HOW TO AIM WITH A GUN ACCURATELY

“Pulling the trigger” is the action the operator performs to discharge a firearm. While very simple in concept, it creates problems for most shooters, even experienced ones.
Let me give you the basics first:

• Hold the gun firmly with your proper grip
• Align the sights on the target
• Place the center of the first pad of your trigger finger on the trigger
• Begin pressing the trigger rearward, smoothly, without moving anything else (or while moving everything else as little as possible)
• Once you have created enough pressure on the trigger, it will move (sometimes imperceptibly) until the striker, firing pin or hammer in the gun is activated and starts the ignition process, firing the gun.

Several things happen in the gun to cause it to fire. The part you control is pulling the trigger. If done correctly, nothing moves, not your hands or the sight picture and the pistol fires a round exactly where you intended.
However, if you “jerk” or “flinch” before or at the instant you fire the gun, the shot will most probably head somewhere other than where intended.
In my experience, a good trigger pull is one of, if not the most important aspect of shooting well.

Serious shooters spend many, many hours perfecting their trigger pulling. Top marksmen can pull the trigger so well they never move the gun out of alignment.
New shooters have a tendency to pull the trigger in an abrupt manner that can move the gun quickly out of alignment and cause the shot to miss.
The old adage of “aim and squeeze the trigger slowly” is a perfect place to start for the new shooter.

---

Tip: Shooting Stance

To a great degree, how you stand may be dictated by your physical condition and surroundings.

To a great degree, how you stand may be dictated by your physical condition and surroundings. However there are a few key points you should try to address when developing your shooting stance.
We feel most comfortable when standing with equal weight on both feet and with our weight more on the heels than the balls of the feet. This is how our musculature is designed to hold our weight, with the joints more or less fully extended, or locked. This requires the least amount of muscle to keep us upright. However, this is NOT the optimal position for controlling and quickly shooting a hand gun.

Arm Position:

Arms should be fully extended when possible, but not necessarily locked out. Shoulders should be relaxed, not up around your ears.

Leg and Foot Position:

Front-to-back: Strong-hand side leg is rearward of other leg about 12 – 18 inches . The amount varies depending on each shooters level of balance, weight and strength.
Side-to-side: Typically, a hip-width distance between each foot is comfortable and stable.
Knees can be bent or locked, although I usually bend mine a little.

Body Position:

Your torso should lean forward slightly with no more than a small amount of bending forward at the waist. NEVER bend backwards at waist, hip or shoulder area. Shoulders should always be forward of the hips.

Balance:

Your weight needs to have a forward bias to counteract the kick of the gun. The idea is to get in a position that allows you to be active against the rearward force of the gun firing (recoil). This will enable you to control the gun properly and quickly return it from muzzle rise and recoil to the position back on target. The gun should never push you back so much that you become off-balance. If this happens, you need to move your balance and body position forward.

Grip:

Hold the gun tightly – tighter than you might think. This is, in my experience, the most common problem with new shooters. Grip is covered in detail in a separate blog.

---

Tip: Sight Alignment

By definition, a sight is a device used to assist aligning or the aiming of firearms, and is typically composed of two components, front and rear aiming pieces that have to be lined up.

By definition, a sight is a device used to assist aligning or the aiming of firearms, and is typically composed of two components, front and rear aiming pieces that have to be lined up.
Very simply put, the sights indicate where the gun is pointed. They are what we use to aim the gun.
The sights are comprised of the little post on the front of the slide (front sight) and the notched blade (rear sight) on the rear of the slide. There are many different kinds of sights, but the iron sights on all Springfield Armory® pistols are “post and notch” and therefore align the same.
Sights come in several sizes, shapes and colors; Some are all black, others have fiber optic tubes, painted dots or even inserts that glow in the dark. Most shooters quickly begin to favor one type of sight over another and their gun choice may actually be determined based on the sights.

Aligning The Sights:

Properly aligning the sights on the target gives you the orientation or exact location / position the gun will shoot the bullet when fired. Many shooters refer to this a the “sight picture”.
So, how do you create the perfect sight picture?

• Properly grip the gun and hold it at arms length.
• Visually align the front sight post in the rear sight notch.
• The top of the rear and front sights should be on the same plane or level.
• The gap of light between the sides of the front sight and inside vertical edge of the rear notch should be equal.
• Once you have aligned the sights with each other, place the sights on the target where you want the impact of the bullet to go. You are now ready to shoot!

Adjusting The Sights:

Our guns’ sights are typically regulated so the bullet will impact at the top of the front sight, with proper sight alignment. Many pistol models come with sights that can be adjusted to change the point of impact.

கடலின் இரகசியத்தை உடலில் அறிந்துகொண்டாள்

தன்னுடல்
கடலின் நீலம் பொலிந்திருப்பதாக
அவனிடமிருந்து அறிந்துகொண்டாள்
நிலத்தின் நதியெல்லாம்
நிலைபெறுகிற கடல்
ஒரு ரகசியம்

கடலின் இரகசியத்தை
உடலில் கண்டறிவதும்
உடலின் இரகசியத்தை
கடலெனத் திறப்பதும்
அவர்களிடத்தில் நிகழ்கிறது
திறக்கத் திறக்க
திறந்துகொண்டே இருக்கிற
கடல்தான் உடலென்பதை
அவளறிந்த பொழுது
உணர்ந்தாள்
மூடவே மூடாத கடலின் திறப்புக்குள்
எத்தனை மூடிய இரகசியங்கள்
இன்னும் இன்னும் அவளறிய.

அதற்கு முன்பு
அவள் மிகச்சுதந்திரமானவளாக இருந்தாள்
தன்னைப் பறவை எனவும்
கூண்டினை விரும்புவதேயில்லை
பறவைகள்
எனச் சொல்லித் திரிபவள்தான் அவள்
அவன்
அவளை நேசிக்கத் தொடங்கினான்
அவளும் சம்மதித்தாள்
அவன்
அவளை கொண்டாடத் தொடங்கினான்
அவளும் சம்மதித்தாள்
அவன்
அவளை ஆக்கிரமிக்கத் தொடங்கினான்
அவள் அதை விரும்பினாள்
அவன்
இப்போது அச்சமடைகிறான்
அவள் அதனை அறியவில்லை
அவன் இப்போது
மேலும் அச்சமடைகிறான்
அவள் உணரவேயில்லை
அவன் இப்போது மேலும் மேலும்
அச்சமடைகிறான்
அவள் அதற்கு முன்பு
அவள் மிகச்சுதந்திரமானவளாக இருந்தாள்
பறவையின் இயல்பினை
என்றேனும் அவள் கைகொள்ளகூடுமென
கலங்கி கூண்டு ஒன்றினை
செய்யத் தொடங்கினான்.

Sakthi Jothi

Connection between the level of estrogen and the hippocampus in women

"Although it has already been known for some time that the brain does not remain rigid in its structure even in adulthood, scientists at the Max Planck Institute for Human Cognitive and Brain Sciences made a surprising discovery: The brain is not only able to adapt to changing conditions in long-term processes, but it can do this every month. The researchers observed that in women, in parallel to the rhythm of the level of estrogen across their menstrual cycle, the structures of the hippocampus vary—a brain area that is crucial for memories, mood and emotions."

Whether these observations are also valid for humans has to be proven in further studies. After testing the results of this first pilot study on the connection between the level of estrogen and the hippocampus in a larger group of study participants, the researchers will scrutinise the effects on the behaviour. "If it appears, for instance, that women in certain phases of their cycle are particularly receptive, these women could undergo therapy", she explains. This could take place at a specific time point when a woman is in a position to do so."

Why People Fail to Recognize Their Own Incompetence / The Dunning–Kruger Effect

"In many cases, incompetence does not leave people disoriented, perplexed, or cautious. Instead, the incompetent are often blessed with an inappropriate confidence, buoyed by something that feels to them like knowledge." ~ David Dunning

For more than 20 years, David Dunning researched people’s understanding of their own expertise—formally known as the study of metacognition, the processes by which human beings evaluate and regulate their knowledge, reasoning, and learning—and the results have been consistently sobering, occasionally comical, and never dull.

"The American author and aphorist William Feather once wrote that being educated means “being able to differentiate between what you know and what you don’t.” As it turns out, this simple ideal is extremely hard to achieve. Although what we know is often perceptible to us, even the broad outlines of what we don’t know are all too often completely invisible. To a great degree, we fail to recognize the frequency and scope of our ignorance." ~ David Dunning

In 1999, in the Journal of Personality and Social Psychology, Dunning and his then graduate student Justin Kruger published a paper that documented how, in many areas of life, incompetent people do not recognize (or, more accurately, cannot recognize) just how incompetent they are, a phenomenon that became known as the Dunning-Kruger effect.

"Logic itself almost demands this lack of self-insight: For poor performers to recognize their ineptitude would require them to possess the very expertise they lack. To know how skilled or unskilled you are at using the rules of grammar, for instance, you must have a good working knowledge of those rules, an impossibility among the incompetent. Poor performers—and we are all poor performers at some things—fail to see the flaws in their thinking or the answers they lack." ~ David Dunning

To be clear, this isn’t just another armchair theory. There is a whole array of studies that were conducted by Dunning and Kruger, and what's more, others have confirmed that people who don’t know much about a given set of cognitive, technical, or social skills tend to grossly overestimate their prowess and performance.

"Because it’s so easy to judge the idiocy of others, it may be sorely tempting to think this doesn’t apply to you. But the problem of unrecognized ignorance is one that visits us all. And over the years, I’ve become convinced of one key, overarching fact about the ignorant mind. One should not think of it as uninformed. Rather, one should think of it as misinformed.

An ignorant mind is precisely not a spotless, empty vessel, but one that’s filled with the clutter of irrelevant or misleading life experiences, theories, facts, intuitions, strategies, algorithms, heuristics, metaphors, and hunches that regrettably have the look and feel of useful and accurate knowledge. This clutter is an unfortunate by-product of one of our greatest strengths as a species. We are unbridled pattern recognizers and profligate theorizers. Often, our theories are good enough to get us through the day, or at least to an age when we can procreate. But our genius for creative storytelling, combined with our inability to detect our own ignorance, can sometimes lead to situations that are embarrassing, unfortunate, or downright dangerous—especially in a technologically advanced, complex democratic society that occasionally invests mistaken popular beliefs with immense destructive power (See: crisis, financial; war, Iraq).

As the humorist Josh Billings once put it, “It ain’t what you don’t know that gets you into trouble. It’s what you know for sure that just ain’t so.” (Ironically, one thing many people “know” about this quote is that it was first uttered by Mark Twain or Will Rogers—which just ain’t so.)" ~ David Dunning

https://en.wikipedia.org/wiki/Dunning%E2%80%93Kruger_effect

http://cdp.sagepub.com/content/12/3/83.abstract

https://psmag.com/we-are-all-confident-idiots-56a60eb7febc…

 Dunning–Kruger effect

The Dunning–Kruger effect is a cognitive bias in which low-ability individuals suffer from illusory superiority, mistakenly assessing their ability as much higher than it really is. Dunning and Kruger attributed this bias to a metacognitive inability of those of low ability to recognize their ineptitude and evaluate their ability accurately. Their research also suggests corollaries: high-ability individuals may underestimate their relative competence and may erroneously assume that tasks which are easy for them are also easy for others.

Dunning and Kruger have postulated that the effect is the result of internal illusion in those of low ability, and external misperception in those of high ability: "The miscalibration of the incompetent stems from an error about the self, whereas the miscalibration of the highly competent stems from an error about others."

Cecile G. Tamura

Lolita Film

ஒரு எழுத்தாளர், அவர் 14 வயசா இருக்கும் போது அவர் வயசுல இருக்கிற ஒரு பெண்ணை விரும்புறார்... அந்த பெண் அந்த சின்ன வயசுலயே இறந்து போக அவளோட பிம்பம் அப்படியே அவர் மனசில நின்னுடுது... வருடங்கள் ஓட... இப்போ அவருக்கு சுமார் 40 வயசு...

ஒரு புத்தகம் எழுதுவதற்க்காக வெளிநாடு போறார்... அங்க அவர் தங்க வேண்டிய வீட்டில ஒரு இளம் வயது விதவையும் அவரோட 14 வயது மகளும் இருக்கிறாங்க... அந்த மகளை பார்த்தவுடனே அவருக்கு தன்னோட முன்னாள் காதலி ஞாபகம் வர வீடு பிடிக்கலைன்னாலும் அங்கயே தங்குறார்... அந்த பொண்ணும் கொஞ்சம் ‘வித்தியாசமா’ பழக ஆரம்பிக்க இது என்ன மாதிரியான உறவுன்னு தெரியாம குழம்பறார்..

கதையில ட்விஸ்ட்... பொண்ணோட அம்மாவுக்கும் அவர் மேல ஒரு ‘இது’ வர சம்மதிக்கலைன்னா வீட்டை விட்டு போகணும் மகளை சந்திக்க முடியாதுன்னு அம்மாவை திருமணம் செஞ்சுக்கிறார்... பொண்ணு சம்மர் கேம்ப் போயிருக்கிற நேரத்துல இவரோட ரகசிய டைரியை அம்மா படிச்சுடுறாங்க... மானக்கேடா நாலு கேள்வி கேட்டுட்டு வீட்டை விட்டு வெளியே போறவங்க ஆக்ஸிடன்ட்ல ஸ்பாட் அவுட்..

இப்போ பொண்ணுக்கு ஒரே ஆதரவு அவர் தான்.. ஆனால் உலகத்தின் பார்வையில் பொண்ணுக்கு அப்பா...!! ஆனா ரெண்டு பேருக்கும் பல இன்ப சுற்றுலா, கேளிக்கைன்னு லவ்வு போய்ட்டிருக்கு... நடுவில ஒரு மர்மமான கேரக்டர் இவங்களை ஃபாலோ பண்ணுது திடீர்ன்னு இவரை ஏமாத்திட்டு பொண்ணு காணாம போய்டுது... இப்படி பல ட்விஸ்ட்டுகளுக்கு பின் வித்தியாசமான ஒரு முடிவுடன்... ஒரு காதலியின் நினைவுடன் வாழும் மனிதனின் கதையாக படம் போகிறது...

படம் பேர் Lolita.. படம் ரொமான்ஸ் வகையறா ஆனால் வல்கர் கிடையாது... நம்ம ஊர் கலாசார காவலர்களுக்கு தெரியாம பார்த்துடுங்க... ;)

 Lolita, arguably the most controversial film of the decade, has finally made it to theaters, and there's little doubt that all the hoopla was much ado about nothing.

Jeremy Irons stars as Humbert Humbert, while newcomer Dominique Swain takes on the part of Lolita. Melanie Griffith and Frank Langella have supporting roles as, respectively, Lolita's unhinged mother and Quilty, a mysterious figure who pops up periodically throughout the film.

By now, the storyline of Lolita is as well-known as the controversy surrounding it. Humbert Humbert, a man in his 40's, falls in love with Lolita, a 14 year old girl, and, needless to say, much trouble ensues. Along the way, Humbert ends up married to Lolita's mother, a coupling he agrees to only because he wants to keep seeing Lolita.

Lolita was originally slated for release last year, but because of a law passed a few years ago in the States regarding pedophilia, it was unable to secure an American distributor. I'm uncertain of what the situation was here in Canada, but the film finally premiered on the American pay-channel Showtime last month, and is slowly receiving a theatrical release.

Yes, the subject matter can be considered offensive. But the director, Adrian Lyne, has filmed the material in such a way that one would have to be awfully sensitive to be offended by anything in the movie. The scenes of intimacy between Humbert and Lolita are done in shadows and in a manner that generally keeps their affection private. It seems as though people were getting so upset about this film because of the premise, but I doubt those same people bothered to see the film.

The delicacy with which the subject has been handled is clearly the most surprising element within Lolita. Jeremy Irons portrays Humbert as possibly the most likable pedophile in movie history, while Dominique Swain perfectly captures the childish innocence of Lolita. In her portrayal, Lolita is a girl who is initially unaware of Humbert's wistful, and often lascivious gazes, but eventually comes to realize that she can use his lust to get what she needs. Her attempts at acting how she perceives a woman would behave are awkward and clumsy, just as one would expect from an inexperienced little girl. Their romance is actually quite charming for a time, until things start to get out of hand.

And not that a pedophile deserves any sympathy, but we're actually given a reason for Humbert's nature during a prologue right at the start of the film. When he was 14, he fell in love with a girl his age, and shared his first sexual experience with her. She died a few months later of a disease, and though it's not explicitly stated, we are meant to assume that's why Humbert developed into a pederast; to somehow reclaim the innocence and pleasure that he associated with that first real love. I've not read the original Nabokov novel, so I can't say whether or not this precursor to the story was implemented by the filmmakers as a way of making the audience feel more comfortable with Humbert. At any rate, it does explain quite a lot about him.

The only real miscalculation within the film is a scene of extreme violence in the third act that seems wholly out of place. It didn't really fit in with the rest of the movie, and I found it more offensive than the love affair between Lolita and Humbert. I've heard, though, that that same scene is just as gory in the novel, but perhaps a line needs to be drawn at what should be adapted for the screen and what shouldn't. For example, I am sure the love scenes between Lolita and Humbert were quite graphic in the book, but, obviously, the filmmakers chose to omit that from the film. So why stain the picture with a scene that would be more at home in a Paul Verhoeven flick?

Anyway, that is a very minor quibble. If you can look past all the controversy and the repugnant storyline, you'll find that Lolita is one of the best films of the year. It's beautifully shot, and all the performances hit just the right notes.

thanks: reelfilm.com

Top Ten Acupressure Points for Pain Relief & Other Problems

Acupressure therapy, sometimes called pressure acupuncture, has been used in traditional Chinese medicine for thousands of years.

It involves applying pressure to acupressure points that lie along meridians in your body to promote relaxation and treat illnesses. There are more than 400 acupressure points on the body.

It is believed that vital energy called qi (chi) flows through these meridians or energy pathways. There are 12 major meridians that connect specific organs, thus organizing a system of communication throughout the body. Illness occurs when one or more of these meridians are blocked or out of balance.

Most Western practitioners, however, attribute the benefits of acupressure to factors like reduced muscle tension, improved circulation and stimulation of brain chemicals called endorphins that act as natural pain relievers.

Irrespective of the underlying reason for its effectiveness, several studies have found this alternative therapy beneficial for relieving certain aches and pains.

The acupressure points are to be pressed with moderate pressure for a few seconds up to a couple of minutes and then released. For best results, take slow, deep breaths as you hold the acupressure points.

Mechanical Beauty...by engineers from Germany.

தேடல்

        இரண்டு கதைகளை இங்கே போட்டிருக்கிறேன். 
முதல் கதை சீனாவில் வழங்கும் கதை. அங்கு நிலவிய தாஓஇஸம் என்னும் சமயத்தில் காணப் படுவது.
இரண்டாவது கதை இந்தியக் கதை. உபநிஷதத்தில் காணப்படும்.

முதல் கதையைப் படித்துவிட்டு, அடுத்த கதையை அடுத்தாற்போல் உடனே படித்து விடுங்கள்.
ஒற்றுமை தெரியும்.


முதற்கதை -


Taoism என்றொரு சமயம் இருக்கிறது. சீனாவில். லாவோட்ஸ என்பவரால் தோற்றுவிக்கப் பட்டது என்பார்கள். மிகவும் பழமையான சமயம். 

தாஓயியர்களிடையே வழங்கும் ஒரு கதை. 
இதை ஏற்கனவே அகத்தியத்தில் போட்டு, இறுதியில் ஒரு கேள்வியையும் கேட்டிருந்தேன். 
யாருமே இன்றுவரை பதில் சொல்லவில்லை.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>


ஒரு சன்னியாசி காட்டில் ஒரு கல்லைக் கண்டெடுத்தார். 
அதை அவருடைய தொங்கு மூட்டையில் வைத்துக்கொண்டு வந்தார். ஓர் ஊரை ஒட்டிய பெரிய மரத்தடியில் இருந்த கல்மேடையில் தம்முடைய மூட்டையை வைத்துக்கொண்டு படுத்திருந்தார். 


அப்போது ஒருவன் வேகமாக ஓடிவந்தான். 


அவன் அந்த சன்னியாசியைக் குலுக்கி எழுப்பி, "எங்கே அந்தக் கல்? அந்த அரிய கல் எங்கே? அதை கொடு" என்றான்.
"என்ன கல்?" என்று சன்னியாசி கேட்டார். 
நேற்று இரவு நிதிக் கடவுள் என் கனவில் வந்தார். அவர் " இந்த ஊருக்கு வெளியில் தங்கியிருக்கும் சன்னியாசியிடம் ஒரு கல் இருக்கும். அது உன்னை மிகப் பெரிய செல்வந்தனாக ஆக்கும்", என்று என்னிடம் சொன்னார், 

    சன்னியாசி தம்முடைய மூட்டைக்குள் குடைந்து அந்தக் கல்லை எடுத்தார். 


"நான் இந்தக் கல்லைத்தான் காட்டில் கண்டெடுத்தேன். விசித்திரமான கல். ஆகவே கையில் எடுத்துக்கொண்டு வந்தேன். இந்தா. உனக்கு வேண்டுமென்றால் எடுத்துக்கொள்," என்று சொல்லிவிட்டு அந்தக் கல்லை அவனிடம் கொடுத்துவிட்டு, கொட்டாவி விட்டுக்கொண்டே மீண்டும் மூட்டையைத் தலைக்கு வைத்துக்கொண்டு படுத்து, மறுபுறம் திரும்பிக் கொண்டு முழங்கால்களை மடக்கிக்கொண்டு, நிம்மதியாகத் தூங்கலானார். 


அந்த மனிதன் தன் கையிலிருந்த கல்லை மிகவும் வியப்புடன் பார்த்தான். 

அவனுடைய உள்ளங்கையை நிரப்பிக்கொண்டு அந்தக் கல் இருந்தது. 
உலகிலேயே மிகப் பெரிய வைரக்கல்!


வீட்டுக்குத் திரும்பினான். 
தூக்கமே வரவில்லை.
இப்படியும் அப்படியுமாகப் புரண்டுகொண்டேயிருந்தான். ஒரே குழப்பம். சிந்தனை. 
        
விடிந்தவுடன் வேகமாக அந்த மரத்தடிக்குச் சென்றான். சன்னியாசி இன்னும் நிம்மதியாகத் தூங்கிக்கொண்டிருந்தார். 


அவரைக் குலுக்கி எழுப்பிச் சொன்னான், 


  "இந்த மகத்தான விலை மதிப்பில்லாத உயர்ந்த வைரத்தை, கூழாங்கல்லை எறிவதுபோல சர்வசாதாரணமாக எறியச் செய்த மிகப்பெரும் அரிய செல்வம் எதையோ நீ வைத்திருக்கிறாய். 
அதை எனக்குத் தா!"
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>


இந்தக் கதையைப் போல பிருஹதாரண்யக உபநிஷதத்தில் ஒரு சம்பவத்தைக் காணலாம். 


யக்ஞவல்கியர் என்னும் ரிஷிக்குக் காத்யாயனி என்பவர் மனைவி. இவர் சாதாரணமான பெண்களுக்கு உரிய கடமைகளை மேற்கொண்டு குடும்பத்தை நடத்தினார். 
மைத்ரேயி என்ற இளம்பெண் ஒருநாள் காத்யாயனியிடம் வந்தார்.
யக்ஞவல்கியரோடு உடன் இருந்து ஞானத்தைக் கற்றுக்கொள்ள அனுமதி கேட்டார். 
காத்யாயனியின் அனுமதியின் பேரில் யக்ஞவல்கியருடைய மாணவியாகவும் மனைவியாகவும் உடன் இருந்தார் மைத்ரேயி.
சில காலம் கழித்து யக்ஞவல்கியர் தம் மனைவியரை அழைத்து, தாம் பூரண துறவறம் பூண வேண்டியிருப்பதால் குடும்பத்தை விட்டு விட்டுப் போகப்போவதாகக் கூறினார். 
அதற்கு முன்னதாக தம்முடைய பசுக்கள், சொத்துக்கள் ஆகியவற்றை மனைவியரிடம் கொடுத்தார். 
காத்யாயனியின் பங்குக்குக் கிடைத்தவற்றை அவர் வாங்கிக்கொண்டார்.


ஆனால் மைத்ரேயி அவ்வாறு செய்யவில்லை. 
யக்ஞவல்கியரைக் கேட்டார்.
"ரிஷிகளில் எவ்வளவோ செல்வம் படைத்தவர் நீவிர். இவ்வளவையும் க்ஷணப்பொழுதில் உதறித் தள்ளிவிட்டுப் போகிறீர். அப்படியானால் இவையெல்லாவற்றையும் விட மிகப் பெரிய அரிதான விஷயம் இருக்கிறது. சொல்லுங்கள். உலகில் பரப்பிவைக்கப்பட்ட அனைத்து செல்வங்களும் இறவாத்தன்மையை நல்குமா?" 
யக்ஞவல்கியர், "அவை கொடுக்கமாட்டா. நீ அதிக செல்வம் படைத்தவளாக இருப்பாய். அவ்வளவுதான். அவை அனைத்துமே உனக்கு இறவாத்தன்மையைக் கொடுக்கமாட்டா", என்றார். 
"அப்படியானால் நீவிர் இவற்றையெல்லாம் துச்சமாக மதித்து, விட்டு விட்டு எதை நாடிப்போகிறீரோ, அதை எனக்குக் கொடும்", என்று பிடிவாதமாச் சொல்லிவிட்டு, அவருடன் புறப்பட்டார். 
பின்னர் யக்ஞவல்கியர் மைத்ரேயியிடம் "நீ எப்போதுமே என் அன்புக்கு உரியவள். இப்போது இந்தக் கேள்வியால் இன்னும் எனக்குப் பிரியமானவள் ஆகிவிட்டாய். வா..., இப்படி அமர். நான் உனக்கு அதைச் சொல்கிறேன். அதை நீ கேட்டுக்கொண்டவுடன் அதை நீ தியானம் செய்", என்றார்
பிறகு பிரம்ம ஞானத்தை மைத்ரேயிக்கு யக்ஞவல்கியர் உபதேசம் செய்தார்.

Discovery of an extragalactic hot molecular core

Astronomers have discovered a 'hot molecular core', a cocoon of molecules surrounding a newborn massive star, for the first time outside our Galaxy. The discovery, which marks the first important step for observational studies of extragalactic hot molecular cores and challenges the hidden chemical diversity of our universe.

The scientists from Tohoku University, the University of Tokyo, the National Astronomical Observatory of Japan, and the University of Tsukuba, used the Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) in Chile to observe a newborn star located in the Large Magellanic Cloud, one of the closest neighbors of our Galaxy. As a result, a number of radio emission lines from various molecular gas are detected, which indicates the presence of a hot molecular core associated with the observed newborn star.

The observations have revealed that the hot molecular core in the Large Magellanic Cloud shows significantly different chemical compositions as compared to similar objects in our Galaxy. In particular, the results suggest that simple organic molecules such as methanol are deficient in this galaxy, suggesting a potential difficulty in producing large organic species indispensable for the birth of life.
The research team suggests that the unique galactic environment of the Large Magellanic Cloud affects the formation processes of molecules around a newborn star, and this results in the observed unique chemical compositions.
"This is the first detection of an extragalactic hot molecular core, and it demonstrates the great capability of new generation telescopes to study astrochemical phenomena beyond our Galaxy," said Dr. Takashi Shimonishi, an astronomer at Tohoku University, Japan, and the paper's lead author. "The observations have suggested that the chemical compositions of materials that form stars and planets are much more diverse than we expected. "
It is known that various complex organic molecules, which have a connection to prebiotic molecules formed in space, are detected from hot molecular cores in our Galaxy. It is, however, not yet clear if such large and complex molecules exist in hot molecular cores in other galaxies. The newly discovered hot molecular core is an excellent target for such a study, and further observations of extragalactic hot molecular cores will shed light on the chemical complexities of our universe.
http://iopscience.iop.org/artic…/10.3847/0004-637X/…/72/meta

Cecile G. Tamura

ஆஸ்திரேலியப் பழங்குடி கலாசாரத்தில் அக்னி.

இந்துக்களின் வேதத்தில் இந்திரனுக்கு அடுத்தபடியாக, அதிகம் போற்றப்படுபவர் அக்னி பகவான். வேத காலத்தில் வீட்டிலும், அரண்மனைகளிலும், கோவில்களிலும் 400 வகையான யாக, யக்ஞங்கள் நடத்தப்பட்டன. ஆஸ்திரேலியப் பழங்குடிகள் அக்னி வழிபாடு செய்யாவிட்டாலும், இந்துக்களைப் போல, தீயை ஒரு புனிதப் பொருளாகவே கருதினர். மேலும் ஒரு ஒற்றுமை. வேத கால பிராமணர்கள், மந்திரம் சொல்லி, அரணிக்கட்டையை வைத்து தீயை மர ஓட்டைகளிலிருந்து கடைந்தெடுத்தது போலவே பழங்குடி மக்களும் செய்தனர். ஆயினும் இவ்வழக்கம் இந்தியா, ஆஸ்திரேலியா தவிர மாயா நாகரீகத்தில் கூட உள்ளது. ஆக, யார் யாரிடமிருந்து கடன் வாங்கினர் என்பது ஆராய்ச்சிக்குரிய விஷயமே.

அக்னியை உண்டாக்க பழங்குடியினர், அரணியைப் போல வுள்ள கருவிகளையே பயன்படுத்தினர். அவர்கள், இதற்காகப் பலவகைக் கருவிகளைச் செய்து, தீக்குச்சி போலத் தோன்றும் பெரிய குச்சிகளையும் வைத்திருந்தனர். தீப்பொறி வந்தவுடன் அதைக் கொளுத்திக் கொள்வர்.
எதையும் வீணடிக்காதே
சிட்னி மியூசியத்தில், ஆஸ்திரேலிய பிரிவில் நமது கவனத்தை ஈர்க்கும் மற்றொரு விஷயம் – எதையும் வீணடிக்காதே என்ற பழங்குடி மக்களின் வாசகமாகும்.
இந்துக்கள், எல்லா பொருள்களையும் கடவுளின் பொருளாகப் பார்ப்பதால் எதையும் வீணடிக்கமாட்டார்கள். ‘ஈஸாவாஸ்யம் இதம் சர்வம்’ – என்று உபநிஷதம் கூறுவதால், காலையில் படுக்கையிருந்து எழுந்து பூமி மீது பாதங்களை வைக்கும் முன் ‘பாத ஸ்பர்சம் க்ஷமஸ்வமே’ (கால்களை உன் மீது வைக்கிறேன்; மன்னிப்பாயாக) என்று சொல்லித்தான் வைப்பர். கிணறு வெட்டுகையிலும், நிலத்தை உழும்போதும் பூமாதேவியிடம் மன்னிப்புக் கேட்பர். இப்படிக் காடு மலை, ஆறு, குளம், செடி கொடி, தோப்பு, துறவு எல்லாவற்றையும் ஈசனின் படைப்பாகப் பார்ப்பதால் எதையும் வீணடிக்க மாட்டார்கள். அளவுக்கு அதிகமாகச் சுரண்ட மாட்டார்கள். மிருகங்களைக்கூட, நாட்டிற்குள் நுழைந்து தொல்லை கொடுக்கையில் மட்டுமே வேட்டையாடுவர். சிட்னி மியூசியத்தில் இந்தக் கருத்தை பழங்குடி மக்களும் எழுதிவைத்தது சிந்தனையின் ஒருமைப்பாட்டைக் காட்டி நின்றது.
நீ நாட்டைப் போற்று, அது உன்னைப் போற்றும்!
நம் கவனத்தை ஈர்க்கும் மற்றொரு போர்டு, நீ நாட்டைக் கவனி, அது உன்னைக் கவனிக்கும் – என்பதாகும். தர்மோ ரக்ஷதி ரக்ஷித: ( நீ அறத்தைக் காத்தால், அறம் உன்னைக் காக்கும்) என்ற இந்துமதக் கருத்தை இது பிரதிபலிக்கிறது. ஆஸ்திரேஇயப் பழங்குடி மக்கள், ‘நாடு’ என்று சொல்லுவது, அவர்களுடைய குழுக்களையாகும். ஆக நாம் மற்றவர்களைக் காப்பார்ரினால், அனத தர்மமே நம்மைக் காக்கும் என்றும், இருக்கும் இயற்கை வளத்தை மிதமாகப் பயன்படுத்த வேண்டும் என்றும் அவர்கள் எண்ணுகின்றனர்.
ஒரு பழங்குடி மக்களிடையே இப்படி உயர்ந்த சிந்தனை இருப்பது அவர்களுடைய பழைய இந்துமத அடிப்படையைக் காட்டுவதாகவே எனக்குத் தோன்றியது.
அவர்களுடைய, மொழி, நடை உடை பாவனை போன்ற அனைத்தையும் காண்கையில் இது உறுதிப் படுகிறது. இந்தியப் பழங்குடி மக்களிடையேயும் இப்படி இருப்பதை காணலாம். ஆயினும் 40,000 ஆண்டுகளாகத் தனித்து வாழ்ந்த இனங்கள் ஆகையால் பல வேறுபாடுகள் இருக்கத்தான் செய்யும்.
நன்றி-Tamil and Vedas

You've got 3days to kill

ஒரு ரகசிய போலீஸ் அதிகாரி.. தன் வேலைக்காக குடும்பத்தை பிரிஞ்சு வந்தவர்.. ஒரு அசைன்மென்ட்டில் தீவிரவாதி ஒருத்தன் கண் முன்னாடி எஸ்கேப் ஆகிறான் அவனை பிடிக்க முடியாமல் உடல் நிலை சொதப்ப மயக்கமாகிறார்...

டாக்டர் பாத்துட்டு... மூளை நுரையீரலில் புற்று நோய் பரவியிருக்கு 3 மாதம் தான் வாழ்க்கைன்னு சொல்ல.. வேலையை விட்டுட்டு.. மகள் மனைவியை தேடி போறார்.... செம வெறுப்பில இருக்கிறவங்க கிட்ட மறுபடி பாசபிணைப்பு.. அப்பா மகள் உறவு செதுக்கல்கள்ன்னு ஒரு பக்கம்...

மீண்டும் தொல்லை குடுக்கும் தீவிரவாதியுடன் கேன்சர் நோய் பாதிப்புக்கு நடுவில் குடும்பத்துக்கு தெரியாமல்... ஆக்சன் நடவடிக்கைகள் ஒரு பக்கம்... ன்னு சுவாரஸியமான கதை....

சென்டிமென்ட் & ஆக்சன் பிடிப்பவர்களுக்கான படம்... போர் அடிக்காது.. :)

 

Director McG and producer Luc Besson just can’t drag Kevin Costner down to their level, try as they might. The "This Means War" helmer and the man responsible in some way or another for the "Taken," "Transporter," and "Taxi" movies plunk the aging action star into a fairly cynical live-action cartoon whose ostensible quirkiness has become its own form of cliché, and Costner responds by bringing an easy integrity and seemingly effortless humanity to his part. And hence making a messy, meandering and silly movie rather more watchable than it deserves to be.

 

From the get-go you know what kind of tripe "Kill" is: the overdetermined, overblown, overdesigned type—a EuroTrash action movie, if you will. One in which the explosions are almost as loud as the real-life kind that make people deaf, and the villain looks like he stepped out of a "Saturday Night Live" parody of a Prada advertisement. In the middle of the sound and fury of an opening battle, Costner is stolid and solid. Then his character learns that he’s got a virulent form of cancer, and only months to live. “The C.I.A. thanks you for your service,” his attending physician tells him. Right. Acting on advice to get his affairs in order, Costner’s character, who doesn’t speak a word of French, goes to his flat in Paris, discovers a family of Africans squatting there, tries to go all middle-period Eastwood on them, doesn’t, and then looks up his estranged wife and estranged teenage daughter.

“Promise me one thing,” estranged wife Connie Nielsen says. “Promise me you’re not working for them anymore.” Sure enough, Costner promises. And sure enough, Amber Heard, a mysterious presence in the opening scene, and made up throughout to look as if she just stepped out of a Tex Avery animated short, turns up offering to cure his cancer if he’ll, yes, work for “them” again, this time killing bad guys known as “The Wolf” and “The Albino.” His new assignment happens to coincide with a let’s-get-reacquainted period between father and daughter.

The upshot of which, at times, involves Costner’s character torturing various lower-level criminals while, get this, soliciting their advice on parenting. This is the main comic device of the movie’ scenario, and it’s a pretty uncomfortable one. This is one of those movies that’s ridiculously busy with dumb and not particularly pertinent detail on the one hand, and determined to beat all of its near-decent jokes into the ground on the other (as in what happens after Costner’s daughter sets Icona Pop’s “I Don’t Care” as his cell phone ringtone for her), so when it stops dead for a father-daughter bonding scene in front of Sacre Coeur, the effect is a little unsettling at first. As in, what the hell is this, "Die Hard" meets "Amelie"? Only, because "True Grit" girl Haille Steinfeld is easily winning as the daughter, and Costner is delivering his absolute best Gary Cooper stuff, the scene is actually almost affecting.

And so it goes throughout the ridiculous and thoroughly predictable action proceedings (when “The Wolf” says to an associate, “Take me to my partner’s house, he will know how to get me out of Paris,” you know exactly who the partner is going to turn out to be, even though you can’t believe it). Costner deserves better, and the fact that he doesn’t phone it in here indicates that he thinks maybe so do you. It’s worth noting, too, that the movie looks real nice; Thierry Arbogast, a long time Besson accomplice (he even worked with the man when he was doing good, as in "The Fifth Element") imbues the possibly overfamiliar Paris locations with a gold-sepia lighting that’s very pleasing.

 thanks: rogerebert.com

எழுத்தாளர் (சிறுகதை)

எழுத்தாளர் பக்கி (அதுதான் அவர் புனைப்பெயர்) அன்று கொஞ்சம் உற்சாகமாகவே இருந்தார். அவருக்கு நாற்பது வயது. வயதைக் குறிப்பிடுவது எதற்கென்றால் அவரைப் பற்றிய சரியான பிம்பத்தை உங்களுக்கு அளிக்க!

பக்கி இதுவரை ஏழோ எட்டோ புத்தகங்கள் போட்டிருக்கிறார். வித்தியாசமாகத் தலைப்பு வைத்தால் தான் மக்கள் வாங்குவார்கள் என்று 'சூனியத்தில் முளைத்தெழும் வெளி' , 'விட்டில் பூச்சியின் கனவுகள்' 'ஒளியற்றதன்   நிழல்கள்' 'கடலில் பிறக்கும் நதி' என்றெல்லாம் தலைப்பு வைத்து கவிதை என்ற பெயரில் எதையோ எழுதி இருக்கிறார். இந்த முறை புத்தகக் கண்காட்சியில் ஹேமாவின் பூனை என்ற வரலாற்று சிறப்பு மிக்கதொரு  புதினத்தை (?) எழுதி வெளியிட்டு இருக்கிறார். புதினம் என்றால் புதினா சட்னியின் சுருக்கப்பட்ட பெயர் என்று எண்ணிக் கொண்டிருக்கும் ரசனையற்ற மக்களுக்கு மத்தியில் அவர் புத்தகம் வெளியிடப்பட்டதே பெரிய விஷயம் என்று தன் குல தெய்வம் குருத்தாம் பாளையம்  வேலி காத்த அய்யனாருக்கு தினமும் நன்றி சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறார்.

நிற்க. அவர் உற்சாகமாக இருக்கிறார் என்று நாம் சொல்லியதற்குக் காரணம் மறுதினம் புத்தகக் கண்காட்சியில் அவரது வாசக வட்ட (?) நண்பர்கள் ஒரு சின்ன சந்திப்புக்கு ஏற்பாடு செய்தது தான். வா.வ என்றதும் ஏதோ சாரு போல 15000 வாசகப் பெருமக்கள் என்று எண்ணிக் கொள்ள வேண்டாம். UKG குழந்தை போல டூ, த்ரீ , பைவ், எய்ட் என்று எடக்கு மடக்காக எண்ணினாலும் அவரது வாசக வட்டம் 100 ஐத் தாண்டாது.

அவரது மிகத் தீவிர வாசகர் குளுவான் குஞ்சு என்பவர் . அவர் ப்ளாக்கில் போஸ்ட் போடும் போதெல்லாம் அவருக்கு இமெயில் அனுப்பி கன்னா பின்னா என்று புகழ்பவர். அவர் இருக்க வேண்டியது சென்னை மண்ணடி குறுக்கு சந்தே அல்ல. ஜெர்மனியின் முனீச் சந்து தான் என்று தவறாமல் சொல்பவர். பக்கி தன் ப்ளாக்கில் கமெண்டுகளை disable செய்து விட்டார். இல்லை என்றால் இந்த அறிவு ஜீவிகளின் தொல்லை தாங்க முடியாது. ஒருவாரம் கங்குல் பகலாக யோசித்து ஒரு கருத்தாழமிக்க (?) பதிவு போட்டால் உடனே சண்டை போட ரெடியாக பின்னூட்டத்தில் வந்து விடுகிறார்கள். அவர்களுக்கெல்லாம் வேறு வேலையே இல்லையா என்று பக்கி நினைப்பார். இது தப்பு அது தப்பு என்று நொட்டை சொல் சொல்கிறார்களே தவிர உருப்படியாக எதுவும் எழுத மாட்டார்கள். இவர்களுக்கு இருக்கும் இந்த அறிவுக்கு ஏன் இன்னும் இலக்கியத்துக்கான நோபல் பரிசு வரவில்லை என்று யோசிப்பார்.

பக்கிக்கு அறிவியல் என்றால் அலர்ஜி. இன்னும் கூட இவ்வளவு பெரிய பூமி அந்தரத்தில் ஒரு நட்சத்திரத்தை சுற்றும் என்பதை அவர் நம்பவில்லை. ஒரு நாள் தெரியாத் தனமாக ஏதோ ஒரு நல்ல மூடில் 'பொருள் என்பது சூனியம் தான்' என்ற நவீன இயற்பியல் தத்துவத்தை ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே வேதம் சொல்லி விட்டது என்று தன் ப்ளாக்கில் ஒரு பிட்டைப் போட்டு வைத்தார். அதற்கு வந்த பின்னூட்டங்களைப் பார்த்து விட்டுத் தான் தமிழ் நாட்டில் இத்தனை விஞ்ஞானிகள் இருக்கிறார்கள் என்பதை பக்கி உணர்ந்தார். ஒரு விமர்சகர் இப்படிக் கமெண்ட் போட்டிருந்தார். அதைப் பார்த்த நிமிடத்திலேயே அவசர அவசரமாக கமெண்ட்ஸ் ஐ disable செய்து விட்டார்.

ஞானதேசிகன் commented on 'பொருள்-சூனியம்-பொருள்'..

view 59 more comments

"அன்பின் பக்கி, இது எந்த உபநிடதத்தில் எந்த சர்கத்தில் வருகிறது என்று reference சொல்ல முடியுமா? சூனியம் என்ற ஒன்றை குவாண்டம் தத்துவம் நம்புவதில்லை. காசிமிர் வாக்யூம் என்று எண்ணிலடங்கா ஆற்றல் துகள் எதிர்த்துகள் பேரணிகள் சூனியத்தில் நிலை கொண்டுள்ளன.உதாரணமாக மேல் குவார்க் மற்றும் வேறுபடு (strange )குவார்க்குகள் கொண்ட கேயான் ஒன்று பையான் -ஆக சிதைந்து இடைநிலையில் W போசானும் குளுவான்களும் வருகின்றன"

Comments disabled ..


பக்கி ரொம்ப பில்ட் அப் கொடுக்காமல் ஒரு எல்லைக்குள்ளாகவே இருப்பது என்று தீர்மானித்தார்.கொஞ்சம் intellectual ஆன விஷயங்களை இப்போது அவர் தொடுவதே இல்லை.கவிதை எழுதினால் பிரச்சினை இல்லை பாருங்கள். தன் சமீபத்திய ஹேமாவின் பூனை புத்தகத்தில் அவர் அகநானூறு, ஈஸ்ட்ரோஜென் ஹார்மோன் , பிஸி பேளா பாத் செய்வது எப்படி , The count of Monte kristo , குற்றியலிகரம், சிவ வாக்கிய விளக்கம், பார்முலா ஒன் ரேஸ், ஓரினச் சேர்க்கை, 12 years a slave ,இலங்கைத் தமிழர்கள், பரிணாமம், சுவாதிஸ்டானம் , நரேந்திர மோடி, எமிலி டிக்கின்சன் ,வர லக்ஷ்மி விரதம்,ice age ,gravity 3டி ,சிந்து பைரவி, ஜக்கி வாசுதேவ், குட்டி ரேவதி, இளையராஜா ,முடி உதிர்வதைத் தடுப்பது எப்படி என்று கலந்து கட்டி அடித்திருக்கிறார்.

நிலவின்
மங்கிய வெள்ளொளியில்
எனக்குள் பீறிட்டுக் கிளம்பிய
தனிமையின் ஏகாந்தத்தை
நிரப்ப வரும்
சம்பூரணத்தின்
சிறகுகளின் நறுமணத்தில்
பூத்துப் படரும்
உன் நினைவு!

என்றெல்லாம் கவிதை எழுதினால் யாரும் கேள்வி கேட்க மாட்டார்கள் பாருங்கள்.

குளுவான் குஞ்சு அலை பேசியில் அழைத்து , 'சார் நாளைக்கு ஒரு சின்ன கூட்டம் போடலாம். இருபது முப்பது வாசகர்களை அழைத்து வருகிறேன்' அடையாளம் பதிப்பகத்தின் அருகில் கூட்டம் என்றார்.எழுத்தாளர் பக்கிக்கு உற்சாகம் பொங்க ஆரம்பித்து விட்டது. சந்திப்பில் என்ன பேசுவது , 'இலக்கியம் என்பது என்ன, பெர்னாட்ஷா என்ன சொல்கிறார் என்றால் ..' என்று பேசுவது என்றெல்லாம் கற்பனை செய்து கொண்டார். ஆட்டோக்ராப் கேட்பவர்களுக்கு கீழ்க்கண்ட வரிகளை எழுதித் தரலாம் என்றெல்லாம் கற்பித்துக் கொண்டார்.

"உங்கள் தலையெழுத்தை  மாற்ற முடியும் ஒரு எழுத்தாளனின் கையெழுத்து!! "

-உங்கள் அபிமான பக்கி


அன்று இரவு 1 மணி வரை என்னென்னோவோ புத்தகங்களை வைத்து குறிப்புகள் எழுதி வைத்துக் கொண்டார். " எழுத்தாளர் பக்கியை சந்திக்க வரும் வாசகர்கள் கூட்டம் அதிகம் இருப்பதால் வாசகர்கள் தங்கள் உடைமை, செல் போன் , புத்தகங்கள் , பிஸ்கட், குழந்தை முதலியவைகளை பத்திரமாகப் பார்த்துக் கொள்ளவும்' என்று மைக்கில் அறிவிப்பதாகக் கனவு கண்டார்.

மறுநாள் காலை ஆறு மணிக்கே எழுந்து கொண்டு ஷேவ் செய்து கொண்டு பேன்டீன் சாம்பூ போட்டுக் குளித்து விட்டு சிறப்பான உடைகளை அணிந்து கொண்டார் பக்கி.புதிய பெல்ட் அணிந்து கொண்டு டக் இன் செய்து கொண்டார். வாட்ச் கட்டிக் கொண்டார். 8 மணிக்கு குஞ்சுக்கு போன் செய்த போது 'The number you are trying to call is not reachable' , என்று வந்தது , அந்த அழகான பெண் குரல் அதைத் தமிழில் பெயர்ந்து சொல்லிக் கொண்டிருப்பதற்குப் பாதியிலேயே 'நீங்கள் அழைக்கும் நபர் தற்போது தொடர்பு எல்லைக்...' கட் செய்தார். 9 மணிக்கு மீண்டும் போன் செய்த போது அதே பெண் குரல், வேறு ஒருவருடன் பேசிக் கொண்டிருக்கிறார் என்றது.சரி தொந்தரவு செய்ய வேண்டாம். வாசக வட்ட நண்பர்களை சேர்த்துக் கொண்டு கண்காட்சிக்கு வந்து விடுவார் என்று பக்கி சுய சமாதானம் சொல்லிக் கொண்டார்.கண்காட்சிக்குத் தனியாகவே போவது என்று முடிவு செய்து டாக்ஸி ஒன்றைப் பிடித்து 11 மணியளவில் அங்கே ஆஜரானார்.அலீப் டிபன் சென்டரில் மூன்று இட்லி ஒரு பரோட்டா ஒரு காபி சாப்பிட்டுக் கொண்டார்.

அன்று கண்காட்சிக்கு வந்திருந்த கூட்டத்தைப் பார்த்து பக்கிக்குத்  தன் கண்களையே நம்ப முடியவில்லை.தமிழ்நாடு கேரளாவை முந்திக் கொண்டு எங்கோ இலக்கிய ராஜ பாட்டையில் 5th கியரில் போய்க் கொண்டிருப்பதாகத் தோன்றியது.வாக்கிங் ஸ்டிக் வைத்துக் கொண்டு நடக்கும் 90 வயது முதியவரில்  இருந்து சாக்கோ பார் கடித்துக் கொண்டு நடக்கும் 10 வயது சிறுவன் வரை எல்லாரையும் காண முடிந்தது அவ்விடத்தில் .எது எடுத்தாலும் இருபது ரூபாய் என்று கூவி அழைக்கும் பொருட்காட்சிக்குக் கூட இவ்வளவு கூட்டம் வராது போலிருந்தது. இன்னொரு ஆச்சரியம் 'Im a machine; but I used to be a person long long ago' என்பன போன்ற பொன்மொழிகள் பொறிக்கப்பட்ட தேநீர் சொக்காய்களை அணிந்த யுவன்களும் யுவதிகளும் வந்திருந்தது. கத்திரிக்காயில் 90 வகை சமையல், லக்ஷ்மி சஹஸ்ரநாமம்  போன்ற புத்தகங்களை வாங்க வந்திருந்த மாமிகளை பக்கி கண்டு கொள்ளவேயில்லை.

பக்கி நுழைவுச் சீட்டு வாங்கிக் கொண்டு ஸ்டால்களுக்குள் நுழைந்து நிதானமாக நடந்து பார்வையிட்டார். முதல் முறையாக 'யாருமே தன்னைக் கண்டு கொள்ளவில்லை' என்ற உண்மை அவருக்கு மெதுவாய் உறைக்க ஆரம்பித்தது. குஞ்சுக்கு போன் செய்தார். மூன்று முறையும் ரிங் போயிற்றே தவிர அவர் attend செய்யவில்லை.நான்காவது முறை குஞ்சு எடுத்து பதட்டத்துடன் , 'சார்,,ரொம்ப சாரி,,,,நண்பர் ஒருவருக்கு ஆக்சிடெண்ட் ஆகி எமெர்ஜென்சியில் இருக்கிறார். ஆஸ்பிடலில் இருக்கிறேன், ஈவினிங் கூப்பிடுகிறேன் சாரி ' என்று சொல்லி போனை வைத்து விட்டார். இன்னொரு வாசகருக்கு போன் செய்ததில் சுவிட்ச் ஆப் என்று வந்தது. பக்கி தனியாளாக கண்காட்சியை நோட்டம் விடுவது என்று தீர்மானித்தார்.

தன் வ .சி.மிக்க புத்தகமான 'ஹேமாவின் பூனை' யை யாராவது வாங்குகிறார்களா என்று ஒவ்வொருவராக நோட்டம் விட்டார். எல்லாரும் கொற்கை, பொன்னியின் செல்வன்,ஓநாய் குலச் சின்னம் உப பாண்டவம்  என்று வாங்கிக் கொண்டிருந்தார்கள். இன்னும் மக்கள் பொன்னியின் செல்வன் ,  படிக்கிறார்களா அதில் என்ன தான் இருக்கிறதோ என்று பக்கி வியந்தார்.அவர் புத்தகத்தை வெளியிட்டிருந்த தமிழன்னை பதிப்பகத்தில் ஈயாடியது. அதற்கு நித்தியானந்தா பதிப்பகத்தில் கூட ரெண்டு பேர் நின்று கொண்டு டி.வி.டி இருக்கா என்று கேட்டுக் கொண்டிருந்தனர். அதற்கு அந்த அம்மணி அவர்களிடம் அட்ரஸ் வாங்கிக் கொண்டு டி .வி.டி. அனுப்புவதாகவும் எக்ஸ்ட்ராவாக குண்டலினியை எழுப்பித் தரலாமா என்றும் கேட்டுக் கொண்டிருந்தார். குறும்பு மிக்க இளைஞர் ஒருவர் ரஞ்சிதா மேடத்தைக் காணலியே என்று கமெண்ட் செய்து கொண்டே கடந்து சென்றார்.

பக்கி ஒரு லிட்சி ஜூஸ் குடித்து விட்டு கண்காட்சியை மீண்டும் வலம் வந்தார்.தன்னை யாரேனும் அடையாளம் கண்டு கொள்கிறார்களா என்று நோட்டம் விட்டார். அழகான இளம் யுவதி ஒருவள் வந்து 'சார், நான் உங்க தீவிர ரசிகை , உங்கள் 'விட்டில் பூச்சியின் கனவுகள்', சான்சே இல்லை சார், வாட் எ லிடரசர் ஆட்டோ கிராப் ப்ளீஸ் என்று சொல்வாள் என்று கண்டிப்பாக எதிர்பார்த்தார்.ஆனால் சற்றேறக்குறைய அப்படிப்பட்ட யுவதி ஒருத்தி இவர் பக்கம் திரும்பிக் கூடப் பார்க்காமல்  தன் ஆண் நண்பரிடம் தன் whatsapp இல் அனுப்பிய குறுந்தகவல் வரவில்லையா என்ற தத்துவ வேந்தாந்த விசாரத்தைப் பேசிக் கொண்டிருந்தாள் .மக்கள் தொடர்ந்து நடுப்பகல் மரணம் கம்ப்யூட்டர் கிராமம் அனிதாவின் காதல்கள்  போன்ற அலுத்துப் போன சுஜாதா புத்தகங்களை வாங்கிய வண்ணம் இருந்தனர். பக்கிக்கு அந்த ஆள் மேல் எரிச்சலாக வந்தது. நல்ல வேளை  அந்த ஆள் இப்போது உயிருடன் இல்லை இருந்திருந்தால் யாரையும் எழுத விட்டிருக்க மாட்டார் என்று ஆறுதலும் வந்தது.உயிர்மை ஸ்டாலின் வெளியே அமர்ந்திருந்த மனுஷ்ய புத்திரனை கண்டும் காணாமல் வந்து விட்டார். ஏனென்றால் மூன்று நான்கு பேர் அவரை சுற்றி நின்று கொண்டு கையெழுத்து வாங்க முயன்று கொண்டிருந்தனர். அப்படியென்ன பிரமாதமாக எழுதறார் என்று தனக்குள் சலித்துக் கொண்டார். தானும் உட்காரலாம் என்று ஏதேனும் நாற்காலியைத் தேடினார். மாற்றுத் திறனாளியாக இருந்தால் மட்டுமே நாற்காலி தருவார்கள் போலிருக்கிறது என்று எண்ணிக் கொண்டார்.கண்காட்சியின் உள்ளே நிலவிய வெக்கை மின் விசிறிகளையும் மீறி உறுத்தியது.

பக்கி வாரியார் பதிப்பகம் சென்று 'வாரியார் சொன்ன குட்டிக் கதைகள்' புத்தகத்தை வாங்கினார்.தன் அடுத்த புத்தகத்துக்கு உதவும் என்று தமிழ் மொழி வரலாறு என்று 600 ரூபாய்  குண்டு புக்கையும் வாங்கினார்.மக்கள் 'அரசு பதில்கள்' 'பக்தி யோக விளக்கம்' 'யானைகள் காணாமலாகின்றன ,சில்க் சுமிதாவின் கதை , கொக்கோக சாஸ்திரம் ,பீக்கதைகள் போன்ற புத்தகம் எல்லாம் வாங்குகிறார்கள், நம் புத்தகத்தை வாங்குவார் இல்லை என்று தனக்குள் அலுத்துக் கொண்டார்.இதற்கும் தன் புத்தகத்தின் பின் அட்டையில் தான் கூலிங் கிளாஸ் அணிந்து கொண்டு மைசூர் ஜூவில் நின்றிருக்கும் போட்டோவை கலரில் போட்டிருக்கிறார்.

மதியம் இரண்டு மணியளவில் பக்கி புத்தகக் கண்காட்சி கேண்டீனுக்குள் நுழைந்தார். முக்கால் வாசிக் கூட்டம் அங்கே தான் இருப்பது போல் இருந்தது.
பக்கி ஒரு ரவா தோசை டோக்கன் வாங்கி தோசை வேகும் வரை அசுவாரஸ்யமாய் காத்திருந்து வாங்கிக் கொண்டு உட்கார்ந்து கொள்ள நாற்காலிகளைத் தேடினார். காலி நாற்காலி ஒன்று கூட இல்லை. யாரேனும் எதிர் வந்து , சார், உட்காருங்க ப்ளீஸ், உங்க 'ஹேமாவின் பூனை'....என்று சொல்வார் என்று எதிர் பார்த்தார்.ஆனால் மக்கள் நூடூல்ஸ் ஐயும் சூடான மசால் தோசையையும் டெல்லி அப்பளத்தையும்  உள்ளே தள்ளுவதிலேயே குறியாக இருந்தனர். கொடுமை என்ன என்றால்  தோசையை தின்று முடிந்ததும் எழும்பிப் போகாமல் மக்கள் அங்கேயே அமர்ந்து தாங்கள் உள்ளே வாங்கிய புத்தகங்களை , ப்ரீயாக வந்த காலண்டர்களை , துண்டுப் பிரசுரங்கள் இத்யாதிகளை  பிரித்துப் படிக்கவும் செய்தார்கள். உங்கள் இலக்கிய ஆர்வத்துக்கு ஒரு அளவே இல்லையா என்று பக்கி நினைத்துக் கொண்டார். ஒரு நாற்காலி காலியாய் இருக்கவே பக்கி உடனே போய் அங்கு ஏறக்குறைய அமர்ந்தே விட்டார்.அருகில் அமர்ந்திருந்த பெண் விரோதமாக 'ஆள் வருது' என்றாள் . பக்கி பேரவமானமாக உணர்ந்து நின்று கொண்டே சாப்பிட்டு விட்டு அவ்விடத்தினின்றும் வெளியேறினார்.

கண்காட்சிக்கு வெளியே ஒரு இலக்கியக் கூட்டம் (?)நடந்து கொண்டிருந்தது.
தெலுங்கு, கன்னட கவிதைகளை தமிழில் மொழி பெயர்த்து சொல்லிக் கொண்டிருந்தனர். ஸ்லீவ்லெஸ் அணிந்த கன்னடப் பெண் கவிஞர் தன் கவிதையை வாசிக்கும் போது கிட்டத்தட்ட நடனம் ஆடிக் கொண்டிருந்தார். அதில் பக்கிக்கு 'கொத்தில்லா கொத்தில்லா' என்பது மட்டும் புரிந்தது. அதை மொழி பெயர்த்து சொல்லிக் கொண்டிருந்த பெண் 

என்னை 
துலைத்த உன் விழிகல் 
குலத்தின் கரையில் 

என்றெல்லாம் சொல்லிக் கொண்டிருந்தார். ல ள வித்தியாசம் தெரியாதவர்கள் எல்லாம் இலக்கியக் கூட்டத்துக்கு வந்து விடுகிறார்கள் என்று சலித்துக் கொண்டு பக்கி அவ்விடம் விட்டு கோபத்துடன் சாரி அறச் சீற்றத்துடன் வெளியே வந்தார்.

என்னமோ போடா மாதவா என்று விரக்தியுடன் சலித்துக் கொண்டார்.

கண்காட்சியை விட்டு வெளியே போகுமுன் சுண்டல் வாங்கிச் சாப்பிடலாம் என்ற ஆசை அவருக்குள் துளிர் விட்டது. சுண்டல் விற்பவன் டாய்லெட் போய் விட்டு சானிடைசரில் கை கழுவுவானா என்பன போன்ற  மனச்சாட்சியின்  கேள்விகளைப் புறம் தள்ளி விட்டு  சுண்டல் விற்ற பையனை அழைத்தார். ஒரு சுண்டல் குடு என்று பத்து ரூபாயை நீட்டினார்.

அவரை நிமிர்ந்து பார்த்த சுண்டல் பையன் 'சார் , நீங்க எழுத்தாளர் பக்கி தானே'? என்றான்.



சமுத்ரா