சினிஸ்டர் (SINISTER):

True crime writer Ellison Oswalt (Ethan Hawke) arrives in a small town with his wife (Juliet Rylance) and two kids -- Trevor (Michael Hall D'Addario) and Ashley (Clare Foley) -- in tow, preparing to work on his latest book. He's writing about a family of four that was murdered, hung simultaneously from a tree, after which the youngest daughter disappeared. Unfortunately, Ellison has chosen to move into the murder house itself, where he finds a box of Super 8 films that depict the actual murder, as well as several others. As he pieces the puzzle together, strange and terrifying things begin to happen. Ellison's life becomes a race to finish the book before he and his family become too deeply involved in a deadly situation.

Theatrical release date:October 12, 2012
DVD release date:February 19, 2013
Cast:Ethan Hawke, Fred Dalton Thompson, Juliet Rylance
Director:Scott Derrickson
Studio:Summit EntertainmentGenre:
HorrorRun time:110 minutes
MPAA rating:R
MPAA explanation:disturbing violent images and some terror

தொடக்க காட்சியிலேயே ஒரு மரத்தின் நீண்ட கிளையில் வரிசையாய் நான்கு பேர் முகம் மறைத்து தூக்கில் தொங்க தயாராக இருக்கிறார்கள்.மெதுவாக கயிறு இறுக்கப்பட்டு கால்களை உதைத்து துடித்து இறக்கிறார்கள்.இப்படி தொடங்கும் படம் இது.

நாயகன் ஒசவல்ட் ஒரு எழுத்தாளன் .ஒரு வெற்றிகரமான புத்தகத்தால் உலகிற்கு அறியப்பட்டவன்.அதன்பின் எழுதியவை எல்லாம் தோல்வி அடைய,இழந்த பேரை மீண்டும் மீட்க விரும்புகிறான்.அவன் மனைவியோ அவனை வேறு வேலைகளுக்கு செல்ல கேட்டுகொள்கிறாள் .அவன் பிடிவாதமாக எழுத்திலேயே இருக்கிறான்.இந்த நிலையில் காவல் துறையால் இன்னும் முழுதும் முடிக்கமுடியாத கொலைகள் நடந்த அந்த வீட்டிற்கு குடி வருகிறான்.அவன் வீட்டின் வெளியில் உள்ள மரத்தில் தான் தொடக்க காட்சியில் வந்த தூக்கு நடந்த இடம்.ஊரை விட்டு வெகு தூரத்தில் இருக்கும் தனிமையான வீடு அது.

அவனுக்கு ஒரு மகன் ,ஒரு மகள்.அவனை தவிர அவன் குடும்பத்தில் உள்ளவர்களுக்கு இங்கே வந்தது பிடிக்கவில்லை.அவனும் இந்த புதிய கதை எழுதி முடித்ததும் மீண்டும் பழைய வீட்டிற்க்கே போய் விடலாம் என்று சொல்கிறான்.அன்று இரவு சாமான்களை அடுக்க வீட்டின் மேலுள்ள தளத்திற்கு செல்கின்ற அவன் அங்கே ஒரு அட்டை பெட்டி .அதில் சில பிலிம் ரோல்கள் ,ஒரு ப்ரொஜெக்டர் போன்றவை இருக்கின்றன .இரவு எல்லோரும் உறங்கிய பின் அவன் அவனது அறையில் அந்த பிலிம் ரோல்களை ஓட விடுகிறான்.அவை SNUFF FILM வகையாறக்கள் .

அந்த படங்களில் நான்கு குடும்பங்கள் தனித்தனியே பல முறைகளில் கொல்லபடுவதை பார்த்து உறைகிறான்.கடைசியாக அவன் பார்க்கும் கொலை அவன் வீட்டின் வெளியே உள்ள மரத்தில் நான்கு பேர் தூக்கில் தொங்குவது .இவற்றை பார்த்ததும் இதில் உள்ளவற்றை ஆராய்ந்து அதை கதையாக எழுதி மீண்டும் வெற்றி பெற நினைக்கிறான்.மீண்டும் மீண்டும் அவற்றை ஓட விடுகிறான்.யார் இந்த படங்களை எடுத்தது? அந்த படத்தில் இருக்கும் சிறுமி என்ன ஆனால்? என்று பல கேள்விகள் அவனுள் எழுகின்றது.

எல்லா கொலைகளிலும் ஒரு பயங்கரமான உருவம் எங்கோ ஒரு இடத்தில இருப்பதை கண்டு பிடிக்கிறான்.அந்த முகத்தை பிரிண்ட் எடுத்து கொள்கிறான்.போலீசை அழைக்கும் ஒஸ்வல்ட் அவரிடம் தான் கண்டுபிடித்ததை சொல்கிறான்.1960 களில் தொடங்கி பல்வேறு நகரங்களில் பல்வேறு காலங்களில் இது போல் கொலைகள் நடந்துள்ளதாக சொல்கிறார் போலீஸ்.மேலும் எல்லா கொலைகளிலும் அந்த குடும்பத்தில் ஒரு குழந்தை மட்டும் காணமல் போகிறது என்றும் சொல்கிறார்.

சில நாட்கள் கழித்து ஒரு இரவு ,அவர் அறையில் இருந்து சத்தம் .பார்த்தால் என்ன? சஸ்பென்ஸ் உடைக்க வேண்டாம்.

அந்த இரவே அந்த படங்களை கொளுத்தி விட்டு அவசரமாக குடும்பத்தோடு வீட்டில் இருந்து காலி செய்து வேறு இடம் சென்று விடுகிறான் .புதிய வீட்டில் இருக்கும் ஒஸ்வல்ட் அந்த போலீஸ் அதிகாரி மூலம் சில உண்மைகள் அறிகிறான்.அது என்ன? இறந்த 4 குடும்பங்களுக்கும் என்ன சம்பந்தம் ? வீடு மாறியுள்ளதால் இப்பொது அவன் சந்திக்க இருக்கும் ஆபத்து என்ன? புதிய வீட்டிலும் அவனுக்கு ஒரு அட்டை பெட்டியில் சில பிலிம் ரோல்கள் .அதில் தொடர்ச்சி என்று எழுதப்பட்டுள்ளது .அவற்றை ஓடவிட்டு பார்க்கிறான். என்ன பார்க்கிறான்?

ஒளிப்பதிவு முழுக்க முழுக்க இருளிலே ஒரே வீட்டிலே எடுத்திருக்கிறார்கள். நிறைய திரில்லர் படம் பார்த்தவர்களுக்கு இதன் ஒளிப்பதிவு புதிதாக தெரியாது.

காட்சிகளை விட இசை நிறைய இடங்களில் பயமுறுத்தியது. இறுதி காட்சியில் நம்மை பயமுறுத்த இசையின் பங்கு அதிகம்.

இரவில் தனியாக பாருங்கள் நான் சொல்வது புரியும்

கா.அருண் பாண்டியன்.

வேற்றுகிரகவாசிகளுடன் சந்திப்பு-இந்தியாவில்...

ஏன் வேற்றுகிரகவாசிகள் தொடர்பான சம்பவங்கள் மேலை நாடுகளிலேயே நடக்கின்றன,நம் நாட்டில் நடப்பதில்லை என்ற சந்தேகம் எல்லோருக்கும் தோன்றும்.இந்தியாவிலும் நடக்கின்றன,இந்தியாவைப் பிற நாடுகள் பார்த்த பார்வையைவிட இந்தியர்களான நம்முடைய பார்வையே அவநம்பிக்கையுடனும் அவமதிப்புடனும் இன்னமும் தொடர்வதால் இங்குள்ளவர்களின் கூற்று எதுவும் நம்பப்படுவதில்லை.

அப்படித்தான் நாடு சுதந்திரம் அடைவதற்கு முன்னால் ஒடிசா மாநிலத்துக்கு சில வேற்றுகிரக மனிதர்கள் வந்ததும் அங்கிருந்த ஒடிசா வாசிகளைத் தங்கள் வாகனத்தில் ஏற்றிச் சுற்றிக்காண்பித்ததும் நம்பப்படாததுடன் இகழ்ச்சியாகப் பேசப்பட்டது.
ஆனால் கிராமப்புறக்கலைஞர் ஒருவர் அதை பனையோலைச் சுவடியில் சித்திரமாகவே பதிவு செய்து குறிப்புகளும் எழுதியிருக்கிறார். நல்ல வேளையாக அது இன்னமும் அழிக்கப்படாமல் காப்பாற்றப்பட்டு வருகிறது.

ஒடிசா மாநிலத்தின் நயாகர் மாவட்டத்தின் மலைப்பாங்கான பகுதியில் வேற்றுகிரகவாசிகள் தங்களுடைய விசித்திரமான விண்கலத்துடன் 1947-ம் ஆண்டு மே 31-ம் தேதி வந்து இறங்கினர். தீரம் மிக்க 2 இளைஞர்கள் அஞ்சி ஓடாமல் அந்த விண்கலத்தையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர். அப்போது உள்ளே இருந்தவர்கள் அந்த இரு இளைஞர்களையும் அழைத்து தங்களுடைய விண்கலத்தின் உள்ளே அழைத்துச் சென்றனர். அவர்களையும் ஏற்றிக்கொண்டு விண்ணில் ஒரு சுற்று சுற்றிவந்தனர். பிறகு அவர்களை அந்த இடத்திலேயே இறக்கிவிட்டுப் போய்விட்டனர்.

அவ்விரு இளைஞர்களும் அதை அக்கிராமவாசிகளிடம் தெரிவித்தனர். அதை யாரும் நம்பவில்லை. ஆனால் அவர்கள் இருவரும் ""பட்ட சித்திரக்காரர்'' என்று அழைக்கப்படும் ஓவியரிடம் தங்கள் அனுபவத்தை அப்படியே விவரித்தனர். அவர் அதை அப்படியே கேட்டு சித்திரமாக வரைந்து வைத்துள்ளார்.

அந்தச் செய்தி பத்திரிகைகளில் வரவில்லை. ஆனால் ஒடியா வார இதழ் ஒன்று 1947 ஜூன் 15-ம் தேதி அச் செய்தியை ஒற்றைப் பத்திச் செய்தியாக வெளியிட்டுள்ளது. அதுவும் எப்படி என்றால் ""கிராமவாசிகளின் அதீத கற்பனை'' என்ற காட்டமான விமர்சனத்தோடு.
இந்தச் செய்தி உண்மையாக இருக்கக்கூடும் என்ற நம்பிக்கையே இல்லாமல் அச்செய்தி பிரசுரிக்கப்பட்டுள்ளது.

கிராமவாசிகள் கூறக் கேட்டவர் வரைந்த சித்திரத்தில் வேற்றுகிரக மனிதர்கள் எந்திர மனிதர்களாக வரையப்பட்டுள்ளனர். அவர்களுடைய தலையில் அரைவட்ட வடிவில் சாதனங்கள் இருக்கின்றன. விண்வெளி வீரர்கள் அணிவதைப் போன்ற ஆடையையே அவர்கள் அணிந்துள்ளனர். கைகள் கூரான கத்தியைப் போல இருந்தன. ஆனால் அவர்கள் கையை உயர்த்தியிருந்த விதம் வாழ்த்து கூறுவது போலவோ, ஆசிர்வதிப்பது போலவோ இருந்தது.
சிலருடைய கைகள் வட்டவடிவில் பந்து போல உருண்டிருந்தது. சிலருடைய கைகளில் 5 விரல்கள் இருந்தன.

இந்த விண்கலத்தையும் விண்வெளி மனிதர்களையும் பார்த்தவர்கள் சமீபத்தில்தான் இறந்தனர். ஆனால் அவர்கள் உயிரோடு இருந்தவரையில் அவர்கள் கூறுவதைப் பொறுமையோடு கேட்டு பதிவு செய்ய வேண்டும் என்ற எண்ணம் யாருக்குமே ஏற்படவில்லை.
இந்தச் சம்பவம் நடந்த ஒரு மாதத்துக்கெல்லாம் அமெரிக்காவின் நியூமெக்சிகோ மாநிலத்தில் ரோஸ்வெல்(ROSWELL) என்ற இடத்தில் வேற்றுகிரக மனிதர்களின் கலம் ஒன்று பூமியில் வேகமாக வந்து மோதி சிதறியதாகப் பதிவாகியிருக்கிறது.

இப்போதும்கூட இதை நம்புகிறார்களோ இல்லையோ இதையும் வியாபார தந்திரத்தோடு சில நினைவுப் பொருள்களைத் தயாரித்து ஒடிசா தலைநகர் பூரியில்(PURI) விற்றுக்கொண்டிருக்கின்றனர்.
விண்வெளியியல் விஞ்ஞானிகள் அவ்விருவரைக் கேட்டு பதிவு செய்திருந்தால், வேற்றுகிரகவாசிகள் பூமியில் உள்ளவர்களுடன் நேருக்கு நேர் ""முதலில் சந்தித்தது இந்தியாவில்'' என்ற வரலாற்று உண்மை வெளிவந்திருக்கக்கூடும்.

Brain structure generates pockets of sleep within the brain.

Sleep is usually considered an all-or-nothing state: The brain is either entirely awake or entirely asleep. However, MIT neuroscientists have discovered a brain circuit that can trigger small regions of the brain to fall asleep or become less alert, while the rest of the brain remains awake.

This circuit originates in a brain structure known as the thalamic reticular nucleus (TRN), which relays signals to the thalamus and then the brain’s cortex, inducing pockets of the slow, oscillating brain waves characteristic of deep sleep. Slow oscillations also occur during coma and general anesthesia, and are associated with decreased arousal. With enough TRN activity, these waves can take over the entire brain.

The researchers believe the TRN may help the brain consolidate new memories by coordinating slow waves between different parts of the brain, allowing them to share information more easily

MH17 Crash - based on the Dutch Safety Board’s investigation reports

சக்திஜோதியின் சொல் எனும் தானியம் நூல் குறித்து

 சொல் எனும் தானியம்

ஒரு கவிதை, அதன் நிலையிலிருந்து அழகை வர்ணனையை, சூழ்நிலையை, உணர்த்துதலை நமக்கு கற்பிக்கும்போதுதான் நமக்கான ஓர்தனித்த மனநிலையில் அது அமர்கிறது அல்லது அப்பிக்கொள்கிறது .

அப்படித்தான், சொல் எனும் தானியம் என்னுள் நூற்றுக்கணக்கான விதைகளை முளைத்தருள விட்டிருக்கிறது .

பிரபஞ்சத்தின் முக்கிய அம்சத்தில் கலையெனும் பிரமிப்பு, நம்மை ஆட்கொள்கிறது .
ஏதாவதொரு கலையின் உடம்பில் ஒரு செல்லாக நாம் உட்புகும்போதுதான் நமக்கான ஞாலத்தை நாம் உரசி உரசி செல்வதை உணரமுடியும் .

கவிதை எனும் தீவிரவாதத்தால்
என்னை கொன்றுவிடுங்கள்
என்னை காப்பாற்றுங்கள் என்று எவராது தன் முணங்களை முன் வைக்கும்போதுதான்
கவிதை நம்மலை அரவணைக்கிறது, நம் சுயத்தை குளிப்பாட்டுகிறது .

இப்படியொரு தீவிரவாத்ததால் தான், சில நாட்களுக்கு முன் நான் கொலைசெய்யப்பட்டேன். மீண்டும் கவிதையை வாய்பொழியவே ஜனனித்திருக்கிறேன் .

என்னை கொலைசெய்த தீவிரவாதம் " சொல் எனும் தானியத்தில் " எழுத்துரு வடிவில் துப்பாக்கியாய் அல்லது துப்பாக்கி வடிவில் எழுத்துருவாய் எனக்குள்ளான ரசணை பிரபஞ்சத்தில், பிரளயம் நடத்திவிட்டு சற்று ஓய்வெடுக்கிறது .

" சக்தி ஜோதி" என்கிற பாத்தோட்டத்திலிருந்து, சில பூக்களை வாய்வழி ரசணைநரம்பிற்கு செருகிப்பார்த்தபொழுது,
என் உடம்பின் அனைத்து நரம்பிலும் , குருதி ருசிக்க வந்த கவிதையாகவே அதன் வாசத்தை பரப்பி விட்டது .

"" வகுப்பறையில் நண்பன் ஒருவன்
மூங்கில் கழியினால் அடிவாங்கிக்கொண்டிருக்கையில்,
அதே செயலுக்காக தப்பித்துக்கொண்டிருந்தேன் .

- இந்த உண்மை, ஆறுவருடங்களுக்குப்பிறகு எனக்கு எப்பொழுது நியாபகம் வருகிறதென்றால்,
சொல் எனும் தானியத்தில் முதல் கவிதையான சூரியனை நேர்ந்து கொண்டிருப்பவளை தரிசிக்கும்போதுதான் .

" அவன் விதைப்பது
பெயர்தெரியாத சின்னஞ்சிறு
பறவைகளுக்கும்தான் "

- என்கிற வரி, ஓர் உணர்தலை எனக்குள் உணர்த்திவிடுகிறது .

சக்தி ஜோதி என்கிற கவி விதைத்தது,
கண்டுபிடிக்க இயலாத நம் உடம்பின் ஏதாவதொரு ரசணை நரம்பு பருகத்தான்.

கவிதையின் ஸ்பரிசத்தில் நாம் அமர்ந்துகொண்ட போது,
ஒரு இரவை, ஒரு பௌர்ணமியை, ஒரு காதலை அல்லது ஒரு காமத்தை நாம் முதல்முதலாக எழுதி நனைந்திருப்போம் .

இக்கவிதை தொகுப்பின் ஸ்பரிசக்கூந்தலில், பேன்களெல்லாம் வண்ணத்துப்பூச்சியாய் போகிற மாயம் தான்,
இக்கவிதைகளை எழுதிய கணத்தை தீர்மானிக்கிறது.

ஒரு இருள் சாதாரணமாக
ஒரு இடத்தை அடைவதில்லை.
இடம் அறிந்து இடை புகுந்து நெழிந்து வளைந்து நேர்கோட்டில் செல்கிற இருளை, எப்படி காட்சிப்படுத்துவது என்கிற உண்மையை ஒரு உவமையாக்கி தெளித்திருக்கிறது, மழை மறைவு நிலத்தில் ஓர்வரி .

அது,

" தோப்புத்துரவென செழித்து இருக்கும்
மலையடிச்சரிவில் இருக்கிற கிராமத்தில்
கூடடைந்த பறவைகளின்
சிறகசைவுக்குள் இருள் புரள்கையில் "

இப்படியொரு காட்சிப்படுத்துதல் தான்
கவிதையை, அதன் உயிரை மிக எளிதில் அடையாளம் காண வைக்கிறது.

" ஓவியத்தினுள் புல்வெளி"
" துயரத்தை பொசுக்கும் எரிநட்சத்திரம்"
" நிலவு விலையாட்டின் சுழற்சி"
" அமிழ்தலும் மிதத்தலும அற்ற ஆறு "
" மழை மறைவு நிலம்"
" முந்தானைச் சோளம்"

- இக்கவிதைகளும் இதற்கான கணமும் களமும் எனக்கான உயிரை பூப்பெய்துவிட செய்கின்றன. மற்ற கவிதைகளின் பொழிவுமொழி, என் ஜனனத்தை மீண்டும் ஒருமுறை ஜனனிக்க வைக்கிறது.

முந்தானைச்சோளமெனும் சாமானிய சாதாரண பெண்களுக்கான ஓர் கவிதை,
அவ்வினத்தின் காதலை சொகுசாக நிலைநிறுத்துகிறது.

" பகலெல்லாம் கசிந்து மீந்திருக்கும் பாலை சிசுவிற்க்கும்
இரவை கணவனுக்குமாகக் காட்டி
விளைநிலமாக்கிக் கொண்ட
பெண்ணின் மார்பகத்திலிருந்து
காதல் பெருகி வடிந்துகொண்டிருக்கிறது "

- இக்கவிதையின் கருவிலிருந்து என் ஜென்மத்திற்கான நீர் ஆனந்தத்தில் இதயம் கிழித்து வடிகிறது காகிதமெங்கும் .

ஒரு புத்தகத்தை முழுமைபடுத்துதல் என்பது,
அதன் கருவில் நாம் சிசுவாக முளைத்து மார் பருகும் போது தான்.
இப்புத்தகத்தின் முழுமையை என் தனித்த அறையின், குளிர் வெளிச்சத்தில் இரவு 2.30 மணியின் போதுதான்.
அவ்விரவிலே நான் சிசுவாகி விட்டேன், இந்நிகழ்வின் மகிழ்வில் மார் பருகி விட்டேன்.

மொழி இடறிய கணத்திலிருந்து
தோன்றுகின்ற எழுத்து பிம்பத்தின் சக்திதான் ஒரு கவிதையை அதன் வெற்றியை நிலை நிறுத்துகிறது.

சமூகம் தூங்கிக் கொண்டிருக்கும் நாளில்,
பெண்ணியம் இடிவாங்கிக்கொண்டிருக்கும் நாகரிகத்தில்,
கருவறைக்குள் கொலைசெய்து கொண்டிருக்கும் இவ்வுலகில்,
ஒருபெண் தன் வீரியத்தை மொழியின் துணையால் கவியின் பேரானந்தத்தால் இப்பிரபஞ்சத்தை தட்டி தட்டி உசுப்புவதென்பது ஆச்சர்யமாகவே இருக்கிறது.

" பசித்த ஆட்டுக்குட்டியின் மிரண்ட கண்களைப்போலவே "
- இக்கவிதை உலகில், கவி சமைத்து உண்ணும் என் ஐம்புலனிற்கு , சக்திஜோதி என்கிற நிஜம், என்போன்றோரை மிரட்டிப்போகவே இக்கவிதைகளால் எங்களுக்கு பசி தந்திருக்கிறார்.

" முதல் முதலாக பெற்றுக்கொண்ட முத்தம் "
" முதல் முதலாக எழுதிப்பார்த்த கவிதை "
" முதல்முதலாக பிடித்துப்போன ஆசிரியை "
" முதல் முதலாக பிரசவவலி பொருத்த தாய்மை "

- இவையாவுமே நம் ஜென்மத்தின் மூச்சுக்குள், மறவாது இருந்து மகிழ்வு தரக்கூடிய விசயம்.
இதன் நுனியிலிருந்து நீண்டுகொண்டிருக்கிறது சொல் எனும் தானியத்திற்கான என் பிரியம்.

" பாம்பின் விஷம் போல
காமம் தாங்கியே
கோடையின் பூக்கள் மலர்கின்றன "

- இக்கவிதையின் மெய்பித்தல், கோடைபூக்களின் மொட்டவிழ்த்தலை, அதன் தேகப் பிளவுகளை, விஷம விருட்சத்தை மிக நாசூக்காக உணர்த்திவிட்டு மனதில் ஜில் என சூடிக்கொள்கின்றன கோடைப்பூக்கள்.

ஒரு ஜென்ம காலத்தை கவிதைகளுக்குள் முக்கி, நனைந்த ஈரம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக காற்றில் கலந்துபோகும் சமயத்தில்தான், கவிதைகளுக்கான சுவாரசியம் மட்டும் நீர்நிலையற்ற மனதில் ஒரு ஊஞ்சல் கட்டி ஆடித்திரியும்.

கவிதைகளுக்கான உடம்பை ஆடையை தயார்படுத்திக்கொண்டு, அக்கவிதையின் உயிரை எங்கேயாவது தேடுபொருளாக்கி வினவிக்கொண்டிருக்கும் கலை கட்டத்தில், உடம்பையும் ஆடையையும் தவிர்த்து, வரிகள் முழுக்க உயிரை வடியவிட்ட சொல் நிர்வாணத்தின் அழகு , எல்லா சாமணியனாலும் கொண்டாடக்கூடிய ஒன்றாக இருக்கிறது. இதை சக்தி ஜோதியின் கவிதைகளில் பல இடங்களில் பார்க்கலாம்.

பெண் ஒருத்தி சாதாரண நாளிற்காக திணிக்கப்பட்ட மனநிலையை எப்போதும் உடுத்திக்கொண்டிருக்கிறாள்.
அவள் தாய்மை வலி உணருகிறாள், உழைக்கிறாள், நாற்று நடுகிறாள் , பிரபஞ்சத்தை உருவாக்க தன் கடமை உடமைகளை வெளிக்காட்டுகிறாள். இந்நாடு பெண்களால் நிறைந்திருக்கிறது. அதனால் தான் என்னவோ பெண்ணியம் இடி வாங்கிக்கொண்டிருக்கிறது. பெண்கள் பெற்றிட்ட செல்வத்தைதான் யாவரும் கொண்டாடுகிறோம். பெண்கள் உருவாக்கிய வீட்டின் அறையில் ஆண்களின் குறட்டை ஒலி நிறைந்திருக்கிறது. பெண் உறங்குவதற்கான வசதியை அமைத்து தருகிறாள். ஆனால், அவள் உறங்க மட்டும் நாம் அனுமதிப்பதில்லை. பெண்களின் உறக்கம் பல தவிப்புகளை மறைப்பதற்காகவே.

உண்மையில் பெண் ஒரு நீள் உறக்கத்தையே விரும்புகிறாள். சவம் போலொரு யுகாந்திர உறக்கத்தையே விரும்புகிறாள்.
- இந்த மாதிரியான உறக்கத்தின் பின்னணியில் தான் அவளின் ஜென்மம், காலம், அழகு, ஆசை, கொண்டாட்டம், சுவாசம் அனைத்துமே நிறைந்திருக்கிறது.

எல்லா இரவின் உறக்கத்தைப்போலவே இந்த உறக்கம் இருந்துவிடாது. ஏனெனில், அவள் கேட்டது சவம் போலொரு யுகாந்திர உறக்கம். இந்த உறக்கத்தில் அவள் வேண்டுவது யாவரும் அறியாத்தாய் போகிறது.

சக்திஜோதி எழுதியிருக்கிற இந்த யுகாந்திர உறக்கத்தில், அதன் மென் முடிச்சுக்களை அவிழ்த்து பார்த்தால், சிலநூறுஆயிரம் பெண்களின் தவிப்புகள் உறங்கிக்கொண்டிருக்கும் என
நினைக்கிறேன்.

யுகாந்திர உறக்கத்தை கொண்டாடக்கூடிய ஒரு இரவும், இக்கவிதைக்காரியை கொண்டாடக்கூடிய ஒரு பகலும் எப்போதும் நிலைத்திடவே வேண்டுது இந்த கவிமனசு.

அழகியலின் மொழியை பிளந்து நவீன காலத்து இயல்பையும் சொல்லாடலையும் கவிதையெனும் அதிரூபமான வடிவத்திற்குள் நுழைத்து, இக்காலத்தின் சமவெளிப்பரப்புகளில் ஒழிந்தும் மறைந்தும் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கக்கூடிய புரிதலற்ற அழகை , அம்சத்தை, தத்ரூபத்தை உணர்ந்து, கவியின் நயத்திற்கு பொன்னாடை அணிவிக்கிற சக்திஜோதி என்கிற பெண்மீனுக்கு ஒரு விண்மீனைத்தான் பரிசளிக்க வேண்டும்.

இக்கவிதை நூலுக்கு
தமிழச்சி தங்கபாண்டியன் அவர்கள், அன்பின் அனற்பனியொன்றை மிகச்சிறப்பாக அணிந்துரை ஆக்கியிருக்கிறார்.

கவிதையும்
கவிதையின் பிம்பமும்
கணப்பொழுதில் தோன்றி
யுகக்காலம் வரை நீடிக்கிறதென்பதற்கு
- சொல் எனும் தானியம் ஆகச்சிறந்த எடுத்துக்காட்டு.

மொத்ததில் ,
சொல் எனும் தானியம்
ஒரு நல்ல கலைஞர்களுக்கான தீனி
ஒரு நல்ல கவிஞர்களுக்கான பசி..

- ச.விவேக்

கடவுளின் கடந்த காலம்-கோபி கிருஷ்ணன்

கோபி கிருஷ்ணன்

திடாரென்று பழுக்கக் காய்ச்சிய இரும்புத்துண்டு ஒன்று அவரது இடது தொடைமேல் இருந்தது. அவர் துடித்தார். சற்றுக் கழித்து இரும்புத் துண்டு விலகிற்று. அலறியடித்துக் கொண்டு லுங்கியை விலக்கித் தொடையைக் கவனித்தார். சதை வெந்து ரணமாகியிருந்தது. மருத்துவரிடம் சென்று, களிம்பு ஒன்று தடவியதில் சில தினங்களில் குணமாயிற்று. ஆனால், தீ வடு நிலைத்தது. இரண்டு நாட்கள் கழித்து, வலது தொடைமீது எரிந்து கொண்டிருக்கும் பீடி ஒன்று வைக்கப்பட்டிருந்தது. சிறிது நேரம் சென்று பீடி அகன்றது. தீக்காயம் ஏற்பட்டிருந்தது.

இப்பொழுது இந்த அனுபவம் அவருக்குப் பழக்கப்பட்டுவிட்டிருந்தது. திடாரென அவரது கைக்கடியார வார் முறுக்கப்பட்டது. மணிக்கட்டில் தாங்க முடியாத இறுக்கம் ஏற்பட்டது. அவர் எச்சரிக்கையானார். இப்படியே விட்டால் இது அவரைத் தூக்கிச் சாப்பிட்டுவிடும். அவர் சில முடிவுகளை உடனடியாக எடுக்கத் தொடங்கினார். புதிய முயற்சிகளில் ஈடுபடலானார். இன்னும் மணிக்கட்டில் இறுக்கம் தொடர்ந்து கொண்டிருந்தது. அவர் விவேகத்துடன் மானசீகமாகக் கைக்கடியாரத்தைக் கழற்றினார். உடனே இறுக்கம், உபாதை வடிந்தது. அவர் தான் கையாண்ட உத்திக்காகத் தன்னைப் பாராட்டிக் கொண்டார். அந்த வினோதமான ஒன்றை வென்ற திருப்தி அவருக்கு மனநிறைவைத் தந்தது. அப்பாடா ' இந்தக் கஷ்டத்திலிருந்து ஒருவாறு விடுபட்டாகிவிட்டது.

ஆனால், அவரது நிம்மதி நெடுமூச்சு அதிககாலம் நிலைக்கவில்லை. தலைமுடிக்குள்ளே ஒருபல்லி ஊர ஆரம்பித்தது. இப்பொழுது அவர் அலறவில்லை. பல்லியை மானசீகமாகக் கை கொண்டு தட்டிவிட்டார். உடனே ஊரல் அகன்றது. மீண்டும் அவர் தன்னைப் பாராட்டிக்கொண்டார். மென்மேலும் நெருப்புத் துண்டுகள் அவரை இம்சித்தபடி இருந்தன. அவர் மனரீதியில் அவற்றை அகற்றி நிவாரணம் தேடிக் கொண்டிருந்தார்.

இப்படியே காலம் நகர்ந்துகொண்டிருந்தது. மானுட சோதனைகளில் நேரம் அதிகம் விரயமாகிக் கொண்டிருந்தது. அவர் சளைக்காமல் அந்த விசித்திரத்துடன் மல்லாடிக் கொண்டிருந்தார். ஒரு கற்பித மதம்பிடித்த யானையுடன் உக்கிரத்துடன் போரிட்டு அடிக்கடி வெற்றிகாணும் உணர்வு அவருக்கு ஏற்பட்டுக் கொண்டிருந்தது.

ஆழ்ந்து உறங்கிக் கொண்டிருந்தவருக்கு அதிகாலை வேளையில் ஒரு ரம்மியமான அனுபவம் ஏற்பட்டது. வசீகரமான ஆகாயப் பரப்பு. ஒரு பூதாகரப் பருந்து சுழன்று சுழன்று வந்து கொண்டிருந்தது. பிரபஞ்சம் அனைத்தும் சுழன்று சுழன்று வந்தது. பருந்து அனைத்துக்கும் மேலாக வட்டமடித்துக் கொண்டிருந்தது. பருந்து அழகே உருப்பெற்றதாக இருந்தது. அதன் கழுத்தை வெள்ளை வட்டம் ஒன்று ஆரமாக அலங்கரித்திருந்தது. வட்டமிட்டுக் கொண்டிருந்த பருந்து அந்தரத்தில் நிலைத்து நின்றது. தன் அலகுகளை அகலத் திறந்தது. அவர் உட்சென்றார்மிகவும் பிரியப்பட்டு. அந்த அழகான உயிரினத்தினுள் அவர் ஒரு கணம் ஐக்கியமானார். நேரம் கழிந்தது. பருந்தின் அலகுகளில் இருந்து அவர் வெளிவந்தார். உதடுகள் அனிச்சையாக முணுமுணுத்தன: 'நான் சக மனிதனை நேசிப்பவன், காதலிப்பவன், இனி இந்தப் பிரபஞ்சத்திலுள்ள சகல உயிரினங்களும் என் உற்ற தோழர்கள். ' அவரது உறக்கம் கலைந்தது. கண்ணெதிரே ஓர் ஒளிவட்டம் தென்பட்டது. அதிலிருந்து ஒரு செய்தி வெளிவந்தது: 'அன்பு, எல்லாம் அன்பு மயம் ' ஒளிவட்டம் அகன்றது. ஆனால் செய்தி மனதில் ஆழமாகப் பதிந்தது.

அடுத்த இரவு இன்னொரு அனுபவம்: உறக்கம் கலைந்த நிலையில் எழுந்து உட்கார்ந்து கொண்டிருந்தார். எந்தவொரு சிந்தனையும் அவரை ஆட்கொள்ளவில்லை. முற்றாக ஒரு சிந்தனையும் அற்றநிலை. அந்த அனுபவம் நிகழ்ந்து கொண்டிருந்த சமயம் அவர் அதை உணரவில்லை. மனம் ஓர் அனுபவத்தை நுகர்ந்து கொண்டிருக்கும்போது அது எப்படிச் செயல்படுகிறது என்பதை உணர்வது அசாத்தியம். அனுபவம் நிறைவுற்ற பிறகே பின்னோக்கி நகர்ந்து அனுபவத்தின்போது அது செயல்பட்ட விதத்தை ஊகிக்கலாம். எது எப்படியோ அந்தச் சிந்தனையற்ற சூனியம் அவருள் நிகழ்ந்து கொண்டிருந்தது. ஒருபிரம்மாண்டமான சூன்யம். முழுக்கவும் ஒன்றுமில்லாத நிலை. அவரும் இல்லை. எதுவும் இல்லை. அவரது அனுபவம் முடிவுற்றது. அவர் இப்பொழுது ஆழ்ந்த அமைதியைப் பிரக்ஞை பூர்வமாக அனுபவித்தார். எண்ணங்களற்ற வெற்று நிலை; மனதின் அசைவுகளற்ற, சலனமற்ற உயரிய நிலை. முக்தி நிலை. அவருக்கு அது ஏற்பட்டிருந்தது, ஒரு பத்தே நிமிடங்களாக இருந்தாலும். புத்தரின் போதி விருட்சமும் ஆர்க்கிமிடாஸின் தண்ணீர்த் தொட்டியும் நினைவில் தைத்து விடுபெற்றன. தனக்கு ஒரு சாதாரணப்படுக்கை. பரவாயில்லை. எந்த நிலையில் உன்னத அனுபவங்கள் ஏற்பட்டாலும் வரவேற்கத் தக்கனவே. மீண்டும் அந்தச் செய்தி அவரைச் சந்தித்தது: 'அன்பு, எல்லாம் அன்பு மயம். '

அவர் இப்பொழுது அன்பே உருவானவராக விளங்கினார். கனிவு, பரிவு, நேசம் -- அதுதான் அவர். குரலில் தேன் வழிந்தது. அவருக்கு நிறைய நண்பர்கள் ஏற்பட்டார்கள். தோழிகளும். அவர் முதல் முறையாகக் கடவுள் பற்றி மற்றவர்களிடம் பேச ஆரம்பித்தார். கடவுள் என்றால் அன்பு என்றார். பரந்துபட்ட நேசத்திலும் பிறரை மன்னிப்பதிலும்தான் கடவுள் இருக்கிறார் என்றார். கடவுள், மனிதன் உருவாக்கிய சம்பிரதாயக் கட்டிடங்களில் இல்லை என்றார். சில மதவாதிகள் அவரைக் கடுமையாகச் சாடினார்கள். அவர் மென்மையுடன் விமரிசனங்களை ஏற்றுக் கொண்டார். விமரிசனம் செய்பவர்களையும் தான் ஆழ்ந்து நேசிப்பதாக சொன்னார். ஒரு நாத்திகவாதியின் நேசம் தங்களுக்குத் தேவையில்லை என்றார்கள் அவர்கள். தன்னை அன்னியப்படுத்த வேண்டாம் என்று அவர் கெஞ்சினார். அதீத மானுடக் கற்பனைகளால் உருப்பெற்ற கடவுள்கள் மனிதர்களுக்கு ஒரு பிரச்சனையாக இருக்க வேண்டாம் என்றார். ஆனால் அவர்களுக்கு அன்பைவிட ஒரு சிலைக் கடவுள்தான் முக்கியமாகப்பட்டது. அவர் மனவருத்தம் கொள்ளவில்லை. அவரது அன்பு வடியாத ஒன்றாக இருந்தது. 'சாந்தி ' என்ற வார்த்தையை அவரது உதடுகள் அடிக்கடி உச்சரித்தன.

திடாரென ஒரு நாள் அவரது நினைவுகள் ஓராண்டு காலம் பின்னோக்கி நகர்ந்தன. தான் கஞ்சா அடித்ததையும் அப்பொழுது பிரக்ஞை விசாலமாகத் தோன்றியதையும் நினைவு கூர்ந்தார். ஓர் ஒன்பது மாத காலம் ஒரு நிலையில் தொடர்ந்து உட்காரவோ நிற்கவோ முடியாமல் நிலை கொள்ளாமையால் அவஸ்தைப்பட்டதும் அவரது நினைவுக்கு வந்தது. ஏழெட்டுமுறை போதைமாத்திரைகள் உட்கொண்டதையும் நினைவுபடுத்திக் கொண்டார். அப்பொழுதும் அவர் பிரபஞ்சத்தைப் பற்றியும் கடவுளைப்பற்றியும் யோசித்ததுண்டு. ஆனால் அவை மிகமிகக் குழப்பமான நாட்கள். பிறகு தன்மேல் வைக்கப்பட்ட நெருப்புத் துண்டுகள் அவர் நினைவை எரித்தன. கஞ்சாவும் போதை மாத்திரைகளும் அவருக்கு எப்படியெல்லாம் தொல்லை தந்துவிட்டன ' தான் திடமுடன் போராடாமல் விட்டிருந்தால், அந்த இரண்டு விழிப்புணர்வு அனுபவங்களும் ஏற்பட்டிருக்காவிட்டால் ? அவர் மேற்கொண்டு நினைக்க அஞ்சினார்.

மனம் லேசான தொந்தரவுக்குள்ளானதை அவர் உணர்ந்தார். எழுந்து குளியலறைக்குச் சென்றார். முகத்தைக் கழுவிக் கொண்டார். மீண்டும் அவர் தன் தற்பொழுதைய நிலைக்கு வந்துவிட்டிருந்தார். 'அன்பே சிவம் ' என்று உதடுகள் உச்சரிக்க அவர் அன்பில் மீண்டும் அடைக்கலம் புகுந்தார்.

A Japanese researcher has created the world's first 'car in a bag':

A Japanese engineer has developed a portable transporter small enough to be carried in a backpack that he says is the world's first 'car in a bag'.

Twenty-six-year-old Kuniako Saito and his team at Cocoa Motors recently unveiled the lithium battery-powered "WalkCar" transporter, which is the size of a laptop and resembles a skateboard more than a car.

The slender WalkCar is made from aluminum and weighs between two and three kilograms (4.4 to 6.6 pounds), depending on whether it is an indoor or outdoor version.

Saito expects to see many other uses for his transporter, as he says it has enough power to help people push wheelchairs with ease. The lightweight aluminum board is stronger than it looks, and can take loads of up to 120kg (265 pounds).

It reaches top speeds of 10 kilometers per hour (6.2 miles per hour), for distances of up to 12 kilometers (7.4 miles) after three hours of charging.

Its developer says it's also extremely simple to ride. Once the rider stands on it the WalkCar starts automatically, while simply stepping off stops the vehicle. To change direction, the user just shifts their weight.

Super dharsan Om.Varahi potri

Om shiri mahavarahi peedam at arcot next to kanchipuram just 40km. Vellore district. Arcot town.

‘The Antikythera mechanism’

The Antikythera Mechanism discovery

Sometime before Easter 1900 a Greek sponge diver discovered the wreck of an ancient cargo ship off Antikythera island which is located to the north-west of Crete in the Dodecanese.
Divers subsequently retrieved several bronze and marble statues and other artifacts from the site.
The interest of the professional archaeologists brought in to conserve and assess the finds was initially centered on the fine statuary and the Antikythera Mechanism itself was only discovered to be of immense interest in May 17, 1902, when an archaeologist noticed that a piece of rock recovered from the site had a gear wheel embedded in it. Examination revealed that the "rock" was in fact a heavily encrusted and corroded mechanism that had survived the shipwreck in three main parts and dozens of smaller fragments. The device itself was surprisingly thin, about 33 cm (13in) high, 17 cm (6.75in) wide and 9 cm (3.5in) thick, made of bronze and originally mounted in a wooden frame.

The Antikythera mechanism is one of the world's oldest known geared devices. It has puzzled and intrigued historians of science and technology since its discovery. The device seemed to have a range of interlocking gears made of bronze and a hand crank to give a turning movement to the geared mechanism, plus a display that showed information about the moon, sun and planets against a background of stars. 

Following decades of work cleaning the device, in 1951 British science historian Derek J. de Solla Price undertook systematic investigation of the mechanism. In June 1959, Price's "An Ancient Greek Computer" was the lead article in Scientific American. This article was the result of the first thorough description of the device "based solely on visual inspection and measurements." 

The Antikythera Mechanism is strongly suggestive of an ancient Greek tradition of complex mechanical technology which, transmitted via the Arab world, formed the basis of European clockmaking techniques.
Another, smaller, device dating from the sixth century AD, has been discovered which models the motions of the sun and moon and provides a previously missing link between the Antikythera mechanism and later Islamic calendar computers, such as the 13th century example at the Museum of the History of Science in Oxford. That device, in turn, uses techniques described in a manuscript written by al-Biruni, an Arab astronomer, around 1000AD.  

The device was too fragile to be removed from its home at the National Archaeological Museum of Athens, so the Antikythera Mechanism Research Project team constructed a 12-ton portable micro focus computerized tomographer that used high resolution X-rays to probe the object and create a 3-dimensional image.

A reinterpretation of the function of the various fragments by Michael Wright of Imperial College London developed between 2002 and 2005 arrived at an entirely different assembly for the gears than previously thought. 
Wright's reconstruction of the device, with 72 gears, suggests it may have been an orrery that was intended to mechanically demonstrate the motions of the five planets known to the Greeks of the time. 

Taking all the available facts into account, the prevailing theory at the moment is that the device was a clockwork-like mechanism designed to display the progress and positions of the sun, moon, and probably all five of the other planets known at the time (Mercury, Venus, Mars, Jupiter, and Saturn) over a period of 19 years. In other words: it's an analog astronomical computer. It had apparently been built several years before the shipwreck - most likely in 82 B.C. 

In 2006, the Project announced that with the aid of tomography almost 95 percent of the text engraved on the various parts of the device is now readable, giving scientists a much-improved understanding of its capabilities. 
The mechanism is now considered to have been an analog computer designed to allow the operator to "mechanically" predict the future or past positions of the sun, moon, and probably some of the planets through the turning of a handle on the side of the mechanisms case which caused the internal gearing to turn imparting motion to hands on readable dials. 

On the front of the device were two dials marked with the zodiac and a solar calendar, with pointers for the Sun and Moon plus a display showing the phase of the moon. On the rear of the object was displayed information about the Saros cycle (a period of around 18 years used in eclipse prediction) and the Callippic cycle (a period of about 76 years) using two ingeniously designed spiral dials. 

The makers of the Antikythera Mechanism - from the Ancient World as they were! - seem to have accepted that the Sun was at the centre of an orbital system, - anticipating Copernicus and Galileo by some fifteen hundred years. 

The device uses a differential gear, previously believed to have been invented in the middle ages, and is remarkable for the level of miniaturization and complexity of its parts, which is comparable to that of 18th century clocks. It is probable that the Antikythera mechanism was not unique. Cicero, writing in the 1st century BC, mentions an instrument "recently constructed by our friend Posidonius, which at each revolution reproduces the same motions of the sun, the moon and the five planets." 
The levels of precision and astronomical understanding necessary to the functionality of the antikythera Mechanism perhaps attest to the strong possibility that this example of ancient genius in mechanics and science was not unique and that its designers and fabricators were capable of producing other examples of such, or similar, instruments.
 நன்றி : கருந்தேள் ...

நீண்ட பதிவு. . பொறுமையாக படிக்கவும்

ஆண்டு – 1900. ஆஃப்ரிக்காவிலிருந்து
திரும்பிக்கொண்டிருக்கிறது ஒரு
கப்பல். மெடிட்டரேனியன் கடலில், கிரீஸ் மற்றும் டர்க்கி நாடுகளின் இடையில் இருக்கும் ஆண்ட்டிகிதேரா (Antikythera) என்ற தீவில் கப்பலை நிறுத்த உத்தரவிடுகிறார் கேப்டன்
டிமிட்ரியோஸ் கோண்டோஸ் (Dimitrios
Kondos). காரணம், கடலில் சுழன்றடித்த
ஒரு புயல். இந்தக் கப்பலில்
இருப்பவர்களின் பிரதான வேலை,
கடற்பாசி சேகரிப்பது. புயலில் சிக்கி,
இந்தத் தீவில் ஒதுங்கியபோது,
கேப்டனின் மூளை வேலை செய்தது.
சும்மா இருப்பதை விட, இங்கும் தீவைச்
சுற்றியுள்ள கடலில் கடற்பாசி
சேகரிக்கலாமே என்று எண்ணியவர்,
மாலுமிகளை கடலில் மூழ்கச் சொல்லி
உத்தரவிடுகிறார். அன்று கடலுக்குள்
மூழ்கிய மாலுமிகள், தொடர்ந்து
இரண்டு ஆண்டுகள் அந்தப்
பிராந்தியத்தில் மூழ்கிக்கொண்டே
இருந்தனர். அவர்கள் வெளியில் கொண்டு வந்த பொக்கிஷங்கள், இன்றும் ஆராய்ச்சியாளர்களால் கொண்டாடப்பட்டு வருகின்றன.

பல்வேறு வெண்கலச்
சிலைகள், சிறுசிறு பொருட்கள்
ஆகியவை அந்த இடத்தில்
கண்டுபிடிக்கப்பட்டன.
முதன்முதலில் இந்தப் பொக்கிஷக்
குவியலைப் பார்த்த மாலுமி ஒருவர்,
பதறியடித்துக்கொண்டு தன்னுடன்
பிணைத்திருந்த கயிறை ஆட்ட, மேலே
கப்பலில் இருந்தவர்கள், மாலுமிகளுக்கு
வழக்கமாக ஏற்படும் கரியமில வாயுப்
பற்றாக்குறைதான் இவருக்கும்
ஏற்பட்டு, அதனால் பைத்தியம்
ஆகிவிட்டாரோ என்று நினைத்து
அவசர அவசரமாக அவரை மேலே
இழுத்தனர். மேலே வந்ததும், கடலுக்குள் ஒரு பெரிய குதிரைப்படையே இறந்து
கிடக்கிறது என்று அவர் பதட்டத்தில் உளற, அவர்மேல் இருந்த ‘பைத்திய’ ஊகம் இன்னும் அதிகமானதுதான் மிச்சம்.

ஆனால், அதன்பின் மூழ்கிப்
பார்த்தபோதுதான் இந்த வெண்கல
சிலைக்குவியல் கண்டுபிடிக்கப்பட்டு,
சென்ற நூற்றாண்டின் பிரதான
அகழ்வாராய்ச்சிகளில் ஒன்றாகத்
திகழ்கிறது. சரி. இதற்கும் ஏலியன்களுக்கும்
என்னய்யா சம்மந்தம் என்று கேட்கத்
தோன்றுகிறதா?

இரண்டு வருடங்களில் கடலிலிருந்து
எடுக்கப்பட்ட பொருட்கள் அத்தனையும்
ஏதென்ஸில் உள்ள தேசிய தொல்பொருள்
ம்யூஸியத்தில் வைக்கப்பட்டிருந்தன.
அவற்றை 1902ல் பார்வையிடுகிறார்
வலேரியோஸ் ஸ்டேய்ஸ் (Valerios Stais) என்ற ஆராய்ச்சியாளர். அப்போது, அந்தப் பொருட்களின் இடையில்
வைக்கப்பட்டிருந்த ‘அது’ அவரது
கவனத்தை ஈர்த்தது. பெரியதொரு
கல்லில் செதுக்கப்பட்டிருந்த ‘அது’
……..என்ன?

அப்பொருளை உற்றுக் கவனித்த
ஸ்டேய்ஸ், ஆனந்தக் கூத்தாடத்
துவங்கினார்.

அகழ்வாராய்ச்சியில் சேகரிக்கப்பட்ட பல பொருட்களின் மத்தியில், ஒரு பெரிய கல்லில், பல்சக்கரம் ஒன்று
செதுக்கப்பட்டிருந்தது. அதாவது,
தற்காலத்தில் பெரிய
கடிகாரங்களினுள்ளும், சிக்கலான
இயந்திரங்களினுள்ளும் இருக்கும் பல
சக்கர அமைப்பு போன்ற ஒன்று.
மிகத்தெளிவாகவே அது ஒரு பல்சக்கரம்
என்று தெரிந்துவிட்டதால்,
ஸ்டேய்ஸுக்கு ஆச்சரியம்
தாங்கமுடியவில்லை.
பண்டையகாலத்தில் ஏது இப்படி ஒரு
பல்சக்கரம்? இதனை யார்
வடிவமைத்திருப்பார்கள்? பல
கேள்விகள் அவரது மனதைப் போட்டுக்
குடைந்தெடுக்க, இந்தக் கண்டுபிடிப்பு
பற்றி அறிவித்தார் ஸ்டேய்ஸ்.

உடனடியாக உலகப்புகழ் பெற்றார்.
அந்த அகழ்வாராய்ச்சியில் பல
அற்புதமான சிற்பங்களைக்
கண்டெடுத்திருந்தாலும் (தத்ரூபமான
ஒரு வெண்கலத் தலை, ஆறடிக்கும்
மேலான ஒரு மனிதனின்
மிகத்துல்லியமான வெண்கலச்சிலை,
ஹெர்குலஸின் சிலை, Lyre என்ற
தந்திகலாளான வெண்கல இசைக்கருவி,
சலவைக்கல்லினால் செய்யப்பட்ட எருது
ஆகியவை லிஸ்ட்டில் அடங்கும்), அவை
அத்தனையும் எதுவுமே இல்லை
என்று சொல்லக்கூடிய
கண்டுபிடிப்பாக இது அமைந்தது.

இதனைத்தொடர்ந்து, அந்தப் பொருட்களின்
காலத்தைக் கணக்கிடும் வேலை
துவங்கியது. ஒரு சில வெண்கலச்
சிலைகள், கி.மு நான்காம்
நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தவை என்று
கணக்கிடப்பட்டன. ஒருசில சலவைக்கல்
சிலைகளோ, கி.மு முதல்
நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தவையாக
இருந்தன. இதனைத்தொடர்ந்து அந்தக்
கப்பலின் மரத்தை கார்பன்டேட்டிங்
செய்து பார்த்ததில், அந்த மரம், கி.மு
220யைச் சேர்ந்ததாக இருக்கலாம் என்று
கணக்கிடப்பட்டது. கி.மு 220 யைச்
சேர்ந்த கப்பலில், நான்காம் நூற்றாண்டு
மற்றும் முதல் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த
பொருட்கள் எப்படி இருக்க முடியும்?
அந்த மரம், வெகு காலம் முன்னரே
வெட்டப்பட்டு இருந்தால் முடியும்
அல்லவா?

லூஸியன் என்ற கிரேக்க எழுத்தாளர்
(கி.பி இரண்டாம் நூற்றாண்டு),
ஸுல்லா என்ற ரோமானிய
கொடுங்கோலனைப் பற்றி எழுதி
வைத்திருக்கிறார். ஏதென்ஸில்
இருந்து சூறையாடப்பட்ட பல
பொருட்களை இந்த ஸுல்லாவின்
கப்பல்கள் எடுத்துச் சென்றதையும்,
அவற்றில் ஒன்று கி.மு 86ல் கடலில்
மூழ்கியதையும் பற்றியும் இந்தக்
குறிப்புகளில் அவர்
எழுதியிருப்பதால், இக்கப்பல் அதுவாக
இருக்கலாம் என்ற முடிவுக்கு வந்தனர்
ஆராய்ச்சியாளர்கள்.
யேல் பல்கலைக்கழகத்தைச் சேர்ந்த
ப்ரொபஸர் டெரெக் டி ஸோல்லா ப்ரைஸ்
(Derek de Solla Price) என்பவர், 1974ல் இந்தக்
கருவியைப் பற்றிய அவரது ஆராய்ச்சிக்
குறிப்பை வெளியிட்டார். அவரது
குறிப்பின்படி, இந்தக் கருவி,
நாட்குறிப்புகளைக் கணிக்க உதவும்
ஒரு பண்டையகால கணினி. அதாவது,
உலகின் முதல் கம்ப்யூட்டர். இந்தக்
கருவியில் உள்ள பல்சக்கரங்களைத்
திருப்புவதன்மூலம், ஒரு குறிப்பிட்ட
தேதியை உள்ளீடாகக் கொடுத்தால்,
அந்தத் தேதியின் சூரிய சந்திரர்களின்
இருப்பையும், பிற கிரகங்களின்
இருப்பையும் துல்லியமாகக்
கணக்கிட்டது இந்தக் கருவி என்பது
கண்டுபிடிக்கப்பட்டது.
எவ்வளவு ஆச்சரியகரமான விஷயம்!

கி.மு முதல் நூற்றாண்டில், பிற
கிரகங்களின் இருப்பைத் துல்லியமாகக்
கணக்கிட்ட ஒரு கணினி
இருந்திருக்கிறது என்பது, உலகையே
புரட்டிப்போடக்கூடிய தகவல் அல்லவா?

மைக்கேல் எட்மண்ட்ஸ் என்ற கார்டிஃப்
பல்கலைக்கழகத்தைச் சேர்ந்த ப்ரொபஸர் –
இவர்தான் இந்தக் கருவியைப் பற்றிய
கடைசி ஆராய்ச்சியைச் செய்திருப்பவர்
– கூறியுள்ளது குறிப்பிடத்தக்கது:

“இந்தக் கருவி, ஒரு அதிசயம்.
இதனைப்போன்ற கருவிகள் உலகில்
வேறு இல்லை. இதுதான்
முதலும் கடைசியுமான ஒன்று.
மிகத் தத்ரூபமான தகவல்களைக்
கொடுப்பதாக இது இருக்கிறது.
இதன் செயல்பாடு மற்றும்
உருவாக்கம், வாயைப் பிளக்கச்
செய்வதாக இருக்கிறது. இதனை
யார் செய்திருந்தாலும் சரி –
மிகமிகப் பொறுமையாக,
நேர்த்தியுடன்
செய்திருக்கிறார்கள்.
சரித்திரபூர்வமாக இதுவரை
கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ள
பொருட்களில், மோனாலிஸாவை
விடவும் அரியதொரு பொருளாக
இதனை நான் எண்ணுகிறேன்”.

சரி. கருவியைக்
கண்டுபிடித்தாயிற்று. அது
எப்படி வேலை செய்கிறது
என்பதும் தெரியும். ஆனால், அதன்
உபயோகம் என்ன? எதனால் அல்லது
ஏன் அது பண்டைய காலத்தில்
கண்டுபிடிக்கப்பட்டது?
மில்லியன் டாலர் கேள்வி. இதுவரை
விஞ்ஞானிகளால் இந்தக் கேள்விக்கு
பதிலைக் கூற இயலவில்லை.
பொதுமக்களுக்கு உபயோகப்படும்
வகையில் இது
வைக்கப்பட்டிருக்கவில்லை என்றும்,
கப்பல்களில் காம்பஸ் போல இது
உபயோகப்படவில்லை என்று மட்டுமே
இதுவரை கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளது.
அதேபோல், பண்டைய காலத்தில்
இதனைப்போன்ற இன்னும் சில கருவிகள்
இருந்திருக்கலாம் என்றும்
யோசிக்கப்பட்டு வருகிறது. இந்தக்
கருவியைப்போல் சில கருவிகளும்
தற்போது செய்யப்பட்டு, ஆராய்ச்சிக்கு
உட்படுத்தப்பட்டு வருகின்றன.
பண்டைய காலத்தில் இத்தனை
துல்லியமாக ஒரு கருவியை எப்படிச்
செய்திருக்க முடியும்? அதற்கான
கணக்கிடும் முறைகள் எப்படி
உருவாக்கப்பட்டன? இதன் சூத்ரதாரி யார்?
எந்தக் கேள்விக்கும் இதுவரை விடை
தெரியவில்லை.

இந்த இடத்தில்தான் எரிக் வான்
டானிக்கென் எழுதிய குறிப்புகள்
விவாதிக்கப்படுகின்றன. இந்தக்
கருவியைப்பற்றி அறுபதுகளின்
இறுதியிலேயே தனது ‘Chariots of the
Gods’ புத்தகத்தில் எழுதியிருக்கிறார்
டானிக்கென். ஏலியன்கள் பண்டைய
காலத்தில் பூமிக்கு வந்தபோது இங்கே
செய்யப்பட்ட ஒரு திசைகாட்டும்
கருவிதான் இது என்பது அவரது
கருத்து. பல கிரகங்களுக்கு இடையில்
ஏலியன்கள் பயணிக்க
வேண்டியிருந்ததால், அவர்களது
உலகில் உபயோகிக்கப்பட்ட ஒரு
கருவியின் மாடலைத்தான் பூமியில்
அவர்கள் செய்திருக்கிறார்கள் என்று
எழுதியிருக்கிறார். ஆனால், எந்தவித
ஆதாரமும் டானிக்கென் அவரது இந்த
வாதத்துக்குக் கொடுக்கவில்லை. இது
அவரால் எழுதப்பட்ட ஒரு possibility.
அவ்வளவே. விஞ்ஞானம் இதனை
நிராகரித்துவிட்டது. ஆனால்,
இதுவரை விஞ்ஞானத்தால் இந்தக்
கருவியைப்பற்றி எதுவும்
சொல்லமுடியவில்லை என்பதும்
உண்மை.

இந்தக் கருவி எப்படி உருவாக்கப்பட்டது?
அல்லது, எங்கிருந்து வந்தது? இதனை
உருவாக்கியது யார்? இதன்
உண்மையான பயன்பாடு என்ன? என்றோ ஒருநாள் பூமிக்கு வந்துபோன
வேற்றுக்கிரகவாசிகளின் மின்னிய
பழம்பெருமையின் மிஞ்சிய வெறும்
நினைவுதானா இது?
(சொற்றொடருக்கு நன்றி: மதன் –
வந்தார்கள் வென்றார்கள் கடைசி
அத்தியாயம்).

எந்தக் கேள்விக்கும் பதில் சொல்லாமல்,
ஒரு ம்யூசியத்தினுள் அமைதியாக
வீற்றிருக்கிறது ‘The Antikythera
mechanism’ என்று அழைக்கப்படும் இந்தக் கருவி. இதோ இந்தக் கருவியைப் பற்றி இரண்டு
சுவாரஸ்யமான வீடியோ
தொகுப்புகள். இந்த இரண்டையும்
தவறாமல் பாருங்கள்.

Thanks – Wikipedia – http://en.wikipedia.org/
wiki/Antikythera_mechanism

• • 
    

A Moment to Remember ,Korean Film

Film name : A Moment to Remember ,
Language : Korean,
Country : South korean,
Dur :117min,
Release Date : 5 Nov 2004,

About film :27-year-old fashion designer Soo Jin goes into a convenience store to buy a Coke, but accidentally leaves it on the counter. Remembering the Coke, Soo Jin walks back to the store and sees a man walking out of the store with a can of Coke. Soo Jin, believing the drink is hers, snatches it from the man's hand and downs the drink in one gulp. Later on the bus, Soo Jin remembersthat she also left her wallet at the convenience store. When goes back to retrieve her wallet, the clerk hands her the wallet and the can of Coke she left behind. Ooops.
One day, while surveying a construction site that her father is in charge of, Soo Jin sees the same man she mistakenly believed took her drink. The man's name is Chul Soo and is he the foreman at the construction site. Soo Jin begins to fall for Chul Soo and begins to woo him. A relationship develops and Soo Jin and Chul Soo eventually marries. Life seems great for the couple, but Soo Jin's forgetfulness worsens and she soon learns she a rare form of Alzheimer’s.
அருமையான காதல் காவியம்.,நாயகன்,
நாயகியின் நடிப்பால் உயர்ந்து நிற்கிறது,
** நடிகனாக நினைப்பவர்கள் கண்டிப்பாக பார்த்தே ஆக வேண்டிய படம்.
நாயகன் Woo-sung Jung வின் நடிப்பில் கலங்கி விட்டேன்...
இவரது கண்களில் கண்ணீரையும் உதட்டில் புன்னகையுமான இரண்டு காட்சிகளில் சிலிர்த்துவிட்டது.

Ten Must-See Martial Arts Movies

Enter the Dragon (Robert Clouse 1973)
Iron Monkey (Woo-Ping Yuen 1993)
Drunken Master II (The Legend of Drunken Master) (Chia-Liang Liu 1994)
Fist of Legend (Gordon Chan 1994)
Crouching Tiger Hidden Dragon (Ang Lee 2000)
Hero (Zhang Yimou 2002)
Ong-Bak (Prachya Pinkaew 2003)
SPL: Killzone (Wilson Yip 2005)
The Grandmaster (Wong Kar-Wai 2013)
The Raid 2: Berendal (Gareth Evans 2014)

Sugar governs how antibodies work in the immune system

The immune system is our biological defense shield. Antibodies protect the organism against invading pathogens such as viruses or bacteria. In the case of certain autoimmune diseases, however, this defense behavior is misdirected: The antibodies don't just target foreign substances; they also attack the body's own cells.

Once the antibody binds to the cell surface, they can activate specific proteins, so-called complement factors, which can damage the cell membrane and thus kill the cell.

Researchers now discovered that a particular sugar structure in the antibody plays a key role in the complement-dependent destruction of the body's own tissue. Antibodies consist of protein and coupled sugar groups.

Earlier studies revealed that antibodies with the sugar structure sialic acid are detectable more rarely in patients suffering from autoimmune diseases than in healthy people.

"We observed that patients suffering from an autoimmune disease felt better the more sialic-acid-carrying antibodies they had in their blood," reports the author. "We managed to demonstrate that antibodies containing the sugar sialic acid only destroy the body's own cells to a very limited extent. Our data indicates that the coupling of sialic acid to antibodies might be a potential strategy in treating patients with autoimmune diseases," summarizes the author.

http://www.mediadesk.uzh.ch/…/ein-zucker-bestimmt-wie-antik…

நந்தி பற்றிய 50 தகவல்கள்- ஸ்ரீ மஹா பெரியவா

1. நந்தி என்றால் ஆனந்தம், மகிழ்ச்சி தருபவர் என்று பொருள்.

2. நந்தியின் வேலை தடுப்பது ஆகும். அதாவது இவர் அனுமதி பெறாமல் ஈசன் உறையும் இடங்களுக்குள் யாராலும் செல்ல இயலாது. நந்தி அனமதி கிடைத்தால்தான் ஈசன் அருளைப்பெற முடியும். எனவேதான் முக்கிய சம்பவங்களின் போது யாராவது தடுத்தால், "என்ன இவன் நந்தி மாதிரி தடுக்கிறான்'' என்று சொல்லும் வழக்கம் ஏற்பட்டது.

3. பிரதோஷ காலங்களில் நந்தியை தவறாமல் வழிபடுபவர்களுக்கு அருள் வரம் தரும் பேறு கிடைக்கும் என்பது ஐதீகம்.

4. நந்தி தேவர் சிவபெருமானுக்கு பூஜை செய்யும் அற்புத காட்சி ஒன்று, நாகை மாவட்டம் ஆத்தூர் மந்தாரவனேசுவரர் கோவிலில் உள்ளது.

5. சென்னை சிந்தாதிரிப் பேட்டையில் உள்ள ஆதிபுரீஸ்வரர் கோவிலில் பிரமாண்ட அதிகார நந்தி வாகனம் உள்ளது. இந்த அதிகார நந்தியை தமிழ்ப் பேரறிஞர் தெ.பொ. மீனாட்சி சுந்தரனாரின் தந்தை பொன்னுசாமி கிராமணி என்பவர் செய்து கொடுத்தார்.

6. ஆந்திர மாநிலம் லேபாட்சியில் உள்ள கருங்கல்லில் வடிக்கப்பட்ட நந்தியே இந்தியாவில் உள்ள கல் நந்திகளில் பெரிய நந்தியாம்.

7 தமிழ்நாடு மக்களுக்கு நந்நி என்றதும் தஞ்சை பெரிய கோவில் நந்திதான் நினைவுக்கு வரும். இந்த நந்தி ஒரே கல்லால் ஆனது.

8. மதுரை ஆவணி மூல வீதியில் "மாக்காளை'' எனப்படும் சுதையால் அமைக்கப்பட்ட பிரமாண்ட நந்தி உள்ளது. இத்தகைய மாக்காளை நந்திகளை நெல்லை, சுசீந்திரம், ராமேஸ்வரம், திருவிடை மருதூர் ஆலயங்களிலும் காணலாம்.

9. திருவண்ணாமலை கிரிவலப் பாதையில் ஜோதி நந்தி உள்ளது. இந்த நந்தி முன் தீபம் ஏற்றி வலம் வந்து மலையை நோக்கி வழிபடுவதை பக்தர்கள் வழக்கத்தில் கொண்டுள்ளனர்.

10. திருவண்ணாமலை கிரிவலப் பாதையில் குறிப்பிட்ட ஒரு இடத்தில் இருந்து பார்த்தால், மலையானது, நந்தி ஒன்று படுத்து இருப்பது போன்ற தோற்றத்தில் காட்சித்தரும். அந்த இடத்தை "நந்திமுக தரிசனம்'' என்கிறார்கள்.

11. மைசூர் சாமுண்டி மலை மீதுள்ள நந்தி கண்கவர் அழகான நந்தியாகும். இது சுற்றுலா பயணிகளை கவரும் வகையில் அமைக்கப்பட்டுள்ளது.

12. கேரள மாநிலம் வைக்கத்தில் மகாதேவ ஆலயம் உள்ளது. அங்கு 4 மூலைகளிலும் நந்தி வைக்கப்பட்டுள்ளது.

13. மராட்டிய மாநிலம் புனேயில் உள்ள நந்திக்கு கருவறை நந்தி என்று பெயர்.

14. திருவாரூர் தியாகராஜர் கோவில் சன்னதியில் ஈசனை ஆச்சரியத்துடன் பார்த்தபடி எழுந்து நிற்கும் நிலையில் நந்தி உள்ளது. இந்த நந்தியை வழிபட்டால் செய்த பாவங்கள் எல்லாம் தொலைந்து போகும் என்பது நம்பிக்கை.

15. திருமந்திரம் எனும் நூலை எழுதிய திருமூலருக்கு குருவாக நந்தி திகழ்ந்தார். திருமூலருக்கு நந்தி பெருமான்தான் 9 வேத ஆகமங்களை விளக்கி அருளியதாக புராணங்களில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

16. சனகர், சனந்தர், சனாதனர், சனத்குமார், பதஞ்சலி, சிவயோக மாமுனி, வியாக்கிரமர், திருமூலர் ஆகிய 8 பேரும் நந்தி பெருமானின் மாணவர்களாவர்.

17. கர்நாடக மாநிலம் கோலார் மாவட்டத்தில் நந்தி துர்கா மலையே பரவலாக நந்தி மலை என்று அழைக்கப்படுகிறது. நந்தி மலையே பென்னாறு, பாலாறு பொன்னையாறு ஆகிய ஆறுகளில் பிறப்பிடமாக கருதப்படுகிறது. கடல் மட்டத்தில் இருந்து 1,500 அடி உயரத்தில் இருக்கின்றது. ஆயிரம் வருடத்து பழமை வாய்ந்த நந்தி கோவிலால் நந்தி மலை என்ற பெயர் ஏற்பட்டது.

18. நந்திகேசுரரின் வரலாற்றை லிங்க புராணம் கூறுகிறது. பிறப்பில் எம்பெருமானாகிய சிவபெருமானே நந்திகேசுவரராகப் பிறந்து கணங்களின் தலைவரானார் என்பது புராண மரபு.

19. இந்திய வரலாற்றை ஆராய்ந்தால் தத்துவம், யோகம், நாட்டியம், இசை, ஆயுர்வேதம், அஸ்வவேதம், காமவேதம் முதலிய பல்வேறு சாத்திரங்களைத் தோற்றிவைத்தவராக நந்திகேசுரர் என்ற முனிவர் வாழ்ந்திருக்கிறார் என அறியலாம்.

20. சிவபெருமான் நாட்டியக் கலையைப் பிரும்மாவுக்கு கற்றுக் கொடுக்க அம்முறையை அறிந்த நந்தி பரத முனிவருக்குப் போதித்தார் என்று அபிநய தர்ப்பணம் கூறுகிறது.

21. தமிழ்நாட்டில் ஆடவல்ல பெருமான் தண்டுவுக்கு நாட்டியம் கற்றுக்கொடுப்பதாக ஒரு சிற்பம் மாமல்லபுரத்தில் தர்மராஜ ரதத்தில் உள்ளது. இங்கு சிவன் நாட்டியாசாரியராகவும் தண்டு முனிவர் மனித உருவிலும் உள்ளனர்.

22. காஞ்சிபுரத்தில் இராஜ சிம்மன் கட்டிய கைலாய நாதராலயத்தில் பின்புறச் சுவரில் ஒரு சிற்பம் உள்ளது. அதில் சிவபிரான் ஊர்த்துவதாண்டவம் புரிகிறார். அவர் அருகில் நந்திகேசுவரர் ஆனந்தமாக நாட்டியம் கற்றுக் கொண்டு ஆடுகிறார்.

23. தமிழ்நாட்டில் நந்திகேசுவரரின் மதம் கி.பி. 700லேயே சிறப்பிடம் பெற்றிருந்தது.

24. தமிழ்நாட்டிலும் கேரளத்திலும் பிற இடங்களிலும் உள்ள சிற்பங்களில் சிவன் ஆடும்போது நந்திகேசுவரர் பஞ்சமுக வாத்யம் என்னும் குடமுழா வாத்தியத்தை வாசிப்பதாக உள்ளதைக் காணலாம். திருவாரூர், திருத்துறைபூண்டி ஆகிய தலங்களில் இன்றும் பஞ்சமுக வாத்தியம் வாசிக்கப்படுகிறது.

25. பஞ்சமுக வாத்தியலடீசணம் என்னும் சுவடியில் குடமுழா வாத்தியம் நந்திகேசுவரரால் இசைக்கப்பட்டது என்றும், ஆதலின் இதை இசைக்கும் முன்னர் நந்திகேசுவரருக்குச் சிறப்பு வழிபாடு செய்ய வேண்டும் என்றும் கூறுகிறது.

26. காமசாஸ்திரத்தை தோற்றுவித்தவரும் நந்திகேசுவரரே என்று பல நூல்கள் கூறுகின்றன. நந்தி இயற்றிய பல செய்யுட்களை ''ரதி ரகசியம்'' என்று தம் நூலில் கொக்கோகர் மேற்கோளாகக் காட்டுகிறார்.

27. ஆகம சாஸ்திரங்களையும், சைவசித்தாந்த தத்துவங்களையும் சிவபெருமானிடம் அறிந்து உலகுக்குப் போதித்தவர் நந்திகேசுவரரே. சைவமரபில் தலையாயது ''சிவஞான போதம்'' என்னும் நூல். இதை நந்திகேசுவரரே முதலில் போதித்தார்

28. சிவாலயங்களில் துவாரபாலர் இருவரில் தலையில் சூலம் தரித்து நிற்பவர் நந்திகேசுவரர் ஆவார்.

29. சிதம்பரம் நடராஜப் பெருமானின் கோயிலில் நான்கு கோபுரங்களிலும் அதிகார நந்தியின் உருவத்தைக் காணலாம்.

30. நந்திகேசுவரரின் மறு அவதாரமாக அனுமான் கருதப்படுகிறார்.

31. சில சிவாலயங்களில் நந்திக்குப் பதிலாகக் குரங்கு தூவாரபாலனாகத் திகழ்வதைக் காணலாம். எவ்வாறு சிவதத்துவத்தை நந்தி வாயிலாகப் பரமன் போதித்தாரோ அதே போல ராமதத்துவம் அனுமன் வாயிலாகப் போதிக்கப்பட்டது.

32. தானும் நந்தியும் வேறல்ல, ஒருவரே என்று சிவபெருமான் நந்தி புராணத்தில் கூறுகிறார். நந்தியைத் தொழுவது சிவபெருமானைத் தொழுவதே ஆகும்.

33. முனிவர்களுக்கும் சித்தர்களுக்கும் யோகிகளுக்கும் நந்திதேவரே ஆதி குரு.

34. `நந்தி' என்ற வார்த்தையுடன் `ஆ' சேரும்போது `ஆநந்தி' என்ற பொருள் தருகிறது. `நீயும் ஆனந்தமாக இரு, பிறரையும் ஆனந்தமாக வைத்திரு!' என்று சிவபெருமான் நந்திக்கு அளித்த வரம் அது.

35. நந்தியைத் தொழாமல் சிவபெருமானைத் தொழ முடியாது. ஆலயத்தில் நந்தியை மட்டுமே தொழுதுவிட்டு திரும்பிவிட்டால் கூட சிவபெருமானை வணங்கியதன் முழுபலனும் கிட்டும்.

36. ஆலயங்களைக் காவல் காக்கும் அதிகாரமும் நந்திக்கே உரியது என்பது தெளிவாகிறது. இதன் அடையாளமாகத் தான் திருக்கோவில்களின் மதில் சுவர்களில் நந்தியின் திருவுருவை அமைத்துள்ளனர்.

37. நந்தி தேவருக்கு சிவ பெருமானைப் போலவே நெற்றிக்கண்ணும் நான்கு புஜங்களும், கையில் பிரம்பும், உடைவாளும், இருபுஜங்களில் மான் மழுவும் உண்டு. மானும் மழுவும் வேதத்தைக் குறிக்கிறது. மழு வீரத்தை அல்லது ஆண்மையைக் குறிக்கிறது எனவும் கூறுவர்.

38. நந்திக்கு இவ்வுலகத்தின் எதையும் கண்டிக்கவும் தண்டிக்கவும் அதிகாரம் வழங்கியுள்ளான் பரமேஸ்வரன்.

39. நந்தியின் அருள் இருந்தால்தான் மனிதர்களுக்கு மட்டுமின்றி தேவர்களுக்கும் முக்தி கிடைக்கும். அதனாலேயே தேவர்களும் நந்திதேவரைப் போற்றித் துதிக்கின்றனர்.

40. எல்லா உயிர்களையும் ஒரு காலத்தில் ஓய்வு படுத்துதல் மகாசங்காரம் எனப்படும். இந்த அதிகாரத்தை சிவபெருமான் நந்தி தேவருக்கு வழங்கியிருக்கிறார்.

41. நந்திதேவருக்கு ருத்திரன் என்ற பெயரும் உண்டு. ருத் என்பது துக்கம். ரன் என்பது ஓட்டுகிறவன். துக்கத்தை ஓட்டுகிறவன் என்பதே ருத்திரன். தூயவன், சைலாதி எனவும் நந்தியை அழைப்பர்.

42. மாலாங்கன், இந்திரன், சோமன், பிரமன், ருத்திரன், கந்துரு, காலாங்கி, கஞ்சமாலையன் போன்ற தேவர்களெல்லாம் நந்தியைக் குருவாகக் கொண்டு வேதம் கற்றவர்கள் ஆவர்.

43. பிரவிர்த்தி என்ற சேர்க்கையை விட்டு நிவிருத்தி என்ற விலகலைத் தேர்ந்தெடுப்பது ஞானத்தின் மார்க்கம். இதைக் கற்றுக் கொடுத்தவர் நந்திதேவரே. இவர் வழி வந்தவர்களே மெய் கண்ட சந்தானத்தின் குருபரம்பரை என்றழைக்கப்படுகிறார்கள்.

44. சிவபெருமானின் முக்கண்ணின் பார்வைக்கு எதிரில் நிற்க நந்திதேவரைத் தவிர வேறுயாராலும் இயலாது. இது சிவபெருமானே நந்தி தேவருக்கு அளித்த வரமாகும்.

45. சிவ பெருமான் திருநடனம் புரிகையில் நந்திதேவரே மத்தளம் வாசித்ததாக சிவபுராணம் கூறுகிறது.

46. பிரதோஷ காலம் மட்டுமின்றி எக்காலத்தும் நாம் சிவபெருமானி டம் வைக்கும் வேண்டுதல் களை நந்திதேவரிடம் வைத்தால் போதும். அவர் அதைப் பரமேஸ்வரனிடம் கொண்டு சேர்த்துவிடுவார் என்பது ஐதீகம்.

47. நந்தியை வழிபடும்போது, `சிவனடியில் சரணம் புகுந்து சிவத்தியானத்தில் ஆழ்ந்திருக்கும் மகா புண்ணியம் பெற்ற நந்திகேசுவரரே! சன்னிதிக்குச் சென்று உமையோடு கூடிய ஈஸ்வரனைத் தரிசிக்க எனக்கு உத்தரவு தருக' என்று பிரார்த்திக்க வேண்டும்.

48. நந்திதேவருக்கு அருகம்புல் மாலையும், சிவப்பு அரிசி நிவேதனமும் நெய்விளக்கும் வைத்து வழிபட வேண்டும்.

49. பிரபஞ்சத்தில் உள்ள தீர்த்தங்கள் எல்லாம் பிரதோஷ காலத்தில் பீஜத்தை வந்தடைகின்றன. அதனால் நந்தியின் பீஜத்தைத் தொட்டு வணங்கிய பிறகே சிவதரிசனம் காணவேண்டும். பிறகு வாலைத் தொட்டு வணங்க வேண்டும்.

50. நாட்டியம் பயில்வோரும் இசை பயில்வோரும் நந்தியை வழிபட்டால் அவர்களின் கலைகள் தடையின்றி சிறந்து வளரும்.*

Howrah Bridge does not have nuts and bolts:

BEST AND AMAZING EXAMPLE OF RIVETING.

Howrah Bridge does not have nuts and bolts:

The bridge does not have nuts and bolts, but was formed by riveting the whole structure. It consumed 26,500 tons of steel, out of which 23,000 tons of high-tensile alloy steel, known as Tiscrom, were supplied by Tata Steel. 

Howrah Bridge is a cantilever bridge with a suspended span over the Hooghly River in West Bengal, India. Commissioned in 1943,the bridge was originally named the New Howrah Bridge, because it replaced a pontoon bridge at the same location linking the two cities of Howrah and Kolkata (Calcutta). On 14 June 1965 it was renamed Rabindra Setu after the great Bengali poet Rabindranath Tagore, who was the first Indian and Asian Nobel laureate. It is still popularly known as the Howrah Bridge.

The initial construction process of the bridge was stalled due to the World War I, although the bridge was partially renewed in 1917 and 1927. In 1921 a committee of engineers named the 'Mukherjee Committee' was formed, headed by Sir R.N. Mukherjee, Sir Clement Hindley, Chairman of Calcutta Port Trust and J. McGlashan, Chief Engineer. They referred the matter to Sir Basil Mott, who proposed a single span arch bridge.

In 1922 the New Howrah Bridge Commission was set up, to which the Mukherjee Committee submitted its report. In 1926 the New Howrah Bridge Act passed. In 1930 the Goode Committee was formed, comprising S.W. Goode as President, S.N. Mallick, and W.H. Thompson, to investigate and report on the advisability of constructing a pier bridge between Calcutta and Howrah. Based on their recommendation, M/s. Rendel, Palmer and Tritton were asked to consider the construction of a suspension bridge of a particular design prepared by their chief draftsman Mr. Walton. On basis of the report, a global tender was floated. The lowest bid came from a German company, but due to increasing political tensions between Germany and Great Britain in 1935, it was not given the contract.[7] The Braithwaite Burn and Jessop Construction Company Limited was awarded the construction contract that year. The New Howrah Bridge Act was amended in 1935 to reflect this, and construction of the bridge started the next year.

The bridge does not have nuts and bolts, but was formed by riveting the whole structure. It consumed 26,500 tons of steel, out of which 23,000 tons of high-tensile alloy steel, known as Tiscrom, were supplied by Tata Steel. The main tower was constructed with single monolith caissons of dimensions 55.31 x 24.8 m with 21 shafts, each 6.25 metre square. The Chief Engineer of the Port Trust, Mr. J. McGlashan, wanted to replace the pontoon bridge, with a permanent structure, as the present bridge interfered with North/South river traffic. Work could not be started as World War I (1914-1918) broke out. Then in 1926 a commission under the Chairmanship of Sir R. N. Mukherjee recommended a suspension bridge of a particular type to be built across the River Hoogly. The bridge was designed by one Mr.Walton of M/s Rendel, Palmer & Triton. The order for construction and erection was placed on M/s.Cleveland Bridge & Engineering Company in 1939. Again World War II (1939-1945 ) intervened. All the steel that was to come from England were diverted for war effort in Europe. Out of 26,000 tons of steel, that was required for the bridge, only 3000 tons were supplied from England. In spite of the Japanese threat the then ( British ) Government of India pressed on with the construction. Tata Steel were asked to supply the remaining 23,000 tons of high tension steel. The Tatas developed the quality of steel required for the bridge and called it Tiscom. The entire 23,000 tons was supplied in time. The fabrication and erection work was awarded to a local engineering firm of Howrah - The Braithwaite Burn & Jessop Construction Company. The two anchorage caissons were each 16.4 m by 8.2 m, with two wells 4.9 m square. The caissons were so designed that the working chambers within the shafts could be temporarily enclosed by steel diaphragms to allow work under compressed air if required. The caisson at Kolkata side was set at 31.41 m and that at Howrah side at 26.53 m below ground level.

One night, during the process of grabbing out the muck to enable the caisson to move, the ground below it yielded, and the entire mass plunged two feet, shaking the ground. The impact of this was so intense that the seismograph at Kidderpore registered it as an earthquake and a Hindu temple on the shore was destroyed, although it was subsequently rebuilt. While muck was being cleared, numerous varieties of objects were brought up, including anchors, grappling irons, cannons, cannonballs, brass vessels, and coins dating back to the East India Company. The job of sinking the caissons was carried out round-the-clock at a rate of a foot or more per day. The caissons were sunk through soft river deposits to a stiff yellow clay 26.5 m below ground level. The accuracy of sinking the huge caissons was exceptionally precise, within 50–75 mm of the true position. After penetrating 2.1 m into clay, all shafts were plugged with concrete after individual dewatering, with some 5 m of backfilling in adjacent shafts. The main piers on the Howrah side were sunk by open wheel dredging, while those on the Kolkata side required compressed air to counter running sand. The air pressure maintained was about 40 lbs per square inch (2.8 bar), which required about 500 workers to be employed. Whenever excessively soft soil was encountered, the shafts symmetrical to the caisson axes were left unexcavated to allow strict control. In very stiff clays, a large number of the internal wells were completely undercut, allowing the whole weight of the caisson to be carried by the outside skin friction and the bearing under the external wall. Skin friction on the outside of the monolith walls was estimated at 29 kN/m2 while loads on the cutting edge in clay overlying the founding stratum reached 100 tonnes/m. The work on the foundation was completed on November 1938.

By the end of 1940, the erection of the cantilevered arms was commenced and was completed in mid-summer of 1941. The two halves of the suspended span, each 282 feet (86 m) long and weighing 2,000 tons, were built in December 1941. The bridge was erected by commencing at the two anchor spans and advancing towards the center, with the use of creeper cranes moving along the upper chord. 16 hydraulic jacks, each of which had an 800-ton capacity, were pressed into service to join the two halves of the suspended span.

The entire project cost ₹25 million (£2,463,887). The project was a pioneer in bridge construction, particularly in India, but the government did not have a formal opening of the bridge due to fears of attacks by Japanese planes fighting the Allied Powers. Japan had attacked the United States at Pearl Harbor on December 7, 1941. The first vehicle to use the bridge was a solitary tram.

Some interesting facts about Howrah bridge


1. Howrah Bridge is a cantilever bridge that spans over the Hooghly River in West Bengal. A cantilever bridge is the one built using cantilevers, structures that project horizontally into space, supported on only one end.

2. The bridge does not have nuts and bolts and was built by riveting the whole structure.

3. On June 14th, 1965, the bridge was renamed Rabindra Setu after the great Bengali poet Rabindranath Tagore. However, it is still popularly known as Howrah Bridge.

4. It carries a daily traffic of approximately 100,000 vehicles and possibly more than 150,000 pedestrians, making it one of the busiest cantilever bridges in the world.

5. At the time of its construction, it was the 3rd longest cantilever bridge. Now, it’s the sixth longest bridge of its type in the world!

6. The first vehicle to use the bridge was a solitary tram.

7. Bird droppings and human spitting cause corrosion to the bridge. The Kolkata Port Trust (KoPT ) engaged contractors to regularly clean the bird droppings, at an annual expense of Rs. 500000. The KoPT also spent Rs. 6.5 million to paint the entire bridge, which required a total of 26,500 litres of paint.

8. 26,500 tons of steel was consumed in the construction of Howrah Bridge, out of which 23,000 tons of high-tensile alloy steel, known as Tiscrom, was supplied by Tata Steel.

9. It has featured in numerous movies, Hindi, Malayalam, Bengali, Tamil, etc. Few movies shot here are Gunday, Barfi!, Love Aaj Kal, Tamil film Aadhavan, Malayalam Film Calcutta News, Roland Joffé’s English language film City of Joy and the list goes on…

Source Wikipedia

மனித குழந்தை உருவில் கனி தரும் தாவரம்

ஒரு அரிய வகை தாவரம் இருபது ஆண்டுகளுக்கு ஒருமுறை மனித குழந்தை உருவில் கனி தரும் தாவரம் இயற்கையின் அற்பதம்

தில்லைக் கூத்தனின் தரிசனம்

நடராஜர் சிலை வடிவத்தை பார்த்திரார் வெகு சிலரே இருப்பர். அவ்வளவு பிரபலமான குறியீடு. சோழர் காலத்தில் வெண்கலத்தில் ஆன நடராஜ சிலைகள் பெருமளவு உருவாக்கப்பட்டன என வரலாறு சொல்வதைப் படித்திருப்போம். நடராஜ சிலை முழுதும் குறியீடுகளாக நிறைந்திருப்பதை பார்க்கலாம். அந்தக் குறியீடுகளில் சிலவற்றை இந்தப் பதிவில் பார்க்கலாம். ஒற்றைக் காலில் நின்றாடும் போதும் நடராஜனின் தலை சமநிலையில் நேராக நிற்கிறது. ஆடுவது தாண்டவமானாலும் சிற்சபை வாசனின் முகமோ சாந்த ஸ்வரூபம். இரண்டு காதுகளிலும் வளைந்த காதணிகள். வலது காதில் பாம்பு வடிவ வளையம். இடது காதில் கனிவாய் குழையும் தோடு வளையம். இந்த கோலத்திலும் உமையும் தன்னில் பாதி என்கிறானோ? முக்கண்ணனின் நெற்றியில், புருவங்களுக்கு மத்தியில், நெருப்பாய் எரியும் மூன்றாவது கண். முக்காலத்தையும் கடந்த ஞானத்தை குறிக்கிறது. பொன்னம்பலவனின் ஆனந்த தாண்டவத்தில் அவன் கேசம் பல திசைகளிலும் பறக்கிறது . கேசத்தில் ஒரு சீராக முடிச்சுகளைக் காணலாம். அந்த கேச முடிச்சுகளில் கீழே உள்ளவற்றையும் பார்க்கலாம்! அவற்றில்: சேஷநாகம் – கால சுயற்சியையும் கபாலம் –        இவன் ருத்ரன் என்பதையும் கங்கை –         அவன் வற்றா அருளையும் ஐந்தாம் நாள் பிறைச்சந்திரன் –      அழிப்பது மட்டுமல்ல, ஆக்கத்திற்கும் இவனே கர்த்தா என்பதையும் குறிக்கின்றன. பின் இடது கரத்தில் அக்னி, சிவன் – சம்ஹார மூர்த்தி என்பதை காட்டுகிறது. நமசிவாய என்னும் பஞ்சாக்ஷர மந்திரத்தின் (ஐந்தெழுத்து மந்திரம்) முதல் எழுத்தான ‘ந’ வைக் குறிக்கிறது இந்தக் கரம். ஊன்றி நிற்கும் அவனது வலது கால்களோ, ‘ம’ என்ற எழுத்தை குறிக்கிறது. மேலும் வலது கால், திரோதண சக்தியை காட்டுகிறது. இந்த சக்தியால் தான் மனிதர் உயர் ஞானத்தை தேடலினால் அனுபவ அறிவாக பெறுகிறார். வலது காலின் கீழே இருப்பது ‘அபஸ்மாரன்‘ எனும் அசுரன் – ஆணவத்தினால் மனித மனம் கொள்ளும் இருளைக் குறிக்கிறான். அவனோ நடராஜனின்  தஞ்சம் வேண்டி தூக்கிய இடது காலைப் பார்த்து இருக்கிறான் தூக்கிய இடது கால், ஆணவம்  மற்றும் மாயை ஆகியவற்றின் பிடியில் இருந்து விடுபட்டு ஆண்டவனின் அனுக்கிரஹத்தினை அடைந்திட வழி வகை செய்யும். முன் இடது கரமோ, பஞ்சாக்ஷர மந்தரத்தின் அடுத்த எழுத்தான ‘வா’ வை குறிக்கிறது. இந்தக் கரம் யானையின் துதிக்கைபோல் இருக்க, தூக்கிய இடது காலைப் பாரும் – அங்குதான் மாயை அகற்றி அருள் தரும் அனுக்கிரக சக்தி இருக்கிறதென கைகாட்டி சொல்கிறது. பின் வலது கரம், பஞ்சாக்ஷர மந்தரத்தின் அடுத்த எழுத்தான ‘சி’ யை குறிக்கிறது. அந்தக் கையில்தான் உடுக்கை (டமரு) என்னும் ஒலி எழுப்பும் இசைக் கருவி. இந்த உடுக்கையின் ஒலியில் இருந்துதான் ப்ரணவ நாதம் தோன்றியது என்பார்கள். அடுத்தாக, ஆடல் வல்லானினின் முன் வலது கரமோ, அபயம் அளித்து, ‘அஞ்சாதே’ என்று அருளும் காட்சி, பஞ்சாக்ஷர மந்திரத்தின் கடைசி எழுத்தான ‘ய’ வை காட்டுகிறது. ஆடல் வல்லான் நமக்கெல்லாம் அபயம் தர வல்லான்! ஆக்கமும், காத்தலும் அவன் வழி வகுத்தலே! எத்தனைப் பிறவி வருமோ என்று பதறுவார், எம் ஐயன், அல்லல் எனும் மாசறுத்து ஆட்கொளும் தெய்வமாம், தில்லை நகர் வாழ், அதிபதி ஜனகாதி துதிபதி சிவகாமி அன்பில் உறையும் நடனபதியின் வலது கரத்தை பார்த்தால் போதாதோ? நடராஜனின் திருஉடலில் நாகம் ஒன்று தரித்திருப்பதைப் பார்க்கலாம். இந்த நாகம் – சாதரணமாய் சுருண்டு இருக்கும், யோகத்தினால் எழுப்பினால் உச்சி வரை மேலெழும்பிடும் குண்டலினி சக்தியைக் குறிக்கிறது. அவன் இடையை சுற்றி இருக்கும் புலித்தோல், இயற்கையின் சக்தியை காட்டுகிறது. அதற்கு சற்று மேலே கட்டியிருக்கும் இடைத்துணியோ அவன் ஆடலில், இடது பக்கமாய் பறந்து கொண்டிருக்கிறது! பொன்னம்பலம் தன்னில் நின்றாடும் நடன சபேசனை சுற்றி இருக்கும் நெருப்பு வட்டம், அவன் ஞானவெளியில் தாண்டவாமடுவதை காட்டுகிறது. ஒவ்வொரு தீஜ்வாலையிலும் மூன்று சிறிய ஜ்வாலைகளைக் காணலாம். அதன் மேலே ‘மகாகாலம்’. அது, காலத்தின், தொடக்கம், நடப்பு மற்றும் முடிவு தனைக் குறித்திடும். நடராஜராஜன் நின்றாடும் ‘இரட்டைத் தாமரை’ பீடத்தின் பெயர் ‘மஹாம்புஜ பீடம்’. இந்த பீடத்திலிருந்துதான் அண்ட சராசரமும் விரிவடைகிறது என்கிறார்கள்! அவனே ஆண்டவன். எல்லாப் பொருளிலும் அரூபமாய் மறைந்திருப்பவன். எல்லாப் பொருளுக்கும் மெய்ப்பொருளாய் இருப்பவன். அவன் ஆக்கத்தினை கூர்ந்து நோக்கியவாறு, எல்லா ஆக்கத்திலும் வாழ்ந்து கொண்டும் இருக்கிறான். அவனே எங்கும் தூய உயர் ஞானமாய் இருக்கிறான். ------– யஜூர் வேதம், ஸ்வேதஸ்வதார உபநிஷதம் ஆதியாய் நடுவு மாகி அளவிலா அளவும் ஆகிச் சோதியா யுணர்வு மாகித் தோன்றிய பொருளு மாகிப் பேதியா ஏக மாகிப் பெண்ணுமாய் ஆணு மாகிப் போதியா நிற்குந் தில்லைப் பொதுநடம் போற்றி போற்றி. –-------  பன்னிரெண்டாம் திருமுறைPosted by Thanjavooraan 

பேராசிரியர் ஜரோசுலாவ் வசெக் தமிழ்ச் சங்க இலக்கியம் பற்றி தமிழில் பேசுகிறார்.(Professor. Jaroslav Vacek's speech in the Paris Conference on Tamil in Europe.)

செக்கொசுலோவாக்கியத் தமிழ் பேராசிரியர் கமில் செவெலபில் அவர்களின் மாணவரான பேராசிரியர் ஜரோசுலாவ் வசெக் தமிழ்ச் சங்க இலக்கியம் பற்றி தமிழில் பேசுகிறார்.

மங்கோலிய மொழிகளையும் கற்றிருந்ததால், இவர் தமிழுக்கும் மங்கோலிய மொழிகளுக்கும் உள்ள ஒற்றுமைகளை ஆராய்ந்து வெளிப்படுத்தினார். மங்கோலியர்கள் சிந்து சமவெளி வரை வந்ததற்கு வரலாற்று சான்றுகள் உள்ளதால் இந்த மொழிக்கலப்பு ஏற்பட்டிருக்கக் கூடும் என்று கூறுகிறார். இந்த அடிப்படையில் மேலும் ஆய்வுகள் செய்யத் தமிழ்மக்களை வேண்டுகிறார்.

Professor. Jaroslav Vacek's speech in the Paris Conference on Tamil in Europe.
He is a student of Prof. Kamil V.Zvelebil, an eminent Tamil scholar from Czech Republic. Professor. Jaroslav Vacek continues his work when Prof. Kamil V.Zvelebil took political refuge in France some 30 years.

Prof. Jaroslav Vacek is a linguist with a very good knowledge of Tamil Sangam litterature. He has also mastered Altaic (Mongolian) languages. Having done a comparative linguistic studies, between Tamil and Mongolian languages, he demonstrates the similarities between them. He is of the view that Mongolians would have descended in the Indus Valley civilization. Thus another reason to prove the presence of proto-Dravidian languages in the Indus Valley. Here in this video, he speaks in Tamil about Sangam Litterature and the need to more research on Tamil litterature and the need to preserve Tamil, a truly surviving classical language.

Le discours en Tamoul par le Professeur Jaroslav Vacek dans la Conférence de Paris sur « Tamoul en Europe ».

Il est un étudiant du professeur Kamil V.Zvelebil, un érudit tamoul éminent de la République tchèque. Professeur. Jaroslav Vacek continue son travail quand le professeur Kamil V.Zvelebil s’est réfugié en France environ il y a 30 ans.

Prof. Jaroslav Vacek est un linguiste avec une très bonne connaissance de la littérature de la période Sangame. Il a également maîtrisé les langues altaïques (Mongolie). Ayant fait des études linguistiques comparatives, entre le tamoul et langues mongoles. il démontre les similitudes entre eux. Il est d'avis que les Mongols auraient descendu dans la Vallée de l'Indus et mélangés avec les peuples de la civilisation de l’Indus. Ainsi une autre raison pour prouver la présence des langues proto-dravidiennes dans la vallée de l'Indus. Ici, dans cette vidéo, il parle de la Littérature de la période de Tamil Sangam, propose la nécessité de la recherches sur la littérature tamoule et de préserver le tamoul, une langue vraiment classique vivante.