தூரத்திலிருக்கும் நிலவில் நீயும் நானும்

கண்ணில்பட முடியாத தூரத்திலிருந்துகொண்டு உனை நினைத்து உருகிக்கொண்டிருக்கிறேன் உருகியோடும் பனிக்காலத்தின்
குளிர்ந்த நீரோடையின் நடுக்கங்களுடன்
பனிக்கூழ் போர்த்திய மரங்களில் காற்றின் சலசலப்பைக்கூட கேட்கமுடியாத காலத்தில் உன் குரலின் வழியாய்
வெப்பக்காற்றினை நுகர்ந்து சுகம் காண்கிறேன்
தீர்ந்துவிடாதா உன் தனிமை என்றிருக்கும் உனக்கு 
அவ்வப்போது எங்கிருந்தோ கத்தும் பறவையில்
உன் முன் இல்லாதிருக்கும் என்னைக் கண்டுகொள்கிறாய்
அமைதிகூடிய உன் தனித்த பெருவெளியில் நானென்பதின் புனைவில் நீ உயிர்த்திருப்பதை அறிந்து எதுவும் செய்யவியலா
அபலையாக அல்லல் படுகிறேன்

கோடையும் பனியுமாய் மாறும் பருவங்களில் நம் புலம்பல்கள் எவருக்கும் கேட்கா வண்ணம் தீர்க்கப்படாமலேயே மடிகின்றன
துளிர்த்து உயிர்த்து பூக்கும் மரங்களில் நானும் நீயும் அருகருகே
பூத்துப் பழுக்கும் காலங்கள் உண்டாவதற்கு
என் சொற்களில் பிரார்த்தனை செய்கின்றேன்

தூரத்திலிருக்கும் நிலவில் நீயும் நானும்
வெவ்வேறு திசைகளில் அமர்ந்து
புனைந்து ரசிப்பதாய் உன்னை இந்தப் பொழுதில்
திருப்தியுறச் செய்கிறேன்
என்னருகில் மரங்கள் வெயிலில் காய்ந்து
பழுத்த வெடிக்கும் உன் ஞாபகங்களை
உதிர்ப்பதாய் கலங்கி உதிர்கிறேன்
சருகுகளின் சரசரப்புகளினூடே
வெற்று வானத்தின் கீழ் வாழ நிர்பந்திக்கின்ற பொழுதுகளில்.Iyyappa Madhavan