The first few minutes of Lakshmi is drained out of colours, just like
the life of its lead character. We see the eponymous Lakshmi (an effective
Lakshmi Priya Chandramouli) go about her day. The monotony sets in; even more
so as her husband rolls on top of her every night without a second glance at
her. There is also a hint that the husband might be involved with another
woman. Hues starts to colour Lakshmi’s life as she meets an attractive man on
the train. She finds herself smiling involuntarily, indulging in the guilty joy
that unsolicited attention provides. Until a bandh drives their paths closer.
Charmed by the man, Lakshmi ends up in his house and eventually in his bed.
The ending of ‘Lakshmi’ is beautiful. Aided by some brilliant music and
a beautiful poem, we see her walking back into her usual life. She stops taking
the train — her connection with the night of indulgence. As the voiceover says
she ‘runs back to the eclipse’ with a memory of the night where she was aglow,
even if it was in the sky of a different man. The only flaw that ‘Lakshmi’ does
is explain herself when we don’t really need it. But considering the brickbats
the film has received, I understand why the filmmaker chose to have it.
The short film has been thrown under a barrage of criticism and a list of
accusations: for justifying an extra-marital affair, for equating women
empowerment with sexual independence. Rather than justifying extra-marital
relationships, what Lakshmi has done is show the difference in treatment meted
out to women and men who err. As Sowmya Rajendran rightly asks in her piece in
The News Minute, where is the outrage about Sindhu Bhairavi, Agni Natchathiram,
Gopurangal Saivathillai and a list of other movies that had central men
characters with extra-marital relationships? Not that this disparity is new.
Sathileelavathi has a character that says, “Veetla salikarathu nu than avan
velila poran” (He goes out only when he is bored with what he gets at home),
when Leela shares that her husband is having a mistress, making it Leela’s fault.
Can we apply the same logic in Lakshmi’s case as well?
The controversy around Lakshmi makes us rethink how we see women
on-screen. After years of seeing a woman be perfect on screen or be termed a
‘villi’, the shades of grey has caused unnecessary outrage. What people fail to
understand is that at the end of the day, it is a story. A story of a
middle-class woman, frustrated by her unhappy marriage, falters and gives in to
temptation. Maybe that’s why Sarjun made the husband’s character get involved with
another woman. It wasn’t particularly necessary, the indifference Lakshmi
suffered from was pretty evident. Possibly he realised that indifference is not
enough reason for a woman to err; so that audience can forgive Lakshmi easier.
So that they can reason saying, ‘the husband had an affair as well’. Baby
steps. http://indianexpress.com கே. எம். சர்ஜூனின் இயக்கத்தில் வெளிவந்த இந்த குறும்படத்தில், பாரதியார் பாடல் பயன்படுத்தப்பட்டிருப்பதும் விமர்சனத்துக்கு உள்ளாக்கப்பட்டுள்ளது.
இந்த குறும்படம் உண்டாக்கிய தாக்கம் குறித்தும், சமூகவலைதளத்தில் இது குறித்து எழுந்த விமர்சனங்கள் குறித்தும் கருத்து கேட்டபோது, கருத்துக்கூற இயக்குநர் கே. எம். சர்ஜூன் மறுத்துவிட்டார்.
படத்தின் காப்புரிமைLakshmi Short filmஇந்த குறும்படத்தில் லட்சுமி கதாபாத்திரத்தை ஏற்று நடித்துள்ள லட்சுமிபிரியா, பிபிசி தமிழிடம் கூறுகையில், ''இந்த குறும்படம் குறித்து வரவேற்பு அல்லது விமர்சனம் என்று எந்த கருத்தை தெரிவிப்பவராக இருந்தாலும், அனைவரையும் இந்த குறும்படம் பார்க்க வைத்திருக்கிறது என்பதை புரிந்து கொள்ளமுடிகிறது'' என்று தெரிவித்தார்.
''ஒரு இயக்குநர் மற்றும் எழுத்தாளரின் எண்ணத்தை திரையில் வெளிப்படுத்தும் கருவியாகத்தான் நான் செயல்பட்டேன். மேலும், இந்த குறும்படத்தை தவறாக புரிந்து கொண்டவர்கள்தான் விமர்சனங்களை தெரிவிக்கின்றனர். படத்தின் காலவரிசையை பலரும் தவறாக புரிந்து கொண்டனர்'' என்று அவர் தெரிவித்தார். 'விமர்சிப்பவர்கள் நாகரீகமாக கருத்துக்களை தெரிவிக்க வேண்டும்'
சமூகத்தின் பார்வையில் ஆணுக்கு ஒரு நீதி, பெண்ணுக்கு ஒரு நீதி என்ற நிலை இன்னமும் மாறவில்லை. இந்த படம் என்றில்லை பல விஷயங்களிலும் பெண்ணுக்கு சமஉரிமை இன்னமும் கிடைக்கவில்லை என்று குறிப்பிட்ட லட்சுமிபிரியா, ''இந்த படத்தின் கரு குறித்து பல விமர்சனங்கள் இருந்தாலும், எனது பங்களிப்பு குறித்து பொதுவாக பாராட்டுக்களே கிடைத்துள்ளது'' என்று கூறினார். லட்சுமி கதாபாத்திரத்தில் நடிகை லட்சுமிபிரியா ''இந்த குறும்படத்தை விமர்சனம் செய்பவர்கள் முழுமையாக படத்தை பார்த்துவிட்டு , அவர்களின் கருத்து எதுவாக இருந்தாலும், அதனை நாகரீமாகவும், மரியாதையாகவும் கூறவேண்டும். அதுவே மதிக்கத்தக்கதாக இருக்கும்'' என்று கூறிய லட்சுமிபிரியா, சமூகவலைத்தளங்களில் தன் மீதும், குறும்படத்தின் இயக்குநர் மீதும் சிலர் வசைக்கருத்துக்களுடன் கூடிய விமர்சனங்களை பதிவிடுவதாக குறிப்பிட்டார். 'லட்சுமி செய்தது சரியா?'
சமூகவலைத்தளத்தில் இந்த குறும்படம் பற்றி எழுந்த விமர்சனங்கள் குறித்து கட்டுரை எழுதியவரும், பத்திரிக்கையாளருமான சௌமியா ராஜேந்திரன் பிபிசி தமிழிடம் பேசுகையில், ''இந்தப் படம் ஒரு சாதாரண பெண்ணின் கதை. இது நடக்காத ஒரு சம்பவம் இல்லை. சமூகத்தில் நடக்கும் ஒன்றுதான். புரட்சிகரமான கதையாக இதை பார்க்கத் தேவையில்லை'' என்று தெரிவித்தார்.
பாரதியின் புதுமைப்பெண் இது அல்ல என்று விமர்சிப்பவர்கள் பாரதியின் புதுமைப் பெண்ணையும் ஆதரிப்பவர்கள் இல்லை என்று குறிப்பிட்ட சௌமியா, ''ஆணாதிக்க சமூகத்தின் ஒரு எதிர்வினையாகதான் இதை பார்க்கிறேன்'' என்று தெரிவித்தார்.
''லட்சுமி செய்தது சரி என்று நான் வாதாடவில்லை. லட்சுமி ஒரு புனைவு காதாபாத்திரம்தான். ஒரு பெண் புனைவு கதாப்பாத்திரம் திரையில் செய்யும் ஒரு விஷயத்தைகூட சிலரால் ஏற்றுக் கொள்ளமுடியவில்லை. இது ஏன்?'''' என்று வினவினார். ஆணுக்கு ஒரு நீதி? பெண்ணுக்கு ஒரு நீதியா?
''திரிஷா அல்லது நயன்தாரா என்று படத்தின் தலைப்பு கூட வருகிறது. திரையில் ஆண்கள் இரண்டு கதாநாயகிகளுடன் காதல் செய்வதை நாம் ஏற்றுக் கொண்டு ரசித்திருக்கிறோம் ஆனால், ஒரு பெண் குறும்படத்தில் இவ்வாறு நடித்தது ஏன் இந்த அளவுக்கு விமர்சிக்கப்படுகிறது?'' என்றும் சௌமியா கேள்வி எழுப்பினார்.
இதனை பெண்ணியம் என்று லட்சுமியோ அல்லது குறும்பட இயக்குநர் அளித்த குறிப்பிலோ எங்குமே கூறவில்லை. இது போன்ற படங்கள் வருவதே அரிது . அதனால், இது போன்ற படங்களை , பார்வையாளர்கள் பெண்ணிய பகுப்பாய்வு செய்யலாம் என்றும் கூறினார்.
''லட்சுமியோ அல்லது அந்த குறும்படத்தின் இயக்குநரோ பெண்ணிய ஆதரவாளர் என்று கூறுவதே தவறு. ஆனால், ஒரு ஆண் செய்யும் ஒன்றை எவ்வாறு வரவேற்கிறோமோ அதனை பெண் செய்யும்போது எவ்வாறு பார்க்கப்படுகிறது என்பதில்தான் பெண்ணியம் என்ற அம்சமே வருகிறது'' என்று கூறிய செளமியா, ஆண் செய்யும் ஒன்றை பெண் செய்யும்போது ஏன் ஏற்றுக்கொள்ளப்படவில்லை என்பதை சிந்திப்பதுதான் பெண்ணியம் என்றும் குறிப்பிட்டார்.
இந்த படத்தில் உள்ள சில அம்சங்களை நான் ஆதரிக்கவில்லை. பெண் சுதந்திரம் என்றவுடன் பாரதியை மேற்கோள் காட்ட தேவையில்லை. அந்த பெண்ணின் பயணம் அவராகவே எடுத்த முடிவாக இருந்திருந்தால் நன்றாக இருந்திருக்கும். ஆனால், இந்த அளவு விமர்சனங்கள் தேவையற்றது'' என்று செளமியா ராஜேந்திரன் குறிப்பிட்டார்.
http://www.bbc.com
A Tamil short film titled Lakshmi has created a furore on social media since it was uploaded 10 days ago by Ondraga Entertainment.
Directed by Sarjun KM, the film is about a woman, Lakshmi (actor Lakshmi), who has an extramarital affair. It's pretty straightforward why she decides to have this fling - Lakshmi is in an abusive marriage where her husband only treats her as a cook and caretaker. Lakshmi is like the pressure cooker with which she begins her day, building up steam and threatening to burst any moment.
Her husband's callousness extends to the bed where he only thinks about his pleasure and rolls off as soon as he's done. He seems to have another woman in his life as well - there's a phone call from a woman who hangs up when Lakshmi answers and her husband refuses to give her an explanation.
Then, Lakshmi sees an attractive man on the train. Circumstances bring them closer and after a conversation in which he seems to be genuinely interested in her, Lakshmi goes home with him for a night.
The ending of the film is a bit ambiguous - does taking the bus mean she will meet the man again, since it's at the bus-stop that they first have a real conversation? Or does it mean it was a one night stand since her regular transport is the train where she used to see him? At any rate, from the black and white grind of her routine, her world turns colourful when she meets him.
The film is not without its flaws. Lakshmi's "saviour", a stereotypical "artist", comes spouting lines from Bharathiyar as characters from Tamil films always do when they are out to "liberate" a woman. He makes her stand before the mirror and unwinds her tight plait, loosening her hair to make her see for herself what she could be (a faint echo of Mahendra Baahubali making Avantika aware of the "real woman" within her). The film would have worked better if Lakshmi's self-discovery had happened because she makes that internal journey herself - this is what sets apart films like English Vinglish and Queen.
Nevertheless, Lakshmi is an attempt to show a woman's desire to flout the rules to seek her own happiness.
A volley of abuse, objections
This little film, less than 20 minutes long, has unleashed a barrage of abuse and divided opinions from several social media users who've said that Lakshmi's decision is not "women's empowerment". Still others have objected to using Bharathiyar's words to "justify" an extramarital affair.
Does feminism encourage extramarital relationships? No. However, feminism does encourage people of all genders to expect equality in relationships and the right to happiness. Feminism also refuses to pitch marriage as a woman's destiny and acknowledges the patriarchal ideas that sustain the institution of marriage.
The first question her husband asks when she says she's stuck somewhere and can only return in the morning is, 'Then who will make breakfast?'. Considering Lakshmi is in a dead-end marriage, it's ludicrous that the film has upset so many people who have condemned it in strong words. While showing the woman's perspective of an unhappy marriage is fresh, the justification for why she decides to explore her life and sexuality outside the institution is on safe, conventional lines.
History of ‘forgiving’ a man’s extramarital affair
The anger is especially incongruous when Tamil cinema has had a long history of "chinna veedu" or "stepney" (phrases that refer to the "other" woman in an extramarital fling) humour. In fact, this idea of comedy extends to a man treating his wife's younger sister as a "chinna veedu" too.
Further, there are many celebrated films like Sindhu Bhairavi, Gopurangal Saivathillai, Sathi Leelavathi, Rettaivaal Kuruvi, and Chinna Veedu (among others) which have had the hero have an extramarital affair without receiving condemnation. In the end, all is forgiven and the "family" is restored.
In Agni Natchathiram, even though the father is berated by his sons from two different marriages for his deeds, they rally around him when his life is in danger. Films like Marupadiyum, where the woman refuses to take back a husband who cheats on her, have been extremely rare.
Ironically, the female leads in many of these films have been lauded as "strong" women characters while Lakshmi, who does what the male characters in these films have done (with a stronger justification for it to boot), has been condemned.
Does feminism mean women have to imitate the "wrongs" that men do? Certainly not. But feminism insists that you don't have different standards of judgment for the genders.
When we've celebrated years and years of men having the cake and eating it too in popular culture, why is a woman crossing the line upsetting people so much? The anger comes from the fear that the bedrock of patriarchal values, which make up our society, has been threatened. The people outraging about the film should admit this instead of the whataboutery of 'real' women's empowerment. As if they care.
2002 இல் வந்த மிஸ்டர் அண்ட் மிசஸ் ஐயர் என்ற படத்தை இன்று நினைத்துக் கொண்டேன்.பல விருதுகளை வாங்கிக் குவித்த அந்தப் படம் பல அதிர்வுகளையும் ஏற்படுத்தியது.படத்தை இயக்கியவர் அபர்ணா சென். A bus is setting out to Calcutta from a village in West Bengal. Meenakshi Iyer, who is from a strict orthodox Hindu background, is leaving to Chennai for her husband, with her young child, after the vacation with her parents. By chance, she gets a co-passenger who is also to Chennai, Rajah, a photographer, introduced by one of the friends of her father. During the journey they build a good relationship. But a Hindu-Muslim communal riot sets out in the meantime, in some areas they had to travel. Then she comes to face the fact that Rajah is not a Hindu but a Muslim whose real name is Jehangir. Even though she curses herself at that time while some Hindu fanatics evade their bus she saves him introducing as Mr. Iyer. But they have to reach their destination while the other passengers know Rajah as no one else but Mr. Iyer. தமிழ் பார்ப்பனக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த மீனாட்சி கைக்குழந்தையோடு பெற்றோர் வீட்டிற்கு வந்திருக்கிறாள்.அவள் தந்தை வடகிழக்கில் ஒரு வனத்துறை அதிகாரி.மீனாட்சியின் கணவன் சுப்ரமணியம் கல்கத்தாவில் வேலை செய்கிறான்.ரயில் டிக்கெட் கிடைக்காமல் பஸ்சில் பயணம் செய்ய வேண்டிய நிலை.குழந்தைக்கு வேண்டிய அனைத்துப் பொரு...ட்களோடு தனியே பயணம் செய்யவேண்டிய நிலை.பேருந்து நிலையத்தில் அவள் தந்தை அனுமதி அளித்து வனவிலங்குகளை ஒளிப்படம் எடுத்த புகைப்படக்காரரான ராஜாவைப் பார்க்கிறார்கள்.குழந்தையோடு தனியே செல்லும் மீனாட்சியைக் கவனித்துக் கொள்ள சொல்கிறார்கள்.
குழந்தை அழுது ஆர்ப்பரிக்கிறது.4 வரிசை பின்னால் இருக்கும் ராஜா குழந்தை உணவைத் தயாரிக்க ,குழந்தையைத் தூங்க வைக்க உதவுகிறான். ஒரு இடத்தில் பஸ் நகராமல் நின்று விடுகிறது.அங்கு வகுப்புக் கலவரம் வெடிக்கிறது.ஊரடங்கு உத்தரவு போடப் படுகிறது.ஒரு பயங்கரவாதக் கும்பல் பஸ்சில் ஏறி முஸ்லிம்களைத் தேடுகிறது.அனைவரின் பெயர்களைக் கேட்கிறது.சந்தேகம் இருக்கிறவர்களின் காற்சராயைக் கழட்டிப் பார்க்கிறது.பெண்களின் தாலியை அடையாளத்திற்கு சோதனை செய்கிறது.எழ எத்தனிக்கும் ராஜாவை ஏந்ன் எனக் கேட்கிறாள் மீனாட்சி.அவன் என் செல்லப்பெயர் ராஜா.முழுப் பெயர் ஜஹாங்கீர் சௌத்ரி எனச் சொல்கிறான்.மீனாட்சி குழந்தையை அவன் கையில் திணித்து சால்வையை அவன் மேல் போர்த்தி நாங்கள் மிசஸ் அண்ட் மிஸ்டர் அய்யர் என்று அந்தக் கும்பலிடம் சொல்கிறாள். இங்கிருந்து கதை ஒரு பாதுகாப்பான சூழலில் வளர்க்கப்பட்ட பெண் ஒரு வகுப்புக் கலவரத்தை எப்படி புரிந்து கொள்கிறாள் என்பதை நோக்கிப் போகிறது.இன்னொருவர் சமைத்தால் சாப்பிட மாட்டேன்,மாமிசம் சமைப்பவர் கையால் சாப்பிட மாட்டேன்,முன் பின் தெரியாத நபரை நம்பலாமா போன்ற சந்தேகங்களைத் தாண்டி ஒரு வனத்துறை கெஸ்ட் ஹவுசில் தங்குகிறார்கள். அவள் கண்ணாலேயே கலவரத்தில் ஒரு கொலையைப் பார்த்து ரொம்பவே அரண்டு போய் ஜஹாங்கீரின் கையைப் பிடித்துக் கொண்டு உறங்கிப் போகிறாள் மீனாட்சி.அவளைத் தவிர பஸ் பயணிகள் ,வனப் பங்களா காவலர்,போலிஸ் அதிகாரி அனைவர்க்கும் அவன் மிஸ்டர் அய்யர்.அவர்களுக்குள் ஒரு நேசம் முகிழ்க்கிறது.நிறைய சினேகம் நிரம்பிய உரையாடல்களும் ,பொருள் பொதிந்த பார்வைகளும் அவர்களுக்குள் நிகழ்கின்றன. அவர்கள்ராணுவ வண்டியில் ஏறி ரயில் நிலையத்தை அடைந்து கல்கத்தாவிற்கு பயணிக்கிறார்கள். ரயில் நிலையத்தில் காத்திருக்கும் கணவனிடம் ஜஹாங்கீரை அறிமுகப் படுத்துகிறாள் மீனாட்சி.அவர்களிடம் விடை பெற்று போகிறான் ஜஹாங்கீர்.போனவன் திரும்பி வந்து அவளைப் படம் எடுத்த ஒளிப்பட சுருளைக் கையில் கொடுத்து குட்பை மீனாட்சி என்று சொல்லி விட்டுப் போகிறான். இந்தப் படம் தம் அடையாளங்களைத் தாண்டி மானுடத்தோடு இன்னொருவரை நேசிப்பதை ஒரு பக்கம் சொன்னது.இன்னொரு புறம் இன்ன சாதி,மதம்,இன்னொருவன் மனைவி என்பதைத் தாண்டி ஒரு பெண்ணின் அகத்தையும் சொன்னது.
I think the context is the same even now. Geetha Narayanan Meenakshi Iyer (Konkona Sen Sharma) and her infant son, Santhanam, embark on a bus journey to return home, after visiting her parents. At the bus station, Meenakshi is introduced to Raja Chowdhury (Rahul Bose) by a common friend. Raja, a wildlife photographer, is requested by Meenakshi's parents to look after their daughter and grandson during the journey. The passengers of the bus include a boisterous group of youngsters, two Sikh men, an elderly Muslim couple, a young couple high on romance, a mentally challenged boy and his mother, and some card-playing men. The bus faces a roadblock and the bus driver attempts a detour, but is stopped by traffic jam caused by sectarian violence between Hindus and Muslims in nearby areas. Raja reveals his Muslim identity to Meenakshi. As someone who comes from a high caste and conservative Hindu Brahmin family, Meenakshi shudders at the very fact that during their travel she drank water offered by Raja, a Muslim. She is shocked and asks Raja to not touch her. Raja contemplates leaving the bus, but is forced to get stay inside by the patrolling police, who declare a curfew due to the riot. After the police leaves to scout other areas, a rioting Hindu mob arrives and forcibly enters the bus. They begin interrogating passengers about their religious identities and when in doubt, they even resort to check if the person is circumcised.
In order to protect himself from them, one of the passengers, who is Jewish and hence circumcised, points out the old Muslim couple to divert the mob's attention. The mob's leader drags the old couple out of the bus. One of the teenagers resists this, but she is assaulted by the mob. As Raja attempts to rise in revolt, Meenakshi plants Santhanam on his lap, ordering him to hold the baby with an intent to shield Raja's Muslim identity. The mob asks about their identities, and Meenaksi tells the leader that she is Mrs. Iyer and Raja is her husband. After this chilly encounter, the passengers spend the night in the bus.
In the morning, the passengers trek to a nearby village to seek accommodation. Raja and Meenakshi, identifying themselves as Mr. and Mrs. Iyer, fail to find any accommodation. However, the police officer, who was patrolling the earlier evening, bails them out by providing shelter at an abandoned forest bungalow. They are provided with the single usable bedroom available in the bungalow. Meenakshi refuses to share the room with Raja, and curses herself for coming along with a stranger. Raja confronts her on her outdated prejudices about caste and religion. After a brief quarrel, Raja allows her the comfort of the bedroom and prefers to sleep outside. The next morning when Meenakshi does not find Raja, she gets worried and angry as to why he left Santhanam and her in such a place. Soon, she feels relieved to find Raja sleeping outside. After they reach a restaurant in the nearby village, they meet the teenagers from the bus. The girls are excited and curious to know about Meenaakshi and Raja's love story. To keep their farce alive, both of them cook up an impromptu story right from how they met till where they went for their honeymoon. During their stay at the bungalow, they discover each other's beliefs and understanding of religion. That night, as they witness a horrific murder by one of the mobs, a shocked Meenakshi is comforted by Raja.
The next day, they reach a railway station with the army's help. There, they board the train towards their destination. At their destination station, Kolkata, Meenakshi's husband arrives to receive his wife. Meenakshi introduces Raja to her husband as Jehangir Chowdhury, a Muslim man who helped her (a Hindu woman) during the curfew. Raja hands over a camera roll to Meenakshi, containing the photos of their journey; they bid an emotional farewell to each other.
Definition The International Standards Organization (ISO) has defined LCA as : "A technique for assessing the environmental aspects and potential impacts associated with a product by: · Compiling an inventory of relevant inputs and outputs of a product system, · Evaluating the potential environmental impacts associated with those inputs and outputs, · Interpreting the results of the inventory analysis and impact assessment phases in relation to the objectives of the study" (ISO 14.040).
The technique examines every stage of the life cycle, from the winning of the raw materials, through manufacture, distribution, use, possible re-use/recycling and then final disposal.
For each stage, the inputs (in terms of raw materials and energy) and outputs (in terms of emissions to air, water, soil, and solid waste) are calculated, and these are aggregated over the Life Cycle. These inputs and outputs are then converted into their effects on the environment, i.e. their environmental impacts. The sum of these environmental impacts then represents the overall environmental effect of the Life Cycle of the product or service.
LCA Background The concept of life-cycle assessment first emerged in the late 1960's but did not receive much attention until the mid-11980's In 1989, the Society of Environmental Toxicology and Chemistry (SETAC) became the first international organization to begin oversight of the advancement of LCA. In 1994, the International Standards Organization (ISO) began developing standards for the LCA as part of its 14000 series standards on environmental management. The standards address both the technical details and conceptual organization of LCA . • ISO 14040-A standard on principles and framework • ISO 14041-A standard on goal and scope definition and inventory analysis • ISO 14042-A standard on life-cycle impact assessment • ISO 14043-A standard on life-cycle interpretation
Several of the methods described as LCA methods follow the LCA framework defined in ISO 14040, involving an inventory similar to that described in ISO 14041, and assessment of impacts to some degree as described in ISO 14042, while a smaller number take on the normalization and weighting also discussed in ISO 14042.
Still, methods based on the ISO standards may differ greatly, given that the ISO standards allow flexibility to customize characterization and normalization factors and weighting methods to suit the values and conditions of a particular location or sector.
Goal And Scope This is the first stage of the study and probably the most important, since the elements defined here, such as purpose, scope, and main hypothesis considered are the key of the study.
The scope of the study usually implies defining the system, its boundaries (conceptual, geographical and temporal), the quality of the data used, the main hypothesis and a priori limitations. A key issue in the scope is the definition of the functional unit. This is the unit of the product or service whose environmental impacts will be assessed or compared. It is often expressed in terms of amount of product, but should really be related to the amount of product needed to perform a given function.
During the goal definition process, the following issues should be considered:
Why is the study being conducted (i.e., what decision, action, or activity will it contribute to or affect)?
Why is LCA needed for this decision, action, or activity? What, specifically, is it expected to contribute?
What additional analytical tools are needed and what will they be expected to contribute?
Who is the primary target audience for the study (i.e., who will be making the decision, taking or directing the action, or organizing or participating in the activity)?
What other audiences will have access to the study results? What uses might these audiences make of the study findings?
What are the overall environmental goals, values, and principles of the sponsoring organization and intended audience?
How does the intended application of the study relate to these goals, values, and principles?
System Boundaries
Definition of system boundaries The scope of an LCA describes the boundaries which define the system being studied. The scope should be well defined to ensure that the breadth and depth of the study are compatible with the stated goal. For example, in a comparison of virgin and recycled systems, removal of downstream stages may not affect comparative rankings significantly. However, if objectives go beyond comparative rankings to assessing environmental burdens throughout the life cycle, eliminating the downstream stages may exclude some environmental impacts that are unique to recycled systems and that have comparatively high burdens in the downstream stages.
System boundaries define the unit processes or activities that will be included in the system under study. Decisions must be made on which processes or activities will be included.
As noted above under consideration of the functional unit, it might be possible to eliminate those processes that are identical for all items under study. Or, it might be possible to eliminate elements of the system that are beyond the purview of the study goal and purpose, i.e., those components of the system that cannot be affected by the decisions, actions, or activities that are driving the study.
The basis for the decisions should be clearly understood and described and should be consistent with the stated goal of the study. At the outset of an LCA, all life-cycle stages should be considered.
Upon careful review, it may be possible to eliminate the need to collect data from some of these stages or sub processes. The study team should keep in mind, however, that Barnthouse et al. (1997) noted several features that are crucial to LCA
a system-wide perspective embodied in the term "cradle-to-grave" that implies efforts to assess the multiple
operations and activities involved in providing a product or services;
a multimedia perspective that suggests that the system include resource inputs as well as wastes and emissions to all environmental media, i.e., air, water, and land; and
a functional unit accounting system that normalizes energy, materials, emissions, and wastes across the system and media to the service or product provided.
Any decisions that affect these features should be carefully documented.
A true life-cycle always starts with the extraction of the raw materials from the earth and ends with the final disposal of the refusals in the earth. In practice every system can be described, but if the described system do not satisfy the condition illustrated above, it does not represent an LCA but an eco-balance or an eco-profile.
Kirk et al., 2005, have pointed out the influence of system boundaries on LCA results, since setting system boundaries in different ways can tip the scales in favor of one technology over another.
They showed how the concepts of system boundaries and parameters help illuminate why wastewater decisions may only move problems in time and space, rather than solve them.
System Function And Functional Unit The functional unit is a measure of the performance of the product system. The primary purpose of the functional unit is to provide a reference to which the inputs and outputs are related and is necessary to ensure comparability of results.
The function is related directly to the questions that the study is designed to answer, and the functional unit must be selected as the basis for the study.
One of the primary purposes for a functional unit is to provide a reference for the system inputs and outputs. A well-defined functional unit that assures equivalence also allows for more meaningful comparisons between alternative systems. In their study of Life cycle assessment of wastewater treatment technologies treating petroleum process waters, Vlaopolous et al. 2006 have considered a process water flow of 10,000 m3/day for a time period of 15 years (system design life) as the function unit used in order to compare the different wastewater treatment processes.
Inventory Analysis The inventory analysis is a technical process of collecting data, in order to quantify the inputs and outputs of the system, as defined in the scope. Energy and raw materials consumed, emissions to air, water, soil, and solid waste produced by the system are calculated for the entire life cycle of the product or service.
In order to make this analysis easier, the system under study is split up in several subsystems or processes and the data obtained is grouped in different categories in a LCI table.
Impact Assessment Life Cycle Impact Assessment (LCIA) is a process to identify and characterize the potential effects produced in the environment by the system under study.
The starting point for LCIA is the information obtained in the inventory stage, so the quality of the data obtained is a key issue for this assessment. LCIA is considered to consist of four steps that are briefly described below.
The first step is Classification, in which the data originated in the inventory analysis are grouped in different categories, according to the environmental impacts they are expected to contribute.
Indicators of impact categories include: Climate change Acidification Eutrophication Photochemical smog Fossil fuel depletion Ecotoxicity Ozone depletion Human toxicity
The second step, called Characterization, consists of weighting the different substances contributing to the same environmental impact. Thus, for every impact category included in LCIA, an aggregated result is obtained, in a given unit of measure.
The third step is Normalization, which involves relating the characterized data to a broader data set or situation, for example, relating SOx emissions to a country's total SOx emissions.
The last step is weighting, where the results for the different impact categories are converted into scores, by using numerical factors based on values.
This is the most subjective stage of an LCA and is based on value judgments and is not scientific. For instance, a panel of experts or public could be formed to weight the impact categories. The advantage of this stage is that different criteria (impact categories) are converted to a numerical score of environmental impact, thus making it easier to make decisions.
Interpretation This is the last stage of the LCA, where the results obtained are presented in a synthetic way, presenting the critical sources of impact and the options to reduce these impacts. Interpretation involves a review of all the stages in the LCA process, in order to check the consistency of the assumptions and the data quality, in relation to the goal and scope of the study.
Elements of the Study Design The study designers and sponsors consider numerous elements of the study design. The following questions are considered during this process.
Depth and detail
-What level of depth and detail of data does the application require?
-Are these requirements greater for some data categories and issues than for others?
Breadth and completeness
- Does the application require that all aspects of the life cycle be included, or can some be eliminated or examined less exhaustively?
- What inventory and impact-category indicators must be included to meet the purpose of the study?
- Where are the systems boundaries drawn and why?
Transparency
- What degree of openness and comprehensiveness is required in the presentation of data or study results?
- Who will see the products of the study, including underlying data as well as results, and how much transparency will they require?
- Will proprietary data be used that must be shielded from some users?
Data sources
- Where are the data to be collected?
- Are publicly available data sources appropriate for the study?
-Are primary data required?
- Is a mix of approaches appropriate for the study?
Data quality
-How much confidence should the potential users have in the data and in the study's conclusions?
- How much uncertainty can they tolerate?
Modeling allocation conventions
-How is recycling to be treated?
-How are burdens of a process to be allocated among co-products?
Site specificity
-Does the application require that the study produce information about specific sites or facilities?
-Is site-specific information needed for any of the planned supplemental analyses, such as risk assessment?
Scale
-Does the application require data on a global, continental, regional, and local scale?
- Which biological scales are most relevant-ecosystems, populations, individual organisms, physiological systems, or molecular systems?
-Are users of the study interested only, or primarily, in impacts that occur at a particular scale?
Level of aggregation
-What level and types of aggregation are most appropriate to support the study decision needs?
- Will the traditional LCA approach of aggregating all data throughout the life cycle by functional unit be sufficient, or will the user require some data to be retrievable in a disaggregated form (e.g., by industrial process)?
LCA limitations
-How environmentally relevant is the modeling that was used in the impact assessment?
- Does the intended application require more precise modeling of risk or hazard?
Temporal specificity
-Does the application require that the study produce information on the time frame for when potential impacts or their associated inventory items occurred?
Benefits and limitations of the life cycle approach Life Cycle Assessment is an inclusive tool. All necessary inputs and emissions in many stages and operations of the life cycle are considered to be within the system boundaries. This includes not only inputs and emissions for production, distribution, use and disposal, but also indirect inputs and emissions - such as from the initial production of the energy used - regardless of when or where they occur.
If real environmental improvements are to be made by changes in the product or service, it is important not to cause greater environmental deteriorations at another time or place in the Life Cycle.
LCA offers the prospect of mapping the energy and material flows as well as the resources, solid wastes, and emissions of the total system, i.e. it provides a "system map" that sets the stage for a holistic approach.
The power of LCA is that it expands the debate on environmental concerns beyond a single issue, and attempts to address a broad range of environmental issues, by using a quantitative methodology, thus providing an objective basis for decision making.
Unfortunately, LCA is not able to assess the actual environmental effects of the system. ISO 14.042 standard, dealing with Life Cycle Impact Assessment, specially cautions that LCA does not predict actual impacts or assess safety, risks, or whether thresholds are exceeded.
The actual environmental effects of emissions will depend on when, where and how they are released into the environment, and other assessment tools must be utilized.
For example, an aggregated emission released in one event from one source, will have a very different effect than releasing it continuously over years from many diffuse sources.
Clearly no single tool can do everything, so a combination of complementary tools is needed for overall environmental management.
LCA in waste management LCA has begun to be used to evaluate a city or region's future waste management options. The LCA, or environmental assessment, covers the environmental and resource impacts of alternative disposal processes, as well as those other processes which are affected by disposal strategies such as different types of collection schemes for recyclables, changed transport patterns and so on.
The complexity of the task, and the number of assumptions which must be made, is shown by the simplified diagram (above) showing some of the different routes which waste might take, and some of the environmental impacts incurred along the way. Those shown are far from exhaustive.
References
Azapagic, A., (1999). Life cycle assessment and its implications to process selection, design and optimization, Chemical Engineering Journal, 3, 73, pp1-21.
Barnthouse L, Fava J, Humphreys K, Hunt R, Laibson L, Noesen S, Owens JW, Todd JA, Vigon B, Weitz K, Young J, editors. 1997. Life-cycle impact assessment: the state-of-the-art. Pensacola FL: Society of Environmental Toxicology and Chemistry
SETAC, Life-cycle assessment data quality: a conceptual framework Workshop report,
Wintergreen, OOctober 1992. Pensacola: SETAC.
Huppes, G., Francois, S., (eds) (1994). Proceedings of the European Workshop on allocation in LCA, 24-25 FFebruary1994, Leiden, the Netherlands, SETAC- Europe, BBrussels Belgium
Kirk, B., Etnier, C., Kärrman, E., and Johnstone, S. (2005), Methods for Comparison of Wastewater Treatment Options. Project No. WU-HT-03-33. Prepared for the National Decentralized Water Resources Capacity Development Project. Washington University, St. Louis, MO, by Ocean Arks International, Burlington, VT.
Miettinen, P. and Hamalainen, R., (1997). How to benefit from decision analysis in environmental life ccycleassessment "European Journal of Operational Research. Vol 102,2, pp279-294
Udo de Haes, H., (1994). Guidelines for the application of life - cycle assessment in the European Union ecolabelling programme SPOLD, Brussels, Belgium.
Vlasopoulos, N.,Memon, F.,Butler, Murphy, R., (2006), Life Cycle Assessment of Wastewater Treatment Technologies, Treating Petroleum Process Waters. Sci.Total Environm.,(367), 58-70.
Introductory reading:
1. From the LCAccess website (U.S. EPA), http://www.epa.gov/ORD/NRMRL/lcaccess/
Read the "Why LCA?" section. Other browsing is optional.
2. "How is a Life Cycle Assessment Made?" pp. 11-24 in Life Cycle Assessment: What it is and how to do it; UNEP, 1996.
3. Masters, GM (1998): Introduction to Environmental Engineering and Science (2nd
edition); extract from ch. 9 "An example of life cycle assessment: Polystyrene cups",
p562-565.
Further LCA Resources
1. Books
Ciambrone, DF, Environmental Life Cycle Analysis, Lewis Publishers, 1997
Curran, MA, Environmental Life Cycle Assessment, McGraw-Hill, 1996
உலகப் புகழ்பெற்ற இயற்பியலாளரான ஆல்பர்ட் ஐன்ஸ்டைன் எழுதிய இந்தக் கட்டுரை, அமெரிக்காவில், மன்த்லி ரிவியூ என்ற பத்திரிகையின் முதல் இதழில் (மே 1949) வெளியிடப்பட்டது.
“உற்பத்தி இலாபத்துக்காகச் செய்யப்படுகிறது. பயன்பாட்டுக்காக இல்லை. “வேலை செய்ய திறமையும் விருப்பமும் உடைய எல்லோருக்கும் வேலை கிடைப்பதற்கு எந்த வழிவகையும் இல்லை; வேலை இல்லாதவர்களின் படை ஒன்று எப்போதுமே இருக்கிறது.
“எப்போது வேலை போகுமோ என்ற பயத்தில்தான் தொழிலாளர் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார்.”
- ஆல்பர்ட் ஐன்ஸ்டைன்
பொருளாதார, சமூகப் பிரச்சனைகளில் நிபுணராக இல்லாத ஒருவர் சோசலிசம் குறித்துத் தனது கருத்துக்களை வெளியிடுவது சரிதானா? பல காரணங்களுக்காக அது சரிதான் என்று நான் கருதுகிறேன்.
முதலில், அறிவியல் கண்ணோட்டத்தில் இந்தக் கேள்வியைப் பரிசீலிக்கலாம். முதல் பார்வையில் வானவியலுக்கும் பொருளாதாரவியலுக்கும் அடிப்படையில் முறையியல் வேறுபாடுகள் இல்லாதது போலத் தோன்றலாம். இரண்டு துறைகளிலுமே அறிவியலாளர்கள் தாம் ஆய்வுக்கு எடுத்துக்கொண்ட நிகழ்வுகள் தொடர்பான விதிகளைக் கண்டுபிடிக்க முயற்சிக்கின்றனர்.
அதன் மூலம் இந்நிகழ்வுகளுக்கிடையேயான உள்உறவுகளை முடிந்த வரைக்கும் புரிந்து கொள்ள முயற்சிக்கின்றனர். ஆனால், உண்மையில் இரண்டு துறைகளுக்கும் இடையே முறையியல் வேறுபாடுகள் இருக்கத்தான் செய்கின்றன. தனியாகப் பிரித்து மதிப்பிட முடியாத பல காரணிகள் பொருளாதார நிகழ்வுகளைப் பாதிக்கின்றன என்பதால், பொருளாதாரவியல் துறையில் பொதுவான விதிகளைக் கண்டுபிடிப்பது சிக்கலானதாக உள்ளது.
மேலும், நாகரீகக் காலகட்டம் என்று அழைக்கப்படும் மனிதகுல வரலாற்றில் திரட்டப்பட்டுள்ள அனுபவங்கள் வெறும் பொருளாதாரக் காரணிகளால் மட்டும் பாதிக்கப்பட்டுத் தீர்மானிக்கப்படவில்லை என்பது அனைவரும் அறிந்ததே.
உதாரணமாக, வரலாற்றில் தோன்றிய பேரரசுகளில் பெரும்பாலானவை நாடு பிடித்தலை அடிப்படையாகக் கொண்டிருக்கின்றன. வென்றடக்கும் தரப்பினர், வென்றடக்கிய நாட்டில் பொருளாதார ரீதியாகவும், சட்டரீதியாகவும் சலுகை பெற்ற வர்க்கமாகத் தம்மை நிலைநிறுத்திக் கொண்டார்கள். நிலவுடைமை ஏகபோகத்தைக் கைப்பற்றிக் கொண்ட அவர்கள், தமது தரப்பிலிருந்தே மத குருக்களை நியமித்துக் கொண்டார்கள். கல்வியைத் தமது கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருந்த இந்த மத குருக்கள், சமூகம் வர்க்க ரீதியாகப் பிரிக்கப்பட்டிருப்பதை ஒரு நிரந்தர அமைப்பாக மாற்றினார்கள். மக்கள் தமது சமூக செயல்பாடுகளில் தம்மை அறியாமலேயே வழிநடத்தப்படும் வகையிலான ஒரு தார்மீகக் கட்டமைப்பை உருவாக்கினார்கள்.
இந்த வரலாற்றுப் பாரம்பரியம் நேற்றோடு முடிந்த போன கதை. இருப்பினும், நாம் இன்னும் தோர்ஸ்டெய்ன் வெப்லன் வேட்டையாடும் கட்டம் ( பார்க்க அடிக்குறிப்பு 1) என்று அழைக்கும் மனிதகுல வளர்ச்சிக் கட்டத்தை எந்த நாட்டிலும் கடந்து விடவில்லை. இப்போது நாம் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் பொருளாதார நடைமுறைகள் அத்தகைய
வேட்டையாடும் கட்டத்தைச் சேர்ந்தவை. இந்த நடைமுறைகளிலிருந்து நாம் வந்தடையக் கூடிய விதிகள் எதிர்காலத்தில் வரப் போகும் புதிய, மேம்பட்ட கட்டங்களுக்கு பொருந்தப் போவதில்லை.
மனிதகுல வளர்ச்சியின் வேட்டையாடும் கட்டத்தைத் தாண்டி முன்னேறிச் செல்வதுதான் சோசலிசத்தின் உண்மையான நோக்கம். எனவே, பொருளாதார அறிவியல் அதன் இன்றைய நிலையில் எதிர்கால சோசலிச சமூகத்தைப் பற்றி விளக்க சாத்தியமற்று உள்ளது.
இரண்டாவதாக, சோசலிசம் ஒரு சமூக அறம் சார்ந்த இலக்கை நோக்கிய பயணம். ஆனால், அறிவியல் அத்தகைய இலக்குகளை உருவாக்கித் தர முடியாது என்பதோடு, அறிவியல் மூலம் இலக்குகளை மனிதர்கள் ஏற்றுக் கொள்ளும்படி செய்வதற்கான சாத்தியம் இன்னும் குறைவு. அதிகபட்சமாக, குறிப்பிட்ட இலக்குகளை எட்டுவதற்கான வழிமுறைகளை மட்டுமே அறிவியல் வழங்க முடியும். ஆனால், அத்தகைய இலக்குகளை உயர்ந்த அறநெறி இலட்சியங்களைக் கொண்டிருக்கும் ஆளுமைகள்தான் உருவாக்குகின்றனர். அந்த இலக்குகள் குறைப் பிரசவமாகி விடாமல் உயிர்த் துடிப்போடும், சக்தியோடும் இருக்கும் போது, உணர்ந்தும் உணராமலும் தமது செயல்பாடுகளால் சமூகத்தின் பரிணாம வளர்ச்சியை தீர்மானிக்கும் மனிதர்களால் அவை ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டு முன்னெடுத்து செல்லப்படுகின்றன.
எனவே, மனிதகுலம் எதிர்கொள்ளும் பிரச்சனைகளை ஆய்வு செய்யும் போது அறிவியலையும் அறிவியல் முறையியலையும் அளவுக்கு மீறி மதிப்பிட்டு விடாமல் கவனமாக இருக்க வேண்டும். சமூகத்தின் கட்டமைப்பைப் பாதிக்கும் கேள்விகள் தொடர்பாக துறை நிபுணர்கள் மட்டும்தான் கருத்துச் சொல்ல வேண்டும் என்று முடிவு செய்து விடக் கூடாது.
சமீப காலமாக மனித சமூகம் ஒரு நெருக்கடியைக் கடந்து சென்று கொண்டிருக்கிறது என்றும் சமூகத்தின் நிலைத்தன்மை மிக மோசமாகச் சிதறடிக்கப்பட்டிருக்கிறது என்றும் பல குரல்கள் ஆணித்தரமாக பேசிக் கொண்டிருக்கின்றன. இத்தகைய நிலையில் தனிநபர்கள், அவர்கள் சார்ந்திருக்கும் சிறு அல்லது பெரிய குழு தொடர்பாக விட்டேற்றியாக, ஏன் பகை உணர்வோடு இருப்பது ஒரு போக்காக உள்ளது. நான் சொல்வதை விளக்குவதற்கு எனது சொந்த அனுபவம் ஒன்றை குறிப்பிட விரும்புகிறேன்.
சமீபத்தில் ஒரு புத்திசாலியான, நல்லெண்ணம் படைத்த ஒருவரிடம் இன்னொரு போர் மூண்டு விடும் அபாயத்தை பற்றிப் பேசிக் கொண்டிருந்தேன். அத்தகைய போர் மனிதகுலத்தின் இருத்தலையே கேள்விக்குள்ளாக்கி விடும் என்றும், தேசங்களுக்கு அப்பாற்பட்ட கட்டமைப்பு ஒன்றுதான் அத்தகைய அபாயத்திலிருந்து நம்மைப் பாதுகாக்க முடியும் என்றும் எனது கருத்தை தெரிவித்தேன். அதைக் கேட்டவுடன், அவர், மிக அமைதியாக, பதட்டமின்றி, மனித இனம் அழிந்து போவதை ஏன் இவ்வளவு தீவிரமாக எதிர்க்கிறீர்கள்? என்று கேட்டார்.
ஒரு நூற்றாண்டுக்கு முன்பு கூட இப்படி ஒரு கருத்தை இவ்வளவு எளிதாக யாரும் சொல்லியிருக்க மாட்டார்கள் என்பது உறுதி. தனக்குள் ஒரு சமநிலையை வந்தடைவதற்குப் போராடித் தோற்று போய், இனிமேலும் வெற்றி பெறுவோம் என்ற நம்பிக்கையை முற்றிலும் இழந்து விட்ட ஒரு மனிதரின் கருத்து அது. இன்று பலரையும் பீடித்துள்ள வலிமிகுந்த தனிமையின், ஒதுக்கி வைப்பின் வெளிப்பாடு அது. இதற்கு என்ன காரணம்? இதிலிருந்து விடுபட ஏதாவது வழி இருக்கிறதா?
இப்படிப்பட்ட கேள்விகளை கேட்பது எளிது. ஆனால், குறிப்பிடத்தக்க அளவு உறுதியுடன் அவற்றுக்கு விடை சொல்வது கடினமானது. இருப்பினும், என்னால் முடிந்த அளவு இந்தக் கேள்விகளுக்குப் பதில் சொல்ல நான் முயற்சிக்கிறேன். நமது உணர்ச்சிகளும், தேடல்களும் பல நேரங்களில் முரண்பட்டவையாகவும் தெளிவற்றவையாகவும் இருக்கின்றன என்பதையும், எளிதான, எளிமையான சூத்திரங்களாக அவற்றை வெளிப்படுத்த முடியாது என்பதையும் தெரிந்தே நான் இந்த முயற்சியில் இறங்குகிறேன்.
ஒரு மனிதர் ஒரே நேரத்தில் தனித்த பிறவியாகவும், சமூகப் பிறவியாகவும் இருக்கிறார். தனித்த பிறவியாக தனது வாழ்வையும், தனக்கு மிகவும் நெருக்கமானவர்களின் வாழ்வையும் பாதுகாத்துக் கொள்ளவும், தனது தனிப்பட்ட விருப்பங்களை நிறைவேற்றிக் கொள்ளவும், தனது உள்ளார்ந்த திறமைகளை வளர்த்துக் கொள்ளவும் முயற்சிக்கிறார். சமூகப் பிறவியாக, தனது சக மனிதர்களின் அங்கீகாரத்தையும், அன்பையும் பெற முயற்சிக்கிறார்; அவர்களது மகிழ்ச்சிகளில் பங்கெடுக்க விளைகிறார்; அவர்களது துயரங்களுக்கு ஆறுதல் சொல்கிறார்; அவர்களது வாழ்க்கை நிலையை மேம்படுத்த முயற்சிக்கிறார்.
பல்வகைப்பட்ட, பல நேரங்களில் ஒன்றோடொன்று முரண்படும் இத்தகைய முயற்சிகள்தான் ஒரு மனிதரின் தனிச்சிறப்பான தன்மையைத் தீர்மானிக்கின்றன. ஒரு மனிதரின் வாழ்வில் அவற்றின் குறிப்பிட்ட சேர்க்கை, அவர் தனது உள்மன சமநிலையைப் பராமரித்து சமூகத்தின் நலனுக்கு பங்களிக்க முடியுமா என்பதைத் தீர்மானிக்கின்றது.
இந்த இரண்டு உந்துதல்களின் ஒப்பீட்டு வலிமைகள் மரபு வழியில் தீர்மானிக்கப்படுவதற்கான சாத்தியம் இருந்தாலும், ஆனால், இறுதியாக வெளிப்படும் ஒரு மனிதரின் ஆளுமை அவர் வளர்ந்த சூழலாலும், வளர்ந்த சமூகத்தின் கட்டமைப்பாலும், அச்சமூகத்தின் பாரம்பரியங்களாலும், குறிப்பிட்ட வகையிலான நடத்தைகள் பற்றிய அச்சமூகத்தின் மதிப்பீடுகளாலும் தீர்மானிக்கப்படுகிறது.
ஒரு தனி மனிதரைப் பொருத்தவரை “சமூகம்” என்ற கருத்தாக்கம், சமகால மனிதர்களுடனும், முந்தைய தலைமுறை மனிதர்களுடனும் அவருக்கு இருக்கும் நேரடி, மறைமுக உறவுகளின் தொகுப்பைக் குறிக்கிறது. ஒரு தனிமனிதர் தானாகவே சிந்திக்கவும், உணரவும், முயற்சிக்கவும், வேலை செய்யவும் முடிகிறது; ஆனால், உடல்ரீதியாகவும், அறிவு ரீதியாகவும், உணர்ச்சி ரீதியாகவும் சமூகத்தை அவர் பெருமளவு சார்ந்திருப்பதால், சமூகம் என்ற சட்டகத்துக்கு வெளியில் ஒரு மனிதரைப் பற்றிச் சிந்திப்பதோ, புரிந்து கொள்வதோ, சாத்தியமற்றதாகிறது.
“சமூகம்” தான் மனிதருக்கு உணவு, உடைகள், வீடு போன்ற அத்தியாவசிய தேவைகளையும், வேலை செய்வதற்கான கருவிகளையும், மொழியையும் சிந்தனை வடிவங்களையும் சிந்தனையின் பெரும்பகுதி உள்ளடக்கத்தையும் வழங்குகிறது. “சமூகம்” என்ற சிறு சொல்லின் பின் மறைந்திருக்கும் கடந்த காலத்தையும், சமகாலத்தையும் சேர்ந்த கோடிக்கணக்கான மனிதர்களின் உழைப்பின் மூலமும், சாதனைகளின் மூலமும்தான் ஒரு மனிதரது வாழ்க்கை சாத்தியமாக்கப்படுகிறது.
எனவே, சமூகத்தின் மீது தனிநபரின் சார்பு இயற்கை யதார்த்தமாக உள்ளது. எப்படி எறும்புகளையும், தேனீக்களையும் அவற்றின் சமூகத்திலிருந்து பிரிக்க முடியாதோ அது போல மனிதருக்கும் சமூகம் ஒரு பிரிக்க முடியாத அம்சமாக உள்ளது. எறும்புகளின், தேனீக்களின் வாழ்க்கையின் சின்னஞ்சிறு விபரங்கள் கூட, மாற்ற முடியாத, பாரம்பரியமாக பெறப்பட்ட உள்ளுணர்வுகளால் தீர்மானிக்கப்படுகின்றன. ஆனால், மனிதர்களின் சமூக வடிவமைப்புகளும், அவர்களுக்கிடையேயான உறவுகளும் மாறக் கூடியவையாகவும், மாற்றத்துக்குட்பட்டவையாகவும் உள்ளன.
மனிதர்களின் நினைவுத் திறன், புதிய சேர்க்கைகளை படைக்கும் திறன், மொழி வழி தகவல் பரிமாற்றம் ஆகியவை உயிரியல் அவசியங்களால் கட்டுப்படுத்தப்படாத முன்னேற்றங்களைச் சாத்தியமாக்கியிருக்கின்றன. அந்த முன்னேற்றங்கள் பாரம்பரியங்கள், நிறுவனங்கள், அமைப்புகள் போன்றவற்றிலும் இலக்கியத்திலும், அறிவியல், தொழில்நுட்ப சாதனைகளிலும், கலைப்படைப்புகளிலும் வெளிப்படுகின்றன. ஒரு மனிதர் குறிப்பிட்ட வகையில் தனது சொந்த நடத்தையைக் கட்டுப்படுத்த முடிவதையும், அவரது உணர்வுபூர்வமான சிந்தனையும், விருப்பங்களும் அதில் பங்களிப்பு செய்வதையும் இது விளக்குகிறது.
ஒரு மனிதர் பிறக்கும்போதே மரபுரீதியாக ஒரு உடற்கட்டமைப்பைப் பெறுகிறார். மனித இனத்தின் இயல்பான இயற்கை உந்துதல்கள் உள்ளிட்ட அந்தக் கட்டமைப்பு நிலையானது, மாற்ற முடியாதது என்றே நாம் எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும். இதற்கு மேல், தன் வாழ்நாள் முழுவதும், தகவல் தொடர்பு மூலமும் பிற வகை தாக்கங்களின் மூலமும் சமூகத்திலிருந்து ஒரு கலாச்சார கட்டமைப்பை அவர் வரித்துக் கொள்கிறார். காலப்போக்கில் மாற்றப்படக்கூடிய இந்தக் கலாச்சார கட்டமைப்புதான் ஒரு தனிநபருக்கும் சமூகத்துக்கும் இடையேயான உறவை முதன்மையாகத் தீர்மானிக்கிறது.
மானுடவியலின் புராதன சமூகங்கள் பற்றிய ஒப்பீட்டு ஆய்வுகள் மூலம் நிலவும் கலாச்சார வடிவங்களைப் பொறுத்தும் சமூகத்தில் ஆதிக்கம் செலுத்தும் அமைப்புகளின் தன்மையைப் பொறுத்தும் மனிதர்களின் சமூக நடத்தை பெருமளவு வேறுபடலாம் என்று தெரிய வருகிறது. மனித குலத்தின் நிலையை மேம்படுத்த முயற்சித்துக் கொண்டிருப்பவர்கள் இதில்தான் நம்பிக்கைவைக்க வேண்டும். உயிரியல் கட்டமைப்பின் காரணமாக ஒருவரை ஒருவர் அழித்துக் கொள்வதோ, குரூரமான, சுயமாகச் சுமத்தப்பட்டுக் கொண்ட விதியின் தயவில் வாழ்வதோ மனித குலத்தின் விதி இல்லை.
மனித வாழ்க்கையை அதிகபட்ச நிறைவளிக்கக் கூடியதாக மாற்றுவதற்கு சமூகத்தின் கட்டமைப்பையும், மனிதரின் கலாச்சார கண்ணோட்டத்தையும் எப்படி மாற்ற வேண்டும்? சில நிலைமைகள் நம்மால் மாற்றியமைக்கப்பட முடியாதவை என்ற உண்மையை நாம் எப்போதும் மனதில் வைத்திருக்க வேண்டும். முன்பு குறிப்பிட்டது போல மனிதரின் உயிரியல் இயல்புகள் நமது நடைமுறையை பொறுத்தவரை மாற்றப்பட முடியாதவை.
மேலும், கடந்த சில நூற்றாண்டுகளில் தொழில்நுட்பங்களும், மக்கள் தொகை பெருக்கமும் உருவாக்கியுள்ள நிலைமைகளை இல்லாமல் செய்து விட முடியாது. மக்களின் தொடர்ந்த இருத்தலுக்கு இன்றியமையாத பொருட்களுடன் கூடிய, ஒப்பீட்டளவில் மக்கள்நெருக்கம் அதிகமான பகுதிகளுக்கு, பெருமளவு உழைப்புப் பிரிவினையுடன் கூடிய மையப்படுத்தப்பட்ட உற்பத்திப் பொறியமைவு இன்றியமையாதது. தனிநபர்களும், ஒப்பீட்டளவில் சிறு குழுக்களும் தமது தேவைகளைத் தாமே நிறைவு செய்து கொள்ளும் வாழ்க்கை நினைத்துப் பார்க்கும் போது சொர்க்கமாக இனித்தாலும், அது இனிமேல் திரும்பி வரப் போவதில்லை. மாறாக, இப்போது மனிதகுலம் இந்த பூமிக் கோளம் தழுவிய உற்பத்தி, நுகர்வு சமூகமாக உள்ளது என்று சொல்வது மிகையாகாது.
நமது காலத்தின் நெருக்கடியின் சாராம்சம் என்ன என்று சுருக்கமாக சுட்டிக் காட்ட வேண்டிய கட்டத்துக்கு நான் வந்திருக்கிறேன். தனிமனிதர் சமூகத்துடன் கொண்டிருக்கும் உறவைப் பற்றியது அது. சமூகத்தின் மீது தனது சார்பை மனிதர் முன்னெப்போதையும் விட அதிகமாக உணர்ந்திருக்கிறார். ஆனால், இந்தச் சார்பை ஒரு நேர்மறையான சொத்தாக உணராமல், ஒரு உயிரோட்டமான பிணைப்பாக உணராமல், தன்னைப் பாதுகாக்கும் சக்தியாக உணராமல், தனது இயற்கை உரிமைகளுக்கும், தனது பொருளாதார இருத்தலுக்கும் அச்சுறுத்தலாக அவர் பார்க்கிறார்.
மேலும், சமூகத்தில் அவர் வைக்கப்பட்டிருக்கும் இடம், அவரது உயிரியல் கட்டமைப்பில் உள்ளார்ந்து இருக்கும் தான் என்ற தன் முனைப்பு போக்கைத் தீவிரப்படுத்துகிறது. இயல்பாகவே பலவீனமாக இருக்கும் சமூக போக்குகளை, மேலும் மேலும் பலவீனப்படுத்துகிறது. சமூகத்தின் ஒவ்வொரு நிலையில் இருக்கும் மனிதர்களும் இந்தச் சீரழிவு நிகழ்முறையால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளனர். தமது சொந்த அகந்தையில் சிறை பிடிக்கப்பட்டுள்ள அவர்கள் பாதுகாப்பற்றும், தனிமையாகவும் உணர்கிறார்கள்; ஒரு வகை அப்பாவித்தனமான, எளிமையான, பகட்டற்ற வாழ்வின் மகிழ்ச்சியை இழக்கிறார்கள். சமூகத்துக்குத் தன்னை அர்ப்பணித்துக் கொள்வதன் மூலமாகவே குறுகிய, அபாயங்கள் நிரம்பிய தனது வாழ்க்கையின் உண்மையான பொருளை ஒரு மனிதர் கண்டு கொள்ள முடியும்.
இன்று நிலவும் முதலாளித்துவ சமூகத்தின் பொருளாதார அராஜகம்தான் தீங்குகளின் உண்மையான மூலம் என்பது எனது கருத்து. பெரும் எண்ணிக்கையிலான உற்பத்தியாளர்கள் ஒருவரிடமிருந்து ஒருவர் அவர்களது உழைப்பின் பலன்களை பறித்துக் கொள்ள தொடர்ந்து முயற்சிப்பதை நாம் காண்கிறோம். அவ்வாறு பறித்துக் கொள்வது வன்முறையின் மூலம் நடக்கவில்லை, சட்டரீதியாக நிறுவப்பட்ட விதிகளைக் கவனமாகக் கடைப்பிடிப்பதன் மூலமே நடக்கிறது. இதைப் பற்றி பேசும் போது, உற்பத்தி சாதனங்கள் – அதாவது, நுகர்வு பொருட்களையும், கூடுதல் எந்திர சாதனங்களையும் உற்பத்தி செய்வதற்கான ஒட்டு மொத்த உற்பத்தித் திறன் – சட்டப்படியாகவும், நடைமுறையிலும் தனியார் சொத்தாக உள்ளன என்பதை நினைவில் வைத்திருக்க வேண்டும்.
விளக்குவதற்கு எளிமையாக இருக்கும் வகையில் பின்வரும் விவாதத்தில், உற்பத்தி சாதனங்களின் உடைமையில் பங்கு இல்லாத அனைவரையும் தொழிலாளர்கள் என்று நான் குறிப்பிடுகிறேன். அந்தச் சொல் வழக்கமாக இந்தப் பொருளில் பயன்படுத்தப்படுவதில்லை.
உற்பத்திச் சாதனங்களைச் சொந்தமாக வைத்திருப்பவர், தொழிலாளரின் உழைப்புச் சக்தியை வாங்கும் நிலையில் இருக்கிறார். உழைப்புச் சாதனங்களைப் பயன்படுத்தி தொழிலாளர் உற்பத்தி செய்யும் புதிய பொருட்கள் முதலாளியின் சொத்தாக மாறி விடுகின்றன. இந்த நிகழ்முறையின் சாராம்சமான விஷயம் என்னவென்றால் தொழிலாளர் உற்பத்தி செய்வதற்கும், அவர் பெறும் ஊதியத்துக்கும் இடையேயான உறவுதான். இரண்டுமே உண்மையான மதிப்பின் அலகுகளில் அளவிடப்படுகின்றன.
உழைப்பு ஒப்பந்தம், சுதந்திரமானதாக இருந்தாலும் தொழிலாளருக்குக் கிடைக்கும் வருமானம் அவர் உற்பத்தி செய்யும் பொருட்களின் உண்மை மதிப்பால் தீர்மானிக்கப்படுவதில்லை; மாறாக, அவரது குறைந்தபட்ச தேவைகளாலும், முதலாளிகளின் உழைப்பு சக்திக்கான தேவையை நிறைவு செய்ய போட்டி போடும் தொழிலாளர்களின் எண்ணிக்கையாலும் தீர்மானிக்கப்படுகின்றது. கோட்பாட்டில்கூடத் தொழிலாளருக்கான ஊதியம், அவர் உற்பத்தி செய்யப்படும் பொருளின் மதிப்பால் தீர்மானிக்கப்படுவதில்லை என்பதைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
தனியார் மூலதனம் ஒரு சிலரிடம் குவியும் போக்கு காணப்படுகிறது. ஒரு பக்கம் முதலாளிகளுக்கிடையேயான போட்டி, இன்னொரு பக்கம் தொழில்நுட்ப முன்னேற்றமும், அதிகரிக்கும் உழைப்புப் பிரிவினையும் சிறு உற்பத்திக் கூடங்களை அழித்து விட்டுப் பெரும் தொழிற்சாலைகள் உருவாவதை ஊக்குவிப்பது இதற்குக் காரணமாகின்றன. இந்த வளர்ச்சிகளின் விளைவாக ஜனநாயகரீதியில் அமைப்பாக்கப்பட்ட அரசியல் சமூகத்தால்கூடக் கட்டுப்படுத்த முடியாத தனியார் மூலதன சிறு கும்பலின் சர்வாதிகாரம் தோன்றுகிறது.
சட்டமியற்றும் அவைகளின் உறுப்பினர்கள் அரசியல் கட்சிகளால் தேர்ந்தெடுக்கப்படுகின்றனர்; தனியார் முதலாளிகள் அவர்களுக்குப் பெருமளவு நிதி உதவி அளித்து அவர்கள் மீது தாக்கம் செலுத்துகின்றனர்; இதன் மூலம் அனைத்து நடைமுறை விஷயங்களைப் பொருத்தவரையில் வாக்காளர்களைச் சட்டமியற்றும் அவையிலிருந்து பிரித்து வைத்து விடுகின்றனர். இதன் விளைவு என்னவென்றால், மக்களின் பிரதிநிதிகள், மக்கள் தொகையின் நலிவுற்ற பிரிவினரின் நலன்களைப் போதுமான அளவு பாதுகாப்பதில்லை.
மேலும், தனியார் முதலாளிகள் நேரடியாகவும், மறைமுகமாகவும் தகவல் தொடர்பின் முக்கியமான ஊடகங்களான பத்திரிகைகள், வானொலி, கல்வி போன்றவற்றைக் கட்டுப்படுத்துகின்றனர். எனவே, ஒரு தனிப்பட்ட குடிமகன் புறநிலையைச் சரியாக புரிந்து கொண்டு முடிவு எடுப்பதும் தனது அரசியல் உரிமைகளை அறிவுபூர்வமாகப் பயன்படுத்துவதும் பெரும்பாலான நேரங்களில் மிகக் கடினமாகவோ, அல்லது சாத்தியமற்றதாகவோ உள்ளது.
மூலதனத்தில் தனியுடைமை என்ற அடிப்படையிலான பொருளாதாரத்தில் நிலவும் நிலைமை இரண்டு முக்கிய கோட்பாடுகளை கொண்டிருக்கிறது : முதலில், உற்பத்திச் சாதனங்கள் (மூலதனம்) தனியாருக்குச் சொந்தமாக உள்ளன. அவற்றின் உடைமையாளர்கள் தம் விருப்பப்படி அவற்றைப் பயன்படுத்துகின்றனர். இரண்டாவதாக, உழைப்பு ஒப்பந்தம் சுதந்திரமானதாக உள்ளது.
இந்த வகையில் தூய்மையான முதலாளித்துவ சமூகம் என்ற ஒன்று நிச்சயமாக இல்லைதான். குறிப்பாக, தொழிலாளர்கள் நீண்ட, கடுமையான அரசியல் போராட்டங்களின் மூலம் குறிப்பிட்ட வகை தொழிலாளர்களுக்குச் “சுதந்திர உழைப்பு ஒப்பந்தத்தின்” மேம்பட்ட வடிவத்தைப் பெறுவதில் வெற்றியடைந்திருக்கிறார்கள். ஆனால், ஒட்டுமொத்தமாகப் பார்க்கும்போது இன்றைய பொருளாதாரம், “தூய்மை”யான முதலாளித்துவத்திலிருந்து பெருமளவு வேறுபடவில்லை என்று தெரிகிறது.
“உற்பத்தி இலாபத்துக்காகச் செய்யப்படுகிறது. பயன்பாட்டுக்காக இல்லை. “வேலை செய்ய திறமையும் விருப்பமும் உடைய எல்லோருக்கும் வேலை கிடைப்பதற்கு எந்த வழிவகையும் இல்லை; வேலை இல்லாதவர்களின் படை ஒன்று எப்போதுமே இருக்கிறது.
“எப்போது வேலை போகுமோ என்ற பயத்தில்தான் தொழிலாளர் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார்.”
வேலையில்லாதவர்களும் குறைவான சம்பளம் பெறும் தொழிலாளர்களும் இலாபகரமான சந்தையாக அமைவதில்லை என்பதால் நுகர்வு பொருட்களின் உற்பத்தி மட்டுப்படுத்தப்படுகிறது; அதன் விளைவாக பெருமளவு சிரமங்கள் ஏற்படுகின்றன. தொழில்நுட்ப முன்னேற்றம், அனைவரது வேலைச் சுமையையும் குறைப்பதற்கு மாறாக, கூடுதல் வேலை இழப்பை உருவாக்குகிறது.
இலாப நோக்கமும், முதலாளிகளுக்கிடையேயான போட்டியும், மூலதனத்தை ஒன்று குவிப்பதிலும் பயன்படுத்துவதிலும் நிலையற்ற தன்மைக்குக் காரணமாக உள்ளது. இது கடும் பொருளாதார மந்தங்களுக்கு இட்டுச் செல்கிறது. கட்டற்ற போட்டி பெருமளவு உழைப்பை வீணாக்குவதற்கும் மேலே குறிப்பிட்ட தனிநபர்களின் சமூக உணர்வை முடக்கிப் போடுவதற்கும் இட்டுச் செல்கிறது.
தனிநபர்களை முடக்கிப் போடுவது, முதலாளித்துவத்தின் மிக மோசமான தீங்கு என்று நான் கருதுகிறேன். தமது எதிர்கால வாழ்க்கைப் பணிக்குத் தயாராகும் மாணவர்கள், பொருள் ஈட்டுவதில் அடையும் வெற்றியை வியந்து வழிபடும் மனோபாவத்தின் அடிப்படையிலான, ஒரு அதீதமான போட்டி மனப்பான்மைக்குப் பயிற்றுவிக்கப்படுகிறார்கள்.
இந்த சாகடிக்கும் தீங்குகளை ஒழித்துக் கட்டுவதற்கு ஒரே வழிதான் உள்ளது என்று நான் உறுதியாக நம்புகிறேன். சமூக இலக்குகளை நோக்கியதான கல்வி முறையுடன் கூடிய ஒரு சோசலிச பொருளாதாரத்தை கட்டியமைப்பதுதான் அந்த வழி. அத்தகைய ஒரு பொருளாதாரத்தில் உற்பத்தி சாதனங்கள் சமூகத்துக்கு சொந்தமாக்கப்பட்டு, திட்டமிட்ட முறையில் பயன்படுத்தப்படுகின்றன.
சமூகத்தின் தேவைகளுக்கேற்ப உற்பத்தியை முறைப்படுத்திக் கொள்ளும் ஒரு திட்டமிட்ட பொருளாதாரம், வேலை செய்ய திறன் உடைய அனைவருக்கும் வேலையைப் பகிர்ந்து கொடுத்து, ஒவ்வொரு ஆண், பெண், குழந்தைக்கும் வாழ்வாதாரத்தை உறுதி செய்யும். ஒரு மனிதருக்கு வழங்கப்படும் கல்வி, அவரது உள்ளார்ந்த திறமைகளை வளர்ப்பதோடு, சக மனிதர்கள் மீதான பொறுப்புணர்வையும் வளர்க்கும். இப்போதைய சமூகத்தில் ஊக்குவிக்கப்படும் அதிகாரத்தையும் வெற்றியையும் வழிபடுவதற்கு மாற்றாக அது இருக்கும்.
இருப்பினும் திட்டமிட்ட பொருளாதாரம் மட்டுமே சோசலிசம் ஆகி விடாது என்பதை நினைவில் வைத்துக் கொள்ள வேண்டும். ஒரு திட்டமிட்ட பொருளாதார அமைப்போடு தனிநபரை முழுமையாக அடிமைப்படுத்துவது இணைந்திருக்கலாம். உண்மையான சோசலிசத்தைச் சாதிப்பற்கு மிகக் கடினமான சில சமூக-பொருளாதார பிரச்சனைகளுக்கு விடை தேட வேண்டியிருக்கிறது; அனைத்தும் தழுவிய அரசியல் பொருளாதார அதிகாரத்தின் மையப்படுத்தலை அமல்படுத்தும் போதே அதிகார வர்க்கம் சர்வாதிகாரம் படைத்ததாகவும், அனைத்துக்கும் மேலே தன்னை நிறுத்திக் கொள்வதாகவும் மாறுவதை எப்படித் தடுப்பது? தனிமனிதரின் உரிமைகளை எப்படிப் பாதுகாப்பது, அதன் மூலம் அதிகார வர்க்கத்தின் அதிகாரத்துக்கு ஒரு ஜனநாயக எதிர்சக்தியை உருவாக்குவதை எப்படி உறுதி செய்வது?
மாறிச் செல்லும் கட்டத்தில் இருக்கும் நமது காலத்தில் (1949-ல் எழுதியது) சோசலிசத்தின் நோக்கங்கள் குறித்தும் அது சந்திக்கும் பிரச்சனைகள் குறித்தும் தெளிவு ஏற்படுத்திக் கொள்வது மிகவும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த ஒன்று. இந்தப் பிரச்சனைகள் குறித்த சுதந்திரமான, தடையற்ற விவாதங்கள் முடக்கப்பட்ட இப்போதைய நிலைமைகளில்,(பார்க்க அடிக்குறிப்பு 2) இந்த பத்திரிகையை (monthly review) தொடங்குவது மிக முக்கியமான பொதுச் சேவை என்று நான் கருதுகிறேன்.
படத்தின் காப்புரிமை Lakshmi Short film 
