Micromechanical Pixels Could Make Low-Power Displays

By Rebecca Boyle

RGB Pixels Wikimedia Commons

Organic light-emitting diodes, thin-film transistors, e-ink, and other display technologies get plenty of ink — er, pixels — on these pages. However a non-traditional mechanical approach could be even more efficient, according to a researcher in Taiwan. Mechanical pixels, made of teeny micro-machines, would be visible in bright sunlight and can use far less power than familiar LCD screens.

Wallen Mphepö of National Chiao Tung University in Hsinchu, Taiwan, proposes building microelectromechanical systems (MEMS) to make iridescent pixels, refracting and reflecting different wavelengths of light depending on their angles of tilt, according to a writeup in the Economist.

Mphepö’s mechanical pixels are made from 30-micron pieces of zirconium dioxide coated with a 1.23-micron layer of silver. A thin-film transistor supplies a voltage that tilts the pixels to various angles. Depending on the angle, some wavelengths of light — read: colours — are amplified or dampened.

This is very similar to the technology behind a display system developed by Qualcomm that is just starting to be integrated into products like cell phones and caller-ID-enabled Bluetooth headsets. Mirasol’s MEMS is an interferometric modulator (IMOD), a sandwich design involving a thin-film transistor on a glass substrate and a reflective membrane. The plates remain separate when there’s no voltage and pull together in the presence of a small voltage. Each pixel consists of three sub-pixels in red, green and blue, which contract at varying degrees to allow specific wavelengths of light to pass through. But this quadruple-pixel design uses more transistors and, therefore, more power than Mphepö’s design.

Mphepö’s pixels’ 1.23 micron width isn’t arbitrary, but represents twice the value of the average wavelength of visible light, the Economist’s aptly named Babbage blog notes. This size enables a wide range of angular differences to account for the entire color spectrum — so each pixel doesn’t need three RGB sub-pixels to work. They would also shine in bright sunlight, unlike other display screens, according to Mphepö.

[Economist]

Passive-Walking Robot Can Stroll Downhill Forever With No Power Source

By Rebecca Boyle

Perpetual Perambulation via DigInfo News

When I was your age, to get to school I had to walk uphill both ways, frequently during snowstorms. (It was good exercise.) Imagine walking downhill both ways — how easy that would be! Gravity would be a friend and not a foe! It’s so simple, even this bodyless robot can do it. Its golf club legs can amble in perpetuity, powered by nothing but its own forward momentum.

This robot has only mechanical parts, which have been designed to mimic the lower limbs of a human in both form and function. It has thighs, shins and ankles, and it tips the scale around the weight of an average human. It was designed at Nagoya Institute of Technology’s Sano Lab, which put it through some impressive paces in a walking test — it set a Guinness World Record by walking continuously for 13 hours, taking 100,000 steps and covering 15 kilometers, according to the video news site DigInfo.

This type of forward falling motion is not exactly a new concept — when I was your age, I had a Slinky, too — but it’s an interesting reminder that robotic technology doesn’t necessarily need tons of servos and articulated limbs to accomplish a complex task. Three simple joints are enough to keep the robot moving almost perpetually, as long as it has a slight downward grade on which to walk. There are no computer chips or electronics at all, other than those on the treadmill.

The designers envision deploying the robot’s walking strategy in sporting equipment, according to DigInfo. We can also imagine it doing quite well in games of robotic endurance, in which competitive bots walk a marathon and kick soccer balls around. The design might also someday be used as a prosthetic device or artificial legs. Check it out:

[DigInfo]

Self-Contained Soft Robot Powered By On-Board Battery

By Rebecca Boyle

Soft Robot, Rolling Robot This rolling robot is completely self-contained, unlike its tethered predecessors. via YouTube

Soft robots would be useful for a variety of things — they could grip objects with precision and sensitivity, and they could roll along more quietly than their counterparts with metal exoskeletons. Here is a new one that could do such tasks purely on its own, without any external power source or command center.

This soft robot, developed at MIT’s Distributed Robotics Lab, uses inflatable silicone actuators to push itself along. The actuators work somewhat like a flipper, pushing the robot into a forward roll. They deflate once the robot has rolled over, and the next one inflates to continue the forward motion, like inflatable cogs in a set of gears. It employs a pneumatic battery and electropermanent magnets, which only require a power input to change their states — they don’t use up any power once they are in the desired state.

The pneumatic battery uses hydrogen peroxide and a catalyst to generate gas, which inflates the silicone flaps, as explained by roboticist and blogger Travis Deyle. The benefit here is that the entire system is self-regulated, so the battery uses the minimal amount of hydrogen peroxide required, which is both efficient and safe, because there would be no excess pressure buildup. The whole system requires no external cables or tethers that could get in the way of a smooth robotic roll. Watch it move in the video below.

[via Hizook]

Ground-Based Laser Cannon to Turn Space Debris into Self-Powered Flaming De-Orbiting Rockets

By Clay Dillow

Laser Orbital Debris Removal (LODR) E. Victor George, Centech Corporation via WIRED

Another week, another scheme to clean up our bourgeoning space debris problem. This one, like many before it, calls for a powerful ground-based laser to remove orbital debris from low earth orbit. Using high-powered laser pulses fired from the ground, the system would create a small plasma jet emanating from the piece of junk itself, essentially turning each piece of debris into its own laser-powered rocket that would remove itself from orbit.

The system, detailed in a paper released on arXiv last week, would rely on technologies already available or already under development. And unlike other ground-based laser systems proposed in past decades, it would be able to tackle both large and small pieces of space junk. A 33-foot telescope should do the trick, and a powerful enough laser isn’t out of reach, the authors of the paper claim.

Essentially, the heat from the laser--which would have to be targeted very precisely to intercept these extremely small objects whipping around the sky at many thousands of miles per hour--would vaporize a small part of each piece of space junk. The heat would be such that a small plasma jet would form, basically turning that piece of the space junk into fuel for a small jet that would push the debris out of orbit. Small piece of debris would burn up as their orbits decayed. Others would need to be carefully nudged out of orbit such that they end up landing in the Pacific Ocean.

The authors argue that a ground-based laser would obviate the need to launch any space junk-clearing spacecraft into orbit, which would cost hundreds of millions of dollars. Small pieces of junk could be cleared this way for a few thousand dollars. Larger pieces might cost up to $1 million.

Of course, laser-based approaches have been rejected out of hand previously based on the idea that they might also be used to target satellites in space during periods of hostilities. This scheme is likely headed for a similar fate. But at least someone is thinking about the problem, which as you read this is growing unchecked.

[Wired]

Your Living Conditions as a Child May Be Detectable In Your DNA for Life

By Clay Dillow

Methylation Christoph Bock (Max Planck Institute for Informatics) via Wikimedia

Noted geneticist Snoop Dogg once said--and I’m paraphrasing here--that no matter where one goes in life, one’s surroundings during one's formative years stay with one for life. No matter where you go, you can’t change where you’re from (I think Prof. Dogg was actually calling back to an old Comrads lyric from the song Homeboyz--I’m sure you all will correct me in the comments). Findings published today in the International Journal of Epidemiology suggest that he may have been correct--socio-economic status and living standards early in life may actually cause changes to your DNA that you carry with you for life, regardless of how your living conditions change along the way.

In some ways, we already knew that. Some adult diseases--type 2 diabetes, coronary heart disease, etc.--have been linked to socio-economic disadvantages in early life. But we don’t really know why or how. Researchers in Canada and the UK may have just found the key.

Their sample size is admittedly small, but what they found was significant. In 40 research patients in the UK that are participating in an ongoing study that has documented many aspects of their lives, researchers looked at differences in gene methylation. Methylation is an epigenetic modification to one’s DNA that changes a gene’s activity, generally reducing that activity within the genome. Various factors can influence methylation, including environmental conditions.

In their sample, the researchers looked at DNA taken from the subjects at age 45. They chose subjects that had come from either very high or very low standards of living, and they looked at differences in DNA methylation across some 20,000 genes. They found that 1,252 methylation differences were associated with socio-economic circumstances in early life while just 545 were associated with socio-economic circumstances in adulthood, suggesting that where you come from really does make an impact on the very fiber of your biological being.

Moreover, the methylation patterns were clustered together in large swaths of DNA, suggesting an epigenetic pattern linked to humans’ early environments. That’s actually good news. If we know some diseases are linked to a person’t early upbringing, and we can see where there are changes happening in the DNA during early life, then we can narrow the window on where in the genome things like coronary heart disease and diabetes take root. Future research could peg where certain methylation differences are associated with specific diseases, then target those areas with drugs or other treatments.

[ScienceBlog]

Health Systems Create Healthy Futures: Meet Maya

 Meet Maya, whose healthy birth is the result of stronger health systems. Strengthening health systems is at the center of the World Bank's global strategy for health, nutrition, and population. We don't focus only on one disease or condition, we look at health as a whole -- what is preventing people from being healthy, how we can change this, and what impact it will have on development. Watch this short video to learn more

ரூ10 செலவில் சிறுநீரகக்கல்லுக்கு தீர்வு

`10 -ல் சிறுநீரகக்கல்லுக்கு தீர்வு

முஸ்கி  : நான் மருத்துவம் படித்த மருத்துவர் அல்ல. எனது அனுவத்தில் நான் மேற்கொண்ட, பலனைத்தந்த, வீட்டுச் சிகிச்சையை எழுதியிருக்கிறேன்.

          இன்றய உணவுப்பழக்கத்தினால், சிறுநீரககல் பிரச்சினை என்பது பெரும்பாலானவர்களுக்கு சாதாரணமாகிவிட்டது. இதனால் உண்டாகும் வலியானது, எனது அனுபவத்தில் வேறு எந்த வலியோடும் ஒப்பிடமுடியாதது. அந்தளவுக்கு வலி பின்னி பெடலெடுத்துவிடும். இரண்டு நாட்கள் முன், சக பதிவர் ” தோழி” என்பவரின் பதிவு படித்தேன். அதை படித்ததிலிருந்து, நான் எனக்கு ஏற்பட்ட சிறுநீரகக்கல் பிரச்சினையை எப்படி `10 செலவில் தீர்வு கண்டேன் என்பதை நாலு பேருக்கு தெரிவிக்கலாம் என்பதெ இந்த பதிவுன் நோக்கம்.

        எனக்கு நான்கு வருடங்களுக்கு முன், இடுப்பில் வலி ஏற்பட்ட போது முதலில் வாயு பிரச்சினையாக இருக்கும் என்று நினைத்தேன், ஆனால் வலியின் அளவு கூடிக்கொண்டே போய் தாங்க முடியாத அளவுக்கு அதிகரித்தது. மருத்துவரிடம் சென்றால் ஸ்கேன் எடுக்க பரிந்துரைத்தார்.

ஸ்கேன் ரிப்போர்ட்டில் எனக்கு, 5mm மற்றும் 9mm-ல் இரண்டு கற்கள் சிறுநீரகத்தில் இருப்பதாகவும், இதை அறுவை சிகிச்சை மூலம்தான் அகற்றமுடியும் என்றும் மருத்துவர் சொன்னார். மருத்துவச் செலவாக `30,000/- ஆகுமென்றும் சொன்னார். சரி இந்த அறுவை சிகிச்சை செய்துவிட்டால், இனிமேல் இந்த பிரச்சினை வராதா என்று கேட்டால், அதற்கு உத்திரவாதம் இல்லை, உங்களின் உணவு முறை மற்றும் நீங்கள் தினமும் அருந்தும் தண்ணீரின் அளவைப் பொறுத்தது என்றார்.

        சரி நாளை வருகிறேன் என்று வீடு வந்தேன். இத்தனைக்கும், என் நண்பன் ஒருவனுக்கு இதே பிரச்சினை வந்ததிலிருந்து வாழைத்தண்டு சாரும், வாழைத்தண்டு பொறியலும் அடிக்கடி சாப்பிட்டு வந்தேன், இருந்தாலும் எனக்கு தண்ணீர் அருந்தும் பழக்கம் குறைவானதால் வந்துவிட்டது போலும்.

        வீடு வந்து கூகுளம்மாவிடம் பிரச்சினையை சொல்லி தீர்வு கேட்டேன், அதில் பலபேர் பல ஆலோசனைகளை இலவசமாகவும், சில பேர் பணம் அனுப்ப சொல்லியும் கேட்டிருந்தார்கள். அதில் ஒரு இணையதலத்தில், ஒருவர், ஒரு பச்சைக் காய்கறி+வழக்கமாக நாம் உபயோகப்படுத்தும் ஒரு திரவம், சேர்த்துக் கொண்டால் சிறுநீரகக்கல் உடைந்து, நாம் சிருநீர் போகும்போது வெளிவந்துவிடும் என்றும், அதற்கு கட்டணமாக $30-ஐ ஆன்லைனில் கட்டச் சொல்லியிருந்தார். வலியின் கொடுமையில், $30-ஐ கொடுக்கலாம் என்றால், ஆன்லைன் பணப்பரிமாற்றத்தில் எனக்கு உடன்பாடு இல்லை. எனவே மறுபடியும் கூகுளம்மாவிடம் சரண்டர், ஒரு மணி நேரத்தேடலுக்குப் பிறகு, மேலே சொன்ன $30-கட்டி சிகிச்சை பெற்ற ஒரு புண்ணியவான் அந்த காய்கறி பெயர்+திரவத்தின் பெயரை வெளியிட்டிருந்தார்(ரொம்ப நல்லவர் போலும்).

அந்த காய்கறியின் பெயர் ஃபிரஞ்சு பீன்ஸ்(French beans) , திரவத்தின் பெயர் தண்ணீர்

(அட வீட்ல நாம தினமும் குடிக்கிரதுதான்).

இனி நான் மேற்கொண்ட சிகிச்சை( அந்த இணையதலத்தில் சொன்னது போல்):

¼ கிலோ ஃபிரஞ்சு பீன்ஸ்( எல்லா கடைகளிலும் கிடைக்கிறது) `10-க்கு வாங்கி, விதை நீக்கி,தண்ணீரில் கொதிக்க வைத்து (குறந்தது 2 மணிநேரம்),

மிக்ஸியில் நன்றாக அரைத்து குடித்து விட்டு, 10 நிமிடம் கழித்து, 2 லிட்டர் நீரை( ஒரே முரையில் குடிக்க முடியவில்லையென்றால் சிறிது நேரம் விட்டு விட்டு) குடிக்க வேண்டும்,இன்னும் அதிகமாக குடிக்க முடிந்தால் நலம்.

       நான் இதை குடித்தவுடன் (மாலை 5 மனிக்கு) , விடியற்காலை 3 ½ மணிக்கு (அதுவரை அடிக்கடி நீர் அருந்திகொண்டிருந்தேன், வலியில் எங்கே தூங்குவது...) 5 சிறு கற்களாக சிறுநீர் போகும்போது வெளிவந்தது.

     கல்லானது சிறுநீரகத்திலிருந்து சிறு பைப் வழியாக சிறுநீர் பைக்கு சென்றடைகிறவரையிலும் வலி கொடுமையானதாக இருக்கும், அதன் பின் சிறுநீர் பையிலிருந்து வெளிவருகிறவரை, சிறுநீர் பாதையை அடைத்துக் கொண்டு, சிறுநீர் வரும்..ஆனால் வராது... என்ற கதையாகிவிடும், பயந்துவிடாமல், நாம் பருகும் நீரின் அளவை அதிகரிக்க வேண்டும் , சிறுநீர் பை நிறைந்து சிறுநீர் கழிப்பது கட்டுபடுத்தாத நிலைவரும்,அப்போது, நாம் அதிக அழுத்ததுடன் சிறுநீர்கழித்தால் , வெளியே வந்துவிடும். கற்கல் ஒரு ஸேப் இல்லாமல் இருப்பதால், உள்பாதையில் கிழித்து ரத்தமும் வரலாம், ஒரு நாளில் சரியாகிவிடும்.

மறுநாள் எடுதத ஸ்கேனில் கற்கள் இல்லையென்று ரிப்போர்ட் வந்தது.

அதிலிருந்து வாரம் ஒருமுறை இதை சாப்பிடுகிறேன், எனக்கு கல் பிரச்சினை போயே போயிந்தி.. இட்ஸ் கான்...

நீங்களும் தாராளமாக முயற்சி செய்து பாருங்கள், மருத்துவச் செலவு `இருவதாயிரத்திலிருந்து ` முப்பதாயிரம் வரையிலு சேமிக்கலாம், மேலும் இனிமேல் கல் உருவாகாமல் பார்த்துக்கொள்ள்லாம். தினமும் 3 லிட்டர் வரையிலும் தண்ணீர் குடித்து விடுங்கள்.

    சிறுநீரக்கல் வலி வந்த பிறகு அது தொடர்பாக , நான் இணையதலத்தில் அலைந்தபோது படித்ததில் சில :

துளசி இலை(basil) : இந்த இலையின் சாருடன் , தேன் கலந்து ஆறு நாட்கள் உண்டால், கல் உடந்து விடுமாம்.( கல்வலி வந்த பிறகு ஆறு நட்கள் என்பது மிக அதிகமான காலம் ,அதனால், இதை நாம் கல் உருவாவதை தடுக்கும் முன்னெச்சிரிக்கைக்காக அருந்தலாம்)

ஆப்பிள்(Apple) : அடிக்கடி சாப்பிட்டாலும் கல் உருவாகாதாம்.

திராட்சை ( Grapes) : இதி உள்ள, நீரும், பொடாசியம் உப்பும், கல் உருவாவதை தடுக்குமாம்.மேலும் இந்த பழத்தில் உள்ள ஆல்புமின் மற்றும் சோடியம் குளோரைடு கல் பிரச்சினக்கு நல்ல தீர்வாக இருக்குமாம்.

மதுளம் பழம்(pomegranate ): இந்த பழத்தின் விதயைப் பிழிந்து, ஒரு டேபில் ஸ்பூன் அளவு எடுத்து, அதனுடன் 2 ஸ்பூன் கொள்ளு சாருடன்( குதிரைக்கு பிடித்தது..!!) சேர்த்து சாப்பிட்டால் , கல் பிரச்சினை தீருமாம்.

அத்திப்பழம்(Figs) : இந்த பழத்தை, நீரில் கொதிக்க வைத்து வடிகட்டி, ஒரு மாதம் தொடர்ந்து, காலையில் காலி வயிற்றில், பருகினால் பலன் தருமாம்.

தண்ணீர்பழம்(water melon ): நீரின் அளவு அதிகம் உள்ள பழம், பொட்டாசியம் உப்பின் அளவும் அதிகமாம், அதிகம் உண்பதால் கல் பிரச்சினை தீருமாம்.

இளநீர் : இளநீர் அதிக அளவு சேர்த்துக் கொல்வதாலும் கல் உருவாவதை தடுக்கலாமாம்.

வாழைத்தண்டு ஜூஸ் : வாழைத்தண்டு ஜூசுக்கு கல் உருவாவதை + கல் உருவானதை உடைக்கும்(diffuse) திரன் உள்ளதாம்.

மேற்சொன்னதை எவ்வளவு உட்கொண்டாலும், குடிக்கும் தண்ணீரின் அளவு (தினமும் 2லிட்டரிலிருந்து 3 லிட்டர் வரை) குறந்தால் கல் உருவாவது நிச்சயம் என்கிறார்கள்.

டிஸ்கி 1 : கல் ஏற்பட்ட பின் வலியை பொருக்கமுடியாதவர்கள் மருதுவரிடம் சென்றுவிடுவதே நல்லது.

டிஸ்கி 2 : இந்த முறையில் பக்க விளைவுகளுக்கு சாத்தியமே இல்லையென்பதால்,தைரியமாக பின்பற்றலாம். இதுவரை கல் பிரச்சினை வராதவர்களும் பின்பற்றலாம்.

டிஸ்கி 3 : இந்த ஆலோசனை இலவசம் தான், யாரும் இதற்காக எனக்கு பணம்!!! அனுப்ப வேண்டாமென்று இருகரம் கூப்பிக் கூவிக்கொள்கிறேன், அதற்குபதில் உங்க கருத்துக்களையும், ஒட்டும் இட்டுச்செல்லவும்.