New research suggests sleep doesn’t just help learning, it helps “relearning” as well

Sleep appears to be important for long-term potentiation, a strengthening of signals between neurons that is widely regarded as a mechanism of learning and memory. Certain memories acquired during the day appear to be reactivated and “replayed” in the brain during sleep, which may help make them longer lasting. In some instances the amount of improvement that occurs on memory tasks positively correlates with the length of time spent in certain stages of sleep.

To date, most sleep and learning research has focused on recall, which is the capacity to remember information. However, new research by Stéphanie Mazza and colleagues at the University of Lyon, recently published in the journal Psychological Science,suggests another potential benefit of sleep: improved relearning. Relearning refers to the process of re-acquiring forgotten information. Because we cannot possibly remember all of the information that we encounter, it is often necessary to go back and learn that information again. That’s when relearning occurs—such as when preparing for an exam, taking a refresher course, or simply revisiting a topic after an extended period of time. According to this new research, sleep supercharges relearning: it can enable us to relearn twice as quickly and up to three times more effectively.

Cecile G. Tamura

 

We’ve all stayed up the night before an exam to do some late-night cramming, but we might have been going about it the wrong way. It turns out that only about 20% of the potential brain function is on the go between 10pm and midnight, explaining why it’s so hard to stay on track. However a 2010 study found that a quick nap can work wonders on our brain’s ability. The study, done by Harvard University, showed that students that slept and dreamt for 90 minutes before being given a puzzle scored much higher than their peers. Scientists believe that dreaming has a positive effect on memory recall and concentration, giving you a great reason to hit the sack early tonight.

Read more at: https://www.stayathomemum.com.au/my-lifestyle/20-mind-blowing-facts-about-sleep/

 

SIM Card Sizes

 

SIM cards come in three different sizes: Standard SIM, Micro SIM and Nano SIM. The right size of SIM card to fit in your handset will depend on the manufacturer and the model of your smartphone.

As of 2015, most new smartphones are either using Micro SIM or Nano SIM.

Handsets requiring a Micro SIM include the Galaxy S5, Galaxy Note 4, LG G4 and Moto G. If you’re changing to a smartphone which requires Micro SIM, you might need to change the size of your SIM card. You can order a micro-sized SIM card directly from your mobile network.

Handsets requiring a Nano SIM include the latest flagship smartphones from Apple and Samsung (e.g. the iPhone 6s, iPhone 6s Plus, Galaxy S6 and iPhone 5s). The Xperia Z5 and HTC One M9 also use nano-sized SIM cards. You might need to change the size of your SIM card when upgrading to a handset which uses Nano SIM. You can order a nano SIM directly from your network.

All three SIM card types work in the same way from a technical perspective: they only differ in the amount of plastic housing that surrounds the metallic chip.

If you’re willing to take the risk, it’s possible to cut your Standard SIM down to Micro SIM dimensions (e.g. with a Micro SIM cutting tool). However, we’d normally advise against doing this: instead, it’s easier and safer to order a Micro SIM directly from your mobile network. It’s normally free and you won’t risk invalidating your phone’s warranty with a badly-cut Micro SIM.

It isn’t possible to cut your own Nano SIM. This is due to the differences in thickness between Nano SIM and other types of SIM card.

Kingdom of Heaven The Truth Behind The Crusades

ஐரோப்பாவிலிருந்து சென்ற க்றிஸ்துக்களின் ராணுவம் ஜெருசலேமை கைப்பற்றுகிறது... ஜெருசலேம் அவர்கள் கட்டுப்பாட்டில் இருந்தாலும் சுற்றி இருப்பது முஸ்லிம் மக்கள்/நாடுகள்.... ஆதலால் அங்கு ஒற்றுமையை காப்பாற்ற வேண்டி முஸ்லிம் மன்னரிடம் ஜெருசலேமின் மன்னர் ஒப்பந்தம் எழுதி கொள்கிறார்.... அதன் மூலம் ஒற்றுமையை கஷ்டபட்டு காப்பாற்றிகொண்டிருக்க... அவருக்கு தொழு நோய் வந்து விடுகிறது... விரைவில் அவர் காலம் முடியும் தருணம்.

மன்னரின் சகோதரி கணவன்.. அனைத்து முஸ்லிம்களையும் கொன்று விட்டு க்றிஸ்து நாட்டை ஸ்தாபிக்க துடிக்கும் ஒரு மத கிறுக்கன்... அவனே அடுத்த தலைவனாகும் சூழல்...

நடுவில் ஒரு தளபதியின் மகன்.

மன்னரின் இறப்பு.. அதை தொடர்ந்த அரசியல் குழப்பங்கள்... அதனால் வரும் போர் சூழல்கள்... தவறான போர் கொள்கைகளால் க்றிஸ்து ராணுவம் தோற்று போக தளபதியின் மகன், கோட்டையையும் நாட்டு மக்களையும் காப்பாற்ற... மக்களையே ராணுவமாக மாற்றி போராடுதல்.. முடிவில் மக்களுக்கு ஆபத்தில்லாமல் காப்பாற்றி.... முஸ்லிம் மன்னரிடம் சமரசம் பேசுதல்.. என்று வரலாற்று சம்பவங்களை வைத்து எடுத்த சினிமா...

மிக பிரமாண்டமான போர் காட்சிகள்..... செம கேமரா... வரலாற்று படங்கள் / போர் படங்கள் பிடிக்குமென்றால் மிஸ் பண்ண கூடாத படம்.

 The first thing to be said for Ridley Scott's "Kingdom of Heaven" is that Scott knows how to direct a historical epic. I might have been kinder to his "Gladiator" had I known that "Troy" and "Alexander" were in my future, but "Kingdom of Heaven" is better than "Gladiator" -- deeper, more thoughtful, more about human motivation and less about action.

The second thing is that Scott is a brave man to release a movie at this time about the wars between Christians and Muslims for control of Jerusalem. Few people will be capable of looking at "Kingdom of Heaven" objectively. I have been invited by both Muslims and Christians to view the movie with them so they can point out its shortcomings. When you've made both sides angry, you may have done something right. The Muslim scholar Hamid Dabashi, however, after being asked to consult on the movie, writes in the new issue of Sight & Sound: "It was neither pro- nor anti-Islamic, neither pro- nor anti-Christian. It was, in fact, not even about the 'Crusades.'" And yet I consider the film to be a profound act of faith." It is an act of faith, he thinks, because for its hero Balian (Orlando Bloom), who is a non-believer, "All religious affiliations fade in the light of his melancholic quest to find a noble purpose in life."

That's an insight that helps me understand my own initial question about the film, which was: Why don't they talk more about religion? Weren't the Crusades seen by Christians as a Holy War to gain control of Jerusalem from the Muslims? I wondered if perhaps Scott was evading the issue. But not really: He shows characters more concerned with personal power and advancement than with theological issues.

Balian, a village blacksmith in France, discovers he is the illegitimate son of Sir Godfrey (Liam Neeson). Godfrey is a knight returning from the Middle East, who paints Jerusalem not in terms of a holy war but in terms of its opportunities for an ambitious young man; it has a healthy economy at a time when medieval Europe is stagnant. "A man who in France has not a house is in the holy land the master of a city," Godfrey promises. "There at the end of the world you are not what you were born but what you have it in yourself to be." He makes Jerusalem sound like a medieval Atlanta, a city too busy to hate.

For the 100 years leading up to the action, both Christians and Muslims were content to see each other worship in the holy city. It was only when Christian zealots determined to control the Holy Land more rigidly that things went wrong. The movie takes place circa 1184, as the city is ruled by the young King Baldwin (Edward Norton), who has leprosy and conceals his disfigured face behind a silver mask. Balian takes control of the city after the death of its young king. Then the Knights Templar, well known from The Da Vinci Code, wage war on the Muslims. Saladin (Ghassan Massoud) leads a Muslim army against them, and Balian eventually surrenders the city to him. Much bloodshed and battle are avoided.

What Scott seems to be suggesting, I think, is that most Christians and Muslims might be able to coexist peacefully if it were not for the extremists on both sides. This may explain why the movie has displeased the very sorts of Muslims and Christians who will take moderation as an affront. Most ordinary moviegoers, I suspect, will not care much about the movie's reasonable politics, and will be absorbed in those staples of all historical epics, battle and romance.

The romance here is between Balian and Sibylla (Eva Green), sister of King Baldwin. You might wonder how a blacksmith could woo a princess, but reflect that Sir Godfrey was correct, and there are indeed opportunities for an ambitious young man in Jerusalem, especially after his newly discovered father makes him a knight, and Tiberias (Jeremy Irons) enlists him as an aide to Baldwin.

One spectacular battle scene involves the attack of Saladin's forces on Christian-controlled Jerusalem, and it's one of those spectacular set pieces with giant balls of flame that hurtle through the air and land close, but not too close, to the key characters.

There is a certain scale that's inevitable in films of this sort, and Scott does it better than anybody. Even so, I enjoyed the dialogue and plot more than the action. I've seen one or two vast desert cities too many. Nor do thousands of charging horses look brand new to me, and the hand-to-hand combat looks uncannily like all other hand-to-hand combat. Godfrey gives Balian a lesson in swordsmanship (chop from above), but apparently the important thing to remember is that if you're an anonymous enemy you die, and if you're a hero you live unless a glorious death is required. You'd think people would be killed almost by accident in the middle of a thousand sword-swinging madmen, but every encounter is broken down into a confrontation between a victor and a vanquished. It's well done, but it's been done.

What's more interesting is Ridley Scott's visual style, assisted by John Mathieson's cinematography and the production design of Arthur Max. A vast set of ancient Jerusalem was constructed to provide realistic foregrounds and locations, which were then enhanced by CGI backgrounds, additional horses and troops, and so on. There is also exhilarating footage of young Balian making his way to Jerusalem, using the 12th-century equivalent of GPS: "Go to where they speak Italian, and then keep going."

The movie is above all about the personal codes of its heroes, both Christian and Muslim. They are men of honor: Gentlemen, we would say, if they were only a little gentle. They've seen enough bloodshed and lost enough comrades to look with a jaundiced eye at the zealots who urge them into battle. There is a scene where Baldwin and Saladin meet on a vast plain between their massed troops, and agree, man to man, to end the battle right then and there. Later, one of Balian's pre-battle speeches to his troops sounds strangely regretful: "We fight over an offense we did not give, against those who were not alive to be offended." Time for a Truth and Reconciliation Commission?

thanks :rogerebert.com

"Beyond Exoplanets" --NASA's New Kepler Mission Field of View Embraces Our Solar System

Previously, the Kepler space telescope looked straight out from the solar system in a direction almost perpendicular to the ecliptic and the plane of the planets. This way, it could observe the same spot all year long, as the sun, and most of the solar system, were out of its field of view. But since the start of K2 mission, it has been observing parallel to that plane in order to better balance against the radiation pressure of the sun.

This new strategy has two important consequences: One is that Kepler has to change its field of view every three months to avoid the sun; the other is that our own solar system, unexpectedly, has become a target for the exoplanet-hunting telescope.

For most astronomers working with Kepler, planets and asteroids zipping through the images are little more than a nuisance when studying the light variations of stars. Researchers from the Konkoly and Gothard Observatories in Hungary, however, saw a research opportunity in these moving specks of light. Following up on their work with trans-Neptunian objects, they examined the light variations of some main-belt and Trojan asteroids in a pair of research papers.

Main-belt asteroids were not targeted by Kepler, so the astronomers selected two extended mosaics that covered the open cluster M35 and the path of the planet Neptune, and simply tracked all known asteroids crossing them. Most of the objects were continuously observable for one to four days, which may not sound like much, but is significantly longer than single-night runs achievable with ground-based telescopes. Indeed, the researchers hoped that with Kepler, they could determine the rotation periods of the asteroids more accurately, without the uncertainties caused by daytime gaps in the data—and they did, but only for a fraction of the sample.

"We measured the paths of all known asteroids, but most of them turned out to be simply too faint for Kepler. The dense stellar background toward M35 further reduced the number of successful detections," said Róbert Szabó (Konkoly Observatory, MTA CSFK), lead author of the paper. "Still, we have to keep in mind that Kepler was never meant to do such studies; therefore, observing four dozen asteroids with new rotation rates is already more than anybody anticipated," he added.

The other study focused on 56 pre-selected Trojan asteroids in the middle of the L4, or "Greek" group, which orbits ahead of Jupiter. Since they are farther out from Kepler, they could be observed for longer periods, from 10 to 20 days, without interruption. And this turned out to be crucial: Many objects exhibited slow light variations between two and 15 days. Long periodicity suggests that what we see is not just one rotating asteroid, but actually two orbiting each other—the study confirmed that about 20 to 25 percent of Trojans are binary asteroids or asteroid-moon pairs. As Gyula M. Szabó (ELTE Gothard Astrophysical Observatory), lead author of the other paper, said, "Estimating the rate of binaries highlights the great advantage of Kepler, because the interesting periods, longer than 24 to 48 hours, are really hard to measure from the Earth."

What Kepler did not see are rapidly spinning Trojans. Even for the fastest ones, one rotation takes more than five hours, suggesting that the asteroids we see are likely icy, porous objects, similar to comets and trans-Neptunian objects, and different from the rockier main belt objects. "A large piece of rock can rotate much faster than a rubble pile or an icy body of the same size without breaking apart. Our findings favor the scenario that Trojans arrived from the ice-dominated outer solar system instead of migrating outwards from the main asteroid belt," Szabó said.

As Kepler continues its new mission, more objects from the solar system are crossing into its view, including planets, moons, asteroids and comets. The telescope that transformed the science of stars and exoplanets will undoubtedly leave its mark in planetary science, as well.

http://www.nasa.gov/…/nasas-kepler-mission-announces-larges…

http://www.dailygalaxy.com/…/beyond-exoplanets-nasas-new-ke…

http://mashable.com/2015/04/08/alien-life-found-2025/…

Cecile G. Tamura

திருச்செங்கோடு வரலாறு

திருச்செங்கோடு சுயம்பு மரகதலிங்க மர்மம்:

முன்னொரு காலத்தில் ஆதிசேடனுடன் வாயுதேவனும் தங்களில் யார் பலசாலி என்பதை அறிய இருவரும் போர் செய்தனர். இப்போரினால் உலகில் பேரழிவுகளும், துன்பங்களும் நேரிடுவதை கண்ட முனிவர்களும், தேவர்களும் அவர்களிடம் யார் பலசாலி என்பதை அறிய ஒரு வழி கூறி அதில் யார் வெற்றி பெறுகிறார்களோ அவர்களே பலசாலி என்றனர். இதன்படி ஆதிசேடன் தன்படங்களால் மேருவின் சிகரத்தின் முடியை அழுத்தி கொள்ளவேண்டும். வாயுதேவன் தன் பலத்தால் பிடியை தளர்த்த வேண்டும் என்றும் கூறினர். ஆனால் வாயுதேவன் பிடியை தளர்த்த முடியவில்லை இதனால் கோபம் கொண்ட வாயுதேவன் தன் சக்தியை அடக்கி கொண்டார். இதனால் உயிரினங்கள் வாயு பிரயோகமற்று மயங்கின. இந்த பேரழிவை கண்ட முனிவர்களும், தேவர்களும் ஆதிசேடனின் பிடியை தளர்த்த வேண்டினர். ஆதிசேடம் தன் பிடியை கொஞ்சம் தளர்த்தினார். இந்த சந்தர்ப்பத்தை பயன்படுத்தி கொண்ட வாயுதேவன் தன் சக்தியால் அப்பகுதியை வேகமாக மோதி அச்சிகரத்துடன் ஆதிசேடன் சிரத்தையும் பெயர்த்து பூமியில் மூன்று செந்நிற பாகங்களாய் சிதறுண்டு விழுந்தது.

அவற்றில்ஒன்றுதிருவண்ணாமலையாகவும், மற்றொன்று இலங்கையாகவும், மற்றொன்று நாகமலையாகவும் (திருச்செங்கோடாகவும்) காட்சியளிக்கிறது.

இவ்வளவு சிறப்புகள் வாய்ந்த நாகமலையில் பல அற்புதங்கள் உள்ளன.

மலை_கோவில்_சிறப்புகள்(அதிசயங்கள்)

மாதொருபாகனின் திருமேனி முழுவதும் வெண்பாசானம் எனப்படும் அற்புத மூலிகைக் கலவையாகும்.

உலகில் சிவபெருமான் 64 விதமான வடிவங்களை தாங்கியிருக்கிறார் . அவற்றில் 22வது வடிவம் இந்த அர்த்தநாரீஸ்வரமூர்த்தி வடிவமாகும்

அம்மையப்பனின் கருநிலைக் கூடத்தில் விலைமதிப்பற்ற பிருங்கி முனிவர் வழிபட்ட சுயம்பு மரகதலிங்கம், நாக மாணிக்கம் இன்றும் பக்தர்களால் பூஜிக்கப்பட்டு வருகிறது.

வேலவனை பாதுகாக்கும் இரு துவாரபாலகர்கள் சிலைகளை உற்று நோக்கினால் அதில் உள்ள கற்சிலை மணிகள் கண்கொள்ளா காட்சியாகும்.

ஆணும் பெண்ணும் சரிநிகர் சமானமாகத் தோற்றமளிக்கும் அர்த்தநாரீஸ்வரருக்கு முக உருவ வழிபாடு இல்லை.

அம்மையப்பனின் திருவடியின் கீழ் அமைந்துள்ள தேவதீர்த்தம் எப்பொழுதும் வற்றாத தீர்த்தமாகும்.

வேறு எங்கும் காணமுடியாத முக்கால் உடைய முனிவர் பிருங்கி மஹாரிஷியின் திருவுருவமானது அம்மையப்பனின் வலது பாதத்தின் அருகில் காணப்படும்.

மூலவர் செங்கோட்டுவேலவர்
திருச்செங்கோட்டில் எழுந்தருளியுள்ள செங்கோட்டுவேலவன் என்ற முருகப்பெருமானின் திருவுருவம் மிகவும் வித்தியாசமானது. அவர்தம் இடது கையில் சேவலை எடுத்து இடுப்பில் அணைத்தபடியும், அவர்தம் வலது கையில் வேலையும் பிடித்திருப்பது உலகிலேயே வேறு எந்த கோயிலிலும் இல்லாத சிறப்பாகும்.

அதே போல் முருகபெருமானின் வலது கையில் உள்ள வேலானது பெருமானின் தலையிலிருந்து சற்று உயரமாக இருக்கும். மற்ற அனைத்து முருகபெருமான் சன்னதியிலும் வேலானது சற்று தலையிலிருந்து உயரம் குறைவாகவே இருக்கும். செங்கோட்டுவேலவரின் இந்த அதிசிய வடிவம் உலகில் வேறு எங்கும் இல்லாத ஒன்றாகும்.

சுயம்பு மரகதலிங்கம் வரலாறு

பிருங்கி முனிவர், கயிலாயம் வரும் வேளைகளில் சிவபெருமானை மட்டும் வலம் வந்து வழிபடுவார். அவரது அருகில் இருக்கும் உமாதேவியைக் கண்டு கொள்ளமாட்டார். இருவரும் ஒன்றாக அமர்ந்திருக்கும் நிலையில், சிவனை மட்டும் வணங்கும் வகையில், வண்டு வடிவம் எடுத்து சுற்றி வந்து வழிபடுவார். இதனால் கோபமடைந்த பார்வதி, ""முனிவரே! சக்தியாகிய என்னை அவமதித்ததால், நீர் சக்தி இழந்து போவீர்,'' என சாபமிட்டாள்.

இதையறிந்த சிவன், "நானும் சக்தியும் ஒன்றுதான். சக்தியில்லையேல் சிவமில்லை' எனக்கூறி உமையவளுக்கு தன் இடப்பாகத்தில் இடம் கொடுத்தார். இடப்பாகத்தில் தான் இதயம் இருக்கிறது. மனைவி என்பவள் இதயத்தில் இருக்க வேண்டியவள் என்பதற்கேற்ப இந்த சம்பவம் நிகழ்ந்தது.

பார்வதி தேவி இடப்பாகம் பெறுவதற்க்கு இந்த மலையில் தான் வந்து தவம் புரிந்து கேதார கவுரி விரதம் இருந்து இடப்பாகம் பெற்றார்.(இக்கோயிலில் கேதார கவுரி விரதம், புரட்டாசி வளர்பிறை அஷ்டமி திதியில் ஆரம்பித்து 21 நாள் கடைபிடிக்கப்படுகிறது).அப்படி சிவனை நினைத்து தவம் செய்யும் போது சிவ பெருமான் லிங்க வடிவமாக வந்து காட்சி தந்து மறைந்தார். பின் அந்த லிங்கத்திலேயே பார்வதியும் கலந்தார்

இந்த லிங்கத்தின் அருமை அறிந்த பிருங்கி முனிவர் மலையில் தனது மூன்று காலால் நடந்தே வந்து லிங்கத்தை தரிசனம் செய்தார். தனது மூன்றாம் காலை துறந்து இழந்த சக்தியை பெற்றார். பின் அந்த லிங்கத்தை அங்கேயே நிறுவினார். பின் அந்த லிங்கத்தின் சக்தியை எடுத்து கூறி அதை மார்கழி மாதம் மட்டும் எடுத்து அபிஷேகம் செய்து பின் சூரியன் உதயமாவதற்க்குள் எடுத்து பேழையில் வைத்து விடவேண்டும் என்று தனது சீடர்களுக்கு கட்டளையிட்டார் (போகர் பழனியில் புலிப்பாணி முனிவருக்கு இட்டது போலே சில விதிமுறைகள்)மீதி நேரத்தில் சதாரணமாக இந்த லிஙத்தை (மரகதலிங்கம்) வைத்து விடுங்கள் என்றார். பின் அர்த்தநாரீசர் திருவுருவத்தை முக உரு இல்லாமல் வெண்பாசாணம் கொண்டு செய்தார். பின் அங்கு ஒரு ஊற்று நீரையும் ஏற்படுத்தி அந்த நீரை பக்தர்களுக்கு கொடுக்குமாறு செய்தார்.

சுயம்பு_லிங்கத்தின்_மர்மம்:

யார் மார்கழி மாதத்தில் குளித்து முடித்து மலையின் மீது நடந்தே வந்து இந்த சுயம்பு லிங்கத்தை தரிசனம் செய்கிறார்களோ அவர்க்கு வாழ்வில் பல நல்ல மாற்றங்கள் ஏற்படும் என்பது ஐதீகம் அல்ல உண்மை.

குறிப்பு:குறைந்தது 5 மணிக்குள்ளாக கோவிலில் இருக்க வேண்டும் இல்லை என்றால் அதற்க்கு பதிலாக வேறு ஒரு லிங்கம் வைத்து விடுவார்கள். இது அதை விட சற்று பெரியதாக இருக்கும் இது தான் சாதரணமான தினத்தில் வைக்கபடும் லிங்கம். இந்த உண்மை பலரும் மறைத்து உள்ளனர்.அங்குள்ள வம்சாவழிகளுக்கு மட்டுமே தெறிந்த உண்மை. மலையின் பஸ் ரூட்டு வழியாக நடந்தும் செல்லலாம்.

நாகமாணிக்கம்_மர்மம்

நாகமாணிக்கம் எங்குள்ளது என்று தெரியவில்லை.சுயம்பு மரகத லிங்கத்தின் பால் அபிஷேகம் பார்பது மிகவும் கொடுத்துவைத்திருக்கவேண்டும் .

அமைவிடம்:

திருச்செங்கோடு ஈரோடிலிருந்து 18 கிமீ தொலைவிலும் சேலத்திலிருந்து 45 கிமீ தொலைவிலும் நாமக்கலிருந்து 32 கிமீ தொலைவிலும் அமைந்துள்ளது.
தென் நாடு உடைய சிவனே, போற்றி! எந் நாட்டவர்க்கும் இறைவா, போற்றி!

Fatal Attraction Film

அமைதியா செம ஜாலியான வாழ்க்கை... ஒரு பார்ட்டிக்கு போகும் போது ஒரு பெண்ணை பார்க்கிறாரு ஹீரோ... immediate attraction அடுத்து மீண்டும் அந்த பெண்ணை சந்திக்கும் போது 'ஓவரா' பழகிடுறாங்க...

காலையில வீட்டுக்கு கிளம்பறாரு.... எங்க மாம்ஸ் போற.. நான் என்ன ஒரு நாள் மேட்டரா... ஒழுங்கா என்னயும் உன் வாழ்க்கையில சேர்த்துக்கோன்னு அந்த பெண் பல்டி அடிக்க... என்னமோ பண்ணி சமாளிச்சு வீட்டுக்கு வாறார்... 15 நாள் கேப்ல அக்கா வந்து மவனே நான் இப்போ கர்ப்பம்டான்னு ஆரம்பிக்கிறாங்க....

அப்புறமா தொடருது அதிரி புதிரி சஸ்பென்ஸ்கள்.... த்ரில்லர் படம் பிடிக்கும்னா பார்க்கலாம்... அட்டகாசமான சினிமாட்டோக்ராபி போனஸ்.... படம் பேரு: Fatal Attraction

There is something pathetic about the commercial theater's increasing reliance on movies for source material.

You can make a good musical out of a movie, as Billy Elliot has proved, but it puzzles me why people should be expected to cough up to see a transplanted screenplay; and, even though James Dearden has made some adjustments to his 1987 script for Fatal Attraction, it remains an essentially hollow experience.

The story outline will not greatly surprise anyone who saw the film. We still see a happily married New York lawyer, Dan Gallagher, having a two-night stand with a book editor, Alex Forrest, while his wife is away in the country.

As before, actions have consequences since Alex turns out to be a determined woman who is not to be lightly discarded.

In the end, desperate Dan is stalked and haunted by the tenacious Alex so that his marriage, his job, his car and even his daughter's rabbit are not safe from her attentions.

So what's new? Where the film depicted Alex as a mad harridan whose hairstyle alone should have set alarm bells ringing, Dearden's play lays more stress on Dan's culpability.

After first meeting Alex, he talks of "that sense of exhilaration when the hunter closes in on his prey." He goes on to describe his bout of weekend sex as a "minor indiscretion" and his chum, Jimmy, seeks to justify male infidelity by saying "we're programmed that way – we can't help ourselves."

But these tonal shifts do nothing to explain Alex's singular ferocity. The story is still seen from Dan's point of view: even more so in that, in the play, he becomes the narrator. And, although the intention is clearly to suggest that Alex is as much victim as avenging fury, she remains curiously enigmatic.

Dearden's chief innovation is to use her obsession with Madam Butterfly as a clue to her character. This reaches absurd proportions with the suggestion that Alex is a modern equivalent of Puccini's heroine; Cio-Cio-San was a guileless 15-year-old rather than a 36-year-old editor with a personality disorder.

One is left with a dizzying succession of short scenes that, in Trevor Nunn's production, whisk us from bars to bedrooms to offices and the Gallagher family's rural home.

But, although Robert Jones's designs lend the show a mechanical efficiency, no scene lasts long enough to make an emotional impact. You don't even get the sense, as you did in the movie, of the daily routine of routine domestic contentment on the verge of destruction.

The actors do all they can within the script's limits. Mark Bazeley as Dan conveys the man's escalating panic and self-loathing.

Natascha McElhone makes Alex a softer and more initially hesitant figure than Glenn Close in the movie but lacks the backstory to illuminate her descent into borderline psychosis. And Kristin Davis, in the underwritten role of Dan's wife, is left trying to make bricks without straw.

Dearden's script doesn't do enough to reimagine the movie. A film that was at least a brutally effective psychological thriller has become a modern morality play that simply confirms the dismal truth of Arthur Hugh Clough's poetic couplet: "Do not adultery commit, Advantage rarely comes of it."

thanks: theguardian.com

How much Cosmological Redshift can we expect in a flat, non-expanding universe?

The light coming from a single hydrogen molecule is red shifted because the hydrogen molecule has mass…not much mass, admittedly, and the amount of red shift is going to be extremely challenging to measure but it’s there.

Most of the hydrogen molecule is space. If the electron in a hydrogen atom orbited at the far end of a baseball stadium then the nucleus would be the size of a grain of salt on the pitcher’s mound. Likewise, in a gas, if we were seeing the hydrogen molecule as the size of a star then other hydrogen molecules would be far far away on average, even further if the gas heats up.

But if that hydrogen molecule is part of the gas which is a star then the light coming from that hydrogen molecule is now very measurable indeed as the mass of the entire star contributes to the redshift of our hydrogen molecule even though that molecule is, in its own world, far from other molecules of gas.

If we start our journey near the hydrogen molecule and then move away to the distance of, say, the Earth, we will note an increase in the redshift of the light from that molecule as we proceed. What if we continue?

As we exit the Milky way the redshift of the light from that molecule in the sun is further redshifted as now it is light from a galaxy and not just a star or a single molecule. As we proceed further away we receive light from a cluster of galaxies, our Local Group, and then the local supercluster of galaxies.

Returning to our molecule in the star we note that particles to the left, the right and all around the target molecule contribute to the mass as well as molecules behind and in front. Molecules in the entire region contribute to the mass of the star and this contributes to the redshift of the light from our target molecule.

Thus as we move further away the contribution of clusters of galaxies in an ever bigger area contribute to the increasing redshift of the light from our target molecule. Think of a patch of sky the size of the sun as seen from Earth as contributing mass and therefore to the redshift. With ever greater distance there are ever more galaxies occupying that same footprint in the sky.

That redshift will increase with distance in a flat universe is not the question, it does and we have measured it locally (redshift from the sun verses redshift from a single molecule). The only question is how much this phenomena contributes to the cosmological redshift that we observe ~ a little bit, a lot, or all of it??

Note that if we zoom in on just one molecule of a gas in the sun we will still measure the same redshift, that is, the entire sun’s mass produces the redshift whether we are focused on one molecule or the entire sun. Likewise when we focus in on just one galaxy far away we see the redshift contributed by nearby galaxies, ever more contributing with ever greater distance from us.

Note also that the fact that there is just as much mass behind us as in front of us does not reduce the amount of this form of redshift. If there were another sun equidistant from us so that the Earth was between them then we would measure redshift from both bodies in much the same way with only a very modest reduction in redshift.

இன்றைய எமது தமிழ்

இளையோர் சுவாரிஸ்யத்திற்காக தமிழ் மொழிக்கே சம்பந்தமில்லாத சில சொற்களை பேசித்திரிகிறார்கள். (மொக்கை போடுதல் ,கா (g )ண்டகுதல், கடலைபோடுதல், செம கடுப்பு என சில நாகரிகமற்ற வார்த்தைப் பிரயோகங்கள் சாதாரணமாக இளைஞர்களால் பேசப்படுவது) அவை மெல்ல மெல்ல தமிழ் மொழியின் தாவாரத்தில் ஒதுங்கி இடம்பிடித்துக்கொண்டிருக்கின்ற. இன்று எமது தமிழ் மண் படிப்படியாக கபளீகரம் செய்யப்படுவது போல் தமிழ் மொழியும் அதன் தனித்துவத்தை இழக்கும் நிலை உருவாக்கிக் கொண்டிருக்கிறது.
தென் இந்திய சினிமாவின் தாக்கம் எம் மொழியின் எதிர் காலத்திற்கு கத்தி வைப்பதாக அமையக்கூடாது. ஈழத்து தமிழர் களின் மொழிப்பற்றும் பாவனையும் தமிழ் நாட்டு அறிஞர்களால் வியந்து பாராட்டப்படுவதாய் விளங்கும் அதேநேரத்தில் எம்மவர்கள் எமது தாய் மொழிக்கு இழுக்கு ஏற்படும் வகையிலான நடத்தையை தவிர்க்க வேண்டும்.
எமது தமிழ் மொழிப்பாவனை பற்றி புதுச்சேரி அறிஞர் கி. இராயநாராயணன் குறிப்பிடும் போது ஈழத்து தமிழ் வழக்கு முடிந்தளவுக்கு காரண காரிய தொடர்புடன் அர்த்தமிக்கதாக விளங்கு வதாக பெருமைப்படுகிறார். " நாங்கள் கொசு என்கிறோம் அவர்கள் நுள்+ அம்பு = நுளம்பு என்கிறார்கள் .நாங்கள் புறப்படு என்கிறோம் அவர்கள் வெளிக்கு + உடு = வெளிக்கிடு என ஆழமாக வெளியில் செல்லும் போது சீராக உடுத்திக்கொள் என்று அழகாக பேசுகிறார்கள். நாங்கள் கண்ணாடி சில்லு (Glass piece ) என்கிறோம் அவர்கள் பிசுங்கான் என்று மிகவும் அர்த்த தத்தோடு பேசுகிறார்கள். ஈழத்திலே தமிழ் வளர்கிறது" என்று பெருமையாக பேசுவார்.

கிழக்கு மாகாணத்தில் பல தமிழ் சொற்கள் இலக்கிய நயம் பயப்பன. "ஆலாய் பறக்கிறான்!" என்கிறோம் அதன் அர்த்தம் என்ன என்பது பலருக்கு தெரியாது. மட் டக் களபில் பருந்தை ஆலா என்று கூறுவதை கேட்டிருக்கின்றேன். ஆலவாய் பறக்கிறான் என்பது மருவி ஆலாய் பறக்கிறான் என்றாகிவிட்டது. கிழக்கில் கிறுகி வா என்ற பதம் வழக்கில் உண்டு. பாட்டுக்கு ஒருபுலவன் பாரதியடா அதை கேட்டுகிறுகிறுத்து போனேனடா என்று வரும் வரி கிறுகி வருவதற்கு பொருள் தரும் .சுழலுதல் , திரும்புதல் என்ற பொருளில் அங்கு பயன்படுத்துகிறார்கள். கிழக்கில் இது போல் பல இலக்கிய தமிழ் வடிவங்கள் வழக்கில் உண்டு.
அண்மையில் வவுனியாவில் நடைபெற்ற கவியரங்கு ஒன்றின் பதிவுகள் முக நூலில் உலாவருகின்றன. உண்மையில் அவற்றை கேட்க மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. பல்துறை இளைஞர்களும் தமிழில் பலவிதமாக கவிதை படைத்தமை மகிழ்ச்சிக்குரியது. அவர்களின் கருது பொருள் பற்றி எனக்கு வேறுபட்ட கருத்துக்கள் உண்டு. அதை தவிர்த்து, அவர்களின் தமிழ் ஆர்வமும் அர்ப்பணிப்பும் வாழ்த்துக்குரியவை. இத்தகைய போக்கு தொடரும் என எதிர்பார்த்து நிற்போம். நல்ல தமிழ் சொற்களை பிரயோகிப்போம். எமக்குரிய தனித்துவத்தை காப்போம் .

Sivabalasundran Ambalavanar

HOW TO AIM WITH A GUN ACCURATELY

“Pulling the trigger” is the action the operator performs to discharge a firearm. While very simple in concept, it creates problems for most shooters, even experienced ones.
Let me give you the basics first:

• Hold the gun firmly with your proper grip
• Align the sights on the target
• Place the center of the first pad of your trigger finger on the trigger
• Begin pressing the trigger rearward, smoothly, without moving anything else (or while moving everything else as little as possible)
• Once you have created enough pressure on the trigger, it will move (sometimes imperceptibly) until the striker, firing pin or hammer in the gun is activated and starts the ignition process, firing the gun.

Several things happen in the gun to cause it to fire. The part you control is pulling the trigger. If done correctly, nothing moves, not your hands or the sight picture and the pistol fires a round exactly where you intended.
However, if you “jerk” or “flinch” before or at the instant you fire the gun, the shot will most probably head somewhere other than where intended.
In my experience, a good trigger pull is one of, if not the most important aspect of shooting well.

Serious shooters spend many, many hours perfecting their trigger pulling. Top marksmen can pull the trigger so well they never move the gun out of alignment.
New shooters have a tendency to pull the trigger in an abrupt manner that can move the gun quickly out of alignment and cause the shot to miss.
The old adage of “aim and squeeze the trigger slowly” is a perfect place to start for the new shooter.

---

Tip: Shooting Stance

To a great degree, how you stand may be dictated by your physical condition and surroundings.

To a great degree, how you stand may be dictated by your physical condition and surroundings. However there are a few key points you should try to address when developing your shooting stance.
We feel most comfortable when standing with equal weight on both feet and with our weight more on the heels than the balls of the feet. This is how our musculature is designed to hold our weight, with the joints more or less fully extended, or locked. This requires the least amount of muscle to keep us upright. However, this is NOT the optimal position for controlling and quickly shooting a hand gun.

Arm Position:

Arms should be fully extended when possible, but not necessarily locked out. Shoulders should be relaxed, not up around your ears.

Leg and Foot Position:

Front-to-back: Strong-hand side leg is rearward of other leg about 12 – 18 inches . The amount varies depending on each shooters level of balance, weight and strength.
Side-to-side: Typically, a hip-width distance between each foot is comfortable and stable.
Knees can be bent or locked, although I usually bend mine a little.

Body Position:

Your torso should lean forward slightly with no more than a small amount of bending forward at the waist. NEVER bend backwards at waist, hip or shoulder area. Shoulders should always be forward of the hips.

Balance:

Your weight needs to have a forward bias to counteract the kick of the gun. The idea is to get in a position that allows you to be active against the rearward force of the gun firing (recoil). This will enable you to control the gun properly and quickly return it from muzzle rise and recoil to the position back on target. The gun should never push you back so much that you become off-balance. If this happens, you need to move your balance and body position forward.

Grip:

Hold the gun tightly – tighter than you might think. This is, in my experience, the most common problem with new shooters. Grip is covered in detail in a separate blog.

---

Tip: Sight Alignment

By definition, a sight is a device used to assist aligning or the aiming of firearms, and is typically composed of two components, front and rear aiming pieces that have to be lined up.

By definition, a sight is a device used to assist aligning or the aiming of firearms, and is typically composed of two components, front and rear aiming pieces that have to be lined up.
Very simply put, the sights indicate where the gun is pointed. They are what we use to aim the gun.
The sights are comprised of the little post on the front of the slide (front sight) and the notched blade (rear sight) on the rear of the slide. There are many different kinds of sights, but the iron sights on all Springfield Armory® pistols are “post and notch” and therefore align the same.
Sights come in several sizes, shapes and colors; Some are all black, others have fiber optic tubes, painted dots or even inserts that glow in the dark. Most shooters quickly begin to favor one type of sight over another and their gun choice may actually be determined based on the sights.

Aligning The Sights:

Properly aligning the sights on the target gives you the orientation or exact location / position the gun will shoot the bullet when fired. Many shooters refer to this a the “sight picture”.
So, how do you create the perfect sight picture?

• Properly grip the gun and hold it at arms length.
• Visually align the front sight post in the rear sight notch.
• The top of the rear and front sights should be on the same plane or level.
• The gap of light between the sides of the front sight and inside vertical edge of the rear notch should be equal.
• Once you have aligned the sights with each other, place the sights on the target where you want the impact of the bullet to go. You are now ready to shoot!

Adjusting The Sights:

Our guns’ sights are typically regulated so the bullet will impact at the top of the front sight, with proper sight alignment. Many pistol models come with sights that can be adjusted to change the point of impact.

கடலின் இரகசியத்தை உடலில் அறிந்துகொண்டாள்

தன்னுடல்
கடலின் நீலம் பொலிந்திருப்பதாக
அவனிடமிருந்து அறிந்துகொண்டாள்
நிலத்தின் நதியெல்லாம்
நிலைபெறுகிற கடல்
ஒரு ரகசியம்

கடலின் இரகசியத்தை
உடலில் கண்டறிவதும்
உடலின் இரகசியத்தை
கடலெனத் திறப்பதும்
அவர்களிடத்தில் நிகழ்கிறது
திறக்கத் திறக்க
திறந்துகொண்டே இருக்கிற
கடல்தான் உடலென்பதை
அவளறிந்த பொழுது
உணர்ந்தாள்
மூடவே மூடாத கடலின் திறப்புக்குள்
எத்தனை மூடிய இரகசியங்கள்
இன்னும் இன்னும் அவளறிய.

அதற்கு முன்பு
அவள் மிகச்சுதந்திரமானவளாக இருந்தாள்
தன்னைப் பறவை எனவும்
கூண்டினை விரும்புவதேயில்லை
பறவைகள்
எனச் சொல்லித் திரிபவள்தான் அவள்
அவன்
அவளை நேசிக்கத் தொடங்கினான்
அவளும் சம்மதித்தாள்
அவன்
அவளை கொண்டாடத் தொடங்கினான்
அவளும் சம்மதித்தாள்
அவன்
அவளை ஆக்கிரமிக்கத் தொடங்கினான்
அவள் அதை விரும்பினாள்
அவன்
இப்போது அச்சமடைகிறான்
அவள் அதனை அறியவில்லை
அவன் இப்போது
மேலும் அச்சமடைகிறான்
அவள் உணரவேயில்லை
அவன் இப்போது மேலும் மேலும்
அச்சமடைகிறான்
அவள் அதற்கு முன்பு
அவள் மிகச்சுதந்திரமானவளாக இருந்தாள்
பறவையின் இயல்பினை
என்றேனும் அவள் கைகொள்ளகூடுமென
கலங்கி கூண்டு ஒன்றினை
செய்யத் தொடங்கினான்.

Sakthi Jothi

Connection between the level of estrogen and the hippocampus in women

"Although it has already been known for some time that the brain does not remain rigid in its structure even in adulthood, scientists at the Max Planck Institute for Human Cognitive and Brain Sciences made a surprising discovery: The brain is not only able to adapt to changing conditions in long-term processes, but it can do this every month. The researchers observed that in women, in parallel to the rhythm of the level of estrogen across their menstrual cycle, the structures of the hippocampus vary—a brain area that is crucial for memories, mood and emotions."

Whether these observations are also valid for humans has to be proven in further studies. After testing the results of this first pilot study on the connection between the level of estrogen and the hippocampus in a larger group of study participants, the researchers will scrutinise the effects on the behaviour. "If it appears, for instance, that women in certain phases of their cycle are particularly receptive, these women could undergo therapy", she explains. This could take place at a specific time point when a woman is in a position to do so."

Why People Fail to Recognize Their Own Incompetence / The Dunning–Kruger Effect

"In many cases, incompetence does not leave people disoriented, perplexed, or cautious. Instead, the incompetent are often blessed with an inappropriate confidence, buoyed by something that feels to them like knowledge." ~ David Dunning

For more than 20 years, David Dunning researched people’s understanding of their own expertise—formally known as the study of metacognition, the processes by which human beings evaluate and regulate their knowledge, reasoning, and learning—and the results have been consistently sobering, occasionally comical, and never dull.

"The American author and aphorist William Feather once wrote that being educated means “being able to differentiate between what you know and what you don’t.” As it turns out, this simple ideal is extremely hard to achieve. Although what we know is often perceptible to us, even the broad outlines of what we don’t know are all too often completely invisible. To a great degree, we fail to recognize the frequency and scope of our ignorance." ~ David Dunning

In 1999, in the Journal of Personality and Social Psychology, Dunning and his then graduate student Justin Kruger published a paper that documented how, in many areas of life, incompetent people do not recognize (or, more accurately, cannot recognize) just how incompetent they are, a phenomenon that became known as the Dunning-Kruger effect.

"Logic itself almost demands this lack of self-insight: For poor performers to recognize their ineptitude would require them to possess the very expertise they lack. To know how skilled or unskilled you are at using the rules of grammar, for instance, you must have a good working knowledge of those rules, an impossibility among the incompetent. Poor performers—and we are all poor performers at some things—fail to see the flaws in their thinking or the answers they lack." ~ David Dunning

To be clear, this isn’t just another armchair theory. There is a whole array of studies that were conducted by Dunning and Kruger, and what's more, others have confirmed that people who don’t know much about a given set of cognitive, technical, or social skills tend to grossly overestimate their prowess and performance.

"Because it’s so easy to judge the idiocy of others, it may be sorely tempting to think this doesn’t apply to you. But the problem of unrecognized ignorance is one that visits us all. And over the years, I’ve become convinced of one key, overarching fact about the ignorant mind. One should not think of it as uninformed. Rather, one should think of it as misinformed.

An ignorant mind is precisely not a spotless, empty vessel, but one that’s filled with the clutter of irrelevant or misleading life experiences, theories, facts, intuitions, strategies, algorithms, heuristics, metaphors, and hunches that regrettably have the look and feel of useful and accurate knowledge. This clutter is an unfortunate by-product of one of our greatest strengths as a species. We are unbridled pattern recognizers and profligate theorizers. Often, our theories are good enough to get us through the day, or at least to an age when we can procreate. But our genius for creative storytelling, combined with our inability to detect our own ignorance, can sometimes lead to situations that are embarrassing, unfortunate, or downright dangerous—especially in a technologically advanced, complex democratic society that occasionally invests mistaken popular beliefs with immense destructive power (See: crisis, financial; war, Iraq).

As the humorist Josh Billings once put it, “It ain’t what you don’t know that gets you into trouble. It’s what you know for sure that just ain’t so.” (Ironically, one thing many people “know” about this quote is that it was first uttered by Mark Twain or Will Rogers—which just ain’t so.)" ~ David Dunning

https://en.wikipedia.org/wiki/Dunning%E2%80%93Kruger_effect

http://cdp.sagepub.com/content/12/3/83.abstract

https://psmag.com/we-are-all-confident-idiots-56a60eb7febc…

 Dunning–Kruger effect

The Dunning–Kruger effect is a cognitive bias in which low-ability individuals suffer from illusory superiority, mistakenly assessing their ability as much higher than it really is. Dunning and Kruger attributed this bias to a metacognitive inability of those of low ability to recognize their ineptitude and evaluate their ability accurately. Their research also suggests corollaries: high-ability individuals may underestimate their relative competence and may erroneously assume that tasks which are easy for them are also easy for others.

Dunning and Kruger have postulated that the effect is the result of internal illusion in those of low ability, and external misperception in those of high ability: "The miscalibration of the incompetent stems from an error about the self, whereas the miscalibration of the highly competent stems from an error about others."

Cecile G. Tamura