SURVEYING

Surveying

Surveying is the art of making suitable measurements in horizontal or vertical planes. This is one of the important subjects of civil engineering. Without taking a survey of the plot where the construction is to be carried out, the work cannot begin.

Surveying Chart

Levelling

Levelling is the art of representing relative positions in the vertical plane of different points on the earth’s surface.

It helps in determining the areas that are to be levelled to achieve a certain slope.

Principles of Surveying

All the surveys that are conducted are based on two fundamental principles. They are as follows:

1. Working from whole to part
2. Fixing a point with reference to two fixed points

Working from whole to part

In order to localize errors and prevent their accumulation, a set of control points is always established with great precision first for the whole area to be surveyed.

Later on, details or filled in between these control points to a relatively smaller precision.

This fundamental work principle is known as “Working from whole to part”.

Fixing a point with reference to two fixed points

Survey stations are fixed by atleast two measurements, either both linear or angular measurements or linear and angular measurements from two control points.

Let A and B be two control points. Another point C can be located by any of the following methods:

By two distances AC and BC

The point C is plotted by intersection of arc taking AC and BC as radius and with centres A and B.

Two Distances Method

By perpendicular distance CD and distance AD

Perpendicular distances Method

By angle <CAB and distance AC

Angle Method

By the angles BAC and ABC

Two Angles Method

By the <ABC and distance AC

Arc and Angle Method

Brains on Jazz Feel the Music

 

Brainy improv. Jazz musicians such as Louis Armstrong excel at improvising—and at judging when someone else is too.

Credit: Library of Congress Prints and Photographs Division

The pianist's languid solo entwines itself with the smoke and the muffled laughter from the bar. Like a shadow, the musician's fingers glide effortlessly across the keys, and he has no sheet music in front of him. Has he memorized the piece, or is he making it up as he goes along? It’s almost impossible to tell, but if you're a jazz musician and can imagine yourself playing the music, your brain’s emotional centers might help you answer this question, a new study suggests.

The ability to distinguish planned actions from spontaneous ones helps us judge whether a person is deliberately lying and might also help us value creativity. But it’s unclear how the brain makes these judgment calls, especially when it has little context to work with. To study how musicians judge spontaneity, psychologists Annerose Engel and Peter Keller of the Max Planck Institute for Human Cognitive and Brain Sciences in Leipzig, Germany, recorded six jazz pianists as each one played improvised jazz over a backing track. Then the researchers transcribed the pieces, handed out the sheet music, had the pianists practice until they could replicate their colleagues’ improv perfectly, and recorded their performances. A computer analysis of the recordings showed that each improvised piece was more erratic in its loudness and speed than its rehearsed counterpart.

So a machine could tell the difference between the improvised solos and the rehearsed reproductions. But could another musician? When a second set of 22 jazz musicians listened to all the improvised and rehearsed pieces in a random order, they could correctly guess which was which only about 55% of the time—only slightly better than chance—the researchers report in Frontiers in Psychology this month. However, the guessers who rated themselves in a questionnaire as more “empathetic” were better at picking out the improvisations. Similar correlations held true of those who had played with bands, as opposed to playing only as soloists.

All the listeners said that to make a judgment, they had to imagine themselves playing the piece in order to predict what would come next. They also paid particular attention to variations in loudness and speed. Brain scans backed this up: They showed that the amygdala—the center of the brain involved in emotion—became active as the listeners tried to put themselves in the player’s shoes. If a musician thought a piece of music was improvised, he activated the same brain networks that he would if they were improvising it themselves, including some motor centers that would let them physically play it.

Robert Zatorre, a neuroscientist at the Montreal Neurological Institute and Hospital at McGill University in Canada, says that the finding that the amygdala helps judge spontaneity is surprising and interesting but doesn’t definitively link spontaneity to emotion. “The coolest experiments are those that raise a lot of questions we didn’t know we needed to ask,” he says.

Engel hopes to follow up by studying the perception of spontaneity in other domains, such as dance or speech. However, she and Keller are both musicians who play several instruments, so jazz is close to their hearts and will likely remain a subject of their work. “It’s always a pleasure when you can combine work with a hobby,” she says.

Test Your Ear For Improv

Do you have the amygdala of a jazz musician? In each set of audio clips, one piece of music is improvised and the other is rehearsed. Click on the button next to the music sample you think is the improvised one of the pair. [The rest of this feature is on the Science website]

Source: Science
http://news.sciencemag.org/sciencenow/2011/05/brains-on-jazz-feel-the-music.html?etoc&elq=1767fc82f203414db3524c487bf74540

Comment:
I got both the test questions right, but I think that they must have been fairly easy examples as the correct answer was quite obvious.

Posted by
Robert Karl Stonjek

வைரஸ் தாக்குதலுக்கு உள்ளான கணனியை பழைய நிலைக்கு கொண்டுவர ..! ~ Jaffna pc

வைரஸ் தாக்குதலுக்கு உள்ளான கணனியை பழைய நிலைக்கு கொண்டுவர ..! ~ Jaffna pc

நடமாடும் அதிநவீன சொகுசு ஓட்டல்

நடமாடும் அதிநவீன சொகுசு ஓட்டல்

 

பல விதமான பேருந்துகளை நாம் பார்த்திருந்தாலும் நட்சத்திர ஓட்டல்களில் உள்ள அறைகளைப் போல பேருந்தில் வடிவமைக்கப்பட்டிருந்தால் எப்படி இருக்கும். பயணம் சொகுசாகத்தான் இருக்கும். அப்படி வடிவமைக்கப்பட்ட பேருந்து இதோ.  இந்த பேருந்துக்குள் லரு நட்சத்திர வீடுதியில் எதுவெல்லாம் இருக்குமோ பெரும்பாலும் அத்தனை காணப்படுகின்றமை குறிப்பிடத்தக்கது.

What Is a Hybrid System?

What Is a Hybrid System?

 
 

Megame megame HD Song

Avaravar Vaazhkkaiyil Aayiram- Pandavar Bhoomi.... HQ

SAI BABA SHIRDI WALE x264

Thanjavur man eduthu

Through the Looking Glass: Research Into Brain's Ability to Understand Mirror-Image Words Sheds Light on Dyslexia

ScienceDaily  — Human beings understand words reflected in a mirror without thinking about it, just like those written normally, at least for a few instants. Researchers from the Basque Centre on Cognition, Brain and Languages (Spain) have shown this in a study that could also help to increase our understanding of the phenomenon of dyslexia.

The visual system can rotate the words reflected in the mirror. (Credit: SINC)

Most people can read texts reflected in a mirror slowly and with some effort, but a team of scientists from the Basque Centre on Cognition, Brain and Language (BCBL) has shown for the first time that we can mentally turn these images around and understand them automatically and unconsciously, at least for a few instants.

"At a very early processing stage, between 150 and 250 milliseconds, the visual system completely rotates the words reflected in the mirror and recognises them," says Jon Andoni Duñabeitia, lead author of the study, "although the brain then immediately detects that this is not the correct order and 'remembers' that it should not process them in this way."

In order to carry out this study, which has been published in the journal NeuroImage, the researchers used electrodes to monitor the brain activity of 27 participants while carrying out two experiments in front of a computer screen.

In the first, the participants were shown words with some of the letters and other information rotated for 50 milliseconds (an imperceptible flash, which is processed by the brain); while in the second case the entire word in the mirror was rotated (for example HTUOM INSTEAD OF MOUTH).

The results of the encephalogram showed in both cases that, at between 150 and 250 milliseconds, the brain's response upon seeing the words as reflected in the mirror was the same as when they are read normally.

Better understanding of dyslexia

"These results open a new avenue for studying the effects of involuntary rotation of letters and words in individuals with reading difficulties (dyslexia) and writing problems (dysgrafia)," Duñabeitia explains.

The researcher gives reassurance to parents who worry when their children reverse their letters when they start to write: "This is the direct result of the mirror rotation property of the visual system." In fact, it is common for children to start to write this way until they learn the "established" forms at school.

"Now we know that rotating letters is not a problem that is exclusive to some dyslexics, since everybody often does this in a natural and unconscious way, but what we need to understand is why people who can read normally can inhibit this, while others with difficulties in reading and writing cannot, confusing 'b' for 'd', for example," explains Duñabeitia.

The scientific community has yet to discover how reading, a skill that is learnt relatively late in human development, can inhibit mental rotation in a mirror, a visual capacity that is common to many animals.

"A tiger is a tiger on the right side and the left side, but a word read in the mirror loses its meaning -- although now we know that it is not as incomprehensible for our visual system as we thought, because it is capable of processing it as if it were correct," the researcher concludes.

Dyslexia: Some Very Smart Accomplished People Cannot Read Well

ScienceDaily — Contrary to popular belief, some very smart, accomplished people cannot read well. This unexpected difficulty in reading in relation to intelligence, education and professional status is called dyslexia, and researchers at Yale School of Medicine and University of California Davis, have presented new data that explain how otherwise bright and intelligent people struggle to read.

Contrary to popular belief, some very smart, accomplished people cannot read well. This unexpected difficulty in reading in relation to intelligence, education and professional status is called dyslexia, and researchers have presented new data that explain how otherwise bright and intelligent people struggle to read. (Credit: iStockphoto)

The study, which will be published in the January 1, 2010 issue of the journal Psychological Science, provides a validated definition of dyslexia. "For the first time, we've found empirical evidence that shows the relationship between IQ and reading over time differs for typical compared to dyslexic readers," said Sally E. Shaywitz, M.D., the Audrey G. Ratner Professor in Learning Development at Yale School of Medicine's Department of Pediatrics, and co-director of the newly formed Yale Center for Dyslexia and Creativity.
Using data from the Connecticut Longitudinal Study, an ongoing 12-year study of cognitive and behavioral development in a representative sample of 445 Connecticut schoolchildren, Shaywitz and her team tested each child in reading every year and tested for IQ every other year. They were looking for evidence to show how the dissociation between cognitive ability and reading ability might develop in children.
The researchers found that in typical readers, IQ and reading not only track together, but also influence each other over time. But in children with dyslexia, IQ and reading are not linked over time and do not influence one another. This explains why a dyslexic can be both bright and not read well.
"I've seen so many children who are struggling to read but have a high IQ," said Shaywitz. "Our findings of an uncoupling between IQ and reading, and the influence of this uncoupling on the developmental trajectory of reading, provide evidence to support the concept that dyslexia is an unexpected difficulty with reading in children who otherwise have the intelligence to learn to read."
Typical readers learn how to associate letters with a specific sound. "All they have to do is look at the letters and it's automatic," Shaywitz explained. "It's like breathing; you don't have to tell your lungs to take in air. In dyslexia, this process remains manual." Each time a dyslexic sees a word, it's as if they've never seen it before. People with dyslexia have to read slowly, re-read, and sometimes use a marker so they don't lose their place.
"A key characteristic of dyslexia is that the unexpected difficulty refers to a disparity within the person rather than, for example, a relative weakness compared to the general population," said co-author Bennett A. Shaywitz, M.D., the Charles and Helen Schwab Professor in Dyslexia and Learning Development and co-director of the Yale Center for Dyslexia and Creativity.
Sally Shaywitz estimates that one in five people are dyslexic and points to many accomplished writers, physicians and attorneys with dyslexia who struggle with the condition in their daily lives, including Carol Greider, the 2009 Nobel laureate in medicine. She hopes to dispel many of the myths surrounding the condition.
"High-performing dyslexics are very intelligent, often out-of-the box thinkers and problem-solvers," she said. "The neural signature for dyslexia is seen in children and adults. You don't outgrow dyslexia. Once you're diagnosed, it is with you for life."
Shaywitz also stresses that the problem is with both basic spoken and written language. People with dyslexia take a long time to retrieve words, so they might not speak or read as fluidly as others. In students, the time pressure around standardized tests like the SATs and entrance exams for professional schools increases anxiety and can make dyslexia worse, so the need for accommodations is key in helping those with the disorder realize their potential, she says.
Other authors on the study include Emilio Ferrer at the University of California Davis and John M. Holahan and Karen Marchione at Yale School of Medicine.
The study was funded by the National Institute of Child Health and Human Development, the National Science Foundation, and the National Institute of Neurological Disorders and Stroke

Green Zone - பச்சைவனமும் பாலைவனமும் ....

Green Zone - பச்சைவனமும் பாலைவனமும் ....

இல்லாத பேரழிவு ஆயுதங்களைத் தேட நியமிக்கப்பட்டு இருக்கும் அமெரிக்க ராணுவ குழு ஒன்றின் தலைவன் ராய் மில்லர்.தனக்கு கொடுக்கப்படும் தகவல்களை நம்பி,தனது உயிரையும் தனது குழு ஆட்களது உயிரையும் பணயம் வைத்து,ஆயுதங்களை தேடும் வீரன்.தொடர்ச்சியாக தான் செல்லும் இடங்களில் எல்லாம் எந்த ஒரு ஆயுதமும் கிடைக்காமல் போக,தனக்கு கொடுக்கப்படும் தகவல்களை சந்தேகப்படுகிறான்.

ஆனால்,மேலிடத்தில் தகவல்களின் நம்பகத்தன்மை பற்றி அவன் கேள்வி எழுப்பும் போது, எப்போதும் ஒலிக்கும் அதிகாரத்தின் ஆணவக்குரல் அவனை அடக்க முயல்கிறது.கொடுக்கப்படும் தகவல்களைக் கொண்டு,அவனுக்கு அளிக்கப்படும் வேலைகளை செய்வது மட்டுமே அவனது பணி என்றும்,அதன் ஸ்திரத்தன்மை பற்றிய ஆராய்ச்சி அவனது வேலை இல்லை என்றும் கூறப்படுகிறது.

உடனிருக்கும் வீரர்களின் மனோநிலையும்,கொடுத்த வேலையை செய்துவிட்டு சீக்கிரம் உயிரோடு ஊர் போய் சேர வேண்டும் என்பதாக இருக்கும்போது,பல உயிர்களை பணயம் வைத்து,பற்பல சேதங்களுக்கும் அடிகோலிய ஆதார தகவலான பேரழிவு ஆயுதங்களின் இருப்பு குறித்த உண்மையை கண்டறிய வேட்கை கொண்டு அலைகிறான்.

இந்நிலையில் இவனது மனக்குமுறல்களை நேரில் காணும் CIA ஏஜென்ட் மார்டின் பிரவுன் அவனை சந்தித்து அவன் தேடுவதற்காக தரப்பட்டு இருக்கும் அடுத்த இடத்திலும் எதுவும் கிடையாது என்றும்,ஆயுதங்கள குறித்த தேடலில் எதுவுமே கிடைக்காமல் போவதன் பின்னர் ஏதோ மர்மம் இருக்கிறது என்றும் கூறி,ஏதாவது தெரிய வந்தால் தன்னை தொடர்பு கொள்ளக் கூறுகிறார்.

ஒரு நாள்,தனக்குக் கிடைத்த உருப்படாத,பொய் நிறைந்த தகவலை ஆராயும் பணியில் மில்லர்  ஓரிடத்தில் இருக்கும் போது,அங்கே வரும் ப்ரெட்டி என அழைத்துக்கொள்ளும் ஒரு ஈராக்கியன் அங்கே வந்து,சிறிது தூரத்தில் உள்ள ஒரு வீட்டில் சதாமின் ஆதரவாளர்கள் சிலர் சந்தித்ததை கண்டதாக கூறுகிறான்.வீரர்கள் பலர் இது ஒரு சூழ்ச்சியாக இருக்கலாம் என்று பயந்தாலும்,உண்மையை அறிய விரும்பும் வேட்கை,மில்லரை அந்த வீட்டை சென்று தாக்கவும்,அங்கே சிலரை பிடிக்கவும் உந்துகிறது.மேலும்,தப்பியோடிய சிலரில், அதிமுக்கியமான ஜெனரல் அல் ராவியும் ஒருவன் என தெரிய வருகிறது.அவனை பிடித்தால்,பேரழிவு ஆயுதங்களை பற்றிய உண்மை தெரிய வரும் என்று மில்லர்,அவனை தேட விழைகிறான்.

ஆனால்,அவன் கைப்பற்றிய ஆட்களை அவனிடம் இருந்து பறித்து செல்கிறது ஒரு Special Forces குழு.உண்மையை மறைக்க ஏதோ சதி நடக்கிறது என சந்தேகப்படும் மில்லர்,தனக்கு உதவக்கூடிய பிரவுனை சந்திக்க செல்கிறான்.அல் ராவியை பிடித்து, அவனிடம் இருந்து உண்மையை கண்டுபிடிக்க உதவ வேண்டும் என்றும், அவனது உதவியுடன் ஒரு ஈராக் அரசு; மக்களால் தேர்ந்தெடுக்கப்படும் ஈராக் அரசு அமைய வேண்டும் என்றும், அதற்கு மில்லர் ராவியை பிடித்து வர வேண்டும் என்றும் கேட்டுக் கொள்கிறான்.

இதற்கிடையே, அல் ராவியின் எண்ணமும் அவ்வாறே இருக்கிறது.அமெரிக்க அரசு தன்னுடன் பேச விளையும் பட்சத்தில்,சமாதானம் பேசுவது என்றும்,இல்லையெனில் மொத்த ராணுவத்தையும் சேர்த்து போராடுவது என்பது அவனது எண்ணம்.

ஆனால்,பச்சை வளையம் எனப்படும் Green Zone இல் இருக்கும் கிளார்க் பவுண்ட்ஸ்டோன் என்னும் பெண்டகன் சிறப்பு தகவல் அதிகாரி (Pentagon Special Intelligence Unit) அதை விரும்பவில்லை.அமெரிக்க படைக்கு உள்நோக்கத்தோடு தவறான தகவல்களை கொடுப்பது இவனே!இவனது விருப்பம், ஒரு முக்கிய உண்மையை வெளியிடக்கூடிய அல் ராவியை எப்படியேனும் கொல்லவேண்டும் என்பதே!அதனை நடத்த Special Forces அணியை உபயோகித்து,அவர்களை அல் ராவியை கண்டுபிடித்து கொல்ல அவன்  ஆணையிட,ஆரம்பமாகிறது பரபர ஆட்டம். இரு அணிகளும், அல் ராவியை தேடி அலைய பரபரப்பு பற்றிக் கொள்கிறது.குறிப்பாக, கடைசி சில நிமிடங்களில் தெரியும் அனல், பார்வையாளனது துடிப்பை எகிற வைப்பதாக இருக்கிறது.மேட் டேமன் வழக்கம் போல பின்னி இருக்கிறார்.

ஆனால்,இது சாதாரண ஆக்சன் படம் மட்டுமல்ல. பரபரப்புக்கு ஊடே, பென்டகன் அதிகாரிகளின் நரித்தனம்,உண்மையை வெளிபடுத்த வேண்டிய பத்திரிக்கையாளர்கள் புகழுக்கும், முதலில் தகவல் கொடுத்தார் என்ற பெயருக்காகவும் அலைவது,போர்க் கைதிகள் நடத்தப்படும் விதம்,பெண்டகனுக்கும் CIA அதிகாரிக்குமான யுத்தம்,அமெரிக்க அரசின் ஆதிக்க வெறி,இதற்கு நேர்மாறாக ராணுவ வீரர்களின் பதட்டம்,பயம்,வீடு திரும்ப வேண்டுமென்ற ஆசை,போருக்கு பின்னான ஈராக்கின் பரிதாப நிலை,மக்களின் தண்ணீர் பிரச்சனை என்ற பல விசயங்களை தெள்ளென காட்டுகிறது.ஒரு இயக்குனராக Paul Greengrass இன் வெற்றி,இத்தகைய ஒரு பரபர கதையைக் கொடுத்தது மட்டுமல்லாது,அதில் அவர் கலந்திருக்கும் human element உம் தான்.படத்தின் ஒரே குறை,கேமரா அசைவுகள்.ஒரிஜினாலிட்டி தருகிறேன் பேர்வழி என்று கேமராவை அசைத்து அசைத்து படம் எடுப்பது இப்போது ஒரு பேஷன் ஆகிவிட்டது.ஆனால்,பரபர ஆக்சன் காட்சிகளுக்கும்,விறுவிறுப்பான எடிட்டிங்கிற்கும் இடையில் சிக்கி இந்த குறை காணாமலே போவது உண்மை.

இப்படத்தில் என்னை மிகக் கவர்ந்தது இதில் வரும் ஈராக்கிய ப்ரெட்டி கதாப்பாத்திரம்.தகவல் கொடுத்து உதவ வந்து,மொழிபெயர்ப்பாளனாகி, உண்மை குறித்தான தேடலில் கடைசி வரை மில்லருக்கு உதவும்,தானும் உண்மையை தேடும்,ஒரு கதாபாத்திரம்.இக்கதாப்பாத்திரம், ஒட்டுமொத்த ஈராக்கிய மக்களின் மொத்த உருவாக உருவாக்கப்பட்டு இருக்கிறது.அதிலும்,இந்த பாத்திரத்தின் வசனங்கள் கத்திக் கூர்மை.

நிகழும் சண்டையை கண்டு பயந்து ஓடும் பிரெட்டியை விரட்டி பிடிக்கும் போது அவனை மில்லர் சந்தேகப்பட்ட,அப்போது “இன்னும் என்ன செய்ய வேண்டும்?நீங்கள் என்னை நம்ப இன்னும் என்ன செய்ய வேண்டும்?” என்று கொதிப்பதும்,

நீ செய்த உதவிக்கு சன்மானம் பெற்றுத்தர ஏற்பாடு செய்கிறேன் என்று மில்லர் சொல்லும் போது, “இதை பணத்திற்காக செய்தேன் என்று நினைத்தாயா? தண்ணி இல்லாது,மின்சாரம் இல்லாது மக்கள் இருக்கும் நிலையில் நான் இதை பணத்திற்காக செய்தேன் என்று நினைத்தாயா? இதை எனது நாட்டிக்காக,எனக்காக செய்தேன்.Whatever you want to do it here, I want it more than you want it.” என்று பொருமவதாகட்டும்,

கடைசி கட்டத்தில் “இங்கே என்ன நடக்க வேண்டும் என்று தீர்மானிக்க வேண்டியது நீங்கள் அல்ல (It is not for you (America) to decide what happens here.) “ என்று சீறுவதும் என்று அமெரிக்க அரசின் சட்டையை பிடித்து இந்த பாத்திரம் கேட்கும் கேள்விகள், பதில் சொல்ல முடியாதவை.இந்த பாத்திரத்தில்  பெரும்பாலான இராக்கிய மக்களின் உணர்வுகளை வாழ்ந்து காட்டியருக்கும் நடிகர் Khalid Abdalla வு ஒரு ஜே!

தன்னுடைய அதிகார வெறிக்கும், எரிபொருள் தாகத்திற்க்கும் பிற நாடுகளின் மேல் படை எடுத்த அமெரிக்காவிற்கு ஈராக் நாட்டு மக்கள் தண்ணீர் தாகத்தில் தவிப்பது தெரிந்திருக்க நியாயமில்லை தான்.68 சதவிகித மக்கள் குடிக்கத் தகுந்த தண்ணீரை பெற முடியாது இருந்தார்கள் என்று இணையம் சொல்கிறது.இப்போது கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வெளியேறுவதாக அறிவித்து இருந்தாலும்,ஈராக்கிய மக்களும்,அமெரிக்க மக்களும் இந்தப் போரை மறக்க மாட்டார்கள்.

வெளியே மக்கள் தண்ணீருக்காக போராட, கிரீன் ஜோன் வளையத்தில் பென்டகன் அதிகாரிகள் நீச்சல் குளத்தில் கும்மாளம் அடிக்கும் காட்சி வாழைப்பழத்தில் ஏற்றிய ஊசி.கடைசியில் காட்டப்படும் எண்ணைக் கிணறுகள் காட்சியும் அவ்வாறே முகத்தில் அறைகிறது!

படத்தின் கடைசியில் “நீ என்ன செய்திருக்கிறாய் என்று உனக்கு தெரியுமா? அடுத்த முறை நம் உதவி தேவை என்றால் மக்கள் நம்மை நம்புவார்கள் என்று நினைக்கிறாயா? “ என்ற மில்லரின் கேள்விக்கு, கிளார்க் சொல்லும் பதில் “We are not turning back. We Won! “

ஆட்சியின் முகம் மாறினாலும்,மாறாதவை அதிகாரத்தின் கைகள்!

Prey – The Hunted and the Hunter….

Prey – The Hunted and the Hunter….

Michael Crichton.

Sci-fi நாவல்கள் படிக்கும் வாசகர்கள் நிச்சயமாக கடந்து செல்லும் ஒரு பெயர்.இவர் பெயர் உலகம் முழுக்க பிரபலம். இவர் யார் என்று கேட்பவர்களுக்கு ஒரு சின்ன விஷயம்.உங்களில் Spielberg இயக்கிய Jurassic Park பார்க்காதவரோ அல்லது கேள்விப்படாதவரோ இல்லை என்றே கூறலாம்.அந்த படத்தை நாவலாக எழுதியவர் தான் இந்த Crichton.

இவர் புத்தங்களை மிக எளிதில் படித்து விட முடியாது.அதற்கே ஒரு தனி அறிவும்,புரிந்து கொள்ளக் கூடிய திறனும் வேண்டும்.இவர் எழுதியது ஏறக்குறைய அனைத்துமே technical thrillers.இவரது formula ஒன்றே. “நல்ல முயற்சிக்காக செய்யப்படும் ஒரு ஆராய்ச்சி,எப்படி கெட்டவர்களின் தலையீடால் அல்லது அஜாக்கிரதையால் பேரழிவு ஏற்படுத்துகிறது “ என்பதே அது.Jurassic Park கதை கூட இவ்வகையிலானதே.ஆனால்,அவ்வப்போது வேறு பல அருமையான கதைக்கலன்களையும் உபயோகப்படுத்தி இருக்கார்.

படிப்பினால் டாக்டர் ஆன இவர்,தன்னுடைய ஆசையை நிறைவேற்றிக்கொள்ளும் பொருட்டு எழுத்தாளர் ஆனார்.Crichton எழுதிய பல புத்தகங்கள் trend setters.பல படங்கள்,டிவி சீரியல்கள் எல்லாம் இவர் எழுத்தில் வெளி வந்து இருக்கிறது.

Andromeda Strain – Technological thriller. இவருடைய முதல் மிகப் பெரிய ஹிட்.

பூமியை சுற்றி வர அனுப்பப்படும் ஒரு satellite,திரும்பி வரும் போது,பூமியில் இல்லாத ஒரு வைரசோடு திரும்பி வருகிறது.இந்த வைரசால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் ரத்தம் உறைந்து இறந்து போகிறார்கள்.எப்படி இதைத் தடுத்தார்கள்? என்பதே கதை.கவனிக்கவும்,இது எழுதப்பட்டது 1969 இல்.அதாவது சந்திரனில் மனிதன் காலடி எடுத்து வைத்த வருடம்.இந்த நாவல் ஏற்படுத்திய தாக்கம் பற்றி இன்னும் சொல்ல வேண்டுமா?

அதற்குப் பிறகு, The Terminal Man,The Great Train Robbery,Eaters of the Dead,Sphere,Timeline,Rising Sun,Congo,Disclosure,Jurassic Park,Lost World,Prey,Airframe என்று இவர் எழுதிய ஒவ்வொன்றுமே ஒவ்வொரு விதத்தில் trend setters.

நான் ஏற்கனவே எழுதிய Disclosure பற்றிய விமர்சனம் இங்கே.

http://illuminati8.blogspot.com/2009/12/disclosure.html

இவருக்கு எப்பயுமே ஒரு குணம்.ஒரு ஸ்டைல்ல ஒரு முறை தான் எழுதுவாரு.Lost World மட்டும் ஒரு விதிவிலக்கு.வைரஸ மையமா கொண்ட Andromeda Strain, Mind Control பற்றியான Terminal Man எழுதின இதே மனுஷன் தான் சரித்திர சம்பவமான Eaters of the dead பத்தியும் எழுதினார்.பின்ன,வரலாற்றில் இடம் பெற்ற ஒரு மிகப் பெரிய ரயில் கொள்ளயை பற்றி The Great Train Robbery எழுதினார்.விஷயம் என்னன்னா,இவரு எழுதுறது முக்காவாசி techno thriller ஆக இருந்தாலும்,ஹிட் ஆச்சுங்றதுக்காக இவர் ஒரு முறை எடுத்தாண்ட கதைக் கலனை இன்னொரு முறை உபயகோப்படுத்த மாட்டார்.ஏற்கனவே சொன்ன மாதிரி,Lost World ஒரு விதிவிலக்கு.அதுவும் பல வாசகர்களின் வேண்டுகோளுக்காக எழுதப்பட்டது.மிகச் சிக்கலான விசயங்களைக் கூட மிகச் சுலபமாக விவரிக்கும் இவருடைய பாங்கு,இவருடைய தனித் திறன்.உதாரணம்,Jurassic Park ல சொல்லப்படுற Chaos Theory.அவ்வளவு சிக்கலான ஒரு விசயத்த பாமரனுக்கும் புரியுற மாதிரி விளக்கி இருப்பார்னு சொல்லுறாங்க(நானு இன்னும் Jurassic Park படிக்கலை.இவர் புக் எல்லாத்தையும் ஒவ்வொண்ணா படிச்சுகிட்டு இருக்கேன்.அதை கடைசியா படிக்கலாம்னு இருக்கேன்.போஸ்ட் உண்டு. :) ).இவரோட ரசிகர்களில் நானும் ஒருவன். 

சரி,இப்ப எதுக்கு இவ்வளவு நேரம் இவரைப் பற்றி பார்த்தோம்?இந்த முறை நாம பார்க்கப் போறது இவர் 2002 இல் எழுதிய Prey அப்டிங்குற கதைய.Jurassic Park இல் ராட்சத dinosaur களை வைத்து மிரட்டிய அதே மனுஷன்,இந்தக் கதையில nano robots வச்சு மிரட்டி இருக்கார்.கதைய பார்க்குறதுக்கு முந்தி Nano Technology பத்தி கொஞ்சம் பார்த்துடலாம்.

சரி,Nano னா என்ன?ஒரு Nanometer னா one billionth, or 10⁻⁹, of a meter.நாம இப்ப யூஸ் பண்ணிக்கிட்டு இருக்குறது Micro metre scale(10⁻⁶ m).நானோ வோட கான்செப்ட் என்னன்னா,நானோ ஸ்கேல்ல நானோ ரோபோட்ஸ உருவாக்கி அதை வைத்து ஒரு பொருளை,atom லெவெல்ல இருந்து உருவாக்கிறது.அதாவது இந்த நானோ ரோபோட், ஒவ்வொரு atom ஆ சேர்த்து சேர்த்து,நீங்க விரும்புற பொருளை உருவாக்கணும்.அது தான் கான்செப்ட்.

அதாவது ஒரு இரும்பை எடுத்து,அதை கடைந்து அதில் இருந்து ஒரு ஆணியை உருவாக்குவது இப்ப நாம செய்யுறது.ஆனா,நானோ ரோபோட் இருந்தா,அந்த இரும்பைக் கடையும் போது மிச்சமான துகள்களை வைத்து,அந்த துகள்களை சேர்த்து சேர்த்து,ஒரு ஆணியை உருவாக்கலாம்.யோசிச்சுப் பாருங்க.

இது மட்டும் நடந்துருச்சுன்னா,இன்னைக்கு நீங்க உபயோகப்படுத்துற ஒவ்வொரு பொருளும்,நூறு அல்லது ஆயிரம் மடங்கு சிறுசு ஆயிடும்.இப்ப நீங்க யூஸ் பண்ற கம்ப்யூட்டர் செல் போன் அளவுக்கு சுருங்கிடும்.இல்ல,அதை விடக் கூட சுருங்கலாம்.

சரி,இப்ப கதைய பார்ப்போம்.(படங்களில் கருப்பாக தெரிவது ரோபோ குழு.)

Xymos என்று அழைக்கப்படும் ஒரு nanorobotics கம்பெனி,நெவேடா பாலைவனத்தில் அமைக்கப்பட்டு இருக்கும் ஒரு உற்பத்தி நிலையத்தில் நானோ ரோபோக்களை தயாரிப்பதில் வெற்றி அடைகிறது.பொதுவாக இந்த நானோ ரோபோக்களை தயாரிக்க நினைத்தால்,அதற்கு ஒரு மிக முக்கியமான பிரச்சனை இருக்கிறது.இத்தகைய மிகச் சிறிய ரோபோக்களை உருவாக்க,அதே அளவில் உள்ள,nano assemblers எனப்படும்,ரோபோக்களை உருவாக்கும் கருவிகளை உருவாக்க வேண்டும்.இது முட்டை முதலா,கோழி முதலா மாதிரியான பிரச்சனை.

ஆனால்,இதற்கு xymos ஒரு தீர்வு கண்டுபிடிக்கிறார்கள்.அதாவது,இந்த ரோபோக்களை உருவாக்க genetically engineered பாக்டீரியாவாய் உபயோகப் படுத்துகிறார்கள்.ஆக,இந்த நானோ ரோபோட்,மூன்று முக்கிய தொழில்நுட்பங்களின் சங்கமத்தில் உருவாகிறது.

Genetical Engeneering,

Nano Technology,

Computer Programming.

இந்த ரோபோக்களுக்கு தனியான அறிவு கிடையாது.இவை ஒரு குழுவைப் போல் தான் செயல் ஆற்றும்.ஒரு தேனிக்கூட்டத்தை நினைத்துக் கொள்ளுங்கள்.அவற்றிற்கு தனியாக எந்த ஒரு பெரிய புத்திசாலித்தனம் கிடையாது.ஆனால்,குழுவாக செயல்படும் போது வேலைகளை பகிர்ந்து கொண்டு,பிரச்சனைகளை எதிர்கொள்ளும்.அது போல தான் இந்த ரோபோக்களும்.இந்த ரோபோக்களின் வேலை,ஒரு கேமராவாய் போல செயல்படுவது.காற்று கூட புக முடியாத இடத்தில் கூட இவை நுழைந்து,படம் பிடிக்க முடியும்.ஒரு பென்சில் முனைஅளவே உள்ள ஒரு ரோபோ குழுவே இதற்கு போதுமானது.

யோசித்து பாருங்கள்,satellite monitoring ஐ விட மிக உயர்ந்த தொழிநுட்பம்.இவற்றின் பங்களிப்பு அளப்பரியது.முக்கியமாக ஆர்மியில்.எதிரிகளின் பதுங்கு தளத்தை அறிந்து கொள்ள எளிதாக உபயோகப்படுத்தலாம்.எல்லாம் சின்னச் சின்ன ரோபோக்கள் என்பதால் அந்த குழுவை சுட்டாலும்,குண்டு அந்த நானோ குழுவை சிதைக்க முடியாது.(Crichton உடைய கற்பனைத் திறன் புரிகிறதா இப்போது?)மேலும்,இவற்றை ஒரு மனிதனின் உடலுக்குள் செலுத்தி,அவற்றை வைத்து முன் எப்போதும் இல்லாத அளவு துல்லியமாக அனைத்தையும் பார்க்கலாம்.

இந்த ரோபோக்களுக்கு தனியாக பவர் தேவையில்லை.Solar cells மூலமாக,தங்களுக்கு வேண்டிய மின்சாரத்தை தாங்களே தயாரித்துக் கொள்ளும் ஆற்றல் நிறைந்தவை இவை.இவற்றை கட்டுப்படுத்த ரேடியோ அலைவரிசை போதும்.இரவில் மட்டும் இவற்றால் இயங்க முடியாது என்பதை தவிர்த்து,வேறு பிரச்சனை இல்லை.

இவ்வளவு தனித்துவம் வாய்ந்த ரோபோக்களால் ஒரு பிரச்சனை ஏற்படுகிறது.இந்த ரோபோக்களில் ஒரு குழு மட்டும்,ரேடியோ அலைவரிசையின் கட்டுப்பாட்டை மீறி,பாலைவனத்திற்கு தப்பி விடுகிறது.அவை தன்னாலேயே செயல்பட ஆரம்பிக்கிறது.குழு அறிவு கொண்ட அவற்றின் குறிக்கோள்,மறுபடியும் அந்த உற்பத்தி நிலையத்திற்குள் செல்ல நினைப்பதே.ஆனால்,அவற்றை கட்டுப்பாட்டுக்கு கொண்டு வராமல் உள்ளே விடுவது பேரழிவைத் தரும்.

Xymos கம்பெனி இந்த பிரச்சனைக்கு காரணம்,computer programing ஆகத்தான் இருக்க வேண்டும் ன்று கருதி,அதை எழுதிய குழுவின் தலைவரான Jack Forman ஐ வரவழைக்கிறது.இவருடைய மனைவி Julia,Xymos இல் Vice President ஆக இருப்பது மேலும் உதவும் என்று முடிவெடுக்கப்படுகிறது.

ஆனால்,ஜாக் நெவேடா வந்த பின்னர் தான் தெரிகிறது,இந்த ரோபோக்களால் தனியாக இயங்க மட்டும் அல்ல,தாங்களாகவே நானோ ரோபோக்களை உற்பத்தி செய்து கொள்ளவும் முடியும் என்பது.அதற்க்கு அவை உபயோகப்படுத்துவது எல்லா mammals இடமும் இருக்கும் ஒரு சில enzyme களை.

இந்த enzyme களை,அவை அந்த உயிரினங்களை கொன்ற பின்னர் அவற்றின் உடலில் இருந்து எடுக்கின்றன.நாட்கள் செல்லச் செல்ல,இவற்றின் கொலை வெறி அதிகம் ஆகிறது.அதைப் போலவே அவற்றின் எண்ணிக்கையும்...

உங்களுக்கு சொல்ல வேண்டியது இல்லை,மனிதனும் ஒரு mammal என்று.சிறிது காலத்தில் இவை சிறு பிராணிகளை விட்டுவிடுகிறது.அவை வேறு ஒரு பெரிய பிராணியை வேட்டையாட ஆரம்பிக்கிறது.இங்கே வேட்டைக்காரன் – அந்த ரோபோக்கள்.

வேட்டையாடப்படுவது – மனிதன்....

ஜாக்கால் இதை சரி செய்ய முடிந்ததா?இவற்றின் கோரத் தாண்டவத்திற்கு பலியாகும் மக்களின் எண்ணிக்கை என்ன?அறிந்து கொள்ள நாவலை படியுங்கள்.

Crichton எழுதிய நாவல்களில் எப்போதும் விறுவிறுப்புக்கு பஞ்சம் இருக்காது.ஆனால்,இதில் விறுவிறுப்பு மிக மிக அதிகம்.ஜாக் நெவடாவில் வந்து இறங்கும் போது சூடு பிடிக்கும் கதை,அந்த சூடு குறையாமலே கடைசி வரை செல்கிறது.இந்த நாவலை ஆரம்பித்தால் முடிக்காமல் கீழே வைக்க மனம் வராது உங்களுக்கு.

அதிலும்,இந்த ரோபோக்கள் கொன்ற ஒரு முயலை forensic ஆராய்ச்சி செய்ய வெளியே வரும் ஜாக் குழுவை ரோபோக்கள் வேட்டையாடும் பகுதி பரபரப்பின் உச்சம்.அவர்கள் அங்கே நிற்கும் கார்களில் சென்று ஒளிந்து கொண்டு,முழுக்க பூட்டிக் கொண்டு பதறுவதும்,நானோ ரோபோக்கள் சிறு சிறு இடைவெளிகளின் மூலம் உள்ளே நுழைந்து,ஒன்று சேர்ந்து அவர்களை கொல்லப் பார்ப்பதும்,திகிலின் உச்சம்.

இவற்றை அழிக்க ஜாக் மற்றும் சிலர் இவை இரவில் தங்கும் ஒரு மறைவிடத்துக்கு செல்லும் போதும் ஏற்படும் சண்டையும் பரபரப்பானதே...

இந்தக் கதையை படமாக எடுக்க நினைத்தால் எந்த ஒரு மாற்றமும் பண்ணாமல் அப்படியே படமாக எடுத்து விடலாம்.விறுவிறுப்புக்கு பஞ்சமே கிடையாது.ஆனால்,இது படமாக வருமா என்பது தெரியவில்லை.ஏனென்றால் இது கொஞ்சம் complicated ஆன கதை.இதை Crichton தெளிவாக சொல்லிய அளவுக்கு வேறு யாரும் சொல்ல முடியுமா என்பது சந்தேகமே!அதிலும் இவர் உயிரோடு இருந்திருந்தாலாவது Spielberg இவர் துணை கொண்டு எடுத்து இருக்கலாம்(Jurassic Park மாதிரி).ஆனால்,இவர் சில மாதங்களுக்கு முன்னரே இறந்தார்.ஆகையால்,படம் வருவது சந்தேகமே.

Prey – அருமையான ஒரு sci fi thriller படிக்க விரும்புபவர்கள் கண்டிப்பாக படிக்க வேண்டிய ஒரு புத்தகம்.

The Butterfly Effect - தவறுகளும், விளைவுகளும்….

The Butterfly Effect - தவறுகளும், விளைவுகளும்….

College student Evan Treborn (Ashton Kutcher) is afflicted with headaches so painful that he frequently blacks out. While unconscious, Evan is able to travel back in time to difficult moments in his childhood. He can also alter the past for friends, like Kayleigh (Amy Smart), who was molested by her father (Eric Stoltz). But changing the past can drastically alter the present, and Evan finds himself in nightmarish alternate realities, including one where he's locked away in prison.
Initial release: January 22, 2004 (Puerto Rico)
Directors: Eric Bress, J. Mackye Gruber
Running time: 1h 53m
Executive producers: Ashton Kutcher, Jason Goldberg, more
Screenplay: Eric Bress, J. Mackye Gruber

எப்போதாவது உங்கள் வாழ்க்கையில் நீங்கள் எடுத்த ஏதோவொரு முடிவை, இப்போது நினைவு கூர்ந்து, அந்த சமயத்தில் நீங்கள் வேறுவிதமாக முடிவெடுத்திருந்தால் என்னவாகியிருக்கும் என்று யோசித்துப் பார்த்ததுண்டா? அந்த புது முடிவு உங்கள் வாழ்கையை எந்த மாதிரியான பாதையில் செலுத்தி இருக்கும் என்று வியந்ததுண்டா ? ஆமாம் என்றால், Welcome! இந்த படமும் அதை பற்றியது தான்.

உங்களுடைய வாழ்கையின் ஏதோ ஒரு பகுதியை திரும்பி வாழ வழி கிடைத்தால், அதில் நீங்கள் செய்த ஒரு மிகப்பெரிய தவறை சரி செய்ய வழி கிடைத்தால், நீங்கள் என்ன செய்வீர்கள்? அப்படி அந்த தவறு சரி செய்யப்பட்டால், அது உங்கள் வாழ்கையை எப்படியெல்லாம் மாற்றிப் போடும்?

இவான், பற்பல நிழல் நினைவுகளுக்கு சொந்தக்காரன். ஏதேனும் மன அழுத்தம் தரக்கூடிய சம்பவம் நிகழ்ந்தால், அந்த சம்பவம் நடந்து முடிந்தபின் அவனால் அந்த சம்பவத்தை நினைவுகூற முடியாது. இவானது தாய் அவனை மருத்துவரிடம் சென்று காண்பித்தாலும், அவனது மூளையில் எந்தவிதமான பாதிப்பும் இல்லை என்றும் ஒருவேளை தந்தை இல்லாமல் வாழுவதன் அழுத்தமே காரணமாக இருக்கலாம் என்றும் அவர் கூறிவிடுகிறார். இம்மாதிரி சம்பவங்கள் நடக்கும்போது எவ்வளவு நினைவுக்கு வருகிறதோ அவ்வளவையும் உடனே குறித்து வைக்குமாறும், பின்னாட்களில் என்றாவது ஒரு நாள் அதன் உதவியுடன் அவனுக்கு நினைவு திரும்பலாம் என்று கூறுகிறார்.

வருடங்கள் செல்கிறது. இவான் வளர்ந்து பெரியவனாகிறான். கல்லூரியில் படிக்கும் இவானுக்கு இப்போது நினைவு தப்பும் பிரச்சனைகள் இல்லை. ஒரு நாள் தற்செயலாக தன்னுடைய குறிப்புகளை படிக்க ஆரம்பிக்கும் இவானுக்கு, மறந்துபோன சம்பவம் ஒன்று நினைவுக்கு வருகிறது. ஆனால், அது முழுதாக நினைவுக்கு வராமல் போக, அதனைப் பற்றி தெரிந்துகொள்ள தான் சிறுவயதில் வாழ்ந்த இடம் நோக்கி செல்லும் இவான், தனது சிறுவயது காதலி கேலேய்யை(Kayleigh) சந்திக்கிறான்.

சிறுவயதில் இவானை உயிருக்குயிராக நேசித்த கேலேய்,அவன் பிரியும்போது “உனக்காக திரும்பி வருவேன்” என்று சொன்னதை நம்பி இன்னமும் அவனை எதிர்பார்த்துக்கொண்டு இருப்பவள். ஆனால் நேரில் வந்த இவான் தனது மறந்துபோன நினைவைப் பற்றி மட்டுமே கவலைப்பட்டுப் பேசிக் கொண்டிருப்பதை காணும் அவள் மனம் உடைந்து போகிறாள். இவானின் மனதில் தனக்கு இடமில்லை என்பதை உணர்ந்துகொள்ளும் அவள் தற்கொலை செய்து கொள்கிறாள். குற்ற உணர்ச்சியில் வாடும் இவான், சிறிது காலத்தில், தனக்கு தன் வாழ்வில் நடந்த சில சம்பவங்களை மறுபடி வாழ்ந்து அதை மாற்றக் கூடிய சக்தி இருப்பதைக் கண்டுகொள்கிறான். தன்னுடைய வாழ்க்கையில் பின்னோக்கி சென்று கேலேய்யை காப்பாற்ற சென்று, அவளை காப்பாற்றவும் செய்கிறான். ஆனால், இந்த சிறுசம்பவம் அவனது வாழ்க்கையோட்டத்தையே மாற்றி விடுகிறது. நிகழ்ந்த தவறுகளை சரி செய்ய திரும்பவும் பின்னோக்கிப் போகிறான். பின்னர்  திரும்பவும், திரும்பவும்...

ஆனால் ஒவ்வொரு முறை சென்று எதையேனும் திருத்தும் போதும், வேறு ஒரு பிரச்சனை நேருகிறது. யாரோ இறக்கிறார்கள். யாரோ பாதிக்கப்படுகிறார்கள். இவானுக்கும் இத்தகைய பயணங்களின் காரணமாக மூளையின் ரத்த நாளங்களில் பலத்த சேதங்கள் ஏற்படுகிறது. இவற்றை எல்லாம் மீறி, அவன் ஆசைப்பட்ட வாழ்கையை அடைய அவனால் முடிந்ததா என்பதே கதை.

Chaos Theory இல் சொல்லப்பட்டிருக்கும் Butterfly Effect தான் படத்தின் ஒன் லைன் என்றே சொல்லலாம். ஏதாவது ஒரு சிறு சம்பவம் கூட மிகப் பெரிய விளைவுகளை ஏற்படுத்திவிடும் என்பதே அதன் சாராம்சம். அதற்கேற்ப, கதை முழுவதும் இவான் செய்யும் சிறு தவறுகளும், சின்னச் சின்ன முடிவுகளும் பெரும் விளைவுகளையே ஏற்படுத்தி அவனை பின்னோக்கி இழுக்கிறது. படத்தில் பாராட்டப்பட வேண்டிய விஷயம், இழந்ததை திரும்பப் பெறத் துடிக்கும் மனிதன் செய்த தவறை திருத்த, புதிய தவறுகளை செய்வான் என்பதை அழகாக காண்பித்த விதம். ஒருவகையில் சொல்லப் போனால், கதையே அது தான். இதைப் போன்றே இவ்விசயத்தை மிக அழகாக சொன்ன கதை, ஸ்டீபன் கிங் எழுதிய Pet Sematary. ஆனால், பெட் கதையில் அழகோடு சேர்ந்து திகிலும் கலந்திருக்கும்.

இப்படம் வெளிவந்த போது, சரியாக புரிந்து கொள்ளப்படமால், பட விமர்சகர்களால் தீவிரமான விமர்சனத்திற்கு ஆளாக்கப்பட்டது. ஆனால், மக்களின் ரசனை விமர்சகர்களின் ‘மேலான’ விருப்பத்திற்கு ஆட்பட்டதில்லையே! நல்ல கதையும் திறமையான கதை சொல்லலும் இருந்தால், எத்தகைய எதிர்ப்பையும் மீறி ஒரு நல்ல படம் ஜெயிக்கும் என்பதற்கு இப்படம் ஒரு சிறந்த உதாரணம். படத்திற்கு theotrical, director cut என்று இரண்டு versions, நாலைந்து முடிவுகள் (உண்மை தான்) என்று இருந்தாலும், எனக்கு மிகப் பிடித்த முடிவு, theotrical version இன் ஒரிஜினல் முடிவு தான். சில நேரங்களில் கிடைப்பதை வைத்து மகிழ்ச்சி கொண்டு, இருப்பதை கெடுக்காமல் இருப்பதே சிறப்பானது. சின்னச் சின்ன லாஜிக் மீறல்கள் இருந்தாலும், அருமையான படங்களில் ஒன்று இந்தப் படம்.

சில படங்களைப் பார்த்தபின், எத்தனை வருடமானாலும் அதை மறக்க முடியாது. அத்தகைய படங்களில் ஒன்று The Butterfly Effect. ஒரு நல்ல psychological thriller படம், படம் முடிவதற்குள் பல்வேறு அடுக்குகளில்(different layers) விரிவது எப்போதும் நடப்பதில்லை. அப்படியே நடந்தாலும், குழப்பமான கதையை  தெளிவான திரைக்கதையின் மூலம் புரியவைப்பது இன்னும் அபூர்வம். நிகழ்காலம், கடந்தகாலம், மாற்றப் பட்ட நிகழ்காலம், மறுபடி கடந்தகாலம் என்று விரியும் இப்படம் Inception படத்திற்கு ஒரு முன்னோடி என்று சொன்னால் அதில் எந்த விதமான மிகையும் கிடையாது.

The Butterfly Effect – Takes your breath away...

**********************************************************************

ஏற்கனவே மேல உள்ளத எல்லாம் படிச்சு மண்ட காஞ்சு போயிருக்குறவங்க அப்படியே போறது நலம். ஏன்னா, இதுல இன்னும் குழப்ப போறேன். யாருக்காவது கொலை வெறி வந்தா, என்னையும் நம்பி, Butterfly Effect and Time Travel பத்தி எழுத சொன்ன குழந்த மற்றும் கீனுவ கவனிங்க. ;)

Butterfly Effect இன் கோட்பாடு என்ன என்றால், ஏதாவது ஒரு சிறு சம்பவம் கூட மிகப் பெரிய விளைவுகளை ஏற்படுத்திவிடும். இதற்கு உதாரணமா சொல்லப்படுவதே இந்த Butterfly example.

Something as small as a flutter of the butterfly’s wings can ultimately cause a typhoon halfway around the world.

அதாவது, சிம்பிளா சொல்லணும்னா, இப்போ நீங்கள் எடுக்கும் ஒவ்வொரு முடிவும் பின்னாளில் ஏதோ ஒரு பெரிய தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும். உதாரணத்துக்கு, ஒரு நாள் நீங்கள் வண்டியில் போகும்போது பெரிய ஆக்ஸிடன்ட் நடந்து உங்களுக்கு கை, கால் போய் விடுகிறது. அன்றைக்கு நீங்கள் போகாமல் இருந்திருந்தால் அப்படி நடந்திருக்க கூடுமா? நீங்களோ வேறு யாரோ டைம் ட்ராவல் செய்து அந்த நிகழ்ச்சியை தடுத்து நிறுத்தினால், அந்த நிகழ்ச்சி நடக்காமலே போகுமா? முடியலாம்.

காலத்தில் முன்னும் பின்னும் பயணம் செய்வது குறித்து இதுவரை எல்லாமே தியரி ரீதியில் தான் இருக்கிறது.

1.காலப் பயணத்தில் முன்னே செல்வது கூட சாத்தியம், பின்னே செல்ல முடியாது என்று ஒரு தியரி.

2.காலப் பயணத்தில் பின்னே செல்லலாம், முன்னே செல்வது கஷ்டம் என்று இன்னொரு தியரி.

3.காலப் பயணத்தில் முன்னேயும், பின்னேயும் செல்லலாம் என்று இன்னொரு தியரி.

4.ஆட்டைய கலைக்கவே வேணாம். நீங்கள் காலத்தில் பயணமே செய்ய முடியாது என்று இன்னொரு தியரி.

காலப் பயணம் செய்வது குறித்த விவாதங்கள் நிறைய. போகவே முடியாது, கொஞ்சூண்டு போகலாம், இஷ்டத்துக்கு போகலாம் என்று. போகவே முடியாது என்று சொல்பவர்கள் சொல்வது என்னவென்றால், கடந்த காலம் என்பது ஏற்கனவே முடிந்து போன ஒரு விஷயம். அதில் நுழைவது சாத்தியமில்லை,உங்களுக்கு அங்கே இடமும் இல்லை என்பது. அதே மாதிரி, எதிர்காலம் என்பது இன்னும் முடிவே எடுக்கப்படாத காலம். அதில் நுழையவே முடியாது என்பது இவர்கள் வாதம்.

சரி, அது என்ன கொஞ்சூண்டு போகலாம்? அதாவது இந்த தியரிபடி நீங்கள் ஒரு டைம் மிசின் கண்டுபிடித்து விடுகிறீர்கள். உங்களால் அதை உபயோகப்படுத்தி கடந்த காலத்தில் போக முடியும்.ஆனால் எதுவரை கடந்த காலத்தில் என்றால், அந்த மிசின் எப்போது கண்டுபிடிக்கப்பட்டதோ அது வரை மட்டுமே! அதற்கு முன்னால் போக முடியாது.ஏனென்றால், அதற்கு முன் அப்படி ஒரு மிசினே கிடையாதே!

அதே மாதிரி, எதிர் காலத்தில் கொஞ்சூண்டு போகலாம் என்பதற்கு துணையாக, பிரபலமான Twin Paradox தியரியை சொல்கிறார்கள். அதாவது, ஒரே விதமான ரெட்டயர்கள் இருவர். ஒரே வயது. ஒருவரை பூமியிலும், மற்றொருவரை ஒளியை விட வேகமாக போகும் ஏதோ ஒரு கலத்திலும் வைத்து விடுகிறீர்கள். ஒளியை விட வேகமாக போகும் கலத்தில் உள்ள நேரமும், பூமியின் நேரமும் வேறுபடும். Different time perceptions. பத்து வருடம் கழித்து அந்த ஆளை பூமியில் இறக்கினால், அவருக்கு பத்து வயது கூடியிருக்காது. ஏன் என்றால், அவர் டைம் வேற. பூமியில் இருந்த ரெட்டயரை compare செய்தால்,அவரை விட இவர் சற்றே இளமையாக இருப்பார். சரி, அதை ஏன் கொஞ்சம் செல்ல முடியும் என்று சொல்கிறீர்கள்? எந்த விதமான நேர வித்தியாசமாக இருந்தாலும், மரணம் நிகழத் தானே செய்யும்.

சரி, அப்படியே என்றாலும்,நீங்கள் போகும் எதிர்காலம் multi-universe சிந்தாந்தப்படி வேறொரு universe இன் பூமியாக இருக்கும் என்று ஒரு தியரி உள்ளது.

அதாவது, நீங்கள் எடுக்கும் ஒவ்வொரு முடிவுக்கும் ஏற்ற மாதிரி ஒரு காலம் பிரியும். அதுக்கு ஏற்ற மாதிரி ஒவ்வொரு விதமான எதிர்காலம். அந்த ஒவ்வொரு எதிர்காலமும் நடப்பது வெவ்வேறு universe இல் என்பது தியரி. அப்படி பார்த்தா, நீங்க எந்த எதிர்காலத்திற்கு போவீங்கன்னு உங்களாலேயே சொல்ல முடியாது. ஏன்னா,நீங்க எடுக்கும் முடிவு என்ன விதமான விசயங்களுக்கு வித்திடும்னு உங்களுக்கே தெரியாது. :)

அதுவும்போக, நீங்கள் கடந்த காலத்திற்கு சென்று வந்தால், உங்கள் உலகம் உங்களுக்கு தெரிந்த மாதிரி அப்படியே இருக்குமா என்பது மிகப்பெரிய கேள்வி. அதாவது, காலத்தை கடந்து முன்னும் பின்னும் நீங்கள் போனால், உங்களுக்கு தெரிந்த உங்கள் உலகம் கண்டிப்பாக அப்படியே இருக்காது. நிச்சயம் மாறிவிடும். அப்படி மாறிய உலகத்தில் ஒருவேளை நீங்களே இல்லாமல் போனால், எப்படி பின்னாலோ,முன்னாலோ செல்வீர்கள்? இது ஒரு paradox.

அதே போல, பின்னே செல்லும் நீங்கள் உங்கள் தந்தையை கொன்றால் என்ன ஆகும்? இது இன்னொரு paradox.

சரி, இத்தனைக்கும் பதில் கிடைப்பது எப்போது? The key is in finding a machine or a particle which can travel faster than light and employing it in time travel. அதுவரை, அனுமானம் தான்.