.....என் சிந்தனைகள் சில......

கைதட்டல் வேண்ட பொய்யின் அம்மணத்தை சபைகளில் படமிடுகிறோம். இரத்தின ரவிக்கை உடுத்தி உண்மைகளை ரகசிய பெட்டிகளில் அடைத்து விடுகிறோம். சூனிய பொய்களுக்கு இருக்கும் சுதந்திரம் சுந்தர உண்மைகளுக்கு இல்லை. வீட்டுக்குள் அடைந்து கிடந்தால் இரண்டு இன்ச் இல்லாத ஈக்கள் கூட உன்னை இம்சைப் படுத்தும். தன் சிறிய குவளையில் ஒரு துளி உயிர் மிச்சமிருக்கிறது முறிந்த கால்களுடன் மீண்டும் எழுத்து ஓட முயற்சிக்கிறது. விரல் விபத்தில் நசுக்கப்பட்ட எறும்பு ஒன்று... காயம் பட்ட மனிதன் கட்டிலை கல்லறையாக்கி கொள்கிறான். அடுத்த யுகத்தின் அறிவியல் புரட்சி அதன் முதிர்ச்சியில் ஆராய்ச்சி கூடங்களிலிருந்து அனுப்பப்படுகிற ரசாயனக் காகிதங்களில் அச்சடிக்கப் படலாம் மரங்களின் வரலாறு.... மாணவர்கள் படிக்க... ஒரு குவளை நிறையத்  தேனை அள்ளிக் குடிப்பதை விட சொட்டுத் தேனில் தான் சொர்க்கம் இருக்கிறது. எரிந்த போன என் ஆதித் தமிழ் வார்த்தைகளின் சாம்பல் எடுத்து திருநீறு தர முயல்கிறேன். மழுங்கிப்போன மசாலா வார்த்தைகளில் சாம்பார் செய்து தின்பண்டம் தரக் கேட்கிறார்கள். உன் முயற்சிகள் தோல்வியடைந்தால் உன் அறிவீனத்தை ஏற்றுக் கொள்வதை விட்டு சூழ்நிலை காரணங்களை சாடுவது சரியாகாது. வெற்றி கிடைத்தபின் உறங்குபவனைவிட வெற்றி கிடைக்கும் வரை உறங்காதவனைத்தான் நீ ஊக்கப்படுத்த வேண்டும். தன் வாழ்க்கை என்பது அடுத்தவனின் நலனில்தான் ஆரோக்கியமடைகிறது என வாழ்பவன் மரணத்தைக் கடந்துவிடுகிறான். எதார்த்தமாக வெற்றி அடைந்தவனுக்கு மறுபடியும் ஒரு தோல்வி வரக்கூடும். மறுபடியும் மறுபடியும் தோல்வி அடைகிறவனுக்கு நிச்சயம் ஒரு வெற்றி வந்தே தீரும். உன் வருமானத்தில் ஐம்பது சதவீதத்தை எப்படி செலவிட வேண்டுமெனக் கணக்கிட்டு வை. மீதி ஐம்பது சதவீதம் உனக்கே தெரியாமல் செலவழிந்துவிடும். நேற்றைய துன்பம் எண்ணி வருந்துகிறோம். வேடிக்கை என்னவென்றால் நாளைய விளைச்சலுக்காக வைத்திருக்கும் இன்றைய விதைகளையும் அது விழுங்கிவிடுகிறது. பிச்சை எடுக்கும் வலது கையை விட இடது கை எவ்வளவோ பரவாயில்லை. கவிதையின் கடைசி வரியில் தான் ஒரு கவிஞனின் கர்ப்பவலி  அதிகமடைகிறது...  அன்புடன் தமிழ்தாசன்