'தில்லானா மோகனாம்பாள்'. குறித்து வெளிவந்த சுவாரசியமான செய்தி

Chandran Veerasamy

ஆனந்தவிகடனில் ஜெமினி கதை இலாகாவில் பணியாற்றிய கொத்தமங்கலம் சுப்பு கலைமணி என்ற பெயரில் எழுதி வெளியான தொடர்கதைதான் 'தில்லானா மோகனாம்பாள்'. அது திரைப்படமாகவும் வந்து மிகவும் பெரும் வெற்றி பெற்றது. இது குறித்து வெளிவந்த செய்தியொன்று சுவாரசியமானது.

'தில்லானா மோகனாம்பாளை' திரைப்படமாக எடுக்க விரும்பி பிரபல டைரக்டர் ஏ.பி.நாகராஜன் ஜெமினி அதிபர் எஸ்.எஸ்.வாசனிடம் சென்று அனுமதி கேட்டார். அதற்கு வாசன் அவர்கள் தானே அதை எடுக்க விரும்பியதாகவும், பின்னர் சில காரணங்களால் எடுக்க முடியவில்லை என்றும், அதை ஏ.பி.நாகராஜன் எடுப்பதற்கு தனக்கு முழுச் சம்மதம் என்றும் தெரிவித்தார். உடனே ஏ.பி.நாகராஜன் ஒரு தொகையை வாசன் அவர்களிடம் கொடுத்தார். அவரும் அதை வாங்கிக் கொண்டு போய் உள்ளே வைத்தார்.

மறுநாள் ஏ.பி.நாகராஜன், வாசன் அவர்களிடம் அனுமதி வாங்கிவிட்டோம், அப்போது ஜெமினி கதை இலாகா எல்லாம் மூடப்பட்டுவிட்டது. கலைமணி என்கிற கொத்தமங்கலம் சுப்பு வீட்டில்தான் இருப்பார். அவரிடமும் ஒரு வார்த்தை மரியாதைக்காகச் சொல்லி அனுமதி வாங்க வேண்டுமென்று அவர் வீட்டுக்குச் சென்றார். அவரும் மகிழ்ச்சியோடு அனுமதி வழங்கி ஆசியும் வழங்கினார். அப்போது அவரிடமும் ஒரு தொகையைக் கொடுக்க ஏ.பி.நாகராஜன் முயன்றார். உடனே சுப்பு அவர்கள் அவர்களைச் சற்று இருக்கச் சொல்லிவிட்டு உள்ளே சென்று ஒரு உறையைக் கொண்டு வந்தார். அது என்ன என்று நாகராஜன் கேட்க, நீங்கள் இங்கு வருவதற்கு முன்னமேயே முதலாளி வாசன் அவர்கள் இந்தத் தொகையை நீங்கள் கொடுத்ததாக என்னிடம் கொடுத்தனுப்பி விட்டார் என்றார். ஏ.பி.நாகராஜனுக்கு வாசனைப் போற்றுவதா, கொத்தமங்கலம் சுப்புவைப் பாராட்டுவதா என்றே தெரியவில்லை.
- நன்றி : பாரதி பயிலகம் வலைப்பூ

சிட்டுக்குருவிகள்... சீனாவில் நடந்த உண்மைச் சம்பவம்

Chandran Veerasamy

சிட்டுக்குருவிகள்... சின்னக்குருவிகள்; செல்லக் குருவிகள். அவை மனிதகுலத்துக்கு ஆற்றும் பணி அளப்பரியது. சீனாவில் நடந்த உண்மைச் சம்பவம் இது. 1950-களில் சீனாவில் ஆட்சிக்கு வந்த மாவோ Four pests campaign என்ற பெயரில் பயிர்களுக்குத் தீங்கு விளைவிக்கக் கூடிய நான்கு உயிர்களை அழிக்க உத்தரவிடுகிறார். அந்தப் பட்டியலில் சின்னஞ்சிறு சிட்டுக்குருவியும் இடம் பெற்றிருந்தது. சின்னஞ்சிறிய பறவைகள் கொலை செய்யப்படுமளவுக்கு என்ன தப்பு செய்தன?. விளை நிலங்களில் தானியங்களைக் கொத்தித் தின்றதுதான் அந்தக் குருவிகள் செய்த தவறு. தானியங்கள்தான் அவற்றின் முக்கிய உணவு. புலி மானை அடித்துச் சாப்பிட்டால் தப்பா? பூனை, கருவாடு தின்னத்தானே செய்யும்?

மாவோவின் உத்தரவை அடுத்து சிட்டுக்குருவிகளை அழிக்க பெரும் படை கிளம்பியது. எந்தவிதமான இரக்கமும் காட்டாமல் கொன்று குவிக்கப்பட்டன குட்டிக் குட்டிக் குருவிகள். அதன் கூட்டை அழிப்பது, முட்டையை உடைப்பது என்று மனிதன் அத்தனைவிதமான இழி புத்தியையும் சிட்டுக்குருவி இனத்தின் மீது காட்டினான். சிட்டுக்குருவியை அழித்து விட்டால் போதும்; நாடு சுபிட்சம் அடைந்து விடும்; உணவு உற்பத்தி பெருகிவிடும் என்ற செய்தியை சீனர்கள் பரப்பிக் கொண்டிருந்தனர். கோடிக்கணக்கான சிட்டுக்குருவிகள் அழிந்து போயின. இரண்டு மூன்று ஆண்டுகள் கழிந்தன. நாட்டில் விளைச்சல் பாதியாகக் குறைந்தது. சீன அரசுக்கு என்ன நடக்கிறது என்றே தெரியவில்லை. சிட்டுக்குருவிகளின் முக்கிய உணவு புழுப் பூச்சிகள் மட்டுமல்ல; வெட்டுக்கிளிகள் போன்ற விளைச்சலைப் பாதிக்கும் பூச்சிகளும்தான். சிட்டுக்குருவிகள் அழிந்து போயின; அதனால் வெட்டுக்கிளிகள் பெருத்தன.

பயிர்களை சகட்டுமேனிக்கு வெட்டுக்கிளிகள் அழித்தன. விளைச்சல் பாதித்தது. மக்கள் பசியால் வாடத் தொடங்கினர். போதாக்குறைக்கு மழையும் பொய்த்தது. நிலங்கள் வெடித்தன, பயிர்கள் வாடின. மக்கள் பட்டினியால் மடிந்தனர். சிட்டுக்குருவி இனத்தை அழித்ததற்கு சீனா கொடுத்த விலை... ஒன்றரை கோடி மனித உயிர்கள் (சீன அரசின் கணக்குப்படி). ஆனால் 3 கோடியே 60 லட்சம் பேர் வரை இறந்து போனதாக "Tombstone' என்ற புத்தகத்தில் சீனப் பத்திரிகையாளர் யாங் ஜிஜெங் குறிப்பிட்டுள்ளார். இந்தப் புத்தகத்துக்கு தற்போது சீனா தடை விதித்துள்ளது. அந்தப் புத்தகத்தில் , சீன மக்கள் பட்டினி காரணமாக ஒருவரை ஒருவர் அடித்துக் கொன்று சாப்பிட்டதாகக்கூடச் சொல்லப்பட்டுள்ளது. மக்களை நரமாமிசம் புசிப்பவர்களாக மாற்றிய பின்தான், விழித்தது சீனா.

வெட்டுக்கிளிகள் , பூச்சிகள் பெருக சிட்டுக்குருவிகள் மடிந்ததுதான் காரணம் என்பதை சீனா தாமதமாக உணர்ந்தது. உடனடியாக அந்தப் பட்டியலில் இருந்து சிட்டுக்குருவியின் பெயர் நீக்கப்பட்டது. இப்போது சிட்டுக்குருவியைக் காக்க பெரும் படை புறப்பட்டது. சீனா சுபிட்சமடைந்தது. சின்னக்குருவிதான். ஆனால், அது அழிந்தால் மனித இனத்துக்கும் அழிவு வரும். என்பதற்கு இந்தச் சம்பவம் ஓர் உதாரணம்.

இன்று உலக சிட்டுக்குருவிகள் தினம் !

வைக்கோல் பட்டறை நாய்கள்.

Jaganeethan Jegan Kulanthaivel

மகனை மேலதிக நேர வகுப்பிற்கு அனுப்பிவிட்டு நிழல்தேடி ஓர் பூங்காவினுள் நுளைந்தேன்.

மட்டக்களப்பின் வாவிக்கரையோரம் இளந்தென்றல் வீசும் இனிய பூங்கா அது.

அங்கே ஒருவர் நீண்ட அமைதியில் இருக்கை ஒன்றில் சாய்ந்தபடி மீன்மகள் பாடும் வாவியை ரசித்துக்கொண்டிருந்தார்.

அருகில் சென்று அவரை நோக்கியபோது அவர் ஒரு விசேடத்துவ வைத்திய நிபுணர்.

அவரது சேவை தற்கால வாகன நெரிசலும் விபத்துக்களும் நிறைந்த சூழலில் அதியுச்சமாக தேவைப்பாடுடையது.

சகலரும் அவருக்கு ஓய்வு வழங்காது அவரை பயன்படுத்தி மக்களுக்கு சேவையை பெற்றுக்கொடுக்க முயற்சித்திருக்க வேண்டும்.

ஆனால் அவர் இயற்கையை ரசித்தபடி அமைதியாக இருந்தார்.

சுகாதார துறை ஊழியனாக அவரோடு உறவாட முயற்சித்தேன்.என்னை அவருக்கு அறிமுகம் செய்துவைத்தபடி அவரைப்பற்றி நானே அவரிடம் கூறினேன்.சிரித்தபடி அருகில் அமரச்சொன்னார்.

பலதும் பேசினோம்.அவற்றுள் அவர் தனியார் வைத்தியசாலைகளுக்கு கூட செல்லாது அமைதியாய் இருப்பது பற்றி வினா எழுப்பினேன்.

தனது மன ஆதங்கத்தை கொட்ட தொடங்கினார்.

நான் விசேட தொகுதி ஒன்றின் சத்திரசிகிச்சை நிபுணர்.இப்போது இந்த ஊரில் நான் அதிகம் சேவை செய்யவேண்டும். குறைந்த்து எனது கடமை நேரத்திலாவது இயன்றதை நோயாளருக்கு செய்யவேண்டும்.

ஆனால் எனக்கு வாரத்தில் ஒரு முறை மட்டுமே சத்திரசிகிச்சை கூட ஒதுக்கீடு உள்ளது.மீதி நாட்களில் சத்திர சிகிச்சை கூடம் வெறுமையாக இருந்தால் கூட எமக்கு அனுமதியில்லை.

அதனையும் தாண்டி இரவு நேரத்தில் சத்திரசிகிச்சையை செய்ய முயன்றால் மயக்க மருந்து கொடுப்பதில் பிரச்சனை.ஒவ்வொருவராக கெஞ்சி மன்றாடியே சத்திரசிகிச்சை செய்யவேண்டியுள்ளது.

ஒவ்வொரு சிகிச்சையும் சிலவேளைகளில் பல மணிநேரங்களை ஆட்கொள்ளும்.

எப்படியோ மற்றவர் மனம்கோணாதபடி சத்திர சிகிச்சை செய்யவேண்டிய நிர்ப்பந்தம் எனக்கு.

இங்கு வாழ்வதற்கான வசதி வாய்ப்புகளிலும் பாரிய குறைபாடு எமக்குண்டு.இருட்டில் மறைக்கப்பட்டதை போன்றதான ஒருவகை நிருவாக முறைமை இங்குண்டு.

ஏறச்சொன்னால் எருதுக்கு கோபம்,இறங்க சொன்னால் முடவனுக்கு கோபம் எனும் பழமொழிக்கொப்பான பரிபாலனத்தின் கீழாக சிக்கி தவிக்கறேன்.

நான் தேரவாத பௌத்தத்தை பின்பற்றுபவன்.எனது மனச்சாட்சிப்படி முடியுமானதை செய்கிறேன்.முடியாத பொழுதுகளில் வியாளனில் எனது ஊருக்கு புறப்பட்ட்டுவிடுகிறேன்.

மீண்டும் அடுத்த வாரம் செவ்வாய் திரும்புகிறேன்.நான் என்ன செய்வது? என்னை கண் டுகொள்ளாத நிருவாக முறைமைக்கு நான் என்ன செய்வது?

எனக்கு தரப்படும் நாளிலும் இங்கு நான் தங்கியிருக்கும் நாளிலும் என்னாலானதை மக்களுக்கு செய்கிறேன்.

என பல இருட்டடிப்புகளை கூறி முடித்தார்.

என்ன செய்வது?

மிக மோசமான தலைவர்களை கொண்ட மண்ணில் மருத்துவ வியாபாரம் மட்டும் கொடிகட்டி பறக்கிறது.

New UK 50 Pound Note May Feature India's Sir Jagadish Chandra Bose

The Bank Of England has announced it will be redesigning the 50 UK Pound currency note, replacing it with a prominent name from the world of science.

And surprisingly (or unsurprisingly?), the name of Indian scientist Sir Jagadish Chandra Bose has been featured in the nomination list.

Sir Jagadish Chandra Bose, Jagadish also spelled Jagadis, (born November 30, 1858, Mymensingh, Bengal, India (now in Bangladesh)—died November 23, 1937, Giridih, Bihar), Indian plant physiologist and physicist whose invention of highly sensitive instruments for the detection of minute responses by living organisms to external stimuli enabled him to anticipate the parallelism between animal and plant tissues noted by later biophysicists. Bose’s experiments on the quasi-optical properties of very short radio waves (1895) led him to make improvements on the coherer, an early form of radio detector, which have contributed to the development of solid-state physics.

After earning a degree from the University of Cambridge (1884), Bose served as professor of physical science (1885–1915) at Presidency College, Calcutta (now Kolkata), which he left to found and direct (1917–37) the Bose Research Institute (now Bose Institute) in Calcutta. To facilitate his research, he constructed automatic recorders capable of registering extremely slight movements; these instruments produced some striking results, such as Bose’s demonstration of an apparent power of feeling in plants, exemplified by the quivering of injured plants. His books include Response in the Living and Non-Living (1902) and The Nervous Mechanism of Plants (1926).

புல்லுமலையில் நீரெடுத்து போத்தலில் அடைத்து விற்கும் கம்பனி ஒன்றின் முன்னைடுப்புகள் தொடர்பாக

மட்டக்களப்பில் தண்ணீர் போராட்டம் பிரவகித்திருக்கும் இந்தக் காலத்தில் பலரும் பல விதமாக இது பற்றி எழுதியும், செயல்பட்டும் வருகிற போதினில் இந்த மண்ணில் வாழும் நான், கருத்துச் சொல்லாதிருப்பது எனது நெஞ்சாங்கூட்டை வாளால் அறுப்பது போல் உணர்வதால் எழுதுகிறேன்.

உலகின் எல்லாப் பாகங்களிலும் குடிநீர் தட்டுப்படத் தொடங்கிவிட்டது.நீர் சூழ் உலகில் 15% மட்டுமே நன்னீர் என்பதை அறிவோம். நன்னீரைப் புதுப்பிக்கும் ஒரே வழியாக மழை மட்டுமே காணப்படுகிறது.மழை நீர் பூமிக்கடியிலும், நீரேந்து நிலைகளிலும் சேமிக்கப்பட்டு மக்களால் பயன்படுத்தப்படுகிறது. பனி மலைகள் உருகுவதாலோ, மலை முகடுகளிலிருந்து ஊற்று வீழ்ச்சியாகவோ மட்டக்களப்பு மக்களுக்கு நீர் கிடைப்பதில்லை. நமது மாவட்டத்தில் மழை வீழ்ச்சி குறைவடையத் தொடங்கி நீண்ட காலமாயிற்று என்பதையும் கவனத்தில் கொள்ளவேண்டும்.
உலகில் தண்ணீர் விலை கொடுத்து வாங்கும் பொருளாகி பல்லாண்டுகள் கடந்துவிட்டன.
பன்னாட்டு நிறுவனங்கள் மூன்றாம் உலக நாடுகளில் தாதுப் பொருட்களைக் கிண்டி எடுத்து பணமாக்கி வங்கிகளில் முதலீடு செய்தன. இப்போது தாதுப் பொருட்கள் முடிவடையும் நிலைக்கு வந்துவிட்டதனால், தண்ணீரைக் கிண்டி எடுத்துப் பணமாக்க கம்பனிகள் முயல்கின்றன.இவ்வாறான பல திட்டங்களில் இலங்கை அரசு பல ஒப்பந்தங்களைக் கைச்சாத்திட்டுள்ளது.இவ்வாறே உள்ளூராட்சி நிறுவனங்களும் இது விடயத்தில் சோரம் போயுள்ளன. இவ்வாறு மக்கள் நலனுக்கு எதிராக போத்தலில் நீரை அடைத்து விற்கும் கம்பனிக்கு அனுமதி அளித்ததனால் சோரம் போயுள்ள உள்ளாட்சி நிறுவனங்களில் ஏறாவூர் பற்று பிரதேச சபையும் இணைந்துகொண்டுள்ளது.
மூன்றாம் உலகப் போர் தண்ணீருக்காகவே இடம்பெறும் என கணிப்புகள் தெரிவிக்கின்றன.ஆனால் மட்டக்களப்பில் தமிழ் முஸ்லிம் அரசியல் போர் தண்ணீருக்கானது எனக் காட்ட முற்படும் இரு தரப்பையும் சேர்ந்த பிற்போக்கு அரசியல்வாதிகளையும் மக்கள் இனங்காண வேண்டும்.
1) தண்ணீரைத் தனியார்மயப்படுத்த அனுமதிக்க முடியாது.
2) உலகவங்கி 1997 இல் தண்ணீர் விநியோகத்தை தனியாரிடம் ஒப்படைக்க வேண்டும் என்ற நிபந்தனையுடன் பொலிவியா நாட்டுக்கு நிதியுதவி அளித்ததைப் போல இலங்கையில் செயல்பட அனுமதிக்க முடியாது.
3) தண்ணீர் விற்பனைப் பண்டமல்ல, அது மக்களுக்கான இயற்கையின் கொடையாகும்.
மேலே குறிக்கப்பட்ட மூன்று அடிப்படைகளிலும் இருந்து வழுவுதல் மனுக்குல விரோத செயல்பாட்டுக்கு உதவுதலாக அமையும்.
மேற்சொன்ன அனைத்து உண்மைகளுக்கும் அப்பால் புல்லுமலையில் நீரெடுத்து போத்தலில் அடைத்து விற்கும் கம்பனி ஒன்றின் முன்னைடுப்புகள் தொடர்பாக மக்கள் மத்தியில் எதிர் மற்றும் ஆதரவு நிலைப்பாடுகள் காணப்படுவதை அவதானிக்கிறேன்.
இயற்கையை நேசிப்பதாகவும், தமிழர் பூமியைக் காப்பதாகவும், தமிழ் உணர்வாளர்கள் போலவும் காட்டிக்கொண்டு மட்டக்களப்பில் பிரதேசத் தமிழரசியல் குழு ஒன்று, இந்த நீரைச் சுரண்டும் முயற்சியை முஸ்லிம் சமூகம் செய்வதாக தந்திரமாகப் பிரச்சாரம் செய்கிறது.
வழமையான முஸ்லிம் வணிக அரசியலாளர்கள் - புல்லுமலைப் போத்தல் நீர் விவகாரத்தை எதிர்ப்பதை முஸ்லிம் என்ற அடையாளத்துக்கு குந்தகம் விளைவிப்பதாகப் பிரச்சாரம் செய்து முஸ்லிம் மக்களை உணர்ச்சிக் கொம்பில் ஏற்றி இலாபம் சம்பாதிக்க முயல்கிறார்கள்.
நமது நாட்டில் சுதந்திரத்திற்குப் பிற்பட்ட கடந்த பல பத்தாண்டுகளாக மூன்று இனத்தவர்களாலும் தீவிர உணர்ச்சி அரசியல் செய்யப்பட்டு வருகிறது. அரசியலில் தானாக உணர்ச்சி வசப்படுதல் நன்மையை நோக்கியதாகவும்- வேறெவராலும் உணர்ச்சிவசப்படுத்துதல் தீமையை நோக்கியதாகவும் அமையும் என்ற அனுபவ ரீதியான எதார்த்தத்தை பெரும்பாலோர் திரிகரண சுத்தியுடன் இன்னும் உணரவில்லை.
இந்த நிலைமையில் புல்லுமலை நீரரசியல் எதிர்காலத்தில் மட்டக்களப்பு மாவட்ட தமிழ் முஸ்லிம் மக்களுக்குப் பெரும் பாதிப்பை ஏற்படுத்தும்.புல்லுமலை தமிழ் சிங்கள எல்லைப் பிரதேசமாகும் இங்கே தமிழ் முஸ்லிம் முரண்பாடு ஆழமாவது அப்பகுதியில் அரசின் ஆதரவுடனான சிங்களக் குடியேற்றத்தை இலகுவாக்கும் என்பதை உணர்தல் வேண்டும்.
தமிழரசியல்வாதிகளே!
சமூகத்தளத்தில் வேலை செய்வது என்பதையும், ஆட்சித் தளத்தில் வேலை செய்வது என்பதையும் குழப்பிக்கொள்ள வேண்டாம். நீங்கள் இந்த நல்லாட்சியில் எதிர்க்கட்சியில் இருந்தவாறே ஆளுங்கட்சி உறுப்பினர்களாகச் செயல்படுகிறீர்கள் என்பதையும் மறக்கவேண்டாம்.ஆகவே, இந்த நீர் கொள்ளையை நிறுத்துமாறு ஜனாதிபதியையும், பிரதமரையும் கோருங்கள். ஏனெனில் இத்திட்டத்துக்கான அனுமதியை அரசாங்கமே வழங்கியுள்ளது. இந்தப் பிரச்சினை ஈழ தேச மக்களுக்கும் ஒரு கம்பனிக்கும் இடையிலான பிரச்சினையே அன்றி தமிழ்- முஸ்லிம் ஈழவர்களுக்கிடையிலான பிரச்சினை அல்ல என்பதைப் புரிந்து கொள்ளுங்கள்.
முஸ்லிம் குழுநிலை அரசியல்வாதிகளே!
நீங்கள் ஜனாதிபதியையும், பிரதமரையும் ஆராதித்து செய்யும் ஆட்சித்தள அரசியலை ஒத்தி வைத்து சமூகத்தள அரசியலை செய்வீர்களானால் பிரகாசம் பிறக்கும். ஒரு பன்னாட்டு முஸ்லிம் கம்பனிக்கு உதவுவதைவிடவும் தமிழ் முஸ்லிம் உறவை மீளக் கட்டி எழுப்புவதற்கு உதவுவதும், இயற்கை வளங்களைக் காப்பாற்றுவதும் பல நூறு மடங்கு முக்கியமானது என்பதைப் புரிந்துகொள்ளுங்கள்.
பிளாஸ்டிக் போத்தல்களில் அடைத்த தண்ணீரைக் குடிப்பது மிகப் பெரும் சுகாதாரக் கேடாகும்.இது எங்கும் சொல்லப்படவில்லை. பிளாஸ்டிக் பாவனையை இலங்கையில் தடை செய்துள்ள இந்த அரசாங்கம் எப்படி பிளாஸ்டிக் போத்தலில் தண்ணீர் அடைத்து விற்கும் கம்பனிக்கு அனுமதி வழங்கும் என்று அரசாங்கத்திடம் கேள்வி எழுப்பும் தைரியம் இந்த அரசியல்வாதிகளுக்கு ஏன் வரவில்லை?
மேலும், தியேட்டர் மோகனை இந்தப் போராட்டத்திற்கு முன்னிலைப்படுத்தியது மாபெரும் தவறாகும்.இவரது நடவடிக்கைகள் பலவற்றின் காரணமாக முஸ்லிம்கள் இவரைத் தங்களுக்கு எதிரானவர் என்று கருதுகிறார்கள். இவர் முன்னர் கிழக்கு மாகாணத்தின் ஆழும் தரப்பாக இருந்த சந்திரகாந்தனின் விடுதலைப் புலிகள் மக்கள் கட்சியின் (ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திர முன்னணியின் ஆட்சி) முக்கிய பிரமுகராக இருந்தார். பின்னர் ஐக்கிய தேசியக் கட்சி மத்தியில் ஆட்சியிலமர்ந்த பின் அக்கட்சியின் அமைப்பாளராக உள்ளார்.தன்னை தனது சொந்தத் தேவைக்கேற்ப ஆழுங்கட்சியின் பிரமுகராக மாறிக்கொள்ளும் இவர், கடந்த உள்ளூராட்சி சபைத் தேர்தலின் போது ஏறாவூர் பற்றில் கட்சி தொடர்பான விடயங்களில் தீர்மானிக்கும் சக்தியாக இருந்தார். ஆழுங்கட்சிகளை அவாவி நிற்கும் மோகன் ஏன் இந்த வாய்ப்பை மக்கள் நலனுக்காகப் பாவிக்க முயலவில்லை? இவர் பிரதமரிடம் நீர்ப்பிரச்சினையை எடுத்துக் கூறி கம்பனியின் நடவடிக்கைகளைத் தடை செய்திருக்கலாமே! ஏன் அம்முயற்சியைச் செய்யவில்லை?
தமிழ் முஸ்லிம் சிவில் சமூகப் பிரதிநிதிகள் ஒன்றிணைந்து நீர்க் கொள்ளையின் பாதிப்புகளை இரு சமூகங்களுக்குள்ளும் எடுத்துச் சொல்லி ஹர்த்தாலை இரு சமூக மக்களும் ஒன்றித்துச் செய்திருந்தால் அது அரசுக்கான சரியான அழுத்தத்தைக் கொடுத்திருக்கும்.
எதிர் காலத்தில் இவ்வாறு ஒற்றுமையாகச் செயல்படுவதற்கு தமிழர்களுக்குள்ளும், முஸ்லிம்களுக்குள்ளும் மூன்றாவது அணிகளின் தோற்றமும் இவ்வணிகளின் கூட்டும் அவசியம் என்பதைப் புல்லுமலை நீர் பிரச்சினை நமக்கு உணர்துகிறது. இன்னும் பல தமிழ் முஸ்லிம் முரண்பாடுகளில் கிடைத்த பாடமும் இதுதான். ஆனால் நாம் இன்னும் அனுபவங்களில் இருந்து கிடைத்த பாடங்களைக் கணக்கில் எடுக்கத் தொடங்கவில்லையே!
 Basheer Segu Dawood

MSM...ஸ்டெர்லைட்ஆலை ஒரு பார்வை

1.உரிமையாளர்-அனில் அகர்வால்

2.தலைமையிடம்-இலண்டன்

3.நிறுவனப் பெயர்- வேதாந்தா ரிசோர்ஸ்

4.அமைத்துள்ள இடம் - தூத்துக்குடி

5.முக்கிய உற்பத்தி- தாமிரம் (copper )

6.கழிவு உற்பத்தி- தங்கம், சல்ப்யூரிக் அமிலம் , பாஸ்ஃபோரிக் அமிலம்

7.முதலில் தேர்ந்த இடம்- குஜராத்

8.அனுமதி மறுத்த மாநிலங்கள் -குஜராத், கோவா, கர்நாடகா, கேரளா

9.அனுமதி தந்து பிரச்சினை சந்தித்த இடம் - மகாராஷ்டிரா , ரத்னகிரி

10.அப்போதைய மகராஷ்ர முதல்வர் - சரத்பவார்

11.அனுமதி தந்த மாநிலம்- தமிழ்நாடு

12.அப்போதைய முதல்வர்-ஜெ.ஜெயலலிதா

13.அனுமதிக்க காரணம்- தூத்துக்குடி துறைமுகம்

14.முதல் உண்ணாவிரத போராட்டம் -1996

15.போராட்டம் நீர்த்த காரணம் - தென் மாவட்ட சாதிசண்டை

16.தண்ணீர் எடுக்கப்படும் ஆறு - தாமிரபரணி

17.ஆலைக்கு எதிரான முதல் வழக்கு-1997 நவம்பர்7

18.முதல் விபத்து- ஏழு சிலிண்டர் வெடிப்பு (1997)

19.இரண்டாம் விபத்து- கந்தக குழாய் வெடிப்பு (பலி-1)

20.மூன்றாவது விபத்து-செப்புக்கலவை வெடிப்பு(பலி-3)

21.நான்காம் விபத்து-சல்ப்யூரிக் அமில குழாய் வெடிப்பு (பொறியாளர்-5,கூலித் தொழிலாளி -12

22.ஐந்தாம் விபத்து-ஆயில் டேங்க் வெடிப்பு

23.ஆறாம் விபத்து -நச்சுப்புகை வெளியேற்றும்
அனுமதிக்கப்பட்ட உற்பத்தி அளவு -70000டன்

24.உற்பத்தி செய்தது-2லட்சம் டன் (2005 கணக்கில்)

25.ஆலையை மூட முதல் தீர்ப்பு -2010 செப்டம்பர் 28

26.தொடக்கம் முதல் எதிர்க்கும் கட்சி-மதிமுக

27.ஆலையை எதிர்த்து வாதாடியவர்-வை.கோ(1998)

28.ஆலை மூட உத்தரவிட்டவர்-ஜெ.ஜெயலலிதா

29.100 கோடி அபராத்துடன் மீண்டும் ஆலை திறக்க அனுமதித்து-உச்சநீதிமன்றம்

30.தமிழ்நாடு பசுமை வாரிம் -தடை

31.தேசிய பசுமை வாரியம்- அனுமதி

"எழுத்துச் சிற்பி" பாலகுமாரன் காலமானார்

தமிழின் தலைசிறந்த எழுத்தாளர்களில் ஒருவரான "எழுத்துச் சிற்பி" பாலகுமாரன் காலமானார்.

பாலகுமாரன் தமிழ்நாட்டில் வாழும் புகழ்பெற்ற தமிழ் எழுத்தாளர் ஆவார். இவர் தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் திருக்காட்டுப்பள்ளி வட்டத்தில் உள்ள பழமார்நேரி என்னும் சிற்றூரில் தமிழாசிரியர் சுலோசனா என்பவருக்கு மகனாகப் பிறந்தார். பதினொன்றாம் வகுப்பு வரை பயின்ற இவர். தட்டச்சும் சுருக்கெழுத்தும் கற்று தனியார் நிறுவனத்தில் 1969ஆம் ஆண்டில் சுருக்கெழுத்தராகப் பணியாற்றத் தொடங்கினார். அவ்வாண்டிலேயே கவிதைகள் எழுதத் தொடங்கினார். அவற்றுள் சில கணையாழி இதழில் வெளிவந்தன. பின்னர் டிராக்டர் கம்பெனியில் உயர் அதிகாரியாக பணியாற்றினார். திரைத்துறையில் பணியாற்றுவதற்காக அப்பணியைத் துறந்தார். இவர் 100-க்கும் மேற்பட்ட சிறுகதைகளையும், 200-க்கும் மேற்பட்ட நெடுங்கதைகளையும் சில கவிதைகளையும் கட்டுரைகளையும் எழுதி உள்ளார்.

'மெர்க்குரிப்பூக்கள்' மூலம் ஏராளமான வாசகர்களைக் கட்டிப் போட்டவர் எழுத்தாளர் பாலகுமாரன். 'மெர்க்குரிப்பூக்கள்', 'தலையணைப்பூக்கள்', 'கரையோர முதலைகள்', 'பயணிகள் கவனிக்கவும்', 'இரும்பு குதிரைகள்' என 300க்கும் மேற்பட்ட நாவல்கள் எழுதிய பாலகுமாரன், எண்பதுகளில் மிகப்பெரிய உச்சத்தில் இருந்து தன் எழுத்துக்களால் வாசகர்களைக் கட்டிப்போட்டார். 

ஆரம்ப கட்டத்தில் 'சாவி' பத்திரிகையில் பணிபுரிந்தார். ஆடிப்பெருக்கு பற்றி இவர் எழுதிய கட்டுரையும் நடிகை ஷோபா மரணம் குறித்த கட்டுரையும் எல்லோராலும் பாராட்டப்பட்டது.

மணிரத்னம் இயக்கத்தில் கமல்ஹாசன் நடித்த 'நாயகன்' படத்தின் மூலம் வசனகர்த்தாவாகவும் பணிபுரிந்தார். அதையடுத்து 'குணா', 'செண்பகத்தோட்டம்', 'மாதங்கள் ஏழு', 'கிழக்கு மலை', 'ஜென்டில்மேன்', 'காதலன்', 'ஜீன்ஸ்', 'பாட்ஷா', 'முகவரி', 'சிட்டிசன்' முதலான ஏராளமான படங்களுக்கு வசனம் எழுதினார் பாலகுமாரன்.

'அன்பு. இதுவே என் கதையின் பிரதானம். இதுவே எல்லோருக்க்கும் தேவையாயும் போதுமானதாகவும் இருக்கிறது. இது இருந்தாலே, கிடைத்துவிட்டாலே சமூகம் அழகாகிவிடும். மனிதர்கள் நிம்மதியாய் வாழ்வார்கள்' என்பதையே தொடர்ந்து தன் எழுத்துக்களிலும் நாவல்களிலும் பேட்டிகளிலும் வலியுறுத்தி வந்தார்.

ராஜராஜ சோழன் குறித்தும் தஞ்சை தேசம் குறித்தும் இவர் பல வருடங்களாக ஆய்வு செய்து எழுதிய 'உடையார்' எனும் மிகப்பிரமாண்டமான நாவல், வாசகர்களால் ஏகோபித்த வரவேற்பைப் பெற்றது. எல்லோரும் உடையார் படித்துவிட்டு கொண்டாடினார்கள்.

திருவண்ணாமலை மகான் யோகி ராம்சுரத்குமாரை தன் குருநாதராக ஏற்றுக்கொண்டு வாழ்ந்து வந்தார். இரண்டு முறை பைபாஸ் செய்யப்பட்டும் கூட, சோழ தேசம் முழுவதும் பயணித்து நிறைய கதைகளை, படைப்புகளை வழங்கிக் கொண்டே இருந்தார்.

நேற்று திடீரென மூச்சுத்திணறல் ஏற்பட்டு, சென்னை ஆழ்வார்பேட்டை காவேரி மருத்துவமனையில் சிகிச்சைக்குச் சேர்க்கப்பட்டார். ஆனால் சிகிச்சை பலனின்றி உயிரிழந்தார்.

ஆனால், எழுத்தையை தவமாகக் கொண்ட பாலகுமாரன், தவமிருந்து எழுத்துக்களைப் படைத்த பாலகுமாரன் தன் எழுத்துக்களால் சூரிய சந்திரர்கள் உள்ளவரை வாழ்ந்துகொண்டே இருப்பார்.

பாலசந்தரின் குழுவில் மூன்று திரைப்படங்களிலும்கே. பாக்யராஜ்குழுவில் இணைந்து சில படங்களிலும் உதவி இயக்குநராகப் பணியாற்றினார். பின்னர் இது நம்ம ஆளு என்னும் திரைப்படத்தை கே. பாக்யராஜ் மேற்பார்வையில் இயக்கினார்.

அன்னாருக்கு எமது அஞ்சலிகள்!

John F Kennedy

John Fitzgerald Kennedy, the son of Joseph Patrick Kennedy and Rose Fitzgerald, was born in Brookline, Massachusetts, on 29th May, 1917. His great grandfather, Patrick Kennedy, had emigrated from Ireland in 1849 and his grandfathers, Patrick Joseph Kennedy and John Francis Fitzgerald, were important political figures in Boston. Kennedy's father was a highly successful businessman who later served as ambassador to Great Britain (1937-40).
In 1940 Kennedy graduated from Harvard University with a science degree. The same year saw the publication of Why England Slept (1940), a book on foreign policy. He joined the United States Navy in 1941 and became an intelligence officer. After the United States entered the Second World War, Kennedy was transferred to the Motor Torpedo Boat Squadron where he was given command of a PT boat.
Sent to the South Pacific, in August 1943, his boat was hit by a Japanese destroyer. Two of his crew were killed but the other six men managed to cling on to what remained of the boat. After a five hour struggle Kennedy, and what was left of his crew, managed to get to an island five miles from where the original incident took place.
Kennedy suffered a bad back injury and in December 1943 was sent back to the United States. When he recovered he was promoted to the rank of lieutenant and became a PT instructor in Florida. After a further operation on his back he returned to civilian life in March 1945. For the next twelve months he worked as a journalist covering the United Nations Conference in San Francisco and the 1945 General Election in Britain.

In 1960 Kennedy entered the race to become the Democratic Party presidential candidate. Kennedy won Democratic primaries in New Hampshire, Wisconsin, Indiana, Ohio, Oregon, Maryland, Nebraska and West Virginia. At the national convention in July 1960, Kennedy was nominated on the first ballot. He selected Lyndon B. Johnson, as his running mate.

On 22nd November, 1963, President John F. Kennedy arrived in Dallas. It was decided that Kennedy and his party, including his wife, Jacqueline Kennedy, Vice President Lyndon B. Johnson, Governor John Connally and Senator Ralph Yarborough, would travel in a procession of cars through the business district of Dallas. A pilot car and several motorcycles rode ahead of the presidential limousine. As well as Kennedy the limousine included his wife, John Connally, his wife Nellie, Roy Kellerman, head of the Secret Service at the White House and the driver, William Greer. The next car carried eight Secret Service Agents. This was followed by a car containing Lyndon Johnson and Ralph Yarborough.
At about 12.30 p.m. the presidential limousine entered Elm Street. Soon afterwards shots rang out. John Kennedy was hit by bullets that hit him in the head and the left shoulder. Another bullet hit John Connally in the back. Ten seconds after the first shots had been fired the president's car accelerated off at high speed towards Parkland Memorial Hospital. Both men were carried into separate emergency rooms. Connally had wounds to his back, chest, wrist and thigh. Kennedy's injuries were far more serious. He had a massive wound to the head and at 1 p.m. he was declared dead.
Within two hours of the killing, a suspect, Lee Harvey Oswald, was arrested. Throughout the the time Oswald was in custody, he stuck to his story that he had not been involved in the assassination. On 24th November, while being transported by the Dallas police from the city to the county jail, Oswald was shot dead by Jack Ruby.

Fingers were pointed at Dallas police after John F Kennedy was assassinated in the city, the declassified documents reveal. Those who believed the local force was behind the killing included Russian leader Nikita Khrushchev.And one FBI informant even named patrolman JD Tippit, who was shot dead by Lee Harvey Oswald 45 minutes after JFK died, as the President’s actual killer.

According to a note sent to agents, the source was told by an H ­Theodore Lee that “the president was actually assassinated by Dallas police officer TIPPIT”.

© Provided by Trinity Mirror Plc Dallas patrolman JD Tippit was named to by an FBI informant as the real gunman. The informant said Lee got the information from several previously active members of the Fair Play for Cuba Committee.

The note also said a week before the assassination Tippit, who was alleged to be the head of the right-wing John Birch Society in Dallas, and a third man – possibly Oswald – met in Jack Ruby’s nightclub.

Ruby shot Oswald two days after Kennedy’s assassination and died of lung cancer in 1967.

The two men had supposedly met in a Florida airport as part of a group heading to Cuba to “cut sugar cane” and were heard discussing “Big Bird” by an informant.

Lee would later tell the FBI that communist Oswald was somehow involved in the anti-Castro movements as well as the FPCC, which allowed him to see both “sides of the issues involved”.

© Provided by Trinity Mirror Plc Moments before the assassination.

Tippit was in his patrol car when he stopped Oswald as he walked down Patton Avenue in Dallas.

After talking to Oswald through the window, he got out and was shot three times with a .38 calibre revolver. An autopsy showed he then took a bullet to the right side of his temple as he lay on the pavement.

However, the suspicions about the Dallas police were not confined to the US. CIA notes of a May 1964 conversation with Khrushchev said the Soviet leader did not believe American security was so “inept” that the president could be killed without a conspiracy.

He believed the Dallas Police Department was an “accessory” to the assassination and the CIA source “got the impression that Chairman Khrushchev had some dark thoughts about the American Right Wing being behind this conspiracy”.

© Provided by Trinity Mirror Plc Soviet leader Nikita Khrushchev believed there was a conspiracy behind Kennedy's death.

When the source said Oswald and Ruby were both “mad” and he “acted on his own... Khrushchev said flatly that he did not believe this”.

The Soviets also suspected then Vice President Lyndon B Johnson could have been behind the killing, according to one of the 2,891 newly released documents.

In a note from December 1, 1966, FBI Director J Edgar Hoover said he was aware a US mole in Moscow was saying the KGB was “in possession of data purporting to indicate Johnson was responsible for the assassination”.

It came as the Kremlin feared it would be blamed for the President’s death and face retaliation.

The details emerged in a message to the White House called Reaction of Soviet and Communist Party Officials to the Assassination of President John F Kennedy.

The declassified documents, containing more than 30,000 pages, have done little so far to silence conspiracy theorists who believe Oswald was a fall guy for a wider plot.

© Provided by Trinity Mirror Plc The Kremlin feared it would be blamed for the President’s death and face retaliation.

One document from 1975 contains a partial deposition by Richard Helms, a deputy CIA director under Kennedy.

The intelligence chief later became CIA chief to the Rockefeller Commission, studying unauthorised CIA activities in domestic affairs. Commission lawyers appeared to be seeking information on which foreign leaders might have been the subject of assassination attempts by or on behalf of the CIA.

A lawyer asked Helms: “Is there any information involved with the assassination of ­President Kennedy which in any way shows that Lee Harvey Oswald was in some way a CIA agent or agent?”

But the document ends short of his answer. The papers also show Helms, who later served under the administrations of Lyndon B Johnson and Richard Nixon , claim that Johnson used to say Kennedy’s killing was an act of foreign retribution.

Helms said in a deposition: “President Johnson used to go around saying the reason President Kennedy was assassinated was that he had assassinated President Diem.”

South Vietnamese leader Ngo Dinh Diem was arrested and killed just weeks before Kennedy during a US-backed coup. 

https://www.msn.com/en-au/news/world/jfk-files-reveal-dallas-cop-shot-by-lee-harvey-oswald-may-have-been-the-real-gunman/ar-AAu92g4?ocid=spartanntp

Sophia (robot)சவுதி அரேபியாவின் குடியுரிமைப் பெற்ற உலகின் முதல் பெண் ரோபோ

Sophia is a humanoid robot developed by Hong Kong-based company Hanson Robotics. She has been designed to learn and adapt to human behavior and work with humans, and has been interviewed around the world. In October 2017, she became a Saudi Arabian citizen, the first robot to receive citizenship of a country. Hanson designed Sophia to be a suitable companion for the elderly at nursing homes, or to help crowds at large events or parks. He hopes that she can ultimately interact with other humans sufficiently to gain social skills.
சவுதி அரேபியாவின் ரியாத் நகரில் நடந்த இந்த நிகழ்ச்சி நடந்தது. அப்போது பேசிய ஆண்ட்ரூ ராஸ் என்பவர் “ஒரு நல்ல அறிவிப்பு காத்திருக்கிறது. சோபியா... நான் பேசுவதை கேட்கிறாயா? சவுதி அரேபியாவின் முதல் ரோபோ குடியுரிமை உனக்கு வழங்கப்பட்டிருக்கிறது” என்றார். பதிலுக்கு சோபியாவும் ”சவூதி அரசுக்கு நன்றி. உலகின் முதல் குடியுரிமை பெற்ற ரோபோ என்பதில் எனக்கு பெருமையும் மகிழ்ச்சியும்” என நன்றி தெரிவித்திருக்கிறது. 

அதோடு முடியவில்லை. முதல் பிரஸ்மீட்டையும் சோஃபியாதான் தந்திருக்கிறது. அதனிடம் கேள்விக்கேட்க அனைத்துக்கும் டக் டக் என பதில் சொல்லியிருக்கிறது.

“ஹாய்... நான் தான் சோஃபியா. ஹன்சன் ரோபோடிக்ஸ் நிறுவனத்தின் சமீபத்திய மற்றும் சிறந்த ரோபோ நான்” எனத் தொடங்க, அடுத்தடுத்தக் கேள்விகள் வந்தன.

“ஏன் நீ சந்தோஷமாக இருக்கிறாய்” என ஒருவர் கேட்க, “என்னைச் சுற்றி நிறைய ஸ்மார்ட் ஆன மனிதர்கள் இருக்கிறார்கள். இவர்கள் எதிர்காலத்துக்கான விஷயங்களில் ஆர்வம் காட்டுகிறார்கள். எதிர்காலம் செயற்கை நுண்ணறிவுக்கானது. அது நான் தான். அதனால்தான் நான் சந்தோஷமாக இருக்கிறேன்” என்றது.

செயற்கை நுண்ணறிவால் மக்களுக்கு எதிர்காலத்தில் ஆபத்து வருமாமே என்றதும் சோஃபியா சொன்ன பதில்தான் ஹைலைட். “நீங்கள் எலான் மஸ்க் சொல்வதையும், ஹாலிவுட் படங்களையும் நிறைய பார்க்கறீர்கள்” என கிண்டலடித்தது சோஃபியா.

சமீபத்தில், எலான் மஸ்க் ரோபோக்கள் பற்றி இப்படிச் சொல்லியிருந்தார்.

“ரோபோக்கள் அனைத்து வேலைகளையும் நம்மைவிட சிறந்த முறையில் நிச்சயம் செய்யும். அதன் வளர்ச்சி மனித இனத்துக்கு மிகவும் அச்சுறுத்தலான ஒன்று. அதை நாம் ஏன் வரவேற்கிறோம் என்றே எனக்குப் புரியவில்லை. அரசு இது குறித்த ஆராய்ச்சிகளில் மூக்கை நுழைத்து கட்டுப்பாடுகளை விதிக்க வேண்டும். விதிகளைப் பலப்படுத்த வேண்டும். இந்த விஷயத்தில் தாமதம் செய்யும் ஒவ்வொரு நாளும் நமக்கு ஆபத்துதான்!” 

இதைத்தான் சோஃபியா கிண்டல் செய்திருக்கிறது. 

மேலும், “நான் மனித குலத்துக்கு உதவ நினைக்கிறேன். தனது செயற்கை நுண்ணறிவின் உதவியால் மனிதர்களின் வாழ்க்கையை சிறப்பானதாக மாற்ற நினைக்கிறேன். இந்த உலகை சிறந்ததொரு இடமாக மாற்ற என்னால் முடிந்ததி செய்வேன்” எனப் பேசி அப்ளாஸ் அள்ளியிருகிறது சோஃபியா.

உங்கள் வீட்டில் ஒரு ரோபோ வாழ ந்தால் நீங்கள் அதை எப்படி உணர்வீர்கள்?”, என்று கேட்கும் இந்த மனிதரையொத்த ரோபோவின் பெயர் சோஃபியா.

இவரால் உங்களிடம் உரையாட முடியும். அறுபதுக்கும் அதிகமான உணர்வுகளை முகத்தில் வெளிப்படுத்தவும் முடியும்.

ஹன்சன் ரோபோடிக்ஸ் எனும் புது நிறுவனம் உருவாக்கிய இந்தரக முதலாவது ரோபோ இவர்.மனிதர்கள் பேசுவதை இவர் புரிந்துகொள்வார். மனிதர்களுடனான தனது தொடர்பாடல்களையெல்லாம் நன்கு நினைவில் வைத்துக்கொள்வார்.நடிகை ஆட்ரே ஹெப்பர்னின் முகம் போன்றே இவர் முகமும் உருவாக்கப்பட்டுள்ளதால் இவர் நன்கு அறிமுகமான முகமாக தெரிகிறார்.இவர் தலையிலுள்ள கேமெராக்கள், கணினிகள் மூலம் இவரால் பார்க்க முடியும். அடுத்தவர் முகங்களை அடையாளம் காணவும் முடியும்.

“உணர்வுரீதியிலும் புத்திசாலியாக விரும்புவதாக”, கூறும் சோஃபியா, மனிதராக இருப்பதன் அர்த்தத்தையும் பயின்று வருவதாகவும் தெரிவிக்கிறார்.தான் தொடர்ந்து புத்திசாலியாக முயல்வதாக கூறும் சோஃபியா, வெகுவிரைவில் தன்னால் மனிதர்களை மேலும் நன்றாக புரிந்துகொள்ள முடியும் என்றும் நம்புகிறார்.சோஃபியாவிடம் பல வியக்க வைக்கும் ஆற்றல்கள் இருந்தாலும் இரக்கத்தை வெளிப்படுத்த இவரால் இயலவில்லை.

ஆனாலும் சோஃபியா அசருவதாக இல்லை.“மீண்டும் உங்களிடம் உரையாட முடியுமென நம்புகிறேன். இந்த நாள் உங்களுக்கு நல்லநாளாக அமைய வாழ்த்துக்கள்” என்கிறார் இவர்.

சீசரின் சத்திரசிகிச்சை மட்டக்களப்பு_தனியார் வைத்திய கொட்டகைகளும் சில்லறை மற்றும் மொத்த வியாபார வைத்தியர்களும்

1. சீசரின் சத்திரசிகிச்சை என்பது தாய் மற்றும் சேய் இரு உயிர்கள் சம்பந்தப்பட்ட மிகவும் கவனமாக செய்யப்பட வேண்டிய ஆபரேஷன் ஆகும். இது செய்யப்படும் வைத்தியசாலையில் ஆபரேஷன் சிக்கலானால் தாயையும் சேயையும் பராமரிப்பதற்கு தேவையான தீவிர கவனிப்பு பிரிவு (ICU ) மற்றும் neonatal resuscitation unit அதை தொடர்ந்து குழந்தையை பராமரிக்கும் வசதிகள் காணப்பட வேண்டும். இத்தகைய வசதிகள் மட்டக்களப்பு தனியார் வைத்தியசாலைகளில் காணப்படாத நிலையில் சீசரின் சத்திரசிகிச்சை செய்வது மகப்பேற்று நிபுணர் எத்தகைய திறமைசாலியாக இருந்தாலும் உயிரிழப்பு ஆபத்தை ஏற்படுத்தும். உயிரிழப்பு ஏற்படுத்தும் காரணிகள் குறிப்பாக சேய்க்கு சில நிமிடங்களிலேயே உயிராபத்து ஏற்படலாம் என்பதால் மட்டக்களப்பு வைத்தியசாலைக்கு சிறிது நேரத்தில் எடுத்துச் செல்லலாம் என்ற வாதம் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடியதல்ல.

குறிப்பிட்ட தனியார் வைத்தியசாலையில் தீவிர கவனிப்பு பிரிவு காணப்படவில்லையென்றால் இந்த வைத்தியசாலையின் நிர்வாகி தனது பொறுப்பின்மை காரணமாக ஒரு தாயைக் கொலை செய்திருக்கிறார் என்று கருதப்பட்டு சட்டத்தின் கீழ் தண்டிக்கப்படவேண்டும். அதே நேரத்தில் இத்தகைய வசதியற்ற இடத்தில் ஆபத்தை ஏற்படுத்தும் வகையில் சீசரின் சத்திரசிகிச்சை மேற்கொண்ட வைத்திய நிபுணரும் அவரது குழுவினரும் பாதிக்கப்பட்ட குடும்பத்துக்கு உரிய நட்டஈடை செலுத்த வேண்டும்.

2. பிராந்தியத்தில் உள்ள தனியார் வைத்தியசாலைகள் உரிய வசதிகள் இன்றி சத்திரசிகிச்சை மேற்கொள்வதை தடுக்கும் அதிகாரம் பிராந்திய சுகாதாரப் பணிப்பாளருக்கும் சுகாதார அமைச்சுக்கும் உள்ளது. எனவே இது தொடர்பான முறைப்பாடுகள் உரிய அதிகாரிகளிடம் செய்யப்படவேண்டும்

3. காலையில் அரசாங்க வைத்தியசாலையில் 1 மணி நேரம் கடமை அதன்பின் 10 மணிக்கு ஓட்டமாவடி 12 மணிக்கு ஏறாவூர் சுற்றிவந்து 5 மணிக்கு மறுபடியும் மட்டக்களப்பில் தனியார் வைத்தியசாலை இப்படியாக சுழன்றுகொண்டு தினந்தோறும் மேலதிக கடமை 4 மணி நேரம் என்று எழுதி மாதம் 75000 சம்பாதிக்கும் காசுப்பிசாசுகள் பெரிய மனிதர்கள் போல உலா வருவதை தடுப்பதற்கு உரிய முறைப்பாடுகள் வைத்தியசாலை அத்தியட்சகர் பிராந்திய சுகாதார சேவைப்பணிப்பாளர் மற்றும் சுகாதார அமைச்சின் திடீர் முற்றுகைப் பிரிவிடம் மேற்கொள்ளப்படவேண்டும். flying squad division தொலைபேசி இலக்கம் 011-2693610 மற்றும் 0773572891

4. இத்தகைய ஒருசிலரின் பொறுப்பற்ற செயலினால் ஏற்படும் இறப்புகள் ஒட்டுமொத்த மருத்துவர்களையும் பாதிக்கும் என்பதால் மட்டக்களப்பு மருத்துவச் சங்கம் மற்றும் வடிசாலை நலன்காக்கும் மட்டக்களப்பு தொழில்சார் வல்லுநர் மன்ற உறுப்பினர்களும் இதை வெளிப்படையாக கண்டிப்பதற்கும் மேலும் இவ்வாறான சம்பவங்கள் ஏற்படாமல் தடுப்பது தொடர்பாக தங்களுடைய திட்டங்களை மக்களுக்கு அறிவிக்க வேண்டும். மேலும் மருத்துவச் சங்கத்தில் முக்கியமான பதவிகளை வகிப்பவர்கள் மற்றும் வகிக்க துடிப்பவர்கள் ஏனைய வைத்தியர்களுக்கு முன்மாதிரியாக 8-4 மணி வரை தனியார் வைத்தியசாலைகளில் நோயாளிகளை பார்வையிடுவதை தவிர்த்துக் கொள்ளவேண்டும். தவிர்த்துக் கொள்வார்களா ?

(எனது கருத்துக்களை பிரதி செய்து முகநூலிலும் ஏனைய ஊடகங்களிலும் வெளியிடுவதற்கு இத்தால் அனைவருக்கும் அனுமதி அளிக்கிறேன்.

Dr முரளி வல்லிபுரநாதன்
சமுதாய மருத்துவ நிபுணர்

வாலியின் நினைவு தினம்

கவிஞர் வாலி

(இயற்பெயர்: டி. எஸ். ரங்கராஜன், 29 அக்டோபர், 1931 - 18 சூலை 2013) தமிழ்க் கவிஞரும் தமிழ்த் திரைப்பட பாடலாசிரியரும் ஆவார். இவர் எழுதிய பாண்டவர் பூமி, கிருஷ்ண விஜயம் ஆகிய கவிதைத் தொகுப்புகள் புகழ் பெற்றவை. ஆனந்த விகடன் இதழில் வாலி தான் பழகிய ஆளுமைகள் பற்றி எழுதிய‌ 'நினைவு நாடாக்கள்' என்ற தொடரும் பெயர் பெற்றது. வாலி திரைப்படங்களுக்கு 15,000 பாடல்களுக்கு மேல் எழுதியுள்ளார். இவர் திரைப்படங்களிலும் நடித்துள்ளார் அவர் நடித்த திரைப்படங்களுள் சத்யா, ஹேராம், பார்த்தாலே பரவசம், பொய்க்கால் குதிரை ஆகியவை குறிப்பிடத்தக்கவை. மேலும் 'கையளவு மனசு' என்ற தொலைக்காட்சித் தொடரிலும் வாலி நடித்துள்ளார். 2007 ஆம் ஆண்டில் இவருக்கு இந்திய அரசின் பத்மஸ்ரீ விருது வழங்கப்பட்டது.

பிறப்பும் வளர்ப்பும்

ரங்கராஜன் என்ற இயற்பெயர் கொண்ட வாலி பிறந்தது திருப்பராய்துறையில், வளர்ந்தது திருவரங்கத்தில். ஓவியர் மாலி போல இவர் பெயர் எடுக்க வேண்டும் என்று பள்ளித்தோழன் பாபு, வாலி என்ற பெயரைச் சூட்டினான். தன் நண்பர்களின் துணையுடன் ‘நேதாஜி” என்னும் கையெழுத்துப் பத்திரிக்கையைத் துவக்கினார். அதன் முதல் பிரதியை வெளியிட்டவர் எழுத்தாளர் கல்கி. அன்று திருச்சி வானொலி நிலைய அதிகாரி பார்த்தசாரதி அவர்களும் வந்திருந்ததால் வானொலிக்கு கதைகளும் நாடகங்களும் எழுதிக் கொடுக்கும் வாய்ப்பு வாலிக்குக் கிடைத்தது.

திருவரங்கத்தில் வாலி நடத்திய அந்தக் கையெழுத்துப் பத்திரிகையில் பல இளைஞர்கள் பங்கேற்றுக் கொண்டனர். அப்படிப் பங்கேற்று கொண்டவர்களில் ஒருவர் பின்னாளில் புகழ்பெற்ற எழுத்தாளரான சுஜாதா.

வாலி இறப்பு

மூச்சுத் திணறல் மற்றும் நுரையீரல் தொற்று காரணமாக, ஜூன் 7-ஆம் தேதி 2013 அன்று சென்னை கிரீம்ஸ் சாலையில் உள்ள அப்பல்லோ மருத்துவமனையில் சேர்க்கப்பட்டார். சிகிச்சைப் பலனின்றி அவர் 18 ஜூலை 2013 மாலை 5 மணியளவில் காலமானார்.

வாலி பெயர்க்காரணம்

தமிழ் மேல் தீராத பற்று கொண்டிருந்த வாலிக்கு ஒவியத்திலும் ஆர்வம் மிகுந்திருந்தது. நன்றாகப் படம் வரையும் திறமையும் இருந்தது. அந்தக் காலகட்டத்தில் ஆனந்த விகடனில் ஓவியங்களை வரைந்து கொண்டிருந்த மாலியைப் போலவே தானும் ஒரு ஓவியராக வேண்டும் என்ற எண்ணம் கொண்டிருந்தவரிடம் அவருடைய பள்ளித் தோழன் பாபு, ‘மாலி'யைப் போல சிறந்த சித்திரக்காரனாக வரவேண்டும் என்றுகூறி 'வாலி' என்னும் பெயரைச் சூட்டினார்.

எழுதிய நூல்கள்

சிறுகதை, கவிதை, உரைநடை என இருபதுக்கும் மேற்பட்ட புத்தங்கள் எழுதியுள்ளார். அவற்றுள் குறிப்பிடத்தக்கவை: அம்மா, பொய்க்கால் குதிரைகள், நிஜ கோவிந்தம், பாண்டவர் பூமி, கிருஷ்ண விஜயம் மற்றும் அவதார புருஷன். வாலி அவர்களின் 80வது பிறந்தநாள் அன்று நடைபெற்ற விழாவில், 'வாலி 1000' என்ற பெயரில், வாலியின் ஆயிரம் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட திரையிசைப்பாடல்கள் புத்தகமாக வெளியிடப்பட்டது. அவ்விழாவில் கமல்ஹாசன், இயக்குநர் ஷங்கர், சூர்யா, பத்திரிகையாளர் சோ உள்ளிட்ட பல பிரபலங்கள் கலந்து கொண்டு வாழ்த்துரை வழங்கினர்.

இவற்றையும் பார்க்கவும்

1967ல் தி.மு.க.வின் தேர்தல் வெற்றிக்கு எத்தனையோ காரணங்கள் உண்டு. அவற்றில், 'எங்க வீட்டுப் பிள்ளை' படத்தில் இடம் பெற்ற வாலி இயற்றிய நான் ஆணையிட்டால் அது நடந்து விட்டால் என்ற பாடலும் ஒரு காரணம் என்பதை அறுபதுகளின் மத்தியில் இருந்தவர்கள் அறிவார்கள்.

சென்னை தி.நகர் சிவா விஷ்ணு ஆலயத்துக்கு எதிரே இருந்த கிளப் ஹவுசில் கவிஞர் வாலி நான்கு ஆண்டுகள் தங்கியிருந்தார். அங்குதான் நகைச்சுவை நடிகர் நாகேஷை கவிஞர் வாலி சந்தித்தார். பக்கத்து, பக்கத்து அறையில் இருந்ததால், மிக நெருங்கிய நண்பர்களானார்கள்.

தளபதி என்ற பெயருக்கும் வாலிக்கும் ரொம்ப ராசி. மணிரத்னம் இயக்கி ரஜினிகாந்த் நடித்த தளபதியில் அவரது பாடல்வரிகள் ஹிட் என்பது எல்லாரும் அறிந்தது. வாலி அவர்களின் முதல் நாடகத்தின் பெயர் என்ன தெரியுமா? தளபதி!

குறிப்பிடத்தக்க பாடல்களில் சில

பாடல்	படம்	வருடம்
" ஏன் என்ற கேள்வி கேட்காமல் வாழ்க்கை இல்லை... "	ஆயிரத்தில் ஒருவன்	1968
" மல்லிகை என் மன்னன் மயங்கும்... "	தீர்க்க சுமங்கலி	1974
" மாதவிப்பொன் மயிலாள் தோகைவிரித்தாள்... "	இரு மலர்கள்	1967
நான் ஆணையிட்டால்	எங்க வீட்டு பிள்ளை	(1965)
காற்று வாங்க போனேன் -	கலங்கரை விளக்கம்	(1965)
சந்திரோதயம் ஒரு பெண்ணானதோ-	சந்திரோதயம்	(1966)
வெற்றி வேண்டுமா போட்டு பாரடா -	எதிர்நீச்சல்	(1968)
இறைவா உன் மாளிகையில்-	ஒளிவிளக்கு	(1968)
அந்த நாள் ஞாபகம் -	உயர்ந்த மனிதன்	(1968)
புன்னகை மன்னன் பூவிழிகண்ணன்-	இருகோடுகள்	(1969)
ஆண்டுக்கு தேதி	சுபதினம்	(1969)
மதுரையில் பறந்த மீன்கொடியை-	பூவா தலையா	(1969)

விருதுகள்

• பத்மஸ்ரீ விருது-2007
• 1973-ல் 'இந்திய நாடு என் வீடு' என்ற பாரத விலாஸ் திரைப்படப் பாடலுக்காகக் கிடைத்த இந்திய தேசிய விருதை மறுத்தார்.

வாலி ஐந்துமுறை சிறந்த திரைப்படப் பாடலாசிரியருக்கான மாநில அரசின் விருது பெற்றவர்.

• 1970 – எங்கள் தங்கம்
• 1979 – இவர்கள் வித்தியாசமானவர்கள்
• 1989 – வருஷம் 16 , அபூர்வ சகோதரர்கள்
• 1990 – கேளடி கண்மணி
• 2008 – தசாவதாரம்

History Of Prostitution(அந்த காலங்களில் பாலியல் தொழில்)

Wherever we find evidence of human culture, we find evidence of prostitution. When the earliest known human societies emerged in the fertile crescent of Mesopotamia, the sex trade evolved alongside temples, customs, markets and laws. Beginning in the third millennium B.C, the Sumerians, the first major inhabitants of ancient Mesopotamia, worshiped the goddess Ishtar, a deity that would remain a constant throughout Mesopotamia’s Babylonian and Assyrian empires. Ishtar was the goddess of love and war, symbolized by the planet Venus, and was born anew as a maiden every morning only to become a ‘whore’ every evening – the etymology of the word lying in the Indo-European root meaning ‘desire.’

அந்த காலங்களில் பாலியல் தொழில் என்பது பணம் ஈட்டும் சந்தையாகவே கருதப்பட்டது, அதில் ஈடுபடும் பெண்களும் தங்களுக்கு நேரும் பிரச்சனைகளை கருதாமல், அதனை ஒரு தொழிலாகவே கருதி வந்தனர்.

உலகளவில் ஒவ்வொரு நாடுகளிலும் பாலியல் தொழிலானது பல்வேறான முறையில் மேற்கொள்ளப்பட்டது.

Ironically, Mesopotamian religious practices gave birth to the prostitution trade, as women in Ishtar’s service would help men who offered money to her temples with the ‘sacred’ powers of their bodies. Achieving a priority of communication with the goddess from their fertility, only women enjoyed this religious position. Thus I,shtar temples became knowledge centers concerning birth, birth control, and sexuality. Priestesses became the nurses and sacred sex therapists of these early societies. Men of all rank could hire these women and, in turn, make an offering to the goddess from whose temple the prostitute came. The king would also take part in certain sacred sex rituals with the high priestesses in conjunction with grain harvests: the fertility of the earth was secured through a ritual that celebrated the fertility of the womb. The king, regent of the earth, and priestess, regent of the goddess, coupled in this highly symbolic manner celebrates the sexual process that brought both grain and people into being. Thus Ishtar became known as the protector of all prostitutes. Prostitution, or at least the religious prostitution involved in these sacred sex rituals, existed without taboo or prohibition, as evidenced in some of our species’ earliest literary works.
In one such work, The Epic of Gilgamesh, we are introduced to a nameless Harimtu woman – a term used by famed lawgiver Hammurabi which denoted lower-class prostitutes – who lavishes Gilgamesh’s rival Enkidu with many variations of love, from the maternal and mystical to the sexual and orgiastic. The prostitute emerges not just as a purveyor of sex but as a force of civilization: the harlot literally educates the savage in love and care of the body. This is certainly antithetical to the stigma prostitution harbors today, where the trade itself is seen as sexually primitive, an unfortunate remnant of a less civilized and more phallocentric past. The goddess of love was also seen as being connected to the prostitutes – including males – that operated beyond the temples, often under the supervision of a madam. Theologically, all were seen as being in service to the goddess of love, but in Babylonian law there remained legal distinctions between the priestesses and the roadside/inn prostitutes.

ஒட்டோமன் பேரரசு

ஒட்டோமன் பேரரசில் இளம் வயது சிறுவர்கள் கூட பாலியல் தொழிலில் களம் இறங்கினார்கள், ஒட்டோமான் சாம்ராஜ்யத்தில் இளைஞர்களிடம் ஈர்ப்பு கொண்டிருப்பது பொதுவானதாக கருதப்பட்டு வந்த நிலைலயில், அநேக பெண்கள் தங்களை கவர்ச்சிகரமானவர்களாக ஆக்கிக்கொள்ள இந்த நடவடிக்கை வழிவகுத்தது.

துரதிர்ஷ்டவசமாக, அந்த தொழிலில் உள்ள பெண்கள் தங்கள் வீடுகளை இழக்க வேண்டிய கட்டாயத்திற்கு ஆளானதால், பார்களில் வேலை செய்வதற்கு ஏலத்தில் விடப்பட்டனர்.

மெக்ஸிகோ

மெக்ஸிகோவில் சில குறிப்பிட்ட கட்டிடங்களில் மட்டுமே பாலியல் தொழில் நடைபெறும். இவ்வாறு நடைபெறும் இடங்கள் Cihuacallis என்று அழைக்கப்பட்டது. Mesoamerican இன பெண்கள் மட்டுமே இங்கு பாலியல் தொழிலில் ஈடுபடுத்தப்பட்டனர். மேலும், ஓரினச்சேர்க்கை முறையில் இங்கு ஈடுபட்டால் கடுமையான தண்டனைக்கு ஆளாவார்கள்.

இத்தாலி

இத்தாலியில் பாலியல் தொழிலில் சாதகமானதாக இருந்தது. ஒரு ஆண் மற்றொரு ஆணால் ஈர்க்கப்படுவதை தவிர்க்க பாலியல் தொழில் சாதகமாக்கப்பட்டது, மேலும் இதுபோன்ற செயல்களில் ஈடுபடுபவர்கள் பாவப்பட்டவர்கள் என அழைக்கப்பட்டனர்.

ஜப்பான்

ஜப்பானில் பாலியல் தொழிலாளிகள் "ஓரன்" என்று அழைக்கப்படுகின்றனர், இவர்கள் நடனமாடி, பாடல்கள் பாடி மற்றும் தங்கள் வாடிக்கையாளர்களுக்கு கவிதை வாசித்து மிகவும் மகிழ்ச்சியோடு கவனித்துக்கொள்வார்கள்.

சமூக நிலைமை அடிப்படையில் இப்பகுதியில் பாலியல் தொழில்கள் பல்வேறு நிலைகளில் வகைப்படுத்தப்பட்டனர். இதில் டாயு என்ற மக்களே வாடிக்கையாளர்களை கவனிப்பதில் உயர்ந்த மட்டம் உள்ளவர்களாக கருதப்பட்டனர்.

அமெரிக்கா

ஐக்கிய மாகாணங்களில் பாலியல் தொழில் அமெரிக்க புரட்சிக்கான முதுகெலும்பாக இருந்தது.

பல பெண்கள் தங்களை துணிச்சலுடன் பலப்படுத்திக் கொள்ளும் விதமாக இராணுவ வீரர்களை பயன்படுத்திக்கொண்டார்கள்.

நியூயோர்க் நகரை சுற்றி பாலியல் தொழிலுக்காக பல்வேறு கட்டிடங்கள் கட்டப்பட்டன. மேலும், இந்த கட்டிடங்களில், சீட்டாடம் உட்பட பல்வேறு வேடிக்கை விளையாட்டுக்கள் இருந்ததால் பல்வேறு ஆண்கள் இங்கு குவிந்தன. இதன் மூலம் அதிக வருவாய் கிடைத்தது.

If prostitution is the oldest profession, the brothel must be the oldest public institution. The Government's plan to legal brothels - albeit only small ones, with a maximum of two prostitutes and a receptionist - may sound bold to those in Middle England who fear the woman next door may turn to a bit of home working. But the debate on whether prostitutes are best confined to brothels or allowed to walk the streets is hardly new.
The "oldest profession" tag is, of course, almost certainly wrong. Not just because, as some feminists have pointed out, it is probably the profession of midwife that qualifies for the label.
Anthropologists suggest prostitution did not actually seem to exist at all in what were once called primitive societies. There was no sex for sale among the Aborigines of Australia before the white man arrived. Nor, apparently, were there brothels in societies ranging from the ancient Cymri people in Wales to recently discovered tribes in the jungles of Burma. Prostitution seems to be something to do with what we call civilisation.
The first recorded instances of women selling themselves for sex seem to be not in brothels but in temples. In Sumaria, Babylonia and among the Phoenicians, prostitutes had sex, not for gain, but as a religious ritual. Sex in the temple was supposed to confer special blessings on men and women alike. But that was very different to just doing it for money.
There's plenty of that in the Bible. However, prostitutes in the Jewish scriptures seemed to ply their trade from home, such as Rahab, the prostitute in Jericho who aided the spies of Joshua and identified her house with a scarlet rope - the origin, some say, of the "red light" (though that may, more prosaically, come from the red lanterns carried by railroad workers left outside brothels while they were inside).
The first brothels proper seem to have been in ancient Egypt. Some historians suggest prostitution was not common until the influence of Greek and Mesopotamian travellers took hold. But, in the times of the later Pharaohs, dancing women and musicians were used to recruit men into brothels. Herodotus said a Greek prostitute called Rhopopis was so successful in Egypt she built a pyramid from her takings.
But certainly it was the Greeks who first put the brothel on an official footing. The celebrated Athenian lawmaker and lyric poet Solon founded state brothels and taxed prostitutes on their earnings in the 5th century BC. They were staffed by hetaerae (companions) who ranged from slaves and other lowclass women to those of the upper ranks. The cost of sex was one obole, a sixth of a drachma and the equivalent of an ordinary worker's day salary. For that you got intercourse but nothing oral, which Greek women had a distaste for, although hetaerae were commonly beaten for refusing.
The Romans were keen on sex. There can be few languages richer than Latin in the pornographic, with dozens of terms for prostitutes and different sexual acts. Waitresses in taverns usually sold sexual services. Prostitutes set themselves up at the circus, under the arches (fornices - hence fornication). Official prostitutes were registered by the police and their activities were regulated. Rent from a brothel was a legitimate source of income for a respectable man.
Not all brothels were the same. Those in the Second District of the City were very dirty but the brothels of the Peace ward, were sumptuously fitted. Hairdressers stood by to repair the ravages of amorous combats. Aquarioli, or water boys, waited by the door with bidets for ablution. The superior prostitutes had immense influence on Roman fashions in hair, dress and jewellery.
To attract trade, the houses had an emblem of Priapus in wood or stone above the door "frequently painted to resemble nature more closely" as one ancient historian delicately put it.
Several such advertising standards have been recovered from the ruins of Pompeii where a large brothel was found called the Lupanar - lupae (she-wolves) were a particular kind of sex worker known to be skilled with their tongues.
Among the fossilised ruins were what our delicate historian called "instruments used in gratifying unnatural lusts" which "in praise of our modern standards of morality, it should be said that it required some study and thought to penetrate the secret of the proper use of several of these instruments".
The ambivalence towards the brothel - the simultaneous urge to license and to regulation - continued into medieval times. Prostitution was tolerated because it was held to prevent the greater evils of rape and sodomy. No lesser figures than St Augustine and St Thomas Aquinas argued that prostitution was a necessary evil: a well-ordered city needed brothels just as it needed good sewers. The medieval brothels were under the authority of the state, city or prince.
Rules were set in place. Brothels were situated in special streets. Ecclesiastics and married men weren't allowed to visit. Prostitutes, who had to wear distinctive dress, were allowed to ply their trade just outside the town walls but not within. Special houses were built for repenting prostitutes.
Places as varied as the town of Sandwich and foreign municipalities such as Hamburg, Vienna and Augsburg, built public brothels. Such systems of regulation continued in many places for three centuries - until a great epidemic of syphillis swept over Europe in the 16th century and these official medieval brothels were closed.
By Elizabethan times, the sale of sex was more diverse. In London, Southwark was the red-light district. Brothels, usually whitewashed, were called "stews" because of their origins as steambath houses. But prostitutes were active in the theatres. Celebrated theatrical impresarios and actors, such as Philip Henslowe and his son-in-law, Edward Alleyn, owned a profitable brothel.
Henry VIII, in 1546, tried to close the bawdy houses but without much success; some were moated and had high walls to repel attackers. And again the Tudor whorehouse catered for both poor and rich - one 1584 account records that a young man might have to part with 40 shillings or more in a brothel for "a bottle or two of wine, the embracement of a painted strumpet and the French welcome [syphilis]".
But in Paris, the French were, by the end of the 17th century, demanding a medical examination of prostitutes who also had to wear a distinct dress with a badge, and live in a licensed brothel. Many approved. Bernard Mandeville, a Dutch doctor in London in 1724 wrote a defence of public stews, "for the encouraging of public whoring will not only prevent most of the mischievous effects of the vice," he said, "but even lessen the quantity of whoring in general and reduce it to the narrowest bounds which it can possibly be contained in".
But others disapproved. In Vienna in 1751, the Empress Maria Theresa outlawed prostitution and imposed fines, imprisonment, whipping and torture for violations. She even banned female servants from taverns and forbade all women from wearing short dresses.
Throughout the ages, there have been plenty of folk determined to outlaw the trade. In France in 1254, Louis IX ordered all courtesans to be driven out of the country and deprived of their money, goods and - a bit dodgy this one - even their clothes.
When he set out for the Crusades, he destroyed all brothels, with the result that prostitutes mixed more freely than ever with the general population.
In Russia, not long after Marie Therese's purge, the Czarina Elizaveta Petrovna ordered a "find and catch" of all prostitutes both Russian and foreign. And her successor, Tsar Paul I ordered all those caught in Moscow and St. Petersburg to be exiled to Siberia.
In 1860, the Mayor of Portsmouth tried the same thing, turning all the city's prostitutes on to the streets but, at the end of three days, the condition of the place was so bad that he allowed them to return to their former premises. Practically the same episodes were repeated in Pittsburgh and New York in 1891.
Originally legal in the United States, prostitution was outlawed in almost all states between 1910 and 1915 largely due to the influence of the Woman's Christian Temperance Union which was influential in the banning of drug use and was a major force in the prohibition of alcohol. But whoring survived just as boozing did, with brothels opening and closing with regularity, and women switching between prostitution and working as chorus girls in the brothels that lined West 39th and 40th streets in New York alone.
The intervening years have only told the same story, with many countries oscillating between phases in which the sex industry was tolerated or cracked down upon. In 1885, Rotterdam, with regulation, had more prostitution and venereal disease than Amsterdam, a city without regulation. In 1906, Denmark abandoned regulation. Amsterdam adopted it in 1911. The brothels of Germany, Austria, Hungary and Italy were banned in the 1920s. In 1949, Paris abandoned its brothels after two centuries.
Neither the permissive nor the prohibitive approach is successful because the problems they try to address - protecting public morals, controlling sexually transmitted disease, improving health and working conditions for the prostitutes, reducing the exploitation of women and the sex-slave trade are not amenable to common solutions.
What assists the one, detracts from another. Yet still we try, changing policy here, shifting it there. The only true lesson of history, it seems, is that we never learn from history.

Ten Types Of Prostitutes In History
Ying-chi

 The ying-chi are arguably the first official, independent prostitutes in Chinese history. Their acknowledged existence is credited to Emperor Wu, who was said to recruit female camp followers for the sole purpose of escorting his armies and keeping them entertained on long marches. Ying-chi literally means “camp harlot,” a title that was no doubt a flattering one in 100 BC.
Some sources question these girls’ claim as the first Chinese prostitutes, though. It’s said that the King of Yue set up the first prostitution camps, made up of the widows of fallen soldiers. These women were quite different from the later, upstanding courtesans that were so popular, whose role was to give a man “friendship.” The ying-chi are also different from the women who worked in government-run brothels—these much older institutions date back to somewhere in the seventhth century BC.
Temple Prostitutes

 The role of the temple prostitute in ancient Greco-Roman society is one that’s been the subject of much debate. It’s not debated whether or not it was a popular practice—that much is sure—but the details of the practice are still up for interpretation. Temple prostitutes were those that plied their trade within the sanctity of the temples and with permission from temple priests—by extension, they were also working for their deity.
Just how much of a religious service these temple prostitutes were carrying out isn’t known. Some scholars argue that they were simply slaves whose services were sold as a way to earn money for the temple. Others believe that they had a much more respected role in the temple and in the worship of their deity, and believe that visiting a temple prostitute and hiring her (or his) services was a form of worship. This theory is especially popular in conjunction with fertility cults and goddesses like Aphrodite.
The idea of a temple prostitute is a general one and there are different tiers in the temple hierarchy. Many of all types were brought to the temple as virgins to dedicate their lives and their bodies to the worship of their god or goddess. Some sources suggest that it was only girls younger than 14 who served as temple prostitutes in ancient Greece. There’s a huge amount of contradicting evidence available as to what roles these figures served, but without a doubt they were an important part of temple life.

Devadasis

A devadasi is a woman who has been forced into a life of prostitution in the service of the Hindu goddess of fertility, Yellamma. When girls reach the age of puberty, their parents auction their virginity to the highest bidder. Once that is taken from them, they are dedicated to the goddess and spend the rest of their lives as prostitutes in the name of Yellamma. Every night, their lot is the same—sold to whoever pays the most. For parents, it’s not a bad deal. Not only do they not have to raise a dowry to give to someone to marry their daughters, but many keep the money that the girls earn.
The practice has been a regular part of Yellamma’s religion for centuries. Even though it was outlawed in India in 1988, the practice still continues today. The stigma attached to the devadasi is heavy—even if the women decide to give up the lifestyle, they will never be married. Once they’re dedicated to their goddess, there’s no turning back. Most devadasis are cast out of the temple in their mid-40s, when they are no longer considered young and attractive enough to bring honor to their goddess, and most turn to begging in order to support themselves for the remainder of their lives.

Comfort Women

 The so-called “comfort women” of World War II are a dark and often overlooked footnote in history. Beginning in 1932, the Japanese military began recruiting women—mostly Korean—for work in newly established “comfort stations”. The women were promised jobs, but what they weren’t told was that these stations were brothels for use by the men of the Japanese military.

In the end, somewhere around 200,000 women were shipped off to become comfort women, and it’s estimated that only between 25–30 percent of these women survived their ordeal. Girls as young as 11 were forced to service anywhere from 50–100 different men each day and were subjected to beatings if they refused. While the Japanese government has issued verbal apologies, they have largely refused monetary compensation to the surviving comfort women and their families. As of 2014, there are only 55 known surviving comfort women.

Auletrides

 The auletrides were a class of Greek prostitute that enjoyed a unique position in society. Far from shunned, these women were skilled in more than just sexual encounters. They were flute players and trained dancers. Some of them had other talents that made them entrancing public performers, such as juggling, fencing, and acrobatics. Many took to the streets in public performances that were included in religious ceremonies and festivals, and some sources say that they were also popular entertainment for children.

The auletrides could be reserved for private parties as well, when the more sexual of their talents were utilized. Other, similar types of entertainers were the psaltriai, or harp players, and the kitharistriai, or lyre players. These girls—and occasionally boys—often reported to a poroboskos, who essentially acted as a madam to hire them out for private parties.

Ganika

  The Ganika was the Indian version of Japan’s geisha. These women enjoyed high standing in society and having one around meant that good luck and prosperity were to follow. As a Ganika would never marry and never be widowed, they escaped the social stigma of widowhood. Widows were considered to be extremely bad omens and were, at one point, forbidden to appear in public.

Indian society recognizes nine types of prostitutes and the Ganika was the elite tier in this hierarchy. In addition to sexual talents, these Indian prostitutes were expected to learn a variety of other skills in the field of the performing arts. Once all 64 were mastered, the woman was raised to the position of Ganika.
While other types of prostitutes were typically housewives making extra money for the husbands that controlled them or servants that were expected to provide their masters with sexual as well as domestic services, the Ganika would be given a place of honor in royal courts and have songs and poems written about her beauty and skills. As they typically served the nobility, they were protected by state laws. They were also subject to them, too, and could be beaten or fined for refusing a noble customer.

Zonah

 The zonah is the female prostitute of the Hebrew Bible. Unlike other women, she was not owned by a man and was not responsible for producing children to carry on a family line. The zonah existed outside the laws of the Bible, with only a small number of rules included in the book for dictating behavior of and towards these women.

One very specific rule is that a father is forbidden from selling his daughter into prostitution, and if the daughter of a priest becomes a zonah, then she is condemned to be burned to death. Priests were forbidden to marry a zonah, but other men were equally able to marry and to enjoy them. Other types of prostitutes were attached to the temples of pagan deities—it was said to be forbidden for an Israelite woman to become a qedeshab, sometimes interpreted as a temple prostitute.

Hetaira

A hetaira was a high-class courtesan in Athens. Because prostitution was legal in the city and those prostitutes couldn’t be Athenian citizens, a hetaira was often a slave. Less often, she was someone living in the town who was born of non-Athenian parents.
Unlike porne,women that practiced their profession behind closed doors, the hetaira were often seen working the crowds at symposiums. They were forbidden to marry a citizen, but could be bought and freed by one, although the practice was frowned upon. Their status as a hetaira would never be erased, and if they were caught pretending to be a full citizen, they could be taken to court. Those found guilty could be returned to a life of slavery. Hetaira were frequently made the mistresses of the most powerful of people and have been known to sit as models for statues of Aphrodite, so great was their elegance and beauty.

Tawaif

 The tawaifs were known as performing artists in North India during the 18th to early 20th centuries. Much like the geisha, they were dancers and musicians, thought of not as prostitutes in the usual sense but as performers with a circle of patrons rather than clients. Many were wealthy, especially those that chose their patrons wisely.
Those that had daughters could pass their wealth—and often their profession—on to them. In fact, coming from a long line of tawaifs increased social standing. They were forbidden from marrying, but could enter into a different sort of formal relationship with their patrons that made them wives in everything but name. Interestingly, they were seen as existing alongside traditional wives as two sides to the same coin. Where the wife was the respectable way to continue a family line, the tawaif was the beautiful, sensual creature that only a powerful man could attract.

Mut’ah

  The subject of mut’ah (or mut’a) is a tricky one. It’s an Islamic temporary marriage in which two parties enter into an agreement to be married for a set amount of time. The contract can be written or verbal, and all parts of the marriage are agreed upon beforehand, including how much of a “dowry” the woman will receive, what kind of physical contact will be involved, and how long the marriage will last.

On the one hand, proponents say that it’s a way for two people to live together before getting a full marriage to see if they’re right for each other without breaking any Islamic laws. Some contracts can stipulate that there will be no physical contact, and some are done under the watchful eyes of the parties’ parents. Other arrangements can stipulate that the marriage is only going to last a few hours and that the woman is going to get paid for it.
So clear-cut is the fact that it can be used as a way around the taboo of prostitution that some Muslims, such as the Sunni, staunchly oppose it. Because of the time restraint and payment options, they say it’s a loophole for young men and women to have infinite partners without religious guilt.


http://listverse.com
http://www.independent.co.uk