Search This Blog

Thursday, February 18, 2016

Muslim women now seek entry into Haji Ali dargah

Professor of Islamic studies Zeenat Shaukat Ali, who was one of the protestors, said that it was 'male patriarchy', not religion, which was imposing restrictions on women.
"I am an Islamic scholar and nowhere in Islam is it said that women cannot go to graveyards. This is the dictum of the prophet. When Islam has not excluded women, then why should male patriarchy dominate. Male patriarchy is dominating the Hindus, Male patriarchy is dominating the Muslims," she said.

"The Empowerment of Women in Islam" (a revised edition of the earlier book, "Marriage and Divorce in Islam") demon-strates the Qur'an's address to some of the more flagrant gender inequities of the pre-Islamic period. On the basis of the Quranic thesis, henceforth, new regulations dispelled older disabilities. The work further reveals that such disparity has evolved greatly as an artifact of the preferences and actions of patriarchal authorities after the Prophet Muhammad's demise. These have, however, been challenged by modernists, ,including a number of nineteenth and twentieth-century political leaders, government bureaucrats, intellectuals, leaders of women's movements and some jurists who believe that such categorical claims cannot be supported by Islam.
Closely examining women's issues, particularly those relating to the legal understanding of marriage-divorce, this work discloses the effort within Muslim societies to reform family law through the doctrine of ijtehad (creative reinterpretation) are other juristic means.
This work further through a methodological and historical investigation demonstrates the equality between women and men granted by the Qur'an exposing the androcentric readings that have created a patriarchal construction of Islam which pre-suppose the relation of dominance and submission. It is such that sustain the ethnicity of the pre-Islamic Arabs perspectives. The Qur'an on the contrary reveals the post-patriarchal view.

             In recent times Muslim women as independent agents have consistently tried to redefine their own lives as women, countering patriarchal hegemony and striving for more egalitarian gender arrangements in families, communities, and nations.
The central concern of this study is the conflict in the old pre-industrial feudal structures and the post-modern era. Although Islam was able to disseminate an urban culture within a nomadic environment and asserted a universal claim that it was not confined to any particular ethnic group, yet at some point of its historical development, pre-Islamic ethos prevailed. This is where women's roles were carved in conjunction with dominating patriarchal system and gradually lost both space and authority.
In the course Muslim women insisted on the equality of women and men as citizens in the public sphere and complementarity of roles in the family sphere. Feminist* thinking consequently emerged in Muslim societies undergoing post-industrialization, urban expansion, modern state formation, national independence movements, and democratization. Highly visible independent organized movements surfaced in some countries only after national independence or the consolidation of modern nation-states permitting free expression.

*By Feminism, I mean the right of women to autonomy, democracy and dignity: a condition where both sexes enjoy equal opportunities and mutual self-respect. It does not, for me, constitute a militant stand against men.

                 DR. ZEENAT SHAUKAT ALT has been awarded a Ph.D. degree in Islamic Studies (1984) by the University of Bombay. She pursued her course of studies for the Bachelor as well as her Master's Degree through St. Xavier's College, Mumbai. Some of her chief interests comprise in religious, legal, and philosophical thought. The nourishment for religious thought was provided by her involvement with Quranic Studies which she seriously pursued from the age of sixteen. The Quran not only literally introduced her to all religions of the world but taught her to respect them all. It also revealed to her that all human beings are born with a free spirit to choose their path —as the Quran says, "Let there be no compulsion in religion, Truth stands clear from Error". (H.Q. 2:256) At present her designation is Professor, Islamic Studies, St. Xavier's College, Mumbai. Her published works include: Book entitled "Marriage and Divorce in Islam" 1987 (Released by Dr. Shankar Dayal Sharma — June 1987) and various articles published in important journals, magazines and newspapers. She is attached to several prestigious organizations and has attended and participated in some important seminars, concerning Muslim women, nationally and internationally. Some of these have been held at Aligarh, Delhi, Chennai, Mumbai, Calcutta, Baghdad, New York (United Nations), San Francisco, U.S.A., Pakistan, Bangkok and Oxford. She has also won National and International acclaim.
Comments of Eminent Personalities
"The author in her book seeks to knock on the doors of Islamic Jurisprudence to secure gender justice for Muslim Women. It is path breaking in the sense that it is a bold endeavour to show how social reform can be introduced in Muslim Society through traditional strategies .... It is a well-researched and thought provoking work revealing deep insight into Islamic history and tradition .... It will raise a healthy debate and I whole-heartedly commend the book to the readers".
Justice A. M. Ahmadi
Chief Justice, Supreme Court of India

"This is a treatise of Marriage and Divorce in Islam .. . for the understanding of the ethical bases of the rules on these two subjects, this book will prove a treasury of information. Written in a scholarly way it will illumine these difficult subjects alike for lawyers, teachers and students. I whole-heartedly commend the book."
 (M. Hidayatullah)
Former Chief Justice and Vice President of India

"Dr. Zeenat Shaukat Ali .... is a known protagonist of the cause of Muslim women in India ......"
 Dr. B. N. Pande

Vice Chairman, Gandhi Smriti & Darshan Smriti & Former Governor of Orissa

Sunday, February 14, 2016

For the perusal of Muslims


Muhammad allowed his SEX HUNGRY soldiers to have sex with female captives of battle without doing AL AZL ( coittus interreptus ) .
Muhammad told them = wheather you do AL AZL or not , the soul which is predestined to take birth ( till last day ) will definitly take birth .
Inference = if allah has destined muslim soldier to be FATHER of the child through the womb of female captive then no amount of PRE CAUTION can prevent the Pregnancy of the female captive . so it is better NOT TO do AL AZL . instead discharge into the VAGINA and enjoy .
AL AZL = coitus interreptus ( discharging outside vagina ) .
Muslim soldiers were thinking about doing AL AZL so that the female captives dont get PREGNANT so as to SELL them off as SLAVES to Buyers .
Because PREGNANT female captives cannot be sold as slaves .
this is How Muslim soldiers were weighing 2 OPTIONS
sex enjoyment by discharging inside vagina VIS A VIS MONEY to be earned by selling female captives as slaves .
Muhammad dispelled their Confusion by advicing them to enjoy sex without worrying over their "Pregancy ". if allah is willing then they will get Pregnant even if AL AZL is practiced BUT if allah is not willing then they will NOT get Pregnant even if AL AZL is not practiced .
NOTE = Muhammad didnot order muslim soldiers to 1st MARRY the female captives before entertaining thoughts of enjoying sex with them .
References = www.searchtruth.com/hadith_books.php
sahih Muslim hadiths , chapter 8 = Kitab ul Niqah
English Translater = Abdul Hamid Siddiqui .
242 hadith found in 'The Book of Marriage (Kitab Al-Nikah)' of Sahih Muslim.
3371
Abu Sirma said to Abu Sa'id al Khadri (Allah he pleased with him): 0 Abu Sa'id, did you hear Allah's Messenger (may peace be upon him) mentioning al-'azl? He said: Yes, and added: We went out with Allah's Messenger (may peace be upon him) on the expedition to the Bi'l-Mustaliq and took captive some excellent Arab women; and we desired them, for we were suffering from the absence of our wives, (but at the same time) we also desired ransom for them. So we decided to have sexual intercourse with them but by observing 'azl (Withdrawing the male sexual organ before emission of semen to avoid-conception). But we said: We are doing an act whereas Allah's Messenger is amongst us; why not ask him? So we asked Allah's Mes- senger (may peace be upon him), and he said: It does not matter if you do not do it, for every soul that is to be born up to the Day of Resurrection will be born.
3372
A hadith like this has been narrated on the authority of Habban with the same chain of transmitters (but with this alteration) that he said:" Allah has ordained whom he has to createuntil the Day of judgment."

3373
Abu Sa'id al-Khudri (Allah be pleased with him) reported: We took women captives, and we wanted to do 'azl with them. We then asked Allah's Messen- ger (may peace be upon him) about it, and he said to us: Verily you do it, verily you do it, verily you do it, but the soul which has to be born until the Day of judg- ment must be born.

3374
Abu Sa'id al-Khudri (Allah be pleased with him) (was asked if he had heard it himself), to which he said: Yes. (I heard) Allah's Apostle (may peace be upon him) as saying: There is no harm if you do not practise it, for it (the birth of the child) is something ordained (by Allah).

3375
This hadith is reported on the authority of Abu Sa'id with the same chain of transmitters but with a slight variation (of words).

3376
Abu Sa'id al-Khudri (Allah be pleased with him) reported that Allah's Apostle (may peace be upon him) was asked about 'azl, whereupon he said: There is no harm if you do not do that, for it (the birth of the child) is something ordained. Muhammad (one of the narrators) said: (The words) La 'alaykum (there is no harm) implies its Prohibition.

3377
Abu Sa'id al-Khudri (Allah be pleased with him) reported that mention was made of 'azl in the presence of Allah's Apostle (may peace be upon him) whereupon he said: Why do you practise it? They said: There is a man whose wife has to suckle the child, and if that person has a sexual intercourse with her (she may conceive) which he does not like, and there is another person who has a slave-girl and he has a sexual intercourse with her, but he does not like her to have conception so that she may not become Umm Walad, whereupon he (the Holy Prophet) said: There is no harm if you do not do that, for that (the birth of the child) is something pre- ordained. Ibn 'Aun said: I made a mention of this hadith to Hasan, and he said: By Allah, (it seems) as if there is upbraiding in it (for 'azl).

3378
Ibn 'Aun reported: I reported to Muhammad on the authority of Ibrahim the hadith reported by 'Abd al-Rahmann b. Bishr (the hadith concerning 'azl), where- upon he said: That (hadith) Abd al-Rahman b. Bishr had narrated to me (also).

3379
Ma'bad b. Sirin said to Abu Sa'id (Allah be pleased with him): Did you hear Allah's Messenger (may peace be upon him) making a mention of something in regard to al-'azl? Thereupon he said: Yes. The rest (of the hadith is the same)

3380
Abu Sa'id al-Khudri (Allah be pleased with him) reported: Mention was made about al-'azl in the presence of Allah's Messenger (may peace be upon him), whereupon he said: Why any one of you practises it? (He did not say: One of you should not do it), for there is no created soul, whose creator is not Allah.

NOTE = www.searchtruth.com/hadith_books.php, in sahih bukhari hadiths , Eng translation = M Muhsin Khan , the addresses are = chapter 34 ( sales and trades ) hadith =432 , chapter 46 ( manumission of slaves ) , hadith = 718 , chapter 59 ( Al -Maghazi , Military expeditions of prophet ) , hadith = 459 , chapter 62 ( Niqah , Marriage ) , hadith =137 , chapter 93( Tawheed ) , hadith =506 .
OTHER Reference = sunnah.com/bukhari . hadith = 2229, 2542 , 4138, 5210, 7409 .

விநாயகரின் மூல மந்திரம்:-

ஓம் ஸ்ரீம் ஹ்ரீம் க்லீம் க்லெளம் கங்கணபதயே
வரவரத ஸ்ர்வ ஜனம்மே வசமினய ஸ்வாஹா
இருபத்தெட்டு அட்சரங்களை உடைய இம்மந்திரம் பலவிதமான சக்திகளையும், சித்திகளையும் அளிக்கவல்லது.செல்வம், பூமி, ஆகர்ஷணம், வசியம், குண்டலி வின்யாசம் முதலிய அனேக சித்திகள் இம்மந்திர ஜபத்தால் கைகூடும்.
அருகம்புல், தாமரை, வில்வதளம், செவ்வரளி போன்ற நறுமணம் உடைய புஷ்பங்களால் விநாயகரை பூஜை செய்தால் செல்வச் செழிப்பும் ஞானவளமும் கைகூடும். செல்வத்திறவுகோலாக இம்மந்திர உபாசனை நிகழ்ந்து வந்துள்ளது.
கணபதியை மட்டும் வழிபடுபவர்கள் கணபதி உபாசகர்கள் என அழைக்கப்படுகிறார்கள்.கணபதி உபாசகர்கள் கருப்பு, நீலம் போன்ற வண்ண ஆடைகளை அணிவதைத் தவிர்க்க வேண்டும்.சிவப்பு, பொன் வண்ண உடைகள் மிகவும் ஏற்றவை. துளசியை இவர்கள் கிள்ளக் கூடாது.துளசியை விநாயகருக்கு அணிவிக்கக்கூடாது.
ஓம் கம் கணபதியே நமஹ... _/\_

Thursday, February 11, 2016

Cholesterol-eating device 'eat' bad cholesterol in your arteries.


Planet Frequencies Correspond to 5 major Brainwave States & Planetary Harmonics & Neurobiological Resonances


It was Nikola Tesla and Schuman who discovered that Earth has a resonant frequency of 7.83 hertz - this changes depending where on Earth you measure. When David Sereda did the math using NASA data on the radius of the 9 planets, he found to astonishment that the 9 planet frequencies corresponded perfectly to the 5 major human brainwave state frequencies.
The planets seem to be synchronizing with or creating our 5 major brainwave states: Delta waves are 0 to 4 hertz (Saturn, Jupiter, Uranus, Neptune), Theta 4 to 8 Hertz (Earth, Venus), Alpha 8 to 12 hertz, (Mars & Venus Border Alpha) Beta 12 to 40 Hertz (Mercury, Mars, Pluto) Gamma (Earth's Moon and numerous other solar system moons).
http://www.davidsereda.net/#!planet-frequencies/c23sb
Planetary Harmonics & Neurobiological Resonances in Light, Sound, & Brain Wave Frequencies;
Including the translation of sound to color
more: http://www.lunarplanner.com/Harmon…/planetary-harmonics.html

அறிவியல் குறும்படங்கள்

அறிவியல் மற்றும் கணிதம் சார்ந்த சிறந்த உரைகள், விளக்கப்படங்கள் மற்றும் குறும்படங்களின் தொகுப்பு
1)      NATURE BY NUMBERS
2)      MONA LISA — DA VINCI’S USE OF SACRED GEOMETRY
3)      VILAYANUR RAMACHANDRAN: A JOURNEY TO THE CENTER OF YOUR MIND
4)      PETER GREENAWAY’S DARWIN
5)   N IS A NUMBER – A PORTRAIT OF PAUL ERDOS,
6)FEYNMAN: ‘THE QUEST FOR TANNU TUVA’
7)RICHARD PHILLIPS FEYNMAN – THE LAST JOURNEY OF A GENIUS
8) KNEE PLAY 5 – EINSTEIN ON THE BEACH BY PHILIP GLASS
9) THE LONGEST WAY 1.0 – ONE YEAR WALK
10)STARLINGS ON OTMOOR
HTTP://YOUTU.BE/XH-GROCEKBE
THANKS http://www.sramakrishnan.com/

வெற்றி

உங்களுடைய ஆசை என்ன? எதைத் தொட்டாலும் வெற்றி கிடைக்க வேண்டும் என்பது தானே?
நீங்கள் வெற்றியை மட்டுமே நினைத்து உழைத்தால், அது கிடைக்குமா, கிடைக்காதா என்ற சந்தேகத்தில் படபடப்பு, அச்சம், கவலை, மன உளைச்சல் என்று ஏராளமான பிசாசுகள் உங்கள் மீது வந்து ஏறிக் கொள்ளும்.
இலக்கின் மீது ஒரு கண்ணை பதித்துக் கொண்டால், அவன் பாதி குருடனாகிறான் என்கிறது ஜென் தத்துவம்.மிச்சமிருக்கும் ஒரு கண்ணை வைத்துக் கொண்டு எவ்வளவு தூரம் செயலாற்ற முடியும்?
அப்படி அரைகுறை கவனத்துடன் செயலாற்றாதீர்கள்.இந்த கணம் செய்ய வேண்டியதை இரண்டு கண்களையும் பயன்படுத்தி முழுமையாகச் செய்யுங்கள். எட்டிபிடிக்க வேண்டிய அவசியமில்லாமல், வெற்றி இலக்கை சுலபமாக தொட்டுவிட முடியும்.
புரிந்துகொள்ளுங்கள்.
நீங்கள் கவனமாக உழைக்க வேண்டுமே தவிர, கடுமையாக உழைக்கத் தேவையில்லை.இதை விளக்க ஜென்னில் ஒர் அழகான சம்பவம் உண்டு.
சான்ஸூ என்றொரு ஜென் குரு இருந்தார்.மிகச் சிறந்த வாள் வீரர். அவரிடம் புதிதாய் சேர்ந்திருந்தச் சீடன் ஒருவன் " இந்த நாட்டிலேயே முதன்மையான வாள் வீரனாக என்னை ஆக்க முடியுமா? " என்றான்.
அதற்கென்ன பத்து வருடங்களில் தயார் செய்து விடுகிறேன் என்றார் குரு.என்னது பத்து வருடங்களா? ஐந்தே வருடங்களில் சாதிக்க வேண்டும் குருவே மற்றவர்களை விட இரண்டு மடங்கு உழைக்கத் தயாராயிருக்கிறேன்.
" அப்படியானால் இருபது வருடங்களாகும் " என்றார் சான்ஸூ.
சீடன் திகைத்தான். போதாது என்றால் இன்னும் நான்கு மடங்கு கடுமையாக உழைக்கிறேன் என்றான்.
அப்படிச் செய்தால் நாற்பது வருடங்களாகுமே என்றார் குரு. ஆம்! உங்களை வருத்திக் கொள்ள வருத்திக் கொள்ள...நீங்கள் நினைத்ததை அடைவதற்கு அதிக காலமாகும். இதைத் தான் சான்ஸூ அந்த சீடனுக்கு புரிய வைத்தார்.
கடுமையாக உழைப்பவர்கள் சில சமயம் வெற்றி பெறலாம் ஆனால், அதன் சந்தோஷத்தை அனுபவிக்க முடியாது.
உலகின் அற்புதமான கண்டுபிடிப்புகள், விஞ்ஞானிகள் ஓய்வாக இருந்த பொழுது தான் நிகழ்ந்திருக்கின்றன.
மரத்தடியில் சும்மா உட்கார்ந்திருந்தபோதுதான் ஆப்பிள் கீழே தரையில் விழுவதைக் கலனித்த நியூட்டன் புவிஈர்ப்பு பற்றிய விதியைக் கண்டு பிடித்தார்.
'பாத் டப்'பில் ஓய்வாகக் குளித்துக் கொண்டிருக்கும் போதுதான், மிதப்பது பற்றிய விதிகளைக் கண்டுணர்ந்த்தார் ஆர்க்மிடீஸ்.
கவனித்துப் பாருங்கள் விளையாட்டில்கூட வெற்றியை நினைத்து அதிகப் படபடப்புடன் விளையாடும் குழுதான் பெரும்பாலும் தோற்கிறது. விளையாட்டை அனுபவித்து ஆடுபவர்கள் வெற்றி பெறுகிறார்கள்.
வெற்றி...வெற்றி...என்று உங்களை நீங்களே வருத்திக்கொள்ளும் சந்தர்பங்களில் உடலளவிலும், மனதளவிலும் நீங்கள் பலவீனமாகிப் போவீர்கள்.
" வெற்றியைப் பற்றிய அச்சத்தை விட்டுவிட்டு மன அமைதியுடன் ரசித்து முழு ஈடுபாட்டுடன் பணிகளைச் செய்யும் போது தான் மூளை தன் உச்ச திறனுடன் செயலாற்றி வெற்றியை சுலபமாய் ஈட்டித்தரும் என்கிற உண்மையை நீங்கள் உணரமுடியும் ".
- நன்றி -
சத்குரு

Single Picture Explains How Aperture, Shutter Speed, and ISO Work In Photography


Aperture, shutter speed and ISO combine to control how bright or dark the image is (the exposure).

Using different combinations of aperture, shutter speed and ISO can achieve the same exposure. A larger aperture allows more light to hit the sensor and therefore the shutter speed can be made faster to compensate. These examples explain in more detail.

How to take Estampage of Tamil Inscription. தமிழ் கல்வெட்டுக்களை எவ்வாறு படி எடுக்க வேண்டும்.

How to take Estampage of Tamil Inscription. தமிழ் கல்வெட்டுக்களை எவ்வாறு படி எடுக்க வேண்டும். காணொளி. தஞ்சை பெரியக் கோவில்.

Prof. Rajavelu, Tamil University, Thanjavur 
Mr. Selvaraj, Estampage Expert, Tamil University,

World Smallest V-Twin Engine


Tuesday, February 9, 2016

How the Sciences Faded From India

By Stephen Knapp
This does not mean that the advancements that had been developed in ancient Vedic India simply vanished or were merely neglected, but this refers to how India lost the recognition from both within and outside for the great accomplishments it gave to the world, for which it was once well known.
Some people may naturally wonder why, if ancient India had developed so many of the early forms of sciences, knowledge or skills that we use today, did they seem to fade away in further development and research in India. Why did they not continue to be on the cutting edge of scientific, mathematical, medical, engineering, or philosophical advancement? Some of the reasons are explained by Dr. Kshetraprasad Sensharma in his contribution to Science and Technology in Ancient India: "Maintenance of secrecy, foreign invasions, easy availability of the means of subsistence, lack of royal patronage, and the apathy of the Indian people due to general introverted tendencies–all these gradually stemmed the flow of scientific research in ancient India, and in time reduced it to an antique. Even then, we must certainly remember with pride that the scientific research of ancient India is indeed an essential chapter of Indian culture in the evolution of national pedigree." 1
However, there have been not only causes from inside India, but some strong opposing outside forces as well. For example, during the colonization of India, a trend was set by the British in a systematic manner to discard all traditional systems of knowledge in India and to look at traditional practices with contempt. Unfortunately, this trend continued further after independence, and can still be detected even today. This resulted in the neglect of all the traditional knowledge systems, practices and indigenous science and technology systems of India. This was manifested in various policies and programs of government including monetary allocation, as well as the attitude of the people.2
Furthermore, one of the bands of scholars whose primary interest was the converting of Hindus to the one "true faith" by any means necessary were those at the University of Oxford who started the Boden Professorship of Sanskrit. The special objective of this foundation, as described by Sir Monier Williams, was stated like so: "I must draw attention to the fact that I am only the second occupant of the Boden Chair, and that its founder, Colonel Boden, stated most explicitly in his will (dated August 15, 1811) that the special object of his munificent bequest was to promote the translation of scriptures into Sanskrit; so as to enable his countrymen to proceed in the conversion of the natives of India to the Christian Religion..." 3
Another such agenda that started long ago and continues in various ways to this day is through the educational system that was initiated by the British. This was the brainchild of T. B. Macaulay. Macaulay came from a deeply religious Protestant family, so his motivation was to convert numerous Hindus to Christianity, which he thought would also help the administrative problems that the English were facing. His plan was to create an educational system that would make an educated elite that would naturally be English by their own choice, and thus give up their own Hindu traditions. Then they would also work and cooperate more efficiently with the English administration. This conversion would then also facilitate the British colonialism by making Indians, especially the Brahmanas, collaborators loyal to their new masters. This may have been an ambitious goal at the time, but this English education has remained a factor in the Indian educational system ever since. In recognition of this goal, Macauley wrote to his father in 1836 while serving as chairman of the Education Board in India:
"Our English schools are flourishing wonderfully. The effect of this education on the Hindus is prodigious... It is my belief that if our plans of education are followed up, there will not be a single idolater among the respectable classes in Bengal thirty years hence. And this will be effected without any efforts to proselytize, without the smallest interference with religious liberty, by natural operation of knowledge and reflection. I heartily rejoice in the project." 4
T. B. Macaulay was quite specific on his design for the educational system in India. He had written a few articles on it, namely T. B. Macaulay on India 2-2-1834, and another T. B. Macaulay on India 9-3-1843, which we can find in Shri Dharampal's book Despoliation and Defaming of India–The Early Nineteenth Century, British Crusade. There in the first article, Macaulay describes his utter contempt for Sanskrit literature:
"It is, I believe, no exaggeration to say, that all the historical information which has been collected from all the books written in Sanskrit language is less valuable than what may be found in the most paltry abridgements used at preparatory schools in England. In every branch of physical or moral philosophy, the relative position of the two nations is nearly the same." 5
He went on to make his thoughts on the matter even more clear: "To sum up what I have said, I think it clear that we are not fettered by the Act of Parliament of 1813, that we are not fettered by any pledge expressed or implied; that we are free to employ our funds as we choose; that we ought to employ them in teaching what is best worth knowing; that English is better worth knowing than Sanskrit or Arabic; that the natives are desirous to be taught English, and not desirous to be taught Sanskrit or Arabic; that neither as the languages of law; nor as the languages of religion have the Sanskrit and Arabic any peculiar claim to our engagement; that it is possible to make natives of this country thoroughly good English scholars, and that to this end our efforts ought to be directed.
"In one point I fully agree with the gentlemen to whose general views I am opposed. I feel with them, that it is impossible for us, with our limited means, to attempt to educate the body of the people. We must at present do our best to form a class who may be interpreters between us and the millions whom we govern; a class of persons, Indian in blood and colour, but English in taste, in opinions, in morals, and in intellect. To that class we may leave it to refine the vernacular dialects of the country, to enrich those dialects with terms of science borrowed from the Western nomenclature, and to render them by degrees fit vehicles for conveying knowledge to the great mass of the population." 6
This is in reference that Macaulay figured that the British would not be able to educate all Indians in the ways of the British, but could indeed create a class of them who would be English in taste, opinions, morals and intellect, and then engage them in influencing the rest of India, thus helping the English in their job of overseeing the rest of India, and, of course, converting them.
Years later, in 1843, Macaulay never deviated from his disdain of Vedic culture and his desire to bring all Hindus to Christianity in whatever way it would take. This becomes clear in his article T. B. Macaulay on India 9-3-1843:
"Through the whole Hindoo Pantheon you will look in vain for anything resembling those beautiful and majestic forms which stood in the shrines of ancient Greece. All is hideous, and grotesque, and ignoble. As this superstition is of all superstitions the most inelegant, so is it of all superstitions the most immoral. Emblems of vice are objects of public worship. Acts of vice are acts of public worship. The courtesans are as much a part of the establishment of the temple, as much ministers of the god, as the priests. Crimes against life, crimes against property, are not only permitted but enjoined by this odious theology." 7
In this way, we can clearly see the basis which was Macaulay's whole motivation on India. By his use and development of the British educational system, his plan was to exterminate India's Vedic culture, and make the people of India forget all its advancements, sciences, and contributions to world progress, and make them but slaves to the Western straightjacket of conformity to its materialistic values and ways of thinking. How could there be anything else from someone who had so little understanding of India's tradition, and who had such an egoistic and proud view of his own superiority?
For me, it has always been my perception that the lack of understanding of the real philosophy, the actual traditions and purpose of the Vedic culture, or the distancing from it, or the misinterpretation of it, as the primary reason for any misconception and any misuse of the Vedic way of life. Everything within the tradition has a purpose and intention and expected result for why something is done. But if that is not understood properly, nor taught in the correct way to others, it is like anything else that can be misperceived and then misdirected in the actions that follow. And the British system of education was a great means of making Indians forget their culture and all that they once were, and how India was once the wealthiest area in the world and a center for great learning. Moreover, it was also a means to make the Indian people feel backwards and unworthy, and that only by accepting the Western values could they again become truly progressive and part of the civilized world. Of course, the question of what was truly civilized could lead to a whole conversation by itself. And this was only one of a number of obstacles that India had to encounter.
In this way, we can see that there had been an ongoing endeavor to stifle India's means of continued advancements, of its ingenuity, of its inventiveness and freedom of thought, and make it but a puppet, a slave, a servant to the desires of those who wanted to continue its exploitation of all its resources. This is why India was not able to regain its position and high standards of development as it once had in the past.
Nonetheless, we should also understand that the status of India does not lie only in the accomplishments of the past, though they should not be forgotten, but also in the achievements of the present and future. There have been numerous Indians who have been highly accomplished with inventions and developments that raised the status of India and its civilization throughout the ages, recently as well. Even today the students of India are some of the brightest in the world, when given a chance to become fully educated. And I have seen even here in America that most of the top performing students in any given class are Indians, or are the champions of spelling contests, and so on.
So with the freedom from the pressure of invaders that has been given to India at the time of Independence, we can see how the people of Indian descent can truly reach their real potential when given the opportunity. But now they must also help develop and guide India into the future so that it is a country that can overcome the obstacles of the past, and show others by example of how to arrange and manage themselves and their resources so that everyone can benefit and reach the epitome of civilized culture. That may not be so easy with the problems of increased population, or increased pollution that destroys many of the rivers and water supply, or the lack of infrastructure that decreases the means for proper harvest and distribution of produce and food, and the corruption that has become widespread, and so on. But if India has been able to overcome so many of the problems of the past, by using the natural ingenuity of the younger generations, and the continued respect for its ancient traditions that lead to the right mindset and consciousness that paved the way for the early advancements that lead the world, they should be able to pave their way into the future.
In this way, the developments that originated in India, Bharatvarsha, never left India, but the credit for them was no longer given, and such achievements were no longer recognized as the heritage of ancient India or its Vedic culture. So it is time that the world give its rightful recognition and acknowledgment of what ancient India has given to the world. However, we can only guess at how much more advanced the world could have been, and how many more developments may have originated out of Vedic culture if it had been allowed to continue, uninterrupted by the invaders over the past 1000 years or so, whether they be the Muslims, Moghuls, the British, the Portuguese, or so on. They cared little for the culture and even preferred to destroy it, and had even less concern for the people. And if you do not know what I am talking about, then read my book Crimes Against India. Is that civilized? Is that progressive when they could have gained much more if they had worked in cooperation with the people of India? Nonetheless, there are still many scholars and researchers that are again reviving this insight, and serious spiritual organizations that are working to keep the Vedic spiritual traditions very much alive. After all, it still has much more to offer humanity, as anyone can see if they investigate it.
CHAPTER NOTES
1. Dr. Bijoya Goswami, Science and Technology in Ancient India, edited by Dr. Manabendu Banerjee, Sanskrit Pustak Bhandar, Calcutta, 1994, p. 94.
2. Dr. Shamasundar, Preface to Medicine and Surgery in Ancient India, A Yugayatri Publication, Bangalore.
3. Kailash Chandra Varma, Some Western Indologistss and Indian Civilization, in India’s Contribution to World Thought and Culture, Published by Vivekananda Kendra Prakashan, Chennai, 1970, p. 167.
4. Rajaram and Frawley, Vedic Aryans and the Origins of Civilization, Voice of India, New Delhi, 1995, p. 31.
5. Shri Dharampal, Despoliation and Defaming of India–The Early Nineteenth Century, British Crusade, p. 194.
6. Ibid., pp. 201-2.
7. Ibid., p. 204.

Plant-e is turning plants into electricity


Plant-e has a bold mission: to generate clean electricity from plants. That may sound like science fiction, but the breakthrough technology behind Plant-e could transform the way the world gets electricity. And it’s already starting to work.

How to simplify your workflow and actually achieve "less is more."


1. Start with your vision

According to Warren Bennis’s classic "On Becoming a Leader," leadership can be summarized (simply) as "the capacity to translate vision into reality."
Unfortunately, most leaders suffer from either a lack of clear goals or — worse — overly complex goals.
Both are detrimental to simplicity.
In an interview with Business Insider, Fannie Mae's CFO Dave Benson explained,
I have found that a business that can be easily understood within a few succinct sentences is worth a look. Who does the business serve, what are the two or three key financial drivers, and what is the distinct competitive advantage?
To embrace simplicity, you have to start with the fundamental, heart-level questions: "Do I have a vision? Do I know what I really want for my business, for my relationships, and for myself?"
Until you have a one-sentence answer to each of those questions, you don’t have a vision, and complexity will reign.

2. Find your friction

Once you have a clear vision, the next step is forecasting potential roadblocks.
According to Pulp PR’s fantastic infographic "Productivity Killers at the Work Place," the four most common friction points are:
  • Meetings and conference calls
  • Surfing the internet
  • Email
  • Daily commutes
How do you plan to address these problems? What actions can you take now to minimize future friction? Is that meeting, conference, or email really necessary? Only by having a clear picture of your most pressing roadblocks before you encounter them can eliminate friction.
In particular, take a long hard look at the tools you and your team use to be productive. Recent studies put the total number of applications and cloud services used within enterprise organizations between 508 and 759. This sheer number is a constant source of over complication.
Instead, look for meta tools that combine tasks. Memit, for instance, is a new startup whose SaaS replaces a host of clipping, curation, and sharing tools like Evernote, Pocket, Readability, and Buffer. It also automatically stores saved content directly to your preferred cloud provider.
Similarly, your overall workflow management system ought to prioritize integration. AsWorkflowMax discovered, by combining lead generation, proposals and quotes, project management, time-tracking, and invoicing into a single program, businesses on average save "628 hours of time and $22,000 every year." In other words, less is definitely more.
All this means that utilizing a smaller set of digital tools that prioritize integration across teams and department is a simple way to decrease complications and eliminate friction.

3. Create a routine

In a nutshell, successful people build their lives around routines … especially morning routines.
This principle is equally true when it comes to shaping workdays around preset patterns, schedules, and rules.
Why?
Because routines provides a clear set of directions that answers the question, "What’s next?" This simple step massively reduces mental stress and anxiety, not only for yourself, but for your team members as well.
Moreover, routines eliminate choices. According to Margaret Heffernan’s article, 4 Surprisingly Simple Ways to Maximize Productivity, "limiting my choices frees me up to spend mental energy on things that matter more."
Lastly, routines provide detailed and repeatable processes regarding how to achieve your vision.
While it is important to implement a routine, a leader must also keep in mind that individuals work in many different ways. As long as one crafts his or her routine with the overarching vision in mind, it will be successful.

4. Learn to say no

This may seem counterintuitive at first, but once you establish a routine, new ideas (no matter how great) are the enemies of simplicity.
For a leader, the thought of not utilizing a great idea may seem perverse, but it is always wise to consider the effect on your team and process.
In particular, it’s essential to ask, "Will this serve and fit the vision?" In other words, will it create barriers or roadblocks in achieving the final goal? Will the disruption in schedule truly match the value of the idea itself? Does this idea simplify our business plan or complicate it?
As James Altucher — coauthor of the book "The Power of No" — puts it:
A well-placed "no" can not only save you time and trouble, it can also save your life.
Likewise, in the words of Warren Buffet, "The difference between successful people and very successful people is that very successful people say no to almost everything."
Cultivate your "no" muscle. And be ruthless. If it doesn’t support your vision, don’t do it.

Simplicity isn’t easy …

Simplicity is a battle.
But following these four steps will give you a fighting chance:
  • Start with your vision
  • Find your friction
  • Create a routine
  • Learn to say no
In the end, Confucius was right: "Life is simple." So don’t insist on making it complicated.

உலகிலே ஆயிரம் ஜன்னல் வீடு உள்ள இடம் காரைக்குடி மட்டுமே ..!


லூயி மாலின் மதராஸ் Phantom India (Louis Malle)


பிரெஞ்சுசினிமா இயக்குனரான லூயிமால் (Louis Malle) இந்தியா பற்றி ஆறு மணி நேரம் ஒடக்கூடிய விரிவான ஆவணப்படம் ஒன்றினை இயக்கியிருக்கிறார்,
1969 ஆண்டு வெளியான என்ற இந்த ஆவணப்படத்தின் ஒரு பகுதியாக தமிழகக் கலைகள் மற்றும் வாழ்க்கை முறை பற்றி நுண்மையாகப் பதிவு செய்திருக்கிறார்
Things Seen in Madras” என்ற ஐம்பது நிமிசங்கள் ஒடும் காட்சிகள் தமிழகம் குறித்த அரிய ஆவணப்பதிவுகளாகும், குறிப்பாக மயிலாப்பூர் கபாலிஸ்வரர் கோயிலின்  அறுபத்துமூவர் தேரோட்டம், சோவின் துக்ளக் நாடகத்தை நேரில் கண்டு, இளமையான சோவுடன் நடத்திய நேர்காணல், குடும்பக் கட்டுபாடு குறித்த பிரச்சாரம் நடைபெறும் விதம், கலாஷேத்ராவின் நடனக்கலை எனச் சுவாரஸ்யமான நிகழ்வுகள் இந்த டாகுமெண்டரியில் இடம் பெற்றுள்ளன.
1968ம் ஆண்டு தமிழ்சினிமாவுலகம் எப்படியிருந்தது என்பதை அறிந்து கொள்ள லூயி மால், தில்லான மோகனாம்பாள் படப்பிடிப்புத் தளத்திற்கு சென்று சிவாஜி பத்மினி சம்பந்தபட்ட காட்சிகள் படமாக்கபடுவதைப் பதிவு செய்திருப்பது குறிப்பிடத்தக்கது
படப்பிடிப்பில் சிவாஜி, பத்மினி இருவரும் தயார் ஆகும் விதம், நடிப்பில் சிவாஜி காட்டும் ஈடுபாடு, இயக்குனரான ஏ.பி.நாகராஜன் தாளகதியுடன் கைதட்டிப் பாடி நடிகர் வெளிப்படுத்த வேண்டிய பாவத்தைக் காட்டும் தனித்துவம் என்று  காலத்தின் அழியாத நினைவுகள் காட்சிகளாக ஒளிர்கின்றன
லூயி மால் தமிழக வாழ்க்கை குறித்தும், சினிமா உருவாக்கம் குறித்தும் பேசுவதில் உள்ள கேலியும் வியப்பும் இன்றைக்கும் பொருந்துவதாகவே இருக்கிறது,

Thanks
http://www.sramakrishnan.com/

Martial Arts According to author Terence Dukes:

"Fighting without weapons was a specialty of the Ksatreya (caste of Ancient India)and foot soldier alike. For the Ksatreya it was simply part and parcel of their all around training, but for the lowly peasant it was essential. We read in the Vedas of men unable to afford armor who bound their heads with turbans called Usnisa to protect themselves from sword and axe blows.
Search for Kalari Martial Arts and Silambam Martial Arts.
Fighting on foot for a Ksatreya was necessary in case he was unseated from his chariot or horse and found himself without weapons.
Although the high ethical code of the Ksatreya forbid anyone but another Ksatreya from attacking him, doubtless such morals were not always observed, and when faced with an unscrupulous opponent, the Ksatreya needed to be able to defend himself, and developed, therefore, a very effective form of hand-to-hand combat that combined techniques of wrestling, throws, and hand strikes.
Tactics and evasion were formulated that were later passed on to successive generations. This skill was called Vajramukhti, a name meaning "thunderbolt closed - or clasped - hands."
The tile Vajramukti referred to the usage of the hands in a manner as powerful as the Vajra maces of traditional warfare. Vajramukti was practiced in peacetime by means of regular physical training sessions and these utilized sequences of attack and defense technically termed in Sanskrit nata."
"Prior to and during the life of the Buddha various principles were embodied within the warrior caste known as the Ksatreya (Japanese: Setsuri). This title - stemming from Sanskrit root Ksetr meaning "power," described an elite force of usually royal or noble-born warriors who were trained from infancy in a wide variety of military and martial arts, both armed and unarmed.
In China, the Ksatreya were considered to have descended from the deity Ping Wang (Japanese: Byo O), the "Lord of those who keep things calm." Ksatreyas were like the Peace force - to keep kings and people in order. Military commanders were called Senani - a name reminiscent of the Japanese term Sensei which describes a similar status. The Japanese samurai also had similar traits to the Ksatreya. Their battle practices and techniques are often so close to that of the Ksatreya that we must assume the former came from India perhaps via China. The traditions of sacred Swords, of honorable self-sacrifice, and service to one's Lord are all found first in India.
"In ancient Hinduism, nata was acknowledged as a spiritual study and conferred as a ruling deity, Nataraja, representing the awakening of wisdom through physical and mental concentration. However, after the Muslim invasion of India and its brutal destruction of Buddhist and Hindu culture and religion, the Ksatreya art of nata was dispersed and many of its teachers slain. This indigenous martial arts, under the name of Kalari or Kalaripayit exists only in South India today. Originating at least 1,300 years ago, India's Kalaripayit is the oldest martial art taught today. It is also the most potentially violent, because students advance from unarmed combat to the use of swords, sharpened flexible metal lashes, and peculiar three-bladed daggers.
When Buddhism came to influence India (circa 500 B.c), the Deity Nataraja was converted to become one of the four protectors of Buddhism, and was renamed Nar (y)ayana Deva (Chinese: Na Lo Yen Tien). He is said to be a protector of the Eastern Hemisphere of the mandala."
(source: The Boddhisattva Warriors: The Origin, Inner Philosophy, History and Symbolism of the Buddhist Martial Art Within India and China p.3 - 158-174 and 242).

கனவுக்கதை – சார்வாகன்

நாங்கள் நேஷனல் ஸ்டோருக்குப் போனபோது அங்கே வாங்குவோர் கூட்டமே இல்லை.
நடேசன் கடையில் அது ஒரு சௌகரியம். அங்கே எப்பவும் கூட்டம் தெரியாது. கறுப்பு பச்சை சிவப்புப் பெப்பர்மிட்டுகள், ரப்பர் பந்துகள், விலை சரசமான பேனாக்கள், வர்ண வர்ண இங்கி புட்டியுடன், (புட்டியில்லாமல் அளந்து) சோப்பு, சீப்பு (நேஷனல் ஸ்டோரில் கண்ணாடி கிடையாது), sarvakanக்ஷவரத்துக்கு முன்னும் பின்னும் முகத்தை அழகு பண்ணிக்கொள்ள, நரை மயிரைக் கறுப்பாக்க, ஒத்தை ஜோடி மூக்கை நந்நாலு என்று விதம்விதமாகக் கோடு போட்ட, கோடே போடாத, குறுக்கும் நெடுக்குமாய்க் கோடு போட்டுக் குவித்த நோட்டுப் புத்தகங்கள், பென்சில்கள், இன்னும் எத்தனையோ சாமான்கள், எல்லாம் வாங்குவாரை எதிர்பார்த்துக் காத்திருக்கும், சாதாரணமாய் நாங்கள்தான் போய் நிற்போம்.
நடேசன் சிரிச்சபடி ‘வாங்க வாங்க’ என்பான். வெத்திலைக் காவி படிந்த பல்லைக் காண்பிக்கமாட்டான். அவன் பல் வெளேரென்று இருக்கும். அவனுக்கு வெத்திலைப் பழக்கம் கிடையாது. சிகரெட்டுத்தான். அதுவும் கடைக்குள் இல்லை. குடி கூத்தி ரங்காட்டம் ரேஸ் வில்வாதி லேகியம் அரசியல் கலை மொழி மதம் என்று எந்தவிதமான பழக்கமும் கிடையாது. அவனுண்டு அவன் கடையுண்டு. யார் வேணுமானாலும்  அவன் கடையில் என்ன வேணுமானாலும் (மளிகை சாமான்கள் மருந்து சாமான்கள் பால் பவுடர் தவிர) வாங்கிக்கொள்ளலாம். ரொக்கந்தான். ரொம்பத் தெரிஞ்ச ஆளானால் கடனுக்குக்கூடக்கிடைக்கும். நாங்கள் போனால் ‘வாங்க வாங்க’ என்று வரவேற்பானே தவிர எங்களை ‘என்ன வேணும்’ என்று கேட்கமாட்டான். வாங்குவதற்கு எங்களிடம் சாதாரணமாய்க் காசு இருக்காது என்பது அவனுக்குத் தெரியும். ஏதாவது வேணுமானால் நாங்களே கேட்டுக்கொள்வோம் என்பதும் அவனுக்குத் தெரியும். பைபிள் படிக்காத போனாலும் கேளுங்கள் கொடுக்கப்படும் என்ற வாசகம் அவனுக்குத் தெரியும்.
அன்றைக்கு நாங்கள் போனபோது நடேசன் கண்களில் குறும்பு தாண்டவமாடிக்கொண்டிருந்தது. முகத்தில் ஒரு விஷமப் புன்னகை. தண்ணீர்மேல் எண்ணெய் சிந்தினால் நிற அலைகள் பரவுகிற மாதிரி. நாங்கள் கடைக்குள்ளே  நுழைந்தோம். சிவப்பிரகாசம் மாத்திரம் எச்சிலைச் சாக்கடையில் துப்பிவிட்டு வந்தான். கடைக்குள்ளே துப்பினால் நடேசனுக்குப் பிடிக்காது. எங்களைப் பார்த்தவுடன் சிரிச்சபடி ‘வாங்க வாங்க’ என்று வழக்கப்படி வரவேற்றுவிட்டு நடேசன் குனிந்து மந்திரவாதிபோல மேசைக்கடியிலிருந்து ஒரு பொருளை எடுத்துக்காட்டி ‘இது என்ன சொல்லுங்க பார்ப்பம்’ என்றான். பெருமிதத்தோடு எங்களைப் பார்த்தான்.
அவனுடைய இந்த அசாதரணமான நடவடிக்கையினால் ஒரு கணம் சிந்தனை தடுமாறிப்போன நான் சமாளித்துக்கொண்டு ‘என்ன அது’ என்று கேட்பதற்குள் ரெங்கன் அப்பொருளைக் கை நீட்டி எடுத்தான்.
முதலில் அதில் ஒன்றும் விசேஷமாகத் தெரியவில்லை. சாதரணக் கடைத் தராசென்றுதான் நினைத்தேன். ரெங்கன் அதை எடுத்துத் தூக்கி ‘நிறுத்துப்’ பார்த்ததுந்தான் அது சாதாரணத் தராசல்ல என்பது தெரிந்தது. அதில் ஒரு பக்கம் ஒரு தட்டும் மறு பக்கம் ஒன்றன் கீழ் ஒன்றாக மூன்று தட்டுகளும் இருந்தன. எனக்கு ஒண்ணும் புரியவில்லை.
‘இது என்னன்னு சொல்லிட்டா ஆளுக்கு ரெண்டு ஸ்வீட் தர்ரேன்’ என்று சொல்லி மீண்டும் ஒரு பெருமிதப் புன்னகையை உதிர்த்தான் நடேசன். நானும் சிவப்பிரகாசமும் தெரியவில்லை என்று சொல்லித் தோல்வியை ஒத்துக்கொண்டு விட்டோம். ரெங்கன் மாத்திரம் சிறிது நேரம் அந்த மூணு தட்டுத் தராசைத் திருப்பித்திருப்பிப் பார்த்தபடி யோசனை செய்தான். வயது நாற்பதானாலும் அவனுக்கு இன்னும் ‘ஸ்வீட்’ என்றால் ஆசையோ என்னமோ, கடைசியில் அவனும் ‘என்னா இது, படா ஆச்சரியாமாயிருக்குதே’ என்று பொதுவாக உலகுக்கு அறிவித்துவிட்டுத் தோற்றதுக்கு அடையாளமாகத் தராசைத் திருப்பித் தந்துவிட்டான்.
நடேசனுக்கு ஒரே சந்தோஷம். ‘பரவாயில்லை, தெரியாவிட்டாலும் பரவாயில்லை, எடுத்துக்குங்க’ என்று சொல்லி அருகிலிருந்த பெப்பர்மிட்டு பாட்டிலுக்குள் கைவிட்டுச் சில மிட்டாய்கள் அள்ளி எங்களிடம் நீட்டினான். ரெங்கன் ரெண்டு எடுத்துக்கொள்ள, நானும் ஒண்ணு எடுத்துக்கொண்டேன், மரியாதைக்காக.
சிவப்பிரகாசம் வேண்டாமென்று மறுத்துவிட்டான். அவனுக்கு டயபிடீஸ். சர்க்கரைவியாதி. ஸ்வீட்டும் சாப்பிட மாட்டான், அரிசிச் சாதமும் சாப்பிடமாட்டான்.
‘சும்மா எடுத்துக்கப்பா, இந்த ஸ்வீட்லேயெல்லாம் சர்க்கரையே கிடையாது’ என்று நடேசன் வற்புறுத்தவே ‘என் பங்கை நீயே எடுத்துக்க’ என்று சிவப்பிரகாசம் பிடிவாதமாய் மறுத்துவிட்டான். நடேசன் தன் பங்கையும் எடுத்துக்கொள்ளவில்லை. சிவப்பிரகாசத்தின் பங்கையும் எடுத்துக்கொள்ளவில்லை. சர்க்கரை இல்லாத ஸ்வீட் பிடிக்காதோ அல்லது ரெண்டு பைசாவைத்தான் வீணடிப்பானேன் என்று சிக்கன புத்தியோ.
மிட்டாய்களை பாட்டிலுக்குள் போட்டபின் நாங்கள் வேண்டிக் கேட்டதன் பேரில் மூணுதட்டுத் தராசின் மர்மத்தை விளக்கினான் நடேசன். ஒரே சமயத்தில் மூணு பேர் கடைக்கு வந்து ஒரே சாமானைக் கேட்டு நெருக்கினால் ஒவ்வொருத்தருக்கும் ஒவ்வொரு முறையாக நிறுத்துக் கொடுப்பதற்குப் பதிலாக ஒரே முறையில் நிறுத்து நேரச் செலவையும் சக்திச்செலவையும் குறைக்கும் சாதனமாம் அது. ‘எப்படி நம்ம யோசனை’ என்று பெருமிதத்தோடு கேட்டான்.
நடேசன் கடைவைத்த நாள் முதலாகப் பார்த்திருக்கிறேன். ஒரே சமயத்தில் மூணுபேர் கூடிச் சாமான் உடனே வேணுமென்று ரகளை செய்ததை ஒரு நாள்கூடப் பார்த்ததில்லை. இருந்தாலும் அவனுடைய உற்சாகத்தைக் கெடுப்பானேன் என்று சும்மாவிருந்துவிட்டேன். ரெங்கனுக்குத்தான் ஆச்சரியம் தாங்க முடியவில்லை. ‘நம்ம நடேசனுக்கா, இவ்வளவு முன்யோசனையா’ என்று தன் உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்தினான். அந்தச் சமயத்தில்தான் அந்த ஆள் கடைக்கு வந்தது.
வந்த ஆசாமி சாமியார் போலவுமில்லை. குடும்பி போலவும் இல்லை. நாற்பது வயசிருக்கும். கரளைகரளையாகக் கட்டுமஸ்தான தேகம். தலைமயிர் கருப்பாக நீண்டு வளர்ந்து பிடரிமேல் புரண்டுகொண்டிருந்தது. அடர்த்தியான புருவம். நெற்றி மேல் கம்பளிப் பூச்சுபோல ஒட்டிக் கொண்டிருந்தது. கண்கள் கருப்பு வைரங்கள் போல ஜ்வலித்தன. முகத்தில் ரெண்டு வாரச் சேமிப்பு. வெறும் உடம்பு. இடுப்பில் ஒரு நாலுமுழத் தட்டுச் சுற்று வேட்டி முழங்கால் தெரிய அள்ளிச் சொருக்கி கட்டியிருந்தது. வேட்டி காவியாயிருந்து வர்ணம் போனதோ அல்லது வெள்ளையாயிருந்து பழுப்பாக மாறிக் கொண்டிருந்ததோ ஆண்டவனுக்கே தெரியும். புஜத்தில் தோளிலிருந்து முழங்கை வரை சுண்ணம்புக் கறை. நெற்றியில் அரை ரூபாய் அளவுக்குக் குங்குமப் பொட்டு.
மத்தாப்பு போலப் பொறி பறக்கும் கண்களுடன் வந்த அந்த ஆள் ‘ஒரு கிலோ பெப்பர்மிட்டுக் குடுங்க, சீக்கிரம்’ என்று அதட்டினான். அவன் குரல் கண்டாமணி மாதிரி ஒலித்தது.
நடேசன் நிதானமாக ‘கிலோ அஞ்சு ரூபாய்’ என்று சொல்லி இருந்தவிடம் விட்டு அசையாமல் நின்று, வந்த ஆளை ஏற இறங்கப் பார்த்தான்.
‘சரி சரி குடுங்க, சீக்கிரம்’ என்று சொன்னபடியே அந்த ஆள் இடுப்பைத் தடவி ஒரு முடிச்சை அவிழ்த்து எட்டாக மடித்து வைத்திருந்த அழுக்கேறிய அஞ்சு ரூபாய் நோட்டை எடுத்து மடிப்புக் கலையாமல் நீட்டினான்.
நடேசன் சாவதானமாக நோட்டை வாங்கி மேசை மேல் வைத்துவிட்டு, தராசை எடுத்து மூணுதட்டுகளில் ரெண்டைக் கழற்றி வைத்துவிட்டு ஒரு கிலோ படிக்கலைப் போட்டு இன்னொரு தட்டில் பெப்பர்மிட்டுகளை அள்ளிப் போட்டுத் தங்கம் நிறுப்பது மாதிரி நிறுத்துப் பின் பெப்பர்மிட்டுகளைக் காகிதப் பையில்போடப் போகும்போது, ‘பையிலே போடவாணாம், சும்மா அப்படியே காயிதத்துலே வச்சுக் குடுங்க’ என்று சீறினான் அந்த ஆள்.. அவன் கண் பாம்பின் நாக்கு மாதிரி இருந்தது. ஒரு தமிழ்த் தினசரித் துண்டில் அளிக்கப்பட்ட மிட்டாய்களை வாங்கிக்கொண்டு அந்த ஆள் மணிக்கூண்டின் பக்கமாக விடுவிடென்று நடந்தான்.
அவன் என்ன செய்யப் போகிறான் என்ற ஆவலினால் ஈர்க்கப்பட்டு நானும் ரெங்கனும் சிவப்பிரகாசமும் அவனுக்குச் சற்றுப் பின்னால் அவனைத் தொடர்ந்தோம்.
நடேசன் கடையிலிருந்து சுமார் நூற்றைம்பதடி தொலையில் நகராட்சி மணிக்கூண்டு இருக்கிறது. அது வருஷம் தேதி காட்டுவதில்லை. ஆகவே அது நின்று எவ்வளவு நாள் ஆச்சுதென்று தெரியாது. எப்போதும் பனிரெண்டு மணி காட்டிக்கொண்டிருக்கும். விளக்கு வைக்கும் அந்த நேரத்திலும் அது மணி பணிரெண்டு எனக் காட்டிக்கொண்டிருந்தது. எங்கள் ஊர் பஜாரின் நடுநாயகமான மணிக்கூண்டச் சுற்றித்தான் சிறிது வெற்றிடம் இருக்கிறது. சாதாரணமாக நாலுநாலு பேராய்க் கூடிக்கூடிப் பேச வசதியான இடம். சற்றுத் தள்ளிப் போனால் பறவைகளின் எச்ச வீச்சுகளுக்குப் பலியாக நேரும். மணிக்கூடருகே அப்படியில்லை.
மணிக்கூண்டினடியில் இருந்த சிறு மேடையருகில் நின்றுகொண்டு அந்தப் பெப்பர்மிட்டுக்கார ஆள் அருகில் இருந்தவர்கள் கையில் ஓரிரு பெப்பர்மிட்டுகளைத் திணித்தான். அவர்கள் திகைத்தார்கள். ‘சாப்பிடுங்க சாப்பிடுங்க  ஆண்டவன் பிரசாதம்’ என்று சொல்லிக்கொண்டே இன்னும் சில பேர்களுக்கும் நடேசன் கடை மிட்டாய்களை அளித்தான்.
யாரோ ஓர் ஆசாமி மணிக்கூண்டருகே சும்மா ஸ்வீட் விநியோகம் செய்கிறான் என்ற செய்தி எப்படியோ அரை நிமிஷத்துக்குள் பஜார் முழுதும் பரவிவிட்டது. ‘பள்ளத்துட் பாயும் வெள்ளம் போல’ ஜனக்கூட்டம் மணிக்கூண்ட நோக்கிப் பாய்ந்தது. மணிக்கூண்டின் அருகே வந்துவிட்ட நானும் ரெங்கனும் சிவப்பிரகாசமும் முழங்கையாலும், பிருஷ்டத்தாலும் இடித்து உந்தித் தள்ளி நகர்த்தப்பட்டுக் கொஞ்சம் கொஞ்சமாகக் கூட்டத்தின் வெளிப்புறத்துக்கு வந்துவிட்டோம். சுற்றிலும் மேலே இருந்து கூச்சலிடும் பக்ஷிகளின் சப்தத்தை அமுக்கிக்கொண்டு ‘ஸார் ஸார் மிட்டா ஸார்’ என்ற சப்தந்தான் கேட்டது.
எங்கள் ஊர்வாசிகளுக்கு பெப்பெர்மிட்டு மிட்டாய் என்றால் அவ்வளவு பிரேமை என்று எனக்குத் அது நாள்வரை தெரியவே தெரியாது. கூட்டமே சேராத நடேசன் கடையில்கூடப் பெப்பர்மிட்டு வாங்க ஏதாவது குழந்தைகள்தான் எப்போதாவது வருமேயொழிய இங்கேபோல விழுந்தடித்து ஓடிவந்த பெரியவர்களைக் கண்டதில்லை. வெள்ளைச் சட்டைக்காரர்கள், கம்பிக்கைரை வேட்டிக்காரர்கள், சட்டையேயின்றிச் சாயவேட்டி கட்டினவர்கள், டெரிலின் பனியன்கள், மணிக்கட்டில் கடியாரம் கட்டினவர்கள், கயிறு கட்டினவர்கள், வெள்ளிக் காப்புப் போட்டவர்கள், நரை மீசைகள், வழுக்கைத் தலைகள், முறுக்கு விற்றுக்கொண்டிருத பல்லேயில்லாத கிழவி, அவளது ஏஜண்டான அவள் பேரன், பளபள நைலான் ஜரிகை மினுக்கும் ரவிக்கையுடன் பஜாருக்கு வந்திருந்த கைக்குழந்தைக்காரிகள், குருவிக்காரிகள், பெட்டிகடையில் பீடி சிகரெட் சோடா கலர் வெற்றிலை வாழைப்பழம் புகையிலை வாங்க வந்தவர்கள், இவர்கள் கால்களுக்கிடையே குனிந்து வளைந்து ஓடின நிர்வாணச் சிறுவர் சிறுமியர். கண்ணை மூடித் திறப்பதற்குள் பெருங்கூட்டம் சேர்ந்து விட்டது. தேன் கூடுபோல ‘ஞொய்’யென்ற சப்தம்.
பெப்பர்மிட்டுக்காரன் மிட்டாய்கள் தேங்கி நின்ற காகிதத்தை அநுமார்போலத் தலை மட்டத்துக்கு ஏந்திப் பிடித்து மேடைமேல் ஒரே தாவாக ஏறி நின்றான். இவ்வளவு தூரத்திலும் அவன் கண்கள் தணல்போலத் தெரிந்தன. ‘சத்தம் போடக் கூடாது, நான் சொல்றபடி கேட்டால் எல்லாருக்கும் கிடைக்கும்’ என்று உரத்த குரலில் கூவினான். ‘மொல்’லென்று ஒலியெழுப்பிக்கொண்டிருந்த கூட்டம் ஒரு கணத்தில் மௌனமானது. முனிசிபல் விளக்கின் நீல வெளிச்சத்தில் கூட்டத்தின் ஓராயிரம் முகங்களும் மூச்சுவிடுவதைக்கூட நிறுத்தி மோவாயை நிமிர்த்தி அண்ணாந்து அவனை ஆவலுடன் நோகின. அம்முகங்கள் அவ்வொளியில் பச்சையாய் இருந்தன.
‘எல்லாரும் மணிக்கூண்டுப் பெருமாளுக்கு ஒரு பெரிய நமஸ்காரம் போடுங்க’ என்று பெப்பர்மிட்டுச் சாமியாரிடமிருந்து ஆணை பிறந்தது.
ஒரு கணம் உயிரிழந்து பிணமாய் நின்றிருந்த கூட்டம் உலுக்கலுடன் உயிர்பெற்றது. சடசடவெனச் சாய்ந்தது. முன்னாலிருப்பவர்கள் கால் மேல் தலையும் பின்னாலிருப்பவன் முகத்தின் மேலே காலையும் வைத்துக் கூட்டம் சீட்டுக்கட்டு சாய்வது மாதிரி சாய்ந்தது. நான் பன்றி மாடு குதிரைச் சாணத்தின்மீது, எச்சில் மூத்திரக் கறைகளின்மீது, வாழைப்பழத்தோல் காலி சிகரெட் பெட்டி பீடித் துண்டுகள்மீது, தெருப்புழுதிமீது, மல்லாக் கொட்டைத் தோல்மீது, எண்ணற்ற காலடித் தடங்கள்மீது, கண்ணை மூடியபடி, கையைக் கூப்பியபடி, ஆண் பெண் சின்னவன் பெரியவன் காளை கிழவன் பேதமின்றிச் சமதருமமாக, சாஷ்டாங்கமாகத் தன் மீதே ஒருவர் மேல் ஒருவராக விழுந்தது.
‘ஹரிஓம்’ என்று ஒரு கோஷமெழுப்பியபடி அந்தச் சாமியாரல்லாத சாமியார் பெப்பர்மிட்டுக் காகிதத்தைக் கூட்டத்தின் முதுகின்மேல் உதறினான். ஜனக் கூட்டத்தின் மேல் மிட்டாய் மழை.
தரையில் விழுந்து கிடந்த கூட்டம் கலைக்கப்பட்ட தேனடை போலக் கலகலத்துத் தனக்குள்ளேயே பாய்ந்தது. பெருமூச்சும் ஏப்பமும் கலந்த சப்தத்துடன் தன்னை உலுக்கி உதறிக்கொண்டது. சிறுவர்களும் பெரியவர்களும் குமரிகளும் கிழவிகளும் தமிழர்களும் தெலுங்கர்களும் இந்துக்களும் முஸ்லீம்களும் கிறிஸ்தவர்களும் நாஸ்திகர்களும் எல்லாரும் சில்வண்டு போலத் தரையைத் துளைத்தனர். மற்றவர்களை இடித்துத் தள்ளிச் சுரண்டினர். அம்மண்மேல் சிதறிக்கிடந்த மிட்டாய்களை ஆத்திரத்துடன் பொறுக்கினர். பிடுங்கினர் சுவைத்தனர் பிரிந்தனர். மிட்டாய் வீசியவனை நோக்கினர். ஆனால் அவனைக் காணோம். மிட்டாய்க் காகிதத்தை உதறியவுடன் மேடைமீதிருந்து குதித்து மணிக்கூண்டின் பின்னாலாக ஓடிவிட்டிருக்கவேண்டும்.
ஐந்து நிமிஷ நேரத்துக்குள் கூட்டம் சேர்ந்ததுபோலவே கரைந்துவிட்டது. நாங்கள் நேஷனல் ஸ்டோருக்குத் திரும்பினோம். வேடிக்கை பார்க்கக் கடைக்கு வெளியே வந்திருந்த நடேசன் கடைக்குள் நுழைந்து எங்களைப் பார்த்துச் சிரித்தான். ‘பார்த்தீங்களா பைத்தியம் போல இருக்குதில்லே, ஆனாலும் அதாலே ஒருத்தருக்கும் நஷ்டமில்லை’ என்று சொல்லிப் பெப்பர்மிட்டு வாங்கியவன் விட்டுப் போயிருந்த ஐந்து ரூபாய்நோட்டின் மடிப்புகளைப் பத்திரமாகப் பிரித்து அதை ஆள்காட்டி விரலாக் ஒருதரம் சுண்டித் தட்டிவிட்டு மேசைக்குள் போட்டான். நாங்கள் ‘ஆமாம் ஆமாம்’ என்றோம். சிவப்பிரகாசம் எச்சில் துப்ப எழுந்து கடைக்கு வெளியே போனான்.
**
நன்றி:     ‘க்ரியா‘ பதிப்பகம்,