெட்டின் காதலி என்று தெரிந்ததும் பலர் முன்னிலையில் அவனை அவமானப்படுத்துகிறான் லில்சீ.

அதேநேரம் பின்னி, ரொக்கட்டுக்கு ஒரு காமெராவைப்பரிசளிக்கிறான். லில்சீயைக் கொல்வதற்காக மறைந்து காத்திருக்கிறான் பிளாக்கி.ரொக்கட்டிடமிருந்து லில்சீ காமெராவைப்பறிக்க,அவனுடன் வாக்குவாதப்படுகிறான் பின்னி.மின்னிக் கொண்டிருக்கும் டிஸ்கோ லைட்டில், தவறுதலாக பின்னியைச் சுட்டுவிடுகிறான் பிளாக்கி. பின்னி உடனே இறந்துவிட, கதறுகிறான் லில்சீ.

காரட் தான் கொலைக்குக் காரணமென்று அவனைக் கொல்ல முடிவு செய்கிறான் லில்சீ.

தகவல் சொல்ல வரும் பிளாக்கியை 'அநியாயமாக ஒரு Coolest Guy யைக் கொன்று விட்டாய்' எனக்கூறி, கொல்கிறான் காரட். வழியில் நொக்கவுட் நெட்டை காதலியுடன் பார்க்கும் லில்சீ அவன் முன்னிலையில் காதலியைக் கொல்கிறான். திடீரென்று, நொக்கவுட் நெட்டையும் கொல்ல முடிவு செய்து அவன் வீட்டுக்கு செல்ல, அவனைக் காப்பாற்றும் முயற்சியில் அவன் தம்பியும் கொல்லப்படுகிறான். லில்சீயை பழிவாங்க முடிவு செய்யும் நொக்கவுட் நெட் 'அப்பாவிகளைக் கொல்லக் கூடாது' என்ற கோரிக்கையுடன் காரட்டுடன் இணைந்து கொள்ள, ஆரம்பமாகிறது ஒரு பெரும் Gang War!

முடிவில் என்னவாகிறது?

- ஒரு கதாபாத்திரத்தையும் முதன்மைப் படுத்தாமல் அவர்களின் பார்வையிலும்,  FlashBack இலும் படம் நகர்கிறது.

- பெரும்பாலான இறுதிக் காட்சிகள் அவற்றைப் படம்பிடிக்கும் பத்திரிகையில் வேலைக்குச் சேர்ந்திருக்கும் ரொக்கட்டின் பார்வையில் பதிவாகிறது.

- சில இடங்களில் Documentary Film போலவுள்ள அதே சமயம் விறுவிறுப்பாகவும் செல்கிறது.

- கதை சொல்லும் style, camera நகரும் விதம் எல்லாம் வித்தியாசமான அனுபவம்.

இயக்கம் - Fernando Meirelles
மொழி - Portuguese
நாடு - Brazil
BAFTA உள்ளிட்ட பல விருதுகளை வென்றது. நான்கு Academy உள்ளிட்ட பல விருதுகளுக்குப் பரிந்துரைக்கப்பட்டது.

Children of Heaven

Children of Heaven

சிறுவர்களின் உலகம் எப்போதுமே அலாதியானதுதான்! கள்ளங் கபடமற்ற, நாளையைப் பற்றிய கவலைகளற்ற அந்தச்சிறுபிராயம் பற்றிய ஏக்கங்கள் என்றும் மனதில்! விளையாடிக் கொண்டிருக்கும் சிறுவர்களின் உற்சாகக் குரல்களோ, அல்லது நாம் சிறுவயதில் ரசித்த ஒரு பாடலோ நம்மை சடுதியாக அந்தப் பருவத்துக்கே கூட்டிச் சென்று விடுவதை நாம் உணர்கிறோமல்லவா!

சிறுவர்கள் அலியும், சாராவும் ஒரு ஏழைக்குடும்பத்தின் அண்ணன் தங்கைகள்.ஒருசிறிய வீட்டில் கைக்குழந்தையுடன் நோயுற்ற அம்மா. தந்தை வேலைக்குச் சென்றிருக்க, வீட்டுக்குத் தேவையான சாமான்களை வாங்கச் செல்லும் அலியிடம், தனது பிய்ந்த 'shoe' வைத் தைத்து வருமாறு கூறுகிறாள். அலி அந்த ஷூ வைத் தொலைத்து விடுகிறான்.

தேடிப் பார்க்கிறான். கிடைக்கவில்லை. சோகமாக வீடு திரும்பும் அலி சாரா விடம் சொல்ல, அவள் அழுகிறாள். தந்தையிடம் சொல்லப் போவதாகக் கூற, 'இருவருக்கும் தான் அடி விழும்' என்கிறான் அலி. என்ன செய்வது? தற்போது குடும்பம் உள்ள சூழ்நிலையில் புது 'ஷூ' வாங்குவதை நினைக்க முடியாது.

இரவு இருவரும் பேசிக் கொள்கிறார்கள். மிகச் சிறிய வீட்டில், பெற்றோருக்குத் தெரியாமல் எப்படிப் பேசமுடியும்? இருவரும் தங்கள் புத்தகத்தில் எழுதிப் பேசிக்கொள்கிறார்கள். அலிக்கு மாலை நேரப் பாடசாலை. சாரா அலியின் 'ஷூ' வைப் போட்டுக் கொண்டு செல்வது, சாரா வுக்குப் பாடசாலை முடிந்ததும் குறிப்பிட்ட இடத்தில் வைத்து, மாற்றிக் கொண்டு அலி தனது பள்ளிக்குச் செல்வது என முடிவு செய்கிறார்கள்.

பள்ளி முடிந்ததும் சாரா அவசரமாகத் திரும்பி வர, அவளுக்காகக் காத்திருந்து, அவசர அவசரமாக 'ஷூ' வைப் போட்டுக் கொண்டு ஓடிச் செல்லும் அலி, ஒவ்வொரு நாளும் பள்ளிக்கு தாமதமாகச் செல்ல, தலைமை ஆசிரியர் அவனைக் கண்டிக்கிறார்.

ஒரு பரீட்சையில் அலி அதிக மதிப்பெண் பெற, ஆசிரியர் அவனுக்கு ஒரு அழகிய பேனாவைப் பரிசளிக்கிறார். அதை அவன் சாராவுக்குக் கொடுக்கிறான்.

ஒருநாள் பள்ளியில் தனது 'ஷூ' வை இன்னொரு மாணவி அணிந்திருக்கக் காண்கிறாள் சாரா, விஷயத்தை அலிக்கும் சொல்ல, இருவரும் அவளைப் பின்தொடர்ந்து அவளது வீட்டை அடைகின்றனர். அங்கு தம்மை விட வறிய அந்தச் சிறுமியின் குடும்பம்,  பார்வையற்ற தந்தை எல்லாவற்றையும் பார்த்து எதுவும் பேசாமல், சோகமாக வீடு திரும்புகின்றனர்.

ஒரு நாள் சாரா தன அண்ணன் கொடுத்த பேனாவை தவற விடுகிறாள். அதைக் கண்டெடுத்துக் கொடுக்கிறாள் சாராவின் ஷூவை அணிந்திருக்கும் சிறுமி! நேர்மையான அந்தச் சிறுமியுடன் நட்பாகும் சாரா, பழைய பொருட்கள் விற்பவனிடம் அந்த 'ஷூ' வை அப்பெண்ணின் தந்தை வாங்கியதைப் பின்னர் தெரிந்து கொள்கிறாள்.

இந்நிலையில் அலியின் பள்ளியில் ஒட்டப்பட்டிருக்கும் ஓட்டப் பந்தயம் ஒன்றிற்கான அறிவித்தலைக் காண்கிறான் அலி. அதில் மூன்றாம் பரிசாக 'ஷூ' வழங்கப்படும் என்றிருப்பதைப் பார்த்தவுடன் மகிழ்ச்சியுடன் வந்து சாராவிடம், தான் போட்டியில் பங்குபற்றி, மூன்றாமிடத்தைப் பெற்று 'ஷூ' வை வென்று வருவேன் எனக் கூறுகிறான். சாராவும் மகிழ்ச்சியடைகிறாள்.

அலி போட்டியில் கலந்து கொண்டானா? 'ஷூ' வை வென்றானா?

ஷூவைத் தொலைத்த அலி, தங்கையிடம் விஷயத்தைச் சொல்லிவிட்டு மீண்டும் தான் சென்ற கடைகளுக்கு தேடிப்போகிறான். வெறுங்கையுடன் திரும்பிகிறான் அலி. வீட்டிற்குள் அண்ணனை எதிர்பார்த்து காத்திருக்கும் சாரா, எதுவும் பேசாமலே அவனது முகத்தில் தெரியும் சோகத்தை வைத்தே விஷயத்தை தெரிந்து கொண்டு விம்முவது!

ஒரு விடுமுறை தினத்தில் தோட்ட வேலை செய்யும் தந்தையுடன் சென்று நிறைய பணத்துடன் திரும்பும்போது, வீட்டுக்கு வாங்க வேண்டிய பொருட்களை தந்தை சொல்ல, அலி இதுதான் சான்ஸ்சென்று தங்கைக்கு ஒரு 'ஷூ' என்று கூறுகிறான்! உடனே தந்தை 'உனக்கும் ஒன்று' எனச் சொல்லும் காட்சி!

கால்களுக்கு பொருந்தாத அண்ணனின் ஷூவில் ஓன்று சாக்கடையில் தவறி விழுந்து நீந்திச் செல்கிறது. அதை எடுப்பதற்காக சாரா துரத்திச் செல்லும் காட்சி பல விறுவிறுப்பான சேசிங் காட்சிகளைப் பார்த்த எங்களுக்கு, நிச்சயம் வித்தியாசமான, மனம் பதைக்கச் செய்யும் காட்சியாக இருக்கும்!

குழந்தைகளின் மனித நேயம், நேர்மை,

போட்டியில் வென்றுவிட்டு, 'மூன்றாம் இடம் தானே?' என்று அலி ஆர்வமாகக் கேட்கிறான். அவனது ஆசிரியர்  'முதலாவது' என்று மகிழ்ச்சியுடன் கட்டிக் கொள்ள, கலக்கம் அடையும் அலி, புகைப்படம் எடுக்கும்போதும் அழுதவாறு நிற்கும் காட்சி!

ஒவ்வொரு சிறிய காட்சிகளும் கவிதைகளாக மனத்தைக் கொள்ளை கொள்கின்றன.

சிறுவர்களுக்கான படங்களை எடுப்பதில் தனி முத்திரை பதித்த இயக்குனர் 'மஜீத் மஜிடி' யின், Oscar (1997) க்கு பரிந்துரைக்கப்பட்ட படம் இது. ஆனால் இன்னொரு காவியமான life is beautiful விருதைப் பெற்றுக் கொண்டது!

இயக்குனர் - Majid Majidi

மொழி - பெர்சியன்

நாடு - ஈரான்

Dancer in the Dark

கழுத்தில் தூக்குக் கயிறு மாட்டிய நிலையில் ஜீன் என்று சத்தமாக அழுகிறாள் சல்மா, தோழி ஓடிவந்து கட்டி அணைத்து 'ஜீன் வெளியில் இருக்கிறான், இதை உன்னிடம் கொடுக்கச் சொன்னான்' அது அவனது மூக்குக் கண்ணாடி! 'அவனால் இப்போது நன்றாகப் பார்க்க முடிகிறதா?' என மகிழ்ச்சியோடு கேட்கிறாள் சல்மா! கையில் மகனின் கண்ணாடியைப் பற்றிக் கொண்டதும் அழுகை நின்று, அமைதியாகி இப்போது அவள் சன்னமான குரலில் பாடத் தொடங்குகிறாள்.

 

பாடல் திடீரென்று தடைபட்டு பலகை உடையும் ஓசை....தரையில் விழுகிறது மூக்குக் கண்ணாடி.... ஆழ்ந்த அமைதி..!

சல்மா - செக்கோஸ்லாவாக்கியாவிலிருந்து அமெரிக்காவில் தஞ்சம் புகுந்து வாழ்பவள். சல்மாவுக்கு ஈயத்தகடுகளை பாத்திரமாக்கும் தொழிற்சாலை ஒன்றில் வேலை. பார்வைக்குறைவினால் அவள் செய்யும் தவறுகளால் அடிக்கடி இயந்திரங்கள் செயலிழக்கின்றன. அதனால் மருத்துவ சான்றிதழ் உதவியுடன் வேலையை உறுதி செய்துகொள்கிறாள்.

அவளிருக்கும் வாடகை வீட்டின் உரிமையாளரான போலீஸ்காரர் பில், அவரின் மனைவி இருவரும் சல்மாவிடம் அன்பாக நடந்து கொள்பவர்கள்! சல்மாவின் மகன் ஜீன்.அவனுக்கும் அதே பரம்பரை நோயான கண் பார்வைக் குறைவு இருக்கிறது! அவனுக்கு சத்திரசிகிச்சை செய்தால் குணமாகிவிடும். அதற்காக, தான் உழைக்கும் பணத்தையெல்லாம் ஒரு சாக்லேட் டப்பாவில் இட்டு, ரகசியமாக பீரோவில் வைத்து சேமித்து வருகிறாள்!

ஒருநாள் அவளது வீட்டிற்கு வரும் பில் தனது கவலைகளைக் கூறுகிறார். கடன் காரணமாக தனது வீட்டை வங்கியிடம் இழக்கப் போவதாய்க்கூறிக் கலங்க, அவருக்கு ஆறுதல் கூறும் சல்மா, அதுவரை மறைத்து வைத்திருக்கும் தனது ரகசியத்தைச் சொல்கிறாள். சிறிது நாளில் முற்றாகப் பார்வையை இழக்கப் போகும் தான், மகனின் சிகிச்சைக்காகவே அமெரிக்கா வந்து தங்கிருப்பதாய்க் கூற, ஆச்சரியப்படும் பில் அவளது மன உறுதியைப் பாராட்டுகிறார்.

இந்நிலையில், ஒருநாள் காரில் அவளை அழைத்துவரும் பில் தனக்கு கடனாகப் பணம் தேவை, ஒருமாதத்தில் திருப்பித் தருவதாகக் கேட்க, சல்மா தன்னிடமுள்ள பணம் ஜீனுக்கானது அதைத்தர முடியாதென்று கூறுகிறாள். தான் அதைக் கேட்கவில்லை எனக்கூறும் பில், தனக்கு சுட்டுக் கொண்டு தற்கொலை செய்யலாம் போலுள்ளது என்று கூற, அவருக்கு ஆறுதல் சொல்கிறாள் சல்மா.

ஒருநாள் சல்மா வீட்டிற்குவரும் பில், விடை பெற்றுச் செல்வது போல சென்று, வீட்டிற்குள் மறைந்து நின்று, அவள் பணம் மறைத்து வைப்பதைப் பார்த்து விடுகிறார். மறுநாள் சல்மா அவளது தொடர் கவனயீனத்தைக் காரணம் காட்டி பணிநீக்கம் செய்யப்படுகிறாள். வீட்டிற்கு வரும் சல்மா, தனது சேமிப்புப் பணம் எதுவும் இல்லாத காலி டப்பாவைப் பார்த்து அதிர்ந்து, நேராக பில் வீட்டிற்கு வர, அங்கே அவளது பணத்துடன் பில்!

சல்மா பணத்தை எடுக்க, கைத்துப்பாக்கியைக் காட்டி மிரட்டும் பில், தன்னைக் கொன்று விட்டு பணத்தை எடுத்துச் செல்லுமாறு கூறி சல்மா கையில் துப்பாக்கியைத் திணித்து, பணத்தைப் பறிக்க...இந்த இழுபறியில் தவறுதலாக துப்பாக்கி வெடிக்க...படுகாயமடைந்த நிலையிலும் பில், பணத்தை விடாமல் பற்றிக் கொண்டு தன்னைக் கொன்றுவிடுமாறு கெஞ்ச...மகனின் கண்பார்வை தவிர வேறு எதையுமே எப்போதும் சிந்திக்காத சல்மா...அருகிலிருந்த ஒரு மரப்பெட்டியை எடுத்து தலையில் ஒரு போடு!
- சல்மாவுக்கு தூக்குத் தண்டனை!

பார்வையைக் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இழந்து கொண்டிருக்கும் சல்மா தனது மனதின் வெறுமையைப் போக்க, தொழிற்சாலையில் இயங்கும் இயந்திரங்களின் ஒலிக்கேற்ப, அந்த ரிதத்தில் ஸ்டெப்ஸ் போட்டு ஆடுவதும், கனவுலகத்தில் சஞ்சரித்துக்கொண்டிருக்கும் காட்சிகள்.

சிறையின் தனிமையில், பார்வையையும் முற்றாக இழந்து, மரணத்தை எதிர்நோக்கி இருக்கும் நிலையில், ஆரம்பத்தில் சத்தமிட்டு அழும் சல்மா மெல்ல மெல்ல அந்த சூழ்நிலைக்குப் பழக்கப்பட்டு, அங்கு கேட்கும் ஒலிகளை இசையாக்கி காணும் பகல் கனவுகள்!

சல்மாவின் தோழி அவளைத் தூக்குத் தண்டனையிலிருந்து காப்பாற்ற, அவள் ஒரு வக்கீலை ஏற்பாடு செய்கிறாள் - அவள் சேமித்த பணத்தைக் கொண்டு! சல்மா மறுத்து விடுகிறாள். 'ஜீன்க்கு அவன் அம்மா உயிரோடிருப்பது முக்கியம் இல்லையா?' எனக்கேட்க, 'எனக்கு அவன் கண்பார்வைதான் முக்கியம்' என்கிறாள் சல்மா!

சல்மாவுக்கெதிராக வழக்கறிஞர் முன்வைக்கும் வாதங்களில் ஒன்று! - 'இவள் மனிதகுலத்திற்கு சிறந்தது கம்யூனிசமே என்று கூறியிருக்கிறாள். நமது (அமெரிக்க) நாட்டின் கொள்கைகளை வெறுக்கிறாள்!'

தூக்குக் கயிறை மாட்டும்முன் கறுப்புத் துணியால் முகத்தை மூட, சல்மா நிற்க முடியாமல் துவண்டு விழுகிறாள். ஒரு பலகையில் அவளைக் கிடத்தி நடுங்கும் கை, கால்களைப் பிணைத்துக்கட்டி....பின்னர் பலகையை நிமிர்த்தி அவளை நிற்க வைத்து.... 
- பார்த்து ஒருவாரத்திற்கு பெரும் மன உளைச்சல், காட்சிகளின் பாதிப்பு தொடர்ந்தது!

2000 ம் ஆண்டு வெளிவந்த இத்திரைப்படம் இரண்டு Cannes Film Festival 2000 விருதுகள் உட்பட ஏராளமான விருதுகளைப் பெற்றுக் கொண்டது.

இயக்கம் - Lars Von Trier

மொழி - English

நாடு - Denmark

Some reasonable people will admire Lars von Trier's "Dancer in the Dark," and others will despise it. An excellent case can be made for both positions.

The film stars Bjork, the Icelandic pop star, as Selma, a Czech who has emigrated to America, has a small son, works as a punch-press operator, is going blind and is saving her money for an operation to prevent her son from going blind, too. To supplement her income she fastens straight pins to cards for a fraction of a penny per card. She keeps her money in a candy box. If I told you the movie was set in 1912 and starred Lillian Gish, you might not have the slightest difficulty in accepting this plot; whether you would like it, of course, would depend on whether you could make the leap of sympathy into the world of silent melodrama.

But the movie is set not in 1912 but in 1964. People still went blind, but plots had grown more sophisticated by then--and even more so by 2000, when this film won the Palme d'Or at the Cannes Film Festival. Since it is impossible to take the plot seriously on any literal level, it must be approached, I think, as a deliberate exercise in soap opera. It is valid to dislike it, but not fair to criticize it on the grounds of plausibility, because the movie has made a deliberate decision to be implausible: The plot is not a mistake but a choice.

Selma (Bjork) and her son live in a house trailer behind the home of Bill (David Morse), a copwho is in thrall to his materialistic wife. He earns, she spends. She thinks he has a big inheritance, and "it makes her proud," he confides in Bjork, to see him visiting his safety deposit box. In fact, the box is empty. The cop likes or loves Selma or something (he is too gormless to be sure), but betrays her trust. This leads to a deadly confrontation between them, which is stretched out like one of those silent scenes where a victim staggers, speaks, staggers, speaks some more, falls down, curses the fates, tries to climb up, laments, falls over again, etc. Either you see this for what it is, von Trier deliberately going for effect, or it seems silly. Maybe it seems silly, anyway, but you can admire his nerve.

Selma is followed everywhere by Jeff (Peter Stormare, from the wood chipper scene in "Fargo"). He wants to be her boyfriend. She's not looking for a boyfriend right now. It is important to note that both Selma and Jeff are simpleminded. Today we would call them retarded; in 1912, they would have been about as smart as many characters in melodrama. Selma also has a good friend named Kathy (Catherine Deneuve--yes, Catherine Deneuve), who figures out that Selma is going blind and wants to help her, but is defeated by her stubbornness.

The movie begins with Selma rehearsing for a leading role in a local production of "The Sound of Music." It is interrupted by several song-and-dance numbers. Most of the film is shot in fairly drab digital video, but the musical numbers have brighter colors. They're set in locales like the factory floor and a railroad bridge. Against their jolly notes must be set the remarkably graphic death that closes the movie.

The first press screening at Cannes was at 8:30 a.m. That's the screening where all the real movie people attend--the critics, festival heads, distributors, exhibitors, film teachers, other directors, etc. (the evening black-tie audience is far more philistine). After the screening, the auditorium filled with booing and cheering--so equal in measure that people started booing or cheering at each other.

I sat in my seat, ready to cheer or boo when I made up my mind. I let the movie marinate, and saw it again, and was able to see what von Trier was trying to do. Having made a "vow of chastity" with his famous Dogma 95 statement, which calls for films to be made more simply with hand-held cameras and available light, he is now divesting himself of modern fashions in plotting. "Dancer in the Dark" is a brave throwback to the fundamentals of the cinema--to heroines and villains, noble sacrifices and dastardly betrayals. The relatively crude visual look underlines the movie's abandonment of slick modernism.

"Dancer in the Dark" is not like any other movie at the multiplex this week, or this year. It is not a "well made film," is not in "good taste," is not "plausible" or, for many people, "entertaining." But it smashes down the walls of habit that surround so many movies. It returns to the wellsprings. It is a bold, reckless gesture. And since Bjork has announced that she will never make another movie, it is a good thing she sings.