Search This Blog

Friday, May 1, 2020

Flower Therapy

What is flower therapy?
The use of blooms for therapy was pioneered by English physician Dr. Edward Bach back in the 1930s. A bacteriologist and homeopath, he introduced the idea of using the essence of flowers for aromatherapy. To tap the healing power of flowers, he prepared medicines by placing blooms in a pot of water and exposing them to the sun for a certain number of hours. He then took the essence and turned them into healing essences and pills.
Dr. Bach discovered a total of 38 flowers which correspond to specific human states. Floral therapy is, in a way, a form of vibrational healing, meaning that it uses energy to heal a patient’s energetic field. This connects to the concept of floral therapy created by color expert Eiseman which suggests that the pattern and colors of different flowers affect our mental states. Additional scientific researches which claim that flowers and plants, in general, affect our mind and emotions support this, too! So you see, that happiness you feel whenever you get a bunch of blooms isn’t just you being sappy–it’s actually a natural response you get from an improvement of your emotional health!The action of the flower essences raises the vibration of the being.... They cure by flooding the body with the beautiful vibrations of the highest nature - in whose presence there is the opportunity for disease to melt away like snow in sunshine - EDWARD BACH


Flower therapy is of two types:
a) Bach Flower Therapy: Healing certain physical and mental ailments through oils extracted from some special flowers
b) Eiseman Flower Therapy: Enhancing our moods through colors and patterns of floral arrangements. 

Bach Flower Therapy

The therapeutic use of flower essence therapy in the treatment of depression and other psychological disorders is not new. Flower essence therapy was introduced by the English physician Dr. Edward Bach in the 1930's. It is a form of Aromatherapy. Dr. Edward Bach, also called the father of Flower Medicines, was a London based bacteriologist and consulting homeopath.
Not satisfied with his homeopathic practice, he turned to flowers as a source of medicine. He discovered 38 flowers as corresponding to 38 human states.These flower medicines are prepared by placing flowers in a pot of water exposed to the noon sun for about three hours. The essence thus formed is combined with alcohol, for preservative purposes, and dispensed as liquid or in the form of pills.
Flower essence therapy is a form of vibrational healing, which treats with pure energy to generate changes in the energetic field of the patient. Healing with flower essences is an extension of the time-honored tradition of herbal medicine, successfully returning people and animals to balance and health. Flower essence therapy has proven particularly useful in assisting animals that have been abused, neglected or that have become stressed and anxious. 
This is a quick reference guide to each of the 38 remedies discovered by Dr Bach. Each remedy is directed at a particular characteristic or emotional state. To select the remedies you need, think about the sort of person you are and the way you are feeling.
For more information on each remedy in this list click the relevant link. It might help to read some case studies first to see how they work.

Remedies

Agrimony – mental torture behind a cheerful face
Aspen – fear of unknown things
Beech – intolerance
Centaury – the inability to say ‘no’
Cerato – lack of trust in one’s own decisions
Cherry Plum – fear of the mind giving way
Chestnut Bud – failure to learn from mistakes
Chicory – selfish, possessive love
Clematis – dreaming of the future without working in the present
Crab Apple – the cleansing remedy, also for not liking something about ourselves
Elm – overwhelmed by responsibility
Gentian – discouragement after a setback
Gorse – hopelessness and despair
Heather – talkative self-concern and being self-centred
Holly – hatred, envy and jealousy
Honeysuckle – living in the past
Hornbeam – tiredness at the thought of doing something
Impatiens – impatience
Larch – lack of confidence
Mimulus – fear of known things
Mustard – deep gloom for no reason
Oak – the plodder who keeps going past the point of exhaustion
Olive – exhaustion following mental or physical effort
Pine – guilt
Red Chestnut – over-concern for the welfare of loved ones
Rock Rose – terror and fright
Rock Water – self-denial, rigidity and self-repression
Scleranthus – inability to choose between alternatives
Star of Bethlehem – shock
Sweet Chestnut – extreme mental anguish, when everything has been tried and there is no light left
Vervain – over-enthusiasm
Vine – dominance and inflexibility
Walnut – protection from change and unwanted influences
Water Violet – quiet self-reliance leading to isolation
White Chestnut – unwanted thoughts and mental arguments
Wild Oat – uncertainty over one’s direction in life
Wild Rose – drifting, resignation, apathy
Willow – self-pity and resentment
The original system also includes an emergency combination remedy. Other pre-mixed combinations are offered by many remedy producers, but they tend to be ineffective because they are not chosen individually.
To get help selecting remedies contact a local Bach Foundation Registered Practitioner.

Eiseman Flower Therapy

While Bach's therapy is all about extracts from flowers, color experts like Eiseman opine that the very colors and the patterning of flowers influences the mental states.
According to Eiseman, flowers in conjunction with their design and color schemes create feelings that enhance our moods.
Additionally, scientific research shows that flowers and plants have a beneficial impact on state of mind and emotions. Rutgers University's behavioral studies have proven that flowers provide a simple way to improve emotional health.
Hence the local florist, who in a weirdly possible way can act as a therapist, could arrange the flowers with specific colors in specific arrangements so as to suit the needs of the customer.
Eiseman identifies five emotional color palettes that are expressed through color combinations in floral arrangements and the flowers that bring them to life.

Nurturing:

Eiseman Flower Therapy 1A true sense of caring is created by a combination of colors that are fragile, soft and tender. Arrangements in pastel shades and the softest yellows, peaches, warm pinks, creamy whites and subtle greens make us feel safe, snug and loved. Consider a nurturing floral arrangement for a new mother, a sick friend or a grieving loved one - anyone who would benefit from a caring, loving embrace.

Romantic:

Eiseman Flower Therapy 2A sensation of intimacy, nostalgia and comfort is captured in this color palette, a blend of delicate warm and cool colors with lavenders and pinks at its heart. Romantic arrangements express loving sentiments and admiration to mothers, sisters, grandmothers, aunts, best friends, significant others and brides-to-be. Eiseman flower therapy is just romantic!

Sensuous:

Eiseman Flower Therapy 3The rich, luxurious color combinations of the sensuous palette set the mood for sophisticated, passionate and even seductive settings. Robust reds and purples, hot pinks and spicy oranges are at the soul of this dynamic floral feeling. Consider a sensuous arrangement for a very special evening or an elegant dinner party - anywhere you want to feel magnetic and extravagant. How sensuous is Eiseman flower therapy? It is just wonderful.

Tranquil:

Eiseman Flower Therapy 4Serenity and relaxation are the essence of this color scheme. Its peaceful palette, reminiscent of sky and sea, is dominated by clear, light shades of green, misty blues and other cool hues. A vase of tranquility is perfect for busy moms, harried professionals and those who seek a moment of calm from life´s stressful situations. Eiseman flower therapy arrangement just recreates the tranquility of moon.

Whimsical:

Eiseman Flower Therapy 5 Fun-loving, free-spirited, playful feelings are conveyed by the whimsical palette, which is characterized by bold, contrasting colors. Floral arrangements featuring these hues set an upbeat tone and are ideal for birthdays, graduations, promotions and other celebrations.
When it comes to achieving Flower Therapy, all you need to do is just consult a professional florist to ensure your desired emotion is expressed just the way you want it.
Eiseman flower therapy is just practical. Eiseman flower therapy is simple as well. By following these simple tips from the Society of American Florists, anyone can order flowers with confidence, send the perfect floral gift for any occasion, and choose a gift that takes into account the feelings of recepients.
  • When ordering floral gifts, describe the recipient´s personality, as well as favorite hobbies or colors. Your florist can match the floral arrangement with the recipient´s personal preferences.
  • Tell your florist if the gift is for a special occasion (birthday, anniversary or other personal milestone) or just because. He or she can offer suggestions on how to best create an emotion with flowers.
  • If the flowers are for decorating or entertaining, describe the environment where they will be placed so your florist can create an arrangement that complements the style and colors of your home. 




Healing flowers for natural health:

Now we’re not saying you have to wait for someone to give you a bunch of flowers to enjoy this kind of therapy. It is the 20th century, and as strong, independent women, we can all go ahead and buy our own bouquet to try this holistic approach to natural health without waiting for a prince charming! Give the following seven florals a try for your DIY flower therapy.
  1. Rose:

rose flower
The queen of flowers symbolizes many things depending on its color. Red stands for passion, white for innocence, pink for gratitude, and yellow for friendship. Under Dr. Bach’s list, wild roses can help heal apathy and motivate people to take charge by creating positive changes in their health. According to several pieces of evidences, wild roses can also help bring enthusiasm to someone and can be a long-term healing partner for those who want to renew their flow of vitality.
You can use this flower in the form of a tincture, where you need to take it orally, ideally a few minutes before drinking or eating anything. To use it externally, apply your rose flower essence to acupuncture and marma points of the body.
  1. Lavender:

lavender flower
Lavender flower essence is widely known in aromatherapy for its calming properties. In floral therapy, it is mainly prescribed to those in agitated, high-wired states for the refined awareness and spiritual sensitivity that it offers. It is also prescribed for insomnia–just add a few drops of it to an infuser and you’ll be calm enough to be whisked off to dreamland. Just like rose essences, lavender essence can also be taken orally from a dropper bottle or mixed with a glass of water.
  1. Chamomile:

chamomile flower
Another popular essence for flower therapy, chamomile is commonly taken in the form of tea. Since the flower is a sun-loving plant, it is closely associated with releasing emotional tension which is usually held in the solar plexus of our body. Other uses of it in flower therapy is in relieving depression and improving digestion.
  1. Jasmine:

jasmine flower
Besides from smelling SO good, jasmine flowers and their essential oils are commonly used in botanical medicine. In flower therapy, the blooms of this plant are believed to enhance mental clarity and induce relaxation. It is also said that jasmine was used historically before as an aphrodisiac or as a helpful agent in promoting the flow of breast milk when its flowers are crushed and applied directly on the breasts. To use jasmine oil for natural health, one can apply it to the abdomen to relieve pain like PMS or massage a drop of it over the heart if to invite emotions like love.
  1. Hibiscus:

hibiscus plant
There are many flower meanings for hibiscus, depending on where you are from. For example, in North America, giving the flower to a female means to complement her perfection, while in the Victorian era, it is a sign of one’s delicate beauty. In flower therapy, the essential oil of this bloom is believed to energize the first and second chakras of the body, helping undo blockages in the spine and lower back. Similar to jasmine, hibiscus is also believed to stimulate passion and sexuality, helping release pent-up forces in the womb. This flower can be taken as a tea or applied directly on the body.
  1. Dandelion:

dandelion flower
You might not think much of this flower as something more than just a weed, but dandelions are pretty helpful in flower therapy. Similar to how its seeds drift into the wind, carrying wishes to a lover, the essence of this flower gives the person a love for life. Dandelions are believed to help people get in harmony with others, and ease the psyche of an over-planner and an overthinker. Dandelion can be used as a massage oil to help relax muscles and relieve body tension.
  1. Honeysuckle:

honeysuckle flower
Included in Dr. Bach’s list of healing flowers, honeysuckle is categorized to be helpful to people who are living in the past and having trouble moving on to the present. These are the ones who spend their time looking back to old memories–like how an elderly person would reminisce their younger days out of the belief that they can no longer experience new things. Honeysuckle is a flower remedy that can aid someone in recalling their past without the painful process of reliving it, guiding the person to take joy in the present. As an essential oil, honeysuckle can be used as a massage oil to relieve stress. A few drops of it can also be added to a warm bath for comfort.

Wrap Up:

Flower therapy may be old school, but it is a beautiful type of natural therapy we should all give a try. Not only are they believed to target emotional parts of us that advanced medicine doesn’t always address, but the science behind them are also just so plainly, breathtakingly beautiful.


https://www.theflowerexpert.com
https://www.bachcentre.com
https://homespahaven.com/flower-therapy/

“த பிளேக்” அல்பேர்ட் காமுஸ் (சிறு மாற்றங்களுடன்)

ஓரன் என்கின்ற கடலோர நகரம் ஒன்றில் இடம்பெறும் கதை இது.
ஒரு ஏப்ரல் நாளில் ஓரன் நகரமெங்கும் திடீரென்று ஆயிரக்கணக்கான எலிகள் செத்துவிழத்தொடங்குகின்றன. முதலில் ஒருவருடைய வீட்டு வாசலில் எலி ஒன்று செத்துக்கிடந்தது. பின்னர் தோட்டத்தில் ஐந்தாறு எலிகள் செத்துக்கிடந்தன. குப்பைத்தொட்டியருகே ஐம்பது எலிகள். ஒரு தானியக் கிடங்குக்குப் பின்னே நூற்றுக்கணக்கான எலிகள். இப்படித் தொடர்ச்சியாக எலிகள் செத்துவிழ ஆரம்பிக்கின்றன.
எலிகளின் மரணம் ஒரு நல்ல சமிக்ஞை இல்லை என்று அங்கிருக்கும் வைத்தியர் சொல்கிறார். எவருமே அதனைக் கணக்கிலெடுப்பதாக இல்லை. எலிகளின் மரணம் ஒரு தற்செயல் சம்பவம் என்று அவர்கள் கூறுகிறார்கள். உள்ளூர்ப்பத்திரிகை ஒன்று அரபுகள் வாழும் தெருவில் சுகாதாரம் சரியாகப்பேணப்படவில்லை என்று ஒரு கட்டுரை வரைவதற்கு வைத்தியரின் உதவியை நாடுகிறது. வைத்தியரோ, எழுதப்படவேண்டியது பொதுச்சுகாதாரத்தின் மோசமான நிலைமையைப்பற்றித்தான் என்று பத்திரிகையாளருக்குக் கூறுகிறார். பத்திரிகையாளர் அதனைக் கருத்திலெடுக்கவில்லை.

எலிகள் தொடர்ந்து கூட்டம் கூட்டமாகச் செத்து விழுந்துகொண்டிருந்தன. அவை செல்வந்த வீடுகளிலும் உயர்ரக உணவகங்களிலும் இப்போது சாக ஆரம்பிக்கின்றன. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மக்களும் பின்னர் அதிகாரிகளும் இதுபற்றிக் கரிசனை எடுக்க ஆரம்பிக்கிறார்கள். எலிகளுக்குக் கொள்ளைநோய் பரவிவிட்டது, கவனமாக இருக்கவேண்டும் என்று வைத்தியர் சொல்கிறார். மக்கள் மத்தியில் சிறு சலசலப்பு ஏற்படுகிறது. உடனே உள்ளூர்ப்பத்திரிகையும் பரபரப்பாகச் செய்தி ஒன்றைப்போடுகிறது. அதைத்தொடர்ந்து பரபரப்பு சிறு பதட்டமாக மாறுகிறது. நகரசபை தினமும் செத்த எலிகளை அள்ளி கூட்டம் கூட்டமாக எரிக்க ஆரம்பிக்கிறது. சில நாள்களின் பின்னர் எலிகளின் மரணம் அருகிவிடவே மக்கள் அப்படியொரு சம்பவம் நிகழ்ந்ததையே மறந்துபோய் அவர்களுடைய வழமையான வாழ்க்கைக்குத் திரும்புகின்றனர். பகல் முழுதும் வேலை. திரைப்படங்கள். உணவு. காமம். தூக்கம்.
ஒருநாள் அந்த நகரத்தில் ஒரு மனிதர் இனம் தெரியாத நோயால் இறக்கிறார்.
அப்புறம் இன்னொரு மனிதர். பின்னர் இன்னொருவர். எலிகளுக்கு ஏற்பட்ட கொள்ளைநோய் இப்போது மனிதர்களுக்குப் பரவிவிட்டது என்று வைத்தியர் அதிகாரிகளுக்குச் சொல்கிறார்கள். ஆனால் வைத்தியர் பேச்சை மறுத்து பலரும் பலவிதமான நோய்களையும் மருத்துவத்தையும் அதற்குக் குறிப்பிட்டார்கள். அதிகாரிகள் மாறி மாறிக் காரணங்களைக்கூறிப் பொறுப்புகளைத் தட்டிக்கழித்து வைத்தியரின் எச்சரிக்கையைப் புறக்கணிக்கிறார்கள். நாளாக நாளாக மனிதர்கள் நூற்றுக்கணக்கில், பின்னர் ஆயிரக்கணக்கில் செத்துவிழ ஆரம்பிக்கிறார்கள். எலிகளின் மரணத்தின்போதுகூட பரபரப்புச் செய்தி போட்ட உள்ளூர்ப்பத்திரிகை இப்போது அசமந்தப்போக்கையே கடைப்பிடித்தது. இதையெல்லாவற்றையும் பார்த்துக்கொண்டிருந்த வைத்தியருக்கு ஆச்சரியம் ஆச்சரியமாக வந்தது. கொள்ளைநோய் ஒன்றும் மனிதக்குலத்துக்குப் புதிதல்லவே. வரலாற்றில் இதற்கு முதலும் அது பலதடவை வந்து பல சமூகங்களைக் காவு கொண்டிருக்கிறது. அப்படியிருந்தும் மனிதர்கள் எப்படி வரலாற்றை மிக இலகுவாக மறந்துபோகிறார்கள் என்று அவர் ஆச்சரியப்படுகிறார். ஒவ்வொருதடவையும் மனிதர்கள் முன்னர் ஏற்படட கொள்ளைநோய்களை மறந்து அவற்றைப் புதிதாக எதிர்கொள்கிறார்கள் என்று அவர் நினைத்துக்கொள்கிறார்.
மரணங்கள் தொடர்ச்சியாக நிகழ ஆரம்பிக்கின்றன. ஆனாலும் பலர் இதுபற்றி தனித்தனி நிலைப்பாடுகளிலேயே இருந்தார்கள். இழவு விழுந்த வீடுகளில் இந்த சோகம் தமக்கானது மாத்திரமே என்று நினைந்து அழுதார்கள். இழவு விழாத வீடுகளில் அந்த நிலைமை தமக்கு வராது என்று நம்பினார்கள்.
ஒரு அவலத்தில் இரண்டுவகை உண்டு. ஒன்று தனிமனித அவலம். அடுத்தது கூட்டு அவலம். ஒரு கொள்ளை நோயை சமூகம் ஒருவித வேடிக்கை மனநிலையில், விடுப்பு மனநிலையில், இன்னமும் சொல்லப்போனால், சிறு பரவச மனநிலையிலேயே அணுகுகிறது. நூறு மனிதர்களின் மரணத்தைவிட ஆயிரம் மனிதர்களின் மரணம், அது துக்கச்செய்தியே ஆனாலும் சற்று மீதமான பரவசத்தையே மனிதர்களுக்கு ஏற்படுத்துகிறது. மேலதிக மரணங்கள் அவை பற்றி உரத்துப் பேசுவதற்கு ஏதுவாகிறது. இதனால் பலர் பயனடைகிறார்கள். ஆருமே அறியாத ஆழ்மனதில் அந்த எண்ணிக்கை இரண்டாயிரமானால் என்ன என்ற எண்ணம் வந்துபோகிறது. தினமும் இழவுச்செய்திகளை எதிர்பார்த்து பத்திரிகைகளை வாசிக்கும் மனநிலை ஏற்படுகிறது. மனித மனத்தின் குரூர குணம் இது. ஆனால் மரணம் விழுந்த வீட்டின் உறவுகளுக்கு அந்த மனநிலை இருக்காது. அது ஒரு இரத்த உறவை இழந்த சோகம். அதன் வலி அலாதியானது. வெறுமனே துக்கச்செய்தியைப் பகிர்ந்து சில கருத்துகளை உதிர்த்துவிட்டு அடுத்தவேளை சோலியைப் பார்க்கச்செல்வதற்கு அந்த மனிதர்களால் முடியாது. பொதுவாக இப்படியான சந்தர்ப்பங்களில் தனிமனித அவலங்களை எதிர்கொள்பவர்கள் சமூகத்தினின்றும் தள்ளியே நிற்பார்கள். வலி அவர்களுக்கானது, தம் வலியை சமூகம் உணர்வதேயில்லை என்பது அவர்கள் எண்ணமாகவிருக்கும். பல மரண வீடுகளின் ஒப்பாரிகளில் இறந்தவர்களின் கணவனோ, மனைவியோ, தாயோ, தந்தையோ அதிகமாகப் பங்கெடுப்பதில்லை. சிறிது அழுவார்கள். பின் ஒதுங்கிப்போவார்கள். தனித்திருந்து வலியை உணருதல் என்பது ஒருவித போதை என்றுகூடச் சொல்லலாம். வலிகள் தமக்கானவை மாத்திரம் என்று அவர்கள் நினைத்துக்கொள்வார்கள். இப்போது இந்த ஓரன் நகரம் முழுதும் கொள்ளை நோய் பரவி எல்லா வீடுகளில் மரணம் பரவிவிட்டது. நோய் வீட்டுக்குள் நுழைந்து படுக்கைக்கு அருகில் வந்துவிட்டது. எல்லோருமே மரணத்தை எதிர்கொள்பவர்கள் ஆகிவிட்டனர். எல்லோருக்கும் சமூகத்தின் கூட்டு வலியைவிட தத்தமது வலி அதிகமாகவே தெரிந்தது. அதனால் எல்லோரும் மேலும் மேலும் தனித்துப்போக ஆரம்பித்தார்கள்.
கொள்ளை நோயிலிருந்து மனிதர்களைக் காப்பாற்றப் பாதிரியார்கள் தேவனைப் பிரார்த்திக்கிறார்கள். தம் பாவங்களுக்காகக் கடவுள் கொடுக்கும் தண்டனை இது என்கிறார்கள். நோயை இந்தளவுக்கு வளரவிட்டது யாருடைய தவறு என்று அதிகாரிகள் தமக்குள் சண்டை பிடித்தார்கள். கொள்ளை நோய் பற்றிய விழிப்புணர்வு சுவரொட்டிகள் அச்சடிக்கப்பட்டு ஊரெல்லாம் ஒட்டப்பட்டன. ஆனாலும் அவை பெரிதளவில் வெளியே தெரியாவண்ணம் மூலைகளிலும் சனநடமாட்டம் இல்லாதவிடங்களிலுமே ஒட்டப்பட்டன. தலைநகரிலிருந்து நோய்த்தடுப்பு மருந்து வந்தாலும் அது சொற்பமானவரைக் குணப்படுத்தவே உதவியது. ஊரைவிட்டு பலர் தப்பியோட ஆரம்பித்தார்கள். ஆனால் யாருமே வெளியேறக்கூடாது என்று தடை போடப்பட்டது. இப்போது மனிதர்கள் சக மனிதர்களை வெறுக்க ஆரம்பித்தார்கள். யாரும் யாரோடும் பேசுவதேயில்லை. அவர்களுக்குத் தாம் பிறந்து வளர்ந்த ஊரே ஒரு அந்நியமான குரூரமான ஊராகத் தென்பட ஆரம்பித்தது. தடைக்கு முன்னதான சுதந்திரத்தின் சுவை இப்போதுதான் மனிதர்களுக்குப் புரிய ஆரம்பித்தது. ஆச்சரியமாக அந்த ஊரிலிருந்த குற்றவாளிக்கு இவையெல்லாமே மிக மகிழ்ச்சியை ஏற்படுத்தியது. இதுவரை அவனைக் குற்றவாளியாகப் பார்த்தவர்கள், தேடியவர்கள் எல்லோரும் அவனை இப்போது கணக்கிலேயே எடுப்பதில்லை. இப்போது அனைவருமே அவனைப்போல சிறைபிடிக்கப்பட்ட மன நிலையிலேயே இருக்கிறார்கள். அவன் இப்போது ஊரெல்லாம் சுதந்திரமாகத் திரிய முடிந்தது. தவிர மனிதர்கள் அவனை நாடி வரவும் ஆரம்பித்தார்கள். ஊரைவிட்டு மனிதர்களைக் கடத்தி வெளியே கொண்டுபோகும் தொழிலை அவன் ஆரம்பித்திருந்தான். அந்தத் தொழிலில் பெருத்த வருமானம் கிடைத்தது. நிறைந்த செல்வமும் சமூக அங்கீகாரமும் அந்தக் குற்றவாளிக்குக் கிடைக்கவும் அவன் தன் வாழ்வில் முதன்முதலாக தன் தனிமையை மறந்து மகிழ்ச்சியோடு வாழ ஆரம்பித்தான்.
நகரத்தில் பல மனிதர்கள் இன்னமும் கொள்ளைநோய்ச் சூழலை ஏற்றுக்கொள்ளாமலேயே இருந்தார்கள். தம் நகரத்தில் கொள்ளைநோய் பரவ சந்தர்ப்பமே இல்லை என்றார்கள். அதனால் அவர்கள் தடுப்பு வேலைகளிலும் பங்கெடுக்காமல் இருந்தார்கள். இதனாலேயே கொள்ளைநோயைக் கட்டுப்படுத்துவது மேலும் கடினமான ஒன்றாக மாற ஆரம்பித்தது. எல்லோரும் நோய்க்கான பொறுப்பை யாரோ ஒருவர் எடுத்துக்கொள்ளவேண்டும் என்று நினைத்தார்கள். அரசு அதிகாரிகள், சுகாதாரத்துறை அல்லது சக குடிவாசிகள் அதனைச் செய்யவேண்டும் என்று நினைத்தார்கள். இது தம்முடைய பிரச்சனை கிடையாது என்று காலத்தைக் கடத்தினார்கள்.
ஏழெட்டு மாதங்கள் கடந்தன. வெளியுலக தொடர்பில்லை. வெளியே போகவும் முடியாது. வெளியிலிருந்து வரத்தும் இல்லை. மரணங்களும் நின்றபாடில்லை. சமூகத்தின் எல்லா நிலைகளுக்கும் நோய் பரவியது. எல்லோரும் இறக்க ஆரம்பித்தார்கள். ஆனால் அதிகாரிகள் இன்னமுமே தமக்குள் வாக்குவாதம் செய்தபடியே இருந்தார்கள். தினமும் மரண எண்ணிக்கை அறிவிக்கப்பட்டுக்கொண்டிருந்தது. ஒருநாள் எண்ணிக்கை நூற்றைம்பதாக இருந்து மறுநாள் அது நூற்றிமுப்பதாக அமைந்தால் கொள்ளைநோய் கட்டுக்குள் கொண்டுவரப்படுவதாகப் பிரசாரம் பண்ணப்பட்டது. அடுத்தநாள் எண்ணிக்கை இருநூறாக அதிகரித்தால் அறிவிப்பு தாமதப்படுத்தப்பட்டது. ஆனாலும் மரணங்கள் தொடர்ந்தபடியே இருந்தன. தனித்தனியாக மரணவீடுகள் செய்யமுடியாமல் ஈற்றில் கூட்டம் கூட்டமாக உடல்களைப் புதைக்க ஆரம்பித்தார்கள். அஞ்சலிகள் எல்லாம் அருகிப்போயின. ஒரு கட்டத்தில் புதைக்க இடமில்லாமல் உடல்களை எரிக்க ஆரம்பித்தார்கள். இதில் சமூக உயர்வு தாழ்வு நிலைகளெல்லாம் அடிபட்டுப்போயின.
இப்போது கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மீதமிருந்த மனிதர்களுக்குப் பிரக்ஞை வந்தது. இது தத்தமது தனிமனித அவலமில்லை. இது ஒரு சமூக அவலம். இந்த வலி அனைவருக்கும் பொதுவானது.இதனை நிறுத்தவேண்டுமானால் நாமெல்லாம் கூட்டாக இயங்கவேண்டும். நாம் அனைவரும் இணைந்தே இந்தக் கொள்ளைநோயை ஒழிக்கவேண்டும் என்று அவர்கள் தீர்மானிக்கிறார்கள். கொள்ளை நோய்த்தடுப்புக்கான காரியங்களை ஒன்றிணைந்து திட்டமிட்டுச் செயற்படுத்த ஆரம்பிக்கிறார்கள். தடுப்பு நோய் மருந்தை உள்ளூரிலேயே கண்டுபிடிக்க முயல்கிறார்கள். பொதுச்சுகாதாரத்தை மேம்படுத்த ஒன்றிணைந்து செயற்படுகிறார்கள்.
ஒரு சிறுவனின் மரணம் நிகழ்கிறது. அப்போது அந்த வைத்தியர் பாதிரியாரை நோக்கி ‘இந்தச் சிறுவன் என்ன பாவத்தைச் செய்தான்? இவன் ஏன் சாகவேண்டும்?’ என்று கத்துகிறார். பாதிரியாரும் இதனால் அதிர்வடைந்து தன் போதனையைச் சற்று மாற்றுகிறார். மனிதர்கள் ஒன்று கடவுளை முற்றாக நம்பி அவரிடம் தம்மை அவனிடம் ஒப்படைக்கவேண்டும். அல்லது கடவுளே இல்லை என்று முற்றுமுழுதாக நம்புதல்வேண்டும். இரண்டுக்கும் நடுவில் நின்று தடுமாறக்கூடாது என்கிறார். அதனால்தான் இது நிகழ்கிறது என்கிறார். கடைசியில் பாதிரியாரையும் ஒரு நோய் தொற்றுகிறது. ஆனால் நோய்க்கு மருத்துவம் பார்த்தால் அது இறைவனை தான் நம்பாமல் விடுவதாகும் என்று சொல்லி அவர் வைத்தியம் பார்க்காமலேயே தவிர்க்கிறார். இறுதியில் அவர் இறந்துபோனபின்னர் அவருடலைப் பரிசோதனை செய்த வைத்தியர் அவர் கொள்ளை நோயால் இறந்திருக்கச் சாத்தியமில்லை என்று சொல்கிறார்.
சில மாதங்கள் கழித்து, ஓரன் நகரத்தவரின் முயற்சியாலோ அல்லது நோய்க்கிருமிக்கு போதும் என்று தோன்றியதாலோ என்னவோ, கொள்ளை நோயின் தீவிரம் நகரி ல் கு றைய ஆரம்பிக்கிறது. மரணங்களும் நோய்த் தொற்றுகளும் குறைகின்றன. நகரத்தைச் சுற்றிப்போடப்படட தடை அகற்றப்படுகிறது. எல்லா மக்களுக்கும் இது புத்துணர்ச்சியை கொடுத்தாலும் அந்தக்குற்றவாளியால் இதனை தாங்கிக்கொள்ளமுடியவில்லை. அவன் வெறுத்துப்போய் தன் அறைக்குள்ளிலிருந்தபடி துப்பாக்கியால் சகட்டுமேனிக்குச் சுட ஆரம்பிக்கிறான். காவல்துறை அவனைக் கைது செய்கிறது.
மெதுவாக ஊர் வழமைக்குத் திரும்ப ஆரம்பிக்கிறது. கொள்ளை நோயை வென்றுவிட்டோம், இனிமேல் வாழ்க்கையை மீள அழகாகக் கட்டமைக்கவேண்டும் என்று எஞ்சியவர்கள் தீர்மானிக்கிறார்கள். ஊர் முழுதும் ஒருவித மகிழ்ச்சி நிறைந்திருந்தது. மனிதர்களிட,ம் வெறுக்கத்தக்கக் குணங்களைவிட நற்குணங்களே அதிகமாக இருக்கிறது, ஆனால் அவர்களுடைய அசட்டையீனம்தான் அவர்களை இந்த நிலைக்குக் கொண்டுவருகிறது என்று அந்த வைத்தியர் நினைக்கிறார். ஊரை விட்டு வெளியேறியவர்கள் பலர் திரும்புகிறார்கள். நடைமுறை வாழ்க்கை மீள்கிறது. ஆனால் மனிதர்களின் இயல்பான குணம் மாறவேயில்லை. சில நாள்களிலேயே, அங்கொரு கொள்ளை நோய் பரவியிருந்ததையே மக்கள் மறந்துபோய் தத்தமது வேலையைப் பார்க்க ஆரம்பித்தார்கள். பகல் முழுதும் வேலை. திரைப்படங்கள். உணவு. காமம். தூக்கம்.
மனிதர்கள் என்னதான் பாடுபட்டாலும் அவர்களால் கொள்ளைநோயை வெற்றி கொள்ளவே முடியாது என்று அந்த வைத்தியர் நினைத்துக்கொள்கிறார். கொள்ளை நோயின் மூலக்கிருமி பல வருடங்களுக்கு உறங்கு நிலையில் இருக்கக்கூடியது. அது மீளவும் தனக்குரிய சூழல் மிகுகையில் வெளிக்கிளம்பவே செய்யும். அப்போது இந்த ஊரும் மனிதரும் மீள அவலப்பட வேண்டிவரும். இதிலிருந்து அவர்களுக்கு மீட்சியும் கிடையாது. அதுபற்றி அவர்கள் அக்கறைப்படப்போவதுமில்லை. மனிதர்கள் நல்லவர்கள்தான். ஆனால் அதீத அசட்டையீனம் கொண்டவர்கள்.
கொள்ளை நோய் ஒழிந்துபோய் மக்கள் எல்லோரும் கொண்டாடிக்கொண்டிருக்கும் ஒருநாளில் ஒரு வயதான அஸ்மா நோயாளியை வைத்தியம் பார்க்க அவரின் வீட்டுக்கு வைத்தியர் வருகிறார். இருவரும் பேசிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். வெளியே தெருவில் கொள்ளைநோயை வெற்றிகொண்ட குதூகலத்தில் மக்களின் ஆரவாரம் கேட்கிறது. சிறுவர்கள் வெடி கொளுத்தி மகிழ்கிறார்கள்.
வைத்தியர் நோயாளியிடம் கேட்கிறார்.
“நான் உங்கள் மாடிக்குப்போய் கூரையின்மேல் ஏறி நின்று வேடிக்கை பார்க்கலாமா?”
“எதை? இந்த மக்களையா? தாராளமாகப் பாருங்கள். ஆனால் அருகில் பார்த்தாலும் தூரத்திலிருந்து பார்த்தாலும் எல்லோருமே ஒரே மாதிரியே தெரிவார்கள்”
வயதானவர் சொல்ல வைத்தியர் படிகளில் ஏற ஆரம்பிக்கிறார்.
“சொல்லுங்கள் டொக்டர், இறந்தவர்களுக்கு நினைவாலயம் ஒன்றை எழுப்பப்போகிறார்களாமே?”
“அப்படித்தான் நானும் கேள்விப்பட்டேன். பத்திரிகைகளில் வந்திருந்தது. ஒரு நினைவுத்தூபி கட்டப்போகிறார்கள்”
“அப்புறம் அஞ்சலிப்பேச்சுகளும் இருக்கும் அல்லவா. எனக்கு இப்போதே அந்த உரைகள் கேட்க ஆரம்பித்துவிட்டன… ஆண்டவரே … இந்த உயிர்களை … பேசிவிட்டு அத்தனைப்பேரும் இரவு உணவகத்துக்குச் செல்வார்கள்”
வயதானவர் சொல்லிக்கொண்டிருக்கும்போதே வைத்தியர் கூரைக்கு விரைந்துவிட்டார். இரவு வானம் நட்சத்திரங்களைச் சிமிட்டியபடி இருந்தது. தூரத்தில் கடலலைகள் ஆர்ப்பரிப்புடன் அடித்துக்கொண்டிருந்தன. இலையுதிர்காலத்தின் குளிரும் வெம்மையும் கூடி முகத்தில் அடித்தது. நகரம் இன்னமும் ஆர்ப்பரிப்புடன் குதூகலித்துக்கொண்டிருந்தது.
ஆனால், குப்பைத் தொட்டிகளுக்கருகில், கடைகளின் தாவாரங்களிற்கிடையில், தானியக்கிடங்குகளில், வீட்டுக் கொல்லைப்புறங்களில், கட்டில் கால்களுக்கடியில், கை லேஞ்சியின் தையல் இடுக்கில் இன்னமும் அந்த நோய்க்கிருமி தூங்கிக்கொண்டே இருக்கிறது.
****
இது அல்பேர்ட் காமுஸ் எழுதி “த பிளேக்” என்ற நாவலின் மிகச்சுருக்கப்பட்ட (சிறு மாற்றங்களுடன்) வடிவம்.


Thursday, April 30, 2020

ரிஷி கபூர் இன்று இயற்கை எய்தினார்.



1970ஆம் ஆண்டு மேரா நாம் ஜோக்கர் திரைப்படத்தில் குழந்தை நட்சத்திரமாக அறிமுகமான ரிஷி கபூர், பாபி திரைப்படத்தில் டிம்பிள் கபாடியாவுடன் சேர்ந்து நடித்தது பெரும் வரவேற்பைப் பெற்றது. அதன் பிறகு கடந்த 2000 ஆம் ஆண்டு வரை திரைத்துறையில் வெற்றிகளைக் குவித்தார். இயக்குநராகவும், தயாரிப்பாளராகவும் அவர் அறியப்படுகிறார்.புகழ்பெற்ற இயக்குநர் தயாரிப்பாளர் ராஜ்கபூரின் மகனான இவர் ஏராளமான ரசிகர்களால் கொண்டாடப்படும் கலைஞர் ஆவார்.
2018-ஆம் ஆண்டு ரிஷிகபூர் கேன்சரால் பாதிக்கப்பட்டார்  அதனைத் தொடர்ந்து நியூயார்க்கில் ஒரு வருடத்திற்கும் மேலாக சிகிச்சை பெற்றுவந்த பெற்று வந்த அவர், 2019-ஆம் ஆண்டு இந்தியா திரும்பினார். அதன்பிறகு இந்தியாவில் மிக கவனமாக அவரது உடல்நிலை பரிசோதிக்கப்பட்டு வந்தது. பிப்ரவரி மாதம் அவர் உடல்நிலை மிகவும் மோசமாக டெல்லியில்  இருக்கும் தனியார் மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்டார். இந்நிலையில் அவர் சிகிச்சை பலனின்றி இன்று இயற்கை எய்தினார்.

பாலிவுட் சினிமாவில் 80களின் மிகப்பெரும் ஹீரோவாக வலம் வந்தவர் நடிகர் ரிஷி கபூர். இந்தியில் பாபி, கர்ஸ், அமர் அக்பர் ஆண்டனி போன்ற பிரபலமான படங்களில் நடித்தவர். இவரது மகன் ரன்பீர் கபூர் தற்போது மிக பிரபலமான பாலிவுட் நடிகராக வலம் வருகிறார்.

இலங்கை வானொலியில் அந்தத் தமிழ் இன்று எங்கே போனது?


இலங்கை வானொலியில் பணியாற்றுவோரின் ஒவ்வொருவர் பெயரும் தெரிவதால் அவர்களுடன் நாமும் பயணித்துக் கொண்டே இருப்பதாகத் தோன்றும். அவர்கள் பணியை உணரவைக்கும்.
பி.எச்.அப்துல் ஹமீது பணியாற்றிய போது விசாலாட்சி ஹமீது என்ற அறிவிப்பாளரும் இருந்தார். பெரும் பாலானவர்கள் இருவரையும் கணவன் மனைவி என்றுதான் நினைப்பார்கள். அந்தக் குழப்பம் வரக் கூடாது என்பதற்காக அந்த இருவரும் பங்குபெற்ற நிகழ்ச்சிகளில் பி.எச் அப்துல் ஹமீத் விடைபெறும் போது உங்களிடமிருந்து விடை பெறுபவர் சகோதரி விசாலாட்சியுடன் உங்கள் அன்பு அறிவிப்பாளர் பி.எச்.அப்துல் ஹமீத் என்பார். அப்போது "சகோதரி" என்பதை அழுத்திச் சொல்வார். இருந்தாலும் அவரைப் பார்க்கிறவர்கள் எல்லாம் விசாலாட்சி உங்கள் மனைவியா என்று கேட்பார்களாம். அந்தத் தர்மசங்கடக் கேள்வி கடைசி வரை அவரைத் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறதாம் நேரில் பார்த்தபோது வருத்தத்துடன் சொன்னார்.

அப்போது இலங்கை வானொலியும் தமிழ்த் திரையுலகமும் பின்னிப்பிணைந்து கிடந்தன. இந்திய இலங்கை கூட்டுத் தயாரிப்பில் படங்கள் எல்லாம் எடுத்தார்கள். அப்போது இலங்கை நடிகைகள் தமிழ்ப் படங்களில் நடித்தார்கள். 'பைலட் பிரேம்நாத்' படத்தில் சிவாஜி கணேசனுடன் பிரபல சிங்கள நடிகை மாலினி பொன்சேகா இணைந்து நடித்திருந்தார். அது சார்ந்த பாடல்கள் கூட ஞாபகத்தில் இருக்கின்றன.'இலங்கையின் இளம் குயில் என்னோடு இசை பாடுதோ?' என்றொரு பாடல் உண்டு.'அழகி ஒருத்தி இளநி விக்கிறா கொழும்பு வீதியிலே; அருகில் ஒருத்தன் உருகி நிக்கிறான் குமரி அழகிலே' என்றும் ஒரு பாடல் உண்டு.
 'தென்னிலங்கை மங்கை வெண்ணிலவின் தங்கை' என்றொரு பாடல் வரும். அந்தப் பாடல்கள் எல்லாம் இன்றும் நினைவுக்கு வருகின்றன. அது மட்டுமல்ல இலங்கை மண் சார்ந்தவையாக சில பாடல்கள் ஒலிக்கும். அதில் மறக்க முடியாத பாடல் அங்கேயே தயாரித்த 'மாமியார் வீடு' என்ற படத்தில் ஜோசப் ராஜேந்திரன் பாடியது.
'இந்த ஊருக்கு ஒரு நாள் திரும்பி வருவேன் அது தான் எனக்குத் திருநாள்; என் கனவுகள் பலித்திடும் பெருநாள் .'என்ற பாடல் அடிக்கடி ஒலிக்கும். அது மட்டுமல்ல 'சின்ன மாமியே உன் சின்ன மகள் எங்கே? பள்ளிக்குப் போனாளோ; படிக்கப் போனாளோ?' என்ற அந்த நையாண்டிப் பாடலும், 'கள்ளுக்கடை பக்கம் போகாதே; காலைப் பிடித்து கெஞ்சுகிறேன்' என்ற மதுவிலக்கு அறிவுரைப் பாடலும் அடிக்கடி ஒலிக்கும்.

தமிழ்த் திரைப்படப் பாடல்கள் தரவரிசை நேயர்களால் வாக்களிக்கப்பட்டு வாராவாரம் தேர்வாகும். அதில் ’மாம்பூவே சிறு மைனாவே’ என்ற சந்திரபோஸ் இசையமைத்த ’மச்சானை பார்த்தீங்களா’ படப்பாடல் ஓராண்டு தாண்டியும் பல வாரங்கள் முதலிடத்திலேயே இருந்தது ஞாபகத்தில் இருக்கிறது.
இலங்கை வானொலியில் ஒலித்த தமிழ்த் திரைப்படங்களின் விளம்பரங்கள் கூட நினைவில் பதிந்துள்ளன. உழைக்கும் கரங்கள், சங்கிலி, திசை மாறிய பறவைகள், நினைத்தாலே இனிக்கும் போன்ற பட விளம்பரங்களில் அது சார்ந்த பாடல், வசனம் என்று சில வரிகளைப் போட்டு ஒலிபரப்புவார்கள். புதுமையாக இருக்கும்.
அறிவிப்பாளர்களே தங்கள் விருப்பப் பாடல்களைத் தொகுத்து வழங்கும் 'என் விருப்பம்' என்ற நிகழ்ச்சி வரும். அதில் அறிவிப்பாளர்களுக்குப் பிடித்த பாடல்கள் வரும். ஏன் பிடித்தது என்பதையெல்லாம் சொல்வார்கள். அதிலிருந்து ரசனைப் புரிதலால் ஒவ்வொருவரையும் நமக்கு நெருக்கமாக உணர்வோம்.
'இசையமைப்பாளர்' என்றொரு பகுதி குறிப்பிட்ட இசையமைப்பாளர்களின் பாடல்களை அதில் தொகுத்து வழங்குவார்கள். இப்படி நிறைய நிகழ்ச்சிகளைச் சொல்லிக் கொண்டே போகலாம். சில நேரம் ’மரண அறிவித்தல்’ வரும். அப்போது மட்டும் மனதுக்கு ’திக்’கென்று இருக்கும்.
அப்போதெல்லாம் எங்கள் ஊர்ப்பகுதியில் எங்கே எந்த விவசாய வேலை நடந்து கொண்டிருந்தாலும் அங்கே ஒரு வானொலிப் பெட்டி கம்பீரமாக அமர்ந்திருக்கும். அந்த உழைக்கும் மக்களின் சுவாசமாகவும் ஆசுவாசமாகவும் இலங்கை வானொலி இருந்தது. மின்சார வசதி கூட இல்லாத காலம் அது. எங்கள் பகுதியில் மிக மிக அவசியமான பொருட்களாக வெல்லம், டீத்தூள் இருக்கும். தேநீர் போட பால் கூட அடுத்தபட்சம்தான்.ஆனால் அச்சு வெல்லம் , டீத்தூள் கண்டிப்பாக வாங்குவார்கள். இந்த அத்தியாவசியப் பட்டியலில் அடுத்தபடியாக வானொலிக்கு பேட்டரி வாங்குவது என்று பட்ஜெட்டில் வைத்திருப்பார்கள். அது இலங்கை வானொலிக்காகத்தான்.
தங்களை எப்போதும் உயிர்ப்போடு வைத்திருப்பது இலங்கை வானொலி நிகழ்ச்சிகள்தான் என நினைப்பார்கள்.
புகையிலை சாகுபடி இருக்கும்போது கொல்லை நடுவில் வானொலி இருக்கும். கொல்லை முழுதும் கேட்கும். நாலு பக்கமும் புகையிலைச் செடிகளுக்குத் தண்ணீர் ஊற்றுவார்கள். வானொலி ஒலித்துக் கொண்டே இருக்கும் .
உற்ற தோழனாக உற்சாகம் தரும் ஊக்க மருந்தாக சிலநேரம் கிரியா ஊக்கியாகவும் அந்த வானொலி தோன்றும். வயல்களில் நீர் நிறைந்து நெல் சாகுபடிக் காலம் என்றாலும் வயல் வரப்புகளில் வானொலிப் பெட்டி உட்கார்ந்து இருக்கும். அல்லது மரத்தில் கட்டித் தொங்க விட்டிருப்பார்கள். சிலர் தோளில் தொங்கவிட்டுக் கொண்டு திரிவார்கள். சிலர் சைக்கிளில் பொருத்தி வைத்துக் கொண்டிருப்பார்கள்.
கருவேலங்காட்டில் சருகு குவிக்கப்போனாலும் முள் மரங்கள் நடுவே கூட அங்கே வானொலி ஒலித்துக் கொண்டிருக்கும்.
உழைப்பின் எல்லா வலிகளையும் போக்கும் அருமருந்தாக வானொலி காதுகள் வழியே மனதிற்குள் களிம்பு பூசிக் கொண்டிருக்கும். அதற்குக் காரணம் அவ்வளவு நிகழ்ச்சிகள் வரும். காலை நிகழ்ச்சிகள் 10 மணிக்கு முடிந்தாலும் அடுத்து நண்பகல் 12 மணியிலிருந்து இரவு 11 மணிவரை தொடர்ச்சியாக ஒலிபரப்பாகும். நம் ஆல் இண்டியா ரேடியோவை அதற்குள் இரண்டு முறை மூடித் திறந்து விடுவார்கள்.
காலை 10 மணி முதல் பகல் 12 வரை மணி வரை தான் இடைவெளி. அப்போது நிலையம் மாற்றினால் ஒருவர் வயலின் வாசித்துக் கொண்டிருப்பார் அல்லது இன்னொருவர் மிருதங்கம் வாசிப்பார் அல்லது 'மாயா மாளவ கௌள' பாடிக்கொண்டிருப்பார். யாரோ ஒருவர் லயவின்யாசம் செய்வார். யாராவது தலைவர்கள் இறந்து விட்டால் , ஒரு வாரம் சோக இசை போட்டே இழுப்பார்கள். அப்போதெல்லாம் இலங்கை வானொலிதான் எங்களைக் காப்பாற்றும்.

இலங்கை வானொலியில் அடிக்கடி நேரம் சொல்வார்கள். ஒரு பாடல் ஒலித்து முடிந்த பிறகும் அடுத்த பாடல் ஒலிக்கப் போகும் முன்பும் நேரம் சொல்வார்கள். இதனால் அப்போதெல்லாம் உழைக்கும் மக்கள் கைக்கடிகாரம் கட்டிக் கொண்டு இருக்கத் தேவையில்லை. சாலையிலே நடந்தாலும் சோலையிலே இருந்தாலும் யார் வீட்டு வானொலியில் இருந்தோ நேரம் ஒலிக்கும். காற்றலையிலேயே கடிகாரம் பார்த்துக்கொள்வார்கள். கடிகாரம் உள்ளவர்கள் நேரத்தைச் சரிபார்க்கவும் இலங்கை வானொலியை நம்பியிருந்தார்கள்.
லைட்ஸ் ஆன், டயலாக் , விஷ்வல் பேஸ்ட், புக் ஷெல்ப், பயோடேட்டா, ரீடர்ஸ் ஒபீனியன், ஆட்டோகிராப், ரேஷன் கார்டு, டவுன்லோடு மனசு, ப்ளாஷ்பேக், இன்பாக்ஸ், ப்ளாக் அண்ட் ஒயிட், டாப் ஆங்கிள், கமெண்ட்டூன், ரிலாக்ஸ் ப்ளீஸ், டாப்டென் மூவீஸ், சூப்பர் சிங்கர், டிரைலர் டைம், சாங் ஃபார் யூ, க்ரைம் டைம், க்ரைம் ஸ்டோரி, ப்ரைம் டைம், பயோகிராபி, ஹலோ டாக்டர், கிச்சன் டைம் ,பிக் பாஸ், கனெக்‌ஷன்ஸ், ஜீன்ஸ், மியூசிக் ட்ராக்ஸ், மேக்ஸ் மசாலா, மிட்நைட் மசாலா, கிராமபோன், செம காமெடி, கோலிவுட் ஹிட்ஸ், என்றும் சூப்பர், சினி டைம் .
இவை எல்லாம் என்ன தெரியுமா? இன்றைய பிரபல அச்சு, காட்சி ஊடகங்களில் வரும் பிரபலமான தலைப்புகள். இவற்றில் எங்காவது தமிழ் இருக்கிறதா? இலங்கை வானொலியில் அனைத்து அறிவிப்பாளர்களும் அழகான தமிழில் பேசுவார்கள் .ஆங்கிலக் கலப்பின்றி அவர்கள் இயல்பாகவும் விரைவாகவும் தமிழ் பேசுவார்கள் .
'மைக்' என்று சொல்ல மாட்டார்கள் ’ஒலிவாங்கி’ என்றுதான் சொல்வார்கள் . ’வால்யூமைக் குறைத்துப் பேசுங்கள்’ என்று சொல்லமாட்டார்கள் .’ஒலி அளவைக் குறையுங்கள்’ என்பார்கள்..’பெல் அடித்தது’ என்பதற்கு ’மணி ஒலித்தது’ என்பார்கள். ‘பட்டனைத் தட்டுங்கள்’ என்பதற்குப் ’பொத்தானை அழுத்துங்கள்’ என்பார்கள்.’டைம் அப்’ என்பதற்குப் பதிலாக ’உங்களுக்கான நேரம் முடிந்துவிட்டது’ என்றுதான் சொல்வார்கள்.
அந்தத் தமிழ் இன்று எங்கே போனது? தங்கள் நிகழ்ச்சிகளின் மூலம் அவர்கள் ரசனையை மட்டுமல்ல தமிழையும் வளர்த்தார்கள். அதுமட்டுமல்ல அந்த மண்ணில் புழங்கும் வார்த்தைகளான காலக்கிரமத்தில், மணித்தியாலம், வழமைபோல், கமக்காரர்கள் போன்ற சொற்களைக் கேட்கும்போது புதிதாக இருக்கும்.
இலங்கை வானொலியின் மூலமாக காதுகளுக்குள் கவரி வீசி மனதிற்குள் மகரந்தம் தூவிய அறிவிப்பாளர்கள் அனைவரையும் பார்க்க வேண்டும் என்று ஆசையாக இருக்கும். சைக்கிளில் சென்றால் கூட இரண்டு மணி நேரத்தில் சென்று விடக் கூடிய தூரம் தான். ஆனால், இடையில் இந்தியப் பெருங்கடல் இருக்கிறது. அது வேறு நாடாகவும் இருக்கிறதே என்ற ஏக்கம் எங்களுக்கு இருக்கும். ஒவ்வொருவரையும் சென்று பார்க்கவேண்டும் பேசவேண்டும் பழகவேண்டும் என்கிற அவா அடி மனதில் உறங்கிக்கொண்டிருக்கும். ஆனால் எதுவுமே வாய்க்கவில்லை. நான் சந்தித்த ஒரே ஒரு அறிவிப்பாளர் பி.எச்.அப்துல் ஹமீத் மட்டும் தான். நான் அவரை இரண்டு மூன்று முறை சந்தித்திருக்கிறேன்.
அவர் தொலைக் காட்சியில் இன்றும் உயிர்ப்போடு நிகழ்ச்சிகளை வழங்கிக் கலக்கிக் கொண்டிருக்கிறார்.
திரைப்படப் பாடல்கள் சார்ந்த அவரது அனுபவமும் அறிவும் அபரிமிதமான நினைவாற்றலும் ஆச்சரியப்பட வைத்தது மட்டுமல்ல மிரளவைக்கும். அவர் பழகுதற்கு இனிய பண்பாளர்
இலங்கை வானொலி- கே.எஸ்.ராஜா,         சென்னைத் தொலைக்காட்சியின் கொடைக்கானல் ஒளிபரப்பு 1987-ல் தொடங்கப்பட்டது. அப்போது ஊருக்கு நான்கு வீடுகளில் டிவி இருந்தால் அதிசயம். பஞ்சாயத்து போர்டில் டிவி பார்க்க மக்கள் கூட்டம் நிரம்பி வழியும். 1987 உலகக்கோப்பையில் மரடோனாவின் சாகசங்களைப் பஞ்சாயத்து போர்டில் பார்த்தது ஞாபகம் இருக்கிறது. 1987க்கு முன்பு மக்களுக்கு ஒரே பொழுதுபோக்கு வானொலி மட்டுமே. அதிலும் சிலோன் ரேடியோ என்று அன்போடு மக்களால் அழைக்கப்பட்ட இலங்கை வானொலி அளித்த பொழுதுபோக்கு இன்பத்தை என்றென்றும் மறக்க முடியாது. குறிப்பாக 1975-85 இடையேயான காலகட்டம் அப்போது பதின் வயதில் இருந்தவர்கள் மறக்க முடியாதவை.
சினிமாப் பாடல்களை இத்தனை விதமாய் வழங்க முடியுமா? நெஞ்சில் நிறைந்தவை, பொங்கும் பூம்புனல் – காலை 7 மணிக்கு – இந்த நிகழ்ச்சியின் தொடக்க இசை மறக்க முடியாதது, நேயர் விருப்பம் – சங்களா மங்களா என்ற பெயர் அடிக்கடி வரும், ஒரு படப்பாடல்கள், பாட்டும் பதமும், இசையும் கதையும், இந்திப்பாடல்கள் – மதியம் 1.30-க்கு, விவசாயிகள் விருப்பம். சனி மற்றும் ஞாயிறுகளில் “திரை விருந்து” – பாசமலர் அடிக்கடி ஒலிபரப்புவார்கள் – பெண்கள் விசும்பி விசும்பி அழுது கொண்டிருப்பார்கள், பார்த்திருக்கிறேன். நல்ல தமிழ் கேட்போம் நிகழ்ச்சியில் அநேகமாக சிவாஜியின் பழைய படத்திலிருந்து எதாவது ஒலிச்சித்திரம் இருக்கும். ஜெமினி கணேசன் பாட்டு வாத்தியாராக நடிக்கும் ஒரு ஒலிச்சித்திரம் மிகவும் பிரபலம்.அடிக்கடி ஒலி பரப்புவார்கள். படம் ஞாபகமில்லை. சாயங்காலம் 5.30-க்கு “பிறந்தநாள் இன்று பிறந்தநாள். நாம் பிள்ளைகள் போலே தொல்லைகள் எல்லாம் மறந்த நாள்” என்று டி.எம்.எஸ் ஆரம்பித்து விடுவார் – அதாவது பிறந்தநாள் வாழ்த்துக்கள் நிகழ்ச்சி. காலையில் சிறிதுநேரம் பக்திப் பாடல்கள். இரவில் கொஞ்சம் கர்நாடக இசை. இரவு 9 மணிக்கு “இரவின் மடியி-லோடு தூங்க வைப்பார்கள். நடு நடுவே விளம்பரங்கள், மரண அறிவித்தல்கள், செய்திகள், பொப்பிசைப் பாடல்கள். தேர்ந்தெடுத்த பாடல்கள். மிகப் பழைய பாடல் கூட ஒலிபரப்புவார்கள். A.M. ராஜா, ஜிக்கி பாடல்கள் நிறைய போடுவார்கள். என்னுடைய வயது நாற்பத்தியொன்பது. நான் 40 மற்றும் 50களில் வெளிவந்த பாடல்களையும் பாடிக்கொண்டிருக்கிறேன் என்றால் ஒரே காரணம் இலங்கை வானொலிதான்.
அவர்கள் ஒலிபரப்பும் சில பாடல்கள் நம்முடைய வானொலி நிலையங்களில் நாம் கேட்கக் கிடைக்காதவை “தசரதனுக்கு ஒன்பது பெண்கள்” “அக்ரஹாரத்தில் கழுதை” “புதுச்செருப்பு கடிக்கும்” போன்ற வெளிவராத படங்களில் இருந்து. “புத்தம் புது காலை…” (அலைகள் ஓய்வதில்லை) “தூரத்தில் நான் கண்ட உன் முகம்…”(நிழல்கள்), “மஞ்சள் வெயில்..மாலையிட்ட பூவே..” (நண்டு) போன்ற படங்களில் இல்லாத, படமாக்கப்படாத பாடல்களை முதன் முதலில் இலங்கை வானொலியில் தான் கேட்டேன். மலேசியா வாசுதேவன் பாடிய “ஒரு மூடன் கதை சொன்னான்.. ” (நெஞ்சில் ஆடும் பூ ஒன்று), பட்டுல சேலை…(பண்ணைப்புரத்து பாண்டவர்கள்) அநேகமாக தினமும் ஒரு முறையாவது போட்டு விடுவார்கள். இன்று ஒரு படத்தை பார்க்கிற பரபரப்பு அன்று ஒரு பாடலைக் கேட்பதில் இருக்கும் – நிகழ்ச்சி அறிவிப்பாளர்களின் பங்களிப்பு அந்த அளவிற்கு இருக்கும். மயில்வாகனம் சர்வானந்தா, சாய் விதூஷா, ஜெயகிருஷ்ணா, கே எஸ் ராஜா, ராஜேஸ்வரி ஷண்முகம், அப்துல் ஹமீத் – மறக்கக் கூடிய பெயர்களா அவை. இன்று இவர்களை ஞாபகப்படுத்த சூரியன் பண்பலையில் யாழ் சுதாகர் இருக்கிறார்.
கூகுளின் உபயத்தில் “பொங்கும் பூம்புனலின்” தொடக்க இசையை மறுபடி கேட்டபோது நனவு மறைந்தது காலம் உறைந்தது. இசை முடிந்தவுடன் “அந்த நாள் போனதம்மா… ஆனந்தம் போனதம்மா…” என்ற டி எம் எஸின் பாடல் தான் நினைவுக்கு வந்தது.    ஜெயமோகன் அவர்களுக்கு நன்றி
நன்றி திரு Sukumar Shan (பால்மர காற்றினிலே - 08/07/2020 )