நெடுமரங்கட்கு ஓர் அஞ்சலி

புற்களை விரும்பிக் கால்கள் பதிப்பீர்

குட்டைச் செடி களை உதைத்து மிதிப்பீர்

நிமிர்ந்த நெடுமரம் வணங்க மறுக்கும்

கொடுவாள் ஏந்தி வெட்டிச் சரிப்பீர்

விதைகளினின்றும் வேர்களினின்றும் மரங்கள் விளையும் விந்தை அறியா மூடர் நீவிர்

கையில் ஏந்திய ஆயுதங் கனத்து

இரும்பு நெகிழ்ந்து கயிறாய்த் திரிந்து

கையைப் பிணைத்துங் கழுத்தை நெரிக்கையில்

விழுந்த மரங்கள் வனமெனச் சூழும்

-பேராசிரியர் சிவசேகரம்

‘தேவி எழுந்தாள்’ கவிதைத் தொகுப்பிலிருந்து.