Common Diabetes Drugs Associated With Increased Risk of Death

Science Daily  — Compared to another popular drug, three widely used diabetes medications are associated with a greater risk of death, a large new analysis finds. The results were presented June 25 at The Endocrine Society's 94th Annual Meeting in Houston.

"We have clearly demonstrated that metformin is associated with a substantial reduction in mortality risk, and, thus, should be the preferred first-line agent, if one has a choice between metformin and a sulfonylurea," said study lead author Kevin M. Pantalone, D.O., an endocrinologist at Summa Western Reserve Hospital in Cuyahoga Falls, OH, who conducted this study in conjunction with a team of researchers from Cleveland Clinic in Cleveland, OH.The drugs, glipizide, glyburide, and glimepiride, are known as sulfonylureas, which help decrease blood-sugar levels among type 2 diabetes patients by stimulating the pancreas to produce insulin. In the past, these medications were considered comparable to one another in terms of effectiveness and safety. Recently, however, research has shown some sulfonylureas may be safer than others. These findings led to this latest research, which compared them to another type of blood-sugar-reducing drug known as metformin. All four medications are available under low-cost, generic labels.

In the United States, nearly 26 million people, or 8 percent of the population, have diabetes, according to the Centers for Disease Control and Prevention. Many of these patients also have other underlying medical conditions, including heart, or coronary artery, disease.

Investigators found that all three sulfonylureas studied were associated with a more than 50 percent greater risk of death compared to metformin. Additionally, among diabetes patients with heart disease, only glimepiride did not increase the risk of death compared to metformin. In contrast, glipizide was associated with a 41 percent, and glyburide with a 38 percent greater risk.

"Since many patients with type 2 diabetes also have coronary artery disease, our results could potentially impact the care of a large number of patients," Pantalone said. "In these patients, we now know that glimepiride appears to be safer than the other commonly prescribed sulfonylureas, glipizide and glyburide, available in the United States."

For this retrospective study, using the electronic health-record system at Cleveland Clinic, the investigators identified 23,915 patients with type 2 diabetes who previously had received treatment with one of the four medications. Overall, the study population's average age (years) was 62, and 50 percent were male. Among the subgroup with heart disease, the average age was 68, and 69 percent were male. Both groups comprised primarily Caucasian patients. The median follow-up was slightly more than two years.

According to Pantalone, this research serves as a reminder that adverse events can occur with any medication. "All drugs have risks, even those which are generic and relatively inexpensive," he said. "It is important to talk to with your doctors about which drugs may be better and safer options, which may vary depending on your other health conditions."

In addition to the data from the hospital electronic health-record system, investigators analyzed death statistics from the Social Security Death Index. The study was supported through a grant from Astra Zeneca.

New implant method to help diabetics

THE GARVAN INSTITUTE OF MEDICAL RESEARCH

Share on print The 'islet' transplants are only given to patients who are suffering greatly from Type 1 diabetes, but many islet cells die within 2-5 years. The research suggests a better way to ensure the transplant is more effective.  Image: firebrandphotography/iStockphoto A transplant procedure given only to those with Type 1 diabetes who pass out repeatedly from low blood sugar levels, or ‘hypos’, is likely to become much more effective as a result of a discovery made by a group of Australian researchers. ‘Islet transplants’ (the transplant of islets from the pancreas, which contain insulin-producing cells) are not given lightly because recipients must take immunosuppressive drugs for the rest of their lives. As a result, transplant recipients are generally people who cannot regulate their blood sugar levels, and who lapse into comas, often without warning. However, many islets die within a week of transplantation, and most patients have to go back on at least some insulin within 2-5 years. Associate Professor Jenny Gunton, from Sydney’s Garvan Institute of Medical Research and Westmead Hospital, together with the Westmead Islet Transplant Program, has discovered that treating islets prior to transplantation with a drug that boosts production of the HIF-1 alpha protein (a master regulator of cell survival) significantly improves the survival of human islets in mouse recipients. Her findings are published in Cell Transplantation. “I work with the islet transplant team at Westmead Hospital, and we’ve been trying to figure out a way of improving outcomes for people who receive islet transplants,” she said. “Isolating islets from a donor pancreas exposes them to lack of oxygen, and islets suffer a lot of damage even from temporary low amounts of oxygen. HIF-1 alpha helps cells respond to low oxygen levels, and so we predicted that boosting it would improve islet survival.”   “When we tested the effect of treating islets prior to transplantation with the drug deferoxamine, DFO for short, which boosts HIF-1 alpha, the results supported our prediction. “Because we had to test the effect before using it in people, we transplanted human islets into mice – with some islets having been treated with DFO, and some not treated. In a ‘minimal mass’ model, which approximates the human situation, we went from a 0% cure rate at a month to a 50% cure rate in a month.” “In an ‘adequate mass’ model, where you give the mice many more islets, mice were cured by non-DFO-treated islets. However, it took over 3 times the number of non-DFO-treated islets to cure the mice.” “We also conducted an experiment which demonstrated the importance of HIF-1 alpha – by engineering mice not to produce any HIF-1 alpha in their insulin-producing cells. When these non-HIFF-1 alpha islets were transplanted into diabetic mice, the recipients did very badly.” “The good thing about deferoxamine is that it is already approved for human use, has been in use for well over a decade, and in our studies, we used it the normal human treatment dose.” “At Westmead, we’ve already started using DFO to treat islets before transplantation. While it’s still too early to draw any conclusions, recipients are doing well. To actually test the effect in people properly, you’d need to do a big randomised, placebo-controlled trial, and to get the number of people needed you’d have to enrol patients from many centres world-wide – clearly not an easy option.” “We hope that finding a way of improving islet survival in recipients will extend the usefulness of donor pancreases – meaning you could give more transplants because one pancreas might be enough for one recipient, instead of two to three pancreases for each recipient.” “At the moment islet transplants are good for those people that have regular severe hypos. Even if the transplanted islets don’t get the person ‘off’ insulin, they stop experiencing hypos. This increases quality of life immeasurably because prior to transplantation repeat hypo sufferers are not allowed to drive and generally can’t hold down a job.” “We hope our finding will give these people a longer window without insulin use.” Editor's Note: Original news release can be found here.

Diabetes risk factors in young Sri Lankans much higher than previously thought

Urgent action required to implement lifestyle changes to prevent onset of obesity and diabetes

Scientists at King’s College London and the National Diabetes Centre (Sri Lanka) have found evidence of a high number of risk factors for type 2 diabetes among the young urban population in Sri Lanka. The study is the first large-scale investigation into diabetes risk among children and young people in South Asia, and provides further evidence that the region is rapidly becoming a hotspot in the growing international diabetes epidemic.

The study, published in the journal PLoS One, is part of a research programme aiming to develop methods to prevent diabetes in young people in Sri Lanka, as the disease is now having a major public health impact. The scientists suggest that urgent action is now required to raise awareness of diabetes and obesity in developing countries and encourage young people to make lifestyle changes to reduce their risk.

According to the World Health Organization (WHO), 346 million people worldwide have diabetes, with 80 percent of diabetes deaths occurring in low- and middle-income countries. Recent research has shown that urban populations in South Asia are increasingly at risk from developing type 2 diabetes, which develops largely as a result of excess body weight and physical inactivity. In Sri Lanka, studies have shown that one in five adults has either diabetes or pre-diabetes, but until now no research has been carried out into risk-factors among young people.

The DIABRISK-SL project is an international collaboration between scientists in Sri Lanka, led by Dr Mahen Wijesuriya and the UK, led by Dr Janaka Karalliedde from the Cardiovascular Division at King’s College London. The team surveyed 22,507 people aged between 10 and 40 from cities in Sri Lanka to check for various early risk factors for type 2 diabetes – such as high body mass index (BMI), raised waist circumference and high levels of physical inactivity. They also checked for family history of the disease.

The survey revealed that 5,163 people (23 percent) had two or more risk factors for diabetes, with two or more risk factors found in 24 percent of children aged 10-14. Raised BMI was found in nearly 20 percent of children aged 10-14, and 15 percent of children aged 15-19. Most worryingly, the prevalence of physical inactivity and central obesity was nearly 40% in females aged under 16. The results also showed that physical inactivity was a lot higher among females in all age groups, with overall inactivity rising in both sexes with age.

‘What we have found in this report really confirms that South Asia is becoming the centre of a worldwide diabetes epidemic,’ said Dr Karalliedde. ‘We were expecting the levels of risk factors to be high, but we were still surprised at just how high they were. The fact that we found such a high prevalence in children has not been shown Sri Lanka before, or anywhere else in South Asia, and is of great concern.

‘This dramatic rise is clearly linked to a decline in physical activity and mirrors global trends of rising childhood obesity. Being overweight in childhood means people are much more likely to become obese as adults and will have a greater risk of developing type 2 diabetes and cardiovascular disease. Now that we know how widespread the problem is, we can take steps towards identifying high risk groups to evolving preventive strategies.’

Dr Mahen Wijesuriya, of the National Diabetes Centre, said: ‘These data highlight the need for early intervention in younger people in Sri Lanka. A primary prevention intervention trial is now underway to evaluate the effects of intensive lifestyle intervention on improving diet and exercise. We will have the results of this in the next two years.’

Dr Wijesuriya emphasized the importance of public health education and awareness and stressed that these results have already contributed to the development of a National Non-Communicable Disease Strategy to combat type 2 diabetes in Sri Lanka.

Professor Jean Claude Mbanya, President of the International Diabetes Federation, said: ‘These figures reflect the disturbing rise in risk factors for type 2 diabetes among young people being seen worldwide. This is an example of good-quality scientific research that will bring solutions to the global epidemic of diabetes and other chronic non-communicable disease.

‘We hope that the DIABRISK-SL project in Sri Lanka will lead to effective and cost-effective interventions that work in the real world. This is a golden opportunity to make a very deep and very positive long-term impact on individuals, families and entire communities in Sri Lanka.

_________

NOTES TO EDITORS: 

Wijesuriya M, Gulliford M, Charlton J, Vasantharaja L, Viberti G, et al. (2012) High Prevalence of Cardio-Metabolic Risk Factors in a Young Urban Sri-Lankan Population PLoS ONE 7(2): e31309. doi:10.1371/journal.pone.0031309. Published February 13 2012

The study was funded by a BRIDGES grant from the International Diabetes Federation and the Diabetes Association of Sri Lanka. BRIDGES, an International Diabetes Federation programme, is supported by an educational grant from Lilly Diabetes.

Diabetes in young Sri Lankans

சக்கரை நோயை தடுக்கும் கைக்குத்தல் அரிசி!

 
பண்டைய காலத்தில் நம் முன்னோர்கள் கைக்குத்தல் அரிசியையே உணவிற்காக பயன்படுத்திவந்தனர். கைக்குத்தல் அரிசி எனப்படும் பாலீஸ் செய்யப்படாத அரிசியில் நார்ச்சத்தும் எண்ணற்ற வைட்டமின் சத்துக்களும், புரதச்சத்தும் அடங்கியுள்ளன. ஆனால் இன்றைக்கு அரிசியை பலமுறை பாலீஸ் செய்து எந்த சத்தும் இல்லாத வெறும் மாவுப்பொருளை மட்டுமே கொண்ட அரிசியை பயன்படுத்துகின்றனர். இதனால் உடலானதுநோய்களின் கூடாரமாகிறது. பாலீஸ் செய்யப்படாத அரிசியை உணவாக உட்கொண்டால் நீரிழிவு, இதயநோய் உள்ளிட்ட நோய்களை தவிர்க்கலாம் என்கின்றனர் உணவியல் வல்லுநர்கள்.

வைட்டமின் சத்துக்கள்

உலகில் மூன்றில் இரண்டு பங்கு மக்கள் அரிசியையே உணவாகக் கொண்டுள்ளனர். இந்தியாவில் குறிப்பாக தென்னிந்திய மாநில மக்களின் மிக முக்கிய உணவுப்பொருள் அரிசி. இது ஒரு மாவுப் பொருளாகும். பாலீஸ் செய்யப்படாத அரிசியில் இரும்புச்சத்து, சுண்ணாம்புச்சத்து, வைட்டமின் ஏ, வைட்டமின் பி, வைட்டமின் பி12, வைட்டமின் கே, வைட்டமின் இ, மாவுச்சத்து, புரதச் சத்துக்கள் நிரம்பியுள்ளன.

முற்காலத்தில் உரலில் நெல்லை போட்டு உலக்கையால் அந்த நெல்லினை இடித்து அதன் உமியைப் பிரித்து சுத்தம் செய்து அந்த அரிசியை சமைத்து சாப்பிட்டனர். இந்த வகையில் எடுக்கப்படும் அரிசியில் தவிடு நீக்கப்படுவது இல்லை. இவ்வாறு அரிசியை தவிட்டுடன் சேர்த்து சாப்பிடும்போது உடலுக்குத் தேவையான சத்துக்கள் கிடைக்கும். அதுபோல் அரிசியில் அடங்கியுள்ள மாவுப் பொருளை எளிதில் ஜீரணிக்கச் செய்யும்.

நீரிழிவு வராது

தவிடு நீக்காத அரிசியை சாப்பிடுவதால் அதன் பலன்கள் அனைத்தும் சரிசமமாக உடலுக்கு சேர்கிறது. இந்த அரிசியை உண்பதால் உணவு எளிதில் சீரணமடையும். மலச்சிக்கலைப் போக்கும், சிறுநீரை நன்கு பிரிக்கும். இதில் நார்ச்சத்து அதிகம் உள்ளதால் நீரிழிவு நோயின் தாக்கம் இருக்காது. இது இரத்தத்தைச் சுத்தப்படுத்தி உடலுக்கு புத்துணர்வைக் கொடுக்கும். பித்த அதிகரிப்பை குறைக்கும். உடலில் தேங்கியுள்ள கொழுப்பை நீக்கும். சருமத்தைப் பாதுகாக்கும். வாத பித்த, கபத்தை அதனதன் நிலையில் வைத்திருக்கும்

இந்த தவிடு நீக்காத அரிசி இந்தியாவில் கேரளாவிலும், இலங்கையிலும் மட்டுமே அதிகம் பயன்படுத்துகின்றனர். தமிழ்நாட்டில் இந்த அரிசியை பயன்படுத்துவது தற்போது வெகுவாக குறைந்துவிட்டது.

சத்து நீக்கப்பட்ட அரிசி

தமிழ்நாட்டில் அனைவருமே கண்ணைப் பறிக்கும் வெண்மையான அரிசியையே விரும்புகிறோம். இரண்டு மூன்று முறை பாலீஷ் செய்யப்பட்ட இவ்வகையான அரிசியில் உள்ள எல்லா வைட்டமின் சத்துக்களும் வெளியேற்றப்பட்டு விடுகிறது. இதில் நாவிற்கு சுவை மட்டுமே உண்டு. ஆனால் மாவுச்சத்தைத் தவிர வேறெந்த சத்துக்களும் கிடைப்பதில்லை.

நோய்கள் அதிகரிப்பு

இந்த அரிசியை சமைத்து உண்பதால் மாவுச் சத்து அதிகம் உடலில் சேருகிறது. ஆரம்பத்தில் அந்த மாவுச்சத்தைக் கட்டுப்படுத்த உடலில் இன்சுலின் சுரப்பு அதிகமாக இருக்கும். ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்திற்குப் பிறகு இன்சுலின் சுரப்பு குறைவதால் சர்க்கரையின் அளவு அதிகரிக்கிறது. இதனால் சர்க்கரை நோய் ஏற்படுகிறது.

கைக்குத்தல் அரிசி தற்போது அதிகம் கிடைப்பதில்லை. உமி நீக்கி பாலீஷ் செய்யாத அரிசியை வாங்கி சமைத்து சாப்பிடுங்கள். நாவிற்கு ருசி, தொண்டைவரை, ஆனால் பலன் ஒன்றுமில்லை. ஆரோக்கிய உடலுக்கு கைக்குத்தல் அரிசி சிறந்தது. பாலீஷ் செய்த வெள்ளை அரிசி சத்தற்றது. எனவே அவற்றை சாப்பிடுவதை குறைத்து தவிடு நீக்காத அரிசியை வாங்கி உண்பதே ஆரோக்கியத்திற்கு ஏற்றது என்கின்றனர் உணவியல் வல்லுநர்கள்.


Reference By : http://melathirupanthuruthi.com/

Verified:::

நீரிழிவு நோயை கட்டுப்படுத்த தினமும் 4 கப் டீ போதும்: ஆய்வாளர்கள்

தினமும் 4 கப் டீ குடித்தால் நீரிழிவு நோயை கட்டுப்படுத்தலாம் என்று சமீபத்திய ஆய்வொன்றின் மூலம் தெரியவந்துள்ளது. ஜேர்மனியில் உள்ள ஹெயின்ரிச் ஹெயின் பல்கலைக்கழகம் மற்றும் லிப்னிஸ் சென்டர் ஃபார் டயாபடிக் ரிசர்ச் ஆகிய நிறுவனங்கள் இணைந்து, க்ரிஸ்டியன் ஹெர்பர் தலைமையில் நீரிழிவு நோய் குறித்து  பல்வேறு பகுதிகளை சேர்ந்த 12 ஆயிரத்திற்கும் மேற்பட்டோரிடம் ஆய்வு நடத்தினர். தினமும் அவர்களுக்கு டீ கொடுக்கப்பட்டு கண்காணிக்கப்பட்டதில் டைப் 2 வகை நீரிழிவு நோய் கட்டுக்குள் இருப்பதை உறுதிப்படுத்தி உள்ளனர். டீ குடிக்காத மற்றவர்களுடன் ஒப்பிடும் போது இவர்களுக்கு 20 சதவீதம் அதிக பாதுகாப்பு கிடைப்பது ஆய்வில் தெரிய வந்துள்ளது. ஆனால், பால் மற்றும் சர்க்கரை சேர்க்காமல் தயாரிக்கப்படும் டீ மட்டுமே அருந்த வேண்டும் என்கின்றனர் ஆராய்ச்சியாளர்கள். டைப் 2 நீரிழிவு நோய்க்கு நார்ச் சத்துள்ள உணவுகள் பரிந்துரைக்கப்படுகின்றன. உணவு, உடற்பயிற்சி, மருந்துகள் இணைந்தே நீரிழிவு நோயை கட்டுக்குள் வைக்கும். இவற்றுடன் தினசரி 4 கப் டீ, டைப் 2 நீரிழிவு நோயை கட்டுப்படுத்துவது உறுதியாகி உள்ளது. இதனால் பக்க விளைவுகளும் பாதிப்புகளும் இருக்காது என்று ஆராய்ச்சியாளர்கள் கூறியுள்ளனர்.

அரிசியில் கவனம்

ஹார்வர்டு பல்கலைக்கழக ஆராய்ச்சி முடிவு களின்படி, நாள்தோறும் ஒரு கப் வெள்ளை அரிசி சாதம் உண்பவர்களுக்கு 'டைப்-2' சர்க்கரை நோய் வருவதற்கான சாத்தியக்கூறுகள் அதிகம் உள்ளது என தெரிய வந்துள்ளது.

ஹார்வர்டு பல்கலைக்கழகம் சீனா, ஜப்பான், ஆஸ்திரேலியா போன்ற நாடுகளில் நடைபெற்ற ஆராய்ச்சி முடிவுகளும் இதனைத் தெரிவிக்கின் றன. தமிழகம், கேரளா, ஆந்திரா, கர்நாடக மக்கள் மிக முக்கிய உணவாக, அரிசி உணவையே நாள் தோறும் உண்கின்றனர். எனவே அவர்கள் இந்த ஆராய்ச்சி முடிவை கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும்.

பாலீஷ் செய்யப்பட்ட அரிசியில் அதிக அளவில் கிலைசிமிக்ஸ் இன்டக்ஸ் உள்ளது. அதில் எந்த சத்துகளும் இல்லாமல் கார்போ ஹைட்ரேட் மட்டுமே உள்ளது. எனவே அது உடனடியாக ரத்த சர்க்கரை அளவை அதிகரிக்கிறது.

எனவே தற்போது 'டபுள் பாலீஷ் செய்யப்பட்ட அரிசி' என வரும் விளம்பரங்களின் மீது நுகர்வோர் எச்சரிக்கையாய் இருக்க வேண்டும்.

By: Udhai Kumar

Weight loss aids diabetics' hearts

THE GARVAN INSTITUTE OF MEDICAL RESEARCH

Share on print Cardiovascular disease is the most common cause of death in people with diabetes. Image: selimaksan/iStockphoto An Australian study shows that losing 6 kg reduces artery stiffness by 20% in obese people with Type 2 diabetes. Diabetes carries a six-fold greater risk of heart disease due to atherosclerosis, or hardening of the arteries. Cardiovascular disease is the commonest cause of death in people with diabetes – accounting for 68% of all deaths. Associate Professor Katherine Samaras from Sydney’s Garvan Institute of Medical Research and Associate Professor Christopher Hayward from St. Vincent’s Hospital have shown that arterial stiffness is directly associated with inflammation –  that is, activation of white blood cells and genes that regulate inflammation. Their findings are published in Diabetes and Vascular Disease Research, now online. The study was based on 14 obese people with Type 2 diabetes or pre-diabetes. All participants underwent a calorie-restricted diet for 24 weeks, with gastric banding surgery after 12 weeks. “We found that the degree of inflammation in fat tissue specifically predicted how much arteries relaxed during a weight loss program, meaning that people with higher levels of inflammation had arteries that did not relax as much,” said Associate Professor Samaras. “Obesity, Type 2 diabetes and atherosclerosis are all associated with an inflammatory state, involving activation of immune cells in the circulation and in fat tissue, as well as an increase of circulating pro-inflammatory molecules.” “Weight loss reduces immune cell activation and inflammation, which in turn is related to the extent that arteries can relax.” “To our knowledge, this is the first study to examine the relationships between weight loss-induced improvements in arterial stiffness and the immune response.” “We believe it supports clinical weight loss interventions, such as bariatric surgery, which enable people to lose weight for the long term and improve their health.” Editor's Note: Original news release can be found here.

நீரிழிவு நோயால் ஏற்படும் பார்வை இழப்பை சரிசெய்வதற்கு

நீரிழிவு நோயால் கண்பார்வை அதிகளவு பாதிக்கப்படும், இதனால் ஏற்படும் பார்வை குறைபாட்டை குணமாக்குவது எப்படி என்பது குறித்து விளக்கம் அளிக்கின்றனர் விழித்திரை நிபுணர்கள். முன்பு எப்போதும் இல்லாத அளவுக்கு நீரிழிவு நோய் மிக வேகமாக பரவி வருகிறது. சமீபத்தில் எடுக்கப்பட்ட ஆய்வுப் படி உலக மக்கள் தொகையில் 4 சதவீதம் பேருக்கு நீரிழிவு நோய் இருக்கிறது. உலகிலேயே அளவுக்கு அதிகமான நீரிழிவு நோயாளிகள் இருப்பது இந்தியாவில் தான். இதனால் தான் இந்தியாவை நீரிழிவு நோயாளிகளின் தலைநகரம் என்று வர்ணிக்கிறார்கள். நீரிழிவு நோயை டைப்-1, டைப்-2 என்று 2 வகையான பிரித்துள்ளனர். 30 வயதுக்குள் நீரிழிவு நோய் வருவதை டைப்-1 என்றும், 30 வயதுக்கு பிறகு நீரிழிவு நோய் வருவதை டைப்-2 என்றும் பிரித்துள்ளனர். டைப்-1ன் வகையை சேர்ந்த நோயாளிகளுக்கு 15 ஆண்டுகளாக நீரிழிவு இருந்தால் அவர்களது கண்பார்வை 100 சதவீதம் பாதிக்கப்படும் அபாயம் உள்ளது. டைப்-2 வகையினருக்கு நீரிழிவு நோய் 15 ஆண்டுகள் நீடித்தால் 30 சதவீதம் பேரின் கண்பார்வை கடுமையாக பாதிக்கப்படுகிறது. எனவே 30 வயதுக்கு பிறகு நீரிழிவு நோய் இருப்பது தெரிய வந்தால், இந்நோயாளிகள் உடனடியாக மருத்துவரிடம் சென்று பரிசோதனை செய்து கொள்வது அவசியம். அதிலும் விழித்திரை நிபுணரிடம்(ரெட்டினா ஸ்பெஷலிஸ்ட்) சென்று `செக்-அப்' செய் வது மிகவும் நல்லது. சிலருக்கு விழித்திரையில் வலி அதிகமாக இருக்கும். அப்போதே அவர்கள் விழித்திரை நிபுணரிடம் பரிசோதனை செய்து கொண்டால் கண் பார்வை இழப்பில் இருந்து தப்பி விடலாம். நீரிழிவு நோயாளிகள் மட்டுமல்ல 40 வயதை கடந்த அனைவரும் கண் மருத்துவரிடம் சென்று கண் பிரஷ்ஷரை பரிசோதித்து கொள்ள வேண்டும். இந்த கண் பிரஷ்ஷர் அதிகமானால் கண்பார்வை குறைபாடு ஏற்படும். பரிசோதனை எப்.எப்.ஏ. என்ற கண் பரிசோதனை மூலம் நீரிழிவால் ஏற்படும் ரத்த நாள கோளாறுகளை கண்டறிய முடியும். இப் பரிசோதனைக்கு பிறகு கண்ணுக்குள் இன்ட்ரா விட்ரியாஸ் என்ற ஊசி மருந்தை ஊசி மூலம் செலுத்துவோம். கண்ணுக்குள் வி.இ.ஜி.எப். ரசாயனம் உண்டு. இந்த ரசாயனத்துக்கு எதிராக வி.இ.ஜி.எப். மருந்தை ஊசி மூலம் செலுத்தினால் ரத்தநாள கோளாறு குணமாகும். விழித்திரையில் ஏற்படும் கோளாறை தடுக்க சிலிகான் ஆயில் ஊசி மூலம் செலுத்தப்படும். இந்த ஆயிலானது விழித்திரையை பலப்படுத்தும்.

நீரிழிவு நோயை தடுக்கும் கோவைக்காய்

சர்க்கரை நோய் எனப்படும் நீரிழிவு நோய்களின் எண்ணிக்கை நாளுக்கு நாள் பெருகி வருகிறது. கொஞ்சம் நம்முடைய உணவுப் பழக்க முறைகளில் கூடுதல் கவனம் செலுத்தினால் நீரிழிவு நோய் வராமல் தப்பித்துக் கொள்ளலாம். சாதாரணமாக எல்லா காய்கறி அங்காடிகளிலும் தாராளமாகக் கிடைக்கக் கூடியது தான் கோவைக்காய். கொஞ்சமாய் துவர்ப்புச் சுவையுடைய இந்த கோவைக்காயில் பொறியல், வற்றல், கூட்டு, சாம்பார் செய்து உணவில் சேர்த்து கொள்வதுண்டு. மற்றும் கோவைக் காய் பச்சடி சிறந்த மருத்துவ குணமுள்ள உணவு. சிறு சிறு துண்டுகளாக நறுக்கிய கோவைக்காயுடன் மோர், மிளகு பொடி, சீரகப் பொடி, இஞ்சி சிறிது சேர்த்து தேவையான அளவு உப்பு கலந்து விட்டால் அவ்வளவு தான் கோவைக்காய் பச்சடி தயார். இதனை வாரம் 2 நாள் பகல் உணவில் சேர்த்தால் வாய்ப் புண் குணமாகும். நீரிழிவு நோயாளிகளின் ரத்தத்தில் சேரும் சர்ககரை அளவைக் கட்டுப்படுத்தும். ஆனால் நிறைய பேர் பாகற்காயை ஒதுக்குவது போல் கோவைக் காயையும் உணவில் சேர்த்துக் கொள்ளாமல் ஒதுக்கி விடுகிறார்கள். நாக்கு சுவையை மட்டுமே கருதாமல் உடல் நலத்தையும் கருத்தில் எடுத்துக் கொண்டால் எல்லா உணவுகளும் விருப்பமுடையதாகத் தான் ஆகும். இதனைப் பொதுவாக எல்லோருமே சாப்பிடலாம். பரம்பரை காரணமாக நீரிழிவு நோய் இருப்பவர்கள் கோவைக்காயை 35 வயது முதலே உணவில் சேர்த்துக் கொண்டால் நல்லது. நீரிழிவு நோய் வராமல் தடுக்கலாம். பச்சையாகவே கோவைக்காயை மென்று துப்பி விட்டாலே வாய்ப்புண் ஆறிடும். வயிற்றுப் புண் இருப்பவர்கள் வாரம் 2 நாள் கோவைக்காயை சேர்த்துக் கொள்ளலாம். கோவைக்காயை பீன்ஸ் போல பொறியல் செய்து சாப்பிட்டாலும் சுவையாக இருக்கும். ஒரே ஒரு கோவைக்காயை எடுத்து மோருடன் சேர்த்து அரைத்து குடித்தாலும் மேற்சொன்ன பலன்களை பெறலாம்.

Sugar production switch in liver may offer target for new diabetes therapies

 by Biomechanism 

---

Salk researchers find molecular switch that controls liver glucose production and may represent a new avenue for treating insulin-resistant type II diabetes

This is Marc R. Montminy, professor, Clayton Foundation Laboratories for Peptide Biology and Yiguo Wang, a research associate. Image: Salk Institute

In their extraordinary quest to decode human metabolism, researchers at the Salk Institute for Biological Studies have discovered a pair of molecules that regulates the liver’s production of glucose—- the simple sugar that is the source of energy in human cells and the central player in diabetes.

In a paper published April 8 in Nature, the scientists say that controlling the activity of these two molecules—- which work together to allow more or less glucose production—- could potentially offer a new way to lower blood sugar to treat insulin-resistant type II diabetes. They showed, through an experimental technique, that this was possible in diabetic mice.

“If you control these switches, you can control the production of glucose, which is really at the heart of the problem of type 2 diabetes,” says Professor Marc Montminy, head of Salk’s Clayton Foundation Laboratories for Peptide Biology.

---

The need for new drugs is accelerating, says Montminy, as almost 26 million Americans have type II diabetes, and an estimated 79 million people are at risk of developing the condition. Diabetes is the sixth leading cause of death in the United States, and treatment costs are estimated at $116 billion annually.

In order to develop new and effective treatments for diabetes, researchers need to understand the complex and delicate biology behind human metabolism as well as the disorders that develop when this finely tuned system is out of balance, Montminy says.

During the day, humans burn glucose, derived from the food we eat. This is the fuel that supplies the muscles and other parts of the body expending energy. At night, when we sleep, we revert to stored fat as a source of very dependable but slowly released energy. But certain parts of the body, most notably the brain, require glucose as a source of energy, even when we fast.

Pancreatic islet cells control both sides of this energy equation. Located in the pancreas, they produce glucagon, a hormone released during fasting, to tell the liver to make glucose for use by the brain. This process is reversed when we feed, and when the pancreatic islets release insulin, which tells the liver to stop making glucose.

Thus glucagon and insulin are part of a feedback system designed to keep blood glucose at a stable level.

Montminy’s lab has for years focused on the central switches that control glucose production in the liver and others that control glucose sensing and insulin production in the pancreas. Among his key findings is that glucagon—- the fasting hormone—- turns on a genetic switch (CRTC2) that ramps up production of glucose in the blood. In turn, when insulin is increased in the blood, activity of CRTC2 is inhibited, and the liver produces less glucose.

“But in insulin-resistant type II diabetic individuals, the CRTC2 switch is turned on too strongly because the insulin signal is not getting through,” Montminy says. “As a result, the liver produces too much glucose and the level of glucose in the blood stream is too high. Over a period of 10 to 20 years, the abnormal elevation of glucose leads to chronic complications including heart disease, blindness and kidney failure.”

The new findings in the Nature study identify a relay system that explains how glucagon activates the CRTC2 switch during fasting, and how that system is compromised during diabetes.

The scientists say this relay system involves a molecular receptor (IP3) on the outside of liver cells that they call a “molecular spigot.” Glucagon opens the IP3 spigot during fasting, allowing an increase in calcium, a common signaling molecule in the cell. This stimulates a molecular gas pedal, of sorts, known as calcineurin, which revs up CRTC2, activating genes that allow the liver to drive the metabolic engine by producing more glucose.

This is important, Montminy says, because the team also discovered that activity of the IP3 receptor and calcineurin in the liver are increased in diabetic insulin resistance, resulting in more blood sugar.

The findings therefore suggest that agents that can selectively damp down activity of the IP3 spigot and the calcineurin accelerator might help to shut down the CRTC2 switch and to lower blood sugar in type II diabetic patients, he says. That is precisely what happened when the researchers used these compounds on liver cells.

“We obviously have a lot of work to do to find out whether such a strategy might work in humans,” he says.

________

The research team includes investigators from Salk Institute, Columbia University, University of California San Diego and University of Ottawa. In addition to Montminy, the coauthors on the paper are Yiguo Wang, Gang Li, Jason Goode, Jose Paz, Kunfu Ouyang, Robert Screaton, Wolfgang Fischer, Ju Chen and Ira Tabas.

The study was funded by grants from the National Institutes of Health, the Kieckhefer Foundation, the Clayton Foundation for Medical Research and the Leona M. and Harry B. Helmsley Charitable Trust.

!! Natural Treatments for Diabetes !!

 

Diabetes is a serious illness in which the blood sugar/glucose level is high in the blood vessel or in the urine. There are two types of diabetes. The main causes of diabetes are obesity, Stress, high blood pressure, high cholesterol, smoking and lack of exercise. Here are some natural treatments for diabetes.

Natural Treatment to cure Diabetes

1. Take 2 teaspoon of apple cider vinegar and mix it in a little amount of salt. Then these ingredients mix in a glass of water and drink it before eating meal.

2. Take 3 teaspoon of cinnamon and mix it in a glass water, then boil for 15 minutes in low flame. Afterward filter the mixture and drink it  daily to cure diabetes.

3. Take1 tablespoon of turmeric, 1 tablespoon of ground bay leaf and add it in 1 tablespoon of aloe vera gel. Take it two times in a day before lunch and dinner.

4. Prepare a solution by mixing of 1 teaspoon turmeric powder and 1 teaspoon of gooseberry powder in honey. Take this solution with empty stomach in the  morning.

5. Make a mixture of an equal amount of turmeric juice and gooseberry juice. Add it in 1 teaspoon of honey. It is an effective treatment of  diabetes.

6. Garlic is an excellent home remedy for healing the diabetes. It is the richest in allicin, which helps for controlling the glucose level in  urine.

7. Take 5-10 curry leave and chew these leaves with an empty stomach. It is very beneficial to control  diabetes.

சர்க்கரை நோயாளிகளுக்கு ஒரு இனிப்பான செய்தி

சர்க்கரை வியாதியால் இனிப்பை தொட்டுக் கூட பார்க்க முடியாத நிலையில் இருப்பவர்களுக்கு இது நிச்சயம் இனிப்பான செய்திதான். பராகுவேயில் பிரபலமான ஒரு செடி இப்போது உலகெங்கும் உள்ள சர்க்கரை வியாதியஸ்தர்களை பெரிதும் கவரத் தொடங்கியுள்ளது.

அதன் பெயர் ஸ்டீவியா. அதன் தாவரவியல் பெயர் ஸ்டீவியா ரிபாடியானா (Stevia rebaudiana), சுருக்கமாக ஸ்டீவியா.

இந்த செடி மகா இனிப்பானது. இதன் இலையிலிருந்து எடுக்கப்படும் சாறு அத்தனை இனிப்பு நிறைந்தது. இதை செயற்கை சர்க்கரை போல பயன்படுத்தி வருகின்றனர்- தென் அமெரிக்கா [^]வில். இத்தனை இனிப்பாக இருந்தாலும், சர்க்கரை வியாதியஸ்தர்களுக்கு இது மிகவும் பாதுகாப்பானது என்பதுதான் இதன் விசேஷமே.

இந்த செடியின் பூர்வீகம் தென் அமெரிக்காவில் உள்ள பராகுவே ஆகும். பல நூற்றாண்டுகளாக இந்த மூலிகைச் செடியை பராகுவேயில் உள்ள குவாரனி என்ற இனத்தவர் ஸ்வீடனராக பயன்படுத்தி வருகின்றனர். மிகச் சிறிய அளவிலான இந்த செடியின் இலைகளில்தான் இந்த இனிப்புத் தன்மை காணப்படுகிறது. சாதாரண சர்க்கரையை விட இதன் இனிப்பு 300 மடங்கு அதிகமாகும்.

மேலும் சர்க்கரையி்ல் உள்ளது போல அல்லாமல், இந்த ஸ்டீவியாவில் கலோரி ஒரு துளி கூட கிடையாது. மேலும் ரத்தத்தில் நமது சர்க்கரையின் அளவையும் இது அதிகரிக்காது.

உலக நாடுகளை மயக்கிக் கொண்டிருக்கும் இந்த ஸ்டீவியா தற்போது இந்தியாவுக்கும் வரவுள்ளது. நறுமணம் மிக்க ஸ்டீவியா மூலிகைச் செடி செம்மண்ணிலும் பிற வளம் நிறைந்த மண்ணிலும் நன்றாக வளரக்கூடியது. 50 முதல் 95 டிகிரி பாரன்ஹீட் வெப்பத்தில் வளரக்கூடிய இந்த செடியை பயிரிட்டு வளர்ப்பதும் பராமரிப்பதும் மிகவும் எளிது. இந்திய தட்பவெட்ப நிலையில் இந்த செடி நன்றாக வளரும். எனவே இதை இந்தியாவில் எங்கு வேண்டுமானாலும் பயிரிடலாம். வீட்டு தோட்டத்திலும் வளர்க்கலாம்.

ஸ்டீவியா செடியின் இலை, விதை, தண்டு ஆகியவற்றை காயவைத்து பொடியாக்கி சர்க்கரைக்கு பதிலாக பயன்படுத்தலாம். இது நீரிழிவு நோயாளிகளுக்கு ஒரு சிறந்த மாற்று இனிப்பு பொருள் ஆகும். ஸ்டீவியா பவுடரை தொடர்ந்து பயன்படுத்தினால் அது இன்சுலின் சுரப்பை ஊக்குவிக்க உதவும் என்பதும் கண்டு அறியப்பட்டு உள்ளது

During Two-Year Personal Study, Doctor Watches Himself Get Diabetes In Close Detail

A milestone in personalized medicine

By Rebecca Boyle

Personal Omics The integrative personal omics profile took several tissue samples and required various types of analysis. Cell

For more than two years, Stanford University geneticist Michael Snyder donated his living body to science. He and fellow researchers examined his DNA, RNA, proteins and metabolites, creating an incredibly detailed profile of his personal “omics.” They watched in real-time and at the molecular level as viruses attacked his cells, and they figured out, to their shock, that he was prone to developing type 2 diabetes. And then they watched him develop it.

It’s the first study to follow the molecular processes of sickness and health in one individual, and as such, it’s a significant breakthrough for personalized medicine. It’s also the first real-time view of the birth of a disease that afflicts millions of people, according to Stanford University Medical Center.

Since the earliest days of human genome sequencing, personalized medicine has promised to predict a person’s propensity for disease, helping individuals and their doctors better monitor their health. But this is the first time anyone has done it to such a comprehensive degree. The study goes far beyond the “ome” we know best, the genome, to include nearly every trackable large-scale structure in the body. Stanford researchers studied Snyder’s DNA (genome), RNA (transcriptome), metabolites (metabolome), and proteins (the proteome), as well as antibodies in his cells. They called it an integrative Personal “Omics” Profile, or iPOP. The goal was to study his disease risks and the various physiological states associated with health and illness.

Snyder, who led the study, donated blood samples every two months when he was healthy, upping the samples when he fell ill, for 20 blood draws. The team performed scores of tests and came up with thousands of data points, which required using complex algorithms and other processing techniques.

To start, the team sequenced Snyder’s genome and found that he has a genetic predisposition to type 2 diabetes, despite having no family history or significant risk factors (he’s thin, doesn’t smoke, etc.). They sequenced his mother’s genome, too. When Snyder came down with a nasty viral infection, the researchers watched his blood sugar levels rise, and he immediately changed his diet and exercise regimen. Ultimately, the researchers say he could lower his glucose levels. It’s a compelling example of how genetic information can be used to improve a person’s health.

The researchers also uncovered changes in RNA transcription and gene expression between healthy and diseased states, watching the body’s changes in response to various phenomena.

“Detailed omics profiling coupled with genome sequencing can provide molecular and physiological information of medical significance,” the researchers write. “This approach can be generalized for personalized health monitoring and medicine.”

The study appears in the journal Cell.