Ruins of Nalanda University

In 1193, the Nalanda University was sacked by the fanatic Bakhtiyar Khilji , a Turk ; this event is seen by scholars as a late milestone in the decline of Buddhism in India . The Persian historian Minhaj-i-Siraj , in his chronicle the Tabaqat-I-Nasiri , reported that thousands of monks were burned alive and thousands beheaded as Khilji tried his best to uproot Buddhismand plant Islam by the sword the burning of the library continued for several months and"smoke from the burning manuscripts hung for days like a dark pall over the low hills."
Nalanda was one of the world's first residential universities, i.e., it had dormitories for students. It is also one of the most famous universities. In its heyday, it accommodated over 10,000 students and 2,000 teachers. The university was considered an architectural masterpiece, and was marked by a lofty wall and one gate. Nalanda had eight separate compounds and ten temples, along with many other meditation halls and classrooms. On the grounds were lakes and parks. The library was located in a nine storied building where meticulous copies of texts were produced. The subjects taught at Nalanda University covered every field of learning, and it attracted pupils and scholars from Korea, Japan, China, Tibet, Indonesia, Persia and Turkey. During the period of Harsha, the monastery is reported to have owned 200 villages given as grants.
The Tang Dynasty Chinese pilgrim Xuanzang left detailed accounts ofthe university in the 7th century. He described how the regularly laid-out towers, forest of pavilions, harmikas and temples seemed to "soar above the mists in the sky" so that from their cells the monks "might witness the birth of the winds and clouds." The pilgrim states: "An azure pool winds around the monasteries, adorned with the full-blown cups of the blue lotus; the dazzling red flowers of the lovely kanaka hang here and there, and outside groves of mango trees offer the inhabitantstheir dense and protective shade."

மாதுளை:

வளரியல்பு :– மாதுளம்வளமான மண்ணில் நன்கு வளரும். இந்தியாவிலும் பல பகுதிகளில் பயிர் செய்யப்படுகிறது . இதன் தாயகம் இரான் இராக் பின் இந்தியா, பாக்கிஸ்தான் பங்களாதேஸ், சைனா, தெற்குஅரேபியா, ஆப்கானீஸ்தான், போன்ற நாடுகளுக்குப் பரவிற்று . இது ஒரு குறுமரம். இதுசுமார் 10 லிருந்து 25 அடி வரை வளரக்கூடியது . இதன் பூ சிகப்பாக இருக்கும் .மின்னும் சிவப்பாக மஞ்சள் கலந்த பச்சையாக பழங்கள் தோற்றம் தரும். பழத்தின் நுனியில் குஞ்சம் போன்ற அமைப்பு இருக்கும். பழத்துள் கெட்டியான விதைகள் சாறு நிறைந்திருக்கும் . இனிப்பு, புளிப்பு, துவர்ப்பு மூன்று வகையா கசாறுகள் இருக்கும். இவற்றின் உலர்த்தப்பட்ட விகைகளிலிருந்து நறுமணப் பொருள்கள் செய்கின்றனர் .விதைகள் மூலம் இனவிருத்தி செய்யப்படுகிறது

மருத்துவப்பயன்கள் :-

மாதுளம் பிஞ்சைக் கொண்டு வந்து புளித்த மோரில் அரைத்துக் கலக்கி செரியாகழிச்சல், சீதக்கழ்ச்சல், நீர்நீராய் கழிதலுக்கும் தர கழிச்சல்கள் நிற்கும்.

மாதுளம்பழத்திற்கு `மாதுளங்கம்’ என்ற பெயரும் உண்டு .மாதுளையின் பழம், பூ, பட்டை, ஆகியவை அனைத்தும் மருத்துவ குணங்கள் நிறைந்தது. மாதுளையின் பழங்களில் இரும்பு, சர்க்கரை சுண்ணாம்பு, பாஸ்பரஸ் மற்றும் அனைத்து வகையான தாதுஉப்புக்களும், உயிர்ச்சத்துக்களும் அடங்கியுள்ளன.

மாதுளம் பழத்தைச் சாப்பிடுவதால் உடலில் நோய் எதிர்ப்புச் சக்தி அதிகமாகிறது .உடலுக்குத்தீங்கு விளைவிக்கும் வைரஸ் கிருமிகளை மிகத் துரிதமாகவும், அதிக அளவிலும் அழித்து விடுகிறது. அதனால் நோய்நீங்கி ஆரோக்கியமும் சக்தியும் அளிப்பதில் மாதுளை சிறந்த பலனைத் தருகிறது.

இனிப்பு மாதுளம் பழத்தைச் சாப்பிட்டால் இதயத்திற்கும், மூளைக்கும் மிகுதியான சக்திகிடைக்கிறது .பித்தத்தைப் போக்குகிறது, இருமலை நிறுத்துகிறது.

புளிப்பு மாதுளையைப் பயன்படுத்தினால் வயிற்றுக் கடுப்பு நீங்குகிறது .ரத்த பேதிக்குச் சிறந்த மருந்தாகிறது. தடைபட்டசிறுநீரை வெளியேற்றுகிறது .குடற்புண்களை (அல்சர்) குணமாக்குகிறது.

மாதுளம் விதைகளைச் சாப்பிட்டால் நீர்த்துப் போன சுக்கிலம் கெட்டிப்படுகிறது. மேக நோயின் பாதிப்பு ஏற்பட்டவர்கள் மாதுளை விதைகளைச் சாப்பிட்டால் பிரமேகம் பாதிப்பிலிருந்து நிவர்த்தியாகும்.

இதயநோய்கள், இதயபலகீனம், நிவர்த்தியாகும். இரத்தவிருத்தி ஏற்படும்.சீதபேதிக்கு மாதுளை சிறந்த நிவாரணம் அளிக்கிறது. தொடர்ந்து நோயின் பாதிப்பால் பலகீனம் அடைந்தவர்கள் மாதுளம்பழத்தைச் சாப்பிட்டால் உடல் தேறும், உடல் எடைகூடும்.

தொண்டை, மார்பகங்கள் நுரையீரல், குடலுக்கு அதிகமான வலிமையை உண்டாக்குகிறது.

ஆண்தன்மையில் பலகீனம் உள்ளவர்கள் மாதுளம் பழம் சாப்பிடுவதால் மிகுந்தசக்தியை அடைய முடிகிறது.

மாதுளம் பழத்தோலுடன் வேலம்பட்டைத் தூளைக் கலந்து பல் துலக்கிவர பல்வலி, பல்லில் ரத்தம் கசிதல் நீங்கும்.

மாதுளம்பட்டை ச்சாறுவயிற்றிலுள்ள புழுக்களை வெளிப்படுத்தும்.

மூக்கிலிருந்து குருதி வடிவதை நிறுத்த மாதுளம்பூச் சாற்றுடன் அறுகம்புல் சாற்றையும் சம அளவுகலந்து தரலாம்.

மாதுளம்பழச் சாறு ஒருடம்ளர் சாப்பிட்டால் விக்கல் உடனே நிற்கும், அதிக தாகத்தைப் போக்கும். நெஞ்செரிச்சல், மந்தம், அடிக்கடிமயக்கம் போன்றவை நீங்கும்.

மாதுளம் பழச் சாற்றில் கற்கண்டு சேர்த்து சாப்பிட்டால் உடல் சூட்டு நோய்கள் நீங்கும். சரீரம் குளிர்ச்சி யடையும். காய்ச்சல் தணியும். மாதுளம்பழச்சாற்றை ஒரு பாத்திரத்தில் விட்டு சிறிது நேரம் வெயிலில் வைத்து எடுத்துச் சாப்பிட்டு வந்தால் நினைவாற்றல் பெருகும். பற்களும், எலும்புகளும் உறுதிப்படும் .மாதுளம் பழத்தின் அனைத்து நன்மையையும் பெறலாம்.

மாதுளம் பழத்தின் மேல்புறம் ஒரு துவாரத்தைச் செய்து அதில் உள்ளுக்குச் சாப்பிடும் பாதாம் எண்ணெய் 15 மில்லிக்குக் குறையாமல் செலுத்தி எடுத்து ஒரு பாத்திரத்தில் வைத்து சூடு செய்தால் எண்ணெய் பூராவும் பழத்தில் கலந்து விடும். இவ்வாறு தயாரிக்கப்பட்ட பழத்தைச் சாப்பிட்டால் கடுமையான இதயவலி நீங்கிவிடும்.

பெரிய இனிப்பு மாதுளம் பழத்தில் ஆறு எடுத்து இதன் முத்துக்களை ஒரு பாத்திரத்தில் போட்டு 200 கிராம் சீனியை இதில் கலந்து வைத்து அரை மணி நேரம் வரை இருந்தால், முத்துக்களின் சாறு நீர்த்துப் பிரியும். இந்த சாறு அரைலிட்டர் சேர்ந்தால், ஒருகிலோ சீனியை பாகுபதத்தில் காய்ச்சி, இதனுடன் மாதுளம் பழச்சாற்றைக் கலந்து வைத்து க்கொண்டு மீண்டும் பாகு பதம்வரை சூடு செய்து பத்திரப்படுத்திக் கொண்டுதினசரி 30 மில்லி அளவு எடுத்து, தண்ணீரில் கலந்து சாப்பிட்டு வந்தால், பித்த நோய்கள் நீங்கும். ஆயாசம் அகலும். வீரியவிருத்திக்கான டானிக் ஆகும் .நினைவாற்றல் பெருகும்.

மாதுளம் பழச்சாற்றில் தேன் கலந்து காலை ஆகாரத்துக் குப்பின் தினமும் சாப்பிட்டால், ஒரு மாத உபயோகத்தில் உடல் ஆரோக்கியமும் தெம்பும் உண்டாகும் .புதிய ரத்தம் உற்பத்தியாகிவிடும்.

மாதுளம்பூக்களைமருந்தாகப்பயன்படுத்தும்போது, இரத்தவாந்தி, இரத்தமூலம்வயிற்றுக்கடுப்பு, உடல்சூடுதணியும்.இரத்தம்சுத்தியடையும், இரத்தவிருத்திஉண்டாகும்.

மாதுளம் பூக்களை உலர்த்திப் பொடித்து வைத்துக் கொண்டு வேளைக்கு ஒரு சிட்டிகை வீதம் சாப்பிட்டால், இருமல் நிற்கும். மூக்கில் இரத்தம் வடியும் நோய் உள்ளவர்கள், மாதுளம் பூச்சாறு, அருகம்புல் சாறு சமமாகச் சேர்த்து வேளைக்கு 30 மில்லி வீதம் தினசரி மூன்று வேளையாக மூன் றுதினங்களுக்குக் கொடுத்தால், இரத்தம் கொட்டுதல் நின்றுவிடும். பெண்களுக்கு ஏற்படும் உதிரப் போக்கிற்கு இதே மருந்தை மூன்று தினங்களுக்குக் கொடுத்தால் உதிரப்போக்கு நிவர்த்தியாகும்.

மாதுளம்பூச்சாற்றை 15 மில்லியளவு சேகரித்து சிறிது கற்கண்டு சேர்த்து தொடர்ந்து சாப்பிட்டு வந்தால், இரத்த மூலம் நீங்கும். மாதுளம் மரப்பட்டை அல்லது வேர்ப்பட்டையை வெட்டி பச்சையாக இருக்கும் போதே இதன் எடைக்கு எட்டு மடங்கு தண்ணீர் சேர்த்து பாதியாக சுண்டக் காய்ச்சியதை, காலைநேரத்தில் 30 மில்லியளவு சாப்பிட்டு வந்தால் வயிற்றில் உள்ள தட்டைப்பூச்சிகள் மலத்துடன் வெளியேறிவிடும்.

மாதுளம்பூக்களைத் தலையில் வைத்துக் கட்டிக் கொண்டால் தலைவலி தீரும். வெப்ப நோய்தீரும் .மாதுளம் பூக்கள் அறுகம்புல், மிளகு, சீரகம் அதிமதுரம். சமமாகச் சேர்த்து கஷாயம் தயாரித்துக் கொண்டு, வேளைக்கு 30 மில்லி எடுத்து இதில் பசுவெண்ணெய் சேர்த்துக் கலக்கித் தொடர்ந்து சாப்பிட்டுவந்தால், இரத்தத்தில் ஏற்பட்ட விஷத்தன்மை நீங்கும்.

அலர்ஜியை நிவர்த்திக்கும் மூலச்சூடும் வெட்டை நோயும் நீர்க்கடுப்பும் நீங்க மாதுளம்பூச்சாறு 300 கிராம் சேகரித்து அதில் 200 கிராம் பசுநெய் சேர்த்து பூச்சாறு சுண்டும் அளவிற்கு காய்ச்சி நெய்யை வடித்து வைத்துக் கொண்டு தினசரி இரண்டு தேக்கரண்டி வீதம் காலை, மாலை சாப்பிட்டு வந்தால், இரண்டு மாதத்தில் கடுமையான சயரோகப் பாதிப்பு, படிப்படியாகக் குறைந்துவிடும். நோய் எதிர்ப்புச் சக்தி அதிகரித்து உடல் தேறும். தொடர்ந்து இருபது தினங்கள் இதே நெய்யை காலை மாலை சாப்பிட்டு வந்தால் எல்லா விதமான மூல நோயும் நீங்கும்.

Oh Sai Nath Tujhko aaj song - shirdi sai baba bhajan in hindi

அகத்திக் கீரை

அகத்தை சுத்த படுத்துவதால் அகத்தி என பெயரை வைத்துள்ளனர். 

அகத்திக் கீரையை உண்டால் உணவு எளிதில் ஜீரணமாகும். பித்த தொடர்பான நோய்கள் நீங்குகும், வாரத்துக்கு ஒரு முறையேனும் தவறாமல் அகத்தி கீரையை சமைத்து சாப்பிடடால் தேகத்தில் உஷ்ணம் தணியும் கண்கள் குளிர்ச்சி பெறும். குடல் புண் ஆறும் சிறு நீர் மற்றும் மலம் தாரளமாக கழியும். பித்து எனும் மனக் கோளாறும் நீங்கும்,

அகத்தி கீரை வயிற்றுப் புண் (அல்சர்) என்னும் நோயைக் குணப்படுத்தும் . இதற்கு அகத்திக்கீரையை நன்றாக சுத்தம் செய்து நான்குபங்கு சின்ன வெங்காயம் சேர்த்து அகத்திக்கீரை சூப் தயாரித்து தினசரி ஒரு வேளை குடிக்கலாம்.== அகத்தி கீரையையும் மருதாணி இலையையும் சம அளவில் எடுத்து நன்கு அரைத்து கால் வெடிப்புகளில் பற்றுப்போட்டால் வெடிப்புகள் மறையும்.

அகத்தி கீரை சாற்றை சேற்று புண்களில் தடவி வர சேற்று புண்கள் விரைவில் ஆறிவிடும். உடம்பில் காண படும் தேமலுக்கு அகத்தி கீரையீன் இலையை தேங்கா எண்ணெய்யில் வதக்கி, அதை விழுதாக அரைத்து பூசி வந்தால் தேமல் முற்றிலுமாக மறையும்.

அகத்தி கீரையை சாம்பாரில் இட்டும், துவட்டல் கறியாக சமைத்தும் சாப்பிடலாம்

அகத்தி கீரையை ஏகாதசி அன்று விரதமிருந்த பிறகு துவாதசியன்று உணவில் அகத்தி கீரைஉடன் நெல்லிக்காயையும் சேர்த்துக் கொள்வது சிறப்பு, எதையும் அர்த்ததுடன் தான் நம் முன்னோர்கள் வகை படுத்தியுள்ளனர். நாம் அதை மதித்து நடக்க வேண்டும்,

அகத்தி கீரைக்கு எல்லா மருந்துகளின் வீரியத்தையும் முறிக்கும் சக்தி உண்டு .எனவே சித்த மருந்துகள் சாப்பிடும்போது இதைச் சாப்பிடுவதைத் தவிர்க்கவேண்டும்.

வாரம் ஒரு முறை மட்டுமே அகத்தியை உபயோகிக்க வேண்டும் .அதிகம் உபயோகித்தால் சொறி சிரங்கு வரும் .

அகத்தி ஆயிரம் காய்த்தாலும் புறத்தி புறத்தியே’ என்று ஒரு பழமொழி அகத்தியைப் பற்றிக் கூறப்படுகிறது.

”மருந்திடுதல் போகுங்காண் வங்கிரந்தி வாய்வாம்

திருந்த அசனம் செரிக்கும்- வருந்தச்

சகத்திலெழு பித்தமது சாந்தியாம்

நாளும் அகத்தியிலை தின்னு மவர்க்கு."

அகத்தியை போற்றும் பாடல்

------------------------------------------------------------

அகத்திக்கீரையோட மகத்துவம் நமக்கு பலபேருக்கு தெரியாது. இதுல வைட்டமின் சத்துக்களும், சுண்ணாம்புச்சத்தும் இருக்குது. சாம்பார், கூட்டு, பொரியல் செஞ்சி இந்த கீரையை சாப்பிட்டு வந்தீங்கனா எலும்பு நல்லாவே வளரும். வயசான காலத்துல சிலபேருக்கு இடுப்பு எலும்பு பலமில்லாம முன்பக்கமோ, பின்பக்கமோ வளைஞ்சி நடக்கவே கஷ்டப்படுவாங்க.

இந்தமாதிரி பிரச்சினைகளை தவிர்க்கவும்னா அடிக்கடி அகத்திக்கீரை சாப்பிடவும். இது வாயுவை உண்டாக்குற கீரையா இருந்தாக்கூட அதோட பெருங்காயம், வெ‌ள்ளைப்பூண்டு சேர்த்து சமைச்சா வாயு விலகிப்போயிரும். அகத்திக்கீரையில அவ்வளவு விஷயம் இருக்கு.

அரைக்கீரையை தினமும் சாதத்தோட சேர்த்து சாப்பிட்டு வந்தீங்கனா உடம்புல நல்ல பலம் ஏறும். கல்யாணமான ஆண்க‌ள் அரைக்கீரையோட வெங்காயம் சேர்த்து நெ‌ய்யில பொரிச்சி சாப்பிட்டு வந்தா புது ரத்தம் ஊறி தாது அவுக்க‌ள் உற்பத்தியாகி இல்லற வாழ்க்கைக்கு தேவையான சக்தி கிடைக்கும். இத விட்டுப்போட்டு இன்னைக்கி என்னென்னவோ மருந்தையெல்லாம் தேடிப்போயிட்டிருக்காங்க.

குழந்தை பெத்த பொண்வுங்களுக்கு ஒடம்புல போதுமான சக்தி இருக்காது. அவங்க‌ள்லாம் அரைக்கீரையை கடைஞ்சி சாப்பிட்டு வந்தா நல்ல பலம் கிடைக்குறதோட குழந்தைக்கு தேவையான பாலும் சுரக்கும். முருங்கைக்கீரை உங்க வீட்டுலயோ, வீட்டுக்கு பக்கத்திலயோ இருக்கும். ஆனா நாம அதை சீண்டுறதில்ல. அதில இருக்குற மகத்துவம் நமக்கு தெரியாததுதான் காரணம். நிறைய தா‌ய்மார் குழந்தைக்கு பால் கிடைக்குறதில்லனு மனசு சங்கடப்பட்டு ஏதேதோ வைத்தியம் செ‌ய்வாங்க. அவங்கல்லாம் ஏனோ முருங்கைக்கீரையை மறந்திட்டாங்க. முருங்கைக்கீரையை பருப்போடவோ தனியாவோ சமைச்சு சாப்பிட்டு வந்தாலே தேவையான தா‌ய்ப்பால் சுரக்கும். குழந்தைங்களுக்கு சிலநேரம் வயிற்று உப்பிசம் வந்து வீல்வீல்னு கத்தும்.

FILE

இந்த மாதிரி பிரச்சினைக்கு முருங்கைக்கீரையை சுத்தம் பண்ணி உ‌ள்ளங்கையில வச்சி நல்லா கசக்கி சாறு எடுத்து வடிகட்டி, அரை ஸ்பூன் அளவுக்கு எடுத்து அதோட அரை பட்டாணி அளவு கல் உப்பை கரைக்கவும். அப்புறமா அரை ஸ்பூன் அளவுக்கு வெந்நீர் சேர்த்து கலந்து உ‌ள்ளுக்கு கொடுத்தா வீல் வீல் சத்தம் அடங்கிப்போயிரும். முருங்கைக்கீரையை சுத்தம் பார்த்து நல்லா வேக வச்சி அதோட கோழி முட்டையை உடைச்சிப்போட்டு நல்ல கிளறவும்.

பிறகு சூடு ஆறுறதுக்கு‌ள்ள அதை சாப்பாட்டோட சேர்த்து சாப்பிட்டு வந்தீங்கனா ஒடம்புல பலம் ஏறும். 40 நா‌ள் விடாம செஞ்சிட்டு வந்தீங்கனா முழு பலனையும் அடையலாம். கொத்தமல்லிக்கீரையை சாம்பார், ரசத்துல ஏதோ வாசனைக்காக சேர்ப்போம். ஆனா தனியா செஞ்சி சாப்பிடுறதில்ல. துவையலாவோ, சாதத்தோட கலந்தோ சாப்பிட்டு வந்தீங்கனா புது ரத்தம் உற்பத்தியாகுறதோட எல்லா சக்தியும் கிடைக்கும்.

வயித்துப்புண்ணால கஷ்டப்படுறவங்க கொத்தமல்லிக்கீரையை சாப்பிட்டு வந்தா நல்ல குணம் கிடைக்கும். மூக்கடைப்பு, மூக்குல சதை வளர்ந்து அவதிப்படுறவங்க கொத்தமல்லி துவையலை ஒரு கொட்டைப்பாக்கு அளவு தினமும் சாப்பாட்டுல சேர்த்து வந்தா நல்ல நிவாரணம் கிடைக்கும். தூதுவேளைக்கீரையை நெ‌ய்யில வதக்கி துவையலாவோ மசியலாவோ சாப்பிட்டு வந்தீங்கனா கபக்கட்டு விலகி உடம்புல வலு ஏறும். அறிவு வளரும்.

தூதுவேளை கீரையை கஷாயமா செஞ்சி கஸ்தூரி, கோரோஜனை மாத்திரை சேர்த்து சின்ன குழந்தைகளுக்கு கொடுத்திட்டு வந்தா சளியினால வர்ற கா‌ய்ச்சல் குணமாகும். டைபா‌ய்டு, நிமோனியா மாதிரி கா‌ய்ச்சல் நேரத்துல கபம் உண்டாகி நெஞ்சுல சளி அடைச்சிக்கிட்டா தூதுவேளைக்கீரையை கொடுத்திட்டு வந்தா நல்ல குணம் கிடைக்கும் என்கிறார் மூலிகை ஆரா‌ய்ச்சியாளர் தமிழ்குமரன் (9551486617).

Jab tak yeh duniya Shirdi Sai baba Bhajan

PAINTINGS & IMAGES

The Mirror of Lord Jagannath

On the Lord of the Universe's bathing paraphernalia

Among the articles required for the daily ritual worship in the Sri Jagannath Temple at Puri are three mirrors. The mirrors are made of brass, having no part of glass, and each is about two and half feet high. The mirrors are disc shaped and mounted on a stand. Both surfaces of the disc are well polished.

These mirrors are used at the time of abakash of the Deities, which refers to the cleaning of the teeth and bath of the Deities. This religious rite is performed subsequent to the dwaraphita, or (opening of the temple doors in the early morning), the mangala arotik and the mailam (removal of flowers, clothes, etc. decked on the Deities the previous night).

The scheduled time for abakash is at 6:30 in the morning, as specified in the "Record of Rights" of the temple. The sevaks (servitors) associated with this service are pushpalak, meaning 3 persons, and there are many such servitors: Paniapat, Suarbadu, Khatulisevak, Mukhapakhala-Padhiary, Mukhapakhala-Puspalak, Garabadu, Amla-Ghatuary, Mahabhoi, Jyotisha-Khurinayak, Bhandar-Mekap and Darpania.

The pushpalak sevaks perform the abakash ritual sitting on the floor below the ratnavedi (pedestal) in the temple's sanctum sanctorum. They sprinkle water mixed with camphor, curd, sandal paste and amla fruit paste onto the three brass mirrors placed on the floor. There is a mirror for each one of the three Deities - Lord Jagannath, Lord Balabhadra, and Devi Subhadra. The mirrors symbolize the Deities taking Their bath. During the abakash rites, the temple Jyotisha (astrologer) reads out the tithi (timing) and other astrological details of the day to the Deities.

Before the bath, the sevaks show toothsticks and tongue scrappers to the Deities, symbolizing the cleaning of Their teeth and tongues. One such mirror is also used in the Pushyaviseka ritual of Lord Jagannath, which is celebrated on the full moon day in the month of Pausha.

There is also a ritual service known as Darpania Seva in the temple. The word 'darpan' means 'mirror' in English. The sevak of this service, Darpania Sevak, is in charge of keeping the mirrors for the rituals. He also cleans certain utensils used in the rituals, on a place called anasarapindi after mangal arotik is over.

The Srimad Bhagavata (book eleven) mentions the necessity of a mirror as an article of paraphernalia. In Tibetan Buddhism, a mirror (in their parlance, adarsha) is used in rituals. In Oriya, the words adarsha, darpana, aaina, aarisi, and mukura convey the same meaning, i.e., 'mirror'. The mirror (adarsha) of Tibetan Buddhism has a close resemblance to that of the Puri temple.

Venugopalaswamy Temple

The Venugopalaswamy Temple located at Hosa Kannambadi, near Krishna Raja Sagara, is a beautiful example of Hoysala architecture in Karnataka. The temple was originally built in the 12th Century A.D., around the same time the Chennakesava Temple at Somanathapura was built.

Before the Krishna Raja Sagara dam project was conceived in 1909, the Venugopalaswamy Temple complex was located in the village of Kannambadi. The KRS Dam project was to result in displacement of all persons living in Kannambadi and the surrounding villages, all of which would be submerged. Therefore the King of Mysore, then Krishna Raja Wadiyar IV, ordered the construction of a new village for the residents of Kannambadi area, aptly naming it Hosa Kannambadi (New Kannambadi).

The original 12th Century Venugopalaswamy Temple, along with two other nearby temples -- Kenneshwara (Ishwara) temple and the abode of Kalamma (a local deity) -- were abandoned. By 1930, the first phase of the dam was completed and all three temples were submerged. However, whenever water levels in the reservoir dropped during drought years, the temple would resurface. This was very evident around the year 2000.

The resurfacing of these submerged temples was taken by the local residents as a sign of approaching bad luck. Although the people were happy to see the temples re-emerge, it meant that scarcity of water loomed large in an agrarian community whose life depended on that water.

By 2004, a great effort was underway to reclaim the submerged temple. A local philanthropist took up the task of relocating and restoring the temple, which had been lying underwater for more than 70 years. Under patronage of the Khoday Foundation, plans were made to relocate the temple to Madhuvana Park in Mysore. However, protests from the villagers of Hosa Kannambadi convinced the foundation to shift it to a place near the relocated village.

The original temple complex was massive, covering an area of 50 acres. Tens of thousands of photographs were taken, and all the temple's stones marked before the dismantling operations began. Every one of the temple's physical aspects were digitized so the re-installation process could be done precisely. Through an exacting process of replication, trained artisans and sculptors from Madurai and Thoothukudi from Tamil Nadu and Puducherry saw that each and every slab from the original temple was moved, and the temple rebuilt in its new location. The documenting and disasssembling work had to be done during the drought season, and the stones were moved as quickly as possible, transported to their new location.

The cost of the project was estimated to be around INR 2.5 crore. Although no damage was done to the stones after seven decades of submersion, the surface of the outer temple stones was polished, giving the temple a 'new' look. Inside, however, you still see the unfinished original surface of the once-submerged stones.

The new site is about one km to the north of the original site. It is oriented along an east-west axis, with the main entrance of the temple facing east, towards the water. Even today, when water levels of the KRS are at their maximum capacity (124.80 feet), the backwaters just touch the outer walls of the temple at its new site, about 9 km. from the famous Brindavan Gardens.

The presiding Deity, Sri Venugopalaswamy, Lord Krishna playing on His flute as a cowherd, once again resides in the temple's sanctum. The sanctum sanctorum is a closed chamber. In the original temple, Venugopala was installed beneath a Honne tree (the 'Kino' tree), but that feature apparently could not be duplicated.

The Deities and murtis installed from the original temple reside in 46 constituent shrines - 17 each on the southern and northern sides and 12 on the western side. The temple sides are embellished with 24 murtis depicting the Dasavatara, along with images of Lord Brahma, Saraswati, Harihara, Hayagriva and Jalasayana. Jalasayana Narayana is the image of Lord Vishnu, in a reclining posture on the water.

The temple tower over the sanctorum, or sikhara, is one of the exceptional architectural features of the Venugopalaswamy Temple. The fluted design was executed by placing finely carved blocks, one over the other, without the use of mortar. This refined building style makes it difficult to spot the joints, giving the appearance that the entire sikhara was executed in a single block.

The temple features a garbhagriha (sanctum sanctorum), a vestibule, a middle hall and a mukhya mandapa (main hall). The cell opposite to the entrance has a figure of Kesava (Lord Krishna), while the south cell containing Gopalakrishna was a later addition.

The Hoysala complex is a symmetrical building enclosed by two prakaras and the outer gate (mahadwara), with verandahs on both sides, flanked by the yagasala and kitchen. This is enclosed by the second mahadwara which led to the inner enclosure, much like the Somanathapura temple.

Shirdi Sai - Parthi Sai Darshan (HD)

Why Be Vegetarian?

…On the spiritual path, there are several reasons why a person is recommended to be vegetarian. One primary reason is that we need to see the spiritual nature within all living beings, and that includes the animals and other creatures as well. Universal brotherhood means nonviolence to both humans and animals. It consists of understanding that animals also have souls. They are alive, conscious, and feel pain. And these are the indications of the presence of consciousness, which is the symptom of the soul.

…Isaac Bashevis Singer, who won the Nobel Prize in Literature, asked, “How can we pray to God for mercy if we ourselves have no mercy? How can we speak of rights and justice if we take an innocent creature and shed its blood?” He went on to say, “I personally believe that as long as human beings will go shedding the blood of animals, there will never be any peace.”

…The Buddhist scripture (Sutta-Nipata 393) also advises: “Let him not destroy or cause to be destroyed any life at all, or sanction the acts of those who do so. Let him refrain from even hurting any creature, both those that are strong and those that tremble in the world.” It is also said in the Buddhist scripture, the Mahaparinirvana Sutra, “The eating of meat extinguishes the seed of great compassion.”

Why Be Vegetarian?
By Stephen Knapp (Sri Nandanandana dasa)

On the spiritual path, there are several reasons why a person is recommended to be vegetarian. One primary reason is that we need to see the spiritual nature within all living beings, and that includes the animals and other creatures as well. Universal brotherhood means nonviolence to both humans and animals. It consists of understanding that animals also have souls. They are alive, conscious, and feel pain. And these are the indications of the presence of consciousness, which is the symptom of the soul. Even the Bible (Genesis 1.21; 1.24; 1.30; 2.7; and in many other places) refers to both animals and people as nefesh chayah, living souls. Those who eat meat, however, because of their desires to eat animals or see them as a source of food for one’s stomach, are not so easily able to understand the spiritual nature of all beings. After all, if you know that all living entities are spiritual in essence, and that all living beings that are conscious show the symptoms of the soul within, then how can you kill them unnecessarily? Any living creature is also the same as we are in the respect that it is also a child of the same father, a part of the same Supreme Being. Thus, the killing of animals shows a great lack in spiritual awareness.

Many portions of the Vedic literature describe how the Supreme Being is the maintainer of innumerable living entities, humans as well as the animals, and is alive in the heart of every living being. Only those with spiritual consciousness can see the same Supreme Being in His expansion as Supersoul within every creature. To be kind and spiritual toward humans and be a killer or enemy toward animals is not a balanced philosophy, and exhibits one’s spiritual ignorance.

The next reason for being vegetarian is to consider the amount of fear and suffering that animals experience in the slaughter industry. There are countless stories of how in fear cows cry, scream, and sometimes fall down dead while inside or even before they are taken into the slaughter house. Or how the veins of dead pigs are so big that it shows they have practically exploded from the fear the pig felt and the adrenalin that was produced while it was being led to slaughter. This certainly causes an immense amount of violence to permeate the atmosphere, which goes out and falls back on us in some form. Furthermore, the adrenalin and fear in the animal also produces toxins which then permeate the body of these animals, which meat-eaters ingest. People who consume such things cannot help but be effected by it. It causes tensions within them individually, which then spreads in their relations with others.

The ancient Vedic text of the Manu-samhita (5.45-8) says, “He who injures innoxious beings from a wish to give himself pleasure never finds happiness, neither living nor dead. He who does not seek to cause the suffering of bonds and death to living creatures, but desires the good of all beings, obtains endless bliss. . . Meat can never be obtained without injury to living creatures, and injury to sentient beings is detrimental to the attainment of heavenly bliss; let him therefore shun the use of meat.”

The Bible (Romans 14.21) also says, “It is neither good to eat flesh, nor to drink wine.” Another biblical commandment (Exodus 23.5) instructs us to help animals in pain, even if they belong to an enemy.

The Buddhist scripture (Sutta-Nipata 393) also advises: “Let him not destroy or cause to be destroyed any life at all, or sanction the acts of those who do so. Let him refrain from even hurting any creature, both those that are strong and those that tremble in the world.” It is also said in the Buddhist scripture, the Mahaparinirvana Sutra, “The eating of meat extinguishes the seed of great compassion.”

For Jews, the Talmud (Avodah Zorah 18B) forbids the association with hunters, not to mention engaging in hunting.
In the New Testament Jesus preferred mercy over sacrifice (Matthew 9.13; 12.7) and was opposed to the buying and selling of animals for sacrifice (Matthew 21.12-14; Mark 11.15; John 2.14-15). One of the missions of Jesus was to do away with animal sacrifice and cruelty to animals (Hebrews 10.5-10).

We especially find in Isaiah where Jesus scorns the slaughter and bloodshed of humans and animals. He declares (1.15) that God does not hear the prayers of animal killers: “But your iniquities have separated you and your God. And your sins have hid His face from you, so that He does not hear. For your hands are stained with blood. . . Their feet run to evil and they hasten to shed innocent blood. . . they know not the ways of peace.” Isaiah also laments that he saw, “Joy and merrymaking, slaughtering of cattle and killing of sheep, eating of meat and drinking of wine, as you thought, ‘let us eat and drink, for tomorrow we die.’” (22.13)

It is also established in the Bible (Isaiah 66.3), “He that killeth an ox is as if he slew a man.” In this regard St. Basil (320-379 A.D.) taught, “The steam of meat darkens the light of the spirit. One can hardly have virtue if one enjoys meat meals and feasts.”
Thus, we should find alternatives to killing animals to satisfy our appetites, especially when there are plenty of other healthy foods available. Otherwise, there must be reactions to such violence. We cannot expect peace in the world if we go on unnecessarily killing so many millions of animals for meat consumption or through abuse.

The third factor for being vegetarian is karma. As Newton’s third law of motion states, for every action there must be an equal and opposite reaction. On the universal scale this is called the law of karma, meaning what goes around comes around. This affects every individual, as well as communities and countries. As the nation sows, so shall it reap. This is something we should take very seriously, especially in our attempt to bring peace, harmony, and unity into the world. If so much violence is produced by the killing of animals, where do you think the reactions to this violence goes? It comes back to us in so many ways, such as the form of neighborhood and community crime, and on up to world wars. Violence breeds violence. Therefore, this will continue unless we know how to change.

Isaac Bashevis Singer, who won the Nobel Prize in Literature, asked, “How can we pray to God for mercy if we ourselves have no mercy? How can we speak of rights and justice if we take an innocent creature and shed its blood?” He went on to say, “I personally believe that as long as human beings will go shedding the blood of animals, there will never be any peace.”

In conclusion, we can mention the March 10, 1966 issue of L’Osservatore della Domenica, the Vatican weekly newspaper, in which Msgr. Ferdinando Lambruschini wrote: “Man’s conduct with regard to animals should be regulated by right reason, which prohibits the infliction of purposeless pain and suffering on them. To ill treat them, and make them suffer without reason, is an act of deplorable cruelty to be condemned from a Christian point of view. To make them suffer for one’s own pleasure is an exhibition of sadism which every moralist must denounce.” Eating animals for the pleasure of one’s tongue when there are plenty of other foods available certainly fits into this form of sadism. It stands to reason that this is counterproductive to any peace and unity or spiritual progress we wish to make. It is one of the things we need to consider seriously if we want to improve ourselves or the world. So here are a few reasons why a genuinely spiritual person will choose to be vegetarian.

BEYOND VEGETARIANISM

In the process of bhakti-yoga, devotion goes beyond simple vegetarianism, and food becomes a means of spiritual progress. In the Bhagavad-gita Lord Krishna says, “All that you do, all that you eat, all that you offer and give away, as well as all austerities that you may perform, should be done as an offering unto Me.” So offering what we eat to the Lord is an integral part of bhakti-yoga and makes the food blessed with spiritual potencies. Then such food is called prasadam, or the mercy of the Lord.

The Lord also describes what He accepts as offerings: “If one offers Me with love and devotion a leaf, a flower, fruit or water, I will accept it.” Thus, we can see that the Lord accepts fruits, grains, and vegetarian foods. The Lord does not accept foods like meat, fish or eggs, but only those that are pure and naturally available without harming others.

So on the spiritual path eating food that is first offered to God is the ultimate perfection of a vegetarian diet. The Vedic literature explains that the purpose of human life is reawakening the soul’s original relationship with God, and accepting prasadam is the way to help us reach that goal.

Mango Prevent obesity

Mango contains a sufficient quantity of fiber, which causes
slow absorption of sugar into the
blood stream; helps reducing
appetite, maintain blood sugar
levels resulting in controlling body
weight. When the fiber passes
through intestines it also eliminates a number of harmful fats of the body.

Mango is also valuable to combat
acidity and poor digestion

ஊர் பெருமைகள் திருநெல்வேலி

:

ஒரு ஏழை விவசாயி இறைவனுக்கு படைக்க நெல்லை காய வைத்திருந்ததாகவும், அவன் பார்க்காத சமயம், மழை திடீரென பெய்ய, சிவன் நெல் மேல் நீர் படாமல் காத்தார் எனவும், அதனால், அவருக்கு நெல்லையப்பர், என அழைக்கப்படுகிறார், "நெல்லுக்கு வேலியிட்டுக் காத்ததால் இது திருநெல்வேலி "எனப்படுகிறது. இந்தியாவின் பழமையான நகரங்களில் இதுவும் ஒன்றாகும். 3000ஆண்டு பழமையான இந்த நகரம் தாமிரபரணி ஆற்றின் கரையில் அமைந்துள்ளது.நல்ல பசுமை வளமும் கொண்டது.

திருநெல்வேலி தமிழ் தனி இனிமையானதாகவும் வித்தியாசமான வழக்கும் கொண்டது. தமிழ் மொழி வளர்ந்த பொதிகை மலையும் இங்கே உள்ளது.
"திக்கெல்லாம் புகழுறும் திருநெல்வேலி' என சம்பந்தரும், "தண் பொருநைப் புனல்நாடு' என சேக்கிழாரும்,"பொன்திணிந்த புனல் பெருகும் பொருநைத் திருநதி' என்று கம்பரும் பாடிய பூமி,திருநெல்வேலி ஆகும்.

வீர வரலாறு:
பாண்டியர்கள் காலத்தில் திருநெல்வேலி தென்பகுதியின் தலைநகரமாக விளங்கியது. ஆற்காடு நவாப் மற்றும் நாயக்கர்கள் காலத்தில் இது முக்கிய வர்த்தகநகரமாக இருந்தது. அவர்கள் திருநெல்வேலியை நெல்லை சீமை என்று அழைத்தனர்.
பாண்டியர்கள் ஆட்சிக்கு பின் கி.பி. 900 முதல்1200 வரை சோழ பேரரசின் முக்கிய நகரமாக திருநெல்வேலி இருந்தது. பின்னர் விஜயநகர பேரரசின் கட்டுப்பாட்டிலும்,மறவர்,நாயக்கர்கள், நவாப்கள் கட்டுப்பாட்டிலும் இருந்தது.
பாண்டிய பேரரசு வீழ்ந்தவுடன் பாண்டிய வம்சத்தினரும் நிர்வாகிகளும் குறுநில மன்னர்களாய் ஆண்ட பூமி . வெள்ளையனை, நவாப் ,மருதநாயகம் யூசுப்கான் போன்றவர் கூடிய படையை குறைந்த வீரர்களைக் கொண்டு வெற்றி பெற்ற மன்னர் புலித்தேவர் பிறந்தமண். வெள்ளையர்களால் தூக்கிலிடப்பட்ட மன்னர் கட்டபொம்மன், அவர் சகோதரர் ஊமைத்துரை, தளபதி வெள்ளையத்தேவன் வாழ்ந்த மண் அது. ஒரு நாயக்கர் பாளையமும் 24 மறவர் பாளையமாகவும் கடுமையாக வெள்ளையர்களை எதிர்த்தவர்களின் பூமி. இந்திய விடுதலை போரட்டத்திற்கு விதையை போட்டு வெற்றியையும் பெற்ற வர்கள்.

புரட்சி களம்:
சத்ரியர்கள் மட்டுமே ஆளவும், படைகளில் பங்கேற்கும் உரிமை பெற்றதை மாற்றி தாழ்த்தப்பட்ட அருந்ததிய சமூகம் சார்ந்த ஒண்டி வீரனை தளபதி ஆக்கி பல சமூகங்களை படைகளில் சேர்த்தவர். கட்டபொம்மனும் தாழ்த்தப்பட்ட சமூக சுந்தரலிங்கம் என்பவரை படைவீரனாக சேர்த்தார் இதற்கு கடும் எதிர்ப்பு கிளம்பினாலும் மன்னர்கள் கவலை கொள்ளாமல் புரட்சி விதைகளை முதலில் தூவினர். புலித்தேவரையும் ஒண்டிவிரனையும் கடவுளாக்கி வழிபடுகின்றனர்.

திருநெல்வேலி அல்வா:
திருநெல்வேலி மாவட்டத்திலுள்ள சொக்கம்பட்டி ஜமீன்தார் புனித யாத்திரையாக
வட இந்திய புண்ணியத் தலங்களுக்குச் சென்றிருக்கிறார். அங்கு தயாரிக்கப்பட்ட அல்வாவை வாங்கிச்
சாப்பிட்டிருக்கிறார். அந்தச் சுவையில் மயங்கிய அவர் அந்த அல்வா
தயாரித்தவரையே திருநெல்வேலிக்கு அழைத்து வந்திருக்கிறார். அவர் மூலம்
திருநெல்வேலியில் அல்வா தயாரிப்பு துவங்கி இன்று அல்வா என்றாலே
திருநெல்வேலி என்றாகி விட்டது . திருநெல்வேலி முழுக்க அல்வாக் கடைகளின் எண்ணிக்கை அதிகமாக
இருக்கிறது. இருந்தாலும் திருநெல்வேலியில் இருக்கும் நெல்லையப்பர் கோவிலின்
எதிரே இருக்கும் "இருட்டுக்கடை"அல்வாவிற்குத்தான் முதலிடம்.
இந்த இருட்டுக் கடையில் அல்வா மாலை நேரத்தில் மட்டும் அதாவது மாலை ஆறு
மணிக்குத் துவங்கி இரவு பத்து மணி வரை விற்பனை செய்யப்படுகிறது. 82
ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ராஜஸ்தான் மாநிலத்தைச் சேர்ந்த கிருஷ்ணசிங் மற்றும்
அவரது மகன் பிஜீலிசிங் ஆகியோரால் துவங்கப்பட்ட இந்த அல்வாக் கடையில் மாலை
நேரத்தில் அரிக்கேன் விளக்கு வெளிச்சத்தில் அல்வா வியாபாரம் செய்யப்பட்டு
வந்திருக்கிறது. இதனால் இந்த அல்வாக் கடையை திருநெல்வேலி மக்கள் இருட்டுக்
கடை என்று அழைத்தனர்.
இப்போதும் இந்த இருட்டுக் கடையில் தங்களது பழைய நிலையிலேயே அதே
மனோபாவத்தில் அதாவது வெறும் விளக்கு
வெளிச்சத்திலேயே கடையில் எவ்விதமான ஆடம்பரமும் செய்யாமல் அல்வா வியாபாரம்
நடப்பதால் இந்தக் கடைக்கு இருட்டுக் கடை என்கிற பெயரே நிலையான பெயராகி
விட்டது.

மெயின் அருவி, ஐந்தருவி, தேனருவி, சென்பகாதேவி, பழைய குற்றாலம் என பல அருவிகள் உள்ளன.

- வி. ராஜமருதவேல்

கலிகாலம் (மலையாளம்)

தனிமையில் வாடும் முதியவர்களின் பிரச்னை, விளையாட்டை, இயல்பை தொலைக்க வைத்த கல்விமுறை, பெண்கள் மீதான பாலியல் தொந்தரவு எல்லாவற்றையும் ஒரே படத்தில் சொல்லி விடமுடியும் என்று நிரூபித்திருக்கிறது கலிகாலம் மலையாளத் திரைப்படம்….

55 வயதான தேவகி டீச்சர் (சாரதா) தன் வீட்டில் தனியாக வசிக்கிறார்… திருமணமான அவரது பிள்ளைகள் வேறு ஊர்களில் வசிக்கிறார்கள்… கல்லறைக்குள் இருக்கும் கணவனோடு பேசுவது, அக்கம்பக்கம் குழந்தைகளோடு நேரம் செலவழிப்பது, தன் வயது நண்பர்களோடு உரையாடுவது என அவரது நேரம் போகிறது… பசு பிரசவித்ததை கூட கொண்டாடும் ஒரு மனது அவரிடம் இருக்கிறது…

தங்கள் வேலைகளில் அம்மாவை மறந்து போகும் பிள்ளைகளைத் தேடி அவர்களது வீடுகளுக்கு அடிக்கடி செல்கிறார் தேவகி டீச்சர்… பேரப் பிள்ளைகள் பாட்டியிடம் உயிராக இருக்கின்றன… வீட்டில் இருக்கும் நந்தினி பசு பிரசவிக்க, புதிய பாலில் செய்த இனிப்புகளோடு மங்களூர், பாலக்காடு என ஆளுக்கொரு திசையில் இருக்கும் பிள்ளைகள் வீட்டுக்கு பயணமாகிறார் தேவகி டீச்சர்..

ஒரு வீட்டில் இருந்து இன்னொரு வீட்டிற்கு பேருந்து ஏற்றி விடும் வேலையைச் செய்வதற்கு கூட பிள்ளைகள் சலித்துக் கொள்கிறார்கள்… யாராவது ஒருத்தர் வீட்ல நிரந்தரமா இருந்தா என்ன? என எரிச்சல்படுகிறார்கள்… டீச்சரின் யாரையும் சாராமல் தனித்தியங்கும் குணநலன் அவர்களை எரிச்சல்படுத்துகிறது… இப்படியான பயணத்தின் போது, வணிகமயமாகி விட்ட கல்வி முறையால் தன் பேரப்பிள்ளைகள் மீது திணிக்கப்படும் அழுத்தத்தை உணர்ந்து வருந்துகிறார் தேவகி டீச்சர்.

மகள் வீட்டில் இருந்து மகன் வீட்டிற்கு செல்லும் பேருந்து பயணத்துக்கு இடையில், கேரளாவில் திடீர் வேலைநிறுத்தத்தை ஒரு கட்சி அறிவிக்கிறது… அம்மாவிற்கு என்ன ஆனது எனத் தெரியாமல் பிள்ளைகள் பதறுகிறார்கள்….. மயங்கிய நிலையில் காட்டிற்குள் தேவகி டீச்சர் போலீஸாரால் கண்டெடுக்கப்படுகிறார்…. மருத்துவமனையில் நினைவு திரும்பும்போதெல்லாம், அடக்க முடியாமல் தன்னை மீறி சப்தமெழுப்புவார் தேவகி டீச்சர்… அப்போதுதான் அவர் கூட்டு வன்புணர்வுக்கு ஆளாக்கப்பட்டது பிள்ளைகளுக்கு தெரிய வருகிறது…

ஒரு வயதான பெண்ணை பாலியல் வன்புணர்வு செய்த ஆண்கள் மீது கோபம் வருவதற்கு பதிலாக, தன் அம்மா மீது பிள்ளைகளுக்கு எரிச்சல் வருகிறது… அவரது சுயமாக இயங்கும் தன்மையை கேள்வி கேட்கிறார்கள்… தங்களை அவமானப்படுத்தி விட்டதாக, கோபம் கொள்கிறார்கள்… அம்மாவை யார் பார்த்துக் கொள்வது என சண்டையிடுகிறார்கள்…. இறுதியில் யாருக்கும் தெரியாமல் அம்மாவை ஒரு அறைக்குள் அடைத்து வைக்கிறார்கள்… பேரப் பிள்ளைகளை கூட அருகில் நெருங்காமல் பார்த்துக் கொள்கிறார்கள்… அம்மாவை பார்க்கும் பார்வையில் வெறுப்பு மட்டுமே தெரிகிறது….

ஒரு பெண் எந்த வயதில் வன்புணர்வுக்கு ஆளாக்கப்பட்டாலும் அவளை நம் குடும்பங்கள் இப்படித்தான் நடத்துகின்றன…. குடும்பத்தின், சமூகத்தின் வெறுப்பை சுமப்பதற்கு அவள் தான் பெண்ணாய் பிறந்ததை நொந்து கொள்வதைத் தவிர வேறு வழியில்லை… தேவகி டீச்சரின் நாட்கள் இப்படியே போய்க் கொண்டிருக்க, அவர் கருவுற்றிருப்பதாய் மருத்துவர் சொல்ல.. பிள்ளைகள் இன்னும் எரிச்சல் அடைகிறார்கள்…. அம்மாவை அருவெருப்பாய் பார்க்கிறார்கள்… அபார்ஷன் செய்வது இந்த வயதில் உயிருக்கு ஆபத்தாய் முடியும் என டாக்டர்கள் எச்சரிக்க, அம்மா இறந்தாலும் பரவாயில்லை என பிள்ளைகள் சொல்கிறார்கள்…

பிள்ளைகளின் அவமதிப்புகளை அவ்வளவு நாட்கள் பொறுத்துக் கொண்ட தேவகி டீச்சர், குழந்தையை கலைக்க முடியாது என மறுக்கிறார்… இந்த இடம் தான் படத்தில் என்னை வெகுவாக கவர்ந்த இடம்.. பாலியல் வன்புணர்வால் கிடைத்த குழந்தையை கூட பெற்றுத்தான் ஆக வேண்டுமா என்கிற கேள்வியை இங்கு எழுப்ப முடியாது… ஏனெனில் தன் உயிரைக் கொடுத்து இந்தக் குழந்தையை கலைக்க முடியாது என தேவகி டீச்சர் மறுப்பார்… தான் செய்யாத தவறுக்கு ஏன் சாக வேண்டும் என்கிற கேள்வி மிக ஆணித்தரமானது… மானம், அவமானம் என்கிற கற்பிதங்களை விட தனக்கு உயிர்வாழ உரிமை இருக்கிறது என தேவகி டீச்சர் நம்புகிறார்… ஒரு நொடியில் எல்லோரையும் உதறித்தள்ளிவிட்டு அவர் வயிற்றில் குழந்தையோடு கிளம்புவார். அதைப் பெற்று வளர்க்கவும் செய்வார்… தியேட்டராய் இருந்திருந்தால், இந்த இடத்தில் விசில் அடித்து கொண்டாடி இருப்பேன்…

55 வயதில் ஒரு பெண் அப்படி முடிவெடுப்பதாய் காண்பிப்பதற்கு துணிச்சல் வேண்டும்… இந்த துணிச்சலுக்காகவே நான் மலையாளப் படங்களை அதிகம் விரும்புகிறேன்… பெண்ணின் பார்வையில் படைப்புகள் மலையாளத்தில் மட்டுமே வருவதாக நம்புகிறேன்… இந்த சமூகம் பெண் மீது திணித்து வைத்துள்ள எல்லா நம்பிக்கைகளையும் மலையாளப் படம் தகர்த்தெறியத் தொடங்கி வெகுநாளாகி விட்டது… தமிழில் அப்படியாகத் தேடினால் ‘’பூ’’ படத்தை மட்டுமே சொல்ல முடிகிறது…

கலிகாலம்
இயக்கம் : ரெஜிநாயர்