நூறுகள் -கரிச்சான்குஞ்சு

கரிச்சான்குஞ்சு

அந்தத் தெருவுக்குள் புகுந்து, அந்த வீட்டை நெருங்கிப் பந்தலையும் வாழை மரத்தையும், டியூப் லைட்டையும் பார்த்த பிறகுதான் எனக்கு ஞாபகம் வந்தது. ''அடாடா, ராமய்யர் வீட்டுக் கல்யாணம் அல்லவா இன்று. காலையில் முகூர்த்தத் துக்குத்தான் போகவில்லை. சாயங்காலம் போய் கல்யாணமாவது விசாரித்துவிட்டு வந்திருக்கலாம். மறந்தே போய்விட்டது. இன்று காலையிலிருந்து வேறு நினைவே இல்லாமல் பணம் தேடிக் கொண்டிருக்கிறேன். என் இரண்டாவது பெண்ணைக் கோயம் புத்தூருக்கு அனுப்பியாக வேண்டும். ஆசிரியர் பயிற்சிக் கல்லூரிக்கு நாளைக்குக் கடைசி நாள். நாளைக்காவது புறப்படா விட்டால் மிகவும் பாடுபட்டுக் கிடைத்த இடம் பறிபோய்விடும். வீட்டில் ஒரே

துக்கம். வைக்காததை வைத்து, விற்கக்கூடாததை விற்று இரு நூறு ரூபாய்கள் தேற்றிவிட்டோம். காலேஜுக்கே அறுநூறு ரூபாய் கட்ட வேண்டும். பிரயாணச் செலவும் கைச் செலவுக்கு எல்லாம் சேர்த்து இன்னும் ஐந்து நூறுகள் தோது செய்ய வேண்டும். காலையிலும் மாலையிலும் எங்கெல்லாமோ போய்ச் சுற்றிவிட்டு, அலுத்துச் சலித்துக் காரியம் ஆகாமல் வீட்டிற்குத் திரும்பி வந்து கொண்டிருந்தேன். ஏதோ ஞாபகத்தில் இந்தத் தெருவில் புகுந்தேன். கல்யாண வீட்டைப் பார்த்ததும் ஞாபகம் வருகிறது. இரவு மணி பத்து, பத்தரை இருக்குமே; இப்போது போய் என்ன செய்வது; ஆனால் அப்பொழுதுதான் சாப்பாடு முடிந்திருக்க வேண்டும். இலை கொண்டு வந்து போட்ட இடத்திலிருந்து மனிதர் கையை நக்கிக் கொண்டே நகர்ந்து கொண்டிருந்தனர். அவர்கள் விரட்டிய நாய்கள் வந்து ஒன்றை மற்றொன்று விரட்டிக் கொண்டிருந்தன. பந்தலுக்குள் எட்டிப் பார்த்தேன். சீட்டாட்டம் நடந்து கொண்டி ருந்தது. நாலு சீட்டு, களத்தில் நிறையப் பணம் கிடந்தது, புரண்டது. பந்தலுக்குள்ளும் போய்விட்டேன். ராமய்யர் எதிர்பட்டார். 

''என்னய்யா இது'' என்றார். 

''மன்னிச்ரணும், ரொம்ப அவசரமான காரியம். எங்கெல்லமோ போய் அலைந்து விட்டு இப்போதுதான்.'' 

''உள்ளே வாரும், சாப்பிடலாம்.'' 

''மன்னிச்சரணும். எனக்குச் சாப்பாடெல் லாம் ஆகிவிட்டது.'' 

''சந்தனம் சர்க்கரை கொண்டு வருகிறேன் இரும்...'' 

''ஏழு கைதான் ஆடிக்கொண்டிருக்கு. ஒரு இடம் இருக்கிறது!'' கடைக் கையிலே போடலாமோன்னோ...'' என்று குரல் கேட்டுத் திரும்பிப் பார்த்தேன். ஆடுகிறவர் அந்த இடத்தில சீட்டையும் போட்டுவிட்டார். 'நூறு ரூபாய் ஷோ... என்றான் ஒருவன். அதாவது நூறு ரூபாய் கட்ட வேண்டுமாம். அவ்வளவு இருந்தால்தான் உட்கார்ந்து ஆட அனுமதிப்பார்களாம். ஐந்தும் பத்தும் வைத்துக் கொண்டு உட்கார்ந்து சிக்கனமாக ஆடிச் சூதாட்டத்தில் விறுவிறுப்பைக் குறைத்துவிடக் கூடாதாம். நான் என் சடடைப் பையைத் தடவினேன். இருநூறு ரூபாய் இருப்பது நெருடிற்று. எப்படியும் நாளைக்குப் புறப்பட முடியாது. ஒரு சான்ஸ் பாப்போமே. அந்தப் பாக்கி நூறுகள் கிடைச்சுட்டுமே இல்லையென்றால் இருக்கும் நுறுகள் தொலையட்டுமே. இது எத்தனையோ தடவை சத்தியம் செய்திருக்கிறோம். சீட்டைத் தொடுவதில்லை என்று. நாளைக்கு நூறாவது தடவையாகச் சத்தியம் செய்துவிட்டால் போகிறது. உட்கார்ந்தேன். ஒரு நூறு ரூபாய்த் தாளை எடுத்துக் காட்டினேன்; அதிகமாக இருப்பதையும் அவர்களே பார்த்துக் கொண்டார்கள். 

நல்ல முரட்டுக் கைகள்; மும்முரமான ஆட்டம். நாலைந்து கலவைகள் வந்தாலே போதும், நமக்கு வேண்டிய நூறுகள் கிடைத்துவிடும். 

ஆடிக்கொண்டிருந்தேன். வருவதும் போவதுமாயிருந்தது. பீட்டை நிறையப் போட்டு ஆடினேன். பெரிய சீட்டுகள் அடிவாங்கின. ஒரு நூறு போய்விட்டது. அடுத்ததை எடுத்தேன். சற்று நிதானமாக ஆடியதில், கரைந்து கொ¡ண்டிருந்தது மெல்ல. இரவு இரண்டு மணியென்று யாரோ சொன்னது காதில் விழுந்தது. முதல் முழுகிப் போய்விட்டது. ஒருக்கால் எப்போதும் போல என்றைக்கும் ஆவது போல் இன்னும் யாவற்றையும் தோற்றுவிட்டு மிக விரைவி லேயே நூறாவது தடவையாக சத்தியம் பண்ணும் படி நேர்ந்துவிடுமோ என்ற ஓர் எண்ணம் வந்தது. வீட்டு நினைவும், என் பெண்ணின் நினைவும், அவள் காலையிலும் சாயங்காலமும் பட்ட வேதனையின் நினைவும் வந்தது. 

ஆடிக்கொண்டிருந்தேன். வருவதும் போவதுமாய் இருந்தது. கண்ணும் கையும் சீட்டைப் பார்த்தன. நோட்டையும் சில்லறை நாணயங்களையும் நெருடின. வீசி எறிந்தன. அள்ளிச் சேர்த்து இழுத்தன. அள்ளாமல் தோற்று ஓய்ந்தன. தொடர்நது நடந்தது இது. 

சிறிது நேரத்தில் சீட்டாட்டக் களத்திலிருந்து கவனத்துடன் ஒன்றியிருந்த உள்ளத்தில் மற்றொரு களம் விரிந்தது. அருகே தனியே கண்களும் காதுகளும் தனியே செயல்படத் தொடங்கியிருந்தன. அதனால் ஆட்டத்தில் சிறிதும் இடையூறு இல்லை. 

சுற்றியலைந்து சலித்துப் போய் வீட்டில் நுழைந்து தொப்பென்று உட்கார்ந்தேன். சாய்வு நாற்காலியில் சிறிது நேரம் கழித்து காப்பி கொண்டு வந்து கொடுத்தாள் என் பெண். அவள் கண்கள் கலங்கியிருந்தன. என்னைப் பார்த்தவள், மெல்லச் சமாளித்துக் கொண்டு, ''அப்பா, உன்னை இப்படிக் கஷ்டப்படுத்துவதற்கென்றே நாங்கள் பிறந்திருக்கிறோமா? உங்கள் முக வாட்டமும், உடம்பின் ஓய்ச்சலும், உங்கள் நடையின் தளர்ச்சியும் எங்கள் பிறப்பையே அவமானப் படுத்துகின்றன வேண்டாம் அப்பா, வேண்டவே வேண்டாம். பெரிய உடம்பைச் சிறியதாக்கிக் கொண்டு முகத்தின் தேஜஸ்ஸை மங்கச் செய்து கொண்டு யாரிடமும் போய் கடன் கேட்க வேண்டாம். அக்காவும் பி.ஏ. படித்துவிட்டு வேலை யில்லாமல் இருக்கிறாளே, நானும் பி.எஸ்.ஸி முடித்துவிட்டு இரண்டு வருஷமாய் தண்டச் சோறு தின்கிறேனே. டிரெயினிங் போய்விட்டு வந்தாலாவது வேலை கிடைக்காதா, உங்கள் சிரமம் குறையாதா என்று பார்த்தேன். வேறு காலேஜ்களில் ஆயிரம் இரண்டாயிரம் கேட்கிறார்களே. அந்தக் காலேஜிகளில் நல்ல வேளையாக இடம் கிடைத்ததே என்று சந்தோஷப்பட்டேன்; ஆனால், இங்கும் அறுநூறு ரூபாயுடன் வர வேண்டுமென்று எழுதியிருப்பதைப் படித்தவுடனேயே எனக்குப் பகீர் என்றது. அப்போதே தீர்மானித்து விட்டேன். இது நடக்காதென்று; ஆரம்பத்திற்கே இப்படி இருந்தால், இன்னும் பத்து மாதம், ஹாஸ்டல் பீசும் மற்ற செலவுகளும் ஆகுமே. எனக்கு அடுத்தவள் காலேஜில் படிப்பதை நிறுத்தினால்கூட உங்களால் எனக்கு மாதா மாதம் அனுப்ப முடியாது. வேண்டாம் விட்டுவிடுங்கள். இனிமேலும் உங்களைக் கஷ்டப்படுத்தக் கூடாது நான்...'' என்று முடித்துவிட்டாள் கதையை. 

சாயங்காலம் வெளிய கிளம்பினேன். மேற்கே போய் ரங்கனைப் பார்த்து ஏதாவது உதவி கேட்போமென்று போனேன். அவன் நல்ல பணக்காரன். ஊருக்கே பெரிய மனிதர் குடும்பத்தில் பிறந்தவன். நாற்பதைத் தாண்டிவிட்டதால் இன்னும் பாப புண்ணியங்களைப் பற்றி நினைப்பு வரவில்லை அவனுக்கு. தானதர்மங்களின் வழியே தெரியாது. அவனுக்கு என்று அவனுடைய அந்தரங்க நண்பர்களே கூறுவார்கள். ஆனால் என்னுடைய இந்தச் சந்தர்ப்பம் அவனைச் சிந்திக்கத் தூண்டாதா என்ற சபலத்தில் போனேன். அவன் வீட்டில் எனக்குத் தெரிந்த நண்பர்கள் முப்பது நாற்பது பேர் கூடி ஒரே கும்மாளமாயிருத்து. 

''வாய்யா, விணாப்போன கிராக்கி, வாய்யா...'' என்ற வரவேற்புடன் நுழைந்தேன்.''பாவிகளா, உங்களாலேதான் நான் வீணாப்போனேன்'' என்று சொல்லியிருக்க வேண்டும். ஏனோ சொல்ல வரவில்லை எனக்கு. ஸ்வீட், காரம், காப்பி வந்தது. சாப்பிட்டேன். ''இன்னும் சிறிது நேரமிருந்தால் ஸோமபானம் உண்டு'' என்றான் ரங்கன். 

''இதெல்லாம் என்ன இன்னிக்கு'' என்றேன். எல்லோரும் சிரித்தார்கள். ஒருவன் என் காதோடு, “ரங்கன் நேற்று செஞ்சுரி போட்டான், அதற்காகத்தான் பார்ட்டி'' என்றான். 

''அப்படியென்றால்...'' என்றேன் புரியாமல். 

''ரங்கன் நேற்றிரவு தன் நூறாவது தோழியை...'' என்றான் ஒருவன். 

தன் வாழ்வின் லட்சியமே நிறைவேறி விட்டது போல் வெறியுடன் சிரித்தான் ரங்கன். அப்பொழுதே அங்கிருந்து விடைபெற்றுப் போயிருக்கலாம். இருந்தாலும் சிறுமை விடவில்லை. ரங்கனைத் தனியே அழைத்து, விவரமாகச் சொன்னேன். கடனாகக் கேட்டேன். 

''ஏகச் செலவு காலம், தாக்குப்பிடிக்க முடியவில்லை, என்னை மன்னித்து விடுங்கள்...'' என்றான்.

அவன் வீட்டை விட்டுப் புறப்பட்டுத் தெருவில் நடந்தேன். அடுத்த இரண்டு வீடுகளும் அவனுடையதுதான். அநேகமாக அந்தத் தெரு முழுவதுமே அந்தக் குடும்பத்திற்கே சொந்தம். அவர்களுடைய தகப்பனார் அப்படி வாங்கிச் சேர்த்துவிட்டுப் போயிருக்கிறார். இரண்டு வீடுகள் தள்ளி சீமா வீடு. அவன் ரங்கனுக்குத் தம்பி. ரைஸ்மில் வைத்திருக்கிறான். அரிசி வியாபாரமும், நெல் வியாபாரமும் செய்கிறான். காசில் கிண்டன். கடவுள் பக்தி உள்ளவன். ஆசார அனுஷ்டானங்களுடன் இருப்பவன். உபகாரி, கடன் கொடுப்பான், வட்டி அதிகம். ஆறு மாத வட்டியை எடுத்துக் கொண்டு மீதியைத்தான் கொடுப்பான். ஆறு மாதத் தவணை. மாதா மாதம் உள்ள தவணையைக் கழுத்தில் கத்தி வைத்தாவது கறந்துவிடுவான். நான் பல முறை அவனிடம் கடன் வாங்கியது உண்டு. தகராறு இல்லாமல் தீர்ந்ததும் உண்டு. தெருவோடு போன என்னைச் சீமாவே கூப்பிட்டான். தெருக்கோடியில் இருக்கும் கடையில் வெற்றிலை சீவல் போட்டுக் கொண்டு திரும்பி வந்து அவனைப் பார்ப்பதாக இருந்தேன். அவனே கூப்பிட்டதும், காரியம் பழமென்று சற்று நிம்மதியாகவே உள்ளே போனேன்; உட்கார்ந்தேன். 

சீமா, உள்ளே பார்த்துக் கொண்டு “ஏய் ராமாஞ்சு, இலை போடு, பிரசாதமெல்லாம் சாதி'' என்று உத்தரவு போட்டுவிட்டு ''பார்ட்டிக்குப் போய் வருகிறீரோ ஹ¤ம் கஷ்டம், நல்ல குடும்பத்தில் பிறந்து, இப்படி நாயாய் அலைய வேண்டாம். உம்; ஸ்நேகிதர் வெட்கமில்லாமல் பார்ட்டி வேற கொடுக்கி றாரே, மஹா பாபம்...” என்றான். 

''அதற்கென்று வரவில்லை. வேறு காரியம். அவனைப் பார்க்கலாமென்று வந்தேன். பிறகுதான் கேள்விப்பட்டேன். பாபம்தான் இது!'' 

''சரி, வாரும், கொஞ்சம் பெருமான் பிரசாதம் சாப்பிடும்; கையை, காலை அலம்பணுமா? தண்ணீர் கொண்டு வரச் சொல்லட்டுமா?'' 

''என்ன விசேஷம்...?'' 

''ஒண்ணுமில்லை; இன்னிக்கு சுந்தர காண்டம் நூறாவது பாராயணம் முடித்தேன். 

பெருமாளுக்கும் திருவடிக்கும் (ஆஞ்சேனயர்) அர்ச்சனை.'' 

பிரசாதம் சாப்பிட்டேன். சீமா என் குடும்ப யோக§க்ஷமங்களை விசாரித்தான். காலம் போகிற போக்கில் என் போன்ற சம்சாரி களின் குடும்பதிற்குள்ள கஷ்டங்களைத் தானே சொல்லி அனுதாபப்பட்டான். நான் தயக்கத்துடன் என் பணமுடையைச் சொன்னேன். அவனுக்குப் புரியுமே என்று வித்யா தர்மம், புண்ணியம் என்றெல்லாம் வேறு சொல்லி என்னையே அசிங்கப் படுத்திக் கொண்டேன்.'' 

''ஐயோ... பாவம்'' என்றான் சீமா.

சரி. காரியம் பலித்துவிட்டதென்று நினைத்துக் கொண்டேன். சிரித்தேன். 

சீமா, தன் கஷ்டங்களைச் சொல்கிறான். ''ஐநூறாவது, ஆறுநூறாவது, இப்போ ஒண்ணும் மூச்சு விட முடியாது. ஏராளமாய் ஸ்டாக் பண்ணிவிட்டேன் நெல்லை. நானே எல்லா பாங்கிலும் ஓவர்டிராப்ட் உளுந்து, பயறு வேறே நிறைய வாங்கிப் போட்டிருக் கிறேன். கவர்ன்மெண்ட் அடிக்கிற கூத்தில் ஒன்றுமே புரியவில்லை. ஆடி ஆவணியில் ஏதாவது விலை ஏறினால் வெளியே எடுக்கப் போகிறேன். மேட்டூரில் ஜலமே இல்லையாம். குறுவை என்ன ஆகப்போகிறதோ, எது எப்படிப் போனாலும் பல்லைக் கடித்துக் கொண்டுதான் இருக்கப் போகிறேன். பெருமாள் கைவிட மாட்டரென்று பூரண நம்பிக்கை எனக்கு. ஐநூறாவது அறநூறாவது நூறு இரு நூறுக்குக்கூட வழி இல்லை. உமக்குக் கொடுப்பதற்கு என்னய்யா தயக்கம்? ரொம்ப நம்பிக்கையான புள்ளி நீர்; அதுவும் தவிர படிப்புக்குன்னு கேட்கிறீர், ஐயோ பாவம். ஆனால் நம்மகிட்ட வழியே இல்லை. வேறு எங்காவது புரட்டிப் பாரும்'' சீமா முடிக்கிறான். 

சிரித்தேன்; வாய்விட்டுச் சிரித்து விட்டேனோ! உள்ளும் புறமும் இணைந்து விட்டனவோ! உள்ளே நிகழ்ந்து கொண்டிருந்த களம் மறைந்து, வெளியே, கண் எதிரே இருந்த சீட்டாட்டக் களம் மட்டுமே தெரிந்தது. 

''ஐயோ பாவம். சிரிக்க மாட்டீரா, என் கையை முறிக்க வேண்டுமென்றே, சின்ன சீட்டுக்கு இவ்வளவு ரவுண்ட் வந்து, களத்தை அள்ளி வாரிவிட்டீர்; சிரித்து வேறு என் வயிற்றிரிச்சலைக் கொட்டிக்கிறீரே; ஐயகாலம். சீட்டு நன்னாப் பேசறதே உமக்கு என்று பயந்துண்டு விட்டுத் தொலைத்தேன் பெரிய சீட்டை; தொலையட்டும். ஒரு களக்காயாவது கட்டும்'' என்றான் ஒருவன். 

சீட்டுக்களைச் சேர்த்து கொசுவி, புறாவிட்டுக் கலைத்துப் போட்டேன். ஆடிக் கொண்டிருந்தேன். வருவதும் போவதுமாக இருந்தது. 

''புரட்ட வேண்டியதுதான்'' என்று சீமாவுக் குப் பதில் சொல்கிறேன். இங்கே ஆட்டத்தில் எதிரே பந்தயம் போட்டுக் கொண்டிருந்தவன் தன் சீட்டைப் புரட்டி விட்டான். 'புரட்டச் சொல்லவில்லையே'' என்றேன். 

''ப்போ சொன்னீரே...'' 

''ஒகோ, சொன்னேனோ? இன்னும் இரண்டு பந்தயமாவது போட்டிருப்பாய்...'' என்று பேசிக் கொண்டே குறையோடு சீட்டை கலைத்தேன். 

''தூக்கக் கலக்கமோ...'' என்றான் ஒருவன். 

''ஆமாம். மத்தியானம் முழுக்க ஒரே அலைச்சல், தூக்கம் கண்ணச் சுற்றுகிறது.'' 

''சுற்றுமைய்யா, சுற்றும். நூறு நூறாகச் சுற்றிச் சுருட்டிவீட்டீர் அநேகமாக எல்லாக் கைகளும் குளோஸ். தூக்கம் கட்டாயம் கண்களைச் சுற்றுமே...'' என்றான் ஒருவன். 

சட்டைப் பை கனத்திருந்தது; வெளியே துருத்திக் கொண்டிருந்தது. அவன் சொன்னது உண்மை, நிறையவே ஜெயித் திருந்தேன். ஏதோ ஞாபகத்தில், ''மணி என்ன?'' என்று கேட்டுவிட்டேன். 

''பதினொன்றரைதான் ஆகிறது'' என்று கிண்டல் பண்ணினான் ஒருவன். 

ராமய்யர் வந்து என்னை அவசரமாகக் கூப்பிட்டார் ''ரொம்ப அவசரம்'' என்றார். 

சிதறிக் கிடந்த ஐந்து ரூபாய் பத்து ரூபாய் நோட்டுக்களைப் பையில் திணித்துக் கொண்டு, ஒரு ரூபாய் நோட்டுக்களையும் சில்லறை நாணயங்களையும் அடுக்கி வைத்துவிட்டு எழுந்து சென்றேன். ''ஓய்... உம்முடைய ஜன்மாவிலேயே இன்னிக்குத் தான் நீர் ஜெயித்திருக்கிறீர். மணி நாலு ஆகப் போகிறது. போய் உட்கார்ந்து ஒரு நாலு ஆட்டம், சும்மா பேருக்குப் பார்த்துவிட்டு புறப்படும் வீட்டிற்கு'' என்றார். 

அதேபோலச் செய்துவிட்டுக் கிளம்பினேன். ஒரே இருட்டு எப்படியோ வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்தேன். வீட்டின் வாசற் கதவு திறந்திருந்தது. வெளிச்சமும் தெரிந்தது. கையில் இருந்ததை ஓரமாக எறிந்துவிட்டு, ''எங்கேந்து வந்தாகிறது? விடிந்ததும் கிளம்ப வேண்டுமே குழந்தை? கூடப் போகிற உத்தேசம் உண்டோன்னோ?” என்றாள் மனைவி. 

''விடிந்தும் விட்டது. புறப்பட வேண்டியது தான்'' என்று சட்டையைக் கழற்றினேன். நோட்டும் நாணயமும் சட்டைப் பையிலிருந்து சிதறின. ஏழெட்டு நூறுகள் இருக்கும்.

Story of Agasthyar - Cauvery

During the wedding of Siva with Parvathi in the Mount Kailas, the entire population, Devas and Rishis had gathered & hence the Northern land dipped down, unable to bear the weight. Lord Siva asked Sage Agasthiar to go to the Podhigai ranges in the Southern land in order to balance the weight. (Agasthiar was very short in stature but his might was so great). Agasthiar was sad that he
could not stay & witness the Lord's wedding.

Siva granted that he would still be able to see the wedding from the South. From within his matted locks, he took river Cauvery & filled it in Agasthiar's kamandala, bidding Cauvery to flow wherever Agasthiar pointed. Agasthiar reached the south & travelled to various
Siva Sthalas. Surapaduma was an asura, who had immense power. Indra had run away in fear from his Indraloka, reached Sirgazhi in the southern regios of India & prayed to Lord Siva. He created a beautiful garden & worshipped Lord Siva with the flowers from his garden. But soon, Lord Varuna in fear of Surapaduma did not shower rains & Indran's garden & in fact the whole land suffered from lack of water. Sage Narada, told Indran of the river Cauvery that Lord Siva had once filled in Agasthiar's kamandala. Indra prayed to Lord
Ganesha for his help. Ganesha took the form of a crow & sat on Agasthiar's kamandala & toppled it. Agasthiar lifted his hands to shoo off the crow. River Cauvery, took it as a signal for her & began to flow. The crow took the form of a small boy. Agasthiar started chasing the boy trying to strike him on his head with his knuckles. Ganesha took his original form. Agasthiar was saddened that he had tried to strike Lord Ganesha. He started striking his forehead with his knuckles. Ganesha stopped him & granted that everybody who
worshipped him in this manner would be blessed with wisdom

நீங்கள் தலைவராகப் பிறந்தவர்கள் என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள்.

“நீங்கள்தான் உலகிலேயே அழகானவர். அறிவுள்ளவர். அனைவரிடமும் அன்பு பாராட்டுபவர். உங்கள் திறமையில் எந்தச் சந்தேகமுமில்லை. நீங்கள் படிக்கின்ற பாடக் கல்வியில் தலை சிறந்தவர்.” என்று உறுதியாக நம்புங்கள்.

ஆனால், நீங்கள் படிக்கின்ற கல்வியின் கூடவே கொள்ள வேண்டிய மென் திறன்தான் உங்களைத் தனித்திறனுள்ளவர்களாகக் காட்டி மற்றவர்களிடமிருந்து வேறுபடுத்தி, உங்களை உயர்நிலையை அடையச் செய்யும்.

நாம் நம் முன்னேற்றத்தில் கவனம் கொள்ளாமல் அடுத்தவர்களைப் பற்றி அதிகம் சிந்திக்கிறோம். நமக்குப் பிடித்த நபர்களுக்கு எது பிடிக்கும் எது பிடிக்காது என்ற ஆராய்ச்சியில் இறங்கிவிடுகிறோம். அது நண்பர்களாக இருக்கலாம், அல்லது பிடித்த நடிகர்களாகவோ, அல்லது விளையாட்டு வீரர்களாகவோ இருக்கலாம்.

ஆனால் நம் பலம் என்ன, பலவீனம் என்று ஆராயத் தொடங்குவதில் நமக்கு இன்று ஆர்வம் இல்லை. உங்களுக்குப் பிடித்தவர்களைப் பற்றித் தெரிந்து கொள்ளச் செலவிடும் நேரத்தில் பாதியாவது உங்களைப் பற்றித் தெரிந்து கொள்வதில் செலவிடுங்கள்.

மென் திறன்கள்

மென் திறன் தகுதிகள் என்பது, படிப்பைத்தவிர, உங்களுடைய பேச்சுத் திறன், தலைமைப் பண்பு, நம்பகத்தன்மை, உங்களுடைய தனிப்பட்ட குணாதிசயங்கள், நீங்கள் உணர்ச்சிகளைக் கட்டுப்படுத்த வல்லவரா, நீங்கள் பயந்தாங்கொள்ளியா, பொது இடங்களில் பேசுவதற்குக் கூச்சப்படுவீர்களா, எதிர் பாலினத்தவரிடம் பேச யோசிப்பீர்களா போன்றவையாகும்.

இது தவிர, நேரக்கட்டுப்பாடு, எதுவும் முடியும் என்ற பாசிட்டிவ்வான எண்ணம், கூர்ந்து கவனிக்கும் திறன், உங்களுடைய ஆளுமைத் திறன், தன்னையும் மற்றவரையும் எந்நேரமும் உத்வேகப்படுத்துதல் உள்ளிட்டவையே. இன்றைய சூழ்நிலையில் அவசியமாகின்றன.

இந்தத் தகுதிகள் அனைத்து மனிதர்களுக்கும், குறிப்பாக இளைஞர்களுக்கு இருந்தே ஆக வேண்டும்.

# யதார்த்தமாக வாழப் பழகிக்கொள்வது

# கல்வியோடு கூட மென் திறன்களையும் தெரிந்து கொண்டு நடைமுறைப்படுத்துவது

# நம்மால் முடியும் என்ற முழு தன்னம்பிக்கை

என்ற மூன்றையும் கடைபிடித்தால் வெற்றி மீது வெற்றி வந்து உங்களைச் சேரும்.

ஆட்குறைப்பில்…

ஒரு நிறுவனத்தில் ஆட்குறைப்பு நடைபெறும்போது, இவ்வளவு பேர்கள் நம் அலுவலகத்தில் பணி புரிந்தால் போதும். மற்றவர்களை அனுப்பிவிடலாம் என்று எதை வைத்துத் தீர்மானிக்கிறார்கள்.

வேலை செய்பவர்களில் யாருக்குப் பாசிட்டிவ்வான எண்ணம் இருக்கிறது, மற்றவர்களுக்கு உதவி செய்பவர்கள் யார், கம்பெனி மேல் நம்பிக்கை வைப்பவர்கள் யார் என்ற தகுதிகளை அலசியபின்பே நிறுவனம் அவர்களைத் தக்க வைத்துக்கொள்கிறது.

வேலை தருகிற முன்னணி நிறுவனங்கள் இளைஞர்களுக்கு ஏற்கனவே இருக்கிற படிப்பைத் தவிர. மென் திறன் தகுதிகள் இருக்கும் என்று கணக்கிடுகிறது.

இந்த மூன்று அம்சத் திட்டங்கள் இருந்தால் இவர்களை வேலைக்கு எடுத்துக்கொள்ளலாம் என்று தீர்மானித்து விடுகிறது. விவரம் அறிந்த கார்ப்பரேட் நிறுவனங்கள் கல்வித் தகுதியின் அடிப்படையில் மட்டுமின்றி, இந்த மென்திறன் தகுதியை வைத்துத்தான் பெரும்பாலும் வேலை தருகிறார்கள்.

அது தவிர நீங்கள் விரும்பும் வேலையைப் பெறுவதற்கு மட்டுமின்றி அதனைத் தக்க வைத்துக்கொள்ளவும் பெரிதும் உதவும்.

நடைமுறை வாழ்க்கைக்கும்…

நடைமுறை வாழ்க்கையில் பார்த்தால், ஒருவருடைய உறவைப் பெறுவது மிகவும் சுலபம். ஆனால் அந்த உறவை வெகுகாலம் தக்க வைத்துக்கொள்வது கடினம். நீங்கள் தனி நபரல்ல. நாளை நீங்கள் உயர்ந்த பதவியை அடையப் போகிறீர்கள். உங்களிடம் பலர் வேலை செய்யப் போகிறார்கள்.

ஏன், நீங்களே சொந்தமாக ஒரு நிறுவனத்தைத் தொடங்கக் கூடிய சாத்தியக் கூறுகள் உண்டு. அத்தகைய நிலையில், நீங்கள் தலைவராக இருந்து கொண்டு வழி நடத்தும் நேரம் வரலாம். அந்நேரத்தில் நீங்களும், உங்களுடன் பணிபுரிபவர்கள் இந்தத் தகுதியைக் கொண்டிருந்தால்தான் குழுவாக நீங்கள் செயல்பட முடியும்.

உலகம் முழுவதும் ஒன்றையொன்று சார்ந்தே இருக்கின்றன. இந்தச் சூழ்நிலையில் நம் வெற்றி கை கூட, மற்றவர்களிடம் எவ்வாறு நாம் பழகுகிறோம், அவர்கள் மதிக்கத்தக்க நாம் எப்படி நடந்து கொள்ள வேண்டும் என்பதெல்லாம் மென்திறனால் மட்டும் சாத்தியம்.

நீங்கள் மனிதர்களாகப் பிறந்து, மனிதர்களாகவே மறைந்து விடக்கூடாது. நீங்கள் தலைவராகப் பிறந்தவர்கள் என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள். ஏனெனில், ஒவ்வொரு இளைஞர்களுக்குள்ளும் ஒரு தலைவன் இருக்கிறான்.

டாக்டர் வி. விஜய் ஆனந்த் ஸ்ரீராம்

Why we are in this material world?

So although the nature’s law is like that, one animal or one living entity is the foodstuff for another, but that should be, there should be discrimination. So so far we are concerned, Krsna conscious men, we are not animals. We are perfect beings. We don’t eat any living entity.

Those who are lower grade living entities, there… This is the struggle. One living entity is the food for another living entity. That is lower grade life. In the higher grade life, no, they cannot kill anyone for eating purposes. Therefore in the Bible the First Commandment is “Thou shalt not kill.” But all these Christians, they are violating the First Commandment. That is their business. Simply engaged in killing, big, big slaughterhouse.

And they give the example that “Others are eating vegetable, that is also killing.” Yes, that is also killing. But that I have already explained, that because one living entity is foodstuff for another living entity, that does not mean you shall eat your family members or any human being. No, there must be discrimination. But so far we are concerned, we are not killing anybody for eating purposes. We are eating krsna-prasada, foodstuff which is offered to Krsna and then we eat. The remnants of foodstuff we eat.

And Krsna says, patram puspam phalam toyam yo me bhaktya prayacchati. “A leaf, a flower, fruit and liquid, milk or water, all these things, within these categories, whatever a devotee offers Me in love and devotion, I eat.” Krsna says. Krsna is not hungry. Neither He is dependent on your supply of foodstuff. No. But still, Krsna has become your guest. Just like you have brought Krsna here. He is very kind. Because you are devotees, you want to serve Krsna, Krsna has come in your temple in a form which you can very easily serve. Krsna does not require your service, but He is so kind that He is accepting your service. You are bathing the Deity, you are dressing the Deity, offering flowers, garland, and whatever preparation you can make, you are offering Krsna. So Krsna has accepted your service in a form which you can handle. That is His energy.

And if you want to serve Krsna in His gigantic form, universal form, you do not know where to catch Him. That is not possible. Krsna showed His gigantic form to Arjuna and he was terrified: “Please again become in your original Krsna form.” Even Arjuna who is always constant companion of Krsna, friend, he was also terrified by His gigantic universal form.

So Krsna is greater than the greatest and the smaller than the smallest. That is Krsna’s greatness. Here in the material world, a thing which is very big, it cannot become small. But Krsna, because He is the almighty God, He can become the greater than the greatest and the smaller than the smallest. Ye yatha mam prapadyante tams tathaiva bhajamy aham [Bg. 4.11]

So Krsna is bhokta and we are bhogya. It is not our position that we become Krsna and become bhokta, no. That is wrong conception. You cannot become the enjoyer. You are enjoyed. But when you want to imitate Krsna and want to become enjoyer, then you are sent in this material world. This is material world. Why we are in this material world? We are part and parcel of Krsna. We should remain with Krsna in the spiritual world. But why we are put into this material world? That is explained. Purusah prakrti-stho hi bhunkte prakrti-jan gunan [Bg. 13.22]. Because constitutionally a living entity is not enjoyer but enjoyed.

But sometimes… Everyone here, they want to imitate Krsna. Everyone is trying how to become a very big man, how to construct a very big, high skyscraper building, how to possess three dozen motorcar and how to possess so many servants, how to possess so many followers. Everyone is trying like that. This is the material world. Everyone is busy.

Why busy? Not for eating, sleeping. That is not problem at all. Because eating, sleeping, even the birds and beasts and insects, they have no problem. They are confident. They are depending on nature. Just like we are. Because we are surrendered to Krsna we are confident about eating, sleeping. We don’t bother about that. That is not our problem.

Our problem is how to serve Krsna honestly. This is our problem. The devotees are always anxious. Here Krsna is the enjoyer, and we’re enjoyed. So our business is to see “How I am being enjoyed by Krsna, by serving Him.” This is devotion, this is Krsna consciousness. So long you want to enjoy this material world, you are in the material world. And as soon as you offer yourself to be enjoyed by Krsna as servant, according to His order you serve, then immediately you are in the spiritual world.

Bhagavad-gita 13.22-24
by His Divine Grace A. C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada
Melbourne, June 25, 1974

Do you know about the Piaggio APE 50? contains all the elements needed for living

 It’s the cutest little three wheeled vehicle you’ll ever set your eyes on. Do you love camping? How about totally on your own? How about camping totally on your own inside an APE? The project you’re about to set your eyes on is called the “Bufalino,” and it’s a one-person camper using the APE 50 as its platform. Made for absolute flexibility, the Bufalino contains all the elements needed for living. Only the engine, frame, chasis, and parts of the cab were kept perfectly APE.
The APE is a unique vehicle in that it is exempt from taxes in some countries because of its extremely economical working nature. It is also allowed in certain metropolitan areas that larger cars are not. It uses only a tiny amount of gas. It’s super cute.
Inside the Bufalino you’ll find a bed, two seatings, a cooking zone, basin, relatively lots of storage, a refrigerator, and more. Designer: Cornelius Comanns

LATEST ADVANCES IN TREATMENT OF ADDICTION

Here is the story of a Heroin addict. Read on…..

26 years old Rikky (Name changed for reasons of confidentiality) came to the clinic with his parents stating that he had been abusing drugs since the past 10 years. He had always been a brilliant student in school. Then, his brother’s friends initiated him into occasional marijuana smoking. He would have it over the weekends while partying with friends but slowly he started to take it alone as well. The habit grew and he found himself smoking greater amounts of marijuana every day.

Soon, however, he stopped getting a kick with Marijuana and so, he tried Smack (Brown Sugar) on the recommendation of one of his friends. And that was the beginning of his rapid downward spiral. He began to do Heroin regularly. He would chase it, smoke it in a cigarette or inject it depending on the quality of the drug he could lay his hands on. When he could not arrange money to score, he would take substitutes like Cough Syrups, Buprenorphine, pain-killers and sometimes, even Opium. He became aloof and withdrew from his friends and family. His would bunk college, miss tuitions. His parents noticed that he would stay awake the whole night and sleep during the day. He would not eat well. Often, he would be in a foul mood and get aggressive with them on matters related to money, studies and career. He started lying and stealing to support his habit. He even resorted to drug peddling to make ends meet. Rikky reported feeling depressed most of the times, with intense feelings of hopelessness. He had tried to quit on his own on several occasions but each time relapsed almost immediately. He said that he could not bear / tolerate the intense pain of the withdrawal. On eleven occasions, he was forcibly admitted to a Rehab clinic but every time after discharge, within a couple of weeks, the severe discomfort and craving would make him relapse. In fact, he confessed that a few times, the drug would be available inside the Rehab itself and he would happily stay on there. He was desperate to break out of the vicious loop of addiction, but didn’t know how.

After he came to us, he was told that he would need to be hospitalized for twenty-four hours. The Heroin was removed from his body through a procedure called Ultra Rapid Opiate Detoxification (UROD), which was carried out under light sedation. The UROD procedure is carried out using Dr. Chugh’s Protocol. Dr. Chugh pioneered this treatment protocol in India a few years ago. UROD hastens the withdrawal period, which makes it a short, relatively painless and comfortable experience for the patient. After the body had been detoxified, to prevent a relapse, a long-acting Naltrexone implant was put in him through minor surgery under local anesthesia. Naltrexone, the treatment of choice for Addiction, works in two ways. First and foremost, it creates a kind of chemical wall around the brain and blocks the euphoric effect that a patient would experience with drugs. As a result, the brain begins to accept the fact that there is no point taking something that isn’t giving a kick. It also starts to promote healing, thereby decreasing craving for the drug. This is the key to preventing a relapse. The combination of UROD with a long-acting Naltrexone Implant has helped hundreds of thousands of drug addicted individuals all over the world in the last few years.
After his discharge, Rikky started to come to the clinic regularly for his counseling sessions. The sessions focused on helping him to deal with psychological and social impact of drugs and how to once again live a healthy drug free life.

He has been living a drug free, clean life for almost 2 years now with renewed self - confidence and happiness. And swears by the Naltrexone Implant!

ADDICTION IS COMMONER THAN YOU THINK....... Please SHARE this if you LIKE it so that others may read and benefit. Thank you.

Dr. Sanjay Chugh

Senior Consultant Psychiatrist
S-132, Greater Kailash Part 2, New Delhi - 110048 (INDIA)

Email Ids: doc@drchugh.com ; drchugh@gmail.com
Tel.: +91-9811079401 / +91-11-41436012 / +91-11-41436013
Fax : +91-11-29219820

THE POTENCY OF THE HARE KRISHNA MANTRA

It is explained in the Vedic texts that in this age of Kali-yuga the process of chanting japa or mantra meditation is much more effective than practicing other spiritual paths that include meditating on the void or Brahman effulgence, or trying to control the life air within the body as in Raja-Yoga. Only a very few can become perfect at such things as raising the kundalini force up through the various chakras, or moving the life air up to the top of the head for full enlightenment and then have it leave the body at the right time to achieve liberation. And meditating on the void becomes useless as soon as there is the slightest distraction, which in this age of Kali-yuga is a continuous thing. Therefore, the most effective means of focusing the consciousness is to concentrate on the sound vibration of a mantra.

There are two mantras that are especially recommended in the Vedic literature. One is omkara or the om mantra, and the other is the maha-mantra, or the Hare Krishna mantra. It is explained that these two mantras can deliver one to the realm beyond material existence. The mantra that is especially meant to be chanted in this age is easy and is actually more directly connected with the Supreme than the sound vibration of omkara because it contains the direct holy names of the Lord. So the mantra for Kali-yuga is the maha-mantra, or great mantra for deliverance, which is Hare Krishna, Hare Krishna, Krishna Krishna, Hare Hare/Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare. As it is said in the Vedic texts:

“These sixteen words--Hare Krishna, Hare Krishna, Krishna Krishna, Hare Hare/Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare--are especially meant for counteracting the ill effects of the present age of quarrel and anxiety.” (Kali-santarana Upanishad)

“All mantras and all processes for self-realization are compressed into the Hare Krishna maha-mantra.” (Narada-pancaratra)

“Chant the holy names, chant the holy names, chant the holy names. In this age of Kali [the age of quarrel and confusion] without a doubt there is no other way, there is no other way, there is no other way.” (Brihan-naradiya Purana 38.126)

The reason that chanting the Lord’s names is such an effective process is because the Lord and His names are identical: they are the same spiritual energy. By chanting Hare Krishna we are in immediate contact with God. If we chant someone else’s name, we cannot enjoy their association because the name and the person are different. For example, by chanting “water, water, water,” we do not quench our thirst because water and the name are two different things. But in the spiritual world everything is absolute. Krishna is nondifferent from His names and, therefore, we can feel His presence simply by chanting His names. This is further elaborated in the Caitanya-caritamrta (Madhya-lila, 17.131-133), which explains that there is no difference between the Lord’s name, form, or personality, and they are all transcendentally sweet. Krishna’s name is the same as Krishna Himself, and is not material in any way. It gives spiritual benedictions and is full of pleasure. But in the material world everything is different. Furthermore, in Caitanya-caritamrta (Adi-lila, 17.22, and the Padma Purana), the Hare Krishna maha-mantra is said to be the sound incarnation of Krishna, and anyone who chants this mantra is in direct association with Krishna and is delivered from the clutches of the material energy.

மோகமுள், சண்முகப்பிரியா, ஆண்டாள்

"நாள்தோறும் பார்வையில் நான் விடும்             

                                தூது.

கூறாதோ நான் படும் பாடுகள் நூறு.

நானொரு ஆண்டாளோ திருப்பாவைப்

                              பாட  

ஏழையை விடலாமோ இதுபோல வாட"

தி. ஜானகிராமனின் மோகமுள் நாவல்  திரைப்படமாக்கப்பட்ட போது இசைஞானி இளையராஜா இசையமைத்த “சொல்லாயோ வாய் திறந்து” என்றப் பாடலின் வரிகள் இவை. சண்முகப்பிரியாவின் இரசத்தை அப்படியே பிழிந்து கொடுத்து விட்டார் இளையராஜா. பொதுவாக பக்தியை வெளிப்படுத்தும் பாடலுக்குத்தான் சண்முகப்பிரியாவை எடுத்துக் கொள்வார்கள். அந்த இராகம் பக்தியை வெளிப்படுத்தும் அளவுக்கு இன்னொரு இராகத்தால் முடியுமா என்பது தெரியவில்லை. பக்தியின் ஒரு வெளிப்பாடுதானே காதலும் காமுமும்.

வாயில் நீர் ஊறவைக்கும் அழகுக் கொட்டிக் கிடக்கும் இளம் பெண் தங்கம்மா. வறுமையின் காரணமாக கிழவன் ஒருவனுக்கு வாழ்க்கைப்படுகிறாள். கிழவனோ வாயில் சளுவாய் ஒழக உறங்கிக் கொண்டிருக்கிறான். ஏற்கெனவே அவளோடு உறவு கொண்டிருந்தாலும், கதாநாயகன் பாபு தற்போது அவளைக் கண்டு கொள்ளாததால் அவள் விரகதாபத்தில் உருகுகிறாள். “நானொரு ஆண்டாளோ திருப்பாவைப் பாடா” என்று கேட்கிறாள். கிணற்றில் இருந்து தண்ணீரை இறைத்து தன்மேல் ஊற்றிக் கொண்டு காமத்தைத் தணிக்கப்பார்க்கிறாள். கடைசியில் ஊர்க்குளத்தில் அவர் உடல் மிதக்கிறது. அம்பின் வாய்ப்பட்டு துடிப்பவர்களைப் போல் காமம் அதன் வயப்பட்டவர்களை வதைக்கிறது. இந்த வேதனை ஆண்டாளுக்கும் உண்டு. அவள் வாயாலே இப்படிக் கூறுகிறாள்

ஆரே உலகத் தாற்றுவார் ஆயர்பாடி கவர்ந்துண்ணும்

காரேறுழக்க வுழக்குண்டு தளர்ந்தும் முறிந்தும்

                                     கிடப்பேனை

ஆராவமுத மனையான் தன் அமுத வாயிலூறிய

நீர்தான் கொணர்ந்து புலராமே பருக்கி யிளைப்பை

                                      நீக்கிரே

ஆயர்பாடி முழுவதும் கொள்ளைகொண்டு அனுபவிக்கிற கறுத்த எருது போன்ற கண்ணன் மீது காதல் கொண்டு துன்பப்பட்டு கிடப்பதாகப் புலம்புகிறாள் ஆண்டாள். ஏங்கி ஏங்கி தளர்ந்து முறிந்து கிடக்கும் அவள் இடும்பையைத் தீர்க்க யார் இருக்கிறார்கள். அதனால் அவளே அதற்கான மருந்தையும் சொல்கிறாள். உண்ண உண்ணத் திகட்டாத அமுதமாகிய ஆராவமுதனின் வாயில் ஊறிய அமுதத்தை எடுத்து வந்து, அது உலர்வதற்கு முன்னதாகவே கொண்டு வந்து பருகக் கொடுத்தால் அவளுடைய வலி அகலுமாம்.

ஒருவேளை கண்ணன் வாயமுது கிடைக்கவில்லையென்றால் அவன் ஊதும் வேய்ங்குழலின் துளையில் ஒழுகும் நீரைக் கொண்டு வந்தாவது முகத்தில் தெளியுங்கள் என்கிறாள்.

அழிலும் தொழிலும் உருக்காட்டான்

          அஞ்சேலென்னான் அவனொருவன்

தழுவி முழுகிப் புகுந்தென்னைச் சுற்றிச் சுழன்று

                                                                    போகானால்

தழையின் பொழில்வாய் நிரைப்பின்னே நெடுமாலூதி

                                                                                 வருகின்ற

குழலின் தொளைவாய் நீர்கொண்டு குளிர முகத்துத்

                                                                                  தடவீரே

கண்ணீர் விட்டு அழுதாலும் கைகளைக் கூப்பித் தொழுதாலும் அவன் தன்னுடைய உருவத்தைக் காட்டமறுக்கிறான். அது பரவாயில்லை. என்னை நோக்கி அஞ்சாதே என்று ஒரு வார்த்தை சொல்லாலாம்அல்லவா. அதையும் செய்ய மறுக்கிறான். ஆனால்  என்னை நெருக்கி அணைத்து முன்னும் பின்னும்சூழ்ந்து போகாமல் நிற்கிறான் (ஆண்டாளால் இதை உணர மட்டுமே முடிகிறது) ஆநிரைகளை மேய்த்தபடி குழலூதி வரும் கண்ணபிரானின் புல்லாங்குழலின் துளைகளில் இருந்து வெளியாகும்அந்த நீரைக் கொண்டு வந்து குளிர்ச்சியடையும் படி என் முகத்திலே தடவுங்கள் என்கிறாள்.

ஒருவேளை ஆண்டாள் போல் தங்கம்மாவும் நாச்சியார் திருமொழியோ திருப்பாவையோ பாடியிருந்தால் அவளுக்கு பாபு கிடைத்திருப்பானோ?

Rare sculpture of Agni with three legs, Ganesh Bagh, Chitrakoot

Mind-controlled prosthetic limbs that work outside the lab are now a reality

Mind-controlled prosthetic limbs that work outside the lab are now a reality, with a Swedish man becoming the first recipient of a fully implanted device in the world.

Image: Chalmers University of Technology

The prosthetic arm was developed by Swedish scientists, and is the first ever to plug directly into a patient’s bones, nerves and muscles, and translate their thoughts into action.

It was implanted into a Swedish amputee in January 2013 in order to test how stable and successful it would be long-term, and now the extremely positive results have been published in the journal Science Translational Medicine.

"Going beyond the lab to allow the patient to face real-world challenges is the main contribution of this work," said Max Ortiz Catalan, the lead author of the publication and a researcher at Chalmers University of Technology in Sweden, in a press release.

But, incredibly, not only has the prostheses restored full dexterous control back to the man’s arm, it has also sent feedback the other way and allow him to feel touch sensations through the robotic arm.

The robotic prostheses was linked to the man’s body via a process known as osseointegration, which is where an implant such as a tooth or an artificial limb is “plugged” directly into the bone. This technique was developed by researcher Rickard Brånemark and a team at Sahlgrenska University Hospital in Sweden, who also helped create the ground-breaking mind-controlled prosthesis.

In this case, the patient’s arm was amputated over a decade ago, and before surgery his prosthesis was controlled via electrodes placed over the skin. This is how current mind-controlled arms operate, as these electrodes can sense signals from nerves in the body and translate them into movement, but the connection is unreliable and they don’t restore full function.

In January, the surgeons from Sweden went a step further, and performed an operation to implant neuromuscular interfaces (electrodes that are in direct contact with both the muscle, nerves and the robotic arm) into the remaining part of the patient's arm, in order to directly link his body to a prosthetic robotic arm for the first time in history.

"We have used osseointegration to create a long-term stable fusion between man and machine, where we have integrated them at different levels,” said Catalan in the press release. 

“The artificial arm is directly attached to the skeleton, thus providing mechanical stability. Then the human's biological control system, that is nerves and muscles, is also interfaced to the machine's control system via neuromuscular electrodes. This creates an intimate union between the body and the machine; between biology and mechatronics."

The press release explains the incredible results experienced by the patient;

He has a physically challenging job as a truck driver in northern Sweden, and since the surgery he has experienced that he can cope with all the situations he faces; everything from clamping his trailer load and operating machinery, to unpacking eggs and tying his children's skates, regardless of the environmental conditions.

This is a huge breakthrough for prosthetics, and the patient is now taking part in a world-first study to see whether the device can restore touch to amputees.

"So far we have shown that the patient has a long-term stable ability to perceive touch in different locations in the missing hand," said Catalan. "Intuitive sensory feedback and control are crucial for interacting with the environment, for example to reliably hold an object despite disturbances or uncertainty. Today, no patient walks around with a prosthesis that provides such information, but we are working towards changing that in the very short term."

The researchers will treat more patients with the new technology later this year.

Watch some of the mind-blowing results below:

Why measuring time accurately matters?

Nature Mechanics agrees with this crucial question.

Time is necessary and sufficient to collapse the wave function, as the main parameter of the measurement.
Thus, it is extremely important to have an accurate measuring in the microscopic processes, especially those ones time is infinitesimal to be measured.

Justin Rowlatt and Andrea Sella, have continued their fascinating trek through the elements of the periodic table with a podcast and a web page on caesium.

They focused their article on the role caesium plays in atomic clocks, and much of the article describes the astonishing regularity with which caesium clocks 'tick'.

However somehow they didn't mention the fundamental reason why measuring time accurately matters: time is at the base of the International System of Units - the SI.

This means that almost all physical measurements are referenced to a measurement of time. In short:

The accuracy of clocks represents a physical limit
to the accuracy with which we can measure anything!

And this importance is only going to increase in future.

Let me explain.

Measurement is simply the comparison of the thing you are measuring (such as a length or a mass, or a temperature) against a standard 'unit' amount of that quantity (length, or mass or temperature).

So no measurement can ever be more accurate than the standard of the quantity being measured.

For example, if 'one metre' in the UK is not the same as 'one metre' in other countries, then we limit the accuracy with which we can compare measurements made in the UK with those made in other countries.

Similarly, if one metre now is not the same as one metre in 10 years time, or 100 years time, then measurements made now could 'become inaccurate' over time.

So at the heart of the system of measurement we want units that are universal, and do not change over time.

The problem is that all physical artefacts - even the international prototype of the kilogram which is made of platinum-iridium and kept in a safe for most of its life - are perishable: they change.

For that reason metrologists frown upon the use of physical artefacts as measurement standards. Instead we are trying to create a system of units in which we separate the definition of the unit from its physical realisation.

We then look for definitions of the units of measurement that - to the best of our knowledge - can never change.

This approach offers the advantage that if technology improves, perhaps in ways we cannot imagine, then there is the possibility of improved realisations of measurement standards, without ever changing the definition - and hence the actual value.

The present system of units, the SI, is the result of many historical anomalies and so below I describe pictorially the 'New SI' that many metrologists hope will be in place in 2018.

I hope you can see the system more or less makes sense, and the fundamental role that Caesium atoms play at the root of almost all physical measurements.

We begin with an atom of caesium-133:

1. A particular natural frequency of vibration of an atom of Caesium-133 is used to define what we mean by one second, the unit of time. One second is defined as the time taken for just over 9 billion of these oscillations (9 192 631 770 to be precise)

2. Next the unit of the length, the metre, is defined in terms of the second and the universal constant, the speed of light in a vacuum.

3. The most significant change in the new SI is that the unit of mass, the kilogram, will be defined in terms of the second, the metre and the fundamental constant, the Planck constant.

Together these three definitions form the core of the SI. This is because with definitions of these three units we can define the unit of energy, the joule.

The unit of energy, the joule, is defined in terms of seconds, metres and kilograms.

4. The candela - the unit of 'luminous efficacy' - is defined in terms of the joule, and a constant that describes the sensitivity of the human eye to a particular wavelength of light. By the way, 'luminous efficacy' just means 'How bright it seems'.

5. The units of temperature, the kelvin and the degree Celsius, are defined in terms of the joule and a fundamental constant, the Boltzmann constant. Colloquially this describes how many joules of energy a molecule must have to increase its temperature by one degree.

6. The unit of electric current, the ampere, is defined in terms of the fundamental constant the charge on the electron and the second.

And finally we come to the odd-one-out - the mole - the unit of amount of substance. This is defined in terms of a standard (tremendously large) number of basic entities called the Avogadro constant.

7. The unit of the amount of substance, is the only unit not fundamentally linked to the second. Instead it is defined as a certain number - called the Avogadro constant - of basic entities, typically atoms or molecules.

You can download a pleasingly-animated version of these pictures in the link of the article below and inside you will find that PowerPoint file.

Constantly-changing protein that allows HIV to elude our immune system

For the first time, researchers have been able to monitor in high resolution the constantly-changing protein that allows HIV to elude our immune system, an important step towards creating a vaccine against the virus.

This diagram shows the protein that HIV uses to infect cells in the "closed" and hidden state that it uses to elude our immune system.

Image: National Institute of Allergy and Infectious Diseases

HIV is so good at eluding our immune system and foiling any potential vaccines because the protein it uses to infect our cells is constantly changing.

Now scientists have managed to strip back the cloak and see this surface spike protein clearly for the first time ever.

The study, led by researchers from the US National Institute of Health, Weill Cornell Medical College and Yale University, has provided high resolution images of the movement and complete structure of these spikes, which HIV uses to bind with cells. The results were published simultaneously in Science and Nature this week.

"Now we can see how this fusion machine works, and in a general way it is similar to how fusion works in influenza and Ebola," said Walter Mothes from Yale University, the co-senior author of the Science paper, in a press release.

The research has revealed that each spike is made up of three sets of a pair of molecules, called gp120 and gp41. And, importantly, the scientists found that the configuration of the spikes changes before and after fusing with cells.

In order to fuse with and infect cells, this spike protein needs to be in an "open state", the researchers found. But when it's in its closed state, it's less visible to antibodies - so it only opens at the last possible moment to avoid being detected by the immune system.

The discovery suggests that any future HIV vaccine, one of the Holy Grails of medical research, would need to target the closed version the HIV spike proteins.

The press release explains:

Taken together, the scientists say, the findings indicate that an effective HIV vaccine that teaches the immune system to neutralise the virus should be based on the ground-state, pre-fusion form of the spike. Knowing the atomic structure of that configuration now gives researchers the tools to design and manipulate such a vaccine component. 

"The determination of the structure of this closed configuration of the HIV spike protein and the direct visualisation of its fast openings represent a major step forward for drug and vaccine design," said Mothes.

The research also explains why there's a rare class of antibodies, discovered in very few AIDS patients, which offers protection against the disease. These neutralising antibodies keep the spike protein in its closed state and prevent the spread of the virus, Mothes explains.

Sources: EurekAlert and EurekAlert (again)

Lacking a sense of smell more than doubled the probability of death.

Olfactory dysfunction was better at predicting mortality than a diagnosis of heart failure, cancer or lung disease.

"The hazards of smell loss were "strikingly robust," the researchers note, above and beyond most chronic diseases. Olfactory dysfunction was better at predicting mortality than a diagnosis of heart failure, cancer or lung disease. Only severe liver damage was a more powerful predictor of death. For those already at high risk, lacking a sense of smell more than doubled the probability of death.

"We think loss of the sense of smell is like the canary in the coal mine," said the study's lead author Jayant M. Pinto, MD, an associate professor of surgery at the University of Chicago who specializes in the genetics and treatment of olfactory and sinus disease. "It doesn't directly cause death, but it's a harbinger, an early warning that something has gone badly wrong, that damage has been done. Our findings could provide a useful clinical test, a quick and inexpensive way to identify patients most at risk."

CHICKEN CURRY .....Sri lankan South Recipes

INGREDIENTS:

3 pounds chicken or chicken pieces
3 tblspoons lemon juice
6 cloves garlic & 1 inch ginger root - crushed together
2 teaspoons salt
1 tblspoons Sri Lankan curry powder
1/2 tblspoons chillie powder
4 cardamoms
2 cloves
8 curry leaves
1 medium onion (sliced)
3 tablespoons vegetable oil
1/2 tomato
1 Jalapeno pepper
1 cup thick coconut milk

DIRECTIONS:
Wash chicken pieces and drain thoroughly add Lemon juice.
Heat the oil in a saucepan.
Fry curry leaves for a minute or so. Add crushed garlic/ginger, onions and fry until soft.
Add the chicken pieces,curry powder,chillie powder and stir until chicken colors.
Add cardamoms, cloves ,tomoto,Jalapeno peeper and stir until well
mixed.
coated add 1/2 Cup chicken stock or water & stir.
Cover with a lid and allow the chicken to cook on slow heat for 20 -30 minutes.
Add the thick coconut milk and bring to a simmer
without covering.
If the curry is to dry add a little more stock
Taste and adjust salt.

Enjoy!!!

SAI BABA MANTRA : DIVINE