Search This Blog

Thursday, October 9, 2014

'Erasing Death' PEOPLE may still have consciousness after “death”.

The largest medical study ever performed on near-death experiences has led researchers to suggest that consciousness can last up to three minutes after a person’s heart and brain have shut down.

A study involving 2060 patients from 15 hospitals in the UK, US and Austria has found that patients experience real events for up to a three-minute period after their heart has stopped beating.
Dr Sam Parnia, director of resuscitation research at the State University of New York, explained that it was previously thought that only hallucinatory events were experienced in these circumstances.
These are normally described as out-of-body experiences (OBEs) or near-death experiences (NDEs).
The Awareness during Resuscitation (Aware) study, sponsored by the University of Southampton in the UK, used objective markers to establish whether the experiences were real or hallucinatory.
The results showed that 39 per cent of patients who survived cardiac arrest described a perception of awareness but did not have explicit recall.
A total of 46 per cent experienced a broad range of mental recollections, nine per cent had experiences compatible with NDEs and two per cent exhibited full awareness compatible with OBEs with explicit recall of “seeing” and “hearing” events.
And one case was validated and timed using auditory stimuli during cardiac arrest.
“This is significant, since it has often been assumed that experiences in relation to death are likely hallucinations or illusions, occurring either before the heart stops or after the heart has been successfully restarted, but not an experience corresponding with ‘real’ events when the heart isn’t beating,” Dr Parnia said.
“In this case, consciousness and awareness appeared to occur during a three-minute period when there was no heartbeat. This is paradoxical, since the brain typically ceases functioning within 20 to 30 seconds of the heart stopping and doesn’t resume again until the heart has been restarted.”
Thanks http://www.news.com.au/

'மெட்ராஸ்' ஒரு சினிமா அனுபவம்

'மெட்ராஸ்', சினிமா வரலாற்றில் பெரிய, கலை முன்னகர்த்தல். அதுமட்டுமன்று, எப்பொழுதுமே நாம் சினிமாவில் முக்கியம் என்று நம்பும், கதைமூலமும் கதைக்களமும் கதைசெயல்படும் விதமும் தாம் சினிமாவில் நமக்குத் தேவையான இன்றைய மாற்றமும் என்றளவில் இந்தப்படம் முதன்மையானதாகவும் இருக்கிறது.
ஏதேதோ கதைகள் எல்லாம் சொல்லப்பட்டு, அவற்றின் அதிகமான தொழில்நட்ப மேன்மைக்காக மட்டுமே உன்னதப்படங்களாகவும் வெற்றிப்படங்களாகவும் வலிந்து நிறுவப்பட்ட வரலாற்றைக் கொண்ட நமக்கு, 'மெட்ராஸ்' எனும் படம் அச்சவாலை நேரடியாக, எந்தத்தந்திரங்களும் இன்றி வென்றிருப்பதை உணரமுடியும்.
இப்படத்தில், அதிகாரத்தைத் துரோகத்தால் வெல்லும் மனிதர்களும், அன்பினாலும் உண்மையாலும் வெல்லும் மனிதர்களும் வேறுபடுத்திக்காட்டப்பட்டிருக்கிறார்கள். அறம் சார்ந்தும், நெஞ்சில் உரத்துடனும் பெண் கதாபாத்திரங்கள் இதுவரை இது போன்று சினிமாவில் பதிவு செய்யப்பட்டதில்லை. இப்படத்தின் பெண் கதாபாத்திரச்சித்திரங்கள் தாம் உண்மையில் நம் சமூகத்தின் முதுகெலும்பு. இருளுக்குள் சென்று வரும் கணத்திற்குள் கதை மாந்தர்கள், நல்லவர்களாவதும், கெட்டவர்களாவதும் துரோகிகளாவதும் என நிழல் மாந்தர்களும் நிறைந்துள்ளனர். இப்படத்தில், 'சுவர்' என்பது ஒரு படிமம் தான். அந்தச்சுவரை வைத்துக்கொண்டு, அதே வகையான சிறு ஊர் வரலாறுகள் ஒட்டுமொத்தத்தையும் இப்படம் அடுக்கடுக்காக நினைவுக்குக் கொணர்கிறது. சினிமா எனும் கலைவடிவத்தின் அதிகபட்ச சாத்தியங்களை எல்லாம் நமக்கு அனுபவமாக்கியிருக்கிறது.
இதையெல்லாம் தாண்டி என் முழு கவனமும் , இது வழங்கிய கொண்டாட்டத்தையும் எழுச்சியையும் இங்கே சுட்டிக்காட்டுவது. சமூக அரசியலுடன் கலையையும், கலையுடன் சமூகத்தையும் இணைத்துப் புரிந்து கொள்பவர்களுக்கு, இருக்கைகளில் அமர்ந்து மனஎழுச்சியுடன் படம்பார்க்ககூடிய உச்சபட்ச கொண்டாட்டத்தை அனுபவமாக, இப்படம் வழங்கியதே. இதுவரை இம்மாதிரியான கொண்டாட்டத்தை வேறு எந்தப் படமும் தந்ததில்லை. எனக்கு மட்டுமன்று, நான் சந்திக்கும் நண்பர்கள் எல்லோரும் கண்ணில் நீர்பொங்க, நெஞ்சம் மகிழ இப்படத்தைத் தன் படமாகக் காண்கின்றனர்.
கலையையும் சமூக எழுச்சியையும் இணைக்கும் முயற்சியில் வெல்லும் சாத்தியங்களை சமூகத்தின் முன் வைக்கும் எந்தச் சிறிய கலைஞனையும் நான் கொண்டாடவிரும்புகிறேன். ஏனெனில், 'கிணற்றுத்தவளை' போல் சினிமாவைத் தாம் அறிந்த உலகம் மட்டுமே என உணர்ந்தவர்களுக்கு இப்படத்தின் வீர்யம் தெரியாது. மாற்று சினிமாவின் இலட்சியங்களும், வணிக சினிமாவின் இலட்சியங்களும் வேறு வேறு. வணிகசினிமாவின் வெற்றிகளை வைத்துக்கொண்டு, மாற்றுசினிமா அரங்கில் அங்கீகாரம் கோருவதான அபத்தம் போலவே, மாற்றுசினிமாவின் இலக்கணங்களை வைத்துக்கொண்டு வணிக சினிமாவின் இலக்கணங்களை விமர்சிப்பது, மிகவும் கற்றுக்குட்டித்தனமானது.
வணிக சினிமாவெளிக்குள் நுழையமுடியாமல் நூற்றுக்கணக்கான அருமையான கதைகளுடன் திரியும் உதவி இயக்குநர்களை நான் அறிவேன். கடுமையான சாதி, பணபலம், புகழ், அங்கீகார அதிகாரத்தின் இரும்புக் கதவுகளுடன், சினிமாவெளி மூஞ்சில் அறையும்.
இந்நிலையில், கிடைக்கும் வாய்ப்புகளில் சொல்லற்கரிய விடயங்களை மானுட நுட்பத்துடன் திரைக்கதையை வீர்யத்துடன் வழங்குவது அவசியம், மிக அவசியம். இதை 'மெட்ராஸ்' செய்திருக்கிறது. இந்தப்படத்தைப் போல் ஒரு படம், வேறு மாநிலங்களில் வேறு மொழியில் சாத்தியமில்லை என்று தோன்றுகிறது. "ஃபன்றி", ஒரு வணிகசினிமா இல்லை. 'மெட்ராஸ்' படத்தின் இதே கதைக்கருவை வைத்துக் கொண்டு, கலைப்படங்கள் எடுக்கலாம், மாற்றுப்படங்கள் எடுக்கலாம், குறுகிய வெளியில் படங்கள் எடுக்கலாம். ஆனால், அதிகாரங்களும் அழுத்தங்களும் நிறைந்த, வணிக சினிமாவின் வழியே, இது வரை நாம் நம்பியிருக்கும் சமூக மதிப்பீடுகளை, தன் சுய வாழ்வும் சுயலாபங்களும் சாராது கொண்டு சேர்ப்பதற்கு மிகப்பெரிய வலிமை வேண்டும்.
ஒரே சமயத்தில், இறந்து போன வணிக இயக்குநர்களைக் கொண்டாடுவதும், மனித அக்கறை கொண்ட வணிக சினிமாவின் சாதனைகள் உணராமல் இருப்பதும் ஃபேஷனாகிவிட்டது.
சினிமா மொழி இன்று எல்லோருக்குமாக ஆகிவிட்டது.
உலகின் உன்னதப்படங்கள் எல்லாவற்றையும் இன்று எவருமே பார்த்துவிடமுடியும். தனிமனித முயற்சியின் வழியாக, சினிமாவின் எல்லைகளை விரிக்கமுடியும். ஆனால், இன்றைய தமிழ் வணிக சினிமாவில், இது தனிமனிதன் யானையை வளர்ப்பது போல. 'மெட்ராஸ்' இதைச் சாதித்திருக்கிறது. இந்தப்படத்தைத் தம் கொண்டாட்டமாகவும் எழுச்சியாகவும் உணர்ந்த ஒவ்வொரு இதயத்துடனும், நான் பார்க்கும்பொழுது நான் உணர்ந்த கொண்டாட்டத்தை இணைத்துக்கொள்கிறேன்.
இத்தகைய சினிமாவின் அருமை என்னவென்று எல்லோரையும் உணரவைப்பதில், இன்னும் நாம் நெடுவழி போகவேண்டியிருக்கிறது. ஏனெனில், சமூகம் அந்த அளவிற்கு முன்அபிப்ராயங்களுடன் இயங்குகிறது.
மெட்றாஸ் படத்தை பாராட்டுவது அவசியம்தான். பல விதங்களில் முக்கியமான படம். ஆனால் அது ஒரு முற்றிலும் புதிய துவக்கம் என்று சொல்வதில் சிக்கல் இருக்கிறது. காதல், கல்லூரி, வழக்கு எண் 18/9 பாலாஜி சக்திவேல், வெயில், அங்காடித்தெரு வசந்தபாலன், பருத்தி வீரன் அமீர், சுபரமண்யபுரம் சசிகுமார், நாடோடிகள் சமுத்ரகனி, எம்டன் மகன் திருமுருகன், பூ சசி,வெண்ணிலா கபடிக் குழு, நான் மகான் அல்ல, அழகர்சாமியின் குதிரை, ஆதலினால் காதல் செய்வீர் சுசீந்திரன், உள்ளிட்ட பலருடைய பங்களிப்புகள் உருவாக்கிய மாற்றுப்பாதைகளின் தடத்தில் வந்துள்ள படம் மெட்றாஸ் என்பதை ஒரு விமர்சகனாக பதிவு செய்ய விரும்புகிறேன். இந்த பட்டியல் மெட்றாஸ் படத்தின் உடனடியான சமகால திரைநிகழ்வுகள். வரலாறு என்று எடுத்துக்கொண்டால் சேரனின் பாரதி கண்ணம்மா என்று தொடங்கி இன்னும் பல திரைப்படங்களை யோசிக்கத்தான் வேண்டும். வட சென்னை என்று எடுத்துக்கொண்டால் செல்வராகவனின் புதுப்பேட்டை, பத்ரி வெங்கடேஷின் பாணா காத்தாடி போன்ற படங்களையும் புறக்கணிக்க முடியாது. திருமலை, கில்லி போன்ற படங்களில் விஜய் வடசென்னைவாசியாக இருந்தது வெறும் சாகச கதாநாயகத்தன்மைக்குள் முற்றிலும் அடங்கிவிடுமா என்பதும் புறக்கணிக்கத்தக்க கேள்வியல்ல. இதையெல்லாம் சொல்வது ரஞ்சித்தின் சாதனையை குறைத்து மதிப்பிடுவது ஆகாது என்று உறுதியாக நம்புகிறேன். தமிழ் சினிமா மதிப்பீடுகளில் மீண்டும், மீண்டும் என்னை மிகவும் உறுத்துவது வரலாற்றுப்பார்வை என்பது தவறிவிடுவதுதான். ஏற்கனவே வந்த படங்களுடன் இணைத்து ஒரு படத்தை பேசுவதும், அதன் முக்கியத்துவத்தை புரிந்துகொள்வதும் அவ்வளவு பெரிய குற்றமா என்ன? எந்த காரணத்தால் இங்கே ஒரு கலாசார அம்னீஷியா மரபாக மாற்றப்படுகிறது என்பது புரிவதேயில்லை.

Wednesday, October 8, 2014

Estrogen actions

The classic view of estrogen actions in the brain was confined to regulation of ovulation and reproductive behavior in the female of all mamamalian species studied, including humans.
Burgeoning evidence now documents profound effects of estrogens on learning, memory, and mood as well as neurodevelopmental and neurodegenerative processes.
Most data derive from studies in females, but there is mounting recognition that estrogens play important roles in the male brain, where they can be generated from circulating testosterone by local aromatase enzymes or synthesized de novo by neurons and glia.
This is a comprehensive review of the effects of estradiol in the brain which (though a couple of years old) is loaded with information and reference.
Investigations in the hypothalamus first revealed sexually dimorphic effects of estradiol on synaptic remodeling, glial plasticity, and neuronal activity (including GABAergic interneurons and glutamatergic, cholinergic, and dopaminergic populations), as well as ER expression, intracellular signaling pathways, and transcriptional control, which could be related to the neuroendocrine control of reproduction and sex-specific reproductive behaviors.
However, it came as some surprise to find that similar sexually dimorphic responses to estradiol are present in brain regions that are not directly associated with reproductive success but are important for learning, memory, emotional responding, mood, and sensorimotor control, including the hippocampus, PFC, striatum, and amygdala.
An emerging theme for all these brain regions identifies sex-specific organization of susceptible neural circuitries at critical stages of development as a major factor underlying the sexually dimorphic effects of estrogens in the brain.
This is dependent to a large extent on a transitory surge of testosterone production in males during development, which, after its conversion to estradiol, masculinizes and defeminizes the brain; of particular significance is that the defeminizing actions result in the loss of capacity to respond to the feminizing actions of estradiol in adulthood.
In the hypothalamus, this achieves the necessary sex differences in functions to secure reproductive success, but for other brain regions this may be considered a disadvantage. Indeed, learning and experience may further modify certain circuitries to achieve similar outcomes for critical functions, such as cognition and sensorimotor integration, although they are attained by different mechanisms in male and female brains
These sex differences in connectivity and estrogen responsiveness have important implications for the different vulnerabilities of men and women to psychiatric and neurodegenerative conditions, especially under conditions of stress, where adaptive responses may result in a different degree of allostatic load in sex specific circuitries.
Together, these observations highlight the urgent need for a better understanding of the nature and origins of brain sex dimorphisms to realize the full potential of hormone-based therapies. Given the depth and breadth of the evidence for differential actions of estradiol in male and female brains, it is also important to redress the fact that the majority of preclinical studies still focus on estrogenic actions in the brains of ovariectomized female rodents, whereas menopausal women are the main focus of clinical studies; hence, data relate only to half the population.

நேற்றிருந்த வீடு-எஸ்.ராமகிருஷ்ணன்

கரிச்சான குஞ்சு
3800613078_e69eb7e59d_m

வங்கியில் பணிபுரியும் என் நண்பர் சரவணன், கிழக்குத் தாம்பரத்தின் உள்ளே ஓர் இடம் வாங்கி, புதிதாக வீடு கட்டியிருந்தார். வழக்கமாக புதிய வீடு கட்டிக் கிரகப்பிரவேசம் செய்பவர்கள் காலையில்தான் விழா நடத்துவார்கள். ஆனால், சரவணன் யாவரையும் மாலையில் தனது வீட்டுக்கு அழைத்திருந்தார். நான்கு படுக்கையறைகள் கொண்ட வீடு. வீட்டின் வெளியே, சிறிய தோட்டம் அமைப்பதற்காக இடம் விட்டிருந்தார்கள். விருந்தினர்களுக்காக இரவு உணவு, ஒரு பக்கம் தயாராகிக்கொண்டு இருந்தது.
வீட்டைச் சுற்றிக் காட்டும்போதே, இருட்டத் தொடங்கியிருந்தது. வீட்டில் ஒவ்வொரு அறையிலும் விதவிதமான விளக்குகள். ஒரு அறையில் பெரிய லாந்தர் விளக்கு தொங்கிக்கொண்டு இருந்தது. சுவர்களில் நவீன டியூப்லைட்கள். போதாததற்கு சிறியதான மெர்க்குரி விளக்குகள். வெளிச்சம் ஒரு நீருற்று போல வீடெங்கும் பொங்கிக்கொண்டு இருந்தது. வீட்டின் வெளியிலும் நான்கு மூலைகளிலும் டியூப் லைட்டுகள். ஏன் இத்தனை விளக்குகள் என்று எண்ணும்படி அவை அமைக்கப் பட்டு இருந்தன.
சரவணன் அதைக் கவனித்தவர் போலச் சொன்னார்... ‘Ôவீட்ல மொத்தம் நாற்பத்தெட்டு லைட் போட்டிருக்கேன் சார். ராத்திரியானா மொத்த லைட்டையும் எரியவிட்றணும். விடிய விடிய எரியட்டும். வீடு எப்பவும் வெளிச்சமா இருக்கணும்...’’ 
நான் வேடிக்கையாகக் கேட்டேன்... ‘Ôதூங்கும்போதுகூட விளக்கை அணைக்கமாட்டீர்களா?’Õ 
அவர் தலையசைத்தபடியே சொன்னார்... ‘Ôபத்து வருஷமா நான் தூங்கும்போதுகூட லைட் எரிஞ்சுகிட்டேதான் இருக்கும். இல்லைன்னா பயமா இருக்குது.’’ 
ஒரு குழந்தையைப் போல பேசுகிறாரே என்று தோன்றியது. வீட்டைப் பார்க்க வந்தவர்கள், வீட்டிலிருந்த விளக்குகளைப் பற்றி வியந்து பாராட்டிவிட்டுப் போனார்கள். அருமையான உணவுக்குப் பிறகு, நட்சத்திரங்கள் சிதறிக்கிடந்த வானத்தின் அடியில், நாங்கள் நாற்காலி போட்டு உட்கார்ந்துகொண்டோம். சரவணன், தான் கட்டிய வீட்டைத் தானே பார்த்துக் கொண்டு இருந்தார்.
ÔÔஇந்த வீடு கட்ட ஆரம்பிச்ச அன்னியிலேர்ந்து தினம் இங்கே வந்து இதே இடத்தில் உட்கார்ந்து பார்த்துட்டேயிருப்பேன். பாதி கட்டி முடிஞ்சபோது சிமென்ட் பூசாத சுவரை தடவிக் கொடுப்பேன். சில நேரம் அந்த ஈர வாசனையை நுகர்ந்து கிட்டிருப்பேன். வீடு கட்டுறது ஒரு தனி யான அனுபவம். எத்தனையோ பிரச்னை, சிக்கல்னு வந்தாலும் கண்ணு முன்னாடி வீடு கொஞ்சம் கொஞ்சமா வளர்றதைப் பாக்குறது தனி சுகம்!
கதவில்லா வீட்டைப் பாக்கும்போது அது நம்ம தோள் மேல கை போட்டு நின்னு பேசிட்டிருக்கிற மாதிரி ஒரு நெருக்கம் வந்திடும். ஒவ்வொரு புது வீடு கட்றதுக்கு பின்னாடியும் கண்ணுக் குத் தெரியாத எத்தனையோ அவமான மும் ரணமும் இருக்கத்தான் செய்யுது. 
வீடு கட்டி முடிச்சு, கதவு ஜன்னல் எல்லாம் பொருத்தி வெச்ச அன்னிக்கு கை நடுங்குது. கரகரனு கண்ணுல தண்ணி கொட்டிருச்சு. நிஜமா அழுதுட் டேன். வீடு வெறும் இடம் இல்லை. ‘நான் தோத்துப்போகலை. நல்லாதான் வாழறேன்’னு காட்ற சாட்சி அது.
மதுரைல நாங்க வாழ்ந்த வீட்டை, கடன் வாங்குறதுக்காக அப்பா அடமானம் வெச்சுட்டாரு. வட்டி கட்ட முடியலைனு வீட்டு கரன்ட்டை கட் பண்ணிட்டாங்க. எல்லாரும் பள்ளிக்கூடத்தில் படிக்கிற வயசு. வீட்ல பகல்லயே குண்டு பல்பு எரிஞ்சா தான் வெளிச்சம் வரும். கரன்ட் போனதில் இருந்து, வீட்ல எப்பவும் இருட்டுதான். எங்கம்மா ஆத்திரத்தில், கெரசின் விளக்குகூட வைக்கக் கூடாதுனு பிடிவாதமா இருந்தாள். இருட்டுலியேதான் சாப்பிடுவோம். இருட்டுலியேதான் படுத்துக்குவோம். தினம் ராத்திரில யாராவது அழுகிற சத்தம் கேட்கும்.. அக்காவா, அண்ணனா, அண்ணியா, அம்மாவானு முகம் தெரியாது. இருட்டு எங்களைக் கொஞ்சம் கொஞ்சமா தின்னுகிட்டே இருந்துச்சு. 
கடன் தொல்லை தாங்க முடியாம அப்பா வீட்டைவிட்டு ஓடிப் போயிட் டாரு. வீட்டை வித்துட்டுப் புறப்பட லாம்னு நினைச்சாக்கூட கடன்ல இருந்து தப்ப முடியாதுனு தெரிஞ்சுபோச்சு. வேற வழியில்லாம ராத்திரியோட ராத்திரியா யாருக்கும் தெரியாம, கொஞ்சம் துணியை மட்டும் எடுத்துக்கிட்டு வீட்டை அப்படியே சாமான்களோட விட்டுட்டு மெட்ராஸ§க்கு வந்துட் டோம். முப்பது வருஷமாச்சு! ஒரு தடவைகூட எங்க வீடு என்ன ஆச்சுனு பாக்கப் போகவே இல்லை.
நடுவுல ஒரு தடவை எங்க அண்ணன் மட்டும் போய்ப் பாத்துட்டு வந்தான். ‘வீட்டை இடிச்சு அந்த இடத்தில் பெரிய செருப்பு கடை வந்திருச்சு’ன்னு சொன்னான். வீட்டை இடிக்கிறப்போ எங்க சாமான்களை எல்லாம் அள்ளி தெருவில் போட்டாங்களாம். அந்த நாற்காலியை ஆயிரம் ரூபாய் கொடுத்து அண்ணன் வாங்கிட்டு வந்தான். அதைப் பாக்கப் பாக்க ரெண்டு நாளைக்கு யாருக்கும் சாப்பாடு இறங்கலை.
எங்க எல்லோரோட உடம்புலயும் இருட்டு ஒட்டிக்கிட்டே இருக்கிற மாதிரிதான் இருக்கு. எப்படியோ வேலை செஞ்சு மேலே வந்துட்டோம். இப்போ அண்ணன் பெங்களூர்ல வீடு கட்டியிருக்கான். அக்கா காஞ்சிபுரத்துல இருக்கா. அவளும் பெருசா வீடு கட்டிட்டா. நான்தான் பாக்கி. நானும் இப்போ வீடு கட்டிட்டேன். சொல்லுங்க சார், இருட்டுலியே சாப்பிட்டு இருட்டுலியே முகம் கழுவி வாழ்ந்ததை மறக்க முடியுமா?’’ 
வானில் இருந்த நட்சத் திரங்கள் ஒடுங்கியிருந்தன. சரவணன் வீட்டின் பிரகாச மான வெளிச்சத்தைக் காணும் போது விளக்கிச் சொல்ல முடியாத வேதனை என் உடலைக் கவ்வுவதாக இருந்தது.
வர்ணம் பூசப்பட்டு ஒளிரும் வீடுகளுக்குப் பின்னால் கறுப்பும் வெளுப்புமான கதைகள் ஒளிந்திருப்பதுதான் வாழ்வு சொல்லும் நிஜம் போலும்! கூடாரத்தைத் தூக்கிக் கொண்டு ஆட்டு இடையர்கள் ஊர் ஊராகப் போவது போல நகர வாழ்வில் வீடு மாற்றி வீடு என்று அலைபவர்கள்தான் அதிகம் இருக்கிறார்கள்.
வீட்டை உருவாக்கிக்கொள்வது எளிதானதில்லை. அது நீண்ட கனவு. சிலருக்குச் சில வருடத்தில் அது சாத்தியமாகிறது. பலருக்கு அது எட்டாக்கனவாகவே எஞ்சி விடுகிறது. மகாகவி பாரதிகூட காணி நிலத்தில் அழகிய தூண்கள் கொண்ட வீடு கட்டி வாழ்வதற்கு தானே ஆசைப்பட்டிருக்கிறான்!
வீடு பறிபோவதுதான் வாழ்வு நசிவதற்கான முதல் அடையாளம். எத்தனை கடன்கள் இருந்தாலும் வீடு இருக்கும் வரை யாவும் திரும்ப கிடைத்து விடும் என்ற நம்பிக்கை இருக்கிறது. வீட்டை இழந்த பிறகு வாழ்வில் மிஞ்சுவதெல்லாம் போக்கிடமற்ற தனிமையும் அவமானமும்தான்.
இத்தகைய அவமானத்திலிருந்து மீள முடியாத மனிதன் மூர்க்கமாகி விடுகிறான்; அல்லது, புத்தி பேதலித்து விடுகிறான். இந்த நிகழ்வுக்கு சாட்சி சொல்வது போலிருக்கிறது ‘கரிச்சான குஞ்சு’வின் ரத்த சுவை என்கிற கதை. சம்ஸ்கிருதத்தில் ஆழ்ந்த புலமை கொண்ட கரிச்சான் குஞ்சு, மிகக் குறை வாகவே தமிழில் எழுதியுள்ளார். 
ராமு என்பவனுக்குப் பைத்தியம் பிடித்துவிட்டது என்று கேள்விப்பட்டு அவனைக் காண்பதற்காகச் செல்லும் அவனது நண்பரின் பார்வையில் கதை சொல்லப்படுகிறது. ஊரில் சுற்றித் திரியும் மூர்க்கமான குரங்கு ஒன்றை வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டு குரங்கு போகும் இடங்களுக்கெல்லாம் தானும் கூடவே அலைகிறான் ராமு.
அவன் குடும்பம், கடன் தொல்லை யால் வீட்டை இழந்து நொடித்துவிட்டது. வீட்டை காலி செய்வதற்கு கோர்ட் இரண்டு மாத காலம் அவகாசம் தந்திருக்கிறது. அந்த நிலையில்தான் ராமுவுக்கு புத்தி பேதலித்துவிட்டது. 
ராமுவின் வீட்டைக் கடனுக்காக எழுதி வாங்கியவர் கோபாலய்யர். அவர் வேண்டும் என்றே வட்டியை அதிகமாக வாங்குவதற்காக பம்பாயில் இருக்கிற தன் தங்கையின் பெயரால் கடன் பத்திரம் எழுதித் தருகிறார். அதனால் ஒவ்வொரு முறை கடனை முடிக்கப் போகும்போதும் பத்திரம் தங்கையிடம் இருப்பதாகச் சொல்லி வட்டியை மட்டும் வசூல் செய்கிறார்.
சில வருடங்களில் வட்டி அதிகமாகி, கடனைக் கட்ட முடியாத நிலை ஏற்பட்டு விடுகிறது. அதனால் வீடு கடனில் மூழ்கிப் போய்விடுகிறது. அன்றிலிருந்து ராமு சித்தம் கலங்கிவிட்டது என்கிறார்கள் ஊர்க்காரர்கள். ராமுவைச் சந்தித்துப் பேசுகிறான் ஒரு நண்பன். ராமு தனக்கு உண்மையில் சித்தம் கலங்கிவிடவில்லை என்றும், ஒரு நாள் தான் ஒரு முரட்டுக் குரங்கைப் பார்த்தாகவும், அது ஒரு நாய்க்குட்டியைத் தூக்கிச் சென்று அதன் கழுத்தை நெரித்துக் கொன்று விட்டதாகவும், அப்போது குரங்கு தன் கையில் வழியும் நாயின் ரத்தத்தைச் சுவைத்துப் பார்க்கவே அந்த ரத்த ருசி அதற்குப் பிடித்துவிட, அன்றிலிருந்து அது மாமிச பட்சிணியாக மாறி விட்டதாகவும் சொல்கிறான். அதைக் கேட்ட நண்பன், ‘‘குரங்கு அப்படியானதில் உனக்கு என்ன பிரச்னை?’’ என்று கேட்க, ‘‘தாவர பட்சிணியான குரங்குகூட ரத்த சுவைக்குப் பழகி, மாமிசபட்சிணியாக மாறிவிடு வதைப் போன்றதுதான் கோபாலய்யர் வேலையும். அவர் கடன் கொடுக்கத் தொடங்கி அதுவே பின்பு வட்டித் தொழிலாகி இன்று ரத்தம் குடிக்கப் பழகிவிட்டார். நான் கோபாலய்யரின் பின்னால் அலைவது போல நினைத்துக்கொண்டுதான் குரங்கின் பின்னால் அலைகி றேன். அது என்ன செய்யும் என்று எனக்குப் புரியவே இல்லை’’ என்கிறான் ராமு.
அவர்கள் பேசிக்கொண்டு இருக்கும்போதே அந்த முரட்டுக் குரங்கு இன்னொரு குரங்காட்டி கொண்டு வந்திருந்த பெண் குரங்கு ஒன்றைத் தூக்கிக் கொண்டு போய் அதையும் கொன்று விடுகிறது. குரங் காட்டி முரட்டுக் குரங்கை சுருக்குப் போட்டுப் பிடித்துவிடு கிறான். ஆனால், ஊர்க்காரர்கள் அது தெய்வாம் சம் கொண்டது என்று விட்டு விடச் சொல் கிறார்கள்.
குரங்காட்டி விட மறுக்கவே அவனை அடித் துப் போட்டு விட்டு குரங்கை அவிழ்த்து விடுகிறார்கள். கோபாலய்யரும் குரங்கும் ஒன்று தான் என்று தெரிந்ததால் தானோ என்னவோ ராமு குரங்கைப் பார்த் துக்கொண்டே இருக்கிறான். ஊர்க்காரர்கள் அவனைப் பைத்தியம் என்று சொல்கிறார்கள் என்பதோடு கதை முடிகிறது. 
ருஷ்ய விவசாயி கள், புதுமனை புகுவிழா நாளில், வீடு ஒரு விருட்சத் தைப் போல நன்றாக வேர்விட்டு மண்ணை இறுக்க மாகப் பற்றிக் கொள்ளட்டும் என்று வாழ்த்து வார்களாம். காற்றையும் வெளிச்சத்தையும் தனக்குள்ளாக வாங்கிக்கொண்டு வீடும் சதா எதையோ பாடிக் கொண்டுதான் இருக்கிறது. ஏனோ வீட்டின் பாடல், நம் செவிகளுக்குக் கேட்பதே இல்லை.
‘பசித்த மானுடம்’ என்ற அரிய நாவலை எழுதி, தமிழ் நாவல் உலகில் தனக்கெனத் தனி இடம் பிடித்தவர் கரிச்சான் குஞ்சு. தஞ்சை மாவட்டம் நன்னிலம் வட்டத்தில் உள்ள சேதின்புரத்தில் பிறந்த இவரது இயற்பெயர் நாராயணசாமி. இவரது நெருங்கிய நண்பர் எழுத்தாளர் கு.ப.ராஜ கோபாலன் ‘கரிச்சான்’ என்ற புனைபெயரில் எழுதியதன் நினைவாக, தன் பெயரை ‘கரிச்சான் குஞ்சு’ என்று மாற்றிக் கொண்டவர். இசையில் ஆழ்ந்த புலமை படைத் தவர். கும்பகோணத்தில் வாழ்ந்து மறைந்த இவர், இந்தியத் தத்துவங்களில் ஆழ்ந்த ஈடுபாடு கொண்டவர்.

Amazing modern homes collection








Tuesday, October 7, 2014

Top Ten Steven Spielberg Films (Rodney Twelftree)

There are filmmakers, and then there are people who change the film industry forever. Unless you’ve been living in an alternate dimension, or perhaps visiting from some outlying celestial plane, then you should already know the name of Steven Spielberg. Ever since he burst onto the scene in the mid 70’s with Duel, and more successfully with Jaws, audiences have flocked to see his films in droves. Whether it’s the popcorn munching thrills of the latest Indiana Jones adventure, the shocking and saddening wartime bravura of Schindler’s List, or the thunderous bass levels of Jurassic Park, it’s an undeniable fact that for over thirty years Mr Spielberg has been giving film fans the movies they’ve wanted to see. Of course, every director has his darker moments, such as the critically acclaimed but commercially lacklustre Munich, and the tribute film to Stanley Kubrick AI: Artificial Intelligence, Spielberg isn’t one to be tagged as a specialist director – he’s capable of making all manner of films, much to our eternal delight. In later years he began to take on various producer roles, involved in more production areas of film-making than just directing, and has industry-birthed many a Hollywood director along the way (Joe Dante, Joe Johnson, to name two).
With the gargantuan task of trying to choose the ten best films directed by Steve Spielberg, as opposed to a ten best films he’s been involved in in any way, I sat down with some DVD copies of his films and tried to determine exactly what makes a “good” Spielberg film. Is it financial success? Critical acclaim and Oscar glory? What about those films with an enduring legacy, such as Close Encounters of the Third Kind, or Raiders Of The Lost Ark? The variety the man has given us through the years makes determining the best ten films a hard choice indeed. But then, that’s why we’re here – to try and provide some clarity and closure on these types of questions.
10. E.T.: The Extra-Terrestrial (1982)
et, extra-terrestrial, steven spielberg best film
I start the list of the Top 10 Spielberg films with one of his most famous, probably THE most famous of all Spielberg films. Family friendly, almost saccharine in places, ET remains an iconic, character driven science fiction opus that still touches the heartstrings to this day. When an alien creature is left behind on Earth by mistake, he befriends a young human lad, Elliot (Henry Thomas) and hides out in wait for the Mother Ship to return. Elliot, together with his sister Gertie (Drew Barrymore, prior to her drug and alcoholic spiral that makes LiLo look like a fairy princess!) and elder brother Michael (Robert MacNaughton) must keep ET (as they call him) safe from both their parents and the prowling authorities. The great thing about ET is that the young cast perform so far above their age that it’s scary. Barrymore, as well as Thomas, are superb as the young siblings looking out for ET, in such a way it’s almost heartbreaking to watch their innocence sullied by Governmental forces at play. Indeed, the finale of this film borders on the nightmarish for younger viewers (I know it scared the hell out of me as a kid!) but the resolution is indeed a happy one. Often criticised by film fans for its overly sentimental mushiness towards ET, both in his relationships with the humans and with his discoveries on Earth, ET is a damn fine family oriented film that even today stands proudly as one of science fiction’s greatest achievements.
9. AI: Artificial Intelligence (2001)
artificial intelligence steven spielberg top 10 movies
After the death of legendary filmmaker Stanley Kubrick, Spielberg took on the job of “completing” the great man’s last project, a film version of Brian Aldiss’s story “Super-Toys Last All Summer Long”. In what would become one of Spielberg’s most ambitious films, to take an idea by Kubrick and turn it into a film, essentially in homage to him, AI: Artificial Intelligence remains one of Spielberg’s darkest films to date. Filmed in a very Kubrick-ian manner, with long steady-cam shots and a sense of framing and style in keeping with the late director’s trademark elements, a lot of critics at the time felt the film to be more Kubrick than Kubrick, and unlike anything Spielberg had ever achieved before. Overt sentimentality from child-star Haley Joel Osment’s key performance as the titular “super toy”, a robotic child who imprints on a set of adoptive parents when their own child is comatose, and a healthy sense of wonder using the ideas of Pinocchio (including the Blue Fairy); some might feel this film straddles dark drama and sugary light in a way that’s hard to swallow. But I believe this film to be among the most emotional of any Spielberg has directed: it’s interesting to note that since AI was released, Spielberg hasn’t directed any films with children as central characters. Perhaps he exorcised his “childhood drama” demons making this film. Alternately dark and wonderful, filled with imagery and allegory you could discuss until the cows come home, AI: Artificial Intelligence may just be Spielberg’s most intelligent film.
8. Jurassic Park (1993)
jurassic park, steven spielberg greatest film, top 10 spielberg
Box office blockbuster is the perfect recipe of a Hollywood thrill-ride, and the kind of film Spielberg could direct with one eye closed. Unlike the inferior sequel, the original Jurassic Park was a great balance of audience thrills and deft use of revolutionary CGI effects. When Terminator 2 burst onto the scene the previous year, Spielberg had obviously recognised in James Cameron’s blockbuster the ability for computers to not only add to the film-making toolbelt, but to completely revolutionise the things that could be done on-screen. The decision to use computer effects, rather than the old-school stop-motion stuff Ray Harryhausen had created (and Stan Winston had perfected for the original Terminator), proved to be the catalyst for the success of Jurassic Park, and the dawn of a new Hollywood era. While nowadays computer effects are present in almost everything we see on screen (including TV commercials), when Jurassic Park burst onto the screen, it took audiences into a place we’d never seen before: photo realistic creatures on screen. Spielberg only ended up using a few minutes of full CGI effects for Jurassic Park, but by utilising every trick in the handbook on film-making, he made it seem like a lot more. Animatronics, puppets, heck, even shadows on a wall, whatever he could get away with to scare the living heck out of viewers, he used. While Jaws may have defined the term “blockbuster”, and Star Wars redefined the modern example of “spectacle”, Jurassic Park combined both in equal measure, and became one of the highest grossing films in history off the back of it.
7. Indiana Jones & The Last Crusade (1989)
indiana jones and the last crusade, steven spielberg top ten
While many hold the original Indiana Jones flick, Raiders Of The Lost Ark, in high regard, by far the most fun entry into the franchise was the third film of the series, introducing Sean Connery as Indy’s father, and giving us the starlight starbright acting ability of one Alison Doody. Okay, so Doody was a doo-doo, at least from an acting perspective, but Last Crusade has something going for it that no other Indy film has: a rollicking sense of fun. After the lacklustre Temple Of Doom, Spielberg needed to refresh the franchise to keep the audience, and he did so. Indy’s father, by far the film’s most sparkling element, is Henry Jones, a man Indy describes as more interested in people who’ve been dead for a thousand years in another country than his own son. This family discontent is the driving force behind much of the comedy in Crusade, as Indy and Henry trade verbal blows and escape by the skin of their teeth from the clutches of a resurgent Nazi force. After Henry is kidnapped while searching for the Holy Grail, supposedly the cup Christ used during the Last Supper, Indy is seconded by a wealthy philanthropist (Julian Glover, in fine form) to continue the search. Along the way, Indy uncovers a plot by the Nazi’s to capture the Grail for themselves in their quest for world domination. Crusade also features an appearance by the late River Phoenix, as Young Indy, where we take much delight in seeing the formation of the scar on Harrison Ford’s chin, Indy’s fear of snakes, and the moment he got that hat. Some elements of the film may undo the careful characterisations formed in the previous films, such as turning Marcus Brody into a dithering clown, but on the whole, the pulp feel and rapid paced sensibility of Raiders is achieved again with this, the brilliant second sequel to an movie classic.
6. Minority Report (2002)
minority report, steven spielberg top 10 films,
The first cinematic teaming of crazy Tom Cruise and Mr Spielberg, Minority Report is a damn fine piece of filmmaking. Based on the Philip K Dick story of the same name, Minority Report shows a world in the near-future that has become almost crime free, due to the future-seeing Pre Crime unit. Using a link to three mutant humans known as “precogs”, who have the ability to view future events of significant violence (like murders, robberies and such), the Pre Crime unit is responsible for arresting those who are about to commit these acts. The validity of Pre Crime as a concept is constantly questioned, regardless of success rate, due to the drop in crime. However, when leading Pre Crime agent John Anderton (Cruise) discovers that he himself is about to commit a crime, he naturally runs like hell to either stop the event from happening, or escape entirely. Mind-bending special effects and a first rate story, told with exquisite skills by Spielberg and performed by a first rate cast, Minority Report is one of the truly great science fiction films to come out of the last twenty years. Intelligent, breathless and a genuine thrill-ride, Minority Report shows Spielberg at the very top of his game.
5. War Of The Worlds (2005)
war of the worlds, steven spielberg, best spielberg film,
Pure, unadulterated Spielberg popcorn piece, this remake of the 50’s sci-fi classic featured Tom Cruise in his second outing with Spielberg, after Minority Report, and while in real life Cruise had to contend with jumping on couches and a credibility factor approaching the level of anger directed at George W Bush, his performance in the film is both galvanising and altogether human. When mysterious alien craft rise from the ground and start obliterating everything around them, humanity is thrown into chaos. Herded like sheep, the pack mentality begins to form as society crumbles, both literally and figuratively. Man becomes beast, a survival of the fittest gene overriding common decency when push comes to shove, and all the while the somewhat selfish Ray Ferrier (Cruise) tries to survive the onslaught with his children in tow, he is forced to make decisions that will forever alter him as a man. Key performances from Dakota Fanning, and to a lesser extent Justin Chatwin, elevate this beyond a simple “When Monsters Attack” sideshow: this is a family on the precipice both with each other, but with their surroundings. Spielberg seems able to direct films like this in his sleep; big budget, scary, and featuring some iconic scenes, all filmed with the slick assured hand of somebody who knows how, and when, to use every trick in the film-making handbook to get the story told.
4. Catch Me if You Can (2002)
catch me if you can steven spielber top 10 films
Poetic, delightful, almost serendipitous film from the master, Catch Me If You Can features a brilliant performance from star Leonardo DiCaprio, as serial fraudster Frank Abignale Jr, who conned his way through thousands of dollars and numerous “careers” before being caught by pursuing officer Carl Hanratty (Tom Hanks). Lighter than normal Spielberg fare, Catch Me was a box office and critical success, and remains one of the most accessible DiCaprio films of the last decade. It’s a film for the sake of it, there’s no pretension or cinematic in-joke at the viewers expense; a great story (a jaw dropping story!) with good characterisation and a wonderful soundtrack from John Williams. The most heartbreaking part of the film, however, is the always-excellent Christopher Walken as Abignale Snr, who tries to keep his son from being caught, with the good intent of a loyal father. Walken will bring a tear to your eye in this film, especially for those of you who’ve had a father like him, or are a parent yourself. Spielberg seems to have a certain joy in this film, with what seems like a fairy-tale sheen of good-old-boy “will he get away with it?” layered thickly over proceedings.
3. Saving Private Ryan (1997)
saving private ryan, steven spielberg top 10 movies,
Of all the films in this list, indeed in all of Spielberg’s oeuvre, Saving Private Ryan is the one which has had the biggest impact on me, and caused me to write the most words about it. Harrowing, bereft of Hollywood cliché and redefining the War Film genre in a single, 20 minute opening sequence, Saving Private Ryan was a bloodthirsty double-take of historical relevance unseen perhaps since Oliver Stone took on Vietnam in Platoon and Born Of The Fourth Of July. Led by the always great Tom Hanks, accompanied by a veritable stable of A-list talent (among them Ed Burns, Vin Deisel, Giovanni Ribisi and even Matt Damon), as well as several underplayed cameo’s, somehow Spielberg manages to make the film look matter-of fact, almost documentary-esque. Undeniably powerful, perhaps accorded a somewhat ambivalent legacy in the intervening years due to the prevalence of other directors to over-use Janusz Kaminski’s rapid-shutter cinematography (Ridley Scott, I look at you, man) to dilute the effect, Saving Private Ryan is a master-class in taut, tense, often shocking storytelling. While perhaps not as personal a story as, say, Schindler’s List, what it does do is reinforce the sacrifices the brave men of the Allied forces in WWII made, and that in itself is worth noting.
2. Raiders Of The Lost Ark (1981)
indiana jones raiders of the lost ark, steven spielberg great blockbusters
How can this film not be number 1, you ask. Go ahead, ask. Raiders, otherwise known as the first Indiana Jones movie, remains one of those unassailable classics a la Casablanca and Gone With The Wind. Film that everybody knows (or should know) and films that have become iconic touchstones for a generation of film-goers. Harrison Ford’s sardonic, pitch perfect portrayal of the vagabond archaeologist who seeks the famed Ark of the Covenant (supposedly the last resting place of the actual Ten Commandments), pursued by vile Nazi villains and a French competitor, became a world-wide smash upon initial release. The years have been kind to Raiders, the poster-child for pulp adventure films ever since its release. Brendan Fraser has carved a career out of trying to get involved in a film like Raiders, for example. Spielberg himself revisited the franchise (perhaps unwisely) in recent times, unable to recapture the sheer exuberance and fun of the original. Violent, mythical, hilarious and thrilling, Raiders remains perhaps the definitive action/adventure movie of all time.
1. Jaws (1975)
jaws steven spielber best film, movie, cinema, blockbuster
While he may have drawn some acclaim previous to Jaws with films such as Duel and The Sugarland Express, it wasn’t until the film about a shark killing swimmers in a New England island community arrived that Spielberg himself came to prominence. Known by many as the progenitor of what Hollywood terms the modern “Blockbuster” event film, Jaws captured the public imagination in a way film hadn’t done so previously. It terrified, it thrilled, and above all it entertained. Featuring some of cinema’s greatest shocks, and one of Hollywood’s most immortal monologues by the late, great Robert Shaw, Jaws remains the single greatest example of a film preying on a primordial dread of ours to date. You can keep your Blair Witches, your Paranormal Activities and the like, because if there’s one film guaranteed to scare the living bejeezus out of every single person who watches, it’s Jaws. The legacy of this film has dulled in later years due to the increasingly stupid sequels (although Jaws 2 wasn’t a total write off), if you pause for a moment and revisit the original, you’ll find yourself once more too scared to go into the water. And for a film 35+ years old, that’s no mean feat.
Authors Note: Okay, so where was Schindler’s List, you ask? And Close Encounters? Surely this list is some sort of forgery, a bogus list intended to illicit cries of “you idiot” across the interweb. I assure you, that is not my intent. There are, after all, only ten spots available in this list. Had there been an eleventh and twelfth spot, those two films would have parked themselves neatly down there. Schindler’s may have won Spielberg his first Oscar, and it’s a great film in its own right, but sadly, after mulling over the merits and failures of all Spielberg’s films, Schindler’s couldn’t quite make it into the top ten. I look forward to the retribution that will no doubt follow me onto the comments pages, but isn’t that the true beauty of film: to be able to make lists like these and not be agreed upon by everyone?
thanks http://www.top10films.co.uk/

சாசனம் - கந்தர்வன்

அப்பா வெளியூருக்குப் போகையில் வண்டிக்குள் யார் பேச்சுக் கொடுத்தாலும், எவ்வளவு முக்கியமாக அது இருந்தாலும் தலையை வெளியே நீட்டி அந்தப் புளிய மரத்தை ஒரு தடவை பார்த்துக் கொள்வார். ஊர்க்கோடியில் குறவர் குடிசைகளுக்கு மத்தியில் பிரம்மாண்டமான மரம் அது. அடியில் பன்றி அடைந்து உரம் கொடுக்க ஊர் பூராவிலும் உள்ள மரங்களில் செழித்துக் கொழித்து நிற்கும் அது. அப்பாவுக்குச் சொந்தமான மரம்.
ஒரு செவ்வகவாக்கில் ஐந்து மைல் விஸ்தீரணத்தில் ஆறு சின்னக் கிராமங்களிலும் இந்தத்gandharvanதாய்க் கிராமத்திலும் அப்பாவுக்கு நிலங்களுண்டு. அத்தனை நஞ்சை புஞ்சை வீடு மரங்களிலும் அப்பாவுக்கு ரொம்பப் பிடித்தமானது இந்த புளியமரம்தான். வெகு தூரத்திலிருந்து பார்த்தால் ஒரு குன்று பச்சையாய் நிற்பது போலிருக்கும். அருகில் வந்து அண்ணாந்து பார்த்தால் ஆயிரங்கிளையோடு அடர்ந்து அந்த மரத்திற்குள் ஒரு தோப்பு அசைந்தாடுவது போலிருக்கும்.
எண்ணெய் பூசியதுபோல் வழுவழுவென்றிருக்கும். சிமிண்டுத் திண்ணையில் பகல் பூராவும் அப்பா உட்கார்ந்திருப்பார். நாலு பண்ணையாள்களுக்கும் அஞ்சு கிராமத்துக் குத்தகைக்காரர்களுக்கும் உட்கார்ந்த இடத்திலிருந்தே உத்தரவுகள் போகும். எப்போதாவது பர்மாக் குடையை விரித்து நடப்பார்.  ஒரு நாளைக்கு இத்தனை தடவை என்று எண்ணிவிடலாம் இறங்கி நடப்பதை.
அப்பா நடந்திருக்க வேண்டிய நடையெல்லாம் தாத்தா நடந்திருந்தார். சமஸ்தானத்தில் தாத்தா இந்தப் பிரதேசத்தின் பேஷ்கார்.
மஹாராஜா இந்தப் பக்கமாய் ஒரு முறை திக் விஜயம் செய்தபோது தாத்தா ஒவ்வொரு வேளை விருந்தையும் ஒரு உற்சவமாய் நடத்தியிருக்கிறார். மஹாராஜாவின் நாக்கு அது வரை அறிந்திராத ருசியும் பண்டமும் விருந்துகளில். பரிவாரங்கள் தங்கள் வயிறுகளைத் தாங்கள் தூக்கிச் சுமக்க வேண்டிய நிலை.
மரியாதை காட்டி வெகுவாய்ப் பின்னால் வந்து கொண்டிருந்த தாத்தாவை அழைத்து விரலை அவ்வப்போது நீட்டிக் கொண்டே வந்தார் மஹாராஜா. பின்னால் அந்த நிலங்களெல்லாம் தாத்தாவுக்குச் சமானமாய் வந்தன.
தாத்தா அரண்மனைக்குப் போய் சாசனங்களையும் பட்டயங்களையும் வாங்கி வந்த நாளிலிருந்து எட்டு நாட்களுக்குள் இருபத்தோரு கிராமங்களில் ஆட்களைத் திரட்டினார். தங்களுடையதென்று எண்ணி உழுது கொண்டிருந்த குடியானவர்களை நிலங்களிலிருந்தும் ஊர்களிலிருந்தும் மஹாராஜாவின் சாசனங்களைக் காட்டி விரட்டினார். அடிதடிகளும் நாலு கொலைகளும் நடந்ததாகப் பேச்சுண்டு.
தாத்தா வீட்டிலிருந்து எப்போது புறப்பட்டுப் போனார். எந்த ஊரில் யாரு வீட்டிலிருக்கிறார், ராத்திரி எத்தனை மணிக்கு வருவார் என்பதெல்லாம் வீட்டில் யாருக்கும் தெரியாது. உள்ளூரில்தான் தங்கியிருக்கிறார் "ஒரு வீட்டில்" என்பது போல் நக்கலாக ஒருவர் சொல்ல "அதெல்லாமில்லை சிறைக்குளமோ பண்ணந்தையோ கீரந்தையோ எங்கேயிருக்காகனு யார் கண்டா" என்று அழுத்தமாய் அடுத்த ஆள் பேசிவிடும்.
சில சமயம் விடியற்காலைகளில் சிவந்த கண்களோடு வந்து சேர்வாராம். வந்ததும் பரபரவென்று வீட்டு ஆள்கள் ஒரு அண்டா நிறையத் தண்ணீரைக் கொண்டு வந்து வாசலில் வைப்பார்கள். குளிரக் குளிரக் குளித்து வேட்டி துண்டை நனைத்துப் போட்டு விட்டு வீட்டிற்குள் நுழைவாராம்.
தாத்தா கையைப் பிடித்துக் கொண்டு அப்பா நடக்கையிலே மஹாராஜா இந்தியப் பிரஜையாகிவிட்டார். சாசனங்களையும் பட்டயங்களையும் அப்பா கையில் ஒப்படைத்துவிட்டுத் தாத்தா கிழக்குக் காட்டில் எரிந்தபோது முதல் தேர்தல் முடிந்து ஓட்டுகளை எண்ணிக் கொண்டிருந்த நேரம்.
கிராமங்களில் நீண்டு கிடந்த புஞ்சைகளை அப்பா அந்தந்த கிராமத்துக்குப் பெருங்குடியானவர்களிடம் வாரத்துக்கு விட்டு விட்டார். செவற்காட்டுப்பனைகளைப் பாட்டத்துக்கு விட்டார். தை மாசியில் வீட்டு மச்சிலும் குளுமைகளிலும் பட்டாசாலையிலும் நெல்லும் கம்பும் வரகும் கேப்பையும் ஒரு புறமாகவும் மிளகாய்,
போலிருக்கும். ஒவ்வொரு தடவையும் பெட்டியைத் திறந்து மூடிவிட்டுத் திண்ணையில் உட்கார்கையில் அப்பா முகத்தில் வேர்வையும் அதிருப்தியும் தெரியும்.
ஊர்க்கோடி புளியமரம் தளதளவென்று நிற்கிறது. அதிலிருந்துதான் வருசத்திற்குண்டான புளி வருகிறது. ஆனால் ஒப்படைத்து விட்டுப் போன சாசனங்கள் பத்திரங்கள் எதிலும் ஏன் ஒரு சின்னத் துண்டு காகிதத்தில் கூட இந்த மரத்தைப் பற்றி ஒரு வார்த்தை இல்லை.
ஒரு நாள் சுப்பையா மாமா அப்பா பக்கத்தில் வந்து உட்கார்ந்து பேச்சுவாக்கில் "மண்டபத்து மல்லி, மண்டபத்துப் புளி ரெண்டுக்கும் சமமா ஒலகத்திலெ எங்கேயும் கிடையாது" என்று சொல்லிவிட்டார். அப்பா இதைக் கேட்டதும் அம்மாவைக் கூப்பிட்டார். "அந்தக் கொறட்டுப் புளியிலே கொஞ்சங் கொண்டாந்து மாப்பிள்ளட்ட குடு" என்று சொல்லிவிட்டு, "இன்னைக்குக் குழம்பு ஒங்க வீட்டிலெ இந்தப் புளியிலெ. விடிய வந்து சொல்லுங்க மாப்பிள்ளை, மண்டபத்துப் புளி ஒசத்தியா; கொறட்டுப் புளி ஒசத்தியானு"
மறுநாள் சுப்பையா மாமா திண்ணையில் வந்து உட்கார்ந்ததும் சொன்னார். "இந்தக் கொறட்டுப் புளிக்குச் சரியா  மண்டபத்துப் புளியும் நிக்காது; மதுரைப் புளியும் நிக்காது!”
‘கொறட்டுப் புளி’ என்று அப்பா சொல்வது ‘குறவீட்டுப்புளி’ என்பதன் சுருக்கம். ‘குறவீடு’ என்று வருகிற எதையும் வேறு மாதிரித்தான் சொல்வார். அப்படிப் பேசி முடித்ததும் எதையோ மறைத்துத் தப்பித்து விட்ட திருப்தியில் பலர் முன்னிலையில் தன்னை மறந்து சந்தோஷப்பட்டுக் கொள்வார்.
ஆள்பத்தி அறையின் இரும்புப் பெட்டியைத் திறந்து சாசனங்களையும் பத்திரங்களையும் பார்த்து முடித்த சில சமயங்களில் அப்பா திண்ணையிலிருந்து இறங்கிக் குடையை விரித்தும் விரிக்காமலுமாய் ஓடப் போகிற மரத்தைக் கயிறு போட்டு வைக்கப் போவது போல் ஓடுவார். கொழுந்து விடும் நேரம், பூப் பூக்கும் நேரம், பிறை பிறையாய்ப் பிஞ்சு விடும் நேரங்களில் இப்படிப் போய் மரத்தடியில் நிற்பார்.
“அய்யா மகன் வந்திருக்கார் விலகுலெ” என்று சத்தம் போட்டு, வேடிக்கை பார்க்க வரும் குறவீட்டுப் பிள்ளைகளைச் சேரிக் கிழவர்கள் விரட்டுவார்கள். மரத்தடியில் அடைந்து கிடக்கும் பன்றிகளை விரட்டி மேட்டுப்பக்கம் கொண்டு போவார்கள். பன்றிக் கழிவுகளைத் தள்ளி ஒரு புறமாய் ஒதுக்குவார்கள்.
மற்றக் குடிசைகளிலிருந்து விலகி ஒரு குடிசை மரத்திற்கு வடக்கில் தனியாய் உண்டு. வெளியில் உண்டாகும் சேரி அசுத்தங்கள் அந்தக் குடிசையருகே வந்துவிடாதவாறு சுற்றி ஒரு தீ வட்டம் நின்று காப்பதுபோல் பளிச்சென்றிருக்கும்.
அப்பாவின் குரலைக் கேட்டதும் குடிசைக்குள்ளிருந்து ஒரு கிழவி கண்ணில் பூ விழுந்து பார்வை தெரியாமல் கம்பூன்றி வெளியில் வருவாள். குறவர் கூட்டத்திலிருந்து விலகித் தனியாய் ஆகாயத்திலிருந்து வந்து பிறந்ததுபோல் கிழவியின் மகள் தாத்தா ஜாடையில் தாத்தா நிறத்தில் வந்து நிற்பாள். அப்பாவுக்கும் அந்தப் பொம்பிளைக்கும் பதினைஞ்சு வயசு வித்தியாசமிருக்கும்; சின்னவள்.
அந்தப் பொம்பிளையும் அவள் புருஷனும் பிள்ளைகளும் குறவர் கூட்டத்திலிருந்து விலகித் தனியாய் நிற்பார்கள். கிழவியும் மகளும் அப்பா பேசும் ஒவ்வொரு வார்த்தையையும் வாஞ்சையோடு கேட்பார்கள். அப்பா புறப்பட்டுப் போகும் போது அந்தப் பொம்பிளை அவர் பார்க்கும்படி முன்னே வந்து குப்பைக்கூளங்களைக் காலால் தள்ளி வழி செய்வாள். இவர்களின் இந்தச் செய்கைகளால் அப்பா தடுமாறி நடப்பார். வீடு வரும்போது மறுபடி முகம் மாறி வந்து சேர்வார்.
வெகுநேரம் யோசனையில் கிடப்பார். கணக்குப் பிள்ளையைக் கேட்டு விடலாமென்று அப்பாவுக்குப் பலமுறை தோன்றியதுண்டு. இந்த மரம் நிற்கும் நிலம் யாருக்குச் சொந்தம் என்று அவரிடம் கேட்கலாம். தன் பெயருக்கே ரசீது போடச்  சொல்லலாம் வரி கட்டியதாக. ஆனால் மரம் இருக்கும் இடம் நம் பெயரிலில்லை என்று கணக்குப்பிள்ளைக்கு நாமே சொல்லிக் கொடுத்தது போலாகிவிடும். சொத்து விஷயத்தில் அவசரப்படக்கூடாது. போகிற வரை போக வேண்டும். அப்பா, கணக்குப் பிள்ளைக்குச் சொல்லி விடும் ஞாபகம் வந்து ஒவ்வொரு முறையும் நிறுத்தி வைத்தது போக அந்த எண்ணத்தையே சில நாளில் மறந்து விட்டார்.
வருசா வருசம் புளியம்பழ உலுக்கல் அப்பா முன்னால் விமரிசையாய் நடக்கிறது. மூடை மூடையாய்ப் புளி வீட்டுப் பட்டாளத்துக்கு வருசத்து. புளியம்பழ உலுக்கலுக்கு முதல் நாளே அப்பா ஆள் சொல்லி விடுவார். மறுநாள் காலை அப்பா போகுமுன்னால் பன்றிக் கழிவுகளைக் கூட்டிப் பொட்டலாக்கி வைத்திருப்பார்கள்.
அப்பா பத்து ஆள்களோடும் ஒரு கட்டுச் சாக்குகளோடும் வெயில் வந்ததும் வருவார். வருசா வருசம் இது ஒரு சடங்கு போல் நடக்கும். உலுக்கலுக்கு முன் கிழவியின் மகள் கிழவியின் கையைப் பிடித்துக் கொண்டு வந்து மரத்தருகில் நிறுத்துவாள். கிழவி மரத்தைத் தொடுவாள்; தடவுவாள்; கும்பிடுவாள். குருட்டுக் கண்ணிலிருந்து தாரை தாரையாய்க் கண்ணீர் வடியும். மகள் மெல்லக் கிழவியை அகற்றி அழைத்துக் கொண்டு குடிசைப் பக்கம் போவாள்.
அப்பா இவைகளையெல்லாம் பார்த்தும் பார்க்காதது போல் நிற்பார். சீக்கிரமாய் இந்தச் சடங்கு நடந்து முடியவேண்டுமென்பது போல் பொறுமை இழப்பார். இது முடிந்ததும் பலசாலிகளாயுள்ள எட்டு பேர் திசைக்கு ஒருவராய் ஒரே நேரத்தில் கிளைகளில் ஏறி மேற்கொப்பைப் பிடித்துக் கொண்டு கூத்தாடுவார்கள்.
பழங்கள் உதிர்ந்து சடசடவென்று சத்தங்கிளப்பும். குற வீடுகளின் சின்னப்பிள்ளை எதுவும் பழம் பொறுக்க நடுவில் நுழைந்தால் மண்டையிலடிக்கும். ஒரு பழமே ரத்தம் கசிய வைத்துவிடும்.
மொத்தக் கிளைகளையும் உலுக்கியபின் அப்பா மரத்தைச் சுற்றி வந்து மேல் நோக்கிப் பார்வையிடுவார். ஒரு கிளை விட்டுப் போயிருந்தாலும் அவர் பார்வைக்குப் பட்டுவிடும். எல்லாமும் உலுப்பி முடிந்தவுடன் பத்துப் பேரும் பழங்களை வாரிக் கட்டுவார்கள்.
ஒரு சின்னக் குவியலை அப்பா காலாலேயே குவித்து ஒதுக்குவார். அந்தப் பொம்பிளை வந்து அள்ளிக் கொள்ளும். அள்ளும்போது அவள் கண்ணில் இருந்து கண்ணீர் வடியும். மூடைகளை வண்டியிலேற்றி வீட்டில் கொண்டு வந்து இறக்குவார்கள். ஒரு வாரம் முற்றத்தில் காயும். அப்புறம் பதினைந்து பேர்கள் பட்டாசாலையில் உட்கார்ந்து உடைப்பார்கள். மறுபடியும் முற்றத்துக்குப் போகும். அப்புறம் சால்களில் அடையும்.
ஒரு வருசம் உலுக்கலில் போது கிழவி மரத்தைத் தொட்டு அழுது கொண்டிருந்தபோது மகள் புருசன், “ஒங்க ஆத்தாளை இங்கிட்டுக் கூப்பிடு. அசிங்கமாயிருக்கு; சனம் பூராவும் வேடிக்கை பார்க்குது” என்று கோபமாய்ச் சொன்னான். அந்த பொம்பிளை தயங்கியது. “கூட்டிட்டு வரப்போறியா இல்லையாடி” என்று எல்லோருமிருக்கக் காலால் ஒரு உதை விட்டான். ஓடிப்போய்க் கிழவியை இழுத்துக் கொண்டு வந்தாள். அன்று அப்பா காலால் தள்ளிக் குவித்திருந்த புளிக்கு முன்னால் வந்து அவன் “இதையும் அள்ளிக்கிட்டுப் போயிருங்க” என்றான்.
அவன் கை காலெல்லாம் நடுங்கிக் கொண்டிருந்தன. அப்பா சற்றுக் கலங்கிப் போனார். விட்டுக் கொடுக்காமல் “இதையும் அள்ளிக் கட்டுங்கடா” என்று சொல்லிவிட்டு நடந்தார். அன்று ஒரு பழம் விடாமல் வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்தன. அடுத்த வருசம் வழக்கம் போல் மறுநாள் புளியம்பழம் உலுக்க வரப் போவதாகச் சொல்லியனுப்பியிருந்தார் அப்பா. மறுநாள் பத்துப் பேரோடு மரத்தடிக்குப் போகையில் தரையெங்கும் பன்றிக் கழிவுகள் எங்கும் அசிங்கமும் நாற்றமும்.
கயிற்றுக் கட்டிலில் கிழவி உட்கார்ந்திருந்தாள். யாரோ வம்பாய் உட்கார்த்தி வைத்திருப்பது போலிருந்தது. அந்தப் பொம்பிளை புருஷனோடும் பிள்ளைகளோடும் நின்றாள். அப்பா அந்தப் பெண்ணைக் கடுமையாகப் பார்த்தார். “என்ன இதெல்லாம்?” என்று அதட்டினார். சொல்லி வைத்ததுபோல் யாரும் வேலை வெட்டிக்குப் போகாமல் குறவீட்டு ஆள்கள் மொத்தமும் கூடியிருந்தது.
அந்த பொம்பிளை “இனிமேற்பட்டு இந்த மரத்தை நாந்தான் உலுக்குவேன்.” “இதிலே எனக்குப் பாத்தியதை உண்டு...” என்று பேசத் துவங்கியது. அப்பாவுக்குக் கால் நடுங்கியது; உதடு கோணியது. “போதும் போதும் பேச்சை நிறுத்து” என்று அதற்கும் அப்பால் அந்தப் பொம்பிளை பேசப்போவதைப் பதறிப்போய் நிறுத்தினார். கயிற்றுக் கட்டிலின் மேல் அந்தக் கிழவி நிச்சலனமாய் உட்கார்ந்து இருந்தாள்.
கூட்டி வந்த ஆள்களைத் திருப்பியழைத்துக் கொண்டு தலையைச் சாய்த்துக் குனிந்து நடந்து வீடு வந்து சேர்ந்தார். அதற்கப்புறம் அப்பா ஆள்பத்தி அறைக்குள் நுழைந்து பெட்டியைத் திறந்து சாசனம் எதையும் எடுத்துப் பார்க்கவே இல்லை.

"பணி தீராத்த வீடு" என்றொரு மலையாளப் படம்

"பணி தீராத்த வீடு" என்றொரு மலையாளப் படம். நான் எஸ்.எஸ்.எல்.சி. படித்துக் கொண்டிருந்த போது ரிலீசாயிற்று. அப்போதெல்லாம் டிவி.கிடையாது. தியேட்டரில் சினிமா பார்க்கவெல்லாம் அனுமதி கிடைப்பதே குதிரைக் கொம்பு. என் பள்ளித்தோழி ராஜேஸ்வரி என்ற நாயர் பெண். அவள்தான் மலையாளப் படங்கள் பற்றி எனக்கு அப்டேட் பண்ணுவாள். சீன் பை சீன் கதை சொல்லுவாள். விடுமுறையில் ஊர்ப்பக்கம் சென்றவள் "பணி தீராத்த வீடு" பார்த்து விட்டு வந்தாக சொன்னாள். படம் எப்படி என்று கேட்டேன். அழுகாச்சி படம்.நசீர் நல்லா பண்ணி இருக்காரு. பாட்டெல்லாம் சூப்பர். என்றாள்.

கதை என்னன்னா என்று ஆரம்பித்தவளிடம், வேண்டாம் நானே பார்த்துக்கறேன். என்றேன். அதற்கு வாய்ப்பே இல்லை என்றாலும் கதை தெரிந்து கொள்ள விருப்பப் படவில்லை. அந்த படத்தின் பாடல்களை மட்டும் ரேடியோவின் மலையாள பாடல்கள் அலைவரிசையில் கேட்டதோடு சரி. சுப்ரபாதம் என்று ஆரம்பிக்கும் நீலகிரியுடே சகிககளே என்ற பாட்டு நான் எப்போதும் முணு முணுக்கும் பாடலாயிற்று.
அதற்குப் பிறகு பல வருடங்கள் கழித்து என் வீட்டில் தொலைக் காட்சி பெட்டி வாங்கின சில மாதங்களில் நேஷனல் அலைவரிசையில் விருது பெற்ற மொழி வாரி திரைப்படங்களின் வரிசையில் ஒரு நாள் "பணி தீராத் த வீடு" என்று பெயர் போட்ட போது நான் சந்தோஷத்தில் குதித்தேன். என் அப்பா , அம்மா, நாராயண்ணா (அத்தை பிள்ளை) மன்னி என்று ஒட்டு மொத்த பேருடன் அந்த படம் பார்த்தேன். படு நிசப்தம். அப்படி படத்தில் ஆழ்ந்து போனோம். சுப்ரபாதம் பாடல் ஆரம்பித்த போது உதகையின் அழகில் மலைத்துப் போனேன். (இசை எம்.எஸ்.வி.) அந்த மலை ரயில், மேகம் தவழும் மலை முகடுகள், ஏரியின் அமைதியான நீர்ப் பரப்பு, வண்ண மலர்கள் என்று மீண்டும் மீண்டும் அந்த பாடலைக் காண மனம் ஏங்கும்.
என்ன காரணம் என்று தெரியவில்லை. அந்த படம் என் மனசுக்குள் ஒரு பிரியமான இடத்தைப் பெற்று விட்டது. இளகிய மனம் கொண்ட அந்த ஹீரோ தன சொந்த ஊரில் முடிக்கப் படாமல் இருக்கும் தன வீட்டுப் பணிகளை முடிக்கத்தான் உதகைக்கு வேலையாக வருகிறான். ஆனால் அவனைச் சுற்றி இருக்கும் சக மனிதர்களின் வாழ்வில் நடக்கும் பல்வேறு அவலங்களால் பாதிக்கப் பட்டு தன் காதலும் கை கூடாமல், அவன் மனம் துயரத்தில் ஆழ்கிறது. வாழ்க்கை குறித்த அவன் பார்வை மாறுகிறது. எந்த பணியும் முழுமையடையாமல் அவன் ராணுவத்தில் பணியாற்ற முடிவு செய்து உதகையை விட்டு கிளம்புவான்.
பிரேம் நசீர் அற்புதமாக நடித்திருப்பார். படம் தேசிய, மாநில விருதுகளை குவித்தது. எனக்கு இந்த படம் அதில் சொல்லப் படாத வேறொரு விஷயத்தையும் யோசிக்க வைத்தது. இந்த உலக வாழ்வு கூட சிலருக்கு பணி தீர்வதற்கு முன்பே முடிந்துதான் போகிறதோ? சிலர் எல்லா வேலையும் முடித்து வா வா என்று காத்திருக்க, சிலர், எத்தனையோ பணிகள் வரிசை கட்டி காத்திருக்க எதையும் முடிக்காது அவசரமாய் சென்று விடுகின்றனர். அவர்களுக்கெல்லாம் இந்த உலக வாழ்வும் பணி தீராத்த வீடுதானோ?
சமீபத்தில் மாண்டலின் ஸ்ரீநிவாஸ் மறைந்த போது எனக்கு இந்தப் படம் நினைவுக்கு வந்தது. மீண்டும் அதைப் பார்க்கலாம் என்று தேடினால் யூ டியூபில் அது இல்லை. சுப்ரபாதம் பாட்டு மட்டும் கேட்டேன். அதன் லிங்க் கிடைத்தால் மகிழ்வேன்.
Vidya Subramaniam

Newton didn't give second law of motion ( Ajay Sharma, assistant director for education with the Himachal Pradesh government)

Shimla: In Isaac Newton's time, the terms 'acceleration' and 'second derivative' did not exist, so he could not have deduced F=ma, the second law of motion. This has been unscientifically credited to Newton, says a research paper.
The paper "Isaac Newton, Leonhard Euler and F=ma" was written by Ajay Sharma, assistant director for education with the Himachal Pradesh government.
"Newton gave a velocity dependent force and Euler an acceleration dependent force. If the magnitudes of equations of force F=ma and F=2ma are equal, then it implies 1=2, which is not true," said the paper published this month in international journal 'Physics Essays'.
Newton didn't give second law of motion: research

The paper "Isaac Newton, Leonhard Euler and F=ma" was written by Ajay Sharma, assistant director for education with the Himachal Pradesh government.

"Newton did not discover F=ma in any edition of the 'Principia'. In Newton's time, acceleration and second derivatives were not given. So it was impossible for Newton to write F=ma," Sharma said.
According to him, F=ma was given by Euler in 1775. Due to unknown reasons, it was attributed to Newton.
Sharma, whose research on Newton's law of motion got accolades from Washington-based Euler Society in July, said that after Euler's death in 1783, his law became Newton's second law of motion, which is not scientific.
"There were no second derivative and acceleration at the time of Newton. So he could have not discovered the mathematical form of the second law of motion," Robert E Bradley, president of the Euler Society, said in a letter to 50-year-old Sharma.
Sharma's 340-page book "Beyond Newton and Archimedes" tries to prove that Newton did not discover the second law of motion.
The book says: Consider a boy is standing at distance of 10 metres from a wall. The boy holds a rubber ball and a cloth ball in his hands.
Firstly, the boy throws the rubber ball with force 2N (Newton) on the wall. The rubber ball after striking the wall rebounds to 10 metres. Thus, action and reaction are equal in this case.
Secondly, the boy throws the cloth ball with an equal 2N force on the wall. The cloth ball rebounds to five metres. Thus action and reaction are not equal.
"Thus to every action, there is an opposite reaction but it may or may not be equal to the action," says the 10th chapter of Sharma's book.
Newton stated in Propositions in Book III of the Principia regarding force of attraction between various heavenly bodies. These are regarded as the law of gravitation.
But Newton did not give any mathematical equation to the law of gravitation, said Sharma, who is working on the basic laws for the past 31 years.
Source http://ibnlive.in.com/