* அகத்தின் அழகு முகத்தில் தெரியும்.
* அச்சாணி இல்லாத தேர்,முச்சானும் ஓடாது.
* அறிவாளிகள் கூட்டம் உயிருள்ள நூல் நிலையம்.
* அசையாத மணி அடிக்காது
* அலங்காரம் இல்லாமல் அழகு இருப்பதில்லை.
* அரண்மனை வாயிற்படி அதிகமாக வழுக்கும்.
* அறுகல் கட்டையும் ஆபத்திற்கு உதவும்.
* அழகும், மணமுள்ள பூக்களும் சாலையோரத்தில் வாழாது.
* அறிவின் அடையாளம் இடைவிடா முயற்சி.
* அதிர்ஷ்டம் அயர்ந்த நித்திரையிலும் வரும்.
* அழகுள்ள பெண்ணையும் கிழிந்த ஆடையையும் யாரேனும் பிடித்து இழுத்து விடுவார்கள்.
* அமைதி தெய்வத்தை உருவாக்கும். செல்வம் பெயரை உண்டாக்கும்.
* அழகு வல்லமை உடையது. பணம் சர்வ வல்லமை உடையது.
* அலை அடித்தால் பிரார்த்தனை துவங்கும். கரை சேர்ந்தால் பிரார்த்தனை நீங்கும்.
* அதிர்ஷ்டம் ஒருவனுக்குத் தாய். மற்றவனுக்கு மாற்றாந்தாய்.
* அழகான பெண் தலைவலி, அழகற்றவள் வயிற்றுவலி.
* அழகும் மடமையும் பழையகூட்டாளிகள்.
* அடுப்பங்கரையில் கற்றதையெல்லாம் பிள்ளை பேசும்.
* அறிவார் ஐயம் கொள்வார்; அறியார் ஐயமே கொள்ளார்.
* அரைத்துளி அன்புகூட இல்லாமல் ஆயிரம் சட்டங்கள் இயற்றலாம்.
* அன்பே கடவுள்.
* அன்பு மெலிந்து போனால், தவறு தடியாகத் தெரியும்.
* அதிகப் பணப்புழக்கம் இளைஞனைக் கெடுக்கும்.
* அசட்டுத் தனங்கள் எண்ணிலடங்காதவை; அறிவு ஒன்றே ஒன்றுதான்.
* அடிப்பதும் அடிபடுவதும்தான் வாழ்க்கை.
* அரை குறை வேலையை முட்டாளிடம் காட்டாதே!
* அண்டை அயல் தயவு இன்றி எவரும் வாழ முடியாது.
* அன்பும், மனைவியும் அமைவதே வாழ்க்கை.
* அறிவாளிகள் கடிதங்களை ஆரம்பத்திலிருந்தே படிப்பார்கள்.
* அழகு, அடைத்த கதவுகளை திறக்கும்.
* அதிகப் பேச்சும், பொய்யும் நெருங்கிய உறவினர்.
* அதிகப் பணிவும் அகம்பாவம் ஆகலாம்.
* அடுப்பூதுபவனின் கண்ணில் நெருப்புப் பொறி விழும்.
* அறுப்பு காலத்தில் தூக்கம்; கோடை காலத்தில் ஏக்கம்.
* அகந்தை அழிவு தரும்; ஒழுக்கம் உயர்வு தரும்.
* அதிக ஓய்வு அதிக வேதனை.
* அடுத்தவன் சுமை பற்றி அவனுக்கு என்ன தெரியும்?
* அழகின் இதழ்கள் கவர்ச்சி; கனிகள் கசப்பு.
* அநாதைக் குழந்தைக்கு அழக்கற்றுத்தர வேண்டாம்.
* அன்பை விதைத்தவன் நன்றியை அறுவடை செய்கிறான்.
* அச்சம் அழிவிற்கு ஆரம்பம்; துணிவு செயலுக்கு ஆரம்பம்.
* அண்டத்தில் உள்ளது பிண்டத்திலே.
* அதிகமாக உண்பவனுக்கு அறிவுமட்டு.
* அழுதாலும் பிள்ளை அவள்தான்பெற வேண்டும்.
* அறுக்கத் தெரியாதவன் கையில்ஐம்பது அரிவாள்.
* அளவிற்கு மிஞ்சினால்அமிர்தமும் நஞ்சு.
* அறவால் உணரும்போது அனுமானம்எதற்கு?
* அன்பாக் பேசுபவருக்குஅந்நியர் இல்லை.
* அன்னை செத்தால் அப்பன்சித்தப்பன்.
* அன்பு இருந்தால் புளிய மரஇலையில்கூட இருவர்படுக்கலாம்.
* அரசனும் அன்னைக்கு மகனே.
* அரண்டவன் கண்ணுக்குஇருண்டதெல்லாம் பேய்.
* அறிவுடை ஒருவனை, அரசனும்விரும்பும்.
* அழுத்த நெஞ்சன் யாருக்கும்உதவான், இளகிய நெஞ்சன்எவருக்கும் உதவுவான்
* அரசனை நம்பி புருஷனைக் கைவிட்டது போல!
* அஞ்சிவனைப் பேய் அடிக்கும்.
* அடித்து வளர்க்காத பிள்ளையும், முறுக்கிவளர்க்காத மீசையும்உருப்படாது.
* அவனன்றி ஓர் அணுவும் அசையாது.
* அன்பே, பிரதானம்; அதுவே வெகுமானம்.
No comments:
Post a Comment