Often, the decision to commit suicide is influenced by
several factors that overlap and reinforce each other. Often, it is also
impossible to establish for what reason a person took his/her life. Risk
factors for suicidal behaviour can be divided into clinical, social and
psychological factors.
Suicide: Clinical Factors
Do suicides have a mental illness? Many people ask this
question, which is often true, but not always. According to Polish police
statistics, the two most common causes of suicide are family disagreements and
mental illness.
Depression
The mental illness that affects the risk of suicide the most
is depression. It is estimated that two-thirds of suicides suffer from
depression, and about 15% of people with depression decide to end their lives.
Patients who also have insomnia are at greater risk.
Contrary to appearances, the most severe depression does not
mean the most significant risk of taking your life. You need some determination
and energy to kill yourself. Patients with intense depression, having no
strength for anything, also do not have the power to commit suicide. Therefore,
a more significant risk may be when a person is beginning to recover from
depression theoretically. People who have recently been diagnosed with
depression are also at greater risk. People who struggle with this disease for longer
learn to live with it and less often decide to end their lives.
Schizophrenia
The risk of committing suicide is exceptionally high in
patients who suffer from persistent auditory hallucinations. Sometimes such
persons still hear “voices” telling them to kill themselves and eventually
succumb to these commands. However, even if the “voices” do not command
suicide, they can be challenging to deal with, and sometimes suicide seems to the
patient the only escape.
As with depression, those recently diagnosed with the
disease are at greater risk than those with schizophrenia for many years.
Moreover, schizophrenia is often accompanied by depression, which may be an
additional risk factor.
Addiction
At least one-third of suicides abuse psychoactive
substances. The most common addiction is alcoholism, and suicides are often
committed under the influence of this substance. The relationship between
alcoholism and the risk of suicide is not straightforward. Alcohol can
indirectly affect the risk of suicide by causing family conflict and loss of
support from loved ones. Still, the cognitive and physiological changes caused
by long-term alcohol abuse may also play a role. Alcoholics who commit suicide
often lose an essential person shortly before their death or have experienced
an interpersonal conflict or other personal crisis.
Personality disorders
Personality disorders approximately seven times increase the
risk of taking one’s own life. People with borderline personality disorder,
characterized by, e.g. impulsiveness, frequent feeling of emptiness, fear of
abandonment, and extreme and ambivalent emotions, are at particular risk.
Suicide: Social Factors
Human, as social being, needs support and close
relationships. This is especially true when he experiences difficulties in
life. People who have whom to turn to in stressful and difficult situations and
know that they are not alone with their problems cope better and are less
likely to say that the only way out is death.
As I mentioned above, crises in social relations, such as
family conflicts, are among the most common causes of suicide. The loss of a
loved one may also lead to such an act. The more a man depended on the person
he/she lost and the less support other people provided him/her, the greater the
risk of suicide.
Suicide: Psychological Factors
Edwin Shneidman distinguished ten commonalities in suicides:
Seek a solution – Suicides often find themselves in
situations they cannot solve. The only option seems to be suicide. Therefore,
shortly before taking his life, a suicide often feels calm and improves his
mood. After all, he no longer has to worry about how to get out of his problems;
he has found a solution …
Cessation of consciousness – A person who commits suicide
escapes from problems and mental pain, guilt, or other challenging emotions.
Intolerable psychological pain – According to Shneidman,
intolerable psychological pain is the pain of feeling pain. It’s an
overwhelming emotion for which there is no cure, and sometimes suicide seems
like the only cure that can relieve suffering.
Frustrated psychological needs – One of the causes of
suicide is unmet needs, such as love, understanding, and achievement. An unmet
need for achievement can be especially true of perfectionists. This trait is
often associated with suicidal ideation because perfectionists find living up
to their own expectations challenging.
Some individuals may feel ashamed of their inability to ask
for help, leading them to expect their partner to anticipate their needs and
then blame them when they don't. This behaviour can be attributed to the desire
to avoid feeling inadequate and shameful, whether due to an inability to
request assistance or even needing it. Redirected shame can often cause anger
and fear, making it difficult for individuals to ask for help.
Many clients struggle with asking for help and may feel
entitled to it. However, this entitlement can distract them from acknowledging
their limitations and lead them to expect others to meet their needs. Female
clients may become frustrated with their spouses for not understanding their
needs, as they may have experienced their fathers doing so. Asking for help can
feel daunting and risky, leading individuals to fear rejection. Seeing their
partner as a threat, they may transfer their shame onto them, playing a game of
emotional hot potato.
On the other hand, many male clients may feel that needing
help is a sign of weakness, and they may associate shame with accepting help.
They may feel that admitting a need for help is admitting defeat, and it can be
challenging for them to acknowledge their limitations. Their masculinity may be
tied to being independent and solving their problems independently.
Many people fear needing others and try to control and
manipulate situations to meet their needs. They may seek treatment to improve
themselves rather than become more comfortable with vulnerability. Self-love is
cultivated through acceptance, and therapy can help replace judgment and shame
with empathy and feedback.
It's important to acknowledge and accept our flaws and
limitations and to seek help when needed. It's essential to have a community of
people who love and accept us for who we are, our flaws and all. We don't have
to be perfect; not everyone will tolerate our imperfections, but some will, and
that's what matters. Believing that we are unlovable due to our weaknesses is a
flawed belief that can lead to isolation and despair.
ஜூடித் பட்லர் (Judith Butler, பெப்ரவரி 24, 1956) அமெரிக்க ஐரோப்பிய மெய்யியலாளரும் பாலினக் கோட்பாட்டாளரும் ஆவார். இவரது ஆய்வுகள் அரசியல் தத்துவம், நன்னெறி, பெண்ணியக் கூறுகள், கோணல் கோட்பாடு[மற்றும் இலக்கியக் கோட்பாடுகளில் தாக்கமேற்படுத்தி உள்ளன.
’பெண்’ அல்லது ‘ஆண்’ என்ற சிக்கலற்ற ஒருமையின் அடையாளத்தின் ஒருமைப்பாட்டைக் குலைக்கும் வகையில் தன்னிலைக்குள் பால்(Sex), பாலினம்(gender) என்ற வேற்றுமை கொண்ட பிளவு அறிமுகமாகிறது. உயிரியல் ரீதியான அம்சமே இறுதியானது என்று கொண்டாலும் கூட பால் உயிரியல் ரீதியான கட்டுப்பாடுகளைக் கொண்டிருந்தாலும் பாலினம் சமூகத்தால் கட்டமைக்கப்பட்டது:
எனவே பாலினம், பாலின் தற்செயலான விளைவும் அல்ல பாலாக ஓர் உடலில் ஊன்றப்பட்டதும் அல்ல. (ஆண், பெண் மற்ற பாலினத்தாருக்கும் இது பொருந்தும் என்பதை நினைவில் கொள்ளவேண்டும்.)
எனவே பால், பாலினம் என ஒருங்கிணைந்த தன்னிலைக்குள் பாலினம் என்பது பாலின் பல்வேறு விளக்கங்களைக் கொண்டிருக்கிறது என்பதைத் தீவிரமாக அறியவேண்டும்.
ஓர் உடலின் பால், பண்பாட்டுப் பொருளைக் கொண்டு பாலினத்தை ஊகிக்கிறது என்றால் அந்த உடலின் பாலை ஒரே ஒரு வழியில் பாலினம் பின் தொடரமுடியாது. இதிலிருந்து என்ன தெரிகிறது என்றால் பால்/பாலினம் என்ற வேறுபாடு உயிரியலைக் கொண்டு அடையாளப்படுத்தப்பட்ட பாலை ஏற்ற உடல்களுக்கும் பண்பாட்டால் கட்டமைக்கப்பட்ட பாலினத்திற்கும் தீவிர தொடர்பின்மை இருப்பதைப் புரிந்துகொள்ள வேண்டியிருக்கிறது என்பதுதான்.
ஆண்பால், பெண்பால் என்ற இருமை பாலினம் ஆண் உடலில் ‘ஆணுக்குரிய’ கட்டமைப்புகளை மட்டுமே கொண்டிருக்கும் என்றோ ‘பெண்ணுக்குரிய’ கட்டமைப்புகளை மட்டுமே கொண்டிருக்கும் என்றோ சொல்ல முடியாது. ஒவ்வொரு உடலும் அந்தந்தப் பாலுக்குரிய தன்மையை மட்டுமே கொண்டிருக்கும் என்று உறுதியாக்கப்பட்டாலும் கூட அவை பாலினத்தையும் அவ்வாறே ஏற்றிருக்கும் என்பதை எந்த வகையிலும் உறுதிப்படுத்த முடியாது.
பெண்ணியக் கோட்பாட்டில் பெண்கள் அரசியல் ரீதியாகப் பிரதிநிதித்துவம் பெறுவது முதன்மையானதாகக் கருதப்படுகிறது. அரசியல், பிரதிநிதித்துவம் போன்ற சொற்கள் சர்ச்சைக்குரியவை. பிரதிநிதித்துவம் என்ற சொல் பெண்கள் அரசியல் தன்னிலைகளாகச் செயல்படுவதைக் குறிக்கிறது.
மொழியில் பிரதிநிதித்துவம் என்பது பெண்களைப் பற்றி எது உண்மை நிலையோ அதனை வெளிப்படுத்துவது அல்லது மறுப்பதாகும். எனவே மொழியின் வளர்ச்சி பெண்களை அரசியல் ரீதியாகப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்துவதற்கு அத்தியாவசியமாகும். ஏனெனில் பெண்களின் வாழ்க்கை முரணாகச் சித்திரிக்கப்படுகிறது அல்லது சித்திரிக்கப்படுவதே இல்லை என்ற நிலையில் மொழியின் வளர்ச்சிக்கான தேவையைப் புரிந்துகொள்ள முடியும்.
ஃபூக்கோ சொல்வதை இங்கு நினைவுகூர வேண்டும். சட்ட அதிகார அமைப்பு, பிரதிநிதித்துவம் செய்யும் தன்னிலைகளை உற்பத்தி செய்கிறது என்கிறார் ஃபூக்கோ. சட்ட அதிகார அமைப்பு, எல்லை வகுப்பது, தடைவிதிப்பது, விதிமுறைப்படுத்துவது, தடுப்பது, தனிநபரைக் ‘காப்பது’ என்ற செயல்பாடுகளை அரசியல் அமைப்புக்கு ஏற்ப நடத்துகிறது. இப்படிப்பட்ட அமைப்பால் உருவாக்கப்படும் தன்னிலைகள் அந்த அமைப்புக்குள் மட்டும் தகவமைக்கப்படுகின்றன.
இதில் பெண்களின் ‘தன்னிலை’ எந்தச் சட்ட அதிகார அமைப்பால் உருவாக்கப்படுகிறது என்பதை விளங்கிக் கொள்ளலாம். மத சட்ட அமைப்பு, சமூக சட்ட அமைப்பு, அரசியல் சட்ட அமைப்பு எல்லாம் பல வகையான தடைகளை, தடுப்புகளை, விதிகளைக் கொண்டுதான் பெண் என்னும் தன்னிலையை உருவாக்குகின்றன. இந்தச் சட்ட அமைப்புகள்தான் பெண்களின் விடுதலையைப் பற்றியும் பேசுகின்றன என்பதையும் நினைவில் கொள்ளவேண்டும். இதே சட்ட அமைப்புகள்தான் ஆண்மை என்ற தன்னிலையையும் மேலாதிக்கம் செய்வதற்கு ஏற்பத் தகவமைத்து உருவாக்குகின்றன.
சட்ட அதிகார அமைப்பு தன்னிலைகளை உற்பத்தி செய்வதற்கான முழு உரிமையைக் கொண்டு செயல்படுகிறது. எனவே இத்தகைய தன்னிலைகள்தான் பிரதிநிதித்துவத்திற்கு உரியவை ஆகின்றன. சட்ட அமைப்பால் ஆளப்படுவதற்கும் ஆள்வதற்குமான பிரதிநிதித்துவமாக அது இருப்பதைக் குறித்து விழிப்புணர்வு கொள்ளாமல் வைத்துக்கொள்வதே இந்தத் தன்னிலைகளின் முதன்மைச் செயல்பாடாக இருக்கிறது.
ஜுடித் பட்லரின் நேர்காணல்கள்...
பாலினச் சிக்கல் நூல் வெளிவந்து 31 ஆண்டுகள் ஆகிவிட்டன. அதில் உங்கள் நோக்கம் என்னவாக இருந்தது?
இரு பாலின ஊகங்கள் குறித்த விமர்சனமாக அந்த நூல் இருந்தது. ஆனால் அது பாலின வகைமைகள் குறித்தாகவும் மாறிவிட்டது. எடுத்துக்காட்டாக, ஒவ்வொரு பத்தாண்டுகளுக்கு ஒரு முறை பெண் என்ற பதத்தின் பொருள் மாறிக் கொண்டே இருக்கிறது. பெண் என்ற வகைமை மாறிக் கொண்டேதான் இருக்கவேண்டும். அரசியல்பூர்வமாக, இன்னும் அதிகமான சுதந்திரத்துடன் பெண் இருக்க பல புதிய சாத்தியங்களைக் கண்டறிவது அவசியமாகிறது.
பாலினம் குறித்த வரலாற்றுப் புரிதல் மாறவேண்டியிருக்கிறது. ஏனெனில் அதன் விதிகள் மீண்டும் செயல்படுத்தப்பட்டு, மறுக்கப்பட்டு, உருவாக்கப்பட்டுக் கொண்டே இருக்கின்றன. பெண் என்ற வகைமையில் பெண்ணாக மாறியவர்களும் சேர்த்துக் கொள்ளப்படும் போது அதற்கு அதிர்ச்சியாவதோ எதிர்ப்பதோ நடக்காமல் போகலாம். ஆண்மைக்கான எதிர்காலமும் மாறிக் கொண்டிருப்பது பற்றி சிந்திக்கவேண்டியிருக்கிறது. அதே போல் ஆணாக மாறியவர்களும் ஆண் என்ற வகைமைக்குள் சேர்த்துக் கொள்ளப்படலாம்.
பாலினச் சிக்கல் நூலில் ‘நிகழ்த்துதல்’ என்பது குறித்த உங்கள் கருத்து பெரும் சர்ச்சைக்குள்ளானது. பாலினம் குறித்து என்ன நினைக்கிறீர்கள்?
அப்போது நான் கல்விப் புலத்தில் பேச்சு செயல்பாடுகளைக் குறித்து பல விவாதங்களில் பங்கெடுத்துக் கொண்டிருந்தேன். ’நிகழ்த்துதலில்’ வெளிப்படும் பேச்சு செயல்பாடுகள் புதிய உண்மையை வெளிக் கொண்டுவருவதாக அல்லது புதிய உண்மையை உருவாக்குவதாகத் தோன்றியது.
எடுத்துக்காட்டாக, ஒரு நீதிபதி ஒரு தண்டனையை வழங்கும் போது ஒரு புதிய உண்மை உற்பத்தியாகிறது. நீதிபதிகள் அந்த உண்மையை நடைமுறையில் பாவிக்கப்படுவதை உறுதி செய்கிறார்கள். அப்படி என்றால் நீதிபதி அத்தகைய முழுமையான அதிகாரம் கொண்டவர் எனக் கூறுவோமா? அல்லது நீதிபதி ஒரு சில மரபுகளை அல்லது நடைமுறைகளைப் பின் தொடர்கிறார் என்று சொல்வோமா? எனவே சில மரபுகளை, விதிகளைத்தான் நீதிபதி பின்தொடர்கிறார் என்று சொல்வோம். நீதிபதி தனக்கான அதிகாரம் எதுவும் இல்லாதவர். அவர் தனது ஆளுகையில் உள்ள அதிகாரத்தைப் பிரயோகிக்கிறார். அவர் அதிகாரம் சொல்லும் விதிகளைச் சுட்டுபவராகிறார். அவர் தீர்மானிக்கப்பட்ட நடைமுறையைப் பின்பற்றுபவர் ஆகிறார்.
அது எப்படி பாலினத்தோடு தொடர்புபடும்?
முப்பது ஆண்டுகளுக்கு முன் மக்கள் விழிப்புணர்வுடனோ விழிப்புணர்வு இல்லாமலோ பாலினத்தின் மரபுகளைச் சுட்டுகிறார்கள். அவர்கள் தங்களது உள்ளார்ந்த உண்மையை வெளிப்படுத்தும் போதும் தங்களைப் புதிதாக உருவாக்கிக் கொள்ளும் போதும் இப்படி அவர்கள் பாலின மரபைச் சுட்டுகிறார்கள்.
பண்பாட்டு விதிகளிலிருந்து நாம் யாருமே விடுபட்டிருக்க வாய்ப்பே இல்லை. அதே சமயத்தில், நாம் எல்லோருமே பண்பாட்டு விதிகளால் தீர்மானிக்கப்படுவதும் இல்லை. எனவே பாலினம் என்பது ஒரு பேச்சு வார்த்தை, ஒரு போராட்டம், வரலாற்றுத் தடைகளைக் கையாளும் அமைப்பு, புதிய உண்மைகளை உருவாக்கும் ஒன்று என்றாகிறது.
நாம் ‘சிறுமி’களாகும் போது பல்லாண்டு காலமாகக் கட்டிக்காத்து வைக்கப்பட்ட ‘சிறுமிகளுக்கான பண்பாட்டில்’ நுழைகிறோம். நாம் அதைத் தேர்வு செய்யவில்லை. அது நம் மீது திணிக்கப்படவும் இல்லை. ஆனால் சமூக உண்மை மாறக்கூடியது.
டெல்யூஜும் கத்தாரியும் இணைந்து எழுதிய இடிபஸுக்கு எதிராக இந்த நூலின் தலைப்பின் விளக்கமாக முதலாளித்துவமும் மனப்பிறழ்வும் என்ற ஒரு சொற்றொடர் இருக்கிறது.
டெல்யூஜும் கத்தாரியும் ப்ராய்டின் இடிபஸ் சிக்கல் என்ற உளவியல் கோட்பாட்டை முழுமையாகத் தலைகீழாக மாற்றும் நோக்கத்தில் எழுதிய இந்த நூலில் இடிபஸ் சிக்கல் என ப்ராய்ட் சொன்னது முதலாளித்துவ நிறுவனங்களால் எதிர்வினையாற்றுகின்ற, குற்றவுணர்வை உருவாக்குகின்ற ஓர் உற்பத்தி என்கிறார்கள். ப்ராய்ட், மார்க்ஸ், நீட்ஷே என்ற மூன்று தத்துவக் கோட்பாட்டாளர்களின் கருத்துகளின் அடிப்படையில் எழுதப்பட்ட நூலாக இடிபஸுக்கு எதிராக எனும் இந்த நூலைக் கருதலாம். இந்த நூலில் டெல்யூஜும் கத்தாரியும் மனச்சிதைவு ஆய்வு என்ற பதத்தை அறிமுகப்படுத்தியிருக்கிறார்கள்.
உளவியலின் ஆய்வை நீட்ஷே, ஸ்பைனோஜா, பெர்க்சன் போன்ற தத்துவவியலாளர்களின் கோட்பாட்டை வைத்து டெல்யூஜும் கத்தாரியும் முன்னெடுத்துச் செல்கிறார்கள். அவர்கள் ப்ளேட்டோ, தெகார்த், ஹெகலின் கோட்பாடுகளை முன்னெடுக்கவில்லை என்பதைக் கவனிக்கவேண்டும்.
டெல்யூஜும் கத்தாரியும் இணைந்து இடிபஸுக்கு எதிராக என்ற நூலின் இரண்டாம் பாகத்தையும் எழுதியிருக்கிறார்கள். ஆயிரம் பீடபூமிகள் என்ற அந்த நூலில் இருக்கும் இயல்களில் எதை வேண்டுமானாலும் முதலில் படிக்கலாம். எல்லாவற்றையும் ஒரே ஒழுங்கில் படிக்கவேண்டும் என்ற அவசியமின்றி எழுதப்பட்ட நூலாக அந்த நூல் இருக்கிறது.
மேலும் ஆயிரம் பீடபூமிகள் நூலில் ‘உருவாகுதல்,’ ‘எல்லையாக்கம்,’ ‘தவிர்த்தல்,’ ‘நாடோடித்தனம்’ உட்பட பல கோட்பாடுகளை அறிமுகப்படுத்துகிறார்கள்.
இடிபஸுக்கு எதிராக நூலிலிருந்து ஒரு மொழிபெயர்க்கப்பட்ட பத்தி:
ஒரு மன நோயாளியின் வெளி நடமாட்டத்தை நாம் கண்ணுற்ற பின்னால், சாமுவேல் பெக்கட்டின் பாத்திரங்கள் வெளியே நடைபோடும்போது என்ன ஆகிறது என்பதை ஒப்பிட்டுப் பார்ப்போம்.
அவர்களுடைய இயக்கத்தின் வேறுபட்ட நடையும் உத்தியும் அவர்களில், அவர்களால் உருவாக்கப்பட்ட ஒரு தேர்ந்த எந்திரத்தை படைக்கின்றன. பிறகு, பெக்கட்டின் படைப்புகளில் ஒரு மிதிவண்டியின் பங்கும் இருக்கிறது: மிதிவண்டி-ஒலியெழுப்பான் எந்திரத்திற்கு, தாய்-ஆசனவாய் எந்திரத்துடன் என்ன உறவு இருக்கிறது? 'மிதிவண்டிகளைப் பற்றியும், ஒலியெழுப்பான் பற்றியும் பேச எத்தனை அமைதியாக இருக்கிறது.
துரதிர்ஷ்டவசமாக, நான் அவற்றைப் பற்றிப் பேச முனையவில்லை. ஆனால் என் நினைவு சரியாக இருக்கும் என்றால், குதத்தில் இருக்கும் துளை மூலம் என்னை இந்த உலகில் கொண்டுவந்தவளைப் பற்றிப் பேச வேண்டும்.'
இடிபஸ் என்ற பொருள் பயன்படுத்த எளிதானது, மிகவும் வெளிப்படையானது, அது துவக்கத்திலிருந்தே இருப்பது என்றுதான் கருதப்படுகிறது. அது அப்படிப்பட்டதல்ல: இடிபஸ் என்பது, விருப்ப எந்திரங்களின் அதீத அடக்குதலைக் குறிப்பிடுகிறது.
அவை ஏன் அடக்கப்படுகின்றன. எதுவரை? உண்மையில், அது போன்ற அடக்குதலுக்கு பணிந்து போவது அவசியமா, விரும்பத்தக்கதா? இதை அடைய எந்தச் செயல்முறைகள் பயன்படுத்தப்பட வேண்டும்? இடிபல் முக்கோணத்திற்குள் எது போக வேண்டும், அதைக் கட்டமைக்க எது தேவை? ஒரு மிதிவண்டியின் ஒலிப்பானும் என் தாயின் குதமும் அந்த வேலையைச் செய்துவிடுமா?
எனினும் இதைவிட முக்கியமான கேள்விகள் இருக்கத்தானே செய்கின்றன? குறிப்பிட்ட விளைவுகளுக்குட்பட்டு எந்த எந்திரம் அதை உற்பத்தி செய்ய முடியும்? ஒரு குறிப்பிட்ட எந்திரத்தை எடுத்துக்கொண்டால் எதற்கு அது பயன்படுத்த முடியும்?
ஜியோமிதி விவரணையை மட்டும் வைத்துக்கொண்டு ஒரு கத்தி எதற்குப் பயன்படுகிறது என்பதை நாம் ஊகிக்க முடியுமா?
இன்னொரு உதாரணம்: என் கோட்டின் வலது பாக்கெட்டில் இருக்கும் ஆறு கற்களாலான (இந்த பாக்கெட்தான் கற்களின் மூலாதாரமாக விளங்குகிறது) ஒரு முழுமையான எந்திரத்தை எதிர்கொள்வது பற்றிப் பேசலாம். ஐந்து கற்கள் என்னுடைய கால்சட்டையின் வலது பாக்கெட்டில் இருக்கின்றன. அதன் இடது பாக்கெட்டில் (இவைக் கடத்தும் பாக்கெட்டுகள்) ஐந்து கற்கள் இருக்கின்றன. என் கோட்டின் மற்ற பாக்கெட் ஏற்கனவே கையாளப்பட்ட கற்களை ஏற்கிறது. ஒவ்வொரு கல்லும் ஒரு பாக்கெட்டை முன்னேற்றுகிறது. இந்த நிலையில், வாயும் கல்-உறிஞ்சும் எந்திரமாக இருக்கும்போது, இந்தச் சுற்றின் தாக்கத்தை எப்படி நாம் கணிக்க முடியும்? இந்த முழுச் சுற்றில் நாம் பாலியல் மகிழ்வின் உற்பத்தியை எங்குக் காண முடியும்?
மேலோன் டைஸ்(மாலோன் இறக்கிறான்)-புதினத்தின் இறுதியில் பெடல் சீமாட்டி மனநோயாளிகளை வேனிலும் படகுகளிலும் இயற்கைச் சுற்றுலா அழைத்துச் செல்கிறார்: ஒரு நரக எந்திரம் கட்டமைக்கப்படுகிறது. 'தோலுக்கு அடியில் உடல் என்பது ஓர் அதி சூடான தொழிற்சாலை. வெளியே, உடையும் ஒவ்வொரு துளையிலிருந்தும், நோயாளி ஒளிர்கிறான், மிளிர்கிறான்.'
Eye tracking is a sensor technology that can detect a person’s presence and follow what they are looking at in real-time. The technology converts eye movements into a data stream that contains information such as pupil position, the gaze vector for each eye, and gaze point. Essentially, the technology decodes eye movements and translates them into insights that can be used in a wide range of applications or as an additional input modality.
How eye tracking works
Typically, an eye tracking system comprises one or more cameras, some light sources, and computing capabilities. Algorithms translate the camera feed into data points with the help of machine learning and advanced image processing.
How the human brain is capable of sorting through an avalanche of external stimuli—most of which never reach the human consciousness—to create a sense of awareness of the individual's surroundings.
UsIing a combination of artificial intelligence, mathematics, and a close examination of the eye movements of individuals as they were shown images of people's faces, researchers found that important clues are revealed in the eyes.
When people were shown clear images, their eye movements showed a distinct pattern that indicates they were aware of their surroundings. However, as the subjects were presented with progressively dimmer images of faces, the pattern of eye movement changed. Tracking these changes allowed researchers to discern whether the subjects actually perceived the face or not without asking them.
How the human brain is capable of sorting through an avalanche of external stimuli—most of which never reach the human consciousness—to create a sense of awareness of the individual's surroundings.
UsIing a combination of artificial intelligence, mathematics, and a close examination of the eye movements of individuals as they were shown images of people's faces, researchers found that important clues are revealed in the eyes.
When people were shown clear images, their eye movements showed a distinct pattern that indicates they were aware of their surroundings. However, as the subjects were presented with progressively dimmer images of faces, the pattern of eye movement changed. Tracking these changes allowed researchers to discern whether the subjects actually perceived the face or not without asking them.
The eye-tracking tool allowed researchers to explore the amorphous dividing line between consciousness and unconsciousness, a state most obvious as we awake from sleep. People become progressively more aware of their surroundings as slumber recedes, a process that is controlled in a region of the brain known as the thalamus.
They found that when people awake the thalamus discharges a brief pulse which jumpstarts the transition to consciousness. However, this activity is only a first step in a series of actions throughout the brain that leads to full awareness, they found. For instance, that initial pulse from the thalamus may fail to activate other neural networks, keeping the individual unconscious of most surrounding stimuli. However, the pulse can also activate neurons involved in processing visual cues in the frontal cortex, which in turn amplifies circuits involved in arousal and attention. At the same time, signals irrelevant to the event are turned off. tool allowed researchers to explore the amorphous dividing line between consciousness and unconsciousness, a state most obvious as we awake from sleep. People become progressively more aware of their surroundings as slumber recedes, a process that is controlled in a region of the brain known as the thalamus.
They found that when people awake the thalamus discharges a brief pulse which jumpstarts the transition to consciousness. However, this activity is only a first step in a series of actions throughout the brain that leads to full awareness, they found. For instance, that initial pulse from the thalamus may fail to activate other neural networks, keeping the individual unconscious of most surrounding stimuli. However, the pulse can also activate neurons involved in processing visual cues in the frontal cortex, which in turn amplifies circuits involved in arousal and attention. At the same time, signals irrelevant to the event are turned off.
Dietrich Bonhoeffer was a Lutheran
pastor and theologian in Germany during World War II. He was hanged in a
concentration camp at Flossen burg because of his opposition to the Nazis and
for that part, he played in an assassination plot against Hitler.
In prison, he began to try to understand how good, intelligent,
and peaceful people could become supporters of such an evil regime. That led to
his theory that the greatest opponent to truth and reason was not evil, but
stupidity.
“If we want to know how to get the better
of stupidity, we must seek to understand its nature.” — Dietrich Bonhoeffer
“If we want to know how to get the better
of stupidity, we must seek to understand its nature,” wrote Bonhoeffer in his
treatise. And the nature of stupidity has its roots deep in the subconscious. The
fundamental mechanics of the human experience drives it. As ancient
philosophers noted, humans are social animals. It is this very sociability that
is at the base of stupidity.
“We note further that people who have isolated
themselves from others or live in solitude manifest this defect less frequently
than individuals or groups inclined or condemned to sociability. And so it
would seem that stupidity is perhaps less psychological than a sociological problem.”
— Dietrich Bonhoeffer
Stupidity is a group phenomenon. An
individual can act stupidly, but that does not affect the whole. However, when
a group works stupidly, that dramatically impacts the individual, compounding
the entire effect. In many ways, something with initially positive
ramifications stabbed humanity in the back.
Human nature doesn’t change as the years
pass by. The inner workings of individual people are the same as those of their
remote ancestors living on the savannas of Africa 50 thousand years ago. Some
of these internal processes stretch even further back, millions of years into
the past, when primitive brains started to develop.
When you speak with a stupid person, it does not seem like that
person is speaking from their own heart or mind but in catchphrases and slogans
adopted from others. Stupidity, to Bonhoeffer, originates when people give up
their independent thinking and parrot the words and phrases of the rising power
movement. They “jumped on the bandwagon” and ceased thinking independently. He
observed that stupidity was found less among isolated people and more in social
groups. As you reflect on the evening news and its daily presentation of people
doing crazy things to others, consider that they may not be evil or malicious,
but rather, stupid.
Italian economic historian Carlo M. Cipolla believes so. In his book 'The Basic Laws of Human Stupidity', Cipolla identifies four different kinds of people – stupid people, helpless people, intelligent people, and bandits.
As a group, stupid people are far more powerful than the Mafia and the Military-Industrial Complex because they actually drive and influence social outcomes.
Cipolla found that the same proportion of people in any group tended to be stupid, even within the group of Nobel laureates or professors, or even blue-collar workers. The reality is that we have to face the same proportion of stupid people, no matter where we go or travel.
Everyone underestimates the effects of stupid people in action because it is not apparent. As a result, non-stupid people underestimate the damaging power of stupid people.
Intelligent people benefit themselves and society; bandits steal from others to benefit themselves; helpless people are exploited for their naivety despite contributing positively to society. However, stupid people are counterproductive to both their own individual and society's overall interests.
Cipolla says that a stupid person is far more dangerous, especially if the individual was born into the elite class. Their total damage capacity is infinite within their potential position as bureaucrats, generals, and even politicians.
As stated by Yuval Harari, history teaches us that people must never underestimate the role of stupidity in human history. It is one of the most powerful forces around the world.
We cannot trust human decency and supposedly good human leadership to do what is best for humanity. We can only hope that is the case, but stupid humans could win at the end of the day.
Little is known about how social behavior develops in the earliest stages of life. But most animals––including humans––are born with an innate ability to interact socially or form bonds with others. And that contributes to success throughout life.
Now, a new animal study points to a gene that is important for the earliest development of basic social behaviors.
The work also suggests that exposure to certain drugs and environmental risk factors during embryonic development can cause changes to this gene, leading to alterations in social behavior that are similar to those found in individuals who have autism. Much to their surprise, the researchers also found they could reverse some of the effects using an experimental drug. http://sciencemission.com/site/index.php?page=news...
The Law of Reversed Effort was first coined by the author
Aldous Huxley, who wrote:
"The harder we try with the conscious will to do
something, the less we shall succeed.
"Proficiency and the results of proficiency come only
to those who have learned the paradoxical art of doing and not doing, or
combining relaxation with activity, of letting go as a person so that the
immanent and transcendent unknown quantity may take hold."
Aldous Huxley coined the term 'The Law of Reversed Effort'
to explain that the harder we try with the conscious will to do something, the
less we shall succeed.
Imagine your work, family, health and play as your four
wheels - how much traction is each wheel getting? Are your tyres wearing
evenly, are you holding the race line, is your car in good shape to last the
distance, or are you just flat out focusing on being first into the next
corner, as though your happiness depended on it?
That’s nice, you might think, but how does that translate to
real life? How can Huxley’s law of reversed effort be seen not as an ideology
but as a practical guide? The fact is that “not doing” is fundamental to the
nature of many tasks. The problem with a lot of philosophy of this kind is that
it leaves us no better off than before. Here are just a few examples.
A common example is falling asleep: Sometimes when you can’t fall asleep it helps to stop trying: count sheep, read a book, focus on your breath, etc. Likewise, golf pros instruct their pupils that they must relax to hit the ball well — too much effort ruins the swing. Playing piano requires relaxed effort, as does shooting free throws.
Leo Tolstoy described this concept perfectly in Anna Karenina where he describes a day of labor undertaken by Konstantin Levin, a member of the upper crust of Russian society, as he mows hay with a scythe alongside his peasants:
“A change began to come over his work, which gave him immense satisfaction. In the midst of his toil there were moments during which he forgot what he was doing, and it came all easy to him, and at those same moments his row was almost as smooth and well cut as Tit’s. But so soon as he recollected what he was doing, and began trying to do better, he was at once conscious of all the difficulty of his task, and the row was badly mown.”
– Leo Tolstoy, Anna Karenina
people who are desperate to get married, but they don’t get any candidate for that purpose. On the other side, I see people who have absolutely no urge or plan to marry, yet these people have plenty of suggestions in their circle. I see people who desperately tried to pass the CSS exam with various attempts, yet they failed. And then I came across people who were not much obsessive and cracked the exam on their first attempt easily. Weird!
Universe has a weird algorithm. We often get things when we stop looking for them or when we let go. Our subconscious part of the mind takes anything we feed it. So focusing on what we want or desire will only reinforce to our subconscious mind that we currently lack that thing. So if we focus on wanting more money, this tells our subconscious mind that we are broke. Such a mindset will keep us broke.
Technical skills: When learning a new sport or skill, you must
understand the technique. You go through the motions, ticking off steps in your
head and eventually succeeding. But there comes the point when overthinking is
detrimental. It’s probably why your favourite team are rubbish at penalty
shoot-outs.
Stress and anxiety: We all get stressed about things. All
jobs involve bottlenecks and crunch points. Life has good days and bad days.
But when we obsessively run things over in our heads, we make anxiety worse.
There is a reason “mindfulness” is such a breakaway phenomenon, and Headspace
is a $250-million business. Stepping away, taking a breath, and doing nothing is
good for you.
Conversations: When it comes to how we talk to people, less
really is more. A lousy conversation involves you talking too much, and your
“listening” consists of simply waiting to speak again. Yet research shows that
active listening gives more “conversational satisfaction” and leaves the
partner feeling more understood.
யூத இனத்தைச் சேர்ந்த இத்தாலிய எழுத்தாளர் பிரிமோ லெவியும், நாடகாசிரியரும் செக் நாட்டின் முன்னாள் அதிபருமான வாட்ஸ்லாவ் ஹாவெல்லும் மனிதர்களின் அற உணர்வில் ஏற்படும் 'சாம்பல் நிற இடைவெளி' என்பதைப் பற்றிக் குறிப்பிடுகிறார்கள்.
இருவரும் தனக்குத்தானே ஒரு தனி தர்க்கத்தை அமைத்துக் கொண்டு தன்னிச்சையின் பேரில் மக்கள்மீது வன்கொடுமைகளை அவிழ்த்துவிட்ட சர்வாதிகாரங்களை எதிர்த்துப் போராடியவர்கள்.
நல்ல கட்டமைப்புடன் இயங்கும் சர்வாதிகாரத்தில் மனிதர்களின் மனப்போக்கில் ஏற்படும் சிதைவுகளைப் புரிந்து கொள்ள இருவருக்கும் தோன்றிய பார்வைதான் 'சாம்பல் நிற இடைவெளி'. இந்த இடைவெளியின் சிறப்பே மனிதர்களின் செயல்களை எளிதில் நல்லதை வெள்ளை என்றும், தீயதை கறுப்பு என்று பிரித்துச் சொல்ல முடியாது என்பதுதான்.
நல்ல செயல்களைச் செய்கிறவர்கள் பல நேரங்களில் அல்பத்தனமான காரணங்களுக்காக அவற்றைச் செய்யக் கூடும். அதேபோல் மிகுந்த நல்ல எண்ணங்களைக் கொண்டவர்கள் மிகக் கொடுமையான செயல்களைச் செய்வதும் உண்டு. இப்போது முன்னது வெளுப்பா? பின்னது கறுப்பா?
முற்றிலும் நல்லதென்றும் சொல்ல முடியாமல் தீயதென்றும் தள்ள முடியாமல் இருக்கும் இந்தச் சாம்பல் இடைவெளியில் அறம் சிரிக்கிறது. அந்த ஒளிரும் சாம்பலின் மத்தியில் மெல்லிய புகையுருவங்களாக மனிதர்கள் நீதி கேட்டு நிற்கிறார்கள்.
தெருவில் போனவன் வார்த்தைக்காக ராமன் தொடர்ந்து சீதையைத் தீக்குளிக்கச் சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறான். தன் கணவன் என்ற ஒற்றை மனிதனின் கொலைக்காகக் கண்ணகி மதுரையை (அந்தணர்கள், பெண்கள், பசுக்கள் நீங்கலாக) தீக்கரைக்காக்கிக் கொண்டிருக்கிறாள். குடிமக்களின் நன்மைக்காகத்தான் கொடுமைக்கார அரசுகளோடு சமரசம் செய்து கொண்டோம் என்று வரலாறு முழுக்க தூற்றப்பட்ட தலைவர்கள் மேடையில் பேசுகிறார்கள்.
ஹன்னா அரெண்ட் 'தீமையின் அல்பத்தனம்' என்கிறார். தீமை பெரும்பாலும் பிரம்மாண்டங்களிலும் சாகசங்களிலும் தன்னை வெளிக்காட்டிக் கொள்வதில்லை. நம்மைக் காட்டிக் கொடுக்கப் போகும் அடுத்து வீட்டுக்காரரின் கண்ஜாடை, ஒரு புருவ நெறிப்பு, பேச்சுக்கிடையே புகுத்தப்படும் நமுட்டுச் சிரிப்பு, பேச வேண்டிய நேரத்தில் காக்கப்படும் கள்ள மவுனம், புரிந்துணர்தலில் ஏற்பட்ட ஒரு சிறு கோளாறு - இவற்றில்தான் பெரும்தீமைகள் பெரும்பாலும் விளைகின்றன என்பது அரெண்ட்டின் கருத்து. இவரும் சர்வாதிகாரத்தால் பாதிக்கப்பட்டவர்.
அப்படியென்றால் 'அறத்தைப் பாதுகாக்க' என்ன செய்ய இருக்கிறது என்கிறீர்கள்? அறத்தைப் பாதுகாக்க முடியுமா தெரியவில்லை. ஆனால் காம்யூ சொல்வதைப்போல் நாம் சமூகத்தில் செய்யும் ஒவ்வொரு செயலிலும் அடிப்படை மனிதத்தன்மையோடும், பணிவன்போடும், மரியாதையோடும் நடந்து கொண்டால் போதும் என்றே தோன்றுகிறது.
அறத்தின் பெயரால் ஒருவனை வெட்டிக் கொலைகூட செய்துவிடலாம். அடிப்படை மரியாதையோடு நடந்து கொள்வதுதானே சிரமமாக இருக்கிறது.
Defined in the most simple way dark triad is the combination of predispositions which include non-sensitiveness (for
others) and covetousness, and relate to the model of behavior by which is taken the advantage over others,
exploitation the others because of his selfish interests (Jones & Paulhus, 2011)
Most people assume that others have the same moral code as themselves. We assume that others agree it is wrong to lie, steal, and manipulate others for our own gain. It can come as a shock, then, when you cross paths with someone who shatters that perception. In some cases, this person may be a narcissistic sociopath—a person with a unique combination of traits that causes them to create destruction in their personal and professional lives.
“Their interests aren’t organizational. Their
interests are for themselves,” said Birgit Schyns of Neoma Business School.
Schyns coauthored the article with Barbara Wisse of the University of Groningen
and Durham University Business School, and Stacey Sanders of the University of
Groningen.
The Dark Triad
Three types of personality profiles make up the points of
this dark triangle—psychopathy, Machiavellianism, and narcissism. Psychologists
Paulhus and Williams coined the term "dark triad" in 2002 when they
found that these three personalities tend to run together and cause trouble in
relationships.
Machiavellianism
Niccolò Machiavelli was a 15th-century Italian politician
famous for advising rulers to use deception and deviousness to maintain power.
Nowadays, his name is synonymous with a person who schemes and manipulates
people. People with this trait are strategic in their relationships, selecting
relationships with people they can use for personal social status or wealth.
In a self-report questionnaire of the dark triad personality
traits, items for measuring Machiavellianism include:
"It’s wise to keep track of information that you can
use against people later."
"Whatever it takes, you must get the important people
on your side."
"I use insincere flattery to get my way."
Psychopathy
When we hear the term “psychopath,” we tend to think of
serial killers à la Charles Manson and Ed Kemper. But psychopathy is a
spectrum, and we're all on it. People who have a high level of psychopathy have
low empathy for others, are callous in their actions, and tend to be reckless
and thrill-seeking.
Psychopaths might agree with statements like:
"Payback needs to be quick and nasty."
"People often say I’m out of control."
"I enjoy having sex with people I hardly know."
Of course, this is not to say that everyone who participates
in casual sex with strangers has high levels of psychopathy. A psychopathic
portrait would also include many hints of high risk-taking together with a lack
of empathy.
article continues after advertisement
Narcissism
Narcissus was a beautiful hunter in Greek mythology who fell
in love with his own reflection. But now, when we say that someone is
narcissistic, we mean something more than just vanity. Someone with high levels
of narcissism feels entitled to adoration, power, and high status, so much so
that if they don’t get these things, they may lash out.
They might agree with statements like:
"Many group activities are dull without me."
"I have a natural talent for influencing people."
"I like being the center of attention."
If they don’t get the attention they crave, they might, for example, lie about how many gifts they received for their birthday.
Based on the ominous name, you might think people would know
to avoid those with the dark triad. Ironically, we’re often attracted to people
who have a smidge of psychopathy or a hint of dominance, especially because
people with the dark triad tend to be good at making themselves appear more
attractive.
Dark Triad Relationship Patterns
There are five destructive patterns you can take note of to
recognize people high on the continuum of dark triad traits.
1. Lying
Researchers have found that those higher on the dark triad
continuum lie more often and think of themselves as good at deception. More
specifically, Machiavellianism is associated with telling more white lies,
while narcissism is associated with lying about popularity. The most troubling
are those with high levels of psychopathy, who are more likely to lie for no
reason at all.
When you catch a partner with these traits in a lie, you
might begin to sense that something doesn’t add up. These erosions of trust,
whether big or small, can start to chip away at your sense of security.
2. Infidelity
It’s well-known that those high on the dark triad scale are
more likely to cheat on romantic partners. Given their penchant for
impulsivity, lack of care for others’ feelings, and ability to lie easily and
often, this isn’t surprising. What’s more interesting is which traits in the
dark triad lead to which types of infidelity outcomes.
When people with higher levels of psychopathy cheat, it
tends to lead to a breakup. But when people who are a more Machiavellian cheat,
they can manage to keep the relationship going. This might be because their
strategic approach to everything lets them fly under the radar. Even when they
get caught, they’re better able to manipulate their partner and may get off
scot-free. In fact, you might find yourself wondering if you’re the bad guy
when the boyfriend you just caught sexting with someone else says you’re the
one driving him away by being too overbearing. Don’t fall for it! This is
classic Machiavelli.
3. Jealousy and revenge
Those with the dark triad tend to have higher levels of
preventive jealousy—that is, feeling jealous before they’ve been given reason
to—than the average person.
One study found that those with the dark triad are not only
more likely to have cheated on a partner but also expect to be cheated on. If
they do find themselves in an unfaithful relationship; they’re more likely than
the average person to want to take revenge, like shouting at their partner or
spreading a rumor about them.
Interestingly, the dark triad women in this study said that
even though they would want revenge, they wouldn’t necessarily end the
relationship if their partner cheated. This speaks to wanting emotional control
over their partner for control's sake rather than doing hurtful things only as
an impulsive reaction.
4. Superficial relationships
Given their lack of true emotional devotion, people high on
the dark triad scale doesn’t tend to choose serious, committed relationships.
Now there’s nothing wrong with flings, dating for fun,
friends-with-benefits, and other not-so-serious “romances.” At different times
in our lives, we have different needs, and most of us have probably had
relationships that were never meant for a serious commitment.
But people with more dark triad traits tend to make a habit
of emotionally shallow relationships, both romantically and with friends.
Specifically, narcissism tends to go hand-in-hand with one-night-stands, and
psychopathy tends to go with booty calls.
In friendships, Machiavellians look to befriend those with
elite social status. Narcissists like to roll with a good-looking squad. Men with psychopathic traits are just like friends who can play wingmen and hook up with potential mates.
5. Relationships that don’t last
With all these not-so-glowing findings to recommend them,
it’s no surprise that people with high dark triad traits don’t tend to have
long-lasting relationships.
Even if they wanted to stay in a long-term relationship,
people with the dark triad have a hard time making it last, perhaps because
they are simply hard to get along with. The researchers who first coined the
“dark triad” term noticed immediately that agreeableness—warmth, friendliness,
tact—is the one thing most people with these traits lack.
The dark triad traits have gray gradations, and if you
find yourself in a relationship with someone low on those scales, it might
simply end with hurt feelings. But someone high on the rungs of psychopathy,
narcissism, and Machiavellianism might cause you serious damage.
Medical Disclaimer: All content here is for informational
purposes only. This content does not replace the professional judgment of your
own mental health provider. Please consult a licensed mental health
professional for all individual questions and issues.
Red-flag behaviors
What should a manager do after identifying such job candidates or employees? Over-claiming, or falsely taking credit for, contributions to the organization. (narcissism)
Being aggressive after negative feedback and criticizing the source of feedback. (narcissism)
Treating valued members of the organization (trophy colleagues) differently than those who do not boost their egos. (narcissism)
Demonstrating a selfish perspective with a “choose your battles” mind-set. (Machiavellianism)
Trying to control or minimize other people’s influence. (narcissism, Machiavellianism, psychopathy)
Not sharing knowledge with colleagues. (Machiavellianism)
Using manipulation to reach strategic goals. (Machiavellianism, psychopathy)
Scheming for personal benefit without considering consequences for others. (narcissism, Machiavellianism, psychopathy)
Competing rather than cooperating. (Machiavellianism, psychopathy)
Making quick, short-term-focused decisions without considering consequences for others. (psychopathy)
Making bold, risky decisions without regard to organizational rules or ethics. (narcissism, psychopathy)
Questioning authority figures, rules, and the status quo. (psychopathy)
Bullying or criticizing coworkers to focus on interpersonal relationships instead of tasks at hand. (psychopathy)
Luring coworkers into wild behaviors or seducing coworkers or supervisors into romantic relationships. (Machiavellianism, psychopathy)
“If you can avoid it, don’t hire them. If you have them, don’t promote them,” Schyns said.
How to get out of a relationship with a dark triad personality
It can be scary to realize that your partner has dark triad traits. At the same time, it might feel like a morbid relief to put the pieces together. Either way, if you find yourself finally understanding why you feel insecure, emotionally spent, or like you’ve been gaslit, it’s a good first step to changing your situation.
To safely get yourself out of a relationship with someone with dark triad traits, here are good places to start:
1. Surround yourself with supportive people
People with high dark triad levels are known for playing mind games and undercutting your confidence. Bolster your defenses with people you can trust to be in your corner who will believe what you say and offer you a safe emotional haven.
2. Get your affairs in order
In some tragic cases, people have lost their financial resources, independence to move around, or other important safety mechanisms during a messy breakup.
Ideally, you'll want to secure:
An independent bank account
A safe place to physically go to
A private place to communicate with your supportive people
Anything else you may need to stay safe in case the other person acts recklessly
3. Make a clean break
Like Dua Lipa said, "Don't pick up the phone ... Don't let him in ... Don't be his friend."
You don’t need to keep justifying why you're leaving, especially if the other person is trying to excuse away your concerns or gaslight your feelings.
Commit to a clean break without giving in to crocodile tears that can seem convincing. Don’t linger in a shared living space. Don’t bargain. You don’t need to keep justifying why you're leaving, especially if the other person is trying to excuse away your concerns or gaslight your feelings.
4. Be compassionate with yourself
It’s so hard to be in a relationship (and to break up) with someone with dark triad traits. It’s not a sign of weakness or foolishness on your part that you got sucked in! Be kind to yourself. In extreme situations where safety is a concern, make sure you use your resources, including law enforcement, legal representation, and therapy.
It’s not a sign of weakness or foolishness on your part that you got sucked in!
You deserve to be respected and loved in a relationship, not lied to or manipulated. Now that you know the signs of the dark triad, you know how to spot a bad relationship in the making and get out before you get too deeply into it. And if you're already in it, don't be afraid to let go. You've got this!
Thanks
Jones, D. N., & Paulhus, D. L. (2012). Introducing the Short Dark Triad (SD3): A brief measure of dark personalities. Journal of Research
in Personality, under revision.
Jade Wu, PhD
Dr. Jade Wu is a licensed clinical psychologist. She received her Ph.D. from Boston University and completed a clinical residency and fellowship at Duke University School of Medicine.
