உலகின் முதல் வேதி விஞ்ஞானி பெண் ..தப்புட்டி பெலாட்டிகல்லிம் (Thapputi -Belatikallim )..!

by Mohana Somasundram 

தப்புட்டி

 அனைத்துமான வேதியல்..!

வேதியல் என்பது வாழ்வில் சுவையான ஓர் அத்தியாயம். அதனை தவிர்த்து நாம் வாழ இயலாது என்பது தெரியுமா..நண்பரே..!உங்கள வாழ்வின் ஒவ்வொரு துடிப்பிலும், ஒவ்வொரு செயலிலும் வேதியல் ஒன்றிப்போய் இருக்கிறதே..! யார் வாழ்க்கையானாலும் சரி, அண்டம் முதல், அமீபாவரை என்றாலும் சரி..! அமீபா முதல் ஏழாம் அறிவு வரை என்றாலும் சரி..! வேதியலின்றி, அதன் வினைச் செயல்பாடுகள் இன்றி, அவற்றைச் சந்திக்காமல் நாம் வாழவே முடியாது, அது தெரிந்தாலும், தெரியாவிட்டாலும்..கூட! பிரபஞ்சத்திலிருந்து, நம் உடலில் உள்ள அனைத்து செல்களிலும், உண்ணும் உணவிலும், பார்க்கும் கல், மண்ணிலும் வேதியியல் ஊடுருவி நிற்கிறது. நம் வாழ்வில் அனைத்துப் பொருட்களிலும் வேதியல் இரண்டறக் கலந்திருக்கிறது. அவனன்றி அணுவும் அசையாது எனற பழமொழியை மாற்றிப் போடவேண்டும். வேதியல் இன்றி அணு அசையாது என்பதுதான் உண்மை.பிரபஞ்சத்தின் ஒவ்வொரு துகளிலும் இயற்பியல்,வேதியல் மற்றும் கணிதம் கலந்தே உள்ளது.

புகை வழியே மணம்..!

 

   வேதியலின் துவக்கம் நறுமணத் தைலமாக/அழகுசாதனப் பொருட்களாகவே இருக்க வேண்டும் என்பதுதான் விஞ்ஞானிகளின் கணிப்பு. நறுமணத் தைலத்திற்கு பர்பியூம் (Perfume) என்பது ஆங்கிலப் பெயர்.இந்த வார்த்தை லத்தீன் மொழியிலிருந்து வந்ததாகும். இதன் பொருள் புகையின் வழியே ("through smoke") என்பதே. ஏனெனில் துவக்க காலத்தில் வாசனை மிகுந்த மூலிகைகளின் வேர்,பூ, பட்டை போன்றவற்றை எரித்தே இதனைத் தயாரித்தார்கள். அதனாலேயே நறுமணத் தைலத்திற்கு இந்தப் பெயர் சூட்டப்பட்டது. ஆதிகாலத்தில் சீனர்கள், இந்தியர்கள், இஸ்ரேலியர்கள், கார்தஜினியர்கள், அரேபியர்கள், கிரேக்கர்கள், ரோமானியர்கள் எனப் பலரும் நறுமணத் தைலத்தை அவர்களின் கலாச்சாரத்திற்குள் எந்தெந்த வகையிலோ நுழைத்தனர்.அது மட்டுமல்ல. மனித சமுதாயத்தின் நாகரிகத்தில் பெரும் பங்கு வகிப்பது நறுமணம்தான்.

நாகரிகத் தொட்டிலும்..நறுமணப் பிறப்பும்..!

 

   மனிதனில் மட்டுமல்ல, அனைத்து விலங்கினங்களிலும் கூட இணையை ஈர்ப்பதற்கு, இணை சேர காந்தமாய் பயன்படுவது நறுமணம்தான்.ஆனால் மனிதன்தான் செயற்கையான நறுமணத்தை தனது சொந்த செயல்பாட்டுக்கு பயன்படுத்தியவன்.. நறுமணத் தைலம் முதன் முதல் தயாரிக்கப்பட்ட இடம் மனித நாகரிகத்தின் தொட்டில் என்று அழைக்கப்பட்ட மெசபடோமியாதான்.ஆனால் எகிப்தியர்களும் நறுமணத்தைலம் தயாரித்தனர் என்றும் சொல்லப்படுகிறது.எப்படி தெரியுமா? எகிப்திய மன்னர்களும், ராணிகளும் நறுமணத் தைலம் பயன் படுத்தியதாக பதிவுகள் உள்ளன. அதே சமயத்தில் எகிப்தில் இறந்த மனிதர்களை பல இலைகள் மற்றும் தைலங்கள் கொண்டு பதப்படுத்தி, அதன் பின்னர் மம்மியாக்கி பிரமிடுகளில் வைத்தனர். அதன் பின் நறுமணத்தைலம் தயாரிப்பைச் செழுமைப் படுத்தி பயன்படுத்தியவர்கள் ரோமானியர்களும், அரேபியர்களும்தான். எகிப்தின் ஆதிகால நறுமணத் தைல பாட்டிலின் வயது 3,000 ஆகும். எகிப்தியர்கள்தான் முதன் முதல் கண்ணாடியிலான நறுமணத் தைல பாட்டிலைக் கண்டுபிடித்தவர்கள். அவர்கள்தான் கண்ணாடியை பொதுவான பயன் பாட்டிற்கு கொண்டுவந்தவர்களும் கூட.

எகிப்தின்.. பண்டைகால.. வேதியல்..!

சைப்ரஸ் தீவிலுள்ள பைய்ர்கோஸ் மாவ்ரோராகி (Pyrgos Mavroraki) நறுமணத்தைலத் தொழிற்சாலை வளாகம்

 எகிப்தில் முகத்தை பல வண்ணங்கள் கொண்டு அழகு செய்வதும், மம்மியின் கண் இமைக்கு வண்ணம் தீட்டுவதும் சுமார் 12,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே நடந்திருக்கிறது. அழகுப்பொருளுக்கான காஸ்மெடா என்ற வார்த்தை ரோமானிய அடிமைகளால் பயன்படுத்தப் பட்டிருக்கிறது. அவர்கள், அவர்களது எஜமானர்களை வாசனைத் தைலம் கொண்டு குளிப்பாட்டுவார்களாம். ஆனால் கி.மு. 7,000-4,000 ஆண்டுகளில் ஆலிவ் எண்ணெய் மற்றும் நல்லெண்ணெயுடன் கலக்கப்பட்ட நறுமணச் செடிகளை இணைத்து புதிய கற்கால மக்கள் களிம்பு உருவாக்க பயன்படுத்தியதாய் தெரிய வருகிறது. ஆனால் பச்சைக் களிமண்ணில் கியூனிபாரம் எழுத்துக்கள் உருவாக்கிய பின்னரே, அனைத்து செய்முறைகளும் பதிவு செய்யப் பட்டன. முதல் வேதி விஞ்ஞானி தப்புட்டி பெலாட்டிகல்லிமின் (Thapputi -Belatikallim ) நறுமணத்தைலத் தயாரிப்பும் இப்படி பதிவு செய்யப்பட்டதுதான். எகிப்தில் சுமார் 12,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பிருந்தே ஆண்களும், பெண்களும் வாசனை மிகுந்த எண்ணெய் மற்றும் களிம்புகளை தங்களின் உடல் வாசனைக்காகவும், தோல் மென்மை பெறவும் தடவிக் கொண்டதாக தெரிய வருகிறது.

முதல் வேதி விஞ்ஞானி..பெண்..! தப்புட்டி பெலாட்டிகல்லிம். .!

சைப்ரஸுல் உள்ள லிம்மோசோல் மாவட்டம் ,

தப்புட்டி பெலாட்டிகல்லிம்( Thapputi -Belatikallim )

     மனிதனின் மிக துவக்ககால வேதியல் பதிவு என்பது சுமார் 5,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பிருந்தே கிடைத்துள்ளன. மனித நாகரிகத்தின் தொட்டில் எனப்படும் மெசபடோமியாவிலேயே,மனிதனின் சுவையான வேதியல் ஈடுபாடு தெரிகிறது. அப்போது வேதியலை விஞ்ஞானமாகப் பார்க்காமல், கலையாகவே பார்த்தனர். உலகின் முதல் வேதி விஞ்ஞானி பெண் தானாம். அடிக்க வராதீர்கள் நண்பா. அதுதான் உண்மை..! இதை நான் சொல்லவில்லை நண்பரே.. . வரலாறு கூறுகிறது. முதன் முதல் வேதியல் தொடர்பான,களிமண் பதிவுகளும், தற்போது கண்டுபிடித்த அந்தக் காலத்திய நறுமணத்தைல தயாரிப்பின் மிச்ச சொச்ச பாத்திரங்களும், பாட்டில்களும், சைப்ரஸ் தீவிலுள்ள பைய்ர்கோஸ் மாவ்ரோராகி  (Pyrgos Mavroraki)என்ற இடத்தில் கிடைத்துள்ளன. சைப்ரஸ் தீவு எகிப்துக்கு வடக்கில் மத்திய தரைக்கடலில் காண்ப்படும் பெரிய தீவாகும். இங்கே துவக்ககால மனித செயல்பாடுகளின் பொருட்கள், கி.மு பத்தாயிரம் ஆண்டுகால தொல்பொருட்களாக, நன்றாக பதப்படுத்தப்பட்டு பாதுகாப்புடன் இருந்தன. அவை புதிய கற்கால மனிதர்களின் சொத்துக்கள் எனறும் சொல்லப்படுகிறது. அவை அனைத்துக்கும் சொந்தக்காரர் ஒரு பெண் என்றும் தெரிய வருகிறது. எனவே முதல் வேதியியலாளர் ஒரு பெண் என்றும் அந்த தகவல்கள் அறுதியிட்டுக் கூறுகின்றன.அந்தப் பெண் வேதியியலாளர், ஏராளமான பொருள்களைக் கொண்டு, உடலில் தடவும் பலவகையான நறுமணத் தைலத்தை தயாரித்தாராம். அவர் பெயர் தப்புட்டி பெலாட்டிகல்லிம்( Thapputi -Belatikallim ) என்பதாகும். வரலாற்றைத் திருப்பிப் போட்ட பெண் தப்புட்டி.

உலகப் பதிவுகளில் முதன்மையான பெண்கள்..!

    சரித்திரப் பதிவுகளின் துவக்கத்திலிருந்தே, பெண்கள் கலாச்சாரத்திலும், நாகரிக செயல்பாடுகளிலும் ஈடுபட்டு வந்துள்ளனர் என்பது தெரிய வருகிறது. அதிலும் தப்புட்டி, வேதியல் உலகை மக்களுக்கு மிகத் தெளிவாக தெரிவித்துள்ளார். அவை எதிர்கால மக்களுக்குப் பயன்படும் படியாகவும் தனது தயாரிப்புகள், அது தொடர்பான மூலப் பொருட்கள்

போன்றவற்றைத் தெளிவாக, பச்சைக் களிமண் பலகைகளில், கியூனிபாரம் எழுத்துக்களில் பதித்து வைத்துள்ளார். அவரை நாம் கட்டாயம் பாராட்டத்தான் வேண்டும்.

. கியூனிபாரத்தில்.. தப்புட்டியும்.. தைலம் தயாரிப்பும்..!

பச்சைக் களிமண் பலகையில் கியூனிபாரம் பதிவுகள்

சைப்ரஸ் தீவிலுள்ள பைய்ர்கோஸ் மாவ்ரோராகி (Pyrgos Mavroraki

   தப்புட்டி பெலாட்டிகல்லிமின் நறுமணத்தயாரிப்புகள் பற்றி

ஏராளமான தகவல்கள் கியூனிபாரம் பச்சைக்களிமண் பதிவாக பலகைகளில் உள்ளன..! இதுதான் உலகின் மிக,மிகப் பழமையான பதிவு என்றும் கூறப்படுகிறது.இந்த பதிவு மனித நாகரிகத்தின் தொட்டில் எனப்பட்ட மெசபடோமியாவில் இருந்திருக்கிறது. இந்த இடம் தற்போதைய ஈராக்கைச் சேர்ந்ததுதான். தப்புட்டிதான் உலகின் முதல் வேதியியலாளர் என்றும் உலக மக்களால் பல தடயங்கள் மூலமாக பரவலாக ஒப்புக்கொள்ளப்பட்டும் வருகிறது.வினோதமான, வித்தியாசமான, அற்புதமான பெண்களைப் பற்றி எல்லாம் வரலாறு பதிவு செய்து வைத்துள்ளது. அந்த முதன்மைப் பெண்களில் தப்புட்டியும் ஒருவர். மிகப் பழமையான நறுமணத்தைலம் தயாரித்த இடத்தை சைப்ரசில், 2005 ம் ஆண்டு,தோண்டி எடுத்தனர்.இந்த றுமணத்தைலம் தயாரிப்பு இடம் சுமார் 4,000 ௦௦௦ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்டது என்றும் இதுதான் தப்புட்டியின் நறுமணத் தைலத்தொழிற்சாலை என்றும் சொல்லப்படுகிறது.

நறுமணத்தைலத் தொழிற்சாலை வளாகமும்.. மூலப்பொருள்களும்..!

  

நறுமணத்தைல குடுவைகள்.. 4,000 ஆண்டு வயது

  தப்புட்டி வாழ்ந்த காலம் வெண்கல காலத்தின் துவக்கமாக இருக்கலாம் என்று நம்பப்படுகிறது.அந்த தைலத் தொழிற்சாலையின் பரப்பு 35,000 சதுர அடி/4,000 சதுர மீட்டர்.. இவ்..ளோ.. பெரிய தொழிற்சாலையாக இருந்தால், அங்கு எவ்வளவு நறுமணத்தைலம் தயாரித்திருப்பார்கள் என்று கற்பனை செய்து பாருங்கள்.இப்படிப்பட்ட தயாரிப்புகள் எல்லாம் வெண்கலக் காலத்தில் நாம் கேள்விப்படாதவை. அந்த தொழிற்சாலை வளாகத்தில் 60 க்கும் மேற்பட்ட தைலம் காய்ச்சி வடிக்கும் கலங்கள், மூலிகை மற்றும் வேர்களைக் கலக்கும் பாத்திரங்கள், வடிகட்டும் புனல்கள், ஏராளமான நறுமணத் தைல பாட்டில்கள், அவைகளை நிரப்பத் தேவையான உபகரணங்கள் போன்றவை அந்தப் பகுதியிலிருந்து கிடைத்துள்ளன. மேலும் ஆதிகால மக்கள், செடிகள், பாதாம், மல்லி,மைர்டில் (Myrrtl) என்ற நறுமணச் செடி, குவிந்த காய் உடைய செடியின் பிசின்(Conifer resin) ,எலுமிச்சை மற்றும் கிச்சிலி போன்ற வாசனைப் பொருட்கள் பயன்படுத்தியே நறுமணத்தைலம் தயாரித்தனர். அப்போது மலர்களைப் பயன்படுத்தவில்லை.

தப்புட்டி பெலாட்டிகல்லிமின்.. திறமை..!

 தைலக் குப்பி

   தப்புட்டி ஒரு நறுமணத் தைலத் தயாரிப்பாளர் மட்டுமல்ல அவர். அந்த மாளிகையின் மேற்பார்வையாளரும் கூட. அவர் அவரது சமகாலத்தவர்களை எல்லாம் விட திறமைசாலியாக முதன்மையாகத் திகழ்ந்தவர். அதானால்தான் உலகின் முதல் வேதியியலாளர் என்று பேசப்பட்டு பாராட்டவும்படுகிறார். தப்புட்டி தைலத் தொழிற்சாலையில் மிகவும் கடினமான பணிகளை எல்லாம் செய்திருக்கிறார். கியூனிபாரம் பதிவுகளில், தான் தயாரித்த நறுமணத் தைலங்களில் உள்ள மூலப் பொருட்கள் மற்றும் அவற்றைத் தயாரிக்கும் முறை பற்றியும் தெளிவாக எழுதி வைத்துள்ளார். அவற்றைப் பற்றிப் படிக்கும்போது அவர் தயாரித்த பொருட்கள் மிகவும் அரிதானவை என்றும் தெரிய வருகிறது.

ஆடம்பரம்,பகட்டை..பட்டயம் போட்ட.. நறுமணத்தைலம்..!

  கியூனிபாரம் பலகைகள்

    நாகரிகத்தின் துவக்க காலத்திலிருந்தே மனித இனம் நறுமணத் தைலத்தை நன்மணம் பரப்ப ,உருவாக்கி உலவ விட்டது என்பதுதான் உண்மை. .அந்த தைலத்திலிருந்து மிதந்து வரும் மென்மையான மணம் என்பது ஒருவரின் செல்வநிலையைத் தம்பட்டம் அடிப்பதாகவும், ஆடம்பரத்தை அறிவிப்பதாகவும்.அவர்களின் சலவைகல் அரங்குகளிலும் தூள் பரத்தியது.அந்த வாசனை..! அரச வம்சத்தினரும்,செல்வச்சீமான்களும், சீமாட்டிகளும்,தான் நறுமணத்தைலத்தில் குளித்து எழுந்தனர். பாமரர்களுக்கு அந்த வாய்ப்பு ஏது? அரசர்கள், செல்வந்தர்கள் பயன்படுத்திய நறுமணத் தைலங்கள் உடலின் மேல் தடவுவதாகவும்/தெளிப்பதாகவும், அல்லது தலையில் தடவுவதாகவும் இருந்தன. இந்த நறுமணத் தைலங்களை எல்லாம் காய்ச்சி வடித்தல் முறையில் தயாரித்ததாக தப்புட்டி அதன் குறிப்பில் எழுதி வைத்துள்ளார்.

காய்ச்சி வடித்தல். தப்புட்டியின் கண்டுபிடிப்பு..!

  4,000 ஆண்டு கடந்த தப்புட்டியின் காய்ச்சி வடித்தல் கலன்

   சில நறுமண மூலிகைகள், செடிகள் இவற்றின் மலர்கள், இலைகள் மற்றும் வேர்களைப் போட்டு காய்ச்சி, பின்னர் காய்ச்சி வடித்தல் முறையைப் பயன்படுத்தி தயாரித்துள்ளார். அதனால்தான் நறுமணத் தைலங்கள் தெளிவாக சுத்தமாக பளிச் சென்று உள்ளன. தப்புட்டி, காசித்தும்பை (balsam), கோரைப்புல் (Cyperus) மற்றும் வெள்ளைப்போளம் (myrrh) போன்றவைகளின் மலர்கள், வேர்கள் மற்றும் இலைகள் போன்றவற்றைப் போட்டு தப்புட்டி பெலாட்டிகல்லிம் காய்ச்சி வடிகட்டி, அந்த முறையிலேயே நறுமணத் தைலம் தயாரித்ததை பதிவுகள் தெரிவிக்கின்றன. அவர் நிறைய முறை அதில் தண்ணீர் ஊற்றி ஊற்றி பின்னர் அதன் ஆவி மூலம் வடிகட்டியே தைலம் தயாரித்தார்.இதுதான் நறுமணத்தைலம் தயாரிப்பு பற்றிய மிகப் பழமையான தகவல். அவர் நின்னு(Ninu) என்பருடன் இணைந்து ஆராய்ச்சியும் செய்தார். காய்ச்சி வடித்தல் முறையை முதலில் உலகுக்குச் சொன்னவரும் தப்புட்டியே..!

முதல் பதிவான நறுமணத்தைலங்கள்..!

  பைய்ர்ட்கோஸ் நறுமணத்தைல தொழிற்சாலை வளாகம்

முதன் முதல் நறுமணத்தைலம் எகிப்தில்தான் இருந்தது என்று சொல்லப்பட்டாலும், நமக்குக் கிடைத்துள்ள பதிவுகளின் படி, மிகப் பெரிய தொழிற்சாலையான பைய்ர்கோசின் (Pyrgos) நறுமணத் தொழிற்சாலைதான் 4,000 வயதானது.அதில் கிடைத்துள்ள நறுமணப் பாட்டில்களில் லேவேண்டர், ரோஸ்மேரி, பைன் மற்றும் மல்லி மணமுடைய நறுமணத் தைலங்கள் கிடைத்துள்ள்ளன. அவை அனைத்தும் ஆல்கஹால் கண்டுபிடிக்கும் முன்பே, காய்ச்சி வடித்தல் முறையில் தயாரிக்கப்பட்டவையாகும். ஆல்கஹாலின் வயது 3,000௦௦ தான். பின்னாளில் வந்த அவிசென்னாதான் ஆல்கஹால் கலந்து இந்த முறையைப் பயன்படுத்தி நறுமணத்தைலம் தயாரித்தார்.

பேராசிரியை பெல்ஜியார்னோ &குழுவின் கண்டுபிடிப்பு:

    மேலே சொல்லப்பட்ட கதையை நம் முன்னே வைப்பவர்கள் இத்தாலியின் தொல்லியல் துறையைச் சேர்ந்த தொல்லியல் விஞ்ஞானி பேராசிரியை மரிய ரோசரியோ பெல்ஜியார்னோவும், அவரது குழுவினரும்தான். தொல்லியல் துறை விஞ்ஞானி பேராசிரியை மரிய ரோசரியா பெல்ஜியோர்னோ (Maria Rosaria Belgiorno) மற்றும் அவரது குழுவினர்,.சைப்ரஸ் தீவிலுள்ள லிமஸ்ஸோல் மாவட்டத்தில் பைர்கோஸ்(Pyrgos) என்ற இடத்தில் தொல்லியல் இடம் ஒன்று 2005 ல் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. பின்னர் அந்த இடம் இத்தாலியின் தேசிய ஆராய்ச்சிக் குழுவினருடன் தோண்டி எடுக்கப்பட்டது.அதுதான் சைப்ரஸ் தீவில் பைய்ர்கோசிலுள்ள நறுமணத் தொழிற்சாலை. அந்த இடம் வெண்கலக் காலத்தின் துவக்கததைச் சேர்ந்தது என்று கண்டறியப்பட்டது. அந்த இடம் ஒரு தொழிற்சாலை வளாகமாக இருந்திருக்கிறது.மேலும் அங்கே ஒயின், நறுமணத்தைலம் மற்றும் துணிகளுக்கு சாயம் போடும் கருநீல வண்ணம் போன்றவை தயாரிக்கும் இடமாக இருந்திருக்க வேண்டும் என்றும் அறியப் பட்டுள்ளது. அவ்விடத்தில் மாளிகையின் மிச்ச சொச்சங்களும் இருந்தன.

4,000ஆண்டுகால நறுமணத்தைலம்.. தயாரிப்பு..!

பேராசிரியை மரிய ரோசரியோவும், அவரது குழுவினரும் மிகவும் கஷ்டப்பட்டு அந்த இடத்தை சேதாரமின்றி தோண்டி எடுத்தனர். அது மட்டுமல்ல. அந்த நறுமணத் தைலத் தொழிற்சாலையில் கிடைத்த 4 பாட்டில்களில் ஒட்டிக்கொண்டிருந்த நறுமணத் தைலத்தை வைத்துக் கொண்டு, அதிலிருந்து சுமார் 4,000 ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்ட நறுமணத் தைலத்தையும் தயாரித்து விட்டனர். அது தொடர்பாகவும், எப்படி அவற்றித் தயாரிப்பது என்பது பற்றியும் பேராசிரியை பெல்ஜியார்னோ ஒரு புத்தகம்மும் எழுதி உள்ளார். பேராசிரியை பெல்ஜியார்னோ ஒவ்வொரு நறுமணத்தைலத்தையும் தயாரிக்க 6 மாதம் ஆயிற்று. அவற்றை அந்த கியூனிபாரம் பலகையில் கூறியுள்ள படியேதான் தயாரித்தார்.

மிச்ச சொச்ச தைலமும்.. புது நாமகரணங்களும்..!

    அது மட்டுமின்றி, அங்கே இருந்த பாத்திரங்களிலேயே அவற்றைத் தயாரித்தார். அவற்றிற்கு, அப்ரோடைட் (Afridite), எலினா (Elena), ஆர்ட்டிமிடிஸ் (Artemides) மற்றும் எரா (Era) என்றும் பெயர் சூட்டினார். அப்ரோடைட் தைலத்தில் ஆலிவ் எண்ணெய், லாரல், கொத்தமல்லி மற்றும் டர்பண்டைன் இணைந்து இருந்தன. ஆர்ட்டிமிடிஸில் பாதாம், நறுமணச் செடி மைர்ட்ல் (Myrrtl), பார்ஸ்லி (Parseley) மற்றும் டர்பண்டைன் இருந்தன. எராவில் ஆலிவ் எண்ணெய், ரோஸ்மரி (Rosemary), பச்சை சோம்பு மற்றும் லாவண்டர் இருந்தது.

பழமை போன்ற புதுமை தயாரிப்பு..!

   பேராசிரியை பெல்ஜியார்னோ இந்த நறுமணத்தைலம் பற்றிச் சொல்லும் கருத்தாவது. “இப்படி ஒரு செய்முறை இந்த காலத்தில் வேண்டுமானால் எளிதாக இருக்கலாம். ஆனால் 4,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் என்பது கற்பனை செய்ய முடியாத, நினைத்துக் கூடப் பார்க்க முடியாத விஷயம் என்பதே” அவர் கருத்து. தப்புட்டி செய்த்தைவிட. அவரின் செய்முறையை கியூனிபாரம் பலகைகளிலிருந்து படித்து, அந்த முறையிலேயே, பழமைவாய்ந்த நறுமணத்தைலம் தயாரித்த பேராசிரியை பெல்ஜியார்னோயும் அவரது குழுவினரும் பெரும் பாராட்டுக்குரியவர்கள் ஆவார்.

காய்ச்சி வடித்தல்.. தப்புட்டியின் செய்முறை

எகிப்தில் அல்லித் தைலம் தயாரிப்பு

காய்ச்சி வடிக்கும் கலன்கள்

Ravi Dubey Bhajan -Shirdi mai mujh ko apni.mpg

Company Aims to Make Better Biofuel Crops

Biofuel bean: Workers examine castor plants in one of Agradis’s test fields in Mexico.
Agradis

BIOMEDICINE

Agradis wants to use genomics to develop plants that could yield more material for biofuels.

• BY KATHERINE BOURZAC

Audio »

An agricultural company spun out of biotechnology powerhouse Synthetic Genomics will develop higher-yield biofuel crops. It will also develop combinations of microbes designed to supplement chemical fertilizers and pesticides used in corn and wheat production. CalledAgradis, the San Diego-based startup was formed with the Mexican investment firm Plenus. The company announced last week that it has raised $20 million in series A funding.

Half the company's efforts will go to developing two promising biofuel crops, sweet sorghum and castor plants, says J. Craig Venter, CEO of Synthetic Genomics, who will serve as chairman of Agradis. "We're looking for fuel crops that don't need prime growing conditions," and that won't compete with food crops for land, says Venter. The company will develop higher-yielding varieties of both plants using a combination of traditional plant breeding and genomics approaches, such as genetic engineering and genome sequencing.

Today, sorghum is the number two biofuel crop in the United States after corn; the seeds are high in sugar and are processed to make ethanol. But sorghum has some advantages over corn. It's drought-tolerant and requires less water than corn to grow, which makes it a more sustainable option. To make it competitive with corn for making ethanol, however, researchers need to boost the amount of sugar in its seeds.

Castor beans are pressed to make an oil that's in limited use as a biodiesel today. It is mostly used for industrial lubricants. Again, the key to the success of this plant as a fuel crop is yield—the amount of oil each plant can produce. "If we could double the yield, it would be the best oil-producing plant there is," says Venter. Researchers at the Venter Institute, a nonprofit research institution also headed by Venter, led the effort to sequence the castor genome, a project that was completed last year.

Andrew Paterson, who led the sorghum genome sequencing project, completed in 2009, says that doubling the yield of any plant is a tall order. Using conventional techniques, "in 50 years you'd do very well to double the yield," he says. Sorghum and castor only go through two or three generations a year, so conventional manipulation of these crops takes time.

Plenus has already been working on these crops using traditional methods; Agradis will now apply some genomic methods licensed from Synthetic Genomics. Venter would not comment on what methods the company will be using to improve the yields. But as Paterson notes, "the scope of what you can do is expanding as the cost of sequencing is dropping like a rock."

The other half of Agradis's efforts will be aimed at developing communities of microbes that can be applied to corn and wheat seeds to promote growth and prevent disease throughout the plant's lifetime. Over the past few years, researchers at Synthetic Genomics have been using high-throughput DNA sequencing and screening methods to study the rhizosphere, the microbial communities found on and around plant roots. They've found that, just like the microbes living in the human digestive tract, these plant-associated microbes play a critical role in regulating health and disease.

Agradis has licensed a library of thousands of plant-associated microbes from Synthetic Genomics, as well as methods for rapidly screening them in the lab and in plants for disease prevention or promotion. Agradis's microbial seed coatings are currently in testing in greenhouses.

Use of Supercritical Water Could Cut Costs for Ethanol

ENERGY

A startup says it can make sugar for biofuel from wood chips at a fraction of the normal cost.

• BY KEVIN BULLIS

Audio »

Renmatix, a startup based in Kennesaw, Georgia, is using water at high pressure and temperature to transform wood chips into sugar, which can then be fermented to make biofuels and other chemicals. The company says the process can produce sugar for the same price as making it from sugarcane, which has led to profitable biofuels production in Brazil.

Renmatix is addressing the most difficult step in producing ethanol from abundant cellulosic materials such as wood chips, instead of from corn or sugar crops. Once the sugar is made, the same technology employed in a conventional corn or sugarcane ethanol plant can be used to produce ethanol.

So far, Renmatix has only demonstrated the technology on a small scale, using a facility that can process three tons of wood chips a day. As with all advanced biofuels companies, one of the biggest challenges will be convincing investors to hand over the money needed to build a larger commercial facility to prove the venture is commercially viable. The U.S. Environmental Protection Agency has been forced to waive requirements for cellulosic ethanol because commercial plants for converting cellulosic material to ethanol haven't yet been built. By lowering the cost of producing sugar from cellulosic materials, Renmatix hopes to at last break this logjam.

Researchers and companies have tried many methods of turning cellulose into sugar. Some involve breaking the biomass down using acids or specially tailored enzymes. Others involve using heat and pressure to turn biomass into hydrogen and carbon monoxide, which can be converted to biofuel using inorganic catalysts. Each method has drawbacks: enzymes are expensive; acids are toxic. Both processes are slow, and they require expensive equipment. The processes that use high heat and inorganic catalysts also have relatively low yields of the desired fuels.

Instead of using enzymes or acids, Renmatix employs supercritical water—water at very high temperatures and pressures. Under these conditions, cellulose will dissolve and very quickly break down into sugar molecules. The reactions take seconds, compared to days for some other processes. Because of the high speed of the reaction, a relatively small amount of equipment can produce a large amount of sugar, keeping capital costs down. Smaller equipment could also make it possible to distribute the production of biofuels, thereby decreasing the cost of transporting biomass.

However, working with supercritical water comes with challenges. The materials that can be used with supercritical water are limited—it will dissolve glass, for example. The extremely fast reactions also make it difficult to ensure that the chemistry doesn't go too far and produce undesirable by-products. In past attempts, the supercritical water has dehydrated some of the sugar produced, resulting in compounds that can poison the yeast used to convert sugar to ethanol. Typically, the process also yields a relatively small amount of sugar from a given amount of biomass.

Fred Moesler, Renmatix's vice president of process technology, says the company has overcome these problems. The company hasn't said how it does this, but Gary Aurand, a research scientist at the University of Iowa who is familiar with the company from its early days (when it was known as Sriya Innovations) suggests the company may be using supercritical water in only part of its process.

Turning biomass into sugar using supercritical water involves first grinding biomass into small particles, then dissolving cellulose in water. Without dissolving it, only the cellulose molecules at the surface of the particles will be broken down, resulting in low sugar production. After the cellulose is dissolved, further exposure to high temperatures and pressure will break the cellulose molecules down into sugar.

Aurand says that water only needs to be supercritical for the dissolving step. If Renmatix could engineer a system to move the dissolved material into an area of lower temperature and pressure, it could slow down the process of breaking down the cellulose into sugar, preventing the formation of the unwanted compounds.

All Renmatix has said is that it uses two steps to break down cellulose and a similar material, hemicellulose. Breaking down cellulose produces glucose, the sugar that yeast can readily use to produce ethanol. Breaking down hemicelluloses produces another sugar called xylose, which doesn't work with conventional fermentation, but which can be used in some advanced biofuels and biochemicals processes. The economics of the process will depend on the market for xylose.

Renmatix has raised some of the money for a plant capable of producing 100,000 tons of sugar per year—large enough to show that the process has commercial potential, it says. But the company is still working to obtain the loans needed to go forward. In the past, using supercritical water to process biomass has been seen as uneconomical, so it may prove difficult to get banks to sign on. "Little is known about the technology," says Andy Aden, manager of biorefinery analysis at the National Renewable Energy Laboratory in Golden, Colorado. Based on prior calculations, he says, "it is likely to be expensive."

Eradicating Aging Cells Could Prevent Disease

Age eraser: Researchers subjected mouse bone-marrow cells to a drug that induced aging (top), then selectively killed off only the cells that could no longer divide (bottom). They hope that such a technique could one day be used to delay or prevent age-related disease.
Nature

BIOMEDICINE

Mice lacking these cells were stronger and had no cataracts.

• BY LAUREN GRAVITZ

Audio »

For more than a decade, researchers have believed that aging cells damage the tissue around them, and that this damage underlies a number of age-related disorders. Now a new study in mice appears to confirm this. The study shows that selectively eliminating those aging, or "senescent," cells, could help prevent the onset of everything from muscle loss to cataracts.

Senescent cells can no longer divide, and therefore fail to replenish aging tissue. More recently, researchers have suggested that these cells might be secreting damaging chemicals that poison the cells around them. To determine their role in the diseases of aging, scientists at the Mayo Clinic in Rochester, Minnesota, identified senescent cells in mice that had been genetically engineered to age rapidly using a biomarker, called p16^Ink4a, specific to these cells. For the length of the animals' lives, they were injected with a drug that induced only those biomarker-containing senescent cells to commit suicide, while leaving others untouched.

The results were striking: in tissues that contained the labeled cells, including everything from fat to muscle to eyes, selective removal appeared to postpone age-related damage. Treated mice had no cataracts, and showed increased muscle mass, strength, and subcutaneous fat when compared to mice that hadn't received the drug.

"We've shown there is a causal link between these senescent cells and age-related decline in tissue function," says Jan van Deursen, the Mayo Clinic cancer researcher who led the study. "It's a proof of principle that if you remove this particular cell type from an organism—we did it in a mouse but it will probably hold true for humans—tissues and organs would function better and would be more resistant to aging."

Prior to this study, it was unclear how senescent cells contributed to aging. The cells make up a very small proportion of all tissue, somewhere between 1 and 4 percent in even the oldest animals, and many doubted that such a small number of cells could have such a toxic effect. Rather, they thought, when the cells lost their ability to divide, the inability to replace lost tissue might be what caused symptoms of aging.

The new research appears to validate the idea of senescent-cell toxicity. "Now that we know the cells play a role in aging, it's worth investing in trying to find a way to eliminate them," says Felipe Sierra, the director of aging biology at the National Institute on Aging, who was not involved in the research.

Not only does the study propose a biomarker for aging, levels of p16^Ink4a, but it validates the idea that it might be possible to create a drug that targets senescent cells without causing harm to healthy cells. "I'm cautiously optimistic that this is a really major advance," says Norman Sharpless, a geneticist who studies cancer and aging at the University of North Carolina-Chapel Hill. "Their results suggest an approach that is within the reach of big pharma today."

The current study used a mouse strain that had been genetically tweaked for rapid aging to speed up the experiment—because these mice tend to die early from other causes, the researchers were unable to determine whether increasing the animals' "health span" would also increase their life span. Van Deursen and his colleagues are now beginning a more extensive study in normally aging mice in order to further investigate the effects of senescent-cell removal. Then, van Deursen says, "the challenge is to translate these findings into a way of getting rid of these cells in humans."

Company Decodes Cancers to Target Treatment

Cancer reader: Foundation Medicine has developed a diagnostic test for cancer that reads the genome sequence of hundreds of cancer-linked genes. The results help oncologists pick the best drugs for that patient.
Foundation Medicine

BIOMEDICINE

By analyzing tumors, Foundation Medicine helps oncologists, pharma companies, and researchers combat the disease.

• THURSDAY, NOVEMBER 3, 2011
• BY EMILY SINGER

Audio »

Just 18 months after its launch, cancer diagnostic startupFoundation Medicine has already developed a clinical diagnostic test, forged partnerships with several pharmaceutical companies, and discovered a number of novel mutations that may point toward new drug treatments for cancer.

The company is at the forefront of a growing trend in cancer: choosing drugs based on the genetic profile of a patient's tumor cells. The plunging cost of gene sequencing means scientists can read the entire genome of an individual's cancer, leading to the rapid discovery of more and more cancer-linked mutations. Foundation Medicine is putting those findings—and cheap sequencing technology—to work to detect these mutations in newly diagnosed cancers.

The startup was formed last year by a handful of cancer and genomics experts in Boston, including genomics pioneer Eric Lander, with funding from Boston-based venture capital groupThird Rock Ventures. They have since raised $33.5 million from several investors, includingGoogle Ventures.

While most cancer diagnostics focus on individual genes or specific mutations, Foundation Medicine developed a diagnostic test to read the entire sequence of hundreds of cancer-linked genes. The company has yet to finalize the price of the test, but says it will be similar to the cost of testing five or six individual molecular markers. 

Foundation Medicine has so far processed several thousand tumor samples provided by academic medical centers, pharmaceutical companies, and clinical oncologists. The analysis detects whether the individual has mutations tied to existing drugs—both drugs that are approved for the patient's specific cancer, and those that are approved for other conditions. The test, which takes about two weeks, will also highlight whether a patient has mutations that make him a candidate for experimental drugs in clinical trials. While the test is currently available to some oncologists, the company doesn't plan an international launch until later next year.

The number of genes analyzed in the test will grow as the number of cancer-linked genes expands. The company will release an updated version of the test once or twice a year, says Michael Pellini, the company's chief executive officer. "That's why our work with pharma and academic medical centers is so important, because we get great insight into new therapeutics coming down the pike," he says. "If a new therapy targeting a specific molecular profile is getting ready for human testing, we want to make sure we are adding that gene to our test."

A number of pharmaceutical companies are using the test in clinical trials of new drugs. For example, if a study of a specific new drug failed to show a benefit in the patient population overall but did appear to work in a subset of patients, researchers can use Foundation Medicine's test to determine if there is a particular genetic alteration that predicts who is most likely to respond.

Companies are also using the technology to direct patients into specific studies of drugs designed to target different mutations; it can often be difficult to enroll enough patients in such studies. Furthermore, if researchers collect multiple tumor samples from the same patient over time, they can use the test to understand how the tumor evolves and try to predict why one person's tumor might recur more quickly than another's.

Pellini says at least two pharmaceutical companies are considering using the technology in all cancer clinical trials going forward. "Pharma's willingness to accept this type of molecular approach has been my single greatest surprise since joining Foundation Medicine," he says. Historically, the pharmaceutical industry has been reluctant to test drugs in only a subset of patients, because this limits the number of people who might buy the drug.

"There has been a transformation among many pharmaceutical companies to where they understand that targeted therapeutics is the new paradigm," says Pellini. Targeting clinical trials to only the patients who are most likely to respond to a drug makes it faster and cheaper to show that a drug works. "As everyone works to turn cancer into a chronic disease, as an industry, we will have the ability to treat patients for years rather than months—pharma has caught on to those concepts," he says.

Because Foundation Medicine's test is based on sequencing genes, rather than detecting known mutations, it can also find novel genetic changes. "As a by-product, a lot of novel discovery is coming out of these efforts," says Pellini. "We are identifying novel gene fusions, translocations, and mutations, many of which have clinical significance."

For example, researchers at Foundation Medicine identified a genetic translocation—where a segment of DNA is flipped around—in cancer tissue from a patient with non-small-cell lung cancer. Subsequent studies found that this mutation, which lies in a part of the genome that is being targeted by pharmaceutical companies, is present in about 5 percent of small-cell lung cancers. Pellini says the company is still working on how to deal with such new discoveries. "We are not a therapeutic company, and our primary interest tends to be on the diagnostic side," he says. "But we recognize that some findings may have strong therapeutic implications."