Apple's Real Problem? Competition from Itself

Should you buy the latest iPhone, or get the 3GS for free? At this point, there's little difference between the two.

CHRISTOPHER MIMS 

The '57 Chevy of phones has yet to be exceeded (cc Gonzalo Baeza)

Apple's genius -- making it so that the hardware behind its mobile devices is, to the average consumer, invisible and irrelevant -- is also, perhaps unavoidably, its achilles heel. Announcements like today's, which are mostly about upgrades of the internals to the existing iPhone 4, are bound to disappoint.

This disappointment derives not from the substance of the upgrades. (A phone that is seven times faster, pulls data down better than ever, includes an awesome camera and an AI-powered voice-recognizing digital assistant is nothing to sneeze at.)

Rather, the problem is that Apple's core competency thus far has been in making us not care about the guts of its phones. As Dan Frommer notes:

Remember that what makes an iPhone an iPhone is mostly software. Apple's iOS is still what matters the most, and that doesn't need a new case design to be great.

There will always be phones with larger displays, better cameras, and faster or more affordable data plans than the iPhone. But so far, developers have yet to figure out how to use that power to give consumers an experience that is substantially different from a middle-of-the-road iPhone like the 3GS.

So I would argue that the real competition for the iPhone 4S isn't the Samsung or HTC whatsit --it's free 3GSes or whatever else is on sale at your favorite carrier.

In our household, we've got both a 3GS and an iPhone 4. You'd think the technology journalist would have the latest and greatest, but no. I got my phone first, so that's the one I'm stuck with. The thing is, occasionally we borrow each other's phones. And functionally, there's no difference, except that I'm less worried about breaking my 3GS, because of its superior case design.

The simple fact of the matter is that for most tasks, the real bottleneck is the performance of the network. Smart phones have hit a plateau -- what was a new and transformative technology has become mundane for the early adopters. And it's going to stay that way. Smart phones, like computers, have become tools. All that matters now is the software.

How Technology Made Occupy Wall Street Both Irrelevant and Ubiquitous

Who knew Skynet would be a financial, rather than a defense network?

CHRISTOPHER MIMS 

How can you 'occupy' an abstraction? By invading the network on which it depends.

Watching the protest in lower Manhattan metastasize from an eager call for volunteers on various social networks to a full-on movement has been a dizzying exercise in the power of technology to render protest both irrelevant and remarkably powerful at the same time.

Perhaps this is the condition of all political movements in the 21st century, but Occupy Wall Street feels like a post-post-something exercise in the ability of social networks, citizen journalism and the always-on news cycle to amplify the power of symbols. It's also a demonstration of the futility of trying to shut down an industry that has more or less completely dematerialized.

Consider for a moment that even if hundreds of thousands of protesters showed up, it would not actually be possible to "occupy" Wall Street in a way that would shut it down. If protestors wanted to actually impinge the functioning of the markets, they'd have to occupy not Wall Street itself, whose trading floor is now all but irrelevant to movement in the markets, but a nondescript warehouse just off the New Jersey Turnpike where the vast majority of trades actually take place, electronically.

Even then, you can bet that Direct Edge and the New York Stock Exchange have some of the world's best fail-over plans for their sprawling data centers, and who knows where the backup systems are. Some day they might be "in the cloud," at which point they would be at once ubiquitous and untouchable. (Who knew Skynet would be a financial, rather than a defense network?)

On the flip side, it seems to hardly matter that the protestors are in a small semi-public park, not Wall Street itself, and are mostly getting in the way by making the NYPD look bad. That's because the real power here is the ability of this movement to have a voice in social networks and a news cycle that is no longer solely controlled by broadcast media.

For example, there's this gem from The Atlantic Wire: "Media Non-Coverage of Occupy Wall Street Gets Lots of Media Coverage."

Boiling it all down, what we have is a fairly abstract protest movement whose tactics are entirely appropriate to the abstraction its members inveigh against. Protestors aren't articulating their goals all that well and that's just fine, because it's clear that what they're against is a system that is nebulous not only because it is complicated and remote, but also because physically, it is as ephemeral as the Internet itself.

Giving Prosthetics a Sense of Touch

Monkey see: In an experiment, monkeys implanted with two interfaces—one that reads their intended movements and another that responds to touch sensations—learned to operate the arm of a virtual monkey.
Courtesy of the Nicolelis Lab at Duke University

BIOMEDICINE

Giving Prosthetics a Sense of Touch

A study gives a first demonstration that brain-machine interfaces can include touch feedback.

• BY COURTNEY HUMPHRIES

Audio »

Brain-machine interfaces have made it possible for monkeys and some humans to control robotic limbs using just their thoughts. But ideally, a person using an artificial limb or other device would not only be able to control the device, but also feel what it's touching.

A new study from the lab of Miguel Nicolelis at Duke University Medical Center takes a first step toward such an interface. In a paper published today in Nature, his team reports that monkeys can learn to operate a virtual-reality hand that incorporates tactile feedback.

Nicolelis says that brain-machine interfaces will only be clinically useful if they use bidirectional signals, with both sensory feedback from the device and motor commands from the user. "It's not enough to just provide motion," he says. "You need to sense what you're touching."

As a first experiment, monkeys used a joystick to control a virtual "avatar" (a monkey arm and hand) on a computer screen, and were encouraged to use the avatar to grab objects on the screen. The virtual objects had textures, and this was conveyed using stimulation through microwave arrays implanted in a part of the brain's cortex responsible for sensing touch. The monkeys learned to hold the avatar's hand over objects with a particular texture—conveyed by the frequency of stimulation—in order to be rewarded with food.

In another experiment, the monkeys received the same tactile feedback but controlled the virtual hand using just their thoughts, via microwire arrays implanted in the motor cortex. Although their performance on the task was less accurate, the monkeys improved over time.

Nicolelis says the successful use of a "brain-machine-brain interface" demonstrates that the processes of sensing and responding to tactile sensations can be combined. "We are decoding motor intentions and tactile messages simultaneously," he says. "That's never been done before." Although the stimulation the monkeys receive is artificial, he says, they seem to learn to associate it with tactile information.

The next step is to incorporate the sense of touch into real prosthetics, using pressure sensors that will generate similar tactile feedback about real-world objects. Nicolelis says his group hopes to build a simulator that would test this approach in humans, then incorporate touch sensation in prosthetics it's creating for people with reduced mobility.

NitishThakor, a biomedical engineer at Johns Hopkins University, says that adding sensory information "is absolutely the next logical step" in brain-machine interface design. Thakor says the experiment not only demonstrates the feasibility of adding touch, but shows that the monkeys can learn a task using these coupled signals. The caveat, he adds, is that textures in the real world are much more complex, as are body movements, and "whether this is scalable remains to be seen."

Dipping May Improve Ultracapacitors and Batteries

Wrap up: Scanning electron microscope images show the surface of nanostructured graphene-manganese oxide electrodes covered with conductive carbon nanotubes (top) and a polymer (bottom).
Nano Letters

ENERGY

Dipping May Improve Ultracapacitors and Batteries

A sheath of carbon nanotubes or conductive polymer improves the charge-storage capacity of electrodes.

• BY PRACHI PATEL

Audio »

A simple trick could improve the ability of advanced ultracapacitors, or supercapacitors, to store charge. The technique, developed by Stanford University researchers, could enable the use of new types of nanostructured electrode materials that store more energy.

While ultracapacitors provide quick bursts of power and can be recharged many more times than batteries without losing their storage capacity, they can store only a tenth as much energy as batteries, which limits their applications. To improve their energy density, researchers have focused on the use of electrode materials withgreater surface area—such as graphene and carbon nanotubes—which can hold more charge-carrying ions.

The Stanford team, led by Yi Cui and Zhenan Bao, used composite electrodes made of graphene and manganese oxide. Manganese oxide is considered an attractive electrode material because, "one, manganese is abundant so it's very low cost," Cui says. "It also has high theoretical capacity to store ions for supercapacitors." However, in the past its use has been hindered by its low conductivity, which makes conveying ions in and out of the material difficult.

The researchers dipped the composite electrodes into either a carbon nanotube solution or a conductive polymer solution. The coating improves the electrodes' conductivity and hence their capacitance—their ability to store charge—by 20 percent and 45 percent respectively. The researchers report their work in a paper that appeared online in the journal Nano Letters.

"This is an important advancement," says Lu-Chang Qin, a physics professor at the University of North Carolina at Chapel Hill, who has recently developed similar graphene–manganese oxide electrodes. These results "promise hopes for a new generation of supercapacitors," Qin says. However, he points out that the Stanford team has yet to measure the energy density of its new electrodes. Qin has collaborated with Japanese researchers to make electrodes from carbon nanotube graphene. These have an energy density of 155 watt-hours per kilogram, comparable with that of nickel–

Bor Jang, cofounder of Nanotek Instruments in Dayton, Ohio, which makes graphene electrodes for supercapacitors, says the new electrodes may lack energy density. Besides, he says, "a combination of graphene, MnO2, and a conductive polymer or carbon nanotubes might be overkill."

Others have obtained much higher capacitance numbers with graphene–metal oxide or conductive polymer electrodes. However, Cui says what's most exciting about the new work is that such a simple dipping technique can enhance capacitance. He says the technique might be used to improve the conductivity of other electrode materials such as sulfur, silicon, and lithium manganese phosphate, thereby enhancing the performance of lithium-ion batteries. Cui and his colleagues are now working on improving battery electrodes using the new method.

Modified iPhone Can Detect Blood Disorders

Little lens: A millimeter-wide ball lens is held in front of a cell phone camera’s lens with a piece of rubber.
UC Davis

COMMUNICATIONS

Modified iPhone Can Detect Blood Disorders

The device could mean better and faster diagnoses for patients in poor countries.

• BY STEPHEN CASS

Audio »

A cheap lens that enables a cell phone's camera to discern the shapes of cells in a blood sample could make it easier to diagnose conditions such as sickle-cell anemia in places without medical infrastructure.

The system was developed at the University of California, Davis, and is designed to allow field workers to photograph blood samples from patients, and then send the micrographs to doctors via the cellular network for interpretation.

Although others have coupled microscopes to cell phone cameras, the Davis group aimed to make its device inexpensive. It did this by using a very simple lens that is made from a single ball of glass about one millimeter in diameter and held in position in front of the camera with a small piece of rubber. That small size results in a high curvature that provides good magnification, says Sebastian Wachsmann-Hogiu, a physicist with Davis's Center for Biophotonics, Science, and Technology, and the leader of the research team. Because a cell phone camera also uses lenses with a short focal length and a miniaturized sensor with very small pixels, it's optically compatible with the small ball lens. "You couldn't do this with a regular camera, the distances there are too big," says Wachsmann-Hogiu.

The downside of using a ball lens is that the resulting image is significantly distorted, except for in one very small area directly behind the lens. The Davis team solved this problem with software. To take an image using its system, the software takes multiple photos of a blood sample as either the camera or the sample is moved about; the software then combines the images into a larger, undistorted image. The current prototype can resolve features about 1.5 micrometers across.

While the system was developed using a relatively expensive iPhone 4 with a five-megapixel camera, Wachsmann-Hogiu says it could be adapted to cheaper phones with one or two megapixel cameras, which are more likely to be found in poor countries. Wachsmann-Hogiu believes that with mass production, an accessory based on a plastic, rather than glass, lens design could be produced for around $2, cheap enough to be broadly adopted in poor countries. 

Quick comparison: The upper row shows blood cells imaged using a traditional microscope. The bottom row show the same samples imaged with a smart phone. The left column is normal blood, the middle column is from a patient with an iron deficiency, and the right column is from a patient with sickle-cell anemia.
UC Davis

Ramesh Raskar, a professor at MIT's Media Lab, agrees that leveraging ubiquitous technologies is the key to improving health in poor countries. "There are more than four billion phones out there," he says. "I can't imagine more than one million microscopes are sold per year." Raskar's own Netra project is developing cell phone attachments that can be used for eye exams. He says work like that of his own and the Davis group is part of a "beautiful" trend that lets global health initiatives "piggyback on scalable platforms like cell phones."

The Davis team, which will present its research to the Optical Society of America's annual meeting next Wednesday, is planning a series of field tests and is in discussions with manufacturing partners to commercialize the technology. Wachsmann-Hogiu estimates the system could reach the market within two or three years. His team is also working on an accessory that lets a cell phone act as a spectrometer, built by stretching electrical tape with a narrow slit over the ends of a plastic tube. Light from a sample is diffracted by passing through the slits before falling on the phone's camera, creating a spectrum that could be used to perform basic analyses of blood chemistry.

பெண்களை மார்பகப் புற்று நோயில் இருந்து விடுவிக்கும் கரட்

கரட் சாப்பிட்டால் பெண்களின் மார்பகப் புற்று முற்றாமல் காத்துக்கொள்ளலாம் என்று விஞ்ஞானிகள் தெரிவித்துள்ளனர்.

அமெரிக்காவில் ஃபுளோரிடாவில் புற்று நோய் ஆராய்ச்சிக்கான அமெரிக்க அமைப்பு இத்தகவலை வெளியிட்டுள்ளது.

கரட் மற்றும் சர்க்கரை வள்ளிக்கிழங்கை உண்பதன் மூலம் மார்பகப் புற்று நோயிலிருந்து ஆரம்ப நிலையிலேயே விடுபடலாம் என்று விஞ்ஞானிகள் கண்டுபிடித்துள்ளனர்.

இந்தக் காய்களில் உள்ள வைட்டமின் “ஏ” விலிருந்து பெறப்படும் ரெட்டினாயிக் அமிலம், புற்றுநோய் உண்டாக்கும் செல்களை ஆரம்ப நிலையிலேயே அழித்து விடும். கரட் சருமத்திற்கு பொலிவைத் தந்து, சுருக்கத்தை நீக்குகிறது என்பதும் கண்டறியப்பட்டுள்ளது.

இது பற்றி பிலடெல்பியாவிலுள்ள ஃபாக்ஸ் சேஸ் புற்று நோய் மையத்தின் ஆராய்ச்சியாளர் சாண்ட்ரா ஃபெர்ணாண்டஸ் கூறுகையில், இந்தக் காய்களிலுள்ள சத்துக்கள் புற்று நோயை ஆரம்ப நிலையில் மட்டுமே அழிக்குமென்றும், நோய் முற்றிய புற்றுச் செல்களை அழிக்காது என்றும் தெரிவித்தார்.

பாரிசவாதத்திலிருந்து நோயாளிகளை காக்கும் மூளை அலைகள்

மூளை அலைகளை மட்டுமே பயன்படுத்தி ஒரு கணினியில் ஒரு கையைக் கட்டுப்படுத்தும் பரீட்சார்த்த திட்டத்திற்குக் குரங்குகள் பயிற்சியளிக்கப்படுகின்றன.

வெவ்வேறு பொருட்களின் அமைப்புகளை உணரத் தமது கைகளை மிருகங்கள் பயன்படுத்தக்கூடும் என அமெரிக்க விஞ்ஞானிகள் தெரிவிக்கின்றனர்.

இந்த நுட்பம் உடற்பாகங்கள் இயலாத நிலையிலுள்ள நோயாளிகளால் அவர்களது நகர்வுகளை மீண்டும் செயற்பாட்டிற்குக் கொண்டுவர முடிவது மட்டுமல்லாது தொடுகை உணர்வையும் மீளப்பெறக் கூடியவாறுள்ளது.

பரிசோதனைகளில்  திரையில் உள்ள ஒரு கையைக் கட்டுப்படுத்த அவற்றின் மூளைகளில் மின்னலைகளை உருவாக்குவதன் மூலம் பயிற்சியளிக்கப்பட்டது.

இதனால் அந்தக் குரங்குகள் திரைகளில் காணப்பட்ட வெவ்வேறுபட்ட அமைப்புகளை உணரக்கூடியதாயிருந்தன. வட கரோலினாவைச் சேர்ந்த பல்கலைக்கழகத்தின் பேராசிரியர் தான் இந்த ஆய்விற்குத் தலைமைதாங்கினார்.

இவர்கள் ஒரு கணினி விளையாட்டின் மூலம் joystick இனைப் பயன்படுத்தி ஒரு கையை நகர்த்தப் பயன்படுத்தினர். இது மோசமான நரம்பியல் தாக்கத்தினால் பாதிக்கப்படும் நோயாளிகளின் மீட்பிற்குப் பயன்படும் என இவ்விஞ்ஞானிகள் தெரிவிக்கின்றனர்.

குரங்குகளின் மூளையில் பலதரப்பட்ட மின்னலைகள் செலுத்தப்பட்டுப் பின்னர் அவற்றைக் கணினித் திரையுடன் தொடுத்தனர்.

பின்னர் joystick உம் அகற்றப்பட்டது. இதனால் குரங்கின் மூளையினால் இந்தக் கை நகர்த்தப்பட்டது. இதனால் கிடைத்த சமிக்கைகள் அந்தக் கையினை நகர்த்தின.

இதனால் கம்பிகளற்று குரங்குகளால் கட்டுப்படுத்த முடியும் என்ற முறை தற்போது மேம்படுத்தப்பட்டுவருகின்றது எனப் பேராசிரியர்கள் குறிப்பிடுகின்றனர்.

மீண்டும் நடக்கும் திட்டத்தினை டியூக் பல்கலைக்கழக அணி மேற்கொண்டுவருகின்றது.

இதனை பிரேசிலில் எதிர்வரும் 2014 இடம்பெறப்போகும் உலகக்கோப்பை காற்பந்தாட்டப் போட்டியில் விளக்கப்போவதாக இவர்கள் திட்டமிட்டுள்ளனர்.

முட்டை தொடர்பான சில மூட நம்பிக்கைகளுக்கு ஆய்வு ரீதியான முடிவு

அமெரிக்காவில் நடந்த ஒரு ஆய்வில், 14 ஆண்டுகள் தினமும் முட்டை சாப்பிடும் பல ஆயிரம் பேர்களைத் தொடர்ந்து கண்காணித்தார்கள். இந்த ஆய்வில் இவர்களுக்கு உடலில் இதய நோய்க்கான அறிகுறியே இல்லை என்பது தெரியவந்தது.

சத்துணவான முட்டையில் உள்ள பொருட்கள் இதயநோயைக் குணப்படுத்துகிறது. அதிக அளவு கொலஸ்ட்ரால் இல்லாமல் பார்த்துக் கொள்கிறது. இதனால், முட்டை சாப்பிட்டவர்களுக்கு கொலஸ்ட்ரால் அதிகரிக்கவில்லை.

அமெரிக்காவின் முட்டை சத்துணவு மையமும், ஹார்வார்டு ஸ்கூல் ஆப் பப்ளிக் ஹெல்த்தும் கடந்த 14 ஆண்டுகளாக முட்டை உணவு பற்றி ஆராய்ந்தன. அதில்தான் இந்த உண்மைகள் வெளிவந்தன.

முட்டையில் கொலஸ்ட்ரால் இருப்பது உண்மை! ஆனால், அதை அளவுடன் சாப்பிட்டால், இதயத்துக்கு எந்த விதமான கெடுதலையும் செய்யாது என ஆய்வு தெரிவிக்கிறது.

“சரிவிகித உணவு தயாரித்து அதன்படி சாப்பிடுகிறவர்கள் தினமும் முட்டையை ஒதுக்க வேண்டாம். முட்டையில் தீய கொலஸ்டிராலுடன் நல்ல கொலஸ்ட்ரால் அளவும், டிரைகிளி செர்டைஸின் அளவும் இதே அளவு சக்தி வாய்ந்த தரத்துடன் இருக்கின்றன. எனவே, தீய கொலஸ்ட்ரால் ரத்தத்தில் சேராது.

இத்துடன் இதயத்துக்குப் பாதுகாப்பான போலிக் அமிலம் மற்றும் ‘பி’ குரூப் வைட்டமின்களும், நச்சு முறிவு மருந்துகளும், கொழுப்புச் செறிவில்லாத கொழுப்புகளும் முட்டையில் உள்ளன” என்கிறார் டாக்டர் டெனால்ட் மெக்மைரா.

1976-ஆம் ஆண்டு முதல் பதினோரு அமெரிக்க மாநிலங்களில் தினமும் முட்டை சாப்பிட்டு வந்த நர்சுகளின் உடல்நிலை கவனிக்கப்பட்டு குறிப்புகள் சேர்க்கப்பட்டன. இந்த ஆய்வு 2 வருடம் நடந்தது.

1986-ம் ஆண்டு முதல் அமெரிக்க பல் டாக்டர்கள், கண் டாக்டர்கள், கால்நடை வைத்தியர்கள் தினமும் முட்டை சாப்பிட்டனர். இவர்களுக்கு கொலஸ்ட்ரால் அளவு, 12 ஆண்டுகள் அதிகரிக்கவில்லை. ஸ்டிரோக் அபாயமும் ஏற்படவில்லை.

80 ஆயிரம் நர்சுகளின் உடல் நலம் பற்றிய 14 ஆண்டு கால மருத்துவ குறிப்பேடுகள், 37 ஆயிரம் ஆண்களின் உடல் நலக்கோளாறு பற்றிய எட்டு வருட மருத்துவ குறிப்பேடுகள் தெரிவிக்கும் உறுதியான தகவல்கள்: தினமும் ஒரு முட்டை சாப்பிடலாம். அதுவும் பயமில்லாமல் சாப்பிடலாம் என்பதுதான்.

சாதாரண அவித்த முட்டையில்தான் இவ்வளவு நன்மைகள். இதில் வெண்ணெய், பன்றிக்கறி, பாம் ஆயில் போன்றவை சேர்த்துச் சாப்பிட்டால் கெடுதல் தான்.

நீரிழிவு நோயாளிகள் தினமும் முட்டை சாப்பிடக்கூடாது. இது அவர்களுக்கு கெடுதல் உண்டாக்கும். டாக்டர் யோசனைப்படி வாரம் ஒரு முட்டை சாப்பிடலாம்.