Search This Blog

Tuesday, February 9, 2016

How the Sciences Faded From India

By Stephen Knapp
This does not mean that the advancements that had been developed in ancient Vedic India simply vanished or were merely neglected, but this refers to how India lost the recognition from both within and outside for the great accomplishments it gave to the world, for which it was once well known.
Some people may naturally wonder why, if ancient India had developed so many of the early forms of sciences, knowledge or skills that we use today, did they seem to fade away in further development and research in India. Why did they not continue to be on the cutting edge of scientific, mathematical, medical, engineering, or philosophical advancement? Some of the reasons are explained by Dr. Kshetraprasad Sensharma in his contribution to Science and Technology in Ancient India: "Maintenance of secrecy, foreign invasions, easy availability of the means of subsistence, lack of royal patronage, and the apathy of the Indian people due to general introverted tendencies–all these gradually stemmed the flow of scientific research in ancient India, and in time reduced it to an antique. Even then, we must certainly remember with pride that the scientific research of ancient India is indeed an essential chapter of Indian culture in the evolution of national pedigree." 1
However, there have been not only causes from inside India, but some strong opposing outside forces as well. For example, during the colonization of India, a trend was set by the British in a systematic manner to discard all traditional systems of knowledge in India and to look at traditional practices with contempt. Unfortunately, this trend continued further after independence, and can still be detected even today. This resulted in the neglect of all the traditional knowledge systems, practices and indigenous science and technology systems of India. This was manifested in various policies and programs of government including monetary allocation, as well as the attitude of the people.2
Furthermore, one of the bands of scholars whose primary interest was the converting of Hindus to the one "true faith" by any means necessary were those at the University of Oxford who started the Boden Professorship of Sanskrit. The special objective of this foundation, as described by Sir Monier Williams, was stated like so: "I must draw attention to the fact that I am only the second occupant of the Boden Chair, and that its founder, Colonel Boden, stated most explicitly in his will (dated August 15, 1811) that the special object of his munificent bequest was to promote the translation of scriptures into Sanskrit; so as to enable his countrymen to proceed in the conversion of the natives of India to the Christian Religion..." 3
Another such agenda that started long ago and continues in various ways to this day is through the educational system that was initiated by the British. This was the brainchild of T. B. Macaulay. Macaulay came from a deeply religious Protestant family, so his motivation was to convert numerous Hindus to Christianity, which he thought would also help the administrative problems that the English were facing. His plan was to create an educational system that would make an educated elite that would naturally be English by their own choice, and thus give up their own Hindu traditions. Then they would also work and cooperate more efficiently with the English administration. This conversion would then also facilitate the British colonialism by making Indians, especially the Brahmanas, collaborators loyal to their new masters. This may have been an ambitious goal at the time, but this English education has remained a factor in the Indian educational system ever since. In recognition of this goal, Macauley wrote to his father in 1836 while serving as chairman of the Education Board in India:
"Our English schools are flourishing wonderfully. The effect of this education on the Hindus is prodigious... It is my belief that if our plans of education are followed up, there will not be a single idolater among the respectable classes in Bengal thirty years hence. And this will be effected without any efforts to proselytize, without the smallest interference with religious liberty, by natural operation of knowledge and reflection. I heartily rejoice in the project." 4
T. B. Macaulay was quite specific on his design for the educational system in India. He had written a few articles on it, namely T. B. Macaulay on India 2-2-1834, and another T. B. Macaulay on India 9-3-1843, which we can find in Shri Dharampal's book Despoliation and Defaming of India–The Early Nineteenth Century, British Crusade. There in the first article, Macaulay describes his utter contempt for Sanskrit literature:
"It is, I believe, no exaggeration to say, that all the historical information which has been collected from all the books written in Sanskrit language is less valuable than what may be found in the most paltry abridgements used at preparatory schools in England. In every branch of physical or moral philosophy, the relative position of the two nations is nearly the same." 5
He went on to make his thoughts on the matter even more clear: "To sum up what I have said, I think it clear that we are not fettered by the Act of Parliament of 1813, that we are not fettered by any pledge expressed or implied; that we are free to employ our funds as we choose; that we ought to employ them in teaching what is best worth knowing; that English is better worth knowing than Sanskrit or Arabic; that the natives are desirous to be taught English, and not desirous to be taught Sanskrit or Arabic; that neither as the languages of law; nor as the languages of religion have the Sanskrit and Arabic any peculiar claim to our engagement; that it is possible to make natives of this country thoroughly good English scholars, and that to this end our efforts ought to be directed.
"In one point I fully agree with the gentlemen to whose general views I am opposed. I feel with them, that it is impossible for us, with our limited means, to attempt to educate the body of the people. We must at present do our best to form a class who may be interpreters between us and the millions whom we govern; a class of persons, Indian in blood and colour, but English in taste, in opinions, in morals, and in intellect. To that class we may leave it to refine the vernacular dialects of the country, to enrich those dialects with terms of science borrowed from the Western nomenclature, and to render them by degrees fit vehicles for conveying knowledge to the great mass of the population." 6
This is in reference that Macaulay figured that the British would not be able to educate all Indians in the ways of the British, but could indeed create a class of them who would be English in taste, opinions, morals and intellect, and then engage them in influencing the rest of India, thus helping the English in their job of overseeing the rest of India, and, of course, converting them.
Years later, in 1843, Macaulay never deviated from his disdain of Vedic culture and his desire to bring all Hindus to Christianity in whatever way it would take. This becomes clear in his article T. B. Macaulay on India 9-3-1843:
"Through the whole Hindoo Pantheon you will look in vain for anything resembling those beautiful and majestic forms which stood in the shrines of ancient Greece. All is hideous, and grotesque, and ignoble. As this superstition is of all superstitions the most inelegant, so is it of all superstitions the most immoral. Emblems of vice are objects of public worship. Acts of vice are acts of public worship. The courtesans are as much a part of the establishment of the temple, as much ministers of the god, as the priests. Crimes against life, crimes against property, are not only permitted but enjoined by this odious theology." 7
In this way, we can clearly see the basis which was Macaulay's whole motivation on India. By his use and development of the British educational system, his plan was to exterminate India's Vedic culture, and make the people of India forget all its advancements, sciences, and contributions to world progress, and make them but slaves to the Western straightjacket of conformity to its materialistic values and ways of thinking. How could there be anything else from someone who had so little understanding of India's tradition, and who had such an egoistic and proud view of his own superiority?
For me, it has always been my perception that the lack of understanding of the real philosophy, the actual traditions and purpose of the Vedic culture, or the distancing from it, or the misinterpretation of it, as the primary reason for any misconception and any misuse of the Vedic way of life. Everything within the tradition has a purpose and intention and expected result for why something is done. But if that is not understood properly, nor taught in the correct way to others, it is like anything else that can be misperceived and then misdirected in the actions that follow. And the British system of education was a great means of making Indians forget their culture and all that they once were, and how India was once the wealthiest area in the world and a center for great learning. Moreover, it was also a means to make the Indian people feel backwards and unworthy, and that only by accepting the Western values could they again become truly progressive and part of the civilized world. Of course, the question of what was truly civilized could lead to a whole conversation by itself. And this was only one of a number of obstacles that India had to encounter.
In this way, we can see that there had been an ongoing endeavor to stifle India's means of continued advancements, of its ingenuity, of its inventiveness and freedom of thought, and make it but a puppet, a slave, a servant to the desires of those who wanted to continue its exploitation of all its resources. This is why India was not able to regain its position and high standards of development as it once had in the past.
Nonetheless, we should also understand that the status of India does not lie only in the accomplishments of the past, though they should not be forgotten, but also in the achievements of the present and future. There have been numerous Indians who have been highly accomplished with inventions and developments that raised the status of India and its civilization throughout the ages, recently as well. Even today the students of India are some of the brightest in the world, when given a chance to become fully educated. And I have seen even here in America that most of the top performing students in any given class are Indians, or are the champions of spelling contests, and so on.
So with the freedom from the pressure of invaders that has been given to India at the time of Independence, we can see how the people of Indian descent can truly reach their real potential when given the opportunity. But now they must also help develop and guide India into the future so that it is a country that can overcome the obstacles of the past, and show others by example of how to arrange and manage themselves and their resources so that everyone can benefit and reach the epitome of civilized culture. That may not be so easy with the problems of increased population, or increased pollution that destroys many of the rivers and water supply, or the lack of infrastructure that decreases the means for proper harvest and distribution of produce and food, and the corruption that has become widespread, and so on. But if India has been able to overcome so many of the problems of the past, by using the natural ingenuity of the younger generations, and the continued respect for its ancient traditions that lead to the right mindset and consciousness that paved the way for the early advancements that lead the world, they should be able to pave their way into the future.
In this way, the developments that originated in India, Bharatvarsha, never left India, but the credit for them was no longer given, and such achievements were no longer recognized as the heritage of ancient India or its Vedic culture. So it is time that the world give its rightful recognition and acknowledgment of what ancient India has given to the world. However, we can only guess at how much more advanced the world could have been, and how many more developments may have originated out of Vedic culture if it had been allowed to continue, uninterrupted by the invaders over the past 1000 years or so, whether they be the Muslims, Moghuls, the British, the Portuguese, or so on. They cared little for the culture and even preferred to destroy it, and had even less concern for the people. And if you do not know what I am talking about, then read my book Crimes Against India. Is that civilized? Is that progressive when they could have gained much more if they had worked in cooperation with the people of India? Nonetheless, there are still many scholars and researchers that are again reviving this insight, and serious spiritual organizations that are working to keep the Vedic spiritual traditions very much alive. After all, it still has much more to offer humanity, as anyone can see if they investigate it.
CHAPTER NOTES
1. Dr. Bijoya Goswami, Science and Technology in Ancient India, edited by Dr. Manabendu Banerjee, Sanskrit Pustak Bhandar, Calcutta, 1994, p. 94.
2. Dr. Shamasundar, Preface to Medicine and Surgery in Ancient India, A Yugayatri Publication, Bangalore.
3. Kailash Chandra Varma, Some Western Indologistss and Indian Civilization, in India’s Contribution to World Thought and Culture, Published by Vivekananda Kendra Prakashan, Chennai, 1970, p. 167.
4. Rajaram and Frawley, Vedic Aryans and the Origins of Civilization, Voice of India, New Delhi, 1995, p. 31.
5. Shri Dharampal, Despoliation and Defaming of India–The Early Nineteenth Century, British Crusade, p. 194.
6. Ibid., pp. 201-2.
7. Ibid., p. 204.

Plant-e is turning plants into electricity


Plant-e has a bold mission: to generate clean electricity from plants. That may sound like science fiction, but the breakthrough technology behind Plant-e could transform the way the world gets electricity. And it’s already starting to work.

How to simplify your workflow and actually achieve "less is more."


1. Start with your vision

According to Warren Bennis’s classic "On Becoming a Leader," leadership can be summarized (simply) as "the capacity to translate vision into reality."
Unfortunately, most leaders suffer from either a lack of clear goals or — worse — overly complex goals.
Both are detrimental to simplicity.
In an interview with Business Insider, Fannie Mae's CFO Dave Benson explained,
I have found that a business that can be easily understood within a few succinct sentences is worth a look. Who does the business serve, what are the two or three key financial drivers, and what is the distinct competitive advantage?
To embrace simplicity, you have to start with the fundamental, heart-level questions: "Do I have a vision? Do I know what I really want for my business, for my relationships, and for myself?"
Until you have a one-sentence answer to each of those questions, you don’t have a vision, and complexity will reign.

2. Find your friction

Once you have a clear vision, the next step is forecasting potential roadblocks.
According to Pulp PR’s fantastic infographic "Productivity Killers at the Work Place," the four most common friction points are:
  • Meetings and conference calls
  • Surfing the internet
  • Email
  • Daily commutes
How do you plan to address these problems? What actions can you take now to minimize future friction? Is that meeting, conference, or email really necessary? Only by having a clear picture of your most pressing roadblocks before you encounter them can eliminate friction.
In particular, take a long hard look at the tools you and your team use to be productive. Recent studies put the total number of applications and cloud services used within enterprise organizations between 508 and 759. This sheer number is a constant source of over complication.
Instead, look for meta tools that combine tasks. Memit, for instance, is a new startup whose SaaS replaces a host of clipping, curation, and sharing tools like Evernote, Pocket, Readability, and Buffer. It also automatically stores saved content directly to your preferred cloud provider.
Similarly, your overall workflow management system ought to prioritize integration. AsWorkflowMax discovered, by combining lead generation, proposals and quotes, project management, time-tracking, and invoicing into a single program, businesses on average save "628 hours of time and $22,000 every year." In other words, less is definitely more.
All this means that utilizing a smaller set of digital tools that prioritize integration across teams and department is a simple way to decrease complications and eliminate friction.

3. Create a routine

In a nutshell, successful people build their lives around routines … especially morning routines.
This principle is equally true when it comes to shaping workdays around preset patterns, schedules, and rules.
Why?
Because routines provides a clear set of directions that answers the question, "What’s next?" This simple step massively reduces mental stress and anxiety, not only for yourself, but for your team members as well.
Moreover, routines eliminate choices. According to Margaret Heffernan’s article, 4 Surprisingly Simple Ways to Maximize Productivity, "limiting my choices frees me up to spend mental energy on things that matter more."
Lastly, routines provide detailed and repeatable processes regarding how to achieve your vision.
While it is important to implement a routine, a leader must also keep in mind that individuals work in many different ways. As long as one crafts his or her routine with the overarching vision in mind, it will be successful.

4. Learn to say no

This may seem counterintuitive at first, but once you establish a routine, new ideas (no matter how great) are the enemies of simplicity.
For a leader, the thought of not utilizing a great idea may seem perverse, but it is always wise to consider the effect on your team and process.
In particular, it’s essential to ask, "Will this serve and fit the vision?" In other words, will it create barriers or roadblocks in achieving the final goal? Will the disruption in schedule truly match the value of the idea itself? Does this idea simplify our business plan or complicate it?
As James Altucher — coauthor of the book "The Power of No" — puts it:
A well-placed "no" can not only save you time and trouble, it can also save your life.
Likewise, in the words of Warren Buffet, "The difference between successful people and very successful people is that very successful people say no to almost everything."
Cultivate your "no" muscle. And be ruthless. If it doesn’t support your vision, don’t do it.

Simplicity isn’t easy …

Simplicity is a battle.
But following these four steps will give you a fighting chance:
  • Start with your vision
  • Find your friction
  • Create a routine
  • Learn to say no
In the end, Confucius was right: "Life is simple." So don’t insist on making it complicated.

உலகிலே ஆயிரம் ஜன்னல் வீடு உள்ள இடம் காரைக்குடி மட்டுமே ..!


லூயி மாலின் மதராஸ் Phantom India (Louis Malle)


பிரெஞ்சுசினிமா இயக்குனரான லூயிமால் (Louis Malle) இந்தியா பற்றி ஆறு மணி நேரம் ஒடக்கூடிய விரிவான ஆவணப்படம் ஒன்றினை இயக்கியிருக்கிறார்,
1969 ஆண்டு வெளியான என்ற இந்த ஆவணப்படத்தின் ஒரு பகுதியாக தமிழகக் கலைகள் மற்றும் வாழ்க்கை முறை பற்றி நுண்மையாகப் பதிவு செய்திருக்கிறார்
Things Seen in Madras” என்ற ஐம்பது நிமிசங்கள் ஒடும் காட்சிகள் தமிழகம் குறித்த அரிய ஆவணப்பதிவுகளாகும், குறிப்பாக மயிலாப்பூர் கபாலிஸ்வரர் கோயிலின்  அறுபத்துமூவர் தேரோட்டம், சோவின் துக்ளக் நாடகத்தை நேரில் கண்டு, இளமையான சோவுடன் நடத்திய நேர்காணல், குடும்பக் கட்டுபாடு குறித்த பிரச்சாரம் நடைபெறும் விதம், கலாஷேத்ராவின் நடனக்கலை எனச் சுவாரஸ்யமான நிகழ்வுகள் இந்த டாகுமெண்டரியில் இடம் பெற்றுள்ளன.
1968ம் ஆண்டு தமிழ்சினிமாவுலகம் எப்படியிருந்தது என்பதை அறிந்து கொள்ள லூயி மால், தில்லான மோகனாம்பாள் படப்பிடிப்புத் தளத்திற்கு சென்று சிவாஜி பத்மினி சம்பந்தபட்ட காட்சிகள் படமாக்கபடுவதைப் பதிவு செய்திருப்பது குறிப்பிடத்தக்கது
படப்பிடிப்பில் சிவாஜி, பத்மினி இருவரும் தயார் ஆகும் விதம், நடிப்பில் சிவாஜி காட்டும் ஈடுபாடு, இயக்குனரான ஏ.பி.நாகராஜன் தாளகதியுடன் கைதட்டிப் பாடி நடிகர் வெளிப்படுத்த வேண்டிய பாவத்தைக் காட்டும் தனித்துவம் என்று  காலத்தின் அழியாத நினைவுகள் காட்சிகளாக ஒளிர்கின்றன
லூயி மால் தமிழக வாழ்க்கை குறித்தும், சினிமா உருவாக்கம் குறித்தும் பேசுவதில் உள்ள கேலியும் வியப்பும் இன்றைக்கும் பொருந்துவதாகவே இருக்கிறது,

Thanks
http://www.sramakrishnan.com/

Martial Arts According to author Terence Dukes:

"Fighting without weapons was a specialty of the Ksatreya (caste of Ancient India)and foot soldier alike. For the Ksatreya it was simply part and parcel of their all around training, but for the lowly peasant it was essential. We read in the Vedas of men unable to afford armor who bound their heads with turbans called Usnisa to protect themselves from sword and axe blows.
Search for Kalari Martial Arts and Silambam Martial Arts.
Fighting on foot for a Ksatreya was necessary in case he was unseated from his chariot or horse and found himself without weapons.
Although the high ethical code of the Ksatreya forbid anyone but another Ksatreya from attacking him, doubtless such morals were not always observed, and when faced with an unscrupulous opponent, the Ksatreya needed to be able to defend himself, and developed, therefore, a very effective form of hand-to-hand combat that combined techniques of wrestling, throws, and hand strikes.
Tactics and evasion were formulated that were later passed on to successive generations. This skill was called Vajramukhti, a name meaning "thunderbolt closed - or clasped - hands."
The tile Vajramukti referred to the usage of the hands in a manner as powerful as the Vajra maces of traditional warfare. Vajramukti was practiced in peacetime by means of regular physical training sessions and these utilized sequences of attack and defense technically termed in Sanskrit nata."
"Prior to and during the life of the Buddha various principles were embodied within the warrior caste known as the Ksatreya (Japanese: Setsuri). This title - stemming from Sanskrit root Ksetr meaning "power," described an elite force of usually royal or noble-born warriors who were trained from infancy in a wide variety of military and martial arts, both armed and unarmed.
In China, the Ksatreya were considered to have descended from the deity Ping Wang (Japanese: Byo O), the "Lord of those who keep things calm." Ksatreyas were like the Peace force - to keep kings and people in order. Military commanders were called Senani - a name reminiscent of the Japanese term Sensei which describes a similar status. The Japanese samurai also had similar traits to the Ksatreya. Their battle practices and techniques are often so close to that of the Ksatreya that we must assume the former came from India perhaps via China. The traditions of sacred Swords, of honorable self-sacrifice, and service to one's Lord are all found first in India.
"In ancient Hinduism, nata was acknowledged as a spiritual study and conferred as a ruling deity, Nataraja, representing the awakening of wisdom through physical and mental concentration. However, after the Muslim invasion of India and its brutal destruction of Buddhist and Hindu culture and religion, the Ksatreya art of nata was dispersed and many of its teachers slain. This indigenous martial arts, under the name of Kalari or Kalaripayit exists only in South India today. Originating at least 1,300 years ago, India's Kalaripayit is the oldest martial art taught today. It is also the most potentially violent, because students advance from unarmed combat to the use of swords, sharpened flexible metal lashes, and peculiar three-bladed daggers.
When Buddhism came to influence India (circa 500 B.c), the Deity Nataraja was converted to become one of the four protectors of Buddhism, and was renamed Nar (y)ayana Deva (Chinese: Na Lo Yen Tien). He is said to be a protector of the Eastern Hemisphere of the mandala."
(source: The Boddhisattva Warriors: The Origin, Inner Philosophy, History and Symbolism of the Buddhist Martial Art Within India and China p.3 - 158-174 and 242).

கனவுக்கதை – சார்வாகன்

நாங்கள் நேஷனல் ஸ்டோருக்குப் போனபோது அங்கே வாங்குவோர் கூட்டமே இல்லை.
நடேசன் கடையில் அது ஒரு சௌகரியம். அங்கே எப்பவும் கூட்டம் தெரியாது. கறுப்பு பச்சை சிவப்புப் பெப்பர்மிட்டுகள், ரப்பர் பந்துகள், விலை சரசமான பேனாக்கள், வர்ண வர்ண இங்கி புட்டியுடன், (புட்டியில்லாமல் அளந்து) சோப்பு, சீப்பு (நேஷனல் ஸ்டோரில் கண்ணாடி கிடையாது), sarvakanக்ஷவரத்துக்கு முன்னும் பின்னும் முகத்தை அழகு பண்ணிக்கொள்ள, நரை மயிரைக் கறுப்பாக்க, ஒத்தை ஜோடி மூக்கை நந்நாலு என்று விதம்விதமாகக் கோடு போட்ட, கோடே போடாத, குறுக்கும் நெடுக்குமாய்க் கோடு போட்டுக் குவித்த நோட்டுப் புத்தகங்கள், பென்சில்கள், இன்னும் எத்தனையோ சாமான்கள், எல்லாம் வாங்குவாரை எதிர்பார்த்துக் காத்திருக்கும், சாதாரணமாய் நாங்கள்தான் போய் நிற்போம்.
நடேசன் சிரிச்சபடி ‘வாங்க வாங்க’ என்பான். வெத்திலைக் காவி படிந்த பல்லைக் காண்பிக்கமாட்டான். அவன் பல் வெளேரென்று இருக்கும். அவனுக்கு வெத்திலைப் பழக்கம் கிடையாது. சிகரெட்டுத்தான். அதுவும் கடைக்குள் இல்லை. குடி கூத்தி ரங்காட்டம் ரேஸ் வில்வாதி லேகியம் அரசியல் கலை மொழி மதம் என்று எந்தவிதமான பழக்கமும் கிடையாது. அவனுண்டு அவன் கடையுண்டு. யார் வேணுமானாலும்  அவன் கடையில் என்ன வேணுமானாலும் (மளிகை சாமான்கள் மருந்து சாமான்கள் பால் பவுடர் தவிர) வாங்கிக்கொள்ளலாம். ரொக்கந்தான். ரொம்பத் தெரிஞ்ச ஆளானால் கடனுக்குக்கூடக்கிடைக்கும். நாங்கள் போனால் ‘வாங்க வாங்க’ என்று வரவேற்பானே தவிர எங்களை ‘என்ன வேணும்’ என்று கேட்கமாட்டான். வாங்குவதற்கு எங்களிடம் சாதாரணமாய்க் காசு இருக்காது என்பது அவனுக்குத் தெரியும். ஏதாவது வேணுமானால் நாங்களே கேட்டுக்கொள்வோம் என்பதும் அவனுக்குத் தெரியும். பைபிள் படிக்காத போனாலும் கேளுங்கள் கொடுக்கப்படும் என்ற வாசகம் அவனுக்குத் தெரியும்.
அன்றைக்கு நாங்கள் போனபோது நடேசன் கண்களில் குறும்பு தாண்டவமாடிக்கொண்டிருந்தது. முகத்தில் ஒரு விஷமப் புன்னகை. தண்ணீர்மேல் எண்ணெய் சிந்தினால் நிற அலைகள் பரவுகிற மாதிரி. நாங்கள் கடைக்குள்ளே  நுழைந்தோம். சிவப்பிரகாசம் மாத்திரம் எச்சிலைச் சாக்கடையில் துப்பிவிட்டு வந்தான். கடைக்குள்ளே துப்பினால் நடேசனுக்குப் பிடிக்காது. எங்களைப் பார்த்தவுடன் சிரிச்சபடி ‘வாங்க வாங்க’ என்று வழக்கப்படி வரவேற்றுவிட்டு நடேசன் குனிந்து மந்திரவாதிபோல மேசைக்கடியிலிருந்து ஒரு பொருளை எடுத்துக்காட்டி ‘இது என்ன சொல்லுங்க பார்ப்பம்’ என்றான். பெருமிதத்தோடு எங்களைப் பார்த்தான்.
அவனுடைய இந்த அசாதரணமான நடவடிக்கையினால் ஒரு கணம் சிந்தனை தடுமாறிப்போன நான் சமாளித்துக்கொண்டு ‘என்ன அது’ என்று கேட்பதற்குள் ரெங்கன் அப்பொருளைக் கை நீட்டி எடுத்தான்.
முதலில் அதில் ஒன்றும் விசேஷமாகத் தெரியவில்லை. சாதரணக் கடைத் தராசென்றுதான் நினைத்தேன். ரெங்கன் அதை எடுத்துத் தூக்கி ‘நிறுத்துப்’ பார்த்ததுந்தான் அது சாதாரணத் தராசல்ல என்பது தெரிந்தது. அதில் ஒரு பக்கம் ஒரு தட்டும் மறு பக்கம் ஒன்றன் கீழ் ஒன்றாக மூன்று தட்டுகளும் இருந்தன. எனக்கு ஒண்ணும் புரியவில்லை.
‘இது என்னன்னு சொல்லிட்டா ஆளுக்கு ரெண்டு ஸ்வீட் தர்ரேன்’ என்று சொல்லி மீண்டும் ஒரு பெருமிதப் புன்னகையை உதிர்த்தான் நடேசன். நானும் சிவப்பிரகாசமும் தெரியவில்லை என்று சொல்லித் தோல்வியை ஒத்துக்கொண்டு விட்டோம். ரெங்கன் மாத்திரம் சிறிது நேரம் அந்த மூணு தட்டுத் தராசைத் திருப்பித்திருப்பிப் பார்த்தபடி யோசனை செய்தான். வயது நாற்பதானாலும் அவனுக்கு இன்னும் ‘ஸ்வீட்’ என்றால் ஆசையோ என்னமோ, கடைசியில் அவனும் ‘என்னா இது, படா ஆச்சரியாமாயிருக்குதே’ என்று பொதுவாக உலகுக்கு அறிவித்துவிட்டுத் தோற்றதுக்கு அடையாளமாகத் தராசைத் திருப்பித் தந்துவிட்டான்.
நடேசனுக்கு ஒரே சந்தோஷம். ‘பரவாயில்லை, தெரியாவிட்டாலும் பரவாயில்லை, எடுத்துக்குங்க’ என்று சொல்லி அருகிலிருந்த பெப்பர்மிட்டு பாட்டிலுக்குள் கைவிட்டுச் சில மிட்டாய்கள் அள்ளி எங்களிடம் நீட்டினான். ரெங்கன் ரெண்டு எடுத்துக்கொள்ள, நானும் ஒண்ணு எடுத்துக்கொண்டேன், மரியாதைக்காக.
சிவப்பிரகாசம் வேண்டாமென்று மறுத்துவிட்டான். அவனுக்கு டயபிடீஸ். சர்க்கரைவியாதி. ஸ்வீட்டும் சாப்பிட மாட்டான், அரிசிச் சாதமும் சாப்பிடமாட்டான்.
‘சும்மா எடுத்துக்கப்பா, இந்த ஸ்வீட்லேயெல்லாம் சர்க்கரையே கிடையாது’ என்று நடேசன் வற்புறுத்தவே ‘என் பங்கை நீயே எடுத்துக்க’ என்று சிவப்பிரகாசம் பிடிவாதமாய் மறுத்துவிட்டான். நடேசன் தன் பங்கையும் எடுத்துக்கொள்ளவில்லை. சிவப்பிரகாசத்தின் பங்கையும் எடுத்துக்கொள்ளவில்லை. சர்க்கரை இல்லாத ஸ்வீட் பிடிக்காதோ அல்லது ரெண்டு பைசாவைத்தான் வீணடிப்பானேன் என்று சிக்கன புத்தியோ.
மிட்டாய்களை பாட்டிலுக்குள் போட்டபின் நாங்கள் வேண்டிக் கேட்டதன் பேரில் மூணுதட்டுத் தராசின் மர்மத்தை விளக்கினான் நடேசன். ஒரே சமயத்தில் மூணு பேர் கடைக்கு வந்து ஒரே சாமானைக் கேட்டு நெருக்கினால் ஒவ்வொருத்தருக்கும் ஒவ்வொரு முறையாக நிறுத்துக் கொடுப்பதற்குப் பதிலாக ஒரே முறையில் நிறுத்து நேரச் செலவையும் சக்திச்செலவையும் குறைக்கும் சாதனமாம் அது. ‘எப்படி நம்ம யோசனை’ என்று பெருமிதத்தோடு கேட்டான்.
நடேசன் கடைவைத்த நாள் முதலாகப் பார்த்திருக்கிறேன். ஒரே சமயத்தில் மூணுபேர் கூடிச் சாமான் உடனே வேணுமென்று ரகளை செய்ததை ஒரு நாள்கூடப் பார்த்ததில்லை. இருந்தாலும் அவனுடைய உற்சாகத்தைக் கெடுப்பானேன் என்று சும்மாவிருந்துவிட்டேன். ரெங்கனுக்குத்தான் ஆச்சரியம் தாங்க முடியவில்லை. ‘நம்ம நடேசனுக்கா, இவ்வளவு முன்யோசனையா’ என்று தன் உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்தினான். அந்தச் சமயத்தில்தான் அந்த ஆள் கடைக்கு வந்தது.
வந்த ஆசாமி சாமியார் போலவுமில்லை. குடும்பி போலவும் இல்லை. நாற்பது வயசிருக்கும். கரளைகரளையாகக் கட்டுமஸ்தான தேகம். தலைமயிர் கருப்பாக நீண்டு வளர்ந்து பிடரிமேல் புரண்டுகொண்டிருந்தது. அடர்த்தியான புருவம். நெற்றி மேல் கம்பளிப் பூச்சுபோல ஒட்டிக் கொண்டிருந்தது. கண்கள் கருப்பு வைரங்கள் போல ஜ்வலித்தன. முகத்தில் ரெண்டு வாரச் சேமிப்பு. வெறும் உடம்பு. இடுப்பில் ஒரு நாலுமுழத் தட்டுச் சுற்று வேட்டி முழங்கால் தெரிய அள்ளிச் சொருக்கி கட்டியிருந்தது. வேட்டி காவியாயிருந்து வர்ணம் போனதோ அல்லது வெள்ளையாயிருந்து பழுப்பாக மாறிக் கொண்டிருந்ததோ ஆண்டவனுக்கே தெரியும். புஜத்தில் தோளிலிருந்து முழங்கை வரை சுண்ணம்புக் கறை. நெற்றியில் அரை ரூபாய் அளவுக்குக் குங்குமப் பொட்டு.
மத்தாப்பு போலப் பொறி பறக்கும் கண்களுடன் வந்த அந்த ஆள் ‘ஒரு கிலோ பெப்பர்மிட்டுக் குடுங்க, சீக்கிரம்’ என்று அதட்டினான். அவன் குரல் கண்டாமணி மாதிரி ஒலித்தது.
நடேசன் நிதானமாக ‘கிலோ அஞ்சு ரூபாய்’ என்று சொல்லி இருந்தவிடம் விட்டு அசையாமல் நின்று, வந்த ஆளை ஏற இறங்கப் பார்த்தான்.
‘சரி சரி குடுங்க, சீக்கிரம்’ என்று சொன்னபடியே அந்த ஆள் இடுப்பைத் தடவி ஒரு முடிச்சை அவிழ்த்து எட்டாக மடித்து வைத்திருந்த அழுக்கேறிய அஞ்சு ரூபாய் நோட்டை எடுத்து மடிப்புக் கலையாமல் நீட்டினான்.
நடேசன் சாவதானமாக நோட்டை வாங்கி மேசை மேல் வைத்துவிட்டு, தராசை எடுத்து மூணுதட்டுகளில் ரெண்டைக் கழற்றி வைத்துவிட்டு ஒரு கிலோ படிக்கலைப் போட்டு இன்னொரு தட்டில் பெப்பர்மிட்டுகளை அள்ளிப் போட்டுத் தங்கம் நிறுப்பது மாதிரி நிறுத்துப் பின் பெப்பர்மிட்டுகளைக் காகிதப் பையில்போடப் போகும்போது, ‘பையிலே போடவாணாம், சும்மா அப்படியே காயிதத்துலே வச்சுக் குடுங்க’ என்று சீறினான் அந்த ஆள்.. அவன் கண் பாம்பின் நாக்கு மாதிரி இருந்தது. ஒரு தமிழ்த் தினசரித் துண்டில் அளிக்கப்பட்ட மிட்டாய்களை வாங்கிக்கொண்டு அந்த ஆள் மணிக்கூண்டின் பக்கமாக விடுவிடென்று நடந்தான்.
அவன் என்ன செய்யப் போகிறான் என்ற ஆவலினால் ஈர்க்கப்பட்டு நானும் ரெங்கனும் சிவப்பிரகாசமும் அவனுக்குச் சற்றுப் பின்னால் அவனைத் தொடர்ந்தோம்.
நடேசன் கடையிலிருந்து சுமார் நூற்றைம்பதடி தொலையில் நகராட்சி மணிக்கூண்டு இருக்கிறது. அது வருஷம் தேதி காட்டுவதில்லை. ஆகவே அது நின்று எவ்வளவு நாள் ஆச்சுதென்று தெரியாது. எப்போதும் பனிரெண்டு மணி காட்டிக்கொண்டிருக்கும். விளக்கு வைக்கும் அந்த நேரத்திலும் அது மணி பணிரெண்டு எனக் காட்டிக்கொண்டிருந்தது. எங்கள் ஊர் பஜாரின் நடுநாயகமான மணிக்கூண்டச் சுற்றித்தான் சிறிது வெற்றிடம் இருக்கிறது. சாதாரணமாக நாலுநாலு பேராய்க் கூடிக்கூடிப் பேச வசதியான இடம். சற்றுத் தள்ளிப் போனால் பறவைகளின் எச்ச வீச்சுகளுக்குப் பலியாக நேரும். மணிக்கூடருகே அப்படியில்லை.
மணிக்கூண்டினடியில் இருந்த சிறு மேடையருகில் நின்றுகொண்டு அந்தப் பெப்பர்மிட்டுக்கார ஆள் அருகில் இருந்தவர்கள் கையில் ஓரிரு பெப்பர்மிட்டுகளைத் திணித்தான். அவர்கள் திகைத்தார்கள். ‘சாப்பிடுங்க சாப்பிடுங்க  ஆண்டவன் பிரசாதம்’ என்று சொல்லிக்கொண்டே இன்னும் சில பேர்களுக்கும் நடேசன் கடை மிட்டாய்களை அளித்தான்.
யாரோ ஓர் ஆசாமி மணிக்கூண்டருகே சும்மா ஸ்வீட் விநியோகம் செய்கிறான் என்ற செய்தி எப்படியோ அரை நிமிஷத்துக்குள் பஜார் முழுதும் பரவிவிட்டது. ‘பள்ளத்துட் பாயும் வெள்ளம் போல’ ஜனக்கூட்டம் மணிக்கூண்ட நோக்கிப் பாய்ந்தது. மணிக்கூண்டின் அருகே வந்துவிட்ட நானும் ரெங்கனும் சிவப்பிரகாசமும் முழங்கையாலும், பிருஷ்டத்தாலும் இடித்து உந்தித் தள்ளி நகர்த்தப்பட்டுக் கொஞ்சம் கொஞ்சமாகக் கூட்டத்தின் வெளிப்புறத்துக்கு வந்துவிட்டோம். சுற்றிலும் மேலே இருந்து கூச்சலிடும் பக்ஷிகளின் சப்தத்தை அமுக்கிக்கொண்டு ‘ஸார் ஸார் மிட்டா ஸார்’ என்ற சப்தந்தான் கேட்டது.
எங்கள் ஊர்வாசிகளுக்கு பெப்பெர்மிட்டு மிட்டாய் என்றால் அவ்வளவு பிரேமை என்று எனக்குத் அது நாள்வரை தெரியவே தெரியாது. கூட்டமே சேராத நடேசன் கடையில்கூடப் பெப்பர்மிட்டு வாங்க ஏதாவது குழந்தைகள்தான் எப்போதாவது வருமேயொழிய இங்கேபோல விழுந்தடித்து ஓடிவந்த பெரியவர்களைக் கண்டதில்லை. வெள்ளைச் சட்டைக்காரர்கள், கம்பிக்கைரை வேட்டிக்காரர்கள், சட்டையேயின்றிச் சாயவேட்டி கட்டினவர்கள், டெரிலின் பனியன்கள், மணிக்கட்டில் கடியாரம் கட்டினவர்கள், கயிறு கட்டினவர்கள், வெள்ளிக் காப்புப் போட்டவர்கள், நரை மீசைகள், வழுக்கைத் தலைகள், முறுக்கு விற்றுக்கொண்டிருத பல்லேயில்லாத கிழவி, அவளது ஏஜண்டான அவள் பேரன், பளபள நைலான் ஜரிகை மினுக்கும் ரவிக்கையுடன் பஜாருக்கு வந்திருந்த கைக்குழந்தைக்காரிகள், குருவிக்காரிகள், பெட்டிகடையில் பீடி சிகரெட் சோடா கலர் வெற்றிலை வாழைப்பழம் புகையிலை வாங்க வந்தவர்கள், இவர்கள் கால்களுக்கிடையே குனிந்து வளைந்து ஓடின நிர்வாணச் சிறுவர் சிறுமியர். கண்ணை மூடித் திறப்பதற்குள் பெருங்கூட்டம் சேர்ந்து விட்டது. தேன் கூடுபோல ‘ஞொய்’யென்ற சப்தம்.
பெப்பர்மிட்டுக்காரன் மிட்டாய்கள் தேங்கி நின்ற காகிதத்தை அநுமார்போலத் தலை மட்டத்துக்கு ஏந்திப் பிடித்து மேடைமேல் ஒரே தாவாக ஏறி நின்றான். இவ்வளவு தூரத்திலும் அவன் கண்கள் தணல்போலத் தெரிந்தன. ‘சத்தம் போடக் கூடாது, நான் சொல்றபடி கேட்டால் எல்லாருக்கும் கிடைக்கும்’ என்று உரத்த குரலில் கூவினான். ‘மொல்’லென்று ஒலியெழுப்பிக்கொண்டிருந்த கூட்டம் ஒரு கணத்தில் மௌனமானது. முனிசிபல் விளக்கின் நீல வெளிச்சத்தில் கூட்டத்தின் ஓராயிரம் முகங்களும் மூச்சுவிடுவதைக்கூட நிறுத்தி மோவாயை நிமிர்த்தி அண்ணாந்து அவனை ஆவலுடன் நோகின. அம்முகங்கள் அவ்வொளியில் பச்சையாய் இருந்தன.
‘எல்லாரும் மணிக்கூண்டுப் பெருமாளுக்கு ஒரு பெரிய நமஸ்காரம் போடுங்க’ என்று பெப்பர்மிட்டுச் சாமியாரிடமிருந்து ஆணை பிறந்தது.
ஒரு கணம் உயிரிழந்து பிணமாய் நின்றிருந்த கூட்டம் உலுக்கலுடன் உயிர்பெற்றது. சடசடவெனச் சாய்ந்தது. முன்னாலிருப்பவர்கள் கால் மேல் தலையும் பின்னாலிருப்பவன் முகத்தின் மேலே காலையும் வைத்துக் கூட்டம் சீட்டுக்கட்டு சாய்வது மாதிரி சாய்ந்தது. நான் பன்றி மாடு குதிரைச் சாணத்தின்மீது, எச்சில் மூத்திரக் கறைகளின்மீது, வாழைப்பழத்தோல் காலி சிகரெட் பெட்டி பீடித் துண்டுகள்மீது, தெருப்புழுதிமீது, மல்லாக் கொட்டைத் தோல்மீது, எண்ணற்ற காலடித் தடங்கள்மீது, கண்ணை மூடியபடி, கையைக் கூப்பியபடி, ஆண் பெண் சின்னவன் பெரியவன் காளை கிழவன் பேதமின்றிச் சமதருமமாக, சாஷ்டாங்கமாகத் தன் மீதே ஒருவர் மேல் ஒருவராக விழுந்தது.
‘ஹரிஓம்’ என்று ஒரு கோஷமெழுப்பியபடி அந்தச் சாமியாரல்லாத சாமியார் பெப்பர்மிட்டுக் காகிதத்தைக் கூட்டத்தின் முதுகின்மேல் உதறினான். ஜனக் கூட்டத்தின் மேல் மிட்டாய் மழை.
தரையில் விழுந்து கிடந்த கூட்டம் கலைக்கப்பட்ட தேனடை போலக் கலகலத்துத் தனக்குள்ளேயே பாய்ந்தது. பெருமூச்சும் ஏப்பமும் கலந்த சப்தத்துடன் தன்னை உலுக்கி உதறிக்கொண்டது. சிறுவர்களும் பெரியவர்களும் குமரிகளும் கிழவிகளும் தமிழர்களும் தெலுங்கர்களும் இந்துக்களும் முஸ்லீம்களும் கிறிஸ்தவர்களும் நாஸ்திகர்களும் எல்லாரும் சில்வண்டு போலத் தரையைத் துளைத்தனர். மற்றவர்களை இடித்துத் தள்ளிச் சுரண்டினர். அம்மண்மேல் சிதறிக்கிடந்த மிட்டாய்களை ஆத்திரத்துடன் பொறுக்கினர். பிடுங்கினர் சுவைத்தனர் பிரிந்தனர். மிட்டாய் வீசியவனை நோக்கினர். ஆனால் அவனைக் காணோம். மிட்டாய்க் காகிதத்தை உதறியவுடன் மேடைமீதிருந்து குதித்து மணிக்கூண்டின் பின்னாலாக ஓடிவிட்டிருக்கவேண்டும்.
ஐந்து நிமிஷ நேரத்துக்குள் கூட்டம் சேர்ந்ததுபோலவே கரைந்துவிட்டது. நாங்கள் நேஷனல் ஸ்டோருக்குத் திரும்பினோம். வேடிக்கை பார்க்கக் கடைக்கு வெளியே வந்திருந்த நடேசன் கடைக்குள் நுழைந்து எங்களைப் பார்த்துச் சிரித்தான். ‘பார்த்தீங்களா பைத்தியம் போல இருக்குதில்லே, ஆனாலும் அதாலே ஒருத்தருக்கும் நஷ்டமில்லை’ என்று சொல்லிப் பெப்பர்மிட்டு வாங்கியவன் விட்டுப் போயிருந்த ஐந்து ரூபாய்நோட்டின் மடிப்புகளைப் பத்திரமாகப் பிரித்து அதை ஆள்காட்டி விரலாக் ஒருதரம் சுண்டித் தட்டிவிட்டு மேசைக்குள் போட்டான். நாங்கள் ‘ஆமாம் ஆமாம்’ என்றோம். சிவப்பிரகாசம் எச்சில் துப்ப எழுந்து கடைக்கு வெளியே போனான்.
**
நன்றி:     ‘க்ரியா‘ பதிப்பகம்,

Photo Poetry

















Sunday, February 7, 2016

Allen's Test ::

The blood supply to your hand normally comes from two arteries: the radial artery and the ulnar artery. Before drawing blood for an arterial blood gas(ABGs) test, your health professional will make sure that both arteries are open and working correctly. A procedure called the Allen test may be used to find out if the blood flow to your hand is normal.

For the Allen test, the health professional drawing your blood will apply pressure to the arteries in your wrist for several seconds. This will stop the blood flow to your hand, and your hand will become cool and pale. Blood is then allowed to flow through the artery that will not be used to collect the blood sample. This is usually the ulnar artery, which is found on the outer (little finger side) of your wrist. Arterial blood gases are usually taken from the radial artery, which is found on the inner (thumb side) of the wrist.
Normal (positive): Your hand quickly becomes warm and returns to its normal color. This means that one artery alone will be enough to supply blood to your hand and fingers.

Abnormal (negative): Your hand remains pale and cold. This means that one artery is not enough to supply blood to your hand and fingers. Blood will not be collected from an artery in this hand.
If your hand remains pale and cold, the Allen test will then be performed on your other hand. If your other hand also remains pale, the blood often will be collected from another artery, usually in the groin or elbow crease.
[ Source : Staff Nurse - Facebook page ]

Nature is non local again...and geometric?


The really interesting thing of this new quantum fundamental property is geometry plays a main role. It's not like the importance of geometry for Gravity but it's the first time someone tested in a electromagnetic field.
According to General Relativity gravity is a mere consequence of space-time geometry. In this experiment researches show how the geometry of the circuit is crucial to this new way of dynamical nonlocality detected in a electromagnetic field. Why is so important at nanoscale the geometry of the circuit? That's the really interesting question to work on it. Electromagnetic field is affecting in much more short distances than gravity field. Maybe decoherence is hiding this geometric effect at macro-scale. But at nano-scale is clear the decisive influence of geometry in the interference due to the electromagnetic field of the electrons flow.
Is Nature a matter of geometry finally?

Abstract
Nonlocality is a key feature discriminating quantum and classical physics. Quantum-interference phenomena, such as Young’s double slit experiment, are one of the clearest manifestations of nonlocality, recently addressed as dynamical to specify its origin in the quantum equations of motion. It is well known that loss of dynamical nonlocality can occur due to (partial) collapse of the wavefunction due to a measurement, such as which-path detection. However, alternative mechanisms affecting dynamical nonlocality have hardly been considered, although of crucial importance in many schemes for quantum information processing. Here, we present a fundamentally different pathway of losing dynamical nonlocality, demonstrating that the detailed geometry of the detection scheme is crucial to preserve nonlocality. By means of a solid-state quantum-interference experiment we quantify this effect in a diffusive system. We show that interference is not only affected by decoherence, but also by a loss of dynamical nonlocality based on a local reduction of the number of quantum conduction channels of the interferometer. With our measurements and theoretical model we demonstrate that this mechanism is an intrinsic property of quantum dynamics. Understanding the geometrical constraints protecting nonlocality is crucial when designing quantum networks for quantum information processing.
http://arxiv.org/pdf/1512.03701.pdf

‘Dark Matter’ - The Physical Basis for Mysticism


The recent scientific concept of “dark matter” suggests that we should seriously reconsider the timeless mystical perception of the physical universe.
This article shows that the traditional physical description provided by mystics for subtle bodies and subtle matter would today be categorized as “dark matter,” and that by taking these mystical concepts literally we can utilize this excellent mystical model as a physical basis for the understanding of numerous mystical and psychic phenomena.
Serious scientific investigations have been put forth in an effort to study phenomena such as subtle energies (qi or prana), psychic healing, clairvoyance, hands on healing, healing through prayer, near-death experiences, and out-of-body experiences to name a few.
The accumulating scientific evidence has generated various models in an effort to account for each phenomenon independently. However, these modern scientists have overlooked the traditional comprehensive physical explanation which mysticism has provided for these and other related phenomena.
Traditional mystical teachings assert that the creation of the universe is divided into several major planes of matter or consciousness, and that man, in addition to his visible body, has interpenetrating subtle bodies which are made up from each of these planes of matter. Most, if not all, of the spiritual writings and teachings that have emerged from every culture contain this concept.
Although the concepts of subtle matters and subtle bodies have been dismissed and ignored by scientists, mystics have persisted in this knowledge. Against this background we now have the recent scientific discovery of “dark matter” in the universe. Western scientists do not know what “dark matter” is, because we cannot readily detect it or see it, and yet it produces significant gravitational interactions. Theories fall into two broad categories:
(A) large objects which do not emit light, such as the remnants of burnt out stars, like black holes and white dwarfs, and
(B) small objects which are not composed of charged particles and are therefore not visible.
“Dark matter” is not a rare or insignificant ingredient, but makes up at least 90% of the mass in the universe. This article will focus on the second category for “dark matter”. As the author has stated in a previous article, and as will be shown here, the known properties of the uncharged form of “dark matter” would be consistent with the physical properties associated with mystical matter from other “planes”, the matter that also constitutes the subtle bodies of humankind.
We will show the role of “dark matter” subtle bodies in phenomena such as qi (or prana, or ki), clairvoyance, out-of-body experiences, near-death experiences, psychic healing, the power of prayer, and other extraordinary phenomena and will propose that this type of “dark matter” was present before (and therefore responsible for) the Big Bang which created visible matter.(1)

மர்மமான சில்பரி பிரமிடு:-



இங்கிலாந்தின் ’சில்பரி’ என்னுமிடத்தில் 37 மீட்டர் உயரமும், 167 மீட்டர் அகலமும் கொண்ட மலை ஒன்று உள்ளது. மலைகள் என்றாலே இயற்கையால் உருவாக்கப்பட்டவையாகத்தான் இருக்கும். இந்த மலையும் இயற்கையாக உருவாகிய மலை என்றுதான் ஆரம்பத்தில் நினைத்தார்கள். ஆனால், ஏதோ ஒரு சீரான வடிவம் அந்த மலையில் இருந்தது. கீழே வட்டவடிவமான அடித்தளமும், கூம்பு போன்ற அமைப்பும், ‘இது இயற்கையாய் அமைந்தது இல்லை’ என்று ஆராய்ச்சியாளர்களை உறுதியாய் முடிவெடுக்க வைத்தது. அப்புறம் அதை ஆராய்ந்தபோது, இது முழுக்க முழுக்க மனிதனால் செயற்கையாக உருவாக்கப்பட்டது என்று புரிந்தது. இன்றிலிருந்து 4500 ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே, மனிதன் மலை போன்ற பிரமிட் அமைப்பைக் கட்டியிருக்கிறான். எகிப்தில் இருக்கும் பிரமிட்டுகள் மன்னனின் இறந்த உடலை வைத்துக் கட்டப்பட்ட கல்லறையாக, நமக்கு ஒரு காரணத்தைச் சொல்கிறது. ஆனால் இந்த ’சில்பரி பிரமிட்’ கட்டப்பட்டதற்குக் காரணமே தெரியவில்லை. ஆனால், இதைக் கட்டிய விதமும், கட்டியவர்களின் உழைப்பையும் நாம் அறியும் போது, அதிர்ந்து போகும் அளவுக்கு இருக்கிறது. அவ்வளவு மனித உழைப்பைக் கொட்டி இந்தப் பிரமிட் எதற்காகக் கட்டப்பட்டது என்றே தெரியவில்லை.
முழுக்க முழுக்க வெண்கட்டிக் கற்களால் (Chalk) கட்டப்பட்டது சில்பரி பிரமிட். இரண்டரை இலட்சம் சதுர மீட்டர் அளவுள்ள அந்தப் பிரமிட்டைக் கட்டி முடிக்க ஆறு மில்லியன் மணிநேரங்கள் செலவு செய்யப்பட்டிருக்கின்றன என்று கணித்திருக்கிறார்கள். ஆயிரம் பேர் சேர்ந்து ஒன்றாகக் கட்டியிருந்தாலும் 200 வருடங்கள் கட்டுவதற்கு எடுத்திருக்கும். ஆனால் வெறும் 50 வருடங்களில் அது கட்டி முடிக்கப்பட்டிருப்பதாக சமீபத்துக் கார்பன் தேதிப் பரிசோதனையில் (Carbon Dating) தெரிய வந்திருக்கிறது. இப்போது பச்சைப் புற்களால் முற்றாக மூடப்பட்டிருக்கும் அந்தப் பிரமிட், கை தேர்ந்த கட்டட வல்லுனர்கள் கட்டடங்களை எழுப்புவதற்கு சுண்ணாம்புக் கற்களை எப்படிப் பயன்படுத்துவார்களோ அப்படிக் கட்டப்பட்டிருக்கிறது. மூன்று அடுக்குகளாக அதைக் கட்டியிருக்கிறார்கள். ஆனாலும் நமது பிரச்சினையே, இந்த அளவுக்கு மனித உழைப்பை வீணாக்கி இப்படி ஒரு பிரமிட் ஏன் கட்டப்பட்டது என்பதுதான். யாருக்குமே இன்று வரை சரியான பதில் தெரியவில்லை. அதுபற்றி தற்சமயம் சிலரால் சொல்லப்படும் ஒரு கருத்துத்தான் கொஞ்சம் அதிர வைக்கிறது. அதாவது இது ஒரு பறக்கும் தட்டு வடிவில் கட்டப்பட்ட கட்டடம் என்று சிலர் சொல்கிறார்கள். இந்தக் கட்டடத்துக்குள் என்ன இருக்கிறது என்று சரியாகத் தெரியவில்லை. சிறிய சுரங்கம் போலத் தோண்டிப் பார்த்தபோது, அது உடைந்து விழுந்து விடும் சாத்தியம் இருந்ததால், அதையும் நிறுத்தி விட்டார்கள். இப்போது அதனுள் என்ன இருக்கிறது என்று தெரியாமலே அமைதியாக நிற்கிறது அந்தப் பிரமிட். இதில் இன்னுமொரு ஆச்சரியமும் உண்டு.  இந்த சில்பரி பிரமிட்டுக்கு அருகில்தான் அதிகப்படியான பயிர் (Crop circles) வட்டங்கள் உருவாக்கப்பட்டிருக்கின்றன. இதன் அருகில் சில மைல் தூரங்களில் இன்னும் சில மர்மமான பிரமிட் அமைப்புகளும் உள்ளன.
கா.அருண் பாண்டியன்.

Wednesday, February 3, 2016

For Women Thinking about Hormone Replacement:

Progesterone; YES. Progestins: NO
We start with A Fine Current Survey by a Physician which clearly restates what we have been saying now for years (OMG it's that long already 
smile emoticon
However we must first look at how Progesterone metabolites are key both to Brain and Breast and how that key role is based ultimately on the advent of new cells from progenitors every day in both tissues and how Progesterone's metabolites are key to growth of breast tissue and to neurogenesis.
The confusion between Progesterone and synthetic Progestins is extremely damaging to those patients whose physicians are unaware of the fact that Progesterone Metabolites are necessary for the proper functioning of both Brain and Breast.
These metabolites, one of them being" allopregnanolone", must be in balance for brain function and breast function to continue properly, MORE IMPORTANT, as we with the advent of researh in all areas of stem cell progress, "Function" in all tissues and organs is related to "genesis" of new cells from progenitors, whether it is neurogenesis in the brain or growth of breast tissue from progenitors.
When progestins are administered they DO NOT LEAD to the production of the same Progesterone metabolites as the "real thing". In fact, they subvert the natural and needed balance that is provided by these metabolites in both the Brain and the Breast.
Down below we simply cite what the medical advice there is (because we very much agree with it)
However, what is not stressed in the clinical advice below and that we will stress here is that progestins unlike bio-identical progesterone operate very differently in the brain as well as in the body of the woman taking them. Down further below we will appreciate that they also act very differently in the breast for the same reasons
Progesterone is essential within the brain in many ways, but one key aspect of progesterone is the crucial role its metabolites, including, in particular, allopregnanolone, are essential for the maintenance of emotional stability and avoiding anxiety based disruption with both mood and attention. Progestins do not lead to the production of these metabolites and therefore are corrosive of the mind and the spirit.
Here is an interesting review study on how vital allopregnanolone, one of the key metabolites is to determining "mood" and indeed in all Brain function
The role of Allopregnanolone in Depression and Anxiety.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24215796

The authors state:
"Neuroactive steroids such as allopregnanolone do not only act as transcriptional factors in the regulation of gene expression after intracellular back-oxidation into the 5-α pregnane steroids but may also alter neuronal excitability through interactions with specific neurotransmitter receptors.
In particular, certain 3α-reduced metabolites of progesterone such as 3α,5α-tetrahydroprogesterone (allopregnanolone) and 3α,5β-tetrahydroprogesterone (pregnanolone) are potent positive allosteric modulators of the GABA(A) receptor complex.
During the last years, the downregulation of neurosteroid biosynthesis has been intensively discussed to be a possible contributor to the development of anxiety and depressive disorder.
Reduced levels of allopregnanolone in the peripheral blood or cerebrospinal fluid were found to be associated with major depression, anxiety disorders, premenstrual dysphoric disorder, negative symptoms in schizophrenia, or impulsive aggression.
The importance of allopregnanolone for the regulation of emotion and its therapeutical use in depression and anxiety may not only involve GABAergic mechanisms, but probably also includes enhancement of neurogenesis, myelination, neuroprotection, and regulatory effects on HPA axis function.
Certain pharmacokinetic obstacles limit the therapeutic use of natural neurosteroids (low bioavailability, oxidation to the ketone). Until now synthetic neuroactive steroids could not be established in the treatment of anxiety disorders or depression. However, the translocator protein (18 kDa) (TSPO) which is important for neurosteroidogenesis has been identified as a potential novel target. TSPO ligands such as XBD 173 increase neurosteroidogenesis and have anxiolytic effects with a favorable side effect profile.
If we look further into the events with the breast we will likely find the same massively important and vastly different effects, of Progesterone versus synthetic progestins, on the genes that determine the course of progenitor cell development in the breast and surely that will also help account for the differential in breast cancer risk
What leads the Progestins to increase risk of Breast Cancer is very much related to the same disparity in yield of Progesterone metabolites that causes Progestins to cause Depression, Anxiety and Mood disorders in the Brain.
The authors state below, what we must suspect if we know how the body works. Nature does not invent a new "wheel' for every tissue and organ in the body. It just tweaks what is has to work with....just a bit.
Progesterone metabolites in breast cancer.

"In the past, the actions of the Progesterone metabolizing enzymes generally have been equated to a means of reducing the P concentration in the tissue microenvironment, and the products have been dismissed as inactive waste metabolites.
In human breast tissues and cell lines, the following P-metabolizing enzymes have been identified: 5α-reductase, 3α-hydroxysteroid oxidoreductase (3α-HSO), 3β-HSO, 20α-HSO, and 6α-hydroxylase.
Rather than providing diverse pathways for inactivating and controlling the concentration of P in breast tissue microenvironments, it is proposed that the enzymes act directly on P to produce two types of autocrines/paracrines with opposing regulatory roles in breast cancer.
In vitro studies on a number of breast cell lines indicate that 3αHP promotes normalcy by downregulating cell proliferation and detachment, whereas 5αP promotes mitogenesis and metastasis by stimulating cell proliferation and detachment. The hormones bind to novel, separate, and specific plasma membrane-based receptors and influence opposing actions on mitosis, apoptosis, and cytoskeletal and adhesion plaque molecules via cell signaling pathways.
The evidence suggests that the promotion of breast cancer is related to changes in in situ concentrations of cancer-inhibiting and -promoting P metabolites."
We can only guess at what little shop of horrors there is awaitng them in the brains and breastsof women who utilize contraceptives with progestins as their pivotal ingredient. The pharmaceutical industry surely does not want to explore that...and likely never will...and indeed will never allow it.
Because of the confusion by the Women's Health Initiative Study at the beginning of this century between Progesterone and Progestins, women continue to be afraid of progesterone, thinking it is the same as progestin. Don’t be confused here.
The physician's clinical advice with which we began this post continues:
"You can see that if most physicians and lay people believe progestins to be equivalent to progesterone, they misinterpret these studies to think progesterone is harmful and can promote breast cancer. Progesterone doesn’t do this. Progestins are not the same as progesterone.
Progesterone is a hormone the female body makes and needs for many health reasons. However, synthetic chemicals (progestins like Provera®) do not have the same benefits. It is vital that women and practicing physicians understand that bio-identical progesterone boosts wellness, and progestins are risky.
We also know that progesterone is beneficially active upon breast tissue. In fact, progesterone reduces estrogen’s stimulation of breast cancer growth. This was described by the authority in modern gynecological endocrinology, Dr. Leon Speroff, who noted, “Evidence indicates that with increasing duration of exposure, progesterone can limit breast epithelial growth as it does with endometrial epithelium
What’s more, the studies all show that while progesterone lowers breast cancer risk, progestins (synthetic forms of progesterone) do not. It is vital to know the difference between these two if you are considering progesterone hormone supplementation. The alleged “experts” from the American College of Gynecology love to denigrate “so-called” bio-identical progesterone while promoting the use of synthetic progestins.
This doesn’t account for the fact that synthetic progestins promote breast cancer and heart disease, while progesterone beneficially lowers breast cancer and heart disease risk.
The Women’s Health Initiative reported some startling information in 2002. It revealed that even though some 50 million women had been prescribed synthetic oral estrogen plus progestin therapy for better health (in the belief it would lower heart disease and breast cancer risk) since 1972, it was a mistake.
Prescribing artificial hormones was really an experiment. Nobody knew the long-term effect of these synthetic chemicals. The study reported in the Journal of the American Medical Association (JAMA) showed that Premarin® (a synthetic estrogen) and Provera® (a synthetic progestin) users had increased rates of heart disease and breast cancer, not lower rates.
Here we include a review of the horrors inflicting on peri-menopausal and post menopausal women by that Women's Heath Initative of 2002 ( and really additionally by the politically correct apologists for that bogus study who, over the past 15 years, have politcally correctly and tactfully not spoken out strongly enough on how totally incompetent were the researchers who perfomed that study and how damaging were the consequences of its misleading findings).
We put this historical essay below together for our "Gender Research for All Genders" group on Facebook, but the data and the foolishness where all based on studies of menopausal women.
https://www.academia.edu/…/Your_Heart_and_Estradiol_Beyond_…
One other important difference between progestins and bio-identical progesterone is their influence on cardiovascular health. Progestins cause potentially harmful vasoconstriction (blood vessels narrow); progesterone stimulates vascular relaxation. Also, lipid profiles (blood fats) are worsened with progestins, but improved with progesterone. There are plenty of studies to show this in the peer-reviewed scientific literature, too.
The enzymes needed to metabolize progesterone properly into either 11-deoxycorticosterone or 17-hydroxyprogesterone requires enzymes that we know the human body has. However, with progestins, we do not know if there are enzymes that will convert it to something safe or to something that is unsafe over time
The synthetic hormone problem continues and younger women still receive synthetic progestins for reasons not relating to birth control. Doctors are not acknowledging that the oral contraceptive “pill” (aka OCP) has a link to breast cancer in later years, too. Most studies of OCP and new breast cancers in women before age 40 (the worst ones) show a definite link between cancer and the use of the OCP for long durations.