தொலைவு - இந்திரா பார்த்தசாரதி

 

கும்பகோணத்தில் 1-7-1930-இல் பிறந்தவர். 'இ.பா' (இயற் பெயர் - ஆர். பார்த்தசாரதி) டில்லிப் பல்கலைக் கழகத்தில் தமிழ்ப் பேராசிரியர், வைணவ சித்தாந்தம் குறித்த ஆராய்ச்சிக்காக டாக்டர் பட்டம் பெற்றவர். அறுபதுகளில் எழுதத் தொடங்கிய இவர் நாவல், சிறுகதை, நாடகம், இலக்கியத் திறனாய்வு ஆகிய பல துறைகளில் சாதனை புரிந்து 'குருதிப்புனல்'என்னும் நாவலுக்காக 1978-இல் சாகித்ய அகாதமி விருது பெற்றார். நூலுருவில் பதினைந்துக்கு மேல் இவருடைய படைப்புகள் வெளிவந்துள்ளன. அங்கதச்சுவை பரிமளிக்கும் உரைநடை இவருடைய தனிச்சிறப்பு. ஆங்கிலம் மற்றும் பிற இந்திய, உலக மொழிகளில் இவருடைய படைப்பு கள் மொழிபெயர்ப்பாகி வெளிவந்துள்ளன. 'மழை', 'போர்வை போர்த்திய உடல்கள்', 'நந்தன் கதை' ஆகிய இவருடைய நாடகங்கள் தமிழ் மேடைகளில் மட்டும் அல்லாமல் இதர மொழிகளிலும் அரங்கேற்றப்பட்டுப் பெரும் வெற்றியும் பாராட்டும் பெற்றிருக்கின்றன.

ஜன்பத் போக்குவரத்துத் தீவு. பச்சை ஒளி தந்த அநுமதியில் அதுவரையில் சிலையாய் நின்ற ராட்சஸ பஸ்கள் சீறிக்கொண்டு புறப்பட்டன.

"அப்பா, அதோ "*ஸ்கூட்டர்..." என்று கூவியவாறே வாசுவின் பாதுகாப்பிலிருந்து விடுவித்துக்கொண்டு சிவப்பு ஒளியையும் பாரா மல் வீதியின் குறுக்கே ஓடினாள் கமலி.

"கமலி!" என்று கத்தினான் வாசு.

அவள் ஏமாற்றத்துடன் திரும்பிப் பார்த்தாள். வாசு அவள் கையைப் பற்றி வேகமாகப் பின்னால் இழுத்துக்கொண்டு வந்தான்.

"வாக்'னு வந்தப்புறந்தான் போகணும்னு நான் எத்தனை தடவை சொல்லியிருக்கேன்? வயது ஏழாச்சு. இது கூடத் தெரியலியே?"

"அந்த ஸ்கூட்டர் காலியாயிருக்கு. யாரானும் ஏறிடுவாப்பா." "ஏறிட்டுப் போகட்டும். ரோடை இப்போ கிராஸ் பண்ணக் கூடாது." --------------- *தில்லியில் ஆட்டோ ரிக்‌ஷாவை "ஸ்கூட்டர்" என்று குறிப்பிடுவது வழக்கம்.

"அதோ எல்லாரும் பண்றாளேப்பா!"

"ஒத்தர் தப்புப் பண்ணினா எல்லாரும் பண்ணணுமா?"

கமலிக்கு அப்பாவின் பேரில் கோபம் கோபமாக வந்தது. அரை மணி நேரமாக இருவரும் ஸ்கூட்டருக்காக அலைகிறார்கள். ப்ளாசாவி லிருந்து அவளை இதுவரை நடத்தியே அழைத்து வந்துவிட்டான் வாசு.

அவர்கள் பஸ்ஸில் போயிருக்கலாம். ஆனால் ஒவ்வொரு பஸ்ஸிலும் கூட்டம் பொங்கி வழிந்தது. குழந்தையையும் இழுத்துக் கொண்டு முண்டியடித்து ஏற முடியுமா? - வாசுவால் இதை நினைத்துக் கூடப் பார்க்க முடியவில்லை. டாக்சியில் போகலாமென்றால் அதற்கு வசதியில்லை. லோதி காலனி போவதற்கு நாலு ரூபாய் ஆகும். இடைக்கால நிவாரணம் கொடுக்கப் போகிறார்கள்; வாஸ்தவந்தான். போன மாதம் அக்காவுக்கு உடம்பு சரியில்லை என்று அவன் பம்பாய் போய் வரும்படியாக ஆகிவிட்டது. அதற்கு வாங்கிய கடன் தீர வேண்டும். கடன் வாங்குவது என்பது அவனுக்குப் பிடிக் காத காரியம். ஆனால் திடீர் திடீரென்று செலவுகள் ஏற்படும்போது அவற்றை எப்படிச் சமாளிப்பது?

"அப்பா, அந்த ஸ்கூட்டரிலே யாரோ ஏறிட்டா" என்று அலுத்துக் கொண்டே சொன்னாள் கமலா.

குழந்தையின் எரிச்சல் அவனுக்குப் புரிந்தது. ஆனால் என்ன செய்ய முடியும்? சாயந்திரம் ஐந்து மணிக்கு மேல் ஆகிவிட்டால் ஒரு ஸ்கூட்டர் கூடக் கனாட் பிளேசில் கிடைக்காது. கிடைப்பதும், கிடைக்காமல் இருப்பதும் ஒவ்வொருவருடைய அதிர்ஷ்டத்தைப் பொறுத்தது.

தனக்கு என்றுமே அதிர்ஷ்டம் கிடையாது என்று நினைத்தான் வாசு. அவன் மெடிக்கல் காலேஜில் சேரவேண்டுமென்று ஆசைப் பட்டான். அதற்கு வேண்டிய நல்ல மார்க்கும் வாங்கியிருந்தான். ஆனால் இண்டர்வியூவில், "மத்திய ஆப்பிரிக்காவில் இரண்டாண்டு களுக்கு முன் எவ்வளவு அங்குலம் மழை பெய்தது?" என்று கேட்ட போது, அவனுக்குப் பதில் தெரியவில்லை. ஆகவே, அதற்கு அடுத்த வருஷம், "உலகம் நெடுக எங்கெங்கு மழை பெய்கிறது? எப்படி வெயில் காய்கிறது?" என்பவை பற்றியெல்லாம் அலசி ஆராய்ந்து விட்டு, இண்டர்வியூவுக்கு போனான். 'மெக்ஸிகோவில் மத்தியான வேலைகளில் மக்கள் என்ன செய்கிறார்கள்?" என்று கேட்டார்கள். அந்த வருஷமும் அவனுக்கு இடம் கிடைக்கவில்லை. பி. ஏ. படித்து விட்டுத் தில்லியில் மத்திய அரசாங்கத்தில் வேலை செய்ய வேண்டு மென்று அவன் தலையில் எழுதியிருந்தது - அப்படித்தான் அவன் அதை ஏற்றுக்கொண்டான்.

"அப்பா, 'வாக்'னு வந்துடுத்து."

"சரி, கையைப் பிடி. ஓடாதே!" ஸிந்தியா ஹவுஸ் பக்கம் போய் இருவரும் நின்றார்கள்.

"காலை வலிக்கிறது" என்றாள் கமலை. மரீனா ஹோட்டலருகே நின்று கொண்டிருந்த ஸ்கூட்டரில் ஏறியிருந்தால் இத்தனை நேரம் அவர்கள் வீட்டுக்குப் போயிருக்கலாம். அந்த ஸ்கூட்டர்காரனும் லோதி காலனிப் பக்கம் போக வேண்டியவன்தான் போல் இருக்கிறது. வாசுவை ஏற்றிக்கொள்ள இணங்கினான். ஆனால் ஒரு பெண் கோபமாக வந்து, அந்த ஸ்கூட்டரைத் தானே முதலில் கூப்பிட்டதாகச் சொன்னாள். ஸ்கூட்டர்காரன் அவள் எங்கே போகவேண்டுமென்று கேட்டான். அந்த பெண் கர்ஸன் ரோட் போகவேண்டும் என்றாள். நடந்தே போய்விடலாம் என்று யோசனை சொன்னான் ஸ்கூட்டர்காரன். அந்தப் பெண் முதலில் கூப்பிட்டிருந்தால் அவள் கோபம் நியாயமானது என்றே பட்டது வாசுவுக்கு. அவளை அழைத்துப் போகும்படி சொல்லிவிட்டு விலகிக்கொண்டான். அந்த பெண் நன்றியைச் சொல்லாமல் உரிமைப் போராட்டத்தில் வெற்றி அடைந்தது போல் ஏறிக்கொண்டாளே என்ற வருத்தம் இல்லாமல் இல்லை. நியாயத்தைப் பற்றி அப்பொழுது அவன் அவ்வளவு கவலைப்படாமல் இருந்திருந்தானானால் கமலிக்கு இப்பொழுது காலை வலித்திருக்காது.

வாழ்க்கையில் அடிப்படையான சில விஷயங்களுக்கு மதிப்பு அளிக்காவிட்டால், சமுகத்தில் வாழ்ந்து என்ன பிரயோசனம்? சிக்கலாகிக்கொண்டு வரும் சமுதாயத்தில் இது சாத்தியமா?

பிளாசா அருகே மூன்று ஸ்கூட்டர்கள் காலியாக நின்றுகொண்டிருந்தன. வாசு கமலியின் கையைப் பிடித்துக்கொண்டு பரிதாபமாக நின்றான். ஒருவராவது அவனை ஏறிட்டுப் பார்க்கவில்லை. வாசு, கால் மேல் கால் போட்டுக்கொண்டு சிகரெட் பிடித்துக் கொண்டிருந்த ஒருவனைப் பார்த்துச் சொன்னான்: "ஸ்கூட்டர் வேண்டும்."

அவன் வாசுவைப் பார்க்காமலே கேட்டான்: "எங்கே போக வேண்டும்?"

"லோதி காலனி."

அவன் பதில் சொல்லவில்லை. சிகரெட்டைப் பலமாக இழுத்துப் புகையை விட்டான். இன்னொருவன் வாசு செங்கோட்டை வருவதாக இருந்தால் அங்கு அழைத்துப் போவதாகப் கூறினான். லோதி காலனிக்குப் பதிலாகச் செங்கோட்டைக்கு அருகில் தான் இருந்திருக்கக் கூடாதா என்று வாசுவுக்குத் தோன்றிற்று. அப்பொழுது சுவரருகே நின்றுவிட்டுப் பைஜாமாவை இருக்கக் கட்டிக்கொண்டே வந்த ஒருவன், நாலு ரூபாய் கொடுப்பதானால் லோதி காலனிக்கு வருவதாகச் சொன்னான். டாக்ஸிக்கே நாலு ரூபாய்தான் ஆகும். அந்த வசதி இருந்தால் ஸ்கூட்டருடன் எதற்காகப் பேரம்? - வாசுவுக்கு மிகுந்த கோபம் வந்தது. யார் மீது என்று அவனுக்கே புரியவில்லை.

"அப்பா, அதோ ஸ்கூட்டர்" என்றாள் கமலி.

மேற்புறம் திறந்து வெயிலுக்குச் சௌகரியமாய், காற்றோட்டமாய் இருந்தது அந்த ஸ்கூட்டர். சார்ட்டைப் பார்க்கவேண்டிய அவசியமில்லாமல் புதிதாகப் பொருத்தப்பட்டிருந்தது கட்டண மீட்டர். வாழ்க்கையின் லட்சியமே கைகூடி விட்டாற்போல் ஓடினான் வாசு. ஆனால் இரண்டு தடவை கேட்டும் ஸ்கூட்டர்காரன் பதில் சொல்லவில்லை. மூன்றாம் தடவை கேட்டும் ஸ்கூட்டர்காரன் பதில் சொல்லவில்லை. சீறி விழுந்தான். "ரேடியேட்டர் சூடாகிவிட்டது. இன்னும் ஒரு மணி நேரத்துக்கு எங்கும் போவதாக இல்லை." ரேடியேட்டரைக் காட்டிலும் அவன்தான் சூடாயிருந்தான் என்று வாசுவுக்குத் தோன்றிற்று.

தனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்த ஸ்கூட்டர் கிடைக்கவில்லையே என்று எரிச்சலாக வந்தது, வாசுவுக்கு. புதிய கட்டணம் அமலுக்கு வந்து ஆறு மாதமாகிறது. முக்கால்வாசி ஸ்கூட்டர்களில் சார்ட் தான் தொங்குகிறது; கணக்குப் பார்த்துக் கொடுப்பதற்கு ஒருவன் தன் சிந்தனை முழுவதையும் ஒருமைபடுத்தியாக வேண்டும். இல்லாவிட்டால் ஏமாற்றி விடுவார்கள். புதிய மீட்டரில் பழைய மீட்டரைக் காட்டிலும் அதிகமாகக் கொடுத்தாலும் பரவாயில்லை. பழைய மீட்டரில் ஏமாறாமலிருப்பதுதான் தீய எதிர்ச் சக்திகளினின்றும் தன்னைக் காப்பாற்றிக் கொள்வது போலாகுமென்று நினைத்தான் வாசு. தில்லி போன்ற நகரங்களில் ஒருவனுக்குத் தான் ஏமாறாமல் இருக்கவேண்டுமென்ற ஜாக்கிரதை உணர்வே முழு நேரக் காரியமாக இருந்தால், அவன் ஆக்கப் பூர்வமாக வளர்வது எப்படி?

"டாக்ஸியிலே போகலாமாப்பா?" என்று கேட்டாள் கமலி. அவளுக்குக் கால் வலிக்கிறது என்ற பிரத்தியட்ச உண்மையைத் தவிர, மாதத்துக் கடைசி வாரத்தில் மத்திய சர்க்கார் அஸிஸ்டெண்டால் இதைப் பற்றி யோசித்துப் பார்க்க முடியுமா என்ற பொருளாதாரப் பிரச்னையைப் பற்றிக் கவலையில்லை. இப்போது அவனால் அது முடியாது என்பது இருக்கட்டும்; மாத முதல் வாரத்தில் கூட என்றைக்காவது குற்ற உணர்ச்சி இல்லாமல் அவனால் டாக்ஸியில் போக முடிவதில்லை. பொருளாதாரத்தை அடிப்படையாகக் கொண்ட இயந்திர பூர்வமாகிவிட்ட சமுகத்தின் ஒழுக்க நியதிகள், ஒருவனைக் குற்ற உணர்ச்சியால் அவஸ்தைப்படும் நிலைக்குக் கண்டிஷன் செய்துவிடுகின்றன போல் இருக்கிறது.

"ஸ்கூட்டரே கிடைக்காது"என்று சாபம் கொடுப்பது போல் சொன்னாள் கமலி.

"அவசரப்படாதே, கிடைக்கும்."

"பஸ்ஸிலே போகலாமே!" அப்பா தன்னை டாக்ஸியில் அழைத்துச் செல்ல தயாராக இல்லை என்பது அவளுக்குப் புரிந்து விட்டது.ஸ்கூட்டரே குறிக்கோளாகய் அலைவதைக் காட்டிலும் பஸ்ஸில் போகலாமே என்று அவளுக்குத் தோன்றிற்று.

"கூட்டத்திலே ஏற முடியுமா உன்னாலே?"

"பின்னாலே என்னதான் பண்றது? ஆத்துக்குப் போகாமலேயே இருக்கலாங்கறேளா?"

இக்கேள்வி ஒரு பயங்கரமான எதிர்காலத்தை அவன் மனக் கண் முன்பு நிறுத்தியது. ஸ்கூட்டரே கிடைக்காமல் ஸ்கூட்டரைத் தேடி இருவரும் வாழ்நாள் முழுவதும் கனாட் பிளேஸில் அலைந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். அவன் கிழவனாகி விடுகிறான். கமலியும் வளர்ந்து பெரிய பெண்ணாகி விடுகிறாள். ஸ்கூட்டர்க்காரர்களின் அடுத்த தலைமுறையும் அவர்களை ஏற்றிச் செல்ல மறுத்துவிடுகிறது.

" அப்பா, இதோ பஸ் காலியா வரது.போயிடலாம்."

வாசு திரும்பிப்பார்த்தான், பஸ் காலியாகத்தான் இருந்தது. ஆனால் லோதி காலனி செல்லும் பஸ் அல்ல; அது மதராஸ் ஹோட்டலுடன் நின்றுவிடும். அதனால்தான் கூட்டமே இல்லை.

" இந்தப் பஸ் லோதி காலனி போகாது" என்றான் வாசு.

"ஏன் எல்லாப் பஸ்ஸையும் லோதி காலனிக்கு விடமாட் டேங்கறா?"

இந்தக் கேள்விக்கு எப்படிப் பதில் சொல்லுவது? லோதி காலனி ரோம் அல்ல, எல்லா சாலைகளும் அங்கே செல்ல. அரசாங்கம் பஸ் போக்குவரத்து நடத்துவதன் நோக்கம் என்ன என்று கமலிக்கு விளங்க வைக்க முடியுமாவென ஒரு கணம் யோசித்தான். சமூகத்தைப் பற்றிக் கவலைப்படும் சர்க்காருக்குத் தான் தனி மனிதனைப்பற்றி அக்கறை இல்லை. தனி மனிதன் தன் உரிமைகளைத் தியாகம் செய்யத் தயாராக இருந்தால்தான் சமூகம் என்ற கருத்துப் பிறக்கிறது. இது கமலிக்குப் புரியுமா?

அவளுக்கு என்ன, இது யாருக்குத்தான் புரிகிறது? தனிமனிதன் சமூகத்துக்குள் புகுந்துகொள்வதே, சமூகம் என்ற மானசீகத்தைத் தனக்குச் சௌகரியமாகப் பயன்படுத்திக் கொள்ளத்தான் என்று தோன்றுகிறது. இதில் வெற்றியடையும் சிலரே தங்களை அத்தகைய 'ஃப்ராங்கென்ஸ்டீன்' பூதமாக்கிக்கொண்டு தனி மனிதனை மேய்ந்து வருகிறார்கள்.ஆனால் தன்ன‌ளவில் ஒரு கட்டுப்பாட்டுக்குள் அடங்கி,சமூகத்தில் ஒழுக்க விதிகளைப் பின்பற்றுவதே இந்த ஸ்தாபனத்தின் யந்திரக் குரூரத்தை ஓரளவு எதிர்த்துப் போராடு வது போல்தானே?ஹரிச்சந்திரன் உண்மையைத் தவிர வேறு பேசுவதேயில்லை என்பதைக் கண்டதும் விசுவாமித்திரனுக்கு எவ் வளவு எரிச்சல்,ஆத்திரம்!

"அப்பா,அதோ மூர்த்தி மாமா போறா!"

வாசு திரும்பிப் பார்த்தான்.கமலியின் குரலைக் கேட்டதும், மூர்த்தி காரை நிறுத்தினான்.அவன் வாசுவோடு படித்தவன்.கல் லூரியில் படிக்கும் போது அவன் பெயர் கோபாலன்.பெயர் வைத்த தோஷமோ என்னவோ,வெண்ணெய்க்குப் பதிலாக அவன் மற்ற மாணவர்களின் சைக்கிள்களையெல்லாம் திருடி விற்றுவிடுவது வழக்கம்.ஒரு நாள் அகப்பட்டுக் கொண்டான்.அவனும் நாதன் என்ற இன்னொரு பையனுமாகச் சேர்ந்து அந்தக் களவைச் செய்து வந்தார்கள்.இரண்டு பேருக்கும் ஆறுமாதச் சிறைத் தண்டனை கிடைத்தது.நாதன் இப்போது சென்னையில் பிரபல கிரிமினல் வக்கீல்.கோபாலனோ மூர்த்தியாகி, தில்லியில் ஒரு கம்பெனியில் லையாசான் ஆபீஸராக இருந்து வருகிறான்.

இரண்டு மூன்று மாதங்களுக்கு முன்னர் மூர்த்தியை உத்தியோக் பவனில் வாசு பார்த்தான்."கோபாலன்"என்று கூப்பிட்டதும் ஓரளவு திடுக்கிட்டு அவன் திரும்பிப் பார்த்தான்.பிறகு வாசுவைத் தெரிந்த மாதிரியே அவன் காட்டிக்கொள்ளவில்லை."என் பெயர் மூர்த்தி, கோபாலன் இல்லை;யூ ஆர் மிஸ்டேக்கன்"என்றான்.வாசுவுக்கு ஒரே குழப்பமாக இருந்தது.இப்படி உருவ ஒற்றுமை சாத்தியமா? இரண்டு நாள் கழித்து வாசுவின் வீட்டைத் தேடி வந்து அவன் சொன்ன பிறகுதான் விஷயம் புரிந்தது."என் பெயர் இனிமேமூர்த்தி தான்;கோபாலனை மறந்துடு.இங்கே ஏதோ நல்லபடியா இருக் கேன்.கிட்டத்தட்ட காலேஜ்லே செஞ்சிண்டிருந்த வேலை மாதிரி தான்.ஆனா அப்போ நாதன் பார்ட்னர்.இப்போ கவர்ன்மென்ட்டு.... கார் வெச்சிண்டிருக்கேன்.சுந்தர் நகர்லே வீடு.ஆத்துக்கு வாயேன் ஒரு நாள்."

உத்தியோக் பவனில் வேலை பார்க்கும் தன்னைப் பயன்படுத்திக் கொள்ள‌ப் பார்க்கிறான் என்பது வாசுவுக்கு அவன் வீட்டுக்குப் போன பிறகுதான் புரிந்தது.போவதை நிறுத்திவிட்டான்.ஆனால் அவன் வாசுவின் வீட்டுக்கு ஐந்தாறு தடவை வந்து போயிருக்கிறான்.

"ஹல்லோ,வாசு!எங்கே போகணும்,வீட்டுக்கா?"

"ஆத்துக்குத்தான்"என்று சொல்லிக் கொண்டே வாசுவை நம் பிக்கையுடன் பார்த்தாள் கமலி.

ஸ்கூட்டர் கிடைக்கவில்லையே, இவனுடன் போய்விடலாமா என்று ஒரு கணம் சிந்தித்தான் வாசு. கூடாது: தான் அவனுக்கு ஒரளவு கடமைப்பட்டிருக்கிறோம் என்ற உணர்வு தனக்கு ஏற்படக் கூடாது. இந்த உணர்வே சால்ஜாப்பாக, அவனிடமிருந்து வேறு பல சௌகரியங்கள் எதிர்பார்க்கக்கூடிய இச்சை ஏற்படக்கூடும். தனக்கு அப்படி ஏற்படவேண்டும் என்றுதான் மூர்த்தி எதிர்பார்க்கிறான். ஓருவருடன் ஒருவர் இணைந்து வாழ்வதுதான் சமுகம் என்ற கருத்து, எப்படி ஒருவரையொருவர் பயன்படுத்திக் கொண்டு சமுகம் தரும் வாய்ப்புக்களை யெல்லாம் தங்களுக்கு உரிமையாக்கிக் கொள்வது என்று ஆகிவிட்டது! -மூர்த்தியுடன் போனால் தானும் இந்தக் கருத்துக்கு உடன்பட்டது போலாகும். உடனடியான சௌகரியத்துக்காகக் கொள்கையைத் தியாகம் செய்யலாம?- கூடவே கூடாது.

"நான் வல்லே, நீ போ" என்றான் வாசு.

"லோதி காலனிப் பக்கந்தான் நான் போறேன், வா!"

"நீ எதிர்த் திசையிலே போறே, லோதி காலனிப் பக்கந்தான் போறேங்கிறேயே?"

"இங்கே ஒத்தரைப் பார்த்துட்டு, லோதி காலனி போகணும், வா."

"நீ சுந்தர் நகரிலே இருக்கே. லோதி காலனி வழியாச் சுத்திண்டு போகணுமா? - நீ போ. தாங்க் யூ!"

"என்ன இவ்வளவு 'பிகு' பண்ணிக்கிறே? - உத்தியோக் பவனுக்கு வந்து உன்னைத் தொந்தரவு பண்ணமாட்டேன், சரிதானே? ஐ நோ லாட்ஸ் ஆஃப் அதர் பீபிள் இன் உத்யோக் பவன்."

எதற்காக இதைச் சொல்லுகிறான்? - 'நீ உன் ஆபிஸில் அற்ப மானவன். உன் உதவி தேவையில்லை' என்பதற்காகவா? அல்லது, 'யார் யாருக்கோ நான் பணம் தரத் தயராக இருக்கும்போது என்னுடன் படித்த நீ ஏன் இப்படி அப்பாவியாய் இருக்கிறாய்?' என்று சுட்டிக்காட்டவா? பணத்தினால் எதைத்தான் சாதிக்க முடியாது? - இதோ, இப்பொழுது இவனுடைய அந்தரங்கத்தை ஆராய்ந்து கொண்டிருக்க வேண்டிய அவசியம் இருந்திருக்காது. டாக்ஸியில் போயிருக்கிலாம். ஏன், சொந்தக் காரே வைத்திருக் கலாம்.

"என்ன யோஜிக்கிறே? கம் ஆன், ஏறு."

"நோ... ப்ளீஸ்..." கமலியின் கையை இழுத்துக்கொண்டு வேகமாக நடந்து சென்றான் வாசு.

கமலி கோபத்தில் வாசுவின் கைகளை உதறினாள். "எனக்கு நடக்கத் தெரியும்."

வாசு அவள் கோபத்தைப் புரிந்து கொண்டான்.ஒன்றும் சொல்லவில்லை.

'ஸிந்தியா ஹவுஸ்'எதிரே இரண்டு ஸ்கூட்டர்கள் நின்று கொண்டிருந்தன.ட்ரைவர்களைக் காணவில்லை.ஒரு ஸ்கூட்டரின் அருகே போய் நின்று சுற்று முற்றும் பார்த்தான் வாசு.அப்பொழுது கமலி 'ஹார்ன்' அடித்தாள்.

"நோ.அப்படியெல்லாம் அடிக்கக்கூடாது."

எங்கிருந்தோ ஒரு டிரைவர் அப்பொழுது அங்கே திடீரென்று தோன்றினான்."எங்கே போக வேண்டும்?"என்றான்.

"லோதி காலணி."

"திரும்பி வர வேண்டுமா?"

"இல்லை."

டிரைவர் பதில் கூறாமல் பீடியைப் பற்றவைத்துக்கொண்டான்.

"என்ன ஸ்கூட்டர் வருமா? வராதா?"

"என் நம்பர் இப்பொ‌ழுது இல்லை.அந்த ஸ்கூட்டர்காரனைக் கேளுங்கள்."

"அந்த‌ ஸ்கூட்ட‌ர்கார‌ன் எங்கே?"

"தெரியாது."

இத‌ற்குள் ஐந்தாறு பேர்க‌ள் ஸ்கூட்டருக்காக அங்கு வ‌ந்து விட்டார்க‌ள்.எல்லாருக்கும் ஒரே ப‌தில்தான்.

அந்த‌ ஸ்கூட்ட‌ர்கார‌ன் கால்ம‌ணி க‌ழித்து வ‌ந்தான். வாசு அவ‌னிட‌ம் ஓடினான்."லோதி கால‌னி போக‌ வேண்டும்." என்றான்.

அப்பொழுது ஓர் அழ‌கானப் பெண்.க‌ண்க‌ளால் சிரித்துக் கொண்டே கேட்டாள்."காக்கா ந‌க‌ர் போக‌வேண்டும்.

ஸ்கூட்டர்கார‌ன் அந்த‌ப் பெண்ணை ஏற‌ச்சொன்ன‌தும் வாசு கூறினான்:"நான் இங்கே கால்ம‌ணி நேர‌மாக‌க் காத்துக்கொண் டிருக்கேன்.இந்த‌ ஸ்கூட்ட‌ர்கார‌ரைக் கேளுங்க‌ள்...."

அந்த‌ ஸ்கூட்ட‌ர்கார‌ன் த‌ன்னைச் சாட்சிக்கு அழைத்த‌தும் வேறு ப‌க்க‌ம் திரும்பிக்கொண்டு விட்டான்.வாசு விட‌வில்லை. "யார் முத‌லில் வ‌ந்தார்க‌ள்?"என்று அவ‌னைக் கேட்டான்.

"யார் வ‌ந்தால் என்ன‌?அதோ அவள்* கிள‌ம்பிப் போய்விட் டான்*."என்று சிரித்துக் கொண்டே சொன்னான்,அந்த‌ ஸ்கூட்டர்க் கார‌ன்.

அந்த‌ப் பெண் 'டாடா,பைபை'சொல்லாத‌ குறை! ஸ்கூட்ட‌ர் போய்விட்ட‌து.அவ‌ன் உட‌ம்பு கோப‌த்தால் ஆடிய‌து. அங்கிருந்த‌ இன்னொரு ஸ்கூட்ட‌ரையும்,டாக்சி ஸ்டாண்டிலிருந்த‌ டாக்சிக‌ளையும்,தெருவில் போய்க்கொண்டிருந்த‌ கார்க‌ளையும், பஸ்களையும் - எல்லாவற்றையும் அடித்து நொறுக்கிவிட வேண்டுமென்ற வெறி வந்தது. கும்பகோணத்திலிருந்து சுவாமிமலைக்குப் போவதற்கு அவன் பத்து வருஷத்துக்கு முன்னால் பஸ்ஸையோ, ஸ்கூட்டரையோ அல்லது டாக்சியையோ எதிர்ப்பார்த்துகொண்டா இருந்தான்? - தன்னால் இப்பொழுது கமலியைத் தூக்கிக்கொண்டு லோதி காலனிக்கு நடந்துபோக முடியாதா?

கமலி தூக்கக்கூடாது என்று முரண்டு பிடிக்கலாம். அவளைச் சமாதானப்படுத்தித் தூக்கிக்கொண்டு போகலாம் என்றாலும், அவனுக்குப் பைத்தியக்காரன் என்ற பட்டந்தான் கிடைக்கும். சிக்கலாகிவிட்ட சமூகத்தில் ஒருவன், 'சமுகம் என்றால் தன்னைத் தவிர மற்றவர்கள்' என்ற பிரக்ஞையோடு அவர்கள் அபிப்பிராயத்துக்கு இசைந்து வாழவேண்டியிருக்கிறது. ஆனால் இதை எதிர்த்துப் போராட வேண்டும்.

"கமலி வா, நடந்தே போயிடலாம்" என்றான் வாசு.

"நடந்தேவா?" என்று அவள் திகைத்தாள்.

"நடக்க முடியலேன்னா சொல்லு, தூக்கிண்டு போறேன்" என்றான் வாசு.

வரிசை வரிசையாகக் கார்களும், டாக்ஸிகளும் விரைந்துகொண்டிருந்தன.

வாசுவும் கமலியும் இன்னும் வெகுதூரம் போகவேண்டும்.

--------------------------------

புதிய தமிழ்ச் சிறுகதைகள் ,தொகுப்பாசிரியர்: அசோகமித்திரன் 
நேஷனல் புக் டிரஸ்ட் ,இந்தியா. புது டில்லி. ,1984

Paintings - Nature Streams

The smartest scientific minds of our planet in ONE picture!

This image is just mind-blowing. It was originally captured in 1927 at the Solvay Conference, attended by some of the most brilliant scientists in history. Notable attendees included Albert Einstein, Niels Bohr, Marie Curie, Erwin Schrödinger, Werner Heisenberg, Wolfgang Pauli, Paul Dirac and Louis de Broglie. More than half of the attendees went onto win the Nobel Prize in either Physics or Chemistry. Marie Curie actually won the prize in both fields. She remains the only scientist in history to have done so.

The original picture is black & white but a Swedish female artist successfully colorized it and posted it on reddit where it became an instant classic. Not only that, she's made it available on the internet for free.

(Bhagavad-gita 2.18)

The material body is perishable by nature. It may perish immediately, or it may do so after a hundred years. It is a question of time only. There is no chance of maintaining it indefinitely. But the spirit soul is so minute that it cannot even be seen by an enemy, to say nothing of being killed.
(Bhagavad-gita 2.18)

Brainy beverage: Study reveals how green tea boosts brain cell production to aid memory

Green tea. Credit: Wikimedia Commons

It has long been believed that drinking green tea is good for the memory. Now researchers have discovered how the chemical properties of China's favorite drink affect the generation of brain cells, providing benefits for memory and spatial learning. The research is published inMolecular Nutrition & Food Research.

"Green tea is a popular beverage across the world," said Professor Yun Bai from the Third Military Medical University, Chongqing, China. "There has been plenty of scientific attention on its use in helping prevent cardiovascular diseases, but now there is emerging evidence that its chemical properties may impact cellular mechanisms in the brain."

Professor Bai's team focused on the organic chemical EGCG, (epigallocatechin-3 gallate) a key property of green tea. While EGCG is a known anti-oxidant, the team believed it can also have a beneficial effect against age-related degenerative diseases.

"We proposed that EGCG can improve cognitive function by impacting the generation of neuron cells, a process known as neurogenesis," said Bai. "We focused our research on the hippocampus, the part of the brain which processes information from short-term to long-term memory."

The team found that ECGC boosts the production of neural progenitor cells, which like stem cells can adapt, or differentiate, into various types of cells. The team then used laboratory mice to discover if this increased cell production gave an advantage to memory or spatial learning.

"We ran tests on two groups of mice, one which had imbibed ECGC and a control group," said Bai. "First the mice were trained for three days to find a visible platform in their maze. Then they were trained for seven days to find a hidden platform."

The team found that the ECGC treated mice required less time to find the hidden platform. Overall the results revealed that EGCG enhances learning and memory by improving object recognition and spatial memory.

"We have shown that the organic chemical EGCG acts directly to increase the production of neural progenitor cells, both in glass tests and in mice," concluded Bai. "This helps us to understand the potential for EGCG, and green tea which contains it, to help combat degenerative diseases and memory loss."

This paper is published as part of a collection of articles bringing together high quality research on the theme of food science and technology with particular relevance to China. Browse free articles from Wiley's food science and technology publications including the Journal of Food Science, Journal of the Science of Food and Agriculture and Molecular Nutrition & Food Research.

More information: Yanyan Wang, Maoquan Li, Xueqing Xu, Min Song, Huansheng Tao, Yun Bai, 'Green tea epigallocatechin-3-gallate (EGCG) promotes neural progenitor cell proliferation and sonic hedgehog pathway activation during adult hippocampal neurogenesis," Mol. Nutr. Food Res.,2012, DOI: 10.1002/mnfr.201200035

Provided by Wiley

"Brainy beverage: Study reveals how green tea boosts brain cell production to aid memory." September 5th, 2012.http://medicalxpress.com/news/2012-09-brainy-beverage-reveals-green-tea.html

கர்ப்பமுற்ற பெண்கள் சுகப்பிரசவம் ஆவதற்காக

திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள் அருளிய தேவாரப் பதிகம்.
____________________________________
நன்று உடையானை, தீயது இலானை, நரை-வெள்ஏறு

ஒன்று உடையானை, உமை ஒருபாகம் உடையானை,
சென்று அடையாத திரு உடையானை, சிராப்பள்ளிக்-
குன்று உடையானை, கூற, என் உள்ளம் குளிரு(ம்)மே.

கைம் மகவு ஏந்திக் கடுவனொடு ஊடிக் கழை பாய்வான்,
செம்முக மந்தி கருவரை ஏறும் சிராப்பள்ளி,
வெம் முக வேழத்து ஈர்உரி போர்த்த விகிர்தா! நீ
பைம்முக நாகம் மதிஉடன் வைத்தல் பழி அன்றே?

மந்தம் முழவம் மழலை ததும்ப, வரை நீழல்
செந் தண் புனமும் சுனையும் சூழ்ந்த சிராப்பள்ளி,
சந்தம் மலர்கள் சடைமேல் உடையார், விடை ஊரும்
எம்தம்(ம்) அடிகள், அடியார்க்கு அல்லல் இல்லையே.

துறை மல்கு சாரல், சுனை மல்கு நீலத்துஇடை வைகி,
சிறை மல்கு வண்டும் தும்பியும் பாடும் சிராப்பள்ளி,
கறை மல்கு கண்டன், கனல்எரிஆடும் கடவுள்(ள்), எம்
பிறை மல்கு சென்னி உடையவன், எங்கள் பெருமானே!

கொலை வரையாத கொள்கையர்தங்கள் மதில்மூன்றும்
சிலை வரை ஆகச் செற்றனரேனும், சிராப்பள்ளித்
தலைவரை நாளும் தலைவர் அல்லாமை உரைப்பீர்காள்!
நிலவரை நீலம் உண்டதும் வெள்ளைநிறம் ஆமே?

வெய்ய தண்சாரல் விரி நிற வேங்கைத் தண்போது
செய்யபொன் சேரும் சிராப்பள்ளி மேய செல்வனார்,
தையல் ஒர்பாகம் மகிழ்வர்; நஞ்சு உண்பர்; தலைஓட்டில்
ஐயமும் கொள்வர்; ஆர், இவர் செய்கை அறிவாரே?

வேய் உயர் சாரல் கருவிரல் ஊகம் விளையாடும்
சேய் உயர் கோயில் சிராப்பள்ளி மே செல்வனார்,
பேய் உயர் கொள்ளி கைவிளக்கு ஆக, பெருமானார்,
தீ உகந்து ஆடல் திருக்குறிப்பு ஆயிற்று; ஆகாதே!

மலை மல்கு தோளன் வலி கெட ஊன்றி, மலரோன்தன்
தலை கலன்ஆகப் பலி திரிந்து உண்பர்; பழி ஓரார்---
சொல வல வேதம் சொல வல கீதம் சொல்லுங்கால்,
சில அலபோலும், சிராப்பள்ளிச் சேடர் செய்கையே!

அரப்பள்ளியானும் அலர் உறைவானும், அறியாமைக்
கரப்பு உள்ளி, நாடிக் கண்டிலரேனும், கல் சூழ்ந்த
சிரப்பள்ளி மேய வார்சடைச் செல்வர் மனைதோறும்
இரப்பு உள்ளீர்; உம்மை ஏதிலர் கண்டால், இகழாரே?

நாணாது உடைநீத்தோர்களும், கஞ்சி நாள்காலை
ஊணாப் பகல் உண்டு ஓதுவோர்கள், உரைக்கும் சொல்
பேணாது, உறு சீர் பெறுதும் என்பீர்! எம்பெருமானார்
சேண் ஆர் கோயில் சிராப்பள்ளி சென்று சேர்மினே!

தேன் நயம் பாடும் சிராப்பள்ளியானை, திரை சூழ்ந்த
கானல் சங்கு ஏறும் கழுமலஊரில் கவுணியன்---
ஞானசம்பந்தன்---நலம் மிகு பாடல்இவை வல்லார்
வான சம்பந்தவரொடும் மன்னி வாழ்வாரே.

Brain connections power automatic and conscious behaviour

(Medical Xpress)—What determines whether you deal with new situations in a flexible manner or simply act out of habit? A team of psychologists have discovered that this is predicted by the strength of specific connections in the brain. It can therefore be seen in your brain whether you act consciously or on automatic pilot. An understanding of this is relevant for the treatment of drug addicts and compulsive patients, for example. Dr Sanne de Wit, Poppy Watson and professor Richard Ridderinkhof from the University of Amsterdam led the research that was funded by NWO. The renowned Journal of Neuroscience published the research results on 29 August 2012.

Thanks to our automatic pilot we do not have to consciously perform all of our everyday actions. For example, while cycling to the supermarket you can suddenly notice that you have subconsciously completed part of the route already. The actions that lead you to working on automatic pilot are, however, not always the right ones. That is the case, for example, when you forget to turn off at a junction where you would normally continue to go straight on. Research has now demonstrated that how easily you can deviate from automatic habits when the situation demands it depends on the connections in your brain.

Twenty-three study subjects aged 18 to 26 years took part in a computer game. The young adults learned to carry out a certain action after a stimulus in order to receive a reward. As soon as they had mastered the various actions, the rules of the game changed. Then some of the actions suddenly lead to penalties instead of reward.

MRI scans demonstrated that the strength of several connections in the brain determined how good the study subjects were in subsequently adapting their behaviour. In study subjects where the stimuli continued to elicit automatic actions even when these no longer had positive consequences, the connection between the premotor cortex and posterior putamen was the strongest. However, if the study subject was good at adjusting their behaviour to the new situation then the connection between the ventromedial prefrontal cortex and the nucleus caudatus was stronger. The strongest connection in the brain therefore determines whether you are a creature of habit or act in a more focused manner.

The researchers had previously demonstrated that compulsive patients have a far above average tendency to act on automatic pilot. 'They persist in their compulsive habits despite the negative consequences,' says Sanne de Wit, one of the researchers. 'This automatic pilot can be modified in treatments that are targeted at raising awareness of automatic patterns (such as mindfulness) or indeed at breaking these (such as response prevention).' Future research needs to further unravel the relationship between the brain and automatic behaviour in compulsive patients. 'We think that the balance between the brain connections is seriously disrupted in compulsive patients. We expect a similar structural disruption in drug addicts and obese persons. It might well be the case that this disruption results in compulsive behaviour.'

Provided by Netherlands Organisation for Scientific Research (NWO)

"Brain connections power automatic and conscious behaviour." September 5th, 2012. http://medicalxpress.com/news/2012-09-brain-power-automatic-conscious-behaviour.html

Shirdi Yatra

Digital Art Works

Study Produces Massive Data Set

Science Daily William Noble, professor of genome sciences and computer science, in the data center at the William H. Foege Building. Noble, an expert on machine learning, and his team designed artificial intellience programs to analyze ENCODE data. These computer programs can learn from experience, recognize patterns, and organize information into categories understandable to scientists. The center houses systems for a wide variety of genetic research. The computer center has the capacity to store and analyze a tremendous amount of data, the equivalent of a 670-page autobiography of each person on earth, uncompressed.The computing resources analyze over 4 pentabytes of genomic data a year. (Credit: Clare McLean, Courtesy of University of Washington)

 — The Human Genome Project produced an almost complete order of the 3 billion pairs of chemical letters in the DNA that embodies the human genetic code -- but little about the way this blueprint works. Now, after a multi-year concerted effort by more than 440 researchers in 32 labs around the world, a more dynamic picture gives the first holistic view of how the human genome actually does its job.

During the new study, researchers linked more than 80 percent of the human genome sequence to a specific biological function and mapped more than 4 million regulatory regions where proteins specifically interact with the DNA. These findings represent a significant advance in understanding the precise and complex controls over the expression of genetic information within a cell. The findings bring into much sharper focus the continually active genome in which proteins routinely turn genes on and off using sites that are sometimes at great distances from the genes themselves. They also identify where chemical modifications of DNA influence gene expression and where various functional forms of RNA, a form of nucleic acid related to DNA, help regulate the whole system.

"During the early debates about the Human Genome Project, researchers had predicted that only a few percent of the human genome sequence encoded proteins, the workhorses of the cell, and that the rest was junk. We now know that this conclusion was wrong," said Eric D. Green, M.D., Ph.D., director of the National Human Genome Research Institute (NHGRI), a part of the National Institutes of Health. "ENCODE has revealed that most of the human genome is involved in the complex molecular choreography required for converting genetic information into living cells and organisms."

NHGRI organized the research project producing these results; it is called the Encyclopedia of DNA Elements or ENCODE. Launched in 2003, ENCODE's goal of identifying all of the genome's functional elements seemed just as daunting as sequencing that first human genome. ENCODE was launched as a pilot project to develop the methods and strategies needed to produce results and did so by focusing on only 1 percent of the human genome. By 2007, NHGRI concluded that the technology had sufficiently evolved for a full-scale project, in which the institute invested approximately $123 million over five years. In addition, NHGRI devoted about $40 million to the ENCODE pilot project, plus approximately $125 million to ENCODE-related technology development and model organism research since 2003.

The scale of the effort has been remarkable. Hundreds of researchers across the United States, United Kingdom, Spain, Singapore and Japan performed more than 1,600 sets of experiments on 147 types of tissue with technologies standardized across the consortium. The experiments relied on innovative uses of next-generation DNA sequencing technologies, which had only become available around five years ago, due in large part to advances enabled by NHGRI's DNA sequencing technology development program. In total, ENCODE generated more than 15 trillion bytes of raw data and consumed the equivalent of more than 300 years of computer time to analyze.

"We've come a long way," said Ewan Birney, Ph.D., of the European Bioinformatics Institute, in the United Kingdom, and lead analysis coordinator for the ENCODE project. "By carefully piecing together a simply staggering variety of data, we've shown that the human genome is simply alive with switches, turning our genes on and off and controlling when and where proteins are produced. ENCODE has taken our knowledge of the genome to the next level, and all of that knowledge is being shared openly."

The ENCODE Consortium placed the resulting data sets as soon as they were verified for accuracy, prior to publication, in several databases that can be freely accessed by anyone on the Internet. These data sets can be accessed through the ENCODE project portal (www.encodeproject.org) as well as at the University of California, Santa Cruz genome browser,http://genome.ucsc.edu/ENCODE/, the National Center for Biotechnology Information,http://www.ncbi.nlm.nih.gov/geo/info/ENCODE.html and the European Bioinformatics Institute,http://useast.ensembl.org/Homo_sapiens/encode.html?redirect=mirror;source=www.ensembl.org.

"The ENCODE catalog is like Google Maps for the human genome," said Elise Feingold, Ph.D., an NHGRI program director who helped start the ENCODE Project. "Simply by selecting the magnification in Google Maps, you can see countries, states, cities, streets, even individual intersections, and by selecting different features, you can get directions, see street names and photos, and get information about traffic and even weather. The ENCODE maps allow researchers to inspect the chromosomes, genes, functional elements and individual nucleotides in the human genome in much the same way."

The coordinated publication set includes one main integrative paper and five related papers in the journal Nature; 18 papers inGenome Research; and six papers in Genome Biology. The ENCODE data are so complex that the three journals have developed a pioneering way to present the information in an integrated form that they call threads.

"Because ENCODE has generated so much data, we, together with the ENCODE Consortium, have introduced a new way to enable researchers to navigate through the data," said Magdalena Skipper, Ph.D., senior editor at Nature, which produced the freely available publishing platform on the Internet.

Since the same topics were addressed in different ways in different papers, the new website, www.nature.com/encode, will allow anyone to follow a topic through all of the papers in the ENCODE publication set by clicking on the relevant thread at the Nature ENCODE explorer page. For example, thread number one compiles figures, tables, and text relevant to genetic variation and disease from several papers and displays them all on one page. ENCODE scientists believe this will illuminate many biological themes emerging from the analyses.

In addition to the threaded papers, six review articles are being published in the Journal of Biological Chemistry and two related papers in Science and one in Cell.

The ENCODE data are rapidly becoming a fundamental resource for researchers to help understand human biology and disease. More than 100 papers using ENCODE data have been published by investigators who were not part of the ENCODE Project, but who have used the data in disease research. For example, many regions of the human genome that do not contain protein-coding genes have been associated with disease. Instead, the disease-linked genetic changes appear to occur in vast tracts of sequence between genes where ENCODE has identified many regulatory sites. Further study will be needed to understand how specific variants in these genomic areas contribute to disease.

"We were surprised that disease-linked genetic variants are not in protein-coding regions," said Mike Pazin, Ph.D., an NHGRI program director working on ENCODE. "We expect to find that many genetic changes causing a disorder are within regulatory regions, or switches, that affect how much protein is produced or when the protein is produced, rather than affecting the structure of the protein itself. The medical condition will occur because the gene is aberrantly turned on or turned off or abnormal amounts of the protein are made. Far from being junk DNA, this regulatory DNA clearly makes important contributions to human health and disease."

Identifying regulatory regions will also help researchers explain why different types of cells have different properties. For example why do muscle cells generate force while liver cells break down food? Scientists know that muscle cells turn on some genes that only work in muscle, but it has not been previously possible to examine the regulatory elements that control that process. ENCODE has laid a foundation for these kinds of studies by examining more than 140 of the hundreds of cell types found in the human body and identifying many of the cell type-specific control elements.

Despite the enormity of the dataset described in this historic collection of publications, it does not comprehensively describe all of the functional genomic elements in all of the different types of cells in the human body. NHGRI plans to invest in additional ENCODE-related research for at least another four years. During the next phase, ENCODE will increase the depth of the catalog with respect to the types of functional elements and cell types studied. It will also develop new tools for more sophisticated analyses of the data.

சூரிய சக்தியால் இயங்கும் 'எக்கோ ஃப்ரி கேப்’

திருப்பூரைச் சேர்ந்த சிவராஜ்.
##############
உலகச் சந்தையில் இந்திய மூளைக்கு மதிப்பு அதிகம் என்பதை நிரூபித்து இருக்கிறார் திருப்பூரைச் சேர்ந்த சிவராஜ். எம்.பி.ஏ. பட்டதாரியான இவருக்கு ஆட்டோமொபைல் துறையில் ஆர்வம் அதிகம். தற்ப
ோது இவர் கண்டுபிடித்துள்ள, பெட்ரோல் தேவைப்படாத சூரிய சக்தியால் இயங்கும் 'எக்கோ ஃப்ரி கேப்’தான் திருப்பூரின் ஹைலைட். பார்க்க மூன்று சக்கர ரிக்க்ஷாபோல இருந்தாலும் கிட்டத்தட்ட காரின் ரிச் லுக்கோடு இருக்கிறது இந்த ரிக் ஷா. புவி வெப்பமயமாதல் என்கிற அசுரப் பிடியில் சிக்கி இருக்கும் பூமிக்கு இவர் கண்டுபிடித்து இருக்கும் வாகனம் உண்மையில் ஒரு வரப்பிரசாதம். 'இந்தியா புக்ஸ் ஆஃப் ரெக்கார்ட்ஸ்’ இவருடைய கண்டுபிடிப்பை அறிவியல் மற்றும் தொழில்நுட்பப் பிரிவின் கீழ் அங்கீகரித்து இருப்பது இன்னும் ஒரு சிறப்பு.

''நான் கண்டுபிடித்துள்ள 'எகோ ஃப்ரீ கேப்’ பார்க்க ரிக் ஷாவின் தோற்றத்தில் இருக்கும். இதில் மூன்று பேர் வரை பயணிக்கலாம். சூரிய சக்தி, பேட்டரி, மனித சக்தி மூலம் இது இயங்குகிறது. மனித சக்தி என்றதும் கடின உழைப்பாக இருக்கும் என்று நினைக்க வேண்டாம். சைக்கிளைப் பெடல் செய்வதுபோல் எளிதாகத்தான் இருக்கும். சூரிய ஒளியில் மூன்று மணி நேரம் சார்ஜ் செய்தால், சுமார் 150 கி.மீ. தூரம் வரை இதில் பயணிக்கலாம். மணிக்கு 45 கி.மீ. வேகத்தில் செல்ல முடியும். இந்த வண்டியை வடிவமைத்ததும் இதை முதல்முதலில் தமிழக முன்னாள் கவர்னர் சுர்ஜித் சிங் பர்னாலாவின் பேத்தியும் உதயநிதி ஸ்டாலினும்தான் டெஸ்ட் டிரைவ் செய்தார்கள். உதயநிதி சார் ஓட்டிப் பார்த்ததும் அசந்துவிட்டார். உடனே 'எனக்கு ஒண்ணு பண்ணிக் கொடுங்கப்பா... பெட்ரோல் போட்டு கட்டுப்படி ஆகலை’னு ஜாலியா கமென்ட் அடித்தார்.

இந்தக் கண்டுபிடிப்பைச் செய்து முடிக்க எனக்கு மூன்று வருடம் உழைப்பு தேவைப்பட்டது. பலமுறை வடிவமைத்தும் திருப்தி ஏற்படவில்லை. ஒன்று, சார்ஜ் ஏறவில்லை. அல்லது சார்ஜ் ஏறினால் அது வண்டியின் ஓட்டத்துக்குப் பயன்படவில்லை. இன்னொரு பக்கம் சரியான வடிவமைப்பு கிடைக்கவில்லை. ஏதாவது ஒரு சிக்கல் இருந்தது. ஆனாலும், விடாமுயற்சியுடன், நான்கைந்து முறை வடிவமைத்த பின்புதான் திட்டம் வெற்றி பெற்றது என்பதால், லட்சக்கணக்கில் பணம் செலவானது. ஆனால், இப்போது சரியான தொழில்நுட்பத்தைக் கண்டுபிடித்துவிட்டேன் என்பதால், எளிதில் வடிவமைத்துவிடுவேன். இது மார்க்கெட்டுக்கு வரும்பட்சத்தில் விலை தோராயமாக ஒரு லட்சம் இருக்கும். ஆனால், பெட்ரோல் செலவு, பராமரிப்புச் செலவு எதுவும் கிடையாது. தினமும் துடைத்து, சுத்தமாகவைத்து இருந்தாலே போதுமானது.

என்னுடைய மூன்று வருட உழைப்புக்கு நல்ல பலன் கிடைத்து இருக்கிறது. எங்கள் தயாரிப்பை விளம்பரப்படுத்த சென்னை, கோவை போன்ற நகரங்களில் சில வண்டிகளை மட்டும் மக்கள் சேவைக்காக டிரைவர்களை நியமித்து இயக்க இருக்கிறோம். இதற்காக வட்டாரப் போக்குவரத்துத் துறையினரிடம் பேசிவருகிறேன். இந்தக் கண்டுபிடிப்பை இணையத்திலும் வெளியிட்டு இருந்தேன். அதைப் பார்த்துவிட்டு, சிங்கப்பூர், தாய்லாந்து ஆகிய நாடுகளில் இருந்து நிறையப் பேர் தொடர்புகொண்டார்கள். பெட்ரோல் விலை உயர்வு என்பதைத் தாண்டி எரிபொருள் பயன்பாட்டால் பூமி வெப்பமயமாதலைக் குறைப்பதில் இந்த வாகனம் முக்கியப் பங்கு வகிக்கும் என்று பாராட்டினார்கள். விரைவில் அரசின் அங்கீகாரம் பெற்று இந்த வாகனத்தை விற்பனைக்கு விட இருக்கிறேன்'' என்கிறார் உற்சாகத்துடன்.

இவருடைய இன்னொரு ஐடியா பெங்களூரில் இப்போது செம ஹிட். பெங்களூரு, சென்னை போன்ற பெரு நகரங்களில் பிரமாண்டமான விளம்பரப் பலகைகள் வைக்கத் தடைவிதிக்கப்பட்டு உள்ளது. அதனால், பெங்களூரில் இவருடைய வெப் சைட்டான ‘www.earnwhileyoudrive.in

 

’-ல் கார் உரிமையாளர்கள் பதிவு செய்தால் போதும். அந்த காரின் நான்கு கதவுகளிலும் பிரபல வணிக நிறுவனங்களின் விளம்பரங்களை அழகான படங்களாக வைத்துக் கொள்ளலாம். இந்த விளம்பரங்களும் 'எகோ ஃப்ரி பெயின்ட்டிங்'கில் செய்யப்படுவதால் காரின் கதவுகளுக்கும் எந்தப் பாதிப்பும் இல்லை. கார் உரிமையாளர் விரும்பும்போது விளம்பரத்தை காரின் கதவுகளுக்குப் பாதிப்பு இல்லாமல் அகற்றிக் கொள்ளலாம். காரின் உரிமையாளருக்கு மாதம் தோறும் குறிப்பிட்ட தொகை வாடகையும் கிடைக்கிறது. பெங்களூரில் இவருடைய கான்செப்டைப் பின்பற்றி பஸ்களும் நிறைய ஓடுகின்றனவாம்.

யப்பா... சீக்கிரமா இங்கேயும் இந்த கான்செப்டைக்கொண்டு வாங்கப்பா. நிறையப் பேர் கார் தவணைத் தொகை கட்ட முடியாம கஷ்டப்படுறாங்க!

Shirdi Sai Geethamrutham Finals - 03

Srî Hanuman in the Mahabharata

Hanuman is also considered to be the brother of Bhima, since both are born from Vayu. During the Pandavas' exile, he appears disguised as a weak and aged monkey before his half-brother, the Pandava prince Bhima, in order to subdue his arrogance and teach him the value of humility. Bhima enters a field where Hanuman is lying with his tail blocking the way. Bhima, unaware of his identity, tells him to remove it. In return, Hanuman tells him to remove it himself. Bhima tries all his might but is unable to do it. Being the mighty strong warrior, he realizes that this being must be much more powerful and greater than him. So he asks him for his real identity. This is when Hanuman gets up and reveals his identity, and the two brothers then hug each other. Upon Bhima's request, Hanuman is also said to have enlarged himself and shown him the same size in which he h

ad crossed the sea to go to Lanka, looking for Sita.
More significantly, during the great battle of Kurukshetra, Arjuna entered the battlefield with the flag of Hanuman on his chariot.[10] The incident that led to this was an earlier encounter between Hanuman and Arjuna; Hanuman appeared as a small talking monkey before Arjuna at Rameshwaram, where Sri Rama had built the great bridge to cross over to Lanka to rescue Sita. Upon Arjuna's wondering out aloud at Sri Rama's taking the help of monkeys rather than building a bridge of arrows, Hanuman (in the form of the little monkey) challenged him to build one capable of bearing him alone, and Arjuna, unaware of the monkey's true identity accepted. Hanuman then proceeded to repeatedly destroy the bridges made by Arjuna who became depressed and suicidal, and decided to take his own life. Vishnu then appeared before them both, chiding Arjuna for his vanity, and Hanuman for making the accomplished warrior Arjuna feel incompetent. As an act of penitence, Hanuman decided to help Arjuna by stabilising and strengthening his chariot during the imminent great battle. Legend goes that Hanuman is one of the three people to have heard the Gita from Lord Sri Krishna himself, the other two being Arjuna and Sanjaya.

What is the story of creation in Hinduism according to the Vedas? By Kelli Bunner**(from pathsofdevotion)

There is no one Hindu creation story. Numerous cosmogonies can be found in almost all of the important Hindu scriptures. A Hindu maxim states that “Truth is One; the sages call it by different names” (Rig Veda 1:164:46). This axiom helps to explain how it is possible for Hindus to simultaneously embrace so many different versions of creation. Hindus tend to see metaphors in these creation myths for philosophical and spiritual truths. The Encyclopedia of Religion article on Cosmogony classifies cosmogonic myths into six categories.2 Within the Hindu tradition, there are creation stories that fall under each of those categories. Of all of the ways that one may conceive of universal origins, the Hindu mind has entertained them all.

One of the most sublime accounts of creation occurs in the Rig Veda 10:129. It ponders the mystery of origins and offers more questions than answers.


Who really knows, and who can swear,
How creation came, when or where!
Even gods came after creation’s day,
Who really knows, who can truly say
When and how did creation start?
Did He do it? Or did He not?
Only He, up there, knows, maybe;
Or perhaps, not even He.3


To find such an admission of ignorance in an ancient religious text is somewhat shocking. This well-known hymn has set a precedent for open-mindedness toward theories of the universe’s origins, whether they are set forth by other religions or by scientists. The many other creation stories in the Hindu tradition may be seen as metaphors which convey, not absolute truth, but practical paradigms for conceiving of one’s purpose in life and one’s connection to the universe and other life forms within it.

One hymn4 from the Rig Veda tells how the universe was created from the cosmic being, Purusha, who is described as having a thousand heads, a thousand eyes, and a thousand feet. From Purusha’s mouth, arms, thighs, and feet came the four classes of Hindu society respectively. It is easy to see how this is a metaphor describing the various social duties of the different classes. Each one has a prescribed place in the universal order and the imagery of the Cosmic Man serves to give the society a common vision of the social structure.

The Chandogya Upanishad 3:19:1-4 relates how the world was nonexistent, became existent, and then became an egg. After a year, the egg broke open and a silver part and a gold part emerged. The silver part became the earth and the golden part became the sky. The various parts of the egg became the features of the heavens and earth. The sun, which in this myth is equated with Brahman, was born from the egg along with all beings who arose. In this myth, there is no explanation of what caused the egg to form, and there does not seem to be any conscious entity who caused it to come about. It seems to have just happened. Many see in this an analogy to the Big Bang. In the egg was contained all of the elements that would become the matter of the universe, and it seems to come about quite on its own, without a conscious will desiring it to happen.

In the Brhadaranyaka Upanishad the primordial being, after realizing he was alone, created a woman from his body. From their union humans were born. After this the woman hid from the man by taking the form of a cow. But he came as a bull and from their union, cattle were born. She then hid as a mare, but he came as a stallion, and from that union, all one-hoofed animals were born. This went on for each of the various animals for which there is a male and female, down to the ants. Verse I:4:5 says, “He knew, I indeed am this creation for I produced all this. Therefore, he became the creation. He who knows this as such comes to be in that creation of his.”5 This cosmogony illustrates the idea that all creatures, from humans down to tiny insects, come from the same source. Even more, all share the divinity of their creator. God pervades creation. This is a fundamental Hindu belief. It may even be more appropriate to refer to the universe as a projection of the Supreme than as a creation.

In some myths, creation is said to come from being, and in others, from non-being. The Chandogya Upanishad itself describes creation in both of these ways. Both beliefs are perfectly Hindu. The Westerner may look at this and feel confounded or frustrated. “Which way is it?” he may ask, “It can’t be both ways! A divine revelation should have it only one way.” Of course, the Bible also gives more than one account of creation, but many Christians are inclined to deny this, whereas Hindus would more readily acknowledge variations in the accounts of origins in their tradition. The Hindu might be said to allow a certain amount of cognitive dissonance on these issues, but this is perhaps because the scriptures are not too concerned with putting forth a scientific theory. Rather, they offer multiple ways of viewing the cosmos in order to provide conceptual frameworks. In reality, as the Rig Veda says, “Who really knows, and who can swear, how creation came, when or where!”

In a sense, we decide the meaning and purpose of our lives. It may be that meaning and purpose are not inherent in the universe. If that is the case, it does not mean that we cannot imbue our lives with the meanings we choose. The cosmogonies are a way of illustrating a particular purpose, a way of conceptualizing a culture’s goals and the means to a fulfilled life. A case in point is the creation stories which involve a primordial sacrifice. Sacrifice was a fundamental aspect of Hindu society in Vedic times, and it remains so in some form to this day. Making offerings to the deities, and/or to the ancestors is so essential to life as it is conceived by most Hindus, that it is only natural to think about beginnings in terms of a sacrifice.

Shiva, the destroyer god, prepares the way for creation by removing the old and useless elements. Destruction is necessary for creation, and death is necessary for rebirth. This is the Indian view of sacrifice – that killing is necessary for the sustenance of physical life. We live by consuming other life forms, and the decaying life fertilizes the soil for new life. Everything is in constant transition from one form or stage to another. Death gives way to life. This is one explanation of the Hindu view that the world begins by a great sacrifice. Also illustrating this idea is that life begins from a destructive flood.6

Other Hindu creation stories tell of how the world is created from a primeval sea, a primeval ocean of milk, through tapas (asceticism), through the thought of the unborn Brahman, the dream of Vishnu, and through sound.7 In all of these creation stories, a literal interpretation would entirely miss the intended point. The value of the stories should not be judged by determining how much they are in agreement or conflict with modern scientific theories, but on how well they depict a vision for living a productive, spiritual, and satisfactory life.